ΕΛΛΑΔΑ

ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΟΙ ΤΑΦΟΙ ΤΗΣ ΡΩΞΑΝΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ Δ;

Μπροστά σε μια μεγάλη αρχαιολογική ανακάλυψη πιθανόν να βρίσκονται τα συνεργεία της ΚΗ’ Εφορείας Κλασσικών Αρχαιοτήτων Σερρών..... Μετά από έρευνες ετών και αξιοποιώντας την ιστοριογραφία και τις προφορικές παραδόσεις της περιοχής, οι αρχαιολόγοι κατέληξαν σε μία «τούμπα» σε αγροτική περιοχή του Δήμου Αμφίπολης.

ΟΔΗΓΟΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ

Πολλοί φίλοι και φίλες μου έχουν ζητήσει να γράψω ένα αρθρο με "Οδηγίες Επιβίωσης",γιατί μπορεί σύντομα να αντιμετωπίσουμε δύσκολες καταστάσεις που να οφείλονται σε διάφορους λόγους,όπως πτώχευση και στάση πληρωμών,περίεργα και πρωτόγνωρα γεωφυσικά φαινόμενα και εγώ δεν ξέρω τι άλλο.

ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ 16/10/1912

Το έργο της απελευθέρωσης της Κατερίνης ανατέθηκε στην 7η Μεραρχία του Στρατού Θεσσαλονίκης, που είχε διοικητή το Συνταγματάρχη (ΠΒ) Κλεομένη Κλεομένους. Στις.. 15 Οκτωβρίου 1912 εκδόθηκε η Διαταγή των Επιχειρήσεων.

ΠΛΑΝΗΤΕΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ

Οι πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος είναι 8. Ερμής, Αφροδίτη, Γη, Άρης, Δίας, Κρόνος, Ουρανός και Ποσειδώνας. Και έχουνε όλοι αρχαία ελληνικά ονόματα προς τιμήν των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων που θεμελίωσαν την αστρονομία. Ας γνωρίσουμε λοιπόν τα μυθικά πρόσωπα των οποίων τα ονόματα πήραν οι πλανήτες.

Η ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ

Αν καλούσαμε στις μέρες μας σ’ ένα γεύμα κάποιους αρχαίους Έλληνες όπως τον... Ηρόδοτο, τον Ηρακλή ή τον Αριστοφάνη..

Τρίτη 29 Μαρτίου 2011

ΔΕΝ ΞΕΡΩ .......


ΚΑΠΟΙΟΣ ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ ΕΣΤΕΙΛΕ ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΑ ΚΑΙ ΘΕΩΡΗΣΑ ΟΤΙ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΩ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΔΙΑΒΑΣΑ ΚΑΤΙ ΑΣΧΗΜΟ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΠΡΟΣΒΛΗΤΙΚΟ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΟΛΑ ΤΑ ΑΦΗΝΩ ΣΤΗΝ ΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΕΛΛΗΝΑ ΠΟΛΙΤΗ ΠΟΥ ΜΑΣ ΔΙΑΒΑΖΕΙ ΩΣ ΙΔΕΕΣ ΘΑ ΕΛΕΓΑ ΣΩΣΤΕΣ ΣΤΗΝ ΓΡΑΦΗ ΤΩΡΑ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΥΛΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΓΡΑΦΩΝ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ Η ΑΛΛΟ ΟΝΕΙΡΟ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΘΑ ΔΕΙΞΕΙ
Ένα νέο κόμμα γεννήθηκε:

Το «Πανελλήνιο Αρμα Πολιτών».

Κόμμα που προέρχεται από την θέληση και την αποφασιστικότητα απλών και έντιμων πολιτών που θέλουν την ανατροπή του σαθρού υφιστάμενου πολιτικού συστήματος.

Κόμμα που σκοπό του έχει να δώσει οριστικό τέλος σε όλα όσα μας πλήγωσαν και μας πληγώνουν.
Κόμμα που θέλει να προσφέρει στον αγώνα για την αλλαγή του υφιστάμενου «κράτους-δυνάστη». Ενός κράτους που λησμόνησε την εντολή που πήρε από τον ελληνικό λαό: Την εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος και των δικαιωμάτων των πολιτών.

Είμαστε κόμμα «όλων των Ελλήνων». Κόμμα χωρίς αποχρώσεις και χωρίς αγκυλώσεις και εξαρτήσεις.

Κόμμα που δίνει λόγο μόνο στο λαό και στη Δημοκρατία.

Με το «Πανελλήνιο Αρμα Πολιτών» καλούμε τους πολίτες να συστρατευθούμε σε αγώνες για:

Την εθνική μας ανεξαρτησία

Την κοινωνική ενότητα

Την ανανέωση του πολιτικού συστήματος

Την προάσπιση των εθνικών δικαιωμάτων και συμφερόντων της Ελλάδας και του Ελληνισμού.

Την κοινωνική και οικονομική δικαιοσύνη.

Την βελτίωση του περιβάλλοντος και την αναβάθμιση της ποιότητας ζωής των πολιτών.

Η επίσημη αναγγελία ίδρυσης του κόμματός μας, θα πραγματοποιηθεί την 14η Απριλίου 2011, στις 19:30, στον χώρο METROPOLIS (4ος όροφος, Πανεπιστημίου 54 & Εμμ. Μπενάκη).

*Ανακοίνωση που μας στάλθηκε από το γραφείο τύπου , του υπό ίδρυση κόμματος.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΚ ΤΟΥ ΤΑΦΟΥ


“Απάντηση” εκ του τάφου του αλησμόνητου Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου στους αποδομητές του 1821
Προγραμματικός στόχος είναι η κατεδάφιση της γλώσσας και της ιστορίας μας
Από τον τάφο απαντά σ’ όλους αυτούς τους μηδενιστές ο αξέχαστος και κοσμαγάπητος Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος. Προγραμματικός στόχος είναι η κατεδάφιση της γλώσσας και της ιστορίας μας, τονίζει σε μια από τις σημαντικότερες ομιλίες του ο αείμνηστος ηγέτης της Εκκλησίας μας. Ήταν Δεκέμβρης του 2006 στο Ειδικό Συνέδριο της Ελληνικής Γλωσσικής Κληρονομιάς, με αντικείμενο την ελληνική γλώσσα κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας. «Εκκλησία και γλώσσα στα χρόνια της σκλαβιάς» ήταν το θέμα που είχε αναπτύξει ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος. Και όλα όσα είχε πει είναι εξαιρετικά επίκαιρα και με αδιάσειστα στοιχεία απαντούν σε όσους μέσα από την τηλεοπτική σειρά «1821» επιχειρούν να ισοπεδώσουν τον αγώνα του έθνους και φτάνουν στο σημείο να περιφρονούν τους αγωνιστές του ’21. «Και τον ταπεινό παπά που διάβαζε τα παιδιά με το φως του κεριού να διώχνει το σκοτάδι της σκλαβιάς»...Όλους αυτούς ο Χριστόδουλος τους προτρέπει «να ψάξουν τις μαρτυρίες των σκλάβων και όχι τις διαβεβαιώσεις του τυράννου»…Λόγια που συγκλονίζουν και δεν αφήνουν διέξοδο σ’ όλους αυτούς τους σημερινούς μηδενιστές. Διπλά επίκαιρη είναι εκείνη η ομιλία του Χριστόδουλου (που παραθέτουμε στη συνέχεια και την οποία μας έστειλε πολύ αγαπητός φίλος). Στην 190ή επέτειο της Εθνικής Παλιγγενεσίας φωτίζεται με τεκμήρια που δεν χωρούν αμφισβήτηση όλο το μεγαλείο εκείνου του αγώνα που θέλουν να μειώσουν οι συντελεστές της εκπομπής (και μόνο η χρήση ως τίτλου του «1821» αποτελεί ύβρη που έχει προκαλέσει μεγάλη αναταραχή σ’ όλο τον Ελληνισμό) και «να ξασπρίσουν τις ψυχές και τα οστά μας από καθετί το εθνικό», όπως πολύ εύστοχα «διαμηνύει» ο Αρχιεπίσκοπος που λάτρεψε ο απλός Έλληνας…Η πολύ σημαντική για τις μέρες που ζούμε ομιλία που είχε κάνει ο Μακαριστός Aρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος έχει ως εξής:
Θα ήταν ίσως αναμενόμενο, μιλώντας με θέμα «Εκκλησία και γλώσσα στην περίοδο της Τουρκοκρατίας», να αναφερθώ στο Κρυφό Σχολειό, να συνεχίσω δηλαδή μια συζήτηση με αυτούς που αμφισβητούν την ύπαρξή του. Αλλά δεν θα το κάνω. Θεωρώ ότι η συζήτηση επ’ αυτού έχει αποσπάσει την προσοχή μας από την πραγματικότητα. Είναι πολλοί πλέον αυτοί οι οποίοι νομίζουν ότι η προσφορά της Εκκλησίας αρχίζει και τελειώνει με το Κρυφό Σχολειό, και οδηγούνται στο συμπέρασμα ότι αμφισβητούντες την ύπαρξη του Κρυφού Σχολειού, απορρίπτουν αυτοδικαίως τον ρόλο της Εκκλησίας στη διάσωση της ελληνικής γλώσσας και της εθνικής μας ταυτότητας.
Η αμφισβήτηση του Κρυφού Σχολειού δεν είναι βέβαια καινούργια. Αλλά διαπιστώνω ότι η κατεδάφιση της γλώσσας και της ιστορίας μας αποτελεί σήμερα προγραμματικό στόχο μιας ιδεολογίας κατά την οποία η υπεράσπιση της γλώσσας είναι έργο εθνικιστών, και άρα πρέπει να αντιμετωπισθεί με σκληρές επιθέσεις.
Ειλικρινώς, δεν βρίσκω σκόπιμο να αντιπαραταχθώ με αυτήν την ερημία. Μόνο να λυπηθώ μπορώ, έχοντας στον νου μου τους νέους ανθρώπους που ακολουθούν αυτήν την ιδεολογία. Δεν έχουμε δικαίωμα να απορρίπτουμε αυτούς τους νέους, βλέποντάς τους να θέλουν να σταθούν στα πόδια τους μειώνοντας τους αγώνες εκείνων που στερήθηκαν την οικογένειά τους, την προκοπή τους, τη ζωή τους και την ηρεμία τους, για να μπορούμε σήμερα εμείς και οι νέοι μας να είμαστε ελεύθεροι και να μιλάμε ελληνικά. Δεν είναι σωστό να νιώθουμε καταφρόνια προς όσους περιφρονούν τους αγωνιστές του ’21 και μαζί τους τον ταπεινό παπά που διάβαζε τα παιδιά, με το φως του κεριού να διώχνει το σκοτάδι της σκλαβιάς. Έχουμε ευθύνη όχι μόνο προς όσους συμμετέχουν δημιουργικά στη μεγάλη και ζώπυρο παράδοσή μας, αλλά και προς όσους αρνούνται τις αξίες της Ορθοδοξίας, της γλώσσας, της παράδοσης. Αυτή η ευθύνη πρέπει να μας διακατέχει όταν υπερασπίζουμε την πίστη, τη γλώσσα και την υπόσταση του έθνους. Παρακολουθώ με έκπληξη και οδύνη ότι αρνούνται τώρα πια το Κρυφό Σχολειό, με αδιανόητο επιχείρημα ότι δεν υπήρξε νόμος της Οθωμανικής Αρχής που να απαγορεύει τη σύσταση και λειτουργία σχολείων των Ελλήνων.
Σαν να μην έχουμε μάθει, ακόμη, ότι οι Οθωμανοί δεν έστησαν κράτος θεμελιωμένο σε οποιεσδήποτε αξίες και αρχές, αλλά μιαν αυτοκρατορία αυθαιρεσίας, όπου κάθε πασάς και κάθε μπέης είχε το δικαίωμα να αδειάζει πάνω στους Γραικούς όλη τη βρώμα και την κακότητα της ψυχής του. Και συνεπώς, η διδασκαλία ήταν κρυφή από τον τούρκο δυνάστη, όχι όμως οπωσδήποτε παράνομη.
Δεν ήταν ο νόμος αυτό που έκανε το σχολειό κρυφό, αλλά ήταν ο φόβος του τυραννισμένου μπροστά στην αυθαιρεσία και τη μοχθηρία του τυράννου. Ματαίως, λοιπόν, ψάχνουμε για απαγόρευση των σχολείων, ενώ οφείλουμε να θυμόμαστε πάντοτε ότι οι Τούρκοι εφάρμοζαν συστηματικώς πολιτική εξισλαμισμού κι ότι αυτή η πολιτική δεν μπορούσε να υλοποιηθεί όσο υπήρχαν εκκλησίες και σχολεία.
Δεν απαγορεύθηκε με νόμο ούτε η λειτουργία της εκκλησίας, αλλά ο Γραικός πήγαινε στην εκκλησιά του με τον τρόμο να του σφίγγει την καρδιά. Οι Τούρκοι επαίρονται για δήθεν ανεξιθρησκία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, και σπεύδουν δικοί μας να χειροκροτήσουν γοητευμένοι. Ο λαός μας όμως δίνει απάντηση στις γελοιότητες περί ανεξιθρησκίας μεσ’ από το τραγούδι του:
Μωρή Δεροπολίτισσα,
μωρή καϋμένη.
Αυτού που πας στην εκκλησιά,
ζηλεμένη […]
Για μας μετάνοια κάνε μια:
Να μη μας πάρει η Τουρκιά,
Μη μας γράψουν στη γενιτσαριά.
Και μας παν εις τον κισλά.
Ωσάν τ’ αρνιά την Πασχαλιά.
(Όπου κισλάς, βέβαια, είναι ο κισλάρ αγάς, ο επιφορτισμένος με το δημοκρατικό καθήκον να αρπάζει νέους για γενίτσαρους και νέες για τα χαρέμια των διεπομένων από εκσυγχρονιστικές αρχές Τούρκων.)
Ο φόβος πάντως του Γραικού να πάει στην εκκλησιά του είναι ολοφάνερος, και τούτο αποτελεί αποστομωτική απάντηση στους «Ελληνομάστιγες» – ας μου επιτραπεί να επαναλάβω εδώ τον όρο που χρησιμοποιήθηκε στην Τουρκοκρατία για τους λατινοφρονήσαντες Έλληνες.
Δεν θα αντιπαραταχθώ, λοιπόν, με τους κοντοτιέρους της αποδόμησης. Αν θέλουν να ακούσουν την απάντηση στα περί τουρκικής ανεξιθρησκίας και περί ελευθέρων σχολείων, ας ακούσουν τις μαρτυρίες. Ας ψάξουν όμως τις μαρτυρίες των σκλάβων κι όχι τις διαβεβαιώσεις των τυράννων.
Το ζήτημα, λοιπόν, δεν είναι αν το σχολειό ήταν κρυφό ή φανερό στους αγάδες, που δεν ενέκριναν τίποτε χωρίς αφόρητες και ταπεινωτικές ανταποδόσεις. Το ζήτημα είναι ότι η Εκκλησία κράτησε μέσα στον νάρθηκα ακοίμητη λαμπάδα τη γλώσσα την ελληνική. Καθώς γράφει ο επιφανής λαρισαίος λόγιος Αλέξανδρος Ελλάδιος το 1714, «ιερείς και μοναχοί ως επί το πλείστον, εκπαίδευαν την νεολαία παρά τοις ναοίς, ή εν τοις οίκοις των». Εκεί, λοιπόν, στην εκκλησιά μάθαιναν τα πρώτα τους γράμματα στα χρόνια της σκλαβιάς τα Ελληνόπουλα. Εκεί γίνονταν Ελληνόπουλα, εκεί οι λέξεις Γραικός, Γραικία και Ρωμιός αντικαταστάθηκαν από τα Έλληνες και Ελλάς. Αυτό, βεβαίως, κακοκαρδίζει σήμερα όλους εκείνους που θέλουν να ξασπρίζουν τις ψυχές και τα οστά μας από καθετί εθνικό. Στα πέτρινα εκείνα χρόνια, ο παπάς μάθαινε τα παιδιά γράμματα με το Ψαλτήρι και το Οκτωήχι. Το Ψαλτήρι είχε μεγάλη απήχηση στην ψυχή του υπόδουλου Έλληνα, διότι «μερικοί από τους Ψαλμούς είχαν αλληγορική σημασία για τους Έλληνες, λες και ήταν επίτηδες γραμμένοι γι’ αυτούς», επισημαίνει μεγάλος μας ιστορικός. Γι’ αυτό, άλλωστε, μεταφράστηκε στη Δημοτική κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας. «Ήταν έκφραση της ψυχής του σκλαβωμένου το Ψαλτήρι, και η υποτιμητική αντιμετώπισή του προσβάλλει τον πόνο και την αγωνία του».
Το Οκτωήχι αντιμετωπίζεται και αυτό με όχι και μικρότερη περιφρόνηση από τους Ελληνομάστιγες. Κι όμως, είναι ένα από τα σημαντικότερα έργα της ελληνικής γραμματείας. Ο συγγραφέας του, ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, είναι ένας από τους λαμπρότερους ποιητές της ελληνικής γραμματείας.
Ορισμένοι ερευνητές θεωρούν ότι ο Ιωάννης έγραψε μόνον ένα μέρος του βιβλίου, κι ότι το Οκτωήχι είναι στην πραγματικότητα ποιητική ανθολογία. Και έτσι να έχουν τα πράγματα, το Οκτωήχι δεν είναι καθόλου άξιο περιφρόνησης, αλλά το ακριβώς αντίθετο. Ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός πάντως, «ανήρ ελλογιμώτατος και ουδενός δεύτερος των κατ’ αυτόν επί παιδεία λαμψάντων», όπως αναφέρει η περίφημη Σούδα, συγγραφέας εν όλω ή εν μέρει της Οκτωήχου, είναι βαθύτατος γνώστης της αρχαίας ποίησης και φιλοσοφίας. Στο Οκτωήχι περιλαμβάνονται αληθώς υπέροχα ποιήματά του σε ιαμβικό τρίμετρο, ένα μέτρο που ακούγεται στην ελληνική γη ήδη από τα χρόνια της αρχαίας τραγωδίας. Το έργο του «Πηγή Γνώσεως» αρχίζει με εισαγωγή στη φιλοσοφία, γνωστή ως «Διαλεκτικά», του οποίου πρώτος κανών είναι η περίφημη φράση «Ουδέν της γνώσεως εστί τιμιώτερον». Παροτρύνει δε ενθέρμως τους αναγνώστες μαθητές: «Ζητήσωμεν, ερευνήσωμεν, ανακρίνωμεν, ερωτήσωμεν». Αυτά αρκούν για να θυμηθούμε το μέγεθος του Ιωάννη Δαμασκηνού. Θεωρώ ότι πρέπει να σε μαστιγώνει υπερφίαλος αγραμματοσύνη για να αντιπαρέρχεσαι αλαζονικώς το έργο ενός τόσου μεγάλου ποιητού και στοχαστού, και να νομίζεις ότι μαθαίνοντας τα Ελληνόπουλα από τα πρώτα τους γράμματα το έργο του, μάθαιναν άχρηστα και ευτελή «κολλυβογράμματα». Διδάσκοντας το Οκτωήχι και το Ψαλτήρι, η Εκκλησία δίδασκε τα παιδιά μια γλώσσα που δεν μιλούσαν σπίτι τους, με την οικογένεια τους και τους γειτόνους τους.
Δίδασκε μια γλώσσα πάνω από τις διαλέκτους. Αν χρησιμοποιούσε κείμενα στη διάλεκτο κάθε περιοχής, σύντομα θα έσπαγε η ραχοκοκαλιά του έθνους, και οι Κρήτες δεν θα ένιωθαν καμιά συγγένεια με τους Μακεδόνες, κι ούτε οι Ηπειρώτες με τους Ζακύνθιους.
Αν η Εκκλησία δεν κρατούσε την ενότητα της γλώσσας, σύντομα οι Έλληνες θα απομακρύνονταν ο ένας από τον άλλον, και η γλώσσα θα γινόταν φορέας της διάσπασής μας. Θα μεταφέρω αυτούσιο ένα παράθεμα από τη «Βαβυλωνία» του Δημ. Βυζάντιου, όπου ο αστυνόμος λέει: «Κι απού μέσα απ’ όνα λαβύριντο τέτοιο, τι διάολο να μπορέση να περσουαδεριστή κανείς; Που δεν καταλαβαίνει πρώτ’ απ’ ούλα τσι γλώσσες τους», θα λέγαμε κι εμείς, ως ο αστυνόμος εκείνος στη θεατρική «Βαβυλωνία».
Λένε πολλοί ότι με την επιμονή της να διδάσκει μια γλώσσα ως την αληθινή ελληνική, η Εκκλησία έθεσε τις βάσεις για τη δημιουργία γλωσσικού προβλήματος. Αλλά δεν βρίσκω λογικό αυτό το επιχείρημα. Στην αρχαιότητα ήδη υπάρχει πρόβλημα.
Οι διάλεκτοι λειτουργούσαν ως φορείς διάσπασης των Ελλήνων, αλλά ήταν η παιδεία αυτή που κρατούσε την ενότητά τους. Η παιδεία τους ήταν ο Όμηρος, δηλαδή ένας ποιητής με κείμενο σε γλώσσα που δεν χρησιμοποιούσε κανείς αρχαίος στο σπίτι και την πόλη του, που όμως τους δίδασκε τη θρησκεία τους και τις αρετές τις οποίες έπρεπε να έχουν.
Ακριβώς στους Ελληνιστικούς χρόνους, που επικρατούσε η Κοινή, οι έλληνες λόγιοι επέμεναν στο αττικίζειν, σε πλήρη αντίθεση με την καθημερινή γλώσσα. Είχαμε δηλαδή συνέχεια του φαινομένου της λογίας γλώσσας. Ήδη, στις αρχές του βυζαντινού κόσμου, οι έλληνες Πατέρες της Εκκλησίας στήριξαν τη λογία γλώσσα, ανθιστάμενοι στις πιέσεις της καθημερινής λαϊκής γλώσσας, της «δημοτικής λεκτικής», όπως την έλεγαν. Ακόμη και στα κηρύγματά τους, στην άμεση δηλαδή επικοινωνία τους με τον λαό, προσπαθούσαν να στηρίξουν τη λογία γλώσσα. Οι Φράγκοι, αντίθετα, σε όποιο μέρος της Ελλάδος επεκράτησαν, ενίσχυσαν τις διαλέκτους, δίνοντας έτσι ώθηση στις φυγόκεντρες δυνάμεις του Ελληνισμού. Η Εκκλησία αντιτάχθηκε επιμένοντας με αγωνιστικό φρόνημα στη διδασκαλία της λογίας γλώσσας. Ο μοναχός Παχώμιος Ρουσάνος, ο σημαντικότερος λόγιος του 16ου αιώνα, έδωσε έναν αγώνα για τη γλώσσα που θα πρέπει πάντοτε να τιμάται. Δεν γεννήθηκε λοιπόν στην Τουρκοκρατία το γλωσσικό πρόβλημα κι ούτε βέβαια μαρτυρεί οπισθοδρομική τάση της Εκκλησίας. Το αντίθετο, αποδείχνει τη μέριμνά της για την ενότητα του γένους και την πεποίθησή της ότι το γένος θα επιβιώσει μόνον με την πίστη και τη γλώσσα του.
Ο αγώνας όμως για να μάθουν τη γλώσσα τους τα Ελληνόπουλα δεν ήταν εύκολος. Τα μοναστήρια οι Τούρκοι τα παρέδιναν συχνά στις «ανεξίθρησκες» φλόγες. Δεν υπάρχει στην Ελλάδα ούτε ένα παλιό μοναστήρι που να μην το έκαψαν οι Τούρκοι και, πλέον τούτου, μετρώνται στα δάχτυλα τα μοναστήρια που κάηκαν μόνο μία φορά. Οι εκκλησίες, όσες εν πάση περιπτώσει δεν τις μόλυναν κάνοντάς τες τζαμιά, ήταν καταδικασμένες από τη νεοθαυμαζομένη ανεξιθρησκία στην ερήμωση, αφού δεν επιτρεπόταν η αποκατάστασή τους, αν κάτι χρειαζόταν επισκευή.
Η διαταγή του σουλτάνου είναι σαφέστατη: «έστω γνωστόν ότι […] ανέγερσις εις τινα πόλιν ή χωρίον νέων εκκλησιών ή μονών ανηκουσών εις τους απίστους απαγορεύεται απολύτως, και ότι μόνον η επιδιόρθωσις και η επισκευή των ήδη υπαρχουσών παλαιών επιτρέπεται, και αυτή κατόπιν αδείας χορηγούμενης υπό του υψηλού χαλιφάτου Μου». Όσο μπορούσαν, μοναχοί και ιερείς παρέβαιναν τη διαταγή του σουλτάνου, διαφορετικά, στους τέσσερις αιώνες σκλαβιάς δεν θα είχεν απομείνει λίθος επί λίθου, έστω και μόνον λόγω του χρόνου. Για να παρακάμψουν την απαγόρευση, όμως, έπρεπε να δωροδοκήσουν σειρά αξιωματούχων της διαβόητου αυτοκρατορίας, και πολλές φορές εξαναγκάζονταν να καταφεύγουν σε τοκογλύφους. Οι μοναχοί και οι ιερείς ήταν συχνά θύματα καταπιέσεων, βασανισμών, δολοφονιών και εκτελέσεων ακόμη, έτσι ώστε περιοχές ολόκληρες έμεναν χωρίς παπά. Για παράδειγμα: «Εν τοις μέρεσι της Αιτωλίας», γράφει σε επιστολή του ο μοναχός Ευγένιος Γιαννούλης τον 17ο αιώνα, «και επί πάσι σχεδόν τοις πέριξ εκείνης κλίμασιν εξέλιπε προ πολλών ήδη χρόνων άπαν καλόν, μεθ’ ο η των πεζών γραμμάτων γνώσις, η τροφή των λογικών ψυχών, η δυναμένη σοφίζειν εις σωτηρίαν τον άνθρωπον, και ούτω συνέβη τους εκείσε πάντας αναλφαβήτους γενέσθαι και άγαν τρισβαρβάρους, […] σπάνιον τα χρήμα ο ιερεύς εκεί». Σημειώστε τον τρόπο με τον οποίο ομιλεί για τη μόρφωση ο Ευγένιος, αλλά και το δεδομένο που έχει: δεν υπάρχει παπάς, άρα δεν υπάρχουν γράμματα.
Αλλά η Εκκλησία δεν ένιωσε ποτέ ότι εξάντλησε το καθήκον της μαθαίνοντας τα πρώτα γράμματα στα παιδιά. Ενίσχυε κάθε πρωτοβουλία ομογενών για την ίδρυση ανωτέρων σχολών, «Ο έρως της παιδείας ανάκτει επί μάλλον και διαδίδεται εις την Ελλάδα […], τα σχολεία πολλαπλασιάζονται, οι σοφοί διδάσκαλοι πλήθυναν και βιβλιοθήκαι συστήνονται και οι πλούσιοι έμποροι, πατριωτικώ κινούμενοι ζήλω, ανοίγουσι προθύμως τους θησαυρούς των […]. Το ιερατείον συντρέχει και συμβουλεύει, και η κοινή Μήτηρ, η Εκκλησία, ευλογεί, εφορεύει και διοικεί σαφώς των τέκνων της τα έργα».
Δεν αγωνιούσαν, δεν ενδιεφέρθησαν ποτέ για αναγνώριση οι αξιοθαύμαστοι κληρικοί μας. Ευλογημένες υπάρξεις, έκαναν το έργο τους, έχτιζαν συνειδήσεις, κρατούσαν όρθιο τον κορμό του Ελληνισμού, ακόμη και όταν οι ίδιοι γονάτιζαν και έπεφταν από τα χτυπήματα και τα βασανιστήρια.
Την προσφορά της Εκκλησίας την ομολογούν πρόσωπα από όλο το φάσμα της πνευματικής ζωής. Η στρατιά των ανθρώπων που τίμησαν την προσφορά του κλήρου είναι εξαιρετικά μεγάλη. Εξέχουσα φυσιογνωμία των Γραμμάτων μας την κρίσιμη εποχή του 18ου αιώνος, ο Κωνσταντίνος Ασώπιος, γράφει στον «Λόγιο Ερμή», το έντυπο που στήριξε στα χρόνια της σκλαβιάς τα ελληνικά Γράμματα και τον νεοελληνικό Διαφωτισμό, τούτα τα βαρυσήμαντα λόγια: «Άλλο δεν ημπορούμεν να πράξωμεν ίνα πολιτισθώμεν, όσον το δυνατόν, παρά τα δύο ταύτα να επιμεληθώμεν, τον ιερό άμβωνα και πολύ περισσότερο τα σχολεία». Ο εκ των ηγετικών μορφών του Διαφωτισμού Δημ. Καταρτζής παρατηρεί: «Ο λόγιος είναι κατά κανόνα δάσκαλος και ο δάσκαλος είναι κατά κανόνα κληρικός». Ο προεξάρχων του ελληνικού Διαφωτισμού Άνθιμος Γαζής δηλώνει: «Τη αληθεία, τότε ευδοκιμήσει το γένος, όταν οι ιερείς φιλοσοφήσωσιν ή οι φιλόσοφοι ιερατεύσωσιν». Και θα προσθέσει ένας σύγχρονός μας ερευνητής της ιστορίας της παιδείας: «Στο σύνολό τους σχεδόν, οι μεγάλοι Διδάσκαλοι του Γένους, που επωμίσθηκαν τον φωτισμό του έθνους, ήταν κληρικοί». Μιλώντας για τον ρόλο της Εκκλησίας κατά τους χρόνους της Τουρκοκρατίας στην Εθνοσυνέλευση του 1864, ο σοφός Νικόλαος Σαρίπολος τόνισε με έμφαση: «Εσώθημεν διά της Εκκλησίας!»
Εύχομαι η φράση αυτή του Νικολάου Σαριπόλου να μένει φως στα βήματα του Γένους μας, και να πορεύεται και ο σημερινός νέος, μαζί με τον παπά του, στα μονοπάτια του μέλλοντος του.

Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ.....

Ο Ρωμαίος ποιητής Οράτιος έγραψε: "Η Ελλάδα, κατακτημένη με τα όπλα, νίκησε τον κατακτητή κι έφερε τις τέχνες στο απολίτιστο Λάτιο". Ο ρωμαϊκός λαός γοητεύτηκε από τον πολιτισμό των Ελλήνων και μιμήθηκε τον τρόπο ζωής τους. Άρχισε να μιλά και να γράφει στην ελληνική γλώσσα, να ζει και να διασκεδάζει σύμφωνα με τα ελληνικά έθιμα. Οι Ρωμαίοι μετείχαν στις ελληνικές θρησκευτικές τελετές, έπαιζαν στα θέατρα ελληνικές τραγωδίες και κωμωδίες.
Μελετούσαν τους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους, έχτιζαν τα σπίτια τους με ελληνικά σχέδια και τα στόλιζαν με ελληνικά αγάλματα και αγγεία. Οι πλούσιοι Ρωμαίοι έστελναν τα παιδιά τους στην Αθήνα για να σπουδάσουν και έπαιρναν στα σπίτια τους Έλληνες δασκάλους.

Επέτρεπαν επίσης σε Έλληνες να παίρνουν δημόσια αξιώματα στην ίδια την ρωμαϊκή αυτοκρατορία, γιατί πίστευαν ότι θα ωφεληθούν από τις γνώσεις και τις ικανότητες τους. Οι Ρωμαίοι, παρόλο που νίκησαν τους Έλληνες, τελικά νικήθηκαν από τον ελληνικό πολιτισμό. Δημιουργήθηκε έτσι ο ελληνορωμαϊκός πολιτισμός από την πολύχρονη αλληλεπίδραση των δύο λαών. Λυτός ο πολιτισμός αποτέλεσε τη βάση του σημερινού πολιτισμού.

Η ΟΥΓΓΑΡΙΑ ΜΕΤΑ ΤΟ ΔΝΤ


Η OYΓΓAPIA «διδάχθηκε» από την κρίση, την οποία αντιμετώπισε με επιτυχία σχετικά γρήγορα.
Και τώρα έλαβε προληπτικά μέτρα, με τη δημιουργία του Ταμείου Ασφάλειας, ώστε εάν η κρίση τής ξαναχτυπήσει την πόρτα, να μην επηρεάσει την αναπτυξιακή πορεία της. Ή να βγει από αυτή με το λιγότερο αναπτυξιακό κόστος.
Oπως δηλώνει ο πρέσβης της Ουγγαρίας στην Ελλάδα Γιόζεφ Τοτ, στη συνέντευξη που ....
έδωσε στην «ΕΞΠΡΕΣ», «η Ουγγαρία είχε και αυτή ένα μνημόνιο, όπως η Ελλάδα, αλλά για 20 δισεκατομμύρια ευρώ, από τα οποία χρησιμοποίησε τα 15 δισ. Τον Ιούνιο του 2010 διέκοψε τις σχετικές διαπραγματεύσεις, την τελευταία δόση αυτού του δανείου. Πέντε δισ. ευρώ δεν τα χρησιμοποίησε, ενώ τα 15 θα αρχίσει από φέτος να τα επιστρέφει σταδιακά.
Και τονίζει: «Είμαστε σήμερα σε θέση να μη χρειαζόμαστε το ΔΝΤ. Βγαίνουμε μόνοι μας στις διεθνείς κεφαλαιαγορές για χρηματοδότηση».
Με την Ελλάδα οι Ούγγροι διατηρούν πολύ καλές σχέσεις και όπως δηλώνει ο κ. Τοτ, υποστηρίζουν πλήρως την ελληνική πρωτοβουλία «Ατζέντα 2014» για την ευρωπαϊκή πορεία των Βαλκανίων και επιδιώκουν στενή συνεργασία σε διάφορους τομείς.
Σήμερα καλούν ελληνικές επιχειρήσεις και οργανώσεις να ενεργοποιηθούν στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Στρατηγικής για τον Δούναβη, προκειμένου να αξιοποιήσουν τις δυνατότητες που αυτή δημιουργεί, συμμετέχοντας στα διάφορα έργα υποδομών, μεταφορών, ενέργειας, τηλεπικοινωνιών κλ.π. που θα γίνουν σε μια περιοχή, από τις μεγαλύτερες περιφέρειες της Ε.Ε. (Η στρατηγική αυτή αφορά άμεσα οκτώ χώρες – μέλη της Ε.Ε. και έξι εκτός Eνωσης χώρες).
Σχετικά με την ευρωπαϊκή προεδρία, που ασκεί η Ουγγαρία το τρέχον εξάμηνο, μια προεδρία γεμάτη προκλήσεις, ιδιαίτερα για την οικονομική διακυβέρνηση της Ε.Ε., ο Ούγγρος διπλωμάτης μιλά για πολλή δουλειά, για εφαρμογή όσων έχουν ήδη συμφωνηθεί, ενώ εύχεται να ολοκληρωθούν οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την Κροατία, έως το τέλος Ιουνίου, οπότε λήγει η θητεία της ουγγρικής προεδρίας.
Πέρα από τα θέματα που άπτονται των οικονομικών εξελίξεων, η Ουγγαρία έχει θέσει στις προτεραιότητες της προεδρίας της και το θέμα των Ρομά και προωθεί την επίτευξη μια συμφωνίας –πλαισίου, θα διευκολύνει τον συντονισμό των εθνικών πολιτικών για την κοινωνική ένταξή τους. Το θέμα αυτό θα έρθει προς έγκριση στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του ερχόμενου Ιουνίου.

Κύριε πρέσβη, τι είναι το Ταμείο Ασφάλειας που έχει δημιουργήσει η ουγγρική κυβέρνηση;…

«Πρόσφατα η ουγγρική κυβέρνηση αποφάσισε τη δημιουργία ενός Ταμείου Ασφάλειας το οποίο προικοδοτείται από τον προϋπολογισμό με περίπου ένα δισεκατομμύριο ευρώ τον χρόνο. Οι πόροι του ταμείου θα χρησιμοποιούνται για την προστασία της ουγγρικής οικονομίας, σε περίπτωση κρίσης στην Ε.Ε. ή διεθνώς. Αν δεν προκύψει κάτι τέτοιο, τα χρήματα του ταμείου επιστρέφουν προς χρήση στον προϋπολογισμό, στο τέλος του χρόνου. Για τον επόμενο χρόνο το ταμείο αυτό προικοδοτείται εκ νέου. Το ταμείο αποτελεί ένα συμπληρωματικής μορφής μέτρο για την προστασία της ουγγρικής οικονομίας από φαινόμενα κρίσης, όπως αυτό που βιώνουμε από το 2008».

Πώς έχει σήμερα το θέμα των ενισχύσεων της ουγγρικής οικονομίας από την Ε.Ε. και το ΔΝΤ;

«Είχαμε και εμείς ένα μνημόνιο, όπως η Ελλάδα, το 2008, αλλά για είκοσι δισεκατομμύρια ευρώ. Τον Ιούνιο του 2010 διακόψαμε τις σχετικές διαπραγματεύσεις και την τελευταία δόση αυτού του δανείου, η οποία ήταν πέντε δισεκατομμύρια ευρώ, δεν τη χρησιμοποιήσαμε. Χρησιμοποιήσαμε μόνο 15 δισεκατομμύρια ευρώ, τα οποία θα αρχίσουμε σταδιακά από φέτος, να τα επιστρέφουμε. Πάντως, αυτή τη συνεργασία με το μνημόνιο τη σταματήσαμε. Είμαστε σήμερα σε θέση να μη χρειαζόμαστε το ΔΝΤ, βγαίνουμε μόνοι μας στις διεθνείς κεφαλαιαγορές για χρηματοδότηση».

Ποια είναι η θέση της Ουγγαρίας για ένταξη στην ευρωζώνη;

«Θέλουμε να προσεγγίζουμε συνεχώς ως χώρα την ευρωζώνη και ίσως να ενταχθούμε. Σήμερα παρατηρούμε ότι στο πλαίσιο της ευρωζώνης υπάρχουν ασάφειες και αβεβαιότητες. Επίσης, και εμείς πρέπει να κάνουμε πολλά στο εσωτερικό για να βάλουμε την οικονομία μας σε ένα νέο δρόμο ανάπτυξης και για να το επιτύχουμε χρειαζόμαστε χρόνο. Σημειώστε ότι η Ουγγαρία συμμετέχει για πρώτη φορά στον επταετή προϋπολογισμό της Ε.Ε., δηλαδή στις δημοσιονομικές προοπτικές. Eτσι, στην ουσία είχαμε ενισχύσεις από την Ευρωπαϊκή Eνωση μόλις πριν από τέσσερα χρόνια, από το 2007. Δεν είχαμε πολύ χρόνο για να δρομολογήσουμε την αναπτυξιακή πορεία της Ουγγαρίας».

Η ουγγρική προεδρία στην Ε.Ε. έχει ένα εξάμηνο γεμάτο προκλήσεις. Πώς εξελίσσεται το έργο της;

«Eχουμε να κάνουμε πολλή δουλειά για να εφαρμόσουμε αυτά που αποφάσισαν οι Ευρωπαίοι ηγέτες στο πρόσφατο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Δεν είναι εύκολη υπόθεση. Πρέπει πρώτα να εφαρμοστούν αυτά που έχουμε αποφασίσει μαζί. Οι νέες ιδέες και προτάσεις έπονται».

Ποιά είναι σήμερα τα θέματα με τα οποία ασχολείται η ουγγρική προεδρία, προς υλοποίηση όσων έχουν πρόσφατα συμφωνηθεί;

«Καταρχήν πρέπει να προωθήσουμε προς έγκριση τις έξι νομοθετικές προτάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, το θεσμικό πλαίσιο της οικονομικής διακυβέρνησης, που θα ενισχύσουν τον οικονομικό πυλώνα της Οικονομικής και Νομισματικής Eνωσης και θα εφαρμοστούν μετά το 2013. Eως το τέλος του Ιουνίου, που λήγει και το εξάμηνο της ουγγρικής προεδρίας, πρέπει να έχει υπάρξει συμφωνία για αυτές τις νομοθετικές προτάσεις. Σε αυτά προστίθενται μια σειρά από άλλα, βασικά θέματα της Ε.Ε., όπως είναι η προώθηση των πενήντα προτάσεων για την πραγματοποίηση της Ενιαίας Αγοράς της Ε.Ε. (Προς μια Πράξη για την Ενιαία Αγορά). Πρόκειται για μια ιδιαίτερα σημαντική υπόθεση για τους πολίτες, τις επιχειρήσεις κ.λπ., όπως είναι π.χ. το ευρωπαϊκό δίπλωμα ευρεσιτεχνίας. Ακολουθεί το θέμα του ευρωπαϊκού εξαμήνου, στο πλαίσιο του οποίου η Ε.Ε. θα εκδώσει οδηγίες για τις οικονομικές μεταρρυθμίσεις των κρατών – μελών, με αποτέλεσμα το υψηλότερο επίπεδο συντονισμού μεταξύ των οικονομικών πολιτικών των κρατών – μελών. Αυτή η διαδικασία ξεκίνησε με την ετήσια έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στις 12 Ιανουαρίου».

Ασχολείται η ουγγρική προεδρία και με το θέμα της νέας στρατηγικής, της Στρατηγικής Ε.Ε. 2020;

«Ναι, βέβαια, ασχολείται και συγκεκριμένα, με τις επτά εμβληματικές πρωτοβουλίες (επτά τομείς), που προβλέπει η νέα αυτή στρατηγική της Ε.Ε. για τη δεκαετία έως το 2020. Μια άλλη στρατηγική, που επίσης είναι στις προτεραιότητες της ουγγρικής προεδρίας, είναι στρατηγική για τους Ρομά, η οποία αφορά στην κοινωνική τους ένταξη. Πρόκειται για ένα νέο θέμα και αναμένεται να καταλήξουμε στην Ε.Ε. σε μια συμφωνία πλαίσιο, με την οποία θα επιτυγχάνεται ένας συντονισμός των εθνικών στρατηγικών των κρατών – μελών στο ίδιο θέμα, με σκοπό την κοινωνική ένταξη των Ρομά. Προς την κατεύθυνση αυτή, θα υπάρξουν ρυθμίσεις για την εκπαίδευση, την κατάρτιση και την απασχόληση των Ρομά. Το θέμα θα έρθει προς έγκριση στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Ιουνίου 2011».

Κύριε πρέσβη, ποιοι είναι οι λόγοι για τους οποίους η Ουγγαρία έθεσε το θέμα των Ρομά τόσο υψηλά και μάλιστα στις προτεραιότητές της;

«Eχουμε μια κοινότητα Ρομά, γύρω στις 500.000, ενώ στην Ε.Ε. οι Ρομά είναι μερικά εκατομμύρια. Πιστεύουμε ότι πρέπει να δούμε το πρόβλημα των Ρομά, που διευκρινίζω ότι δεν είναι πρόβλημα μόνο για την Ουγγαρία, ψάχνοντας τις ρίζες που το δημιουργούν και όχι μόνο τα διάφορα μέρη του προβλήματος».

Η ουγγρική προεδρία έχει θέσει στις προτεραιότητες του εξαμήνου της και την ένταξη της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας στο Schengen. Πώς εξελίσσεται το θέμα;

«Σύμφωνα με τα αρχικά σχέδια, τον Μάρτιο περιμέναμε την απόφαση για την ένταξη αυτών των δύο κρατών στο Schengen. Γίνονται διαβουλεύσεις, αλλά η ουγγρική προεδρία θέλει να επιταχυνθεί η σχετική διαδικασία. Υποστηρίζει ότι και οι δύο αυτές χώρες πρέπει να ενταχθούν με βάση τα κριτήρια που ισχύουν και όχι με επιπλέον ή νέα κριτήρια. Eνα άλλο θέμα είναι αυτό της ένταξης νέων μελών, όπως η Κροατία, για την οποία θα θέλαμε να τελειώσουν οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις στη διάρκεια της προεδρίας μας. Ασχολούμεθα, επίσης, με το θέμα των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας και με τα θέματα των άλλων, υποψηφίων προς ένταξη χωρών. Σχετικά με τα Βαλκάνια υποστηρίζουμε πλήρως την ευρωπαϊκή προοπτική των βαλκανικών χωρών και γι’Α αυτό είμαστε και υπέρ της ελληνικής πρωτοβουλίας για την Ατζέντα 2014».

Βλέπετε δυνατότητες για τους Eλληνες επιχειρηματίες στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Στρατηγικής για τον Δούναβη; Αν ναι, πού κυρίως;

«Σκοπός της Στρατηγικής για τον Δούναβη είναι η ανάπτυξη όλου αυτού του χώρου, που περικλείει τον ποταμό, μια από τις μεγαλύτερες περιφέρειες στην Ευρωπαϊκή Eνωση. Μιλάμε για την οικονομική ανάπτυξη, την περιβαλλοντική, την πολιτιστική, όπως και την ανάπτυξη στις υποδομές, τις τηλεπικοινωνίες και την ενέργεια.
Η Ελλάδα μπορεί από τον Δούναβη –στη Βουλγαρία και με κατεύθυνση προς τον Βορρά– να βρει μια νέα διέλευση στην καρδιά της Ευρώπης.
Η προώθηση της διασύνδεσης του Νότου με τον βορρά, στο πλαίσιο της Ε.Ε., ανταποκρίνεται τόσο στα ενδιαφέροντα της Ουγγαρίας όσο και σε αυτά της Ελλάδας. Στο θέμα αυτό η Στρατηγική για τον Δούναβη παρέχει νέες δυνατότητες, τις οποίες είναι σκόπιμο να αξιοποιήσουν ελληνικές επιχειρήσεις και ελληνικές οργανώσεις».

ΕΩΣ ΠΟΤΕ


ΑΚΟΜΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΝΑ ΔΩ ΜΕΧΡΙ ΠΟΤΕ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ Η ΠΑΡΑΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙ έλληνες ΒΟ(Υ)ΛΕΥΤΕΣ ΑΠΛΩΣ ΝΑ ΚΑΘΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΑΦΗΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΣΛΑΒΟΥΣ ΝΑ ΓΕΜΙΖΟΥΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΕ ΤΟΣΑ ΨΕΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΝΑ ΑΦΗΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΞΕΝΟΥΣ ΝΑ ΑΝΑΓΝΩΡΗΖΟΥΝ ΤΑ ΣΚΟΠΙΑ ΩΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ.ΕΙΜΑΙ ΑΚΟΜΑ ΠΕΡΙΕΡΓΟΣ ΝΑ ΔΩ ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΟ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΟ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟ ΠΟΥ ΑΝΑΚΑΛΥΨΑΝ ΟΙ έλληνες ΒΟ(Υ)ΛΕΥΤΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΓΛΥΚΑΝΟΥΝ ΤΟ ΧΑΠΙ.
ΑΣ ΔΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΣ ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΤΑΙΝΙΑ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ (ΒΙΝΤΕΟ) ΚΑΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΝΑ ΒΓΑΛΕΙ ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ. ΕΔΩ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΚΑΝΕ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΩΝ ΣΛΑΒΩΝ ΠΙΟ ΕΥΚΟΛΟ ΗΔΗ ΑΥΤΟΙ ΤΟΥΣ ΑΝΕΓΝΩΡΙΣΑΝ ΓΙΑΤΙ ΑΝ ΑΙΣΘΑΝΟΤΑΝ ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΥΤΕΣ ΜΑΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΝΑ ΤΟΥΣ ΕΛΕΓΑΝ Η ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΦΗΝΑΝ ΝΑ ΟΝΟΜΑΖΟΤΑΝ ΟΙ ΣΛΑΒΟΙ ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ ΕΙΝΑΙ ΝΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΑΔΑ ΚΥΡΙΟΙ ΚΑΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΣΤΑΘΗΤΕ ΣΤΟ ΥΨΟΣ ΤΩΝ ΠΕΡΙΣΤΑΣΕΩΝ ΑΙΤΙΑ ΠΟΛΕΜΟΥ ΤΟ ΟΝΟΜΑ

ΕΧΕΤΕ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙΡΟ ΝΑ ΣΩΣΕΤΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΝΤΙΣΤΡΕΨΤΕ ΤΗΝ ΑΘΛΙΑ ΕΙΚΟΝΑ ΠΟΥ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΟΙ ΣΛΑΒΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ ΕΙΝΑΙ ΣΛΑΒΟΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ ΕΙΝΑΙ ΠΑΙΟΝΕΣ

ΔΙΕΔΩΣΕ ΤΟ

Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More