ΕΛΛΑΔΑ

ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΟΙ ΤΑΦΟΙ ΤΗΣ ΡΩΞΑΝΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ Δ;

Μπροστά σε μια μεγάλη αρχαιολογική ανακάλυψη πιθανόν να βρίσκονται τα συνεργεία της ΚΗ’ Εφορείας Κλασσικών Αρχαιοτήτων Σερρών..... Μετά από έρευνες ετών και αξιοποιώντας την ιστοριογραφία και τις προφορικές παραδόσεις της περιοχής, οι αρχαιολόγοι κατέληξαν σε μία «τούμπα» σε αγροτική περιοχή του Δήμου Αμφίπολης.

ΟΔΗΓΟΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ

Πολλοί φίλοι και φίλες μου έχουν ζητήσει να γράψω ένα αρθρο με "Οδηγίες Επιβίωσης",γιατί μπορεί σύντομα να αντιμετωπίσουμε δύσκολες καταστάσεις που να οφείλονται σε διάφορους λόγους,όπως πτώχευση και στάση πληρωμών,περίεργα και πρωτόγνωρα γεωφυσικά φαινόμενα και εγώ δεν ξέρω τι άλλο.

ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ 16/10/1912

Το έργο της απελευθέρωσης της Κατερίνης ανατέθηκε στην 7η Μεραρχία του Στρατού Θεσσαλονίκης, που είχε διοικητή το Συνταγματάρχη (ΠΒ) Κλεομένη Κλεομένους. Στις.. 15 Οκτωβρίου 1912 εκδόθηκε η Διαταγή των Επιχειρήσεων.

ΠΛΑΝΗΤΕΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ

Οι πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος είναι 8. Ερμής, Αφροδίτη, Γη, Άρης, Δίας, Κρόνος, Ουρανός και Ποσειδώνας. Και έχουνε όλοι αρχαία ελληνικά ονόματα προς τιμήν των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων που θεμελίωσαν την αστρονομία. Ας γνωρίσουμε λοιπόν τα μυθικά πρόσωπα των οποίων τα ονόματα πήραν οι πλανήτες.

Η ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ

Αν καλούσαμε στις μέρες μας σ’ ένα γεύμα κάποιους αρχαίους Έλληνες όπως τον... Ηρόδοτο, τον Ηρακλή ή τον Αριστοφάνη..

Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2011

Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΜΑΣ Η ΑΛΗΘΙΝΗ

Η παιδεία των ελληνόπουλων τότε και τώρα. Ο αφελληνισμός και ο αποχριστιανισμός των σχολικών βιβλίων αρχίζουν από το δημοτικό!!!!




Μια ματιά στα αναγνωστικά και στα αλφαβητάρια που είχαμε εμείς (οι άνω των 40) με τα αντίστοιχα μετά την μεταπολίτευση αρκεί για να καταλάβουμε τον αφελληνισμό της παιδείας των Ελληνόπουλων.

ΠΡΕΠΕΙ ΟΛΟΙ ΝΑ ΤΑ ΔΙΑΒΑΣΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΤΕΡΟΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ (ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ) ΟΙ ΝΕΟΤΕΡΟΙ

Μπορεί να κατηγορούμε τις τελευταίες κυβερνήσεις αλλά το κακό άρχισε πολύ νωρίτερα. Απο το 1975-76 ξεκίνησε δειλά-δειλά ο αφελληνισμός και ο αποχριστιανισμός των σχολικών βιβλίων του Δημοτικού σχολείου. Δηλαδή της πιο τρυφερής και βιωματικής ηλικίας των παιδιών μας. Σας προτρέπω φίλοι μου να πάρετε τα σύγχρονα αναγνωστικά (Γλώσσες όπως λέγονται) και να τα συγκρίνετε με τα αναγνωστικά προ του 1974.
Και η μομφή μου αυτή μην φανταστείτε ότι αφήνει υπονοούμενα για την παιδεία της δικτατορίας (η οποία πρέπει να ομολογήσω ότι ήταν εθνική και πατριωτική) αλλά αφορά και όλα τα προηγούμενα χρόνια από την σύσταση του νεοελληνικού κράτους. Η μεγάλη ανθελληνική αλλαγή στην παιδεία μας ξεκίνησε στα χρόνια της μεταπολίτευσης.

Δεν επιθυμώ να σας πώ περισσότερα. Ας δούμε μερικά εξώφυλα αλλα και λίγες εσωτερικές σελίδες από τα αναγνωστικά προ του 1975 τα οποία έσφιζαν από Ελλάδα, οικογένεια και Ορθοδοξία και έδιναν στα παιδιά μας αρχές, ιδανικά, εθνική υπερηφάνεια και θρησκευτική ευσέβεια.




Ας δούμε και λίγες σελίδες από τα εσωτερικά περιεχόμενα.....
Δείχνουν στα παιδιά την ευλογημένη ελληνική οικογένεια, τον εκκλησιασμό, την τάξη όπως πρέπει να είναι με την σεβαστή δασκάλα, την καθημερινή ζωή του ελληνικού σπιτιού......



Οπως βλέπουμε η γιαγιά δεν είναι "πεταμένη" στο γηροκομείο, η οικογένεια δεν είναι διαλυμένη και φυσικά το πρότυπο είναι η πολύτεκνη οικογένεια...



Τα παιδιά μάθαιναν για τις εθνικές επετείους που πρέπει να εορτάζουμε (τώρα θέλουν να τις καταργήσουν κι αυτές γιατί ούτως ή άλλως απουσιάζουν από τα σχολικά βιβλία)

Ας ρίξουμε τώρα μια ματιά στα αντίστοιχα βιβλία μέτα το 1975. Η αλλαγή είναι εμφανής από το εξώφυλλο........






Ελληνικά εθνικά σύμβολα αλλά και θρησκευτικά έχουν πάει περίπατο... και στις εσωτερικές φυσικά σελίδες. Οι Ελληνες ήρωες και οι οικογενειακές ελληνικές εικόνες έχουν αντικατασταθεί από βιβλία, ζώα, γράμματα, πυραύλους και χαρταετούς!!!!!!!


Μπορείτε να δείτε τις εσωτερικές σελίδες μερικών παλιών αναγνωστικών στην εξαιρετική ανάρτηση του ιστολογίου των Εκπαιδευτικών Λήμνου ΕΔΩ.

ΕΘΙΜΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ


Πρωτοχρονιά και τα έθιμα στην Ελλάδα έχουν την τιμητική τους. Οι Έλληνες για λόγους...
καλοτυχίας συνηθίζουν να εφαρμόζουν κάποιες παραδόσεις, την πρώτη μέρα του νέου χρόνου, που έχουν περάσει από γενιά σε γενιά. Ποια είναι όμως τα πιο συνηθισμένα αλλά και τα πιο παράξενα;

Ένα από τα πιο γνωστά μας πρωτοχρονιάτικα έθιμα είναι το σπάσιμο του ροδιού. Εδώ και χιλιάδες χρόνια το ρόδι θεωρείται από διάφορους λαούς και πολιτισμούς, σύμβολο γονιμότητας, αφθονίας και καλοτυχίας. Οι αρχαίοι Έλληνες πριν κατοικήσουν σε ένα νέο σπίτι έσπαγαν στο κατώφλι του ένα ρόδι, πράγμα που κάνουμε ακόμα και στις μέρες μας.

Την τιμητική της την παραμονή της Πρωτοχρονιάς έχει όμως και η κρεμμύδα. Σε πολλά μέρη της Ελλάδας τοποθετείται μία κρεμμύδα έξω από κάθε σπίτι την παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Ανήμερα της Πρωτοχρονιάς ο πατέρας της οικογένειας την παίρνει στα χέρια του και χτυπώντας ελαφρά με την κρεμμύδα τα κεφάλια, ξυπνά τα μέλη της οικογένειας για να πάνε στη Θεία Λειτουργία του Αγ. Βασιλείου. Εν συνεχεία η κρεμμύδα κρεμιέται σε κάποιο σημείο του σπιτιού για να φέρει υγεία και τύχη στην οικογένεια.

Τα νησιά του Ιονίου κρατούν και εκείνα με τη σειρά τους ανέπαφες τις πρωτοχρονιάτικες παραδόσεις τους. Με μουσικές, καντάδες, γεύσεις και αρώματα αποχαιρετούν τη χρονιά που φεύγει και υποδέχονται το νέο έτος. ΣτηνΚεφαλονιά, κατά το έθιμο που έχει διασωθεί από την αρχαιότητα, τις τρεις τελευταίες μέρες του χρόνου, οι ντόπιοι βγαίνουν στην εξοχή για να ξεριζώσουν αγιοβασιλίτσες. Το όνομα του φυτού οφείλεται στον εορτάζοντα της Πρωτοχρονιάς Άγιο Βασίλειο. Παράλληλα ψάλλονται από τους νέους και τα κεφαλονίτικα κάλαντα.

Στη Λευκάδα οι ντόπιοι κρεμάνε στα σπίτια τους παραμονή της Πρωτοχρονιάς τις λεγόμενες «κουτσούνες» (πρόκειται για αγριοκρεμμύδες), ενώ με το πρώτο φως της ημέρας αναβιώνει το έθιμο της «Διάνας». Πρόκειται για έναν πρωινό ύμνο που πιανίζει η Φιλαρμονική της Λευκάδας από γειτονιά σε γειτονιά.

Στο Αργοστόλι πάλι συνηθίζουν να μπουγελώνονται με αρωματισμένο νερό στην κεντρική πλατεία, ενώ στηνΚέρκυρα και τη Ζάκυνθο το γιορτινό χρώμα δίνουν οι φιλαρμονικές και οι κανταδόροι αλλά και οι νοικοκυρές που φτιάχνουν τηγανίτες, συμπληρώνοντας έτσι το κέρασμα της πρώτης μέρας του χρόνου.

Στην Κρήτη κάθε χρόνο η Πρωτοχρονιά συνοδεύεται από μεγάλη κατανάλωση μπουγάτσας. Για το σκοπό αυτό, σε όλους τους δρόμους του Ηρακλείου στήνονται υπαίθριοι πάγκοι για να είναι γλυκιά η πρώτη γεύση που θα πάρουν οι κάτοικοι του νησιού. Όσο για το χαρτζιλίκι; Αυτό ονομάζεται «καλή χέρα» και ρέει άφθονο!

Στη Θάσο από την άλλη πλευρά οι κάτοικοι επιδίδονται σε ένα πολύ περίεργο έθιμο: σκορπούν φύλλα Πρωτοχρονιάτικα. Πρόκειται για ένα πολύ παλιό έθιμο κατά τη διάρκεια του οποίου όλοι κάθονται γύρω από το αναμμένο τζάκι, τραβούν την ανθρακιά προς τα έξω και ρίχνουν γύρω στ' αναμμένα κάρβουνα, φύλλα ελιάς, βάζοντας στο νου τους από μια ευχή, χωρίς όμως να την πουν στους άλλους. Όποιου το φύλλο γυρίσει περισσότερο, εκείνου θα πραγματοποιηθεί και η ευχή του.

Το πιο γνωστό πρωτοχρονιάτικο έθιμο το αφήσαμε για το τέλος και δεν είναι άλλο από την κλασική μαςβασιλόπιτα με το «κρυμμένο» φλουρί. Το συγκεκριμένο έθιμο το συναντάμε σε ολόκληρο τον Ελλαδικό χώρο με μικρές παραλλαγές που έχουν να κάνουν κυρίως με τη σύσταση της Βασιλόπιτας. Και όποιος κερδίσει το «χαμένο» μέσα στη ζύμη φλουρί; Θα έχει καλοτυχία για όλο το χρόνο, σύμφωνα με τις λαϊκές μας παραδόσεις. Δύο ακόμη πολύ γνωστά έθιμα είναι το«καλό ποδαρικό» αλλά και τα πυροτεχνήματα που φωτίζουν τον ουρανό με την έλευση του νέου χρόνου. Και φυσικά η χαρτοπαιξία αυτές τις μέρες έχει την τιμητική της.


ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΚΟΣΜΕ


Γράφει η Αναστασία Καλλιοντζή / συγγραφέας

Μόλις σήμερα, τώρα που γράφω τούτες εδώ τις σκέψεις, συνειδητοποίησα πόσο καιρό έχω να πιάσω μολύβι στα χέρια μου-εντάξει, για να είμαστε και απολύτως ακριβείς κι επειδή η τεχνολογία τρέχει, μας προλαβαίνει και δη, ενίοτε, μας ξεπερνάει, έχω καιρό να γράψω συντεταγμένη σκέψη σε υ π ο λ ο γ ι σ τ ή. Τον τελευταίο καιρό, πιο συγκεκριμένα καθ’ όλη τη διάρκεια του 2011 που σε λίγες μέρες μας αφήνει χρόνους και στο καλό ας πάει, δεν είχα καμία όρεξη να γράψω. Ίσως γιατί… φοβόμουν ότι η σκέψη μου θα αποτυπωθεί ολιγόν τι ανερμάτιστη και χαώδης, όσο ακριβώς ανερμάτιστες και χαώδεις είναι οι καταστάσεις που βιώνουμε τον τελευταίο καιρό, σαν έθνος, σαν κράτος, σα λαός, σαν άνθρωποι…

Ναι. Για την κρίση μιλάω.

Θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω πολλές και διάφορες λέξεις, προσπαθώντας να περιγράψω αυτό που ζούμε. Δόξα τω Θεώ, η γλώσσα μας δεν υπολείπεται σε πλούτο από τις άλλες γλώσσες του κόσμου, πολλώ δε μάλλον θα έλεγα ότι στη δική μας τη λαλιά ο πλούτος περισσεύει. Έχουμε και λέμε. «Απώλεια». «Καταβύθιση». «Διολίσθηση». «Καταβαράθρωση». «Κατηφόρα». «Κάθοδος».

Κοινή συνισταμένη και κατάληξη όλων των ανωτέρω-«χάος».

Τούτα τα Χριστούγεννα δεν μοιάζουν με κανένα απ’ όσα πρόλαβε να ζήσει η γενιά μου. Απευθυνόμενη στους μεγαλύτερους, ρώτησα πώς ήταν άραγε τα Χριστούγεννα της Κατοχής, τότε, το 1941 και εντεύθεν. Παραδόξως πώς, όλοι μου αποκρίθηκαν με τον ίδιο τρόπο: πανευτυχή ήταν τα Χριστούγεννά τους εκείνα. Ήταν μεν βυθισμένα στη φτώχεια, την πείνα και τον πόλεμο, αλλά φλεγόντουσαν από το όνειρο της Λευτεριάς. Εκείνα τα Χριστούγεννα του τότε ήταν Χριστούγεννα με έναν σ κ ο π ό.

Στο θλιβερό σήμερα, του 2011, εβδομήντα χρόνια μετά, το να συναντήσεις έναν άνθρωπο που να είναι χαρούμενος κι ευτυχισμένος και πάνω απ’ όλα να έχει ελπίδα στην καρδιά, είναι φαινόμενο τόσο σπάνιο όσο και το να συναντήσεις ένα λιοντάρι να χασμουριέται νωχελικά στην Πλατεία Ομονοίας, ούτως ειπείν.

Είναι ίσως η πρώτη και μοναδική φορά στην ελληνική ιστορία που κανένας μας δεν είναι σίγουρος για το τι θα ξημερώσει το αύριο στον ίδιο και στην πατρίδα μας. Όλοι μας βιώνουμε μια μακρά και παρατεταμένη περίοδο ανασφάλειας και φόβου για το αύριο, με το μέλλον να φαντάζει αβέβαιο και σκοτεινό και την απαισιοδοξία να έχει γίνει μόνιμος συνοδοιπόρος μας και η κατάθλιψη έχει αναγαγεί σε εθνικό σπορ. Ίσως γιατί είναι η πρώτη φορά που… δεν ξέρουμε ακριβώς με τι έχουμε να παλέψουμε. Τη θέση του κατακτητή του πάλαι ποτέ, που ήρθε με τα όπλα και τα τανκς και τους στρατιώτες να κατακτήσει τα χώματά μας, σήμερα την έχουν πάρει άγνωστα κι απρόσωπα πράγματα με περίεργα ονόματα: «Αγορές». «Ξένοι επενδυτές». «Δανειστές». «ΔΝΤ». «Τρόικα». «Εurogroup». «Συντεταγμένη χρεωκοπία». «Κούρεμα». Βάλε και μια μεζούρα από πολλές και επάλληλες θεωρίες συνωμοσίας κάθε προέλευσης και προς πάσα κατεύθυνση, κι έχεις με ασφάλεια αποκτήσει έναν ολόκληρο λαό έτοιμο για το ψυχιατρείο.

Φανταστείτε τι κάζο πάθαμε από τότε που μπλέξαμε με όλα αυτά και χάσαμε την ησυχία μας άπαξ και διαπαντός…

Κάθε άνθρωπος και μια ιστορία. Επειδή έχω ακούσει πολλές από δαύτες-και μάλιστα ζω κι εγώ τη δική μου, εννοείται-έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι επιλεγόμενοι «άνθρωποι της κρίσης», δηλαδή όλοι εμείς, χωρίζονται σε διάφορες κατηγορίες. Κάποιοι από εμάς κοχλάζουν από τα νεύρα τους γιατί κλήθηκαν, αθώοι όντες, να πληρώσουν μια κρίση που δ ε ν δημιούργησαν. Μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, χαράτσια, φόροι επί φόρων, δουλειές που φθίνουν…οι αθώοι, που καλούνται να πληρώσουν τις συνέπειες από τις πράξεις και τις παραλείψεις αλλωνών. Κάποιοι άλλοι, πάλι, τρέμουν σύγκορμοι απ΄ το φόβο τους, φοβούμενοι ότι, με τη δραματική συρρίκνωση των εισοδημάτων τους, οι τράπεζες θα τους πάρουν τα σπίτια και τα υπάρχοντα και θα τους πετάξουν στο δρόμο, οι δε «ρυθμίσεις» στις οποίες ευαγγελίζονται τα πιστωτικά ιδρύματα ότι μπορούν να προχωρήσουν οι δανειολήπτες, είναι τρίχες κατσαρές και τελικά το απευκταίο, η κατάσχεση και ο πλειστηριασμός, δεν πρόκειται να αποφευχθεί. Κάποιοι παράλλοι, οι οποίοι αρέσκονται στο να ερμηνεύουν τη ζωή με το θεολογείν, προχωρούν τη σκέψη τους προς άλλα, πιο αναβαθμισμένα επίπεδα και διατείνονται τήδε κακείσαι ότι αυτοί εδώ είναι οι πολυαναμενόμενοι Έσχατοι Καιροί οι περιγεγραμμένοι με τόση ενάργεια στας Γραφάς, οπότε ό,τι είναι να γίνει θα γίνει, οπότε καθόμαστε και περιμένουμε, κάνοντας και κανα σταυρό να μας λυπηθεί ο Θεός, διότι ως γνωστόν η ζωή των ανθρώπων γίνεται μακράν ευκολότερη όταν τα Θεία αποφασίζουν να συνεργαστούν. Κάποιοι άλλοι παράλλοι, πάλι, που αρέσκονται στις θεωρίες συνωμοσίας, ισχυρίζονται ότι αυτό που ζούμε είναι ένα μυστικό σχέδιο καταστροφής της Ελλάδας και του γένους εν γένει, ένα σκοτεινό σχέδιο επεξεργασμένο μέχρι την τελευταία του λεπτομέρεια από ύποπτα και σκοτεινά κέντρα με πολλά ονόματα κι ακόμα περισσότερα κεφάλια, οπότε το καλύτερο που θα είχαμε να κάνουμε, λένε, είναι να ζωστούμε με τίποτα φυσεκλίκια, να πάρουμε τα βουνά και ν’ αρχίσουμε τον πόλεμο…άραγε εναντίον ποιού; Ποιος ξέρει;

Υπάρχει και μια ξεχωριστή κατηγορία, των ανθρώπων που αντιμετωπίζουν την κρίση ως «ευκαιρία». Ευκαιρία να αγοράσουν κοψοχρονιά το σπίτι ενός απελπισμένου, που το πουλάει όσο όσο πριν προλάβει να του το κατασχέσει η τράπεζα. Ευκαιρία να αγοράσουν σε τιμή ευκαιρίας την πραμάτεια ενός εμπόρου που ξεπουλάει το εμπόρευμά του όσο όσο, για να μην αναγκαστεί να κλείσει το μαγαζί του και βρεθεί κι αυτός στο δρόμο. Ευκαιρία να συσσωρεύσουν κι άλλο πλούτο, απομυζώντας την απελπισία που στις μέρες μας περισσεύει.

Είναι άραγε τυχαίο ότι τα ενεχυροδανειστήρια έχουν γίνει πιο πολλά κι από τα σουβλατζίδικα σ’ αυτή τη χώρα;

Δεν θέλω να ασχοληθώ με α υ τ ή την κατηγορία.

Όλες οι προηγούμενες κατηγορίες, όμως κατά κάποιον τρόπο αλληλοπεριχωρούνται, γιατί έχουν πολλά κοινά στοιχεία. Φοβούνται. Νιώθουν ανασφάλεια. Αγωνιούν. Απελπίζονται.

Όλοι ρωτάμε ο ένας τον άλλον «τι θα κάνουμε;» και πρώτη φορά σε τούτους τους καιρούς το ερώτημα αυτό κατέστη ιστορικό, μη επιδεκτικό απάντησης. Κανείς μας δεν ξέρει «τι θα κάνουμε». Κανείς μας δεν ξέρει τι του γίνεται, τι τον περιμένει, τι θα συμβεί. Πολλές φορές έχω ακούσει ανθρώπους να παρακαλούν να πτωχεύσουμε επισήμως και να ησυχάσουμε-ένα κομμάτι του εαυτού μου θεωρεί την ιδέα και τη σκέψη αυτή βλάσφημη. Ένα άλλο κομμάτι, όμως, το οποίο μεγαλώνει κάθε μέρα που περνάει κι εμείς βουλιάζουμε όλο και πιο βαθιά σ’ αυτό το άγνωστο αλλά τόσο οδυνηρό «τίποτα», βρίσκει την ιδέα και τη σκέψη αυτή ανακουφιστική, σχεδόν λυτρωτική…

Ζω στο κέντρο της Αθήνας. Δεν αντέχω άλλο να περπατώ στο πάλαι ποτέ κλεινόν άστυ και να βλέπω τα μαγαζιά να κλείνουν το ένα μετά το άλλο. Δεν αντέχω να βλέπω ανθρώπους να περιμένουν να κλείσει η Βαρβάκειος για να πάνε να μαζέψουν τα αποφάγια που οι χασάπηδες δεν καταδέχονται ούτε στα σκυλιά να πετάξουν. Δεν αντέχω να βλέπω συνταξιούχους να αναγκάζονται να πληρώσουν τα φάρμακά τους απ’ την τσέπη τους, απ΄την κουτσουρεμένη τους σύνταξη. Δεν αντέχω να ακούω ότι ο τάδε έμπορος κρεμάστηκε ή ο δείνα φούνταρε απ’ το μπαλκόνι «γιατί τον έπνιξαν τα χρέη και οι τράπεζες αρνούντο πλέον να τον συνδράμουν». Δεν αντέχω να βλέπω σκυθρωπά πρόσωπα, αγέλαστα, ανθρώπους να περπατούν στο δρόμο και να παραμιλάνε…

Δεν αντέχονται όλ’ αυτά.

Θα ήθελα με όλη τη δύναμη της ψυχής μου να γράψω εδώ και τώρα ένα ολόκληρο κατεβατό με τις σκέψεις μου πάνω στο ποιος και κατά πόσο φταίει για την κρίση και για το πώς φτάσαμε ως εδώ, αλλά φοβάμαι πως δεν θα έφτανε μια ολόκληρη εγκυκλοπαίδεια. Ακροθιγώς, θα έλεγα ότι φταίει ο κακός μας ο καιρός. Χρόνια ολόκληρα ζούσαμε βυθισμένοι σε καπιταλιστικές ψευδαισθήσεις και αυταπάτες, βουτηγμένοι μέχρι το λαιμό σε μια ψευδεπίψευδη ευμάρεια που βασιζόταν σε δανεικά, και τώρα ήρθε η ώρα του λογαριασμού. Φταίνε και οι τράπεζες, που τροφοδοτούσαν τη φανφάρα μας με ζεστό χρήμα, αλόγιστα κι αφρόντιστα, ώσπου μια μέρα των ημερών έκλεισαν οι στρόφιγγες και βρεθήκαμε να χάσκουμε πάνω απ’ το βάραθρο. Φταίνε και αυτοί που πηγαίναμε ελαφρά τη καρδία και τους ψηφίζαμε σαν ηλίθιοι, για να κατασπαταλούν το δημόσιο χρήμα δίχως να ελέγχονται από κανέναν, ώστε να έχουμε φτάσει στο σημείο να έχουμε τώρα πάνω στα κεφάλια μας μπάστακες τους ξένους τεχνοκράτες να τα κάνουν όλα φύλλο και φτερό και να γινόμαστε διεθνώς ρεζίλι των σκυλιών απ’ τους λαγούς που βγαίνουν απ’ τους περίφημους «ελέγχους της Τρόικας»… Φταίμε σε κάποιον βαθμό κι εμείς, κάθε φορά που μας δινόταν η ευκαιρία να κλέψουμε το κράτος και την Εφορία κι εμείς το κάναμε ανερυθρίαστα, ανεμίζοντας σαν παντιέρα το επιχείρημα «αφού πρώτο το κράτος κλέβει, γιατί όχι κι εγώ;» και παραγνωρίζοντας έναν σοφό νόμο της ζωής που λέει «δεν έχει σημασία τι κάνουν οι άλλοι, αλλά τι κάνουμε ε μ ε ί ς»… Το ποιος φταίει και πόσο φταίει είναι μια μεγάλη ιστορία που θα την αποδείξει η Ιστορία, κάποτε.

Το μοναδικό θεμελιώδες αξίωμα είναι ότι την πατήσαμε, κύριοι. Την πάθαμε σαν ηλίθιοι. Κι όχι τίποτα, αλλά δεν διαφαίνεται διέξοδος από πουθενά. Πάνω εκεί που λέμε ότι ξεμπλέξαμε από το Μνημόνιο ένα, ξεπετάγεται το Μνημόνιο δύο. Πάνω εκεί που πήραμε την δόση έξι, αναφύεται η ανάγκη για τη δόση εφτά, και δώστου φτου κι απ’ την αρχή νέα μέτρα, και να συμπίεση, και να να την πληρώνουν οι συνήθεις ύποπτοι, μισθωτοί και συνταξιούχοι, και να να συρρικνώνεται το εισόδημα όλων, και να η αγορά να βουλιάζει, και λεφτά στα ταμεία του κράτους να μην μπαίνουν από πουθενά και τα κλεμμένα να μην επιστρέφονται, φυλακή από τους Μεγάλους Κλέφτες να μην έχει πάει ακόμη κανείς, και η οργή και η απελπισία του λαού να αυξάνονται και να κοχλάζουν και να τσιτσιρίζουν…και ο κύκλος να παραμένει για πάντα φαύλος μέχρι τον αιώνα τον άπαντα ή… ή μέχρι να συμβεί μια έκρηξη που θα κάνει ακόμα και το Μπιγκ Μπανγκ να θυμίζει κινούμενο σχέδιο για παιδιά του νηπιαγωγείου.

Είναι σαφές ότι αυτή η ανώμαλη κατάσταση δεν μπορεί να συνεχίζεται στο διηνεκές, παρά τις όποιες καλές προθέσεις απαξαπάντων των εμπλεκομένων. Φαντάζομαι ότι όλοι θα θέλαμε να γινόταν ένα θαύμα κι ό,τι γίνεται τα τελευταία τρία χρόνια να ξεγίνει και να επιστρέψουμε εκεί ακριβώς που ήμασταν πριν ξεσπάσουν όλα α υ τ ά, αλλά αυτό δυστυχώς δεν γίνεται-κι ίσως να μην ήταν και σωστό να γίνει, ακόμα κι αν μπορούσε. Απ’ την άλλη, όμως…

Είναι τραγικό να μην ξέρει κανείς τι του ξημερώνει.

Είναι τραγικό να έχουμε μετατραπεί όλοι μας σε σκύλους που κυνηγάνε την ουρά τους-την οποία φυσικά δεν πρόκειται να πιάσουμε, ποτέ.

Είναι τραγικό να φθίνουμε, σαν άτομα και σα σύνολο.

Είναι τραγικό να μην υπάρχει ένας ιθύνων νους, ένας επαϊων, κάποιος τέλος πάντων απ’ αυτούς που νομίζουν πως κρατούν τις τύχες μας στα χέρια τους, που να πει κάτι σαφές, κάτι αληθινό, όσο οδυνηρό κι αν είναι. «Κύριοι, θα βγούμε από την κρίση σε διακόσια χρόνια. Ως τότε, ο σώζων εαυτόν σωθήτω. Αλλά σε διακόσια χρόνια θα βγούμε-σίγουρα πράγματα».

Είναι τραγικό να φτάνουμε στο σημείο να τρώμε ο ένας τον άλλο, λόγοις τε και έργοις, μόνο και μόνο γιατί δεν μπορούμε να ξεσπάσουμε τη δεδικαιολογημένη οργή και αγανάκτησή μας στους σωστούς της αποδέκτες.

Να, είδες; Χριστούγεννα είναι, κι αντί να σκεφτόμαστε χαρούμενα και αισιόδοξα πράγματα, όσο αισιόδοξο κι ελπιδοφόρο είναι το μήνυμα του ερχομού του Χριστού σε τούτο τον παράξενο κόσμο, εμείς…

Αποσιωπητικά.

Κι όμως, εξακολουθώ να πιστεύω βαθιά στο κουράγιο και στην αντοχή της ράτσας μας. Βλέπω αλληλεγγύη και ευφραίνομαι. Τα σούπερ μάρκετ, τούτες τις άγιες μέρες, μαζεύουν τρόφιμα για τους άπορους σε ειδικούς χώρους των καταστημάτων, και παρά την κρίση και την οικονομική δυσπραγία, οι ειδικοί χώροι γεμίζουν σακούλες με προϊόντα-η έμπρακτη ένδειξη της αγάπης και της αλληλεγγύης των ανθρώπων προς τους αγνώστους αναξιοπαθούντες συνανθρώπους τους. Τα συσσίτια στις Εκκλησίες και στους Δήμους έχουν πάντα φαγητό να μοιράσουν-από τις προσφορές των απλών ανθρώπων, ανωνύμων δωρητών. Μπορεί να μην έχουμε πια κάποιο ιδιαίτερο τρελό κέφι να συναντήσουμε τους φίλους μας και να πάμε να γλεντοκοπήσουμε σε τίποτα καπηλειά ή κλαμπ, όπως κάναμε παλιά, όμως αν μάθουμε ότι κάποια συμφορά βρήκε το φίλο μας θα σπεύσουμε κοντά του να τον βοηθήσουμε όπως μπορούμε.

Ναι, τελικά η κρίση δίνει και μια πρώτης τάξεως ευκαιρία, τη μοναδική από τις «ευκαιρίες» που δεν έχει καμιά σχέση με αγοραπωλησίες και λεφτά: να μετρήσουμε πόσο Άνθρωποι είμαστε-και πόσους Ανθρώπους έχουμε κοντά μας.

Τούτα τα Χριστούγεννα δεν μοιάζουν με τ’ άλλα-ωστόσο το μήνυμα παραμένει ες αεί το ίδιο, και δεν το ακουμπάει η κρίση. «Αγάπα τον πλησίον σου ως σεαυτόν».

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ήρθε στον κόσμο ο Χριστός: ο Άνθρωπος.

Μπορεί να χάσαμε τα πάντα, η κρίση μπορεί να μας έκλεψε υλικά αγαθά που να θεωρούσαμε πολύτιμα, όμως υπάρχει ένα πράγμα που δεν μπορεί να μας το πάρει κανείς: την ψυχή μας.

Σε πείσμα των κακών μας των καιρών αλλά και των δελτίων ειδήσεων που όλα τα παρουσιάζουν άραχνα και μαύρα σαν κατράμι και μας μεγαλώνουν τη δυστυχία μας, ας ξεχάσουμε τα βάσανά μας έστω και για μέρα, ας αφήσουμε πίσω το βραχνά των εισπρακτικών εταιρειών που παίρνουν και μας ζαλίζουν για το πότε θα πληρώσουμε τις ληξιπρόθεσμές οφειλές μας-οι εταιρείες αυτές αργούν, χριστουγεννιάτικα-κι ας φωνάξουμε δυνατά, να μας ακούσουμε…

Καλά Χριστούγεννα κόσμεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε!!!!!

ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΧΡΟΝΟΥ ΚΑΙ ΝΟΥ


Γράφει η Λιάνα Κανέλλη
Αυτές τις ημερολογιακώς όντως άγιες μέρες, άγιες γιατί στο φθαρτό μας σώμα προστίθεται μια ακόμη χρονιά, λόγος όμως ένα προς ένα με τη ζωή αυτήν καθ’ αυτήν, μόνον οι αθώοι και οι αποκτηνωμένοι περνάνε καλά.

Οι υπόλοιποι μετράμε δυνάμεις, επαναπροσδιορισμούς πορείας, αλλά και …εφορίας, πάνω σε μουντζουρωμένους χάρτες της σκληρής πραγματικότητας.

Όχι σύντροφοι, δε μιλάω τέτοιες μέρες για κανένα κυνήγι θησαυρού. Το ενάντιο με περνάει στη νέα χρονιά της παμπάλαιης συνέχειας του χρόνου. Είναι η απέλπιδα προσπάθεια να πείσω τον εαυτό μου, μ’ ανοιχτά όμως τα μάτια, ορθάνοιχτα, πως το γύρισμα δεν είναι μονάχα στο καλαντάρι που κόβει τα βάσανα σε μέρες, τη χαρά σε φέτες, την αρρώστια, τη δουλειά, τις αγάπες και τις μάχες σε ώρες και στιγμές με νουμεράκια που σημαδεύουν το υποκειμενικό πεπερασμένο άπειρο σε «σημαδιακές» ημερομηνίες.

Να πειστώ και να πείσω πως, συμβολικά έστω, η νέα χρονιά θα φέρει τούμπα τ’ άδικο που λέει και το τραγούδι, θα διαλύσει τα σκοτάδια του νου. Να, που κάτι η γενική κάτι η ειδική κουλτούρα μας, πέρασε μέσα απ’ το υφάδι της ελπίδας, της ίδιας δηλαδή της αγωνιστικής του ανθρώπου φύσης, τη φιλοδοξία να ξημερώσουμε ξαπλωμένοι στο κέρας της Αμάλθειας.

Με καλυμμένες τις ανάγκες του καθενός, κι αμολημένα λεύτερα τα όνειρά του για να τελειώσει τη ζωή του όπως την μπόρεσε καλύτερα κι όπως του προσφέρθηκε, δηλαδή σα θαύμα.

Οι σκέψεις της κάθε πρωτοχρονιάς είναι τελικά μύχιες. Γίνονται μονάχα χάρις των άλλων γύρω μας και της υποχρεωτικής γιορτής, ξόρκι της ωραίας και μοιραίας περισυλλογής. Είναι σκέψεις συνειδητοποίησης της πιο μυστήριας και πιο χειραγωγημένης έννοιας του βίου μας, του Χρόνου. Του πανάρχαιου Κρόνου που τρώει τα παιδιά του και κείνα ζουν κι αντριεύουν και θεριεύουν προσπαθώντας να δαμάσουν το φόβο και τη γνώση του πεπερασμένου.

Πάνε χρόνια πολλά που επινόησα ένα νοητικό παιχνίδι, το ταπεινό μου δώρο φέτος απ’ αυτή τη στήλη σ’ όλους τους συντρόφους, ακόμη κι αυτούς που δεν την βλέπουν, για να κερδίζω κάθε πρωτοχρονιά ανεμολάμνοντας κόντρα στη φθορά του χρόνου. Το λοιπόν:

Κοιτάζω ή καλύτερα θωρώ τη ζωή της χρονιάς που πέρασε, σα μια μεγάλη σκακιέρα. Τη βλέπω διαγώνια. Ωσάν τα πιόνια άσπρα και μαύρα να είναι όλα δικά μου κι ο αντίπαλος Κρόνος να τα ρουφάει από κάπου ψηλά, από κει που δεν τον βλέπω, από κει που τον ξέρω και δεν τον ξέρω συνάμα. Δε μετράω. Απ’ την είσοδο στην ενήλικη ζωή προαπαιτούμενο για να παίξεις είναι να ξέρεις από ποια γωνιά διαλέγεις να κοιτάς την παρτίδα με το χάρο.

Κάθομαι λοιπόν και μετράω. Πόσα πιόνια λείπουν, αλλά κυρίως ποια και φέτος. Δε γίνεται να παίζεις το παιχνίδι της ζωής με αντίπαλο το χρόνο και να μην έχεις θυσίες κι απώλειες, νίκες και ήττες. Καμιά φορά τη σκακιέρα την αφήνω στο νου να στριφογυρίζει σα σβούρα παιδική ή και σαν πέτρα που σβουρίζεται με δύναμη στη θάλασσα ή και κατακούτελα στον οχτρό.

Είναι τόσο μαλακιά σαν εικόνα. Λάστιχο και ζυμάρι κι η σκακιέρα μου γίνεται πότε σα σουραύλι, πότε σχεδόν στρογγυλή, αλλά πάντα μένει εκεί με ευδιάκριτα τα 64 τετράγωνά της και τα πιόνια της άσπρα και μαύρα, ποτέ όλα μαζί στην ακίνητη θέση της έναρξης της ζωής.

Μετράω. Πόσα λείπουν. Τι αξία είχαν κι έχουν για τη συνέχιση του παιχνιδιού αυτά που έχασα κι αυτά που κράτησα και στον άσπρο και στο μαύρο παίκτη εαυτό μου. Σε ποιες θέσεις βρίσκονται. Τι μπορούν και τι υπόσχονται αν όσα απέμειναν τώρα συνεχίσουν να παλεύουν. Η παρτίδα με κρατάει ζωντανή. Μπορεί ανά πάσα στιγμή και πρωτοχρονιά να χαθεί ή να κερδηθεί.

Μ’ όσα πιόνια απέμειναν. Ερασιτέχνης σκακιστής, αλλά επαγγελματίας θαυμαστής της μάχης, φανατικός όσο και οι ποιητές κι απρόβλεπτος σαν τη θάλασσα σκέφτομαι πως είναι ο άνθρωπος ορατός τε και αόρατος όταν κι όσο ζει. Και τότε η παρτίδα είναι μπρος και ποτέ πίσω μου. Παίζω, και μεγαλώνω, και δαμάζω το χρόνο κάνοντας τελικά το μόνο που μπορώ.

Να τον δαμάζω καταβάλλοντας το τίμημα της φθοράς, αλλά αποφασίζοντας να επιλέγω το μήκος, το βάρος, το εύρος και την αντοχή των επιλεγμένων ανά στιγμή κινήσεων. Δεν μπορώ να μη γερνάω. Αλλά μπορώ να προσπαθώ να γερνάω καλά, δηλαδή όπως θέλω. Κι όσο παίζω, η νιότη μου δεν είναι ανάμνηση αλλά η εμπειρία και τα πυρομαχικά της ζωής.

Μην αναζητήσετε στρατηγικές κι άλλες σκέψεις στην χρονοσκακιέρα της πρωτοχρονιάς μου. Παιχνίδι είναι του μυαλού από καρδιάς δοσμένο. Καλά κι ανθεκτικά χρόνια να ‘χουμε να μένουμε στο παιχνίδι ο ένας μετά τον άλλο κι όλοι μαζί για όσους ήταν κι όσους είναι κι όσους θα ‘ρθουν συμπαίκτες μας στη ζωή.

ΟΙ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΕΣ ΠΡΟΛΗΨΕΙΣ


Ό,τι κάνεις την Πρωτοχρονιά, θα το κάνεις όλο το χρόνο!

Η δοξασία λέει πως ό,τι μας συμβεί την πρώτη μέρα του χρόνου, θα μας ακολουθεί ολόκληρη τη χρονιά! Για το λόγο αυτό, αποφεύγουμε να δανείσουμε λεφτά, να πληρώσουμε χρέη, να τσακωθούμε με τους αγαπημένους μας, να γκρινιάξουμε ή να μιζεριάσουμε, με το σκεπτικό ότι αν δεν κάνουμε όλα αυτά την πρωτοχρονιά, ίσως να μην μας «καταδιώκουν» για όλο το χρόνο!

Κρεμάστε έξω από το σπίτι σας αγριοκρεμμύδα!

Η αγριοκρεμμύδα πρέπει να κρεμιέται στην εξώπορτα του σπιτιού την παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Θεωρείται σύμβολο αναγέννησης και υγείας, αφού συνεχίζει να βγάζει νέα φύλλα, ακόμη κι όταν αν τη βγάλεις από τη γη! Όσο περισσότερα βγάλει, τόσο καλύτερη θα είναι η χρονιά, αφού η αγριοκρεμμύδα θα έχει μεταδώσει τη ζωτική δύναμή της, στο σπιτικό.

Το περιστέρι που φέρνει υγεία και τύχη

Το να επισκεφτεί το μπαλκόνι ή την αυλή του σπιτιού ένα περιστέρι την Πρωτοχρονιά, θεωρείται σημάδι υγείας και καλοτυχίας. Αν μάλιστα το περιστέρι μπει μέσα στο σπίτι, τότε οι κάτοικοί του θα πρέπει να νιώσουν ιδιαιτέρως ευλογημένοι για τον νέο χρόνο.

Τι δείχνει ο καιρός της Πρωτοχρονιάς

Σε πολλά μέρη της ορεινής κυρίως Ελλάδας, ο καιρός της Πρωτοχρονιάς ερμηνεύεται ως «σημάδι» από τους ντόπιους. Ο καθαρός ουρανός το ξημέρωμα της 1ης Ιανουαρίου, προμηνύει μια «καθαρή χρονιά», χωρίς ασθένειες. Το χιόνι επίσης, ερμηνεύεται ως «καλό σημάδι» και από αυτήν την λαϊκή αντίληψη πηγάζει η ρήση «άσπρη μέρα, άσπρος χρόνος».

Στη Βόρεια Ελλάδα, σε κάποια χωριά οι κάτοικοι την νύχτα της Πρωτοχρονιάς, αφήνουν ανοιχτή τη βρύση του χωριού, για «να τρέχει η τύχη, σαν το νερό», ενώ στη νησιωτική χώρα, θεωρούν θετικό σημάδι να φυσάει βοριάς την πρώτη μέρα του χρόνου.

2011 ΠΕΡΙΕΡΓΗ ΟΣΟ ΚΑΙ ΣΚΛΗΡΗ ΧΡΟΝΙΑ


ΣΕ ΛΙΓΕΣ ΩΡΕΣ ΟΛΟΙ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΟΥΜΕ ΤΟ 2011 ΜΕ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΗ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΜΕ ΜΕΓΑΛΗ ΑΓΩΝΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΤΟΣ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ ΤΟ 2012.
ΣΕ ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΣΚΕΨΗ ΕΝΟΣ ΜΕΓΑΛΟΥ ΕΦΙΑΛΤΗ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΖΗΣΑΜΕ, ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΜΕ ΝΑ ΘΥΜΗΘΟΥΜΕ ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΦΤΑΙΞΕ ΚΑΙ ΦΤΑΣΑΜΕ ΕΩΣ ΕΔΩ, ΣΤΗΝ ΠΛΗΡΩΣ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΜΑΣ ΥΠΟΣΤΑΣΗΣ.
ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ ΨΕΥΤΙΚΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ ( ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ), ΛΕΞΕΙΣ ΜΕΤΑΘΕΣΗΣ ΕΥΘΥΝΩΝ ( ΜΑΖΙ ΤΑ ΦΑΓΑΜΕ),ΑΠΟΨΕΙΣ ΣΚΛΗΡΕΣ ( ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΟΙ,ΟΛΟΙ ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΕΙΝΑΙ ΤΕΜΠΕΛΗΔΕΣ),ΣΧΕΔΙΑ ΑΝΑΡΜΟΣΤΑ ( ΔΝΤ,ΧΡΕΩΚΟΠΙΑ),ΕΦΙΑΛΤΙΚΑ ΟΝΕΙΡΑ ( ΕΝΑΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΣΠΙΤΙ )ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΟΛΛΑ ΟΠΩΣ ΚΑΤΑΣΤΡΑΓΗΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΩΝ ΜΑΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ,ΕΠΙΒΟΛΗ ΧΑΡΑΤΣΙΩΝ ΩΣΤΕ ΠΑΛΙ ΕΜΕΙΣ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΠΑΤΗ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑΝ ΚΑΠΟΙΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΜΑΖΙ ΜΕ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΕΣ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, ΜΙΖΕΣ ΑΠΟ ΖΗΜΕΝΣ,ΒΑΤΟΠΕΔΙ,ΑΠΟ ΟΔΙΚΑ ΔΥΚΤΙΑ ΠΟΥ ΤΑ ΔΩΡΙΣΑΜΕ ΣΕ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥΣ ΕΠΕΝΔΥΤΕΣ,ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΣ ΠΩΛΗΣΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ ΚΕΡΔΟΣ ( ΟΤΕ ),ΝΟΜΟΥΣ ΠΟΥ ΑΝΑΓΚΑΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ ΤΑ ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΔΙΟΔΙΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΝΟΜΑ (Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΟΥ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΑ),ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ,ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ ΕΘΝΙΚΟ ( ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ,ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ,ΕΘΝΙΚΟ ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ),ΗΤΤΑ ΣΤΗΝ ΧΑΓΗ ΜΕ ΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΜΑΣ. Ο ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΑΚΡΥΣ Η ΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΗ.ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΠΟΥ ΕΓΚΡΙΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΟΛΗ ΤΗΝ ΒΟΥΛΗ ; ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΑ ΑΙΣΧΡΑ ΚΑΙ ΣΚΛΗΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΟΛΩΝ ΜΟΝΟ ΣΕ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΣ ΚΑΙ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ, ΟΡΙΖΟΝΤΙΑ.ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟ ( ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΟΙ ΕΧΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤΕΧΟΝΤΕΣ) ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ. ΠΛΗΡΩΣΑΝ ΜΟΝΟ ΟΣΟΙ ΕΙΧΑΝ ΕΝΑ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΕΝΑ ΧΩΡΑΦΙ.ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΕΣ ΠΛΗΡΩΣΑΝ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΕΜΑΣ ΨΙΧΟΥΛΑ.
ΟΡΙΖΟΝΤΙΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΜΕΙΩΣΕΙΣ ΜΙΣΘΩΝ ΣΤΟΝ ΔΗΜΟΣΙΟ ΤΟΜΕΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΑΛΗΘΙΝΟ ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ ΣΕ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΠΟΥ ΔΙΟΡΙΣΤΗΚΕ ΤΟ 2010 ΕΠΑΙΡΝΕ 1000 ΕΥΡΩ ΣΗΜΕΡΑ ΠΑΙΡΝΕΙ 540. ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ ΠΟΥ ΔΙΟΡΙΣΤΗΚΕ ΤΟ 2010 ΣΤΗΝ ΕΦΟΡΙΑ ΕΠΑΙΡΝΕ 1500 ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΠΑΙΡΝΕΙ 1000.ΚΑΜΜΙΑ ΜΑ ΚΑΜΜΙΑ ΕΡΕΥΝΑ.ΝΑΙ ΣΤΙΣ ΜΕΙΩΣΕΙΣ ΑΝ ΕΤΣΙ ΣΩΘΕΙ Η ΧΩΡΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΓΙΝΟΥΝ ΠΙΟ ΠΛΟΥΣΙΟΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΠΟΥ ΤΗΝ ΥΠΗΡΕΤΟΥΝ ΑΛΛΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΜΕ ΚΑΠΟΙΟ ΑΛΛΟ ΤΡΟΠΟ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΕΝΑΣ ΠΟΥ ΠΑΙΡΝΕΙ 4000 ΤΟΝ ΜΗΝΑ ΝΑ ΤΟΥ ΜΕΙΩΝΕΙΣ ΤΟΝ ΜΙΣΘΟ ΚΑΤΑ 1000 ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΠΟΥ ΠΑΙΡΝΕΙ 1000 ΝΑ ΤΟΥ ΤΟΝ ΜΕΙΩΝΕΙΣ ΚΑΤΑ 500 ΑΥΤΟ ΛΕΓΕΤΑΙ ΑΙΣΧΟΣ. ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΧΤΙΣΕΙ ΕΝΑ ΣΠΙΤΙ ΔΟΥΛΕΥΟΝΤΑΣ ΣΚΛΗΡΑ ΧΡΟΝΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΝΑ ΤΟ ΕΧΕΙ ΧΡΥΣΟΠΛΗΡΩΣΕΙ ΝΑ ΕΡΧΕΣΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥ ΛΕΣ ΔΩΣΕ ΜΟΥ ΜΕ ΤΟ ΕΤΣΙ ΘΕΛΩ ΑΠΟ 300 - 600 ΕΥΡΩ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΜΕΧΡΙ ΟΠΟΥ ΦΤΑΣΕΙ ΣΕ ΧΡΟΝΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΜΟΝΙΜΑ!
ΣΤΟΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΤΟΜΕΑ, ΜΕ ΠΥΛΩΝΑ ΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ ΑΘΡΩΕΣ ΑΝΕΥ ΑΠΟΖΗΜΕΙΩΣΗ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ 8ΩΡΟΥ,ΑΝΑΣΦΑΛΙΣΤΗ ΕΡΓΑΣΙΑ,ΟΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΕΣ ΚΛΕΒΟΥΝ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΑΛΛΑ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ ΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΜΕ ΤΙΣ ΕΥΧΕΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ.
ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΗΣΟΥΜΕ ΜΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΑΝΕΤΡΕΨΕ ΣΧΕΔΟΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ, ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΜΑΣ ΣΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΑΣ.ΦΕΥΓΕΙ ΜΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΜΕ ΣΚΛΗΡΟ ΚΑΙ ΒΙΑΙΟ ΤΡΟΠΟ,ΜΑΣ ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΥΘΕΙΕΣ ΜΑΣ.
ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΜΙΛΑΝΕ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΠΟΥ ΒΙΩΝΟΥΝ, ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ ΤΟΥΣ, ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΦΟΒΟΥΣ ΤΟΥΣ ΟΤΙ ΙΣΩΣ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΕΣΟΥΝ ΝΑ ΞΕΠΕΡΑΣΟΥΝ ΟΛΑ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥΣ.
ΒΛΕΠΩ ΟΛΟΚΛΗΡΕΣ ΠΟΛΕΙΣ ΠΟΥ ΣΤΟ ΚΟΝΤΙΝΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΠΡΙΝ ΑΠΟ 2-5 ΧΡΟΝΙΑ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΒΓΑΙΝΕ ΕΞΩ ΔΙΑΣΚΕΔΑΖΕ,ΨΩΝΙΖΕ, ΕΣΦΥΖΑΝ ΑΠΟ ΖΩΗ ,ΚΑΙ ΤΩΡΑ.......ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΚΑΙ Η ΠΑΡΑΚΜΗ.
ΜΙΛΩ ΜΕ ΓΝΩΣΤΟΥΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΥΣ ΚΑΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΗΤΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΞΩ ΚΑΡΔΙΑ ΣΗΜΕΡΑ ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΑΜΙΚΡΟ ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΟΙ ΓΙΑ ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΗ,ΒΛΕΠΕΙΣ ΣΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥΣ ΖΩΓΡΑΦΙΣΜΕΝΟ ΤΟΝ ΤΡΟΜΟ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ,ΟΛΟΙ ΕΧΟΥΝ ΧΑΣΕΙ ΤΗΝ ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ ΤΟΥΣ,ΑΥΤΟ ΜΕ ΑΝΗΣΥΧΕΙ ΔΙΟΤΙ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ ΤΟ ΧΑΟΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑ ΔΙΧΤΥ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΡΑΚΥΛΑ ΠΟΥ ΠΗΡΑΜΕ.
ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΚΑΠΟΙΟΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑΖΟΥΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΑΛΛΑ ΕΓΩ ΤΟ ΛΕΩ (ΣΤΗΜΕΝΗ ΚΑΙ ΨΕΥΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ η ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΑΚΡΑΙΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ) ΑΠΕΙΛΕΙ ΝΑ ΝΑ ΑΦΑΝΙΣΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΗΣ ΝΑ ΜΗΝ ΑΦΗΣΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΟΡΘΙΟ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΔΙΚΑΙΟ.ΑΚΟΥΜΕ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΥΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΜΕ ΠΟΥ ΑΚΡΙΒΩΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΜΕ Ο ΠΑΤΟΣ ΤΟΥ ΒΑΡΕΛΙΟΥ ( ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΠΛΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑΤΙ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΨΕΜΜΑΤΑ ΠΕΡΙ ΚΡΙΣΗΣ ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΠΛΑ ΚΕΡΔΙΣΑΝ ΔΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ) ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΑΚΟΜΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΠΟΣΟ ΑΚΟΜΑ ΠΟΝΟ,ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΜΟ,ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ,ΒΙΑΣΜΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΟΛΙΤΗΣ ΓΙΑ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΦΤΑΙΕΙ, ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΠΟΥ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΤΙΜΩΡΗΘΕΙ,ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΠΟΥ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΚΟΙΤΑΝΕ ΝΑ ΣΩΣΟΥΝ ΜΟΝΟ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΤΟΥΣ ΕΧΟΝΤΑΣ ΒΓΑΛΕΙ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΤΟΥΣ ΕΚΤΟΣ ΧΩΡΑΣ.ΑΛΛΟΙ ΕΚΛΕΨΑΝ ΑΛΛΟΙ ΕΙΠΑΝ ΨΕΜΜΑΤΑ ΑΛΛΟΙ ΤΙΜΩΡΟΥΝΤΑΙ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ Ο ΑΠΛΟΣ ΛΑΟΣ ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΑΙΣΧΟΣ.
ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΕΙΜΑΙ ΛΑΙΚΙΣΤΗΣ ΑΛΛΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΩΣ ΛΑΟΣ ΝΑ ΖΗΣΑΜΕ ΟΜΟΡΦΕΣ ΜΕΡΕΣ,ΧΡΟΝΙΑ, ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΜΑΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ,ΖΗΣΑΜΕ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΚΑ,ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ ΑΝΕΤΑ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΑΜΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΑΜΕ ΟΤΙ ΤΕΛΙΚΑ ΛΕΦΤΑ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΑΝ, ΚΑΙ ΣΤΟ ΦΙΝΑΛΕ ΑΛΛΟΙ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΒΑΖΑΝ ΕΝΑ ΦΡΕΝΟ ΣΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ, ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΚΥΒΕΡΝΟΥΝ ΜΙΑ ΧΩΡΑ, ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΤΗΣ.
ΟΜΩΣ ΠΑΡΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΜΕΙΣ ΩΣ ΛΑΟΣ ΚΑΝΑΜΕ ΕΙΜΑΣΤΑΝ ΑΠΛΩΣ ΟΙ ΜΑΡΙΟΝΕΤΕΣ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΔΕΝ ΦΤΑΙΜΕ ΠΟΥΘΕΝΑ ΑΛΛΑ ΕΚΤΟΣ ΑΥΤΟΥ Η ΟΥΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΞΙΖΕΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ,ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ ΒΑΡΥ ΤΟ ΤΙΜΗΜΑ ΠΟΥ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΘΑ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΚΟΜΑ,ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΕΙΝΑΙ ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΔΙΚΙΟ ΝΑ ΖΗΤΑΜΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΜΕ ΤΑ ΡΕΣΤΑ ΜΑΣ.
ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΑ ΠΟΤΕ ΝΑ ΠΩ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ, ΝΑ ΔΩ ΤΕΤΟΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΝΑ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΥ ΕΒΛΕΠΑ ΣΤΙΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ, ΔΗΛΑΔΗ ΝΑ ΒΛΕΠΩ ΑΣΤΕΓΟΥΣ ΠΟΥ ΝΑ ΜΕΝΟΥΝ ΣΕ ΚΟΥΤΕΣ,ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΝΑ ΨΑΧΝΟΥΝ ΣΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΝΑ ΒΡΟΥΝ ΝΑ ΦΑΝΕ,ΝΑ ΒΛΕΠΩ ΠΑΙΔΙΑ ΝΑ ΛΙΠΟΘΥΜΟΥΝ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΙΝΑ,ΝΑ ΠΟΥΛΑΝΕ ΤΟ ΚΟΡΜΙ ΤΟΥΣ ΑΝΔΡΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ,ΟΧΙ ΕΓΩ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΤΟ ΑΝΤΕΧΩ ,ΟΧΙ ΕΓΩ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΑΛΛΟ ΝΑ ΕΠΙΤΡΕΨΩ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΝΑ ΠΡΟΣΒΑΛΛΟΥΝ ΤΟΣΟ ΒΑΝΑΥΣΑ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΑΔΩΝ ΜΟΥ ΤΩΝ ΜΑΝΑΔΩΝ ΜΟΥ ΤΩΝ ΠΑΔΙΩΝ ΜΟΥ.
ΟΧΙ ΕΓΩ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΕΣΕΙΣ;
ΕΝΑΣ ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΚΑΠΟΤΕ ΟΤΙ ΜΕ ΤΗΝ ΨΗΦΟ ΜΟΥ ΕΧΩ ΕΝΑ ΟΠΛΟ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΩ,ΜΠΟΡΩ ΜΑ ΤΗΝ ΨΗΦΟ ΜΟΥ ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΩ ΟΛΟΥΣ ΟΣΟΥΣ ΜΕ ΠΛΗΓΩΣΑΝ,ΜΕ ΠΡΟΔΩΣΑΝ,ΜΕ ΒΙΑΣΑΝ.
ΚΑΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΜΟΥ ΗΤΑΝ ΑΠΛΗ : ΝΑΙ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΟΠΛΟ Η ΨΗΦΟΣ ΜΟΥ ΑΛΛΑ ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ Ο ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΠΟΥ ΜΟΥ ΜΙΛΑ ΛΕΕΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ.
ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΑ ΝΑ ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΑΚΟΥΣΩ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΟΤΙ ΘΕΛΕΙ ΤΟΤΕ ΧΑΝΩ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΜΥΝΑ ΜΟΥ.
ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ ΜΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ
ΤΟ 2012 ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ Η ΕΚΠΛΗΡΩΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ ΜΑΣ ΓΕΜΑΤΟ ΥΓΕΙΑ,ΑΓΑΠΗ,ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ,ΔΥΝΑΜΗ
ΚΑΙ ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΝΕΧΕΣΤΕ ΣΕ ΟΤΙ ΚΑΙ ΑΝ ΓΡΑΦΟΥΜΕ

ΔΙΕΔΩΣΕ ΤΟ

Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More