ΑΛΛΕΣ ΗΜΕΡΕΣ ΜΙΑΣ ΑΛΛΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

Ημέρες του 1936 θυμίζει η Βουλή αυτή την εποχή. Όπως ακριβώς τον Απρίλη του 1936 αναδείχθηκε ως «υπερκομματική» η κυβέρνηση Μεταξά καθ’ υπόδειξη της μεγάλης φίλης και συμμάχου Βρετανίας, αλλά και του τοποτηρητή της βασιλιά Γεωργίου Β΄, έτσι αναδεικνύεται και η κυβέρνηση Παπαδήμου. Υπό το κράτος των εντολών και των απειλών των φίλων, συμμάχων και εταίρων της Ελλάδας, συντελείται ένα ανοιχτό πραξικόπημα με την ίδια δικαιολογία: την αντιμετώπιση βαθύτατης εθνικής κρίσεως.

Το 1936 χρειάστηκαν λιγότερο από 5 μήνες για να βγει ο δήθεν «μεταβατικός» και «υπερκομματικός» πρωθυπουργός Μεταξάς και να εξαγγείλει την πλήρη κατάλυση του κοινοβουλευτισμού. Την εποχή εκείνη ο Μεταξάς δικαιολόγησε την κατευθυνόμενη έξωθεν και άνωθεν πράξη του ως εξής: «Η κυβέρνησίς μου, η τελείως ακομμάτιστος, κληθείσα είς την αρχήν τον Απρίλιον του έτους τούτου και διαγνώσασα ευθύς εξ αρχής τους κινδύνους τους οποίους διέτρεχεν η ελληνική κοινωνία και ευθύς εξ αρχής αποφασισμένη να λάβη άπαντα τα μέτρα τα οποία εξήγγειλε δια των προγραμματικών αυτής δηλώσεων, τα αποσκοπούντα εις την ηθικήν και υλικήν βελτίωσιν απάσης της κοινωνίας και ιδιαιτέρως των αγροτών, των εργατών και των πενεστέρων εν γένει τάξεων, εις μάτην ήλπισεν ότι θα είχεν έκθυμον και ειλικρινή την υποστήριξιν των πολιτικών κομμάτων εις τον υπέρ της ελληνικής κοινωνίας αγώνα της, μολονότι και εις υποχωρήσεις και συγκαταβάσεις προέβη προς τα αντιμαχόμενα ταύτα κόμματα, τα οποίας υπό άλλας περιστάσεις δεν θα έκαμνε.»

Με άλλα λόγια, ο Μεταξάς κατέλυσε τότε τον κοινοβουλευτισμό για να διατηρήσει η κυβέρνησή του τον «ακομμάτιστο» δήθεν «εθνικό» χαρακτήρα της, ο οποίος κινδύνευε από τις κομματικές αντιδικίες και υπονομεύσεις. Κρατήστε το αυτό γιατί θα σας χρειαστεί για να καταλάβετε που πάνε τα πράγματα.

Με το Προεδρικό Διάταγμα υπ’ αριθμ. 109/2011 της 11^ης Νοεμβρίου ο κ. Κάρολος Παπούλιας θεσμοθετεί το σημερινό κοινοβουλευτικό πραξικόπημα με ανάλογο τρόπο που ο βασιλιάς Γεώργιος τον Απρίλη του 1936 διόριζε πρωθυπουργό τον Ι. Μεταξά. Το συγκεκριμένο Π.Δ. αναφέρει τα εξής:

«Έχοντας υπ’ όψη:

1. Τις διατάξεις των άρθρων 35 παρ. 2 περίπτ. α ́, 38 παρ. 1 εδάφ. τρίτο, 37 παρ. 1 και 37 παρ. 3 εδάφ. τρίτο του Συντάγματος.

2. Το 108/2011 π.δ. «Αποδοχή παραίτησης του Πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου του Ανδρέα».

3. Τη διαπιστωθείσα συμφωνία των κομμάτων που διαθέτουν στη Βουλή την απόλυτη πλειοψηφία των εδρών για το σχηματισμό Κυβέρνησης, αποφασίζουμε:

Διορίζουμε Πρωθυπουργό το Λουκά Παπαδήμο του Δημητρίου.»

Βέβαια, οι διατάξεις του Συντάγματος που αναφέρει ο κ. Παπούλιας δεν του δίνουν καμιά αρμοδιότητα να διορίσει εξωκοινοβουλευτικό πρωθυπουργό, ούτε προβλέπουν κανενός είδους «μεταβατική» κυβέρνηση, πέρα από την ρητή απαίτηση για δημιουργία υπερεσιακής με μόνο σκοπό την διενέργεια εκλογών. Ούτε βέβαια η σύμφωνη γνώμη των κομμάτων με πλειοψηφία στην Βουλή αποτελεί άλλοθι, ή νομιμοποιητική βάση αυτού του πραξικοπήματος.

Κοινοβουλευτική χούντα

Ο κ. Λουκάς Παπαδήμος, ο διορισμένος πρωθυπουργός, εμφανίστηκε στην Βουλή για να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης στις προγραμματικές του δηλώσεις και είπε τα εξής: «η απόφαση των Αρχηγών των τριών κομμάτων που υποστηρίζουν την παρούσα Κυβέρνηση και μετέχουν στη σύνθεσή της, όπως αυτή η απόφαση αποτυπώθηκε στις διαβουλεύσεις υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αποτελεί σημαντικό βήμα συναίνεσης και συνεννόησης για τη σωτηρία της χώρας. Μετά από μία μακρά και δύσκολη περίοδο αμφισβητήσεων, εντάσεων και αβεβαιοτήτων, η συμφωνία των τριών κομμάτων, ΠΑΣΟΚ, Νέας Δημοκρατίας και ΛΑΟΣ, να συγκροτηθεί Κυβέρνηση συνεργασίας με σαφή σκοπό και συγκεκριμένη εντολή, έχει ιδιαίτερη σημασία για την επίτευξη βασικών εθνικών στόχων. Δημιουργεί προϋποθέσεις για την αποκατάσταση της διεθνούς αξιοπιστίας της χώρας, την ενδυνάμωση της κοινωνικής και εθνικής συνοχής, την εκπλήρωση των ανειλημμένων υποχρεώσεων της Ελλάδας που αποσκοπούν στην υπέρβαση της κρίσης και στη διάσωση της οικονομίας.» Και συνέχισε: «Έχω πλήρη συνείδηση της τιμής που μού γίνεται, αλλά και της ευθύνης που επωμίζομαι. Ευχαριστώ τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για την εντολή σχηματισμού Κυβέρνησης, καθώς και τους Προέδρους των τριών κομμάτων που τη στηρίζουν, για την εμπιστοσύνη που έδειξαν στο πρόσωπό μου.»

Εδώ ξεχωρίζουν τα εξής:

Πρώτον, ο κύριος αυτός δεν πήρε και ούτε μπορούσε ποτέ να πάρει εντολή σχηματισμού Κυβέρνησης, εκτός κι αν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι μονάρχης και δεν το ξέρουμε.

Δεύτερον, κανενός είδους απόφαση ή συναίνεση των αρχηγών δεν μπορεί να υποκαταστήσει την λαϊκή εντολή, εκτός κι αν οδεύουμε ολοταχώς προς δικτατορία. Πράγμα που εμφανώς πολλοί από το επίσημο πολιτικό σύστημα εύχονται φανερά.

Τρίτον, αν δημιουργήθηκε αυτή η κυβέρνηση στη βάση της «εθνικής συνεννόησης» και με σκοπό «την επίτευξη βασικών εθνικών στόχων», τότε οι πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις που διαφωνούν ριζικά τι είναι; Αντεθνικές; Κι αν η κατάφωρη παραβίαση και ουσιαστική κατάλυση του Συντάγματος έγινε για να επιτευχθούν αυτοί οι «εθνικοί στόχοι», τότε που οδηγούμαστε; Το 1936 με τις ίδιες προφάσεις ο Μεταξάς χρειάστηκε λιγότερο από 5 μήνες για να οδηγήσει την χώρα σε ανοιχτό καθεστώς φασιστικής δικτατορίας. Στον κ. Παπαδήμο και τις δυνάμεις που τον ανέβασαν στην κυβέρνηση πόσο θα χρειαστεί;

Δεν πρέπει να έχουμε την παραμικρή αμφιβολία. Η κυβέρνηση αυτή της «εθνικής συνεννόησης» δημιουργήθηκε μόνο και μόνο για να οδηγήσει στην επίσημη πτώχευση και σε καθεστώς χούντας. Οι δυνάμεις των αγορών, των κερδοσκόπων, των τοκογλύφων και του πολιτικού τους προσωπικού έχουν πειστεί ότι η επερχόμενη ολοσχερής κατάρρευση της Ελλάδας δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί διαφορετικά παρά μόνο με χούντα, με ανοιχτή δικτατορία. Κι όπως οι περισσότερες χούντες στην ιστορία, έτσι και η σημερινή ξεκινά με τον ίδιο τρόπο: με την επίκληση έκτακτων συνθηκών και «εθνικών στόχων», καθώς και με την προσπάθεια να ντυθεί με κοινοβουλευτικό μανδύα. Μόνο που παλιά, σε εποχές όπου οι αγορές και οι τράπεζες δεν είχαν το μέγεθος και την οικονομική δύναμη να αλώνουν από μόνες τους τα κράτη και τις κοινωνίες, χρειάζονταν μελανοχίτωνες στρατιωτικούς. Ενώ σήμερα κάνουν κάτι διαφορετικό: αντικαθιστούν απλά τους πολιτικούς-ανδρείκελα με απευθείας τραπεζίτες (τεχνοκράτες) που δεν χρειάζονται λαϊκή έγκριση ή εντολή.

Μην ανησυχείτε δεν χρειάζεται σήμερα να κατεβάσουν τα τανκς στους δρόμους. Δεν τους χρειάζεται και ούτε έχουν εμπιστοσύνη στις ένοπλες δυνάμεις. Στόχος τους είναι να κρατήσουν έναν εικονικό κοινοβουλευτισμό υπό ειδικές έκτακτες συνθήκες χωρίς κανενός είδους προσφυγή στις κάλπες μέχρις ότου ολοκληρωθεί το θεάρεστο και «εθνικό» έργο τους. Δηλαδή η ολοκληρωτική διάλυση και κατεδάφιση του εθνικού κράτους προκειμένου να λεηλατηθεί η χώρα, να διασπαστεί η εθνική της επικράτεια και να ξεπουληθεί σε επίδοξους επενδυτές.

Η σιδερένια πυγμή

Τώρα, αν ο λαός συνεχίσει την «ανταρσία» του, όπως την χαρακτήρισε ο Μιλτιάδης Παπαιωάννου ως τυπικός δικτάτωρ, τότε δεν το έχουν σε τίποτε να προχωρήσουν σε αναστολή και των τελευταίων λαϊκών ελευθεριών που έχουν απομείνει: το δικαίωμα στις συγκεντρώσεις, τις διαμαρτυρίες, τα συλλαλητήρια και την ελευθεροτυπία.

Στο κάτω-κάτω της γραφής το λένε ανοιχτά. Να τι είπε στις 13/11 στην ΝΕΤ ο Χρυσοχοίδης: «Υπήρχε μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Δεν μπορούσε να προχωρήσει άλλο η προηγούμενη κατάσταση. Είχαμε οδηγηθεί σ’ ένα μεγάλο αδιέξοδο και είναι προφανές ότι δε μπορούσαμε να συνεχίσουμε να κουβαλάμε μόνοι ένα τόσο μεγάλο φορτίο, το οποίο απαιτούσε από την πρώτη στιγμή μια ευρύτερη συναίνεση». Τώρα πλέον, με τη νέα κυβέρνηση στέλνεται, σύμφωνα με τον υπουργό «ένα μήνυμα ισχυρό εμπιστοσύνης και αξιοπιστίας προς τους εταίρους μας κυρίως, αλλά και στον ελληνικό λαό, ότι εδώ πια πρέπει να γίνει μια μεγάλη προσπάθεια εθνικής εμβέλειας». Αρκεί βέβαια να μην έχει λόγο ο ίδιος ο λαός. Το «ισχυρό μήνυμα εμπιστοσύνης» είναι ακριβώς το ίδιο που στέλνει πάντα η σιδερένια πυγμή της πιο αδίστακτης εξουσίας. «Οποιοσδήποτε δίνει μάχες οπισθοφυλακής και μάλιστα ανόρεκτες μάχες οπισθοφυλακής, επιχειρώντας να κρατήσει κατακτήσεις ή κεκτημένα ή αντιλήψεις παλαιές, δεν υπάρχει, θα πεθάνει όλη αυτή η πραγματικότητα. Έχει πεθάνει ήδη κατά τη γνώμη μου» τόνισε ο Μ. Χρυσοχοΐδης. Με άλλα λόγια όποιος ελπίζει ότι ο μισθός και η σύνταξή του αποτελεί αναπαλλοτρίωτη κατάκτηση ή κεκτημένο πλανάται πλάνην οικτράν. Ξαναγυρίζουμε σε εποχές όπου η φτώχεια, η γενικευμένη ανέχεια και η διαρκής αβεβαιότητα αποτελούν βασική κινητήρια δύναμη της οικονομίας και της κοινωνίας στο σύνολό της.

Απαγορεύονται το «Όχι», το δημοψήφισμα, οι εκλογές!

Πόσο απέχουν όλα αυτά από το να λειτουργήσουν ως δικαιολογία κατάλυσης ακόμη και των ελάχιστων δημοκρατικών ελευθεριών που έχουν απομείνει; Άλλωστε στην κυβέρνηση συμμετέχει μια δύναμη που ανοιχτά έχει μιλήσει για την ανάγκη αναστολής τους. Θυμάστε τον κ. Καρατζαφέρη που ζητούσε την εποχή της μαθητικής εξέγερσης επί Γρηγορόπουλου (2008) την επίκληση του άρθρου 11 του Συντάγματος, το οποίο για λόγους «εθνικής κρίσης» δίνει την δυνατότητα επιβολής στρατιωτικού νόμου; Σήμερα το κόμμα του Καρατζαφέρη συμμετέχει με δοτούς υπουργούς στην νέα κυβέρνηση με ήθος, ποιόν και αντιλήψεις που θα ζήλευαν οι φασίστες του μεσοπολέμου.

Βέβαια, για να μην τους αδικούμε, δεν έχουν κανένα πρόβλημα σήμερα με τον κοινοβουλευτισμό όπως λειτουργεί σήμερα. Με αυτό που έχουν πρόβλημα είναι με τον λαό και με το γεγονός ότι μπορεί να πιέσει τόσο αφόρητα την πολιτική κατάσταση έτσι ώστε η κυβέρνηση Παπαδήμου να καταρρεύσει πριν καν πει κύμινο. Δεν τους αρκεί που αφαίρεσαν κάθε δυνατότητα στον λαό να πει την γνώμη του. Ούτε δημοψήφισμα, ούτε εκλογές μπορούν να γίνουν όσο η συντριπτική πλειοψηφία του λαού είναι αποφασισμένη να πει ΟΧΙ σε ότι συμβαίνει.

Όλα ίδια…

Το μόνο δικαίωμα που έχει ο λαός μέσα στην ευρωζώνη και υπό καθεστώς νέας κατοχής είναι να λέει ΝΑΙ. Κι αν δεν είναι διατεθειμένος να υποκύψει σε έξωθεν και άνωθεν «υποδείξεις» τότε του αφαιρούν τον λόγο. Ο κ. Παπανδρέου, ο κ. Σαμαράς, ο κ. Καρατζαφέρης και ο πολιτικός συρφετός που τους ακολουθεί ξέρει καλύτερα από τον λαό.

Κι αν ο λαός δεν υποκύψει στην καταδίκη του; Τότε υπάρχει μόνο μια λύση. Την προετοιμάζουν από τώρα οι εγχώριοι στυλοβάτες της νέας κατοχής. Τα ΝΕΑ (15/11) στο κύριο άρθρο τους με τίτλο «Αφήστε τον να κυβερνήσει» επισημαίνουν: «Υπάρχουν αποθαρρυντικές ενδείξεις για το πεδίο δράσης της κυβέρνησης Παπαδήμου. Οι επικεφαλής των κομμάτων που τη στηρίζουν προέβησαν σε δηλώσεις ή κινήσεις που μπορεί να εκληφθούν ως διάθεση υπερφαλάγγισής της. Το έκαναν προτού καν ο Πρωθυπουργός αναγνώσει τις προγραμματικές δηλώσεις. Ασφαλώς ήταν τυπικό δικαίωμά τους. Αλλά ήταν και πρέπον; Η κυβέρνηση είναι προϊόν της δικής τους βούλησης και συντίθεται από πρόσωπα τα οποία οι ίδιοι επέλεξαν. Για να πετύχει, ως προϋπόθεση έχει το “καθαρό τραπέζι”. Χωρίς σκιές κηδεμονίας ή υποκατάστασής της. Έπραξαν ορθώς όταν επέλεξαν τον Λουκά Παπαδήμο. Θα πράξουν ορθότερα αν τον αφήσουν να κυβερνήσει».

Δεν σας θυμίζουν τα λόγια του διαγγέλματος Μεταξά την 4^η Αυγούστου του 1936; Τι επικαλέστηκε ο Μεταξάς για να καταργήσει και τυπικά τον κοινοβουλευτισμό; Την έλλειψη της εκθύμου και ειλικρινούς υποστήριξης των πολιτικών κομμάτων. Τι επικαλείται ο κ. Ψυχάρης; Τα ίδια. Από τις ίδιες στήλες όπου ο προκάτοχός του Γ. Λαμπράκης τον 1936 εκβίαζε ανοιχτά το κόμμα των Φιλελευθέρων να στηρίξει με κάθε τρόπο τον Μεταξά τον οποίο μάλιστα εκθείαζε σε βαθμό κακουργήματος. Ίδια συμφέροντα, ίδιες εφημερίδες με ίδιο ρόλο, ίδιες μέθοδοι, ίδιες πολιτικές ιδεολογίες σε διαφορετικές εποχές.

Με την ψήφιση των προγραμματικών δηλώσεων της δοτής κυβέρνησης του διορισμένου πρωθυπουργού Λουκά Παπαδήμου θα συντελεστεί ένα ανοικτό πραξικόπημα για το οποίο ένοχοι είναι ο Πρόεδρος της κατ’ όνομα Δημοκρατίας, οι πολιτικοί αρχηγοί και οι βουλευτές που ψήφισαν. Πρόκειται για ένα πραξικόπημα με κοινοβουλευτικό μανδύα που εισάγει την χώρα σε καθεστώς ανωμαλίας και πλήρους ανομίας προκειμένου να συντριβεί ο λαός και να ξεπουληθεί η περιουσία του, δημόσια και ιδιωτική.

Το πραξικόπημα αυτό δεν πρέπει να περάσει. Δεν είναι κάτι δευτερεύον, ή ασήμαντο. Όποιος σκέφτεται έτσι, ουσιαστικά συμπράττει σε ένα διαρκές εθνικό έγκλημα. Το πραξικόπημα αυτό και οι πρωτεργάτες του πρέπει να κληθούν οπωσδήποτε να δώσουν λόγο και να δικαστούν από την μόνη σήμερα αληθινή αντιπολίτευση: τον ίδιο τον λαό.

«Η υπέροχη αντίστασις του λαού μας»

Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο. Σε μια ανάλογη περίοδο με την σημερινή, το 1965, όπου δοτές πραξικοπηματικές κυβερνήσεις με κοινοβουλευτικό μανδύα προετοίμασαν την ανοιχτή δικτατορία της επτάχρονης χούντας, ένας από τους παλαίμαχους κοινοβουλευτικούς της αριστεράς, ο Ηλίας Ηλίου προειδοποιούσε: «Η πρόσφατος ιστορία του τόπου μας μας έδωσεν ένα διπλούν δίδαγμα. Κατά το 1925, επί Παγκάλου, και κατά το 1936, επί Μεταξά, προηγήθη η προσπάθεια «θυσιαζομένων» ανθρώπων να δώσουν εις την εκτροπήν κοινοβουλευτικόν μανδύαν, ώστε τάχα να αποφευχθή η ανοικτή εκτροπή. Απλώς ητίμασαν την Δημοκρατίαν, ητίμασαν την εντολήν των, δεν επρόλαβαν τίποτε, ήνοιξαν διάπλατα την θύραν εις την ανωμαλίαν εκείνοι οι οποίοι επροφασίσθησαν ότι, υποτασσόμενοι εις αυτήν, θα αποτρέψουν να γίνη επίσημος, να επιβληθή επισήμως. Η ανωμαλία αντιμετωπίζεται με την ανοικτήν καταγγελίαν και με την συσσωμάτωσιν των πιστών εις την εντολήν που έλαβον βουλευτών και όλου του λαού δια να αντιταχθούν κατά πάσης ιδέας καταλύσεως της λαϊκής κυριαρχίας. Μόνον η ενιαία, με ειρηνικόν χαρακτήρα, κινητοποίησις και πάλη των λαϊκών μαζών, αυτή η υπέροχη αντίστασις του λαού μας είναι εκείνη, η οποία περισώζει και σταματά και αποκρούει αυτήν την κατάλυσιν των ελευθέρων θεσμών. Η ανωμαλία δεν αντιμετωπίζεται με την μεταμφίεσίν της εις δήθεν ψευδοομαλότητα. Δεν αντιμετωπίζεται με κοινοβουλευτικούς μανδύας. Άλλωστε δεν ξέρει κανείς εάν ο κοινοβουλευτικός μανδύας ήτο ο επιδιωκόμενος ή πρωθυπουργικά και υπουργικά ιματίδια…»

Έτσι μιλούσε ο Ηλίας Ηλίου, ως κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΕΔΑ, στη συζήτηση των προγραμματικών δηλώσεων της δοτής κυβέρνησης Τσιριμώκου το 1965. Και είχε δίκιο. Η εκτροπή με κοινοβουλευτικό μανδύα δεν έκανε τίποτε περισσότερο από το να προετοιμάσει την ανοικτή εκτροπή της επτάχρονης χούντας. Η αριστερά και οι δημοκρατικές δυνάμεις της εποχής αιφνιδιάστηκαν γιατί δεν πήραν στα σοβαρά την όλη υπόθεση και έτσι οδήγησαν τον λαό στην σφαγή. Το ίδιο συμβαίνει και σήμερα. Οι ηγεσίες της κοινοβουλευτικής αριστεράς μιλούν για «μαύρο μέτωπο» (ΚΚΕ) και για «καταπάτηση της λαϊκής κυριαρχίας» (ΣΥΝ), αλλά δεν κάνουν απολύτως τίποτε γι’ αυτό που έλεγε ο Ηλιού: «Η ανωμαλία αντιμετωπίζεται με την ανοικτήν καταγγελίαν και με την συσσωμάτωσιν των πιστών εις την εντολήν που έλαβον βουλευτών και όλου του λαού δια να αντιταχθούν κατά πάσης ιδέας καταλύσεως της λαϊκής κυριαρχίας.» Οδηγούν ξανά τον λαό στην σφαγή με την ελπίδα να τους δοθεί η δυνατότητα να αυξήσουν τα εκλογικά τους ποσοστά. Πάσχουν από τέτοιον βαθύτατο «κοινοβουλευτικό κρετινισμό», που εξακολουθούν ακόμη να πιστεύουν ότι το κυρίαρχο σύστημα θα επιτρέψει ελεύθερες εκλογές και ελεύθερες δημοκρατικές διαδικασίες.

Δεν είναι όμως όλα χαμένα. Σε αντίθεση με την περίοδο πριν την χούντα, ο λαός σήμερα δεν περιμένει και πολλά από τις ηγεσίες των κομμάτων. Έχει ήδη αρχίσει να κινείται παρά και ενάντια στις πολιτικές ηγεσίες. Συγκροτεί, κυρίως από τα κάτω, τις δικές του συσπειρώσεις, συμπαρατάξεις και συμμαχίες. Δεν πρόκειται να περιμένει πότε θα ξυπνήσουν οι πολιτικές ηγεσίες. Ξέρει να κατακτά τη δική του ενότητα μόνος του. Το απέδειξε την 28^η Οκτωβρίου. Θα το αποδείξει και την 17^η Νοεμβρίου που φέτος είναι πιο επίκαιρη παρά ποτέ.

Read More

ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΟΧΙ ΣΤΟ ΕΥΡΩΟΜΟΛΟΓΟ

Είναι εντυπωσιακό ότι τόσες πηγές "ενημερωσης" και τόσοι αναλυτές στα επίσημα ΜΜΕ μιλούν για την άρνηση-μουλάρωμα της Γερμανίας στο θέμα του ευρωομολόγου και της ανάγκης τυπωσης χρήματος, χωρίς κανένας να αγγίζει τον πραγματικό λόγο που οι Γερμανοί μένουν μόνιμα στο ΟΧΙ.

Υπάρχει άραγε αμφιβολία σε οποιονδήποτε από τους ηγέτες της Ευρωζώνης οτι πρεπει να κοπεί χρημα και μάλιστα άφθονο; Φυσικά και όχι. Τότε γιατί όλη αυτή η αντίδραση; .....

Ακούω όλες της Γερμανικές δικαιολογίες όπως ο φόβος πληθωρισμού, η "ανάγκη να δοθούν εγγυήσεις από τα κράτη που θα ευνοηθούν", το ότι δεν είναι δυνατόν να μοιρασθούν εξ ίσου τα βαρη των χρεών κλπ.

Η βασική αιτία όμως είναι η παρακάτω.

Η Γερμανία και η κ. Μέρκελ φυσικά ξέρει ότι πρέπει να τυπωθεί χρήμα για να κλείσουν οι τρύπες κι ότι όσο περνάει ο καιρός τόσο χειροτερεύει η κατάσταση. Κι αν ακόμη δεν το ήξεραν τους το φωνάζουν όλοι. Ευρωπαίοι και Αμερικανοί.

Το τύπωμα όμως απαιτεί έκδοση ομολόγου από την ΕΕ που να εγγυηθεί η ΕΚΤ. Ενα τόσο ισχυρό ομόλογο όμως θα ήταν μια σπουδαία εναλακτική επενδυτική λύση ,ενα "επενδυτικό καταφύγιο" δηλαδή, για τους επενδυτές ομολόγων, που τώρα πουλάνε όλα τα άλλα ομόλογα Ευρωπαικών κρατών και αγοράζουν Γερμανικά ή το πολύ Αμερικανικά αφού και όλες οι άλλες λύσεις(νομίσματα, προιόντα, μετοχες) έχουν μεγάλες αβεβαιότητες.

Αυτός είναι και ο λόγος που το επιτόκιο δανεισμού της Γερμανίας είναι στα καλύτερά του (1,8%), τη στιγμή που όλοι οι άλλοι εταίροι κυριολεκτικά βουλιάζουν. Αυτό λοιπόν που τρομαζει όλη την Ευρώπη -η κριση στην αγορά ομολόγων - βραχυπρόθεσμα βολεύει τη Γερμανία που από σπόντα βρίσκει φθηνο χρήμα για να συντηρεί το χρεος της, που δεν είναι καθόλου μικρό στο 88-90% του ΑΕΠ της(περίπου 2,5 τρις Ευρώ).

Αν εκδοθεί ένα αξιόπιστο Ευρωομόλογο τότε τα ομόλογα της Γερμανιας θα βρεθούν στη θέση αυτών της Γαλλιας και η Γερμανία θα μπεί κι αυτή στην αλυσίδα των "υπό μόλυνση" κρατών που "πέφτουν" αυτές τις μέρες ένα-ένα σαν κίτρινα φύλλα στο πρώτο φύσημα καποιας αρνητικής είδησης ή φημολογίας. Φυσικά κάτι τετοιο ουτε αρεσει στην κ.Μερκελ αλλα και ούτε θα είχε τρόπο να το δικαιολογήσει στους Γερμανούς εργαζομενους που έχουν γαλουχηθεί με την προπαγάνδα "εμείς οι αξιότεροι όλων" μετά την συμπίεση μισθών μάλιστα στην οποία έχουν υποβληθεί.

Ετσι προτιμούν να επιβιώνουν προσωρινά στέλνοντας στον Καιάδα όλους τους άλλους, και μαζί βεβαια την ευρωπαική τους πελατεία, τους καταναλωτές που αγοράζουν Γερμανικά προιόντα. Κατι τετοιο δεν είναι δυνατόν να συνεχίσει να γίνεται δεκτό από τους άλλους Ευρωπαίους κι αυτό δεν χρειάζεται εξηγήσεις. Ειναι βέβαια εντυπωσιακό το πως αντιλαμβάνονται οι Ευρωπαίοι την λεγόμενη Ενωσή τους όταν πια καθε κρατος(και ο καπιταλισμός του) προσπαθεί να επιβιώσει εξαθλιώνοντας όλους τους άλλους εταίρους του. Ηταν για γέλια χτες η κ.Μέρκελ που τολμούσε να διαβεβαιώνει "ξεκάθαρα" πως "η Ευρώπη θα παραμείνει ενωμένη", με τον Κάμερον δίπλα της να ακούει με σφιγμένα δόντια.

Αυτό που θα επιχειρηθεί λοιπόν είναι οτι με διαδικασίες εξπρές θα προσπαθήσουν να αρπάξουν ότι μπορούν από τις περιφερειακές χώρες προκειμενου να "παραχωρήσουν" το ευρωομόλογο-και να πείσουν το Γερμανικό λαό-, και την δια τύπωσης χρήματος χρηματοδότηση του χρεους των χωρών της ΕΕ που χτυπάει κόκκινο.

Κυρίως όμως θα απαιτήσουν με άγριο τρόπο τον έλεγχο των οικονομιών της Ευρώπης κι όταν λέμε έλεγχο οικονομιών μιλάμε απ' ευθείας για το Ταμείο.

Θα επιχειρήσουν εκβιαστικά δηλαδή την πανισχυροποίηση της Γερμανιας έναντι των άλλων και την απόλυτη Γερμανοποίηση της Ευρώπης πετώντας και μερικά ξεροκόματα σς επιλεγμένους εταίρους ανάλογα με τη δύναμή τους ή τον ρόλο που μπορούν να παίξουν μεσα στα πλαίσια των Γερμανικων σχεδίων.

Ειναι μια διαδικασία στα πλαίσια του εκτός ορίων καπιταλιστικού ανταγωνισμού όπου η κ. Μερκελ και οι γύρω της δεν μπορούν να κανουν πίσω από την υποστήριξη των συμφερόντων των Γερμανικών κεφαλαίων που τους έφεραν και τους συντηρουν στην εξουσία. Ανάλογες "υποχρεωσεις" όμως έχουν και οι άλλοι Ευρωπαίοι ηγετες.

Ενας οικονομικός πόλεμος λοιπόν είναι επι θύραις ή μάλλον έχει ηδη ξεκινήσει. Η διέξοδος που φαίνεται για το μεγάλο Ευρωπαικό κεφάλαιο είναι η συμμαχία εναντίον των λαών και η προώθηση λύσης αναθεώρησης των συνθηκών στα πλαίσια μιας "οικονομικής ενοποίησης" που σημαίνει για μας ρίξιμο και των τελευταίων φύλων συκής και ολοκληρωτική παραχώρηση όχι μόνον γενικά της Εθνικης Ανεξαρτησίας αλλά και των κλειδιών του Ταμειου του κράτους.

Σε κάτι τέτοιο βεβαια δεν είναι δυνατόν να υπάρχει το παραμικρό θετικό στοιχείο.

Μιλάμε για μόνιμη και δια νόμου υποδούλωση στην οποία μάλιστα απαιτουν τη συναινεσή μας!

Read More

ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΑΙΟ

Από τον Μάϊο του 2011 είχε συμφωνήσει η κυβέρνηση Παπανδρέου να εκχωρήσει εκτελεστικές εξουσίες στον επίτροπο Χορστ Ράϊχενμπαχ, αποκαλύπτει ο ίδιος ο Ράϊχενμπαχ, σε συνέντευξή του, όπως είχε αποκαλύψει και ο Ντομινίκ Στρος Καν, ότι από την άνοιξη του 2009 είχε συμφωνήσει με τον Γιώργο Παπανδρέου να βάλει την χώρα στο ΔΝΤ, μόλις κέρδιζε στις εκλογές.

Ο Χορστ Ράϊχενμπαχ αποκαλύπτει λοιπόν, σε συνέντευξή του στο «ΕΘΝΟΣ», ότι «το σχετικό σχέδιο δράσης υπάρχει και έχει συμφωνηθεί από τον Μάιο του 2011 με τις ελληνικές αρχές»! Και όχι μετά την αποδοχή του Μεσοπρόθεσμου τον Ιούλιο, όπως μας έλεγαν, προσπαθώντας να μας πείσουν, ότι «έτσι έπρεπε για να πάρουμε την 5η δόση».

Μάλιστα, Ο Ράϊχενμπαχ τονίζει, ότι «εδώ θα έρθουν τα καλύτερα εργαλεία για να μαζέψουμε τους φόρους και θα εφαρμόσουμε τις καλύτερες μεθόδους για να συγκεντρώσουμε χρήματα». Το προσέξατε; Πρώτο πληθυντικό πρόσωπο χρησιμοποίησε ο νέος μας Όθωνας. Θα μας πιουν το αίμα για να πάρουν αυτοί τις δόσεις τους από τον πλέον παράνομο, αντισυνταγματικό και παράλογο δανεισμό που έπραξε ποτέ η χώρα! Και όλα αυτά εξαιτίας ορισμένων ανδρείκελων που σκοπίμως μας οδήγησαν σε αυτή την κατάσταση!

Read More

ΟΙ ΡΟΜΠΕΝ ΤΗΣ ΔΕΗ

Ακάθεκτοι είναι οι... «Ρομπέν της Βέροιας» οι οποίοι και την περασμένη Παρασκευή συνέδεσαν το ρεύμα, που το ανάλγητο ελληνικό κράτος, έκοψε σε φτωχούς ανθρώπους, οι οποίοι... ζουν σε χωριά της Ημαθίας (σκοπίμως δεν αναφέρουμε σε ποια), επειδή δεν μπορούσαν να πληρώσουν τον λογαριασμό.

Οι άνθρωποι όταν είδαν ξανά φως στο σπίτι τους η χαρά τους ήταν μεγάλη! Εμφανώς συγκινημένοι ευχαρίστησαν με θέρμη τους ανθρώπους που τους ξανά σύνδεσαν το ρεύμα. Την Παρασκευή 18/11 το ειδησεογραφικό πρακτορείο Associated Press βρέθηκε στη Βέροια και μαζί με Νορβηγούς δημοσιογράφους (από μια από τις μεγαλύτερες εφημερίδες της Νορβηγίας με πωλήσεις 400.000 φύλα καθημερινά και 600.000 κλικ στην ηλεκτρονική της έκδοση).

Θέμα τους, η κίνηση εθελοντών - πολιτών που επανασυνδέει το ρεύμα, σε όσους η Δ.Ε.Η. το κόβει! Οι ξένοι δημοσιογράφοι ήταν παρόντες σε δύο περιπτώσεις επανασύνδεσης και έδειχναν ενθουσιασμένοι με αυτό που έβλεπαν. Όπως είπανε, θέλουν να φτάσει παντού αυτός ο τρόπος εφαρμογής της έμπρακτης αλληλεγγύης που συμβαίνει στην Ελλάδα, η οποία δοκιμάζεται τόσο άγρια αυτήν την εποχή.

Μαθαίνουμε ότι αυτές οι πρωτοβουλίες έχουν κεντρίσει τον ενδιαφέρον και άλλων Μ.Μ.Ε. παγκόσμιας οι οποίοι έρχονται σε επαφή με τους εθελοντές ηλεκτρολόγους που επανασυνδέουν το ρεύμα για να προβάλλουν αυτή την ευεργετική τους δράση.

Δυστυχώς, όπως έχει γίνει γνωστό, αμέσως μετά τις επανασυνδέσεις η Δ.Ε.Η. όταν εντοπίσει τους καταναλωτές, που συνεχίζουν να έχουν ρεύμα, χωρίς να πληρώνουν το χαράτσι, το κόβουν οριστικά από την κολώνα και όχι από τον μετρητή.

Read More

ΟΙ ΑΝΤΙΦΑΣΕΙΣ

Γράφει : ο Μελέτης Μελετόπουλος*

Η κυβέρνηση Παπαδήμου πάσχει από τρεις βασικές εγγενείς αντιφάσεις, που δημιουργούν σοβαρή αμφιβολία για την ευόδωση των σκοπών της.

1. Η σωφροσύνη θα επέτασσε ο κ. Λουκάς Παπαδήμος να σχηματίσει μία ολιγομελή κυβέρνηση προσωπικοτήτων, χωρίς απολύτως καμμία σχέση με το πολιτικό σύστημα που οδήγησε την χώρα στην πρωτοφανή χρεωκοπία. Αντ’αυτού, δέχθηκε πλήρως τους όρους των κομμάτων που τον κάλεσαν να «κυβερνήσει».

Δέχθηκε ως αντιπροέδρους τους δύο αποτυχημένους, δημόσια προπηλακιζόμενους και βαλλόμενους πανταχόθεν αντιπροέδρους του προκατόχου του. Του επεβλήθη το ίδιο οικονομικό επιτελείο,που απέτυχε παταγωδώς , δύο χρόνια τώρα, να επιλύσει και το παραμικρό πρόβλημα. Και σχημάτισε μία τερατώδη παλαιοκομματική κυβέρνηση 49 μελών, που εκπροσωπούν όλο σχεδόν το φάσμα του πολιτικού συστήματος που ευθύνεται για την κατάρρευση της χώρας.

Ας φανταστεί κανείς τον Ελευθέριο Βενιζέλο το 1910 να σχηματίζει κυβέρνηση με υπουργούς τους παλαιοκομματικούς πολιτευτές που είχαν οδηγήσει την Ελλάδα στην χρεωκοπία του 1893 και στον εξευτελισμό του 1897.Ας φανταστεί κανείς τον Κωνσταντίνο Καραμανλή να σχηματίζει κυβέρνηση, το 1974, από εκπροσώπους του οικτρού καθεστώτος που οδήγησε την Ελλάδα στην εθνική τραγωδία της Κύπρου.

Όσοι φαντασιώνονται τον κ.Παπαδήμο ως την προσωπικότητα που θα ανατρέψει το σύστημα, ας θυμηθούν ότι υπήρξε στενός συνεργάτης των πρωθυπουργών και διορισμένος τραπεζίτης των κυβερνήσεων της μεταπολίτευσης. Γνωρίζει καλά, εκ των έσω, το ελληνικό πολιτικό σύστημα, αφού επί κυβερνήσεως Ανδρέα Παπανδρέου, τον Δεκέμβριο του 1993, διορίστηκε υποδιοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος, και διοικητής τον Οκτώβριο του 1994. Από το 2002 έως το 2010 ήταν αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (με ελληνική κυβερνητική υπόδειξη) και μετά την αποχώρησή του μέχρι την πρωθυπουργοποίησή του διετέλεσε άμισθος σύμβουλος του οικτρά αποτυχημένου πρώην πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου. Επομένως, αν και τονίστηκε ιδιαίτερα το επιστημονικό προφίλ του, πολιτικά είναι οργανικό μέρος του συστήματος της Μεταπολίτευσης. Αυτό εξηγεί την έλλειψη οποιουδήποτε όρου και διαπραγματευτικής ισχύος εκ μέρους του.

(«Δέχομαι την εντολή, αλλά θα σχηματίσω μία κυβέρνηση 15 εξωκομματικών προσωπικοτήτων, θα εισπράξω την 6η δόση, θα καταθέσω ένα πολυνομοσχέδιο-εξπρές με τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις και θα διεξαγάγω εκλογές τον Ιανουάριο», όφειλε να απαντήσει, προκειμένου να έχει κάποια ελάχιστη πιθανότητα επιτυχίας).

Στο εσωτερικό της κυβέρνησης Παπαδήμου είναι εγκατεστημένος ο σκληρός πυρήνας του παλαιοκομματισμού, οι αξιωματούχοι των κομμάτων που οδήγησαν την Ελλάδα στην διάλυση, οι κομματάνθρωποι και οι ευνοούμενοι, οι εγκάθετοι των κομματικώνμηχανισμών και οι κυνικοί εκπρόσωποι της κοινοβουλευτικής ολιγαρχίας. Βρίσκονται εκεί ακριβώς για να μην υπάρξει καμμία περίπτωση να συρρικνωθεί το πελατειακό τους κράτος, να μην καταργηθούν οι χιλιάδες άχρηστοι οργανισμοί-πρυτανεία αργομισθίας των κομματικών στελεχών, να μην περικοπούν κατ’ελάχιστον τα προκλητικά τους προνόμια. Αυτή είναι η πρώτη θεμελιώδης αντίφαση αυτής της κυβέρνησης.

2. Η δεύτερη αντίφαση αφορά την ασκηθησομένη οικονομική πολιτική. Η σκληρή φορολογική πολιτική της κυβέρνησης Παπανδρέου-Βενιζέλου-Λοβέρδου συνέτριψε την κατανάλωση,κατέστρεψε τις μικρομεσαίες και πολλές μεγάλες επιχειρήσεις,εκτόξευσε την ανεργία στο εκατομμύριο, προκάλεσε μαζικό κύμα μετανάστευσης πτυχιούχων ακόμη και μεσηλίκων στο εξωτερικό,στοχοποίησε την ακίνητη περιουσία (τελικό καταφύγιο της ελληνικής οικογένειας) και δημιούργησε κλίμα γενικευμένης απόγνωσης και απαισιοδοξίας. Παράλληλα, η κυβέρνηση αυτή δεν εφάρμοσε ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΚΑΜΜΙΑ από τις κατεπείγουσες και αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, δηλαδή κατάργηση ΔΕΚΟ, άχρηστων δημόσιων οργανισμών κλπ., περιφρουρώντας λυσσαλέα τα προνόμια της κοινοβουλευτικής ολιγαρχίας. Επειδή ακριβώς δενήθελε να αγγίξει το τεράστιο, διεφθαρμένο, δαπανηρό, σοβιετικών προδιαγραφών πελατειακό κράτος, προκειμένου να αντλήσει τα απαιτούμενα χρήματα επιδόθηκε σε πρωτοφανή φορολογική επιδρομή εναντίον της ελληνικής κοινωνίας. Με μοναδικό αποτέλεσμα την κατάρρευση των φορολογικών εσόδων και τον αποκλεισμό οιαςδήποτε περίπτωσης να εξέλθει η ελληνική οικονομία από την ύφεση.

Εάν η κυβέρνηση Παπαδήμου ακολουθήσει αυτήν την οικτρή πολιτική, είναι απολύτως βέβαιο ότι η κατάρρευση της ελληνικής κοινωνίας θα συνεχίσει αδιατάρακτη την πορεία της, μέχρις ότου η χώρα μας μετατραπεί σε σωρό ερειπίων. Μέχρις στιγμής, στις προγραμματικές δηλώσεις της νέας (όσο και παληάς) κυβέρνησης αναπαράγεται η ίδια καταστροφική συνταγή: αύξηση φόρων και μείωση μισθών. Αλλά δεν ακούσαμε κάποια εξαγγελία για μία γενναία αναδιάρθρωση του κράτους και τις ριζικές μεταρρυθμίσεις που θα καθιστούσαν την Ελλάδα βιώσιμο κράτος.

Επίσης ο νέος (αλλά επικεφαλής κυβερνήσεως του παρελθόντος) πρωθυπουργός δεν έκανε κάποιο διάγγελμα, να εξηγήσει στον ελληνικό λαό την ενδεδειγμένη κατεύθυνση που απαιτούν οι περιστάσεις. Δεν βρήκε το θάρρος να εξηγήσει ότι η ζωή μας όπως την ξέραμε αποτελεί παρελθόν, ότι πρέπει όλοι μαζί να ανασκουμπωθούμε και νααλλάξουμε τρόπο ζωής και κυρίως τρόπο σκέψης.

3. Η τρίτη-και ίσως η βαθύτερη- αντίφαση της κυβέρνησης Παπαδήμου είναι ότι δεν δείχνει να έχει αντιληφθεί (ή δεν θέλει να αντιληφθεί) ότι το πρόβλημα της χώρας επιφανειακά μόνον είναι οικονομικό, ενώ στην ουσία του είναι πολιτικό.

ΟΣΟ ΚΥΒΕΡΝΑ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΕΣΜΟΥΣ, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΕΞΟΔΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ.

Ο κλειστός, αυτοαναφερόμενος και αυτοαναπαραγόμενος ολιγαρχικός κοινοβουλευτισμός της Μεταπολίτευσης, η οικογενειοκρατία, ο φεουδαρχικός τρόπος λειτουργίας των κομμάτων και του κοινοβουλίου, η αναξιοκρατία και η ευνοιοκρατία, η διαφθορά, το μαύρο χρήμα, το πελατειακό σύστημα, ο έλεγχος της Δικαιοσύνης από το πολιτικό σύστημα, η ασυλία των πολιτικών, τα προνόμια, η ανάδειξη των πολιτικών στελεχών όχι από την κοινωνία αλλά από τις αυλές των εκάστοτε τριτοκοσμικών σατραπίσκων,τα κομματικά πανεπιστήμια-φυτώρια κομματικών στελεχών και το «άσυλο» που απαγορεύει την ελεύθερη σκέψη και διευκολύνει το μονοπώλιο του κομματικού λόγου, οι ολιγαρχικοί εκλογικοί νόμοι,οι παρακρατικοί μηχανισμοί με ψευδοπροοδευτικό προσωπείο ως έσχατο καταφύγιο του συστήματος, αυτά συγκροτούν το πρόβλημα της χώρας. Μόνον μία ριζική πολιτική μεταρρύθμιση μπορεί να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις εξόδου της χώρας από την προϊούσααποσύνθεση.

Μόνον η εγκαθίδρυση μίας σύγχρονης δημοκρατίας ευρωπαϊκού τύπου, ενός υγιούς κράτους και ενός σοβαρού εκπαιδευτικού συστήματος, μόνον η ανάδειξη νέων πολιτικών δυνάμεων από την κοινωνία εγγυώνται την σωτηρία της χώρας.

Αυτήν την ριζική πολιτική μεταρρύθμιση δεν μπορεί να την πραγματοποιήσει η κυβέρνηση Παπαδήμου-Βενιζέλου-Πάγκαλου-Αβραμόπουλου κλπ. Επομένως η βαθύτερη δομή που παράγει την χρεωκοπία και αποκλείει την αντιμετώπισή της θα επιβιώνει, όσο θα επιβιώνει το σημερινό πολιτικό καθεστώς. Είναι φανερό ότι ο επίλογος της περιόδου της Μεταπολίτευσης θα είναι μία χαοτική περίοδος, με διαδοχικές κυβερνήσεις σε διάφορους συνδυασμούς,ενώ θα πλήττεται βάναυσα το βιοτικό επίπεδο του ελληνικού λαού, θα καταρρέει η κοινωνική συνοχή, η δημόσια τάξη, η εθνική αξιοπρέπεια. Μέχρις ότου η λύτρωση έρθει μέσα από την συνολική αντικατάσταση του σημερινού τριτοκοσμικού πολιτικού σκηνικού από ένα νέο, από άφθαρτους, ικανούς και έντιμους ηγέτες.

*ο Μελέτης Μελετόπουλος είναι Διδάκτωρ Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών Πανεπιστημίου Γενεύης

Read More

ΔΙΚΗΓΟΡΟΙ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑΣ

Η μεγάλη δικηγορική εταιρεία της Νέας Υόρκης, Gottlieb Steen and Hamilton LLP, γνωστή για τις παροχές νομικών συμβουλών στις χρεοκοπίες της Αργεντινής, της Ουρουγουάης και της Ισλανδίας αποτελεί το νομικό σύμβουλο της Ελληνικής Δημοκρατίας για την εφαρμογή του PSI!

Σύμφωνα με αποκαλυπτικό δημοσίευμα της εφημερίδας "Πρώτο Θέμα", η εταιρεία είχε προσληφθεί από το υπουργείο Οικονομικών στα τέλη Ιουλίου του 2011, αμέσως μετά τη συμφωνία της 21ης του ίδιου μήνα, που προέβλεπε αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους και κούρεμα 21%.


Παράλληλα, ο υπουργός Οικονομικών Ευάγγελος Βενιζέλος είχε προσλάβει ως συναδόχους τρεις από τις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές τράπεζες (τη γαλλική BNB Baribas, τη Deutsche Bank και τη βρετανική HSBC) τις οποίες όμως απέλυσε αιφνιδιαστικά λίγο πριν την ανάληψη καθηκόντων του νέου πρωθυπουργού Λουκά Παπαδήμου.

Η διακοπή συνεργασίας φυσικά θορύβησε την ευρωπαϊκή τραπεζική αγορά, καθώς αυτό σημαίνει ότι η επιλογή νέων αναδόχων θα απαιτήσει αρκετό χρόνο από το διαθέσιμο για την προετοιμασία εφαρμογής της νέας συμφωνίας. Εκπρόσωποι ωστόσο των τριών τραπεζών χαρακτήρισαν λάθος αυτή την απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης, η οποία προφανώς δεν έλαβε υπόψη της και δεν αξιολόγησε τις εργασίες που ήδη είχαν πραγματοποιηθεί για την προετοιμασία μιας τόσο σύνθετης συναλλαγής με πολλά τεχνικά και οικονομικά ζητήματα.

Η παραπάνω άλλωστε απόφαση ήταν αυτή που και απαρατήρητη πέρασε, λόγω των πολιτικών εξελίξεων, αλλά και ανάγκασε να φέρει στη χώρα μας τον εκπρόσωπο του IIF Τσάρλς Νταλάρα, ο οποίος είχε σειρά επαφών με τον νέο πρωθυπουργό Λουκά Παπαδήμο, αλλά και με στελέχη του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους και της Κεντρικής Τράπεζας που διαχειρίζονται το χρέος.

Και ενώ η συζήτηση για την αναδιάρθρωση του χρέους έχει ήδη ξεκινήσει, η κυβέρνηση στηρίζεται μέχρι στιγμής μόνο στις νομικές συμβουλές της αμερικανικής δικηγορικής εταιρείας, με παρουσία σε 14 χώρες σε όλο τον κόσμο, η οποία διαθέτει εξειδικευμένους δικηγόρους σε θέματα αναδιάρθρωσης κρατικών χρεών, αναλαμβάνοντας τις διαπραγματεύσεις με τους πιστωτές χωρών.

Επικεφαλής της ομάδας των δικηγόρων που έχουν επωμιστεί το ελληνικό πρόβλημα είναι ο Lee Buchheit, μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου της Ν. Υόρκης και της Πενσυλβάνιας, εξειδικευμένος σε ζητήματα κρατικών χρεών, ο οποίος έχει αναλάβει την εκπροσώπηση των κυβερνήσεων της Αργεντινής και τις Ισλανδίας και τη διαπραγμάτευση με τους πιστωτές που οδήγησαν στην πτώχευση των δύο χωρών!

Ο ίδιος έχει αρχίσει να ασχολείται με το ελληνικό πρόβλημα πολύ πριν τον προσλάβει το υπουργείο Οικονομικών, δημοσιεύοντας μάλιστα και δύο μελέτες σε συνεργασία με το πανεπιστήμιο Duke.

Ωστόσο, ο Ε. Βενιζέλος δεν έχει ακόμα διευκρινίσει γιατί την ώρα που ξεκινούν οι διαπραγματεύσεις για το PSI Plus εξακολουθεί να απολαμβάνει τις συμβουλευτικές νομικές υπηρεσίες της Cleary Gottlieb, διακόπτoντας τη συνεργασία με τις τρεις τράπεζες, την ίδια στιγμή μάλιστα που θα τις καλέσει να συμμετάσχουν εθελοντικά στο γενναίο "κούρεμα" που ετοιμάζει...

Read More