ΑΡΑΓΕ ΤΙ ΘΕΛΛΟΥΝ;

ΣΤΟ ΠΑΡΟΝ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Με τα νέα δεσμά που θέλουν να επιβάλουν και οδηγούν σε μακροχρόνια φτώχεια και ανεργία
Όλα δείχνουν πως η Ελλάδα βρίσκεται σε ένα κρίσιμο μεταίχμιο. Με ορατά όλα τα ενδεχόμενα λόγω της δεινής οικονομικής κρίσης στην οποία έχουμε περιέλθει, σε συνδυασμό με:
– Την ανικανότητα της ΕΕ να διαχειριστεί την κρίση στους κόλπους της, καθώς και τη βουλιμία των ισχυρών, οι οποίοι κερδοσκοπούν εις βάρος των αδύναμων.
– Την ανικανότητα της ελληνικής κυβέρνησης να διαπραγματευτεί αξιοπρεπώς, κάτι που...
οδηγεί, έχει οδηγήσει αναπόφευκτα, σε απώλεια της εθνικής μας κυριαρχίας, φτώχεια, ανεργία, εξαθλίωση για τον λαό μας.
Τα όσα συνέβησαν κατά την πρόσφατη συνάντηση του Γ. Παπανδρέου με την καγκελάριο Μέρκελ οδηγούν στην εκτίμηση ότι κατά το κρίσιμο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της 25ης Μάρτη ελάχιστα θα πρέπει να περιμένουμε. Δεν υπάρχει διάθεση, ειλικρινής διάθεση, από μέρους της Γερμανίας να βοηθηθούν η Ελλάδα και οι άλλες χώρες-μέλη προκειμένου να φύγει ο βρόχος που σφίγγει τον λαιμό τους και τις απειλεί με χρεοκοπία.
Στην ουσία λοιπόν η χώρα μας σπρώχνεται στη χρεοκοπία, με τους ισχυρούς της Ευρώπης όχι απλώς να παρακολουθούν, αλλά να μας σπρώχνουν κυριολεκτικά σε αυτήν την κατεύθυνση.
Βέβαια υπάρχει και το «αισιόδοξο» σενάριο, σύμφωνα με το οποίο ο πρωθυπουργός κάτι θα πήρε από τη Μέρκελ, που προσώρας δεν ανακοινώθηκε, διαφορετικά δεν δικαιολογούνται τα «ευχαριστώ» που τέσσερις (!) φορές τής είπε. Τι να πήρε όμως, αντιτείνουν οι απαισιόδοξοι και οι σκεπτικιστές, όταν για να σωθούμε, να μη χρεοκοπήσουμε, δεν αρκεί η επιμήκυνση αποπληρωμής του χρέους προς την «τρόικα» (αυτή όλα δείχνουν πως την έχουμε εξασφαλίσει), αλλά απαιτείται παράλληλα και η μείωση των επιτοκίων, η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους συνολικά και η δημιουργία του μηχανισμού στήριξης που θα αντιμετωπίζει συνολικά την κρίση στην Ευρωζώνη;
Και αυτά όχι μόνο δεν τα έχουμε εξασφαλίσει, αλλά όλα δείχνουν πως παραπέμπονται στις ελληνικές καλένδες ενός σκληρού, εκβιαστικού παιχνιδιού, με άγνωστη ακόμα κατάληξη και με αρνητικές προδιαγραφές, μέχρι τώρα τουλάχιστον…
Άλλωστε, και αν ακόμα αποφασιστεί κάποια στιγμή η δημιουργία του μηχανισμού στήριξης, θα απαιτηθούν κρίσιμοι μήνες μέχρι να αρχίσει να «περπατά» και να αποδίδει.
Αλλά το σκληρό, ηχηρό «χαστούκι» στον Γ. Παπανδρέου και την κυβέρνησή του ήρθε από τον επικεφαλής της γερμανικής κεντρικής τράπεζας, ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ μας προέτρεψε να… εγκαταλείψουμε το ευρώ και να επιστρέψουμε στη δραχμή, κάτι που «ΤΟ ΠΑΡΟΝ» είχε προαναγγείλει με πρωτοσέλιδο από τις 9 Γενάρη!
Και μας το ζήτησε αυτό ο γερμανός κεντρικός τραπεζίτης τις μέρες ακριβώς που ο έλληνας πρωθυπουργός βρισκόταν στο Βερολίνο. Τυχαίο; Δεν νομίζουμε… Αντίθετα, ενδεικτικό του γενικότερου κλίματος κατά της Ελλάδας στη Γερμανία και όχι μόνο…
Ένα κρίσιμο οκτάμηνο…
Γι’ αυτήν τη δίχως έξοδο περιδίνηση φέρει και η κυβέρνηση βαρύτατες ευθύνες, ασυγχώρητες, που την έχουν οδηγήσει σε αδιέξοδα και πλήρη απαξίωση.
Στην ουσία ποτέ δεν διαπραγματεύτηκε.
Οδήγησε τις εξελίξεις στο μη παρέκει (τα όσα αποκαλύφθηκαν για τις συζητήσεις του Γιώργου με τον Στρος Καν λίγες εβδομάδες μετά τις εκλογές του 2009 είναι χαρακτηριστικά) και στη συνέχεια παραδόθηκε άνευ όρων!
Και τώρα τρέχει και παρακαλάει ασθμαίνουσα να πάρει –σχετικά με την επιμήκυνση– όσα πήρε η Ιρλανδία, αυτά που η ίδια δεν διαπραγματεύτηκε ποτέ!
Και φτάσαμε στο σημείο σήμερα να ασπάζονται τον βασικό ισχυρισμό του Αντ. Σαμαρά, ότι δηλαδή το Μνημόνιο δεν ήταν μονόδρομος αλλά υπήρχαν κι άλλες εναλλακτικές, ακόμα και βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, σε εκείνη τη δραματική συνεδρίαση του ΚΤΕ του ΠΑΣΟΚ, όπου ο Γ. Παπακωνσταντίνου «εδάρη» (πολιτικά) ανηλεώς! (Αποκαλυπτικό ρεπορτάζ σε άλλη στήλη.)
Αυτή η απίστευτη (;) κυβερνητική ανικανότητα, σε συνδυασμό με την πρωτοφανή αντιλαϊκή αναλγησία, έχει οδηγήσει την κυβέρνηση του Μνημονίου σε οριακό σημείο. Οι εκτιμήσεις συγκλίνουν στο ότι το οκτάμηνο από τέλη Μάρτη – αρχές Απρίλη μέχρι τον Νοέμβρη θα είναι ένα κρίσιμο διάστημα, εντός του οποίου τα πάντα μπορεί να συμβούν, ακόμα και μη προβλέψιμες αυτήν τη στιγμή εξελίξεις!
Ούτως ή άλλως, μετά το κρίσιμο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της 25ης Μάρτη θα κριθούν πολλά. Και οι πληροφορίες αναφέρουν ότι αμέσως μετά το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θα αποφασίσει επιτέλους κι ο πρωθυπουργός για το μέλλον της κυβέρνησής του, καθώς και για το προσωπικό του μέλλον…
Αλλά εδώ που έχουμε οδηγηθεί φτάσαμε εξαιτίας της ανικανότητας της κυβέρνησης και του Γ. Παπανδρέου προσωπικά, και της μη αντίστασής τους στους εκβιασμούς.
Νέα μέτρα και οργή του λαού!
Οι τελευταίες απεργιακές κινητοποιήσεις και συγκεντρώσεις, της περασμένης Τετάρτης, έδειξαν με τρόπο που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση ότι το καπάκι της λαϊκής οργής είναι πλέον έτοιμο να εκραγεί, ο λαός είναι έτοιμος να ξεσηκωθεί, να εξεγερθεί, να βγει στους δρόμους και να μην επιστρέφει στον καναπέ του.
Έδειξε αυτός ο λαός ανοχή για περίπου 7-8 μήνες, οφειλόμενη και στη γενικότερη απαξία του πολιτικού συστήματος.
Αλλά ο κόμπος έφτασε στο χτένι. Και ανεξάρτητα από το αν αυτήν τη στιγμή εμφανίζεται στον ορίζοντα κάποια πειστική εναλλακτική λύση, ο λαός εμφανίζεται ώριμος για εξέγερση. Ωθείται μάλλον προς τα κει από την Ευρώπη αλλά και από την ανίκανη και ανάλγητη κυβέρνηση.
Ήδη ο υπουργός Οικονομικών έχει συγκεντρώσει όλη την οργή και την αγανάκτηση του κόσμου.
Και αυτό συμβαίνει όχι επειδή υπάρχει κάτι προσωπικό εναντίον του, αλλά επειδή προσωποποιεί αυτήν την αντιλαϊκή πολιτική που έχει οδηγήσει σε φτώχεια, ανεργία, εξαθλίωση και αδιέξοδα.
Τα σκάγια όμως αρχίζουν να πιάνουν και τον ίδιο τον Γ. Παπανδρέου, ο οποίος ήταν μέχρι πρόσφατα το «δυνατό χαρτί» μιας κυβέρνησης παραπαίουσας, που έχει γίνει επικίνδυνη για τη χώρα.
Και αυτή η απομυθοποίηση του Γιώργου ίσως είναι το σημείο-καμπή σε ανεξέλεγκτες εξελίξεις!
Δεδομένο είναι ότι ο λαός δεν είναι σε καμία περίπτωση διατεθειμένος να δεχτεί άλλα μέτρα, καθώς η ανοχή και η αντοχή του έχουν εξαντληθεί. Ως εδώ ήταν.
Αλλά είναι επίσης δεδομένο ότι τα νέα μέτρα είναι αναπόφευκτα. Κι αυτό ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου του Μαρτίου.
Ήδη εξαγγέλθηκαν επιπλέον μέτρα ύψους 1,8 δισ. ευρώ για το 2011 και 25 δισ. ευρώ για το διάστημα 2012-2015! (Ρεπορτάζ σε άλλη στήλη.)
Και ο οργισμένος λαός έχει βαρεθεί να ακούει «διαβεβαιώσεις» περί μη λήψης νέων μέτρων και να βρίσκεται μπροστά σε οδυνηρές εκπλήξεις στη συνέχεια! Και μάλιστα και από τα χείλη του πρωθυπουργού και του αρμόδιου υπουργού, του Γ. Παπακωνσταντίνου, έτσι, χωρίς αιδώ, χωρίς τσίπα! Τα νέα μέτρα είναι λοιπόν αναπόφευκτα, κάποια έχουν κιόλας εξαγγελθεί.
ΑΝ αποφασιστεί η επιμήκυνση αποπληρωμής του χρέους, θα είναι συνοδευτικά αυτής της επιμήκυνσης.
ΑΝ δεν αποφασιστεί, οπότε η χρεοκοπία θα έρθει πιο κοντά, τότε… δεν μας σώζει ούτε ο Θεός!
Και θα πρέπει να επισημάνουμε ότι ούτε η επιμήκυνση δεν θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη, παρά τα περί του αντιθέτου λεγόμενα. Ήδη η Ά. Μέρκελ στη συνέντευξη που έδωσε μετά τη συνάντηση με τον Γ. Παπανδρέου τη συνέδεσε με τη δημιουργία του μηχανισμού στήριξης και του Συμφώνου Σταθερότητας. Κάτι που θεωρείται ότι μάλλον δεν θα γίνει στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της 25ης Μάρτη, αφού την επομένη στη Γερμανία είναι οι κρίσιμες για την «αγαπητή Άνγκελα» εκλογές στο κρατίδιο της Βάδης-Βυρτεμβέργης. Και η Μέρκελ θα το συνυπολογίσει αυτό στο τι θα κάνει τελικά…
Συμπέρασμα;
Αναπόφευκτα τα νέα μέτρα, σίγουρα ο λαός σε εξέγερση!
Κυβέρνηση σε… αργία!
Μέσα σε αυτό το μαύρο κλίμα, η κατάσταση επιτείνεται από την πρωτόγνωρη αδράνεια της κυβέρνησης Παπανδρέου.
Ωσάν να μη συμβαίνει τίποτα, πρωθυπουργός και κυβέρνηση ζουν στον κόσμο τους! Η φτώχεια θεριεύει, η ανεργία σπάει όλα τα ρεκόρ, η ύφεση πάει με ρυθμούς… πολεμικούς, όλοι γενικά οι οικονομικοί δείκτες είναι αρνητικοί και πρωθυπουργός και κυβέρνηση σφίγγουν τη θηλιά ακόμα περισσότερο.
Ο πρωθυπουργός ειδικά είναι… άφαντος από τις εξελίξεις. Εμφανίζεται για να κάνει καμιά επικοινωνιακή επιχείρηση μόνο.
Η κυβέρνηση σέρνεται.
Ο αρμόδιος υπουργός Οικονομικών έχει σπάσει όλα τα κοντέρ αναξιοπιστίας και παραμένει ακόμα στη θέση του.
Διευθυντική ομάδα δεν υπάρχει.
Ο Ραγκούσης, ο οποίος υποτίθεται ότι μετά τον ανασχηματισμό θα λειτουργούσε ως συντονιστής, είναι επίσης άφαντος, θέλοντας να βγει από το κάδρο της ασυνεννοησίας και της οπερέτας.
Συνοχή ανύπαρκτη. Κυριαρχεί η αλληλοϋπονόμευση και το «ο σώζων εαυτόν σωθήτω». Ηγετική ομάδα, είδος εν ανεπαρκεία, μάλλον υπό εξαφάνιση.
Και –προσέξτε– τα παραπάνω δεν τα λέμε μόνο εμείς. Είναι εκτιμήσεις και βασικά σημεία κριτικής βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, ακόμα και υπουργών!

Posted in: