Εκείνη την μακρινή εποχή σχεδόν τέσσερις χιλιάδες χρόνια από σήμερα η Ελλάς ήταν ένα απέραντο μέρος με αχανή και πανέμορφα δάση, με ορμητικά ποτάμια και γάργαρα νερά. Σε αυτή τη χώρα όπου και εαν γυρνούσες τα μάτια σου αντίκρυζες ιερά άλση, ιερά ποτάμια και λόφους που αργότερα χτίσθηκαν ναοί στάδια, βωμοί, θέατρα και πανέμορφες πόλεις και χωριά. Οι θρύλοι της και οι παραδόσεις πολύ έντονες, σαγήνευαν τον όποιο περαστικό επισκέπτη σε κάθε του βήμα. Μία χώρα με θεούς, δαίμονες και Μούσες, γεμάτη με ήρωες και γενναίους μαχητές, μία χώρα ζωντανή απ;o άκρη εις άκρη με κατοίκους δραστήριους, τολμηρούς και περήφανους. Ένα κομμάτι αυτής της χώρας λοιπόν ήταν και είναι και η Μακεδονία, γη ιερή και ηρωϊκή μιας και μυθολογείται ότι οι Μακεδόνες που την κατοίκησαν (και την κατοικούν)
κρατούσαν από την γενιά του Ηρακλέους. Μια χώρα η οποία κατοικήθηκε για πρώτη φορά από Έλληνες με επίγνωση της καταγωγής τους (της Ελληνικής και μόνο αυτής), με Ελληνικά ήθη και έθιμα και γλώσσα Ελληνική (Δωρική διάλεκτος), με Έλληνες ήρωες και θεούς, με Ελληνική παιδεία και Ελληνικό τρόπο ζωής. Βλέπετε τότε οι Έλληνες χωρίζονταν στις διάφορες Ελληνικές φυλές (π.χ. Ίωνες, Αχαιοί, Δωριείς, Αιολείς κ.α.) αλλά ταυτόχρονα αναγνώριζαν αλλήλους ως Έλληνες που η γλώσσα τους, ο πολιτισμός τους και ο τρόπος ζωής τους, τους έκανε να ξεχωρίζουν από τους υπόλοιπους λαούς τους οποίους επονόμαζαν βάρβαρους.
Το όνομα Μακεδών - Μακεδνός - Μακέτης και Μακεδονία - Μακετία ή Μακητία τι σημαίνει και σε ποιες αναφορές αρχαίων το βρίσκουμε! Το όνομα Μακεδονία - Μακεδνία και οι κάτοικοι Μακεδόνες - Μακεδνοί αναφέρεται από τον Ηρόδοτο (Α,56) και έχει ρίζα γνήσια Ελληνική, ανατρέχοντας στα διαθέσιμα λεξικά βλέπουμε:
α) Μακεδών = Μακηδών = Μακεδνός (εκ του μηκεδανός - μακεδανός) = Μακέτης = Μακεδόνας = μακρός, υψηλός, δωρικός, ψηλός και αδύνατος (σύμφωνα με τα λεξικά Δημητράκου, Μπαμπινιώτη, Μπαλτά Χαρ.), συνδέονται λεξιλογικά με τις λέξεις μάκος (δωρικός τύπος του μήκος) και μακρός. Πιο συγκεκριμένα η λέξη Μακεδόνες - Μακεδών αναλύεται σε
μακί (μάκρος) + κεδών (πιθανών μακεδονικός - δωρικός τύπος της λέξεως χθών = γη) σύμφωνα με το λεξικό της νέας Ελληνικής του κ. Γ. Μπαμπινιώτη. Επίσης σύμφωνα με τον JP Hofmann Μακεδνός -οί - Μακεδόνας -όνες = εκ του μακεδανός - μηκεδανός = “ Οι κατοικούντες εις υψηλήν ορεινήν χώραν”. Το μεγάλο λεξικό του liddel scott αναγράφει τα εξής μακεδνός, ή, όν= μηκεδανός, μακρός, υψηλός, αίγειρος Οδ. Η106, ελάται Νικ. Θηρ. 472, νάπαι Λυκοφρ. 1273 στην λέξη ο Μακέτης, ου = ο Μακεδών με θυληκό η Μακέτις - ιδος και η Μακέτια - Μακητία είναι η Μακεδονία.
β) Μακετία = Μακεδνία = Μακεδονία = τοπωνύμιο, ήταν η μακρά, υψηλά κείμενη, βόρεια, ορεινή χώρα. (σύμφωνα με τα ως άνω αναφερθέντα λεξικά) προερχόμενο ετυμολογικά όπως το Μακεδνός - Μακεδόνας.
γ) Από το Perseus Project (Perseus Digital Library) έχουμε και τα εξής:
- Μᾰκέτης, ου, ὁ,
= Μακεδών, Gell.9.3, etc.:—fem. Μᾰκέτις, ιδος, Str. 10.4.10, AP7.49 (Bianor); or Μᾰκέτη, ib.51 (Adaeus).
Μᾰκηδών, όνος, ὁ, poet. for Μακεδών, Hes.Fr.5.2 (pr. n. of eponymous hero<*>), Call.Del.167; Μακηδονίη, ἡ, Hermesian.7.65, Epigr. ap. Paus.1.13.3.
μᾰκεδνός, ή, όν,
= μηκεδανός, tall, taper, αἴγειρος Od.7.106; ἐλάται Nic.Th.472; νάπαι Lyc.1273: as pr. n. of the Dorians, Δωρικόν τε καὶ M. ἔθνος Hdt.8.43, cf. 1.56; M. σκῦλα Hsch. (who glosses it by
οὐράνια καὶ μεγάλα)
Ξεκινώντας από τον Ηρόδοτο στο βιβλίο του Κλειώ (Α,56) διαβάζουμε:
Μετὰ δὲ ταῦτα ἐφρόντιζε ἱστορέων τοὺς ἂν Ἑλλήνων δυνατωτάτους ἐόντας προσκτήσαιτο φίλους. Ἱστορέων δὲ εὕρισκε Λακεδαιμονίους τε καὶ Ἀθηναίους προέχοντας, τοὺς μὲν τοῦ Δωρικοῦ γένεος, τοὺς δὲ τοῦ Ἰωνικοῦ. Ταῦτα γὰρ ἦν τὰ προκεκριμένα, ἐόντα τὸ ἀρχαῖον τὸ μὲν Πελασγικόν, τὸ δὲ Ἑλληνικὸν ἔθνος. Καὶ τὸ μὲν οὐδαμῇ κω ἐξεχώρησε, τὸ δὲ πολυπλάνητον κάρτα. Ἐπὶ μὲν γὰρ Δευκαλίωνος βασιλέος οἴκεε γῆν τὴν φθιῶτιν, ἐπὶ δὲ Δώρου τοῦ Ἕλληνος τὴν ὑπὸ τὴν Ὄσσαν τε καὶ τὸν Ὄλυμπον χώρην, καλεομένην δὲ Ἱστιαιῶτιν· ἐκ δὲ τῆς Ἱστιαιώτιδος ὡς ἐξανέστη ὑπὸ Καδμείων, οἴκεε ἐν Πίνδῳ, Μακεδνὸν καλεόμενον· ἐνθεῦτεν δὲ αὖτις ἐς τὴν Δρυοπίδα μετέβη, καὶ ἐκ τῆς Δρυοπίδος οὕτως ἐς Πελοπόννησον ἐλθὸν Δωρικὸν ἐκλήθη. Δηλαδή:
Αμέσως φρόντισε (ο Κροίσος) να μάθει ποιοι από τους Έλληνες ήταν οι ισχυρότεροι για να τους κάνεις συμμάχους του. Πληροφορήθηκε ότι οι κυριότερες φυλές ήταν οι Λακεδαιμόνιοι, που ήταν δωρικού γένους, και οι Αθηναίοι που ήταν ιωνικού γένους. Και οι δύο ξεχώριζαν από τους υπόλοιπους. Οι Αθηναίοι κρατούσαν από το Πελασγικό Έθνος και οι Λακεδαιμόνιοι από το Ελληνικό. Οι πρώτοι δεν μετακινήθηκαν καθόλου από τα μέρη τους ενώ οι δεύτεροι είχαν περιπλανηθεί πολύ. Όταν βασίλευε ο Δευκαλίων, οι Λακεδαιμόνιοι κατοικούσαν στη Φθιώτιδα και όταν βασίλευε ο Δώρος, ο υιός του Έλληνα, είχαν κατοικήσει τη χώρα γύρω από την Όσσα και τον Όλυμπο, που τώρα ονομάζεται Ιστιαιώτιδα. Όταν οι Κάδμειοι τους έδιωξαν από εκεί, πήγαν να κατοικήσουν στη Πίνδο, όπου ονομάστηκαν Μακεδνοί. Από εκεί έφυγαν και πήγαν στη Δρυοπίδα και μετά στη Πελοπόννησο, όπου ονομάστηκαν Δωριείς.
Δεν πρέπει να παρανοήσουμε τον Ηρόδοτο που λέει ότι οι Λακεδαιμόνιοι κρατούσαν από το Ελληνικό έθνος μιας και ο Ηρόδοτος αντιλαμβάνεται ως Έλληνες μόνο τους Δωριείς. Αλλά ως Ελληνικά φύλα υπήρχαν και άλλα και ήταν αυτά που έπαιρναν μέρος στην Αμφικτιονία. Οι Αθηναίοι μπήκαν στην Αμφικτιονία στα χρόνια του Σόλωνα. Είναι ξεκάθαρη πιστεύω η αναφορά του Ηροδότου για το Μακεδνόν έθνος και η άμεση σχέση του με το Δωρικό γένος και με το Ελληνικό γένος. Ας κρατήσουμε αυτή την πληροφορία για αργότερα.
Ακόμα δυο ενδιαφέροντα απόσπασματα που μας δίνουν μια διαφορετική προσέγγιση για το Μακεδονικό έθνος - φυλή είναι αυτό του Ελλάνικου
δια στόματος Στέφανου Βυζάντιου και του Ησίοδου στο βιβλίο Γυναικών κατάλογος:
<Μακεδονία> ἡ χώρα, ἀπὸ Μακεδόνος τοῦ Διὸς καὶ Θυίας τῆς Δευκαλίωνος, [ὥς φησιν Ἡσίοδος ὁ ποιητής ἡ δ' ὑποκυσαμένη Διῒ γείνατο τερπικεραύνῳ υἷε δύω, Μάγνητα Μακηδόνα θ' ἱππιοχάρμην, οἳ περὶ Πιερίην καὶ Ὄλυμπον δώματ' ἔναιον. ἄλλοι δ' ἀπὸ Μακεδόνος τοῦ Αἰόλου, ὡς Ἑλλάνικος ἱερειῶν πρώτῃ τῶν ἐν Ἄργει “καὶ Μακεδόνος [τοῦ] Αἰόλου οὕτω νῦν Μακεδόνες καλοῦνται, μόνοι μετὰ Μυσῶν τότε οἰκοῦντες”. λέγεται δὲ καὶ Μακεδονίας μοῖρα <Μακετία,> ὡς Μαρσύας ἐν πρώτῳ Μακεδονικῶν “καὶ τὴν Ὀρεστείαν δὲ Μακετίαν λέγουσιν ἀπὸ τοῦ Μακεδόνος”. ἀλλὰ καὶ τὴν ὅλην Μακεδονίαν Μακετίαν οἶδεν ὀνομαζομένην Κλείδημος ἐν πρώτῳ Ἀτθίδος “καὶ ἐξῳκίσθησαν ὑπὲρ τὸν Αἰγιαλὸν ἄνω τῆς καλουμένης Μακετίας”.] τὸ ἐθνικὸν Μακεδών ὁμοφώνως τῷ κτιστῇ, κοινὸν τῷ γένει, καὶ Μακεδονίς θηλυκῶς, καὶ Μακεδών ἀντὶ τοῦ Μακεδονικός. λέγεται καὶ Μακεδόνιος καὶ Μακεδονικὴ ἡ χώρα. λέγεται καὶ Μακέτης ἀρσενικῶς καὶ Μακέτις γυνὴ καὶ Μάκεσσα ἐπιθετικῶς, ὡς Ἡρακλείδης, καὶ Μάκεττα διὰ δύο <ττ> καὶ δι' ἑνὸς <τ>. Από το πρόγραμμα TLG στον συγγραφέα Stephanus Gramm. (Στέφανος Βυζάντιος) / Ethnica (epitome) - Εθνικά (επιτομή) σελίδα 427 σειρά 15 έως σελίδα 428 και σειρά 10. λήμμα Μακεδονία.
Δηλαδή:
“Μακεδονία” η χώρα, από τον υιό του Δία και της Θυίας, Μακεδόνα, όπως μαρτυρεί και ο ποιητής Ησίοδος, ο Δίας με τη Θυία έκαναν δύο παιδιά τον Μακεδόνα και τον Μάγνητα...
Και όπως λέει και ο Ελλάνικος ότι ο Μακεδών ο γενάρχης δηλαδή των Μακεδόνων, ήταν υιός του Αιόλου... (Πράγματι η Μακεδονική διάλεκτος έχει πολλά κοινά σημεία με την Αιολική διάλεκτο επαληθεύοντας τα λεγόμενα του Ελλάνικου. Αυτή η συγγενική σχέση προέρχεται από παλαιά γειτονία των δύο Ελληνικών φύλων...)
Από την γενικά αποδεκτή έννοια απέχουν κάποιοι άλλοι συγγραφείς οι οποίοι αναφέρουν άλλες γενεολογίες για τον Μακεδόνα και την Μακεδονία. Συγκεκριμένα ο ψευδο - Σκύμνος στον στίχο 622 μας λέει: Ὑπὲρ τὰ Τέμπη δ' ἔστιν ἡ τῶν Μακεδόνων χώρα παρὰ τὸν Ὄλυμπον ἑξῆς κειμένη, ἧς φασι βασιλεῦσαι
Μακεδόνα γηγενῆ! Δηλαδή ο Μακεδών ο γενάρχης της Μακεδονίας ήταν γηγενής! Επίσης ο Ψευδο Απολλόδωρος και ο Αιλιανός αναφέρουν μια άλλη χαμένη παράδοση κατά την οποία ο
Μακεδών ήταν υιός του Λυκάονος. Ο Ισοκράτης αν και υπήρξε πολέμιος της Μακεδονικής ηγεμονίας αναφέρει σε απόσπασμά του
«Ομολογείται μεν γαρ την Μακεδονίαν πόλιν αρχαιοτάτην είναι και ελληνικοτάτην και μεγίστην και πάσιν ανθρώποις ονομαστοτάτην» Υπάρχει ακόμη μία παράδοση σοζώμενη υπό της Ωγυγίας (Τόμος Β΄ σελίδα 294) του Αθανάσιου Σταγειρίτου για τον Μακεδόνα η οποία μας λέει ότι ο Μακεδών ήταν αδερφός του Οσίριδος βασιλέα πανάρχαιον της Αιγύπτου, ο οποίος αφού συνέταξε στράτευμα μέγαν υπό του στρατηγού Ηρακλέους(!), μαζί με τους αδερφούς του Άνουβι και Μακεδόνα καθώς και τον Πάνα ξεκίνησε εκστρατεία εκπολιτισμού πολλών περιοχών ανα την υφήλιο... Αναφέρεται επίσης στον Μακεδόνα και λέει ότι φορούσε ως κάλυμα της κεφαλής του μία λεοντή (όπως ο Ηρακλής) και στον Άνουβι ότι φορούσε κεφαλή κυνός (διαυτό τον λόγο και ζωγραφίζεται ως κυνοκέφαλος θεός από τους Αιγυπτίους) Η συγκεκριμένη μαρτυρία σώζεται από τον Διόδωρο τον Σικελιώτη στο Ι’ 18!
