ΠΑΝΩ ΑΠΟ 15 ΧΡΟΝΙΑ ΘΑ ΠΑΕΙ Η ΒΑΛΙΤΣΑ

Η Ελλάδα θα χρειαστεί πολύ περισσότερο χρόνο για να λύσει τα προβλήματα χρέους από ότι πολλοί στην Ευρώπη τώρα αναγνωρίζουν , τόνισε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας της Γερμανίας Κρίστιαν Βουλφ.

Ο Βουλφ, πρώην ηγέτης στην συντηρητική παράταξη της Μέρκελ, μιλώντας στην τηλεόραση του ZDF , ανέφερε ότι υπάρχει ανάγκη ενός συνολικού σχεδίου για την επίλυση της κρίσης χρέους στην Ευρωζώνη.


«Δεν μπορεί να είναι κάτι που θα είναι αρκετό για μια περίοδο τριών χρόνων αλλά θα πρέπει να προσφέρει λύσεις στο πρόβλημα που θα καλύπτουν τα επόμενα 10 με 15 χρόνια» τόνισε ο Βουλφ.

«Και η Ελλάδα θα χρειαστεί πολύ περισσότερο χρόνο από ότι κάποιος στην Ευρώπη θα νόμιζε» συμπλήρωσε ο πρόεδρος της Γερμανίας, του οποίου ο ρόλος στην Γερμανία έχει περιορισμένες ειδικές εξουσίες.

Ο Βούλφ επίσης τόνισε ότι οι τράπεζες και οι οίκοι αξιολόγησης θα πρέπει να είναι σε μεγαλύτερο βαθμό υπόλογοι για τον ρόλο τους στην κρίση.
«Βλέπουμε τράπεζες και οίκους αξιολόγησης να παίζουν τα παιχνίδια τους και κερδίζουν περισσότερα και περισσότερα χρήματα αλλά δεν παίρνουν μέρος με τον κατάλληλο τρόπο στην επίλυση της κρίσης» είπε ο Βουλφ , κάτι που είναι μη αποδεκτό και εξοργίσει τον κόσμο.

«Οι αρχές της πολιτικής θα πρέπει να ιεραρχηθούν ξανά. Χρειαζόμαστε μια αναδιάρθρωση των τραπεζών, χρειαζόμαστε διαφορετικές δομές για τους οίκους αξιολόγησης και προφανώς χρειαζόμαστε περισσότερους μηχανισμούς κυρώσεων».

Read More

ΠΑΜΜΑΚΕΔΟΝΙΚΕΣ ΕΝΩΣΕΙΣ ΥΦΗΛΙΟΥ: Επιστολή στην Α. Διαμαντοπούλου

Επικοινωνία:

Nina Gatzoulis

Coordinator of the Committee of World Pan-Macedonian Associations

Email: ninagatz

Τηλ: 603-742-0466

Φαξ: 603- 617-2977

Δεκέμβριος 2010

Προς κ. Άννα Διαμαντοπούλου

Υπουργό Παιδείας δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων

Ανδρέα Παπανδρέου 37

15180 Μαρούσι

Αξιότιμη κυρία Υπουργέ,

Ενημερωθήκαμε από διάφορες πηγές ειδήσεων, όπως στην αρθρολογία της εφημερίδας PRESS της 27ης Νοεμβρίου 2010 με τίτλο Συμμετέχει στη Συγγραφή «Περίεργων» Βιβλίων Ιστορίας-Η Επιστροφή της Θάλειας Δραγώνα, πως το τετράτομο Κοινής Βαλκανικής Ιστορίας το οποίο εξεδόθη από το Κέντρο Δημοκρατίας και Συμφιλίωσης της Νοτιανατολικής Ευρώπης στην Άνω Πόλη της Θεσσαλονίκης μπορεί να επανέλθει και να προωθηθεί στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση: «Πάντως μέχρι τώρα η «αντίσταση» της Ελλάδας καλά κρατεί στην ενσωμάτωση των βιβλίων στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα, αν λάβουμε υπόψη πως στις περισσότερες χώρες της Νοτιοανατολικής Ευρώπης έχουν ήδη εισαχθεί. Το ερώτημα είναι: Θα κρατήσει αυτή η «αντίσταση»; Και αν ναι για πόσο; Διότι πολλοί είναι οι «απαισιόδοξοι» που λένε πως αργά ή γρήγορα δυστυχώς θα μπουν και στα Ελληνικά σχολεία τα τέσσερα αυτά βιβλία».

Το τετράτομο διατίθενται σε τέσσερις τόμους και έχει μεταφραστεί σε 8 γλώσσες από το 2007: Σερβικά, Κροατικά, Ελληνικά, Αγγλικά, Σκοπιανά, Τουρκικά, Βοσνιακά και Αλβανικά με σχέδια μετάφρασης στα Ιαπωνικά. Το υλικό τους δε, δεν πηγάζει από τις επίσημες ιστορικές πηγές αλλά από…φωτογραφίες, σκίτσα, αποσπάσματα βιβλίων, πίνακες και…δημοσιεύματα του Τύπου. Με το πρόσχημα ότι η Ιστορία που διδάσκεται στα σχολεία είναι εθνικιστική επιχειρείται να αποδειχθεί ότι το έθνος δεν αποτελεί πλέον την μοναδική ταυτότητα ενός λαού και καλεί τους μαθητές να υπερβούν το έθνος και να ταυτισθούν με στενότερα ή και ευρύτερα σύνολα (μικρότερες ή μεγαλύτερες εξω-συνοριακές κοινωνικές ομάδες). Επιχειρείται δηλαδή, η απο-εθνικοποιημένη προσέγγιση της Ιστορίας, σε αντίθεση με την «εθνικιστική ιστορία» που διδάσκεται σήμερα.

Μάλιστα οι συγγραφείς του τετράτομου σε δηλώσεις τους αναφέρουν πως τα Ελληνόπουλα πρέπει και αυτά να μάθουν την ιστορία των γειτόνων τους. Σ’ αυτή ειδικά την περίπτωση όμως, τη στιγμή που η Ελληνική ιστορία μεθοδεύεται και υπονομεύεται από διάφορους φορείς η σημαντικότερη ερώτηση είναι: οι γείτονές μας τι ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ή τι δεν μαθαίνουν για την Ελληνική ιστορία από το τετράτομο Κοινής Βαλκανικής Ιστορίας; Η Τουρκία όμως και η Βουλγαρία δεν προωθούν το τετράτομο στο δικό τους εκπαιδευτικό σύστημα, αν και το τετράτομο τάσσεται υπέρ των προαναφερθέντων χωρών. Γιατί ενώ τα βιβλία προωθούνται για συμφιλίωση δεν υπάρχει φανερό σχέδιο να διδαχτούν στην Τουρκία και τη Βουλγαρία και ιδιαίτερα εφ’ όσον η Ελλάδα πολέμησε με αυτές τις χώρες;

Οι Παμμακεδονικές Ενώσεις Υφηλίου έχουν τις εξής παρατηρήσεις και κριτική για το περιεχόμενο του προαναφερθέντος τετράτομου:

1.
Υποβαθμίζεται ο ρόλος των πολιτικών και στρατιωτικών ηγετών ως ιστορικών παραγόντων και προβάλλεται ως δημιουργός της ιστορίας το ανώνυμο πλήθος από αμφίβολες μαρτυρίες.

2.
Τα Βαλκανικά κράτη παρουσιάζονται ως γεννήματα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, στην οποία δίνεται μια εντελώς ανεπιστημονική ψευδό-ιστορία από τις αρχές του 14ου μ.Χ. ως τον 20ο αιώνα και το Βυζάντιο αγνοείται εντελώς και έτσι ο Βυζαντινός μένει στην αφάνεια.

3.
Ο αγώνας της Ελληνικής εθνεγερσίας απουσιάζει παντελώς και παρατίθενται μόνον το «Άσμα πολεμιστήριον» του Αδαμαντίου Κοραή και επιλεκτικά κάποια αποσπάσματα από την Προκήρυξη του Αλέξανδρου Υψηλάντη.

4.
Ο Μακεδονικός αγώνας περιγράφεται ως αγώνας της Βουλγαρίας, αλλά και ως «Μακεδονικός». Η Επανάσταση του Ίλιντεν παρουσιάζεται ως «Μακεδονική» εξέγερση και δεν αναφέρεται καθόλου στον τοπικό ελληνικό πληθυσμό, τους βλαχόφωνους Έλληνες και τον σλαβόφωνο πληθυσμό που αντιστάθηκαν στη Βουλγαρική επιρροή.

5.
Γίνεται απαράδεκτη προβολή του κράτους των Σκοπίων ως Μακεδονία και των Σκοπιανών ως Μακεδόνες-αλλά ξένης προς τους Ελληνικής εθνικότητας-οι οποίοι είναι οι απόγονοι του Φιλίππου και του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

6.
Είναι ισχνότατη η παρουσία Ελληνικών πηγών σε αντίθεση με τις Σλαβικές και Τουρκικές.

7.
Τα παρατιθέμενα ιστορικά δήθεν τεκμήρια προέρχονται από αμφίβολες και ύποπτες πηγές, που δεν έχουν κανένα επιστημονικό κύρος. Είναι αξιοσημείωτο ότι πουθενά δεν μνημονεύεται, ούτε καν στη βιβλιογραφία, το πολύτιμο και βαθύτατα επιστημονικό έργο του Απόστολου Βακαλόπουλου«Ιστορία του Νέου Ελληνισμού», βασισμένο σε εγκυρότατες και αδιαμφισβήτητες πηγές.

8.
Αποσιωπούνται οι θηριωδίες των Βουλγάρων και των Τούρκων εις βάρος των Ελλήνων.

9.
Παρατίθενται συγκριτικοί πίνακες με στατιστικά στοιχεία για τον πληθυσμό Μακεδονικών πόλεων με τρόπο που δικαιώνουν τους Σλάβους (Σέρβους, Βούλγαρους) και να δημιουργούν αμφιβολία για την αξιοπιστία των ελληνικών στατιστικών πινάκων.

10.
Παρατίθενται παραπλανητικές εικόνες (πόλεων, ενδυμασιών) εις βάρος του Ελληνικού πληθυσμού.

11.
Παρουσιάζεται η ΕΟΚΑ ως τυχοδιωκτική και τρομοκρατική οργάνωση.

Γενικά μέσα στα βιβλία αυτά:

α) Αφανίζεται η Ελληνική ιστορία και επιχειρείται μεθοδικά άμβλωση της Ελληνικής ιστορικής μνήμης και εθνικός αποχρωματισμός των Ελλήνων.

β) Επιχειρείται προετοιμασία για χωρίς αντιδράσεις επιβολή στα Βαλκάνια μια νέας τάξης πραγμάτων, η οποία ευνοεί τους Σλάβους και τους Τούρκους.

Συμπερασματικά θα λέγαμε ότι ο Ρουμάνος και ο Τούρκος που έγραψαν τον α’ τόμο, η Ρουμάνα που έγραψε τον β’ τόμο, ο Βούλγαρος που έγραψε τον γ’ τόμο και η Κροάτισσα που έγραψε το δ’ τόμο έθαψαν κυριολεκτικά την Ελλάδα και την Ελληνική ιστορία.

Μερικά παραδείγματα:

Η προπαγάνδα που γίνεται εναντίον της Ελληνικότητας της Μακεδονίας είναι ολοφάνερη. Στις σελίδες 107-108 του δεύτερου βιβλίου NationsandStatesofSoutheastEuropeβρίσκεται ένα ποίημα του Gjiorgii Pulevski (αν και σ’ αυτές τις σελίδες έχουν τοποθετηθεί οι εθνικοί ύμνοι διαφόρων Βαλκανικών χωρών, οι «ακαδημαϊκοί» επέλεξαν να τοποθετήσουν το ποίημα του προαναφερθέντος ποιητή το οποίο δεν δίνει στον αναγνώστη καμιά ευκαιρία αμφισβητήσεως της «Μακεδονικότητας» των βορείων γειτόνων μας). Στις σελίδες 48-49 οι Σκοπιανοί υποκλέπτουν την Ιστορία των Βουλγάρων (Ίλιντεν, Κρούσεβο κτλ), ενώ οι χάρτες γενικά που υπάρχουν (σελ. 57 –Southeastern Europe afterVersailles and Lauzanne 1923) οποιοσδήποτε μπορεί κάλλιστα να διακρίνει στη νότια Σερβία τη λέξη «Μακεδονία», ενώ γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά πως το όνομα αυτής της περιοχής εκείνη την εποχή ήταν απλώς Νότιος Σερβία και περίπου το 1929 έγινεVardarska Banovina.

Οι Βαλκανικοί πόλεμοι είναι ένα κομμάτι της Ελληνικής ιστορίας για την οποία ο Ελληνισμός νιώθει εθνική υπερηφάνεια. Όμως στη σελίδα 51 του δεύτερου βιβλίουhttp://www.cdsee.org/pdf/WorkBook2_gr.pdf διαβάζουμε: «Στη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων η Μακεδονία κατακτήθηκε από τη Βουλγαρία, την Ελλάδα και τη Σερβία και τελικά μοιράστηκε ανάμεσά τους», ενώ στη σελίδα 115 του τρίτου τόμουhttp://www.cdsee.org/pdf/WorkBook3_gr.pdf η Ελλάδα, η Σερβία και οι Βουλγαρία αναπαριστάνονται ως σκυλιά που μαλώνουν για ένα κομμάτι κρέας (τη Μακεδονία) και ο σκύλος (η κακιά Ελλάδα) αποχωρεί με το μεγαλύτερο κομμάτι κρέατος (τη Μακεδονία) στο στόμα του. Επιπροσθέτως στη σελίδα 69 του ίδιου τόμου οι συγγραφείς αναφέρονται στην…«Κατάληψη» της Θεσσαλονίκης από τον Ελληνικό στρατό.

Κυρία Υπουργέ, ύστερα από τις δηλώσεις του Υφυπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Philip Gordon στις διαρροές του Wikileaksότι «μια σοσιαλιστική κυβέρνηση θα ήταν δυνατότερος και πιο ευέλικτος εταίρος στις διαπραγματεύσεις», και τα ευχαριστήρια του κ. Κώστα Καρρά http://www.cdsee.org/pdf/clio_preface.pdf ενός εκ των στελεχών και πρωτεργατών της Κοινής Βαλκανικής Ιστορίας, ο οποίος τονίζει: «Τέλος, η γενναιόδωρη οικονομική στήριξη του Στέιτ Ντιπάρτμεντ έχει καλύψει το έργο των ακαδημαϊκών, των οποίων ο πυρήνας αποτελείται από μέλη της Ακαδημαϊκής Επιτροπής του Προγράμματος Κοινής Βαλκανικής Ιστορίας», ευελπιστούμε πως τα βιβλία αυτά δεν θα έχουν καμιά θέση στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση της Ελληνικής νεολαίας.

Με εκτίμηση,

Παμμακεδονική Ένωση ΗΠΑ-Δρ. Αντώνιος Παπαδόπουλος, Πρόεδρος

Παμμακεδονική Ένωση Αυστραλίας-Δημήτρης Μηνάς, Πρόεδρος

Παμμακεδονική Ένωση Καναδά-Χαράλαμπος Μουτουσίδης, Πρόεδρος

Παμμακεδονική Ένωση Ευρώπης-Αρχιμανδρίτης Παντελεήμων Τσορμπατζόγλου, Πρόεδρος

Μακεδονικά Τμήματα Αφρικής-Αμύντας Παπαθανασίου, Πρόεδρος

Κοινοποίηση: Μέλη της Ελληνικής βουλής

Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης

Read More

ΣΕ ΑΛΛΗ ΑΓΚΑΛΙΑ

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

«Mε τον τρόπο που πολιτεύεται η Ελλάδα σήμερα, μας σπρώχνει αναγκαστικά στην αγκαλιά της Τουρκίας, δεν έχουμε άλλη επιλογή». Αυτή τη χαρακτηριστική φράση χρησιμοποίησε ο Πρωθυπουργός Πούτιν σε παλαιότερη σύσκεψη των στενότερων συνεργατών του, σύμφωνα με άριστα ενημερωμένες πηγές στη ρωσική πρωτεύουσα. Φράση που θεωρείται, από διπλωματικούς παρατηρητές, ενδεικτική του κλίματος «βαθειάς κατάψυξης» που έχει επικρατήσει στις ελληνορωσικές σχέσεις, που βρίσκονται τώρα σε «σημείο μηδέν», σημείο που έχει να εμφανισθεί δεκαετίες.

Η ακύρωση, την τελευταία στιγμή και με «σχεδιασμένα» άκομψο τρόπο, από τη ρωσική διπλωματία, που είναι από τις πιο σχολαστικές παγκοσμίως στη «σημειολογία του πρωτοκόλλου», της επίσκεψης του κ. Λαμπρινίδη στη ρωσική πρωτεύουσα, δείχνει ότι η Μόσχα έπαυσε πλέον να τηρεί και τα προσχήματα, σύμφωνα με πεπειραμένους αναλυτές. Κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δεν έχει λόγους να διατηρεί μια επίφαση ομαλότητας, αλλά επιθυμεί αντίθετα να δείξει τη δυσφορία της τόσο για το ουσιαστικό πάγωμα των διμερών σχέσεων, όσο και για τον ανοίκειο τρόπο που φέρεται συχνά η Αθήνα, εκ προθέσεως ή όχι. Για πρώτη φορά, κατά τρόπο μάλλον σπάνιο στη ρωσική και σοβιετική διπλωματική παράδοση, η Μόσχα δείχνει επίσης να εισάγει μια διαφοροποίηση ανάμεσα στην ελληνική κυβέρνηση και τη γενικότερη έννοια της «Eλλάδας», η ιδέα της οποίας έχει σημαντική, πολύ θετική φόρτιση στην ιδεολογία της Ρωσίας εν γένει και του ρωσικού κρατισμού ειδικά.

Ανώτεροι αξιωματούχοι του ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών, υπόψιν των οποίων θέσαμε αυτές τις πληροφορίες και εκτιμήσεις, υποστηρίζουν πάντως ότι ουδόλως ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Λένε ότι δεν έχουν γίνει δέκτες ρωσικών παραπόνων ή δυσφορίας με την Ελλάδα. Υποστηρίζουν ότι η Αθήνα επιθυμεί διακαώς τη βελτίωση των διμερών σχέσεων. Υπενθυμίζουν ότι η επίσκεψη Λαμπρινίδη δεν είχε ανακοινωθεί επισήμως από τα δύο Υπουργεία. Υπογραμμίζουν ότι δεν είναι η Αθήνα αλλά η Σόφια υπεύθυνη για τις διαρκείς ματαιώσεις των αποφάσεων για τον περίφημο αγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη, στην κατασκευή του οποίου ουδείς πλέον πιστεύει. Τονίζουν ότι συνεχίζεται κανονικά η συνεργασία για τον αγωγό Σάουθ Στρημ, παρόλο που αυτό το σχέδιο, κάποτε εμφανισθέν ως ένα πολύ σημαντικό ελληνορωσικό σχέδιο, εμφανίζεται τώρα μάλλον ως πρότζεκτ Μόσχας-‘Αγκυρας-Ρώμης! Και εξηγούν ότι η ματαίωση, τελευταία στιγμή, της προγραμματισμένης επίσκεψης Δρούτσα, τον περασμένο Δεκέμβριο, δυσάρεστη μεν, οφείλεται στον πολύ σοβαρό λόγο της συμμετοχής του Υπουργού σε κρίσιμης για την Ελλάδα σημασίας ευρωπαϊκό συμβούλιο.

Εντούτοις, διπλωματικοί και πολιτικοί παρατηρητές στη Ρωσία και την Ελλάδα υπενθυμίζουν ότι μια σειρά ουσιαστικών και συμβολικών πράξεων, έχουν προκαλέσει ιδιαίτερη ψυχρότητα στη Μόσχα έναντι της Αθήνας, για πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες. Στη Ρωσία έχουν καταλήξει ότι υπάρχει ένα “αμερικανικό κόμμα” στο ελληνικό πολιτικό σύστημα και το κράτος, πολύ ισχυρότερο από αυτό που αντιμετωπίζουν αίφνης σε χώρες όπως η Ιταλία, η Τουρκία και η Γερμανία, με τις οποίες διατηρούν πολύ στενές σχέσεις. ‘Ετσι, όποτε πάει να γίνει κάτι σπουδαίο μεταξύ Αθήνας και Μόσχας, αρχίζει αμέσως ο πόλεμος εναντίον του και το οδηγεί σε ματαίωση. Αναφέρουν σχετικά τους S300, την προσέγγιση Πούτιν-Καραμανλή, την αγορά ρωσικών θωρακισμένων, το σχέδιο Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη, μεταξύ άλλων.

Μια «αόρατη χειρ» επεμβαίνει κάθε φορά που συμφωνείται κάτι μεταξύ Μόσχας και Αθήνας και ματαιώνει τελικά τα σχέδια. Μετά από έναν αρχικό “αιφνιδιασμό”, δυνάμεις μέσα στο πολιτικό σύστημα ενεργοποιούνται και ανακαλύπτουν όλα τα τρωτά των ελληνορωσικών συμβάσεων και μόνο αυτών. Μπορεί τα γερμανικά υποβρύχια να γέρνουν ή τα αμερικανικά F-16 να μην μπορούν να πολεμήσουν, αφού δεν έχουν σύστημα αυτοπροστασίας, μόνο όμως τα ρωσικά πρότζεκτ γίνονται «φύλλο και φτερό» και ανακαλύπτονται τα κάθε είδους πραγματικά ή φανταστικά τους μειονεκτήματα.

Μερικές φορές μάλιστα η Ελλάδα το πράττει με μειωτικό για τη Ρωσία τρόπο. ‘Όταν η κυβέρνηση Καραμανλή άρχισε να «κάνει νερά» στην υλοποίηση της σύμβασης για τα θωρακισμένα, που η ίδια υπέγραψε ο τότε Υπουργός ‘Αμυνας βρήκε την παγκοσμίως πρωτότυπη μέθοδο να μην βγαίνει στο τηλέφωνο του τότε Ρώσου Πρέσβη και να μην του κλείνει ραντεβού, για να μη βρεθεί σε δύσκολη θέση! Τελικά η σύμβαση ματαιώθηκε από τον επόμενο Υπουργό κ. Βενιζέλο, παρά την επίσημη ρωσική πρόταση να πληρωθούν τα οχήματα με ελληνικά αγροτικά προϊόντα.

Ο νέος Πρέσβης που τοποθετήθηκε στην Αθήνα στις αρχές του 2009 ζήτησε, όπως είθισται στην παγκόσμια πρακτική, να συναντήσει στον αρχηγό της τότε αξιωματικής αντιπολίτευσης. Δεν τον είδε ποτέ, συνάντησε τελικά και μετά από πολλούς μήνες τον κ. Δρούτσα. Σε όλες τις χώρες του κόσμου, των ΗΠΑ περιλαμβανομένων, είναι θέμα ελάχιστου χρόνου για τον Πρέσβη της Ρωσίας να δει όποιον ζητήσει. Μόνο στην Ελλάδα μπορεί να συμβούν τέτοια πράγματα. Η Ελλάδα ανήκει επίσης στις λίγες χώρες του κόσμου όπου όλο το Υπουργικό Συμβούλιο συνωστίζεται στις εκδηλώσεις της αμερικανικής Πρεσβείας, ενώ ένας Υφυπουργός και μόνον τιμά δια της παρουσίας του τις δεξιώσεις της ρωσικής.

Η τοποθέτηση του ΠΑΣΟΚ εναντίον του αγωγού Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη και ο χαρακτηρισμός των συμφωνιών με τη Ρωσία ως λεόντειων υπέρ αυτής, κατά την προεκλογική περίοδο του 2009, δεν ξεχάστηκε ποτέ στη Μόσχα. Παρά τις μεταγενέστερες διορθωτικές κινήσεις, θεωρήθηκε εχθρική ενέργεια, δηλωτική προθέσεων. Οι Ρώσοι παρακολουθούν επίσης με ιδιαίτερη προσοχή τη διαδοχική δραστηριοποίηση του κ. Ρόντος στη Γιουγκοσλαβία, τη Γεωργία, τη Βουλγαρία και την Ουκρανία.

Δεν έχει διαφύγει της προσοχής της ρωσικής διπλωματίας και το γεγονός ότι, ενώ καρκινοβατούν οι ελληνορωσικές σχέσεις, αν και εδράζονται σε ένα σημαίνον ιστορικό υπόβαθρο αιώνων, η Αθήνα πήρε πολύ θεαματικές πρωτοβουλίες συγκαλώντας ή προτιθέμενη να συγκαλέσει κοινές συνεδριάσεις Υπουργικών Συμβουλίων με την Τουρκία και το Ισραήλ, και δημιουργώντας ad hoc όργανα συνεργασίας με αυτές τις χώρες, που, εξ αντιδιαστολής, θεωρήθηκαν επίσης ενέργειες που αντανακλούν τις στρατηγικές προτεραιότητες της Αθήνας.

Και στα «ήσσονα» άλλωστε θέματα, μόνο καλάδεν μπορούν να χαρακτηρισθούν τα πράγματα. Η ρωσική Τράπεζα Εξωτερικού Εμπορίου και το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο (Σμπερμπάνκ) περιμένουν έξη μήνες την έκδοση άδειας για τη λειτουργία υποκαταστημάτων τους στην Αθήνα. Δικαιολογημένα ή αδικαιολόγητα εμπόδια συναντούν επίσης μία επένδυση του Ρώσου μεγιστάνα Ρομάν Αμπράμοβιτς και δύο επενδύσεις στη Χαλκιδική και την Κρήτη. Τέλος, δεν έγινε τίποτα για τη σιδηροδρομική γραμμή Θεσσαλονίκης-Μόσχας που είχε εξαγγελθεί.

Σε μια πολύ κρίσιμη περίοδο για την τύχη της Ελλάδας, η Ρωσία δεν μοιάζει να είναι καν στο «ραντάρ» της Αθήνας και η Αθήνα μοιάζει παραδόξως μάλλον να θέλει να το δείχνει. Η σημερινή κατάσταση θυμίζει έντονα την περίοδο 1989-93. Τότε, βοηθούσης και της πολιτικής αστάθειας στην Αθήνα, η Ρωσία εγκαταλείφθηκε από την ελληνική διπλωματία, που ξύπνησε απότομα μόνο όταν η Μόσχα αναγνώρισε τα Σκόπια. Τότε άρχισαν να τρέχουν στη ρωσική πρωτεύουσα οι ‘Ελληνες Υπουργοί, ήταν όμως πολύ αργά. Η Ρωσία είναι ο μόνιμος συνήγορος των κυπριακών θέσεων στον ΟΗΕ, βασική πηγή στρατιωτικού εξοπλισμού για την Κύπρο, το μόνο διαχρονικό ουσιώδες αντιστάθμισμα στις δυτικές πιέσεις, από τον καιρό ακόμα του… Καποδίστρια και του Κολοκοτρώνη. Γι’ αυτό και πολιτικοί τόσο διαφορετικοί όπως ο Μαρκεζίνης, οι δύο Καραμανλήδες, ο Ανδρέας, ο Μακάριος, ο Λυσσαρίδης στράφηκαν προς αυτή και πολέμησαν για την ανάπτυξη των διμερών σχέσεων. Αυτό κάνουν επίσης σήμερα στην Ευρώπη, επ’ ωφελεία των χωρών τους, πολιτικοί όπως η Μέρκελ, ο Μπερλουσκόνι, ο Σαρκοζί, ο Ερντογάν.

Read More

ΑΣ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΑΥΤΗ Η ΦΑΡΣΑ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ

Hugo Dixon
Η ελληνική κρίση μοιάζει όλο και περισσότερο με φάρσα. Οι θέσεις της Γερμανίας, του μεγαλύτερου δανειστή της Ευρωζώνης, είναι όλο και πιο παράλογες. Το Βερολίνο αποκλείει οποιασδήποτε μορφής αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους - τουλάχιστον μέχρι το 2013. Την ίδια στιγμή όμως επιμένει να συνεισφέρει ο ιδιωτικός τομέας περίπου 30 δισεκατομμύρια ευρώ στο νέο πακέτο διάσωσης της Ελλάδας, ύψους 120 δισεκατομμυρίων ευρώ. Υπό μία έννοια, θα πρόκειται για αναδιάρθρωση, με άλλα μέσα.

Αυτές οι αλληλοαντικρουόμενες απόψεις που εκφράζει η Γερμανίδα καγκελάριος Αγκελα Μέρκελ φαίνεται να εδράζονται στην πεποίθησή της ότι δεν θα αναδιαρθρώσει καμία χώρα το χρέος της πριν από το 2013, μόνο και μόνο επειδή το είπε εκείνη. Τα αιτήματά της όμως έρχονται σε αντίθεση το ένα με το άλλο και είναι όλο και πιο δύσκολο να τα συνδυάσει κανείς. Οι οίκοι αξιολόγησης επιμένουν να κατατάξουν την Ελλάδα στη βαθμίδα της χρεοκοπίας με το που θα νιώσουν έστω και μία υποψία πίεσης στην υποτιθέμενη «εθελοντική» μετακύλιση του ελληνικού χρέους. Μολονότι η άποψη των οίκων δεν σημαίνει απαραιτήτως ότι η Ελλάδα πράγματι θα έχει χρεοκοπήσει -στο κάτω κάτω ο καθένας μπορεί να έχει μία γνώμη- η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα συμπεριφέρεται λες και θα ανοίξουν οι πύλες της Κολάσεως. Για να δείξει μάλιστα ότι δεν αστειεύεται, η ΕΚΤ απειλεί ότι θα τραβήξει την πρίζα στις ελληνικές τράπεζες σε περίπτωση που υλοποιηθεί το σενάριο της επιλεκτικής χρεοκοπίας, κάτι που πράγματι θα προκαλούσε χάος. Οπωσδήποτε, η ΕΚΤ εν μέρει μπλοφάρει - αλλά είναι τόσο φανερό, ώστε να φτάνει στα όρια του παραλογισμού.

Δεν είναι ακόμη αργά για να λήξει το σόου που παίζεται. Η Αθήνα έχει διασφαλισμένα χρήματα μέχρι τις αρχές του επόμενου έτους, γεγονός που την εξοπλίζει με λίγο χρόνο. Η Ευρώπη πρέπει λοιπόν να χρησιμοποιήσει τους καλοκαιρινούς μήνες, ώστε να προχωρήσει σε συντεταγμένη αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, λαμβάνοντας παράλληλα τα αναγκαία μέτρα ώστε να αποτραπεί η επέκταση της κρίσης και σε άλλες χώρες της περιφέρειας.

Μία λογική αναδιάρθρωση θα σήμαινε κατά πάσα πιθανότητα το κούρεμα του ελληνικού χρέους κατά 50%, με την προϋπόθεση ότι η Ελλάδα θα εφαρμόσει το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής, που περιλαμβάνει μείωση των ελλειμμάτων, ιδιωτικοποιήσεις και μεταρρυθμίσεις στο διεφθαρμένο Δημόσιο της χώρας. Η Αθήνα όμως δεν χρειάζεται μόνο ελάφρυνση από τα βάρη των χρεών της. Θα πρέπει να χρηματοδοτηθεί και από την Ευρωζώνη και από το ΔΝΤ. Αλλά τα χρήματα δεν θα χρειάζεται να είναι και τόσο πολλά, διότι ο ιδιωτικός τομέας δεν θα συμμετάσχει μερικώς μόνο στη διαδικασία, αλλά ολικώς, μέσω του «κουρέματος». Προκειμένου να αποτραπεί η εξάπλωση της κρίσης, δύο πράγματα είναι απαραίτητα. Πρώτον, οι ευρωπαϊκές τράπεζες θα πρέπει να ενισχυθούν με πολύ περισσότερα κεφάλαια, από αυτά που πιθανότατα θα προβλέπουν τα stress test, τα οποία πρόκειται να δημοσιευθούν την Παρασκευή. Το κλειδί είναι να διατηρηθεί η εμπιστοσύνη των αγορών σε αυτές, ακόμη και μετά το πλήγμα της Ελλάδας. Δεύτερον, ο ρόλος της ΕΚΤ ως έσχατος δανειστής στις τράπεζες των αδύναμων κρατών θα πρέπει να ενισχυθεί.

Ολα αυτά έχουν βέβαια μεγάλο κόστος. Οι κυβερνήσεις θα πρέπει να παράσχουν στις τράπεζες τα κεφάλαια, τα οποία δεν είναι διατεθειμένες να δώσουν οι αγορές, με τον ίδιο τρόπο που έδρασαν και οι ΗΠΑ, μετά τα δικά τους stress tests, το 2009. Ορισμένες τράπεζες θα πρέπει να κρατικοποιηθούν εν μέρει. Η Ευρωζώνη συλλογικά θα πρέπει να παράσχει κεφαλαιακή ενίσχυση στις τράπεζες της Ελλάδας, οι οποίες είναι εκτεθειμένες μέχρι τον λαιμό στο χρέος της κυβέρνησής τους. Ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF) οφείλει να αλλάξει τους κανόνες λειτουργίας του, ούτως ώστε να προσφέρει μια γραμμή χρηματοδότησης στη Μαδρίτη, η οποία δεν κατάφερε να μαζέψει εγκαίρως τα απραίτητα πολεμοφόδια για να διασώσει τις τράπεζές της, που είναι γεμάτες τοξικά προϊόντα.

Ολα αυτά τα χρήματα θα εξοικονομηθούν εν μέρει από το γεγονός ότι η ελληνική διάσωση, αν γίνει αρκετά σύντομα, δεν θα απαιτήσει τόσο πολλά κεφάλαια. Κέρδος θα υπάρξει επίσης και από το γεγονός ότι η αναδιάρθρωση θα είναι συντεταγμένη και θα τελειώνουμε με αυτό το θέμα, αντί να το αφήνουμε να διαιωνίζεται, συμπαρασύροντας όλη την Ευρωζώνη στην αστάθεια, με απρόβλεπτα αποτελέσματα.

Ενα τέτοιο πρόγραμμα όμως θα έκανε πολλούς -όχι μόνο τη Μέρκελ, αλλά όλους τους Ευρωπαίους ηγέτες- να καταπιούν τη γλώσσα τους για όσα έχουν πει στο παρελθόν. Ομως, με τους τριγμούς να επεκτείνονται τώρα και στην Ιταλία, η οποία πράγματι είναι πολύ μεγάλη για να πέσει, είναι επικίνδυνο να αφήνουμε την οπερέτα να εξελίσσεται.

* Ο κ. Hugo Dixon είναι αρχισυντάκτης και αρθρογράφος στο Reuters Breakingviews. Οι απόψεις που εκφράζει είναι προσωπικές.

Read More

ΚΡΑΤΟΥΝ ΤΟ ΧΡΕΟΣ

Eγγραφο-ντοκουμέντο που αποκαλύπτει «χαρτί και καλαμάρι» ποιοι είναι οι μεγαλύτεροι κάτοχοι του ελληνικού χρέους …
αυτήν τη στιγμή.Η ανάλυση που έγινε από τους ειδικούς οικονομολόγους και αναλυτές της βρετανικής τράπεζας είναι ιδιαίτερα πολύπλοκη και τεχνική.
Επιχειρήσαμε να αποδώσουμε όσο καλύτερα ήταν δυνατόν το περιεχόμενο των στοιχείων αυτών και σας παρουσιάζουμε πώς έχει η κατάσταση και ποιες είναι οι τεχνικές συνισταμένες της υπόθεσης «ελληνικό χρέος» που ταλανίζει την ευρωζώνη και μας χτυπάει καθημερινά.
Η έκθεση της Barclays
Σε έρευνα-μελέτη που δημοσίευσε πριν από λίγες ημέρες η Barclays, σχετικά με τους κατόχους του ελληνικού χρέους, είχε καταλήξει ότι οι κυριότεροι εξ’ αυτών είναι συγκεκριμένοι και έχουν στην κατοχή τους την τεράστια πλειοψηφία κυρίως σε «πυκνότητα» (με το top 30 της λίστας να έχει το 70% +του συνόλου) του ελληνικού χρέους. Στην έκθεση αυτή, οι αριθμοί είναι ενημερωμένοι στις περισσότερες περιπτώσεις μέχρι και το πρώτο τέταρτο (Q1 – Quarter 1) του 2011 και η λίστα είναι ονομαστική δίνοντας λεπτομέρειες για όλους τους κατόχους του χρέους.
Στην συντριπτική τους πλειοψηφία οι πληροφορίες προέρχονται από τις γνωστοποιήσεις από τις ίδιες τις επιχειρήσεις (για τους κατόχους από τον ιδιωτικό τομέα, κυρίως τράπεζες και ασφαλιστικές εταιρείες), ή και από επίσημα στοιχεία (για τη συμμετοχή του δημόσιου τομέα). Πρέπει να τονιστεί ότι τα δεδομένα - πληροφορίες ήταν στην διάθεση του κοινού για αρκετό χρονικό διάστημα, και έτσι δεν θα πρέπει να αποτελούν στοιχεία έκπληξης για τις χρηματοπιστωτικές αγορές, τους οργανισμούς αξιολόγησης και τους σχολιαστές.
Αυτό, φυσικά, προϋποθέτει, πως ο καθένας θα πρέπει να κάνει επιμέλεια των στοιχείων, και όχι μόνο να κατηγορούμε για το τέλος του κόσμου την αγορά CDS, διότι πρόκειται για ένα αρκτικόλεξο, που ακούγεται τρομακτικό σε όλους εκείνους που δεν έχουν καμία ιδέα για το πώς λειτουργεί πραγματικά.
Δείτε το επίμαχο έγγραφο-ντοκουμέντο:


Τι λένε λοιπόν τα δεδομένα;
Η υψηλή συγκέντρωση κατοχής του χρέους, καθώς και το είδος των οργανισμών που συμμετέχουν, δείχνουν ότι κάποιο είδος εθελοντικού rollover /τύπου πρωτοβουλία της Βιέννης, θα μπορούσε να έχει περισσότερη αφομοίωση από ό, τι θα περίμενε κανείς με την πρώτη ματιά. Έχοντας μια συμμετοχή των €25 δισ. σε μια τέτοια πρωτοβουλία (όπως έχει αναφερθεί στον Τύπο) για τα επόμενα τρία χρόνια φαίνεται εύλογη, κατά την άποψή μας.
Βεβαίως, οι Έλληνες κάτοχοι θα έχουν ένα φυσικό κίνητρο για μετακυλήσεις πάνω από το χρέος τους. Οι συντάξεις και τα ταμεία κοινωνικής ασφάλισης (που τα διαχειρίζεται η Τράπεζα της Ελλάδα) θα έμπαιναν σαφώς σε αυτήν την περίπτωση, παρά το ότι το χρέος θα ωριμάζει στα επόμενα χρόνια. Οι ελληνικές τράπεζες είναι πιθανό να έχουν ένα μείγμα από ληγμένα ομόλογα αλλά και μη στα χαρτοφυλάκιά τους, αλλά πρέπει να αναλογιστούμε ότι πιθανώς περισσότερο από το ένα τρίτο του χρέους, θα ωριμάσει κατά τα επόμενα χρόνια. Μια ανησυχία από την πλευρά των τραπεζών αφορά τη θέση της ΕΚΤ, ότι δηλαδή, δεν θα δεχτεί ελληνικά ασφάλιστρα αν δεν υπάρχει πλήρης εθελοντική συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα, μια στάση που μπορεί να προκαλέσει χρεοκοπία, και οι ελληνικές τράπεζες θα πρέπει επομένως να μειώσουν την συμμετοχή τους.
Θεωρητικά, ένας δυναμικός τρόπος να αποφευχθεί αυτό είναι η ΕΚΤ να ανακοινώσει κάποιο είδος διευκόλυνσης των τραπεζών μεσοπρόθεσμα, που θα καλύπτει τόσο τις ελληνικές, όσο και τις ιρλανδικές αλλά και κάποιες πορτογαλικές τράπεζες. Αυτό είναι κάτι που η ΕΚΤ «κρατάει ζεστό» για κάποιο χρονικό διάστημα, και συνδέεται κατά κάποιο τρόπο με την απόφαση για την πλήρη κατανομή στις πράξεις ανοικτής αγοράς. Μια τέτοια κίνηση θα μπορούσε να προσφέρει μεγαλύτερη ασφάλεια όσον αφορά τη διαθεσιμότητα της χρηματοδότησης της ΕΚΤ σε μέσο όρο σε αυτές τις τράπεζες (που θα έχουν παράσχει ή έχουν ήδη παράσχει μεσοπρόθεσμη ρευστότητα και σχέδια απομόχλευσης στην ΕΚΤ), και να είναι πιο ευέλικτη από την άποψη της ασφάλειας που δέχεται από τον «ενιαίο κατάλογο» που η ΕΚΤ χρησιμοποιεί για τις OMOs (Open Market Operations).
Τις τελευταίες εβδομάδες, μια σειρά από δηλώσεις και σημάδια δείχνουν ότι η ΕΚΤ μπορεί να πλησιάζει την απόφαση για αυτό, κάτι που θα μπορούσε ενδεχομένως να ανακοινωθεί το Σεπτέμβριο ή ακόμα και νωρίτερα (η απόφαση θα μπορούσε να προκληθεί από την υποβάθμιση της Ελλάδας από την S & P και των ελληνικών τραπεζών σε CCC πρόσφατα). Ανεξάρτητα, όμως, θα μπορούσε να εξακολουθεί να υπάρχει το πρόβλημα χρηματοδότησης ελληνικών ομολόγων από μη κατόχους, αν η ΕΚΤ ήταν να αποκλείσει τα GGBS από τον ενιαίο κατάλογο εξασφαλίσεων της (απίθανο εάν υπάρχει απλό Rollover).

Σε κάθε περίπτωση, οποιαδήποτε επιπλέον ζημία που προκλήθηκε στα (NPV) (Καθαρή Αξία) στις ελληνικές τράπεζες θα χρειαστεί νέα αύξηση κεφαλαίου των ιδρυμάτων αυτών. Σύμφωνα με το αρχικό σχέδιο της ΕΕ και του ΔΝΤ, 10 δις ευρώ έχουν «σημανθεί» για ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Λαμβάνοντας υπόψη τις ασθενέστερες μακροοικονομικές επιδόσεις και την ταχύτερη αύξηση των μη εξυπηρετούμενων δανείων από την αναμενόμενη στο πλαίσιο του προγράμματος, τυχόν πρόσθετες ζημίες NPV (Καθαρής Αξίας) σχετίζονται με την δημόσια αναδιάταξη του χρέους σε χαμηλότερα από τα επιτόκια της αγοράς και θα απαιτήσει περίπου ένα προς ένα αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου στο πλαίσιο ενός νέου προγράμματος ΕΕ & ΔΝΤ.
Οι οίκοι αξιολόγησης δείχνουν μπερδεμένοι στο κατά πόσον ένα rollover θα αποτελούσε χρεοκοπία, μια επιλεκτική χρεοκοπία ή θα έχει περιορισμένη επιρροή. Ο πήχης, όμως, φαίνεται να είναι αρκετά υψηλά για να μην αποτελέσει χρεοκοπία με βάση τα δικά τους κριτήρια.
Ο ακριβής τρόπος για να συμμετάσχει ο ιδιωτικός τομέας και / ή να κάνει rollover ομολόγων είναι σαφώς στο επίκεντρο ενδιαφέροντος των Eurogroup στις επόμενες εβδομάδες: αυτό είναι προφανώς κάτι που, αν γίνει, πρέπει να γίνει σωστά και όχι βιαστικά, καθώς ένας μεγάλο αριθμός των ακούσιων συνεπειών θα μπορούσε να έχει δραματικές επιπτώσεις στις χρηματοπιστωτικές αγορές. Από αυτή την άποψη, πιστεύουμε ότι διαφορετικές απόψεις μεταξύ της Γερμανίας και άλλων χωρών της ΕΕ σχετικά με την κατανομή των βαρών των ομολογιούχων είναι πιθανό να επιλυθούν μέσα στις επόμενες μέρες, με τη Γερμανία ενδεχομένως να κινηθεί προς την εθελοντική rollover που προτείνονται από άλλα μέλη της ΕΕ (και ότι η ΕΚΤ εμφανίζεται για την υποστήριξη), κατά πάσα πιθανότητα εκείνη που βασίζεται στις αρχές της πρωτοβουλίας της Βιέννης.

Read More

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ

Όλοι θυμόμαστε το τραγελαφικό «χιλιάδες Έλληνες συνωστίζονται στο λιμάνι, προσπαθώντας να μπουν στα πλοία και να φύγουν για την Ελλάδα», του βιβλίου της Ιστορίας της ΣΤ΄ τάξης του Δημοτικού της κ. Ρεπούση, που περιέγραφε, με το «μοναδικό» αυτό τρόπο, τη μεγάλη σφαγή των αμάχων στη Σμύρνη, τον Αύγουστο του 1922.

Η συγγραφή του νέου βιβλίου της Ιστορίας για τους μαθητές της ΣΤ΄ τάξης του Δημοτικού ανατέθηκε σε νέα ομάδα ιστορικών, υπό τον καθηγητή Νεώτερης Ιστορίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, κ. Γιάννη Κολιόπουλο. Το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο το ενέκρινε, αλλά η κ. Διαμαντοπούλου το απέρριψε και το απέσυρε με συνοπτικές διαδικασίες!

Ο λόγος; To νέο βιβλίο τολμούσε να περιγράφει ως διωγμό τη Μικρασιατική Καταστροφή, αντί για συνωστισμό! Και δεν φτάνει αυτό, αλλά προχώρησε ένα βήμα παραπέρα, χαρακτηρίζοντας την Επανάσταση του 1821 ως «Μεγάλη Επανάσταση», σε αντίθεση με το προηγούμενο «σύγγραμα» της κ. Ρεπούση, που μας εξιστορούσε πόσο καλά τα πέρναγαν οι Έλληνες επί τουρκοκρατίας.

Αυτό θα πει δημοκρατία… ‘Η περιγράφεις το διωγμό στη Σμύρνη ως συνωστισμό ή το βιβλίο σου πάει στα σκουπίδια!

Ντροπή σας, κ. Διαμαντοπούλου! Τόσο φιλοτουρκική εκπαιδευτική μεταρρύθμιση ούτε οι κατακτήτες επί τουρκοκρατίας δεν επιβάλανε…

Read More