ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ

Ακόμα ένα άρθρο πού μάς έχουν στείλει καί εμείς τό δημοσιεύουμε.
ΤΙΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ 
Τίποτε δεν έχει τελειώσει. Υπάρχει αναβρασμός.. 
Και εν βρασμώ ψυχής πολλά μπορούν να γίνουν. 
Ακόμη και εποικοδομητικές καταστροφές. 
Ας μην διαφεύγει της προσοχής μας ότι άνεργος δεν σημαίνει ανενεργός. 
Αντίθετα, σημαίνει συσσώρευση δυναμικής ενέργειας, που δεν μπορεί να βρει τον δρόμο της στο κοινωνικό γίγνεσθαι ως όφειλε, και που όταν φθάσει στο κρίσιμο σημείο πίεσης θα προκαλέσει την εκρηκτική διάλυση της χύτρας ταχύτητος η οποία εδώ και κάποια χρόνια τώρα προσπαθεί να μεταποιήσει τις ανθρώπινες ψυχές αυτής της χώρας που τις θεωρεί φυτικά προϊόντα (ίσως επειδή τους άναγκάζει να φυτοζωούν) σε μέλανα ζωμό. 
Όμως μ' αυτόν τρέφονταν οι Σπαρτιάτες που είχαν το σθένος του μολών λαβέ, του τάν ή επί τάς και γενικότερα της αίσθησης του οριακού του πράγματος και του «ως εδώ και μην παρέκει». Ενδεχόμενο αποτέλεσμα;
 Να πέσει το οικοδόμημα (και για να πέσει θα πρέπει να δυναμιτισθεί), να φύγουν τα μπάζα και να αρχίσει η ανοικοδόμηση. 
Το ετοιμόρροπο μεταπολιτευτικό οικοδόμημα δεν είναι διατηρητέο γιατί είναι εξαμβλωματικό: κακοποίησε την γλώσσα μας, διέφθειρε τα ήθη μας και συνεχίζει να προσβάλλει την αισθητική μας. 
Οι τελευταίοι έγιναν πρώτοι και οι πρώτοι έσχατοι. 
Και οι τελευταίοι αντί να αμείβονται με αυτό που πραγματικά τους αναλογεί σε μία πραγματική οικονομία (με μισθό ανειδίκευτου εργάτη) αμείβονται πλουσιοπάροχα ως εκπρόσωποί μας στο κοινοβούλιο (τρομάρα τους και τρομάρα του), εγκαθιδρύοντας έναν οικονομικό παράδεισο δι' εαυτούς και παρατρεχάμενους, έναν καφκικό απρόσιτο «πύργο» περιβαλλόμενο από πτωχοποιημένους ιθαγενείς υπηκόους που ζουν στις καλύβες (του μπαρμπα-Θωμά) μιας αναβράζουσας κοινωνικής κόλασης. 
Αυτήν την αναστροφή των αξιών ούτε ο Νίτσε δεν θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί όταν ζητούσε επαναξιολόγηση των αξιών. 
Ποιών αξιών; 
Οι άρχοντες του πύργου είναι κυνόμορφοι, κυνόφωνοι και κυνοκέφαλοι. Και συνακόλουθα κυνικοί. 
Δεν ομιλούν και δεν σκέπτονται. 
Απλά γαβγίζουν και κάποιοι εξ' αυτών δαγκώνουν λυσσαλέα τον εθνικό και λαϊκό πλούτο που θεωρούν ιδιοκτησία τους, ιδιοποιώντας την περιουσία των υπηκόων τους με την επιβολή επαχθούς και απεχθούς υπερφορολόγησης που ούτε οι Οθωμανοί δεν είχαν ποτέ διανοηθεί να επιβάλουν.
 Πιο Τούρκοι κι από τους Τούρκους, κατά τα λεγόμενα του Οδυσσέα Ανδρούτσου, όταν το αργυρώνητο φαναριώτικο και εθελόδουλο πολιτικό σύστημα προσπαθούσε να τον εξοντώσει. 
Οι κύνες βουλεύονται στο Κυνοβούλιο. 
Τα μεταλλαγμένα πρόβατα, η κάθε Ντόλλυ που τους υφίσταται και υποτάσσεται στις επιταγές τους (πάντα ακάλυπτες φυσικά), βελάζουν ως πρόβατα επί σφαγήν, ως αμνοί του Θεού οι αίροντες την αμαρτίαν του κόσμου (των ακρίδων και τοκογλύφων). 
Οι λύκοι γύρω τους παραμονεύουν. 
Ζούμε το λυκόφως των Θεών (Götterdämmerung), αλλά και των Eιδώλων, που εκ των πραγμάτων (de rerum natura) συμπαρομαρτεί το λυκαυγές μιας αυγής που δεν γνωρίζουμε το χρώμα της. 
Θα είναι ρόδινη (ροδαυγή, morgenröte) χρυσή ή απλά μαύρη; 
Τί θα ανατείλει μετά την δύση του Πράσινου Ήλιου; Ένας οξυβελής Ήλιος ή μήπως ο Μαύρος Ήλιος (die Schwarze Sonne) του μεσονυκτίου; 
Το παιχνίδι βρίσκεται σε εξέλιξη. 
Τίποτε δεν έχει τελειώσει. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να ασπασθεί το δαντικό «εγκαταλείψατε κάθε ελπίδα» (lasciate ogni speranza). 
Πάντα υπάρχει στον ορίζοντα το Απόλυτο Γαλάζιο για την Ελλάδα. 
Γρηγορείτε και προσεύχεσθε. 
Ο Θεός υπήρξε πάντα φιλέλλην. 
Κινήστε όμως κι εσείς την χείρα σας, όχι εργαλειακά, δίκην μιας εξαναγκασμένης ταλαντώσεως που χαρακτηρίζει την κατά Βησσαρίωνα «συνήθη του γένους ημών μαλακίαν» («το έθνος ημών βλακίεται και μαλακίεται»), αλλά εποικοδομητικά, με σκοπό και στόχο, πελταστές, τοξοβόλοι και ακοντιστές ως Δωριείς και όχι ως δορυφόροι και δορυάλωτοι. 
Τίποτε δεν έχει τελειώσει. 
Στην Ελλάδα, ακόμη κι αν οι πολλοί υποκύψουν, υπάρχει πάντα η εξαίρεση, το «πλην Λακεδαιμονίων». 
Πάντα υπάρχει η προσδοκία για την Νέα Σπάρτη. 
Η θυσία του Λεωνίδα στις Θερμοπύλες δεν πήγε χαμένη. 
Άνοιξε τον δρόμο της νίκης. 
Για τον θαλασσομάχο Ευρυβιάδη στην Σαλαμίνα (αυτός ο Σπαρτιάτης ναύαρχος ηγείτο του ελληνικού στόλου, γεγονός που δεν σεβάστηκε και επιμελώς και διαχρονικά το αποκρύπτει η «δημοκρατική» αθηναϊκή προπαγάνδα) και για τον Παυσανία στις Πλαταιές. 
Η Λυκωνία (Λακωνία) έδωσε τότε την απάντηση που ποιητική αδεία υϊοθέτησε ο Σαίξπηρ στο έργο του: cry havoc and let slip the dogs of war. 
Όταν χρειάσθηκε φώναξε «όλεθρος» κι αμόλυσε τα λυκόσκυλα να διώξουν τα κοπρόσκυλα από την πατρίδα μας. 
Έτσι έγιναν τα πράγματα. 
Κι ό,τι συνέβη στο παρελθόν μπορεί να συμβεί ξανά στο μέλλον. 
Στο εγγύς ή στο απώτερον, δεν έχει σημασία. 
Μπορεί πάντως να συμβεί. 
Τίποτε δεν έχει ακόμη τελειώσει.
 «Ήλθον αι ειδοί του Μαρτίου» είπε ο Καίσαρ ανεβαίνοντας τις σκάλες του Καπιτωλίου, ειρωνευόμενος τον μάντη που είχε προβλέψει την δολοφονία του εκείνη την ημέρα. 
«Ήλθον αλλά δεν παρήλθον», του απήντησε αυτός, καθώς ο Καίσαρ έπεφτε μετά από λίγο νεκρός, μαχαιρωμένος από εκείνους που εξέφραζαν την λαϊκή οργή. 
Γιατί δεν επρόκειτο περί προφητείας αλλά περί νομοτελειακής πρόβλεψης του τέλους του παιχνιδιού. 
Τίποτε δεν έχει τελειώσει. 
Η Ελλάδα ποτέ δεν τελειώνει. 
Πάντα αναγεννάται από τις τέφρες της. Θαρσείν χρη. Αύριο όλα θα πάνε καλύτερα. 
Χρίστος Γούδης

Read More

ΕΝΑΣ ΔΩΡΙΚΟΣ ΠΑΡΕΞΗΓΗΜΕΝΟΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ

Έχουμε γράψει καί στό παρελθόν ότι εδώ όλες οί απόψεις γράφονται,μάς έστειλαν ένα άρθρο καί εμείς τό δημοσιεύουμε. 
Από τη μακρινή αρχαιότητα, όλες οι ανθρώπινες κοινωνίες συνήθιζαν να χρησιμοποιούν διάφορες χειραψίες και χαιρετισμούς, τόσο ως συμβολική ένδειξη αναγνώρισης, όσο και ως έκφραση αλληλοσεβασμού. 
Κάθε λαός έχει καθιερώσει στις παραδόσεις του συγκεκριμένες μορφές χαιρετισμών, οι οποίες με τη μεγάλη τους ποικιλία εμπλουτίζουν τον κάθε λαϊκό πολιτισμό.
Κατά κανόνα οι συμβολικές αυτές χειρονομίες, οι χειραψίες και οι χαιρετισμοί γίνονται με τη χρήση των χεριών. 
Άλλωστε, οι ίδιες αυτές λέξεις έχουν ως κύριο συνθετικό τους τη λέξη “χέρι”. 
Συνήθως, κάποια προσφώνηση, όπως π.χ. το “χαίρε”, συνοδεύει κάθε χαιρετισμό, θέλοντας να δηλώσει χαρά, υγεία, καλή διάθεση. 
Σε σημαντικές στιγμές της κοινωνικής ζωής παρατηρούνται πολλοί και…. διαφορετικοί τρόποι χειραψιών και χαιρετισμών, όπως για παράδειγμα στις τελετές γάμου, τελετές αποδοχής των νέων και των εφήβων στις παραδοσιακές κοινωνίες, σε υποσχέσεις και ορκωμοσίες και σε ανάλογου τύπου εκδηλώσεις. 
Είναι τεράστια η ποικιλομορφία χαιρετισμών και χειραψιών που εντοπίζονται στις ανθρώπινες κοινωνίες. 
Και δεν είναι χαρακτηριστικό μόνο του ανθρώπου. Επιστήμονες έχουν αποδείξει ότι πολλά ζώα χρησιμοποιούν χαιρετισμούς και χειρονομίες ως μέσο κοινωνικής αναγνώρισης και επικοινωνίας μεταξύ τους. 
Σε αυτή τη μεγάλη ποικιλία ανθρώπινων χαιρετισμών, υπάρχει ένας που φαίνεται ότι είναι ο αρχαιότερος από όλους, αλλά και ο πιο διαδεδομένος σε όλες τις κοινωνίες, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. 
Όλοι σχεδόν οι αρχαίοι πολιτισμοί τον χρησιμοποίησαν, όπως αποδεικνύουν οι αρχαιολογικές έρευνες και η ιστορική μελέτη. 
Πρόκειται για το χαιρετισμό που γίνεται με το δεξί χέρι υψωμένο λίγο πάνω από το ύψος του ώμου και την παλάμη τεντωμένη. 
Ακόμα και σήμερα, όποιο μέρος του κόσμου και να επισκεφτούμε, θα δούμε ότι, όταν ένας άνθρωπος βλέπει ένα φίλο από μακριά, σηκώνει το χέρι του με τεντωμένη την παλάμη για να του πει ένα «γεια», σε ένδειξη καλής διάθεσης, φιλίας και σεβασμού.
Ασφαλώς για αυτό το λόγο, το επιστημονικό επιτελείο της ΝΑSΑ στις ΗΠΑ, διάλεξε αυτόν το χαιρετισμό, όταν έψαχνε για μια εικόνα αρκετά αντιπροσωπευτική της ανθρωπότητας ώστε να την στείλει στο διάστημα, χαραγμένη σε μια πλάκα ταυτότητας, σύμφωνα με την πρόταση του αστρονόμου Carl Sagan. 
Η πλάκα αυτή τοποθετήθηκε στο Pioneer 10, του οποίου αποστολή είναι να ταξιδεύει σε μακρινά αστέρια, αναζητώντας πιθανά νοήμονα όντα σε κάποιο απομακρυσμένο πλανήτη για να τους μεταβιβάσει ένα μήνυμα ειρήνης και φιλίας.
 Οι Έλληνες, οι λαοί της Μεσοποταμίας, οι Ινδοί και οι Θιβετιανοί, οι Κέλτες, οι Ρωμαίοι, οι πρώτοι Χριστιανοί, οι Ιππότες του Μεσαίωνα, ακόμα και οι Ινδιάνοι της αρχαίας Αμερικής χρησιμοποίησαν αυτόν το χαιρετισμό, σε ένδειξη σεβασμού προς κάτι ανώτερο, σε ένδειξη ειρήνης και φιλίας. 
Στην πρόσφατη ευρωπαϊκή ιστορία αναβίωσε ο αρχαίος χαιρετισμός, στην Ελλάδα με το καθεστώς της 4ης Αυγούστου, στην Ιταλία με το φασιστικό καθεστώς, στην Ισπανία με το καθεστώς του Φράνκο και στην Γερμανία με το εθνικοσοσιαλιστικό. 
Ταυτόχρονα χρησιμοποιήθηκε από εθνικιστικά κινήματα όλης της Ευρώπης, από την Αγγλία και την Ιρλανδία ως την Ρουμανία, αλλά και από ευρωπαϊκής καταγωγής αμερικάνους. 
Με την λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και την ήττα του Άξονα ο αρχαίος αυτός χαιρετισμός κατηγορήθηκε άδικα και δαιμονοποιήθηκε. 
Εντούτοις ο πανάρχαιος αυτός χαιρετισμός με το δεξί χέρι είναι μια παγκόσμια πρακτική. 
Ποιος όμως είναι ο λόγος αυτής της παγκόσμιας χρήσης ενός τόσου αρχαίου χαιρετισμού;
 Γιατί τον χρησιμοποίησαν και τον χρησιμοποιούν ακόμα, έστω και ασυνείδητα, τόσοι λαοί; Την εξήγηση μπορεί να μας τη δώσει η σύγχρονη επιστήμη.
Σύμφωνα με τις θεωρίες της σύγχρονης ιατρικής, το ανθρώπινο σώμα λειτουργεί σαν μια ηλεκτρική μπαταρία που παράγει ηλεκτρικό και μαγνητικό ρεύμα. 
Ο Βελονισμός και άλλες εναλλακτικές ιατρικές βασίζονται σε αυτό το γεγονός για να πετύχουν αξιοθαύμαστες θεραπείες. 
Η ίδια η πολικότητα του εγκεφάλου μας καθορίζει μια αντίστοιχη βιο-ενεργειακή πολικότητα στον ηλεκτρομαγνητισμό του σώματος. 
Δεν είναι λοιπόν τυχαίο το γεγονός ότι τις ανθρώπινες πράξεις “θετικού τύπου”, όπως το να προσφέρουμε κάτι σε κάποιον, να γράψουμε, να χειριστούμε εργαλεία, κλπ. τις κάνουμε με το δεξί χέρι, το θετικά φορτισμένο. 
Από εκεί προέρχεται και η έννοια του δεξιοτέχνη και του επι-δέξιου. 
Το δεξί χέρι λοιπόν, δίκαια καλείται να παίξει ένα σημαντικό ρόλο στον πιο αρχαίο και παγκόσμια διαδεδομένο ανθρώπινο χαιρετισμό.
 Ένα χαιρετισμό που, όπως μας έχει δείξει ο ιστορία, μπορούμε να πούμε ότι χρησιμοποιούταν από άτομα τις ίδιας φυλής ως δήλωσης σεβασμού, φιλίας και αγάπης. 
Ο λεγόμενος «ναζιστικός» χαιρετισμός, είναι ο κατεξοχήν ΔΩΡΙΚΟΣ χαιρετισμός προς τον Ανατέλλοντα Ήλιο, ένας χαιρετισμός διαμέσου του οποίου ο ανθρώπινος οργανισμός μπορούσε να αντλήσει ενεργειακές δυνάμεις από τον Ήλιο, ανυψωνόμενος σε ανώτερες πνευματικές καταστάσεις και νοητικά πεδία . 
Ο χαιρετισμός αυτός, αποδιδόμενος με τεταμένο το δεξί χέρι, υπήρξε ο πιο συνηθισμένος τρόπος χαιρετισμού μεταξύ των προγόνων μας και συμβόλιζε επίσης ότι ο χαιρετών σε καιρό πολέμου υψώνει το χέρι για να λάβει το όπλο να πολεμήσει και σε καιρό ειρήνης για να λάβει το εργαλείο να εργαστεί. 
Ο χαιρετισμός της υψώσεως της δεξιάς χειρός, ξεκινάει από την αρχαία Ελλάδα και πιο συγκεκριμένα από τις Δωρικές και Πελασγικές κοινωνίες. 
Φαίνεται να πρωτοεμφανίζεται κατά τις ιερουργίες στις οποίες οι ιερείς χαιρετούσαν με αυτόν τον τρόπο τα αγάλματα των θεών. Όταν λεγόταν η φράση «Χαίρε (τάδε θεέ ή τάδε θεά)» τότε ύψωναν την δεξιά χείρα, σε ένδειξη σεβασμού. 
Χαρακτηριστικό αυτού του χαιρετισμού, είναι ότι η παλάμη δεικνύεται προς το χαιρετιζόμενο πρόσωπο. 
Ο λόγος είναι ότι με αυτόν τον τρόπο έδειχναν οι ιερείς την καθαρότητα των προθέσεών τους. 
Για να γίνει αυτό, θα έπρεπε πρώτα να έχουν πλύνει καλά τα χέρια τους. 
Παράλληλα, χαιρετώντας με αυτόν τον τρόπο, έδειχναν προς τους θεούς ότι ήταν και καθαροί ψυχικά απέναντί τους. 
Στην συνέχεια, αυτός ο χαιρετισμός επεκτάθηκε και στο κ
ατώτερο ιερατείο, όταν αυτό απήυθηνε χαιρετισμό προς το ανώτερο και ανώτατο ιεράτευμα. Με την πάροδο των ετών, ο χαιρετισμός αυτός πέρασε και στην πολιτική ζωή. 
Τιμώμενα πρόσωπα ήταν οι θεοί και οι βασιλείς. 
Από εκεί πέρασε και στον στρατό, όπου οι υφιστάμενοι χαιρετούσαν με αυτόν τον τρόπο τους προϊσταμένους τους.
 Για παράδειγμα, όταν ένας αξιωματικός του Μεγάλου Αλεξάνδρου ήθελε να τον χαιρετήσει, στεκόταν με σεβασμό εμπρός του κρατώντας το κράνος του στο αριστερό χέρι, ύψωνε το δεξί χέρι λέγοντας: «χαίρε Αλέξανδρε, βασιλεύ των Μακεδόνων!». 
Τότε ο Αλέξανδρος, ανταπέδιδε τον χαιρετισμό και στην συνέχεια συζητούσαν αυτό που ήθελαν. Επίσης, υπήρχε κι άλλος ένας συμβολισμός σε αυτό: σε καιρό πολέμου, η ύψωση της χειρός ήταν ένδειξη ότι ο πρατάσων την χείρα ήταν έτοιμος να λάβει όπλο να πολεμήσει.
 Εν καιρώ ειρήνης ήταν δείγμα ετοιμότητος προς εργασία…
Ο σεβασμός στους θεσμούς στην αρχαία Ελλάδα, ήταν κάτι το πολύ σημαντικό. 
Όπως επίσης ήταν πολύ σημαντικό το θέμα της εμπιστοσύνης. 
Για τους λόγους που αναφέρθηκαν πιο πάνω (καθαρότητα προθέσεων κ.α.), ο χαιρετισμός αυτός ήταν μία αρχή ένδειξης καλής πίστης, πάνω στην οποία μπορεί να βασιστεί η εμπιστοσύνη. 
Όπως είδαμε, η λέξη που συνόδευε αυτόν τον χαιρετισμό ήταν το «χαίρε». 
Ο χαιρετισμός έμελλε να περάσει στην άλλη πλευρά του Ιονίου Πελάγους και να καταλήξει στην Ρώμη. 
Ήταν λογικό, διότι η Ρώμη εκτός του ότι είχε επηρεαστεί πολύ από την Ελλάδα, τα περισσότερα πρόσωπα του πολιτικού και του στρατιωτικού κόσμου είχαν Ελληνική καταγωγή. 
Η λέξη που συνόδευε την ύψωση της δεξιάς χειρός, ήταν το «ave», που στην Λατινική γλώσσα ερμηνεύεται ως «χαίρε» (ave Caesar! = χαίρε Καίσαρ!).
 Έτσι, στην Ιταλία ο χαιρετισμός είναι γνωστός ως “ρωμαϊκός”. 
Τα χρόνια πέρασαν κι ο χαιρετισμός αυτός, παρέμεινε στην συνείδηση του λαού και ειδικά των Ελλήνων, ως ένα αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας. 
Σύμφωνα με το ‘Αρθρο 30 των Γενικών Διατάξεων του Κανονισμού Εσωτερικής Υπηρεσίας του Καθεστώτος της 4ης Αυγούστου του Ιωάννη Μεταξά: Ο χαιρετισμός αποδίδεται δια ζωηράς προτάσεως της δεξιάς χειρός τεταμένης με δακτυλους υψωμένους και την παλάμη εις το ύψος του δεξιού οφθαλμού, κατά το πρότυπον του καθαρώς Ελληνικού (Δωρικού) χαιρετισμού. 
Τέλος, έχει καθιερωθεί παγκοσμίως εδώ και έναν αιώνα τουλάχιστον, ο συμβολικός χαιρετισμός των αριστερών κινημάτων να είναι η αριστερή γροθιά υψωμένη και ο συμβολικός χαιρετισμός των Εθνικιστικών κινημάτων η δεξιά χείρα τεταμένη. 
Και αναμενόμενα, οι κυρίαρχοι δαιμονοποίησαν αυτό που φοβούνται.

Read More

ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΣΕΛΗΝΗ

Οι Έλληνες φιλόσοφοι γνώριζαν πάρα πολλά για την σελήνη. 
Ο Θαλής, που θεωρείται ο πατέρας της ελληνικής και παγκόσμιας φιλοσοφίας ήταν ο πρώτος που είπε ότι η Σελήνη λαμβάνει το φως από τον Ήλιο αλλά και ο πρώτος που υπολόγισε τη διάμετρο αλλά και τη τροχιά της.
 Ο Ξενοφάνης αναφέρει ότι ο δάσκαλός του ο Σωκράτης την χαρακτηρίζει: ”Μεγάλη κούφια σφαίρα που στο εσωτερικό της υπάρχουν θάλασσες και στεριές που κατοικούν άνθρωποι σαν εμάς”. 
Λόγια του Σωκράτη που …υποστηρίζουν και σύγχρονοι αστρονόμοι.
 Ο Πυθαγόρας αφηγείται ότι έκανε στροφές γύρω από την σελήνη με τα οχήματα των θεών που κατοικούσαν εκεί, ενώ αναφέρει ότι η σεληνιακή ημέρα είναι 15 φορές μεγαλύτερη από της γης, όπως και είναι! 
Ο Πυθαγόρας, επίσης, επέμενε ότι η Σελήνη κατοικείται από όντα θεϊκά όμοια με τους ανθρώπους αλλά πιο ψηλά, πιο ξανθά και πολύ πιο όμορφα. 
Όλες οι γνώσεις του Πυθαγόρα, Μαθηματικά, Μουσική, Γεωμετρία, Φυσική δηλώνει ότι είναι γνώσεις που πήρε από τους ουράνιους με τους οποίους είχε συνεχή επαφή. 
Πολλές αναφορές για την σελήνη έχουμε και από κείμενα της Ελληνικής μυθολογίας που αναφέρονται σε θεούς και ημίθεους.
 Ο Έλληνας θεός Ορφέας, γιος του Απόλλωνα, ο πιο τακτικός ταξιδιώτης της Σελήνης και του Σειρίου, μας λέει: ”Η Σελήνη έχει βουνά πολιτείες και σπίτια, η επιφάνεια της είναι έδαφος όπως της γης και κατοικείται από θεϊκές κοινωνίες.
” Ο Ορφέας γνώριζε το σεληνιακό ημερολόγιο των 12 μηνών και τις φάσεις της σελήνης. 
Μιλά για την περιστροφή της γης γύρω από τον ήλιο, τις εύκρατες, τροπικές και πολικές ζώνες της γης, τις εκλείψεις της σελήνης, τα ηλιοστάσια, τις ισημερίες, τις κινήσεις των πλανητών και την παγκόσμια έλξη, και ισχυρίζεται ότι οι κάτοικοι της σελήνης είναι αυτοί που περιπλανήθηκαν από πλανήτη σε πλανήτη.
 Όλοι αυτοί οι ισχυρισμοί του Ορφέα αναφέρονται σε αρχαία κείμενα του Πλούταρχου και του Διογένη του Λαέρτιου. 
Πολλές πληροφορίες από αρχαία κείμενα μας έρχονται και για τους Τελχίνες της Ρόδου και τους Κάβειρους της Σαμοθράκης που εξαφανίστηκαν σύμφωνα με τον μύθο μετά τον μεγάλο κατακλυσμό.
 Η τεχνολογική τους εξέλιξη ήταν τέτοια που τους επέτρεψε να εγκαταλείψουν την γη και να σωθούν στην Σελήνη ή τον Άρη, σε βάσεις που χρησιμοποιήθηκαν από τους θεούς κατά τον εποικισμό της γης.
 Ο Νονός αναφέρει ότι ο Φαέθων έκανε 30 περιστροφές γύρω από το φεγγάρι, ταξίδεψε στην Αφροδίτη και επισκεπτόταν συχνά τους πόλους της Γης. 
Ο Διόνυσος, η Άρτεμις και ο Ηρακλής είχαν ταξιδέψει στην Σελήνη και ο Ίδμων ταξίδευε εκεί με το άρμα του που έμοιαζε με απαστράπτοντα κομήτη, δίνοντας ακριβέστατες πληροφορίες για την αθέατη πλευρά της σελήνης, κάτι που πριν λίγα χρόνια έκανε ο σύγχρονος άνθρωπος.
 Ο Ελληνικής καταγωγής Λουκιανός από την Σαμοσάτα της Συρίας, το 120 μ.χ. διάβασε ένα αρχαίο χειρόγραφο και έγραψε στο βιβλίο του «Αληθινή Ιστορία» (αν και το χαρακτήριζε παραμύθι), πληροφορίες επιστημονικά απόλυτα ακριβείς, οι οποίες επαληθεύτηκαν στην εποχή μας: ”Πήγαινε με ένα καράβι που το πήρε ο αέρας για εφτά ημερόνυχτα και την όγδοη ημέρα έφτασε στο φεγγάρι. (Τόσο κάνουν τα σύγχρονα διαστημόπλοια του ανθρώπου για το φεγγάρι). 
Μπήκε μέσα σ’ ένα πηγάδι που από πάνω είχε καθρέφτες και έβλεπε όλη τη γη. (Πρόκειται για υπερσύγχρονο τηλεσκόπιο που με αυτό έβλεπε τους ανθρώπους στην γη). Βασιλιάς της Σελήνης ήταν ο Ενδυμίωνας που τον πήραν από την γη και τον πήγαν στο φεγγάρι και τον έκαναν βασιλιά.
” Στη συνέχεια, περιγράφει τρικινητήρια αεροπλάνα ”τρικέφαλοι αλογογύπες που πετούσαν”, σύγχρονες διόπτρες ”μπορούσε να τα φορά ο καθένας και έβλεπαν πολύ μακριά” και πολεμιστές με διαστημική στολή
 ”Ο στρατός του Φαέθοντα ήταν άνθρωποι σαν εμάς και γι’ αυτό φορούσαν στολές θερμοκρασίας”.
Επίσης, περιγράφει ταξίδια στ’ άστρα του ζωδιακού καθώς και προσθαλάσσωση ίδια με αυτή των συγχρόνων κοσμοναυτών και μάλιστα στην περιοχή των Βερμούδων. 
Τέλος περιγράφει πόλεμο μεταξύ των κατοίκων της Σελήνης και του Σειρίου που αναφέρει ότι είχε επισκεφτεί. ”Έγιναν αερομαχίες και χρησιμοποιήθηκαν τρομερά όπλα και νίκησαν οι Σείριοι”… 
Αφού σας καταγράψαμε τα συμαντικότερα στοιχεία και ιστορίες από την αρχαία Ελλάδα, ταξιδέψτε 2.500 χρόνια π.Χ. και σκεφτείτε πως είναι δυνατόν να συζητιούνται όλα αυτά από τους αρχαίους Έλληνες για τη Σελήνη, μια εποχή που δεν υπήρχε η επιστημονική φαντασία (!) και αναρωτηθείτε μαζί μας πώς είναι δυνατόν οι αρχαίοι μύθοι να καταφέρνουν να αγγίζουν τη σημερινή πραγματικότητα και να χαρακτηρίζονται ακόμα μύθοι…

Read More

ΕΡΧΕΤΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΤΗΣ Ε.Ε

Του Πολ Κρούγκμαν. 
Αποχώρηση της Ελλάδας από την ευρωζώνη προβλέπει ο νομπελίστας οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν, ενώ παράλληλα παρουσιάζει τις επιπτώσεις της εξόδου που ενδεχομένως να οδηγήσουν στο τέλος του ευρώ. 
Κείμενο του Πολ Κρούγκμαν στους New York Times με τίτλο «Eurodämmerung». Κάποιοι από εμάς το συζητούσαμε και να πως πιστεύουμε ότι θα τελειώσει το παιχνίδι: 
1. Η Ελλάδα θα αποχωρήσει από το ευρώ, πιθανότατα μέσα στον επόμενο μήνα. 
2. Οι μεγάλοι καταθέτες σε Ισπανία και Ιταλία αποσύρουν τα κεφάλαιά τους από τις τράπεζες των δύο χωρών, μεταφέροντάς τα χρήματα στη Γερμανία 
3α. Το πρώτο ενδεχόμενο είναι οι τράπεζες να θέσουν όριο αναλήψεων και μεταφοράς χρημάτων
 3β. Εναλλακτικά ή ακόμα και σε συνδυασμό με το «3α» αντλούνται μεγάλα ποσά από την ΕΚΤ με σκοπό να κρατηθούν εν ζωή οι υπό κατάρρευση τράπεζες.
 4α. Η Γερμανία θα πρέπει να επιλέξει. Ή θα πρέπει να δώσει τεράστιες εγγυήσεις για το ιταλικό και ισπανικό χρέος, αναθεωρώντας ριζικά την στρατηγική της, ώστε να κρατήσει χαμηλά το κόστος δανεισμού, αλλά ταυτόχρονα να αποδεχθεί υψηλότερο πληθωρισμό στην ευρωζώνη ή… 
4β. Το τέλος του ευρώ. 
ΤΟ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΤΗΣ ΕΞΟΔΟΥ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ ΚΑΝΕΙ Ο ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΣ ΤΥΠΟΣ 
Συνεχίζονται οι εκτεταμένες αναφορές των γερμανικών ΜΜΕ στην ελληνική κρίση, στο διαφαινόμενο πολιτικό αδιέξοδο και κυρίως στην απειλή για έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη. 
Η Frankfurter Allgemeine Zeitung, με τίτλο Τα βάρη της προσαρμογής. 
Οι Έλληνες στενάζουν κάτω από ένα ανισόρροπο πρόγραμμα, κάνει λόγο για τα περιθώρια βελτίωσης των όρων των συμφωνιών, καθώς, όπως επισημαίνεται, «το μνημόνιο προβλέπει ότι, σε περίπτωση ύφεσης πολύ σημαντικότερης από την αναμενόμενη, η ελληνική κυβέρνηση θα μπορεί, σε διαπραγμάτευση με την τρόικα, να προσαρμόσει το πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων και να παρατείνει τις υποχρεώσεις της χώρας πέρα από το 2014, για έναν χρόνο».
 Διευκρινίζεται, πάντως, ότι με τον όρο «επαναδιαπραγμάτευση» οι Έλληνες έχουν στο μυαλό τους κάτι διαφορετικό από αυτό που αντιλαμβάνονται οι πιστωτές της χώρας. 
Στη «Sueddeutsche Zeitung δημοσιεύεται άρθρο με τίτλο Παραμονή της Ελλάδας μόνο με ριζική ανασυγκρότηση στο οποίο εκτιμάται ότι «δεν είναι σοβαρή στάση το να χρησιμοποιούνται οι αρνητικοί ελληνικοί οικονομικοί δείκτες ως απόδειξη για το ότι το μοντέλο βοήθειας της Ευρωζώνης έχει αποτύχει», καθώς η Ελλάδα «δεν διαθέτει λειτουργούσα δημόσια διοίκηση, πάσχει από γραφειοκρατία, νοοτροπία ατιμωρησίας και φοροδιαφυγή, ενώ της λείπουν τα ανταγωνιστικά προϊόντα» και επομένως, θα χρειαστεί περισσότερα από 10- 15 χρόνια για να ανασυγκροτηθεί, ένα διάστημα το οποίο θα χαρακτηρίζεται από απώλεια της εργασίας για πολλούς Έλληνες, οικονομικά προβλήματα και φόβο για το μέλλον. 
Στη Die Welt αναφέρεται ότι «η έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη θα στοίχιζε 86 δισ. ευρώ» στους Γερμανούς φορολογούμενους, ενώ μπορεί να υπερβεί και τα 100 δισ. ευρώ. 
Ο οικονομολόγος της Dekabank Ούλριχ Κάτερ, δηλώνει στην εφημερίδα, ότι το κόστος από την αποχώρηση της Ελλάδας δεν θα είναι μικρό, αλλά δεν είναι αλήθεια ούτε και ο ισχυρισμός ότι η ευρωζώνη δεν μπορεί να το αντέξει, ενώ αυτή η εξέλιξη θα έχει και «πειθαρχική» επίδραση στα υπόλοιπα κράτη- μέλη. 
Η Ηandelsblatt σε ανταπόκριση από την Αθήνα κάνει λόγο για έθνος υπό παράλυση, τονίζει ότι «το κράτος δεν πληρώνει τους λογαριασμούς του, γιατί λείπουν τα χρήματα» και ότι «τα χρήματα στα ταμεία επαρκούν μόνο για δύο μήνες», ενώ σημειώνει ότι εάν σχηματιστεί μεταβατική κυβέρνηση υπό κάποιον δικαστικό, δεν θα έχει πολιτική δύναμη και «θα είναι αβέβαιο εάν και από ποιον θα εκπροσωπηθεί η Ελλάδα στις συνόδους του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης». 
Στη Stuttgarter Nachrichten επισημαίνεται ότι «ο πραγματικός εφιάλτης θα ξεκινήσει για τους Έλληνες τη στιγμή που θα βγουν από την ευρωζώνη» ενώ αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι «η Ελλάδα κατευθύνεται εδώ και μήνες προς τον γκρεμό και, τώρα, μένουν μόνο μερικά εκατοστά από την καταστροφή και τη χρεοκοπία». 
Ο αρθρογράφος καταλογίζει ευθύνες στην ελληνική πολιτική τάξη, η οποία, όπως λέει, «κάνει επίδειξη ανικανότητας και απροθυμίας να σχηματίσει κυβέρνηση συνεργασίας, που θα οδηγήσει την Ελλάδα σε αυτούς τους απειλητικούς για την ύπαρξή της καιρούς». 
Στο περιοδικό Focus δημοσιεύεται άρθρο στο οποίο υποστηρίζεται η άποψη ότι «η Ελλάδα μπορεί πια να βγει από την ευρωζώνη χωρίς να απειλήσει το κοινό νόμισμα» και τονίζεται ότι «μετά τις εκλογές, οι Ευρωπαίοι εταίροι της Ελλάδας υποψιάστηκαν ότι η χώρα αυτή συνεχίζει την πορεία της στην ευρωζώνη ως οδηγός- φάντασμα, ενώ στη Γερμανία, η οποία πρέπει να πληρώσει τη μερίδα του λέοντος για τις ελληνικές περιπετειούλες, εδραιώνεται η άποψη “Ε, άντε, βγείτε από την Ευρωζώνη!”». 
Τέλος, στο περιοδικό Wirtschaftswoche επισημαίνεται ότι «ετοιμάζεται η έξοδος, καθώς οι εκλογές βύθισαν τη χώρα εντελώς στο χάος» και υπολογίζεται ότι η έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη θα στοιχίσει στη Γερμανία περί τα 76,6 δισ. ευρώ, στο ΔΝΤ 21,7 δισ. ευρώ και συνολικά στις χώρες του ευρώ 275,9 δισ. ευρώ.

Read More

Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥ

Εάν μελετήσει κανείς την παλαιά διαθήκη, το ιερό αυτό βιβλίο των Εβραίων και των χριστιανών και το τελευταίο βιβλίο της, την καινή λεγόμενη διαθήκη, το ιερό βιβλίο των απανταχού της γης χριστιανών (με τις χιλιάδες των αιρέσεών τους), αλλ’ ουχί των Εβραίων, θα παρατηρήσει ότι η φράση «γέεννα του πυρός» ή άλλως πως «το πυρ το εξώτερον» αναφέρεται κατά κόρον, με την έννοια πάντοτε της κόλασης δηλαδή της τιμωρίας.
 «Γέεννα, Εβραϊκή λέξη σύνθετος ge- hinnom, κοιλάς Εννόμ, ήτις παριστά τον τόπον της μελλούσης κολάσεως Ευαγγ. κ. Ματθ. ε΄22 κ. αλλ. (λεξ. LIDDELL- SCOTT). 
Ασφαλώς πρόκειται για τοποθεσία της ερήμου όπου οι θερμοκρασίες ανεβαίνουν στα ύψη. Μόνο εάν περιπλανηθεί κανείς μέσα στην έρημο επί σαράντα χρόνια, όπως οι Εβραίοι όταν διέφυγαν από την Αίγυπτο, μπορεί να γνωρίζει άριστα τι πάει να πει «το πυρ το εξώτερο» ή «γέεννα του πυρός».
 Στο σημείο αυτό πρέπει να υπενθυμίσουμε δυο δεδομένα: πρώτον ότι εάν είναι κάποιος χριστιανός, οποιασδήποτε αίρεσης, τότε αυτομάτως δέχεται την Παλαιά Διαθήκη ως ιερό βιβλίο, εκτός αν έχει δηλώσει το αντίθετο. 
Όσο για το δεύτερο ότι εάν η Καινή Διαθήκη είναι το τελευταίο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης, αρκεί και μόνον η εξής δήλωση του Χριστού: (Ματθ. 5. 17-18) «Μη νομίσετε ότι ήλθον καταλύσαι τον νόμον ή τους προφήτας, ουκ ήλθον καταλύσαι αλλά πληρώσαι. αμήν λέγω υμίν έως αν παρέλθει ο ουρανός και η γη, ιώτα εν ή μία κεραία ου μη παρέλθη από του νόμου έως αν πάντα γένηται». 
Πώς τώρα ένας χριστιανός να μη δέχεται την Παλαιά Διαθήκη ως ιερό βιβλίο του, παρ’ όλες τις φρικαλεότητες και τις γενοκτονίες των λαών της Παλαιστίνης που περιγράφει, από την πλευρά του εκλεκτού λαού του θεού; 
Πώς να του προτείνουμε να την αποβάλλει από τα ιερά βιβλία του! 
Αλλά ας επανέλθουμε στο κυρίως θέμα μας. Πράγματι τα δεινά, οι κακουχίες, οι δίψες, οι λιμοί και οι λοιμοί, υπό τη μουσική υπόκρουση των συνεχών διαμαρτυριών των εξοδούχων, κατά του Μωυσέως και των διαδόχων του, για το άστοχο της εξόδου από την Αίγυπτο και μ’ έναν λόγο η κόλαση αυτή στην οποία κατακάηκαν οι Εβραίοι της περίφημης Εξόδου, μέχρι την εγκατάστασή τους στην γη της επαγγελίας, περιγράφονται τόσο παραστατικά μέσα στα βιβλία της Βίβλου: Έξοδος, Λευιτικόν, Αριθμοί και Δευτερονόμιον, ώστε αρκεί μια απλή ανάγνωσή τους για να αισθανθεί κανείς το μέγεθος της κολάσεως αυτής.
 Σχετικά χωρία δια του λόγου το αληθές: Έξοδος, ιε΄. 22, ιστ΄. 3, ιζ΄. 2, Αριθμοί, ια΄. 1-5, ιδ΄. 3 και 34, ιστ΄. 13, κα΄. 5, κζ΄. 14.
 Αντιγράφουμε μερικά εξ αυτών: «και επορεύοντο τρεις ημέρας εν τη ερήμω και ουχ ηύρισκον ύδωρ ώστε πιείν, ήλθον δε εις Μερρά και ουκ ηδύναντο πιείν εκ Μαρράς, πικρόν γαρ ην… και διεγόγγιζεν ο λαός επί Μωυσή». «διεγόγγυζε πάσα συναγωγή υιών Ισραήλ επί Μωυσή και Ααρών και είπαν προς αυτούς, όφελον απεθάνομεν πληγέντες υπό Κυρίου εν τη γη Αιγύπτω, όταν εκαθίσαμεν επί των λεβήτων των κρεών και ησθίομεν άρτους εις πλησμονήν. ότι εξηγάγετε ημάς εις την έρημον ταύτην πάσαν την συναγωγήν ταύτην εν λιμώ». «και ινατί τούτο;ανηγάγετε ημάς εξ Αιγύπτου παραγενέσθαι εις τον τόπον τον πονηρόν τούτον, τόπος ού ου σπείρεται ουδέ συκαί, ουδέ άμπελοι, ούτε ροαί, ούτε ύδωρ εστί πιείν». 
Και δεν έφτανε το πυρ της ερήμου! Ο ίδιος ο θεός τους ο Γιαχβέ συναγωνίζονταν την έρημο στην κατάκαυση του λαού του, του Ισραήλ! Ιδού η απόδειξη: «Και ην ο λαός γογγύζων πονηρά έναντι Κυρίου, και ήκουσε Κύριος και εθυμώθη οργή και εξεκαύθη εν αυτοίς πυρ παρά Κυρίου και κατέφαγε μέρος τι της παρεμβολής…και εκλήθη το όνομα του τόπου εκείνου Εμπυρισμός, ότι εξεκαύθη εν αυτοίς παρά Κυρίου,,, και έκλαιον και οι υιοί Ισραήλ και είπαν: τις ημάς ψωμιεί κρέας; εμνήσθημεν τους ιχθύας, ους ησθίομεν εν Αιγύπτω δωρεάν, και τους σικύους και τους πέπονας και τα πράσα και τα κρόμμυα και τα σκόρδα. νυνί δε η ψυχή ημών κατάξηρος, … 
Το μαρτύριο όμως για τον εκλεκτό λαό του Γιαχβέ περιλαμβάνει και τα τρις χειρότερα: σαράντα χρόνια καταδίκη στην κόλαση της ερήμου και θάνατος εντός αυτής όλων των άνω των είκοσι ετών Ισραηλιτών για κάποιες ψιλοαμαρτίες τους. «λέγει Κύριος… εν τη ερήμω ταύτη πεσείται τα κώλα υμών, και πάσα η επισκοπή υμών… από εικοσαετούς και επάνω, όσοι εγόγγυζον επ’ εμοί … κατά τον αριθμόν των ημερών, όσας κατεσκέψασθαι την γην, τεσσαράκοντα ημέρας, ημέραν του ενιαυτού, λήψεσθε τας αμαρτίας υμών τεσσαράκοντα έτη και γνώσεσθε τον θυμόν της οργής μου». 
Θεός να σου πετύχει!! Κύριε χριστιανέ αυτός ο σαδιστής θεός είναι και θεός δικός σου, διότι είναι ο πατέρας του Χριστού και βεβαίως βεβαίως ένα από τα τρία πρόσωπα της αγίας τριάδος σου. Μάλιστα, τέτοιον θεό σου φορέσανε. Τον θεό της ερήμου. Για να σε κατακάψουν. Θα μάθεις λίγο πιο κάτω ποιο είναι το αληθινό του πρόσωπο.
Είναι λογικό λοιπόν οι άνθρωποι αυτοί, οι κατακαυμένοι ( από τι άραγε άλλο πλήν του ηλίου της ερήμου;) να μη μπορούσαν να φανταστούν κάτι χειρότερο από την κόλαση στην οποία έζησαν όλ’ αυτά τα σαράντα χρόνια της περιπλάνησής τους. Ποιος όμως είναι ο αληθινός αίτιος, τον οποίον αναγνωρίζουν έτσι κι αλλιώς οι πάντες και ο οποίος ανάβει το καμίνι του εξώτερου πυρός; Μα ποιος άλλος εκτός από τον ήλιο;
 Κάποιοι Βεδουΐνοι κάθε πρωί εκτοξεύουν κατάρες προς τον ήλιο, τον αίτιο αυτόν της δυστυχίας τους. τι νόημα θα είχε γι’ αυτούς μια ηλιοκεντρική λατρεία, όπως αυτή των Ευρωπαϊκών λαών, για τους οποίους ο ήλιος είναι η πηγή της ζωής των πάντων τους; 
Μια γη λοιπόν καταραμένη. Ένα σωστό καμίνι. Για να βρεις νερό πρέπει να βαδίσεις πολλά χιλιόμετρα. Πώς ο κατακαυμένος αυτός Βεδουΐνος να λατρέψει την γη όπως ο Ευρωπαίος λατρεύει τη Γη – Μητέρα (Δήμητρα, γ>δ), η οποία του παρέχει τα πάντα;
 Οι Ευρωπαίοι θεοποίησαν τον φωτοδότη και ζωοδότη ήλιο (Απόλλων), την πανδότειρα και μάνα γη τους (Δήμητρα), τους ποταμούς και όλα τα στοιχεία της φύσης, τα οποία τους χορηγούσαν απλόχερα τα πάμπολλα αγαθά τους. Ήταν μιά πράξη ευγνωμοσύνης. 
Ο περιπλανόμενος όμως και κατακαυμένος, εντός της ερήμου, Ισραηλίτης ποιο στοιχείο της φύσης θα μπορούσε να θεοποιήσει; Σε ποιο στοιχείο απέναντι θα έπρεπε να αισθανθεί ευγνώμων; 
Ωστόσο έπρεπε να βρεθεί θεός και γι’ αυτόν. Και πώς ο θεός αυτός να ήταν του κόσμου αυτού: αυτής της κόλασης του εξωτέρου πυρός; 
Και να! Έπλασε ο Μωυσής θεό τον Γιαχβέ. Θεό άϋλο, θεό πνεύμα. Θεό που έχει το βασίλειό του εκτός του πλανήτη γη, εκεί στους ουρανούς. Θεό εκδικητικό, διότι έπρεπε να δαμάσει το συρφετό αυτό των εξοδούχων. Θεόν έναν.
 Η έρημος είναι μονοθεϊστική. Μια σκέτη πυρωμένη άμμος. «Ουκ έσσονται θεοί έτεροι πλην εμού». Για πρώτη φορά στην οικουμένη των ανθρώπων ακούγεται η βδελυρή και απάνθρωπη αυτή διακήρυξη!! Πρέπει να σιχαίνεται κανείς κάθε φορά που ακούει αυτή την βρομερή απαίτηση εάν θέλει να κρατήσει ακέρια την ανθρωπιά του. 
Όταν κανείς ψήνεται για δεκαετίες στο καμίνι της ερήμου καταταλαιπωρημένος, καθώς φαίνεται, αποξηραίνεται μάλλον η φαιά ουσία του και τα εξ ανάγκης καμωμένα όνειρά του, καρφώνονται σαν σφήνα στον αποξηραμένο εγκέφαλό του ανεπιστρεπτί. Οι επιθυμίες και οι βλέψεις του, λόγω της παντελούς ανέχειας, συγχέονται με την πραγματικότητα, ωσμώνονται και διαπιδούνται μ’ αυτήν, οδηγώντας τον στην παράνοια τον φανατισμό και την μισαλλοδοξία.
 Ο θεός αυτός έταξε στον λαό του Ισραήλ την γη της επαγγελίας, όπου ρέει μέλι και γάλα. Την γη των γειτόνων του. Ο λαός αυτός στο εξής θα είναι ο εκλεκτός λαός του θεού. Άρα οι λοιποί πρέπει να καταστούν, μ’ οποιοδήποτε τίμημα, υποπόδιο των ποδών του εκλεκτού αυτού λαού του Ισραήλ! 
Όλα τα εγκλήματα και οι γενοκτονίες του λαού αυτού της εξόδου περιγράφονται με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες στην Βίβλο, παράλληλα με τις ιδεολογικοθρησκευτικές υποστηρίξεις των απάνθρωπων αυτών συμπεριφορών. Αρρωσταίνει κανείς και μόνον από την απλή ανάγνωσή τους. 
Και μόνο ένα χωρίο από το βιβλίο των Αριθμών (λα΄. 7) αρκεί για να γνωρίσει κανείς το μέγεθος της κτηνωδίας«…και απέκτειναν παν αρσενικόν και τους βασιλείς Μαδιάν απέκτειναν άμα τοις τραυματίες αυτών… και επρονόμευσαν τας γυναίκας Μαδιάν και την αποσκευή αυτών, και τα κτήνη αυτών και πάντα τα έγκητα αυτών και την δύναμιν αυτών επρονόμευσαν, και πάσας τας πόλεις τας εν ταις κατοικίες αυτών και τας επαύλεις αυτών ενέπρησαν πυρί». [Παρέκβαση τεράστιας σημασίας ανεξάρτητης από την γνώμη του γράφοντος: Σε έκδοση της Βίβλου από την αδελφότητα Θεολόγων « ΖΩΗ» εγκρίσει της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας και της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλλάδος , ο Ι. Θ. Κολιτσάρας αποδίδει ερμηνευτικά το νόημα του προαναφερθέντος χωρίου «…και τους βασιλείς Μαδιάν απέκτειναν άμα τοις τραυματίες αυτών..» ( = σκότωσαν μαζί και τους τραυματίες αυτών, μάλλον δε σωστότερα δολοφόνησαν τους τραυματίες αυτών) ως εξής: «Εκτός των άλλων φονευθέντων, εφόνευσαν συγχρόνως και τους βασιλείς των Μαδιανιτών». 
Θαυμάστε παρακαλώ ήθος ανθρώπου ασύστολου ψεύτη και συνειδητού διαστρευλωτή, χάριν της απόκρυψης των κτηνωδιών του εκλεκτού λαού του Ισραήλ!!! Θεολόγος ο οποίος στους χριστιανικούς κύκλους θεωρείται κορυφή!! Ιδού το δείγμα της κατακαύσεως της ψυχής του Ευρωπαίου από το πυρ το εξώτερο της ερήμου του μονοθεϊσμού. Ο εξευτελισμός του Έλληνα χάριν του εκλεκτού λαού και του θεού του]. 
Κι όλη αυτή η απανθρωπιά (δεκάδες εκατοντάδων παρόμοια μακελειά αναφέρονται στο ιερό βιβλίο) αυτό το μελανότερο και ειδεχθέστερο τμήμα της ιστορίας του ανθρώπινου είδους, να θεωρείται ιερό βιβλίο των χριστιανών Ευρωπαίων ανθρώπων και των χριστιανών Ελλήνων, οι οποίοι διέθεταν κάποιες από τις ανώτερες θρησκείες που υπήρξαν ποτέ σ’ αυτόν τον κόσμο! 
Πρέπει να είναι κανείς ανεκτικός προς την Ιουδαϊκή νοοτροπία. Αυτή που διαμορφώθηκε μέσα στο καμίνι της ερήμου και η οποία στη συνέχεια διαμόρφωσε την θρησκεία της. 
Ωστόσο από την ανεκτικότητα και την κατανόηση της νοοτροπίας αυτής, μέχρι του σημείου της αποδοχής της πλησιάζουμε πλέον στα όρια της σχιζοφρένειας και της ηλιθιότητας. 
Κι όμως, ο παραλογισμός αυτός είναι μια πραγματικότητα αναμφισβήτητη! Δηλαδή ποια πραγματικότητα ρωτάει κάποιος; Η πραγματικότητα του να προσπαθείς να πείσεις κάποιους ότι η δολοφονία τραυματιών είναι ό,τι το χειρότερο θα μπορούσε να προκύψει στην συμπεριφορά των οποιονδήποτε ανθρώπων και αντί ν’ ακούσεις έναν καλό λόγο, να εισπράττεις (είδη τυγχάνουμε αυτής της συμπεριφοράς) ύβρεις, λοιδορίες κι όλο το κακό συναπάντημα. 
Εκατομμύρια χριστιανών ψάλλουν και εξυμνούν στις εκκλησίες τους τα κατορθώματα του εκλεκτού λαού ο οποίος μεταξύ των άλλων δολοφονούσε και τραυματίες. Όσοι δεν έχουν λησμονήσει παντελώς την έννοια της συνυπευθυνότητας, ας αναλογισθούν την παραπέρα στάση τους έναντι αυτού του καταντήματος.
Ο ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗΣ λοιπόν αυτήν την πατρίδα διαλέγει. 
Δεν είναι τρελός ο άνθρωπος. 
Ξέρει πολύ καλά τι του γίνεται. Λέει την αλήθεια. Όλη την αλήθεια. 
Κι επειδή νομίζετε ότι σας δουλεύω, θα καταθέσω αμέσως τα ντοκουμέντα, τα υπέρ της αληθείας του:
 Η μεθοδευμένη δολοφονία του αισθήματος της φιλοπατρίας από τον ιουδαιοχριστιανισμό (Για του πάσχοντες αλλεργία στο άκουσμα της λέξης πατρίδα:
 ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΓΑΠΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΣΕΒΕΤΑΙ ΕΞ ΙΣΟΥ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΑΤΡΙΔΕΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ)
 ΚΟΣΜΑΣ ΑΙΤΩΛΟΣ: ”«Εμείς, χριστιανοί μου, ΔΕΝ ΕΧΟΜΕΝ ΕΔΩ ΠΑΤΡΙΔΑ… Δια τούτο και ο Θεός μας έβαλε τον νουν εις το επάνω μέρος, δια να στοχαζώμεθα πάντοτε την ουράνιον βασιλείαν, την αληθινήν πατρίδα μας.» (Διδαχή Α , 1, Ι. Μενούνου.). 
Αυτός ο καλόγερος την πήγε την πατρίδα όσο πιο μακριά μπορούσε! 
Για ποιους λόγους τα χριστιανικά ιερατεία επιχείρησαν και κατάφεραν να αμβλύνουν στα ποίμνιά τους το φυσιολογικότατο και πανανθρώπινο φιλοπατριδικό αίσθημα;
 Η απάντηση είναι πολύ απλή ισχυρίζομαι. 
Αιτία της εμμονής τους αυτής είναι η απληστία που μαστίζει την φύση τους. Είναι ο άκρατος κηφηνισμός τους. 
Δεν επιθυμούν μόνον να περνάνε καλά, εις βάρος των άλλων, αλλά να περνάνε όσο γίνεται καλύτερα. 
Για να αυξήσουν λοιπόν τις προϋποθέσεις της καλοπέρασής τους, τους είναι αναγκαίο να αυξάνουν τον αριθμό των προβάτων του κοπαδιού τους. 
Μπορεί τα πρόβατα να ανήκουν σε διαφορετικές ράτσες, αλλά γενικώς τα γαλατάκια, τα μαλλάκια και κρεατάκια τους έχουν σχεδόν την ίδια αξία. 
Εδώ που τα λέμε, το κάθε διαφορετικό, όπως και να το κάνουμε, έχει και την χάρη του. 
Τα ολλανδέζικα, φερ’ ειπειν, κατεβάζουν πολύ γάλα, τα σαμοθρακίτικα είναι λουκούμια στη σούβλα, τα ασιατικά δίνουν καλό μαλλί… και πάει λέγοντας. 
Έτσι λοιπόν δεν τους συμφέρει να υπόσχονται ότι το κοπάδι τους δέχεται μόνον ελληνικά προβατάκια, διότι θα παραμένει συνεχώς μικρό σε αριθμό. 
Ο αρχιαπατεώνας Παύλος το είπε έξω από τα δόντια: δεν υπάρχει Έλληνας ή Ιουδαίος, αρσενικό ή θηλυκό (πρόβατο)…
 Επομένως, προβατάκια αφήστε κατά μέρος πατρίδες, φύλο, φυλή, χρώμα… ξεχάστε τους τόπους σας και τις ιστορίες σας και τους πολιτισμούς σας. 
Εδώ είμαστε όλοι το ίδιο. Μάζα. Πρόβατα. Δούλοι του θεού. 
Χέστε πατρίδες και προγόνους. Ένας αριθμός και πολύ σας πέφτει. 
Το χιλιοστό εκατοστό τεσσαρακοστό τρίτο πρόβατο του ποιμνίου των δούλων του θεού. 
Κι αν είσαι μαύρο ή άσπρο ή ζυγούρι ή βετούλι, σιγά τα λάχανα.
Ο Παύλος αποκλήθηκε απόστολος των Εθνών. 
Δεν υπάρχει καμμιά αμφιβολία ότι σκοπός του ήταν η διάδοση του χριστιανισμού στους εθνικούς τού τότε γνωστού κόσμου.
 Η πρόθεσή του αυτή αναλύεται, ξεκάθαρα και στα ίσα, μέσα στις επιστολές του και στις πράξεις των αποστόλων. 
Μάλιστα τσακώθηκε με τον Πέτρο, μέχρι και ανόητο τον αποκάλεσε, επειδή αυτός ήταν της γνώμης ότι η διδασκαλία του Ευαγγελίου έπρεπε να απευθυνθεί κυρίως προς τους Εβραίους.
 Δυο μυστήρια όμως προηγούνται πριν την εκδήλωση της πρόθεσής του αυτής. 
Το πρώτο έχει να κάνει με την θεαματική του στροφή, που από ανελέητος διώκτης του χριστιανισμού, κατέληξε ως ο ποιο φανατικός απόστολός του.
 Διότι οι εξηγήσεις του ίδιου περί του γεγονότος αυτού δεν μπορούν να πείσουν, πλην των πιστών, κανέναν νοήμονα άνθρωπο. 
Το δεύτερο μυστήριο είναι η στροφή του προς την διδασκαλία του Ευαγγελίου κυρίως στους εθνικούς. 
Μάλλον δεν επρόκειτο για μια επιλογή, λόγω διαφορετικού γούστου, από τους λοιπούς αποστόλους, αλλά για τη εφαρμογή ενός στρατηγικού σχεδίου. 
Την ερμηνεία των δύο αυτών μυστηρίων – αλλά και την εξήγηση του μυστηρίου της διάδοσης του χριστιανισμού στον Ευρωπαϊκό χώρο, δηλαδή το πώς μια θρησκεία «πτωχών τω πνεύματι» επιβλήθηκε σ’ ανθρώπους και έθνη κατά πολύ σοφότερων ανθρώπων – μας τη δίνει με καθαρό και τεκμηριωμένο τρόπο, ο Γεώργιος Ιεροδιάκονος, στο βιβλίο του «Η ΜΕΘΟΔΕΥΜΈΝΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ», εκδ. «Νέα Θέσις». 
Από τα πολλά σχετικά βιβλία που διαβάσαμε, νομίζουμε ότι αυτό ξεχωρίζει αρκετά ως προς το ειδικό βάρος του. Θεωρούμε το βιβλίο αυτό ανεκτίμητο.
 Ποια όμως η σχέση της «πολιτικής» αυτής του Παύλου, με το πατριωτικό αίσθημα των εθνών και των λαών του κόσμου; Αυτή τη σχέση λοιπόν θα προσπαθήσουμε να φωτίσουμε στο παρόν πόνημα. Διότι έχουμε την γνώμη ότι δίχως τη δολοφονία του πατριωτικού αισθήματος, το οποίο είναι εγγενές και φυσιολογικότατο σ’ όλους τους ανθρώπους, θα ήταν αδύνατη η επικράτηση του χριστιανισμού, και προπαντός η διαιώνισή του.
 Εάν ο Παύλος αναγκάζονταν να διατυπώσει ολόκληρη την τακτική του στρατηγικού του στόχου θα την έλεγε ως εξής: «δεν υπάρχει Έλλην ή Ιουδαίος». Πράγματι έτσι ακριβώς το διατύπωσε ο ίδιος, όπως είναι καταγεγραμμένο μέσα στη Καινή Διαθήκη.
 Για τον Παύλο δυο λαοί-έθνοι υπάρχουν μπροστά του: οι Έλληνες και οι Ιουδαίοι.
 Οι υπόλοιποι δεν τον ενδιαφέρουν. 
Γνωρίζει άριστα, ότι, για να κερδίσει τον πόλεμο, πρέπει οπωσδήποτε να πείσει τους Έλληνες. 
Πώς όμως μπορεί να πείσει τους Έλληνες ένας Ιουδαίος και μάλιστα για μια Ιουδαϊκή υπόθεση, όταν οι Έλληνες παθαίνουν αλλεργία και μόνο στο άκουσμα της λέξης Ιουδαίος! 
Μόνον ένας τρόπος υπήρχε: να ξεκοπεί ο Έλληνας από την παράδοσή του, από τον πολιτισμό του, από τους δεσμούς με τους προγόνους του, από το πατριωτικό του αίσθημα.
 Εάν κανείς ξεπέσει σ’ αυτήν την κατάσταση τότε είναι ορφανός, ανίσχυρος και ανήμπορος. Χρειάζεται έναν θετό πατέρα, έναν κηδεμόνα. 
Και τότε είναι η στιγμή να του πασάρει κανείς έναν τέτοιο πατέρα που χρειάζεται. 
Προσέξτε πώς ακριβώς δουλεύει αυτή τη μηχανή ο Παύλος: (Προς Ρωμαίους 8, 15-17) «… αλλ’ ελάβετε πνεύμα που σας κάνει υιούς, δια του οποίου φωνάζουμε ‘ Αββά, Πατέρα’. Αυτό το Πνεύμα μαρτυρεί μαζί με το πνεύμα μας ότι είμεθα παιδιά του θεού…». Ξέρεται ποιος είναι ο πατέρας αυτός; Είναι ο Γιαχβέ, ο θεός των Ιουδαίων. 
Πράγματι ο Παύλος υπήρξε μέγας αρχιστράτηγος στην τακτική αυτή, όπως και στις υπόλοιπες, όπως θα διαπιστώσουμε στη συνέχεια. Μπροστά στο ταλέντο του αυτό, θα έπρεπε κανείς να του βγάλει το καπέλο! 
Το τέχνασμα πέτυχε απόλυτα. 
Ιδού η απόδειξη: εδώ και μιάμιση χιλιετία, αλλά ακόμα και σήμερα, ποιός γνωρίζει και μέχρι πότε, οι Έλληνες έψαλλαν και ψάλουν στις εκκλησίες τους το τροπάριο, «των αγίων πατέρων ημών Αβραάμ, Ισαάκ και Ιακώβ»! 
Έλληνες άνθρωποι με Εβραίους πατέρες!!! 
Ας δούμε τώρα πως μεθόδευσε την τακτική της υποβάθμισης των πατέρων των Ελλήνων, ώστε ν’ ανοιχτεί ο δρόμος για το σπάσιμο των δεσμών των Ελλήνων από τους προγόνους τους. Έπρεπε να γελοιοποιηθεί η ύψιστη αρετή των προγόνων αυτών. 
Σ΄ όποιο μήκος και πλάτος της υφηλίου, αν κάνει κανείς την ερώτηση, ποια ήταν η μεγάλη αγάπη των Ελλήνων, θα πάρει την απάντηση: η φιλοσοφία. 
Ότι οι Έλληνες είχαν πολλούς φιλοσόφους, σ’ όλα τα μέρη που ζούσαν και σ΄ όλες τις αποικίες τους. 
Ότι είχαν πολλές φιλοσοφικές σχολές, όπου μάθαιναν γράμματα, αριθμητική και τρόπους κοινωνικής συμπεριφοράς. 
Σχολές όπου μορφώνονταν. 
Δεν είναι λοιπόν τυχαίο που ο Παύλος διάλεξε τους Κορίνθιους, για να τους απευθύνει τον κατάπτυστο λόγο του, με τον οποίο επιχειρεί να εξευτελίσει την σοφία και φυσικά τους σοφούς, δηλαδή τους φιλοσόφους προγόνους των Ελλήνων. 
Διότι κανένα άλλο έθνος δεν διέθετε τέτοιου είδους ανθρώπους. 
Εάν δε υπήρχαν φιλόσοφοι άλλης εθνικότητας, αναγκαστικά ήταν σπουδαγμένοι σε ελληνικές σχολές ή ήταν μαθητές Ελλήνων φιλοσόφων.
 Οι Ρωμαίοι φιλόσοφοι ήταν ή Επικούρειοι ή Πλατωνικοί ή Στωικοί ή Πυθαγόρειοι, κλπ.
 Για πρώτη φορά, λοιπόν, στην ιστορία του ανθρώπινου είδους, παρουσιάζεται ένας τόσο ποταπός άνθρωπος, ο οποίος αποτολμά να περιφρονήσει, την κατ΄ εξοχήν ανθρώπινη επίδοση! Την ενασχόληση των ανθρώπων με την προσπάθεια του εξανθρωπισμού τους.
 Την καλλιέργεια των ανώτερων ανθρώπινων δυνατοτήτων.
 Την τάση των ανθρώπων να μορφωθούν, δηλαδή από άτομα να γίνουν προσωπικότητες. 
Αυτό το ελεεινό ανθρωπάριο είναι μέγιστος αρχιάγιος του χριστιανισμού. 
Τον τιμούν άνθρωποι που φέρουν το όνομα των Ελλήνων. 
Ας τον ακούσουμε πόσο χυδαία υβρίζει τη σοφία, αυτή τη Θεά των Ελλήνων, αλλά και την σύνεση και πώς εξυμνεί τη χριστιανική μωρία. Αποκλείεται να πέρασε άλλος άνθρωπος απ΄ αυτόν τον κόσμο, που να διέθετε τέτοιο απίστευτο θράσος και τόση χαμερπή αγένεια: 
(Προς Κορινθίους Α΄ 1, 18-31) «διότι είναι γραμμένο (εννοείται στην Π.Δ,). Θα εξαφανίσω την σοφίαν των σοφών και την σύνεσιν των συνετών θα εκμηδενίσω’. Πού είναι ο σοφός; Πού ο γραμματεύς; Πού ο συζητητής του κόσμου τούτους; Δεν εμώρανε ο Θεός την σοφίαν του κόσμου τούτου; Διότι αφού, κατά την σοφίαν του Θεού, ο κόσμος δεν εγνώρησε με την σοφίαν του τον Θεόν, ευδόκησεν ο θεός δια της μωρίας του κηρύγματος να σώσει εκείνους που πιστεύουν. Οι Ιουδαίοι θέλουν θαύματα, οι δε Έλληνες σοφίαν, εμείς όμως κηρύττουμε Χριστόν σταυρωμένον, ο οποίος εις μεν τους Ιουδαίους είναι σκάνδαλον, εις δε τους ΄Ελληνας μωρία, αλλά σ’ εκείνους που είναι καλεσμένοι, Ιουδαίους και Έλληνας, ο Χριστός είναι θεού δύναμις και Θεού σοφία.
 Διότι εκείνο που θεωρείται θεία τιμωρία είναι σοφώτερον από την σοφίαν των ανθρώπων, και εκείνο που θεωρείται αδυναμία του Θεού είναι δυνατώτερον από την δύναμιν των ανθρώπων». 
Αμέσως στη συνέχεια γίνεται η τέλεια περιγραφή του χριστιανικού συρφετού:
 «Παρατηρήσατε αδελφοί, ποιοί είσθε σεις που ο Θεός εκάλεσε. Δεν υπάρχουν μεταξύ σας πολλοί σοφοί κατ’ άνθρωπον, ούτε πολλοί δυνατοί, ούτε πολλοί ευγενείς την καταγωγήν, αλλά τους μωρούς του κόσμου εδιάλεξε ο θεός δια να καταισχύνη τους σοφούς, και τους αδύνατους κατά κόσμον εδιάλεξε ο Θεός δια να καταισχύνη τους δυνατούς, και ανθρώπους που έχουν ταπεινήν καταγωγήν κατά κόσμον και τους περιφρονημένους εδιάλεξε ο Θεός, ακόμα και πράγματα που δεν υπάρχουν δια να καταργήση εκείνα που υπάρχουν».
 Αυτό το τελευταίο «εδιάλεξε ο Θεός, ακόμα και πράγματα που δεν υπάρχουν δια να καταργήση εκείνα που υπάρχουν», όσο απίστευτο κι αν ακούγεται, περικλείει ολοκληρωτικά την πεμπτουσία της ιουδαιοχριστιανικής τακτικής. Δηλαδή με την φοβέρα ενός ανύπαρκτου θεού (κάτι που δεν υπάρχει), ο χριστιανισμός επιχείρησε να καταργήσει ότι ωραίο, αληθινό και βεβαίως υπαρκτό είχαν επιτύχει οι άνθρωποι, μέχρι εκείνη την στιγμή: Κατάργησε τις φιλοσοφικές σχολές, κατάργησε τους Ολυμπιακούς αγώνες, γκρέμισε κάθε καλλιτεχνικό επίτευγμα των Ελλήνων, αγάλματα, ναούς, δημόσια κτήρια, έκαψε βιβλιοθήκες.
 Έπρεπε η ανθρωπότητα να βυθιστεί στην χριστιανική αρετή της μωρίας. Η ευγενική καταγωγή έπρεπε να εξαφανιστεί από το πρόσωπο τη γης. Η παιδεία έπρεπε να ριχτεί στο «πυρ το εξώτερον», η δημοκρατία να αποβληθεί ακόμα κι από το λεξιλόγιο. Πράγματι, από την επικράτηση του χριστιανισμού μέχρι και την απελευθέρωση του 1821, δεν έπεσε ούτε μια ψήφος μέσα σε κάλπη! 
Ο σκοταδισμός που πλανιόνταν μιάμιση χιλιετία στους τόπους των Ελλήνων, άφησε ίχνη ορατά μέχρι και σήμερα. Η φρικτή καταπίεση του ιερατείου, το οποίο πάντοτε συνέπραττε με την εκάστοτε εξουσία, δεν έχει παρά δυο δεκαετίες που ξεθύμανε στη χώρα της Ελλάδας. Μέχρι την δεκαετία του 1970, λόγου χάρη, μαθητές της μέσης εκπαίδευσης τιμωρούνταν εάν δεν εκκλησιάζονταν την Κυριακή.
 Πρόκειται λοιπόν για το ολοκληρωτικό αναποδογύρισμα των αξιών του ελληνικού πολιτισμού. Εδώ τίθενται υπό καταλυτική κατηγορία όλες οι αρετές των Ελλήνων. Η χυδαιότητα στο μέρος της ευγένειας. Η μωρία στο μέρος της σοφίας. Η σύνεση αντικαθίσταται από την απερισκεψία και η δύναμη από την αδυναμία. Η ευγενική καταγωγή θεωρείται κατάρα. Δεν νομίζουμε ότι μπορεί να υπάρξει πιο παραστατική περιγραφή του χριστιανικού πνεύματος. Μ’ αυτό το πνεύμα κλήθηκαν ν΄ ανταλλάξουν οι Έλληνες τον λαμπρό τους πολιτισμό. Ποτέ η χυδαιότητα δεν ρίχτηκε με τόση μανία κατά της μόρφωσης. 
Τι προτείνει λοιπόν ο βάρβαρος αυτός; Έλληνες, αν δεν απαρνηθείτε την ταυτότητά σας, τη ευγενική σας καταγωγή, δηλαδή τις αρετές των προγόνων σας και τελικά τους ίδιους τους προγόνους σας, είστε χαμένοι από το χέρι του Θεού. Οι περισσότερες επιστολές του Παύλου διακατέχονται απ’ αυτό το πνεύμα.
 Υπάρχει όμως ένα είδος ανθρώπου που συγκεντρώνει όλ’ αυτά τα χαρακτηριστικά, τα οποία περιέγραψε προηγουμένως ο Παύλος. Τα χαρακτηριστικά των ανθρώπων που κάλεσε ο Θεός στις τάξεις του. Το είδος αυτό φέρει όνομα. Λέγεται δούλος. Πράγματι, ο ποταπός αυτός άνθρωπος υπήρξε ο ύπατος εγκωμιαστής της δουλείας. 
Προς Ρωμαίους, 13. 1 «Ας υποτάσσεται ο καθένας στις ανώτερες εξουσίες, διότι δεν υπάρχει εξουσία παρά από τον θεόν… Ώστε εκείνος που αντιτάσσεται εις την εξουσίαν, αντιτάσσεται εις την διαταγήν του θεού και εκείνοι που αντιστάθηκαν θα κατακριθούν… Αυτός είναι ο λόγος που πληρώνεται τους φόρους, διότι οι αρχές είναι υπηρέται του θεού». Εφεσίους 6. 5 «Οι δούλοι να υπακούετε εις τους κυρίους σας του κόσμου αυτού με φόβον και τρόμον». 
Τιμόθεον 6. 1 «Όσοι είναι υπό τον ζυγόν της δουλείας, ας θεωρούν τους κυρίους των αξίους κάθε τιμής, δια να μη δυσφημείται το όνομα του θεού και η διδασκαλία». 
Τίτον 2. 9 «Οι δούλοι να υποτάσσονται εις τους κυρίους τους, να είναι εις όλα ευάρεστοι». Φαίνεται όμως ότι το σχέδιο ήταν γενικό: 
Πέτρου 2. 13 «Υποταχθείτε λοιπόν, σε κάθε ανθρώπινη εξουσία χάριν του Κυρίου, διότι αυτό είναι το θέλημα του θεού». 
Πέτρου 2. 13 «Οι υπηρέται, να υποτάσσεσθε εις τους κυρίους σας, με τον οφειλόμενο σεβασμό, κι όχι μόνον εις τους καλούς και επιεικείς αλλά και εις τους διεστραμμένους». 
Μάλιστα οι κατοπινοί τελειοποίησαν το σχέδιο σε αξιοθαύμαστο βαθμό: 
Εις Α΄ Κορινθίους Ομιλία, ΙΘ΄ σελ. 535, Ιωάννου Χρυσοστόμου, («ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ», εκδ. «Γρηγόριος ο Παλαμάς» 1980): «Όπως ακριβώς δεν ωφελεί καθόλου η περιτομή ούτε βλάπτει η έλλειψις περιτομής, έτσι ούτε βλάπτει η δουλεία ούτε ωφελεί η ελευθερία. Και για να καταδείξει τούτο με μεγαλυτέραν σαφήνειαν λέγει (αναφέρεται σε λεγόμενα του Αποστόλου Παύλου): Αλλά και αν ημπορείς να γίνεις ελεύθερος, χρησιμοποίησε περισσότερο την δουλείαν, δηλαδή να είσαι περισσότερο δούλος. Και διατί τέλος πάντων αυτόν που δύναται να ελευθερωθεί τον συμβουλεύει να μείνη δούλος. Διότι θέλει να δείξη ότι δεν βλάπτει καθόλου η δουλεία αλλ’ ωφελεί μάλιστα».
 Πώς είπατε; Ότι άλλα εννοεί! Μη βιάζεστε, μας το εξηγεί αμέσως στη συνέχεια ο πατέρας Χρυσόστομος. Φρόντισε και γι’ αυτό μην τυχόν του ξεφύγει κανείς με αμφιβολίες. «Και γνωρίζω μεν ότι μερικοί ισχυρίζονται, ότι το χρησιμοποίησε περισσότερο το είπε περί ελευθερίας, υποστηρίζοντες ότι σημαίνει, εάν ημπορείς να ελευθερωθείς, ελευθερώσου… Δεν λέγει λοιπόν τούτο, αλλ’ εκείνο που είπα προηγουμένως, θέλων να δείξη ότι δεν κερδίζει τίποτε περισσότερον αυτός που γίνεται ελεύθερος, και επομένως, λέγει, και αν ακόμα εξαρτάται από σένα να ελευθερωθείς, μάλλον μένε ως δούλος». 
Μας προτείνει λοιπόν ο χριστιανισμός να γίνουμε δούλοι, όσοι δεν έτυχε ακόμα να είμαστε. Ο δούλος δεν έχει πατρίδα. Είναι άπατρις. Βρίσκεται εκεί που τον έχουν σύρει. Δεν έχει πάτρια. Ποιου λαού πατριώτης θα μπορούσε να είναι; Κανενός. Εξ ου και το «όπου γης και πατρίς».
 Όμως πατρίδα δεν είναι μόνο η γη της πατρίδας. Είναι και κάτι, κατά πολύ, περισσότερο. Αυτό που θα προσπαθήσουμε να υποστηρίξουμε, στη συνέχεια, το λέμε τώρα αμέσως: 
Δεν μπορεί, δεν γίνεται ένας σωστός χριστιανός να είναι πατριώτης. Τελεία και παύλα. Εάν όμως παρουσιαστεί μια τέτοια περίπτωση, όπου πράγματι κάποιος που δηλώνει χριστιανός, έχει δείξει όντως πατριωτική συμπεριφορά, τότε αυτομάτως καθίσταται αιρετικός. Απλούστατα διότι έχει παραβεί βασικές εντολές του Ευαγγελίου. Είναι ή δεν είναι θεόπνευστη η Καινή Διαθήκη; Ασφαλώς και είναι. Για να δούμε τη λέει η θεοπνευστία, για το ζήτημα αυτό: μα δεν τα έχουμε ήδη αναφέρει. Δεν είναι γραμμένα πριν από δεκαριά αράδες;
 Είναι ή δεν είναι μέγιστος άγιος της χριστιανοσύνης ο Χρυσόστομος; Και μάλιστα προστάτης της παιδείας των Ελλήνων! Τι λέει λοιπόν αυτός για το συγκεκριμένο θέμα: «και αν ακόμα εξαρτάται από σένα να ελευθερωθείς, μάλλον μένε ως δούλος». Όταν αυτή την χυδαιότητα την ανέχεται κανείς πώς μπορεί να λέγεται Έλλην; Μωρέ καλοί χριστιανοί ξέρεται ότι οι Έλληνες δίδασκαν στα παιδιά τους ότι ο θάνατος είναι προτιμότερος από την δουλεία; Ξέρεται ότι στον γραπτό και προφορικό λόγο εάν τοποθετηθούν οι δυο αυτές λέξεις η μια δίπλα στην άλλη, πρέπει η μια από τις δυο να αυτοκτονήσει. Ακούσατε ποτέ την έκφραση, Έλλην δούλος ή δούλος Έλλην;
 Ιδού ένας σωστός χριστιανός και άγιος του έθνους  πως ξεκαθαρίζει το ζήτημα: 
Από το βιβλίο του Ι.Θ.Κακριδή «ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΗ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΑΪΚΗ ΠΑΡΆΔΟΣΗ» έκδ. Εθνικής Τραπέζης, σελ. 13 διαβάζουμε: «Είναι χαρακτηριστικό ότι ως τον 18ο ακόμη αιώνα το χριστιανικό κήρυγμα αμφισβητεί την ελληνικότητα από το εκκλησίασμά του, που το αποτελούσαν ωστόσο Έλληνες. Αδελφοί μου, λέει ο Κοσμάς, έμαθα πως με την χάριν του Κυρίου μας Ιησού Χριστού δεν είσθε Έλληνες, δεν είσθε ασεβείς, αιρετικοί, άθεοι, αλλ’είσθε ορθόδοξοι χριστιανοί…». Κοσμά Αιτωλού 1779, Διδαχαί, εκδ. Αρχιμανδρίτου Α.Ν.Καντιώτου 1959, σελ. 59. 
Ο παππούλης αυτός μας το λέει στα ίσα: ή χριστιανός ή Έλληνας. Δεν γίνεται και τα δυο μαζί. Ποιά είναι η αλήθεια για τον ρόλο της εκκλησίας στη επανάσταση του 1821; Το ζήτημα έχει ήδη διαλευκανθεί. Δεν είναι πρόθεσή μας εδώ να παρουσιάσουμε τα σχετικά ντοκουμέντα. Είναι πολλά και ξεκάθαρα. Η εκκλησία αφόρισε επανειλημμένως τους επαναστάτες. 
Ο Αθανάσιος Διάκος, ο Παπαφλέσσας και οι λοιποί επαναστάτες, αφού έλαβαν τους αφορισμούς, τους έγραψαν εκεί που ταίριαζε στους εαυτούς τους. Εις αρχή δια των Ελληνοπρεπών των πράξεων, αγώνων υπέρ σωτηρίας του γένους, όπως αληθώς πιστοποίησαν. 
Κι όμως, πατριώτης δεν είναι τόσο και κυρίως αυτός που μόνον πολεμά υπέρ της πατρίδας του. πώς γίνεται αυτό; Ας το κυττάξουμε καλύτερα το ζήτημα. Στον πόλεμο είτε αυτός είναι απελευθερωτικός είτε αμυντικός, λαμβάνει μέρος κανείς και για την υποστήριξη των συμφερόντων του. Είτε για να απελευθερώσει την περιουσία του ή για να αποκτήσει περιουσία. Όταν λοιπόν έχει κανείς μόνο τέτοιες βλέψεις, τότε δεν μπορεί να ονομαστεί πατριώτης. 
Για τον προσδιορισμό αυτό, του πατριώτη, χρειάζονται επί πλέον στοιχεία και χαρακτηριστικά. Στοιχεία και χαρακτηριστικά τα οποία τα διέθεταν μεν οι επαναστάτες του 1821, αλλά όχι σε βαθμό ικανό, ώστε να πετύχουν ολοκληρωτικά. Γι’ αυτό τον λόγο απελευθέρωσαν μεν οι άνθρωποι αυτοί τη γη της Ελληνικής πατρίδος, αλλά όχι και την ελληνική ψυχή. Η ψυχή αυτή παρέμεινε χτικιασμένη από την χριστιανική φυματίωση. Την απάτριδα αυτή ανθελληνική χολέρα: «Των αγίων πατέρων ημών Αβραάμ, Ισαάκ και Ιακώβ». Εάν πετύχαινε ολοκληρωτικά η επανάσταση, τότε θα έπρεπε να ακούγονταν, αντί του κατάπτυστου προαναφερθέντος τροπαρίου, το «Των αγίων πατέρων ημών Δευκαλίωνος και Πύρρας, των αγίων προπατόρων Θαλή, Δημόκριτου, Επίκουρου, των αγίων Ρήγα Φεραίου, Καΐρη, Ροΐδη, Ίωνος Δραγούμη και πάντων των υπέρ πατρίδος πεσόντων και διωκομένων υπό του δουλικού χριστιανικού ιερατείου». 
Ξέρουμε ότι σας ακούγονται από παράξενα μέχρι και γελοία τα λόγια αυτά. Έχετε δίκιο, διότι μετά από μιάμιση χιλιετία χριστιανικού κυριελέησον, Αβράμηδων , εν Βηθλεέμ, Σιων, Καπερναούμ, Ιορδάνη ποταμό και κάθε αποκλειστικά εβραϊκό άκουσμα, είναι φυσικό να ξινίζονται τ’ αυτιά σας όταν ακούσουν κάτι το ελληνικό.
 Πατριώτης λοιπόν είναι αυτός που είναι τέτοιος 365 μέρες το χρόνο, κι όχι απαραιτήτως και κυρίως αυτός που πηγαίνει στον πόλεμο. Το σπεύδειν εις τον πόλεμον είναι αναγκαία μεν προϋπόθεση αλλά όχι ικανή. 
Αλλά ακόμα και στον πόλεμο βρήκε τρόπο να μας εξευτελίζει η συμμορία του χριστιανικού ιερατείου. Μας αντικατέστησε τον τρομερό των Ελλήνων Θεό του πολέμου Άρη, με την κυρά κατίνα αγία Βαρβάρα!!! Να βλέπουμε το ελεεινό αυτό θέαμα, Στρατηγοί και αξιωματικοί να προσκυνούν και να ασπάζονται τα βρόμικα χέρια του δουλικού χριστιανικού ιερατείου!! Όταν απαγορεύονταν στους Έλληνες, ρητώς και κατηγορηματικώς, να προσκυνούν ακόμα και τους Θεούς τους. Οποίος εξευτελισμός για την ελληνική ψυχή. 
Είναι προς ντροπή σας κύριοι στρατιωτικοί να προσκυνάτε το ιουδαιοχριστιανικό ιερατείο. Σας απευθύνουμε ένα μεγάλο κατηγορώ. Πρέπει να μας απαντήσετε ξεκάθαρα με ποιό δικαίωμα προσκυνάτε ανθρώπους που πιστεύουν σε αρετές του είδους: «και αν ακόμα εξαρτάται από σένα να ελευθερωθείς, μάλλον μένε ως δούλος», «Αδελφοί μου, έμαθα πως με την χάριν του Κυρίου μας Ιησού Χριστού δεν είσθε Έλληνες, δεν είσθε ασεβείς, αιρετικοί, άθεοι, αλλ’ είσθε ορθόδοξοι χριστιανοί…», «Υποταχθείτε λοιπόν, σε κάθε ανθρώπινη εξουσία χάριν του Κυρίου, διότι αυτό είναι το θέλημα του θεού», «Οι υπηρέται, να υποτάσσεσθε εις τους κυρίους σας, με τον οφειλόμενο σεβασμό, κι όχι μόνον εις τους καλούς και επιεικείς αλλά και εις τους διεστραμμένους». 
Αφού γνωρίζουμε ότι, ευτυχώς, το φρόνημά σας είναι ελληνικότατο, γιατί άραγε χρειάζεστε τις ευλογίες του δουλοπρεπούς παπαδαριού; Γιατί ανέχεστε να σας ταλαιπωρούν, σε κάθε εθνική γιορτή, στήνοντάς σας, με τις ώρες, μπροστά στα ιουδαϊκά λάβαρα; 
Οι Έλληνες δεν πολέμησαν ποτέ κινούμενοι από τα χριστιανικά τους αισθήματα, αλλά από τα ελληνικά. Διότι το ελληνικό μεδούλι τους δεν μπόρεσε ποτέ να το φθείρει η δουλική χριστιανική πανούκλα. Έφθειρε όμως τις σάρκες του ελληνικού σώματος. Απ’ έξω χριστιανικό κι από μέσα ελληνικό. Μια σχιζοφρενική ύπαρξη. 
Το παπαδαριό με ψυχή και με δόντια προσπαθεί, μάταια πλέον, ν’ αποκρύψει τα αμαρτήματα που διέπραξε κατά του ελληνικού λαού. (Μέσα από την παρούσα ιστοσελίδα, έχουμε παρουσιάσει, και θα παρουσιάσουμε κι άλλα ντοκουμέντα, που φωτίζουν τις σκοτεινές πτυχές και γωνιές του θέματος. Επίσης κι άλλοι πολλοί πράττουν ανάλογα). 
Μέχρις ότου ο ελληνικός λαός θα παραμένει μέσα στο ιστορικό σκοτάδι, ο πατριωτισμός του θα τυγχάνει κουτσός και ελλιπής. Θα περιορίζεται στον πόλεμο, κάτι που είναι σίγουρο, κι όχι και στην καθημερινότητα. Επείγει λοιπόν η απελευθέρωση της ελληνικής ψυχής. 
Βασδέκης Ν. Σταύρος

Read More

ΟΤΑΝ ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ

Έχει κλείσει συμβόλαιο με την Google, τη Nintendo και την Εκκλησία των Μορμόνων
 Άλλαξε τη φύση της τεχνολογίας στη μετάδοση εικόνας μέσω ίντερνετ αναγκάζοντας κορυφαίες εταιρείες υψηλής τεχνολογίας όπως η Polycom, η Cisco, ακόμη και η Microsoft, να προσαρμοστούν στα δικά του στάνταρ.
 Γρήγορο βίντεο χωρίς περιττό και ακριβό εξοπλισμό, δυνατότητα τηλεδιάσκεψης μεταξύ εκατοντάδων ατόμων και ποιότητα εικόνας ασυναγώνιστη. 
Δεν είναι τυχαίο ότι το λογισμικό του το έχει υιοθετήσει ήδη η Google, το χρησιμοποιεί η Εκκλησία των Μορμόνων, ενώ η καινούργια παιχνιδομηχανή της Nintendo, Wii U, θα μυήσει τους φανατικούς θαυμαστές της στην τεχνολογία της Vidyo για τα ομαδικά παιχνίδια της. Πρόκειται, όπως αναφέρει το , για την επαγγελματική εκδοχή του Skype που το 2005 ανέπτυξε μια startup εταιρεία στην Αμερική, με συνιδρυτή τον Αλέξανδρο Ελευθεριάδη, αντλώντας χρηματοδότηση 100 εκατ. ευρώ από αμερικανικά venture capitals. 
Το σύστημα της Vidyo παρέχει παρόμοια λειτουργικότητα με το Skype, η διαφορά όμως είναι ότι απευθύνεται σε εταιρικούς πελάτες επιτρέποντας τη χρήση σε εκατοντάδες χρήστες, όταν το κλασικό Skype υποστηρίζει μόνο δέκα. 
Ο 45χρονος σήμερα καθηγητής του Εθνικού και Καποδιστριακού πανεπιστημίου Αθηνών, που διετέλεσε επί μακρόν τακτικός καθηγητής στο τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών στο αμερικανικό Columbia, είναι ο άνθρωπος που έδωσε τεχνική ψυχή και σώμα στις επιχειρηματικές ανησυχίες ενός ισραηλινού επιχειρηματία. 
Οι δρόμοι τους συναντήθηκαν το 2005 όταν ο κ. Οφερ Σαπίρο του ζήτησε να προσφέρει την τεχνογνωσία του. Στη γλώσσα της πληροφορικής ο κ. Ελευθεριάδης κλήθηκε να υποστηρίξει τη βελτίωση των τεχνικών επικοινωνίας με βίντεο χρησιμοποιώντας κλιμακούμενη κωδικοποίηση βίντεο. 
Στόχος ήταν η μετάδοση εικόνας ώστε να μη χρειάζεται επεξεργασία στους ενδιάμεσους κόμβους και να είναι εξαιρετικής ποιότητας.

Read More

Η ΓΛΩΣΣΑ ΧΑΝΕΤΑΙ

Από το 1982 και εξής, όταν εισήχθη, δηλαδή, με τρόπο αιφνίδιο το νομοσχέδιο που αφορούσε την κατάργηση, χωρίς καμία περεταίρω διασαφήνιση και μελέτη, του πολυτονικού συστήματος γραφής, τα παιδιά στην δευτεροβάθμια Εκπαίδευση υποχρεούνται να μαθαίνουν δύο τρόπους γραφής, που στην πορεία οι αρμόδιοι της Παιδείας παρουσίασαν ως δύο διαφορετικές γλώσσες, την αρχαία ελληνική και την νέα ελληνική. 
Η κατάργηση του πολυτονικού συστήματος έγινε στο όνομα της δήθεν διευκόλυνσης των μαθητών, προκειμένου να μην χρειάζεται να αποστηθίσουν τόσους τόνους και τόσες καταλήξεις.
 Για ποια διευκόλυνση όμως μιλούν, εφόσον οι μαθητές μπαίνουν στην διαδικασία και να μαθαίνουν τους διαφόρους τόνους, καταλήξεις, πνεύματα (αρχαία ελληνικά) και ταυτόχρονα να αποστηθίζουν επιπλέον και τους κανόνες της δημοτικής, οι οποίοι όχι μόνο παρουσιάζουν μεγάλες αποκλείσεις συγκριτικά με αυτούς της «καθαρεύουσας» αλλά επιπροσθέτως χαρακτηρίζονται από πολλές ασάφειες και ασυνέπειες. 
Ποια είναι επομένως η διευκόλυνση των παιδιών; 
Το μόνο που προκαλείται σε αυτά είναι σύγχυση.
 Οι εκπαιδευτικοί από την άλλη καλούνται να διδάξουν δύο «διαφορετικές εκδοχές» της γλώσσας μας χωρίς να επιμένουν ότι πρόκειται για την ίδια γλώσσα, με αποτέλεσμα να αποκόβεται η μία από την άλλη και να παρουσιάζονται τα αρχαία ελληνικά ως μία νεκρή γλώσσα. 
Ας δούμε μερικές από τις ασάφειες που δημιουργούνται από την χρήση του μονοτονικού συστήματος γραφής και των απαράδεχτων κανόνων της δημοτικής. 
-Στη γενική πληθυντικού των σύνθετων ουσιαστικών, σύμφωνα με τους κανόνες δημοτικής, ο τόνος δεν κατεβαίνει. 
Αν λάβουμε υπ’ όψιν μας ότι οι περισσότερες ελληνικές λέξεις είναι σύνθετες και πολλές εξ αυτών προσφωνούνται, λόγω συνήθειας, με τους κανόνες της καθαρεύουσας, παραδείγματος χάριν οδός «Πανεπιστημίου» αντί Πανεπιστήμιου, όπως επιτάσσουν οι κανόνες της δημοτικής, τα παιδιά μπερδεύονται. (Το Πανεπιστήμιο είναι σύνθετη λέξη: Πάσα + επιστήμη.
-Οι δασυνόμενες λέξεις που χρησιμοποιούμε καθημερινά στο λόγο μας, όπως αφαίρεση, καχεξία, εφορία, κλπ.
 Πώς θα εξηγήσεις σε ένα παιδί που αγνοεί τα πνεύματα και τους κανόνες του πολυτονικού την προέλευση των λέξεων αυτών; 
Εκτός αν δεν ενδιαφέρει τους ιθύνοντες να γνωρίζουν οι μαθητές την ιστορία της γλώσσας τους, οπότε εκεί ανοίγει άλλο θέμα. 
Πράγματι πώς θα κατανοήσει ένας μαθητής ότι το αφαιρώ, για παράδειγμα, προέρχεται από την πρόθεση «από» και το ρήμα «αἰρέω-ῶ», αλλά επειδή πρόκειται για δασυνόμενο ρήμα το -π- της πρόθεσης «από» τρέπεται στο αντίστοιχό του δασύ σύμφωνο -φ-.
 -Το τελικό ν. 
Είπαμε ότι ο φαινομενικός λόγος που αντικαταστάθηκε το πολυτονικό από το μονοτονικό είναι η διευκόλυνση των μαθητών.
 Στο πολυτονικό όμως σύστημα το -ν- μπαίνει μπροστά από όλα τα γράμματα, δεν αποβάλλεται ποτέ.
 Στο μονοτονικό αντίθετα, το γράμμα -ν- διατηρείται μόνο μπροστά από τις λέξεις που ξεκινούν με φωνήεν, με τα σύμφωνα κ,π,τ,γκ,μπ,ντ,τζ,τα και τα διπλά ξ,ψ. 
Αυτό θεωρώ πως ακούγεται πιο δύσκολο σε όλους μας από ότι το να βάζεις το ν παντού. 
Εδώ όμως επικαλούνται κι έναν άλλον λόγο· την ευφωνία. 
Δηλαδή οι αρχαίοι Έλληνες που μιλούσαν την μουσικότερη γλώσσα του κόσμου, όπως υποστηρίζεται παγκοσμίως, δεν γνώριζαν από κανόνες ευφωνίας, γι’ αυτό και ήρθε το σύγχρονο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο να αποκαταστήσει την «ζημιά». 
Με αυτόν τον κανόνα επίσης, ορισμένα αρσενικά ακούγονται και γράφονται ως ουδέτερα. Πχ. «Πες στο Γιώργο να φέρει το μολύβι». 
Η ευφωνία σε όλο της το μεγαλείο! 
Επίσης τα παιδιά δεν μπορούν, και είναι απολύτως λογικό, να ξεχωρίσουν πότε πρόκειται για άρθρο και πότε για αντωνυμία. 
«Το(ν) διέταξε να πάει στο γραφείο του». 
Το «τον» δεν είναι άρθρο αλλά αντωνυμία (αυτόν), επομένως εφόσον πρόκειται για αρσενικό δεν χάνει ποτέ το -ν-. 
Πολλές φορές όμως τα παιδιά το αποβάλλουν νομίζοντας ότι είναι άρθρο. 
-Οι κτητικές και προσωπικές αντωνυμίες.
 «Ο πατέρας μου είπε»:
 Ο πατέρας ο δικός μου είπε ή ο πατέρας είπε σε εμένα; 
Οι αντωνυμίες αυτές με το πολυτονικό τονίζονταν κι έτσι ήξερε ο αναγνώστης το νόημα της πρότασης. 
 Τώρα για περαιτέρω διασαφήνιση αναγκαζόμαστε να βάλουμε πλήθος αντωνυμιών στην σειρά: «Ο πατέρας μου μου έδωσε…».
 Εδώ κι αν έχει ευφωνία και μουσικότητα! 
Όλοι αυτοί οι παράλογοι κανόνες οδηγούν σταδιακά και στην απλοποίηση της γλώσσας, πάντα με το πρόσχημα της διευκόλυνσης… 
Γι’ αυτό και πλέον πολλά ουσιαστικά που γράφονταν με διπλά σύμφωνα, τώρα γράφονται με μονά (Κεφαλλονιά, παλληκάρι, καμμία, κλπ) και άλλα πάλι που γράφονταν με η, ει , οι, κλπ περιορίζονται στο -ι-! 
Και από εκεί πάλι θα οδηγηθούμε σιγά σιγά στο λατινικό-φωνητικό αλφάβητο, το οποίο ήδη έχει αρχίσει να μπαίνει στην ζωή μας μέσω των greeklish. 
Και τι περίεργο; 
Ξανά για διευκόλυνση… Εδώ βέβαια την βασικότερη ευθύνη δεν φέρει το Υπουργείο Παιδείας και το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο (φταίνε όμως που δεν κάνουν καμία απολύτως κινητοποίηση για το εν λόγω πρόβλημα) αλλά εμείς οι ίδιοι που «ατιμώνουμε» με τον πλέον εξευτελιστικό τρόπο την γλώσσα μας κάνοντας το χατίρι σε αυτούς που θέλουν να την αφανίσουν. 
Παρέθεσα μόνο μερικά από τα προβλήματα που έχει προκαλέσει η αντικατάσταση του πολυτονικού συστήματος από το μονοτονικό. 
Δεν αποτελεί λύση μόνο η επαναφορά του πολυτονικού συστήματος. 
Θα μπορούσαν οι αρμόδιοι κάλλιστα να διατηρήσουν την δημοτική. 
Μια δημοτική όμως που να σέβεται την ιστορία, την μουσικότητα και την λογική της γλώσσας μας. 
Όπως είχε πει και ο μεγάλος ποιητής Ελύτης «η ελληνική είναι η μοναδική γλώσσα που όταν γράφεις κῦμα, το κῦμα φαίνεται με την μορφή της περισπωμένης». 
Το πρόβλημα δεν έχει φανεί ακόμα σε όλο το εύρος του. 
Πρέπει όμως να κάνουμε κάτι για αυτό, ειδικά τα νέα παιδιά που σπουδάζουν σε σχετικούς κλάδους. Γιατί μετά θα είναι πολύ αργά… 
Όπως επισημαίνεται και στο λεξικό LIDDELL AND SCOTT «Είναι ευτυχείς όσοι γνωρίζουν την ελληνική…» 
Ας την προστατεύσουμε λοιπόν… Ελένη Γεωργακάκη, Φοιτήτρια Φιλολογίας

Read More

Ο ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΠΛΑΤΩΝ

Ένας ιστορικός της επιστήμης στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ ο Dr Jay Kennedy έχει σπάσει τον «Πλατωνικό Κώδικα» – τα από καιρό αμφισβητούμενα μυστικά μηνύματα κρυμμένα στα γραπτά του μεγάλου φιλοσόφου. 
Ο Πλάτων και το έργο του ίδρυσαν τον δυτικό πολιτισμό και τις επιστήμες. 
Τα ευρήματα ο Dr Jay Kennedy θα αλλάξουν ριζικά την ιστορία των απαρχών της δυτικής σκέψης.
 Ο Δρ Kennedy, του οποίου τα πορίσματα έχουν δημοσιευθεί στην έγκειρη Αμερικανική εφημερίδα Apeiron, αποκαλύπτει ότι ο Πλάτων χρησιμοποίησε μια μορφοδιάταξη των συμβόλων, που κληρονόμησε από τους αρχαίους οπαδούς του Πυθαγόρα, για να δώσει στα βιβλία του μια μουσική δομή. 
Έναν αιώνα νωρίτερα, ο Πυθαγόρας είχε διακηρύξει ότι οι πλανήτες και τα αστέρια παράγουν μια μη ακουστή μουσική, μια «αρμονία των σφαιρών». 
Ο Πλάτων μιμούνταν αυτήν τήν κρυφή μουσική στα βιβλία του. 
Οι κρυμμένοι κωδικοί δείχνουν ότι ο Πλάτωνας, προκατέλαβε την Επιστημονική Επανάσταση 2.000 χρόνια πριν από τον Ισαάκ Νεύτωνα, ανακαλύπτοντας την σημαντικότερη ιδέα – το βιβλίο της φύσης είναι γραμμένο στη γλώσσα των μαθηματικών. 
Τα αποκωδικοποιημένα μηνύματα επίσης αποκαλύπτουν έναν εκπληκτικό τρόπο για να ενώσει την επιστήμη και τη θρησκεία. 
Το δέος και η ομορφιά που αισθανόμαστε ως προς τη φύση, λέει και ο Πλάτων, δείχνει ότι είναι θεία. 
Ανακαλύπτοντας την επιστημονική τάξη της φύσεως πλησιάζει όλο και πιο κοντά στο Θεό. Αυτό θα μπορούσε να μετατρέψει τους πολέμους του σημερινού πολιτισμού μεταξύ επιστήμης και θρησκείας. 
«Τα βιβλία του Πλάτωνα έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην ίδρυση του Δυτικό Πολιτισμού, αλλά είναι μυστηριώδη και καταληγουν με γρίφους,» εξηγεί ο Δρ Kennedy, στην Σχολή του Μάντσεστερ των Βιοεπιστημών. 
«Στην αρχαιότητα, πολλοί από τους οπαδούς του είπαν ότι τα βιβλία του περιείχαν κρυμμένα επίπεδα εννοιων και μυστικούς κώδικες, αλλά και αυτό απορρίφθηκε από τους σύγχρονους μελετητές, οι οποίοι δεν μπορούσαν να τα εξηγήσουν.
«Είναι μια μακρά και συναρπαστική ιστορία, αλλά βασικά εγώ έσπασα τον κωδικό. Έχω δείξει αυστηρά ότι τα βιβλία περιέχουν κώδικες και σύμβολα και ότι η διαλεύκανση αυτών αποκαλύπτει την κρυμμένη φιλοσοφία του Πλάτωνα. 
Αυτή είναι μια αληθινή ανακάλυψη όχι, απλά επανερμηνεία.» Αυτό θα μετατρέψει τις αρχές της ιστορίας της δυτικής σκέψης, και ειδικά την ιστορία της αρχαίας επιστήμης, τα μαθηματικά, την μουσική, και τη φιλοσοφία.
 Ο Δρ Kennedy πέρασε πέντε χρόνια μελετώντας οσα γράφει ο Πλάτωνας και διαπίστωσε ότι στην γνωστή του εργασία “Δημοκρατία” τοποθέτησε ομάδες λέξεων που σχετίζονται με τη μουσική μετά από κάθε δωδέκατο του κειμένου – σε ένα δωδέκατο, δύο δωδέκατα, κ.λπ. 
Αυτή η τακτική προτύπου εκπροσώπησε την δώδεκα νότες της ελληνικής μουσικής κλίμακας. Μερικές σημειώσεις ήταν αρμονικές, άλλες παράφωνες. 
Στις τοποθεσίες με τις αρμονικές νότες περιέγραψε τους ήχους που σχετίζονται με την αγάπη ή το γέλιο, ενώ οι θέσεις με τις παράφωνες νότες έχουν σημανθεί με στριγκούς ήχους ή τον πόλεμο ή τον θάνατο. 
Αυτός ο μουσικός κώδικας ήταν το κλειδί για την αποκρυπτογράφηση σε όλο το συμβολικό σύστημα του Πλάτωνα.
 Ο Δρ Kennedy, ένας ερευνητής στο Κέντρο Ιστορίας της Επιστήμης, Τεχνολογίας και Ιατρικής, λέει: «Όπως διαβάζουμε τα βιβλία του, τα συναισθήματά μας, ακολουθούν τα σκαμπανεβάσματα της μουσικής κλίμακας. 
Ο Πλάτωνας παίζει τους αναγνώστες του, όπως τα μουσικά όργανα.» 
Ωστόσο ο Πλάτων δεν σχεδίασε την κρυπτογραφησή του για διασκέδαση – ήταν για τη δική του ασφάλεια. οι ιδέες του Πλάτωνα ήταν μια επικίνδυνη απειλή για την Ελληνική εθνική θρησκεία. 
Είπε ότι οι μαθηματικοί νόμοι και όχι οι Θεοί ελέγχουν το σύμπαν. 
Ο δάσκαλος του Πλάτωνα ο Σωκράτης, είχε εκτελεσθεί για αίρεση, ο Πυθαγόρης τα έγγραφα του οποίου αγόρασε και μελετούσε κυνηγήθηκε και θανατώθηκε, είχε πάρει το μάθημα του και δεν επιθυμούσε να καταλήξει νεκρός.
 Η Μυστικότητα ήταν κάτι το φυσιολογικό κατά την αρχαιότητα, ειδικά για εσωτερικές και θρησκευτικές γνώσεις, αλλά ειδικά για τον Πλάτωνα ήταν ζήτημα ζωής και θανάτου.
 Η κωδικοποίηση των ιδεών, ήταν ο μόνος τρόπος για να είναι ασφαλής.

Read More