ΧΡΩΣΤΑΜΕ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ

Σε δημοσίευμά της η εφημερίδα Hurriyet αναφέρει πως η Ελλάδα θα καταβάλλει έως τα τέλη Ιανουαρίου 300 εκατ. ευρώ στην Τουρκία για να αποπληρώσει χρέη που έχει προς τη χώρα για την αγορά φυσικού αερίου, σύμφωνα με δήλωση του Τούρκου υπουργού Ενέργειας, Τανέρ Γιλντίζ !

Η εδρεύουσα στην Κωνσταντινούπολη εφημερίδα σημειώνει ότι η Τουρκία προωθεί στην Ελλάδα 750 κυβικά μέτρα φυσικού αερίο,υ προερχόμενα από το κοίτασμα Σαχ Ντενίζ 1 του Αζερμπαϊτζάν.

Read More

Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΡΩΕΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ

Η Τίνα Κατωπόδη-Τσάου είναι μια από τις πολλές εκείνες περιπτώσεις, που στην Ελλάδα δεν κατορθώνουν πολλά πράγματα
, λόγω της κακοδαιμονίας που μας δέρνει, αλλά στο εξωτερικό βραβεύονται. Δεν πέρασε στις πανελλαδικές και πήγε στην Αμερική, όπου σπούδασε και ακολούθησε ακαδημαϊκή πορεία. Μια από τις ερευνητικές επιτυχίες της ήταν το μετεωρολογικό μπαλόνι, που φέρει όργανα μέτρησης της ροής
του ατμοσφαιρικού αέρα. Ο Αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα την τίμησε με το βραβείο " Pecase".
Mάλιστα να αναφερθεί ότι για τη βράβευση ειδοποιήθηκε μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και παραλίγο να σβήσει το μήνυμα και να μη το δει.

Read More

ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΣΚΕΦΤΟΝΤΑΙ ΟΙ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ;

Η μόνη λύση στο πρόβλημα της Ελλάδας είναι ένα στρατιωτικό πραξικόπημα λέει το περιοδικό Forbes και τονίζεται ότι αυτή θα ήταν λύση, αντί να προσπαθεί η Ευρώπη να μειώσει το ελληνικό χρέος! Πως το δικαιολογεί; Αν γινόταν ένα στρατιωτικό πραξικόπημα στην Ελλάδα, αυτόματα η χώρα θα έβγαινε εκτός Ε.Ε και το τι θα συνέβαινε στην οικονομία της θα ήταν άλλων πρόβλημα και όχι των Ευρωπαίων. Ο αρθρογράφος Tim Worstall υποστηρίζει, ότι «Η χρεοκοπία από μόνη της δεν θα λύσει το μεγαλύτερο πρόβλημα, που δεν είναι άλλο από την παγίδευση της χώρας σε μια νομισματική ένωση, η οποία καθιστά το ελληνικό εργατικό δυναμικό μη ανταγωνιστικό».

Αυτό σημαίνει ότι οι μισθοί και το βιοτικό επίπεδο στην Ελλάδα θα πρέπει να μειωθούν κι άλλο για να γίνει η εργασία των Ελλήνων ανταγωνιστική. «Ή, αν προτιμάτε, η παραγωγικότητα των Ελλήνων εργαζομένων θα πρέπει να αυξηθεί πάρα πολύ και τάχιστα», τονίζει. Οι δύο εναλλακτικές λύσεις που προσφέρονται είναι εξίσου δύσκολες και επώδυνες, υποστηρίζοντας μια τρίτη, δηλαδή η Ελλάδα να βγει από την Ευρωζώνη και να ακολουθήσει η υποτίμηση της νέας δραχμής. «Ο τρόπος που οργανώθηκαν η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Ευρωζώνη είναι τέτοιος, ώστε η έξοδος μιας χώρας από την νομισματική ένωση να θεωρείται αναγκαστικά ως δραματική ήττα για το σύνολο του «ευρωπαϊκού ιδεώδους».

Ο αρθρογράφος, δείχνοντας στην πραγματικότητα ότι δεν αστειεύεται και τόσο για αυτά που γράφει, λέει: «Αυτό που θα επέτρεπε ένα στρατιωτικό πραξικόπημα είναι να επέλθει μια αλλαγή που θα ισοδυναμεί με τον πιο ανώδυνο τρόπο να λύσει η Ελλάδα τα προβλήματά της: χρεοκοπία και έξοδος από το ευρώ», αναφέρει. Ο αρθρογράφος τονίζει ότι το γεγονός πως κάνει «χιούμορ» με τόσο φρικτά πράγματα δείχνει το πόσο δυσλειτουργική έχει γίνει η ευρωπαϊκή πολιτική. «Στην πραγματικότητα, κανείς δεν θέλει να συζητάει για μια δικτατορία ως λύση σε ένα σχετικά απλό οικονομικό πρόβλημα, όπως αυτό της Ελλάδας, αλλά αυτό μας αναγκάζουν κάποιοι να το κάνουμε, αφού το σημερινό σύστημα αρνείται να λάβει σοβαρά υπόψη οποιαδήποτε απλή λύση», καταλήγει το δημοσίευμα.

Read More

Η ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΗ ΧΩΡΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Κανείς δεν περίμενε ότι η Ελλάδα θα αποδεχθεί παθητικά τους επαχθείς όρους λιτότητας που η ευρωπαϊκή ελίτ προσπάθησε να της επιβάλλει ως προϋπόθεση για τη διάσωσή της, αναφέρει ο αρχισυντάκτης του CNBC, Τζον Κάρνεϊ.

Σε ανάρτησή του, με τίτλο «Ελλάδα: Η πιο δυνατή χώρα στον κόσμο», ο Κάρνεϊ αναφέρει ότι η Ελλάδα έχει «μακρά και ευγενή παράδοση» στις χρεοκοπίες. Ωστόσο, τα υπόλοιπα κράτη έχουν να χάσουν ακόμη περισσότερα από μια ελληνική χρεοκοπία.

Ο Κάρνεϊ επικαλείται τις παρατηρήσεις του Μέριν Σόμερσετ Γουέμπ στο Money Week, που τις θεωρεί σωστές.

«Η Ελλάδα έχει όλη την εξουσία. Η συζήτηση για τη διάσωσή της γίνεται συνήθως με βάση το τι προετοιμάζεται να κάνει η Γερμανία, παρά με βάση του τι είναι διατεθειμένη η Ελλάδα να δεχθεί. Θεωρείται ότι η Γερμανία έχει τη δύναμη. Αλλά η Ελλάδα αποδεικνύει στις αγορές ότι δεν είναι έτσι. Εάν οι Έλληνες αποφασίσουν ότι δεν τους αρέσουν οι όροι και ανακοινώσουν μια έξοδο από το ευρώ, η παρτίδα για το ευρώ έληξε και οι εξελίξεις για την ευρωπαϊκή οικονομία και τη Γερμανία θα είναι εκρηκτικές.

Είναι ώρα για τον καθένα να αρχίσει να συμπεριφέρεται πιο ευγενικά στην Ελλάδα. Στέλεχος του κυβερνητικού συνασπισμού της Άγκελα Μέρκελ υποστηρίζει ότι ενοχλήθηκε. «Άλλες χώρες κάνουν θυσίες για δεκαετίες κακοδιαχείρισης και κακοδιοίκησης στην Ελλάδα», ανέφερε. Ωστόσο υποψιάζομαι ότι εάν δεν σταματήσουν την επόμενη κρίση, θα υποστούν κι άλλες θυσίες».

Επίσης, ο αρχισυντάκτης του CNBC υποστηρίζει ότι εάν η Ελλάδα αναδιαρθρώσει το χρέος της, δεν θα αποκλειστεί από τις αγορές, για τον απλούστατο λόγο ότι είναι ήδη αποκλεισμένη.

Αντ’ αυτού, η χώρα θα αποκτήσει έναν από τους πιο υγιείς ισολογισμούς στην Ευρώπη και θα βρίσκεται σε καλύτερη κατάσταση απ’ ότι τώρα. Σίγουρα, κάποια χρηματοοικονομικά ιδρύματα θα διστάσουν να χρηματοδοτήσουν μια χώρα που χρεοκόπησε πρόσφατα. Αλλά υπάρχουν κι άλλοι επίδοξοι χρηματοδότες σε όλον τον κόσμο, που θα ήταν ενθουσιώδεις στο να δανείσουν μια χώρα με καθαρούς ισολογισμούς, με το επιχείρημα ότι μια μεταγενέστερη χρεοκοπία θα ήταν αδύνατη.

Άλλωστε η εκδίκηση, καταλήγει το δημοσίευμα, δεν ήταν ποτέ πρακτική των αγορών…

Read More

ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ

ΔΕΝ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΩ ΠΟΤΕ ΑΛΛΑ ΜΟΛΙΣ ΤΟ ΞΑΝΑΕΛΑΒΑ ΕΝΥΠΟΓΡΑΦΟ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑ ΑΝ ΚΑΙ ΕΧΩ ΚΑΠΟΙΕΣ ΕΝΣΤΑΣΕΙΣ ΑΠΛΑ ΣΑΣ ΑΦΗΝΩ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΒΓΑΛΕΤΕ ΜΟΝΟΙ ΣΑΣ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΜΠΟΡΕΙΤΕ.
ΕΜΕΙΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΧΟΥΜΕ ΣΟΚΑΡΙΣΤΕΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΙΡΟ ΜΕ ΤΟ ΕΝ ΛΟΓΩ ΑΡΘΡΟ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΡΕΣΕΙ ΔΗΛΑΔΗ ΝΑ ΤΟ ΑΠΟΚΡΥΨΟΥΜΕ. ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΙΔΙΑ ΓΝΩΜΗ ΑΝ ΕΙΝΑΙ Η ΟΧΙ ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΒΕΒΑΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΨΕΜΜΑΤΑ. ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ ΟΜΩΣ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ Η ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ.
ΕΑΝ ΕΙΝΑΙ ΨΕΜΜΑΤΑ ΖΗΤΑΜΕ ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΟΤΕΡΩ ΤΑΠΕΙΝΑ ΣΓΝΩΜΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΠΟΛΤΙΚΟ ΑΝΘΡΩΠΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ.
Τον Βαγγέλη τον Βενιζέλο, τον ξέρω από τα φοιτητικά μας χρόνια, στη Θεσσαλονίκη. Ανήκαμε στην ίδια φοιτητική παράταξη. Στην «Προοδευτική Παράταξη Νέων, Σαρλ Ντε Γκόλ». Μετά το πανεπιστήμιο χαθήκαμε. Τον ξαναβρήκα μια μέρα, τυχαία, όταν είχε βγει από την φυλακή.

Είχε συλληφθεί, στο τέταρτο έτος, γιατί
είχε στήσει έναν παράνομο μηχανισμό, με....

μικρόφωνα και μικροκάμερες, προκειμένου να κλέβει, τα θέματα και να γράφει άριστα σε κάποιες εξετάσεις, του πανεπιστημίου. Επίσης με ένα δεύτερο κύκλωμα πουλούσε τα θέματα. Ήταν αρκετά δραστήριος.

Θεωρήθηκε ο εγκέφαλος του φοιτητικού κυκλώματος και οδηγήθηκε για 1,5 χρόνο στον Κορυδαλλό. Του έκανε καλό η φυλακή. Τον ωρίμασε, του λείανε τις γωνίες της σκέψης του, και του πρόσθεσε και μερικά κιλά, ώστε να φτάσει στο φυσιολογικό βάρος της ηλικίας του. «Στύλος», ήταν το παρατσούκλι του, στα χρόνια του πανεπιστημίου, λόγω του ελλιπούς βάρους του.

Αργότερα μέσα στην φυλακή απέκτησε και άλλα προσωνύμια. «Πρόκας» γιατί πάντα κουβαλούσε μια πρόκα πάνω του. «Τανάλιας», γιατί μια μέρα σε έναν καυγά έσφιξε κάποιον τόσο σφιχτά που τον έπνιξε. Και «ρέγκας», γιατί φοβότανε τις ρέγκες.

«Βαγγέλη, χαθήκαμε. Τι κάνεις; Πως είσαι;», του είπα με χαρά, μόλις τον είδα, ένα πρωί του Μάρτη, στα Εξάρχεια. «Αποφυλακίστηκα, πριν 20 μέρες και ετοιμάζομαι, να κάνω το μεταπτυχιακό μου», μου είπε, σφίγγοντάς μου το χέρι. «Έβαλες μυαλό δηλαδή», συμπλήρωσα, κοιτώντας τον στα μάτια. «Δεν χρειάζεται», μου απάντησε, με τρομερή σιγουριά, «αν δεν με είχαν καρφώσει στο πανεπιστήμιο, τώρα θα ήμουν καθηγητής», είπε με κάποιο παράπονο στη φωνή. «Ας είναι, δεν πειράζει ποτέ δεν είναι αργά». Ανταλλάξαμε αριθμούς τηλεφώνων, είπαμε να ξαναβρεθούμε και μετά χαθήκαμε στη βουή του πλήθους.

Μετά από έξι μήνες, άκουσα το όνομά του, να σχετίζεται με το ΠΑΣΟΚ, και τον τότε πρόεδρό του, Ανδρέα Παπανδρέου. «Μεγαλύτερη φυλακή και από τον Κορυδαλλό, είναι ο Ανδρέας Παπανδρέου», μου είπε σε μια συνάντηση, και πάλι τυχαία, αυτή τη φορά, στον Κολωνό. Η φράση αυτή με εντυπωσίασε, γιατί δυο χρόνια μετά την ξανάκουσα, από τα χείλη, του Γιώργου. Ελαφρώς παραλλαγμένη: «μεγαλύτερη φυλακή και από το Γιεντι κουλε, είναι οι ψευδαισθήσεις μας».

Κάποια μέρα είδα τον Βαγγέλη και στην τηλεόραση, ως εκπρόσωπο του πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου. «Τα κατάφερα. Δεν ήταν δύσκολο για μένα», μου είπε σε μια τυχαία συνάντησή που είχαμε, μια Παρασκευή, στο Κερατσίνι. «Είμαι στον κλειστό πυρήνα της εξουσίας.», πρόσθεσε φουσκώνοντας από περηφάνια. «Μα καλά», του λέω, «πως τα κατάφερες, πως έκρυψες τα χρόνια της φυλακής;»

Ταραγμένος μου έκλεισε το στόμα, με τράβηξε κάτω από την καμινάδα της ΔΕΗ, και μου είπε, χαμηλόφωνα: «δεν το ξέρει κανείς. Έχω σβήσει όλες τις αποδείξεις. Όποιος τολμήσει να μιλήσει θα πεθάνει», και ένιωθα τα χέρια του σαν τανάλιες να σφίγγουν τον λαιμό μου. Αν δεν πέρναγε τυχαία, από το σημείο, η περιφορά του επιταφίου, δεν ξέρω αν θα επικοινωνούσαμε τώρα.

Είναι η πρώτη φορά που σπάω τη σιωπή μου για το συγκεκριμένο θέμα, γιατί τώρα είμαι σίγουρος πως δεν κινδυνεύω, για το απλό λόγο, ότι ο Βαγγέλης δεν θα υλοποιήσει την απειλή του. Και δεν θα το κάνει γιατί πια είναι σε άλλη διάσταση. Αφήστε που περισσότερο κινδυνεύω, εγώ να χαρακτηριστώ ως μυθομανής, παρά να πιστέψει ο κόσμος, ότι ένας συνταγματολόγος, ήταν κάποτε στην ψειρού.

Άλλωστε με έχει διαβεβαιώσει και ο ίδιος: «έχω κλείσει τους λογαριασμούς μου με το παρελθόν», μου είπε σε μια τυχαία συνάντησή μας, στο Πικέρμι, «τώρα πια κοιτάω μπροστά».

Η εκτίμησή μου προς το πρόσωπο του υπουργού τώρα και συμφοιτητή μου κάποτε, Βαγγέλη Βενιζέλου είναι γνωστή. Νομίζω μαζί μου ταυτίζεται σχεδόν το σύνολο του ελληνικού λαού. Και μαζί με εμάς ο πρόεδρος Γιώργος, που στην τόσο κρίσιμη στιγμή για την χώρα, τον επέλεξε για τιμονιέρη της οικονομική πολιτικής.

Πάντα θαύμαζα την αυτοπειθαρχία του, τον αυτοέλεγχό του και κυρίως την ικανότητα του, να προσαρμόζεται στις καταστάσεις, αν όχι να τις καθορίζει. «Πρέπει στη ζωή πάντα να είσαι έτοιμος να κάνεις το ντου», μου έλεγε σε μια τυχαία συνάντηση που είχαμε ένα απόγευμα, στο Γαλάτσι. Εγώ δεν άκουσα καλά, και νόμισα ότι, αντί για «ντου», είπε «ντους», και τον αποχαιρέτησα, με απορημένο ύφος.

Πάντα μου δημιουργούσε μια απορία ο Βαγγέλης. Θυμάμαι όταν φοιτητές στην Θεσσαλονίκη, δουλεύαμε όπως όλα τα φτωχόπαιδα, σε ένα φαστ φούντ, για να καλύπτουμε τις βασικές ανάγκες μας. Εγώ ήμουν μέσα από τον πάγκο και ετοίμαζα τα μπέργκερ. Ο Βαγγέλης ήταν στο ταμείο, έπαιρνε τις παραγγελίες και ήταν αυτός που φώναζε, «ένα κλαμπ, μια σίζαρ και μια πατάτες, για τον κύριο που είναι μπροστά». Και τόνιζε αυτό το «μπροστά», τόσο που αναγκαζόσουνα να κοιτάξεις ποιος είναι ο κύριος μπροστά. Είχε μια αγάπη στην λέξη «μπροστά», το συνειδητοποίησα και τις προάλλες, όταν τον άκουσα να λέει ότι, η χώρα θα πάει και αυτή μπροστά μπροστά, μάλλον χωρίς μπέργκερ.

Το ταλέντο ενός ανθρώπου, δεν μπορεί να κρυφτεί. Έτσι και το ταλέντο του Βαγγέλη, δεν μπόρεσε να κρυφτεί, ούτε στο μπεργκεράδικο. Σάντουιτς με ληγμένο μπέικον, σαλάτα με κομμένες μισές τις ντομάτες, μπιφτέκι από κιμά, ανακατεμένο με αλεύρι και ελάχιστο γύψο «για να βγάζουμε περισσότερα μπιφτέκια», αυτοσχέδια κέτσαπ με μελάνι, ήταν μερικές από τις ιδέες του, τις οποίες, μας έπεισε να υλοποιήσουμε, χωρίς να γνωρίζει το αφεντικό. Δεν χρειάζεται να σας περιγράψω την σύσταση του λαδιού τηγανίσματος, που χρησιμοποιούσαμε. Ούτε σε τρακτέρ δεν θα το έβαζες.

«Μα δεν είναι σωστό. Τρώνε και μικρά παιδιά», τόλμησα να ψελλίσω μια φορά. «Γιατί είδες κανέναν να πεθαίνει;» με ρώτησε χωρίς να μπορώ να απαντήσω, και συμπλήρωσε, τρώγοντας μια φούχτα πατάτες: «αν είναι γραφτό να πεθάνει κάποιος, δεν θα φταίει το δικό μας λάδι, αλλά το λάδι στο καντήλι του, που έχει τελειώσει. Τα παράπονα σας στον Άγιο Πέτρο».

Στο ταμείο πάντως, ήταν άψογος. Έβαζε τα μπέργκερ μπροστά, στους πελάτες, και τους πελάτες μπροστά από τα μπέργκερ, με αξιοθαύμαστη δεξιοτεχνία. Όλοι τον θαυμάζαμε, ακόμη και όταν μάθαμε ότι είναι στην φυλακή, για μια νεανική επιπόλαιη κομπίνα. Θυμάμαι, έλεγε γι αυτή του την απερισκεψία: «κιρσοί της λησμονιάς, περικοκλάδες της φυγής, στον ατέρμονα ουρανό», μια φορά που είχαμε συναντηθεί τυχαία, στην παλαιά Φώκαια.

Μετά το φάστ φούντ τον ξαναείδα σαν κυβερνητικό εκπρόσωπο, του Ανδρέα Παπανδρέου. Τον έβλεπα μπροστά στο μικρόφωνο και νόμιζα ότι θα τον ακούσω να λέει: «δυο πατάτες και δυο μπέργκερ χωρίς μαρούλι, το ένα με διπλό μπέικον». Και να συμπλήρωνε επιτακτικά, «περάστε κύριε μπροστά». Εκείνος έλεγε, διαφορετικά πράγματα, για την πορεία της χώρας, την ανάπτυξη, την προοπτική και την ανάγκη να πάμε μπροστά. Εγώ παρόλα αυτά, που δεν μπορούσα να τον συνηθίσω, άκουγα για μαρούλια και μπέικον. «Τα σημάδια της νιότης, είναι ανεξίτηλα», μου είχε πει σε μια τυχαία συνάντησή μας, στο Πολύγωνο, «ούτε με τον διαβολάκο του λεκέ δεν καθαρίζουν», συμπλήρωσε, με νόημα.

Προχτές που τον έβλεπα, επί μισή ώρα να μιλάει χωρίς κείμενο, και να τονίζει την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης να πάμε μπροστά, συγκινήθηκα. Προχώρησε αρκετά στην ζωή του, έκανε σημαντικά βήματα. Από την φυλακή, στο μπεργκεράδικο, και από εκεί δίπλα στον Ανδρέα Παπανδρέου, και τώρα δίπλα στον Γιώργο Παπανδρέου, στην πιο κρίσιμη στιγμή της χώρας, να θέλει η μοίρα να παίξει με αυτόν το παιχνίδι της. Δεν είναι και λίγο.

«Η ζωή είναι ένα φαστ φούντ, και ο κόσμος θέλει να φάει γρήγορα και φτηνά», μου είπε, μια φορά, που τον είδα τυχαία στο Ξυλόκαστρο, αποκαλύπτοντας το επιστέγασμα της σκέψης του. «Εγώ του το πακετάρω γρήγορα», είπε με νόημα και συμπλήρωσε: «όλα τα άλλα εξαρτώνται από τον Άγιο Πέτρο».

Θύμιος Καλαμούκης

Read More

ΦΙΛΟΣ,ΓΝΩΣΤΟΣ Η ΑΠΟΜΑΚΡΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ

ΝΑΝΤΙΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ
Ή κύριε πρωθυπουργέ ... Δεν ξέρω πώς να σε αποκαλέσω, ίσως γιατί δεν ξέρω ακριβώς ποιος είναι ο ρόλος σου. Ο ρόλος σου στην πολιτική κατάσταση της χώρας κι εν τέλει ο ρόλος σου στην δική μου ζωή. Σου γράφω αυτό το γράμμα γιατί θέλω μια απάντηση, μια καθοδήγηση γιατί αγαπητέ μου Γιώργο με μπερδεύεις. Δεν ξέρω αν θέλεις να με εξολοθρεύσεις, να ευτελίσεις την ζωή μου, να με δυσκολέψεις, να με παραμυθιάσεις, να με βγάλεις στους δρόμους, να με οδηγήσεις στην μετανάστευση ή να πάρεις την γνώμη μου.

Μέχρι τώρα ότι έκανες το έκανες ερήμην μου, πάντα με τη δικαιολογία ότι όλα είναι για το καλό μου. Πως θα κρίνεις όμως εσύ το καλό μου όταν δεν με γνωρίζεις καν και δεν έχεις καμία διάθεση να με μάθεις; Δεν εννοώ να γνωριστούμε προσωπικά να γίνουμε φίλοι κι έτσι να μάθεις τις πραγματικές μου ανάγκες αγαπητέ μου Γιώργο. .όχι ξέρω ότι κάτι τέτοιο είναι αδύνατο. Πως μπορείς να γνωρίσεις 10 εκατομμύρια έλληνες; Αλλά αν θέλεις να αποφασίζεις για την ζωή μου πρέπει τουλάχιστον να με ακούσεις, κι εμένα και τους υπόλοιπους πολίτες της χώρας μας για τους οποίους εσύ και οι υπουργοί σου αποφασίζετε. Δε έχεις το δικαίωμα να παίζεις με τις ζωές μας έτσι, ή μάλλον με την ζωή μου έτσι, γιατί αυτό το γράμμα είναι πολύ προσωπική υπόθεση κι έτσι θα μιλήσω αποκλειστικά και μόνο για το εαυτό μου.

Λοιπόν, ας τα πάρουμε από τη αρχή τα πράγματα… με έβαλες σε ένα μνημόνιο, μου επέβαλλες καινούργιους φόρους, με «εξόρισες» στην ανεργία στα 40 μου χρόνια , με έκανες να χρωστώ τα μαλλιά της κεφαλής μου με τις περικοπές σου, κατήργησες τα εργασιακά μου δικαιώματα, μου ζητάς να σου πληρώσω φόρους για ένα σπίτι που έχω στην πλατεία Κολιάτσου κατασκευής 1961 στο οποίο διαμένουν οι γονείς μου, των οποίων έχεις φροντίσει να περικόψεις την σύνταξη, μου ζητάς κι άλλα χρήματα για το ταμείο αλληλεγγύης την στιγμή που είμαι άνεργη εδώ και 2,5 χρόνια κι όλα αυτά τα κάνεις «για το καλό της πατρίδας μας» όπως διατείνεσαι.

Δεν θέλω να είμαι κακόπιστη μαζί σου, όπως είναι πολλοί, δεν θέλω να πιστέψω ότι εξυπηρετείς συγκεκριμένα κέντρα εξουσίας, ότι ακολουθείς εντολές και λειτουργείς ως εκτελεστικό όργανο ξένων δυνάμεων. Όχι Γιώργο. Δε θέλω να σε δω ως όργανο άλλων που ορίζει την ζωή την δική μου και των παιδιών μου. Θέλω να πιστέψω ότι είσαι ένας πολιτικός με ευθύνη, αγάπη για τον τόπο, ορθή πολιτική σκέψη και ευθιξία. Όμως εγώ δεν έχω κάνει τις σπουδές που έχεις κάνει εσύ , δεν έχω σπουδάσει στο Χάρβαρντ δεν γνωρίζω και πολλά από οικονομικά. Έτσι λειτουργώ ακούγοντας εσένα και τους υπόλοιπους της ομάδας σου που έχετε εκλεγεί από τον ελληνικό λαό. Πες μου λοιπόν Γιώργο τι άλλαξε κι αυτά που καταδίκαζες πριν από μερικούς μήνες χαρακτηρίζοντας τα ως καταστροφή για την χώρα τα εφαρμόζεις τώρα υποστηρίζοντας ότι αποτελούν την σωτηρία μας; Τι ορίζει για το μέλλον μας η νέα συνθήκη που υπέγραψες και για τη οποία εσύ και οι υπουργοί σου πανηγυρίσατε μόλις γυρίσατε από τις Βρυξέλλες;

Δεν βλέπεις ότι όλα αυτά που υποστηρίζεις ότι είναι για το καλό του λαού δεν τα υποστηρίζει κανείς από τον λαό σου; Δεν πήρες το μήνυμα την 28η Οκτωβρίου; Δεν κατάλαβες ότι όλοι αυτοί που βρέθηκαν στους δρόμους στις περισσότερες πόλεις της Ελλάδας εμποδίζοντας ουσιαστικά τα παιδιά να παρελάσουν το έκαναν όχι γιατί δεν σέβονται τους θεσμούς και τον αγώνα των Ελλήνων στη Κατοχή αλλά γιατί ήθελαν να δείξουν σε σένα και στους ομοίους σου ότι διαφωνούν κάθετα με αυτά που επιβάλεις; Δεν κατάλαβες ότι οι χιλιάδες των διαδηλωτών δεν είχαν σχέση και δεν ήταν μέλη του ΣΥΡΙΖΑ αλλά απλοί πολίτες που μερικοί μάλιστα σε ψήφισαν γιατί σε πίστεψαν όταν έλεγες πως «λεφτά υπάρχουν» ; δεν κατάλαβες ότι πολλοί από αυτούς που φώναζαν συνθήματα κατά της κυβέρνησης σου ήταν πολίτες που είχαν στηρίξει τις ελπίδες τους σε σένα και αποδείχτηκαν όλες φρούδες και μάταιες;

Αν τα κατάλαβες όλα αυτά Γιώργο γιατί τώρα με καλείς να συμμετάσχω κι εγώ στο παιχνίδι σου δηλώνοντας πως πάμε σε δημοψήφισμα; Σε τι ακριβώς χρειάζεσαι την γνώμη μου όταν δεν ακούς καν την γνώμη της κοινοβουλευτικής σου ομάδας; Τι ακριβώς πρέπει εγώ να ψηφίσω όταν βλέπω υψηλόβαθμα στελέχη του κόμματος σου να αποχωρούν με ελαφριά πηδηματάκια;
Γιατί ξαφνικά χρειάστηκες τώρα τη γνώμη του ελληνικού λαού; Ποιος είναι ο στόχος σου εξ αρχής; Να πάμε σε εκλογές; Να σε ανατρέψουν οι δικοί σου; Να διαλύσεις ότι απέμεινε από την χώρα; Να δημιουργήσεις νέο κλίμα τρομοκρατίας στους πολίτες αυτής της χώρας που δε ξέρουμε τι μας περιμένει; Να αποσταθεροποιηθούν κι άλλο οι αγορές ώστε όποιος κληθεί να αναλάβει μετά από σένα να βρίζει την τύχη του κι έτσι να φανείς εσύ ως ικανότερος των άλλων;

Στο μεταξύ στην τηλεόραση παίζει πρώτο θέμα το δημοψήφισμα. Η λέξη εκλογές ακούγεται πλέον από όλους, οι αγορές όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο κατακρημνίστηκαν, οι πολιτικοί αρχηγοί βγαίνουν και κάνουν λόγο για εθνικό διχασμό και σίγουρη επιστροφή στην δραχμή κι εγώ αμήχανη ακούω και βλέπω και προσπαθώ να καταλάβω σε ποια νέα περιπέτεια μας οδηγείς και πάλι Γιώργο.

Πες μου λοιπόν αγαπητέ μου πρωθυπουργέ . τι ακριβώς περιμένεις από μένα, τον απλό πολίτη όταν μου ζητάς να ψηφίσω; Τι ακριβώς θέλεις να ψηφίσω; Πόση ίντριγκα μπορεί να χωράει στο λευκό ροδαλό πρόσωπο σου γιατί δεν μπορώ να δεχτώ ότι δεν ήξερες ότι θα έφερνε νέα πολιτική αναταραχή η πρόταση σου για δημοψήφισμα στην δεδομένη χρονική στιγμή;
Δώσε μου μια απάντηση συγκεκαλυμμένη έστω, μέσα από άλλες δηλώσεις σους για να καταλάβω που αποσκοπείς. Χρειάζομαι την συμβουλή σου Γιώργο γιατί πια με έφτασες σε ένα σημείο όπου δεν καταλαβαίνω απολύτως τίποτε.

Κυριολεκτικά δική σου, αφού εσύ ορίζεις την ζωή την δική μου και των παιδιών μου.


Υ.Γ. λύσε μου και μια απορία Γιώργο. Επέλεξες εσύ ο ίδιος να «γκρεμιστείς» σήμερα ή έτσι όρισαν άλλοι για σένα; Και τώρα που φαίνεται ότι χάνεις το αξίωμα σου σε ποιον θα παραδώσεις την «μάσκα» σου για να ξέρω σε ποιον πρέπει πια να απευθυνθώ ζητώντας και πάλι μια απάντηση σε όλα όσα δεν καταλαβαίνω. Γιατί υγιής νους δεν χωρά όλα όσα κάνεις εσύ και οι όμοιοι σου στην πλάτη μου.

Read More

ΑΜΕΡΙΚΗ ΤΟΥΡΚΙΑ ΑΣΦΑΛΩΣ ΜΑΖΙ

O Αμερικανός υπουργός Άμυνας, Λίον Πανέτα, υπογράμμισε την πολιτική βούληση της Ουάσινγκτον να διατηρήσει προνομιακές σχέσεις με την Τουρκία στο θέμα της ασφάλειας, κατά τις συνομιλίες που είχε με τον Τούρκο ομόλογό του Ισμέτ Γιλντίζ, ανακοίνωσε ο εκπρόσωπος του Πεντάγωνου Τζον Κέρμπι.

Η δήλωση αυτή διατυπώνεται ενώ το Πεντάγωνο ανακοίνωσε την Παρασκευή ότι προτίθεται να πουλήσει στην Τουρκία 3 επιθετικά ελικόπτερα τύπου AH-1 Super Cobra έναντι 111 εκατ. δολαρίων, τη στιγμή που η 'Αγκυρα ολοκληρώνει μια μεγάλη επιχείρηση εναντίον των Κούρδων ανταρτών του ΡΚΚ.


Ο υπουργός Πανέτα επανέλαβε εκ νέου στον υπουργό Γιλντίζ ότι οι ΗΠΑ δεσμεύονται σε μια ισχυρή σχέση με την Τουρκία στο θέμα της ασφάλειας, εξήρε τη συνεισφορά της Τουρκίας στην αποστολή εκπαίδευσης στο Αφγανιστάν και υποσχέθηκε τη συνέχιση παροχής ανθρωπιστικής βοήθειας στην τουρκική επαρχία Βαν, μετά το σεισμό, εφόσον αυτό καταστεί αναγκαίο.

Read More

ΣΙΩΠΗΛΕΣ ΦΩΝΕΣ

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Αν καταλάβαμε καλά διαβάζοντας το – εντασσόμενο στον νέο επικοινωνιακό ορυμαγδό – άρθρο του υπουργού των Οικονομικών κ. Βενιζέλου στην εφημερίδα «Τα Νέα», ελάχιστοι είναι εκείνοι που ακούνε την φωνή της πατρίδας.

Υποστηρίζει ο άνθρωπος – δεν θα σταθώ καθόλου στην υπεραπλουστευμένη και άρα προπαγανδιστική ερμηνεία των αποφάσεων της 27ης Οκτωβρίου τις οποίες, όπως και τις άλλες, επίσης εμφανίζει ως μάννα εξ ουρανού – ότι η πλειοψηφία των Ελλήνων εκβάλλουν κραυγές και μόνο ο ίδιος, ο πρωθυπουργός και μερικοί ακόμη είναι σε θέση να ακούσουν τη φωνή της πατρίδας.

Χρησιμοποιεί – ο αθεόφοβος – τον στίχο από το Ημερολόγιο Καταστρώματος του Γ. Σεφέρη, («την κραυγή/ βγαλμένη απ´ τα παλιά νεύρα του ξύλου/ γιατί την είπες φωνή Πατρίδας; ») για να μας ανακαλέσει στην τάξη, να μας προτρέψει να ακούσουμε κι’ εμείς τη φωνή της Πατρίδας.

Αυτός είναι ο τίτλος του άρθρου του: «Γιατί την είπες φωνή Πατρίδας;».

Επικολυρικός, δεν τ’ αρνούμαι, αλλά νομίζω πως θα πρέπει ο κ. Βενιζέλος να μας πει επιτέλους αν «η φωνή της πατρίδας» υπαγόρευσε όλα όσα συνέβησαν στη χώρα τουλάχιστον τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια - και οπωσδήποτε επί της προηγούμενης κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ.

Επειδή ο σημερινός αρθρογράφος ήταν και τότε υπουργός, μήπως θα μπορούσε να μας δώσει μερικές απαντήσεις;

Η φωνή της πατρίδας υπαγόρευσε στην τότε διοίκηση της Εμπορικής Τράπεζας να πουλήσει την Ιονική έναντι 273 δις δραχμών και να παίξει τα χρήματα στο Χρηματιστήριο;

Η φωνή της πατρίδας ζήτησε να λάβουμε δάνεια επί δανείων για να οργανώσουμε τους πολυτελέστερους Ολυμπιακούς Αγώνες στην ιστορία του θεσμού από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα;

Η φωνή της πατρίδας προέτρεψε να πληρωθεί 2,5 φορές η Μαραθώνια Διαδρομή;

Η φωνή της πατρίδας ζήτησε να κάνουν φτερά τα χρήματα για το Κτηματολόγιο, με αποτέλεσμα να επιστραφεί το ποσό των 100 εκ ευρώ από τα χρήματα των φορολογουμένων;

Η φωνή της πατρίδας επέτρεψε να αγοραστούν υποβρύχια που γέρνουν, τρένα που δεν χωρούν στις ράγες και λεωφορεία που έβγαλαν… κέρατα και έγιναν τρόλεϊ;

Η φωνή της πατρίδας βρίσκεται πίσω από το όργιο παρατυπιών και κακοδιαχείρισης των κοινοτικών κονδυλίων;

Η φωνή της πατρίδας κρύβεται πίσω από την κατασκευή της τεχνικής βάσης στα Σπάτα που, αν και υπερέβη τον αρχικό προϋπολογισμό κατά 3,35 δις ευρώ, στον χώρο υποστέγου συντήρησης τοποθετήθηκαν τρεις γερανογέφυρες και πληρώθηκαν τέσσερις;

Η φωνή της πατρίδας υπέδειξε το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου, της Ζήμενς, της ΜΑΝ, του Σκαραμαγκά και άλλων ων ουκ έστιν αριθμός;

Η φωνή της πατρίδας είχε την φαεινή ιδέα να πουλήσει η ΕΒΟ-ΠΥΡΚΑΛ όπλα στο… Ιράκ λίγο πριν ξεσπάσει ο πόλεμος – με αποτέλεσμα να χαθούν 213 εκ ευρώ;

Η φωνή της πατρίδας έβαζε κάποιους να δανείζονται 15 δις ευρώ για αγορά όπλων, αλλά στα βιβλία να εμφανίζονται μόνο τα έξι;

Η φωνή της πατρίδας ζήτησε να ανατεθεί η προείσπραξη εσόδων του Δημοσίου μέχρι το 2019 σε υπεράκτιες εταιρίες με έδρα το Λουξεμβούργο;

Η φωνή της πατρίδας συνέστησε να αγοράσουμε τζιπ τύπου Χάμμερ σε υπερδιπλάσια τιμή από την πραγματική;

Η φωνή της πατρίδας επέμεινε να αγοράζονται όπλα με απευθείας αναθέσεις, καπέλα και υπερτιμολογήσεις;

Η φωνή της πατρίδας σκέφθηκε πώς να παρακαμφθεί η κοινοτική νομοθεσία – επιτρέποντας δηλαδή να βαφτιστεί «Αρχή» εταιρία με έδρα... σουίτα ξενοδοχείου και να σταλεί η χρηματοδότηση (για τα Σπάτα) στη… διεύθυνση της σουίτας;

Η φωνή της πατρίδας ζήτησε να βάλουμε… χρυσές ράγες στο Τραμ – μέσα στη βιασύνη τους έκαναν λάθος στην χάραξη των γραμμών και… κόντεψε να γκρεμιστεί η Πύλη του Αδριανού – και να κόβουμε έργο τριών χιλιομέτρων (Κηφισός) στα τρία για να μην μείνει παραπονεμένος κανένας εργολάβος;

Η φωνή της πατρίδας επέβαλε δηλαδή την διαπλοκή με τους εργολάβους, την αδιαφανή λειτουργία όσον αφορά στις προμήθειες των ΔΕΚΟ, την υπερπροστασία των φοροφυγάδων, την ψήφιση νόμων που γιγάντωσαν την διαφθορά και την ατιμωρησία, την δημιουργία του ΟΑΕ (Οργανισμός Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων), που υπήρξε εφεύρημα των πρώτων χρόνων του ΠΑΣΟΚ και έκλεισε δέκα χρόνια αργότερα χωρίς να ανασυγκροτήσει τίποτε, αλλά κόστισε 1 τρις δραχμές;

Με συγχωρείτε, αλλά αν αυτή είναι η φωνή της πατρίδας, τότε σας επιτρέπουμε να την ακούτε μόνο εσείς.

Αν έχετε φθάσει στο σημείο να ταυτίζετε την πατρίδα με την άθλια πολιτεία σας και να πιστεύετε πως εσείς μόνο είστε οι εκλεκτοί που μπορείτε να ακούτε τη φωνή της, τότε το ζήτημα αποτελεί αρμοδιότητα άλλων ειδικοτήτων.

Αλλά επειδή δεν είναι αυτή η φωνή της Πατρίδας, επειδή άλλα μας ψιθυρίζει στο αυτί η δική μας πατρίδα, επειδή είναι προφανές ότι δεν ακούμε τις ίδιες φωνές, επειδή η Πατρίδα δεν φωνάζει απλώς, αλλά κραυγάζει, κρατάμε τον Σεφέρη για την καρδιά και το νου μας.

Ο κ. Βενιζέλος μπορεί να συνεχίζει να τον χρησιμοποιεί στα άρθρα του – δεν πληρώνει άλλωστε πνευματικά δικαιώματα.

Όσο και να προσπαθήσει, οι κραυγές δεν γίνονται ψίθυροι…

Read More

ΑΠΟΣΤΡΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΩΝ ΣΥΝΟΡΩΝ

Σε έκθεση συστήνεται η απόσυρση των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων και ο έλεγχος «αποκλειστικά από πολιτικές αρχές επιβολής του νόμου»

Πρόκειται για επιχείρηση που εκτυλίχθηκε κατόπιν αιτήματος της ελληνικής κυβέρνησης στα ελληνοτουρκικά χερσαία σύνορα, από το Νοέμβρη 2010 ως το Μάρτη 2011, με 576 αξιωματικούς απεσταλμένους του FRONTEX, από 26 διαφορετικές χώρες, με αποστολή να συντονίσουν τις επιχειρήσεις καταστολής κατά προσφύγων του ιμπεριαλισμού.
Μεταξύ άλλων, στην έκθεση σημειώνεται:
«(...) οι παραποτάμιες περιπολίες κατά μήκος των χερσαίων συνόρων ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία, όπως οριοθετούνται από τον Εβρο ποταμό, παρουσιάζουν δύσκολες συνθήκες για τον έλεγχο των συνόρων (σ.σ.: από τον FRONTEX), εξαιτίας του γεγονότος ότι τα σύνορα είναι στρατιωτικοποιημένα και η παρουσία του Ελληνικού Στρατού θα πρέπει να ληφθεί υπόψη σε μια σειρά ζητήματα, όπως οι κανόνες εμπλοκής και η πρόσβαση στην περιοχή».

Και παρακάτω: «(...) η στρατιωτική παρουσία/περιπολίες κατά μήκος των χερσαίων συνόρων τόσο στην ελληνική όσο και στην τουρκική πλευρά πρέπει να αναφερθούν ως μια δυσάρεστη κατάσταση. Ως γενική αρχή, τα εξωτερικά σύνορα των κρατών - μελών της ΕΕ θα πρέπει να είναι αποστρατιωτικοποιημένα και να ελέγχονται αποκλειστικά από πολιτικές αρχές επιβολής του νόμου».

Η έκθεση δε λέει κουβέντα για το τι να κάνει η τουρκική πλευρά, ούτε διευκρινίζει αν σχεδιάζει αυτές οι υπηρεσίες να είναι αποκλειστικά ελληνικές ή θα συμμετέχουν και ευρωενωσιακοί. Πάντως, αυτό μικρή σημασία έχει, καθώς η λειτουργία τους υπό την επίβλεψη και «ομπρέλα» του FRONTEX, πρέπει να θεωρείται δεδομένη.

Οι παρεμβάσεις στα εσωτερικά της χώρας έχουν προηγούμενο, καθώς από τα τέλη 2009 - αρχές 2010, ο FRONTEX επιχείρησε να συνάψει συνοριακή συμφωνία με την Τουρκία (!) και στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων ο Οργανισμός δεχόταν τις συνοριακές διεκδικήσεις της Τουρκίας, ακόμη και στο Αιγαίο, και της παραχωρούσε δικαιώματα έρευνας και διάσωσης.

Το θέμα δημοσιοποίησε ευρέως το Γενάρη 2010 το ΚΚΕ, με Επίκαιρη Ερώτηση στη Βουλή, όπου κατήγγειλε ότι «η κυβέρνηση συμφώνησε στη διεξαγωγή διαπραγματεύσεων μεταξύ FRONTEX και τουρκικών αρχών με σκοπό τη σύναψη συνοριακής συμφωνίας για κοινές επιχειρήσεις στο Αιγαίο, στο όνομα της αντιμετώπισης της "παράνομης μετανάστευσης" (...) οι τουρκικές αρχές έθεσαν ακόμη μια φορά θέμα αμφισβήτησης των ελληνικών συνόρων, εμμένοντας στη χρησιμοποίηση του όρου "συνοριακές περιοχές", δηλαδή επαναφέροντας τις θεωρίες περί "γκρίζων ζωνών" (...) Ετσι, μετά τις συμφωνίες ΠΑΣΟΚ και ΝΔ για κοινή ελληνοτουρκική στρατιωτική συνδιαχείριση του εναέριου χώρου του Αιγαίου με ΝΑΤΟική επιδιαιτησία, προωθείται τώρα η συνδιαχείριση και των θαλάσσιων συνόρων κάτω από την ευρωενωσιακή - αυτή τη φορά - ομπρέλα του Frontex και η υποκατάσταση των ελληνικών αρχών από τους μηχανισμούς της ΕΕ».

Απαντώντας τότε η κυβέρνηση προσπάθησε να θολώσει τα νερά, υποστηρίζοντας ότι τα κείμενα που έχουν υπογραφεί μεταξύ FRONTEX και Τουρκίας είναι «τεχνικής φύσης», στο πρότυπο παρόμοιων συμφωνιών που έχουν ήδη υπογραφεί με τρίτες χώρες, όπως αυτές των Δυτικών Βαλκανίων.

Read More

ΟΙ ΦΤΩΧΟΙ ΤΑΙΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΠΛΟΥΣΙΟΥΣ

Μόλις πριν λίγες μέρες βγήκε στην κυκλοφορία από τον εκδοτικό οίκο Zed, βιβλίο των Léonce Ndikumana και James K. Boyce, με τίτλο «Africa's Odious Debts: How foreign loans and capital flight bled a continent», (Τα επαχθή χρέη της Αφρικής: Πώς τα ξένα δάνεια και η φυγή των κεφαλαίων μάτωσαν μια ήπειρο). Ο James Boyce είναι καθηγητής οικονομικών στο πανεπιστήμιο Amherst της Μασαχουσέτης και ο Leonce Ndikumana πρώην καθηγητής στο ίδιο πανεπιστήμιο και νυν διευθυντής του τμήματος ερευνών της Αφρικανικής αναπτυξιακής τράπεζας.

Το βιβλίο αυτό, με τη μακρόχρονη έρευνα των συγγραφέων και με λεπτομερείς αναλύσεις των εισροών και εκροών κεφαλαίων σε μια πλειάδα αφρικανικών χωρών, έρχεται να ανατρέψει μια επίσης μακρόχρονη προπαγάνδα για το δήθεν υπέρογκο βάρος που έχει επιφέρει στις δυτικές κοινωνίες η συνεχής με δίχως αποτέλεσμα, δανειοδότηση σπάταλων και διεφθαρμένων κυβερνήσεων. Η μονομερής προβολή όμως αυτής της όψης μοιραία αποκρύπτει μια άλλη, την πιο οδυνηρή, η οποία λέει ότι οι υποσαχάρεια Αφρική, από τις πλέον φτωχές περιοχές του πλανήτη, γεννούσε για δεκαετίες καθαρές κεφαλαιακές εκροές, έτσι ώστε κάποιος χωρίς υπερβολή να μπορεί να ισχυριστεί ότι για μια ολόκληρη γενιά, η Αφρική ήταν αυτή που παρείχε οικονομική βοήθεια προς τις ΗΠΑ και τη Δυτική Ευρώπη και όχι το ανάποδο.

Με τα στοιχεία, που οι συγγραφείς επιμελώς συγκέντρωσαν, φαίνεται ότι από το κομμάτι αυτό της Αφρικής, κι από το 1970 μέχρι σήμερα μετανάστευσαν προς τη Δύση περισσότερα από 700 δισ. δολάρια. Κάποια δε, από τα χρήματα αυτά βρήκαν μάλιστα καταφύγιο στις ίδιες ακριβώς τράπεζες από τις οποίες έρχονταν και τα δάνεια. Κι αν δει κανείς τη διαφορά των εκροών από τις εισροές, το αποτέλεσμα βγαίνει καθαρά θετικό. Με μια διαφορά. Ενώ οι εκροές ιδιωτικοποιήθηκαν, οι δανειακές εισροές και η υποχρέωση αποπληρωμής τους κοινωνικοποιήθηκαν, περνώντας στο σύνολο του αφρικανικού λαού. Παλιό το κόλπο, θα μου πείτε. Και όποιος πάει να τα φορτώσει αυτά στην ενδημική διαφθορά των κυβερνήσεων και των ντόπιων ελίτ, κλείνει σκοπίμως τα μάτια στη συνέργεια των δυτικών κυβερνήσεων και των διεθνών χρηματοπιστωτικών κέντρων στη συντελούμενη καταλήστευση. Με ποιον όμως τρόπο; Μα, με την επιβολή των αρχών της «Συναίνεσης της Ουάσινγκτον» και των συνταγών από το βιβλίο μαγειρικής του ΔΝΤ, οι οποίες αρχές, πέραν των άλλων, συμπυκνώνονται στην άρση κάθε ελέγχου που σχετίζεται με τη ροή των κεφαλαίων, τον καθορισμό των συναλλαγματικών ισοτιμιών και τον τρόπο λειτουργίας των εμπορικών τραπεζών. Με την εξασφάλιση όλων δηλαδή των προϋποθέσεων για τη νομιμοποίηση της κλοπής. Χοντρικά λοιπόν, δανειζόμενες οι ελίτ με επιτόκια που αποπλήρωνε με αίμα ο λαός, κατέθεταν τα κεφάλαια σε τράπεζες του εξωτερικού, εξασφάλιζαν ένα καλό εισόδημα, και μετά ξαναδάνειζαν αυτά τα ίδια χρήματα πίσω στη χώρα από την οποία τα είχαν σφετεριστεί!

Το εκπληκτικό, όμως, της έρευνας είναι ότι συσχετίζει με αδιαμφισβήτητο τρόπο την εισροή των δανείων με την έξοδο των κεφαλαίων. Βρέθηκε, λοιπόν, ότι για κάθε δολάριο που δανείζονταν, έφευγαν κατά μέσο όρο στο εξωτερικό 80 σεντ και μάλιστα μέσα στον ίδιο ακριβώς χρόνο! Για τα επόμενα δε χρόνια, αυτό το δολάριο έδιωχνε κι άλλα τρία με τέσσερα επιπλέον σεντ. Τα δάνεια, δηλαδή, έμπαιναν από τη μια μεριά και πριν προλάβουν καλά καλά να ζεσταθούν από τον καυτό αφρικάνικο ήλιο, έπαιρναν τον δρόμο της επιστροφής, από την άλλη.

Συνήθεις μηχανισμοί αποτελούν η διόγκωση των προμηθειών στα συμβόλαια για αγαθά και υπηρεσίες, οι μίζες σε κυβερνητικούς αξιωματούχους, η εκτροπή δημοσίων κονδυλίων κατευθείαν σε ιδιωτικούς λογαριασμούς στο εξωτερικό, οι τόκοι και τα πανωτόκια, καθώς και τα κέρδη από την πώληση και εξαγωγή φυσικών πόρων και ορυκτού πλούτου. Θυμίζει κάτι αυτό; Φυσικά και θυμίζει, καθ’ ότι η πρακτική αυτή είναι διεθνής, καλοδουλεμένη και προπάντων σύμφυτη με το ίδιο το αλισβερίσι του δανεισμού κρατών, όποια και να είναι αυτά, τριτοκλασάτα, δευτεροκλασάτα ή τελευταία και πρωτοκλασάτα.

Οι κοινωνικές δε επιπτώσεις από την εξ αιτίας του δανεισμού, φυγή των κεφαλαίων είναι τεράστιες. Σύμφωνα με στοιχεία της παγκόσμιας τράπεζας για τις εν λόγω χώρες της Αφρικής, για κάθε δολάριο που πηγαίνει στην εξυπηρέτηση του χρέους, τα κονδύλια για τη δημόσια υγεία φτωχαίνουν κατά 29 σεντ. Και τι σημαίνει αυτό; Πολύ απλά, άμεση και χωρίς περιστροφές αύξηση της παιδικής θνησιμότητας. Σε αριθμούς, 40,000 δολάρια λιγότερα, μεταφράζονται σε ένα παιδί λιγότερο. Και για να έχουμε ολόκληρη την εικόνα, η εξυπηρέτηση των δανείων κοστίζει κατ’ έτος σε περισσότερους από 75,000 θανάτους παιδιών!

Για το ίδιο ακριβώς θέμα, έγραφε το 1992 κι η Susan George, γνωστή αμερικανίδα πολιτική επιστήμων και ακτιβίστρια, στο βιβλίο της «Debt Boomerang: How Third World Debt Harms Us All», (Το μπούμερανγκ του χρέους: Πώς το χρέος του τρίτου κόσμου, βλάπτει όλους εμάς). Η George υπολόγισε ότι ανάμεσα στο 1982 και 1990 418 δις. δολάρια από δανεικά κεφάλαια, ποσό μεγαλύτερο κι από αυτό που δαπανήθηκε για την ανασυγκρότηση της Ευρώπης μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, πέταξαν, με το ίδιο εισιτήριο για τις κρύες πεδιάδες του βορρά.

Γράφει η George: «Πάνω από το 80% της αμερικανικής εξωτερικής βοήθειας επιστρέφει άμεσα μέσα από τις εξαγωγές των οφειλετριών χωρών. Σχολιάζοντας για το ίδιο θέμα, ο πρόεδρος της Μαλαισίας, υπογράμμιζε ότι η Ιαπωνία από τα κεφάλαια που δανείζει, σαν από μαγικό τρόπο, παίρνει πίσω στο τέλος τα διπλάσια. Λατινοαμερικάνικες επίσημες πηγές υπολόγισαν ότι μέχρι το 1986 ο πλούτος που έφυγε από την περιοχή ήταν της τάξης των 70 δις. δολαρίων κατ’ έτος, χωρίς να υπάρξει κανένα επιπλέον αντάλλαγμα. Το αποτέλεσμα αυτής της ληστείας ήταν οι μισθοί στο Μεξικό τη δεκαετία του 1980, να πέσουν κατά 60%, στην Αργεντινή κατά 50% και στο Περού κατά 70%».

Ακριβώς στο ίδιο μονοπάτι πατάει και η Ελλάδα. Οι παγκόσμιοι δανειστές ενεργούν με τον ίδιο τρόπο, και με τον ίδιο τρόπο επίσης ενεργεί και κάθε εγχώρια ελίτ που στρώνει το χαλί στο δανειακό κεφάλαιο. Αν την προηγούμενη περίοδο έφυγαν από τη χώρα 600 δις, τα οποία καλούμαστε να αποπληρώσουμε τώρα με νέα δάνεια μαμούθ, και απάνθρωπες ποινές, σκεφτείτε πόσα έχουν να φύγουν τώρα. Ο δανεισμός μέσω των γνωστών ευαγών ιδρυμάτων, ιδίως όταν μεθοδεύεται, κανένα άλλο στόχο δεν εξυπηρετεί, παρά τη γιγαντιαία αναδιανομή του πλούτου…

Read More

ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΠΑΝΩΜΗ ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΗΣΑΥΡΟΣ

Στοιχεία «φωτιά» για τα κοιτάσματα φυσικού αερίου και πετρελαίου στην Ελλάδα έφερε χθες στο φως της δημοσιότητας η τηλεοπτική εκπομπή «Κίτρινος Τύπος» του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου.

Ανεκμετάλλευτα τεράστια αποθέματα υδρογονανθράκων υπάρχουν κάτω από την ελληνική γη και τη θάλασσα και ιδιαίτερα στο υπέδαφος της Επανωμής Θεσσαλονίκης που θα μπορούσαν να αποφέρουν πάνω από 300 δισ. ευρώ. Πέραν της χαρακτηριστικής κωλυσιεργίας για την εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου, οι υπεύθυνοι επιδεικνύουν εγκληματική αμέλεια, καθώς τα δύο στόμια των κοιτασμάτων της προαναφερθείσας περιοχής έχουν σφραγιστεί με βαλβίδες τις οποίες ο χρόνος και οι καιρικές συνθήκες έχουν διαβρώσει και αποτελούν «ωρολογιακή βόμβα».


Ποιοι είναι οι υπεύθυνοι που εδώ και τόσα χρόνια δεν έχουν κάνει κάποια ενέργεια; Γιατί οι διαγωνισμοί- πρόσκληση ενδιαφέροντος για εξόρυξη βασίζονται σε μετρήσεις-έρευνες παλαιότερων ετών που αποδεικνύουν μικρότερα κοιτάσματα απ' όσο υπολογίζονται σήμερα;

Βάσει της επιτόπιας έρευνας και των επισημάνσεων του κ. Παντελή Παπάζη, πρώην στελέχους της EXXON, με μεγάλη εμπειρία, τα κοιτάσματα παραμένουν ανεκμετάλλευτα και χωρίς φύλαξη για περισσότερα από 20 χρόνια, την ίδια στιγμή που η χώρα αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα.

Όπως τονίζει ο κ. Παντελής Παπάζης, Ειδικός Ερευνητής Εντοπισμού και Εξόρυξης Πετρελαίου, οι έρευνες ξεκίνησαν το 1985, επί κυβέρνησης Ανδρέα Παπανδρέου και οι γεωτρήσεις πραγματοποιήθηκαν το 1989 όταν και βρέθηκαν δύο κοιτάσματα 19 και 9 εκατ. κυβικών μέτρων. Καθώς όμως στην Ελλάδα δεν υπήρχε τότε τεχνογνωσία και υποδομή για την εκμετάλλευση αερίου, δόθηκε εντολή να μπει η αξιοποίηση τους σε «αναμονή». Τοποθετήθηκαν δηλαδή ειδικές σφραγίδες, προκειμένου να είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμη η εγκατάσταση για να βγει το φυσικό αέριο μέσα στα επόμενα χρόνια.

«Όταν ένα κοίτασμα μπαίνει σε αυτό που λέμε “κατάσταση αναμονής”, ισχύει για τρία με πέντε χρόνια. Σε αυτό το χρονικό διάστημα αποφασίζεις αν τελικά θα το εκμεταλλευτείς ή θα το “κλείσεις” οριστικά», υπογραμμίζει ο κ. Παπάζης.

Ωστόσο, οι μήνες έγιναν χρόνια και τα χρόνια δεκαετίες χωρίς να γίνει κάποια ουσιαστική κίνηση ούτε να παρθεί κάποια συγκεκριμένη απόφαση. Αποτέλεσμα είναι και οι δύο εγκαταστάσεις να εμφανίζουν σημάδια εγκατάλειψης.

Μεγάλος ο κίνδυνος έκρηξης

Οι δύο γεωτρήσεις έχουν καλυφθεί με τσιμεντόπλακες, την ίδια στιγμή που οι κεφαλές τους βρίσκονται μέσα σε μια δεξαμενή με νερό. Όμως έχει περάσει το χρονικό περιθώριο που δίνεται σε μια εγκατάσταση, το οποίο τοποθετεί ένα κοίτασμα σε «κατάσταση αναμονής», η απουσία φύλαξης και σε συνδυασμό με τη διάβρωση από τις καιρικές συνθήκες αυξάνουν τις πιθανότητες έκρηξης.

«Πάντα υπάρχει ο κίνδυνος αυτή η γεώτρηση να κάνει κάποια έκρηξη. Κάτι πρέπει να γίνει και πρέπει να γίνει σύντομα. Δυστυχώς, όπως πολλά πράγματα στην Ελλάδα, έτσι και σε αυτή την περίπτωση υπάρχει μια αναξιοπιστία. Στην Ελλάδα είναι δύσκολο να βρεθεί ποιος ευθύνεται για κάτι και με την αίσθηση της ευθυνοφοβίας που υπάρχει δεν ξέρω που μπορεί να ζητήσει κάποιος ευθύνες. Η κεφαλή φαίνεται να βρίσκεται σε καλή κατάσταση αλλά από κάτω δεν ξέρουμε τι ζημιές μπορεί να έχει προκαλέσει το διοξείδιο του άνθρακα».

«Το βασικό πρόβλημα της Ελλάδας είναι η ευθυνοφοβία»

Ο Π. Παπάζης επιχείρησε πριν από επτά χρόνια να λάβει σχετική άδεια για τη διαχείριση των κοιτασμάτων, ωστόσο, όπως τόνισε όλες του οι προσπάθειες έπεσαν στο κενό.

«Ό,τι και να πούμε τα πετρέλαια δεν είναι θέμα ελληνικό, είναι παγκόσμιο θέμα και οι κανόνες με τους οποίους δουλεύουν, αναπτύσσονται και εξελίσσονται είναι διεθνείς κανόνες, αναγνωρισμένοι και αποδεκτοί παγκοσμίως. Όποιος ελέγχει τα πετρέλαια έχει στρατιωτική δύναμη. Αν είχαμε μια σωστή εταιρεία, ανεξαρτήτων κοιτασμάτων, και αυτή ήταν παγκοσμίου φήμης θα είχαμε άλλη εξωτερική πολιτική», υπογράμμισε αρχικά.

«Έπρεπε κάθε φορά να περιμένουμε τον φορέα διαχείρισης», προσθέτει, αναφέροντας ως παράδειγμα την κατάσταση που συνάντησε όταν πραγματοποίησε τις πρώτες έρευνες στην Επανομή τη δεκαετία του ’80. Πιο συγκεκριμένα, αναφέρει ότι του είχε κάνει μεγάλη εντύπωση πώς ήταν δυνατόν η Δημόσια Επιχείρηση Πετρελαίου (Δ.Ε.Π.) να έχει τόσους ανθρώπους προσωπικό για μια «χούφτα-Ελλάδα», φθάνοντας στο σημείο να αναρωτιέται «τι θα τους κάνουμε όλους αυτούς;»

Όπως εξηγεί μάλιστα έκανε τότε κάποιες προτάσεις για αναδιάρθρωση της Δ.Ε.Π. έτσι ώστε να γίνει πιο ευέλικτη, χωρίς όμως να γίνει κάποια ουσιαστική κίνηση προς αυτή την κατεύθυνση.

«Η κατάσταση θύμιζε κάθε άλλο παρά μια οργανωμένη ομάδα που είχε στόχο την έρευνα και την εξόρυξη του πετρελαίου».

Δυνατότητα ηλεκτροδότησης της Κεντρικής Μακεδονίας για 30 χρόνια

Τα αποθέματα υδρογονανθράκων κάτω από την ελληνική γη και την θάλασσα ξεπερνούν σε βάθος εικοσιπενταετίας τα 300 δισ. ευρώ. Το ποσό αυτό αρκεί για την αποπληρωμή του χρέους της χώρας ο δε εντοπισμός, εξόρυξη και εκμετάλλευσή τους θα προσφέρει θέσεις εργασίας και θα δημιουργήσει εξειδικευμένο εργατικό προσωπικό αλλά και θα προσφέρει ευρύ πεδίο έρευνας σε πανεπιστημιακά κέντρα, χωρίς να ξεχνά κανείς και την ώθηση στον τεχνολογικό τομέα.

Το πόσο όμως ανεκμετάλλευτα παραμένουν αυτά τα κοιτάσματα και το πόσο εγκληματική παραμένει η ολιγωρία των αρμόδιων Αρχών φαίνεται από το παράδειγμα της Επανομής. Ακόμα και τώρα, οι δύο γεωτρήσεις μπορούν να αξιοποιηθούν, παρά το αυξημένο οικονομικό κόστος για εκ νέου τοποθέτηση νέων βαλβίδων και σωληνώσεων, προσφέροντας ηλεκτρικό ρεύμα σε περιοχή ίση σε έκταση με την Κεντρική Μακεδονία για τα επόμενα 20-30 χρόνια.

Κλείνοντας, ο κ. Παπάζης εξέφρασε την πεποίθησή του ότι η εκμετάλλευση των κοιτασμάτων μπορεί να αποπληρώσει τα δάνεια που έχει συνάψει η ελληνική κυβέρνηση.

«Η Ελλάδα έχει προοπτική στα πετρέλαια και αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να τα βάλουμε σε σωστά πλαίσια. Τα κοιτάσματα μπορούν να εξοφλήσουν το κόστος του χρέους», πρόσθεσε.

Read More

Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΟ ΛΙΚΝΟ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΛΟΝΙΖΕΙ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ

Του Μαρκ Μαζάουερ*.
Χθες, όλος ο κόσμος παρακολουθούσε την Ελλάδα καθώς το κοινοβούλιό της ψήφισε ένα διχαστικό πακέτο μέτρων λιτότητας το οποίο θα μπορούσε να έχει κρίσιμες επιπτώσεις στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα. Ισως προκαλεί έκπληξη που… αυτή η μικρή άκρη της χερσονήσου των Βαλκανίων συγκεντρώνει τόση προσοχή. Σκεφτόμαστε συνήθως την Ελλάδα ως την πατρίδα του Πλάτωνα και του Περικλή, με την πραγματική της σημασία να βρίσκεται βαθιά στην αρχαιότητα.Αλλά δεν είναι η πρώτη φορά που για να κατανοήσεις το μέλλον της Ευρώπης χρειάζεται να στραφείς μακριά από τις μεγάλες δυνάμεις στο κέντρο της ηπείρου και να κοιτάξεις προσεκτικά όσα συμβαίνουν στην Αθήνα. Τα τελευταία 200 χρόνια η Ελλάδα ήταν στην πρώτη γραμμή της εξέλιξης της Ευρώπης. Στη δεκαετία του 1820, στη διάρκεια του αγώνα για την ανεξαρτησία από την οθωμανική αυτοκρατορία, η Ελλάδα έγινε ένα πρώιμο σύμβολο δραπέτευσης από…

τη φυλακή της αυτοκρατορίας.

Για τους φιλέλληνες, η παλιγγενεσία της αποτελούσε τον πιο ευγενή αγώνα. “Στο μεγάλο πρωινό του κόσμου”, έγραψε ο Σέλεϊ στο ποιημά του “Ελλάς”, “το μεγαλείο της Ελευθερίας τινάχθηκε και έλαμψε! “

Η νίκη θα σήμαινε τον θρίαμβο της ελευθερίας όχι μόνο επί των Τούρκων αλλά και επί όλων των δυναστών που κρατούσαν υπόδουλους τόσο πολλούς ευρωπαίους. Γερμανοί, Ιταλοί, Πολωνοί και Αμερικανοί έτρεξαν να πολεμήσουν υπό την γαλανόλευκη σημαία της Ελλάδας για χάρη της δημοκρατίας. Και μέσα σε μια δεκαετία, η χώρα κέρδισε την ελευθερία της.

Στη διάρκεια του 20ου αιώνα ο ριζοσπαστικός νέος συνδυασμός της συνταγματικής δημοκρατίας και του εθνικισμού που ενσάρκωσε η Ελλάδα εξαπλώθηκε στην ήπειρο και κορυφώθηκε στην “ειρήνη που τερμάτισε κάθε ειρήνη” στο τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν τρεις αυτοκρατορίες, η οθωμανική , εκείνη των Αψβούργων και η ρωσική, κατέρρευσαν και αντικαταστάθηκαν από έθνη-κράτη. Μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Ελλάδα άνοιξε και πάλι τον δρόμο για το μέλλον της Ευρώπης. Μόνο που τώρα ήταν η σκοτεινή πλευρά της δημοκρατίας που βγήκε στο προσκήνιο.

Σε έναν κόσμο εθνικών κρατών, εθνοτικές μειονότητες όπως ο μουσουλμανικός πληθυσμός της Ελλάδας και οι ορθόδοξοι χριστιανοί της Μικράς Ασίας ήταν μια συνταγή για διεθνή αστάθεια. Στις αρχές της δεκαετίας του 1920, έλληνες και τούρκοι ηγέτες αποφάσισαν να ανταλλάξουν τους μειονοτικούς πληθυσμούς τους, εκτοπίζοντας περί τα δύο εκατομμύρια χριστιανούς και μουσουλμάνους προς χάριν της εθνικής ομοιογένειας.

Η ελληνο – τουρκική ανταλλαγή των πληθυσμών ήταν η μεγαλύτερη οργανωμένη μετακίνηση προσφύγων στην ιστορία μέχρι τότε και μοντέλο που οι ναζιστές και άλλοι θα το επικαλούνταν αργότερα για να εκτοπίσουν ανθρώπους στην ανατολική Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή και την Ινδία. Είναι ειρωνικό, λοιπόν, που η Ελλάδα ήταν επίσης στην πρωτοπορία της αντίστασης στους ναζιστές. Τον χειμώνα του 1940-41, ήταν η πρώτη χώρα που αντεπιτέθηκε αποτελεσματικά κατά των δυνάμεων του Αξονα, ταπεινώνοντας τον Μουσολίνι στον ελληνο – ιταλικό πόλεμο ενώ η υπόλοιπη Ευρώπη επευφημούσε την Ελλάδα.

Και πολλοί χειροκρότησαν πάλι λίγους μήνες αργότερα όταν ένας νεαρός αριστερός αντιστασιακός ονόματι Μανώλης Γλέζος σκαρφάλωσε στην Ακρόπολη ένα βράδυ με έναν φίλο και κατέβασαν τη σημαία με την σβάστικα που οι Γερμανοί είχαν πρόσφατα υψώσει. Σχεδόν 70 χρόνια αργότερα, η ελληνική αστυνομία θα έριχνε δακρυγόνα στον κ. Γλέζο ο οποίος διαδήλωνε κατά του προγράμματος λιτότητας. Αλλά στο τέλος, η Ελλάδα υπέκυψε στη γερμανική κατοχή.

Η κυριαρχία των ναζιστών έφερε μαζί της την πολιτική κατάρρευση, την μεγάλη πείνα, και μετά την απελευθέρωση, την βύθιση της χώρας σε έναν εμφύλιο πόλεμο ανάμεσα στις κομμουνιστικές και τις αντικομμουνιστικές δυνάμεις. Μόλις λίγα χρόνια μετά την ήττα του Χίτλερ, η Ελλάδα βρέθηκε ξανά στο επίκεντρο της ιστορίας, ως μέτωπο του Ψυχρού Πολέμου. Το 1947, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Χάρι Τρούμαν χρησιμοποίησε τον κλιμακούμενο εμφύλιο στην Ελλάδα για να πείσει το Κογκρέσο να στηρίξει το Δόγμα Τρούμαν και την ειρηνική δέσμευση αμερικανικών πόρων για τον αγώνα κατά του Κομμουνισμού και την ανοικοδόμηση της Ευρώπης.

Ανυψωμένη ξαφνικά σε έναν διατλαντικό αγώνα, η Ελλάδα συμβόλιζε τώρα μια πολύ διαφορετική Ευρώπη – μία Ευρώπη που είχε αυτοκαταστραφεί, και που ο μόνος δρόμος εξόδου από την ανέχεια των μέσων της δεκαετίας του 1940 ήταν ως μικρότερος εταίρος της Ουάσινγκτον. Καθώς τα δολάρια άρχισαν να ρέουν, αμερικανοί σύμβουλοι έλεγαν στους έλληνες πολιτικούς τι να κάνουν και αμερικανικές βόμβες ναπάλμ έκαιγαν τα ελληνικά βουνά καθώς οι κομμουνιστές αντάρτες τρέπονταν σε φυγή.

Η πολιτική και οικονομική ένωση της Ευρώπης υποτίθεται ότι θα έβαζε τέλος στις αδυναμίες και την εξάρτηση της διχοτομημένης ηπείρου. Και εδώ η Ελλάδα έγινε σύμβολο μιας νέας φάσης στην ευρωπαϊκή ιστορία. Η πτώση της στρατιωτικής δικτατορίας το 1974 δεν έφερε στη χώρα μόνο την πλήρη ένταξη σε αυτό που θα γινόταν η Ευρωπαϊκή Ενωση. Προανήγγηλε επίσης (μαζί με τη μετάβαση της Ισπανίας και της Πορτογαλίας στη δημοκρατία την ίδια εποχή) το παγκόσμιο κύμα εκδημοκρατισμού της δεκαετίας του 1980 και του ’90, πρώτα στη Νότια Αμερική και τη Νοτιοανατολική Ασία και μετά στην Ανατολική Ευρώπη.

Και έδωσε στην Ευρωπαϊκή Ενωση την όρεξη για διεύρυνση και τη φιλοδοξία να εξελιχθεί από ένα μικρό κλαμπ πλούσιων δυτικοευρωπαϊκών κρατών σε φωνή για ολόκληρη την προσφάτως εκδημοκρατισμένη ήπειρο, η οποία εξαπλώθηκε κατά πολύ στο νότο και την ανατολή. Και τώρα, σήμερα, αφότου έσβησε η ευφορία της δεκαετίας του ’90 και μια νέα ταπεινοφροσύνη χαρακτηρίζει τους Ευρωπαίους, ο κλήρος πέφτει και πάλι στην Ελλάδα ως χώρας η οποία θα προκαλέσει τους μανδαρίνους της Ευρωπαϊκής Ενωσης και θα θέσει το ερώτημα: “ποιό θα είναι το μέλλον της ηπείρου;”.

Η Ευρωπαϊκή Ενωση υποτίθεται ότι θα ένωνε μια κατακερματισμένη Ευρώπη, ότι θα ενίσχυε τις δημοκρατικές της δυνατότητες και ότι θα μεταμόρφωνε την ήπειρο σε μια ανταγωνιστική δύναμη στην παγκόσμια σκηνή. Είναι ίσως ταιριαστό που ένα από τα αρχαιότερα και πιο δημοκρατικά έθνη – κράτη της Ευρώπης βρίσκεται στην καινούργια εμπροσθοφυλακή, όσων θέτουν εν αμφιβόλω όλα αυτά τα επιτεύγματα.

Γιατί είμαστε όλοι μικρές δυνάμεις τώρα, και για άλλη μια φορά η Ελλάδα πολεμάει στην πρώτη γραμμή του αγώνα για το μέλλον.

*Μαρκ Μαζάουερ,
Βρετανός ιστορικός και συγγραφέας,
καθηγητής Ιστορίας στο πανεπιστήμιο Κολούμπια των ΗΠΑ

Read More

ΠΕΙΣΙΣΤΡΑΤΟΣ ( 605-527 ΠΧ )

O Πεισίστρατος υπήρξε γόνος αριστοκρατικής οικογένειας η οποία καταγόταν από την Βραυρώνα της Αττικής. Γεννήθηκε γύρω στο 605 π.Χ. και ήταν γιός ενός πλούσιου άνδρα που είχε ακίνητη περιουσία στα μεσόγεια, πιθανόν στο Μαραθώνα ή στη Βραυρώνα, τον Ιπποκράτη. Η μητέρα του ήταν ξαδέλφη της μητέρας του Σόλωνα και ίσως αυτό ήταν η αιτία που κάποιοι ανέφεραν στενή σχέση μεταξύ των δύο ανδρών. Οταν ήταν νέος, στην Αθήνα κυριαρχούσε σχεδόν εμφύλιος με έντονες διαμάχες. Η απογοήτευση από τα μέτρα του Σόλωνα, που φτωχοί και προνομιούχοι θεωρούσαν ημίμετρα ο καθένας για τους λόγους του, ήταν μεγάλη και η πόλη είχε φτάσει στο σημείο να μη μπορεί να εκλέξει ηγεσία. Πιο δυσαρεστημένοι πάντως ήταν οι ακτήμονες και όσοι είχαν μικρά κομμάτια γης, αλλά και οι ολιγαρχικοί γαιοκτήμονες. Οι έμποροι κρατούσαν μια ήπια στάση και ήταν μάλλον υπέρ της διατήρησης των μέτρων του Σόλωνα, ενώ οι ολιγαρχικοί ήθελαν να καταργηθούν.

Στην πολιτική σκηνή κυριαρχούσαν ως εκπρόσωποι των δύο ισχυρών τάξεων, δύο άνδρες. Ο ένας ήταν ο Αλκμεωνίδης Μεγακλής που ήταν σχετικά μετριοπαθής και συντασσόταν με τους πλούσιους εμπόρους ή την αστική τάξη της εποχής, παρότι ανήκε οικονομικά στην προνομιούχα αριστοκρατία και είχε τεράστια περιουσία. Δεν ήταν ιδιαίτερα συμπαθής, γιατί ήταν βεβαρυμένος με το Κυλώνειο Άγος. Ηγείτο πάντως του "κόμματος" των παράλιων όπως λεγόταν τότε η μερίδα με συμφέροντα από το εμπόριο και που επεδίωκε το άνοιγμα της πολιτικής εξουσίας σε όσους είχαν αποκτήσει χρήματα από αυτό. Στην άλλη μερίδα ήταν επικεφαλής ο Λυκούργος του Αριστολαΐδη, ο οποίος ήταν επικεφαλής των γαιοκτημόνων ή του κόμματος των πεδιακών.

Ο Πεισίστρατος προτού βάλει στόχο την εξουσία, είχε διακριθεί τότε σε μια εκστρατεία στα Μέγαρα, και ο λαός τον εκτιμούσε. Ο λόγος ήταν πως το 570 π.Χ., στη διάρκεια του πολέμου των Αθηναίων με τους Μεγαρείς, κατέλαβε τη Νισαία, το λιμάνι των Μεγάρων.Ο Πεισίστρατος υπήρξε κατά διαστήματα (για συνολικά περίπου 20 χρόνια) τύραννος των Αθηνών, στην περίοδο 561 έως 527 π.Χ. Προσπάθησε και κατάφερε να επιβάλει τυραννίδα τρεις φορές χρησιμοποιώντας άλλοτε συμμάχους από διάφορες πόλεις, άλλοτε από την ίδια την Αθήνα όπου υπήρχαν έντονες διαμάχες εξουσίας μεταξύ αντίπαλων ισχυρών οικογενειών, άλλοτε μισθοφορικό στρατό και άλλα τεχνάσματα. Τις πρώτες δύο φορές κατάφερε να επιβληθεί για μικρό χρονικό διάστημα, μετά το οποίο ανατράπηκε και εξορίστηκε. Την τρίτη φορά όμως έμεινε στην εξουσία μέχρι το θάνατό του. Αυτός επήλθε από φυσικά αίτια και σε μεγάλη ηλικία του Πεισιστράτου, το 527 π.Χ., οπότε τον διαδέχτηκαν οι Πεισιστρατίδες.

Στο διάστημα της διακυβέρνησής του σπάνια εφάρμοζε στυγνή τυραννία και φρόντιζε να κρατά πολιτικές ισορροπίες μη καταλύοντας όλους τους θεσμούς. Εντούτοις με πολλούς τρόπους παρακώλυε την πραγματική λειτουργία της δημοκρατίας και ήλεγχε όλους τους μηχανισμούς της εξουσίας, παίρνοντας κατά καιρούς και ακραία, σαφώς τυραννικά μέτρα.

Εξόρισε για παράδειγμα όλους τους σημαντικούς αντιπάλους του, που ήταν οι "παράλιοι", δηλαδή οι αριστοκράτες και οι μεγαλέμποροι υπό τον Αλκμεωνίδη Μεγακλή, και οι "πεδιακοί", δηλαδή οι επίσης αριστοκράτες, αλλά ολιγαρχικοί στις πεποιθήσεις γαιοκτήμονες υπό τον Λυκούργο γιο του Αριστολαΐδη. Πήρε συγγενείς όλων των αντιπάλων του ως ομήρους ώστε να μην τολμούν να του αντιταχθούν όσοι παρέμεναν στην Αθήνα - έστειλε τους ομήρους στη Νάξο όπου έγινε τύραννος ο προσωπικός φίλος του Λύγδαμις.

Δήμευσε τις περιουσίες όσων εξόρισε και τις μοίρασε στους ακτήμονες ή στους μικροκτηματίες και γενικά πήρε στη συνέχεια οικονομικά μέτρα υπέρ των αγροτών, βοσκών, θητών και φτωχών που αποτελούσαν και το βασικό λαϊκό έρεισμά του.

Στήριξε την πολιτική του στον "πόλεμο κατά των πλουσίων" αλλά πήρε και μέτρα που τον έκαναν αρεστό ακόμα και σε εκείνους, επειδή τόνωσαν το εμπόριο και τη βιοτεχνία. Αυτό το έκανε τόσο για να ευημερεί η πόλη, όσο και για να προσεταιρίζεται όσους αριστοκράτες και αστούς εμπόρους μέχρι πρόσφατα στήριζαν το κόμμα των "παραλίων" ή εκείνη την εποχή, των Αλκμεωνιδών.Απέφυγε τους πολέμους και στα ειρηνικά χρόνια της κυβέρνησής του η οικονομία της Αθήνας βελτιώθηκε σημαντικά, κατασκευάστηκαν πολλά έργα και δημιουργήθηκε σημαντική βιβλιοθήκη. Ο ίδιος είχε σημαντικά εισοδήματα από προσωπικές επιχειρήσεις που απέκτησε στο Παγγαίο όσο ήταν εξόριστος και έτσι δεν επιβάρυνε ιδιαίτερα τον κρατικό προϋπολογισμό με προσωπικές δαπάνες που θα τον αποξένωναν από το λαό.

Ο Πεισίστρατος έκανε τρεις γάμους και απέκτησε συνολικά πέντε ή έξι παιδιά. Οι απόψεις των ιστορικών δεν ταυτίζονται απόλυτα ούτε ως προς τον αριθμό των τέκνων ούτε ως προς τα ονόματα όλων των παιδιών, αλλά πάντως συμφωνούν ότι από το γάμο με την κόρη του Μεγακλή δεν γεννήθηκε κανένα παιδί. Επίσης συμφωνούν ότι ο Ιππίας και ο Ίππαρχος ήταν αδιαμφισβήτητα παιδιά του πρώτου γάμου. Από τον πρώτο ή το δεύτερο γάμο ο Πεισίστρατος απέκτησε και μία κόρη.

Οταν ήταν στην εξορία, για να συμμαχήσει με τους Αργείους και να επανέλθει στην Αθήνα (ή κατ' άλλους, όταν ήδη ήταν στην εξουσία, προκειμένου να ισχυροποιήσει τη συμμαχία της Αθήνας με το Άργος), παντρεύτηκε την Τιμώνασσα, κόρη του Αργείου ισχυρού άνδρα Γοργίλου. Η Τιμώνασσα ήταν μέχρι τότε παντρεμένη με έναν άνδρα από την Αμβρακία, απόγονο των Κυψελιδών. Πάντως παντρεύτηκε τον Πεισίστρατο παρότι τα παιδιά που απέκτησε μαζί του θεωρήθηκαν στη συνέχεια νόθα για τα Αθηναϊκά μητρώα. Μία ερμηνεία είναι ότι ήταν καταγεγραμμένα ως Αργείοι πολίτες και όχι Αθηναίοι. Κατ΄άλλους, ο Πεισίστρατος δεν παντρεύτηκε ποτέ την Τιμώνασσα με τα έθιμα των Αθηνών, ακριβώς για να μη δημιουργηθεί δυναστικό ζήτημα με τους πρωτότοκους γιους του, οπότε ο μη νόμιμος γάμος δεν μπορούσε να έχει και νόμιμα τέκνα. Από αυτό το γάμο πάντως γεννήθηκαν σίγουρα δύο αγόρια, πιθανόν και τρίτο. Το ένα ήταν ο Ηγησίστρατος, στον οποίο αργότερα ο Πεισίστρατος ανέθεσε την τυραννική διακυβέρνηση του Σιγείου στην Ιωνία και αυτή η ανάθεση εκλαμβάνεται από τους ιστορικούς ως τήρηση συμφωνίας προς τους Αργείους -ότι δηλαδή έδωσε στον γιο του από την Αργεία σύζυγο ως κληρονομιά την περιοχή του Σιγείου. Το άλλο αγόρι ονομαζόταν Θετταλός. Ο Αριστοτέλης αναφέρει και έναν Ιοφώντα, που όμως δεν ξαναμνημονεύεται. Αν πράγματι υπήρξε, μάλλον πέθανε νέος.

Η πρώτη τυραννίδα

Ευφυής και φιλόδοξος, προσπάθησε στη συνέχεια δυο φορές να καταλάβει την εξουσία με στρατηγήματα, τα αποτελέσματα των οποίων είχαν βραχυπρόθεσμη επιτυχία και τον οδήγησαν δυο φορές στην εξορία.

Την πρώτη φορά, το 561 π.Χ., αυτοτραυματίστηκε και μαχαίρωσε επίσης τα μουλάρια του. Εμφανίστηκε αιμόφυρτος στην αγορά με δυο πληγωμένα μουλάρια, και υποστήριξε ότι γλίτωσε από βέβαιη δολοφονία, καθώς υπερασπιζόταν τα δίκαια των αδυνάμων. Δεν κατονόμασε τους αντιπάλους που του επιτέθηκαν αλλά παρενέβη ένας φίλος του και άρχων, ο Αριστίων, που είπε ότι ο δήμος πρέπει να εκδώσει ψήφισμα για την προστασία του Πεισίστρατου. Σύμφωνα με το ψήφισμα θα επιτρεπόταν πλέον ο Πεισίστρατος να διαθέτει προσωπική φρουρά από ενόπλους και συγκεκριμένα από 50 κορυνηφόρους (άνδρες οπλισμένους με ρόπαλα).

Ο Σόλωνας αντέδρασε σε αυτό εντονότατα, αλλά δεν εισακούσθηκε. Κατηγόρησε ευθέως τον Πεισίστρατο ότι είχε αυτοτραυματιστεί σαν τον Οδυσσέα, μόνον που εκείνος το είχε κάνει για να ξεγελάσει εχθρούς ενώ ο Πεισίστρατος ήθελε να ξεγελάσει συμπολίτες του. Έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για τη δημοκρατία λέγοντας ότι στόχος του Πεισίστρατου ήταν να χρησιμοποιήσει ενόπλους άνδρες για να καταλύσει τη δημοκρατία. Διαπίστωσε όμως ότι οι μεν αριστοκρατικοί φοβούνταν να αντιδράσουν (μια που ήταν και ύποπτοι για το υποτιθέμενο επεισόδιο εναντίον του Πεισίστρατου) οι δε δημοκρατικοί ήταν σύσσωμοι με το μέρος του Πεισίστρατου. Οπότε ο Σόλωνας είπε στο δήμο "αποχαυνωθήκατε όλοι σας" και αποχώρησε αποκαρδιωμένος. Όντως ο Πεισίστρατος χρησιμοποίησε πολύ σύντομα αυτή την προσωπική φρουρά - την οποία τεχνηέντως αύξησε σημαντικά σε αριθμό - και κατέλαβε την Ακρόπολη και την εξουσία.

Ο Πεισίστρατος δεν κατέλυσε τότε τις βασικές δημοκρατικές λειτουργίες και προσπάθησε να κυβερνήσει προσωπαγώς δίχως να θίξει το πολίτευμα σε καίρια σημεία, πλην όμως πολύ γρήγορα (ίσως σε λίγους μήνες ή το πολύ μέσα σε ένα χρόνο) ανατράπηκε και εξορίστηκε. Στην ανατροπή του πρωταγωνίστησαν οι συνασπισμένοι εναντίον του εκπρόσωποι των ολιγαρχικών και των εμπόρων, δηλαδή οι Λυκούργος και Μεγακλής. Πλην όμως η λυκοφιλία των δύο ανδρών που εκπροσωπούσαν συμφέροντα αντίθετων κοινωνικών ομάδων, δεν κράτησε πολύ. Οι ολιγαρχικοί ήθελαν να αλλάξει η κατάσταση εις βάρος της αστικής τάξης ώστε η πολιτική εξουσία να περάσει και πάλι αποκλειστικά στα χέρια των ευγενών (δηλαδή των γαιοκτημόνων ουσιαστικά), οι δε έμποροι που είχαν πια αρκετά χρήματα απαιτούσαν να έχουν άποψη στα πολιτικά και στήριζαν τον Μεγακλή για να αντισταθεί στις ολιγαρχικές κινήσεις.

Η δεύτερη τυραννίδα

Ο Πεισίστρατος, εκμεταλλευόμενος τη νέα διαμάχη των αντιπάλων του, συμμάχησε με το Μεγακλή, ο οποίος για να απαλλαγεί από το Λυκούργο και τους ολιγαρχικούς, και θεωρώντας ότι ο πλούτος του αρκούσε για να ελέγξει τον Πεισίστρατο, δέχτηκε να τον στηρίξει σε μια μορφή ήπιας τυραννίας ώστε να μην ανατραπεί το σύστημα του Σόλωνα. Του έδωσε μάλιστα για σύζυγο την κόρη του ώστε τα παιδιά που θα αποκτούσε με αυτήν να ένωναν τις δύο οικογένειες, των Αλκμεωνιδών και των Πεισιστρατιδών. Με αυτό τον όρο ο Μεγακλής βοήθησε τον Πεισίστρατο να καταλάβει την εξουσία.

Για να κερδίσει την εύνοια των Αθηναίων αυτή τη φορά ο Πεισίστρατος επινόησε ένα τέχνασμα που ο Αριστοτέλης περιγράφει ως χονδροειδέστατο. Εβαλε πάνω σε άρμα μια νεαρή και υψηλή γυναίκα ντυμένη με πανοπλία και περικεφαλαία και εν πομπή την έφερε από την Παιανία στην Ακρόπολη διαδίδοντας ότι ήρθε η ίδια η Αθηνά για να τον στέψει άρχοντα της πόλης. Ο λαός της Αθήνας πράγματι εντυπωσιάστηκε και ο Πεισίστρατος έγινε τύραννος για δεύτερη φορά το 558 π.Χ.

Αυτή τη φορά η τυραννίδα κράτησε 2 χρόνια (αν και δεν συμφωνούν όλοι οι ιστορικοί για τις χρονολογίες). Πάντως σύντομα η συμμαχία του Πεισίστρατου με τον Αλκμεωνίδη Μεγακλή άρχισε να κλονίζεται επειδή ο τύραννος έδειξε εξαρχής ότι απέφευγε να κάνει παιδιά με την κόρη του πολιτικού συμμάχου του. Ο Μεγακλής ήταν γενικά σε δύσκολη θέση γιατί ο λαός των Αθηνών δεν συμπαθούσε τους Αλκμεωνίδες λόγω του Κυλωνείου Άγους αλλά και επειδή μεγάλη μερίδα του πληθυσμού ήταν φτωχή και δημοκρατική. Οι τελευταίοι στήριζαν απόλυτα τον Πεισίστρατο και οι έμποροι δεν αρκούσαν για να τον ανατρέψουν. Ο Μεγακλής συμμάχησε λοιπόν το 556 π.Χ. με τον Λυκούργο για άλλη μια φορά και έτσι κατάφερε πάλι να ανατρέψει τον Πεισίστρατο.

Η τρίτη τυραννίδα

Αν και εξόριστος και χωρίς περιουσία, ο Πεισίστρατος δεν έμεινε άπραγος. Κατόρθωσε χάρη στην επινοητικότητά του να αποκτήσει τον έλεγχο ορυχείων αργύρου και χρυσού στη Μακεδονία και τη Θράκη, και να πλουτίσει. Έτσι, με μισθοφόρους από το Άργος και στρατό που του εξασφάλισε ο φίλος του Λύγδαμης από το νησί της Νάξου, και αριστοκράτες φίλοι του από τη Θήβα, τη Θεσσαλία και την Ερέτρια, ο Πεισίστρατος έπλευσε από την Ερέτρια στον Μαραθώνα. Από εκεί εξεστράτευσε κατά της Αθήνας και νικώντας τις δυνάμεις του Λυκούργου και Μεγακλή που τον περίμεναν στην Παλλήνη, έγινε κυρίαρχος των Αθηνών για τρίτη φορά, το 545 π.Χ., και μέχρι το τέλος της ζωής του. Οι αντίπαλοι του αναγκάσθηκαν να αυτοεξορισθούν, ενώ ο Σόλωνας προσπάθησε να απευθυνθεί στον λαό και πάλι για να τον προτρέψει να αντισταθεί στην τυραννία, χωρίς επιτυχία. Δύο χρόνια αργότερα ο ηλικιωμένος Σόλωνας πέθανε από φυσικά αίτια.

Κατά την τυραννία του ο Πεισίστρατος δεν κατέλυσε τους θεσμούς. Αντίθετα σεβάστηκε τους νόμους του Σόλωνα, διατήρησε τον υπάρχοντα διοικητικό μηχανισμό της Αθήνας, αλλά φρόντισε να τοποθετήσει σε όλες τις θέσεις-κλειδιά ανθρώπους της απόλυτης εμπιστοσύνης του. Επίσης κατάφερε με ειρηνικά μέσα να αφοπλίσει τους Αθηναίους πείθοντάς τους ότι θα τους προστάτευε με στρατό που θα τον πλήρωνε από προσωπικά και δημόσια έσοδα, και έστρεψε τα ενδιαφέροντά τους στην καλλιέργεια της γης και στην τόνωση του εμπορίου. Για να διασφαλίσει το καθεστώς του από τους αντιφρονούντες ο Πεισίστρατος πήρε ομήρους μερικούς νέους από αριστοκρατικές οικογένειες και τους έστειλε στη Νάξο, στον Λύγδαμη, και εξόρισε όσους αρνήθηκαν να συμβιβαστούν, όπως τους Αλκμεωνίδες.

Ο Πεισίστρατος έκανε αναδασμό της γης που δήμευσε -δηλαδή όχι όλης της γαιοκτησίας των πλουσίων, αλλά εκείνων που είχαν εξοριστεί- και την διένειμε στους ακτήμονες. Φρόντισε επίσης για τους αγρότες δίνοντάς τους χαμηλότοκα δάνεια. Θέσπισε κινητά δικαστήρια στην ύπαιθρο για την επίλυση των διαφορών. Με τον τρόπο αυτό περιόρισε την αστυφιλία και αύξησε την αγροτική παραγωγή.

Ο Πεισίστρατος ενθάρρυνε και τη βιοτεχνία και το εμπόριο, και καλυτέρευσε κατά πολύ την οικονομία της Αθήνας με τη φορολογία της δεκάτης (10% επί του εισοδήματος). Με τα χρήματα που εισέπραττε από τους φόρους κατασκεύασε δρόμους και πολλά άλλα δημόσια έργα, μνημεία και ναούς που ομόρφηναν την Αττική αλλά ταυτόχρονα πρόσφεραν δουλειά στον αστικό πληθυσμό. Αυτά τα χρόνια, πολλά Αττικά προϊόντα εξήχθησαν στην Ετρουρία και Αίγυπτο, Μικρά Ασία και πόλεις της Μαύρης Θάλασσας, κυρίως κρασί, λάδι και αρώματα.Μερικά από τα διασημότερα έργα της εποχής του Πεισίστρατου ήταν το υδραγωγείο, η Εννεάκρουνος ή Καλλιρρόη, το Εκατόμπεδον στην Ακρόπολη προς τιμήν της Αθηνάς, εκεί όπου αργότερα χτίστηκε ο Παρθενώνας, και ο ναός του Ολυμπίου Διός, ο οποίος τελικά ολοκληρώθηκε αιώνες αργότερα από τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Αδριανό. (φώτο δεξιά: το αρχαίο υδραγωγείο του Πεισίστρατου στην αρχαία Αθήνα)

Πάντως για κάποια από αυτά τα έργα, οι ιστορικοί αποδίδουν στον Πεισίστρατο και πολιτική σκοπιμότητα, ότι δηλαδή επεδίωκε για παράδειγμα με μεγαλεπήβολα σχέδια όπως με το ναό του Ολυμπίου Διός να κρατά το λαό ικανοποιημένο και συνάμα αρκετά απασχολημένο, ώστε να μην εντρυφεί στην πολιτική και να είναι ο ίδιος ανενόχλητος στην τυραννίδα του Σε πολιτική υστεροβουλία, πιθανόν σε συνδυασμό και με το θετικό κίνητρο να διευκολύνει το λαό, αποδίδουν και το μέτρο του για περιοδεύοντες δικαστές. Αυτοί ναι μεν έλυναν επιτόπου πολλές διαφορές πολιτών στην Αττική και τους γλίτωναν από αδικίες και ταλαιπωρίες σε μετακινήσεις προς το άστυ, αλλά παράλληλα κρατούσαν και τους πολίτες στους δήμους τους, μακριά από το δήμο της Αθήνας όπου θα μπορούσαν ίσως να δημιουργήσουν προβλήματα στον Πεισίστρατο.

Στην εποχή του Πεισίστρατου καταγράφηκαν για πρώτη φορά και τα Ομηρικά Επη ενώ στην βιβλιοθήκη του, τη μεγαλύτερη σε όλες τις ελληνικές πόλεις, είχαν πρόσβαση όλοι οι πολίτες. H αττική αγγειοπλαστική επί των ημερών του γνώρισε μεγάλη άνθηση.

Στο πλαίσιο της φιλολαϊκής πολιτικής του ο Πεισίστρατος αναδιοργάνωσε και αναβάθμισε τις κυριότερες γιορτές της Αθήνας, όπως τα Διονύσια και τα Παναθήναια. Περιέλαβε στους εορτασμούς της πόλης και αθλητικούς, μουσικούς και ποιητικούς αγώνες. Λέγεται μάλιστα ότι ο Θέσπις, ο προπάτορας του αρχαίου ελληνικού θεάτρου, αναδείχτηκε νικητής στον ποιητικό αγώνα των Μεγάλων Διονυσίων επί Πεισιστράτου, το 535 ή το 533 π.Χ.

Στα 20 σχεδόν χρόνια της τρίτης τυραννίδας του Πεισίστρατου η Αττική δεν ενεπλάκη σε κανέναν πόλεμο. Οι σχέσεις του Πεισίστρατου με τους γείτονες, και κυρίως την επικίνδυνη Μεγαρίδα, υπήρξαν άριστες. Το ίδιο και με τις περισσότερες ελληνικές πόλεις. Οι φιλικές σχέσεις του με το λιμάνι της Δήλου (το θρησκευτικό κέντρο των Ιώνων), είχε ως αποτέλεσμα η Αθήνα να γίνει ο ηγέτης της Ιωνικής φυλής. Σύμφωνα με τις ιστορικές μαρτυρίες η τυραννίδα του Πεισίστρατου ήταν μάλλον ήπια, σχεδόν «δημοκρατική».

Μετά τον θάνατο του Πεισίστρατου το 527 π.Χ. τον διαδέχθηκαν οι γιοι του Ιππίας και Ίππαρχος, οι οποίοι και υπήρξαν οι τελευταίοι τύραννοι της Αθήνας. Το τυραννικό πολίτευμα της Αθήνας καταλύθηκε το 510 π.Χ.

Read More

ΜΕΓΑΛΑ ΑΠΟΘΕΜΑΤΑ ΥΔΡΟΝΟΝΑΘΡΑΚΩΝ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ

Την εκτίμηση ότι από την εκμετάλλευση των αποθεμάτων υδρογονανθράκων που υπάρχουν νότια της Κρήτης, το εισόδημα της Ελλάδας σε βάθος 25ετίας θα φτάνει τα 500 δισ. ευρώ, εξέφρασε τη Δευτέρα ο ομότιμος καθηγητής του Πολυτεχνείου Κρήτης, Αντώνης Φώσκολος, μιλώντας σε εκδήλωση στα Χανιά.

Ειδικότερα, σύμφωνα με δημοσίευμα της Ελευθεροτυπίας, ο κ. Φώσκολος δήλωσε ότι σήμερα η Ελλάδα βρίσκεται σε δυσχερή οικονομική κατάσταση, ωστόσο διαθέτει σύγχρονα κοιτάσματα υδρογονανθράκων ΝΑ έως ΝΔ της Κρήτης και γεωλογικούς σχηματισμούς νότια της νήσου, που περικλείουν στερεό αέριο και σε πέντε με δέκα χρόνια, ένα μέρος του θα είναι εκμεταλλεύσιμο.

Παράλληλα, υποστήριξε ότι η αξιολόγηση γεωλογικών και γεωχημικών στοιχείων, που έχουν δημοσιευθεί κυρίως από ξένους επιστήμονες, υποδεικνύει την ύπαρξη μεγάλων αποθεμάτων υδρογονανθράκων νότια της Κρήτης και ειδικότερα εντός της Μεσογειακής Ράχης, έκτασης περίπου 80.000 km2, με μεγάλο μέρος τους να βρίσκονται εντός της ελληνικής ΑΟΖ.

Επίσης, ξένες επιστημονικές δημοσιεύσεις συνηγορούν στο ότι στη θαλάσσια περιοχή νότια της Κρήτης, εντός της ελληνικής ΑΟΖ, στους γεωλογικούς σχηματισμούς έκτασης 60.000 Km2, περικλείεται στερεό αέριο μεγέθους 30 τρισ. m3.

Σε αυτό το πλαίσιο, όπως αναφέρει το δημοσίευμα, ο καθηγητής επισήμανε πως με την αξιοποίηση των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων ΝΔ έως ΝΑ της Κρήτης η Ελλάδα θα αλλάξει ρόλο και από κράτος – καταναλωτής υδρογονανθράκων θα καταστεί κράτος – παραγωγός.

Read More

Ο ΠΡΩΤΟΣ ΕΛΛΗΝ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΣ

Είναι 1η Νοεμβρίου 1940...

Ο Υπολοχαγός Αλέξανδρος Διάκος, από την ιταλoκρατούμενη Δωδεκάνησο, επιτιθέμενος με το λόχο του κατά του υψώματος Τσούκα της Πίνδου, πέφτει ηρωικά μαχόμενος. Είναι ο πρώτος Έλληνας αξιωματικός του Στρατού Ξηράς, που σκοτώνεται κατά τον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο.

Την ίδια μέρα ξεκινάνε σφοδροί αεροπορικοί βομβαρδισμοί σε όλη την Ελλάδα. Η Θεσσαλονίκη βομβαρδίζεται τέσσερις φορές από ιταλικά αεροσκάφη. Επίσης την ίδια μέρα βομβαρδίζονται η Κέρκυρα, το Μέτσοβο, η Καστοριά, η Λάρισα, η Θήβα, ο Πειραιάς, ο Ναύσταθμος της Σαλαμίνας, ο Ισθμός της Κορίνθου, το Ηράκλειο, το Ρέθυμνο και η Σούδα. Στη διάρκεια των βομβαρδισμών της ημέρας αυτής συμμετέχουν 169 ιταλικά αεροσκάφη.

Read More

ΗΞΕΡΑΝ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΤΟ ΘΑΡΡΟΣ ΝΑ ΞΕΦΥΓΟΥΝ

Η Βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Μιλένα Αποστολάκη με δισέλιδη επιστολή της προς τον πρόεδρο της Βουλής κ. Φίλιππο Πετσάλνικο ανακοίνωσε ότι ...
παραιτείται από την ΚΟ του κυβερνώντος κόμματος και ανεξαρτητοποιείται.
Μετά και την επιστολή των 6, που αποτελείται από τους Γιώργου Θωμά, Βαγγέλη Μαλέσιο, Στέφανο Μανίκα, Δημήτρη Μπατζελή, Γιάννη Νικολάου και Μηνά Σταυρακάκη, με την οποία ζητούν εκλογές και παραίτηση Παπανδρέου, ο Γιώργος Παπανδρέου δέχεται εισηγήσεις να καταγγείλει σενάριο αποστασίας, σε μια προσπάθεια να σταματήσει το φυλλορόισμα της ΚΟ του ΠΑΣΟΚ.

Το Μέγαρο Μαξίμου, θορυβημένο από την αντίδραση του διεθνούς και του ελληνικού Τύπου, συγκάλεσε για το απόγευμα έκτακτη κυβερνητική επιτροπή.
Στην επιστολή της προς τον πρόεδρο της Βουλής και τον πρωθυπουργό, η Μιλένα Αποστολάκη αναφέρει ότι "είναι ανεπίτρεπτο να χρησιμοποιούνται οι θεσμοί ως εργαλεία, προκειμένου να επιδιωχθούν σκοπιμότητες".
Σημειώνει ότι ψήφισε σειρά νομοσχεδίων, "γνωρίζοντας ότι δεν εκφράζω τη βούληση των πολιτών που με εξέλεξαν, αξιολογώντας ως πρώτιστο καθήκον μου την αποφυγή της χρεοκοπίας και της επακόλουθης στάσης πληρωμών" και προσθέτει ότι "τούτη τη στιγμή εκπροσωπώντας ως βουλευτής σύμφωνα με το σύνταγμα το έθνος έχω χρέος να αντισταθώ σε αυτή τη λαθεμένη πολιτική επιλογή που διχάζει, επιχειρώντας ανεπίτρεπτα να υποκαταστήσει τη λαϊκή εντολή και την ίδια στιγμή την βιωσιμότητα της χώρας".
Παράλληλα, χαρακτηρίζει ανεπιτυχείς τις προσπάθειες της κυβέρνησης για την έξοδο από την κρίση, υποστηρίζοντας ότι "οι στόχοι του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος δεν επιτυγχάνονται", καθώς και ότι η "νομοθετική υπερπαραγωγή αδυνατεί να μετουσιωθεί στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις".
Δικαιολογεί την απόφασή της να μην παραδώσει τη βουλευτική της έδρα γράφοντας πως "οι στιγμές είναι χρήσιμες και οι πολίτες έχουν ανάγκη να εκπροσωπούνται από βουλευτές που εξέλεξαν".
Η Μιλένα Αποστολάκη εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής το 2000 και ανέλαβε χαρτοφυλάκιο υφυπουργού Ανάπτυξης στην κυβέρνηση που σχηματίστηκε υπό τον Κώστα Σημίτη.
ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΡΘΡΟ ΟΛΟΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΜΕ ΟΤΙ ΣΑΝ ΤΗΝ ΜΙΛΕΝΑ ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΠΟΥ ΟΤΙ ΨΗΦΙΣΑΝ ΕΩΣ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ ΕΚΑΝΑΝ ΕΚΒΙΑΣΤΙΚΑ ΟΠΩΣ ΟΛΟΙ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ. ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ ΙΣΩΣ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΕΤΑΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΛΕΟΝ ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΑΥΤΑ ΓΙΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΤΕΛΙΚΑ ΤΟΝ ΨΗΦΙΣΕ Ο ΚΟΣΜΟΣ.ΑΚΟΜΑ ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΛΕΜΕ ΠΛΕΟΝ ΜΟΝΟ ΕΜΕΙΣ ΟΤΙ ΟΤΙ ΕΧΟΥΝ ΥΠΟΓΡΑΨΕΙ ΠΟΛΥ ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΤΥΧΟΥΝ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΛΥΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΠΟΥ ΑΠΛΑ ΕΞΑΘΛΙΩΝΕΙ ΤΟΥΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ,ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ,ΟΣΟ ΓΙΑΥΤΟ ΗΞΕΡΑΝ ΚΑΙ ΞΕΡΟΥΝ ΤΙ ΥΠΕΓΡΑΨΑΝ,Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΤΕΛΙΚΑ ΗΞΕΡΑΝ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΙ ΥΠΕΓΡΑΨΑΝ ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΛΟΓΟ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΥΠΟΛΟΓΟΙ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ.ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΛΕΩ ΑΥΤΟ ΠΟΛΥ ΑΠΛΑ ΓΙΑΤΙ ΟΠΩΣ ΛΕΕΙ Η ΜΙΛΕΝΑ ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΗ "είναι ανεπίτρεπτο να χρησιμοποιούνται οι θεσμοί ως εργαλεία, προκειμένου να επιδιωχθούν σκοπιμότητες".

Read More

ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

Κύριε Βενιζέλο,

Σας έχω απευθύνει δημόσια, αρκετά ερωτήματα, τα οποία θέτουν σοβαρά θέματα για τον τρόπο που πολιτεύεστε. Δεν ήταν μια θεωρητική ανάλυση αλλά στοιχεία. Δεν μου απαντήσατε. Πίστευα πως ήταν η ενασχόλησή σας με την σωτηρία της χώρας που δεν σας επέτρεπε να απαντήσετε. Τελικώς δεν ισχύει. Απ ό,τι έμαθα, στείλατε απαντητική επιστολή στην Ελευθεροτυπία για άρθρο που αφορούσε την προίκα σας, όχι όμως απάντηση σε όσα σας έχω ρωτήσει. Και το κάνατε μία από τις πιο κρίσιμες μέρες των διαπραγματεύσεων για το χρέος. Βρήκατε τον χρόνο. Άρα δεν ήταν θέμα χρόνου.

Πριν προχωρήσω στα συγκλονιστικά που αποκάλυψε η δημοσιογραφική έρευνα, σας θυμίζω και πάλι πως το να απαντήσετε είναι υποχρέωσή σας. Ηθική και πολιτική. Πριν από μερικούς μήνες, όταν ο αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης, κύριος Θόδωρος Πάγκαλος είπε το γνωστό «μαζί τα φάγαμε», του απάντησα με ένα πολύ σκληρό άρθρο. Ο κύριος Πάγκαλος την ίδια κιόλας μέρα ανταπάντησε με ένα δικό του πολιτικό άρθρο το οποίο δημοσιεύτηκε στο site μου. Την ίδια εποχή έγραψα ένα ακόμη σκληρό άρθρο για την υπουργό κυρία Άννα Διαμαντοπούλου, στο οποίο έλεγα πως το να φοιτά παιδί της σε ιδιωτικό σχολείο, ενώ η ίδια είναι υπουργός Παιδείας, είναι μια πρακτική που δηλώνει πως δεν εμπιστεύεται τη Δημόσια Παιδεία για την οποία είναι αρμόδια. Η κυρία Διαμαντοπούλου απάντησε δημόσια σε αυτό, θέτοντας μάλιστα μια πλευρά που είχα σκληρά παραβλέψει. Της μάνας. Και οι δύο συνάδελφοί σας απάντησαν αν και θα μπορούσαν να μην το κάνουν γιατί εξέφρασα απόψεις και όχι, όπως στη δική σας περίπτωση, ντοκουμέντα και στοιχεία. Και βέβαια κανένας από τους δυο, δεν θέλησε να μου «θυμίσει» πως είμαι δημοσιογράφος της «κρατικής».Σεβάστηκαν και τον ρόλο τους και το ρόλο του δημοσιογράφου.

Διατελέσατε υπουργός Πολιτισμού και βρεθήκατε στο στόχαστρο της πολιτικής κριτικής από τον προκάτοχο σας στο υπουργείο, τον νυν αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης, Θεόδωρο Πάγκαλο, για την αγοραπωλησία επί των ημερών σας του ξενοδοχείου «Ακροπόλ» από τον κατάδικο σήμερα, Γιώργο Μπατατούδη. Πληροφοριακά μόνο ο κ. Μπατατούδης ο οποίος διέφυγε στη Λιβύη βρίσκεται σήμερα στην Ελλάδα αφού κατάφερε να πάρει αναστολή εκτέλεσης της ποινής του. Αλλά αυτό είναι ένα θέμα στο οποίο θα επανέλθουμε.

Ας πάμε όμως και πάλι στα στοιχεία. Διατελέσατε υπουργός Δικαιοσύνης το 1996. Δεν ήσασταν ένας οποιοσδήποτε πολιτικός σε αυτό το υπουργείο, αλλά ένας γνώστης της Νομικής Επιστήμης. Και μόνο να κοιτάξει κάποιος το βιογραφικό σας, διαπιστώνει πως τελειώσατε σε 4 χρόνια τη Νομική, (παρότι, όπως λέτε, είχατε και παράλληλη πολιτική δράση τα δύσκολα χρόνια 1974-1978), καταφέρατε να κάνετε διδακτορικό στο Παρίσι σε μόλις δύο χρόνια και στη συνέχεια να ανεβείτε τις βαθμίδες της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης με τρόπο που δεν έχουν κάνει άλλοι. Τι άλλο λοιπόν, ήσασταν από το «παιδί θαύμα» της νομικής τέχνης.

Αναζήτησα λοιπόν αυτή την νομική σας έστω ευφυΐα, στο νομοθετικό σας έργο στο υπουργείο Δικαιοσύνης. Και ιδού τι βρήκα. Το 1996 ψηφίσατε τον νόμο 2408. Με τον νόμο αυτό τροποποιήσατε κάποια άρθρα του Ποινικού Κώδικα. Για την ακρίβεια προσθέσατε μερικές λέξεις, λιγότερες από 10 αλλά καθοριστικές. Αλλάξατε το άρθρο 242 (για ψευδή βεβαίωση) και το άρθρο 216 (για πλαστογραφία).Τα δύο αδικήματα τα οποία ήταν κακουργήματα με ποινές κάθειρξης πάνω από 10 χρόνια, γίνονταν πλημμελήματα αν το ποσό της ζημιάς δεν ήταν πάνω από 25 εκατομμύρια δραχμές. Αυτό προσθέσατε: Το «πάνω από 25 εκατομμύρια δραχμές». Με 25 εκατομμύρια τότε μπορούσες να αγοράσεις ένα σπίτι. Και εσείς για κάποιο λόγο, την πλαστογραφία και την ψευδή βεβαίωση που προκαλούσαν ζημιά ως ένα σπίτι την κάνατε πλημμέλημα;

Αυτή την νομοθετική «μεταρρύθμιση» την κάνατε μέσα σε μία νύχτα και χωρίς να προηγηθεί σύσταση νομοπαρασκευαστικής επιτροπής και πολύ περισσότερο διάλογος με τους ανθρώπους που υπηρετούν τη Δικαιοσύνη. Δηλαδή δεν εκθέσατε ποια αναγκαιότητα υπήρχε για να κάνετε τόσο βαριές πράξεις από κακουργήματα, απλά πλημμελήματα. Κατηγορηθήκατε από τον νομικό κόσμο ότι ασελγήσατε πάνω στους νόμους με σκοπούς άλλους από την απονομή Δικαιοσύνης.

Φαντάζομαι ξέρετε ως υπουργός Δικαιοσύνης τότε, τι προέκυψε από αυτή σας την νομοθέτηση. Τετρακόσιοι επιφανείς Θεσσαλονικείς (μεγαλογιατροί, βουλευτές, στρατηγοί, δικηγόροι, παιδιά αυτών που λέμε «επωνύμων») οι οποίοι αντιμετώπιζαν κατηγορίες για κακουργήματα (ναι, αυτά τα οποία αλλάξατε) δεν δικάστηκαν ποτέ. Τα κακουργήματά τους έγιναν πλημμελήματα και παραγράφηκαν. Η υπόθεση ήταν η πιο σοβαρή υπόθεση πλαστογραφίας στην ιστορία της Ελλάδας. Από το 1989 έως το 1991, παιδιά επωνύμων της Θεσσαλονίκης που εγγράφονταν σε Πανεπιστήμια του εξωτερικού (Γιουγκοσλαβία, Ρουμανία κλπ), έπαιρναν μεταγραφές σε Πανεπιστήμια της Ελλάδας, παρουσιάζοντας ψεύτικες βεβαιώσεις για σοβαρές ασθένειες. Οι ευγενείς γόνοι της Θεσσαλονίκης έπασχαν ξαφνικά από καρκίνο, λευχαιμίες και άλλα σοβαρά νοσήματα που βεβαίωναν απατεώνες γιατροί. Όταν αποκαλύφθηκε η υπόθεση, κάποιοι Πανεπιστημιακοί, συνάδελφοί σας στο Πανεπιστήμιο, επιχείρησαν να την κουκουλώσουν αρνούμενοι να δώσουν τα στοιχεία των μεταγραφών.

Μια ομάδα έντιμων εισαγγελέων τότε, αναγκάστηκε να κάνει έρευνα στο πανεπιστήμιο και να κατασχέσει τους φακέλους. Δύο ανακριτές, επί δύο χρόνια ερεύνησαν αυτή την υπόθεση, σχηματίζοντας δικογραφία που δεν χωρούσε σε ένα δωμάτιο. Ασκήθηκαν, διώξεις σε 400 άτομα. Οι περισσότεροι θα έμπαιναν φυλακή αφού οι κατηγορίες ήταν στοιχειοθετημένες. Και τότε εσείς νομοθετήσατε την αλλαγή του Ποινικού Κώδικα στα συγκεκριμένα άρθρα, που τύχαινε μάλλον να αφορούν τις δικές τους κατηγορίες. Τα αδικήματα ήταν πια πλημμελήματα και είχαν παραγραφεί. Οι φάκελοι έκλεισαν και δεκάδες επώνυμοι απατεώνες, ελεύθεροι πια, συνέχιζαν να φωτογραφίζονται στα περιοδικά ως έντιμοι και ανησυχούντες για την πόλη και βέβαια να καθορίζουν με τη δύναμή τους τα πολιτικά πράγματα. Αρκετοί από τους φοιτητές που πήραν μεταγραφές με τις ψευδείς βεβαιώσεις, όχι μόνο δεν τιμωρήθηκαν, αλλά σήμερα κάνουν πανεπιστημιακή καριέρα.Στις μεταρρυθμίσεις σας, συμπεριλαμβάνεται η αλλαγή ενός ακόμη άρθρου του Ποινικού Κώδικα. Του 113. Το άρθρο αυτό παλιά προέβλεπε πως στις περιπτώσεις που κάποιος βουλευτής διώκεται για αξιόποινη πράξη, αν δεν αρθεί η βουλευτική του ασυλία, τότε σταματά να τρέχει ο χρόνος παραγραφής και ο βουλευτής δικάζεται όποτε πάψει να είναι βουλευτής. Το άρθρο αυτό προστάτευε και τον βουλευτή, αλλά και τον πολίτη. Αλλάξατε λοιπόν το άρθρο και καταργήσατε την αναστολή της παραγραφής. Έτσι αν κάποιος βουλευτής διαπράξει αδίκημα και δεν αρθεί η ασυλία του, ο χρόνος παραγραφής τρέχει. Έτσι όταν πάψει να είναι βουλευτής πιθανόν να μην υπάρχει δίωξη εναντίον του.

Αυτά είναι τα νομοθετήματά σας σε ένα υπουργείο που θα περίμενε κάποιος, πως λόγω του αντικειμένου σας, ο νομικός κόσμος θα μίλαγε για τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις Βενιζέλου. Ο νομικός κόσμος όμως μιλάει για «ασέλγεια» στους νόμους. Τα περί προθέσεων και τα νομικά και αυτά της κόλασης που είναι στρωμένη με καλές προθέσεις, τα ξέρετε. Μόνο εσείς ξέρετε τις προθέσεις σας. Δεν σας αποδίδω καμιά πρόθεση. Σας απευθύνω για μια ακόμη φορά ερωτήματα. Και περιμένω απαντήσεις τις οποίες ξέρετε πολύ καλά πως οφείλετε να δώσετε. Αν όχι, τότε αυτό θα είναι μια πρόθεσή σας…

Υ.Γ. Προς κάθε ενδιαφερόμενο που…ξέρει αυτός. Μετά από 25 χρόνια στην δημοσιογραφία, έχω την δυνατότητα να μαθαίνω, πότε το όνομά μου γίνεται δημοφιλές σε διάφορες υπηρεσίες. Μην κουράζεστε. Στην ντουλάπα μου δεν έχω σκελετούς. Μόνο ρούχα και αρχεία. Των οποίων έχω πάντα αντίγραφα.
Διαβάστε εδώ το δημοσίευμα της εφημερίδας ΤΑ ΝΕΑ 8 Φεβρουαρίου 1995

ΒΑΞΕΒΑΝΗΣ.

Read More

ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΛΥΤΕΧΝΙΟΥ ΠΑΙΔΙΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

Ήταν αναμενόμενο πως τα παιδιά που διαδηλώνουν επί μέρες στην πλατεία Συντάγματος θα βαφτίζονταν από πολλούς «η γενιά του Συντάγματος» και θα γίνονταν αμέσως οι απαραίτητες –για τα ελληνικά δεδομένα- συγκρίσεις με τη γενιά του Πολυτεχνείου.

Όσοι έσπευσαν να βαφτίσουν τους διαδηλωτές της πλατείας Συντάγματος «γενιά του Συντάγματος» και να κάνουν τη σύγκριση με τη γενιά του Πολυτεχνείου ξεχνούν κάτι πάρα πολύ σημαντικό.

Η γενιά του Πολυτεχνείου δεν ήταν στο Πολυτεχνείο. Στο Πολυτεχνείο βρίσκονταν μόνο μερικές χιλιάδες γενναίων και όμορφων νέων. Η μεγάλη πλειοψηφία των νέων της γενιάς του Πολυτεχνείου δεν πέρασε ούτε έξω από το Πολυτεχνείο.

Το 1973 μπορεί να μην υπήρχαν στα ελληνικά σπίτια τόσοι καναπέδες όσοι υπάρχουν σήμερα αλλά υπήρχαν πολυθρόνες, καρέκλες, σκαμπό και κρεβάτια. Με την εξαίρεση των λίγων νέων που βρίσκονταν στο Πολυτεχνείο, οι υπόλοιποι νέοι της ηλικίας τους βρίσκονταν στα σπίτια τους.

Η γενιά του Πολυτεχνείου ήταν στο σπίτι της. Αν η γενιά του Πολυτεχνείου ήταν στο Πολυτεχνείο, η κατάσταση στη χώρα –κατά τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης- θα ήταν πολύ διαφορετική. Θα είχαμε πραγματική δημοκρατία – όχι τη συνέχεια της χούντας με κουστούμια και γραβάτες αντί για στρατιωτικές στολές.

Η γενιά του Συντάγματος δεν είναι στο Σύνταγμα. Η γενιά του Συντάγματος είναι στους καναπέδες της. Στο Σύνταγμα βρίσκονται μερικές χιλιάδες νέοι που προσπαθούν με αγωνία να επικοινωνήσουν και να οργανωθούν. Για μια πραγματική δημοκρατία, για μια ελεύθερη χώρα.

Η γενιά του Συντάγματος που βρίσκεται στο σπίτι της ξέρει πως το Σύνταγμα την περιμένει. Σε αντίθεση με τη γενιά του Πολυτεχνείου –που δεν είχε διαδίκτυο για να επικοινωνήσει, να ενημερώσει και να ενημερωθεί- η γενιά του Συντάγματος δεν έχει καμία δικαιολογία. Δεν μπορεί να πει πως δεν γνωρίζει – ξέρει τα πάντα για το Σύνταγμα. Απλώς, δεν πάει. Από ιδιωτεία, από κυνισμό, από αδιαφορία, από βαρεμάρα; Πάντως, δεν πάει.

Το Σύνταγμα περιμένει τη γενιά του Συντάγματος. Όποιος δεν πάει στο ραντεβού με την ιστορία δεν θα έχει καμία δικαιολογία αύριο, ούτε θα έχει το δικαίωμα να παραπονιέται για τους κακούς πολιτικούς που κάνουν ό,τι θέλουν στον αθώο λαό. Το χειρότερο; Θα τον βρίζουν τα παιδιά του και θα έχουν δίκιο.

Στο Σύνταγμα –σε αντίθεση με το Πολυτεχνείο – δεν πρόκειται να εισβάλει κανένα τανκ. Άλλωστε, δεν υπάρχουν ούτε πύλη, ούτε κάγκελα στο Σύνταγμα. Εσύ καλείσαι να γίνεις το τανκ, να γκρεμίσεις την πύλη του ατομικισμού και της μοιρολατρίας, να γκρεμίσεις και την πόρτα του σπιτιού σου, να βγεις έξω και να πας στο Σύνταγμα.

Το Σύνταγμα είναι εκεί. Και σε περιμένει. Όχι για πάντα, όμως.

Read More