ΑΠΟ ΠΟΥ ΠΑΝΕ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΔΡΑΧΜΗ;

Γράφει ο Απόστολος Διαμαντής

Οι πανηγυρισμοί για την έλευση Παπαδήμου, μετατράπηκαν αστραπιαία σε παγωμένα χαμόγελα και αμέσως μετά σε θλίψη. Η εικόνα της νέας κυβέρνησης, με τον αμήχανο πρωθυπουργό να κάθεται ανάμεσα σε Πάγκαλο και Βενιζέλο, ενώ ακριβώς πίσω τους στέκονταν ο Βορίδης με τον Άδωνι, προκάλεσε γενική θυμηδία και ταυτόχρονα μεγάλη ανησυχία: πού πάμε ακριβώς;

Προς τη δραχμή πάμε, επανερχόμαστε στην αφετηρία μας. Όλες οι ενδείξεις αυτό δείχνουν.

Η έκθεση της Κομισιόν με τους δείκτες της ελληνικής οικονομίας να βρίσκονται εκτός ελέγχου και να καταρρέουν (δημόσιο χρέος σχεδόν 200% του ΑΕΠ για το 2013, ανεργία 19%, συνεχιζόμενη ύφεση τουλάχιστον μέχρι το 2014), η εμμονή των ευρωπαίων στην καταστροφική πολιτική μείωσης ελλειμμάτων σε περίοδο ύφεσης, η απροθυμία των γερμανών και της ΕΚΤ να παρέμβουν καλύπτοντας τις ανάγκες των υπερχρεωμένων κρατών και η αδυσώπητη επίθεση των αγορών στην Ιταλία, την Ισπανία και τη Γαλλία, καταδεικνύουν πως η πορεία είναι προδιαγεγραμμένη και δεν υπάρχει πια οδός επιστροφής: το ευρώ σε λίγους μήνες είτε δεν θα υπάρχει είτε θα αφορά μόνον τις κεντροευρωπαϊκές χώρες.

Μέσα σ’ αυτό το κλίμα η πρωθυπουργοποίηση Παπαδήμου, ενός ειδικού στα νομισματικά, συμβαδίζει άριστα με αυτήν την πορεία. Ποιος θα μπορούσε εξάλλου να χειριστεί καλύτερα την μετάβαση στη δραχμή, από αυτόν που χειρίστηκε την μετάβαση από τη δραχμή στο ευρώ; Ο Πετσάλνικος;

Το έργο της κυβέρνησης Παπαδήμου είναι να μαζέψει με τάξη το τραπέζι μετά το γεύμα, να ρυθμίσει την διακίνηση εμπορευμάτων και χρήματος σ’ αυτές τις τελευταίες ημέρες του ευρώ και να αναδιατάξει όσο γίνεται την αγορά, έτσι ώστε η Ελλάδα να μπορέσει συντεταγμένα να υποδεχθεί την νέα πραγματικότητα εκτός ευρωζώνης, με συγκροτημένη και σε πλήρη ισχύ την συμμαχία μεταξύ εγχώριας της επιχειρηματικής και πολιτικής τάξης.

Οι στόχοι του εξάλλου είναι ενδεικτικοί: είσπραξη της 6ης δόσης, κύρωση των συμφωνιών και εκλογές. Στο διάστημα αυτό θα μπορέσουν επίσης να επιβιώσουν όπως- όπως οι ελληνικές τράπεζες και οι ισχυροί επιχειρηματικοί όμιλοι.

Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο, ήταν φυσικά αδύνατον ο Σαμαράς να αποφύγει την τροποποίηση της πολιτικής του τακτικής. Το κόστος θα ήταν τεράστιο για τον ίδιο και το κόμμα του, εφόσον θα αναλάμβανε την ευθύνη της απόλυτης σύγκρουσης με τον γαλλογερμανικό άξονα, τον ελληνικό τραπεζικό και επιχειρηματικό κόσμο, τα ΜΜΕ και την ευρωπαϊκή κοινή γμώμη. Παράλληλα θα κινδύνευε, ως μη όφειλε, να χρεωθεί αυτός ο ίδιος την πορεία προς τη δραχμή.

Επομένως υποχρεώθηκε εκ των πραγμάτων σε αναδίπλωση. Το ίδιο έπραξε και ο Παπανδρέου, ο οποίος ουσιαστικά εκδιώχθηκε από τον γαλλογερμανικό άξονα, όταν έγινε αντιληπτό ότι χειριζόταν την κρίση με άξονα το συμφέρον της παράταξής του.

Το μήνυμα για την άμεση απομάκρυνσή του πέρασε αμέσως στην κοινοβουλευτική ομάδα και τέλος οι ταυτόχρονες πιέσεις στους δύο αρχηγούς επέβαλαν τον Παπαδήμο.

Ωστόσο, είναι σαφές πως η κυβέρνηση αυτή δεν έχει καμία πιθανότητα επιβίωσης πέραν των εορτών. Είναι βέβαιον πως μόλις εκταμιευθεί η 6η δόση θα κλιμακωθεί γρήγορα η επίθεση από όλες τις πλευρές και στο τέλος θα οδηγηθούμε σε εκλογές.

Διότι δεν είναι δυνατόν να κυβερνάται η χώρα από μία κυβέρνηση κολάζ, χωρίς να έχει ερωτηθεί ο λαός. Κυβερνήσεις συνεργασίες βιώσιμες, προκύπτουν μόνον μετά από εκλογές. Κάθε άλλη λύση είναι πολιτικά απαράδεκτη και συνταγματικά έωλη.

Σε κάθε περίπτωση ο Παπαδήμος καλείται να οδηγήσει τη χώρα με σχετική ασφάλεια στο δρόμο που θα μας υποδείξουν οι ίδιες οι συνθήκες. Καλόν είναι και ο ίδιος να αντιληφθεί ότι αυτό που προέχει τώρα είναι να κρατηθεί το εσωτερικό μέτωπο ενωμένο, να μοιραστεί δηλαδή η τράπουλα δίκαια και μετά ας αποφασίσει ο λαός για το μέλλον του.

Μόνον που αυτή η απόφαση θα πρέπει να παρθεί άμεσα. Δεν είναι ώρα τώρα να αναβιώσουμε τις ιστορικές εμπειρίες των κυβερνήσεων εθνικής σωτηρίας του 1936…

*Ο Απόστολος Διαμαντής είναι Πανεπιστημιακός και συγγραφέας.

Read More

ΠΟΙΟΣ ΦΟΒΑΤΑΙ ΤΗΝ ΔΡΑΧΜΗ;

Του ΜΩΥΣΗ ΛΙΤΣΗ

Ολα δείχνουν πως οδηγούμαστε σε κυβέρνηση εθνικής... καταστροφής, με αναγκαστική επιστροφή σε εθνικό νόμισμα. Φρόντισαν γι' αυτό πρωτίστως οι Ευρωπαίοι, βάζοντας τον ΓΑΠ να «μπλοφάρει» με την εξαγγελία δημοψηφίσματος, το οποίο κατ' εντολήν των Μέρκελ-Σαρκοζί θα είχε το χαρακτήρα ή μένετε στο ευρώ και υπομένετε τα... βασανιστήρια ή φεύγετε και καλή τύχη...

Η βίαιη έξοδος από το ευρώ με άνωθεν εντολή δεν θα λύσει το ελληνικό πρόβλημα και το πιθανότερο είναι ότι θα προκαλέσει συνθήκες χάους, αφού για να περάσει η ελληνική οικονομία σε εθνικό νόμισμα απαιτείται χρόνος. Από το τύπωμα και την κυκλοφορία δραχμών μέχρι την προσαρμογή όλης της οικονομίας στο νέο νόμισμα, με τους πολίτες, σε όσους έχει ακόμη απομείνει κάνα ευρώ, να τρέχουν να προστατεύσουν τις οικονομίες που απέκτησαν με αίμα και ιδρώτα από την αγνώστων διαστάσεων επερχόμενη υποτίμηση.

Η κυοφορούμενη κυβέρνηση τεχνοκρατών, χωρίς καν τη στοιχειώδη νομιμοποίηση μέσω εκλογών, εν μέσω του απερίγραπτου πολιτικού τσίρκου το οποίο ζούμε, δεν πρόκειται να αντέξει για πολύ, με την κρίση να έχει πλέον τυλίξει για τα καλά την Ιταλία και την Ελλάδα να φαντάζει πλέον «παράπλευρη απώλεια» στην κρίση χρέους.

Η απόφαση της 27ης Οκτωβρίου αποσκοπούσε υποτίθεται στο να δημιουργήσει «ζώνη ασφαλείας» για να εμποδίσει την επέκταση της κρίσης στην Ιταλία. Η αποτυχία των πολιτικών που επέβαλαν οι Βρυξέλλες σε συνεργασία με το εγχώριο πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο είναι πλέον ολοφάνερη.

Με τα τελεσίγραφα των Ευρωπαίων να πέφτουν βροχή, έπεσαν και οι τελευταίες αυταπάτες ότι μια κυβέρνηση Σαμαρά θα μπορούσε ενδεχομένως έστω να διαχειριστεί καλύτερα την κρίση, «να διαπραγματευτεί» και να «μαλακώσει» τα επώδυνα μέτρα. Μαζί κατέρρευσαν και οι αυταπάτες περί «Ενωμένης Ευρώπης», αφού πλέον η γερμανική ηγεμονία στην Ε.Ε. είναι γεγονός. Το γαλλικό «αντίβαρο» έχει ολοκληρωτικά παραμεριστεί, με τη Γαλλία ήδη να τρέχει σε ρυθμούς κρίσης και να ετοιμάζεται για σκληρή λιτότητα, προκειμένου να μη χάσει το πολύτιμο «μετάλλιο»: την υψηλή αξιολόγηση ΑΑΑ. Η ευρωζώνη βρίσκεται πλέον σε διαδικασία αποσύνθεσης.

Μέχρι πρότινος δικαίως το ενδεχόμενο επιστροφής στη δραχμή φόβιζε τους Ελληνες, βοηθούσης και της ευρωτρομοκρατίας επιτρόπων και ΜΜΕ. Σήμερα όμως, τι; Οι οικονομίες, για όσους ακόμη έχουν λίγα ευρώ στη άκρη, με δεδομένη την υψηλή ανεργία, τη μείωση μισθών, τις καθυστερήσεις σε οφειλές κ.λπ., εξανεμίζονται με γοργό ρυθμό. Ετσι όπως πάμε, σε λίγο ό,τι έχει απομείνει στον καθένα μας θα πάει για την κάλυψη άμεσων βιοτικών αναγκών. Οσο για το «ευρωπαϊκό όραμα»; Αυτό έχει τσαλακωθεί ανεπανόρθωτα από τους ίδιους τους υποτιθέμενους ταγούς του...

Η αναπόφευκτη, όπως όλα δείχνουν, επιστροφή στη δραχμή δεν μπορεί από μόνη της να λύσει το πρόβλημα, χωρίς ριζική αλλαγή πολιτικής και κυρίως οικονομικής σκέψης, που να ξεφεύγει από το καταναλωτικό πρότυπο. Πρέπει να ξανασυζητήσουμε για οικονομικό προγραμματισμό. Δασμοί και φόροι (στους έχοντες) και άλλου είδους περιορισμοί ίσως να κριθούν αναγκαίοι, και βέβαια η αναγκαστική εθνικοποίηση της οικονομίας δεν σημαίνει κλείσιμο της πόρτας στην ανάγκη επαναθεμελίωσης μιας εντελώς διαφορετικής από τη σημερινή Ενωμένη... Ευρώπη της καταστροφής.

Είναι ολοφάνερο πλέον σε όλους ότι η συνεχιζόμενη παραμονή μας στο ευρώ, με όρους εξοντωτικής λιτότητας, πλήρους παράδοσης κάθε εθνικής κυριαρχίας και με απόλυτο στέγνωμα από ρευστό της αγοράς, είναι αδιέξοδη και έχει οδηγήσει τον κόσμο στην απόγνωση.

Για το μέσο Ελληνα, εκεί που έχουμε φτάσει, το δίλημμα δεν είναι πλέον ευρώ ή δραχμή, αλλά επιβίωση ή ολοκληρωτικός θάνατος.

λοκληρωτικός θάν

Read More

ΤΑ ΕΝ ΟΙΚΩ

Τα εν οίκω.....Παπαδήμω

Της Έλενας Ακρίτα

«Για τους εξωγήινους δεν έχουμε αποδείξεις αλλά ίσως να υπάρχουν!»

Μπαράκ Ομπάμα σε πρόσφατη δήλωση.

Υπάρχουν, μεγάλε! Εξωγήινοι υπάρχουν... Ζουν ανάμεσά μας... Απλώς, τους ψάχνετε σε λάθος μέρος. Απλώς, ραντίζετε σε λάθος χώρα. Τα ΟΥΦΟ είναι εδώ! Κι όποιος επιδιώκει μια σπάνια, συλλεκτική φωτογραφία, πρέπει να τους αναζητήσει από Συγγρού μέχρι Μαξίμου. Στο τρίλεπτο πάνω, θα τους έχει πετύχει ανφάς και προφίλ.

Οι εξωγήινοι έχουν καταλάβει τη χώρα, έχουν πάρει την εξουσία, έχουν μπει στο Κοινοβούλιο. Κάνουν ό,τι τους καπνίσει, ό,τι τους κάτσει, ό,τι τους κατέβει. Δεν κωλώνουν πουθενά. Κι αυτό γιατί ξέρουν πως κανείς ποτέ δεν θα τους εγκαλέσει: μόλις τα κάνουν όλα στην Ελλάδα σάλα τραπεζαρία, θα μπουν χαλαρά στο διαστημόπλοιο και θα διακτινιστούν στον πλανήτη τους.

Εξωγήινοι υπάρχουν. Δεν εξηγείται αλλιώς η προεκλογική ομιλία... Ουπς, σόρι... Tο διάγγελμα του Πρωθυπουργού. Που βγήκε και μας είπε «δεν ξέρω αν το προσέξατε, αλλά είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα!».

Κύριε Παπανδρέου, χίλια συγγνώμη σας εύχομαι, αλλά όχι, δεν το προσέξαμε. Δεν προσέξαμε ότι - σχεδόν δυο χρόνια τώρα - ο λαός στις εξοχές κυνηγάει πεταλουδίτσες με την απόχη. Δεν το προσέξαμε ότι μαζεύονταν οι «Αγανακτισμένοι» στις πλατείες και τραγουδούσαν «τα περάσαμ' όμορφα, όμορφα, όμορφα»! Χίλια συγγνώμη σας εύχομαι, κύριε Παπανδρέου μου, αλλά δεν το πήραμε χαμπάρι ότι περνάμε ζωή και κότα. Προκηρύξατε ένα καταστροφικό δημοψήφισμα και τώρα μας λέτε στο περίπου «τα έκανα όλα τέλεια, δοξάστε με». Tότε ναι: Ζείτε ανάμεσα μας!

Κύριε Σαμαρά, ζείτε ανάμεσα μας. Γιατί δεν γίνεται, δεν νοείται, δεν παίζει, δεν υπάρχει, δεν υφίσταται αυτό που ζήσαμε και μαζί σας: αρχηγός αξιωματικής αντιπολίτευσης να δηλώνει «δεν θα φέρω αντίρρηση ούτε σε Πετσάλνικο ούτε σε Παπαδήμο». Σε απλά ελληνικά, «στα παλιά μου τα παπούτσια ποιος θα είναι πρωθυπουργός του τόπου μου». ΟΚ, ξέρουμε ότι στην επιλογή πρωθυπουργού τον πρώτο λόγο έχει η κοινοβουλευτική πλειοψηφία (το τονίζουμε: ΟΧΙ ο πρωθυπουργός, η πλειοψηφία βουλευτών). Αλλά απ' αυτό το σημείο μέχρι να μην έχεις - ή να μην εκφράζεις - γνώμη για τη γη που σε γέννησε... τι να πω; Και πώς να σχολιάσω το σαν δήλωση ένα πράμα του Γιάννη Μανώλη: «Ας είναι και ο Φούφουτος πρωθυπουργός»!

Η λογική με εγκατέλειψε πλέον. Ή έστω τα ψήγματα λογικής που περίσσεψαν. Ευτυχώς δεν εγκατέλειψε ορισμένους υπουργούς και βουλευτές. Ξέρω ότι η άποψη που θα εκφράσω δεν είναι δημοφιλής, αλλά μη μουντζώνετε όοοολοι μαζί, όοοοολους μαζί, ρε παιδιά. Δεν είναι και οι 300 ίδιοι. Οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ οδήγησαν τον αρχηγό τους σε παραίτηση. Οι βουλευτές ΠΑΣΟΚ και ΝΔ έβαλαν βέτο στην υποψηφιότητα Πετσάλνικου. Υπουργοί σαν την Αννα Διαμαντοπούλου και τον Γιάννη Ραγκούση βγήκαν και τοποθετήθηκαν ανοιχτά κόντρα στην περιρρέουσα «καρα-κομματική» υποψηφιότητα.

Υπάρχουν λοιπόν κι εκείνοι που δεν είναι εξωγήινοι. Αλλά δεν έχουν ταμπελάκι για να ξεχωρίζεις τα ανθρώπινα όντα από τα ΟΥΦΟ και να κεντράρεις τη μούντζα ανάλογα.

Μια εβδομάδα τώρα, χόρεψαν τα νεύρα μας μια μπριόζα ταραντέλα. Στηθήκαμε να παρακολουθούμε το Προεδρικό Μέγαρο σαν να είχαμε πιάσει τον άντρα μας με γκόμενα που εργάζεται στη Γραμματεία. Στηθήκαμε... Παρακολουθούσαμε... Πήραμε τον ρόλο που μας ανέθεσαν... Γιατί αυτός ο λαός - σύμφωνα με ορισμένους - είναι κάτι σαν αμπαζούρ. Κάτι σαν σεμενάκι, μπιζουδάκι, μπιμπλουδάκι... Το ρίχνεις σε μια γωνία για να φωτίσει το καθιστικό και μετά το ξεχνάς...

Γι' αυτό σου λέω, Μπαράκ. Γι' αυτό σ' το λέω, τρελό μελαχρινό μου αγόρι. ΟΥΦΟ υπάρχουν. Απλώς, τα ψάχνεις αλλού ντ' αλλού!

Ας είναι... Οπως είπε εύστοχα και η μητέρα μου, από τώρα και στο εξής «τα εν οίκω... Παπαδήμω»... Τελειώσαμε...

Τελειώσαμε; Αρχίσαμε; Θα δείξει... Ελπίζω όχι η νεκροψία!

Read More

ΜΙΑ ΑΣΧΗΜΗ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ

Απίστευτο κι όμως αληθινό. Εκτός από δημοσιογράφος έγινε και μάντης ο Γάλλος...
δημοσιογράφος που έγραψε στο Blog του ενα φανταστικό σενάριο, για το πως θα είναι η Ελλάδα το 2014!

2014 : l’euro est enterré, à Athènes, unejunte militaire a pris le pouvoir, et Berlin renforce son arsenal militaire…


Έτος 2014: Το Ευρώ είναι θαμμένο, στην Αθήνα μια στρατιωτική χούντα πήρε την εξουσία και το Βερολίνο ενισχύει το στρατιωτικό του οπλοστάσιο… «Ο στρατηγός Χαρίλαος Πάγκαλος παρατηρεί ικανοποιημένος την πλατεία Συντάγματος… Δύο αμερικανικά άρματα Abrams φρουρούν τις πλευρές εκατέρωθεν του κτιρίου…»

Ο Jean Quatremer, ανταποκριτής για τη γαλλική εφημερίδα Libération της Ευρωπαϊκής Ένωσης, προφήτευσε στο blog του “Παρασκήνια των Βρυξελλών”, ποιες θα ήταν οι συνέπειες της αποχώρησης της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, όπως μεταφράζει το ΑΝΤ1news.

Έτος 2014: Στο τέλος του 2011, η Ευρώπη είχε αποφασίσει να επιβάλει μια ελληνική χρεοκοπία (default) στο ύψος περίπου του 60% του χρέους στα χέρια των ιδιωτών επενδυτών, το οποίο επέφερε μαζικές αναλήψεις και τον καταποντισμό του ελληνικού τραπεζικού συστήματος. Τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα που πήραν μπρος, αλλά πολύ αργά, και οι ελληνικές αποταμιεύσεις καταστρέφονται. Τα συνταξιοδοτικά ταμεία που υφίστανται το κόστος του έκπτωτου κράτους είναι στα πρόθυρα της χρεοκοπίας και δεν πληρώνουν παρά μειωμένες συντάξεις, προκαλώντας λαϊκή οργή. Διεξάγονται νέες εκλογές.

Ο νέος ηγέτης, αποφασίζει την άμεση αποχώρηση της Ελλάδας από το Ευρώ. Πιστεύει πως με την υποτίμηση της δραχμής, η Ελλάδα θα επιστρέψει στην ανάπτυξη, με την ανάκαμψη των εξαγωγών και πως ο έλεγχος του νομίσματος θα επιτρέψει τη χρηματοδότηση των δαπανών του κράτους.

Η απόφαση αυτή οδηγεί σε νέες μαζικές αναλήψεις και οι Έλληνες μεταφέρουν όλα τους τα περιουσιακά στοιχεία στο εξωτερικό. Ο πρωθυπουργός αποφασίζει να κλείσει τα σύνορα για τη ροή κεφαλαίων, αλλά πολύ αργά, και, χωρίς την ευρωπαϊκή βοήθεια, όλες οι τράπεζες δηλώνουν πτώχευση. Η Ελλάδα μετατρέπει τα χρέη της σε δραχμές, κάτι που οι διεθνείς επενδυτές εκλαμβάνουν σαν χρεοκοπία. Η Ελληνική Δημοκρατία δεν μπορεί πλέον να δανειστεί. Εφόσον αυτό δεν γίνεται, τυπώνει χρήμα για την ελάφρυνση του χρέους, προκαλώντας τεράστιο πληθωρισμό που πλήττει βάναυσα τους πλέον μειονεκτούντες και τις επιχειρήσεις που είχαν δανειστεί σε Ευρώ, που υφίστανται τις επιπτώσεις μιας πλειοδοτούσας πίστωσης.

Η δραχμή υποτιμάται κατά 50% και το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου εκρήγνυται με την αύξηση της αξίας έναντι των εισαγωγών. Οι εξαγωγές αυξάνονται, αλλά δεν κλείνει το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου. Δεδομένου ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να πληρώσει τις εισαγωγές της, προκύπτει έλλειψη πρώτων υλών. Η οικονομία συρρικνώνεται κατά 40%. Οι Έλληνες χάνουν το ήμισυ της κληρονομιάς τους και το κράτος δεν μπορεί να πληρώσει τους υπαλλήλους του, έτσι απολύει μαζικά. Με τον πληθωρισμό, η αγοραστική δύναμη καταρρέει.

Το οικονομικό χάος οδηγεί σε αναταραχές και η κυβέρνηση καλεί το στρατό (!!!) για να τις καταστείλει: η χώρα πέφτει σε εμφύλιο. Το 2014 μια στρατιωτική χούντα που υποστηρίζεται από τους Αμερικανούς αναλαμβάνει την εξουσία, ενώ ο εμφύλιος τελειώνει…

Την ίδια περίοδο στην Ευρώπη… Η αποχώρηση της Ελλάδας δημιούργησε φόβους για μετάδοση σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες που αντιμετωπίζουν δυσκολίες, και οι επενδυτές αποφεύγουν την Ευρώπη στις παγκόσμιες χρηματοπιστωτικές αγορές. Η Γερμανία είναι η μόνη χώρα της ζώνης που εμπνέει εμπιστοσύνη. Οι αποταμιευτές, σπεύδοντας να αποσύρουν από τις τράπεζες τα περιουσιακά τους στοιχεία, τα μεταφέρουν στη Γερμανία και το Ευρωπαϊκό χρηματοπιστωτικό σύστημα βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Και θέλοντας να διορθώσουν αυτό, τα κράτη αυξάνουν το χρέος τους, αυξάνοντας τον πανικό. Στο τέλος του 2012, δεν μένει πια τίποτα άλλο να γίνει, το Ευρώ πρέπει να αντικατασταθεί από τα αρχικά νομίσματα.

Όλα τα νομίσματα του Νότου αμέσως υποτιμώνται, ενώ το μάρκο ανατιμάται κατά 50%. Πρόκειται για τη χρεοκοπία της ευρωζώνης και οι υπερχρεωμένες χώρες όπως η Γαλλία, ή η Ιταλία, χάνουν την πρόσβαση στις αγορές. Οι κυβερνήσεις υποχρεώνονται σε δραστικές περικοπές στους προϋπολογισμούς και σε εγκατάλειψη ολόκληρων τομέων κοινωνικής προστασίας. Οι κεντρικές τράπεζες αυξάνουν τα επιτόκια για να υπερασπιστούν το νόμισμά τους, γεγονός που αποθαρρύνει το δανεισμό. Καθώς το 80% του εμπορίου διεξάγεται μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών, οι χώρες δεν βελτιώνουν το εμπορικό τους ισοζύγιο, ενώ οι τιμές των πρώτων υλών πετούν στα ύψη. Το 2013 οι χώρες θεσπίζουν δασμούς στο εμπόριο. Από την πλευρά της, η Γερμανία έχει χάσει την ανταγωνιστικότητά της με ένα μάρκο πολύ ισχυρό και έχει υπερχρεωθεί με τα διάφορα σχέδια διάσωσης που αποπειράθηκαν για την Ευρώπη.

Όλες οι χώρες πέφτουν σε πολύ σοβαρές οικονομικές κρίσεις, που προκαλούν κοινωνικές αναταραχές. Λαϊκιστικά κόμματα επικρατούν στις περισσότερες χώρες. Γενικευμένη δυσπιστία. Το Παρίσι προσπαθεί να αναστήσει μια ένωση με τις χώρες του Νότου. Η Γερμανία, αισθανόμενη απόρριψη, αποφασίζει να ενισχύσει το στρατιωτικό οπλοστάσιό

Read More

ΙΣΩΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ

• Του Stergios Skaperdas

Καθηγητή οικονομικών στο University of California, Irvine.

Έχοντας οδηγηθεί σε μια οικονομική περιδίνηση που μέρα με την ημέρα χειροτερεύει, η Ελλάδα έχει σήμερα δυο οδυνηρές επιλογές: Να συνεχίσει την πορεία της, ή να κηρύξει πτώχευση και να φύγει από το ευρώ.

Η κάθε επιλογή παρουσιάζει δυσκολίες και αβεβαιότητες. Μακροπρόθεσμα όμως, δεν χωρά αμφιβολία, ότι η καλύτερη προοπτική για ανάπτυξη και απασχόληση θα έρθει μόνο μέσα από μια χρεοκοπία, και την επιστροφή στην δραχμή.

Αν η χώρα συνεχίσει την σημερινή της πορεία, που παρά την αλλαγή κυβέρνησης συνεχίζει να είναι το σχέδιο της, αυτό σημαίνει συνεχιζόμενη λιτότητα κα ανεργία για το μέλλον. Οι νέοι και οι καταρτισμένοι θα φεύγουν στο εξωτερικό, και θα αφήνουν πίσω τους έναν γερασμένο, λιγότερο παραγωγικό πληθυσμό με περισσότερες ανάγκες, που θα πρέπει να υποστεί ένα δυσβάσταχτο χρέος.

Εν τω μεταξύ, όλες οι σημαντικές οικονομικές αποφάσεις θα παίρνονται στο Παρίσι, στο Βερολίνο, και στις Βρυξέλλες.

Αν η Ελλάδα χρεοκοπήσει ιδία θελήσει, τότε θα μπορεί να... καθορίζει η ίδια την μοίρα της. Η διαδικασία θα διέπεται από την ελληνική νομοθεσία, και δεν θα αποτελεί θέμα ιδιωτικών συζητήσεων μεταξύ της Γερμανίδας καγκελαρίου και του Γάλλου προέδρου, και συνεπώς το χρεωστικό βάρος θα είναι πιο ανεκτό.

Επειδή εξαιτίας μιας χρεοκοπίας θα προκληθούν δυσχέρειες στη χρηματοδότηση των ελληνικών τραπεζών και των ασφαλιστικών ταμείων, θα πρέπει να ακολουθήσει και η αποχώρηση από την ευρωζώνη. Αυτό όμως είναι καλό, αφού θα επαναφέρει στην Ελλάδα τον έλεγχο της νομισματικής της πολιτικής. Κάτι τέτοιο είναι πολύ σημαντικό, ειδικά σήμερα, που η ελληνική πίστωση και ρευστότητα είναι περιορισμένες, ιδιαίτερα στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Επιπλέον, εξαιτίας της υποτιμημένης δραχμής, ο τουρισμός και οι εξαγωγές θα σημείωναν αύξηση, οι εισαγωγές θα μειώνονταν, και όλα αυτά θα καθιστούσαν πιο ανταγωνιστική την χώρα.
Τότε γιατί επιμένουν ακόμη στο ευρώ οι Έλληνες πολιτικοί; Εν μέρει επειδή η σκέψη για αποχώρηση, μετά από μια δεκαετία, τους τρομάζει. Όμως, αν και θα κοστίσει, η έξοδος θα ήταν μια εύκολη σχετικά υπόθεση, ειδικά αν υπήρχε σωστή και μυστική προετοιμασία.
Για να ελαχιστοποιηθεί ο αριθμός των ημερών που οι τράπεζες θα έπρεπε να μένουν ανοικτές, η απόφαση για μετάβαση στη δραχμή θα πρέπει να γίνει Παρασκευή. Οι καταθέσεις και το εσωτερικό χρέος θα πρέπει να μετατραπούν αμέσως στο νέο νόμισμα, με την αρχική ισοτιμία. Τα ελληνικά δικαστήρια θα είναι αυτά που θα κρίνουν αν το δημόσιο χρέος πριν από το 2010 θα μετατραπεί κι αυτό σε δραχμές, αν και δεν υπάρχει κανένας λόγος να μην θεωρηθεί ίδια περίπτωση με αυτήν του εσωτερικού χρέους.

.
Αυτά που θα είναι σε ευρώ, θα είναι τα δάνεια της ΕΕ και του ΔΝΤ. Πρόκειται για πρόβλημα, αφού αν αποχωρήσει η Ελλάδα, το ευρώ θα αυξήσει την αξία του, και έτσι θα αυξηθεί το χρέος που θα είναι πληρωτέο σε δραχμές. Αφού όμως τα εισοδήματα θα πέσουν κατά πολύ αν η χώρα παραμείνει στο ευρώ, οι πραγματικοί παραγωγικοί πόροι που η Ελλάδα θα χρειαστεί για να εξυπηρετήσει το χρέος αυτό δεν θα διαφέρουν και πολύ.

Πέρα από όλα αυτά, η όλη μετάβαση απαιτεί χρόνο. Μπορεί να χρειαστούν μήνες για να τυπωθούν αρκετές δραχμές που θα στηρίξουν τις εσωτερικές συναλλαγές, και όλο αυτό το διάστημα θα κυκλοφορούν και ευρώ. Οι τράπεζες θα χρειαστούν κι αυτές χρόνο για να ρυθμίσουν τους υπολογιστές, να οργανώσουν τα λογιστικά τους, κλπ.

Μια τέτοια κίνηση θα έκλεινε κάθε πρόσβαση στις διεθνείς αγορές ομολόγων, και η μόνη επιλογή δανεισμού της Ελλάδας θα ήταν απευθείας από κάποιο άλλο κράτος. Αυτό όμως δεν είναι σημαντικό πρόβλημα, αφού πολύ σύντομα η χώρα θα πετύχαινε πρωτογενές πλεόνασμα με το οποίο θα μπορούσε να δανειστεί εσωτερικά.

Αρχικά, το ξένο συνάλλαγμα θα σπάνιζε, με αποτέλεσμα να δυσκολέψουν οι εισαγωγές ειδών πρώτης ανάγκης.

Βραχυπρόθεσμα, η Ελλάδα θα πρέπει να περιορίσει την ροή προς τα έξω του ξένου κεφαλαίου, κάτι το ανεπιθύμητο αλλά συγχρόνως και σύνηθες. Τέλος, τα ιδιωτικά εξωτερικά χρέη των τραπεζών, που είναι σε ευρώ, θα πρέπει να στηριχτούν μέσω κρατικών εγγυήσεων.
Όλα αυτά μπορεί να ακούγονται τρομακτικά, αλλά δεν διαφέρουν και πολύ από αυτά που ζούσε η Ελλάδα πριν από το ευρώ. Εξάλλου, όλες οι πολιτικές που ακολουθήθηκαν μέχρι σήμερα, έχουν αποτύχει.
Έτσι, όσο πιο γρήγορα αποφασίσει η Ελλάδα να φύγει από το ευρώ, τόσο το καλύτερο.

Read More

ΧΡΕΟΚΟΠΗΣΑΜΕ;

Για το ενδεχόμενο εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη προετοιμάζεται η γερμανική κυβέρνηση σε περίπτωση που η νέα κυβέρνηση δεν θελήσει να εφαρμόσει τα μέτρα που περιλαμβάνει το τελευταίο πρόγραμμα λιτότητας, σύμφωνα με δημοσίευμα του περιοδικού «Spiegel» το οποίο επικαλείται πηγές
κοντά στο υπουργείο Οικονομικών.

Το δημοσίευμα αναφέρει πως οι εμπειρογνώμονες του υπουργείου Οικονομικών εξετάζουν διάφορα σενάρια. Το βασικό σενάριο προβλέπει ότι «η κατάσταση δεν θα εξελιχθεί τόσο άσχημα(όσο αναμένεται). Οι περιφερειακές οικονομίες, όπως της Ισπανίας και της Ιταλίας, θεωρείται πως αντιμετωπίζουν προσωρινά πρόβλημα στο δανεισμό τους. Ωστόσο, εν αντιθέσει με την Ελλάδα, δεν έχουν χρεοκοπήσει».

Το επόμενο σενάριο προβλέπει πως η έξοδος της Ελλάδας θα προκαλέσει αρχικά αναταραχή αλλά μακροπρόθεσμα θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια πιο ισχυρή ευρωζώνη με την αποχώρηση του πιο αδύναμου κρίκου, σημειώνει το Spiegel.

Το χειρότερο σενάριο, περιλαμβάνει τη δραματική αύξηση του κόστους δανεισμού της Ιταλίας και της Ισπανίας, που θα υποχρεώσει το EFSF να διοχετεύσει φρέσκα κεφάλαια. Σύμφωνα με το Spiegel, η γερμανική κυβέρνηση υπολογίζει πως υπό αυτό το σενάριο, η χρηματοδοτική δυνατότητα του EFSF θα πρέπει να ενισχυθεί άμεσα, πιθανότατα πάνω από τα 1 τρισ. ευρώ.

Η Γερμανία εξετάζει επίσης και το «χείριστο σενάριο», το οποίο αν και θεωρείται απίθανο, θα περιλάμβανε τη δραματική υποτίμηση του νέου ελληνικού νομίσματος έναντι του ευρώ, με δυσανάλογες αρνητικές επιπτώσεις , όπως υψηλό ελληνικό χρέος παρά τις απομειώσεις, περαιτέρω υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της Ελλάδας και μια οικονομική κρίση, διάρκειας δέκα ετών, που θα μπορούσε να επηρεάσει και άλλες χώρες.

Read More

ΜΙΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

Συνέντευξη του Albrecht Ritsch, Wirtschaftshistoriker (καθηγητή Ιστορίας της Οικονομίας) στο Spiegel.

Spiegel: Κυριε Ritschl η Γερμανία συζητάει αυτό τον καιρό για περαιτέρω οικονομική βοήθεια για την Ελλάδα σαν υπεράνω όλων ηθικολόγος. Η κυβέρνηση ενεργεί με ακαμψία σύμφωνα με τη ρήση : "λεφτά θα πάρετε μόνο αν κάνετε αυτό που σας λέμε". Είναι δίκαιη αυτή η συμπεριφορά;
Ritschl: Οχι, είναι απολύτως αδικαιολόγητη.

Spiegel: Μάλλον δεν το βλέπουν έτσι οι περισσότεροι Γερμανοί.
Ritschl: Μπορεί, αλλά η Γερμανία έζησε τις μεγαλύτερες χρεοκοπίες της νεότερης ιστορίας. Την σημερινή οικονομική ανεξαρτησία της και τη θέση της ως Διδασκάλου της Ευρώπης την χρωστάει στις ΗΠΑ, οι οποίες μετά τον 1ο αλλά και τον 2ο Παγκόσμιο πόλεμο παραιτήθηκαν από το δικαίωμα τους για τεράστια χρηματικά ποσά. Αυτό δεν το θυμάται όμως κανείς.

Spiegel: Τι ακριβώς συνέβη τότε;
Ritschl: Η δημοκρατία της Βαϊμάρης κατόρθωσε να επιζήσει από το 1924 μέχρι 1929 αποκλειστικά με δανεικά, τα δε χρήματα για τις αποζημιώσεις του 1. Παγκοσμιου πολέμου δανείστηκε από τις ΗΠΑ. Αυτη η "δανειακή Πυραμίδα" κατέρρευσε με την κρίση του 1931. Τα χρήματα των δανείων των ΗΠΑ είχαν εξαφανιστεί, η ζημιά για τις ΗΠΑ τεράστια, οι συνέπειες για την παγκόσμια οικονομία καταστροφικές.

Spiegel: Το ίδιο και μετά τον 2ο Παγκόσμιο πόλεμο;
Ritschl: Η Αμερική τότε φρόντισε να μην θέσει κανείς από τους συμμάχους αξιώσεις για αποζημίωση. Εκτός από μερικές εξαιρέσεις, ματαιώθηκαν όλες οι αξιώσεις μέχρι μια μελλοντική επανένωση των Γερμανιών (ανατολικής και δυτικής). Αυτό ήταν πολύ ζωτικό για την Γερμανία, ήταν στην ουσία η οικονομική βάση του γερμανικού μεταπολεμικού θαύματος. Αλλά παράλληλα, τα θύματα της γερμανικής κατοχής ήταν αναγκασμένα να αποποιηθούν τα δικαιώματα τους για αποζημίωση, μεταξύ αυτών και οι Έλληνες.

Spiegel: Στη σημερινή κρίση παίρνει η Ελλάδα από Ευρώπη και ΔΝΤ 110 δις και συζητιέται ένα πρόσθετο πακέτο, που θα είναι εξ ίσου μεγάλο. Πρόκειται δηλαδή για πολλά χρήματα. Πόσο μεγάλες ήταν οι γερμανικές χρεοκοπίες;
Ritschl: Αναλογικά με την οικονομικη επιφανεια που είχαν οι ΗΠΑ κατά την εποχή εκείνη, τα γερμανικά χρέη της δεκαετίας του 30 ισοδυναμούν με το κόστος της κρίσης του 2008. Συγκριτικά, λοιπόν, τα χρέη της Ελλάδας είναι μηδαμινά.

Spiegel: Αν υποθέταμε ότι υπήρχε μια παγκόσμια λίστα για βασιλιάδες της χρεοκοπίας, ποιά θα ήταν η θέση της Γερμανίας;
Ritschl: Αυτοκρατορική. Σε σχέση με την οικονομική επιφάνεια της χώρας, η Γερμανία είναι ο μεγαλύτερος αμαρτωλός του 20ου αιώνα και πιθανόν της νεότερης οικονομικής ιστορίας.

Spiegel: Ούτε η Ελλάδα δεν μπορεί να μας ανταγωνιστεί;
Ritschl: Όχι, η Ελλάδα παίζει ένα δευτερεύοντα ρόλο. Υπάρχει, βέβαια, το πρόβλημα του κινδύνου της μετάδοσης της κρίσης στις γνωστές ευρωπαϊκές χώρες.

Spiegel: Η ομοσπονδιακή δημοκρατία της Γερμανίας θεωρείται ως ενσάρκωση της σταθερότητας. Πόσες φορές έχει χρεοκοπήσει η Γερμανία;
Ritschl: Εξαρτάται πως το υπολογίζει κανείς. Τον τελευταίο αιώνα τουλάχιστο τρεις φορές. Μετά την τελευταία στάση πληρωμών στη δεκαετία του 30, ανακουφίστηκε η Γερμάνια από τις ΗΠΑ με μια μείωση χρεών, η αλλιώς ένα "Haircut“, που ισοδυναμεί με ένα μεγαλόπρεπο Afro-Look που μετατρέπεται σε φαλάκρα. Από τότε κρατάει η χώρα την οικονομική λάμψη της, ενώ οι υπόλοιποι ευρωπαίοι δούλευαν σαν τα σκυλιά για να ορθοποδήσουν από τις καταστροφές του πολέμου και τη γερμανική κατοχή. Κι ακόμη το 1990 είχαμε επίσης μια στάση πληρωμών.

Spiegel: Πως είπατε;
Ritschl: Βεβαίως! Ο τότε καγκελάριος Kohl αρνήθηκε να υλοποιήσει τη Συμφωνία του Λονδίνου, του 1953. Η συμφωνία έλεγε ότι οι γερμανικές πολεμικές αποζημιώσεις στην περίπτωση της επανένωσης των Γερμανίων θα πρέπει να τεθούν υπό επαναδιαπραγμάτευση. Η Γερμανία όμως δεν πλήρωσε αποζημιώσεις μετά το 1990 (εκτός πολύ λίγων) ούτε τα αναγκαστικά δάνεια, ούτε τα έξοδα κατοχής. Η Ελλάδα είναι ένα από τα κράτη, που δεν πήραν δεκάρα.

Spiegel: Σε αντίθεση με το 1953, συζητείται επί του παρόντος η διάσωση της Ελλάδας, λιγότερο μέσω μιας μείωσης των χρεών και περισσότερο μέσω μιας παράτασης του χρόνου πληρωμής των κρατικών ομολόγων, δηλαδή μιας ήπιας αναπροσαρμογής των χρεών. Μπορούμε εδώ να μιλάμε για επαπειλούμενη χρεοκοπία;
Ritschl: Οπωσδήποτε. Ακόμη κι αν ενα κράτος δεν είναι εκατό τα εκατό ανίκανο να ικανοποιήσει τους πιστωτές του, μπορεί να είναι υπό χρεοκοπία. Ακριβώς όπως στην περίπτωση της Γερμανίας τη δεκαετία του 50, ειναι ψευδαίσθηση να πιστεύουμε ότι η Ελλάδα θα μπορέσει μόνη της να πληρώσει τα χρέη. Και όποιος δεν το μπορεί είναι εξ ορισμού χρεοκοπημένος. Τώρα θα έπρεπε να καθοριστεί, ποια χρηματικά ποσά είναι έτοιμοι οι πιστωτές να θυσιάσουν. Δηλαδή θα πρέπει να βρούμε ποιός θα πληρώσει το μάρμαρο.

Spiegel: Το κράτος που πληρώνει τα περισσότερα είναι η Γερμανία.
Ritschl: Μάλλον κάπως έτσι θα πρέπει να γίνει. Αλλά ήμασταν στο παρελθόν πολύ ανέμελοι. Η βιομηχανική μας παραγωγή κέρδισε πολλά από τις υπέρογκες εξαγωγές. Οι ανθελληνικές θέσεις που προβάλλονται από τα ΜΜΕ εδώ είναι πολύ επικίνδυνες. Μην ξεχνάτε ότι ζούμε μέσα σε ένα γυάλινο σπίτι: Το οικονομικό μας θαύμα έγινε δυνατό αποκλειστικά και μόνο επειδή δεν αναγκαστήκαμε να πληρώσουμε αποζημιώσεις.

Spiegel: Η Γερμανία δηλαδή θα έπρεπε να είναι πιο συγκρατημένη;
Ritschl: Η Γερμανία στον 20ο αιώνα άρχισε δυο πολέμους, τον δεύτερο δε τον διεξήγαγε ως πόλεμο αφανισμού και εξολόθρευσης και στη συνέχεια οι εχθροί της αποποιήθηκαν το δικαίωμα τους εν μέρει η και καθολικά για αποζημιώσεις. Το ότι η Γερμανία πραγματοποίησε το θαύμα της πάνω στις πλάτες άλλων ευρωπαίων δεν το έχουν ξεχάσει οι Έλληνες.

Spiegel: Τι εννοείτε;
Ritschl: Οι Έλληνες ξέρουν τα εχθρικά άρθρα και γνώμες στα γερμανικά ΜΜΕ πολύ καλά. Αν η διάθεση των Ελλήνων γίνει πολύ πιο επιθετική, μπορεί να αναβιώσουν οι παλιές διεκδικήσεις, αρχίζοντας από την Ελλάδα, και αν η Γερμανία ποτέ αναγκαστεί να πληρώσει, θα μας «πάρουν ακόμη και τα σώβρακα». Θα έπρεπε αντίθετα να είμαστε ευγνώμονες, να εξυγιάνουμε την Ελλάδα με τα λεφτά μας. Αν εμείς εδώ παίξουμε το παιγνίδι των ΜΜΕ, παριστάνοντας τον χοντρό Εμίλ, που καπνίζει το πούρο του και αρνείται να πληρώσει, κάποτε κάποιοι θα μας στείλουν τους παλιούς λογαριασμούς.

Spiegel: Τουλάχιστον στο τέλος μερικές ηπιότερες σκέψεις: Αν μπορούσαμε να μάθουμε κάτι από τις εξελίξεις, ποια λύση θα ήταν η καλύτερη για την Ελλάδα και τη Γερμανία;
Ritschl: Οι χρεοκοπίες της Γερμανίας τα περασμένα χρόνια το δείχνουν: Το λογικότερο είναι τώρα να συμφωνηθεί μια μείωση του χρέους. Όποιος δάνεισε λεφτά στην Ελλάδα, πρέπει να χάσει ένα μεγάλο μέρος τους. Αυτό θα ήταν καταστροφικό για τις τράπεζες, γι’ αυτό θα ήταν αναγκαίο ένα πρόγραμμα βοήθειας. Μπορεί αυτή η λύση να είναι ακριβή για τη Γερμανία, αλλά έτσι κι αλλιώς θα πρέπει να πληρώσουμε. Κι έτσι θα είχε και η Ελλάδα μια ευκαιρία για μια νέα αρχή.

Albrecht Ritsch, Wirtschaftshistoriker
(καθηγητής “Ιστορίας της Οικονομίας”)

Read More

Η ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ ΠΑΝΤΑ ΔΙΠΛΑ ΜΑΣ

«Η θέση της Αυστραλίας παραμένει αμετάβλητη όσον αφορά το θέμα της ονομασίας της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας. Την αναγνωρίζει μόνο με το όνομα FYROM και η πολιτική αυτή δεν πρόκειται να μεταβληθεί έως
ότου οι δυο χώρες, Ελλάδα και πΓΔΜ της Μακεδονίας βρουν μια κοινά αποδεκτή λύση στο θέμα της ονομασίας».

Αυτό δήλωσε ο Αυστραλός υπουργός Εξωτερικών, Κέβιν Ραντ, ερωτηθείς σχετικά, σε φόρουμ που οργάνωσε στην Αδελαΐδα ο ομογενής Εργατικός Ομοσπονδιακός βουλευτής, Στηβ Γεωργανάς, και στο οποίο έλαβαν μέρος πάνω από 250 άτομα .

Σε άλλη ερώτηση για το Κυπριακό, την οποία υπέβαλε ο Τζορτζ Νίκου, διευθυντής της Τράπεζας Κύπρου στην Αδελαΐδα, ο κ. Ραντ είπε: «Η Αυστραλία αναγνωρίζει μόνο την Κυπριακή Δημοκρατία ως τη νόμιμη κυβέρνηση της Κύπρου. Υποστηρίζει τις προσπάθειες του ΟΗΕ και ενθαρρύνει όλες τις πλευρές να εργαστούν για την εξεύρεση δίκαιης και βιώσιμης λύσης. Η Αυστραλία διαθέτει ειρηνευτική δύναμη στην Κύπρο από το 1964 και θα συνεχίσει να την παρέχει όσο αυτό κρίνεται αναγκαίο».

Read More