ΑΓΩΝΙΣΤΗΚΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑ

«…Κάποτε θα ερχόταν η στιγμή για την Ευρώπη να συνειδητοποιήσει τις ρίζες της, αφού δεν μπορεί να υπάρξει σαν αυτόνομη μονάδα, χωρίς κάποιο θεωρητικό υπόβαθρο. Αλλά και για την Ελλάδα η στιγμή, να αποφασίσει αν θα μείνει απομονωμένη στις δικές της αξίες ή θα ενταχτεί σε ένα ευρύτερο σύνολο με οφέλη πρακτικής φύσεως αναμφισβήτητα, αλλά και με τον κίνδυνο να αλλοιωθεί η φυσιογνωμία της.

Απ’ αυτή την άποψη, το ομολογώ, είμαι απομονωτικός. Μια ζωήν ολόκληρη αγωνίστηκα για αυτό που λέμε Ελληνικότητα...
και που δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας τρόπος να βλέπεις και να αισθάνεσαι τα πράγματα. Είτε στην κλίμακα τη μεγάλη, είτε στην ταπεινή. Θέλω να πω, είτε σ’ ένα Παρθενώνα, είτε σ’ ένα λιθάρι. Το παν είναι η ευγένεια, η ποιότητα, σε αντίθεση με το μέγεθος και την ποσότητα που χαρακτηρίζουν τη Δύση.

Γιατί, εκεί βρίσκεται η διαφορά. Οι Ευρωπαίοι, αντλήσανε από τις Ελληνικές αξίες για να φτάσουν στην Αναγέννηση. Αλλά, η Αναγέννηση η δική τους είναι κάτι πολύ διαφορετικό απ’ αυτό που θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει εμείς, εάν δεν μας σταματούσε η τουρκοκρατία. Το βλέπουμε αυτό στην ταπεινή κλίμακα, τη μόνη άλλωστε όπου μπορούσαμε ακόμα να εκδηλωνόμαστε. Από την άποψη ότι, μια εσωτερική αυλή νησιώτικου σπιτιού, κατά την ταπεινή μου γνώμη, ή ένας περίβολος μοναστηριού, είναι, σαν αντίληψη εννοώ, πολύ πιο κοντά στο πνεύμα που έκανε τους Παρθενώνες και τις Θεομήτορες, παρά όλες οι κολόνες κι οι μετώπες των ευρωπαϊκών ανακτόρων. Που σημαίνει ότι, αν συνέχισε κάποιος την αισθαντικότητα την ελληνική και τη διατήρησε, είναι αποκλειστικά ο λαϊκός μας πολιτισμός. Μόνον που και αυτός στις ημέρες μας κινδυνεύει.

Οι αστοί στην πλειοψηφία τους, βέβαια υπήρξαν και εξαιρέσεις, μιμήθηκαν τους ευρωπαίους. Δηλαδή την παραποιημένη αίσθηση της Ελληνικότητας και στη συνέχεια οι ανερχόμενοι από το λαό μιμήθηκαν τους αστούς. Έτσι φτάσαμε σ’ ένα σημείο που αναρωτιέται κανείς σε τι πια μπορεί να ωφελεί η απομόνωση, τι πάει να προστατέψει. Και με κίνδυνο να φανώ αντιφατικός, οδηγούμαι στο άλλο άκρο: Λέω μήπως είναι σωφρονέστερον να μην αντιταχτούμε στο ρου της ιστορίας. Μήπως μια διαφορετική στρατηγική θα μας βοηθούσε να διακριθούμε από έναν άλλο δρόμο.

Ο ελληνισμός, έδειξε ανέκαθεν μια καταπληκτική ικανότητα να αφομοιώνει, να προσαρμόζεται και να δραστηριοποιείται μέσα στα ξένα σύνολα. Έχουμε μια πλειάδα ελλήνων που διακρίθηκαν την εποχή της διασποράς στα μεγάλα κέντρα του εξωτερικού και στην Ευρώπη και στην Ανατολή. Και πότε αυτά; Την εποχή που η Ευρώπη ήταν στην ακμή της και τα κράτη ήταν ισχυρά και σκληρά. Πόσο μάλλον σήμερα, που όπως και να το κάνουμε, είναι γηρασμένα, είναι εξασθενημένα και θα έλεγα ότι έχουμε ανάγκη από το σφρίγος νεοτέρων αιώνων. Αυτό με κάνει λοιπόν, να κατασιγάζω μέσα μου τον αισθηματία Έλληνα που κρύβω και να σκέπτομαι ότι ίσως είναι πιο σωστό, να μη φοβηθούμε τη σύγκριση και την άμιλλα, αλλά να προχωρήσουμε φυσικά πάντοτε με την προοπτική να διακριθούμε στην ποιότητα, που σημαίνει στο πνεύμα. Γι’ αυτό επιμένω πολύ στο θέμα της Παιδείας. Χρειαζόμαστε Παιδεία σοβαρή, βαθιά, όχι αυτή την τεχνική που συχνάζει στις ημέρες μας, γιατί μόνο μ’ αυτή θα μπορέσουμε και να διακριθούμε και να πορευτούμε σ’ ένα καινούργιο δρόμο αλλά και να διατηρήσουμε τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της φυσιογνωμίας μας…»

[Απόσπασμα από συνέντευξη του Οδυσσέα Ελύτη το 1980 στην τηλεοπτική παραγωγή της ΕΡΤ «Εδώ γεννήθηκε η Ευρώπη» των Γιώργου & Ηρώς Σγουράκη].

Read More

Η ΚΡΗΤΕΣ ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΝΟΡΒΗΓΟΙ

«Το μαλακό καθαρό» είναι οι πρώτες λέξεις που γράφτηκαν πριν πολλά χρόνια στην Νορβηγία.

Περισσότερο από 2000 χρόνια πριν τον Χάραλντ Χώρφαργκε (ο πρώτος βασιλιάς που ένωσε την Νορβηγία 858-934), στην χώρα είχαν φτάσει οι Μινωίτες Κρήτες και έκαναν εξόρυξη αργύρου, όπως αναφέρει η επιγραφή που ανακαλύφθηκε στην περιοχή Κόνγκσπεργκ.

Όπως αναφέρεται στο κείμενο της μεγαλύτερης εφημερίδας της Νορβηγίας «Aftenposten» της 13/1/2002 την επιγραφή ανακάλυψε ο Γιόχαν Γιάερνες κάτοικος της πόλης Κόνγκσμπεργκ στην νότια Νορβηγία.

Ο Γ. Γιάερνες ήταν απόφοιτος πανεπιστημίου με ειδικότητα ιστορικού και για αυτόν ήταν φυσικό να ψάχνει για ιστορικά ευρήματα στην πατρική του περιοχή.

Έτσι μια μέρα του Οκτωβρίου του 1987 παρατήρησε κάποιους σκοτεινούς κύκλους στο Λάνγκσιεννεφίελλετί (τοπική ονομασία οροσειράς). Αυτό του κίνησε την περιέργεια και έτσι με προσοχή άρχισε να σκάβει και να καθαρίζει την περιοχή για να διαπιστώσει τι ήταν αυτό που ...
προκαλούσε τον κυκλικό σχηματισμό.

Με τον καθαρισμό της περιοχής, του αποκαλύφθηκε μια συνηθισμένη επιγραφή πάνω στον βράχο την οποία όμως συνόδευαν και πέντε μυστηριώδη σύμβολα τα οποία φαινόταν πως είχαν σκαλιστεί πάνω στον βράχο με πέτρα σε πολύ παλιά εποχή, την εποχή του χαλκού. «Νόμιζα πως θα απογειωνόμουν από τον βράχο» αναφέρει ο Γιάερνες «κανένας δεν θα πίστευε πως κάτι τέτοιο θα βρισκόταν στο Κόνγκσμπεργκ».

Στην αρχή, όπως αναφέρει, νόμισε πως τα γράμματα θα μπορούσαν να είναι φοινικικά. Η λύση του αινίγματος βρέθηκε μετά το 1994 όταν διαπιστώθηκε ότι τα πέντε σύμβολα του Κόνγκσμπεργ ανήκαν στην Μινωική γραμμική Α γραφή.

Η γραμμική Α ως γνωστόν είναι το αρχαιότερο σύστημα της Ευρώπης και επινοήθηκε στην Κρήτη το πρώτο ήμισυ της 2ης χιλιετίας (προ αρχής χριστιανικής χρονολόγησης) και χρησιμοποιήθηκε μέχρι το τέλος του μινωικού πολιτισμού το -1450.

Την γραμμική Α σύμφωνα με το δημοσίευμα της εφημερίδας προσπάθησε να αποκρυπτογραφήσει ο Νορβηγός Κιέλ Αάρ το 1990 και ήταν αυτός που ασχολήθηκε με την ερμηνεία των συμβόλων που ανακάλυψε ο Γιάερνες. Και τα ερμήνευσε ως «Το μαλακό καθαρό».

Η φράση αυτή κατά τον Αάρ αναφέρεται στον άργυρο, που στο Κόνγκσμπεργκ ήταν επιφανειακός και εύκολο να εντοπιστεί και να εξορυχτεί. Η επιγραφή, είχε πιθανώς σκαλιστεί ως ευχαριστία στους θεούς για το αξιόλογο δώρο, εξηγεί ο Γιαερνες.

Οι Μινωίτες ήταν άξιοι έμποροι στην εποχή τους και αξιόλογοι χρυσοχόοι και γνωρίζουμε πως θα μπορούσαν να διασχίσουν ανοιχτές θάλασσες με τα πλοία τους, που ήταν τα καλυτέρα της εποχής τους. Ο Γιάερνες πιστεύει πως κατεύθυναν τα πλοία τους μέχρι το Κονγκσμπεργκ.

Εκεί φόρτωναν τον άργυρο τον οποίον πουλούσαν στους Αιγυπτίους με αντάλλαγμα το χρυσάφι. Ο άργυρος εμφανίζεται στην χώρα του χρυσού την Αίγυπτο, περίπου το -1600.

Την εποχή εκείνη ο άργυρος άξιζε δυο φορές την αξία του χρυσού. Αυτό εξηγεί γιατί η Κρήτη ήταν τόσο πλούσια σε χρυσό συμπεραίνει ο Γιαερνες, που πιστεύει πως όλα συμφωνούν με τις παραδεκτές από την επιστημονική κοινότητα θεωρίες και συνεχίζει λέγοντας:

«Βλέπω το γράφημα ως απόδειξη ότι έχουν έρθει οι Μινωίτες μέχρι το Κόνγκσμπεργκ. Είναι πολλά τα στοιχεία που δείχνουν σε αυτήν την κατεύθυνση, για να μην είναι πια τυχαίο. Στην περιοχή του Κονγκσμπεργκ έχουν βρεθεί υπολείμματα από ορυχεία πάνω από 2000 χρόνια παλιά. Αυτά βρέθηκαν τυχαία από βοσκούς το 1623, οι οποίοι σκόνταφταν σε ασημένια αντικείμενα. Στις βραχοεπιγραφές βρέθηκαν επίσης σύμβολα της Μινωικής γραφής».

Πηγή: Περιοδικό «Ελλάνιον Ήμαρ», τευχ. 16ο, σελ. 5, μετάφραση από τα Νορβηγικά Ιωάννης Χατζιδαμιανός.

Read More

ΞΕΝΟΙ ΑΣΤΕΡΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Νέα Υόρκη. Είναι διάσημοι και μιλούν για την Ελλάδα!

Στην 69^η απονομή των βραβείων Χρυσής Σφαίρας στο Hollywood, Brad Pitt, Angelina Jolie, George Clooney, Steven Spielberg, Gerard Butler, Sofia Vergara, Christopher Plummer, Alexander Payne και Maria Menounos μιλούν για τις εμπειρίες τους στην Ελλάδα, στην κάμερα του Greekreporter και στον Τάσο Παπαποστόλου, ευχόμενοι να ξεπεραστεί γρήγορα η κρίση.

Η πανέμορφη Angelina Jolie στις δηλώσεις της ανέφερε μεταξύ άλλων «ότι η οικονομική κρίση σε ολόκληρο τον κόσμο είναι κάτι το τρομερό για τον καθένα, επισημαίνοντας την ανησυχία της, καθώς και την ανάγκη να δοθεί η δέουσα προσοχή σε κάθε μια από τις χώρες που διέρχονται μιας τέτοιας οικονομικής κρίσης».

Η Sofia Vergara, λάτρης της Ελλάδας, δηλώνει ανυπόμονη να ξαναεπισκεφτεί την χώρα μας, ως μια από τις πιο όμορφες χώρες στον κόσμο.

Ο George Clooney, μπορεί να λέει ότι ανυπομονεί να πάει στην Ιταλία, αλλά δεν παραλείπει να αναφερθεί στην συνεργασία του με τον ελληνικής καταγωγής Alexander Payne, ως έναν από τους καλύτερους συνεργάτες που είχε ποτέ.

Ο σκηνοθέτης Steven Spielberg, έχοντας επισκεφτεί την Ελλάδα πολλές φορές, εκφράζει την ελπίδα ότι η χώρα με μια τέτοια ιστορία θα σωθεί. «είναι μια πανέμορφη χώρα, έχει εκπληκτικούς ανθρώπους, και νιώθω περήφανος που την επισκέπτομαι συχνά»!

«Μια από τις πιο όμορφες χώρες στον κόσμο», λέει ο Brad Pitt, με τον υποδυόμενο Λεωνίδα στους «300», Gerard Butler να αισθάνεται Έλληνας, εξαιτίας του συγκεκριμένου ρόλου.

Τέλος ο Ελληνοαμερικανός Alexander Payne θέλησε να εκφράσει τους συντελεστές στο Φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης για την στήριξη τους, ιδίως στην δύσκολη αυτή περίοδο

Read More

ΤΑ ΑΓΝΩΣΤΑ ΟΜΗΡΙΚΑ ΕΠΗ

Τα Ομηρικά έπη, πριν απ’ όλα, δίδαξαν την ελληνική γλώσσα, σε τέτοιο μάλιστα σημείο εξοχότητας, ώστε να αποτελούν κορυφαία λογοτεχνικά αριστουργήματα.

Υπήρξαν ένα ευαγγέλιο για τον ελληνικό λαό, ένα ευαγγέλιο απαλλαγμένο γενικά από στοιχεία μαγείας, μεταφυσικής ή δεισιδαιμονίας.

Επιπλέον μέσα από αυτά οι Ελληνες διδάχθηκαν......πρότυπα τιμής, ευγενούς ανατροφής και ορθής γλώσσας.

Τα Ομηρικά έπη δίδαξαν επίσης ιστορία -την ιστορία των αρχών της μινωικής και της μυκηναϊκής εποχής- ενώ αποτελούν τον προάγγελο μιας νέας εποχής, δίνοντας στον αναδυόμενο ελληνικό λαό το στέρεο εκείνο θεμέλιο, πάνω στο οποίο οικοδόμησε έναν καινούριο πολιτισμό, παρέχοντας του ταυτόχρονα πρότυπα ορθής συμπεριφοράς, περηφάνια κι αξιοπρέπεια.

ΟΜΗΡΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΗ

Η παλαιά αντίληψη, ότι η αναζήτηση επιστημονικού γνωστικού περιεχομένου στα Ομηρικά έπη είναι άσκοπη, αποδεικνύεται από τα πράγματα ανυπόστατη. Είναι γεγονός ότι σε ένα επικό ποίημα υπάρχουν πολλά δυσεπίλυτα προβλήματα στη σωστή απόδοση εννοιών, πραγμάτων και γεγονότων, ενώ η ανάμιξη του παλαιού με το νέο είναι αναπόφευκτη. Όμως υπάρχουν περιγραφές, οι οποίες για ένα ειδικό επιστήμονα ή τεχνικό, είναι αναμφίβολα εξαιρετικά αποκαλυπτικές.

Το επιστημονικό περιεχόμενο των Ομηρικών επών καταγράφεται από τον Κ. Ζέγγελη ήδη το 1911. Σήμερα όμως, μετά από ένα αιώνα και με δεδομένη την πρόοδο των επιστημών που συντελέστηκε σ’ αυτό το διάστημα, είναι βέβαιο ότι τα επιστημονικά στοιχεία που περιέχονται στα έπη είναι πολύ περισσότερα από όσα αναφέρονται.

Δεν είναι υπερβολή να λεχθεί ότι τα πελώρια αυτά μνημεία της ανθρωπότητας πρέπει, τουλάχιστον κάθε εκατό χρόνια, να επανεξετάζονται από τους επί μέρους ειδικούς, με τη βεβαιότητα ότι θα ανακαλυφθεί καινούρια γνώση!

Όπως μάλιστα αποδεικνύεται στη συνέχεια, δεν πρόκειται για απλές καταγραφές που υπαινίσσονται την ύπαρξη επιστημονικής γνώσης, αλλά σχεδόν για ουσιαστική επιβεβαίωση ότι οι Έλληνες της ομηρικής εποχής ήταν κάτοχοι προηγμένης τεχνολογικής γνώσης. Οι υπάρχουσες περιγραφές επιτρέπουν όχι μόνο τη διαπίστωση αυτή, αλλά
καθιστούν δυνατή την ανακατασκευή των εξεταζομένων στοιχείων, ώστε να μπορούν να μελετηθούν πειραματικά για την εξαγωγή ασφαλών συμπερασμάτων σχετικά με την απόδοση και τις δυνατότητες τους.

Η παρούσα έρευνα ασχολείται με τα αμυντικά όπλα των Ελλήνων και συγκεκριμένα με δύο περιγραφές ασπίδων, οι οποίες εμφανίζουν στοιχεία μιας τεχνογνωσίας που αγγίζει τα επίπεδα της σύγχρονης τεχνολογικής γνώσης! Τα παραδείγματα αυτά βρίσκονται στο κατ’ εξοχήν πολεμικό έπος, την Ιλιάδα.

Ή Ιλίάδα, ως υπέροχο “λογοτεχνικό μνημείο, φαίνεται να έχει συσσωρεύσει τις πολιτιστικές προσπάθειες πολλών γενεών μέσα σε πολλούς αιώνες. Το αξιοσημείωτο είναι ότι δεν εμφανίστηκε κατά το τέλος ή το απόγειο του ελληνικού πολιτισμού, αλλά μάλλον κατά το ξεκίνημα του. Ο Όμηρος εμφανίζεται ως κήρυκας ή προάγγελος του πνευματικού πολιτισμού της Ελλάδας, της Ευρώπης και της Δύσης γενικότερα – ένας κήρυκας με ανάστημα τόσο γιγάντιο που ακόμα και σήμερα μας επισκιάζει. Η Ιλιάδα είναι ένα πολεμικό αφήγημα: οι συγκρούσεις ανάμεσα σε πρόσωπα και εμπολέμους είναι τρομακτικές. Αντίστοιχα το τεχνολογικό περιεχόμενο της είναι ιδιαίτερα σημαντικό, καθώς τα επινοήματα, τα τεχνάσματα αλλά και η βαθιά γνώση τεχνικών μεθόδων, που σχεδόν ακουμπούν τα σύνορα της σύγχρονης τεχνολογίας, βρίσκονται εκεί σε αφθονία.

ΟΙ ΑΣΠΙΔΕΣ :ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΟΜΗΡΙΚΟΥΣ ΣΤΙΧΟΥΣ ΣΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ!

Τα εν λόγω παραδείγματα αφορούν στις ασπίδες του Αχιλλέα και του Αίαντα του Τελαμώνιου. Και οι δύο είναι κατασκευές πολύστρωτες (laminatedstructures), αποτελούνται δηλαδή από επάλληλα ελάσματα ή στρώσεις υλικών με διαφορετικές ιδιότητες, κατάλληλα συνδεδεμένες μεταξύ τους, με τρόπο που τελικά οι ιδιότητες της κατασκευής είναι εξαιρετικά αναβαθμισμένες έναντι μιας κατασκευής, φτιαγμένης από ένα και μοναδικό υλικό. Τέτοιες κατασκευές χρησιμοποιούνται σήμερα κατά κόρον στις σύγχρονες βιομηχανικές αλλά και αεροδιαστημικές κατασκευές.

Όμως η λειτουργία κάθε μιας από τις ασπίδες αυτές στηρίζεται σε διαφορετική αρχή της μηχανικής επιστήμης.

Για να μελετηθεί κάθε ασπίδα ως πολύστρωτη κατασκευή, απαιτήθηκε η ανάπτυξη ενός θεωρητικού μοντέλου. Ειδικά για την ασπίδα του Αίαντα, τα απαιτούμενα υλικά δεν ήταν απαγορευτικά από οικονομική άποψη, όπως για την ασπίδα του Αχιλλέα. Έτσι μπόρεσε να κατασκευαστεί και το φυσικό μοντέλο, δηλαδή μια πλήρης σειρά δοκιμίων, η συμπεριφορά των οποίων δοκιμάστηκε πειραματικά!

Η ανάπτυξη των μοντέλων βασίστηκε σε μια σειρά παραδοχών, οι οποίες όμως ήταν απόλυτα ρεαλιστικές. Π.χ., ότι οι επάλληλες στρώσεις ήταν ισοπαχείς, ότι το συνολικό βάρος της ασπίδας δεν ξεπερνούσε τις δυνατότητες του ανθρώπου που τη χρησιμοποιούσε, έστω κι αν ήταν ημίθεος, ότι η κινητική ενέργεια του δόρατος, τη στιγμή που κτυπούσε την ασπίδα, ήταν όση περίπου και του ακοντιστή που κατέχει το παγκόσμιο ρεκόρ στο αντίστοιχο άθλημα κ.λπ.

Τα κείμενα της Ιλιάδας είναι, όπως θα δούμε, εξαιρετικά διαφωτιστικά και παρέχουν επαρκή δεδομένα, ώστε να χρησιμοποιηθούν ως σημείο εκκίνησης για την αριθμητική προσομοίωση του κάθε όπλου και της συμπεριφοράς του: Ένα δόρυ με αιχμή από σκληρό μπρούντζο (ορείχαλκο του κασσιτέρου) έκρουσε την ασπίδα. Αν και η ακριβής γεωμετρία της ασπίδας και του δόρατος δεν είναι επακριβώς γνωστή, από τα αρχαιολογικά ευρήματα προκύπτουν σημαντικά στοιχεία, καθώς σχηματικές και ζωγραφικές αναπαραστάσεις μπορούν να είναι εξαιρετικά εύγλωττες.

Οι ακριβείς ιδιότητες των σχετικών υλικών προσδιορίστηκαν σχετικά εύκολα, είτε μέσα από την αντιστοιχία προς σύγχρονα υλικά με ανάλο γη σύνθεση και μεθόδους παραγωγής είτε μέσα από πειραματικό προσδιορισμό.

Τέλος, η διερεύνηση των ιδιοτήτων και της συμπεριφοράς των ασπίδων έγινε με την αριθμητική επίλυση του προβλήματος της δυναμικής επαφής ανάμεσα σ’ αυτές και το δόρυ. Το πρόβλημα αυτό συγκεντρώνει την προσοχή των ερευνητών κατά τις τελευταίες δύο δεκαετίες, καθώς αφορά στην κρούση βλημάτων με μεγάλες ταχύτητες, τον σχεδιασμό και ανάλυση πυρηνικών όπλων, την ασφάλεια πυρηνικών αντιδραστήρων, την ταχεία διαμόρφωση μετάλλων και πολλά άλλα, οδήγησε δε στην ανάπτυξη νέων, προηγμένων αλγορίθμων και κωδίκων υπολογιστών
Η ΑΣΠΙΔΑ ΤΟΥ ΑΧΙΛΛΕΑ
Οι πληροφορίες που δίνονται στην Ιλιάδα για την ασπίδα του Αχιλλέα, εκτός από τη μακρά περιγραφή των εξωτερικών της παραστάσεων, είναι οι εξής:

α) Η πρώτη περιγραφή ρομπότ στην ιστορία (άποψη του Isaac Asimov για τα χρυσά κορίτσια που βοηθούσαν τον Ήφαιστο, 1412-422):

Και τες φυσούνες μάκρυνεν απ’ την φωτιά και όλα \ Εσύναξε τα σύνεργα σ’ εν’ αργυρό λαρνάκι, \ Και με σφουγγάρι εκάθαρε το πρόσωπο, τα χέρια,\ Τον τράχηλον τον δυνατόν, τα δασερά του στήθη. \ Χιτώνα ενδύθη, εφούχτωσε σκήπτρο παχύ κι εβγήκε \ χωλαίνοντας και ανάλαφρα τον κύριον εστηρίζαν \ θεράπαινες ολόχρυσες, σαν ζωντανά κοράσια. \ Δύναμιν έχουν και φωνήν, νουν έχουν εις τες φρένες, \και τεχνουργήματ’ έμαθαν από τους αθανάτους. \ Εκείνες τον επρόσεχαν. Κι εσυρθη αυτός πλησίον \ στη Θέτιδα κι εκάθησε σ’ ένα θρονί ωραίο.

β) Η πρώτη περιγραφή πλήρως αυτοματοποιημένου εργαστηρίου (Σ 468-473):

Είπε και αυτού την άφησε και πήγε στες φυσούνες, \ στο πυρ τες στρέφει και γοργά να εργάζονται προστάζει. \ Φυσούνες είκοσι φυσούν στες κάψες τους και βγάζουν \ ευκολοφύσητην πνοήν σφοδρήν ή μετρημένην, \ πότε με βία πότε σιγά να υπηρετούν, ως θέλει \ ο Ήφαιστος, ώστ’ εύκολα το έργο να τελειώσει.γ) Οι κατασκευαστικές λεπτομέρειες της ασπίδας (1474-481):

Σκληρόνχαλκόν, κασσίτερον, πολύτιμο χρυ σάφι \ και ασήμι βάζει στη φωτιά, κατόπιν μέγ’ αμόνι \ εις τον κορμόν τοποθετεί και στο δεξί του χέρι \ σφύραν αδρανεί δυνατήνκαι το διλάβι στ’ άλλο. \ Κι έπλασε πρώτα δυνατήν ασπίδα και μεγάλην \ όληνμε τέχνηνκαι τριπλόν λαμπρόν τριγύρω κύκλον \ με πέντε διπλές έγινεν η ασπίδα και σ’ εκείνην \ λογιών εικόνες έπλαθε με την σοφήν του γνώσιν.

δ) Η συμπεριφορά της ασπίδας στη μονομαχία με τον Αινεία {Υ 261-272):

Κι από το σώμα του μακράν την κράτησε ο Πηλείδης \ Φοβούμενος μην εύκολα τη σπάσει πέρα ως πέρα \Του Αινείου τομακρόσκιον κοντάρι του ανδρειωμένουζ \ Και δεν εννόησε ο μωρός ότι τα δοξασμένα \ Των θεών δώρ’ από θνητούς ευκόλως δεν νικούνται, \ Μηδέ ποσώς υποχωρούν και τότε την ασπίδα \ Δεν έσπασε το δυνατό κοντάρι του ανδρειωμένου. \ Ότι την φύλαξε ο χρυσός, δώρο του Ηφαίστου θείον \ δύο δίπλες εδιαπέρασεν και τρεις ήσαν ακόμη, \ Τι πέντε δίπλες ο χωλός τεχνίτης είχε στρώσει, \ δύο χάλκινες και μέσαθε του κασσιτέρου δύο, \μιανχρυσήν, που κράτησε το φράξινο κοντάρι.

ε) Η συμπεριφορά της ασπίδας στη μονομαχία μετονΑστεροπαίο (Φ 161-164):

Εις τες φοβέρες σήκωσεν ο θείος Αχιλλέας \την λόγχην και τες δύο του ο Αστεροπαίος ήρως, \ Ότι του ερχόταν βολικά και με τα δύο του χέρια. \ Με τηνμιανλόγχη κτύπησε τον κύκλον της ασπίδος, \ αλλά την κράτησε ο χρυσός, το δώρημα το θείο.

Όπως λοιπόν προκύπτει, η ασπίδα αποτελείται από δύο εξωτερικά ελάσματα από σκληρό μπρούντζο (ορείχαλκο κασσίτερου), δύο ελάσματα κασσίτερου και ένα κεντρικό έλασμα από (μαλακό) χρυσό. Πρόκειται δηλαδή για υλικά με πολύ διαφορετικές -μηχανικές και άλλες- ιδιότητες, γεγονός που επιτρέπει την αναστολή διάδοσης της διάτρησης μέσα στα υλικά της ασπίδας. Αυτό το «εμπόδισμα» του τρυπήματος επι τυγχάνεται κατά κύριο λόγο μέσα από την απορ ρόφηση της κρουστικής ενέργειας του δόρατος, από την πλαστική παραμόρφωση του κεντρικού ελάσματος από χρυσό!Η ΑΣΠΙΔΑ ΤΟΥ ΑΙΑΝΤΑ

Στην Ιλιάδα υπάρχουν οι ακόλουθες περιγραφές για την ασπίδα του Αίαντα του Τελαμώνιου από τη μονομαχία του με τον Έκτορα (Η 219-232, 244-248, 258-267):

Και ο Αίας επροχώρησε μ’ ασπίδα ωσάν πύργον, \ χάλκινην μ’ επτά δέρματα, που του έκαμε ο Τυχίος \ των σκυτοτόμων έξοχος, εγκάτοικος στην Ύλην, \ λαμπρήν την ετεχνούργησεν εφτά-διπληνμε δέρμα \ δυνατών ταύρων, κι έβαλεν δίπλαν χαλκού ογδόην. \ Αυτήν στα στήθη επρόβαλεν ο Τελαμώνιος Αίας. \ Κι εστάθη εμπρός στον Έκτορα και τούπε με φοβέρες: \ «Ω Έκτωρ, θα γνωρίσεις συ, μόνος με μόνον τώρα, \ αν άλλοι εδώ των Δαναών ευρίσκονται ανδρει ωμένοι, \ έξω από τον λεοντόκαρδον Πηλείδην ανδροφόνον, \ Αλλ’ αυτός μένει στα κυρτά θαλασσοπόρο πλοία, \ Αφού στον πρώτον αρχηγόν Ατρείδην εχολώθη. \ Αλλ’ εμείς είμεθ’ αρκετοί με σε να μετρηθούμε \ Και πάμπολλοι, αλλ’ άρχισε πρώτος εσύ την μάχην».

[ο Έκτορας]

είπε και το μακρόσκιον ετίναξε κοντάρι. \ Και την φρικτήν του Αίαντος εκτύπησεν ασπίδα \ Και τον χαλκόν που όγδοος επτά σκεπάζει δίπλες. \Τες έξι δίπλες έσχισε κι εστάθη στην εβδόμην \ Της λόγχης ο σκληρός χαλκός…

και ο Έκτωρ πρώτος έκρουσε στηνμέσην την ασπίδα, \ και η λόγχη δεν την έσπασε, ώστ’ εκυρτώθ’ η άκρη \ τότε πηδώντας έμπηξε την λόγχην στην ασπίδα \ του Έκτορος και απ’ την ορμήν τον έκοφεν ο Αίας, \ και τονλαιμόν του λάβωσε η λόγχη κι έσταξ’ αίμα. \ Και όμως ο Έκτωρ μ’ όλ’ αυτά την μάχην δεν αφήνει. \ Τραβιέται οπίσω κι απ’ την γην με το τρανό του χέρι \ Πέτραν σηκώνει ολόμαυρην, μεγάλην και τραχείαν \ Του Αίαντος την φοβερήν επτάδιπλην ασπίδα \ Μ’ αυτήν κτυπά στον ομφαλόν κι εβρόντησε ο χαλκός της.

Η ασπίδα του Αίαντα περιγράφεται ως αποτελούμενη από επτά επάλληλα στρώματα από βόειο δέρμα και ένα όγδοο εξωτερικό από σκληρό ορείχαλκο. Αναφέρεται και ο κατασκευαστής της, ο Τυχίος από την Ύλη, που ήταν ονομαστός τεχνίτης του δέρματος.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο μηχανισμός λειτουργίας της ασπίδας βασίζεται στην τριβή. Κατά την κρούση του δόρατος, η ασπίδα παρα μορφώνεται και η τριβή ανάμεσα στα στρώματα του δέρματος απορροφά την ενέργεια της κρούσης. Αυτό προϋποθέτει την ύπαρξη ικανού αριθμού στρώσεων και, όπως αποδείχθηκε, οι επτά στρώσεις αποτελούν τον ελάχιστο (και ιδανικό) αριθμό, που κάνει την ασπίδα άτρωτη κάτω από τις δοσμένες συνθήκες (Εικ. 4). Το γεγονός αυτό, που επίσης επιβεβαιώνει απόλυτα τις ομηρικές περιγραφές, επαληθεύεται με τα παρόντα αποτελέσματα τόσο αριθμητικά όσο και πειρα ματικά με βάση τα μοντέλα της προηγούμενης περίπτωσης.

Εκτός από την αριθμητική έγινε και πειραμα τική μελέτη, κατά την οποία τα μοντέλα της ασπίδας κατασκευάστηκαν και δοκιμάσθηκαν σε διάτρηση, με τη βοήθεια αεροβόλου όπλου (Εικ. 5), του οποίου το βλήμα περιείχε ενέργεια όση και το δόρυ, όπως αναφέρθηκε παραπάνω. Δοκιμάστηκαν διάφοροι συνδυασμοί αριθμού και πάχους στρώσεων, με ίο συνολικό πάχος της ασπίδας να παραμένει σταθερό. Επιβεβαιώθηκε απόλυτα ότι ο αριθμός των επτά στρώσεων είναι αναγκαίος για τη μη διά τρηση της ασπίδας και επίσης η ακρίβεια της ομηρικής περιγραφής ότι η τελευταία (όγδοη) στρώση του δέρματος συγκράτησε το δόρυ».

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Η μέχρι κεραίας επαλήθευση των (εξαιρετικά λεπτομερειακών) περιγραφών της Ιλιάδας για την κατασκευή και τη συμπεριφορά στη μάχη των ασπίδων του Αχιλλέα και του Αίαντα του Τελαμώνιου αποτελεί εξαιρετικά σημαντικό γεγονός στην περιοχή της λεγόμενης πειραματι κής αρχαιολογίας. Αποδεικνύεται ότι οι Έλληνες της εποχής εκείνης κατείχαν τεχνολογικές γνώσεις εξαιρετικά προηγμένες ακόμη και με σημε ρινά κριτήρια.

Ασφαλώς δεν υπάρχουν αποδείξεις επιστημονικής γνώσης που να στήριζε τις τεχνολογικές αυτές δυνατότητες και πάλι όμως εγείρονται ερωτηματικά που δύσκολα μπορούν να αγνοηθούν. Ιδιαίτερα εν όψει του τρόπου, με τον οποίο οι περιγραφές αυτές έχουν φτάσει μέχρι τις μέρες μας, δηλαδή προφορικά (τουλάχιστο μέχρι να εφευρεθεί η γραφή) από γενεά σε γενεά, χωρίς όμως να χάσουν την ακρίβεια και την αξιοπιστία τους. Έτσι η ύπαρξη ενός θαυμαστού κόσμου, όχι μόνο γεμάτου με αρμονία και κάλλος αλλά και τεχνολογικά προηγμένου σε εκπληκτικό βαθμό, δεν αποτελεί προϊόν φαντα σίας ή ποιητικής έμπνευσης, αλλά φαίνεται να ήταν απόλυτα χειροπιαστή πραγματικότητα.

Read More

Η ΑΓΟΡΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ

Μετά την κρίση, την ανεργία και την χρεοκοπία είναι νομίζω καιρός να αρχίσουμε να συζητάμε για την ανάπτυξη, την εργασία και την ευημερία, απαντώντας σε ένα βασικό ερώτημα. Που θα πρέπει, άραγε, να «ποντάρει» η ελληνική οικονομία μέσα στα επόμενα χρόνια για να μπορέσουν να επανέλθουν οι θετικοί ρυθμοί ανάπτυξης και να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας;

Αν και θα περίμενε κανείς η απάντηση να δοθεί από την κυβέρνηση, έρχεται από την μελέτη της εταιρείας McKinsey «Η Ελλάδα 10 χρόνια μπροστά», που έγινε για λογαριασμό του ΣΕΒ, σε συνεργασία με την Τράπεζα της Ελλάδος και την Ένωση Ελληνικών Τραπεζών.

Από την έρευνα προκύπτει ότι μέχρι το 2020 αναμένεται να δημιουργηθούν 450.000 με 520.000 νέες θέσεις εργασίας εάν αναπτυχθούν περαιτέρω οι 5 μεγαλύτεροι κλάδοι της χώρας (τουρισμός, λιανεμπόριο, ενέργεια, βιομηχανία και αγροτική παραγωγή), που καλύπτουν ήδη το 42% της συνολικής Ακαθάριστης Προστιθέμενης Αξίας. Οι τομείς αυτοί συνεισφέρουν τα μέγιστα στα φορολογικά έσοδα, απασχολούν τους περισσότερους εργαζόμενους (πάνω από 50%) και θα ωφεληθούν συγκριτικά πολύ περισσότερο από τις ευρύτερες θετικές επιπτώσεις των «οριζόντιων» δράσεων.

Αυτό που έχει ενδιαφέρον όμως είναι η είσοδος 8 υπο-κλάδων, που εμφανίζονται στην έρευνα ως «Αναδυόμενοι Αστέρες», οι οποίοι – παρά το σημερινό περιορισμένο τους μέγεθος – έχουν τη δυνατότητα να καταγράψουν υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης στο μέλλον.

Μεταξύ αυτών είναι 6 κυρίαρχοι κλάδοι:

Η φαρμακοβιομηχανία (για τα γενόσημα)

Η ιχθυοκαλλιέργεια

Ο ιατρικός τουρισμός

Η φροντίδα των ηλικιωμένων και των χρόνια ασθενών

Η δημιουργία περιφερειακού διαμετακομιστικού κέντρου εμπορευμάτων

Η διαχείριση αποβλήτων.

Ενώ υπάρχουν και 2 δευτερεύοντες κλάδοι, που μπορούν να αποτελέσουν το νέο εξωστρεφές μοντέλο ανάπτυξης της οικονομίας. Πρόκειται για:

Τις εξειδικευμένες κατηγορίες τροφίμων

Η Ελλάδα διαθέτει περισσότερα από 50 προϊόντα τα οποία διαθέτουν πιστοποίηση ΠΟΠ (Προστατευόμενη Ονομασία Προελεύσεως) είτε ΠΓΕ (Προστατευόμενη Γεωγραφική Ένδειξη). Ενδεικτικά παραδείγματα είναι: κρόκος Κοζάνης, φάβα Σαντορίνης, μαστίχα Χίου, αυγοτάραχο Μεσολογγίου. Τα προϊόντα αυτά παρέχουν σημαντικό συγκριτικό πλεονέκτημα, που μπορεί να αξιοποιηθεί διεθνώς. Αντίστοιχα παραδείγματα συναντάμε στην Τουρκία το miracle hazelnut (ξηρός καρπός) και το chorizo (λουκάνικα) στην Ισπανία. Βασική προϋπόθεση βέβαια είναι η χάραξη ολοκληρωμένης στρατηγικής προώθησης από την Πολιτεία, προκειμένου να «επικοινωνεί» αποτελεσματικά το value proposition του κάθε προϊόντος στην εγχώρια και τις διεθνείς αγορές, αναδυόμενες και μη.

Τη δημιουργία και ανάπτυξη προγραμμάτων κλασσικών σπουδών

Η χώρα μας κατέχει τόσο την ιστορική κληρονομιά, όσο και την εγγύτητα σε αρχαιολογικούς χώρους και εγκαταστάσεις, ώστε να θεωρείται και «φυσικός οικοδεσπότης» για προγράμματα κλασικών σπουδών. Ήδη, διεθνώς αναγνωρισμένα πανεπιστήμια, όπως του Stanford και Harvard στις ΗΠΑ και Oxford και Cambridge στην Αγγλία, βρίσκονται στην «πρώτη γραμμή» της ανάπτυξης και προώθησης τέτοιων προγραμμάτων. Τα πανεπιστήμια αυτά αξιοποιούν τα οφέλη της καλύτερης πρόσβασης σε χρηματοδότηση και σε διδακτικό/ερευνητικό προσωπικό και προσφέρουν τέτοια προγράμματα (συχνά σε συνδυασμό με μερική φοίτηση στην Ελλάδα, προσελκύοντας υψηλή ποιότητα φοιτητών).

Σύμφωνα με την έρευνα για τον συγκεκριμένο τομέα η ευκαιρία για την Ελλάδα εντοπίζεται στη θέσπιση παγκόσμιας εμβέλειας προγράμματος, στην πρόβλεψη για προγράμματα σπουδών σε εναλλακτικές γλώσσες (π.χ. αγγλικά, κινεζικά), στη δημιουργία και ενδυνάμωση των δεσμών με διεθνώς αναγνωρισμένα πανεπιστημιακά ιδρύματα και στην επιτυχή προώθηση των προγραμμάτων, ως τμήματα μιας συνολικής τουριστικής στρατηγικής.

Read More

ΑΝ ΜΑΣ ΔΩΣΟΥΝ ΤΑ ΚΑΤΟΧΙΚΑ ΔΕΝ ΧΡΩΣΤΑΜΕ ΠΟΥΘΕΝΑ

Αν οι Γερμανοί μας δώσουν τελικά τις πολεμικές αποζημιώσεις τότε η Ελλάδα ξεχρεώνει και διώχνει τους Τροικανούς μια για πάντα.

Ενόψει της απόφασης του Δικαστηρίου της Χάγης, το Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα έχει αναρτήσει στην ιστοσελίδα www.greece.org/blogs/wwii/ κείμενο – αίτημα προς τη γερμανική κυβέρνηση «να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της προς την Ελλάδα πληρώνοντας το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο και πολεμικές επανορθώσεις ανάλογες των υλικών ζημιών, των εγκλημάτων και των λεηλασιών, που διέπραξαν οι κατακτητές», καλώντας σε υπογραφή του.



Διαβάστε αναλυτικά το κείμενο:

«Τον Οκτώβριο του 1940, η Ελλάδα υποχρεώθηκε να μπει στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμομε την απρόκλητη εισβολή των στρατευμάτων του Μουσολίνι στην Ήπειρο. Ο Χίτλερ, για να σώσει τον Μουσολίνι από μία ταπεινωτική ήττα, εισέβαλε στην Ελλάδα τον Απρίλιο του 1941.

Η Ελλάδα λεηλατήθηκε και ερειπώθηκε από τους Γερμανούς όσο καμία άλλη χώρα κάτω από την κατοχή τους. Σύμφωνα με τον Διεθνή Ερυθρό Σταυρό, τουλάχιστον 300.000 Έλληνες πέθαναν από την πείνα-άμεσο αποτέλεσμα της Γερμανικής λεηλασίας. Ο Μουσολίνι παραπονέθηκε στον Υπουργό του των Εξωτερικών, Κόμη Τσιάνο, «Οι Γερμανοί έχουν αρπάξει από τους Έλληνες ακόμη και τα κορδόνια των παπουτσιών τους».

Η Γερμανία και η Ιταλία επέβαλαν στην Ελλάδα όχι μόνο υπέρογκες δαπάνες κατοχής, αλλά και ένα αναγκαστικό δάνειο (κατοχικό δάνειο) ύψους 3,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων.

Ο ίδιος ο Χίτλερ είχε αναγνωρίσει την υποχρέωση της Γερμανίας να πληρώσει αυτό το χρέοςκαι είχε δώσει οδηγίες να αρχίσει η διαδικασία πληρωμής του.

Μετά το τέλος του πολέμου, η Συνδιάσκεψη των Παρισίων επιδίκασε στην Ελλάδα 7,1 δισεκατομμύρια δολάρια για πολεμικές επανορθώσεις έναντι της Ελληνικής απαίτησης 14,0 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Η Ιταλία πλήρωσε στην Ελλάδα το μερίδιο της από το κατοχικό δάνειο.

Η Ιταλία και η Βουλγαρία πλήρωσαν πολεμικές επανορθώσεις στην Ελλάδα,και η Γερμανία πλήρωσε πολεμικές επανορθώσεις στην Πολωνία το 1956 και στην Γιουγκοσλαβία το 1971.

Η Ελλάδα απαίτησε από την Γερμανία την πληρωμή του κατοχικού δανείου το 1945, 1946, 1947, 1964, 1965, 1966, 1974, 1987, και το 1995.

Παρά ταύτα Γερμανία αρνείται συστηματικά να πληρώσει στην Ελλάδα τις υποχρεώσεις της που απορρέουν από το κατοχικό δάνειο και τις πολεμικές επανορθώσεις.

Το 1964, ο Γερμανός Καγκελάριος Erhard υποσχέθηκε την πληρωμή του δανείου μετά τηνενοποίηση της Γερμανίας, που πραγματοποιήθηκε το 1990. Ενδεικτικό της σημερινής αξίας των Γερμανικών υποχρεώσεων προς στην Ελλάδα είναι το ακόλουθο: εάν χρησιμοποιηθεί σαν τόκοςο μέσος τόκος των Κρατικών Ομολόγων των ΗΠΑ από το 1944 μέχρι το 2010, που είναι περίπου6%, η σημερινή αξία του κατοχικού δανείου ανέρχεται στα 163,8 δισεκατομμύρια δολάρια και αυτή των πολεμικών επανορθώσεων στα 332 δισεκατομμύρια δολάρια.

Στις 2 Ιουλίου 2011, ο Γάλλος οικονομολόγος και σύμβουλος της Γαλλικής κυβέρνησης Jacques Delpla δήλωσε ότι οι οφειλές της Γερμανίας στην Ελλάδα για το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ανέρχονται σε 575 δισεκατομμύρια δολάρια (Les Echos, Saturday, July 2, 2011).

Ο Γερμανός ιστορικός οικονομολογίας Dr. AlbrechtRitschl συνέστησε στην Γερμανία να ακολουθήσει μία περισσότερο μετριοπαθή πολιτική στην ευρωκρίση του 2008-2011, διότι ενδέχεται να βρεθεί αντιμέτωπη δικαιολογημένων απαιτήσεων για πολεμικές επανορθώσεις του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου (Der Spiegel, June 21, 2011,uardian.co.uk, June 21, 2011).

Οι Γερμανοί δεν άρπαξαν από τούς Έλληνες μόνο «ακόμη και τα κορδόνια των παπουτσιών τους». Στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο η Ελλάδα έχασε 13% του πληθυσμού της. Ένα μέρος αυτού του πληθυσμού χάθηκε στην μάχη, αλλά το μεγαλύτερο ποσοστό χάθηκε από την πείνα και τα εγκλήματα πολέμου των Γερμανών.

Οι Γερμανοί δολοφόνησαν τούς κατοίκους 89 Ελληνικών πόλεων και χωριών, έκαψαν περισσότερα από 1700 χωριά και εκτέλεσαν πολλούς από τους κατοίκους αυτών των χωριών. Μετέτρεψαν την χώρα σε ερείπια, και λεηλάτησαν τους αρχαιολογικούς της θησαυρούς.

Ζητούμε από την Γερμανική Κυβέρνηση να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της προς την Ελλάδα, πού εκκρεμούν για πολλές δεκαετίες, πληρώνοντας το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο, και πολεμικές επανορθώσεις ανάλογες των υλικών ζημιών, των εγκλημάτων και των λεηλασιών που διέπραξε η πολεμική μηχανή των Γερμανών».

Read More

Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΜΑΣ ΕΣΤΕΙΛΑΝ ΕΝΑ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΟΛΟΙ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΟΥΝ ΚΑΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΑΣ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ, ΤΙ ΝΟΜΙΖΕΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.
Αγαπητοί συνέλληνες,

Έχοντας θέσει ως καταληκτική ημερομηνία την 05^η Φεβρουαρίου 2012 για την οποιαδήποτε συμμετοχή σας στην εκ μέρους μας έγερση ΑΓΩΓΗΣ κατά των ανθελλήνων πολιτικών που δρούν ως στρατεύματα κατοχής στα σπλάχνα του Έθνους και αναμένοντας την συμμετοχή όσων πραγματικά ενδιαφέρονται για την ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ, της Ελευθερίας μας, της αξιοπρέπειάς μας, των οικογενειών μας, των περιουσιών μας και προπαντός του μέλλοντος των παιδιών μας στα οποία θα δώσουμε λόγο των πράξεών μας, σας καλώ να αντιδράσουμε ΑΜΕΣΑ κατά του επερχόμενου Αρμαγεδδώνα.
Οδηγώντας, οι οδαλίσκες των τοκογλύφων, τους Έλληνες στην απόγνωση, ξεχνούν το παράδειγμα της γάτας που, όταν την στριμώχνεις, ορμάει να σου βγάλει τα μάτια. Ας ορμήσουμε λοιπόν καταπάνω τους «να τους βγάλουμε τα μάτια» και ας εφαρμόσουμε την τακτική του πολέμου κατακαίγοντας κάθε πηγή πλουτισμού των τοκογλύφων και να μην περιμένουμε να ζήσουμε τον εφιάλτη του να δούμε στον Ιερό βράχο της Ακροπόλεως να κυματίζουν οι σημαίες της «The Trilateral Commission» Τριμερούς Επιτροπής, της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ (Bilderberg), των Ιλλουμινάτι και της Νέας Τάξης υπό τα κρωξίματα του όχλου των ανθρωποειδών των Rothschilds of London, Lazar Brothers of Paris, Israel Moses Seif of Italy, Warburg Bros of Hamburg, Lehman Brothers of New York, Kuhn Loeb of New York, Chase Manhattan of New York(Morgan), Goldman Sachs of New York, που «συμπτωματικά», αυτοί οι οικονομικοί δολοφόνοι, είναι όλοι τους Εβραίοι στην καταγωγή, να ψέλνουν εν χορώ τον επικήδειο του Έθνους μας.

Ο «γιός του αγωγιάτη», ο Δημήτρης Τσοβόλας δήλωνε την 06η Σεπτεμβρίου 1995 το «Πωλείται η Ελλάς». Η διαφορά είναι στο χρόνο του ρήματος κι οι «αδιαπραγμάτευτοι» πωλητές αυτής της συμμορίας μας καλούν να ζήσουμε κάτω από τον σωρό των ερειπίων της ζωής μας, αν αυτή την λένε ζωή.

Αδιαφορώντας διά τις πολιτικές σας πεποιθήσεις αλλά βέβαιοι όντες γιά το ενδιαφέρον σας περί της ιστορικής συνέχειας του Έθνους μας, παρακαλούμε να έχουμε την οιανδήποτε, κατά την κρίση σας, συμμετοχή στην προσπάθειά μας αυτή.

Ο ΚΑΙΡΟΣ ΤΩΝ ΛΟΓΩΝ ΕΧΕΙ ΠΛΕΟΝ ΠΑΡΕΛΘΕΙ. ΤΩΡΑ ΜΟΝΟΝ ΟΙ ΠΡΑΞΕΙΣ ΕΧΟΥΝ ΣΗΜΑΣΙΑ. Φέρνοντας στην μνήμη μας τα λόγια του ΙΩΝΑ ΔΡΑΓΟΥΜΗ «Δεν θέλω να πεθάνει το Έθνος μου, το Έθνος αυτό, που τόσα έκαμε στην ζωή του, το έξυπνο, το τόσο ανθρώπινο. Για να το φυλάξω από τον θάνατο πρέπει τώρα να το κάμω πεισματάρικο στην ΕΘΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ, στον ΕΘΝΙΣΜΟ, ας είναι και υπερβολικό το αίσθημα που θέλω να δώσω στους Έλληνες. Μόνον έτσι θα ζήσει το ΕΘΝΟΣ. Σε όποιους με κατηγορούν ή με περιγελούν, γιατί τους κεντρώ το Εθνικό τους αίσθημα και τους μιλώ αποκλειστικά, θα λέγω: Λοιπόν θέλετε να πεθάνει το Έθνος σας; Αν το θέλετε, πέστε το καθαρά, μην κρυβόσαστε.» Η λύση είναι μία: ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΩΡΑ!!! ΤΩΡΑ, ΜΕ ΝΥΧΙΑ ΚΑΙ ΜΕ ΔΟΝΤΙΑ!!!

Σας Χαιρετώ

Οδυσσέας Τηλιγάδας

Ευριπίδου 57 – Τ.Κ.: 10554 Αθήνα

Τηλ: 210 3241961 Κιν: 6973519579

Τηλεομοιότυπο-[Fax]: 210 3244163

e-mail: elas@otenet.gr

ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΠΡΟΩΘΕΙΣΤΕ ΤΟ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΠΟΡΕΙΤΕ.

Read More

Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΝ ΘΕΛΕΙ ΜΑΣ ΤΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΟΛΑ

Συνέντευξη του Albrecht Ritschl (LSE) στο SPIEGEL ONLINE

Γερμανός καθηγητής Ιστορίας-Οικονομίας.

Spiegel: Κύριε Ritschl, η Γερμανική κυβέρνηση ενεργεί με ακαμψία στο θέμα της Ελλάδας, στη λογική «λεφτά θα πάρετε μόνο αν κάνετε ό,τι σας λέμε». Κρίνετε δίκαιη αυτή τη συμπεριφορά;

Ritschl: Όχι, είναι απολύτως αδικαιολόγητη. Η Γερμανία έζησε τις μεγαλύτερες χρεοκοπίες της νεότερης ιστορίας. Την σημερινή οικονομική ανεξαρτησία της και το ρόλο του «Δασκάλου της Ευρώπης» η Γερμανία τα χρωστάει στις ΗΠΑ, οι οποίες μετά τον Α΄ αλλά και τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο παραιτήθηκαν από το δικαίωμά τους για τεράστια χρηματικά ποσά. Αυτό το ξεχνούν όλοι.

Spiegel: Θα μας πείτε τι ακριβώς συνέβη τότε;

Ritschl: Η δημοκρατία της Βαϊμάρης κατόρθωσε να επιζήσει από το 1924 μέχρι το 1929 αποκλειστικά με δανεικά. Μάλιστα για τις αποζημιώσεις του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου δανείστηκε από τις ΗΠΑ. Επρόκειτο για μια «δανειακή Πυραμίδα», η οποία κατέρρευσε με την κρίση του 1931. Τα χρήματα των δανείων των ΗΠΑ είχαν εξαφανιστεί, η ζημιά για τις ΗΠΑ ήταν τεράστια, οι συνέπειες για την παγκόσμια οικονομία καταστροφικές. Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο οι ΗΠΑ φρόντισαν να μην θέσει κανείς από τους συμμάχους αξιώσεις για αποζημίωση. Εκτός από μερικές εξαιρέσεις, ματαιώθηκαν όλες οι αξιώσεις μέχρι μια μελλοντική επανένωση της Ανατολικής με τη Δυτική Γερμανία. Αυτό ήταν πολύ ζωτικό για την Γερμανία. Στην ουσία πάνω σε αυτό στηρίχθηκε το περίφημο γερμανικό μεταπολεμικό θαύμα! Παράλληλα όμως, τα θύματα της γερμανικής κατοχής όπως οι Έλληνες, ήταν αναγκασμένα να αποποιηθούν τα δικαιώματα τους για αποζημίωση.

Spiegel: Πόσο μεγάλα ήταν τότε τα ποσά από τις γερμανικές χρεοκοπίες;

Ritschl: Με βάση την οικονομική επιφάνεια που είχαν οι ΗΠΑ κατά την εποχή εκείνη, αναλογικά τα γερμανικά χρέη της δεκαετίας του ‘30 ισοδυναμούν με το κόστος της κρίσης του 2008. Αν τα συγκρίνουμε λοιπόν με τα ελληνικά χρέη, τότε, πιστέψτε, με τα χρέη της Ελλάδας είναι μηδαμινά. Σε σχέση με την οικονομική επιφάνεια της χώρας, η Γερμανία είναι ο μεγαλύτερος αμαρτωλός του 20ου αιώνα και ίσως της νεότερης οικονομικής ιστορίας.

Spiegel: Πόσες φορές έχει χρεοκοπήσει η Γερμανία;

Ritschl: Εξαρτάται πως το υπολογίζει κανείς. Τον τελευταίο αιώνα τουλάχιστον τρεις φορές. Μετά την τελευταία στάση πληρωμών στη δεκαετία του ‘30, ανακουφίστηκε η Γερμανία από τις ΗΠΑ με το γνωστό πλέον haircut, σαν να μετατρέπεις ένα afro look σε φαλάκρα. Από τότε κρατάει η χώρα την οικονομική λάμψη της. Στο ίδιο διάστημα όμως οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι δούλευαν σαν τα σκυλιά για να σηκώσουν κεφάλι από τις καταστροφές του πολέμου και τη γερμανική κατοχή. Κι ακόμη το 1990 είχαμε επίσης μια στάση πληρωμών.

Spiegel: Είστε βέβαιος;

Ritschl: Φυσικά! Ήταν όταν ο τότε καγκελάριος Kohl αρνήθηκε να υλοποιήσει τη Συμφωνία του Λονδίνου, του 1953. Η συμφωνία έλεγε ότι οι γερμανικές πολεμικές αποζημιώσεις στην περίπτωση της επανένωσης των δύο Γερμανιών, θα πρέπει να τεθούν υπό επαναδιαπραγμάτευση. Η Γερμανία όμως πλήρωσε ελαχιστότατες αποζημιώσεις μετά το 1990, ούτε τα αναγκαστικά δάνεια που είχε συνάψει, ούτε τα έξοδα κατοχής. Η Ελλάδα είναι ένα από τα κράτη, που δεν πήραν δεκάρα. Μην κρυβόμαστε! Η Γερμανία στον 20ο αιώνα άρχισε δυο πολέμους, ο δεύτερος μάλιστα ήταν πόλεμος αφανισμού και εξολόθρευσης. Στη συνέχεια οι εχθροί της αποποιήθηκαν το δικαίωμά τους εν μέρει ή και καθολικά για αποζημιώσεις. Το περίφημο «γερμανικό θαύμα» συντελέστηκε πάνω στις πλάτες άλλων Ευρωπαίων. Αυτό δεν το ξεχνούν οι Έλληνες.

Spiegel: Αυτή τη στιγμή συζητιέται η διάσωση της Ελλάδας μέσω μιας παράτασης του χρόνου πληρωμής των κρατικών ομολόγων, δηλαδή μιας ελεγχόμενης αναπροσαρμογής των χρεών. Μπορούμε εδώ να μιλάμε για επαπειλούμενη χρεοκοπία;

Ritschl: Βεβαίως! Ακόμη κι αν ένα κράτος δεν είναι εντελώς ανίκανο να ικανοποιήσει τους πιστωτές του, μπορεί να είναι υπό χρεοκοπία. Όπως και στην περίπτωση της Γερμανίας τη δεκαετία του ’50. Είναι ψευδαίσθηση να πιστεύουμε ότι η Ελλάδα θα μπορέσει μόνη της να πληρώσει τα χρέη. Άρα είναι εξ ορισμού χρεοκοπημένη. Επιτέλους θα πρέπει να καθοριστεί, ποια χρηματικά ποσά είναι έτοιμοι οι πιστωτές να θυσιάσουν.

Spiegel: Ναι, αλλά το κράτος που πληρώνει τα περισσότερα είναι η Γερμανία.

Ritschl: Νομίζω πως έτσι θα πρέπει να γίνει. Έχουμε υπάρξει στο παρελθόν υπερβολικά ανέμελοι. Η βιομηχανική μας παραγωγή κέρδισε πολλά από τις υπέρογκες εξαγωγές. Οι ανθελληνικές θέσεις που προβάλλουν τα γερμανικά ΜΜΕ είναι πολύ επικίνδυνες. Μην ξεχνάτε ότι ζούμε μέσα σε ένα γυάλινο σπίτι: Το οικονομικό μας θαύμα έγινε δυνατό αποκλειστικά και μόνο επειδή δεν αναγκαστήκαμε να πληρώσουμε αποζημιώσεις. Οι Έλληνες γνωρίζουν πολύ καλά την εχθρική στάση των γερμανικών ΜΜΕ. Αν η διάθεση των Ελλήνων γίνει πιο επιθετική, μπορεί να αναβιώσουν οι παλιές διεκδικήσεις! Αν αρχίσει η Ελλάδα και αν ποτέ αναγκαστεί η Γερμανία να πληρώσει, τότε θα μας τα πάρουν όλα.

Spiegel: Τι προτείνετε δηλαδή να κάνουμε στο θέμα της Ελλάδας;

Ritschl: Θα έπρεπε να είμαστε ευγνώμονες και να εξυγιάνουμε την Ελλάδα με τα λεφτά μας. Αν εμείς συνεχίζουμε το παιγνίδι των ΜΜΕ, παριστάνοντας τον χοντρό Εμίλ, που καπνίζει το πούρο του και αρνείται να πληρώσει, ίσως κάποιοι μας στείλουν τους παλιούς λογαριασμούς. Οι χρεοκοπίες της Γερμανίας τα περασμένα χρόνια δείχνουν τη λύση: πρέπει τώρα να συμφωνηθεί μια μείωση του χρέους. Όποιος δάνεισε λεφτά στην Ελλάδα, πρέπει να χάσει ένα μεγάλο μέρος τους! Ξέρω πως αυτό θα ήταν καταστροφικό για τις τράπεζες, γι’ αυτό και είναι απαραίτητο ένα πρόγραμμα βοήθειας. Δυστυχώς, η λύση αυτή είναι ακριβή για τη Γερμανία, αλλά πρέπει να καταλάβουμε ότι τελικά θα πρέπει να πληρώσουμε. Μόνο έτσι θα είχε και η Ελλάδα μια ευκαιρία για μια νέα αρχή.

Albrecht Ritschl, 51, is a professor of economic history at the London School of Economics. Born in Munich, he previously taught as a professor at the University Pompeu Fabra in Barcelona, the University of Zürich and Berlin's Humboldt University.

Read More