ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΟΙΚΙΑ ΣΤΗΝ ΡΩΣΣΙΑ

Τη μεγαλύτερη αρχαιοελληνική αποικία στο έδαφος της σημερινής Ρωσίας, την καταποντισμένη Φαναγόρεια στον κόλπο του Ταμάν, επισκέφθηκε ο Βλαντίμιρ Πούτιν. Ο Ρώσος πρωθυπουργός περιόδευσε στις ανασκαφές ολόκληρης της χερσονήσου του Ταμάν στα Στενά του Κερτς, που ενώνουν την Αζοφική με τη Μαύρη Θάλασσα. Μάλιστα βούτηξε σε βάθος 200 μέτρων, όπου ανακάλυψε, σύμφωνα με την υπηρεσία Τύπου του και δύο αρχαίους αμφορείς.



Με την ιδιότητα του προέδρου του Εποπτικού Συμβουλίου της Ρωσικής Γεωγραφικής Εταιρείας, που χρηματοδοτεί τις ανασκαφές στην περιοχή, ο Βλ.Πούτιν ξεναγήθηκε από τον επικεφαλής της αρχαιολογικής αποστολής της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών καθηγητή Βλαντίμιρ Κουζνετσόφ, ο οποίος αναφέρθηκε εκτενώς στην ανασκαφή του ταφικού λόφου Μπογιούρ-Γκαρά του 4ου αιώνα, η οποία ολοκληρώνεται περί τα τέλη της σεζόν. Ο ταφικός λόφος («κουργκάν») έχει ύψος 10-11 μέτρα και διάμετρο 100 και θεωρείται μοναδικό και περίπλοκης δομής μνημείο, του οποίου όμως ίσως παραμείνει άγνωστο το μεγάλο μυστικό, το ποιός, δηλαδή, σημαντικός άνδρας της Φαναγόρειας θάφτηκε εκεί.


Ο κ. Κουζνετσόφ έδειξε στον Βλ.Πούτιν τους «δρόμους», δηλαδή τις στοές, που ανοίχθηκαν από τυμβωρύχους, οι οποίοι εκτιμάται ότι έδρασαν εντατικότερα από ποτέ την περίοδο του Μεσαίωνα και ήταν ως επί το πλείστον Γενουάτες, που περνούσαν στην πλευρά του Ταμάν από την αντικρυνή χερσόνησο της Κριμαίας. 


«Ας τα φορτώσουμε όλα στους Γενουάτες κι ας κλείσουμε την υπόθεση» αστειεύτηκε ο Βλ.Πούτιν, ο οποίος ήταν εξαιρετικά ευδιάθετος, συμμετείχε επανειλημμένως σε εργασίες, αποδεχόμενος προσκλήσεις φοιτητών και κατά την άποψη πολλών παρατηρητών πραγματοποίησε μια ακόμη επιτυχημένη προεκλογική εμφάνιση ενόψει των βουλευτικών εκλογών του Δεκεμβρίου και των προεδρικών του ερχόμενου Μαρτίου.


Μεταξύ άλλων ο Ρώσος πρωθυπουργός επισκέφθηκε την Ακρόπολη στο κεντρικότερο σημείο της Φαναγόρειας, όπου βρίσκεται το παλάτι του άρχοντα του Βασιλείου του Βοσπόρου, του Μιθριδάτη του 6ου του Ευπάτορος. Το μνημείο ανακαλύφθηκε τον Αύγουστο του 2009 από την αρχαιολογική ομάδα του Β.Κουζνετσόφ και αποτελεί μια από τις σημαντικότερες εξελίξεις στην καταγραφή της ιστορίας του κατοπινού Βασιλείου του Πόντου.

Read More

ΕΝΑΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΦΕΙΔΙΠΠΙΔΗΣ

Ενας σύγχρονος Φειδιππίδης από τη Νίκαια στη Σπάρτη

Ο Σπ. Σπυρόπουλος κάλυψε τα 480 χλμ της απόστασης Αθήνα - Σπάρτη - Αθήνα σε 100 ώρες και 40 λεπτά

Τερμάτισε τρία κιλά ελαφρύτερος, κατάκοπος, αλλά και ευχαριστημένος, όπως κάθε άνθρωπος που βάζει έναν στόχο και τον πετυχαίνει. Ο κ. Σπύρος Σπυρόπουλος, ελασματουργός από τη Νίκαια, 39 ετών, ολοκλήρωσε πολύ αργά χτες τη νύκτα τον άθλο του Φειδιππίδη, ακολουθώντας τη διαδρομή Αθήνα- Σπάρτη- Αθήνα, σε 100 ώρες και 40 λεπτά.

Ξεκίνησε τα μεσάνυχτα του Σαββάτου από την Αθήνα, έφτασε στη Σπάρτη ύστερα από 43 ώρες, και ύστερα από ελάχιστες ώρες ξεκούρασης πήρε τον δρόμο της επιστροφής. «Οσο και αν φαίνεται περίεργο εμένα το πιο δύσκολο κομμάτι της διαδρομής ήταν τα πρώτα χιλιόμετρα, ίσως γιατί δεν ένοιωθα καλά ψυχολογικά. Από εκεί και πέρα, είχα έναν τραυματισμό λίγο πριν φτάσουμε στην Σπάρτη ο οποίος με αποθάρρυνε από το να πάω με λίγο μεγαλύτερη ταχύτητα σε αρκετά σημεία . Παρόλα αυτά όλα κύλησαν ομαλά».

Ετσι ο κ. Σπυρόπουλος έγινε ένας από τους ελάχιστους ανθρώπους που πετυχαίνει να διασχίσει πεζός τα 480 χιλιόμετρα της απόστασης. Ο πρώτος ήταν φυσικά ο Φειδιππίδης. Ο επόμενος δρομέας ακολούθησε μετά από χιλιάδες χρόνια, το 1992. Ηταν ο παλιός μαραθωνοδρόμος κ. Τάκης Σκουλής. Πέρσι ο κ. Σκουλής συνόδευσε τη Μαρία Πολύζου, την πρώτη γυναίκα που επιχείρησε το μεγάλο αυτό εγχείρημα. Εφέτος έδωσε τα φώτα του στον κ. Σπυρόπουλο. «Το αποφάσισε μόνος του και ήρθε και με βρήκε. Η άνεση με την οποία τερμάτισε με εντυπωσίασε. Αν σκεφτεί κανείς πως δεν υπήρξε αθλητής του στίβου στα νιάτα, του το κατόρθωμα του είναι ακόμα πιο εντυπωσιακό».

Ο κ. Σκουλής και άλλοι παράγοντες των υπερμαραθώνιων αποστάσεων ονειρεύονται κάποια στιγμή ο Φειδιππίδειος άθλος να γίνει ένας κανονικός αγώνας, όπως το Σπάρταθλο. «Το τρέξιμο, ακόμα και σε αυτές τις αποστάσεις, κερδίζει συνέχεια καινούργιους φίλους» λέει ο κ. Σκουλής. «Το θέμα είναι να μπουν κάποια ανώτατα χρονικά όρια περάσματος από κάθε σημείο της διαδρομής, ώστε να διατηρείται το αθλητικό ενδιαφέρον και να μπορούν και οι θεατές να παρακολουθήσουν τον αγώνα».

Το αυτοκίνητο που τον συνόδευε, σε διακριτική απόσταση κάποιων χιλιομέτρων, μετέφερε τρόφιμα, παπούτσια (δύο νούμερα μεγαλύτερα από ό,τι φοράει συνήθως) , ισοτονικά ποτά, και φυσικά, εκατοντάδες μπουκάλια νερό. «Επίσης ένα στρώμα πάνω στο οποίο ξεκουραζόμουν στο ύπαιθρο ή δίπλα στον αυτοκινητόδρομο, για μια δυο ώρες».

Σημειωτέων ότι πέρα από τις δυσκολίες που έχουν να κάνουν με την καταπόνηση των ποδιών και το πέρασμα από βουνά όπως το Αρτεμίσιο, ο κ. Σπυρόπουλος είχε να αντιμετωπίσει και τις πολύ υψηλές θερμοκρασίες των τελευταίων ημερών. «Δεν θέλαμε όμως να μεταθέσουμε τη διαδρομή για άλλη ημερομηνία. Αλλωστε και ο Φειδιππίδης, όσο είναι δυνατόν να ξέρουμε, περίπου τέτοια εποχή έτρεξε».

Μετά από την προσπάθεια που απαιτούσε όλο αυτό το εγχείρημα ακολουθεί φυσικά η ξεκούραση. «Ούτως ή άλλως η συγκεκριμένη διαδρομή είναι και πολύ όμορφη και ιστορικά φορτισμένη. Δεν μπορώ να σκεφτώ καμία άλλη που να συγκρίνεται μαζί της».

Read More

ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ;

Nομοσχέδιο στις ΗΠΑ εσφαλμένως αποσκοπεί στη νομιμοποίηση του ψευδοκράτους στο παρανόμως κατεχόμενο τμήμα της Κυπριακής Δημοκρατίας (ΚΔ) κατά παραβίαση δικαστικών αποφάσεων, (της Αμερικανικής) εξωτερικής πολιτικής και ψηφισμάτων του ΟΗΕ.

Ενώ το Ελληνοαμερικανικό Ινστιτούτο (AHI) υποστηρίζει το Νομοσχέδιο Αρ. 2597, πιο προσεκτική εξέτασή του αποκαλύπτει πως νομιμοποιεί τον (παρόμοιο με την μαφία) «unincorporated association» της "Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου" σαν (νόμιμο) «αντιπρόσωπο/πράκτορα» της Τουρκίας αντί να τον καταδικάζει ως ψευδοκράτος.

Νομοσχέδιο στις ΗΠΑ είναι προτεινόμενη νομοθεσία που έχει εγκριθεί από επιτροπή του Κογκρέσου. Με βάση παλαιότερο νόμο για αποζημίωση Αμερικανών με περιουσίες σε κομμουνιστικές χώρες, το νομοσχέδιο εξισώνει την Τουρκική διοικητική μαριονέτα των κατεχομένων με (νόμιμη) κυβέρνηση. Το νομοσχέδιο εξουδετερώνει την ισχύ των Αμερικανικών δικαστηρίων να αποφασίζουν υπέρ των δικαιωμάτων των Ελληνοκυπρίων, όπως συνέβη στην περίπτωση των ψηφιδωτών της Κανακαριάς (Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Κύπρου εναντίον Γκόλντμπεργκ), κηρύσσοντας το ψευδοκράτος «unrecognized party» όταν (παρενέβη στη δίκη και) ισχυρίσθη ότι ήτο ο ιδιοκτήτης των ιστορικών εικόνων. Προς το παρόν, καθεστώτα που δεν αναγνωρίζονται ως κυβερνήσεις δεν μπορούν να προσφύγουν σε δικαστήρια των ΗΠΑ, αν και μπορεί να μηνυθούν μια και δεν έχουν ασυλία. Ωστόσο, εάν το νομοσχέδιο ψηφιστεί σαν νόμος, το ψευδοκράτος μπορεί να καταστεί απρόσβλητο καθόσον αφορά σε αγωγές (εναντίον του).

Εάν το Κογκρέσο θα μπορούσε να διατάξει τη κυβέρνηση Ομπάμα να διαπραγματευτεί με παράνομες οντότητες, οι διεθνείς σχέσεις θα διεξάγονταν με κακοποιούς. Αντί να αποκαλύπτει το μαφιόζικο στοιχείο του καθεστώτος που κατέχει (παράνομα) και καταληστεύει περιουσίες, το νομοσχέδιο καμουφλάρει το ψευδοκράτος με νομιμότητα κυρίαρχου κράτους υπονομεύοντας το Δίκαιον, προηγούμενα δεδικασμένα και τα ψηφίσματα 541 και 550 του ΟΗΕ που καταδικάζουν το ψευδοκράτος. Εντέλλει ακόμη την κυβέρνηση των ΗΠΑ να διαπραγματευτεί και να διακανονίσει αποζημιώσεις για περιουσίες Ελληνοκυπρίων κατ’ ευθείαν με τους κατακτητές και τούς εποίκους από την Τουρκία.

Ακόμα χειρότερα, το νομοσχέδιο προτείνει "αποζημίωση" με μια διάταξη "προτεραιότητας" που επιδιώκει διευθετήσεις για "25.000 δολάρια" ή λιγότερο. Δεν είναι σαφές κατά πόσο τα $25.000 αφορούν σε άτομα ή σε περιουσίες. Με άλλα λόγια, το νομοσχέδιο θεωρεί πως περίπου $675 ανά έτος είναι ικανοποιητική αποζημίωση για 37 χρόνια κατοχής! Οι επιπτώσεις αυτού του νομοσχεδίου, εσκεμμένα ή όχι, είναι τόσο επικίνδυνες όσο και η Επιτροπή Ακίνητης Περιουσίας (IPC), όπου Ελληνοκύπριοι έχουν μπλοκαριστεί σε μία ατελείωτη για χρόνια δοκιμασία χωρίς αποζημίωση, καταλήγοντας στο τέλος να λαμβάνουν ψίχουλα αποζημιώσεως. Τελικά, με βάση άλλο δεδικασμένο του Ανωτάτου Δικαστηρίου των ΗΠΑ (Ντέημς και Μούρ εναντίον Ρήγκαν), ελλοχεύει ο κίνδυνος το νομοσχέδιο να απαγορεύσει και να αναστείλει τις μηνύσεις εναντίον του ψευδοκράτους στις ΗΠΑ.
Παράδοξα, ενώ η μήνυση των Ελληνοκυπρίων προσφύγων στις ΗΠΑ είχε προκαλέσει "συναγερμό" για δήθεν νομιμοποίηση του ψευδοκράτους, το νομοσχέδιο που θεσπίζει διπλωματικές σχέσεις του ψευδοκράτους με τις ΗΠΑ δεν έχει ούτε καν περιέλθει της προσοχής της κυβερνήσεως της ΚΔ.
Συμπερασματικά, το νομοσχέδιο δεν προστατεύει τις περιουσίες και τα δικαιώματα των Ελληνοκυπρίων. Στη περίπτωση που το νομοσχέδιο γίνει νόμος, μπορεί και θα ανατραπεί στο δικαστήριο. Το νομοσχέδιο θεωρείται συνταγματικά "για φούντο" δεδομένου ότι εξισώνει την μαριονέτα του ψευδοκράτους με (νόμιμη) κυβέρνηση. Το νομοσχέδιο θα έπρεπε να καταδικάζει το ψευδοκράτος, να καθιστά την Τουρκία υπόλογη, να δίνει στούς Ελληνοκυπρίους δίκαιη αποζημίωση για 37 χρόνια κατοχής, να προστατεύει το δικαίωμά τους να επιστρέψουν στην πατρογονική τους γη, να προστατεύει τα δικαιώματα τους να προσφύγουν σε δικαστήρια των ΗΠΑ ατομικά και συλλογικά και να θέτει χρονικό όριο μέχρι του οποίου οι αποζημιώσεις θα πρέπει να καταβληθούν. Αλλιώς, οι Αμερικανοκύπριοι με περιουσία στα κατεχόμενα θα αντιμετωπίσουν την ίδια άδικη και παράνομη συμπεριφορά μερικοί κακώς πληροφορημένοι Ελληνοκύπριοι αντιμετώπισαν όταν έπεσαν στην παγίδα του IPC, του Τουρκικού Δούρειου Ίππου που καταληστεύει περιουσίες Ελληνοκυπρίων, ένα αναγκαίο βήμα για την οριστική διχοτόμηση της Κύπρου.

PRESS RELEASE

U.S. Proposed Legislation Mistakenly Seeks to Legitimize the Pseudo-State in the Illegally Occupied Part of the Republic of Cyprus (ROC) in Violation of Court Decisions, Foreign Policy and U.N. Resolutions

While the American Hellenic Institute supports Congressional Bill No. 2597, its closer examination reveals it legitimizes the "unincorporated association" of the "Turkish Republic of Northern Cyprus" as an "agent" of Turkey instead of condemning it as a pseudo-state.

A Bill is proposed legislation first approved by a congressional committee. Based on a law that sought to compensate Americans for their properties in communist countries, the Bill equates the puppet Turkish administration in the illegally occupied 36% of the territory of the ROC with a government. It guts the power of U.S. Courts to vindicate the rights of Greek Cypriots as it happened in the case of the Mosaics of Kanakaria (Autocephalous Church of Cyprus v. Goldberg) declaring the pseudo-state an “unrecognized party” when it claimed ownership over the artifacts. Presently, unrecognized regimes cannot resort to US courts, although they can be sued and have no immunity. However, if the Bill becomes law, the pseudo-state may become immune to lawsuits.

If Congress could mandate the Obama administration to negotiate with illegal entities, foreign relations would be conducted with thugs. Rather than exposing the mafia element of the regime when it occupies and steals properties, the Bill cloaks the pseudo-state with the legitimacy of a sovereign undermining law, legal precedents and United Nation Resolutions 541 and 550 that condemned the pseudo-state. It even mandates the US Government to negotiate and settle property claims of Greek Cypriots directly with the occupiers and the settlers from Turkey.

Even worse, the Bill proposes a "settlement" through a "priority" provision that seeks to settle claims for "$25,000" or less. It is not clear whether $25,000 pertains to individuals or properties. In other words, the Bill considers approximately $675 per year for 37 years of occupation as adequate compensation! The effects of this Bill, intentional or not, are as dangerous as the Immovable Property Commission (IPC), where Greek Cypriots have been bottled for years in misery without compensation, eventually receiving trivial amounts of compensation. Finally, based on a U.S. Supreme Court precedent (Dames & Moore v. Regan), potentially the Bill can prohibit and suspend U.S. court litigation against the pseudo-state.

Astonishingly, while the U.S. class action of Greek Cypriot refugees had caused "alarm" for its falsely reported legitimization of the pseudo-state, this Bill that legislates diplomatic relations between the pseudo-state and the U.S. has yet to raise an eyebrow from the government of the ROC.
In conclusion, the Bill does not protect the properties and the rights of Greek Cypriots. Should this bill become law, it can and will be overturned in court. The Bill is constitutionally overboard as it equates the puppet pseudo-state with a government. The Bill should have condemned the pseudo-state, holding Turkey accountable, giving Greek Cypriots fair compensation for 37 years of occupation, protecting their right to return to their ancestral lands, protecting their rights to resort to U.S courts individually and collectively and placing a time limit on when claims must be paid. Otherwise, American Cypriots with property in the illegally occupied 36% of the territory of the ROC are facing the same unjust and egregious treatment some ill-advised Greek Cypriots faced, when they fell in the trap of the IPC, a Turkish Trojan Horse that steals property from Greek Cypriots, a necessary step towards the final division of Cyprus.

***

SIMPEDES LAW FIRM

1920 N Street, NW Suite 300, Washington DC 20036 U.S.A.
+1(202) 464-9910 +1(202) 449-3499 ™ athan@tsimpedeslaw.com

Read More

ΜΕΣΗ ΓΡΑΜΜΗ Η ΑΟΖ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ;

Με νόμο η Ελλάδα ("τη προτροπή" των ΗΠΑ) προχωρά στην de facto ανακήρυξη για πρώτη φορά Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) σε όλο το μήκος της ηπειρωτικής και νησιωτικής αιγιαλίτιδας ζώνης της, (πέρα από το Ιόνιο και τη Νότια Κρήτη που περιλαμβάνονταν στην πρόσκληση ενδιαφέροντος προς τις εταιρείες για την διενέργεια ερευνών και εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων φυσικού αερίου) και σε όλες τις θαλάσσιες περιοχές της από τον Έβρο μέχρι την Μεγίστη (Καστελόριζο). Ο νόμος θα ψηφιστεί αμέσως μόλις ανοίξει η Βουλή από το θερινό τμήμα.


Το κείμενο του νέου νόμου που καθορίζει τις ιδρυτικές διατάξεις για την δημιουργία του δημόσιου φορέα παροχής αδειών έρευνας και αξιοποίησης φυσικού αερίου και υδρογονανθράκων, είναι πραγματική «βόμβα», αφού καθορίζει μια υφαλοκρηπίδα ή μια ΑΟΖ («αφ’ης κηρυχθεί» κάνοντας την κήρυξη της ΑΟΖ εντελώς τυπική διαδικασία) 200 ναυτικά μίλια από τις ακτές ηπειρωτικών και νησιωτικών περιοχών! Αλλά το πιο ενδιαφέρον σημείο είναι άλλο.

Προβαίνει σε μια de facto «αφ’εαυτής» ρύθμιση, έστω και αν δεν έχει υπάρξει συμφωνία οριοθέτησης με γειτονικά κράτη, βασικά με την Τουρκία: Τη μέση γραμμή!

Κάτι που αφορά κυρίως την Ανατολική Μεσόγειο, αφού το Αιγαίο μετατρέπεται σε «κλειστή ελληνική λίμνη» με αυτή την ρύθμιση με εξαίρεση κάποιες περιοχές στο Βόρειο Αιγαίο όπου η Ίμβρος δίνει μια «ανάσα» στην Τουρκία.

Ιδού πως προσδιορίζει ο νόμος τις υποθαλάσσιες περιοχές ερευνών:

«Ο βυθόs και το υπέδαφος των εσωτερικών υδάτων, της αιγιαλίτιδας ζώνης, της υφαλοκρηπίδας και της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης (αφ’ης κηρυχθεί) μέχρι την απόσταση των 200 ν.μ. από τις γραμμές βάσης από τις οποίες μετράται το εύρος της αιγιαλίτιδας ζώνης. Eλλείψει συμφωνίας οριοθέτησης με γειτονικά κράτη των οποίων οι ακτές είναι παρακείμενες ή αντικείμενες με τις ελληνικές ακτές, το εξωτερικό όριο της υφαλοκρηπίδας και της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης (αφ’ης κηρυχθεί) είναι η μέση γραμμή, κάθε σημείο της οποίας απέχει ίση απόσταση από τα εγγύτερα σημεία των γραμμών βάσης (τόσο ηπειρωτικών όσο και νησιωτικών) από τις οποίες μετράται το εύρος της αιγιαλίτιδας ζώνης”!

Πολύ καλό για να είναι αληθινό; Ας είμαστε ρεαλιστές στις εκτιμήσεις μας. Ούτε η Ελλάδα - ειδικά με την παρούσα κυβέρνηση - ούτε πολύ περισσότερο η Κύπρος θα προχωρούσαν σε τέτοιες κινήσεις αν δεν υπήρχε η κάλυψη των Ηνωμένων Πολιτειών και η σύμπηξη της συμμαχίας με το Ισραήλ που και αυτή οι ΗΠΑ την επέβαλαν.

Για το λόγο αυτό έχει μεγάλη σημασία να δούμε πως θα εξελιχθεί και η 1η Οκτωβρίου, όπου η Τουρκία δήλωσε ότι θα αντιδράσει με τον ενδεικνυόμενο τρόπο κατά των σκαφών της αμερικανικής Noble Energy που θα κάνει τις πρώτες γεωτρήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ για φυσικό αέριο.

Σε ότι αφορά τα «οικόπεδα» και τους όρους παραχώρησής τους στις εταιρείας (αμερικανικές κατά βάση, φυσικά…). «Οι άδειες αναζήτησης 18μηνες σε συγκεκριμένες περιοχές που δεν μπορούν να υπερβαίνουν τα 4.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα στην ξηρά και τα 20.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα στη θάλασσα. Η παραχώρηση δικαιώματος έρευνας και εκμετάλλευσης γίνεται με τρεις τρόπους: είτε μετά από διακήρυξη, είτε μετά από αίτηση ενδιαφερόμενου επενδυτή, ή με ανοιχτή πρόσκληση (open door) για εκδήλωση ενδιαφέροντος»

Το ζήτημα είναι ότι το όλο σκηνικό υπαγορεύεται από τα συμφέροντα μιας ξένης δύναμης, η οποία στην παρούσα φάση είναι πλήρως προσανατολισμένα υπερ της ελληνική πλευράς. Αυτή η συγκυρία πόσο θα διαρκέσει; Πόσο έτοιμη είναι η ελληνική πλευρά από άποψη ισχύος να εξασφαλίσει μόνη της την υπεράσπισι των δικαιωμάτων της; Μην ξεχνάμε ότι η καταστροφή του 1922 επήλθε όταν άλλαξαν οι γεωστρατηγικές ισορροπίες εις βάρος μας, και μας έπιασαν εντελώς απροετοίμαστους!

Στο μεταξύ τα κόμματα της Αριστεράς εξέδωσαν πρώτα ανακοινώσεις, επιδεικνύοντας αξιοθαύμαστα αντανακλαστικά, αναφορικά με την αποκάλυψη του defencenet.gr για το βιβλίο του Ντενίζ Μπουλούκμπασι, πρώην εμπειρογνώμονα του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών, ο οποίος αναφέρει ότι η κυβέρνηση Σημίτη με υπουργό Εξωτερικών τον Γιώργο Παπανδρέου, είχε συμφωνήσει στη εκχώρηση του δικαιώματος μη επέκτασης των χωρικών της υδάτων στα 12 μίλια σε όλο το εύρος των περιοχών που γειτνιάζουν με την Τουρκία και σε όλους τους διύλους και θαλάσσιες περιοχές στρατηγικής σημασίας. Σε δήλωση προέβη πριν λίγα λεπτά και η Ν.Δ. δια του υπεύθυνου του Τομέα Εξωτερικών, Πάνου Παναγιωτόπουλου.

«Ανεξάρτητα από το τί θα πει ή δεν θα πει η κυβέρνηση, ο λαός πρέπει να έχει το νου του», τονίζει το ΚΚΕ σε ανακοίνωσή του σχετικά με τα όσα ισχυρίζεται ο Ντενίζ Μπουλούκμπασι. Το ΚΚΕ τονίζει ότι «οι κίνδυνοι για κυριαρχικά δικαιώματα είναι τεράστιοι», καθώς «η NATOποίηση και συνεκμετάλλευση του Αιγαίου βρίσκεται διαρκώς στο τραπέζι, όπως το ΚΚΕ έχει εδώ και καιρό καταγγείλει, γιατί αυτό επιδιώκουν ισχυρά τμήματα της ελληνικής και τουρκικής πλουτοκρατίας».

Να ενημερωθεί η Βουλή για τις ελληνοτουρκικές διαπραγματεύσεις για το Αιγαίο και να συνεδριάσει το Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής, ζητεί, με ανακοίνωσή του, ο ΣΥΝ και ταυτόχρονα κατηγορεί την κυβέρνηση ότι είναι απαράδεκτο να ενημερώνονται τα πολιτικά κόμματα και η κοινή γνώμη της χώρας από ανεπίσημα τουρκικά δημοσιεύματα για πτυχές των, μέχρι σήμερα, 50 κύκλων συνομιλιών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας σε ευαίσθητα εθνικά μας θέματα.

Στην ανακοίνωσή του ο ΣΥΝ «απαιτεί να υπάρξει ενημέρωση στην Ελληνική Βουλή για τις εξελίξεις των συνομιλιών» και προσθέτει ότι η μυστική διπλωματία δεν είναι προς όφελος των λαών και ενέχει κινδύνους πολύπλευρων εκμεταλλεύσεων για ιδιοτελείς σκοπούς ακόμα και εσωτερικής κατανάλωσης.

Το θέμα της υφαλοκρηπίδας και των διαφορών μεταξύ των δύο χωρών, που άπτονται αυτού του ζητήματος, οφείλουν να διευθετηθούν με βάση τους κανόνες του διεθνούς δικαίου και την από κοινού προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης", επισημαίνει ο ΣΥΝ, υποστηρίζοντας ότι η προοπτική αυτή «είναι μια λύση που διασφαλίζει τόσο την διαφάνεια όσο και την ειρηνική επίλυση των διαφορών προς όφελος και των δύο γειτονικών λαών, σε μια εποχή όπου η βαθιά οικονομική κρίση δεν επιτρέπει κανενός είδους μικροτυχοδιωκτισμούς αλλά ούτε και εφησύχαση».

Επίσης σε σχετική ανακοίνωσή του ο υπεύθυνος του Τομέα Εξωτερικών της Ν.Δ. Πάνος Παναγιωτόπουλος αναφέρει τα εξής:

“Από τα όσα αναφέρει στο βιβλίο του ο Τούρκος πρώην διπλωμάτης Ντενίζ Μπολούκμπασι, ο οποίος έλαβε μέρος στις 36 από τις 50 διερευνητικές επαφές Ελλάδας – Τουρκίας, που έχουν δρομολογηθεί από το 2002, ανακύπτουν – εκ νέου- πολλά ερωτηματικά και απορίες για το πραγματικό περιεχόμενο αυτών των συνομιλιών, που διεξάγονται μεταξύ εκπροσώπων των δύο Υπουργείων των Εξωτερικών.


Τα ερωτηματικά αυτά πολλαπλασιάζονται και από το γεγονός ότι οι ισχυρισμοί του Τούρκου πρεσβευτή ότι “ η Ελληνική πλευρά δέχθηκε σε ορισμένες περιοχές του Αιγαίου να υποχωρήσει από το δικαίωμα της επέκτασης των χωρικών της υδάτων στα 12 μίλια” αναφέρονται στην χρονική περίοδο όπου πολιτικός προϊστάμενος του ΥΠΕΞ ήταν ο κ. Γιώργος Παπανδρέου και Πρωθυπουργός ο κ. Κώστας Σημίτης.


Επειδή τα όσα υποστηρίζει ο κ. Μπολούκμπασι για το ακριβές περιεχόμενο των διερευνητικών συνομιλιών Ελλάδας – Τουρκίας έρχονται να προστεθούν σε ένα πλήθος δηλώσεων Τούρκων κυβερνητικών αξιωματούχων, (μεταξύ αυτών, στο παρελθόν, ο Αντιπρόεδρος Αρίντς αλλά και επίσημες πηγές του Τουρκικού ΥΠΕΞ) ήρθε η ώρα ο ίδιος ο Πρωθυπουργός κ. Γιώργος Παπανδρέου να αποκαταστήσει την αλήθεια και να βάλει τα πράγματα στην θέση τους, για να σταματήσει η Τουρκική πλευρά να δημιουργεί εντυπώσεις σε βάρος της Ελλάδος και να παραπληροφορεί την διεθνή κοινή γνώμη, προπαγανδίζοντας και προβάλλοντας απόψεις, από πλευράς Τουρκίας, που θίγουν κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας στο Αιγαίο.


Οι “αναιμικές” δηλώσεις και διαβεβαιώσεις περί του αντιθέτου του εκπροσώπου του Υπουργείου Εξωτερικών, που γίνονται από καιρού εις καιρόν, δεν επαρκούν πλέον…”.

Read More

Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Το άρθρο στους NEW YORK TIMES, ο καθηγήτής του Κολούμπια Μάρκ Μαζάουερ το έγραψε την επομένη της ψήφισης του Μεσοπρόθεσμου από την Ελληνική Βουλή. Διαβάστε το προσεκτικά είναι συγκλονιστικό και τέτοιες φωνές τις έχει ανάγκη η δοκιμαζόμενη αυτή την περίοδο χώρα

"Χθες, όλος ο κόσμος παρακολουθούσε την Ελλάδα καθώς το κοινοβούλιό της ψήφισε ένα διχαστικό πακέτο μέτρων λιτότητας το οποίο θα μπορούσε να έχει κρίσιμες επιπτώσεις στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα. Ισως προκαλεί έκπληξη που... αυτή η μικρή άκρη της χερσονήσου των Βαλκανίων συγκεντρώνει τόση προσοχή. Σκεφτόμαστε συνήθως την Ελλάδα ως την πατρίδα του Πλάτωνα και του Περικλή, με την πραγματική της σημασία να βρίσκεται βαθιά στην αρχαιότητα.

Αλλά δεν είναι η πρώτη φορά που για να κατανοήσεις το μέλλον της Ευρώπης χρειάζεται να στραφείς μακριά από τις μεγάλες δυνάμεις στο κέντρο της ηπείρου και να κοιτάξεις προσεκτικά όσα συμβαίνουν στην Αθήνα. Τα τελευταία 200 χρόνια η Ελλάδα ήταν στην πρώτη γραμμή της εξέλιξης της Ευρώπης. Στη δεκαετία του 1820, στη διάρκεια του αγώνα για την ανεξαρτησία από την οθωμανική αυτοκρατορία, η Ελλάδα έγινε ένα πρώιμο σύμβολο δραπέτευσης από... τη φυλακή της αυτοκρατορίας.

Για τους φιλέλληνες, η παλιγγενεσία της αποτελούσε τον πιο ευγενή αγώνα. "Στο μεγάλο πρωινό του κόσμου", έγραψε ο Σέλεϊ στο ποιημά του "Ελλάς", "το μεγαλείο της Ελευθερίας τινάχθηκε και έλαμψε!"

Η νίκη θα σήμαινε τον θρίαμβο της ελευθερίας όχι μόνο επί των Τούρκων αλλά και επί όλων των δυναστών που κρατούσαν υπόδουλους τόσο πολλούς ευρωπαίους. Γερμανοί, Ιταλοί, Πολωνοί και Αμερικανοί έτρεξαν να πολεμήσουν υπό την γαλανόλευκη σημαία της Ελλάδας για χάρη της δημοκρατίας. Και μέσα σε μια δεκαετία, η χώρα κέρδισε την ελευθερία της.

Στη διάρκεια του 20ου αιώνα ο ριζοσπαστικός νέος συνδυασμός της συνταγματικής δημοκρατίας και του εθνικισμού που ενσάρκωσε η Ελλάδα εξαπλώθηκε στην ήπειρο και κορυφώθηκε στην "ειρήνη που τερμάτισε κάθε ειρήνη" στο τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, όταν τρεις αυτοκρατορίες, η οθωμανική , εκείνη των Αψβούργων και η ρωσική, κατέρρευσαν και αντικαταστάθηκαν από έθνη-κράτη. Μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, η Ελλάδα άνοιξε και πάλι τον δρόμο για το μέλλον της Ευρώπης. Μόνο που τώρα ήταν η σκοτεινή πλευρά της δημοκρατίας που βγήκε στο προσκήνιο.

Σε έναν κόσμο εθνικών κρατών, εθνοτικές μειονότητες όπως ο μουσουλμανικός πληθυσμός της Ελλάδας και οι ορθόδοξοι χριστιανοί της Μικράς Ασίας ήταν μια συνταγή για διεθνή αστάθεια. Στις αρχές της δεκαετίας του 1920, έλληνες και τούρκοι ηγέτες αποφάσισαν να ανταλλάξουν τους μειονοτικούς πληθυσμούς τους, εκτοπίζοντας περί τα δύο εκατομμύρια χριστιανούς και μουσουλμάνους προς χάριν της εθνικής ομοιογένειας.

Η ελληνο - τουρκική ανταλλαγή των πληθυσμών ήταν η μεγαλύτερη οργανωμένη μετακίνηση προσφύγων στην ιστορία μέχρι τότε και μοντέλο που οι ναζιστές και άλλοι θα το επικαλούνταν αργότερα για να εκτοπίσουν ανθρώπους στην ανατολική Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή και την Ινδία. Είναι ειρωνικό, λοιπόν, που η Ελλάδα ήταν επίσης στην πρωτοπορία της αντίστασης στους ναζιστές. Τον χειμώνα του 1940-41, ήταν η πρώτη χώρα που αντεπιτέθηκε αποτελεσματικά κατά των δυνάμεων του Αξονα, ταπεινώνοντας τον Μουσολίνι στον ελληνο - ιταλικό πόλεμο ενώ η υπόλοιπη Ευρώπη επευφημούσε την Ελλάδα.

Και πολλοί χειροκρότησαν πάλι λίγους μήνες αργότερα όταν ένας νεαρός αριστερός αντιστασιακός ονόματι Μανώλης Γλέζος σκαρφάλωσε στην Ακρόπολη ένα βράδυ με έναν φίλο και κατέβασαν τη σημαία με την σβάστικα που οι Γερμανοί είχαν πρόσφατα υψώσει. Σχεδόν 70 χρόνια αργότερα, η ελληνική αστυνομία θα έριχνε δακρυγόνα στον κ. Γλέζο ο οποίος διαδήλωνε κατά του προγράμματος λιτότητας. Αλλά στο τέλος, η Ελλάδα υπέκυψε στη γερμανική κατοχή.

Η κυριαρχία των ναζιστών έφερε μαζί της την πολιτική κατάρρευση, την μεγάλη πείνα, και μετά την απελευθέρωση, την βύθιση της χώρας σε έναν εμφύλιο πόλεμο ανάμεσα στις κομμουνιστικές και τις αντικομμουνιστικές δυνάμεις. Μόλις λίγα χρόνια μετά την ήττα του Χίτλερ, η Ελλάδα βρέθηκε ξανά στο επίκεντρο της ιστορίας, ως μέτωπο του Ψυχρού Πολέμου. Το 1947, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Χάρι Τρούμαν χρησιμοποίησε τον κλιμακούμενο εμφύλιο στην Ελλάδα για να πείσει το Κογκρέσο να στηρίξει το Δόγμα Τρούμαν και την ειρηνική δέσμευση αμερικανικών πόρων για τον αγώνα κατά του Κομμουνισμού και την ανοικοδόμηση της Ευρώπης.

Ανυψωμένη ξαφνικά σε έναν διατλαντικό αγώνα, η Ελλάδα συμβόλιζε τώρα μια πολύ διαφορετική Ευρώπη - μία Ευρώπη που είχε αυτοκαταστραφεί, και που ο μόνος δρόμος εξόδου από την ανέχεια των μέσων της δεκαετίας του 1940 ήταν ως μικρότερος εταίρος της Ουάσινγκτον. Καθώς τα δολάρια άρχισαν να ρέουν, αμερικανοί σύμβουλοι έλεγαν στους έλληνες πολιτικούς τι να κάνουν και αμερικανικές βόμβες ναπάλμ έκαιγαν τα ελληνικά βουνά καθώς οι κομμουνιστές αντάρτες τρέπονταν σε φυγή.

Η πολιτική και οικονομική ένωση της Ευρώπης υποτίθεται ότι θα έβαζε τέλος στις αδυναμίες και την εξάρτηση της διχοτομημένης ηπείρου. Και εδώ η Ελλάδα έγινε σύμβολο μιας νέας φάσης στην ευρωπαϊκή ιστορία. Η πτώση της στρατιωτικής δικτατορίας το 1974 δεν έφερε στη χώρα μόνο την πλήρη ένταξη σε αυτό που θα γινόταν η Ευρωπαϊκή Ενωση. Προανήγγηλε επίσης (μαζί με τη μετάβαση της Ισπανίας και της Πορτογαλίας στη δημοκρατία την ίδια εποχή) το παγκόσμιο κύμα εκδημοκρατισμού της δεκαετίας του 1980 και του '90, πρώτα στη Νότια Αμερική και τη Νοτιοανατολική Ασία και μετά στην Ανατολική Ευρώπη.

Και έδωσε στην Ευρωπαϊκή Ενωση την όρεξη για διεύρυνση και τη φιλοδοξία να εξελιχθεί από ένα μικρό κλαμπ πλούσιων δυτικοευρωπαϊκών κρατών σε φωνή για ολόκληρη την προσφάτως εκδημοκρατισμένη ήπειρο, η οποία εξαπλώθηκε κατά πολύ στο νότο και την ανατολή. Και τώρα, σήμερα, αφότου έσβησε η ευφορία της δεκαετίας του '90 και μια νέα ταπεινοφροσύνη χαρακτηρίζει τους Ευρωπαίους, ο κλήρος πέφτει και πάλι στην Ελλάδα ως χώρας η οποία θα προκαλέσει τους μανδαρίνους της Ευρωπαϊκής Ενωσης και θα θέσει το ερώτημα: "ποιό θα είναι το μέλλον της ηπείρου;".

Η Ευρωπαϊκή Ενωση υποτίθεται ότι θα ένωνε μια κατακερματισμένη Ευρώπη, ότι θα ενίσχυε τις δημοκρατικές της δυνατότητες και ότι θα μεταμόρφωνε την ήπειρο σε μια ανταγωνιστική δύναμη στην παγκόσμια σκηνή. Είναι ίσως ταιριαστό που ένα από τα αρχαιότερα και πιο δημοκρατικά έθνη - κράτη της Ευρώπης βρίσκεται στην καινούργια εμπροσθοφυλακή, όσων θέτουν εν αμφιβόλω όλα αυτά τα επιτεύγματα.

Γιατί είμαστε όλοι μικρές δυνάμεις τώρα, και για άλλη μια φορά η Ελλάδα πολεμάει στην πρώτη γραμμή του αγώνα για το μέλλον."( ΙΣΩΣ ΓΙΑΥΤΟ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΕΞΑΦΑΝΙΣΟΥΝ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΚΑΙ ΕΚ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ )

*Μαρκ Μαζάουερ,
Βρετανός ιστορικός και συγγραφέας,
καθηγητής Ιστορίας στο πανεπιστήμιο Κολούμπια των ΗΠΑ.

Read More

ΑΦΗΣΤΕ ΜΑΣ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΝΑ ΔΟΥΛΕΨΟΥΜΕ

Του Αγη Βερούτη

Στα τριάντα χρόνια που πέρασαν από την έναρξη της εξουσίας των σοσιαληστών, ή την έναρξη της “κατά Πάγκαλο” Δημοκρατίας, η οικονομία μας έχει εκφυλιστεί και μαζί της και η κοινωνία μας. Το 1981 η βιομηχανία της Ελλάδας συμμετείχε με 23% μερίδιο στο Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν (σήμερα έχει αποδεκατιστεί στo 13%), ενώ το Ισοζύγιο Τρεχουσών Συναλλαγών του 1981 ήταν θετικό. Η σημασία του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών για μια οικονομία συνοψίζεται σε μια λέξη: Ανταγωνιστικότητα.

Ας δούμε πρώτα όμως λίγο τα μακροοικονομικά με απλά Ελληνικά, γιατί πολλή συζήτηση γίνεται τελευταία ως τα μακροοικονομικά να αποτελούσαν αποκρυφιστική τέχνη για ολίγους.

Το περίφημο Πρωτογενές Πλεόνασμα που πολλοί κόπτονται ότι θα λύσει τα προβλήματα της οικονομίας μας δεν είναι τίποτε άλλο από το συμμάζεμα του κράτους έτσι ώστε τα έξοδά του χωρίς τους τόκους των δανείων που τρέχουν, να είναι λιγότερα από τα έσοδά του. Απλή αριθμητική δείχνει πως αυτό θα είναι ένα ακόμα αδιέξοδο στην πραγματική οικονομία, μιας και ασχολείται μόνο με το κράτος και όχι με τη συνολική οικονομία της Χώρας.

Τι σημαίνει το να επικεντρώσουμε επί πραγματικού μόνον στο Πρωτογενές Πλεόνασμα χωρίς να αυξήσουμε την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας: μείωση των εξόδων με ταυτόχρονη αύξηση των εσόδων του κράτους από φόρους.

Πρώτον, εύκολα και γρήγορα πέφτει το ψαλίδι στις κρατικές επενδύσεις (δρόμοι, σχολεία, οπλικά συστήματα), μετά έρχεται η μείωση στη μισθοδοσία δημοσίων υπαλλήλων με το ενιαίο μισθολόγιο και ελάχιστες απολύσεις που ίσως γίνουν, και κατόπιν μείωση των συντάξεων με ελάττωση των μεγάλων συντάξεων και των επικουρικών συν κατάργηση όσων συντάξεων αποδίδονται αχρεωστήτως όπως π.χ. ψευδοαναπήρων και νεκρών. Άντε και λίγο μείωση των δαπανών υγείας που πληρώνουμε τα αναλώσιμα των νοσοκομείων 5 φορές πάνω από το κανονικό, άντε και λίγο συμμάζεμα στους δήμους που είχαν ξεφύγει τελείως με τις υπερτιμολογήσεις και τα εικονικά έργα, και κόψιμο των κοινωνικών επιδομάτων όπως π.χ. σε πολύτεκνους που έχουν το υψηλό εισόδημα άνω των 700 ευρώ το μήνα, και ψιλοσυμμαζευτήκαμε στα έξοδα σαν κρατική μηχανή. Προσοχή όμως, δεν εξορθολογίσαμε πού ξοδεύουμε τους φόρους μας και τί παίρνουμε πίσω σαν φορολογούμενοι για αυτούς, απλά μειώνουμε αδιακρίτως τα έξοδα όπου μπορούμε.

Στο μεταξύ, χωρίς ριζική μεταβολή του μηχανισμού συλλογής των φόρων, η αύξηση των κρατικών εσόδων προέρχεται από τις γνωστές πηγές που δεν μπορούν παρά να αποδώσουν τους φόρους, όσο υπερβολικοί ή άδικοι και αν είναι: έμμεσοι φόροι όπως παράλογα υψηλός ΦΠΑ στα πάντα-όλα και ειδικοί φόροι κατανάλωσης σε καύσιμα, τσιγάρα και ποτά, τέλη κυκλοφορίας σε αυτοκίνητα (όσα δεν παραδώσουν πινακίδες), τέλη στα κινητά τηλέφωνα και ΦΠΑ επί αυτών, και φυσικά φόροι στα ακίνητα είτε απευθείας, είτε μέσω του λογαριασμού της ΔΕΗ, και τέλος φόροι στους μισθωτούς και τις επιχειρήσεις και όσο αντέξουν. Αφήνω απέξω το φόρο σε συντάξεις, διότι αυτός είναι παρακρατούμενος από το κράτος, οπότε είναι μάλλον μείωση εξόδων παρά αύξηση εσόδων.

Προσθέτουμε σε αυτά και 2-3 περαιώσεις προηγούμενων χρήσεων (στυλ πληρώνεις ειδεμή ερχόμαστε και σου βγάζουμε διπλάσια πρόστιμα), 2-3 ρυθμίσεις ημιυπαιθρίων και αυθαιρέτων, και τον ισοσκελίσαμε τον προϋπολογισμό πατριώτες! Έσοδα Ελληνικού Δημοσίου ίσον Δαπάνες!

Μετά από τα παραπάνω φυσικά η οικονομία θα είναι σε κατάσταση σοκ, θα ψυχορραγεί ο ιδιωτικός τομέας και το ΑΕΠ θα έχει μειωθεί σημαντικά. Το ίδιο θα μειωθεί και το καθαρό εισόδημα όλων πλην φοροφυγάδων, ενώ το έλλειμμα πλέον θα περιορίζεται στο ύψος των τόκων του συνολικού χρέους που θα έχει φτάσει ως τότε στα 400 δισ. ευρώ. Ακόμη και αν το μέσο επιτόκιο έχει μειωθεί στο 3,5% (απίθανο ειδικά με την αύξηση των spreads σε Ισπανία και Ιταλία) εμείς στην Ελλάδα του Πρωτογενούς Πλεονάσματος θα έχουμε ετήσιο έλλειμμα 14 δισ. ευρώ, ενώ το μέγεθος της οικονομίας μας ίσως έχει πέσει στα 200 δισ. ευρώ, δίνοντας και πάλι όμως 7% έλλειμμα, ακόμη και αν όλο θα είναι από τους τόκους που θα οφείλουμε.

Φυσικά χωρίς τις απαραίτητες ενέργειες για την πάταξη της διαφθοράς στο δημόσιο (όπως δεν έχουμε δει καμία τέτοια ενέργεια να γίνεται εδώ και δυο χρόνια από την κυβέρνηση, αλλά ούτε και από την προηγούμενη που θα επανίδρυε το κράτος), ο απλός Έλληνας της μεσαίας τάξης θα βελάξει σε τέσσερις γλώσσες από τα πρόστιμα, τις τακτοποιήσεις και τις περαιώσεις, τα καρεκλοκενταυρόσημα και τα φακελάκια στους γιατρούς για να μη πεθάνει σαν το σκυλί στο αμπέλι και να λάβει τελικά τις υπηρεσίες υγείας που έχει ήδη χρυσοπληρώσει με τους φόρους και τις εισφορές του, ή από τα φακελάκια σε παντοιοτρόπως δημοσίους λειτουργούς για να μπορεί να συνεχίζει να υπάρχει ως Έλληνας.

Νομοτελειακά κανένας λογικός ιδιώτης δανειστής δεν θα διακινδυνεύσει να μας δανείσει σε αυτή την κατάσταση. Όταν η Ευρώπη βαρεθεί τις λαμογιές μας και διακόψει τη χρηματοδότηση των "μη πρωτογενών" πλέον ελλειμμάτων μας, η χώρα πιθανότατα θα πραγματοποιήσει στάση πληρωμών προς τους δανειστές της, και θα βυθιστεί στο σκοτάδι, ο Λαός στην εξαθλίωση και την πείνα, και πιθανόν τον εμφύλιο ανάμεσα στους προνομιούχους που τους θρέφει η κοινωνία, και τα υποζύγια που απομυζώνται. Τα previews τα είδαμε στο Σύνταγμα στις 29 Ιουνίου. Αυτά λοιπόν περί του παραμυθιού της δήθεν λύσης του Πρωτογενούς Πλεονάσματος από το σωτήριο έτος 2014.

Ας δούμε τώρα ένα άλλο μακροοικονομικό μέγεθος που είναι πραγματικά σημαντικό για την οικονομία, το Ισοζύγιο Πληρωμών, που καθορίζει τις ανάγκες μιας οικονομίας σε εξωτερικό δανεισμό.

Μπορεί δηλαδή το κράτος να έχει έλλειμμα (πρωτογενές ή μη), αλλά η χώρα να παράγει πλούτο, οπότε να μπορεί να καλύψει τις ανάγκες του ελλειμματικού ή σπάταλου κρατικού μηχανισμού με εσωτερικό δανεισμό, όπως εδώ και πολλά χρόνια συμβαίνει στην Ιαπωνία χωρίς να ανοίγει μύτη. Αντίθετα, αν ένα κράτος έχει μηδενικό έλλειμμα ή ακόμα και Πρωτογενές Πλεόνασμα, αλλά η χώρα έχει αρνητικό Ισοζύγιο Πληρωμών, τότε το βιοτικό επίπεδο των κατοίκων της δεν είναι βιώσιμο, και θα στηρίζεται προσωρινά σε αύξηση του ιδιωτικού χρέους μέχρι να επανέλθει σε τροχιά ανάπτυξης η οικονομία, ή να καταρρεύσει με κατακόρυφη μείωση του βιοτικού επιπέδου των πολιτών της.

Το Ισοζύγιο Πληρωμών αποτελείται από: α) το Ισοζύγιο Τρεχουσών Συναλλαγών, β) το Ισοζύγιο Κεφαλαιακών Μεταβιβάσεων και γ) το Ισοζύγιο Χρηματοοικονομικών Συναλλαγών. Το Ισοζύγιο Πληρωμών αφορά τον ειδικό λογαριασμό στον οποίο καταγράφονται το ύψος και η εξελικτική πορεία όλων των οικονομικών συναλλαγών που εκτελεί η χώρα μας με άλλες χώρες του κόσμου.

Σε αυτό καταγράφεται η εισροή και εκροή κεφαλαίων (εισπράξεων και πληρωμών σε συνάλλαγμα) από και προς τη χώρα μας. Το Ισοζύγιο Πληρωμών έχει ιδιαίτερη σημασία για την συνολική οικονομία μιας χώρας καθώς κάθε μια συναλλαγή που αυτό εμπεριέχει επηρεάζει τη διαμόρφωση μεγεθών όπως του εθνικού εισοδήματος (σύνολο, όχι μόνο του κρατικού μηχανισμού) και της εθνικής δαπάνης, ενώ παράλληλα απεικονίζει τη διεθνή οικονομική θέση της χώρας μας. Επειδή όμως το Ισοζύγιο Πληρωμών εμπεριέχει χρηματοοικονομικές και κεφαλαιακές συναλλαγές (όπως π.χ. τη λανθασμένη πώληση ενός κοινωφελούς δικτύου ύδρευσης, ηλεκτροδότησης ή τηλεπικοινωνιών σε κάποιον ιδιώτη που θα το ξεζουμίσει και μετά θα το παρατήσει χωρίς να κάνει στο μεταξύ τις απαραίτητες επενδύσεις εκσυγχρονισμού του), που μπορεί να χαρακτηρίζονται από μοναδικότητα ή μεγάλη μεταβλητότητα από χρόνο σε χρόνο, το Ισοζύγιο Πληρωμών αντικατοπτρίζει την εικόνα της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας με κάποια στρέβλωση.

Όμως το Ισοζύγιο Τρεχουσών Συναλλαγών που εμπεριέχεται στο Ισοζύγιο Πληρωμών είναι μια ποσότητα που πραγματικά δείχνει αν μια οικονομία παράγει πλούτο ή φτώχεια.

Το Ισοζύγιο Τρεχουσών Συναλλαγών είναι δείκτης ευρωστίας μιας οικονομίας, καθώς απεικονίζει τη διαφορά ανάμεσα στις παραγωγικές εξαγωγές μιας χώρας και τις εισαγωγές της.

Με απλά λόγια αν μια χώρα είναι “ανταγωνιστική” τότε εξάγει περισσότερα από όσα εισάγει, και έχει θετικό Ισοζύγιο Τρεχουσών Συναλλαγών, ανεξάρτητα αν μετά επενδύει αυτά τα χρήματα σε οικονομίες άλλων χωρών, όπως πχ κάνει η Κίνα και η Γερμανία. Το ισοζύγιο αυτό απεικονίζει το θετικό ή αρνητικό αποτέλεσμα στο άθροισμα από α) το Εμπορικό Ισοζύγιο (εισαγωγή ή εξαγωγή σε πρώτες ύλες, καύσιμα, εμπορεύματα και πάγια), β) το Ισοζύγιο Υπηρεσιών (εισαγωγή ή εξαγωγή συναλλάγματος από τουριστικά, ταξιδιωτικά, ναυτιλία και μεταφορικά), γ) το Ισοζύγιο Εισοδημάτων (μισθοί, τόκοι, αμοιβές, μερίσματα), και δ) το Ισοζύγιο Τρεχουσών Μεταβιβάσεων όπως πχ οι πληρωμές ή εισπράξεις προς και από την Ευρωπαϊκή Ένωση, καθώς και ε) Λοιπούς Τομείς όπως τα μεταναστευτικά εμβάσματα και τις πληρωμές της Γενικής Κυβέρνησης.

Πολύ απλά, αν μια οικονομία είναι ανταγωνιστική, δηλαδή μπορεί να παράγει και να διαθέτει εγκαίρως και αξιόπιστα αγαθά όπως είναι οι πρώτες ύλες, τα προϊόντα, οι υπηρεσίες και η ενέργεια, σε συμφερότερες τιμές (σχέση ποιότητας - τιμής) από ότι άλλες οικονομίες, τότε μπορεί να πουλήσει σε άλλες οικονομίες περισσότερα αγαθά από όσα χρειάζεται να εισάγει. Παράγει δηλαδή πλούτο ή αλλιώς πλεονάσματα που βρίσκουν το δρόμο της προς τους πολίτες της, ανεβάζοντας το βιοτικό τους επίπεδο και αυξάνοντας τις περιουσίες τους.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο πως οικονομίες που διακατέχονται από παθογένειες όπως τον κρατισμό, τη γραφειοκρατία και τη διαφθορά που αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της δεύτερης, μακροπρόθεσμα παράγουν φτώχεια, δηλαδή έχουν αρνητικό Ισοζύγιο Τρεχουσών Συναλλαγών στο βάθος του χρόνου. Αυτό συμβαίνει διότι οι παθογένειες αυτές αυξάνουν το κόστος παραγωγής και διάθεσης των αγαθών είτε αυξάνοντας το φορολογικό βάρος με πολυδάπανους και πολυάνθρωπους μηχανισμούς κρατικού ελέγχου της παραγωγής, είτε με ανυπέρβλητα εμπόδια και καθυστερήσεις στις παραγωγικές επενδύσεις με αποτέλεσμα την πολύ χαμηλότερη κεφαλαιακή τους απόδοση.

Αν για παράδειγμα το κράτος νομοθετήσει φορολογία στο αγροτικό καύσιμο δεκαπλάσια από όσο της Βραζιλίας (το έκανε), υποχρεώσει στην καταβολή εργοδοτικών εισφορών ίσων με το ημερομίσθιο στους αλλοδαπούς εργάτες που ασχολούνται με την συλλογή και αποθήκευση των πορτοκαλιών (και αυτό το έκανε), υποχρεώσει στην προκαταβολή του ΦΠΑ για τις εξαγωγές (το κάνει) τότε τα πορτοκάλια της Αργολίδας που δεν μπορούν να πωληθούν στην Ελληνική αγορά, θα μείνουν να σαπίζουν στα δέντρα (και αυτό γίνεται), ενώ οι Γερμανοί εταίροι μας θα αγοράζουν τα πορτοκάλια τους και την πορτοκαλάδα τους από τη Βραζιλία, σε τιμή που δεν θα περιέχει τις στρεβλώσεις της Ελληνικής οικονομίας.

Μετά από λίγα χρόνια αυτής της αντιμετώπισης, ο αγρότης που δεν θα λαμβάνει εισόδημα από αυτά θα ξεριζώσει τα δέντρα (ήδη το κάνει) για να πουλήσει ως οικόπεδο τον πορτοκαλαιώνα. Η ζημιά που έχει γίνει είναι πλέον οριστική για την οικονομία, και η επιρροή του στο Ισοζύγιο Τρεχουσών Συναλλαγών πραγματική και μόνιμη. Αν δε, συμβεί και ό,τι συμβαίνει με το καλαμπόκι, που ενώ φυτρώνει παντού εμείς το εισάγουμε, τότε η ζημιά στο Ισοζύγιο Τρεχουσών Συναλλαγών είναι διπλή: μια φορά για όσο δεν εξάγουμε, και άλλη μια για όσο εισάγουμε.

Όταν δηλαδή το κράτος εμπλέκεται σε τέτοιο βαθμό στην παραγωγική διαδικασία, όπου είναι συμφερότερο (είπαμε σχέση ποιότητος - τιμής) να εισάγεις κάτι παρά να το παράγεις, τότε η οικονομία παράγει φτώχεια, εφόσον δεν έχει κάποιο άλλο προϊόν ή υπηρεσία ή πρώτη ύλη που να εξάγει για να υποκαταστήσει τις αξίες των εισαγόμενων.

Αυτή λοιπόν είναι η κρατικίστικη οικονομία που διαμόρφωσαν 30 χρόνια κομματοκρατίας και παρασιτοκρατίας. Το βάρος συντήρησης των παρασίτων κατέστησε τις τιμές των Ελληνικών προϊόντων και υπηρεσιών μη συμφέρουσες. Αν εκεί όπου κάποιος χρειάζεται δέκα ευρώ για να παράξει ένα προϊόν στην Ελλάδα, μπορεί να το εισάγει με κόστος τρία, με τα μεταφορικά μέσα, πόσο ηλίθιος θα πρέπει να είναι για να το "παίξει" παραγωγός;

Όταν μάλιστα έχει αθέμιτο ανταγωνιστή του το ίδιο το κράτος, ποιές είναι οι πιθανότητες να επιβιώσει; Όταν εταιρίες που ανήκουν στο δημόσιο δεν έχουν ποτέ καταθέσει ισολογισμό, ενώ για μια μικρή ΑΕ θέλεις δημοσίευση σε 3 εφημερίδες με κόστος 2000 ευρώ το χρόνο για ρουσφέτι στους εκδότες, και άλλα 1500 ευρώ το χρόνο για παράβολα στη νομαρχία πώς ανταγωνίζεσαι τους ξένους; Όταν τα δημοτικά σου τέλη εμπεριέχουν κόστος συλλογής σκουπιδιών με 300 ευρώ τον τόνο, που η οποιαδήποτε ιδιωτική εταιρία στην Αμερική το κάνει με τελική τιμή στο δήμο τα 50 δολάρια τον τόνο (33 ευρώ δηλαδή) πώς διατηρείς την παραγωγή σου στην Ελλάδα; Πως θα ανταγωνιστεί ο Έλληνας επιχειρηματίας τους ξένους ομόλογούς του, με τις ασφαλιστικές εισφορές για το προσωπικό που απασχολεί στην επιχείρησή του να είναι οι υψηλότερες στην υφήλιο, και ταυτόχρονα ένα κράτος διεφθαρμένο, δυσκίνητο και πανάκριβο; Ε, λοιπόν δεν θα το κάνει απλά διότι δεν μπορεί!

Όταν η Ελληνική αυτοκινητιστική βιομηχανία έκανε τα πρώτα της δειλά βήματα τη δεκαετία του ‘80, βρήκε απέναντι της τους κρατικούς λειτουργούς που είχανε πιθανόν συμφέροντα κοινά με τους εισαγωγείς, με αποτέλεσμα την καταβαράθρωσή της. Οι τουριστικές επενδύσεις αντιμετωπίζουν τον ΓΟΚ της διαφθοράς. Οι αγροτική παραγωγή δήθεν επιδοτείται για να παράγει άχρηστα ή απούλητα προϊόντα επειδή το λέει η ΕΕ, ενώ οι παραδοσιακοί καρποί της Ελληνικής γης βαρύνονται με εξοντωτική αύξηση του κόστους παραγωγής για τη συντήρηση ατέρμονων και αναποτελεσματικών αντιπαραγωγικών κρατικών μηχανισμών που εμποδίζουν την εξαγωγή τους.

Όλες αυτές οι καταστροφικές παρεμβάσεις του κρατισμού στην παραγωγική οικονομία ίσως έφτασαν στον κολοφώνα τους με την ουσιαστική απαγόρευση της βιομηχανικής και βιοτεχνικής παραγωγής στο λεκανοπέδιο Αττικής από το 1986. Εκεί δηλαδή που βρίσκεται σχεδόν το 45% του Ελληνικού πληθυσμού υπάρχει ακόμα ένας ηλίθιος νόμος που απαγορεύει την παραγωγή. Ο ίδιος νόμος που καταδικάζει στην ανεργία εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες που θα μπορούσαν να απασχολούνται στην βιομηχανική και την βιοτεχνική παραγωγή, και όλους εκείνους που με τις υποστηρικτικές υπηρεσίες τους θα έβγαζαν μια φέτα ψωμί παραπάνω.

Ακόμα και ένα ιδιωτικό νοσοκομείο αν θελήσει να ανοίξει κάποιος θα βρει απέναντι το κράτος με τους υπαλληλίσκους του να προφασίζονται την "όχληση" στη γειτονιά για να τον σταματήσουν ή να του αποσπάσουν γρηγορόσημα και φακελάκια.

Η καταστροφή που επέφεραν στην Ελληνική οικονομία οι πολιτικές του ρεβανσισμού, του κρατισμού, των "δικών μας παιδιών" και του "είπαμε να βγάλει το κατιτίς του αλλά όχι και 500 εκατομμύρια" είναι αναστρέψιμες. Η αναστροφή τους οφείλει να γίνει ως κληρονομιά στα παιδιά μας, για να έχουν μια μικρή ελπίδα ότι δεν θα είναι για πάντα σκλάβοι. Για να συμβεί όμως αυτό πρέπει το κράτος επιτέλους να πάψει να είναι εμπόδιο στην παραγωγή, και να επιτρέψει στον Έλληνα να δουλέψει, χωρίς να τον βαραίνει με αβάστακτη φορολόγηση ενόσω επιτρέπει στις πολυεθνικές που εκείνος ανταγωνίζεται στην ίδια την αγορά του, να εξάγουν αφορολόγητα τα κέρδη τους με το transfer pricing πληρώνοντας μόνο ΦΠΑ στην Ελλάδα.

Πρέπει να το πάρουμε απόφαση ότι όσο συνεχίζουμε να λειτουργούμε με γραφειοκρατικά εμπόδια και εξοντωτική φορολόγηση, ενώ ανενόχλητοι και ατιμώρητοι συνεχίζουν οι διεφθαρμένοι να χαίρονται τους καρπούς της παρανομίας τους, η Ελλάδα δεν πρόκειται να επιτύχει την ανταγωνιστικότητα που χρειάζεται για να επιζήσει στο μέλλον. Και θα πεθάνει. Στην αλληλένδετη παγκόσμια οικονομία του 21ου αιώνα, η Ελλάδα θα ανθελληνιστεί και θα πεθάνει.

Αν όμως η ίδια οικονομία απελευθερωθεί από τις στρεβλώσεις που της φορτώθηκαν τα τελευταία 30 χρόνια από τους ανεπάγγελτους πολιτικούς, και ξαναγίνει ανταγωνιστική, χωρίς όρια στις άδειες των ταξί ή των συμβολαιογράφων, ή οποιουδήποτε από τα άλλα 350 κλειστά επαγγέλματα που παρασιτοβιούν εις βάρος του Έλληνα, όταν οι νόμοι θα υπακούσουν στη λογική, και οι δημόσιοι λειτουργοί θα υπηρετούν το δημόσιο συμφέρον, όταν ο Έλληνας θα μπορεί να παράγει πλούτο χωρίς τεχνηέντως δημιουργημένα εμπόδια και διόδια, τότε η οικονομία θα παράγει πλεονασματικό πλούτο, το Ισοζύγιο Τρεχουσών Συναλλαγών θα είναι θετικό, και αυτό θα προσελκύσει επενδύσεις εκτινάσσοντας το Ισοζύγιο Πληρωμών.

Αν αντί να κυνηγάμε το Πρωτογενές Πλεόνασμα της μιζέριας και της φοροαφαίμαξης, και να βυθιζόμαστε ολοένα και βαθύτερα στο βούρκο της χρεοκοπίας, αποφασίσουμε να αφήσουμε τον Έλληνα επιτέλους να δουλέψει, όπως κάνει σε όλες τις πολιτισμένες χώρες όπου έχει μεταναστεύσει, τότε είναι νομοτελειακά βέβαιο ότι θα προκόψουμε και ως χώρα, και ως κοινωνία, και ως οικονομία.

Πηγή:www.capital.gr

Read More

ΗΛΕΚΤΡΟΘΕΡΜΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΜΕ ΕΛΑΧΙΣΤΟ ΚΟΣΤΟΣ

H ελληνική εταιρεία Defkalion Green Technologies SA κατάφερε να μετατρέψει σε βιομηχανικό προϊόν μια σημαντική ανακάλυψη Ιταλών επιστημόνων και ξεκινά οσονούπω από την Ξάνθη τη μαζική παραγωγή και παγκόσμια διάθεση μονάδων (Hyperion) που μπορούν να εγκατασταθούν σε κάθε σπίτι ή επαγγελματικό χώρο και να παράγουν θερμική και ηλεκτρική ενέργεια με ελάχιστο κόστος.

Το προϊόν
Αφετηρία της υπόθεσης είναι η επαναστατική εφεύρεση του αντιδραστήρα σύντηξης υδρογόνου και νικελίου (ψυχρή σύντηξη σε ελεγχόμενο περιβάλλον), που έγινε από δυο Ιταλούς επιστήμονες της Μπολόνια, τους Σέρτζιο Φοκάρντι και Αντρέα Ρόσι, η οποία παρουσιάστηκε επίσημα τον Ιανουάριο.
Τα δικαιώματα για την αξιοποίηση και τη βιομηχανική εκμετάλλευση (για μη στρατιωτικούς σκοπούς) της εφεύρεσης των Ιταλών για όλο τον κόσμο, εκτός από την Αμερική, πήρε η ελληνική πολυμετοχική εταιρεία Defkalion.
Η εταιρεία φρόντισε, στηριζόμενη σε Έλληνες επιστήμονες, να "μεταφράσει" τεχνικά τα επιστημονικά αποτελέσματα και να δημιουργήσει μια συσκευή η οποία μετά την αρχική ενεργοποίησή της παράγει θερμότητα χωρίς την ανάγκη περαιτέρω τροφοδοσίας και μάλιστα χωρίς να δημιουργεί ρύπους ή επιβλαβείς για τον άνθρωπο ακτινοβολίες.

Η θερμική αυτή ενέργεια υποστηρίζουν οι ίδιοι οι δημιουργοί της, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την παραγωγή ζεστού νερού και τη θέρμανση χώρων και ένα ποσοστό της, γύρω στο 40%, να μετατραπεί σε ηλεκτρική ενέργεια μέσω ενός κοινού μετατροπέα. Το τρίτο στάδιο είναι αυτό το οποίο ξεκίνησε ήδη, για τη βιομηχανική παραγωγή στη χώρα μας, σε μαζική κλίμακα, αυτής της συσκευής.

Σύντηξη στην πυρηνική φυσική είναι η συνένωση (συνήθως ελαφρών πυρήνων) προς βαρύτερους με ταυτόχρονη παραγωγή ενέργειας. Για παράδειγμα οι πυρηνικές αντιδράσεις που πραγματοποιούνται στο εσωτερικό του ήλιου - όπου το υδρογόνο μετατρέπεται σε ήλιο - είναι πυρηνικές αντιδράσεις σύντηξης. Στον αντιδραστήρα Νi-H πραγματοποιείται η εξώθερμη πυρηνική αντίδραση μεταξύ Νικελίου και Υδρογόνου. Ο πυρήνας Νικελίου (Το Νικέλιο συνίσταται 68% από το ισότοπο 58Ni, 26% από το 60Ni και 6% από 61Ni και 62Ni) απορροφά ένα πρωτόνιο (υδρογόνο) και μετατρέπεται σε πυρήνα Χαλκού, παράγοντας ενέργεια. Ο Χαλκός στη συνέχεια μετατρέπεται πάλι σε Νικέλιο διαμέσου της βήτα διάσπασης.
Για παράδειγμα:


Αυτά όμως ήταν γνωστά πολλά χρόνια πριν. Πραγματοποιούνται όμως στον αντιδραστήρα Νi-Η με τρόπο ώστε η ενέργεια που παράγεται να είναι εκμεταλλεύσιμη.

Η επιστημονική βάση της μονάδας Hyperion
Η ψυχρή σύντηξη, η διαδικασία δηλαδή στην οποία στηρίζεται η μονάδα Hyperion, αποτελεί ένα "θερμό" πεδίο της φυσικής που έχει προκαλέσει τα τελευταία χρόνια έντονες συζητήσεις.
Πρόκειται για μια αντίδραση που συμβαίνει σε θερμοκρασίες δωματίου, κατά την οποία δυο μικρότεροι πυρήνες συνενώνονται για να σχηματίσουν έναν μεγαλύτερο, απελευθερώνοντας ταυτόχρονα μεγάλες ποσότητες ενέργειας.
Στη δεκαετία του 80 οι Pons και Fleishmann υποστήριξαν ότι είχαν επιτύχει μια αντίδραση ψυχρής σύντηξης απορρίφθηκε δημιουργώντας έτσι ένα επιστημονικό ρεύμα επιφυλακτικότητας πάνω στο θέμα. Παρά τον σκεπτικισμό, μια μικρή μερίδα επιστημόνων συνέχισε να ερευνά το θέμα.
Τα τελευταία ανατρεπτικά νέα ήρθαν από την Ιταλία, όπου οι Ρόσι και Φοκάρντι επέδειξαν δημόσια στις 14 Ιανουαρίου μια συσκευή ψυχρής σύντηξης ικανή να παράγει 12400 Wh θερμικής ενέργειας, εισάγοντας μόλις 400 W ενέργειας. Παρουσίασαν έναν νέο τρόπο παραγωγής πράσινης ενέργειας με κοινά υλικά (νικέλιο και υδρογόνο παρουσία καταλύτη), με μικρό κόστος και χωρίς εκπομπή ρύπων ή ραδιενεργών αποβλήτων.
Τα αποτελέσματά τους επιβεβαιώθηκαν ήδη από ανεξάρτητες μετρήσεις τρίτων και τυγχάνουν θετικής κριτικής από φυσικούς πρώτου μεγέθους, όπως ο καθηγητής της Ουψάλα Sven Kullander, πρόεδρος της National Academy of Science Energy Commitie, ο Hanno Essen, καθηγητής του Swedish Royal Institute of Technology, ο dr Edmud Storms κ.ά.

Δεν είναι λίγοι αυτοί που υποστηρίζουν ότι το συγκεκριμένο αποτέλεσμα του μηχανικού Ρόσι και του φυσικού Φοκάρντι δημιουργεί την ανάγκη να ... ξαναγραφτούν κάποια κεφάλαια της φυσικής.

Read More

ΥΠΟΓΕΙΑ ΔΙΚΤΥΑ ΣΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ;

Τα τούνελ που έχουν βρεθεί θαμμένα κάτω από ερείπια οικισμών της λίθινης εποχής αποτελούν αποδείξεις για την ύπαρξη ενός τεράστιου υπόγειου δικτύου που κάλυπτε σχεδόν ολόκληρη την Ευρώπη από τη Βόρεια Σκωτία μέχρι τη Μεσόγειο.

Αυτό ισχυρίζεται ο γερμανός αρχαιολόγος Dr Heinrich Kusch στο βιβλίο του με θέμα τις υπόγειες σήραγγες που χρονολογούνται 12.000 χρόνια πριν.

Στη Γερμανία και συγκεκριμένα στη Βαυαρία βρέθηκαν 700 μέτρα από το υπόγειο δίκτυο, ενώ στην Αυστρία βρέθηκε τούνελ 350 μέτρων. Όπως υποστηρίζει ο καθηγητής τα υπόγειο δίκτυο με τις χιλιάδες σήραγγες καλύπτει όλη την Ευρώπη, με διάσπαρτα μικρότερα κομμάτια από τη Σκωτία μέχρι την Τουρκία. Στις περισσότερες περιπτώσεις η διάμετρός μίας σήραγγας είναι μόλις 70 εκατοστά, δηλαδή ίσα – ίσα για να χωράει ένας άνθρωπος. Βέβαια όπως διευκρινίζει ο καθηγητής, οι στοές δεν είναι όλες συνδεδεμένες μεταξύ τους, αλλά στο σύνολό τους αποτελούν ένα τεραστίων διαστάσεων υπόγειο δίκτυο.

Ορισμένοι από τους ειδικούς εκτιμούν ότι οι υπόγειες σήραγγες λειτουργούσαν όπως οι σημερινοί αυτοκινητόδρομοι έτσι ώστε οι άνθρωποι να μπορούν να ταξιδεύουν με ασφάλεια, αποφεύγοντας τις επιθέσεις άγριων θηρίων, πολέμους, ληστές ή
ακόμα και τις άσχημες καιρικές συνθήκες.

Στις σημειώσεις του βιβλίου αναφέρεται ότι παρεκκλήσια συχνά ήταν χτισμένα στις εισόδους αυτών των στοών, ίσως επειδή η επίσημη Εκκλησία υπό το φόβο να αποτελέσουν τόπους λατρείας ειδωλολατρών, τα χρησιμοποιούσε για να τους αποτρέψει. Σε άλλες περιπτώσεις κάποιοι θεωρούσαν τα τούνελ ως πύλη για τον Κάτω Κόσμο.

Read More