ΕΛΛΑΔΑ

ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΟΙ ΤΑΦΟΙ ΤΗΣ ΡΩΞΑΝΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ Δ;

Μπροστά σε μια μεγάλη αρχαιολογική ανακάλυψη πιθανόν να βρίσκονται τα συνεργεία της ΚΗ’ Εφορείας Κλασσικών Αρχαιοτήτων Σερρών..... Μετά από έρευνες ετών και αξιοποιώντας την ιστοριογραφία και τις προφορικές παραδόσεις της περιοχής, οι αρχαιολόγοι κατέληξαν σε μία «τούμπα» σε αγροτική περιοχή του Δήμου Αμφίπολης.

ΟΔΗΓΟΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ

Πολλοί φίλοι και φίλες μου έχουν ζητήσει να γράψω ένα αρθρο με "Οδηγίες Επιβίωσης",γιατί μπορεί σύντομα να αντιμετωπίσουμε δύσκολες καταστάσεις που να οφείλονται σε διάφορους λόγους,όπως πτώχευση και στάση πληρωμών,περίεργα και πρωτόγνωρα γεωφυσικά φαινόμενα και εγώ δεν ξέρω τι άλλο.

ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ 16/10/1912

Το έργο της απελευθέρωσης της Κατερίνης ανατέθηκε στην 7η Μεραρχία του Στρατού Θεσσαλονίκης, που είχε διοικητή το Συνταγματάρχη (ΠΒ) Κλεομένη Κλεομένους. Στις.. 15 Οκτωβρίου 1912 εκδόθηκε η Διαταγή των Επιχειρήσεων.

ΠΛΑΝΗΤΕΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ

Οι πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος είναι 8. Ερμής, Αφροδίτη, Γη, Άρης, Δίας, Κρόνος, Ουρανός και Ποσειδώνας. Και έχουνε όλοι αρχαία ελληνικά ονόματα προς τιμήν των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων που θεμελίωσαν την αστρονομία. Ας γνωρίσουμε λοιπόν τα μυθικά πρόσωπα των οποίων τα ονόματα πήραν οι πλανήτες.

Η ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ

Αν καλούσαμε στις μέρες μας σ’ ένα γεύμα κάποιους αρχαίους Έλληνες όπως τον... Ηρόδοτο, τον Ηρακλή ή τον Αριστοφάνη..

Τρίτη 18 Οκτωβρίου 2011

ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΘΑΣΟΥ


Οι Νεότουρκοι, μετά την προκήρυξη του τουρκικού συντάγματος, και όταν αντιβασιλιάς της Αιγύπτου ήταν ο Αμπάς Χιλμί πασάς, αφαίρεσαν όλα τα προνόμια που είχαν δοθεί στο νησί από τον Μωχάμετ Άλι. Η Θάσος περέμεινε κάτω από την εξουσία του Αμπάς Χιλμί μέχρι τους Βαλκανικούς Πολέμους και στη συνέχεια ελευθερώθηκε από τον ελληνικό στρατό και στόλο (Οκτώβριος 1912).

Από τότε αποτελούσε μέρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, όπως προέκυψε από τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου. Όσο οι Τούρκοι κατείχαν ξανά την Ελλάδα (1902-1912), οι δάσκαλοι, οι ιερείς και οι συγγραφείς καλλιέργησαν την εθνική συνείδηση του λαού. Έτσι, ο Σεπτέμβριος του 1912 βρήκε τον ελληνικό λαό πατριωτικά, ψυχολογικά και πνευματικά έτοιμο να πολεμήσει μαζί με τους Σέρβους και τους Βούλγαρους για να αποτινάξουν τον τουρκικό ζυγό από τα νησιά και τα εδάφη γύρω από το όρος Όλυμπος.


Τον Ιούνιο του 1912, οι Βούλγαροι επιτέθηκαν στους Σέρβους στη Γευγελή και στους Έλληνες στις απελευθερωμένες περιοχές, γεγονός που αποτέλεσε την έναρξη του 2ου Βαλκανικού Πολέμου. Την ίδια εποχή άρχισε να δραστηριοποιείται ο ελληνικός στόλος στο Αιγαίο, κάτι που οδήγησε το ναύαρχο Κουντουριώτη να υπογράψει τον Οκτώβριο του 1912 την προκήρυξη. Στις 18 του ίδιου μήνα η «λόγχη» και η «καταιγίδα» του στόλου μαζί με το μεταγωγικό πλοίο «Πύλος» κατέλαβαν τη Θάσο. Μετά την απελευθέρωση της Θάσου, ο Κωνσταντίνος Μελάς, ο αδερφός του διάσημου μακεδονομάχου Παύλου Μελά, διορίζεται ως προσωρινός κυβερνήτης. Σε ένα γράμμα του προς την Πηνελόπη Δέλτα, αναφέρει τη Θάσο ως το ομορφότερο ελληνικό νησί, έναν αληθινό παράδεισο με γνήσιους Έλληνες, ακλόνητους πατριώτες και ευαίσθητο λαό.

Αμέσως μετά την απελευθέρωση της Θάσου, εστάλη στην περιοχή ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών Γεώργιος Σωτηριάδης, ο πρώτος έφορος των αρχαίων και χριστιανικών μνημείων του νησιού.

Όσον αφορά την περίοδο μεταξύ 1920-1940, τα πιο σημαντικά γεγονότα του νησιού ήταν η άφιξη των προσφύγων της Μικράς Ασίας και της Θράκης μετά την καταστροφή του 1922, και η απαλλοτρίωση της ακίνητης περιουσίας των μοναστηριών του Αγίου Όρους, η οποία μοιράστηκε με τους κατοίκους του νησιού, έπειτα από πρωτοβουλία του ιδιωτικού μέλους Αυγούστου Θεολογίτη.

AΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΕΔΕΣΣΑΣ 18/10/1912


Στις 11 το πρωί της 18ης Οκτωβρίου 1912 γίνεται η επίσημη παράδοση της πόλης από τον Τούρκο δήμαρχο Αλή Ριζά, ο οποίος σύμφωνα με την παράδοση ήταν απόγονος του κελ Πέτρου που προδοτικά είχε παραδώσει τη βυζαντινή Έδεσσα στους Τούρκους πριν 530 χρόνια περίπου.

Η απελευθέρωση της Έδεσσας υπήρξε αποτέλεσμα της προέλασης του ελληνικού στρατού κατά τη διάρκεια του Α΄ Βαλκανικού πολέμου και έθεσε τέρμα στη μακρόχρονη υποδούλωσή της στην Οθωμανική κυριαρχία, η οποία κράτησε πάνω από πεντακόσια χρόνια.. Η επιβίωση του ελληνικού στοιχείου κατά τη διάρκεια της μακραίωνης αυτής δουλείας ήταν αξιοθαύμαστη δεδομένου ότι οι χριστιανοί Έλληνες όχι μόνο δεν αφομοιώθηκαν παρόλη τη μαύρη σκλαβιά και την εγκατάσταση πολλών μουσουλμάνων Τούρκων στην περιοχή αλλά αναπτύχθηκαν τόσο πνευματικά όσο και οικονομικά.


Τελευταίος κρίκος στην αλυσίδα της μακραίωνης αυτής υποδούλωσης υπήρξε ο Μακεδονικός αγώνας η συμβολή του οποίου ήταν ιδιαίτερα σημαντική στη νικηφόρα έκβαση των βαλκανικών πολέμων. Οι Βούλγαροι κομιτατζήδες με σύνθημά τους την αυτονόμηση της περιοχής της Μακεδονίας παρουσιάστηκαν ως αυτόκλητοι προστάτες των καταπιεζόμενων χριστιανικών πληθυσμών.

Όταν διαπίστωσαν ότι δεν μπορούσαν να αλλάξουν το φρόνημα των Ελλήνων κατοίκων της Μακεδονίας με αναίμακτα προπαγανδιστικά μέσα, εξαπέλυσαν ένα κύμα τρομοκρατικών επιθέσεων επιδιώκοντας το βίαιο προσηλυτισμό τους. Απώτερος σκοπός ήταν η εθνολογική αλλοίωση της ελληνικότητας της Μακεδονίας και ο αφανισμός του ελληνικού στοιχείου με τους διωγμούς, τις δολοφονίες, τις σφαγές.

Ενδεικτική της κατάστασης στην περιοχή μας ήταν μια επιστολή του μητροπολίτη Έδεσσας Στέφανου Δανιηλίδη προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη στις 15-9-1904, όπου γράφει μεταξύ άλλων: «οι λησταντάρται(εννοώντας τους κομιτατζήδες) αμείλικτον διωγμόν εκίνησαν εναντίον των χριστιανών της επαρχίας μου και των τριών τμημάτων αυτής, ελευθέρως και ανενοχλήτως πλέον … περιέρχονται εις τα χωρία και εξαναγκάζουσι τους χωρικούς δι απειλών, αικισμών, δολοφονιών και λοιπών φρικαλεοτήτων να εκδιώξουσι τους διδασκάλους και τους ιερείς των και να ασπασθώσι το σχίσμα…».

Η Έδεσσα υπήρξε από τις πρώτες πόλεις όπου συγκροτήθηκε Επιτροπή αμύνης κατά της βουλγαρικής προπαγάνδας και των κομιτατζήδων και για να υποστηρίζει και να συνεργάζεται στενά με τα ελληνικά ανταρτικά σώματα. Πρόεδρος ο γιατρός Δημήτριος Ρίζος και μέλη ο Αθανάσιος Φράγκος, ο Ιωάννης Χατζηνίκος, ο Αρχιερατικός επίτροπος Παπασιβένας Ιωάννης. Στενοί συνεργάτες υπήρξαν πολλοί άλλοι επώνυμοι και ανώνυμοι Εδεσσαίοι, η προσφορά των οποίων ήταν ανεκτίμητη.

Ο αρχηγός και η ψυχή του αγώνα στην Έδεσσα και στην ευρύτερη περιοχή της ήταν ο υπολοχαγός Κων/νος Μαζαράκης ή καπετάν Ακρίτας.

Με τον Μακεδονικό αγώνα οι ελληνόφωνοι και σλαβόφωνοι ελληνικοί πληθυσμοί της Έδεσσας και ολόκληρης της Μακεδονίας, κληρικοί και λαϊκοί, ανακτούν το θάρρος τους και την αυτοπεποίθησή τους που τα είχαν απολέσει τα δύσκολα χρόνια της βουλγαρικής τρομοκρατίας και προσφέρουν τα μέγιστα.

Η επικοινωνία του ελληνισμού της Μακεδονίας με τους Έλληνες της υπόλοιπης Ελλάδας δημιουργεί στενότερους δεσμούς αλληλεγγύης μεταξύ τους. Το ηθικό και το εθνικό φρόνημα των κατοίκων της περιοχής εξυψώνεται σε μεγάλο βαθμό.

Κατά το διάστημα αυτό τα στελέχη του ελληνικού στρατού, τα οποία υπηρετούν ως αρχηγοί ανταρτικών σωμάτων, ως εκπαιδευτές, πράκτορες και διαφωτιστές του ελληνικού πληθυσμού της Μακεδονίας αποκτούν εμπειρίες και γνώσεις για την περιοχή, οι οποίες θα εξαργυρωθούν στους νικηφόρους Βαλκανικούς πολέμους. Η Ελλάδα μέσα από το Μακεδονικό αγώνα βγαίνει ανανεωμένη και γεμάτη αυτοπεποίθηση έτοιμη να καθορίσει στα πεδία των μαχών το μελλοντικό καθεστώς της Μακεδονίας. Ο αγώνας αυτός είχε δώσει τότε στην πατρίδα μας το δικαίωμα όχι μονάχα να επικαλείται την ελληνικότητα της Μακεδονίας στα διάφορα συνέδρια, αλλά και να πραγματοποιήσει το μεγάλο όνειρο της φυλής με τους νικηφόρους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-13.

Πιο συγκεκριμένα στις 5 Οκτωβρίου 1912 η Ελλάδα κηρύττει τον πόλεμο κατά της Τουρκίας. Ο Ελληνικός στρατός μετά τη νίκη του στη μάχη του Σαρανταπόρου στις 9 και 10 Οκτωβρίου, προελαύνει ορμητικά στην πεδιάδα της κεντρικής Μακεδονίας και απελευθερώνει διαδοχικά τη Βέροια και τη Νάουσα. Καθώς τα νέα φτάνουν στην Έδεσσα, ανάμεικτα συναισθήματα δημιουργούνται στους κατοίκους της πόλης μας. Oι μεν Έλληνες περιμένουν με ανυπομονησία τον Ελληνικό στρατό και ανταλλάσσουν μεταξύ τους την ευχή «Χριστός Ανέστη», ενώ οι Τούρκοι αισθάνονται αγωνία για τη ζωή και τις περιουσίες τους μιας και ο τουρκικός στρατός εγκατέλειψε την πόλη και κατευθύνθηκε προς την πεδιάδα των Γιαννιτσών για να δώσει την αποφασιστική μάχη του πολέμου στις 19-20 Οκτωβρίου 1912.

Στην Έδεσσα απομένουν μόνο λίγοι άνδρες της τουρκικής εθνοφρουράς, ο φρούραρχος της πόλης Ταγματάρχης Ρασίτ μπέης, ο καϊμακάμης Γκαλίπ μπέης και δήμαρχος της πόλης Αλή Ριζά. Οι Τούρκοι αξιωματούχοι λίγες μέρες πριν την απελευθέρωση της Έδεσσας ενεργώντας προληπτικά, συνέλαβαν ως ομήρους επιφανείς Εδεσσαίους που είχαν αναπτύξει αξιόλογη δράση στη διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα και τους μετέφεραν στη Θεσσαλονίκη, στις φυλακές Επταπυργίου μαζί με ομήρους από άλλες περιοχές.

Όταν πλέον συνειδητοποιούν ότι είναι αναπόφευκτη σε λίγες μέρες η επικράτηση του ελληνικού στρατού στην περιοχή, συγκαλούν σύσκεψη στο σπίτι του φρούραρχου Ρασίτ μπέη για να καθορίσουν τις μετέπειτα ενέργειές τους. Να προβάλλουν δηλαδή αντίσταση στον ελληνικό στρατό ή να παραδώσουν την πόλη αμαχητί. Τελικά υπερισχύει η δεύτερη γνώμη και αποφασίζεται να μεταβεί στην Ιερά Μητρόπολη Έδεσσας ο Τούρκος διευθυντής του ιεροδιδασκαλείου για να προετοιμάσει τη συνεννόηση με τους Έλληνες της πόλης.

Την επόμενη μέρα συγκεντρώνονται στην Ιερά Μητρόπολη οι τουρκικές αρχές, ο Μητροπολίτης Κωνστάντιος και οι Δημογέροντες, όπου οι Τούρκοι ζητούν την προστασία τους στην περίπτωση που θα καταληφθεί η πόλη από τον Ελληνικό στρατό.

Στις 15 Οκτωβρίου παραιτούνται οι Τουρκικές αρχές και αναλαμβάνουν τη φρούρηση της Έδεσσας οι Έλληνες κάτοικοί της. Στις 16 Οκτωβρίου ο δήμαρχος Αλή Ριζά πηγαίνει στις φυλακές της πόλης, αποφυλακίζει τους κρατούμενους και ο Γκαλίπ μπέης εγκαθίσταται στο κτίριο της Μητρόπολης όχι τόσο για να προστατευθεί από τους χριστιανούς, αλλά για να αποφύγει τη οργή όσων από τους Τούρκους είχαν την αντίθετη με αυτόν γνώμη για την παράδοση της πόλης.

Το βράδυ της 17ης Οκτωβρίου η έκτη ημιλαρχία υπό τον ανθυπίλαρχο Αργύριο Σταυρόπουλο εξορμά από τη Βέροια και καταλαμβάνει το σιδηροδρομικό σταθμό Σκύδρας.

Την επόμενη μέρα, Πέμπτη 18 Οκτωβρίου 1912, γιορτή του Αγίου Λουκά, πολιούχου από τότε της πόλης μας, τρεις στρατιώτες ως προμετωπίδα του προελαύνοντος ελληνικού στρατού, ο Βρασίδας Λαγωνίκος, ο Νικόλαος Αγγελής και ο Νικόλαος Λιβανός καταλαμβάνουν το σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης μας αφού συνεπλάκησαν με την εκεί ευρισκόμενη τουρκική φρουρά. Από τους πυροβολισμούς σκοτώθηκαν ο ιερέας του χωριού Σωτήρα, ο δεκαπεντάχρονος μαθητής Ψυχογιός και ένας μαθητής του οικοτροφείου. Ήταν οι τελευταίοι νεκροί πριν την απελευθέρωση της πόλης.

Λίγο αργότερα φτάνει στο σταθμό αμαξοστοιχία με ένα λόχο πεζικού του ελληνικού στρατού με επικεφαλής τον αξιωματικό Βασίλειο Γεννηματά, ο οποίος μπαίνει θριαμβευτικά στην Έδεσσα. Την ίδια ώρα από την πόλη έρχεται προς το σταθμό μια πομπή με επικεφαλής το Μητροπολίτη και τους Τούρκους μουφτή, υποδιοικητή και δήμαρχο της Έδεσσας, ο οποίος κρατά λευκή σημαία.

Στις 11 το πρωί της 18ης Οκτωβρίου 1912 γίνεται η επίσημη παράδοση της πόλης από τον Τούρκο δήμαρχο Αλή Ριζά, ο οποίος σύμφωνα με την παράδοση ήταν απόγονος του κελ Πέτρου που προδοτικά είχε παραδώσει τη βυζαντινή Έδεσσα στους Τούρκους πριν 530 χρόνια περίπου.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες απελευθερώθηκε η Έδεσσα. Οι αγώνες και η αυτοθυσία των Εδεσσαίων και των κατοίκων της γύρω περιοχής στις επάλξεις του Μακεδονικού αγώνα καρποφόρησαν. Έγιναν γέφυρα για να περάσει ο Ελληνικός στρατός τον Οκτώβριο του 1912 και να απελευθερώσει τη Μακεδονία μας.

του κ. Πέτρου Σεκερτζή

ΕΚΤΟΣ ΕΥΡΩ


Ο γνωστός Αμερικανός οικονομολόγος-καταστροφολόγος, Νουριέλ Ρουμπινί, μιλώντας σε σεμινάριο που διοργάνωσε... η Evli Bank στο Ελσίνκι, δίνει «40% ή και περισσότερες» πιθανότητες στην Ελλάδα να εγκαταλείψει το ευρώ. Ο καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης και πρόεδρος και συνιδρυτής της εταιρείας συμβούλων Roubini Global Economics, προέβλεψε την έξοδο ενός ή δύο κρατών από το ευρώ εντός της προσεχούς διετίας, αλλά καθησύχασε το ακροατήριό του διαβεβαιώνοντάς το ότι το επόμενο εξάμηνο, δεν θα διαλυθεί η ευρωζώνη. Αναφορικά με τη Σύνοδο Κορυφής των Ευρωπαίων ηγετών στις 23 Οκτωβρίου, ο Αμερικανός οικονομολόγος προβλέπει ότι δεν θα υπάρξει συντονισμένη λύση στην κρίση χρέους, τονίζοντας με έμφαση ότι «οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα απογοητεύσουν τις αγορές».
Αναφερόμενος στον EFSF, ο Ρουμπινί εκτιμά ότι οι διαθέσιμοι πόροι των 440 δισ. ευρώ δεν είναι επαρκείς και μάλιστα προβλέπει ότι σε 2-3 μήνες το Ταμείο θα έχει ξεμείνει από κεφάλαια.


ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΑΜΥΝΤΑΙΟΥ 23/10/1912


Ιερά τα χώματα μας, ιερά και αιματοβαμμένα, βαρύς όμως και ο φόρος της Ελευθερίας.
Ποία τα διαδραματισθέντα ιστορικά γεγονότα, και πώς συνετελέσθη το από αιώνων ποθούμενο;
Τον Οκτώβριο του 1912, στρατός και λαός, άρρηκτα ενωμένοι, κάτω από μια Εθνική Πολιτική ηγεσία με χαλύβδινη πίστη και βούληση και μια άξια Στρατιωτική ηγεσία, ανέλαβαν την μεγάλη εξόρμηση της εκδίωξης των Οθωμανών από εδάφη που ανέκαθεν κατοικούντο από συμπαγείς Ελληνικούς πληθυσμούς. Έγραψαν χρυσές σελίδες δόξας, ηρωισμού και αυτοθυσίας, δίδοντας το δίδαγμα της ομοψυχίας, η οποία όσες φορές υπήρξε, το Έθνος μας μεγαλούργησε.


Ο Ελληνικός στρατός, εκφραστής των δυνατοτήτων και των ηθικών αξιών της μεγαλοσύνης του έθνους, με υψηλό φρόνημα, επέτυχε να μεταφέρει τα σύνορα του μικρού Ελληνικού Κράτους στα εθνικά του Όρια, σε όση έκταση κατέστη τούτο δυνατό, και να απελευθερώσει τους αλύτρωτους αδελφούς οι οποίοι στέναζαν κάτω από τον Τουρκικό ζυγό.

Την 5η Οκτωβρίου άρχισαν οι πολεμικές επιχειρήσεις. Ο Ελληνικός Στρατός εντός δύο μηνών διήνυσε περισσότερα από 500 χιλιόμετρα, συνήψε πολλές και κρίσιμες μάχες και επέτυχε να απελευθερώσει το μεγαλύτερο μέρος της Μακεδονίας μας.

Πρώτος στόχος, η διάσπαση της αμυντικής τοποθεσίας του Σαρανταπόρου η οποία, οργανωθείσα από Γερμανούς Επιτελείς Αξκους, εθεωρείτο από πολλούς απόρθητος. Δύο μόνο ημέρες χρειάστηκαν για να καταρρεύσει ο μύθος αυτός. Μπροστά στην επιθετική ορμή των τσολιάδων μας, πανικόβλητοι οι Τούρκοι εγκατέλειψαν τις θέσεις τους, τον οπλισμό τους, πλήθος εφοδίων και καταδιωκόμενοι συμπτύχθηκαν προς βορράν.

Όταν η Ελληνική Στρατιά διέβη την πόλη της Κοζάνης δημιουργήθηκε θέμα μεταξύ στρατιωτικής και πολιτικής ηγεσίας για την περαιτέρω πορεία των επιχειρήσεων.

Ο Αρχιστράτηγος εξέδωσε διαταγή καταδίωξης του προς βορράν συμπτυσσομένου εχθρού, με το σύνολο περίπου της Στρατιάς, αποβλέποντας στην πλήρη καταστροφή αυτού και την κάμψη της θέλησης της Τουρκικής Κυβέρνησης συνέχισης του πολέμου.

Όμως η εκτίμηση αυτή στην παρούσα χρονική συγκυρία δεν ήταν μονόδρομος, διότι τα Βαλκανικά Κράτη που συμμάχησαν και πολέμησαν κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ήσαν ανταγωνισταί στη διανομή των απελευθερωμένων εδαφών. Συγκεκριμένα, ενώ η Βουλγαρία, με τη Γιουγκοσλαβία είχαν συμφωνήσει για τα εδάφη τα οποία θα κατοχύρωνε εκάστη , απέφυγαν να δεσμευτούν ως προς τα εδάφη που θα περιήρχοντο στην Ελλάδα. Για την ιστορία αναφέρεται ότι η Ελληνική Κυβέρνηση καθυστερούσε να υπογράψει Αμυντική Συνθήκη με τη Βουλγαρία, εξ αιτίας της μη επίλυσης του θέματος διανομής των απελευθερωμένων εδαφών. Τελικά απεφάσισε να υπογράψει , διότι εκτιμήθηκε από την Στρατιωτική ηγεσία ότι η απελευθέρωση της Μακεδονίας, μέχρι της γραμμής των εθνικών μας ορίων προς βορράν δηλ. ΠΕΡΛΕΠΕΣ-ΔΡΑΜΑ, ήταν στις δυνατότητες του αναδιοργανωθέντος Ελληνικού Στρατού.

Μπροστά στον κίνδυνο να καταληφθεί η Θεσσαλονίκη από το Βουλγαρικό Στρατό, το Υπουργείο Εθνικής Αμύνης, διέταξε τη Στρατιά να μετακινηθεί ταχέως προς αυτή. Πράγματι η Στρατιά εστράφη προς τη Θεσ/νίκη αναθέτοντας στην V Μεραρχία να καλύπτει τα νότας της απτήν κατεύθυνση της Κοζάνης και από βορρά.

Η V Μεραρχία, με βάση την παραπάνω αποστολή της, συνέχισε την επιθετική της προσπάθεια. Την 15η Οκτωβρίου κατέλαβε την Πτολεμαΐδα. Την επομένη αντιμετώπισε ισχυρά αντίσταση στο χωριό Περδίκα, την οποία μετά σκληρό αγώνα επέτυχε να ανατρέψει. Ο εχθρός υπεχώρησε προς το Αμύνταιο, αφήνοντας στα χαρακώματα πλήθος υλικών και εφοδίων που είχε εναποθέσει εκεί και από ότι εφαίνετο, ουδέποτε εφαντάζετο ότι τόσο γρήγορα θα τα εγκατέλειπε. Κυριεύτηκαν κατά τη μάχη αυτή πολλά όπλα και πυρομαχικά, τα περισσότερα των οποίων φορτώθηκαν σε 60 βοδάμαξες και απεστάλησαν στην Κοζάνη.

Το πρωί της 18ης Οκτωβρίου η V Μεραρχία, κινήθηκε προς βορράν και τις απογευματινές ώρες εισήλθε στο Αμύνταιο, άνευ αντιστάσεως των Τούρκων, όπου και διανυκτέρευσε.
Στην πόλη μας, φύσηξε αέρας ελευθερίας, οι καμπάνες του Ι.Ν. Αγίου Νικολάου, ανήγγελλαν ασταμάτητα το χαρμόσυνο γεγονός. Οι κάτοικοι του Αμυνταίου, όπως και των γύρω χωριών, μνήμονες της Ελληνικής καταγωγής των και διατηρήσαντες στα βάθη των ψυχών των τα Ελληνοχριστιανικά Ιδεώδη, πανηγύρισαν έντονα την απελευθέρωση τους και ξεχύθηκαν στους δρόμους, υποδεχόμενοι, με άκρατο ενθουσιασμό και αγάπη τους ελευθερωτές.
Ο πρόεδρος της επιτροπής Αμύνης της περιοχής, Αλέξης Χατζής, πατέρας του Θανάση Χατζή, Γεν. Γραμματέα του ΕΑΜ κατά την κατοχή 1941-1944 και πεθερός του Σχη Παπαπέτρου Ιωάννη, συνοδευόμενος από τον Ιερέα Παπαθανάση Χασιώτη, Αρχιερατικό Επίτροπο ,τον Ιατρό Μιχαήλ Τολίκα ,άλλα μέλη της επιτροπής Αμύνης και πλήθος κόσμου υπεδέχθησαν επίσημα τη Διοίκηση της Μεραρχίας.

Στη διασταύρωση του Ξινού Νερού, εκπρόσωποι του χωριού αυτού, με όργανα και πολλά κεράσματα υπεδέχθησαν τους άνδρες του 23ου ΣΠ που θα διανυκτέρευε στο χωριό. Οι κάτοικοι, εν μέσω φρενίτιδος ενθουσιασμού και απερίγραπτης χαράς, πανηγύρισαν με χορούς και τραγούδια, με κλαρίνα και γκάιντες, την αποτίναξη του Τουρκικού ζυγού. Είναι γνωστό βέβαια το μίσος των κατοίκων του Ξινού Νερού κατά των Τούρκων, λόγω της βαρβαρότητας την οποίαν επέδειξαν αυτοί κατά τον μήνα Ιούλιο του 1903 (Γεγονότα του Ιλιντεν).

Το ίδιο βράδυ, η Δκση της Μεραρχίας, έκρινε ότι ήταν απαραίτητος η κατάληψη του χωρίου της Βεύης στην έξοδο της στενωπού του Κιλί-Δερβέν, για να επιτηρεί την διασταύρωση των αμαξιτών οδών, φερουσών εκ Μοναστηρίου, αφενός προς Κοζάνη και αφετέρου προς Γιαννιτσά, όπου ενεργούσε ο όγκος του στρατού μας. Με τον τρόπο αυτό θα είχε το πλεονέκτημα να εμποδίσει την προέλαση του εχθρού προς τις αναφερόμενες κατευθύνσεις.

Η Μεραρχία προελαύνουσα από το πρωί της 19ης Οκτωβρίου επέτυχε, τις απογευματινές ώρες της ίδιας ημέρας ,να καταλάβει την αναφερθείσα αμυντική τοποθεσία και ελλείψει επαρκών πληροφοριών απεφάσισε να παραμείνει στη Βεύη. Εκεί τμήμα άτακτων Βουλγάρων υπό τον Τσακάλωφ, δυνάμεως περίπου 60 ανδρών, ανέφεραν ότι κατά τη διεξαχθείσα μάχη, έβαλον και αυτοί με πλευρικά πυρά κατά των Τούρκων, γεγονός το οποίο ουδείς αντελήφθη και ούτε επιβεβαιώθηκε από κανέναν.

(Από πανηγυρικό που εκφωνήθηκε στο Αμύνταιο σε επέτειο εορτασμο των Ελευθερίων του )

ΑΠΟ ΤΟΝ ΗΡΑΚΛΗ ΣΤΟΝ ΜΕΓΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ


Του Νίκου Μάρτη, πρώην Υπουργού

Στο Μουσείο Ashmolean της Οξφόρδης, έγιναν πρόσφατα τα εγκαίνια Εκθέσεως αρχαιολογικών θησαυρών της Μακεδονίας, με τίτλο «Από τον Ηρακλή στον Μέγα Αλέξανδρο» από τον Πρέσβη της Ελλάδος στη Μ. Βρετανία Αριστείδη Σάδη.
Σ’ αυτήν περιλαμβάνονται περισσότερα από 550 εκθέματα από ανασκαφές στις Αιγές, την αρχαία πρωτεύουσα της Μακεδονίας, τα περισσότερα από τα οποία παρουσιάζονται για πρώτη φορά εκτός Ελλάδος, ενώ ορισμένα, όπως το ολόχρυσο στεφάνι από τον τάφο του πρόωρα χαμένου γιου του Μεγάλου Αλεξάνδρου, τον Ηρακλή, δεν έχουν παρουσιαστεί ποτέ στο κοινό.
Η έκθεση είναι υπό την αιγίδα του Πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου και του Υπουργείου Πολιτισμού.
Ο Ρόμπιν Λέιν Φόξ, ιστορικός και Καθηγητής της Οξφόρδης, μιλώντας στα εγκαίνια της εκθέσεως, δήλωσε «Ξαναγράφεται η ιστορία της αρχαίας ελληνικής τέχνης από ότι την ξέραμε μέχρι σήμερα». Ο ίδιος, με τρεμάμενη φωνή από την συγκίνηση, χαρακτήρισε την έκθεση ως τη μεγαλύτερη που έχει πραγματοποιηθεί ποτέ στην Βρετανία, όσον αφορά την αρχαία Ελλάδα.
Ο Ρόμπιν Λέιν Φοξ, σε δήλωση του στην κρατική τηλεόραση, υπογράμμισε και το πολιτικό μήνυμα της εκθέσεως «Αποδεικνύει ότι αυτοί που υποστηρίζουν ότι τα Σκόπια είναι Μακεδονία είναι τουλάχιστον ανιστόριτοι. (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, Τρίτη 12 Απριλίου 2011). Είναι σαν να υποστηρίζει κάποιος ότι η Οξφόρδη είναι στη Λευκορωσία». Μετά τα ανωτέρω, τα κράτη που αναγνώρισαν τα Σκόπια ως «Δημοκρατίας της Μακεδονίας» οφείλουν να ανακαλέσουν την απόφαση τους.
Στην «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» της Κυριακής 17.4.2011, στο Ένθετο «ΤΕΧΝΕΣ ΚΑΙ ΓΡΑΜΜΑΤΑ», ο Δημήτρης Ρηγόπουλος, σε ανταπόκριση από την έκθεση «Από τον Ηρακλή στον Αλέξανδρο» με τίτλο «Εάν τα είχε δει ο ΛΕΟΝΑΡΝΤΟ» αναφέρει ότι, ο Καθηγητής και ιστορικός του NewCollege κ. Ρόμπιν Λέιν Φοξ είπε: «Οι Αρχαίοι Μακεδόνες μιλούσαν Ελληνικά, χρησιμοποιούσαν Ελληνικά ονόματα, πίστευαν σε Έλληνες Θεούς, χρησιμοποιούσαν Ελληνικό ημερολόγιο, άρα ήταν Έλληνες. Ορισμένοι στην Αγγλία πιστεύουν ότι η εμμονή στο όνομα είναι Ελληνική χαζομάρα. Αλλά δεν είναι.
Είναι τόσο παράλογο τα Σκόπια να θεωρούν ότι είναι Μακεδόνες. Είναι σαν να έλεγα ότι το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης ήταν στο Μινσκ και ότι η περιοχή της Οξφόρδης βρίσκεται στη ΛΕΥΚΟΡΩΣΙΑ. Η Ελλάδα είναι δικαίως δυσαρεστημένη.
Αν ερχόταν στην έκθεση ο κύριος Μπους θα ντρεπόταν»(σ.σ. επειδή αναγνώρισε τη FYROM). «Ο τέως Πρόεδρος των ΗΠΑ κ. Τζωρτζ Μπους (υιός), ότι ούτε ιστορικός είναι, ούτε αρχαιολόγος και όπως άλλοι ηγέτες και κράτη, παραπλανήθηκε από Συμβούλους. Επηρεάστηκε και ονόμασε τα Σκόπια «Δημοκρατία της Μακεδονίας».
Πιστεύω ότι ο τέως Πρόεδρος των ΗΠΑ κ. Τζωρτζ Μπους, ο οποίος συνέδεσε το όνομα του με το μεγάλο θέμα που απασχολεί πολλές χώρες, δηλαδή την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, θα συνδέσει το όνομα του και με τον σεβασμό της ιστορικής αλήθειας ανακαλώντας την ονομασία των Σκοπίων ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας».
Κατόπιν των ανωτέρω, θεωρώ ότι το λεγόμενο Μακεδονικό (Σκοπιανό) ανήκει στην ιστορία και μένει να προβάλλεται ο ρόλος των Μακεδόνων και ειδικότερα του Φιλίππου, του Αλεξάνδρου (κυρίως) και των διαδόχων του, στην ιστορία και πολιτισμό. Ο Μέγας Αλέξανδρος όρισε Σατράπες Πέρσες στην Βαβυλωνία, Αρμενία και Καρμανία αυτό μπορούσε να σημαίνει ότι σκόπευε να χρησιμοποιήσει Πέρσες ως μετόχους στη Διοίκηση.
Τέτοια πεφωτισμένη πολιτική στον ηττημένο εχθρό δεν υπάρχει στην ιστορία της Ευρώπης και Ασίας με εξαίρεση τον Φίλιππο μετά τη Μάχη της Χαιρώνειας (Χαμουντ, Μέγας Αλέξανδρος, Παράρτημα ΙΒ, σελ. 200).
Ιδιαίτερα σημαντικές είναι οι επισημάνσεις Άγγλου Καθηγητού κ. Ρόμπιν Λέιν Φοξ, περί του ότι: «Ξαναγράφεται η ιστορία της αρχαίας Ελληνικής τέχνης από ότι την ξέραμε μέχρι σήμερα».(του έκαναν πολύ εντύπωση τα χρυσά εκθέματα της Μακεδονικής μεταλλοτεχνίας) και το πολιτικό του μήνυμα στην κρατική τηλεόραση:«Αυτοί που υποστηρίζουν ότι τα Σκόπια είναι Μακεδονία είναι τουλάχιστον ανιστόριτοι».
Ως Μακεδών ευχαριστώ τον Υπουργό Πολιτισμού και Τουρισμού κ. Γερουλάνο και την αρχαιολόγο Αγγελική Κοτταρίδη για την οργάνωση αυτής της λαμπρής εκθέσεως, στο ονομαστό Μουσείο ASHMOLEAN της Οξφόρδης.
Μαζί με τη μεγάλη χαρά που αισθάνομαι από τις ανωτέρω δηλώσεις του Καθηγητού κ. Ρόμπιν Λέιν Φοξ, θέλω με ευγνωμοσύνη να φέρω στη μνήμη μου τον μεγαλύτερο στη νεότερη ιστορία της Ελλάδος Μακεδόνα, τον αείμνηστο Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Καραμανλή, που εμπιστεύθηκε σε μένα την Διεύθυνση του Υπουργείου Μακεδονίας – Θράκης από το 1974-81 και θεωρώ ότι ανταποκρίθηκα στην εμπιστοσύνη του, διότι με το βραβευμένο από την Ακαδημία Αθηνών και μεταφρασμένο σε 7 γλώσσες βιβλίο μου «Η Πλαστογράφηση της Ιστορίας της Μακεδονίας» και τον μακροχρόνιο αγώνα μου, συνέβαλα με τον Παναγιώτατο Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης κ. Άνθιμο, την Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, τον τ. Πρόεδρο της Εταιρείας Καθηγητή κ. Βαβούσκο, τον ε.τ. Πρέσβη κ. Ευάγγελο Κωφό, τον Πρόεδρο της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών κ. Νικόλαο Μέρτζο, τον κ. Κωνσταντίνο Χιώλον, της Μακεδονικής Εστίας, τον πρώην Υπουργό κ. Στέλιο Παπαθεμελή, την «Μακεδονική Εστία», Συλλόγους Μακεδόνων και άλλους, στην προβολή της ιστορικής αλήθειας για το θέμα της Μακεδονίας, που τον αείμνηστο Μακεδόνα Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Καραμανλή απασχολούσε συνεχώς.
Ο πρόσφατα ανακηρυχθείς από την Καθολική Εκκλησία σε Όσιο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β΄, την 31.12.1980 ανακήρυξε τους γεννηθέντες στη Θεσσαλονίκη Έλληνες Αδελφούς Μοναχούς Μεθόδιο και Κύριλλο «Ουράνιους προστάτες της Ευρώπης». Την Εγκύκλιο του την έστειλε και στον αείμνηστο Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Μακεδόνα Κωνσταντίνο Καραμανλή. Την 22α Απριλίου 1990 ο Πάπας Ιωάννης Παύλος, μιλώντας στο Welehrad της Τσεχοσλοβακίας ενώπιον 700.000 πιστών προ του τάφου του Μεθοδίου, δήλωσε: «Τον ακρογωνιαίο λίθο της Ενωμένης Ευρώπης δεν τον συναντούμε μόνο στο Μόντε Κασίνο, όπου ο Άγιος Βενέδικτος αφιερώθηκε στην εδραίωση της Ενωμένης Ευρώπης, αλλά και εδώ στη Μοραβία, όπου οι δύο Ισαπόστολοι Κύριλλος και Μεθόδιος από τη Θεσσαλονίκη της Μακεδονίας, χάραξαν την Ελληνική και Βυζαντινή παράδοση στην ιστορία της Ευρώπης. Το ότι ημείς οι Σλάβοι είμαστε Χριστιανοί, το οφείλουμε σε αυτούς».
.

ΙΔΙΕΣ ΠΕΡΙΕΡΓΕΣ ΣΥΜΠΤΩΣΕΙΣ


Μία Εισαγγελική έρευνα στο Μόναχο επέτρεψε να αποδειχθεί η δωροδοκία εκ μέρους μίας από τις σημαντικότερες γερμανικές επιχειρήσεις σε έναν δικηγόρο του Πολεμικού Ναυτικού της Αργεντινής για την κατασκευή ενός σκάφους περιπολίας.

Το υλικό αυτό –περισσότερες από 1.200 σελίδες εγγράφων-, στάλθηκε ήδη στον Αργεντινό Ομοσπονδιακό Δικαστή Ariel Lijo, που χειρίζεται την υπόθεση.

E-mail, Εμπιστευτικές επιστολές απεσταλμένες στον πρώην πρόεδρο Νέστορ Κίρσνερ και στον Υπουργό Προγραμματισμού κ. Julio De Vido, και υπομνήματα της γερμανικής εταιρείας, επιτρέπουν την αποκάλυψη του μηχανισμού παράνομων πληρωμών της εταιρείας Ferrostaal.

Ο κύριος ύποπτος είναι ένα Στέλεχος της γερμανικής εταιρείας, ο Gustavo Frers, κατηγορούμενος ότι πραγματοποίησε δωροδοκίες εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ το 2008 στον δικηγόρο του Ναυτικού Osvaldo Parrinella, γνωστού ως Goldlocke (χρυσές μπούκλες) εξ αιτίας των ξανθών του μαλλιών και τη μανία του να χτενίζεται όλη την ώρα.

Τα έγγραφα που προέρχονταν από την Εισαγγελική Αρχή του Μονάχου και που απέστειλε ο ομοσπονδιακός δικαστής Ariel Lijo, ο ίδιος που παρενέβη και στην υπόθεση Siemens, η οποία ξεκίνησε από την ίδια Εισαγγελία της Γερμανίας. Από τη δημοσίευση της επιχείρησης στον γερμανικό και τον αργεντινό Τύπο και από μία καταγγελία του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, ο Lijo απέστειλε ένα ένταλμα στη Γερμανία τον περασμένο χρόνο. Αυτή την εβδομάδα, του απέστειλαν τρεις φακέλους με αρχεία που θα μεταφραστούν και ο δικαστής θα μπορέσει κατ΄ αυτόν τον τρόπο να ερευνήσει στη συνέχεια κάποιους υπόπτους.

Η παράνομη συναλλαγή πραγματοποιήθηκε παρ΄ ότι ένας πρώην πράκτορας της Μυστικής Υπηρεσίας της Γερμανίας είχε προειδοποιήσει τον τότε πρόεδρο της Ferrostaal Matthias Mitscherlich, σε ένα e-mail που απέστειλε από την Αργεντινή, τον Σεπτέμβριο του 2005 σχετικά με την ανάγκη να εργαστεί “χωρίς τον διεφθαρμένο Parrinella.”

Η αρχή της υπόθεσης χρονολογείται από τον Ιούνιο του 2005, όταν ο τότε Γερμανός Καγκελάριος Gerhard Schröder έγραψε στον πρόεδρο Νέστορ Κίρσνερ ένα γράμμα που υποδηλώνει “μία δυνατή συνεργασία» των δύο χωρών “στον τομέα της στρατιωτικής ναυτικής τεχνολογίας.” Με δεδομένο το ενδιαφέρον του Ναυτικού για την ενσωμάτωση περιπολικών σκαφών ανοικτής θαλάσσης, υπήρχαν ενδιαφερόμενες γερμανικές εταιρείες για την κατασκευή πλοίων, συμπεριλαμβανομένης της Ferrostaal. “Προσβλέπουμε σε μια ευνοϊκή απόφαση σε έναν γερμανό προμηθευτή,” έγραψε ο Σρέντερ στον Kirchner.

Τον Ιανουάριο του 2006, ο Klaus Lesker, διευθυντής της Ferrostaal, έγραψε στον υπουργό Σχεδιασμού Χούλιο Ντε Βίδο, λαμβάνοντας υπ΄ όψιν το ενδιαφέρον του για την επικείμενη επίσκεψη, και συμπεριέλαβε συνημμένα μία επιστολή προθέσεων υπογεγραμμένη από το Ναυπηγείο Ρίο Σαντιάγο και τις γερμανικές εταιρείες Ferrostaal και του ναυπηγείου Fassmer για την κατασκευή περιπολικών σκαφών, μια επιχείρηση για την οποία το Πολεμικό Ναυτικό είχε έναν προϋπολογισμό περίπου 120 εκατομμυρίων δολαρίων. Το γερμανικό κατηγορητήριο προσθέτει ότι η ανάληψη του έργου δεν υλοποιήθηκε. Ωστόσο επιτεύχθηκε, με τη μεσολάβηση της Ferrostaal, μία σύμβαση ύψους 3,5 εκατ. ευρώ για τα οποία το ναυπηγείο Fassmer πώλησε στο Ναυτικό της Αργεντινής το σχεδιασμό των σκαφών.

“Για να μεσολαβήσει στη σύμβαση, ο κατηγρούμενος Erbslöh [ανώτερος διευθυντής της του Τμήματος κατασκευών της Ναυπηγικής Ferrostaal] δωροδόκησε, με τη βοήθεια του πρώην διευθυντή της Ferrostaal της Αργεντινής Gustavo Frers, τον υψηλόβαθμο αξιωματούχο Parrinella, έναν Αργεντινό ο οποίος ονομαζόταν Goldlocke. Με τον Parrinella εμπλέκεται ένας υπάλληλος του Πολεμικού Ναυτικού, διορισμένος από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας για να προετοιμάσει την απόφαση του Υπουργείου, ιδιαίτερα στον τομέα των δημοσίων συμβάσεων », βεβαιώνει η γερμανική πλευρά, μετά από έρευνα που έκανε η LA NACIÓN.

“Τα χρήματα [περίπου € 218.000] είχαν αποσταλεί από τον κατηγορούμενο Harald Fassmer σε λογαριασμό του Gustavo Frers και παραδόθηκαν από τον Gustavo Frers στον Parrinella σε μετρητά. Αυτός θα παρέδιδε τα χρήματα της δωροδοκίας, αφού θα είχε αφαιρέσει το ποσοστό του, σε άλλους δωροδοκούμενους του Πολεμικού Ναυτικού, όπως για παράδειγμα στον δύο αστέρων ναύαρχο Leprón και σε έναν καπετάνιο με το όνομα Πάλμα”, συμπληρώνεται στον γερμανικό φάκελο. Στην υπόθεση, από πλευράς Αργεντινής, έχουν εντοπισθεί ο Ναύαρχος Χουάν Κάρλος Πάλμα και ο Αντιναύαρχος Gustavo Leprón .

Ο Parrinella, επίσης, είχε λάβει χρήματα για την προώθηση του έργου κατασκευής περιπολικών σκαφών στη Χιλή και την Κολομβία. Για το σκοπό αυτό, καταβλήθηκαν 135.000 € στην εταιρεία Wiler, με έδρα την Ουρουγουάη, η οποία ανήκει στον Parrinella, σύμφωνα με έναν έλεγχο που ανατέθηκε από την ίδια την εταιρεία Ferrostaal στην αμερικάνικη εταιρεία Debevoise & Plimpton

Μια άλλη εντυπωσιακή λεπτομέρεια είναι ότι σύμφωνα με το λογιστικό έλεγχο, ο πρόεδρος της Wiler, είναι ο Roberto Perasso, ένας Αργεντινός ο οποίος είναι επίσης αντιπρόεδρος της εταιρείας Ferroexport, της οποίας πρόεδρος είναι ο Robert Smiraglia, ο οποίος ήταν επίσης επικεφαλής της Ferrostaal της Αργεντινής μέχρι τον περασμένο Μάιο.

Η Ferrostaal δήλωσε, σε ερώτηση της εφημερίδας LA NACIÓN, ότι συνεργάζεται για την υπόθεση, ενώ από το Πολεμικό Ναυτικό δεν έχει ληφθεί καμία απάντηση.

ΣΗΜΕΙΑ ΤΗΣ ΥΠΟΘΕΣΗΣ

Συμβόλαιο: Η Αργεντινή συμφώνησε με τη Χιλή για την κατασκευή περιπολικών σκαφών. Η τεχνολογία, αγοράστηκε από την εταιρεία Fassmer της Γερμανίας.

Δωροδοκίες: Η γερμανική εταιρεία Ferrostaal προσφέρθηκε να κατασκευάσει τα σκάφη. Όμως έμεινε μετέωρη η πώληση των σχεδίων..

Γερμανική υπόθεση: Η Εισαγγελία του Μονάχου άρχισε τη διερεύνηση εν όψει της υποψίας πιθανής δωροδοκίας, κατέχει τα έγγραφα που το αποδεικνύουν και όπου φαίνεται η ανάμιξη αποστράτων αξιωματικών του Πολεμικού Ναυτικού και επιχειρηματιών.

ΕΛΛΗΝΟΒΟΥΛΓΑΡΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ 1925


Ο Ελληνοβουλγαρικός Πόλεμος του 1925 προκλήθηκε με αφορμή ένα μικρό συνοριακό επεισόδιο. Είχε διάρκεια μιας εβδομάδας και μικρές απώλειες (50 άνδρες).

Οι ελληνοβουλγαρικές σχέσεις, οι οποίες μετά τον Β' Βαλκανικό Πόλεμο γνώρισαν ελάχιστα διαλείμματα βελτίωσης, είχαν ενταθεί λόγω της δράσης των κομιτατζήδων σε ελληνικά εδάφη, με την ενθάρρυνση της βουλγαρικής κυβέρνησης και απώτερο σκοπό την αυτονόμηση της ελληνικής Μακεδονίας.

Στις 18 Οκτωβρίου 1925 ένας έλληνας στρατιώτης που υπηρετούσε σε συνοριακό φυλάκιο στη θέση Δεμίρ Καπού, κοντά στο Μπέλες, κυνηγώντας τον σκύλο του πέρασε τη συνοριακή γραμμή και σκοτώθηκε από τα πυρά ενός βούλγαρου σκοπού. Στη συνέχεια, από την ανταλλαγή πυρών μεταξύ των ανδρών των δύο φυλακίων, έχασαν τη ζωή τους δύο έλληνες στρατιώτες και ο λοχαγός - διοικητής τους.

Μέσα στο ασταθές πολιτικό κλίμα της εποχής, ο δικτάτορας Θεόδωρος Πάγκαλος διέταξε την εισβολή ελληνικών δυνάμεων στη Βουλγαρία, παρά τις περί του αντιθέτου εισηγήσεις ελλήνων και ξένων διπλωματών. Ο δικτάτορας πίστεψε ότι το συνοριακό επεισόδιο αποτελούσε μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου εισβολής. Έδωσε εντολή στο Γ' Σώμα Στρατού να εισβάλει στο βουλγαρικό έδαφος και να καταλάβει το Πετρίτσι, κέντρο δράσεως των κομιτατζήδων. Όντως, οι Ελληνικές δυνάμεις εισέβαλαν και έκαψαν μερικά βουλγαρικά χωριά. Παράλληλα, επιδόθηκε στη βουλγαρική κυβέρνηση ελληνική διαμαρτυρία με την απαίτηση: α) να ζητήσει η Βουλγαρία από την Ελλάδα συγγνώμη, β) να τιμωρηθούν οι ένοχοι, γ) να καταβληθεί στην Ελλάδα αποζημίωση 2 εκατομμυρίων γαλλικών φράγκων.

Η Βουλγαρία, από την πλευρά της, προσέφυγε στην Κοινωνία των Εθνών, τον ΟΗΕ της εποχής, και κατάφερε ώστε το Συμβούλιο να ζητήσει άμεση διακοπή των εχθροπραξιών και την αποχώρηση των ελληνικών δυνάμεων από τα βουλγαρικά εδάφη.

Ενόψει ενός γενικευμένου πολέμου, το Γενικό Επιτελείο συνειδητοποίησε ότι δεν υπήρχαν πυρομαχικά και εξοπλισμός, καθώς σχεδόν το σύνολο του βαρέως εξοπλισμού και των πυρομαχικών του ελληνικού Στρατού είχε εγκαταλειφθεί στη Μικρά Ασία. Ζητήθηκε εσπευσμένα η βοήθεια της Σερβίας, η οποία σε αντάλλαγμα πήρε την Ελεύθερη Ζώνη στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης κι ένα «διάδρομο» με τη σιδηροδρομική γραμμή Θεσσαλονίκης - Γευγελής. Λίγο αργότερα, ο Πάγκαλος ανετράπη και η νέα κυβέρνηση επαναδιαπραγματεύθηκε τη συμφωνία, με αποτέλεσμα οι Σέρβοι να πάρουν τελικά μόνο την Ελεύθερη Ζώνη στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης.

Η Κοινωνία των Εθνών συγκρότησε διεθνή ανακριτική επιτροπή υπό τον άγγλο διπλωμάτη σερ Χόρας Ράμπολντ για να εξετάσει τις ευθύνες των δύο κρατών και να αποφασίσει σχετικά. Στις 28 Νοεμβρίου η επιτροπή Ράμπολντ υπέβαλε το πόρισμά της, το οποίο υιοθετήθηκε από το Συμβούλιο. Σύμφωνα με αυτό, η ευθύνη βάρυνε τελικά την Ελλάδα, η οποία όφειλε να καταβάλει στη Βουλγαρία αποζημίωση 45.000 αγγλικών λιρών, ενώ η Βουλγαρία υποχρεώθηκε να αποζημιώσει την οικογένεια του έλληνα λοχαγού Χαράλαμπου Βασιλειάδη, που σκοτώθηκε από τα πυρά των βούλγαρων συνοριακών φρουρών. Μάλιστα, η Αγγλία απείλησε ότι εάν η Ελλάδα δεν αποδεχόταν την απόφαση δεν θα δίσταζε να χρησιμοποιήσει το στόλο εναντίον της.

Η Ελλάδα διαμαρτυρήθηκε για την ανισότητα της μεταχείρισης, σε σχέση με εκείνη της Ιταλίας, όταν δυνάμεις της κατέβαλαν γιά λίγο την Κέρκυρα, το 1923, ως αντίποινα για το φόνο του ιταλού στρατηγού Ενρίκο Τελλίνι, ο οποίος επιθεωρούσε τα ελληνοαλβανικά σύνορα. Όμως, μεγάλη ήταν η ευθύνη του δικτάτορα Πάγκαλου, ο οποίος δεν κατανόησε τις διεθνείς εξελίξεις και τις μεθόδους της διπλωματίας.

ΘΑ ΜΑΣ ΚΑΝΟΥΝ ΑΠΟΙΚΙΑ


Χώρες της Ευρωζώνης θέτουν ζήτημα εποπτείας της χώρας μας καθώς ζητούν να δοθούν εποπτικές αρμοδιότητες σε αξιωματούχους της ΕΕ για το πρόγραμμα των ιδιωτικοποιήσεων ύψους 50 δισ. ευρώ αλλά και για την διοίκηση της χώρας, όπως μεταδίδει το Reuters.

Σύμφωνα με πηγές της Ευρωζώνης που επικαλείται το πρακτορείο τόσο η Ελλάδα όσο και η Ιρλανδία, που προφανώς φοβάται ότι θα ακολουθήσει, είναι αντίθετες στην πρόταση αυτή.

Συγκεκριμένα το πρακτορείο αναφέρει ότι ορισμένες χώρες της ευρωζώνης προτείνουν η ομάδα εργασίας της Κομισιόν, που έχει ήδη επιφορτιστεί να παρέχει τεχνική βοήθεια στην Ελλάδα, να αποκτήσει επιπλέον εποπτικές αρμοδιότητες όσον αφορά την πώληση περιουσιακών στοιχείων και τις δημόσιες υπηρεσίες της χώρας, στο πλαίσιο ευρύτερου σχεδίου αυστηρής εποπτείας των Αθήνων.

Η "ριζοσπαστική" αυτή πρόταση, την οποία απορρίπτουν ορισμένοι αξιωματούχοι ως μια νέα μορφή αποικιοκρατίας και ενδεχομένως να μην προχωρήσει λόγω ισχυρών αντιδράσεων, είναι ενδεικτική των εντεινόμενων πιέσεων για αυστηρότερη επιτήρηση της Αθήνας, και πολλοί είναι αυτοί που θέλουν να δουν τη χώρα να παραχωρεί μέρος των κυριαρχικών της δικαιωμάτων, σχολιάζει το πρακτορείο.

Αξιωματούχος δηλώνει ότι υπάρχει ευρεία υποστήριξη για ισχυρότερη επίβλεψη της Αθήνας, καθώς η χώρα μας δεν έχει κάνει την αναμενόμενη πρόοδο στις μεταρρυθμίσεις και τις αποκρατικοποιήσεις.

«Είναι βοήθεια που επιβάλλεται από έξω» τονίζει η ίδια πηγή για την πρόταση η οποία περιλαμβάνει την έλευση εκατοντάδων ειδικών αξιωματούχων στην Ελλάδα.

Η πρόταση που υποστηρίζουν χώρες όπως η Γερμανία και η Ολλανδία φέρεται να περιλαμβάνει και ονόματα για την διοίκηση της χώρας. Ο γνωστός μας πλέον Χορστ Ράιχενμπαχ, επικεφαλής της ομάδας Κρούσης προορίζεται για τις ιδιωτικοποιήσεις και για την είσπραξη φόρων..

«Ή θα γίνει αυτό, ή δεν θα λάβουν άλλα χρήματα» αναφέρει μία πηγή του Reuters προσκείμενη στις διαπραγματεύσεις και συμπληρώνει πως η ομάδα δράσης πρέπει να «αναλάβει ορισμένες από τις λειτουργίες του κράτους ώστε να λειτουργήσει η μηχανή».

ΔΙΕΔΩΣΕ ΤΟ

Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More