ΑΛΛΟΣ ΕΝΑΣ ΗΡΩΑΣ

"Ήταν 27 του Απρίλη 1941. Οι Γερμανοί μπαίνουν στην Αθήνα. Μια απ' τις πρώτες τους δουλειές ήταν ν' ανεβούν στον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης, να κατεβάσουν το σύμβολό μας, τη σημαία μας και να υψώσουν τη δική τους. Φρουρός και παραστάτης της σημαίας μας ένας εικοσάχρονος από τον Πόντο, που το αίμα του έβραζε, η καρδιά του φλεγόταν κι η ψυχή του πέταγε, φτερουγίζοντας αετίσια, πάνω στις δοξασμένες σελίδες της χιλιοδοξασμένης Ιστορίας μας...



...Ο Γερμανός αξιωματικός διατάζει το στρατιώτη μας να υποστείλει την γαλανόλευκη κι εκείνος απαντά αυστηρά και μονολεκτικά, ΟΧΙ. Εκστατικοί στέκονται και κοιτάζουν, μια το παλικάρι και μια τη σημαία μας, οι παριστάμενοι Γερμανοί στρατιώτες. Με σεβασμό κατεβάζουν απ' τον ιστό την Ελληνική Σημαία, τη διπλώνουν προσεκτικά και την τοποθετούν στα χέρια του φρουρού της. Εκείνος ακούει μέσα του μυριάδες φωνές να απαγγέλλουν τον τιμημένο όρκο "Ου καταισχυνώ σύμβολα τα ιερά"... Σαν αστραπές περνούν, απ' το μυαλό του άξιου παλικαριού, οι θυσίες των προγόνων μας. Βλέπει τον Λεωνίδα ν' αναφωνεί το "Μολών λαβέ", τον Ρήγα στη φυλακή να τραγουδά τον Θούριο, τις Σουλιώτισσες να χορεύουν το "έχε γεια καημένε κόσμε...", τους φαντάρους στη Βόρεια Ήπειρο να φωνάζουν "Αέρααα". Μια κίνηση, ο Κώστας ΚΟΥΚΙΔΗΣ (αυτό ήταν το όνομα του παλικαριού ) ξεδιπλώνει το ιερό πανί, τυλίγει το σώμα του μ' αυτό κι αγέρωχα, σταθερά κι αποφασιστικά κάνει δεκατέσσερα βήματα μπροστά. Το δέκατο πέμπτο ήταν στο κενό. Άπλωσε τα χέρια του, σαν το αϊτόπουλο τα φτερά του και πέταξε στην αθανασία...



...Κανένας δεν ανέφερε το όνομα του φαντάρου, σκοπού της Ακρόπολης το πρωινό εκείνο της 27ης Απριλίου 1941. Κανένας δεν σκέφτηκε ν' ανέβει εκεί, στην ανατολική πλευρά της Ακρόπολης, ούτε στρατιωτικός, ούτε πολιτικός και να κάνει ένα πνευματικό μνημόσυνο στον ήρωα φαντάρο της φρουράς εκείνης. Απούσα και η Εκκλησία. Βλέπετε, είναι δύσκολο να φτάσει κανείς το ύψος του πατριάρχη Χρύσανθου. Χρειάζεται να 'χει μεγάλη ψυχή και γενναία καρδιά. Ούτε οι τοπικές Αρχές μπόρεσαν να σκεφτούν, να δώσουν σ' ένα μικρό δρομάκι της Πλάκας τ' όνομά του. Εμείς οι λίγοι, οι ταπεινοί, ήρωα ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΕ ΚΟΥΚΙΔΗ σου υποσχόμαστε να κρατήσουμε τη μνήμη σου ΑΙΩΝΙΑ."

Read More

ΑΡΧΑΙΑ ΕΡΕΤΡΙΑ

Τη ζωή της Αρχαίας Ερέτριας, της µεγάλης ναυτικής δύναµης της αρχαιότητας, έχουν την ευκαιρία να ανακαλύψουν οι επισκέπτες της έκθεσης «Ερέτρια - Ματιές σε µία αρχαία πόλη» που φιλοξενείται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο (Πατησίων 44). Συνολικά εκτίθενται 437 ευρήµατα µαζί µε σχεδιαστικές αναπαραστάσεις, µακέτες και προβολές βίντεο που δίνουν συνολική εικόνα για την καθηµερινότητα των Ερετριέων και αφηγούνται την ιστορία της πόλης από την ίδρυσή της τον 8ο αιώνα π.Χ. ώς και το τέλος της αρχαιότητας και τους πρώτους βυζαντινούς χρόνους, οπότε σβήνονται σιγά σιγά τα ίχνη της.

Η έκθεση διοργανώνεται από το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο και τη ΙΑ’ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων µε πρωτοβουλία της Ελβετικής Αρχαιολογικής Σχολής η οποία πραγµατοποιεί ανασκαφές στην Αρχαία Ερέτρια από το 1964. Εως τις 25 Αυγούστου. Είσοδος µε το εισιτήριο του µουσείου, χωρίς επιπλέον χρέωση.

Read More

ΑΡΧΑΙΑ ΒΕΡΓΑ

(Υπάρχουν αρκετές σοβάρες ενδείξεις ο Αρχαιολογικός χώρος στην Τερπνή Σερρών να αποτελεί μέρος της αρχαίας Βέργας.Όπως επίσης η πόλη της Βέργας να είχε μετονομαστεί ή να αναφέρονταν και σαν Βισαλτία μιας και αποτελούσε την πρωτεύουσα της περιοχής.

Στο ίδιο σημείο τοποθετείτε επίσης και ο εμπορικός ρωμαϊκός σταθμός Graero,πράγμα που δείχνει την εναλλαγή ονομάτων της πόλης αναλόγως με την εποχή με αποτέλεσμα να υπάρχει σήμερα όλη αυτή η σύγχυση με την τελική ονομασία της πόλης.Η ομοιότητα επίσης της ονομασίας Βέργας με την Βεργίνα δεν είναι καθόλου συμπτωματική και δεν υπάρχει καμιά δόση υπερβολής σε αυτό που έχει αναφερθεί παλιότερα από τον παρόν ιστολόγιο, ότι στην περιοχή άνθισε μια δεύτερη "μικρή" Βεργίνα!
Η ΑΡΧΑΙΑ ΒΕΡΓΑ

Η αρχαία Βέργη ήταν μια σημαντική πόλη στην αρχαιότητα. Η Βέργα, ή Βέργη, ή Βεργαίο, ή Βέρτα, μαζί με την Άργυλο, το Κερδύλιον και την Όσσα, ήταν απ’ τις σημαντικότερες πόλεις της αρχαίας Βισαλτίας. Το όνομα της οφείλεται πιθανόν στον πρωτότοκο γιο του Βισάλτη, το Βέργο. «Η αρχαία Βέργη ήταν πιθανότατα ένα σημαντικό «εμπόριο», δηλαδή εμπορικός σταθμός στον πλωτό ποταμό Στρυμώνα, στις όχθες της λίμνης Κερκινίτιδας.

Εκεί είχαν εγκατασταθεί οι Θάσιοι στα τέλη του 6ου π.Χ αιώνα και λόγω της γεωγραφικής της θέσης, του γεωργικού και μεταλλευτικού της πλούτου μετεξελίχθηκε σε αποικία της Θάσου. Η πόλη απέκτησε κυρίαρχο ρόλο, καθώς διευκόλυνε τη μετακίνηση των αγαθών από το Αιγαίο και τη Θάσο προς τη θρακική ενδοχώρα και τα Βαλκάνια. Άρχισε να χάνει σε σπουδαιότητα μετά την ίδρυση της Αμφίπολης (437 π.Χ.), εξακολουθούσε ωστόσο να είναι αυθυπόστατη πόλη στα ελληνιστικά και ρωμαϊκά χρόνια. Ήταν πλούσια πόλη και έκοβε δικά της νομίσματα από το 476-356 μ.Χ. Τα νομίσματα έφεραν πάνω Σειλινό με Νύμφη ή Σειλινό μόνο ή ψάρι κυπρίνο (γριβάδι) ή τετράγωνο σταυρωτό σε σχήμα σβάστικας και τις επιγραφές ΒΕΡΤ, ΒΕΡΓΑΙ και ΒΕΡΓΑΙΟΥ. Η Βέργα ήταν γνωστή στην αρχαιότητα και από τον Αντιφάνη.

Αντιφάνης ο Βεργαίος
Σε μια παλιά επιγραφή που βρέθηκε στην Επίδαυρο αναγράφεται το όνομα του μαζί με άλλα ονόματα. Ήταν κατάλογος με τα ονόματα των αξιωματούχων του περίφημου Ιερού του Ασκληπιού στις διάφορες ελληνικές πόλεις, κατά τα έτη 365-311 π. Χ. Ήταν ο κατάλογος των θεωροδόκων. Σήμερα θα τους ονομάζαμε επίτιμους προξένους. Ήταν πρόσωπα που είχαν μια συγκεκριμένη αποστολή. Έργο τους ήταν να υποδέχονται, στην πόλη τους ,τους απεσταλμένους του Ιερού – τους θεωρούς –που ταξίδευαν για να πληροφορήσουν τις άλλες πόλεις για τις τελετές του Ιερού και για να συγκεντρώσουν τα απαραίτητα χρήματα.
Στις πόλεις που επισκέπτονταν τους υποδέχονταν και τους φιλοξενούσαν οι θεωροδόκοι, πρόσωπα με κοινωνική θέση και υπόληψη και, φυσικά, με οικονομική άνεση. Ο Αντιφάνης εξετέλεσε χρέη θεωροδόκου για ένα αρκετά μεγάλο διάστημα. Η θέση ήταν τιμητική. Έχουμε λοιπόν ένα ενδιαφέρον ιστορικό στοιχείο. Προσδίδει στην εικόνα του ευφυολόγου και την διάσταση του σοβαρού προσώπου. Αστείες και φανταστικές ιστορίες έλεγε. Δεν ήταν όμως αστείο πρόσωπο. Από σύγκριση χρονολογιών φαίνεται πως η φήμη του ως παραδοξολόγου, άρχισε να απλώνεται πολύ μετά από την εποχή κατά την οποία διετέλεσε θεωροδόκος.

Στον Αντιφάνη η μοίρα επιφύλαξε να ξεπεράσει η φήμη του όχι μόνο τα σύνορα της πατρίδας του, στα χρόνια που έζησε, αλλά και αργότερα, πολύ αργότερα, να διασχίσει τους αιώνες και να διεισδύσει στον ευρωπαϊκό πολιτισμό. Πράγματι, από την Αναγέννηση και μετά ο Αντιφάνης εισέρχεται στην ευρωπαϊκή λογοτεχνία και συγκεκριμένα στον χώρο των παραμυθιών και των φανταστικών ιστοριών. Με τον Αντιφάνη έχουμε στην κυριολεξία το ζωντανό παράδειγμα μιας παραδόσεως δια μέσω των αιώνων. Από αιώνα σε αιώνα κάτι παραδίδεται στην επόμενη γενιά και παραδίδεται με τον ασφαλέστερο τρόπο: μέσα από τα παραμύθια και τις περιπέτειες φανταστικών ταξιδιών .
Ο Αντιφάνης πέρασε τους αιώνες μέσα από την ιστορία του. Και η ιστορία του έμεινε γνωστή σαν το παραμύθι για τις παγωμένες λέξεις. Προκαλεί έκπληξη και συγκίνηση να συναντά κανείς το όνομα του Αντιφάνη στο μεγαλύτερο συγγραφέα της γαλλικής Αναγεννήσεως, στον Francois Rabelais.Ο Αντιφάνης συναντάται σε όλες τις χώρες της Ευρώπης από το Νότο στον Βορρά και από τη Δύση στην Ανατολή.

- Τερέζα Πεντζοπούλου- Βαλαλά, καθηγήτρια φιλοσοφίας Α.Π.Θ-

Read More

ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΣΤΗΝ ΑΓΓΛΙΑ

ΣΕ ΛΙΓΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΣΗΜΕΡΑ ΟΛΗ Η ΕΥΡΩΠΗ ΘΑ ΟΜΙΛΕΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ Η ΘΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΜΕ ΤΙΣ ΕΥΛΟΓΙΕΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΝΘΕΛΛΗΝΩΝ ΥΠΟΥΡΓΩΝ ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΤΑΦΕΡΑΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΖΩΝΤΑΝΗΣ ΜΑΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΤΟΣΟ ΒΑΡΕΤΟ ΠΟΥ ΚΑΝΕΝΑ ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΟ ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΑΣΧΟΛΗΘΕΙ ΜΕ ΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ.
ΑΛΛΑ ΕΡΧΕΤΑΙ ΤΩΡΑ Η ΕΥΡΩΠΗ(ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΟΝΟΜΑ)ΚΑΙ ΜΑΣ ΦΟΡΑΕΙ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΤΑ ΓΥΑΛΙΑ ΣΤΑ ΜΑΥΡΑ ΜΑΤΙΑ ΜΑΣ
ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΕΤΣΙ Η ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΘΑ ΔΙΑΠΡΕΨΕΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙ
ΑΠΛΑ ΕΣΕΙΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΥΠΟΥΡΓΟΙ ΜΠΟΡΕΙΤΑΙ ΝΑ ΚΟΙΜΑΣΤΕ ΟΜΟΡΦΑ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΣΑΣ ΠΑΙΡΝΕΙ ΣΑΡΚΑ ΚΑΙ ΟΣΤΑ

Ανακοινώθηκε σήμερα ότι τα αρχαία ελληνικά θα διδάσκονται στα δημόσια δημοτικά σχολεία προκειμένου η διδασκαλία τους να ενισχύσει τις δεξιότητες χειρισμού της αγγλικής γλώσσας.
Γράφει ο Graeme Paton της Daily Telegraph, υπεύθυνος για τα θέματα προσχολικής αγωγής, βασικής, μέσης, ανώτερης και ανώτατης εκπαίδευσης:
Ο Ηρόδοτος – πατέρας της Ιστορίας – θα διδάσκεται στα πλαίσια διδακτικής ενότητας των αρχαίων ελληνικών στα δημοτικά σχολεία.
Την μητρική γλώσσα του Αρχιμήδη και του Ηρόδοτου θα διδάσκονται περίπου 160 μαθητές τριών διαφορετικών δημοτικών σχολείων στη Μεγάλη Βρετανία από τον προσεχή Σεπτέμβριο.
Η πρωτοβουλία αυτή αποτελεί συνέχεια της επιτυχημένης εισαγωγής της λατινικής γλώσσας σε δεκάδες δημόσια δημοτικά σχολεία στη Μεγάλη Βρετανία.
Οι υπεύθυνοι του « Ίρις», του προγράμματος που προωθεί και προάγει τη διδασκαλία της κλασσικής αρχαιότητας – κάτι που αποτελεί πλέον πρόσφατο εκπαιδευτικό προσανατολισμό - αναφέρουν ότι η συγκεκριμένη πρωτοβουλία έχει σημαντικά παρεπόμενα οφέλη σε όλο το εύρος των εκπαιδευτικών προγραμμάτων που προσφέρονται.
Η Lorna Robinson, υπεύθυνη του προγράμματος, η οποία πρόκειται να διδάξει το ωριαίο μάθημα κάθε δεύτερη εβδομάδα, αναφέρει σε συνέντευξή της στο ένθετο των “Times”: «Οι υποψήφιοι μπορεί να αποθαρρυνθούν στην ιδέα της σπουδής μιας γλώσσας με διαφορετικό αλφάβητο, κάτι που έχει ιδιαίτερες απαιτήσεις.
Στην πραγματικότητα όμως, όπως έχουμε διαπιστώσει, παρόλο το γεγονός ότι προσθέτει στον εκπαιδευόμενο μια επιπλέον συνιστώσα εκπαίδευσης, πολύ σύντομα απολαμβάνει τη διαδικασία εκμάθησης».
Η αρχαία ελληνική είναι μια υπέροχη γλώσσα, γεμάτη όμορφες λέξεις και συναρπαστικές εκφράσεις και έννοιες.
Οι μαθητές θα διδάσκονται το αλφάβητο, βασική γραμματική και λεξιλόγιο, καθώς και θέματα αρχαίου ελληνικού πολιτισμού, όπως τη δημιουργία των Ολυμπιακών Αγώνων και τις κωμωδίες του Αριστοφάνη.
Η λατινική αν και διδάσκεται ευρύτερα της αρχαίας ελληνικής, η διδασκαλία της περιορίζεται στην ιδιωτική εκπαίδευση.
Ανάμεσα στους υποστηρικτές του προγράμματος περιλαμβάνεται και ο Boris Johnson, ο δήμαρχος του Λονδίνου, ο οποίος πρόσφατα παρέδωσε μαθήματα Λατινικής γλώσσας σε εφήβους σε γυμνάσιο του Λονδίνου.
Σύμφωνα με το νέο πρόγραμμα, η αρχαία ελληνική θα διδάσκεται σε τρία δημοτικά σχολεία της Οξφόρδης από τον προσεχή Σεπτέμβριο.
Η Sue Widgery, διευθύντρια του δημοτικού της ανατολικής περιοχής της Οξφόρδης στο Cowley, όπου οι μαθητές ομιλούν 26 διαφορετικές γλώσσες, είπε: «Η πορεία του προγράμματος διδασκαλίας της λατινικής γλώσσας μας ενθουσίασε αρκετά ώστε να υιοθετήσουμε και τη διδασκαλία της αρχαίας ελληνικής γλώσσας. Πιστεύουμε ότι προάγει στο παιδί την αντίληψη της δικής του γλώσσας και προκαλεί συνάψεις μεταξύ διαφορετικών γλωσσών και τα παιδιά το διασκεδάζουν».

Read More

ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΑ

Θέλω να παρακαλέσω προσωπικά τον κάθε αναγνώστη που διαβάζει (κατά σύμπτωση ή με θελημένη επιλογή) το άρθρο αυτό: Να βρει οπωσδήποτε και (έστω) να ξεφυλίσει τα “αναγνωστικά”, όπως λέγονταν κάποτε (τα βιβλία με τον τίτλο “Η γλώσσα μου”) που διδάσκονται σήμερα τα ελληνόπουλα στην πρώτη, δευτέρα και τρίτη τάξη του Δημοτικού Σχολείου. Αν οι λέξεις Έλληνας και πολίτης δημιουργούν ακόμα στον αναγνώστη μου κάποια αίσθηση ευθύνης, ας ξοδέψει από το υστέρημά του τα χρήματα που απαιτούνται για την αγορά τους. Το γλωσσικό εγχειρίδιο του μαθητή στα πρώτα σχολικά του χρόνια δεν είναι ένα από τα πολλά διδακτικά βιβλία που θα του μεταγγίσει κάποιες επιμέρους γνώσεις. Είναι το βασικό εργαλείο για την πρόσβασή του στην οργανωμένη γλώσσα, επομένως και στην οργάνωση της σκέψης και της έκφρασης.

Επιπλέον, με τη γλώσσα εντασσόμαστε σε κοινωνία σχέσεων που υπάρχει πριν από μας. Γι’ αυτό και το βιβλίο που μας εισάγει στη γλώσσα, μας εισάγει και στην κοινωνία. Τα αναγνωστικά του Δημοτικού απαντούν έμμεσα αλλά έμπρακτα στο ερώτημα: ποιόν τύπο ανθρώπου θέλει μια κοινωνία να πλάσει στους κόλπους της, πόσο την ενδιαφέρει η λειτουργική συνοχή της. Κατά τούτο τα γλωσσικά εγχειρίδια του μαχητή είναι πολιτειακά κείμενα πρωτίστης σημασίας. Αφορούν τον κάθε πολίτη πολύ περισσότερο από οποιοδήποτε νομικό πλαίσιο του κοινωνικού βίου η πολιτικό πρόγραμμα διαχείρησης των κοινών. Και οφείλουν να εκφράζουν την ευρύτερη δυνατή κοινωνική συναίνεση-όχι ιδεολογικές μονομέρειες εφήμερων κομματικών πλειοψηφιών. Είναι αδιανόητο να υπονομεύουν την κοινωνική συνοχή, να ενσταλάζουν στις παιδικές ψυχές παραταξιακές προκαταλήψεις, κοινωνικές αντιλήψεις και σύμβολα με περιορισμένη η αμφισβητούμενη συλλογική αποδοχή. Για παράδειγμα: Ποιός βεβαίωσε τούς συγγραφείς των αναγνωστικών που διδάσκονται (15 χρόνια τώρα) τα παιδιά μας στην πρώτη, δευτέρα και τρίτη τάξη του Δημοτικού, ότι η ελληνική κοινωνία συναινεί στον απροκάληπτο αφελληνισμό της νεολαίας της; Και τα 10 συνολικά τεύχη των γλωσσικών εγχειριδίων χειραγωγούν το Ελληνόπουλο σε μια κοινωνία ουδέτερη, χωρίς ταυτότητα, χωρίς παραδόσεις, χωρίς ιστορία, χωρίς συλλογικά βιώματα και μνήμες, χωρίς μεταφυσική ελπίδα, χωρίς γιορτές. Επιμένουν σε έναν άχρωμο κοινωνικό φαινομεναλισμό, μεθοδικά απογυμνωμένο από κάθε χαρά η αίσθηση ανθρώπινης κοινότητας με συνέχεια και διάρκεια. Οι θεματικές ενότητες είναι δημοσιογραφικά “ενσταντανέ” περιγραφικής συμπτωματολογίας της πιο πεζής καθημερινότητας. Τη λέξη πατρίδα τη συναντάει για πρώτη φορά το ελληνόπουλο στο αναγνωστικό της Δευτέρας δημοτικού και μόνο δύο η τρεις φορές στη διάρκεια των τριών πρώτων χρόνων του σχολείου. Μαθαίνει σε κάθε τάξη (από την πρώτη κιόλας) το καραγκιόζη, το Χατζηαβάτη, το Κολλητήρι, το Νιόνιο. Δε βρίσκει το ελληνόπουλο σε κανένα από τα αναγνωστικά του τον Κολοκοτρώνη, τον Κανάρη, τον Νικηταρά, το Μακρυγιάννη η οποιονδήποτε άλλον αγωνιστή του 21. Η εθνεγερσία έχει προκλητικά περιθωριοποιηθεί, υπάρχουν τρεις η τέσσερις έμμεσες και ξεκάρφωτες αναφορές στο σύνολο των 10 τευχών. Να μη συνεπαρθεί το παιδί από αρχέτυπα ηρώων αυτοθυσίας, φιλοπατρίας (για να διδαχθεί αργότερα από άλλα εγχειρίδια ότι μόνο οι οικονομικές δυνάμεις κινούν την ιστορία). Οι αναφορές στην 28η Οκτωβρίου, επίσης, ελάχιστες και αποσπασμένες από την ιστορική αξιολόγηση, γυμνωμένες από κάθε πατριωτική συγκίνηση. Αντίθετα, προπαγανδίζεται με έμφαση το όχι στους εξοπλισμούς, η με κάθε τίμημα εξασφάλιση του κομφόρ της “Ειρήνης”. Το παιδί αποκόβεται μεθοδικά από κάθε βιωματική ρίζα ελληνικής ιδιαιτερότητας, πολιτιστικής καύχησης, πίστης, λαϊκής ευσέβειας. Η λέξη “προσευχή” έχει απαλειφθεί ολοκληρωτικά. Υπάρχει μόνο ένα λαϊκό στιχούργημα επίκλησης στο Θεό για βροχή που τιτλοφορείται “Παρακάλεση”. Στα τρία χρόνια εμφανίζεται δύο φορές η λέξη Παναγιά-Παναγίτσα και άλλες δύο η λέξη Χριστός, τη μία σε κείμενο του Ανατόλ Φρανς (!) και την άλλη σε αφελές και πάλι στιχούργημα. Το Πάσχα και τα Χριστούγεννα μνημονεύονται με φολκρορική αποκλειστικά σημασιοδότηση και επεξηγήσεις του τύπου “τότε τρώμε αρνί σουβλιστό και κοκορέτσι”, η “μαμά τα Χριστούγεννα θέλω να μου φτιάξεις χριστόψωμο”. Ακόμα και ο “Αϊ-Λιάς” παρουσιάστηκε στα παιδιά σαν γέρος θαλασσινός που βαρέθηκε τη θάλασσα και έστησε την καλύβα του σε μια κορφή: “Από τότε οι κορφούλες των βουνών γέμισαν με εκκλησάκια του Αϊ-Λια.”! Αλλά και οι αρχετυπικές εικόνες της οικογένειας, της μάνας, του πατέρα, της γιαγιάς, του παππού, λειτουργούν στα αναγνωστικά του ελληνόπουλου σαν κοινωνιολογικά κυρίως δεδομένα και ελάχιστα η καθόλου ως άξονες πρωταρχικών σχέσεων κοινωνίας της ζωής. Απ’ την πρώτη κιόλας δημοτικού το παιδί μυείται ανέλπιδα και καταθλιπτικά στο ενδεχόμενο να διαλυθεί και το δικό του σπίτι με διαζύγιο των γονιών του. Η γλωσσική ποιότητα των βιβλίων η “λεκτική χάρη”, η εικονοπλαστική ευρηματικότητα είναι σε επίπεδο τόσο υποβαθμισμένο που προκαλεί άλλοτε θλίψη και άλλοτε οργή. Αφέλειες τεχνητής και επιτηδευμένης “παιδικότητας”, εκφραστικοί λαϊκισμοί, άκοσμα και ανούσια συνθέματα ατάλαντων στην παιδαγωγική τέχνη συγγραφέων. Την πρώτη επαφή του ελληνόπουλου με την ποιητική παράδοση της πατρίδος του μονοπωλούν παιδαριώδη στιχουργήματα παντελώς άγνωστων στιχοπλόκων αλλά παρεμβάλλεται (στάχτη στα μάτια) δύο φορές στα τρία χρόνια και ο Ελύτης, μία ο Παλαμάς, τρις ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου, μια ο Δροσίνης. Απουσιάζει παντελώς ο Σολωμός (μάλλον επειδή έχει το κουσούρι να θεωρείται “εθνικός” ποιητής). Μια επιφυλλίδα μόνον νύξεις μπορεί να δώσει. Θα επαναλάβω την έκκληση σε κάθε πολίτη Έλληνα να διαβάσει η έστω να φυλλομετρήσει τα βιβλία “η γλώσσα μου” της Α’, Β’ και Γ’ τάξης του Δημοτικού. Πέρυσι κυκλοφόρησαν σε 16η έκδοση και σε 1.495.000 χιλιάδες αντίτυπα. Φτάνουν σε κάθε γωνιά της Ελλάδας και της αποδημίας, μπαίνουν στη ζωή της ελληνικής οικογένειας, μπολιάζουν συνειδήσεις, πλάθουν τον αυριανό έλληνα. Να τα διαβάσει ο πολίτης και να κρίνει μήπως (ειλικρινά) υπερβάλλω στις αποτιμήσεις μου. Ίσως και ν’ απορρήσει μαζί μου: “Τόσες εκατοντάδες χιλιάδων γονέων, τόσες χιλιάδες εκπαιδευτικών, τόσοι εξειδικευμένοι στα εκπαιδευτικά δημοσιογράφοι, τόσοι πατριώτες βουλευτές, τόσοι δημοσιογραφούντες επίσκοποι, και δεν εξεγείρεται κανένας για το απροκάληπτο έγκλημα που συντελείται στα ελληνικά σχολεία δύο δεκαετίες τώρα”. Είναι μεγαλύτερος κίνδυνος η Τουρκική απειλή, η πλαστογράφηση της ελληνικής ιστορίας από τούς Σκοπιανούς από το μεθοδικό αφελληνισμό της νεολαίας που απεργάζεται ανενόχλητη μια χούφτα φανατικών στο Υπουργείο Παιδείας.
Αν σβήσει σε μια κοινωνία η ετοιμότητα της οργής, σβήνει και κάθε ελπίδα.

Read More

ΣΥΝΕΧΕΙΑ.......ΣΤΑ ΛΑΘΗ

Βιολογία Γ' Γυμνασίου: Περί μυκήτων ο λόγος..

ΕΜΕΙΣ ΑΣΧΟΛΟΥΜΑΣΤΕ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΦΗΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΘΕΜΑΤΑ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΥΜΕ ΑΣΧΟΛΙΑΣΤΑ
ΟΠΟΙΟΙ ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΕΧΟΥΝ ΙΕΡΗ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΝΑ ΜΙΛΗΣΟΥΝ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΠΙΤΗΔΕΣ ΘΕΛΟΥΝ ΑΓΡΑΜΜΑΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ.
ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΟΒΑΡΑ ΛΑΘΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΗΨΕΙΣ ΑΛΛΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΙΟΣ ΔΙΝΕΙ ΣΗΜΑΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΠΟΙΟΣ ΜΙΛΑΕΙ.
ΟΤΑΝ ΟΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΕΙΝΑΙ Η ΑΜΟΙΒΗ ΤΟΥΣ ΟΙ ΩΡΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟ ΝΑ ΜΗΝ ΑΣΧΟΛΟΥΝΤΑΙ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ
ΕΠΡΕΠΕ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΙ ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΘΕΛΛΗΝΕΣ ΜΕ ΤΟ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΕΔΙΝΑΝ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΥΠΟΥ ΡΕΜΠΟΥΣΗ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΑΜΕΣΩΣ ΝΑ ΓΙΝΟΤΑΝ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΚΑΙ ΑΠΕΡΓΙΕΣ ΜΕ ΤΟ ΛΟΓΟ ΟΤΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΥ ΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΑΠΕΡΓΟΥΝ ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΤΟΥΣ ΠΕΙΡΑΖΟΥΝ ΣΤΙΣ ΤΣΕΠΕΣ
ΟΛΟΙ ΟΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΙ ΝΑ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΘΝΙΚΗ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ

ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΑ ΛΑΘΗ εντόπισαν στο βιβλίο της Βιολογίας της Γ' Γυμνασίου. Σας παραθέτω το τι "ισχυρίζονται" οι συγγραφείς, οι κυρίες Μαυρικάκη, Γκούβρα και Καμπούρη, σε σχετική παράγραφο που αναφέρεται στις Μυκητιασικές Λοιμώξεις του δέρματος:


* "Οι περισσότερες από τις ασθένειες του δέρματος οφείλονται σε μύκητες"

ΛΑΘΟΣ! Εκτός αν εννοεί ότι "οι περισσότερες από τις λοιμώδεις ασθένειες του δέρματος οφείλονται σε μύκητες" Οι μυκητιάσεις ΔΕΝ είναι οι συχνότερες ασθένειες του δέρματος!
Οι συχνότερες ανήκουν στην κατηγορία των Εκζεμάτων-Δερματίτιδων.

** " Η Candida albicans προσβάλει την κεράτινη στιβάδα του δέρματος και δημιουργεί αντιαισθητικές κηλίδες"

ΛΑΘΟΣ! H Candida ουδόλως προκαλεί αντιαισθητικές κηλίδες στο δέρμα, αλλά ερυθηματώδεις πλάκες και διάσπαρτα φλυκταινίδια. Αντιαισθητικές κηλίδες, προφανώς εννοούν οι συγγραφείς την Ποικιλόχροη Πιτυρίαση η οποία όμως οφείλεται σε ένα άλλο ζυμομύκητα, το Pityrosporon ή Malassezia furfur!

*** "Ολα τα είδη μυκητιάσεων είναι πολύ μεταδοτικά"

ΛΑΘΟΣ! Υπάρχουν μυκητιάσεις που ΔΕΝ μεταδίδονται από άνθρωπο σε άνθρωπο και επίσης μυκητιάσεις που μεταδίδονται δύσκολα και άλλες, όντως εύκολα (όπως η μικροσπορίαση του τριχωτού) π.χ, η Ποικιλόχρους Πιτυρίαση δεν είναι μεταδοτική! Αυτό να το τονίσουμε, διότι μέχρι και καθηγητή Δερματολογίας είδα μια μέρα στην τηλεόραση σε ένα πρωϊνάδικο να μας ενημερώνει ότι μεταδίδεται με τις πετσέτες και την άμμο στη θάλασσα...


ΤΡΙΑ μαζεμένα λάθη σε μια παράγραφο, δεν είναι ΠΟΛΛΑ; Μήπως έχει κάτι επ' αυτού να μας πεί το Υπουργείο Παιδείας και το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο; Αναρωτιέμαι, ΕΚΛΗΘΗΣΑΝ δερματολόγοι να κρίνουν το περιεχόμενο που τους αφορά; Με ποιά κριτήρια επιτέλους (ας μας πεί κάποιος) επιλέγονται οι συγγραφείς που αφήνουν αμόρφωτα τα παιδιά μας;

Read More