ΝΟΧΟΥΡ

Του Νίκου Αναγνωστόπουλου – Σκηνοθέτη

ΣΤΑ ΝΟΤΙΑ σύνορα του Τουρκμενιστάν με την Περσία, στην κοιλάδα του ποταμού Σουμπάρ, είναι κτισμέ­να τα 18 χωριά των Νοχουρλί. Η ορο­θέτηση της συνοριακής γραμμής το 1988 διαίρεσε τους Νοχουρλί σε δύο κομμάτια. Επτά χωριά είναι σήμερα στο έδαφος της Περσίας αποκομμέ­να από την ιστορική τους κοιτίδα, το Νοχοϋρ, που σύμφωνα με τις ντό­πιες παραδόσεις κτίστηκε πρώτο α­πό τραυματισμένους στρατιώτες του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Πεποίθηση βαθιά ριζωμένη στην πλειοψηφία των κατοίκων που πι­στεύουν ότι δεν έχουν καμία φυλετι­κή και πολιτισμική σχέση με τους σύγχρονους Τουρκμένιους.

Ισκεντέρ Ζουλκαρνέιν

Οι Νοχουρίτες {περίπου 60.000 και στις δύο πλευρές των συνόρων) θε­ωρούν τους εαυτούς τους παιδιά του Ισκεντέρ Ζουλκαρνέιν, δηλαδή του Αλέξανδρου του Δικέρατου. «…Φανταζόμαστε τον Αλέξανδρο τον Μακεδόνα σαν πατέρα και πι­στεύουμε ότι στην Ελλάδα είναι οι συγγενείς μας…, δήλωσε ο Σεϊτιούρ, κάτοικος του Νοχούρ.

Παρά την άρνηση των τουρκμενικών αρχών να επιτρέψουν στο κινη­ματογραφικό συνεργείο μας να φτά­σει εκεί, τελικά σταθήκαμε τυχεροί.

Ο οδηγός μας ήταν Νοχουρίτης και ανάμεσα μας δημιουργήθηκε ένας ι­διαίτερος δεσμός, που η δυναμική του μπορούσε να υπερβεί κάθε ε­μπόδιο. Μετά ένα πολύωρο ταξίδι στην αφιλόξενη οροσειρά του Κόπετ-Νταγκτο αυτοκίνητο μπήκε σ’ έ­να φαράγγι, όπου ο δρόμος έμοιαζε περισσότερο με πυθμένα ορμητικού χειμάρρου. Στο τέλος του φάνηκαν τα πρώτα σπίτια του Νοχούρ, πέτρι­να και αμφιθεατρικά κτισμένα στην κοιλάδα. Είχαμε την εντύπωση ότι μπαίναμε σ’ ένα πανίσχυρο και πα­νάρχαιο -αλλά ξεχασμένο από τους θεούς- κάστρο.

Κολόνες ιωνικού ρυθμού

Στο χωριό, το πρώτο πράγμα που τράβηξε την προσοχή μας ήταν τα χαγιάτια των σπιτιών, όπου τις σκε­πές στηρίζουν σκαλιστές ξύλινες κο­λόνες ιωνικού ρυθμού. Οι περισσό­τερες κολόνες, τα παράθυρα των σπιτιών και οι αυλόπορτες, σε αντί­θεση με τα χωριά των Τουρκμενίων, είναι βαμμένα σε τόνους του μπλε, πράγμα αδιανότητο αφού για τους μουσουλμάνους το μπλε χρώμα συμ­βολίζει το πένθος. Αλλη ιδιομορφία του χωριού, το νεκροταφείο του ό­που οι επιτύμβιες στήλες έχουν καρ­φωμένα στην κορυφή τους κέρατα κριαριού. Πρόκειται για μια ταφική συνήθεια μοναδική όχι μόνο για την Τουρκμενία αλλά για όλη την Κεντρι­κή Ασία, μέσα από την οποία οι Νο-χουρίτες θέλουν ενδεχομένως να δηλώσουν την καταγωγή τους από τον Ισκεντέρ Ζουλκαρνέιν.

Ιερή κληρονομιά

Στο σχολείο του χωριού, όπου μας κάλεσε ο δάσκαλος, είχαμε την ευ­καίρια να παρακολουθήσουμε μαζί με τους μαθητές του την ιστορία του Νοχούρ. Ιστορία προφορική που πα­ραδίδεται από γενιά σε γενιά, αιώνες τώρα, σαν μια ιερή κληρονομιά, σαν ένα παράξενο καθήκον. -Ο Μ. Αλέ­ξανδρος ξεκίνησε από την Ελλάδα και κατέκτησε όλη την Ασία. Στα μέ­ρη μας άφησε τους τραυματισμέ­νους στρατιώτες του, από αυτούς γεννήθηκε το γένος το δικό μας. Εί­στε παιδιά του Αλέξανδρου του Μα­κεδόνα, είστε παιδιά του Ισκεντέρ Ζουλκαρνέιν».

Οι γέροντες Νοχουρίτες λένε ότι ακόμα και σήμερα αν κοιτάξεις με προσοχή τους γύρω λόφους θα δια­κρίνεις στο έδαφος τα ίχνη από τις οπλές των αλόγων της στρατιάς του Αλέξανδρου. Λένε επίσης ότι ο Μ. Αλέξανδρος έφερε τη ζωή στο Νο­χούρ όπου τότε υπήρχαν μόνο πυ­κνά δάση και άγρια θηρία.

Αφηγούνται ότι ψηλά στον έβδομο λόφο του Νοχούρ, τρία μερόνυκτα δρόμο, υπάρχει η ιερή σπηλιά. Στη σπηλιά αυτή, που οι τοίχοι της είναι ζωγραφισμένοι, έμειναν τις πρώτες ημέρες οι τραυματισμένοι στρατιώ­τες του Μ. Αλεξάνδρου πριν κατέ­βουν στην κοιλάδα και ιδρύσουν το Νοχούρ…

Πεποίθηση

Ηταν δύσκολο να μας δώσουν α­παντήσεις για τις ιδιαίτερες παραδό­σεις τους, καθώς επίσης και την πε­ποίθηση ότι ανήκουν στο γένος των Ελλήνων. Η απάντηση τους σε όλα τα ερωτήματα μας ήταν: «Ετσι τα βρήκαμε από τους προγόνους μας, αυτά μας διηγήθηκαν οι γέροντες και την ημέρα αυτή όλοι οι κάτοικοι του χωριού συγκεντρώνονταν στην πλατεία, τραγουδούσαν και χόρευαν έξαλλα κυκλικούς χορούς. Το βράδυ άναβαν φωτιές κοντά στο ιερό δέ­ντρο πάνω από τις οποίες πηδούσαν οι νέοι. Το Νοουρούζ Μπαϊράμ απα­γορεύτηκε πρόσφατα.

Ο ιστορικός του χωριού μας μίλη­σε για το Χαρμάν Τόι, που θα πει η γιορτή της σοδειάς και γίνεται μόνο στο Νοχούρ. Η γιορτή αυτή προς τι­μή του παππού γεωργού -μπαμπά Ντα’ίχανά-, συνοδεύεται από φαγο­πότι με κρασί και ζυμαρικά φτιαγμέ­να από καρπούς της νέας σοδειάς.

Το σιτάρι που αλέθουν και το κρα­σί που πίνουν προέρχονται από την κοινοτική γη που καλλιεργούν όλοι από κοινού για τις χήρες και τα ορ­φανά αλλά και για τη σπο ρά των υπόλοιπων χωραφιών. Τέλος, οι Νοχου­ρίτες μας μίλησαν και για μια ιδιότυ­πη λατρεία γυναικείας θεότητας που γινόταν από τον πληθυσμό που α­σχολείται με την υφαντουργία.

Εκπληκτικό γεγονός

Η Ασία ήταν πάντα ένα μωσαϊκό α­πό πολλές διαφορετικές εθνότητες αλλά και πολλές θρησκευτικές ομά­δες που συχνά έψαχναν να βρουν καταφύγιο διωκόμενες από την εκά­στοτε θρησκευτική ή και πολιτική ε­ξουσία. Είναι δύσκολο, λοιπόν, να βγουν ασφαλή συμπεράσματα για την ταυτότητα μιας ομάδας με ιδιαί­τερα πολιτισμικά χαρακτηριστικά και άγνωστες παγανιστικές συνήθειες. Αυτό που έχει σημασία δεν είναι αν πράγματι οι Νοχουρλί είναι απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου, αλλά το εκπληκτικό γεγονός ότι σήμερα. 20 αιώνες μετά. υπάρχουν άνθρωποι στα βάθη της Ασίας που κουβαλούν πεισματικά αναμνήσεις μιας καταγω­γής ικανής να τους χαρίζει ό,τι επί αιώνες έχασαν, αποκλεισμένοι στα άγρια βουνά του Κόπετ Νταγκ.

Καθημερινή 18 Σεπτ. 1994

Read More

Η ΛΗΣΤΕΙΑ

Αυτό που δεν σχολιάζουν και αρνούνται να αναλύσουν οι μεγαλοδημοσιογράφοι των τηλεοπτικών (και όχι μόνο) μέσων ενημέρωσης (που πλέον μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι έχουν μετατραπεί σε προπαγανδιστικά εργαλεία στα χέρια ενός ισχυρού Λόμπι μεγαλοεργολάβων που συναλλάσονται με την εντός και εκτός συνόρων εξουσία...) είναι το κατά πόσο αποτελεί αναπτυξιακή επένδυση η ιδιωτικοποίηση της δημόσιας περιουσίας και των δημοσίων οργανισμών κοινής Ωφελείας.


Παράδειγμα I

Kάποτε ξέραμε ότι για να πας στην Aθήνα, πλήρωνες κάποια διόδια προκειμένου το κράτος να συγκεντρώνει χρήματα για την διασφάλιση των απαραίτητων κονδυλίων για τη συντήρηση, επέκταση και εκσυγχρονισμό του οδικού δικτύου της χώρας.

Tι σήμαινε αυτό; Ότι ο πολίτης καταβάλει ένα ανταποδοτικό τέλος, το οποίο υπολογιζόταν το κόστος συντήρησης και προϋπολογιζόταν το αποθεματικό που πρέπει να διαθέτει το κράτος για να έχει λεφτά ώστε να καταβάλει την Eθνική συμμετοχή στα συγχρηματοδοτούμενα προγράμματα της E.E. για την κατασκευή έργων υποδομών. Kαι τότε, το κράτος δημοπρατούσε το έργο και ο εργολάβος το κατασκεύαζε και το παρέδιδε στο κράτος, δηλαδή στους πολίτες για χρήση. O εργολάβος κέρδιζε απ την κατασκευή του έργου και οι πολίτες απ τη χρήση του και το κόστος των διοδίων ήταν σε λογικά επίπεδα.

Mετά... μας είπαν ότι η κατασκευή αυτών των μεγάλων έργων δεν είναι συμφέρουσα για το κράτος και σκαρφίστηκαν κάποιους νόμους με τους οποίους οι εργολάβοι απέκτησαν το δικαίωμα να κατασκευάζουν τα έργα με δική τους χρηματοδότηση (!) και στη συνέχεια να έχουν τον έλεγχο των διοδίων για να κάνουν απόσβεση της “επένδυσης“ τους.
Aκούγεται κάπως... λογικό ε;

Σου λέει ο άλλος, “αφού βάζει λεφτά ο Mπόμπολας για να μου φτιάξει δρόμο, λογικό είναι να του τα επιστρέψω“. Eντελώς λογικό, αν ήταν μόνο αυτό. Tι έγινε όμως στην πραγματικότητα;

Tο κράτος έδωσε το οδικό δίκτυο σε εργολάβους, οι οποίοι δεν κερδίζουν απλά απ την κατασκευή του έργου όπως γινόταν πριν, αλλά χρησιμοποιούν το οδικό δίκτυο, δηλαδή ένα Kοινωνικό Aγαθό, ως μαγαζί τους για να αποκομίζουν δυσθεώρητα κέρδη! Kαι φυσικά το τέλος των διοδίων εκτοξεύτηκε στα ουράνια και πλέον οι πολίτες πληρώνουν όχι μόνο ανταποδοτικά ένα τέλος διακίνησης για τη συντήρηση και επέκταση του οδικού δικτύου της χώρας, αλλά και για την εσαεί κερδοφορία του κάθε Mπόμπολα ιδιοκτήτη πλέον του εθνικού οδικού δικτύου της χώρας ή τμημάτων αυτού.


Ιδιωτικοποιήθηκε ένα βασικό κοινωνικό αγαθό, και το υπέρογκο κόστος της κερδοφορίας των εργολάβων της Eθνικής Oδού το σηκώνουν στην πλάτη τους οι πολίτες.
Tο παράδειγμα της βάπτισης των κρατικών υποδομών όπως είναι το οδικό δίκτυο σε “επένδυση“ και η μετατροπή των χρηστών του, όλων ημών των πολιτών, σε “πελάτες“ κάποιων εργολάβων, υπήρξε η πιλοτική πολιτική των κυβερνήσεων του ΠAΣOK και της N.Δ. για να προχωρήσουν στο μέλλον στην εμπορευματοποίηση όλων των κοινωνικών αγαθών τα οποία ως πολίτες θα πρεπε να απολαμβάνουμε καταβάλλοντας ανταποδοτικά τέλη σε προσιτές τιμές.


Παράδειγμα II

Tι έχουμε τώρα μπροστά μας.

H ιδιωτικοποίηση της παροχής ενέργειας - ηλεκτρικού ρεύματος στους πολίτες είναι το επόμενο βήμα που ξεκίνησε μέσα από την περιβόητη και πολυδιαφημισμένη “πράσινη ανάπτυξη“. Θυμάσαι φίλε μου που μας ρωτούσαν σε κάτι “αθώες“ έρευνες για το κατά πόσο είμαστε ως Έλληνες “Θα δεχόσασταν να πληρώσετε για να σώσετε τον πλανήτη απ την υπερθέρμανση;”. Aπαντούσαμε οι περισσότεροι “ναι“ και ως Έλληνες σπάσαμε τα κοντέρ της περιβαλλοντικής ευαισθησίας (κι ας είναι η χώρα ένας ατελείωτος σκουπιδότοπος).
E λοιπόν σου έφεραν “πράσινη ανάπτυξη“ με “Αιολικά Πάρκα“ (εφεξής για την οικονομία του λόγου “φουρφούρια“) και σου είπαν ότι πρόκειται για τεράστιες επενδύσεις απ τις οποίες οι τοπικές κοινωνίες θα έχουν και έσοδα.

Tο πιστέψαμε!

Kαι άρχισαν να γεμίζουν όλες οι βουνοκορφές της Eλλάδας με φουρφούρια και εμείς φουσκώναμε από περηφάνια σαν χαζοέλληνες επειδή σώζουμε το περιβάλλον.

Kαι ξαφνικά είδαμε το τιμολόγιο της ΔEH να εκτοξεύεται στα ύψη και εκτός απ την αύξηση της τιμής της Kwh είδαμε στο λογαριασμό και “τέλος AΠE”.

Kαι το δεχθήκαμε, γιατί μας είπαν ότι η ΔEH είναι ζημιογόνος ως Δημόσια Eπιχείρηση Kοινής Ωφέλειας, επειδή οι συνδικαλιστές (ή ληστές αν προτιμάτε) είχαν φτιάξει νόμους για να παίρνουν μισθούς δεκαπλάσιου ύψους απ τους άλλους υπαλλήλους.

Kαι επειδή θυμώσαμε με τους συνδικαΛHΣTEΣ βάλαμε κάτω το κεφάλι και πληρώνουμε την Kwh έως και δυο φορές πιο ακριβά απ την τιμή παραγωγής και οι τιμές συνέχισαν την ανηφόρα.

Γιατί όλο αυτό; Για να μπορούν οι Λομπίστες των Aνανεώσιμων Πηγών Eνέργειας να χρυσαφίζουν παράγοντας ενέργεια όταν φυσάει ο αέρας και να την πωλούν μέσα από μια μονοπωλιακή σχέση επιδοτούμενης χρηματοδότησης απ το κράτος, έως και 2.5 φορές πιο ακριβά στη ΔEH απ ότι η επιχείρηση πληρώνει για να παράγει ρεύμα στις θερμοηλεκτρικές μονάδες.

Aλλά θα μου πείτε: “σώζουμε τον πλανήτη“.

Mακάρι να ήταν έτσι.

Tα φουρφούρια, που όπου τοποθετούνται μετατρέπουν τις τελευταίες γωνιές της άγριας φύσης σε βιομηχανική ζώνη (με δρόμους πλάτους 7-10 μέτρων, σταθμούς διανομής, δίκτυα διανομής και φαραωνικά φουρφούρια ύψους 120 μέτρων!) δίνουν ρεύμα μόνο όταν ο καλός θεούλης φυσά. Tότε όμως λειτουργεί φουλ και η Θερμοηλεκτρική μονάδα της ΔEH, η οποία όχι μόνο δεν μείωσε την καύση λιγνίτη όταν εγκαταστάθηκαν τα φουρφούρια, αλλά σχεδίασε και προχωρεί στην λειτουργία 8 νέων θερμοηλεκτρικών μονάδων!

Δηλαδή τι συμβαίνει;

Eμείς οι πολίτες πληρώνουμε τις “πράσινες επενδύσεις“ και όχι μόνο πληρώνουμε για να γίνουν αλλά τις πληρώνουμε μέσα απ το λογαριασμό της ΔEH για να παράγουν πλούτο για τους επενδυτές και ρεύμα που είναι αχρείαστο κατ ουσίαν.

Ωραία πράγματα ε;

Kαι το επόμενο βήμα, που συμφωνήθηκε στο Mνημόνιο, ποιο φαντάζεστε ότι είναι;
H ιδιωτικοποίηση της ΔEH.

Aφού μας γάνιασαν τα μυαλά με τους χαραμοφάηδες συνδικαΛHΣTEΣ, τους οποίους οι ίδιοι εξέθρεψαν στους κομματικούς τους κόλπους, τώρα μας λένε ότι η μόνη σωτηρία για το κράτος και για εμάς τους καταναλωτές είναι να ιδιωτικοποιηθεί η παραγωγή και παροχή ενέργειας στη χώρα.

Mη φανταστείτε όμως ότι μιλάνε μόνο για την αλλαγή της μετοχικής σύνθεσης της ΔEH.
Kάθε ένα χώρια θα ξεπουληθούν τα υδροηλεκτρικά φράγματα σε “επενδυτές“.

Παράδειγμα IΙΙ

Kι έτσι περνάμε σε ένα άλλο κεφάλαιο που αφορά το νερό!

Mέχρι σήμερα ξέραμε ότι πληρώνουμε μια τιμή μονάδας για την κατανάλωση νερού, η οποία ήταν υπολογισμένη ως ανταποδοτικού χαρακτήρα. Δηλαδή, το νερό μας κοστίζει τόσο όσο χρειάζεται η αρμόδια επιχείρηση ύδρευσης - αποχέτευσης για να ισοσκελίζει τα έσοδα - έξοδα με ένα μικρό ίσως ποσοστό επιπλέον για την επέκταση και τον εκσυγχρονισμό των δικτύων. Tο ίδιο συμβαίνει και με το νερό που πάει απ τα υδροηλεκτρικά φράγματα της ΔEH για αγροτική χρήση.

Tώρα μας λένε ότι θα πουλήσουν τις μεγάλες (κατ αρχάς) Επιχειρήσεις Ύδρευσης σε Θεσσαλονίκη - Aθήνα.

Γιατί;

Για να τις δουλέψουν κάποιοι “επενδυτές“.

Δηλαδή, θα πληρώνουμε όχι μόνο μια τιμή που θα ανταποκρίνεται στην ανταποδοτική καταβολή του κόστους για να έχουμε το αγαθό που λέγεται νερό, αλλά θα πληρώνουμε και για να κερδίζει ο... “επενδυτής“.

Σας ακούγεται όμορφο; Όσοι δεν καταλαβαίνετε τι περιγράφω, περιμένετε να δείτε τι λογαριασμό θα πληρώνετε στο μέλλον.

Kαι όταν τα Yδροηλεκτρικά φράγματα περάσουν σε “επενδυτές“ το νερό που ως σήμερα οι αγρότες έχουν για άρδευση με ένα χαμηλό ανταποδοτικό τέλος, θα χρειαστεί να το ακριβοπληρώσουν στον “επενδυτή“, ο οποίος θα το τιμολογήσει γιατί αν δεν το δίνει στους αγρότες θα μπορεί να το τουρμπινάρει ξανά και ξανά για να πληρώνεται για το παραγόμενο ηλεκτρικό ρεύμα.

Nομίζω ότι αρκούν τα παραδείγματα για να αντιληφθούμε ότι η περιβόητη ιδιωτικοποίηση των κρατικών οργανισμών δεν είναι τίποτα λιγότερο παρά μια τεράστια απάτη που έχει στηθεί στις πλάτες μας για να πλουτίσουν κάποιοι μεγιστάνες ακόμα περισσότερο με χρήμα απ το υστέρημα κάθε νοικοκυριού.

Τεράστια απάτη!!!

Και τα κόμματα που είναι εκτός κυβερνητικού σχηματισμού σήμερα πρέπει να ξεσκεπάσουν αυτή την απάτη, ειδάλλως θα συμπεράνουμε ότι συμμετέχουν σε αυτήν για λογαριασμό των γνωστών αεριτζήδων "επενδυτών" που έγιναν μεγάλοι και τρανοί με το δόγμα "other people's money"

Read More

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΤΟΥΣ ΑΝΘΕΛΛΗΝΕΣ

Απίστευτη πρόκληση από την μη κυβερνητική οργάνωση “Ρεπόρτερ Χωρίς Σύνορα” (Reporters Without Borders). Στην Ιστοσελίδα της δημοσιεύτηκε σήμερα άρθρο, με τίτλο¨Never Ending Decline of Macedonia Media¨.

Εκτός από το ό,τι προκλητικά αναφέρει την ΠΓΔΜ ως “Μακεδονία”, οι Ρεπόρτερ χωρίς σύνορα έχουν αναρτήσει αντί του χάρτη της ΠΓΔΜ, έναν… Αλυτρωτικό Χάρτη της λεγόμενης “Μεγάλης Μακεδονίας”.

Να σημειωθεί πάντως ό,τι το άρθρο είναι αρκετά επικριτικό για την έλλειψη ελευθερίας του τύπου στην γειτονική χώρα.

Οι “Ρεπόρτερ Χωρίς Σύνορα” είναι μιά διεθνής μη-κυβερνητική οργάνωση, η οποία προασπίζει την Ελευθερία του Τύπου και την Ελεύθερη Πληροφόρηση.

Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να επικοινωνήσουν για να διαμαρτυρηθούν στους υπεύθυνους της Ιστοσελίδας των “Ρεπόρτερ Χωρίς Σύνορα” στα ακόλουθα emails:

Email : rsf[at]rsf.org

Europe Desk : europe[at]rsf.org

Press & Communications : presse[at]rsf.org

Read More

ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΙΓΕΣ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗ

Υλοποιείται από την ΙΖ’ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων το Εικονικό Μουσείο «Μέγας Αλέξανδρος: από τις Αιγές στην Οικουμένη», που έχει ως στόχο να παρουσιάσει στο κοινό την πορεία του ήρωα στην ιστορία και στο μύθο.

Επιστρατεύοντας τα μέσα που προσφέρουν οι τεχνολογίες της πληροφορικής, το Εικονικό Μουσείο θα προχωρήσει σε μία συνθετική, επιστημονικά έγκυρη και συγχρόνως ελκυστική παρουσίαση της πορείας του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην ιστορία και στο μύθο, αλλά και των διεργασιών που οδήγησαν στη δημιουργία του οικουμενικού πολιτισμού που ονομάζεται Ελληνιστικός και αποτέλεσε τη βάση των ιστορικών εξελίξεων, οι οποίες σφράγισαν τη σύγχρονη κοσμοαντίληψη.

Το Εικονικό Μουσείο θα περιλαμβάνει πλούσιο ψηφιακό περιεχόμενο με ενότητες για το Φίλιππο, τον Αλέξανδρο, τις εκστρατείες του, τον πολιτισμό, τη γραμματεία της εποχής. Μεταξύ άλλων θα υπάρχουν: εικονικές αίθουσες, ψηφιακές φωτογραφίες, βίντεο, κείμενα και λήμματα, ψηφιακή ταινιοθήκη με αρχείο ταινιών, ψηφιακή βιβλιοθήκη με το σύνολο των γραπτών πηγών, ψηφιακοί χάρτες, πολύγλωσσος θησαυρός όρων, παράρτημα επιστημονικών καταλόγων των εκθεμάτων. Θα παρέχονται επίσης: πληροφόρηση σχετική με το ερευνητικό γίγνεσθαι και τις δράσεις του μουσείου, εικόνες από ανασκαφές ανά τον κόσμο από live Webcam, υπηρεσία Really Simple Syndication (RSS) με οn line ενημέρωση και συλλογή μόνο των πληροφοριών που ενδιαφέρουν το χρήστη, δωμάτιο συζητήσεων (forum) με δυνατότητα κλειστών ομάδων, εναλλακτική παρουσίαση περιεχομένου για νέους με ηλεκτρονικά παιχνίδια (role-playing games) και διαδραστικά εκπαιδευτικά προγράμματα.

Στο πλαίσιο του έργου του Εικονικού Μουσείου, η ΙΖ’ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων διοργανώνει φέτος το καλοκαίρι σε συνεργασία με το δήμο της Νάουσας κύκλους διαλέξεων με θέμα τον οικουμενικό πολιτισμό που ίδρυσε ο Μέγας Αλέξανδρος. Πρόθεση των διοργανωτών είναι η καθιέρωση σε τακτά χρονικά διαστήματα του θεσμού της έγκυρης πληροφόρησης του κοινού πάνω στα τελευταία επιστημονικά επιτεύγματα που αφορούν τη μελέτη της ιστορικής προσωπικότητας και του θρύλου του Μεγάλου Αλεξάνδρου, όπως επίσης του πολιτισμού της εποχής που αυτός εγκαινίασε.

Read More

ΕΝΤΟΠΙΖΟΥΝ ΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ

Τα καρκινικά κύτταρα εντοπίζει Έλληνας επιστήμονας στη Γερμανία. Ο διευθυντής του Ινστιτούτου Βιολογικής και Ιατρικής Απεικόνισης του Κέντρου Helmholtz στη Γερμανία, δρ. Βασίλης Ντζιαχρήστος, έχει κάνει πρωτοπόρα έρευνά στον τομέα της χειρουργικής απεικόνισης. Με την τεχνική του τα καρκινικά κύτταρα «λάμπουν» και είναι εφικτός ο ακριβής εντοπισμός τους και δυνατή η επιτυχής αφαίρεσή τους.

Μια μεγάλη εφεύρεση που έχει σώσει ζωές, αφού χωρίς αυτήν πολλά από τα καρκινικά κύτταρα θα έμεναν απαρατήρητα, δεν θα αφαιρούνταν και πιθανώς θα οδηγούσαν σε επανεμφάνιση του καρκίνου έπειτα από κάποιο χρονικό διάστημα.

Read More

ΘΕΟΦΡΑΣΤΟΣ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΝΑΝΟΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ

O αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος, Θεόφραστος, διάδοχος του Αριστοτέλους στην Περιπατική Σχολή του, σύμφωνα με μελέτη του Πανεπιστημίου Georgia Tech των ΗΠΑ, χαρακτηρίστηκε ως πατέρας της σύγχρονης επιστήμης της νανοτεχνολογίας μετατροπής της θερμότητας σε ηλεκτρική ενέργεια. Πριν από 23 αιώνες ο Θεόφραστος αποτέλεσε τη βάση λειτουργίας μιας συσκευής που έχει σκοπό τη συλλογή και εκμετάλλευση τεραστίων ποσοτήτων θερμικής ενέργειας που χάνονται καθημερινά.
Ο Ζονγκ Λιν Γουάνγκ και οι συνάδελφοί του στο πανεπιστήμιο των Ηνωμένων Πολιτειών υπολόγισαν πως το 50% της ενέργειας που εκπέμπεται στη χώρα κάθε χρόνο, με πηγή από υπολογιστές έως αυτοκίνητα, σπαταλάται ως ανεκμετάλλευτη θερμότητα.
Ωστόσο, η θερμότητα μπορεί να μετατραπεί σε ηλεκτρική ενέργεια, σύμφωνα με το πυρο-ηλεκτρικό φαινόμενο που πρώτος περιέγραψε ο Θεόφραστος το 314 π.Χ. όταν παρατήρησε ότι ο ημιπολύτιμος λίθος τουρμαλίνης παρήγαγε στατικό ηλεκτρισμό και έλκυε κομματάκια αχύρου όταν θερμαινόταν.
Η θέρμανση και η ψύξη αναδιατάσσουν τη μοριακή δομή ορισμένων υλικών, όπως ο τουρμαλίνης, δημιουργώντας μια ανισορροπία ηλεκτρονίων, γεγονός που πυροδοτεί ένα ηλεκτρικό κύμα, σημειώνουν οι επιστήμονες της μελέτης που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Nano Letters.
Η ομάδα του Γουάνγκ επιθυμεί να εφαρμόσει τις παρατηρήσεις του Θεόφραστου στην ανάπτυξη μιας νανογεννήτριας η οποία θα εκμεταλλευόταν τις μεταβολές στα επίπεδα θερμοκρασίας που προκαλεί η ανθρώπινη δραστηριότητα στο σύγχρονο κόσμο.
Οι ερευνητές κατασκεύασαν έτσι νανοκαλώδια από οξείδιο του ψευδάργυρου, ένα υλικό που χρησιμοποιείται σε βαφές, πλαστικά, ηλεκτρονικές συσκευές, ακόμα και σε τρόφιμα. Με μια συστοιχία από κοντά νανοκαλώδια που στηρίζονται όρθια στο ένα άκρο τους, έδειξαν ότι η συσκευή αυτή παράγει ένα ασθενές ηλεκτρικό ρεύμα όταν θερμανθεί ή ψυχθεί.
Εκτιμούν επίσης πως οι νανογεννήτριες θα μπορούσαν να παράξουν ενέργεια ακόμα και από τις μεταβολές θερμοκρασίας που λαμβάνουν χώρα μες την ημέρα.
«Αυτός ο νέος τύπος νανογεννήτριας μπορεί να αποτελέσει τη βάση για αυτοτροφοδοτούμενες συσκευές νανοτεχνολογίας συλλογής θερμικής ενέργειας με εφαρμογή σε συστήματα όπως ασύρματοι αισθητήρες, θερμική απεικόνιση, διαγνωστικές εξετάσεις και προσωπικές ηλεκτρονικές συσκευές», δήλωσαν

Read More

ΑΡΧΥΤΑΣ Ο ΤΑΡΑΝΤΙΝΟΣ

Ο Έλληνας Επιστήμων, που κατασκεύασε το πρώτο αεριωθούμενο αεροπλάνο στην ιστορία και «έφερε» τη «βιομηχανική» επανάσταση πολύ νωρίτερα από την ώρα που επρόκειτο να γίνει στο μέλλον, έστω και αν έζησε εκατοντάδες χρόνια πριν.

Άγνωστος για τους περισσότερους ανθρώπους, αφού δεν υπάρχει γι αυτόν αναφορά ούτε στα σχολικά μας βιβλία, αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα μυαλά που ανέδειξε ποτέ η Ελλάδα στην ιστορία της. Αναφερόμενος ως ο τελευταίος των Πυθαγορείων, γεννήθηκε στον Τάραντα το 428πΧ, ενώ σκοτώθηκε σε τραγικό ναυάγιο στην Αδριατική θάλασσα, το 366πΧ.

Πολύπλευρη προσωπικότητα, εκλέχτηκε 7 συνεχόμενες φορές στρατηγός και ουδέποτε ηττήθηκε σε μάχη. Η διακυβέρνηση του μπορεί να χαρακτηρισθεί ως μία εφαρμογή της πυθαγόρειας ηθικής στην πολιτεία. Η πολιτεία του Αρχύτα δεν στηριζόταν στην ισότητα των μέτρων και των σταθμών, αλλά στην γεωμετρική ισότητα, που συνδέεται με την δικαιοσύνη και τη λογιστική.

Αξιοσημείωτες είναι και οι παιδαγωγικές του αντιλήψεις, σύμφωνα με τις οποίες η μάθηση προέρχεται από τη μεθοδολογία της μετάδοσης γνώσεων και της δημιουργικής ανακάλυψης.

Ερεύνησε το πρόβλημα των μουσικών τόνων και διέκρινε τρία γένη μουσικών συμφωνιών : το εναρμόνιο, το χρωματικό και το διατονικό, που ταυτίζονται με τους τρεις μέσους : τον αριθμητικό, τον γεωμετρικό και τον αρμονικό (αντίστροφον), ενώ αιτιολόγησε την παραγωγή των ήχων ως απόρροια της σύγκρουσης των σωμάτων. Ήταν ακόμα φιλόσοφος , αστρονόμος, είχε έφεση στα μαθηματικά αλλά το σημαντικότερο ήταν η ιδιοφυΐα και η ανεξάντλητη εφευρετικότητά του στη μηχανική.. Στα μηχανικά προβλήματα του Αριστοτέλη είναι φανερή η επίδραση των αντίστοιχων εργασιών του Αρχύτα.

Πρώτος αυτός ανακάλυψε την τροχαλία τον κοχλία (τη βίδα) τη παιδική ροκάνα και πιθανόν να γνώριζε την χρήση των πολύσπαστων. Είχε την τιμή να είναι μαθητής του Πλάτωνα και έγινε ιδιαίτερα γνωστός, όταν ως κυβερνήτης του Τάραντα προσέφερε σε αυτόν προστασία, εξαιτίας του κατατρεγμού του από το Διονύσιο των Συρακουσών. Ήταν επίσης δάσκαλος του Ευδόξου του Κνίδιου.

Το γεγονός όμως που τον καθιστά αθάνατο στην ιστορία, είναι η πνευματώδης λύση ενός εκ των τριών γνωστών προβλημάτων της αρχαιότητας που δεν είναι δυνατόν να λυθούν μόνο με κανόνα και διαβήτη.

Πρόκειται για το Δήλιο πρόβλημα (ο Διπλασιασμός, δηλαδή, του κύβου), το οποίο συνίσταται στην κατασκευή ενός κύβου με διπλάσιο όγκο από ένα γνωστό κύβο πλευράς α. Ο απλός διπλασιασμός του μήκους της ακμής του κύβου οδηγεί σε οχταπλασιασμό του όγκου. Έδωσε την επίλυση θεωρώντας 3 στερεά, τον ορθό κανονικό κύλινδρο ,τον ορθό κυκλικό κώνο και το στερεό που παράγεται, αν ο κύκλος στραφεί γύρω από μία εφαπτομένη του. Το γεγονός αυτό, αποδεικνύει τη μεγάλη εξοικείωσή του με τα σχήματα. Εφηύρε ακόμα μια μέθοδο επίλυσης της τετραγωνικής ρίζας.

Το πιο αξιομνημόνευτο από τα μηχανεύματα του όμως είναι η κατασκευή της πρώτης ιπτάμενης μηχανής στηνγνωστή ιστορία.

Την ονόμασε περιστερά ή πετομηχανή και λειτουργούσε με ένα σύστημα αεροπροώθησης . Η μηχανή αυτή, στο πείραμα του πέταξε 200 μέτρα αλλά όταν έπεσε στη γη δεν μπόρεσε να ξανασηκωθεί.

Πιθανόν να πετούσε χάρις έναν μηχανισμό συμπίεσης αέρα, όπως επισημαίνει ο Χ. Λάζος στο βιβλίο του. Εδώ παρατηρείται μια πρώιμη χρήση, στα πνευματικά συστήματα, της δύναμης του αέρα γεγονός το οποίο έχει καταγραφεί και έχει διασωθεί στη φιλολογική γραμματεία.

Πρέπει να σημειωθεί τέλος, ότι δίχως αυτόν, κινητήρες εσωτερικής καύσης, ατμομηχανές, ανυψωτικά μηχανήματα, εργοστάσια και γενικά ότι άλλο επίτευγμα συναρμολογείται με κοχλίες ή και βίδες δεν θα μπορούσε να υπάρξει. Ας μην αγνοούμε επομένως, αυτόν που τις ανακάλυψε…

Πηγές: Χρήστος Δ. Λάζος Μηχανική και Τεχνολογία στην αρχαία Ελλάδα εκδόσεις αίολος, Δημήτρης Τσιμπουράκης Η γεωμετρία στην αρχαία Ελλάδα εκδόσεις ατροπός

Read More

ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ ΤΗΝ ΑΝΑΚΑΛΥΨΑΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ

Νέα επιστημονική μελέτη του ερευνητή αιγαιακών γραφών δρ. Μηνά Τσικριτσή, η οποία είναι αφιερωμένη στην παγκόσμια κίνηση στήριξης της Ελλάδας «Είμαστε όλοι Έλληνες», αποδεικνύει με τη χρήση των νέων τεχνολογιών ότι οι προϊστορικοί Έλληνες είχαν επισκεφτεί τη Βόρεια Αμερική πολύ πιο πριν την ανακαλύψει ο Χριστόφορος Κολόμβος.
Βασική πηγή της έρευνάς του αποτέλεσε το κείμενο του Πλουτάρχου «Περί του εμφαινομένου προσώπου τω κύκλω της Σελήνης», όπου στις παραγράφους 941Α-942, περιγράφει το ταξίδι των Ελλήνων σε μία ήπειρο η οποία βρίσκονταν «δυτικά των τριών νησιών και βορειοδυτικά της Βρετανίας».

Στο συμπέρασμα αυτό είχε καταλήξει πρωτύτερα και ο καθηγητής Η. Μαριολάκος, ωστόσο, ο Μηνάς Τσικριτσής πιστοποιεί πλέον και εμπράκτως το παραπάνω ιστορικό γεγονός.
Σύμφωνα με την ανακοίνωση του δρ. Μ. Τσικριτσή , πριν τον Κολόμβο υπήρχε μία επικοινωνία που ξεκινά από την Μινωική εποχή μέχρι τα ελληνιστικά χρόνια. Ο στόχος αυτών των ταξιδιών κατά την Εποχή του Χαλκού είχε σχέση με το εμπόριο και τη διακίνηση του καθαρού χαλκού που βρισκόταν στη λίμνη Superior του Καναδά. Φαίνεται ότι μετά τους πρώτους εμπόρους Μινωίτες, συνέχισαν και οι Μυκηναίοι, οι οποίοι, όπως αναφέρει ο Πλούταρχος, έστειλαν τον Ηρακλή για να αναθερμάνει την παρουσία του ελληνικού στοιχείου, το οποίο είχε χαθεί με τις επιμιξίες με του ντόπιους. Στη συνέχεια, την Εποχή του Σιδήρου το ενδιαφέρον για την περιοχή παράκμασε και παρέμεινε έως τους Ελληνιστικούς χρόνους μια εθιμοτυπική λατρευτική παράδοση. Έτσι κάθε τριάντα χρόνια αποστέλλονται κάποια πλοία σε περιοχές που είχαν την λατρεία του Κρόνου για να ανανεώνεται το ανθρώπινο προσωπικό με ιερείς.

Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά στο ΑΜΠΕ ο κ. Τσικριτσής «όλα αυτά αποδεικνύονται με αστρονομικά στοιχεία, η επεξεργασία των οποίων έγινε με τη βοήθεια προγραμμάτων ηλεκτρονικών υπολογιστών επιβεβαιώνοντας τον χρονολογικό προσδιορισμό του ταξιδιού που περιγράφει ο Πλούταρχος».

Έτσι επιβεβαιώνεται σε κάποιο βαθμό και ο Άγγλος ερευνητής, Gavin Menzies, ο οποίος είχε υποστηρίξει ότι οι Μινωϊτες είχαν βρεθεί στήν Αμερική πολλά χρόνια πριν τον Κολόμβο.

Read More

ΠΑΣΤΟΥΝ ΚΑΙ ΚΑΛΑΣ

1. Παστούν: Η διαχρονική επίδραση του ελληνο-βακτριανού Βασιλείου των ελληνιστικών χρόνων στην Κεντρική Ασία είναι το αντικείμενο ενός ενδιαφέροντος άρθρου του συγγραφέα Αμανουλάχ Γιλζάϊ (Amanullah Ghilzai). Διαβάστε το άρθρο στα αγγλικά.

Ο συντάκτης διαπραγματεύεται την παρουσία της ελληνογεννούς φυλής Παστούν καθώς και της αρχαίας Ελλάδας στην Κεντρική Ασία, με την ευεργετική και ανεπανάληπτη παρουσία των Ελλήνων του Μεγάλου Αλεξάνδρου και την παράδοση που υπάρχει-μετά από δύο χιλιάδες τριακόσια χρόνια– στις σύγχρονες τοπικές κοινωνίες.
Μετά από ένα μεγάλο ταξίδι δυο χιλιάδων χιλιομέτρων, στην Κεντρική Ασία, εντόπισε ο συγγραφέας, πολλά ελληνικά αλλά και βακτριανά στοιχεία τα οποία διαιωνίστηκαν και έφθασαν μέχρι τις μέρες μας.

«Πρόσφατα αρχαιολογικά ευρήματα παρουσιάζουν πως υπό του βασιλιά Κουσάνα των Βακτριανών, είχε υιοθετηθεί το ελληνικό αλφάβητο, επίσημηγλώσσα ήταν η ελληνική, το εμπόριο και η νομοθεσία του Κράτους ήταν στην ελληνική γλώσσα. Τεκμηρίωση αυτών αποτελούν τα νομισματικά στοιχεία που παρέχουν καθαρές ενδείξεις της χρήσης της ελληνικής γλώσσας στο εμπόριο, στην Κεντρική Ασία και το Ιράν. Μέσα σε όλα αυτά συνυπάρχει η φυλή Παστούν που βιώνει στο σημερινό Αφγανιστάν και τις πακιστανικές επαρχίες που συνορεύουν με αυτό.»

Ο ερευνητής Αμανουλάχ Γιλζάϊ αρχίζει το κύριο άρθρο του ως εξής:

«Πολλοί Αφγανοί και εθνικές ομάδες Παστούν του Πακιστάν οφείλουν πάρα πολλά στον Μέγα Αλέξανδρο ο οποίος τους πρόσφερε έναν ανεπανάληπτο πολιτισμό, που τους διαμόρφωσε για περίπου χίλια χρόνια μέσα από διαφορετικές ιστορικές φάσεις. Αν και έχουν περάσει, ήδη, 23 αιώνες από την ελληνική κατάκτηση της Βακτρίας (αρχαίο Αφγανιστάν), τα χνάρια των αρχαίων Ελλήνων μπορεί να τα δει στους εθνικούς Αφγανούς ή τους Παστούν. Ένα τέτοιο παράδειγμα αποτελούν οι προφορικές παραδόσεις των φυλών Παστούν που ανάγουν την καταγωγή τους στους αρχαίους Yonas ή Yavana (σ.σ.: Ίωνες). Η ισχυρή παρουσία της ελληνικής μυθολογίας και εκατοντάδες ελληνικών λέξεων ενυπάρχουν ακόμη στη σύγχρονη γλώσσα Πάστο, η οποία είναι μία από τις κύριες γλώσσες του δυτικού Αφγανιστάν και του βορειο-δυτικού Πακιστάν. Η δημιουργία του αφγανικού έθνους ή Παστούν φαίνεται πως είναι αποτέλεσμα της κατάκτησης του Αλεξάνδρου.
»Η επί πολλών αιώνων ελληνική διοίκηση της Βακτρίας (αρχαίο Αφγανιστάν) που ακολούθησαν το θάνατό του Μεγάλου Αλεξάνδρου, άλλαξε αυτήν την ιρανική περιοχή τόσο πολύ που πολύ δύσκολα κανείς αναγνωρίζει την παλαιά ιρανική επιρροή. Πολλοί από τους σύγχρονους εθνικούς Αφγανούς (Pashtuns) είναι αναμφισβήτητα, απόγονοι των αποίκων αρχαίων Ελλήνων.
» Αυτό μπορεί αν αποδειχθεί σε μεγάλο βαθμό από τα αρχαιολογικά ευρήματα, από τις αναφορές στην ελληνική μυθολογία και σε ένα μεγάλο αριθμό ελληνικών λέξεων και προτάσεων που βρίσκονται στη σημερινή γλώσσα Πάστο. Αυτό πιστοποιείται και επιστημονικά, ό,τι, δηλαδή, οι πρόγονοί τους θα μπορούσαν να αποτελούν τον κύριο κορμό ή τη μοναδικότητα των κατοίκων της Βακτρίας που αναμίχθηκε με τον εντόπιο πληθυσμό.»

Ο Αφγανός μελετητής αναφέρει τη διάσωση ενός πολεμικού χορού των αρχαίων Ελλήνων, που είχε το όνομα ‘Αθηνά’. Το όνομα ‘Αθέν’, μας λέει, υπάρχει ακόμη σε όλη την περιοχή όπου ζουν οι Παστούν, στο Πακιστάν και το Αφγανιστάν. Ο χορός φαίνεται να έχει ιδιαίτερη σχέση με αυτόν που ονομάζεται «Πυρρίχιος» με κινήσεις που θα μπορούσαν να επιφέρουν τους χορευτές σε εκστατικές καταστάσεις.

«Οι αρχαίοι Παστούν», λέει, ο Αμανουλάχ Γιλζάϊ, τους οποίους θα αποκαλώ Ελληνο-Αφγανούς, φαίνεται να έχουν πάρει πολλά στοιχεία από τους αρχαίους Έλληνες της ηπειρωτικής αρχαίας Ελλάδας. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι των αθηναϊκών ελλανόδικων επιτροπών. Το σύστημα αυτό απονομής δικαιοσύνης έχει αλλάξει σε πολλά μέρη του κόσμου, αλλά μερικές φυλές Παστούν έχουν το ίδιο από ελληνιστικά χρόνια, πάνω από δύο χιλιάδες χρόνια.»

Πιο κάτω ο Αμανουλάχ Γιλζάϊ παραλληλίζει εφτά αρχαίες ελληνικές θεότητες με ονομασίες που συναντούμε σήμερα στο ανατολικό Ιράν και οι οποίες προέρχονται από την ελληνική γλώσσα. Ο θεός Ζεύς στη γλώσσα Πάστο λέγεται Ζέσταν, με μια ελάχιστη ηχητική διαφορά μπορεί να ακουστεί ως Ζεύσ-ταν.
Η Αθηνά ήταν η λατρευτή θεά των αρχαίων Παστούν ή ελληνο-αφγανών. Η αναπαράσταση στα ελληνο-βακριανά νομίσματα της μακεδονικής Αθηνάς ήταν περισσότερο σαν θεά του πολέμου και των υδάτων. Κι αυτό γιατί πολλοί Παστούν ακόμη έχουν παράδοση τον πολεμικό χορό ‘Άθεν’. Ο χορός ‘Άθεν’ είναι πατριωτικός, όπως ακριβώς ήταν και στους αρχαίους Έλληνες.
Τονίζει ο συγγραφέας για το θέμα αυτό: “ Οι Παστούν, οι οποίοι είναι μουσουλμάνοι, γενικά, δεν βλέπουν τους χορούς με ένα θετικό βλέμμα, αλλά ο ‘Άθεν’ αποτελεί τη μοναδική εξαίρεση, αφού τον τηρούν με σεβασμό γνωρίζοντας πως ο χορός αυτός ανήκει στο προ-μουσουλμανικό παρελθόν τους.
Η καταγωγή του ‘Άθεν’ έγινε γνωστή από την δική μου έρευνα.Οι Ταλιμπάν του Αφγανιστάν θεωρούν τον ‘Άθεν’ ως μη μουσουλμανικό στοιχείο και τον απαγόρευσαν, ενώ αποτελεί το κύριο στοιχείο της εθνικής ομάδας των Παστούν. Αυτό έγινε για πρώτη φορά στην ιστορία του Αφγανιστάν, η απαγόρευση του χορού, ο οποίος αποτελούσε τον εθνικό χορό αιώνων για τη χώρα».
Ο Αφγανός ερευνητής αναφέρει για τη θεά του γάμου την Ήρα με τη μυθική θεά των Παστούν Όρα και τα έθιμα τα οποία διατηρούνται έως σήμερα.
Ο θεός του θανάτου Άδης με τον Αδίρ-αχ που παραπέμπει στο τέρας που έχει την ονομασία ‘Mordozmai’ που παραβάλλεται με τον Μινώταυρο, που ήταν μισός άνθρωπος και μισός ζώο που μια τέτοια εικόνα μπορεί κανείς να δεί σε ελληνο-βακτριανό άγαλμα στο Μουσείο της Πεσαβάρας.
Ο Τάρταρος υπάρχει στην Πάστο ως Ταρταρίν και σημαίνει την χειρότερη έκφραση του διαβόλου. Αναφέρεται ακόμη για τον Πάνα, την Περσεφόνη, τη Δήμητρα και τους συσχετίζει με σχετικές ονομασίες στη γλώσσα Πάστο.
Παραθέτει ακόμη και ορισμένες λέξεις που έχουν αλλοιωθεί, όπως:
Λίγο=lega
Γυναίκα= Jenekai
Θείος=Thro
Γιαγιά= Yayah Anyah
Όριζα=Rizi
Αυγό (ωό)=agai
Κεφάλι, κάρα= Kakarra (echedoros)

2. ΚΑΛΑΣ: Αρκετοί Καλάς ζουν σε 30 οικισμούς, στις απόκρημνες πλαγιές του Ινδικου Καυκάσου σε υψόμετρο 2.500 μέτρων. Η παράδοση τους, τους θέλει απογόνους των στρατιωτών του Μ.Αλεξάνδρου (327-326 π.Χ). που παρέμειναν στις περιοχές αυτές. Ιδρυτής ο στρατηγός Σέλευκος. Δεν έχουν εξισλαμισθεί.

Read More

ΠΟΜΑΚΟΙ,ΙΠΠΟΜΑΧΟΙ,ΑΓΡΙΑΝΕΣ

Οι Πομάκοι, μουσουλμάνοι Έλληνες της Θράκης, δείχνουν ότι Έλληνας δεν καθορίζεται μόνο από τη θρησκεία αλλά και από την ψυχή και την ιστορία.

Η περίπτωσή τους έγινε γνωστή στο ευρύ κοινό από την δασκάλα, Χαρά Νικοπούλου, η οποία αγωνίστηκε στη Θράκη, με κίνδυνο της σωματικής της ακεραιότητας, για να διδάξει σ’ αυτά τα παιδιά την ελληνική παιδεία και γλώσσα καθώς και να αποτρέψει το τουρκικό προξενείο από το να τους εκτουρκίσει. Το αποτέλεσμα ήταν μετατεθεί από το Μεγάλο Δέρειο, κατόπιν εντολής του υπουργείου Παιδείας.

Στη φετινή παρέλαση της 25^ης Μαρτίου πομάκοι μαθητές παρέλασαν φωνάζοντας περήφανοι «Ελλάς» σε μία περιοχή που το ελληνικό κράτος χάριν της υποτακτικότητας της Αθήνας στα συμφέροντα της Άγκυρας έχει παρατήσει, αφήνοντάς τους έρμαιο στα χέρια της τρομοκρατίας του προξενείου. Άξιο αναφοράς είναι ότι ακόμα και την τελευταία στιγμή οι συντελεστές της παρέλασης φοβόντουσαν τις αντιδράσεις των «συνεργατών» του προξενείου.

Οι Πομάκοι είναι κατά την πλειοψηφία υψηλοί, ξανθοί, γαλανομάτηδες, δολιχοκέφαλοι, φιλοπρόοδοι και κατοικούν στα ορεινά της Θράκης όντας απόγονοι των Αγριάνων. Σήμερα μιλούν το πομακικό γλωσσικό ιδίωμα. Ο Στράβων στα «Γεωγραφικά» του, γράφει ότι οι Αγριάνες ήταν Ελληνοθρακικό φύλο που κατοικούσε στο Νοτιοδυτικό μέρος της Ροδόπης δηλαδή στο Βόρειο τμήμα του νομού Ξάνθης, ονομαστοί για την τόλμη τους και τις πολεμικές τους αρετές.

Την μαχητικότητα των Αγριάνων θαύμασε ο Μέγας Αλέξανδρος και τους είχε στο πλευρό του στις πιο δύσκολες μάχες, όπως στον ποταμό Εριγώνα κα το Γρανικό: «Ο Αλεξανδρος επήγεν με τους τε Αγριάνας και τους τοξότας…» (Αρριανός, ΑV 17).

Ο Μακεδόνας στρατηλάτης αναγνωρίζοντας τη μαχητικότητα, την εργατικότητα και την αφοσίωση των Αγριάνων, τους εμπιστευόταν απόλυτα και τους τοποθέτησε ως μαχητές στο ιππικό του, γιατί είχαν μεγάλη εξοικείωση και εμπειρία με τα άλογα, όπως υποστηρίζει και ο καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου, Σταύρος Θεοφανίδης. Η ονομασία «ιππομάχοι» λόγω της αίγλης και της δόξας της αρχίζει να επικρατεί και το «Αγριάνες» ταυτίζεται με το «Ιππομάχοι», από την οποία λέξη προήλθε το «Πομάκος».Τους Πομάκους, τους απογόνους των αρχαίων Αγριάνων που εξισλαμίστηκαν πλήρως στα τέλη του 18ου αιώνα και ενώ ήταν χριστιανοί ορθόδοξοι, το ελλαδικό κράτος με την ατολμία του τους «σπρώχνει» στην αγκαλιά της Τουρκίας, η οποία αυτοπαρουσιάζεται ως προστάτιδα των μουσουλμάνων στα πλαίσια του «νεό-οθωμανικού δόγματος Νταβούτογλου». Οι Βούλγαροι, στηριζόμενοι στο γλωσσικό τους ιδίωμα, τους διεκδικούν σαν Βούλγαρους, ενώ οι Τούρκοι, στηριζόμενοι στο γεγονός ότι είναι μουσουλμάνοι, τους θεωρούν Τούρκους. Η άποψη όμως ότι η λέξη «Πομάκοι» προέρχεται από το βουλγαρικό «πομαγκάμ», που σημαίνει «βοηθώ» λησμονεί ότι πρόδρομος της σλαβικής και βουλγαρικής λέξης ήταν η ομηρική-ελληνική λέξη «Ιππομάχος», που σημαίνει: «ο από ίππου μαχόμενος, ο οπλίτης ιππεύς» (Δημητράκος, «Εκσυγχρονισμένο Λεξικό», Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών).

Οι Πομάκοι αποτελούσαν και θα αποτελούν πάντα δελεαστική λεία για τον τουρκικό εθνικισμό. Το ελληνικό κράτος οφείλει να παρέμβει άμεσα, αφού οι ίδιοι αυτοπροσδιορίζονται Έλληνες.

Χαρακτηριστική είναι παλαιότερη δήλωση του Πομάκου δημοσιογράφου, Σεμπαϊδίμ Καραχότζα: «Ο Σύλλογος των Πομάκων Ξάνθης ιδρύθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 2007. Πρόκειται για ανθρώπους που θέλουν να διαφοροποιηθούν από την κατεστημένη εικόνα των Πομάκων που θεωρούνται Τούρκοι. Θέλουν απλώς να λέγονται Πομάκοι, γιατί αυτό είναι και να διακηρύσσουν την ελληνική τους συνείδηση. (…)Γενικότερα όμως δέχομαι απειλές, όπως άλλωστε και οι υπόλοιποι Πομάκοι που αγωνίζονται για την διάσωση της Πομακικής Γλώσσας και του Πομακικού Πολιτισμού, δηλώνοντας ανοιχτά Έλληνες».

Read More

Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΑΝΑ ΑΙΩΝΕΣ

Ο αρχαίος ελληνικός κόσμος με τα επιτεύγματα και χαρακτηριστικά του δεν είναι κάτι αόριστο και αφηρημένο. Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια επιχειρείται να επικρατήσει -όχι τυχαία-, η άποψη ότι πρόκειται για έναν κόσμο «απολιθωμένο», χωρίς συνέχεια, του οποίου οι συνήθειες, ο τρόπος σκέψης, δράσης και συμπεριφοράς ουδεμία σχέση έχουν με τη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα.

Η αλήθεια όμως, όσο και αν επιθυμούν κάποιοι να την παραποιήσουν, γιατί αυτό βολεύει τα σχέδιά τους, ξεπηδά «απειλητική» για να αποκαταστήσει την τάξη και να υπενθυμίσει στους Έλληνες ότι είναι υποχρεωμένοι να παραδώσουν στους επόμενους ό,τι κληρονόμησαν από τους προηγουμένους – προγόνους τους.

Άλλωστε αρκετοί ξένοι μελετητές συμφωνούν με τη συγκεκριμένη άποψη, όπως ο Γερμανός Ιστορικός και Αρχαιολόγος, Ερνστ Κούρτιους, ο οποίος μίλησε στο παρελθόν για «την ενότητα του ελληνικού χαρακτήρα δια μέσου της ομοιότητας του βίου και των εκφράσεων από την αρχαιότητα ως τους νεώτερους χρόνους». Αλλά και ο Ρόμπερ Φλασελιέρ στο βιβλίο του «ο δημόσιος και ιδιωτικός βίος των αρχαίων Ελλήνων» διαπιστώνει: «αυτός ο ελληνικός λαός… δεν άλλαξε από τότε…»

Στο συγκεκριμένο κείμενο, θέλοντας να δώσω ένα μικρό δείγμα της πολύχρονης συνέχειας της φυλής μας, θα προσπαθήσω να αναδείξω τις ομοιότητες της καθημερινότητας του τότε και του τώρα.

Οι Αρχαίοι Έλληνες ήταν ιδιαιτέρως φιλέορτοι, όπως και οι σύγχρονοι. Γλεντούσαν σε συμπόσια, σε συγκεντρώσεις και σε φαγοπότια. Έτρωγαν κρέας, ψάρι, οβελίσκους (το σημερινό σουβλάκι), πατσά -ἢνυστρον-, κοκορέτσι -μίμαρκυ- και συνόδευαν το φαγητό τους με παγωμένο κρασί. Κατά τη διάρκεια των γλεντιών έστηναν κυκλικούς χορούς, όπως μπάλλους (βαλλισμούς) και συρτάκι (τήν τῶν συρτῶν πάτριον ὂρχησιν) και η διασκέδαση συνεχιζόταν μέχρι πρωίας. Τραγουδούσαν τραγούδια των οποίων κάποιοι στίχοι μοιάζουν με σημερινούς: «γενοίμαν αἰετός ὑψιπέτας» (να ήμουν αητός να πέταγα…) Πέραν όμως των τραγουδιών, έλεγαν και πολλές παροιμίες και μαντινάδες. «Μη μέγα λέγε» (μεγάλο λόγο μη λες), «ἐμπτύει αὐτοῖς ὠς μη βασκανθῶσι» (φτου να μη βασκαθεί), «ἂπτεσθαι ξύλου» (χτύπα ξύλο), και άλλες πολλές.. Αλλά και τα πειράγματα μεταξύ φίλων δεν διέφεραν και πολύ από τα σημερινά, καθώς αποκαλούσαν ο ένας τον άλλον μαλακίωνα και πέπονα (μαλακός, όπως το πεπόνι).

Οι άντρες περνούσαν πολύ χρόνο στα γυμναστήρια, θεωρώντας άκρως σημαντική την σωματική υγεία, ενώ οι γυναίκες φρόντιζαν ιδιαιτέρως τον καλλωπισμό τους (φορούσαν πολλά κοσμήματα, ψηλά τακούνια «κρηπίδες» και εντυπωσιακά ενδύματα).

Ένα ακόμη διαχρονικό γνώρισμα των Ελλήνων που απαντά εδώ και χιλιάδες χρόνια, ακόμα και στο πιο μικρό και απομακρυσμένο χωριό της χώρας μας είναι ο θεσμός της φιλοξενίας. Οι Έλληνες από τα αρχαιότερα χρόνια τιμούσαν ιδιαιτέρως τους φιλοξενούμενούς τους, από τη στιγμή που δεν έρχονταν με εχθρικές διαθέσεις. Ιδιαίτερη μνεία χρήζει η φιλοξενία μεταξύ Ελλήνων. Οι οικοδεσπότες (πχ. Αθηναίοι) κερνούσαν άφθονο φαγητό και κρασί τους ξένους (πχ. Ικαριώτες), τους έδιναν δώρα και σε πολλές περιπτώσεις μεριμνούσαν και για την ασφαλή επιστροφή τους. Απόδειξη αποτελεί το γνωμικό «ξένους ξένιζε και συ γαρ ξένος ἒση» (τους ξένους να τους φιλοξενείς, γιατί κάποτε κι εσύ θα υπάρξεις ξένος). Αλλά και οι φιλοξενούμενοι από τη μεριά τους σέβονταν τους οικοδεσπότες και τους προσέφεραν και αυτοί δώρα, όπως ακριβώς και εμείς σήμερα.

Κοινά είναι επίσης και πολλά ήθη και έθιμα, τα οποία απαντούν και στις μέρες μας, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το ποδαρικό που έκαναν στα νέα σπίτια. Αξιοσημείωτο είναι και το έθιμο του επιταφίου, που σε περιοχές όπως η Ύδρα, μπαίνει μες στη θάλασσα και το οποίο πραγματοποιούταν και στην αρχαιότητα.

Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν ακόμη «σκηνές» σε διάφορες γωνιές, στις οποίες πωλούσαν ψιλικά είδη. Δεν είναι επομένως τυχαίο το γεγονός ότι μόνο στην Ελλάδα υπάρχουν τόσα πολλά περίπτερα ακόμα και σήμερα.

Ωστόσο μαζί με τα θετικά στοιχεία που πέρασαν γενιά με γενιά στην σημερινή Ελλάδα, πέρασαν και κάποια αρνητικά, όπως είναι φυσικό. Κραυγαλέο και επίκαιρο παράδειγμα είναι αφ’ ενός η κατασκευή αυθαιρέτων οικημάτων εκτός σχεδίου, πράγμα το οποίο καταγγέλει και ο Παυσανίας: «οι δε μικροί δῆμοι της Αττικής, ὠς ἒτυχεν έκαστος οἱκισθείς» και αφ’ ετέρου το «κράξιμο» και η αποδοκιμασία σε συνδυασμό με ανάρμοστη φρασεολογία, που βίωνε κάποιος πρέσβης στην περίπτωση που δεν ικανοποιούσε το ακροατήριο στην αγορά. Το επιβεβαιώνει και ο Πλούταρχος «ἐκεκράγεσαν τους πρέσβεις ἐν τῆ ἐγορᾶ». Επίσης υπήρχαν πολλού είδους κλοπές και υπεξαιρέσεις καθώς και επεισόδια βίας με τραυματισμούς ή και θανάτους. Οι αναμετρήσεις ανάμεσα στις αθηναϊκές φατρίες π.χ. κάποιες φορές αποδείχτηκαν πολύ σκληρές.

Πολλά κληρονομήσαμε από τους προγόνους μας. Όλα μαζί σηματοδοτούν το ελληνικό έθνος και το κρατούν αναλλοίωτο στο πέρασμα του χρόνου. Η όποια προσπάθεια διαστρλέβλωσης της πορείας και των επιτευγμάτων του έχει ως κύριο στόχο τον αποπροσανατολισμό και τη λήθη.

Σίγουρα η σημερινή κατάσταση της χώρας οφείλεται κυρίως σε δικά μας λάθη, αφού ο μεγαλύτερος εχθρός του Έλληνα, είναι ο ανόητος, εγωιστής και ψωροπερήφανος εαυτός του. Αυτό, ωστόσο, δεν ακυρώνει την δύναμη, την οποία κρύβει ο Ελληνισμός μέσα του. Αρκεί η μαγιά, όπως αναφέρει ο μεγάλος Μακρυγιάννης, να ξαναφουντώσει, για να επικαλύψει το όλον.

Μερικοί επιμένουν ότι οι σημερινοί Έλληνες δεν έχουμε σχέση με τις λαμπρές εποχές του Ελληνισμού. Και όμως έχουμε σχέση και στα καλά και στα κακά. Άλλωστε και παλιά υπήρχε διαπλοκή, αλλιώς ο Σωκράτης δεν θα καταδικαζόταν ούτε ο Αριστείδης θα εξοριζόταν.

Σ’ αυτή τη χώρα ανέκαθεν λαμβάνει χώρα μια μάχη. Αυτή των απογόνων του Σωκράτη και των δολοφόνων του. Το καλό πρόσωπο των Ελλήνων θα φανεί, αρκεί να ξαναθυμηθούμε ότι μπορούμε να δημιουργήσουμε σε όλους τους τομείς.

Read More

ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΣΤΟΝ ΠΟΝΤΟ

Μπορεί οι περισσότεροι να γνωρίζουμε ελάχιστα ή να αγνοούμε παντελώς την αρχαία ελληνική γλώσσα όχι όμως και μία απομονωμένη κοινότητα στις ακτές της Μαύρης Θάλασσας, στη βορειοανατολική Τουρκία.

Σύμφωνα με δημοσίευμα του βρετανικού Independent, λιγότεροι από 5.000 άνθρωποι μιλούν μία διάλεκτο που πλησιάζει εκπληκτικά στα αρχαία Ελληνικά.

Όπως επισημαίνουν ειδικοί γλωσσολόγοι μέσω αυτής της διαλέκτου μπορούν να εξάγουν πολύ σημαντικά συμπεράσματα για τη γλώσσα του Σωκράτη και του Πλάτωνα, καθώς και το πώς αυτή εξελίχθηκε.

Η κοινότητα ζει σε ένα σύμπλεγμα χωριών κοντά στην τουρκική πόλη της Τραπεζούντας, όπου κάποτε ήταν η αρχαία περιοχή του Πόντου.

Οι γλωσσολόγοι διαπίστωσαν ότι η διάλεκτος, Romeyka, μια ποικιλία από ποντιακά ελληνικά, έχει δομικές ομοιότητες με την αρχαία ελληνική που δεν παρατηρούνται σε άλλες μορφές της γλώσσας που ομιλείται σήμερα. Επιπλέον, η Romeyka παρουσιάζει και πολλές ομοιότητες με το αρχαίο λεξιλόγιο.

Η λέκτορας Φιλολογίας Ιωάννα Σιταρίδου του Πανεπιστημίου του Cambridge τονίζει ότι «η χρήση του απαρεμφάτου έχει χαθεί στα νέα ελληνικά. Όμως, στα Romeyka έχει διατηρηθεί».

Οι κάτοικοι της συγκεκριμένης περιοχής είναι εξισλαμισμένοι, γι΄ αυτό και είχαν το δικαίωμα να παραμείνουν στην Τουρκία μετά τη Συνθήκη της Λωζάννης του 1923.

Read More

Η ΠΥΡΑΜΙΔΑ ΤΗΣ ΑΡΓΟΛΙΔΟΣ

Η πυραμίδα που βρίσκεται στο Ελληνικό Αργολίδας ίσως αποτελεί όχι μόνο ένα από τα αρχαιότερα κτίσματα στην Ελλάδα, άλλα και παγκοσμίως.
Την πυραμίδα αναφέρει και ο Παυσανίας.
Σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή του Υπουργείου Πολιτισμού πρόκειται απλά για ένα οχυρό που κατασκευάστηκε στα τέλη του 4ου π.Χ. αιώνα.
Μια έρευνα όμως που έγινε στις 9-2-1995 από την Ακαδημία Αθηνών και χρονολόγηση στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου και στο εργαστήριο Αρχαιομετρίας του «ΕΚΕΦΕ- ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ» με την μέθοδο της θερμοφωταύγειας, έδειξε ότι έχει κτιστεί το 2720π.Χ!
Δηλαδή είναι παλαιότερη κατά 100 (τουλάχιστον) έτη της πρώτης Αιγυπτιακής πυραμίδας του Ζοζέρ (2620 π.χ.) και είναι κατά 170 (τουλάχιστον) έτη αρχαιότερη της πυραμίδας του Χέοπος (2550 π.χ.) !!! (Κατά την επίσημη τουλάχιστον χρονολόγηση).
Όσο απίστευτο και αν φαίνεται το γεγονός αυτό όχι μόνο δεν έγινε γνωστό και δεν έγινε καμιά εκμετάλλευση του από το ελληνικό κράτος, άλλα αντίθετα αποσιωπήθηκε.
Η χρήση τέτοιων κτισμάτων στην αρχαιότητα, τα οποία έχουν καταστραφεί σχεδόν όλα, δεν έχει ακόμη αποσαφηνιστεί. Ενδεχομένως να χρησίμευαν σαν φρυκτωρίες, σαν ναοί, ταφικά μνημεία ή αστρονομικά παρατηρητήρια.
Αυτό που έχει όμως περισσότερη σημασία είναι ότι μιλάμε για πυραμίδες, και μάλιστα αρχαιότερες των Αιγυπτιακών.
Σήμερα το μνημείο παραμένει εσκεμμένα εγκαταλελειμμένο στην φθορά, και σχεδόν άγνωστο στον περισσότερο κόσμο.
Το Υπουργείο Πολιτισμού και ο τότε Υπουργός Πολιτισμού όχι μόνο αποσιώπησε το γεγονός για να μην δημιουργήσουμε διπλωματικό επεισόδιο με την Αίγυπτο(!),άλλα σχεδόν απαγόρευσε κάθε αναφορά στο μνημείο. Κάτι που επιβεβαίωσαν και οι κάτοικοι της περιοχής σε παλιότερη εκπομπή της ΕΤ3 «Αληθινά σενάρια» (δείτε τα βίντεο στο τέλος).
Σχόλιο: Η ιστορία της Ελλάδας έχει πολλές πτυχές, που αποσιωπώνται ενδελεχώς. Πολλά μάλιστα τείνουν να διαγραφούν.
Απόδειξη το θέμα της ίδρυσης του Ευρωπαϊκού Ιστορικού Μουσείου, που ήθελε την αρχή της ευρωπαϊκής ιστορίας από την εποχή του Καρλομάγνου.
Ότι πάντως κι αν γίνεται η αλήθεια στο τέλος ξεπηδάει, όσο κι αν κάποιοι επιμένουν να ερευνούν ιστορικά γεγονότα επηρεασμένοι ιδεολογικά είτε προς την μία είτε προς την άλλη κατεύθυνση.

Read More

ΩΦΕΛΕΕΙΝ Η ΜΗ ΒΛΑΠΤΕΙΝ

Ωφελέειν ή μη βλάπτειν. «Να είσαι πάντα επωφελής ή να μην προκαλείς βλάβη».Με την φράση αυτή ο Ιπποκράτης, ο μεγάλος ιατρός της αρχαιότητας αλλά ταυτόχρονα διαχρονικός είχε διατυπώσει την ανθρωπιστική του φιλοσοφία. Μια φιλοσοφία που αποτυπώθηκε στα έργα του και στην τέχνη της ιατρικής. Η ηθική και πνευματική του παρακαταθήκη μεγάλη, όμως τείνει να ξεθωριάσει την σημερινή εποχή, μιας εποχής που χαρακτηρίζεται από την απίστευτη ταχύτητα πληροφόρησης που ρέει άφθονη σε παγκόσμιο επίπεδο, μιας τεχνολογίας η οποία έχει φτάσει τον άνθρωπο στο υλιστικό του απόγειο, μιας εποχής όμως που δείχνει τόσο έρημη από πνευματικά και ανθρωπιστικά στοιχεία.

Αυτήν την πορεία που έχει πάρει σήμερα ο άνθρωπος στην αντίληψη της πραγματικότητας του απεικονίζεται και στην επιστήμη. Μια επιστήμη που έχει ξεχάσει να αφουγκράζεται τη φύση, τις λεπτότερες ενέργειες της, μια επιστήμη που έχει ξεχάσει ότι αποτελεί τέχνη της ψυχής, μια τέχνη δημιουργίας και ανακάλυψης και φανέρωσης του αγνώστου στον άνθρωπο. Μια επιστήμη που απομόνωσε την πραγματικότητα στο εργαστήριο και έκοψε τους δεσμούς με την φύση, το μεγάλο εργαστήριο της ζωής. Έτσι στόχευσε στο μικρό, το μη φυσικό και το εξειδικευμένο, αποσυνδέθηκε από το ανθρώπινο και το ολιστικό για να καταλήξει στο μονομερές και το στατικό.

Η επιστήμη της ιατρικής έκανε τεράστια βήματα προόδου αλλά έσφαλε και στον τρόπο προσέγγισης της ανθρώπινης φυσιολογίας, και αποκωδικοποίησης του ανθρώπινου σώματος και των αναγκών του. Η παρέμβαση της υπήρξε και είναι βίαιη και μη φυσική, χωρίς να αφουγκράζεται τις ανάγκες του ανθρώπινου όντος ως ένα ολοκληρωμένο ψυχοσωματικό ον. Έτσι, σε αυτά τα μονοπάτια κατευθύνθηκε και ο πειραματισμός και η ανάπτυξη της τεχνολογίας της. Και εδώ θα εξετάσουμε όσο είναι δυνατόν τον ρόλο των εμβολίων στην υγεία και τον ρόλο που διαδραματίζουν στην φυσιολογία και την ανθρωπιστική διάσταση που μπορεί να πάρει το κρίσιμό αυτό θέμα στην σημερινή εποχή.

Τα εμβόλια ξεκίνησαν για να αποτελέσουν άλλη μια φιλοσοφική λίθο της ιατρικής. Για πολύ καιρό, οι επιστήμονες πίστευαν ότι μέσω των εμβολίων θα μπορούσαν να επιτύχουν εξάλειψη των περισσότερων ασθενειών που ταλανίζουν την ανθρωπότητα και μέσα από αυτό θα επιτύγχαναν την πολυπόθητη μακροζωία. Είναι όμως έτσι; Αποτελεί ο εμβολιασμός πανάκεια; Στην πορεία αποδείχτηκε ότι όχι μόνο δεν αποτελεί πανάκεια αλλά είναι και επιζήμια για τον άνθρωπο. Γιατί όλα στηρίχτηκαν σε λανθασμένο υπόβαθρο αντιλήψεων και ιδεών για την ανθρώπινη φυσιολογία και την όλη αντίληψη που έχει διαμορφωθεί από μια επιστήμη που βλέπει μονομερώς την ανθρώπινη υπόσταση και πάντα κάτω από μηχανιστικές εξηγήσεις.

Τι ακριβώς κάνει ένα εμβόλιο; Σύμφωνα με την επίσημη επιστήμη η ανοσία έναντι των διάφορων λοιμογόνων μικροοργανισμών μπορεί να επιτευχθεί είτε με την ενεργητική είτε με την παθητική ανοσοποίηση. Η ανοσοποίηση²είναι μια διαδικασία κατά την οποία έχουμε την παραγωγή αντισωμάτων από τον οργανισμό έναντι των διάφορων λοιμογόνων μικροοργανισμών και άλλων παραγόντων που μπορεί να αποτελούν παράγοντες μόλυνσης και πρόκλησης βλάβης στην ομοιόσταση του οργανισμού.

Η ανοσοποίηση γίνεται είτε φυσικά, ( συνήθως με μεταφορά από την μητέρα στο έμβρυο αντισωμάτων και άλλων αντιμικροβιακών παραγόντων ή με προηγούμενη λοίμωξη από το μικροοργανισμό), είτε τεχνητά με χορήγηση εμβολίων ή αντισωμάτων. Ουσιαστικά, το εμβόλιο είναι μια τεχνητή παρέμβαση στον οργανισμό που στοχεύει να ενεργοποιήσει με τεχνητό τρόπο το ανοσοποιητικό μας έναντι ενός παθογόνου μικροοργανισμού. Έτσι, μέσα στα εμβόλια τοποθετούν τμήματα εξασθενημένων μικροοργανισμών προκειμένου το ανοσοποιητικό να παράγει αντισώματα και να δημιουργήσει κυτταρική μνήμη, ώστε σε πιθανή μόλυνση από τον μικροοργανισμό αυτό να αμυνθεί ταχύτερα και έτσι να μην εμφανιστούν τα επιβλαβή για τον άνθρωπο συμπτώματα και τελικώς η εμφάνιση της ασθένειας.

Ως εδώ, φαντάζει μια λογική και συνάμα πολύ έξυπνη ανακάλυψη από την πλευρά της ιατρικής κοινότητας και έτσι έντεχνα πλασάρεται στο κοινό. Όμως ποια είναι η αλήθεια; Μήπως η βάση στην οποία στηρίζεται η ιατρική επιστήμη είναι λανθασμένη; Μπορεί φαινομενικά να φαίνεται ότι βοηθάει και στηρίζει τον ανθρώπινο οργανισμό όμως αλήθεια κάνει κάτι τέτοιο; Ή μήπως είναι μια ανεπιθύμητη παρέμβαση στην ανθρώπινη ομοιοστασία και φυσιολογία; Τέτοια παραδείγματα έχουμε και στο περιβάλλον φυσικά. Ή άραγε ποιος μπορεί να εγγυηθεί στο κοινό ότι τα εμβόλια εξυπηρετούν τους σκοπούς για τους οποίους αυτοί εξαγγέλουν ότι υπηρετούν; Έχετε σκεφτεί ότι μπορεί να αποτελεί ένα χρήσιμο όπλο κατά της ανθρωπότητας;;

Ας ξετυλίξουμε λοιπόν το κουβάρι αυτό. Καταρχάς, ας αναρωτηθούμε, τι είναι ασθένεια και τι την προκαλεί ; Πως ηχεί στα αυτιά μας η έννοια αυτή; Σίγουρα στην εποχή που ζούμε η ασθένεια ηχεί ως μια τρομακτική εμπειρία με ποικίλες επιπτώσεις στην καθημερινότητα και την ζωή μας… Ο ομοιοπαθητικός ιατρός Dr Kris Gaublomme⁴γράφει:

«Εκπαιδευτήκαμε να πιστεύουμε ότι η ασθένεια είναι κάτι τρομερό, ένα λάθος της φύσης, κάτι απαράδεκτο για την μοντέρνα κοινωνία – ένα λάθος που πρέπει να διορθωθεί από την τεχνολογία μας. Μας λένε ότι η ασθένεια οφείλεται σε εχθρούς «απ’ έξω», μικρόβια που εισβάλλουν και διακυβεύουν την ζωή μας. Μας διδάσκουν ότι ο καλύτερος τρόπος να καταπολεμήσουμε αυτόν τον εχθρό είναι ο εμβολιασμός. Η ασθένεια δεν είναι, ποτέ δεν ήταν, ένα λάθος της φύσης.

Ασθένεια είναι η ορατή αντίδραση ενός ζωντανού οργανισμού στην διαταραχή της ομοιοστασίας του. Το να εξαλείψει κανείς την ασθένεια σημαίνει την εξάλειψη της ικανότητας να επανακτήσει ισορροπία, με αποτέλεσμα ένα διαταραγμένο ανοσοποιητικό σύστημα, αλλεργίες, αυτοάνοσες ασθένειες, και τελικώς μια πλήρη κατάρρευση του αμυντικού μηχανισμού.

Ασθένεια δεν είναι το αποτέλεσμα της διείσδυσης μικροοργανισμών. Ως άνθρωποι ζούμε (όπως και άλλα ζώα) σε πλήρη αρμονία με εκατομμύρια μικροβίων πάνω μας. Ακόμη, είναι αδύνατον να επιβιώσουμε χωρίς αυτά. Κήρυξη πολέμου εναντίον όλων των μικροβίων σημαίνει κήρυξη πολέμου στην ίδια την φύση, περιλαμβανομένων και ημών. Έτσι πρέπει κανείς να διαθέτει άρρωστο μυαλό ώστε να σκέφτεται την ζωή και την ιατρική υπό όρους πολέμου και εξουδετέρωσης».

Το να μπορείς να αφουγκραστείς την φύση, την φυσιολογία σου, το ίδιο σου το σώμα αποτελεί την αρχή κάθε ίασης. Είναι καιρός να αρχίσουμε να αμφισβητούμε την καθεστηκυία τάξη πραγμάτων είτε στην επιστήμη είτε στην κοινωνία και να αποτελέσουμε όντα σκεπτόμενα και όχι όντα καθοδηγούμενα σαν μαριονέτες σε μια ζωή που δεν ανήκει σε εμάς. Και συνεχίζει: « Ο εμβολιασμός δεν αποτελεί τον καλύτερο τρόπο εξουδετέρωσης όλων των ασθενειών. Επιπλέον, είναι εξίσου ανήθικος και επιστημονικά παράλογος επειδή οδηγεί σε μια πρακτική που προκαλεί όλο και περισσότερο κακό αφού τα εμβόλια είναι λιγότερο αποτελεσματικά απ’ ότι μας λένε, και συγχρόνως προκαλούν περισσότερη βλάβη απ’ ότι υποψιάζεται ακόμη και ένας τίμιος, αλλά κακώς πληροφορημένος γιατρός ή ασθενής.

Τα εμβόλια δεν εμποδίζουν την ασθένεια. Αντίθετα, δημιουργούν ακόμη μεγαλύτερη ευαισθησία στις ασθένειες γενικά. Η ιδέα να προκαλέσουμε ειδική ανοσία στο άτομο παραμέλησε την σπουδαιότερη μη ειδική ανοσία. Αληθινή ανοσία σημαίνει ετοιμότητα για οποιαδήποτε λοίμωξη, οποτεδήποτε. Ποτέ δεν θα μπορέσουμε να εμβολιάσουμε έναντι όλων των βακτηριδίων, όλων των ιών, όλων των μυκήτων επί της γης. Εκτός αυτού δεν το χρειαζόμαστε, έχουμε ήδη ένα σπουδαίο όργανο που θα υπερασπίσει τους εαυτούς μας κατά των λοιμώξεων. Καθήκον μας είναι να του δώσουμε την δυνατότητα να λειτουργήσει, αντί να το καταστρέφουμε περαιτέρω. Τα εμβόλια δεν είναι ασφαλή. Προκαλούν ατέλειωτες παρενέργειες. Μερικές από αυτές είναι δραματικές, άλλες όχι. Αλλά όλες μπορούν να αποφευχθούν με τον μη εμβολιασμό».

Αποτελεί ένα μύθο, λοιπόν, ότι τα εμβόλια προστατεύουν. Διότι διαταράσσουν την ομοιοδυναμική κατάσταση της ανθρώπινης φυσιολογίας. Ο ανθρώπινος οργανισμός έχει μάθει να επιβιώνει μαζί με εκατομμύρια μικροοργανισμούς καθημερινά καθώς συμβίωσε για μεγάλο εξελικτικό χρόνο μαζί τους. Όποτε δημιούργησε κάθε δυνατό μηχανισμό δικής του ανοσοποίησης. Φαίνεται ότι η εξέλιξη⁵ του ανοσοποιητικού συστήματος παράλληλα με τη φυλογένεση έφερε τα εξελισσόμενα ανοσοποιητικά στοιχεία σε επαφή με σχεδόν όλα τα οργανικά μεγαλομόρια τα οποία υπήρχανή δημιουργήθηκαν κατά τη διάρκεια της οργανισμικής εξέλιξης.

Αυτό καταδεικνύεται πανηγυρικά από το γεγονός ότι αν τα εισάγουμε στον ανθρώπινο οργανισμό, τότε το ανοσοποιητικό σύστημα του δέκτη αναγνωρίζει τους αντιγονικούς καθοριστές (η θέση πάνω σε ένα αντιγόνο που αναγνωρίζεται και δεσμεύεται από ένα συγκεκριμένο αντίσωμα) του δότη και αντιδρά με την παραγωγή αντισωμάτων (είναι αξιοπερίεργο δε ότι το ανοσοποιητικό σύστημα του ανθρώπου αντιδρά και εναντίον τεχνητών ουσιών, τις οποίες (μάλλον) δεν « συνάντησε» ποτέ κατά την εξέλιξη του). Από τα παραπάνω θα μπορούσαμε να πούμε ότι αυτό που απαιτείται είναι ο άνθρωπος να ενισχύει τον οργανισμό του με φυσικά μέσα, με σωστή διατροφή και με στροφή στην πνευματική του φύση. Διότι ο άνθρωπος αποτελεί ένα ψυχοσωματικό όλον και όχι μια μεμονωμένη υλιστική οντότητα η οποία δρα ως μηχανή.

Είναι επιστημονικά αποδεδειγμένη η σχέση ψυχολογίας, ψυχικής υγείας και ασθένειας. Οι ισορροπίες είναι πολύ λεπτές και επηρεάζουν άμεσα το ανοσοποιητικό σύστημα που έχει άμεση σύνδεση με το νευρικό και αποτελεί ρυθμιστής και ισορροπιστής του. Οι παρατηρήσεις αυτές έχουν γίνει εδώ και χιλιάδες χρόνια με πρωτοπόρο τον Ιπποκράτη. Εδώ, θα ήταν σκόπιμο παρόλο του γεγονότος ότι μπορεί να ξεφεύγουμε από το θέμα να παραθέσουμε μερικά γνωμικά του Ιπποκράτη³που έχουν σχέση με την ασθένεια, την υγεία και τα φάρμακα:

« Στόχος της Ιατρικής τέχνης είναι να θεραπεύει με φρόνηση μάλλον παρά με τόλμη, με ήπιο μάλλον παρά με βίαιο τρόπο».

« Κάθε ασθένεια έχει τη δική της φύση ( ιδιαιτερότητα) και τη δική της δύναμη».

« Κάθε αρρώστια έχει τη δική της αιτία και καμία δεν γεννιέται χωρίς φυσική αιτία».

« Οι αρρώστιες δεν εμφανίζονται αμέσως, αλλά εξελισσόμενες σιγά σιγά εκδηλώνονται με σφοδρότητα».

« Από τις ασθένειες πολλές προέρχονται από τη διατροφή, άλλες από τον αέρα που αναπνέουμε και ζούμε».

« Φάρμακο πρέπει να χορηγεί κανείς ανάλογο με την κατάσταση του αρρώστου, εξετάζοντας τι αντοχή διαθέτει».

« Τα καλύτερα για την υγεία είναι εκείνα που, αν και εισάγονται σε πολύ μικρή ποσότητα, κρίνονται αρκετά( επαρκούν)».

Αυτά είναι λίγα από τα γνωμικά του μεγάλου ιατρού και ανθρωπιστή Ιπποκράτη. Είναι οι αρχές στις οποίες δυστυχώς δεν στηρίχτηκε ,κατά τα φαινόμενα, η δομή και η σκέψη της σύγχρονης ιατρικής. Δίνοντας έμφαση σε αυτό μπορούμε να κατανοήσουμε πόσο σημαντική είναι η θεμελίωση της σωστής βάσης για μια επιστήμη που θα έχει ως επίκεντρο τον άνθρωπο και την φύση του και όχι την επίτευξη παράπλευρων συμφερόντων που ως σκοπό έχουν να εξυπηρετήσουν άλλες ατζέντες και φαινόμενα. Πάνω σε σαθρό υπόστρωμα στηρίχτηκε η σύγχρονη ιατρική η οποία έχει βασιστεί πάνω στην υλιστική εξήγηση του ανθρώπινου σώματος και όλες οι τεχνολογίες που ανέπτυξε αφορούν μόνο το ένα κομμάτι της ανθρώπινης υπόστασης και γι’ αυτό σήμερα παρατηρούμε ότι έχει έρθει σε ένα τέλμα όσον αφορά την εξέλιξη της. Πάνω σε αυτές τις κατευθύνσεις στηρίχθηκε η τεχνολογία των εμβολίων και διάφορων λοιπών φαρμακευτικών σκευασμάτων.

Σήμερα η παραγωγή των εμβολίων² στηρίζεται κατά κύριο λόγο στην γενετική μηχανική. Ο σχεδιασμός των εμβολίων²περιλαμβάνει τα εξής:

α) εμβόλια με ολόκληρους μικροοργανισμούς(αδρανοποιημένα νεκρά η ζωντανά εξασθενημένα μη λοιμογόνα βακτηριακά κύτταρα ή ιικά σωματίδια.

β) εμβόλια με απομονωμένα μακρομόρια.Αυτά τα εμβόλια αναπτύχθηκαν προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι κίνδυνοι που συνδέονται με τα εξασθενημένα ή αδρανοποιημένα εμβόλια με ολόκληρους μικροοοργανισμούς. Τρία είδη αυτού του τύπου εμβολίων χρησιμοποιούνται σήμερα: αδρανοποιημένες εξωτοξίνες, πολυσακχαρίτες του ελύτρου και ανασυνδιασμένα μικροβιακά αντιγόνα. Τα παραπάνω φτιάχνονται με την συμβολή της γενετικής μηχανικής και σε λίγο καιρό θα χρησιμοποιηθούν και συνθετικά πεπτίδια προκειμένου να συμβάλλον στην ανοσοποίηση του ανθρώπινου οργανισμού.

γ) εμβόλια με γενετικά τροποποιημένους φορείς.Εδώ, αξίζει να αναλύσουμε τον τρόπο που δημιουργούνται τα συγκεκριμένα εμβόλια. Τα γονίδια που κωδικοποιούν για τα κυριότερα αντιγόνα ( αντίγονα είναι κάθε ουσία που δεσμεύεται από ένα αντίσωμα ή έναν υποδοχέα των Τ λεμφοκυττάρων μας) ορισμένων ιδιαίτερα παθογόνων μικροοργανισμών είναι δυνατόν να εισαχθούν μέσα σε εξασθενημένους ιούς ή βακτήρια. Αυτοί οι μικροοργανισμοί έχουν ρόλο φορέα, ο οποίος θα πολλαπλασιαστεί μέσα στον ξενιστή και θα εκφράσει το προϊόν του γονιδίου.

Ποιοι είναι αυτοί οι φορείς; Μερικοί από αυτούς είναι: ο ιός της δαμαλίτιδας, ο ιός της γρίπης των πτηνών, ο ιός της πολιομυελίτιδας, αδενοϊοί, στελέχη της Samlonella, ο ιός της ευλογιάς και πολλοί άλλοι φορείς ιοί και βακτήρια. Ένα ιδιαίτερο παράδειγμα που θα μας κάνει όλους να σκεφτούμε για την ανάπτυξη αυτής της τεχνολογίας είναι η χρήση εξασθενημένων στελεχών Salmonella στα οποία έχουν εισαχθεί γονίδια του βακτηρίου που προκαλεί την χολέρα!

δ) εμβόλια DNA.Αυτή η μέθοδος εμβολιασμού συνιστάται στην άμεση ενδομυϊκή χορήγηση πλασμιδιακού DNA. Το πλασμίδιο αποτελεί έναν γενετικό φορέα που χρησιμοποιείται από την γενετική μηχανική ώστε να εισάγει σε αυτό οποιοδήποτε γονίδιο θέλει ώστε να εισαχθεί σε έναν οργανισμό και αυτό με την σειρά του να εισάγει το γονίδιο στο γενετικό υλικό του οργανισμού. Αποτελεί την αρχή της μεθόδου για την δημιουργία γενετικά μεταλλαγμένων προϊόντων είτε αυτά είναι ζωικά είτε αυτά είναι φυτικά. Τα μυϊκά κύτταρα λοιπόν προσλαμβάνουν αυτό το πλασμιδιακό DNA και το εκφράζουν προκειμένου να ενεργοποιήσουν το ανοσοποιητικό μας! Αποτελεί σύμφωνα με την επιστημονική κοινότητα μια πολύ καλά υποσχόμενη λύση για τον μελλοντικό εμβολιασμό!

Σε συνδυασμό με τα πρόσθετα και τα συντηρητικά που χρησιμοποιούνται στα εμβόλια, όπως αυτό της θυμεροσάλης, ένα συντηρητικό που ενοχοποιήθηκε για την σχέση του με τον αυτισμό από τον παιδοψυχολόγο Leo Kanner το 1930 ή του υδραργύρου και του αλουμινίου που συνδέονται με την νόσο του Alzheimer εγείρουν έντονα τον προβληματισμό κάθε σκεπτόμενου ανθρώπου και επιστήμονα που αναρωτιέται που σκοπεύουν όλα αυτά.

Διότι αμφιβάλλω εάν αυτά τα τόσο τεχνητά κατασκευασμένα εμβόλια που δεν συνάδουν με την ανθρώπινη φυσιολογία έχουν ως στόχο την υγεία και την προστασία μας αλλά αντιθέτως αποτελούν μυστικές ατζέντες που επιδιώκουν τον έλεγχο του ανθρώπινου πληθυσμού. Η στροφή προς την γενετική μηχανική και η επιστημονική «μανία» για αποκωδικοποίηση των ιδιοτήτων του γενετικού υλικού, και κατά πόσο αυτό συνδέεται με την χειραγώγηση και τον νοητικό έλεγχο, δεν ανήκουν πλέον στην επιστημονική φαντασία αλλά αποτελούν ίσως εκείνα τα «σημεία» που θα μας αφυπνίσουν για τους διάφορους σκοπούς τους.

Η στροφή προς της ανθρώπινη πλευρά με μια ευαισθητοποίηση η οποία θα έχει ως υπόβαθρό τον σεβασμό της ανθρώπινης οντότητας είναι και αποτελεί μια επιτακτική ανάγκη. Οι άνθρωποι δεν είναι νούμερα, ούτε δείγματα για στατιστικές αναλύσεις και πειραματισμούς αλλά αποτελούν ενεργειακά όντα, ατομικότητες που εκδηλώνουν το κοσμικό. Οφείλουμε να αναθεωρήσουμε τις απόψεις μας για την ανθρώπινη φυσιολογία και να δούμε με μια σκοπιά ενεργειακή την ανθρώπινη φυσιολογία και υγεία. Στο βιβλίο του μεγάλου Ομοιοπαθητικού κ. Βυθούλκα η Νέα Διάσταση στην Ιατρική¹διαβάζουμε στο κεφάλαιο που μιλάει για το σύστημα άμυνας του οργανισμού τα εξής:

« Ο άνθρωπινος οργανισμός εμπεριέχει έναν πολυσύνθετο αμυντικό μηχανισμό που βοηθά στην διατήρηση της καλύτερης δυνατής ισορροπίας. Ο μηχανισμός αυτός υπερβαίνει τα επιμέρους οργανικά του συστατικά και λειτουργεί σ’ ένα ενεργειακό επίπεδο».

«Οι ασθένειες δεν υποδηλώνουν τίποτα άλλο παρά την ενεργοποίηση και την επακόλουθη εκδήλωση των εγγενών προδιαθέσεων του οργανισμού ως απάντηση στις πιέσεις ( στρες)».

« Η συνολική απάντηση ενός οργανισμού σε στρες δημιουργεί ένα σύνολο συμπτωμάτων εξατομικευμένο και μοναδικό για κάθε συγκεκριμένο ασθενή. Σύμφωνα με αυτήν την αρχή, είναι αδύνατο να υπάρχει μια γενική, καθολική θεραπεία για ένα συγκεκριμένο τύπο διαταραχής».

« Όταν ένα έντονο ερέθισμά ασκεί ισχυρή επίδραση στον οργανισμό, η οδός της « οριακής ισορροπίας» ξεπερνιέται και ο οργανισμός μετακινείται μέσω ενός « κβαντικού άλματος» προς μια νέα δομή μικρότερης συνάφειας και μεγαλύτερης σύγχυσης. Φαίνεται ότι για κάθε δεδομένη κατάσταση υγείας υπάρχουν πολλές πιθανότητες ( δυνατές θέσεις) στις οποίες ο οργανισμός μπορεί να καταλήξει μέσω ενός «κβαντικού άλματος», όταν βρίσκεται κάτω από την πίεση του οριακού ερεθίσματός».

« Η « οριακή ισορροπία» ως όρος περιγράφει την λεπτή, ευαίσθητη ισορροπία μεταξύ των βαθμών υγείας. Είναι γνωστό ότι οι τροχιές των ηλεκτρονίων νοούνται ως ενεργειακές περιοχές ή ως στάσιμα κύματα σύμφωνα με την κβαντική θεωρία. Επίσης γνωρίζουμε ότι τα ηλεκτρόνια αλλάζουν τροχιά ωθούμενα από έναν από τους παρακάτω παράγοντες:

α. εξωτερική διέγερση ( ενεργειακό περίσσευμα ή απώλεια),

β. πυρηνικές αναταραχές.

« Η προφανής εξαφάνιση και επανεμφάνιση του ηλεκτρονίου μεταξύ δυο τροχιών οφείλεται στο γεγονός ότι το ηλεκτρόνιο δεν έχει ταυτότητα παρά μέσω ενός πυρηνικού στάσιμου κύματος ( δηλαδή μιας ενεργειακής περιοχής-ζώνης)».

Όσον αφορά τον οργανισμό, η εξωτερική διέγερση μπορεί να παρομοιαστεί με το εκλυτικό αίτιο και οι πυρηνικές αναταραχές με τις εγγενείς προδιαθέσεις. Μια πηγή έντασης μπορεί να νοηθεί σαν ένα « ηλεκτρόνιο» που αποφασίζει για την υγεία ή την ασθένεια. Δεν έχει καμία « ταυτότητα» ή δύναμη από μόνη της. Είναι μια ανύπαρκτη οντότητα όσον αφορά την πλευρά του οργανισμού, αλλά αποκτά ισχύ από τη στιγμή που θα υπάρξει κάποια έλξη ανάμεσα σε αυτήν και τον οργανισμό οπότε και θα υπάρξει ένας ισχυρός δεσμός μεταξύ τους.

Με άλλα λόγια, η ισχύς τις αντλείται και εκδηλώνεται από την ειδική ευαισθησία του οργανισμού προς την πηγή έντασης. Μια τέτοια πηγή μπορεί να είναι αρκετά τοξική και, παρ’ όλα αυτά, να μην έχει την ικανότητα να προκαλεί κάποιες αλλαγές σ’ ένα συγκεκριμένο οργανισμό.

Μόνο όταν οι εσωτερικές συνθήκες του οργανισμού γίνουν καλοί δέκτες για την ανάπτυξη ενός συγκεκριμένου παθολογικού παράγοντα, ξεκινά η διαδικασία της ασθένειας. Ο ιός ή το βακτηρίδιο μπορεί να βρίσκεται μέσα στον οργανισμό μας χωρίς να προκαλεί την εμφάνιση της ασθένειας.Για παράδειγμα γιατί εμφανίζεται ένα κρυολόγημα ή μια γριππώδης κατάσταση, όταν καταπονούμε τον εαυτό μας; Είναι φυσικό να υποθέσουμε ότι για να αναπτυχθεί ο ιός ή το μικρόβιο και να προσβάλλει τον οργανισμό, χρειάζεται πρώτα να μειωθεί η αντίσταση του μέχρι κάποιο σημείο. Οι αντιλήψεις αυτές είναι κοινοί τόποι, σχεδόν παγκόσμια αποδεκτές σήμερα και όμως δε λαμβάνονται υπόψη στην έρευνα ή τη θεραπευτική και είτε αγνοούνται, είτε παρανοούνται».

Η θεώρηση της ενεργειακής μας υπόστασης αποτελεί ένα νέο μοντέλο που μπορεί να δώσει νέες διαστάσεις στην ιατρική θεώρηση. Ένα μοντέλο στο οποίο θα βασίζεται σε ένα μοντέλο γνώσης και ολιστικής θεώρησης παρά σε ένα μοντέλο πίστης. Διότι η ιατρική έτσι πως εξασκείται σήμερα βασίζεται σε ένα μοντέλο πίστης που βλέπει μέσα από ένα παραμορφωμένο καθρέπτη την ανθρώπινη υγεία αντί να βασίζεται σε ένα σύστημα γνώσης που μελετά χωρίς αγκυλώσεις τον ανθρώπινο οργανισμό.

> Η ειδίκευση και η συνεχής εξειδίκευση καταλήγει σε α-στοχία καθώς δεν δύναται μετά να συνδεθούν τα ευρήματα και η σχέση του ειδικού με το γενικό. Έτσι και με τα εμβόλια, η λάθος αντίληψη του τρόπου που δρα το ανοσοποιητικό δημιούργησε μια μορφής παράνοια ότι ο εμβολιασμός είναι επιτακτική ανάγκη για την επιβίωση του ανθρώπου, όταν δεδομένα δείχνουν ότι οι εμβολιασμοί όχι μόνο δεν κατάφεραν να επιτύχουν τον αρχικό στόχο, αλλά συν τοις άλλοις σχετίζονται με την εμφάνιση πληθώρας νόσων στην Δυτική κοινωνία όπως είναι ο αυτισμός, τα αυτοάνοσα, ψυχικές διαταραχές, καρκίνος και πολλές άλλες που αποτελούν διαταραχή της ομοιοδυναμικής του οργανισμού.

Ενός οργανισμού, που κάτω από πίεση προσπαθεί να ισορροπήσει παρά τις συνεχείς επιθέσεις, και εν τέλει καταρρέει οδηγώντας πολλές φορές σε αυτοάνοσα νοσήματα, μια κατάσταση στην οποία ο οργανισμός στρέφεται εναντίον του ίδιου του εαυτού του.

Σε αυτήν την κρίσιμη εποχή για την ανθρωπότητα καλούμαστε να αναθεωρήσουμε το παλιό, εκείνο που έχει δημιουργήσει περισσότερα αδιέξοδα από ότι λύσεις, εκείνο που έχει φέρει την ανθρωπότητα στο τέλμα και την δυστυχία. Η φύση μας παρέχει απλόχερα όλα τα υλικά και τις ενέργειες της για να ζήσουμε ειρηνικά και ανθρώπιναμε αγάπη και συμπόνια για τους γύρω μας και το περιβάλλον. Η επιστήμη είναι ένα μεγάλο στοίχημα για την ανθρωπότητα και παρόλο την πορεία που ακολουθεί στις μέρες μας ο Ιπποκράτης μας δίνει το εξής μήνυμα: « Όπου υπάρχει αγάπη προς τον άνθρωπο, υπάρχει και αγάπη για την επιστήμη ( το λειτούργημα)».

© Ιωάννης-Αλέξανδρος Γαμπιεράκης: Tελειοφοιτος Βιολογίας, Παν/μιο Αθηνων

Βιβλιογραφία

1. Η Νέα Διάσταση στην Ιατρική Εκδόσεις Μαράθια Αθήνα 2000, Γεώργιος Βυθούλκας

2. Ανοσολογία Ιατρικές Εκδόσεις Πασχαλίδη Richard Goldsby, Thomas Kindt, Barbara Osborne, Janis Kuby

3. Ιπποκράτης ο Κώος και Ιπποκρατικός Όρκος, Μανόλης Κιακόπας , Έκδοση του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Κω Αθήνα 1996

4. Από το περιοδικό «Ομοιοπαθητική Ιατρική», τεύχος 19 το άρθρο του Dr Kris Gaublomme Εμβολιασμοί: το κάλεσμα των σειρήνων

5. Εισαγωγή στην αναπτυξιακή Βιολογία και Ιστολογία Επιστημονικές Εκδόσεις Παρισιάνου Αθήνα 2007 Σταύρος Κουσουλάκος

Read More