ΕΛΛΑΔΑ

ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΟΙ ΤΑΦΟΙ ΤΗΣ ΡΩΞΑΝΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ Δ;

Μπροστά σε μια μεγάλη αρχαιολογική ανακάλυψη πιθανόν να βρίσκονται τα συνεργεία της ΚΗ’ Εφορείας Κλασσικών Αρχαιοτήτων Σερρών..... Μετά από έρευνες ετών και αξιοποιώντας την ιστοριογραφία και τις προφορικές παραδόσεις της περιοχής, οι αρχαιολόγοι κατέληξαν σε μία «τούμπα» σε αγροτική περιοχή του Δήμου Αμφίπολης.

ΟΔΗΓΟΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ

Πολλοί φίλοι και φίλες μου έχουν ζητήσει να γράψω ένα αρθρο με "Οδηγίες Επιβίωσης",γιατί μπορεί σύντομα να αντιμετωπίσουμε δύσκολες καταστάσεις που να οφείλονται σε διάφορους λόγους,όπως πτώχευση και στάση πληρωμών,περίεργα και πρωτόγνωρα γεωφυσικά φαινόμενα και εγώ δεν ξέρω τι άλλο.

ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ 16/10/1912

Το έργο της απελευθέρωσης της Κατερίνης ανατέθηκε στην 7η Μεραρχία του Στρατού Θεσσαλονίκης, που είχε διοικητή το Συνταγματάρχη (ΠΒ) Κλεομένη Κλεομένους. Στις.. 15 Οκτωβρίου 1912 εκδόθηκε η Διαταγή των Επιχειρήσεων.

ΠΛΑΝΗΤΕΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ

Οι πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος είναι 8. Ερμής, Αφροδίτη, Γη, Άρης, Δίας, Κρόνος, Ουρανός και Ποσειδώνας. Και έχουνε όλοι αρχαία ελληνικά ονόματα προς τιμήν των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων που θεμελίωσαν την αστρονομία. Ας γνωρίσουμε λοιπόν τα μυθικά πρόσωπα των οποίων τα ονόματα πήραν οι πλανήτες.

Η ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ

Αν καλούσαμε στις μέρες μας σ’ ένα γεύμα κάποιους αρχαίους Έλληνες όπως τον... Ηρόδοτο, τον Ηρακλή ή τον Αριστοφάνη..

Κυριακή 21 Οκτωβρίου 2012

Ο ΔΙΑΜΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

του Γιώργου Ανδρουτσόπουλου
 Από το περιοδικό CRASH Σεπτεμβρίου 2012
 Αν κατά την αρχαιότητα την Αίγυπτο τη «χτύπησαν» οι «Επτά πληγές του Φαραώ», στη σύγχρονη Ελλάδα δεν είναι λίγοι εκείνοι που επιμένουν να δημιουργήσουν τις «Τέσσερις πληγές του διαμελισμού», καθώς από την εποχή που σχηματίστηκε σε κράτος δεν χάνουν ευκαιρία να τις… πετσοκόψουν την εδαφική της ακεραιότητα είτε με «σχέδια επί χάρτου» είτε με μεθοδεύσεις που αποσκοπούν στο διαμελισμό της.
 Και μπορεί στην καθημερινότητα των Ελλήνων να μην έχουν σχηματιστεί τέτοιου είδους «απειλές», εντούτοις, αν σκύψουμε με προσοχή στα επιμέρους εθνικά μας προβλήματα, θα δούμε να κρέμονται απειλητικά πάνω από το κεφάλι μας τα… κεφάλια της ΛερναίαςΎδρας, που το καθένα θέλει να κατασπαράξει 
τη Θράκη, 
τη Μακεδονία, 
την ‘Ηπειρο, 
την Κρήτη, 
όπως και μερικά νησιά ακόμη. 
Και μπορεί, επίσης, όλα αυτά να προέρχονται από τη «βουλιμία» ξένων παραγόντων, αλλά είμαστε πια σε θέση να μετρήσουμε κι εμείς σύγχρονους Εφιάλτες που συνηγορούν, για τη δική τους σκοπιμότητα, στο διαμελισμό των εδαφών της πατρίδας μας.
 Και μπορεί κατά το παρελθόν να έχουν υποστηριχτεί αποσπάσεις ελληνικών εδαφών πριν καν αυτές περιέλθουν στην κυριαρχία της Ελλάδας, όπως η δημιουργία της Μεγάλης Βουλγαρίας, ως επακόλουθο της Συνθήκης του Αγίου Στεφάνου το 1878.
Η οποία και δεν εφαρμόστηκε ποτέ, καθώς διήρκεσε μόνο 120 ημέρες, προκάλεσε όμως επίσημα τη «βουλιμία» των Βουλγάρων, με αποτέλεσμα τις βιαιότητες σε βάρος του ελληνικού στοιχείου της Μακεδονίας και της Θράκης.
 Και αν η λήξη του Μακεδονικού Αγώνα, το 1908, αποτέλεσε και το τέλος αυτής της επί 30 χρόνια γενοκτονίας του ελληνικού στοιχείου, η εμμονή των Βουλγάρων για κατάκτηση των ελληνικών εδαφών συνεχίστηκε και με την κατοχή τμημάτωντης Μακεδονίας και της Θράκης, ως επακόλουθο της «συμμαχίας» τους με τους Γερμανούς κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, αλλά ως «απώτερη επιδίωξη» τερματίστηκε οριστικά πριν από λίγα χρόνια με την επίσημη ανακοίνωση από τη βουλγαρική πλευρά πως δεν συντρέχει πλέον λόγος επιβουλής ελληνικών εδαφών. 
Την περίοδο της Κατοχής
 Οι Γερμανοί, αμέσως μετά την κατάληψη και της Κρήτης (Μάιος 1941), τότε που ολόκληρη ή ελληνική επικράτεια βρέθηκε κάτω από την κατοχή των δυνάμεωντου Άξονα, διαίρεσαν την Ελλάδα σε τρία βασικά μέρη. 
Έτσι. η Ιταλία κατέλαβε τα Επτάνησα, ενώ στη Βουλγαρία παραχωρήθηκε αρχικά η ζώνη ανάμεσα στο Στρυμόνα και στο Νέστο, καθώς και τα νησιά Θάσος και Σαμοθράκη. 
Το τμήμα αυτό επεκτάθηκε αργότερα σχεδόν μέχρι την Αλεξανδρούπολη. 
Τόσο οι Ιταλοί στα Επτάνησα όσο και οι Βούλγαροι στην Ανατολική Μακεδονία και τη Θράκη επιχείρησαν να εφαρμόσουν πολιτική αφελληνισμού.
 Η υπόλοιπη χώρα διαιρέθηκε σε δύο ζώνες κατοχής, μία γερμανική και μία ιταλική. 
Η γερμανική ζώνη περιλάμβανε τα 2/3 του νομούΈβρου, την κεντρική και δυτική Μακεδονία, όλα τα νησιά του βόρειου Αιγαίου, εκτός από τη Θάσο και τη Σαμοθράκη, την Αττική, την Κρήτη (εκτός από το νομό Λασιθίου, που ήταν υπό ιταλική διοίκηση) και από τις Κυκλάδες… τη Μήλο. Η ιταλική ζώνη περιλάμβανε όλη την υπόλοιπη Ελλάδα. 
Το «Σχέδιο Κίσινγκερ» 
Για 20 σχεδόν χρόνια (δεκαετίες 70 και ’80) εκείνος που μεσουράνησε στη διεθνή πολιτική σκηνή δεν ήταν άλλος από τον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, Χάιντς Άλφρεντ Κίσινγκερ (Heinz Alfred Kissinger). 
Γεννημένος στη Γερμανία το 1923 από γονείς εβραϊκής καταγωγής, οι οποίοι το 1938 διέφυγαν στην Αμερική υπό την απειλή του ναζιστικού καθεστώτος, ακολούθησε αρχικά ακαδημαϊκή καριέρα στο Χάρβαρντ, αλλά παράλληλα συμμετείχε σε διάφορες κυβερνητικές υπηρεσίες και επιτροπές που αφορούσαν την εξωτερική πολιτική και ασφάλεια των Ηνωμένων Πολιτειών. Έτσι, το 1969 διορίστηκε Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας για τον Πρόεδρο Νίξον και ύστερα, κατά τη διάρκεια της Προεδρίας Φορντ, διετέλεσε και υπουργός Εξωτερικών, ενώ, μετά την εκλογή του Κάρτερ στην Προεδρία, ίδρυσε εταιρεία παροχής συμβουλών και συνέχισε τη σταδιοδρομία του ως ειδικός σε θέματα εξωτερικής πολιτικής και βραβεύτηκε με το Νόμπελ Ειρήνης το 1993.
Μόνο που για την Ελλάδα αποτέλεσε έναν από τους πιο βασικούς διαμορφωτές της «όρεξης» των γειτόνων μας για επιβουλή ελληνικών εδαφών, καθώς το «σχέδιο» του προέβλεπε το διαμελισμό της Ελλάδας. 
Το ένα κρατίδιο ξεκινά από την Άρτα και πάνω, με την ονομασία Μεγάλη Αλβανία. 
Το δεύτερο κρατίδιο έχει να κάνει με τα Σκόπια, όπου δημιουργείται το κράτος της Μακεδονίας, που φτάνει έως τη Λάρισα. 
Το τρίτο κρατίδιο είναι η Θράκη. 
Και όλα αυτά θα γίνουν σταδιακά με την «άλωση» των πολιτιστικών στοιχείων των Ελλήνων, καθώς ο Κίσινγκερ είχε δηλώσει ότι: 
«Ο λαός των Γκρεκών είναι αναρχικός και δύσκολος να τιθασευθεί. Γι αυτό πρέπει να τον χτυπήσουμε βαθιά στις πολιτιστικές του ρίζες. Τότε ίσως αναγκασθεί να συμμορφωθεί. 
Εννοώ να πλήξουμε τη γλώσσα του, τη θρησκεία του, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα, ώστε να εξουδετερώσουμε τη δυνατότητα του να αναπτυχθεί, να διακριθεί, να επικρατήσει, ώστε να μη μας παρενοχλεί στα Βαλκάνια, στην ανατολική Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή, σε όλη αυτή τη νευραλγική περιοχή στρατηγικής σημασίας για μας». 
Από τότε, είτε η δήλωση είναι αληθινή είτε όχι, τα όσα περιέγραψε τότε τα βλέπουμε έκτοτε να γίνονται σταδιακά πραγματικότητα από Σκοπιανούς, Αλβανούς και Τούρκους, ενώ τροφοδότησε και το «σχέδιο» του για αναπροσαρμογή των εδαφών των βαλκανικών χωρών. Περιληπτικά, το επονομαζόμενο «Σχέδιο Κίσινγκερ» προβλέπει τη λύση των προβλημάτων της Μέσης Ανατολής, της ανατολικής Μεσογείου και των Βαλκανίων, με τη δημιουργία μιας συνομοσπονδίας κρατών, των ε πονομαζομένων « Ηνωμένων Πολιτειών της Ανατολικής Μεσογείου» (ΗΠΑΜ). 
Συγχρόνως, ένα κομμάτι της Ε.Ε. που είναι ήδη ενταγμένο σε αυτή ή θεωρείται πεδίο μελλοντικής διεύρυνσης (Βαλκάνια), θα αποκοπεί ή θα αποτελέσει τμήμα μιας «χαλαρά συνδεόμενης» με αυτή πτέρυγας που θα εκτείνεται προς Ανατολάς.
 Σύμφωνα με κάποιες πληροφορίες, το «σχέδιο» άρχισε να εφαρμόζεται το 1989. 
Τότε προέβλεπε αρχικά το διακανονισμό του προβλήματος Ισραήλ-Παλαισπνίων, με τη «διάσπαση» του Ισραήλ, στόχος που παραλίγο να πραγματοποιηθεί πρόσφατα. 
Η δεύτερη φάση προέβλεπε διάσπαση της Γιουγκοσλαβίας, στόχος που έχει ήδη επιτευχθεί. 
Η τρίτη φάση θεωρείται ότι προωθεί την ομοσπονδοποίηση της Κύπρου (αφού πρώτα έχει διασπαστεί σε δύο «κρατίδια»), φάση που πραγματοποιείται αυτή τη στιγμή.
Εδώ όμως αρχίζουν τα πράγματα να γίνονται περισσότερο ενδιαφέροντα.
 Σύμφωνα με κάποιες εκτιμήσεις, το «Σχέδιο» στην αρχική του μορφή προέβλεπε ακόμη:
 ■ Αυτονόμηση Κρήτης. Δωδεκανήσων, νήσων του ανατολικού Αιγαίου και δυτικής Μικράς Ασίας.
 ■ Αυτονόμηση της ανατολικής, της δυτικής Θράκης και της νοτίου Βουλγαρίας. 
■ Αύξηση των εδαφών του κράτους των Σκοπίων με προσάρτηση της Μακεδονίας και της Θεσσαλίας. 
■ Αύξηση των αλβανικών εδαφών προς Νότο μέχρι καιτην Πρέβεζα.
 Ήδη, από το 1989, είχε αποκαλυφθεί ότι η άμβλυνση των ελληνοτουρκικών διαφορών θα έχει ως μακροπρόθεσμους στόχους:
 • Την αποστρατιωτικοποίηση των νήσων του Αιγαίου.
 • Την αποστρατιωτικοποίηση των τουρκικών ακτών της Μικράς Ασίας, μέχρι εκεί που, όπως λένε. δεν φτάνει πιο πέρα.
 • Την ίδρυση ελληνοτουρκικών επιχειρήσεων (τουριστικών, πετρελαϊκών, εμπορικών, βιομηχανικών) και την ίδρυση ζώνης ελεύθερου εμπορίου στο Αιγαίο και στις μικρασιατικές ακτές μεταξύ των δύο κρατών, στο πλαίσιο μιας «μεικτής ζώνης κυριαρχίας», που θα εξελιχθεί σε αυτόνομο «κρατίδιο-μαξιλάρι» των τοπικών διενέξεων, διεθνούς επιρροής και ελεγχόμενο από τον ΟΗΕ. 
Ανθελληνικές ΜΚΟ και Σόρος 
Έτσι, από τότε βλέπουμε τη δημιουργία εκείνων των φορέων που επιχειρούν την εφαρμογή του «Σχεδίου Κίσινγκερ». 
Κι αυτές δεν είναι παρά μια «συνομοταξία» Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (ΜΚΟ), οι οποίες δρουν με την οικονομική στήριξη του Τζορτζ Σόρος. 
Στην ουσία, πρόκειται για εκείνες τις ΜΚΟ που δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να συντάσσουν εκθέσεις περί ύπαρξης «τουρκικής», «μακεδονικής», «τσάμικης» και «βλάχικης» μειονότητας σε διάφορες περιοχές κυρίως της βόρειας Ελλάδας. Σε αρκετές περιπτώσεις, δεν διστάζουν επίσης να κατηγορήσουν το ελληνικό κράτος για παραβίαση «των δικαιωμάτων των μειονοτήτων», κάνοντας λόγο στα κείμενα τους για ελληνικό σοβινισμό, εθνικιστική υστερία και απάνθρωπη μεταχείριση των λαθρομεταναστών.
Τα ερωτήματα, για ορισμένες από αυτές τις ΜΚΟ, πολλαπλασιάζονται τα τελευταία χρόνια δημιουργώντας εύλογες υπόνοιες και απορίες, τόσο για τις πηγές χρηματοδότησης τους όσο και για τους σκοπούς που εξυπηρετούν. 
Ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τη χρηματοδότηση τους, αρκετές από αυτές εξασφαλίζουν τη βιωσιμότητα τους χάρη στη «γαλαντομία» του γνωστού μεγαλοχρηματιστή, κερδοσκόπου και «παγκόσμιου πολίτη», όπως αρέσκεται να αυτοαποκαλείται, Τζορτζ Σόρος.
 Και ποιος είναι ο Τζορτζ Σόρος, ο φίλος και συνδαιτυμόναςτου Κώστα Σημίτη και συνομιλητής του Γιώργου Παπανδρέου; 
Είναι ένας 80χρονος σήμερα Ουγγροαμερικανός επενδυτής, εβραϊκής καταγωγής, ο οποίος ονομαζόταν αρχικά Γκιόργκι Σβαρτς, που δραστηριοποιείται σε περίπου 40 χώρες, με πολλές από αυτές να τον έχουν κατηγορήσει ότι προκαλεί και εκμεταλλεύεται την αποσταθεροποίηση κρατών για να αυξάνει την ήδη αμύθητη περιουσία του.
 Παρά το γεγονός ότι «αυτοσυστήνεται» ως «πολιτικός ακτιβιστής» και υπέρμαχος της «ανοικτής κοινωνίας» και του φιλελευθερισμού, κατά τα πρότυπα του «πνευματικού του πατέρα», φιλοσόφου Καρλ Πόπερ στο London School of Economics, πολλά είναι τα κράτη που ένιωσαν «στο πετσί τους» τις προθέσεις του μεγάλου κερδοσκόπου. Ενδεικτικά, ο πρώην Πρόεδρος της Γεωργίας, Έντβαρντ Σεβαρνάτζε, τον κατηγόρησε ότι βρίσκεται πίσω από την αποσταθεροποίηση της Γεωργίας, δραστηριοποιήθηκε στη Σερβία πριν και μετά την εισβολή των Αμερικανών και έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην εκλογή της νέας κυβέρνησης, ενώ το ίδιο έκανε και στην Ουκρανία. 
Για τις τέσσερις χώρες της νοτιοανατολικής Ασίας, τη Μαλαισία, την Ινδονησία, την Ταϊλάνδη και τις Φιλιππίνες, ο Σόρος αποτελείτο «δαίμονα» και την ενσάρκωση του κακού: «Αυτός είναι που προκάλεσε την κρίση μας», φώναζαν ενδεικτικά οι εφημερίδες της Κουάλα Λουμπούρ. 
Σε κάποιες περιπτώσεις πάντως, δεν πέτυχε τους σκοπούς του, όπως στη Ρωσία, στη Λευκορωσία και στο Αζερμπαϊτζάν και εκδιώχθηκε ως αποσταθεροποιητικός παράγοντας. 
Να σημειώσουμε ότι ο ΤζορτζΣόρος, γνωστός για τις εξαιρετικά ανθελληνικές του θέσεις, μέσω του ιδρύματός του «Soros Fund Management, έχει καταφέρει να στήσει ένα διεθνές οικοδόμημα με την εμπλοκή ακαδημαϊκών, επιχειρηματιών και οργανώσεων που δραστηριοποιούνται σε όλο τον κόσμο. 
Λειτουργώντας μάλιστα στα πρότυπα μιας πολυεθνικής εταιρείας, το ίδρυμα του έχει προχωρήσει στη δημιουργία ενός παγκόσμιου δικτύου ΜΚΟ οι οποίες λειτουργούν ως «θυγατρικές». 
Οι οργανώσεις αυτές δραστηριοποιούνται σε πάνω από 40 χώρες, ενώ σε αρκετές περιπτώσεις χρηματοδοτούνται και από τα κράτη που τις φιλοξενούν. 
Το ίδρυμα Σόρος είναι επίσης βασικός χρηματοδότης του «Παρατηρητήριου του Ελσίνκι», το οποίο έχει καταδικάσει αρκετές φορέςτη χώρα μας για παραβίαση των δικαιωμάτων των «μειονοτήτων» της. 
Επίσης χρηματοδοτεί και το «Κέντρο για τη Συμφιλίωση και τη Δημοκρατία στη Νοτιανατολική Ευρώπη», που προωθεί την αλλαγή των σχολικών εγχειριδίων της Ιστορίας. Ανάλογα αντεθνική είναι και η δράση άλλων ΜΚΟ, όπως είναι η Ελληνική Ομάδα για τα Δικαιώματα των Μειονοτήτων (ΕΟΔΜ), καθώς και το Κέντρο Έρευνας Μειονοτικών Ομάδων (ΚΕΜΟ). 
Μια ματιά στις ιστοσελίδες των οργανώσεων αυτών είναι εξόχως αποκαλυπτική: υπερασπίζονται με αξιοθαύμαστο σθένος «Μακεδόνες», «Τσάμηδες» και «Τούρκους» της Ελλάδας, που υποτίθεται ότι καταπιέζονται βάναυσα.
Ορισμένες από τις παραπάνω οργανώσεις συγκαταλέγονται, μάλιστα, μεταξύ των μεγαλύτερων κατηγόρων της χώρας μας σε διάφορα φόρουμ του εξωτερικού, πετυχαίνοντας αρκετές καταδίκες σε βάρος της για θέματα «προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» και «καταπάτησης των δικαιωμάτων των μειονοτήτων». 
Ο αριθμός των ΜΚΟ που έχουν ξεκάθαρες πολιτικές κατευθύνσεις και δραστηριοποιούνται στη χώρα μας είναι εντυπωσιακός. 
Ανάλογα εντυπωσιακό είναι όμως και το λεξιλόγιο που επιλέγουν κάθε φορά να χρησιμοποιούν καιτο οποίο απέχει αρκετά από τις θέσεις της χώρας μας. 
Ενδεικτικά να σημειώσουμε ότι, σε αναφορές που γίνονται στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, δεν είναι λίγες οι φορές που το Αιγαίο αναφέρεται ως «κοινή θάλασσα». 
Στην περίπτωση της χώρας μας, το ίδρυμα του Τζορτζ Σόρος έχει αποτελέσει χρηματοδότης της ΜΚΟ «Ανοιχτή Κοινωνία», μέλος της οποίας το Ελληνικό Παρατηρητήριο Συμφωνιών του Ελσίνκι του Παναγιώτη Δημητρά, ενός ένθερμου υποστηρικτή της φιλοσκοπιανής οργάνωσης «Ουράνιο Τόξο» και της ύπαρξης «μακεδόνικης μειονότητας» στην Ελλάδα. 
Εξάλλου, επισκεπτόμενος κανείς την ιστοσελίδα του Ελληνικού Παρατηρητηρίου Συμφωνιών του Ελσίνκι και αυτήντου «Balkan Human Rights» (Βαλκανικά Ανθρώπινα Δικαιώματα) μπορεί να πάρει μια ιδέα σχετικά με τις σχέσεις του συγκεκριμένου φορέα τόσο με εγχώριους όσο και με διεθνείς φορείς και ΜΚΟ. Μπορεί, επίσης, να διαπιστώσει ότι το Παρατηρητήριο του Ελσίνκι του Παναγιώτη Δημητρά, καθώς και η Ελληνική Ομάδα για τα Δικαιώματα των Μειονοτήτων, της συζύγου του, Ναυσικάς Παπανικολάτου, έχουν ανακοινώσει επισήμως ως χορηγούς τους το κεντρικό όργανο του Τζορτζ Σόρος στην Ευρώπη, δηλαδή το «Ινστιτούτο Ανοικτής Κοινωνίας» που εδρεύει στη Βουδαπέστη. 
Επίσης, χορηγίες έχουν λάβει από την Ε.Ε., από την αυστριακή κυβέρνηση, από τοΊδρυμα «Άρτος Ζωής», το Ευρωπαϊκό Κέντρο Δικαιωμάτων των Ρομά, το Ίδρυμα Μπέρκχοφ για τη Διερεύνηση Συγκρούσεων, το Δίκτυο Εναλλακτικής Πληροφόρησης, το ΙνστιτούτοΆσπεν του Βερολίνου, τη Διεθνή Ομοσπονδία του Ελσίνκι, την Κοινωνία για την Επικοινωνία και την Πολιτική Έρευνα και… τη Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς! 
Εν συνεχεία, μπορεί κανείς να δει ένα σημαντικό αριθμό προσώπων που έχουν κατά καιρούς βοηθήσει τον κ. Δημητρά στο «έργο» του για τα ανθρώπινα δικαιώματα και δη αυτά των αθίγγανων, των «Μακεδόνων» και των Αλβανών. 
Το κυριότερο, ωστόσο, συμπέρασμα, στο οποίο μπορεί κανείς να οδηγηθεί, ακολουθώντας το μονοπάτι των συνεργαζομένων φορέων και χορηγών του Ελληνικού Παρατηρητηρίου Συμφωνιών του Ελσίνκι είναι ότι πρόκειται για έναν «κύκλο» καλοστημένων ειδήσεων, φημών και γνώμης που έχει σαν επίκεντρο του τις οργανώσεις, των οποίων ηγείται ο «φιλάνθρωπος» δισεκατομμυριούχος Τζορτζ Σόρος, μέσω του δικού του «Ινστιτούτου Ανοικτής Κοινωνίας» της Βουδαπέστης και του επίσης δικού του Κεντρικού Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου (CEU). 
Ο ύπουλος ρόλος του υπέρ των Σκοπιανών Ενδιαφέρον, πάντως, παρουσιάζει και ο ρόλος του Σόρος στο ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων, με τη διείσδυση του στο εκπαιδευτικό σύστημα των βαλκανικών χωρών, μέσω των ΜΚΟ του. 
Γενικά, σε κάθε χώρα, προωθούνται οι ΜΚΟ που χρηματοδοτούνται από το Σόρος, από πολυεθνικές και από το εκάστοτε υπουργείο Εξωτερικών.
 Στην Ελλάδα, στο ίδιο μήκος κύματος, γίνεται μια προσπάθεια αλλαγής των σχολικών βιβλίων και της Ιστορίας, ενώ στα Σκόπια οι ανθελληνικές θέσεις ακούγονται δυνατά και ας μην απορούν κάποιοι γιατί το ίδρυμα Σόρος χρηματοδότησε το βιβλίο της Μαρίας Ρεπούση και άλλα σχετικού περιεχομένου βιβλία. 
Πρόσφατο παράδειγμα, η έκδοση του σύγχρονου «Μακεδονικού-Ελληνικού Λεξικού», υπό την αιγίδα του Center Mauritius Coppieters στις Βρυξέλλες, που λειτουργεί με την οικονομική υποστήριξη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, αλλά και της «Στέγης Μακεδόνικου Πολιτισμού» στη Φλώρινα, ως του πολιτιστικού κέντρου της οργάνωσης «Ουράνιο Τόξο», που αφειδώς χρηματοδοτείται από το ίδρυμα Σόρος.
Σημειώνεται ότι στην Αλβανία τα σχολικά βιβλία γράφουν ότι χρηματοδοτούνται από τον αμφιλεγόμενο Ουγγροαμερικανό επενδυτή και δεν μας προξενεί πλέον καμιά απορία που ξαφνικά οι Αλβανοί «θυμήθηκαν» κι αυτοί ότι ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν… Αλβανός, αφού η μητέρα του, Ολυμπιάδα, καταγόταν από την ‘Ηπειρο, όπως και ο Πύρρος! Παράλληλα, άνθρωποι όπως ο Σόρος έχουν χαρίσει πολλά εκατομμύρια δολάρια στα Σκόπια φτιάχνοντας ΜΚΟ και πανεπιστήμια στα οποία οι Σκοπιανοί μαθαίνουν ότι προγονοί τους ήταν ο Φίλιππος, ο Αλέξανδρος, ο Αριστοτέλης, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το σήμα της Βεργίνας πάνω στο πτυχίο του Πανεπιστημίου του Στιπ. Μάλιστα, ξένοι παρατηρητές έχουν επισημάνει ότι χωρίς τη συνεχή και τεράστια οικονομική ενίσχυση από ιδρύματα και οργανώσεις, όπως του Τζορτζ Σόρος, τα Σκόπια ίσως να μην υπήρχαν σαν κράτος σήμερα… Βέβαια, όλα αυτά συμβαίνουν με την ανοχή των ελληνικών κυβερνήσεων. Και είναι απορίας άξιο το πώς η ελληνική πλευρά έχει αφήσει, σχεδόν εδώ και μισό αιώνα, το εθνικό αυτό θέμα να «παίζεται» από την «επιθετική γραμμή» των Σκοπιανών, που ήδη έχουν καταφέρει να «περάσουν» την αναγνώριση της ονομασίας «Δημοκρατία της Μακεδονίας» στα περισσότερα κράτη της οικουμένης, την ίδια ώρα που εμείς ακόμη βαυκαλιζόμαστε στο αν θα παραχωρήσουμε «γεωγραφικό προσδιορισμό» ή όχι στην ονομασία του κράτους των Σκοπίων. 
Η απορία αυτή φτάνει ακόμη και σε υποθέσεις «προδοσίας», αν αναλογιστεί κανείς ότι δεν υπήρχε καμιά αντίδραση από ελληνικής πλευράς ούτε κατά την εποχή που η επαρχία «Vardaska» μετονομάστηκε de facto από τον Τίτο, το 1944, σε «Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας». 
Εξάλλου, το 1991 και το 1992 (κυβέρνηση Κωνσταντίνου Μητσοτάκη) δεν «χάσαμε» μέσα από τα χέρια μας τις ευκαιρίες τις ευκαιρίες να είχε λυθεί οριστικά το θέμα, αλλά δώσαμε και τη δυνατότητα στους Σκοπιανούς να αναπτύξουν ανενόχλητοι αλλοτριωτικές διεκδικήσεις σε βάρος της Μακεδονίας. 
Και σύμφωνα με την άποψη του Στέλιου Παπαθεμελή «το πολιτικό μας προσωπικό και η διανόηση του Κολωνακίου έχουν από καιρό παραδώσει το ζήτημα των Σκοπίων στον… αυτόματο πιλότο»! 
Κι αυτό, γιατί αφήσαμε παντελώς ανεκμετάλλευτη τη ευκαιρία που μας δόθηκε στις 3 Οκτωβρίου του 1992, όταν ο Μπιλ Κλίντον δήλωνε:
 «Στηρίζω την πρόσφατη απόφαση της Ε.Ε., σύμφωνα με την οποία η νοτιότερη πρώην γιουγκοσλαβική δημοκρατία αναγνωρίζεται ως ανεξάρτητο κράτος υπό τον όρο να μην περιλαμβάνεται στην ονομασία της η λέξη “Μακεδονία”». 
Από κει και πέρα η Μακεδονία αφέθηκε στην τύχη της και η Αμερική ήταν από τις πρώτες που αναγνώρισαν το κράτος των Σκοπίων σαν Μακεδονία, σε σημείο που η σημερινή υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Χίλαρι Κλίντον, σύζυγος του άλλοτε πλανητάρχη Μπιλ Κλίντον, μόλις προχθές δήλωσε την «αγανάκτηση» της για τα εμπόδια που βάζει η Ελλάδα στην ένταξη των Σκοπίων στο NATO. 
Μόνο που το θέμα της ονομασίας μπορεί να φαίνεται στους πολλούς σαν κάτι το επουσιώδες, εντούτοις έχει δημιουργήσει μια σειρά ανθελληνικών ενεργειών, εντός και εκτός των συνόρων μας, με απώτερο σκοπό τη δημιουργία ενός μεγάλου «Μακεδόνικου Κράτους» που θα ικανοποιεί μεν τις επεκτατικές τάσεις των Σκοπιανών, αλλά να ευνοεί και τα συμφέροντα των Αμερικανών στα Βαλκάνια. 
Και η λειτουργία ΜΚΟ, με έδρα τη Φλώρινα (εξάλλου από χωριά της περιοχής κατάγεται και ο Μιλόσοσκι και ο Γκρούεφσκι!), όπως το «Ουράνιο Τόξο» που επιδιώκει τη «Μακεδονία του Αιγαίου» στηριγμένη στο «Σχέδιο Κίσινγκερ», αλλά και η ανθελληνική προπαγάνδα των Σκοπιανών που έχει απλωθεί στα πέρατα της Οικουμένης, αποσκοπούν στη δημιουργία ενός μεγάλου μακεδόνικου αυτόνομου κράτους με κέντρο τα Σκόπια. 
Και η τελευταία απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης είναι ένα «πρώτο βήμα» στις διεκδικήσεις των βορείων γειτόνων μας. 
Το «όνειρο» των Αλβανών με το θέμα της Τσαμουριάς 
Και αν οι Σκοπιανοί «ονειρεύονται» τη Μεγάλη Μακεδονία, 
οι Αλβανοί έχουν εμμονή με τη Μεγάλη Αλβανία των χιτλερικών και του «Σχεδίου Κίσινγκερ», οπότε το θέμα της διεκδίκησης της Τσαμουριάς τους έρχεται… γάντι, αν και μετά την ίδρυση του αλβανικού κράτους, το 1913, αλλά κυρίως στη δεκαετία του 1920, οι Τσάμηδες κατέστησαν «σημείο αναφοράς» για την αλβανική πλευρά, η οποία άρχισε να καταβάλλει κάθε προσπάθεια για να δημιουργήσει ζήτημα!
Και Τσαμουριά ονομάζεται η περιοχή εκείνη της Ηπείρου που εκτείνεται κατά μήκος της ακτής ανάμεσα στις εκβολές του ποταμού Αχέροντα και μέχρι το Βουθρωτό και ανατολικά μέχρι τους πρόποδες του όρους Τόμαρος, μια περιοχή που ταυτίζεται με τη Θεσπρωτία και ένα μικρό της τμήμα ανήκει σήμερα στην Αλβανία με κέντρο την κωμόπολη Κονίσπολη. 
Στις διατάξεις της Συνθήκης της Λωζάνης (24 Ιουλίου 1923) δεν γίνεται λόγος για Έλληνες και Τούρκους, αλλά για μουσουλμάνους και χριστιανούς, θα έπρεπε τότε όλοι οι μουσουλμάνοι, μεταξύ των οποίων και οι μουσουλμάνοι Τσάμηδες, να ανταλλαγούν με τους Έλληνες.
 Όμως, οι Τσάμηδες. οι οποίοι ήταν περίπου 20.000, εξαιρέθηκαν. 
Μια άλλη πτυχή αυτού του ζητήματος συνιστούν οι περιουσίες των Τσάμηδων. 
Ένα τμήμα των περιουσιών κατασχέθηκε με βάση τη Συνθήκη της Λωζάνης και ύστερα από συμφωνία με τους ιδιοκτήτες για να καλυφθούν οι ανάγκες των προσφύγων που εγκαταστάθηκαν την Ήπειρο, ωστόσο το ζήτημα επανήλθε πολλές φορές στην επικαιρότητα με τις ενέργειες των Αλβανών και τις αντίστοιχες του Βενιζέλου, όπως και πριν από την εισβολή των ιταλικών στρατευμάτων στην Ελλάδα, το 1940. 
Είναι γεγονός ότι οι Τσάμηδες, αισθανόμενοι αδικημένοι με την εξέλιξη του θέματος των περιουσιών τους, οδηγήθηκαν στο να συνεργαστούν με τους Ιταλούς και τους Γερμανούς και τον Ιούλιο του 1942 συγκροτούν το «Αλβανικό Σύστημα Πολιτικής Διοικήσεως», με 14 Τάγματα, έχοντας ως κύριο στόχο τους την εξολόθρευση του ελληνικού πληθυσμού στην περιοχή της Θεσπρωτίας. 
Μετά τη συνθηκολόγηση των Ιταλών το 1943 οι Τσάμηδες πέρασαν στο στρατόπεδο των Γερμανών. 
Όμως, μετά την αποχώρηση των Γερμανών, οιΤσάμηδες, συναισθανόμενοι τις συνέπειες από τη συμπεριφορά τους στη διάρκεια της Κατοχής, αναζήτησαν προστασία στην Αλβανία και 18.000 άτομα εγκατέλειψαν την Ελλάδα. 
Μετά από όλο αυτό το διάστημα της σιωπής γύρω από τους Τσάμηδες, με την πτώση του κομμουνισμού στην Αλβανία, το 1991, το ζήτημα τους επανήλθε στην επικαιρότητα και παραμένει ένα ζήτημα που ανακύπτει μετά σε κάθε φάση έντασης στις σχέσεις Ελλάδας – Αλβανίας και δεν είναι τα περιστατικά που σημειώνονται κάθε τόσο στα συνοριακά φυλάκια από την προκλητικότητα των λεγόμενων Τσάμηδων.
 Όπως το τελευταίο επεισόδιο με Αλβανό βουλευτή, τον περασμένο Αύγουστο, που ήθελε να περάσει τη χώρα μας με ένδειξη εθνικότητα «Τσάμης»! 
Αλλά και στις αρχές της δεκαετίας του 2000 είχαν προκληθεί επεισόδια, όπως η οργανωμένη συγκέντρωση διαμαρτυρίας που πραγματοποίησαν στις 25 Ιουνίου 2006 δεκάδες Αλβανοί Τσάμηδες κοντά στο Τελωνείο Μαυροματίου της ελληνοαλβανικής μεθορίου, επί του αλβανικού εδάφους, όπου οι μετέχοντες στη συγκέντρωση, περιστοιχιζόμενοι από γνωστούς εξτρεμιστές από το Κόσοβο και από άλλες περιοχές, φώναζαν συνθήματα υπέρ της επιστροφής των περιουσίων που υποστηρίζουν ότι είχαν στην Τσαμουριά, σημειώνοντας μάλιστα ότι η ημέρα της συγκέντρωσης αυτή ήταν η επέτειος, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς τους, του «ξεκληρίσματος» των Τσάμηδων της Θεσπρωτίας. 
Έφεραν μάλιστα αμερικανικές σημαίες υποδηλώνοντας ότι έχουν την υποστήριξη των ΗΠΑ. Ανάλογη εκδήλωση-διαδήλωση είχε πραγματοποιηθεί προ ολίγων μηνών και την 1η Νοεμβρίου 2005 και στους Αγίους Σαράντα, η οποία μάλιστα είχε ως επακόλουθο να ματαιωθεί η τότε προγραμματισμένη επίσημη επίσκεψη του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια στην περιοχή αυτή. Δεν μπορούμε να αφήσουμε απαρατήρητο το γεγονός ότι το «Αλβανικό Λόμπι» στις ΗΠΑ μετέρχεται «παν μέσον» θεμικό και αθέμιτο για να διευκολύνει την υλοποίηση της ιδέας της Μεγάλης Αλβανίας, η οποία σημειωτέον στηρίζεται στον εθνικιστικό εξτρεμισμό και στο οργανωμένο έγκλημα.
Ήδη η αλβανική Βουλή στις 30 Ιουνίου 1994 έχει καθιερώσει και μάλιστα ομόφωνα την 27 Ιουνίου ως ημέρα γενοκτονίας των Τσάμηδων, ο δε προ ετών ιδρυθείς σύνδεσμος «Τσαμουριά» στην Αλβανία έχει αναλάβει το προπαγανδιστικό μέρος της προσπάθειας των Τσάμηδων, θέτοντας ως κεντρικό πολιτικό στόχο την αναγνώριση κάποιας «δήθεν» γενοκτονίας των Τσάμηδων. 
Η οργάνωση αυτή (Τσαμουριά – Cameria), μέλη της οποίας πρωτοστάτησαν στις εκδηλώσεις του 2006, αποτελείτο αμιγώς πολιτικό τμήμα του αυτού συστήματος που προβάλ-λειτην ιδέα της Μεγάλης Αλβανίας αναφορικά με την επέκταση της στην Ήπειρο μέχρι την Πρέβεζα, συμπεριλαμβανομένων και των νομών Καστοριάς και Φλώρινας.
Παράλληλα, το ένα από τα τρία βασικά συμμαχικά κόμματα του Σάλι Μπερίσα, το PDIU των Τσάμηδων, το πλέον ανθελληνικό κόμμα της Αλβανίας, «άνοιξε την αυλαία» της προεκλογικής του εκστρατείας με βασικό σύνθημα «Θα επιστρέψουμε στηνΤσαμουριά» και ο πρόεδρος του κόμματος Σπετίμ Ιντρίζι, σε ένα παραλήρημα εθνικισμού, δήλωνε ότι «Ο αετός έχει ανάγκη και τα δυο φτερά για να πετάξει. 
Έχει ανάγκη για το Κόσοβο και την Τσαμουριά»! Στο έλεος των… Τούρκων η ελληνική Θράκη Ωστόσο, αν για το θέμα της Μακεδονίας και της Ηπείρου θα πρέπει να αναζητήσουμε σε άλλους την κινητήρια «δύναμη» που σπρώχνει τις κυβερνήσεις των Σκοπίων και της Αλβανίας, αντίστοιχα, στο να δημιουργούν ανθελληνικές κινήσεις, διεκδικώντας ελληνικά εδάφη, για το θέμα της Θράκης πίσω κρύβεται η τουρκική κυβέρνηση, με την έντονη δραστηριότητα του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής και τη Μουφτία, που δρα καθαρά ανθελληνικά, υπό την ανοχή του ελληνικού κράτους, χωρίς φυσικά να παραβλέπουμε σήμερα και κάποιο «ιδιαίτερο ενδιαφέρον» και της γερμανικής πλευράς.
 Και δεν θα ήταν άστοχο το να επισημάνουμε εδώ την άποψη που διατύπωσε προ ημερών (12 Σεπτεμβρίου 2012) σε άρθρο του στο CNN ο καθηγητής Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Γιάννης Βαρουφάκης, για τη σημασία των επικείμενων αμερικανικών εκλογών, μεταφέροντας την εντύπωση ότι «το Βερολίνο καθυστερεί ενδεχόμενο “ακρωτηριασμού” της Ελλάδας αναμένοντας το αποτέλεσμα των εκλογών στις ΗΠΑ». 
Αν και το όλο θέμα, χρονολογικά, είναι παλαιότερο από τα άλλα, καθώς μπορεί να αναχθεί από το 1922, εντούτοις, το θέμα της αυτονομίας έχει να κάνει κυρίως μετά τα χιτλερικά «σχέδια», αλλά κυρίως μετά το «Σχέδιο Κίσινγκερ», ενώ και η πλήρης αδράνεια του ελληνικού κράτους άφησε ανενόχλητουςτουςΤούρκουςνα αλωνίζουν στην περιοχή.
 Και από το σημείο που κάποτε στρατεύαμε μουσουλμάνους με γνήσιο ελληνικό φρόνημα από τη Θράκη μας,τώρα όλοι τους να νιώθουν καθαρά Τούρκοι, σε σημείο που να το διατυμπανίζουν ακόμη και οι υποψήφιοι βουλευτές των διαφόρων ελληνικών πολιτικών σχηματισμών. 
Και δεν είναι άστοχο να αναφέρουμε ότι υποψήφιος μουσουλμάνος βουλευτής της Θράκης, σε συνέντευξη του, δήλωνε ότΐ: «Όλοι μας εδώ κάνουμε πολιτική και στην πολιτική πρέπει να υπάρχουν ανοίγματα. 
Διότι, αν κοιτάξουμε τη μητέρα πατρίδα μας, την Τουρκία, βλέπουμε πως πραγματοποίησε αλλαγές σε πολλά θέματα και, με πρώτα τα θέματα των μειονοτήτων, πήρε σημαντικές αποφάσεις.  
Και εγώ πιστεύω πως και στην πατρίδα μας, την Ελλάδα, έχει έρθει το τέλος, όποιο κόμμα και να έρθει στην εξουσία είναι υποχρεωμένο να κάνει αυτά τα βήματα.
 Δεν θα πρέπει να αρνούνται την τουρκική μας ταυτότητα». Εξάλλου, δεν θα πρέπει να σχολιαστεί σαν άστοχο και το γεγονός ότι στις 3 Μαΐου, τρεις μέρες πριν από τις εθνικές εκλογές, η Συμβουλευτική Επιτροπή της Τουρκικής Μειονότητας Δυτικής Θράκης (δηλαδή το τυπικά ανώτατο -αν και νομικά ανυπόστατο- και πάντα άκρως προκλητικό όργανο των τουρκοφρόνωντης Θράκης) εξέδωσε ανακοίνωση, μετην οποία καλεί όλα τα μέλη της… τουρκικής μειονότητας να ψηφίσουν, χωρίς να παίρνει περαιτέρω θέση υπέρ κάποιου κόμματος (αν και οι προξενικοί κύκλοι δίνουν υπογείως γραμμή), τονίζει μεταξύ άλλων την ανάγκη ο μειονοτικός κόσμος να ενωθεί και πάλι εκλογικά γύρω από τους Τούρκους υποψηφίους εντός των πολιτικών κομμάτων και έτσι «να εκλεγεί ο μεγαλύτερος δυνατός αριθμός Τούρκων υποψηφίων στην ελληνική Βουλή».
 Πέραν τούτων, όμως, την όλη προσπάθεια για αυτονόμηση της δυτικής Θράκης, με την υποστήριξη της Τουρκίας, τη μεθοδεύουν εδώ και χρόνια οργανώσεις, όπως η Τουρκική Ένωση Ξάνθης, η Τουρκική Νεολαία Κομοτηνής, η Ένωση Τούρκων Δασκάλων, που ιδρύθηκαν με την οικονομική υποστήριξη του Τουρκικού Προξενείου της Κομοτηνής και τις «ευλογίες» των δύο μουφτήδων, Κομοτηνής και Ξάνθης, τη δράση των οποίων «συντονίζει» το «Τουρκικό Πολυεθνικό Ίδρυμα», στο οποίο προεδρεύει ο από την Κομοτηνή καταγόμενος Χαλίτ Ερέν, δημιουργώντας ένα «πλέγμα» τουρκικού φρονήματος.
Μάλιστα, η Ελλάδα είχε καταδικαστεί το 2008 από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, καθώς, απαγορεύοντας τη λειτουργία συλλόγων που ανήκουν στην τουρκική μειονότητα, παραβιάζειτο άρθρο 110 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, σχετικά με το δικαίωμα του «συνέρχεσθαι και συνεταιρίζεσθαι». 
Το Μάρτιο, όμως, του 2012 ο Αρειος Πάγος αποφάνθηκε ότι η συγκεκριμένη απόφαση δεν έχει δεσμευτικό χαρακτήρα για τα ελληνικά δικαστήρια, γεγονός που προκάλεσε την έντονη αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ που με ανακοίνωση του είχε χαρακτηρίσει την απόφαση «λυπηρή». 
Μόνο που, πρόσφατα, η ελληνική Θράκη γέμισε αφίσες με το «χάρτη» της «Αυτόνομης Δημοκρατίας της Θράκης», την ώρα, φυσικά, που η σημαία του κρατιδίου έχει από καιρό «κυκλοφορήσει» ευρέως! 
Αξίζει δε να επισημανθεί ότι δημοσιογράφος Τζεγκίζ Ομέρ της τουρκόφωνης εφημερίδας «Μιλιέτ», που κυκλοφορεί στην Ξάνθη, «ανέβασε» στο Facebook αυτή την αφίσα, προκαλώντας οργή ακόμη και μέσα στους μουσουλμανικούς -και όχι τόσο… τουρκικούς- κύκλουςτης Θράκης.
 Πάντως, στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου Εθνικών Μειονοτήτων, το «Europeada 2012», που διεξήχθη από τις 16 έως τις 24 Ιουνίου στη Γερμανία, συμμετείχε, με κάθε επισημότητα και λαμπρότητα, η ομάδα της «Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Τούρκων Δυτικής Θράκης» (ABTTF). 
Οι ποδοσφαιριστές της εμφανίστηκαν με τα «εθνικά» τους χρώματα, όπως τα αποκαλούν οι ίδιοι, τωνΤούρκων της δυτικής Θράκης, το πράσινο και το μαύρο, τα χρώματα δηλαδή της σημαίας τους! 
Μάλιστα, στην τελετή έναρξης της διοργάνωσης οι εκπρόσωποι της ομάδας δεν παρέλειψαν να αναφερθούν στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι «Τούρκοι της Δυτικής Θράκης», ενώ, κατά την είσοδο της ομάδας στο γήπεδο, ακούστηκε και ο εθνικός ύμνος της «δυτικής Θράκης», με τίτλο «My Western Thrace» (Η Δυτική μου Θράκη). 
Η αυτονόμηση της Κρήτης Ωστόσο, η υπόθεση της αυτονόμησης της Κρήτης έχει αρχίσει να καλλιεργείται εδώ και χρόνια και κάποιοι, με πολύ μεθοδικό τρόπο, προσπαθούν να φορτώσουν τους Κρητικούς με αγανάκτηση και αίσθημα εγκατάλειψης από την Αθήνα, πράγμα πολύ εύκολο δηλαδή, αν λάβει κανείς υπόψη ότι όλοι έχουν παράπονα από το «κέντρο».
 Επιπλέον, η διαφαινόμενη ύπαρξη υδρογοναθράκων σε πεδία νότια της Κρήτης έφερε στην επιφάνεια και σειρά από ισχυρά ξένα συμφέροντα που επιβουλεύονται την εθνική κυριαρχία στον ευρύτερο χώρο, συχνά αμφισβητώντας την ελληνικότητα της Κρήτης. 
Μια παρόμοια άποψη εμφανίστηκε πρόσφατα σε συζήτηση του δικτύου Linkendin, όταν κάποιος ξένος ξεναγός, που διαμένει στα Χανιά, προέβαλλε απόψεις περί της «μη ελληνικότητας της Κρήτης», του «δανεισμού» της στην Ελλάδα για μια εκατονταετία (που λήγει το 2013) κ.ά. 
Αυτή η «λογική» μπορεί να φαίνεται εκ πρώτης όψεως αστεία, αλλά δημιουργεί σοβαρά ζητήματα σε βάθος χρόνου, ενώ (αν τη χρησιμοποιεί και σε επίπεδο τουριστικών ομάδων που ξεναγεί) συγκροτεί μια ομάδα κοινής γνώμης που θα μεταφέρει τις απόψεις στο εξωτερικό, δημιουργώντας σύγχυση και απορίες. 
Στο παρελθόν και ειδικότερα τη δεκαετία του ’90 είχε πάλι οργανωθεί μια προσπάθεια απόσπασης της Κρήτης από την Ελλάδα, φτάνοντας στο σημείο να προκαλέσει την επέμβαση των ελληνικών αρχών. 
Από τότε συχνά εμφανίζονται η «σημαία της Κρήτης», σύλλογοι-φαντάσματα και άλλου είδους «φρούτα» που πολλαπλασιάζονται ίσως σήμερα, την περίοδο της κρίσης, καθώς καλλιεργούν ευκολότερα μύθους, στη βάση «η Κρήτη δεν έχει ανάγκη κανέναν» ή «η Κρήτη είναι αυτάρκης», μαζί με τη νέα άποψη «έχουμε πετρέλαια και μπορούμε μόνοι μας». 
Στην προσπάθεια αυτή μπορούμε να εντάξουμε και τη δημιουργία, πριν από λίγες μέρες, ειδικής σελίδας στο Facebook, που τιτλοφορείται «Ανεξάρτητη Κρήτη εδώ και τώρα», με κεντρικό της σύνθημα το «Έξω οιΈλληνες από την Κρήτη». 
Το πρώτο πράγμα που διαβάζει κανείς, μπαίνοντας στο προφίλ της σελίδας, είναι μια γνωστή μαντινάδα: «Θέλω να ζω ανεξάρτητος, μόνο με νόμους Κρήτης / να μη λογούμεΈλληνας, μα Κρητικός πολίτης». 
Χρησιμοποιώντας, μάλιστα, αποσπάσματα από Κρητικούς που έκαναν περήφανη την Κρήτη, όπως ο Ελευθέριος Βενιζέλος και ο Νίκος Καζαντζάκης, προσπαθούν να στηρίξουν επιχειρήματα περί ανεξαρτησίας του νησιού και περί «ιδιαιτερότητας της κρητικής φυλής». 
Μάλιστα, κάτω απ’ αυτό το σκεπτικό, κάποιοι «επιτήδειοι» εκμεταλλεύθηκαν τη δίκαιη αγανάκτηση των αγροτών της Κρήτης και μοίρασαν αυτοκόλλητα σημαιάκια με τη σημαία της ανεξαρτησίας της Κρήτης, που υποτίθεται θα έχει το δικαίωμα το 2012 να κάνει δημοψήφισμα για να αποσχιστεί από την Ελλάδα καινά γίνει ανεξάρτητο κράτος. 
Στην υπόθεση αυτή οι «υποκινητές» μιας τέτοιας προσπάθειας θέλουν να ελπίζουν πως έχει υπάρξει ευαισθητοποίηση των αρχών και πως δεν τη θεωρούν σαν ένα ακόμη σύμπτωμα της κρίσης, που δεν απαιτείται να αντιμετωπιστεί άμεσα και σοβαρά. 
Απλώς, ας θυμηθούν ότι μέχρι πριν από λίγα χρόνια επίσημοι χάρτες της Συρίας, του Ισραήλ ή άλλων χωρών νοτιότερα έδειχναν την Κρήτη σαν τμήμα της επικράτειας τους. 


ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ:Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΩΡΑ ΕΠΕΤΥΧΕ ΩΣ ΓΕΝΟΣ ΑΛΛΑ ΑΠΕΤΥΧΕ ΩΣ ΚΡΑΤΟΣ

Οδυσσέας Ελύτης, 1958 : ὁ Ἑλληνισμός, γιά τήν ὥρα, ἐπέτυχε ὡς γένος, ἀλλ᾿ ἀπέτυχε ὡς κράτος!
 Ο Οδυσσέας Ελύτης γεννήθηκε στις 2 Νοεμβρίου του 1911 στο Ηράκλειο της Κρήτης. Ήταν το τελευταίο από τα έξι παιδιά του Παναγιώτη Αλεπουδέλλη και της Μαρίας Βρανά.
 Ο πατέρας του καταγόταν από τον συνοικισμό Καλαμιάρης της Παναγιούδας Λέσβου και είχε εγκατασταθεί στην πόλη του Ηρακλείου από το 1895, όταν σε συνεργασία με τον αδελφό του ίδρυσε ένα εργοστάσιο σαπωνοποιίας και πυρηνελαιουργίας. Το παλαιότερο όνομα της οικογένειας Αλεπουδέλλη ήταν Λεμονός, το οποίο αργότερα μετασχηματίστηκε σε Αλεπός. 
Η μητέρα του καταγόταν από τον Παππάδο της Λέσβου. 
Σε μια σπάνια συνέντευξη που έδωσε ο Οδυσσέας Ελύτης στον Ρένο Αποστολίδη στην Ἐφημερίδα Ἐλευθερία στις 15 Ιουνίου του 1958 τα λόγια του είναι επίκαιρα. 
Απάντηση του Ελύτη στην ερώτηση του δημοσιογραφου περι δουλοπρέπειας : Δέν μ᾿ ἐνδιαφέρει ὁ ἐπίσημος ὅρος τῆς δουλοπρέπειας. 
Μ᾿ ἐνδιαφέρει ἡ οὐσία. Κι ἐκεῖνο πού ξέρω εἶναι ὅτι μ᾿ αὐτά καί μ’ αὐτά ἐφτάσαμε σέ κάτι πού θά μοῦ ἐπιτρέψετε νά ὀνομάσω «ψευδοφάνεια». 
Ἔχουμε, δηλαδή, τήν τάση νά παρουσιαζόμαστε διαρκῶς διαφορετικοί απ’ ὅ,τι πραγματικά εἴμαστε. Καί δέν ὑπάρχει ἀσφαλέστερος δρόμος πρός τήν ἀποτυχία, εἴτε σάν ἄτομο σταδιοδρομεῖς εἴτε σάν σύνολο, ἀπό τήν ἔλλειψη τῆς γνησιότητας. 
Τό κακό πάει πολύ μακριά. 
 Ὅλα τά διοικητικά μας συστήματα, οἱ κοινωνικοί μας θεσμοί, τά ἐκπαιδευτικά μας προγράμματα, ἀρχῆς γενομένης ἀπό τούς Βαυαρούς, πάρθηκαν μέ προχειρότατο τρόπο ἀπό ἔξω, καί κόπηκαν καί ράφτηκαν ὅπως ὅπως ἐπάνω σ᾿ ἕνα σῶμα μέ ἄλλες διαστάσεις καί ἄλλους ὅρους ἀναπνοῆς. 
 Καί δέν πρόκειται βέβαια γιά «προγονοπληξία». 
 Τά λέω, ἄλλωστε, αὐτά ἐγώ πού, σ᾿ ἕναν τομέα ὅπως ὁ δικός μου, κήρυξα μέ φανατισμό τήν ἀνάγκη τῆς ἐπικοινωνίας μας μέ τό διεθνές πνεῦμα, καί πού σήμερα μέ ἐμπιστοσύνη ἀποβλέπω στή διαμόρφωση ἑνός ἑνιαίου εύρωπαϊκοῦ σχήματος, ὅπου νά ἔχει τή θέση της ἡ Ἑλλάδα.
 Μέ τή διαφορά ὅτι ὁ μηχανισμός τῆς ἀφομοιώσεως τῶν στοιχείων τῆς προόδου πρέπει νά λειτουργεῖ σωστά, καί νά βασίζεται σέ μιά γερή καί φυσιολογικά ἀναπτυγμένη παιδεία. 
Ἐνῶ σ’ ἐμᾶς, ὄχι μόνον δέν λειτουργεῖ σωστά, ἀλλά δέν ὑπάρχει κἄν ὁ μηχανισμός αὐτός γιά νά λειτουργήσει!
 Καί μέ τή διαφορά ἀκόμη ὅτι, ἐκτός ἀπό ἐλάχιστες ἐξαιρέσεις, ἡ ἡγετική μας τάξη, στό κεφάλαιο τῆς ἑλληνικῆς παιδείας, ἔχει μαῦρα μεσάνυχτα! 
Κοιτάξετε μέ προσοχή τά ἔντυπα πού εκδίδει ἡ ἴδια, ἤ πού προτιμᾶ νά διαβάζει, τά διαμερίσματα ὅπου κατοικεῖ, τίς διασκεδάσεις πού κάνει, τή στάση της ἀπέναντι στή ζωή. 
Οὔτε μιά σταγόνα γνησιότητας! 
Πῶς θέλετε, λοιπόν, ν᾿ ἀναθρέψει σωστά τή νέα γενιά; Ἀπό τά πρῶτα διαβάσματα πού θά κάνει ἕνα παιδί ὥς τά διάφορα στοιχεῖα πού θά συναντήσει στό καθημερινό του περιβάλλον, καί πού θά διαμορφώσουν τό γοῦστο του, μιά συνεχής καί άδιάκοπη πλαστογραφία καί τίποτε ἄλλο! 
 Θά μοῦ πεῖτε: εἶσαι λογοτέχνης, καλαμαράς, καί βλέπεις τά πράγματα ἀπό τή μεριά πού σέ πονᾶνε. 
Ὄχι, καθόλου! 
Καί νά μοῦ έπιτρέψετε νά ἐπιμείνω. 
Ὅλα τά ἄλλα κακά πού θά μποροῦσα νά καταγγείλω –ἡ ἔλλειψη οὐσιαστικῆς ἀποκεντρώσεως καί αὐτοδιοικήσεως, ἡ ἔλλειψη προγραμματισμοῦ γιά τήν πλουτοπαραγωγική ἀνάπτυξη τῆς χώρας, ἀκόμη καί ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖο ἀσκεῖται ἡ ἐξωτερική μας πολιτική– εἶναι ζητήματα βαθύτερης ἑλληνικῆς παιδείας! 
 Ἀπό τήν ἄποψη ὅτι μόνον αυτή μπορεῖ νά προικίσει ἕναν ἡγέτη μέ τήν ἀπαραίτητη εὐαισθησία πού χρειάζεται γιά νά ἐνστερνιστεῖ, καί ἀντιστοίχως νά ἀποδώσει, τό ἦθος τοῦ λαοῦ. 
 Γιατί αὐτός ὁ λαός, πού τήν ἔννοιά του τήν ἔχουμε παραμορφώσει σέ σημεῖο νά μήν τήν ἀναγνωρίζουμε, αὐτός ἔχει φτιάξει ὅ,τι καλό ὑπάρχει – ἄν ὑπάρχει κάτι καλό σ᾿ αὐτόν τόν τόπο! 
Καί αὐτός, στίς ὧρες τοῦ κινδύνου, καί στό πεῖσμα τῆς συστηματικῆς ἡττοπαθείας τῶν ἀρχηγῶν του, αἴρεται, χάρη σ᾿ ἕναν ἀόρατο, εὐλογημένο μηχανισμό, στά ὕψη πού ἀπαιτεῖ τό θαῦμα! 
 Ὅσο, λοιπόν, καί ἄν εἶναι λυπηρό, πρέπει νά τό πῶ:
 ὁ Ἑλληνισμός, γιά τήν ὥρα τουλάχιστον, ἐπέτυχε ὡς γένος, ἀλλ᾿ ἀπέτυχε ὡς κράτος! 
Καί παρακαλῶ νύχτα μέρα τόν Θεό, καί τό μέλλον, νά μέ διαψεύσουν.

Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΕΛΛΑΔΑ

ΤΕΛΙΚΑ ΟΤΑΝ ΜΙΑ ΧΩΡΑ ΟΠΩΣ Η ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΝΑ ΤΗΝ ΚΡΑΤΑΝΕ ΖΩΝΤΑΝΗ ΕΡΧΕΤΑΙ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΠΟΛΥ ΑΠΛΑ ΠΕΘΑΙΝΕΙ.
ΟΤΑΝ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΧΩΡΑ ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΠΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΣΕΒΟΝΤΑΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΤΙΣ ΘΥΣΙΕΣ ΤΗΣ ΤΟΤΕ ΕΡΧΕΤΑΙ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΝΟΙΩΘΕΙ ΠΡΟΔΩΜΕΝΗ.
ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΕΛΙΚΑ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΠΟΥ ΝΑ ΤΗΝ ΕΧΟΥΝ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥΣ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΥΣ ΣΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥΣ.
ΚΥΡΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ(ΑΝ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΤΟ ΠΕΙ ΑΥΤΟ) ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΕΧΕΤΕ ΠΑΡΑΛΑΒΕΙ ΜΙΑ ΧΩΡΑ ΙΣΤΟΡΙΚΗ,ΜΙΑ ΧΩΡΑ ΥΠΕΡΟΧΗ,ΜΙΑ ΧΩΡΑ ΠΟΥ ΤΑ ΕΧΕΙ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕΙ ΟΛΑ ΘΕΛΕΤΕ ΔΕΝ ΘΕΛΕΤΕ.
ΜΑΛΛΟΝ ΔΕΝ ΣΑΣ ΑΡΕΣΕΙ ΑΥΤΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΝΑ ΕΜΦΑΝΙΖΟΤΑΝ ΕΝΑ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΣΕ ΝΑ ΜΑΣ ΚΛΕΨΕΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ,ΤΟ ΟΝΟΜΑ,ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΕΡΗΦΑΝΙΑ ΕΝΟΣ ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ ΛΑΟΥ,ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΑΝΤΙΔΡΟΥΣΑΤΕ ΟΠΩΣ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙ ΕΝΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΟΤΑΝ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ Η ΧΩΡΑ ΤΟΥ.
Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΑΔΑ
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΧΩΡΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΕΡΕΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ Η ΠΑΡΑΓΩΓΟ ΤΗΣ ΙΕΡΗΣ ΑΥΤΗΣ ΛΕΞΕΩΣ.
ΑΛΛΑ ΕΣΕΙΣ ΠΟΛΥ ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΕΙΣΤΕ ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΙ ΠΟΥ ΕΙΣΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ. 
Ο πρώην Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, Κόφι Ανάν, δήλωσε ότι η διαφωνία του ονόματος μεταξύ της FYROM και της Ελλάδας είναι το μοναδικό παράδειγμα στην ιστορία ενός κράτος που ένας γείτονάς του αρνείται το όνομά του και ότι κατά την άποψή του, η Αθήνα δεν ήταν έτοιμη για να δώσει λύση σε αυτό το ζήτημα. 
 «Είναι λυπηρό το γεγονός ότι το θέμα αυτό έχει καθυστερήσει πάρα πολύ καιρό», δήλωσε ο Ανάν μετά από ερώτηση δημοσιογράφου κατά την εμφάνισή του στο Ιντιτούτο Μπρούκινγς στην Ουάσιγκτον. 
 Ο Ανάν ήταν επικεφαλής του ΟΗΕ κατά τη διάρκεια των ετών 1997-2006 και επεσήμανε ότι τα Σκόπια και η Ελλάδα ήταν κοντά στην επίλυση της διαφοράς για το όνομα στη διάρκεια της θητείας του, και ότι τα Σκόπια ήταν έτοιμα για μία λύση, αλλά η λύση αυτή δεν άρεσε στην Ελλάδα. «Οι δύο χώρες ομιλούν πολύ καιρό για τη διαφορά αυτή. 
Ο ειδικός απεσταλμένος εργάζεται πάνω στο θέμα αυτό επί μεγάλο χρονικό διάστημα. 
 Οι δύο χώρες είχαν φθάσει σε κάποιο σημείο πριν τη λύση, αλλά η πρόταση κατέρρευσε. 
Δεν είμαι σίγουρος ότι η Ελλάδα θα δεχόταν μια πρόταση για το όνομα στο οποίο θα περιέχονταν το όνομα Μακεδονία, όπως συμφώνησαν τα Σκόπια. 
Οι διαπραγματεύσεις για αυτό το ζήτημα συνεχίζονται, ωστόσο η περιοχή έχει άλλες προτεραιότητες και προκλήσεις.
 Δεν μπορώ να πω ότι αυτές θα βοηθήσουν στην επίλυση της διαφοράς ή θα το περιπλέξουν, γιατί δεν είμαι κοντά σε αυτά τα γεγονότα», δήλωσε ο πρώην Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Κόφι Ανάν, σύμφωνα με το αλβανικό πρακτορείο ‘Ιλλυρία’ των Σκοπίων.

ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΑΙΔΙΩΝ

ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΣΤΕΙΛΕΙ ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΑΡΘΡΟ ΜΕ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΗΝΥΝΑ.ΕΜΕΙΣ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑΤΙ ΜΑΣ ΑΡΕΣΕ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΜΕ ΚΑΤΑ ΠΟΣΟ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΙΝΟ ΔΙΟΤΙ ΚΑΠΟΙΕΣ ΦΡΑΣΕΙΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΤΑΠΕΙΝΗ ΓΝΩΜΗ ΔΕΝ ΑΡΜΟΖΟΥΝ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ 11 Η 12 ΕΤΩΝ.ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΛΑΘΟΣ ΑΛΛΑ ΕΣΕΙΣ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΑΝ ΕΧΟΥΜΕ Η ΟΧΙ ΔΙΚΙΟ!
Διαβάστε πώς βιώνουν την κρίση 11χρονα και 12χρονα παιδιά που ρωτήθηκαν σχετικά στο 1ο Δημοτικό Σχολείο της Καλαμαριάς. «Τι είναι οικονομική κρίση, πώς τη βλέπω, και τι προτείνω για να αντιμετωπιστεί». Ήταν τα ερωτήματα στα οποία κλήθηκαν να απαντήσουν τα παιδιά στο πλαίσιο μιας πρωτοβουλίας του Συλλόγου των Γονέων και Κηδεμόνων.

 Εύα Τ. «Μια φορά και έναν καιρό, υπήρχε μια χώρα που είχε όλα τα καλά του κόσμου... Οι άνθρωποι ήταν γενναίοι, φιλόδοξοι και ευγενικοί... Ήταν εργατικοί. Σιγά-σιγά όμως άρχισαν να κλέβουν, να μην δουλεύουν και έγιναν άπληστοι. Οι πολιτικοί με τα δικά τους "κόλπα" ανάγκαζαν τους πολίτες να τους ψηφίζουν... Οι άλλες χώρες βλέποντας το χαμό που επικρατούσε άρχισαν να τους εκμεταλλεύονται γιατί τους ζήλευαν... Το χειρότερο όμως ήταν ότι μέσα τους ένιωθαν απαίσια εξαιτίας της αρρώστιας των πολιτικών για το χρήμα». Με αυτήν τη μικρή ιστορία, περιγράφω ακριβώς πως κατέληξε η Ελλάδα... 

Δέσποινα Γ. Κρίση, μια τόσο δα μικρή λεξούλα, μόλις δυο συλλαβών! Τη βλέπουμε καθημερινά στην τηλεόραση... την παρατηρούμε στα πρόσωπα των γονιών των δασκάλων, των ανθρώπων γύρω μας. Προσπαθούμε να καταλάβουμε την αξία της, το μέγεθος της δύναμής της και πώς μπορεί να επηρεάσει τόσο, μα τόσο πολύ την καθημερινότητά μας... Η οικονομική κρίση δημιουργεί αβεβαιότητα και ανασφάλεια που επηρεάζει όχι μόνο τους ενήλικες αλλά και τα παιδιά... Πρέπει να γυρίσουμε στις παλιές αξίες μας. Να γεμίσουμε την ψυχή μας με αγάπη, το μυαλό μας με αισιοδοξία, και την καρδία μας με ελπίδα. Να στηρίξουμε έστω και με μια μικρή αγκαλιά τους δικούς μας ανθρώπους. Να μην αφήσουμε κανένα να τσακίζει το αύριό μας...

 Δημήτρης Χ. Σήμερα για την κρίση φταίνε οι ανεξέλεγκτές δαπάνες, τα υπερβολικά δάνεια και ιδίως οι πολιτικοί, που τα προκάλεσαν... Η οικονομική κρίση μου προκαλεί μαύρα λυπητερά συναισθήματα. Εάν ζωγράφιζα ένα πίνακα με τα συναισθήματά μου, θα τον έβαφα μαύρο... Εκεί θα ζωγράφιζα επίσης έναν άστεγο άνθρωπο να ζητιανεύει και να κλαίει.

 Παναγιώτης Π. H χώρας μας η Ελλάδα, αντιμετωπίζει μεγάλο πρόβλημα, που οδηγεί τους ανθρώπους σε απόγνωση... Η κυβέρνηση δεν έπαιρνε και δεν παίρνει αποφάσεις για να ξεφύγει η Ελλάδα από την κρίση. Βέβαια χωρίς καλούς συνεργάτες, μορφωμένους, έξυπνους, δίκαιους και τίμιους δε γίνεται δουλειά...Να βρεθούν δουλειές για τους μορφωμένους νέους που φεύγουν στο εξωτερικό, γιατί αυτοί είναι η ελπίδα μας, επιτέλους δικαιοσύνη, τιμωρίες στους παραβάτες...

 Κωνσταντίνος Μ. Σε λίγο θα είμαστε άστεγοι και θα παρακαλάμε τους αστυνομικούς να μας βάλουν φυλακή για να έχουμε φαγητό να φάμε και να έχουμε στέγη...Το κυριότερο είναι ότι έχουμε τους πιο χάλια πολιτικούς στο σύμπαν, που αντί να κάνουν καλύτερα τα πράγματα τα έκαναν χειρότερα...

 Πρωτέας Μ. Κρίση σημαίνει φτώχεια, ανεργία, οι άνθρωποι να μην μπορούν να αγοράσουν πράγματα για να ζήσουν... Αν ήμουν εγώ πρωθυπουργός, θα έπαιρνα κάποιους άνεργους στο γραφείο μου να δουλεύουν με χρήματα που έχω από το κράτος. Μετά από λίγους μήνες όμως, θα προσπαθούσα να τους βρω δουλειά στα μαγαζιά. Αυτός είναι ο στόχος, να έχει κάποιος δουλειά στην αγορά...

 Όλγα Π. Την κρίση... τη βλέπουμε την ακούμε, κι όμως αυτήν την απαγορευμένη λέξη κανένας δεν πίστευε ότι θα τη χρησιμοποιούμε τόσο συχνά... Άνθρωποι έξω πεινάνε, άλλοι είναι άρρωστοι και δεν έχουν χρήματα για φάρμακα, γίνονται συσσίτια για τους άστεγους! Εδώ μας έφεραν αυτοί οι ανίκανοι που κόβουν συνέχεια μισθούς για να καταφέρουν να πληρώσουν τα χρέη τους!!! Όμως αυτά τα χρέη δεν πρόκειται να ξεχρεωθούν ποτέ. Είμαι παιδί, αυτό όμως δε μ' εμποδίζει να πω τη γνώμη μου σε αυτό που βλέπω, που βιώνω και που όλοι μας συζητάμε πολύ έντονα. 

Τζούλια Β. Η κρίση είναι μια λέξη, η οποία δεν ξέρουμε τι σημαίνει και για να πούμε την αλήθεια ούτε οι πολιτικοί ξέρουν τι σημαίνει, γιατί άμα ήξεραν τι σημαίνει θα είχαν κάνει κάτι... Η κυβέρνησή μας βάζοντας χαράτσια νομίζει ότι θα σώσει την Ελλάδα. Όχι όμως μόνο δεν τη σώζει αλλά την καταστρέφει, γιατί οι άνθρωποι άμα δεν έχουν να φάνε φεύγουν σε άλλες χώρες και έτσι απλά καταστρέφουμε την Ελλάδα...

 Στέλλα Κ. Η οικονομική κρίση... είναι μια αλυσίδα που εάν σπάσει ο ένας κρίκος θα σπάσουν και οι υπόλοιποι... Το κράτος αυξάνει τους φόρους για περισσότερα έσοδα, με αποτέλεσμα οι πολίτες να αδυνατούν να τους πληρώσουν. Έτσι το κράτος δεν έχει αρκετά έσοδα...Το κράτος δεν έχει χρήματα να δώσει στους δανειστές κι έτσι αναγκάζεται να μειώσει μισθούς και συντάξεις. Όλα αυτά είναι μια αλυσίδα που σπάει σιγά-σιγά, κρίκος-κρίκος.

 Κωνσταντίνος Μ. Οικονομική κρίση είναι ένα πρόβλημα στην μελλοντική μου ζωή και την παρούσα μου ζωή...Τέλος πάντων ας μπούμε στο ψητό. Λέω καλύτερα, να πάρουμε τα λεφτά που μας χρωστά η Γερμανία, να ξεπληρώσουμε αυτούς που δανειστήκαμε και να διαχειριστούμε καλά και σοφά τα λεφτά μας για να φτιάξουμε μια νέα Ελλάδα. Τέλος!!! 

 Μαριλίζα Π. Λοιπόν θα σας εκμυστηρευτώ πώς τη βλέπω εγώ (την κρίση) από τη σκοπιά των παιδιών. Τα παιδιά στην ηλικία 1-14 χρόνων υποφέρουν γιατί στερούνται τα παιγνίδια, το φαγητό, τις γνώσεις που χρειάζονται για να φτιάξουν γερά θεμέλια για το μέλλον. 
Ενώ οι ηλικίες των 15-35... δε βρίσκουν δουλειά αγχώνονται... και το πιο σημαντικό χάνουν την εμπιστοσύνη προς τους συνανθρώπους μας, γιατί μ' αυτά που ακούνε δεν ξέρουν ποιον να πρωτοπιστέψουν... Έχω την αίσθηση ότι το κράτος κοροϊδεύει όλους του Έλληνες.

 Αναστασία Μ. Δε θα πρέπει να ανησυχούμε, γιατί υπάρχουν λύσεις σε όλα αυτά... Αν εκμεταλλευόμασταν το γεωγραφικό πλούτο μας, τις καταγάλανες θάλασσες και τη σημαντική ιστορία μας, θα μπορούσε ο παράγοντας του τουρισμού να γεμίσει τα ταμεία του κράτους. Υπάρχουν και άλλοι πολλοί παράγοντες... όμως ένα παιδί δε θα μπορούσε να δώσει λύσεις για όλα αυτά. Γι' αυτό καλό θα είναι η κυβέρνηση να σκεφτόταν λίγο περισσότερο... 

 Κυριακή Μ. Η οικονομική κρίση πολλές φορές δεν πάει μόνη της. «Συνοδεύεται» και από την ηθική αλλά και από την κοινωνική κρίση. Κατά τη γνώμη μου, θα έπρεπε να κόβουν τους μισθούς και τις συντάξεις από αυτούς που παίρνουν μεγάλους μισθούς και συντάξεις και όχι από αυτούς τους ανθρώπους που δουλεύουν σαν τα σκυλιά... Τα παιδία νιώθουν άσχημα και νομίζουν ότι φταίνε αυτά. 

 Χαράλαμπος Π...Λοιπόν, αυτά που πρέπει να κάνουμε είναι να μην σπαταλάμε χρήματα για πράγματα που επιθυμούμε, παρά μόνο για τα αναγκαία. Δε χρειάζεται να ζητάμε τα πάντα. Να προσπαθούμε να μη θέλουμε όλο και περισσότερα για να μην φέρνουμε τους γονείς μας σε δύσκολη θέση...Όλοι να είμαστε χαρούμενοι και αισιόδοξοι, ότι κάποτε θα φύγουμε από την οικονομική κρίση.

 Θοδωρής Κ. Υπάρχουν πολλά είδη κρίσεων... Η πιο σημαντική κρίση είναι η κρίση ηθικών αξιών. Κάποιοι άνθρωποι εκμεταλλεύονται άλλους ανθρώπους. Αυτοί είναι οι πολιτικοί. Οι πολιτικοί φτιάχνουν ομάδες και τις κάνουν για το συμφέρον τους, δηλαδή νοιάζονται μόνο για τον εαυτόν τους. 

 Βαγγέλης Γ. Η κρίση είναι για μένα μια μαύρη σελίδα της ιστορίας της χώρας που θα ξεπεραστεί σύντομα. Με στεναχωρεί πολύ το γεγονός που χιλιάδες άνεργοι αναγκάζονται να μεταναστέψουν γα να βρουν δουλειά... Μερικοί άνθρωποι για να σωθούν από τα χρέη τους αυτοκτονούν. Αυτό που κάνουν είναι τραγικό. Δεν έχω καταλάβει γιατί το κάνουν, γιατί τα χρέη θα γυρίσουν στα παιδιά τους και από τα παιδιά στα εγγόνια τους και ούτω καθεξής. Δε γίνεται να αυτοκτονούν όλες οι γενιές της οικογένειας αυτής αν δεν έχει να ξεπληρώσει τα χρέη της... 

Μελίνα Ο. Ένας «ένοχος» o οποίος ευθύνεται για την οικονομική κρίση είναι οι πολιτικοί. Δύο από τα «εγκλήματα» τους είναι η σπατάλη και οι φόροι... 
Το πρόβλημα που μας απασχολεί είναι η αδικία στους φόρους. 
Όταν όλα γίνουν δίκαια από τους πολιτικούς, τότε υπάρχουν πολλοί τρόποι να βγάλουμε χρήματα... 
Όμως πιστεύω ότι η πιο σημαντική λύση στην οικονομική κρίση είναι η παιδεία, διότι αν καλλιεργηθεί σωστά, η δική μας η γενιά θα παίρνει πιο σωστές αποφάσεις. 
Θα ψηφίζουμε πιο σωστά και όχι με βάση το δικό μας συμφέρον αλλά με βάση το συμφέρον της χώρας μας... 

Θεοχάρης Τ. Η Γερμανία μας χρωστά πάρα, μα πάρα πολλά λεφτά. 
Άρα αν δεν μας τα δώσει, τότε εμείς οι Έλληνες έχουμε τεράστιο οικονομικό και χρηματικό πρόβλημα, αλλά κάτι πρέπει να κάνουμε γιατί... η κρίση δεν είναι καθόλου καλό πράγμα.

 Χρήστος Θ. Η Ελλάδα θα πρέπει να γυρίσει λίγο στα παλιά χρόνια και να εκμεταλλευτούμε ό,τι έχουμε. Δηλαδή να μην εισάγουμε προϊόντα από άλλες χώρες αφού τα έχουμε στην Ελλάδα. 
Ακόμα το κράτος να δίνει ένα κεφάλαιο σε ένα πολίτη για να ανοίξει δικιά του επιχείρηση... 
Εγώ βλέπω την κρίση σαν έναν εφιάλτη που γίνεται πραγματικότητα. 

Στέλιος Δ. Ο μόνος τρόπος για να ξεπεραστεί η κρίση είναι να είμαστε ενωμένοι, να μην αφήνουμε τη στεναχώρια και την απελπισία να μας χωρίσουν, να αλληλοστηριζόμαστε... 
Επίσης πρέπει να μπούμε δυναμικά στο εμπόριο και ορισμένα στοιχεία (άνεμος, νερό , ήλιος) να τα αξιοποιήσουμε με το σωστό τρόπο. 
Πρέπει να βρούμε νέες καλλιέργειες και να τις εξάγουμε...

Γιάννης Μ. Εγώ όταν σκέπτομαι την κρίση έχω ένα συναίσθημα αγωνίας για το τι θα γίνει στο μέλλον... 
Θα πρότεινα στους κύριους που έχουν πιο μεγάλη δύναμη από άλλους ανθρώπους δηλαδή τους πολιτικούς, να βοηθήσουν και αυτοί στο να γίνει καλύτερη η Ελλάδα δηλαδή μην βάζουν μόνο σε εμάς φόρους, αλλά να πληρώνουν και οι ίδιοι φόρο...γιατί έτσι θα σωθεί η Ελλάδα. 

Θεοφάνης Φ. Για να ξεπεραστεί (η κρίση) μπορούμε να εξάγουμε ελληνικά προϊόντα, όπως το ούζο και τη φέτα.
 Να διαφημίσουμε την Ελλάδα σε άλλες χώρες γιατί είναι όμορφή και έχει πολλά αρχαία. Να παράγουμε στην Ελλάδα τα προϊόντα που χρειαζόμαστε και να μην τα παίρνουμε από το εξωτερικό γιατί...τα λεφτά της Ελλάδας θα φεύγουν έξω, ενώ αν τα παράγουμε εμείς θα μείνουν στην Ελλάδα. 

Κίκα Χ. Αν ήμουν εγώ πρωθυπουργός ή βουλευτής σίγουρα δε θα έκανα αυτά που κάνουν οι τωρινοί βουλευτές και πολιτικοί... 
Οι οικονομικά αδύναμοι να πληρώνουν φόρους ανάλογα με το εισόδημά τους και οι πιο πλούσιοι το ίδιο. Γιατί τώρα συμβαίνει το αντίθετο...

Θοδωρής Τ. Οι δυο κυριότερες αιτίες της οικονομικής κρίσης είναι η ανικανότητα των πολιτικών μας και η φοροδιαφυγή. 
Το μόνο που πρέπει να κάνουμε για τη φοροδιαφυγή είναι να ζητάμε απόδειξη, έστω και για μικρά ποσά... 
Όσο για το θέμα της ανικανότητας των πολιτικών μας, θα πρέπει να συμμετέχουμε ενεργά στις εκλογές.

Σοφία Χ. Αυτός που την άρχισε να τη σταματήσει γιατί η κρίση φέρνει αναστάτωση στους ανθρώπους... 
Οι πολιτικοί, ο δήμαρχος δεν μπορούν να κάνουν τίποτα για να σταματήσουν την αναστάτωση. Ελπίζουν όμως ότι οι επόμενες γενιές θα τη σταματήσουν. 
Τη ζωή ο θεός μας την έδωσε όχι για να στεναχωριόμαστε άλλα για να τη χαιρόμαστε!!! 

Αναστάσης Λ. Η οικονομική κρίση είναι δύο πράγματα: 
Το ένα είναι το ότι δεν κινείται το χρήμα και το δεύτερο είναι η κρίση των ηθικών αξιών... 
Οι δανειστές μας ζητάνε να ξεπληρώσουμε τα δάνεια που πήραμε πολύ γρήγορα, όμως το κράτος δεν μπορεί να αντεπεξέλθει, με αποτέλεσμα το κράτος να αυξάνει κι άλλο τους φόρους και να κόβει κι άλλο τους μισθούς και τις συντάξεις. 
Για να ξεπεραστεί η κρίση προτείνω... να δώσουμε ευκαιρίες σε νέους επιχειρηματίες, να εξάγουμε προϊόντα, να δώσουμε έμφαση στην ανάπτυξη του τουρισμού, και να μειωθούν λίγο οι φόροι. 

Χρήστος Σ. Την οικονομική κρίση τη συναντάμε κάθε μέρα στη ζωή μας. 
Κάθε μέρα βλέπουμε άστεγους. 
Μερικοί από αυτούς είχαν μια δουλειά και ένα σπίτι. 
Όταν τους απέλυσαν δεν είχαν να πληρώσουν φόρους και δάνεια και γι' αυτό τους πήραν το σπίτι... 

Γιάννης Χ . Όσο για το ποιος έφταιξε που φθάσαμε σε αυτό το σημείο, νομίζω ότι είναι οι λανθασμένες αποφάσεις των ίδιων μας των εαυτών. 
Τα προηγούμενα χρόνια ξοδεύαμε χρήματα για ανούσιους λόγους και κανείς δε σκεφτόταν ότι κάποτε θα φθάναμε σε «αδιέξοδο»... 

Σίμος Μ. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να πληρώσουν τους φόρους, αλλά πάντα προσπαθούν για το καλύτερο. Οι πολιτικοί μας όμως δεν κάνουν τίποτα, γι' αυτό μας λένε όλο ότι θα φύγει η οικονομική κρίση, αλλά δεν γίνεται τίποτα. 
Τώρα, πρέπει να τους εμπιστεύομαι ή δεν πρέπει να τους εμπιστεύομαι;
 Επειδή εγώ είμαι νέος άνθρωπος, είμαι πολύ λυπημένος και θαυμάζω τους πολίτες και τους γονείς μου. Για μένα, ελπίζω να βρω μια δουλειά και νομίζω ότι σε μερικά χρόνια θα φύγει η οικονομική κρίση. 

Βασίλης Σ. Φαίνεται σαν να μη με νοιάζει, γιατί είμαι ένα απλό παιδί, όμως (την κρίση) την καταλαβαίνω γιατί βλέπω τον κόσμο σε τι δύσκολη θέση βρίσκεται...Για να την αντιμετωπίσουμε θα έλεγα, κάθε άνθρωπος να ξοδεύει πιο λίγα λεφτά και να μην πηγαίνει κάθε ημέρα βόλτα. Έτσι εγώ θα αντιμετώπιζα την κρίση. 

 Δημήτρης Ν. Όλοι προσπαθούμε να τα βγάλουμε πέρα... με το λάθος τρόπο όμως. 
Εγώ έχω τη λύση: Αν για κάποιο διάστημα κατεβάζαμε τους φόρους και τις τιμές των προϊόντων πρώτης ανάγκης, τότε οι έμποροι που θα πουλάνε αυτά τα προϊόντα θα βγάζουν λεφτά για να ζήσουν και οι αγοραστές θα έχουν ότι χρειάζονται. 
Επομένως, οι έμποροι δε θα αναγκάζονται να απολύουν το προσωπικό τους και οι υπάλληλοι θα έχουν λεφτά για να ζήσουν.

ΤΟ ΔΝΤ ΔΕΝ ΣΩΖΕΙ ΑΠΛΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΙ

Της Ζέζας Ζήκου
 - «Ας μην αυταπατώμεθα. Χωρίς ανάπτυξη, το μέλλον της παγκόσμιας οικονομίας βρίσκεται σε κίνδυνο. 
Το μάθημα της Ιστορίας είναι ξεκάθαρο: η μείωση του δημόσιου ελλείμματος είναι απίστευτα δύσκολη χωρίς ανάπτυξη. 
Το υψηλό χρέος, με τη σειρά του, καθιστά δυσκολότερο να υπάρξει ανάπτυξη», επισήμανε η Κριστίν Λαγκάρντ στην ετήσια σύνοδο του ΔΝΤ στο Τόκιο. 
Αμέσως, ο τιμημένος με βραβείο Νομπέλ Οικονομίας Πολ Κρούγκμαν, αναφερόμενος στη νέα θέση του ΔΝΤ, σημείωσε σε μία ανάρτηση στο ιστολόγιό του: «Συγχαρητήρια στο ΔΝΤ, που είχε το θάρρος να το πει αυτό… 
Κάτι που σημαίνει πως παραδέχεται ότι η δική του ανάλυση είχε σφάλματα»! 
Το ηλικίας 68 ετών Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, μέχρι να ξεσπάσει η κρίση της Ευρωζώνης, επικεντρωνόταν σε διασώσεις των αναδυόμενων οικονομιών της Ασίας και της Λατινικής Αμερικής. 
Τώρα, η λάθος συνταγή του αποδείχτηκε πολιτικά τοξική στην Ευρώπη, προκαλώντας τριγμούς στα θεμέλια των οικονομιών των Ευρωζώνης.
 Σήμερα οι υπερδυνάμεις αλληλεπιδρούν μεταξύ τους στο πλαίσιο της πολύπλευρης γεωπολιτικής της παγκοσμιοποίησης. 
Ταυτόχρονα, οι αναδυόμενοι οικονομικοί γίγαντες της Ασίας συναγωνίζονται με τις σπάταλες οικονομίες του καταναλωτισμού, της Αμερικής και της Ευρώπης για τα πεπερασμένα αποθέματα ορυκτών καυσίμων και πρώτων υλών. 
Το γεγονός αυτό ισχυροποιεί μια άλλη κατηγορία δυνάμεων, τις «δυνάμεις της εκμετάλλευσης». 
Το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα είναι η Ρωσία. 
Κυρίως, όμως, η παγκοσμιοποίηση είναι ένα οικονομικό φαινόμενο που έχει θρυμματίσει την οικονομική αλαζονεία της Δύσης . 
Η πιστωτική κρίση και η παγκόσμια αναταραχή που συνεχίζεται αμείωτη λόγω της κρίσης του χρέους, έχουν δημιουργήσει την ανάγκη μιας παγκόσμιας πολιτικής συνεννόησης. 
Η επικρατούσα πολιτική αντίληψη υποστηρίζει ότι δεν είναι δυνατόν οι οικονομίες του κόσμου ολόκληρου να αναπτύσσονται μέσα σε ένα ενιαίο (παγκοσμιοποίηση), πολύπλοκο και άμεσα αλληλοεπηρεαζόμενο οικονομικό σύστημα και να μην υπάρχει αντιστοίχως ένα στοιχειώδες σύστημα διακυβέρνησης. 
Οι τριγμοί από το κραχ της διαβόητης αμερικανικής subprime αγοράς ενυπόθηκων στεγαστικών δανείων ανύπαρκτης φερεγγυότητας έχουν πυροδοτήσει παρενέργειες μιας επικίνδυνης παγκόσμιας πιστωτικής ασφυξίας (δηλαδή το φαινόμενο της credit crunch), που έχει διαλύσει τον ιστό του τραπεζικού συστήματος της Δύσης.
 Χρειάζεται ένα σαφές πλαίσιο, χρειάζεται κάτι πολύ περισσότερο, χρειάζεται ένα σύστημα οικονομικής διακυβέρνησης για την εξάλειψη των ακροτήτων και την αποφυγή των μεγάλων κρίσεων, όπου η μία πλευρά του πλανήτη μπορεί να πληρώνει εξαιτίας της άλλης. 
Με άλλα λόγια, θα επισημαίναμε ότι η πολιτική, τη στιγμή αυτή, είναι πιο πίσω από την οικονομία και τις οικονομικές εξελίξεις, ότι υπολείπεται και βρίσκεται θεσμικά (εθνικά κατακερματισμένη) σε αναντιστοιχία με το σύγχρονο διεθνές περιβάλλον. 
Και αυτό το πρόβλημα θα πρέπει να επιλυθεί. 
Η ανάγκη, όπως καταδεικνύουν οι δραματικές εξελίξεις, είναι επείγουσα. 
Στην παγκόσμια σκακιέρα οι ανατροπές είναι κολοσσιαίες, τις οποίες διαπιστώνει μεν το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο αλλά αδυνατεί να τις χειραγωγήσει. Ανασυγκροτήστε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο: η παλιά οικονομική αρχιτεκτονική έχει ήδη καταρρεύσει. 
Η ανισορροπία συνεχίζει να μεγαλώνει και εκφράζονται φόβοι πως η διόρθωση, όταν συμβεί, θα ανατινάξει το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα. Tο ΔNT ιδρύθηκε στο Mπρέτον Γουντς του Nιου Xαμσάιρ. 
Αραγε, όμως, ένα ριζικά αναδιαρθρωμένο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο θα μπορούσε να ηγηθεί της προσπάθειας, ώστε να αποκατασταθούν οι ισορροπίες προτού το σύστημα καταρρεύσει; 
Αμφιβάλλω… Ωστόσο, το παγκόσμιο σύστημα δεν διαθέτει τους συνήθεις μηχανισμούς εξισορρόπησης. 
Η ανισορροπία συνεχίζει να μεγαλώνει και εκφράζονται φόβοι πως η διόρθωση –που ήδη έχει αρχίσει– θα ανατινάξει στο διάβα της το παγκόσμιο χρηματοοικονομικό σύστημα. 
Πλέον, ήρθε η ώρα της αλήθειας, να αποκατασταθούν οι ισορροπίες προτού έρθει η καταστροφή. 
Ομως, το ΔΝΤ σήμερα δεν διαθέτει σαφή στόχο. Ο αποπροσανατολισμός του ΔΝΤ οφείλεται, εν μέρει τουλάχιστον, στην αποτυχία της παγκοσμιοποίησης να δημιουργήσει ένα αυτορρυθμιζόμενο σύστημα. 
Σήμερα, το ΔΝΤ εστιάζεται στην παρακολούθηση της οικονομικής πολιτικής σε κάθε χώρα, μια τακτική που τείνει να επικεντρώνεται στα συμπτώματα και όχι στην ουσία του προβλήματος.

ΠΡΩΤΙΑ ΣΤΟΝ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ΤΟΥ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΟΣ

Την πρώτη θέση στην ΕΕ και τη δεύτερη παγκοσμίως κέρδισαν φοιτήτριες του Πανεπιστημίου Αθηνών σε διεθνή διαγωνισμό για το Δίκαιο του Διαστήματος. 
Την παγκόσμια τιμητική διάκριση έλαβαν οι φοιτήτριες του Τομέα Διεθνών Σπουδών της Νομικής στο Διεθνή Διαγωνισμό Εικονικής Δίκης Δικαίου του Διαστήματος Manfred Lachs.
 Ο διαγωνισμός αυτός γίνεται ετησίως από το International Institute of Space Law. 
Οι τρεις εκπρόσωποι του Πανεπιστημίου Αθηνών, Κατερίνα Πιτσόλη, Στεφανία Βλάχου και Μελίνα Στρούγγη, ήταν ήδη από τον περασμένο Απρίλιο πρωταθλήτριες Ευρώπης, ενώ τώρα υπό την επίβλεψη του λέκτορα του Ιδρύματος κ. Γ. Κυριακόπουλου, συμμετείχαν στα Παγκόσμια Τελικά του διαγωνισμού (Νάπολη, 2-4/10). 
Στον διαγωνισμό αυτό, στον οποίο και συμμετείχαν 54 χώρες, απέκλεισαν στα ημιτελικά την πρωταθλήτρια Αμερικής, αγωνίσθηκαν στον τελικό κατά της πρωταθλήτριας Ασίας και κατέλαβαν τελικά τη δεύτερη θέση παγκοσμίως. 
Ο διαγωνισμός αυτός, εξελίσσεται σε δύο στάδια: αρχικά σε περιφερειακό επίπεδο με στόχο την ανάδειξη ενός νικητή για κάθε μια από τις περιοχές Ασίας/Ειρηνικού, Αφρικής, Αμερικής και Ευρώπης και στη συνέχεια σε παγκόσμιο επίπεδο, μεταξύ των τεσσάρων περιφερειακών νικητών – εκπροσώπων των αντίστοιχων περιοχών. 
Στον περιφερειακό Ευρωπαϊκό Τελικό, που έλαβε χώρα στο Βουκουρέστι τον Απρίλιο του 2012, η Νομική Σχολή Αθηνών, ανακηρύχθηκε Πρωταθλήτρια Ευρώπης, αφού επικράτησε διαδοχικά των Νομικών Σχολών που προέρχονταν από τη Μόσχα, το Λονδίνο, το Παρίσι (Paris XI) και την Κολωνία.
 Από 1 έως 5 Οκτωβρίου 2012, η Ελληνική ομάδα συμμετείχε, ως Πρωταθλήτρια Ευρώπης, στον Παγκόσμιο Τελικό του Διαγωνισμού, στη Νάπολη της Ιταλίας.
 Στον ημιτελικό επικράτησε της εκπροσώπου της Αμερικής και προκρίθηκε στον τελικό, στον οποίο για τελευταία φορά είχε προκριθεί εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής περιοχής το 2004. 
Η δίκη στον τελικό, διεξήχθη ενώπιον τριών εκ των δικαστών του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, H.E. Donoghue, H.E. Xue και H.E. Skotnikov.
 Η Ελληνική ομάδα κατέλαβε τη δεύτερη θέση στον κόσμο, με νικήτρια την ομάδα της Ινδίας, εκπρόσωπο της περιοχής Ασίας/Ειρηνικού. 
Την ελληνική αποστολή, τόσο στο Βουκουρέστι, όσο και στη Νάπολη, υποστήριξε το Κοινωφελές Ίδρυμα "Ιωάννη Σ. Λάτση".

ΔΙΕΔΩΣΕ ΤΟ

Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More