ΕΛΛΑΔΑ

ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΟΙ ΤΑΦΟΙ ΤΗΣ ΡΩΞΑΝΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ Δ;

Μπροστά σε μια μεγάλη αρχαιολογική ανακάλυψη πιθανόν να βρίσκονται τα συνεργεία της ΚΗ’ Εφορείας Κλασσικών Αρχαιοτήτων Σερρών..... Μετά από έρευνες ετών και αξιοποιώντας την ιστοριογραφία και τις προφορικές παραδόσεις της περιοχής, οι αρχαιολόγοι κατέληξαν σε μία «τούμπα» σε αγροτική περιοχή του Δήμου Αμφίπολης.

ΟΔΗΓΟΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ

Πολλοί φίλοι και φίλες μου έχουν ζητήσει να γράψω ένα αρθρο με "Οδηγίες Επιβίωσης",γιατί μπορεί σύντομα να αντιμετωπίσουμε δύσκολες καταστάσεις που να οφείλονται σε διάφορους λόγους,όπως πτώχευση και στάση πληρωμών,περίεργα και πρωτόγνωρα γεωφυσικά φαινόμενα και εγώ δεν ξέρω τι άλλο.

ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ 16/10/1912

Το έργο της απελευθέρωσης της Κατερίνης ανατέθηκε στην 7η Μεραρχία του Στρατού Θεσσαλονίκης, που είχε διοικητή το Συνταγματάρχη (ΠΒ) Κλεομένη Κλεομένους. Στις.. 15 Οκτωβρίου 1912 εκδόθηκε η Διαταγή των Επιχειρήσεων.

ΠΛΑΝΗΤΕΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ

Οι πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος είναι 8. Ερμής, Αφροδίτη, Γη, Άρης, Δίας, Κρόνος, Ουρανός και Ποσειδώνας. Και έχουνε όλοι αρχαία ελληνικά ονόματα προς τιμήν των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων που θεμελίωσαν την αστρονομία. Ας γνωρίσουμε λοιπόν τα μυθικά πρόσωπα των οποίων τα ονόματα πήραν οι πλανήτες.

Η ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ

Αν καλούσαμε στις μέρες μας σ’ ένα γεύμα κάποιους αρχαίους Έλληνες όπως τον... Ηρόδοτο, τον Ηρακλή ή τον Αριστοφάνη..

Πέμπτη 28 Ιουνίου 2012

ΠΡΩΤΗ ΣΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΣΕ ΔΙΕΘΝΗ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ


Το πρώτο βραβείο στον 16ο διεθνή διαγωνισμό αρχαίων ελληνικών που πραγματοποιήθηκε το Μάιο στο Βιτέρμπο της Ιταλίας, έλαβε η μαθήτρια της Β’ τάξης του 3ου Λυκείου Βέροιας, Ελένη Πατρίκα, ανάμεσα σε περίπου 90 διαγωνιζόμενους από την Ελλάδα, την Ιταλία και τη Ρωσία.

Την Ελλάδα εκπροσώπησαν μαθητές από εφτά σχολεία και οι διαγωνιζόμενοι κλήθηκαν να σχολιάσουν ένα άγνωστο αρχαίο κείμενο του Ισοκράτη (Επίλογος από τον Ευαγόρα), μέσα από φιλολογική, ιστορική και λογοτεχνική ματιά.

«Η επιτροπή αξιολόγησης των γραπτών των μαθητών, που αποτελείται από καθηγητές πανεπιστημίων και φιλολόγους, αξιολόγησε ως εξαιρετική την ανάλυση της μαθήτριας, και σχολίασε ότι πρόκειται για μία πραγματεία πανεπιστημιακού επιπέδου», ανέφερε μία από τις συνοδούς καθηγήτριες της μαθήτριας, φιλόλογος Ευσεβεία Καραμάνη.

Γενικότερα, το επίπεδο του διαγωνισμού ήταν ιδιαίτερα ανταγωνιστικό, καθώς οι ιταλοί και ρώσοι μαθητές, που συνήθως λαμβάνουν τα πρώτα βραβεία, διδάσκονται την αρχαία ελληνική στα κλασσικά λύκεια της χώρας τους. Μάλιστα, στην Ιταλία η διδασκαλία της αρχαίας ελληνικής προβλέπεται για έξι χρόνια, ενώ αποτελεί προαπαιτούμενο για την εισαγωγή σε πανεπιστημιακές σχολές, ακόμη και στην ιατρική.

Η βραβευμένη μαθήτρια δεν έχει αποφασίσει ακόμη την κατεύθυνση των σπουδών της, δηλώνει ωστόσο την αγάπη της για τις αρχαίες γλώσσες (λατινικά και αρχαία ελληνικά), ενώ οι καθηγητές της αναφέρουν ότι πρόκειται για μία άριστη μουσικό.

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ


ΣΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΑΡΘΡΟ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΠΟΙΟΥ ΕΛΛΗΝΑ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ ΝΑ ΤΙΣ ΜΟΙΡΑΣΤΕΙ ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΣΤΕΛΝΟΝΤΑΣ ΜΑΣ ΕΝΑ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ.ΣΕΒΟΜΕΝΟΙ ΤΗΝ ΘΕΛΗΣΗ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΥΜΕ.
ΚΑΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΛΟΙΠΝ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ.
Στόχος μου με αυτό το θέμα δεν είναι ούτε να θίξω, ούτε να αναστατώσω όλους αυτούς, που γεμάτοι πίστη, είναι δεμένοι με τον Χριστιανισμό.
Θέλω μονό να γνωστοποιήσω, ποια καταστροφή προκάλεσε αυτή η θρησκεία στην ανθρωπότητα και μάλιστα στο όνομα της "αγάπης".

Η θρησκευτική πίστη διαμορφώνεται, εξ αίτιας της κατήχησης και πλύσης εγκεφάλου που δεχόμαστε κατά την παιδική μας ηλικία, όταν η αίσθηση της λογικής δεν έχει ακόμη αναπτυχθεί.

Το όλο θέμα ριζώνει καλά στο υποσυνείδητο, με αποτέλεσμα να μεγαλώνουμε και "απλώς" να πιστεύουμε.
Χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε, αργά αλλά σταθερά, εντασσόμαστε σε όλους αυτούς, που εδώ και χιλιάδες χρονιά, σε όλες τις γωνίες του κόσμου, γίνονται αφελή θύματα στο αρχαιότερο παγκόσμιο εμπόριο ελπίδας, που ντυμένο με τα ρούχα της θρησκείας, εξαπατά τόσα εκατομμύρια ανθρώπων, να πιστεύουν σε θεούς που τους υπόσχονται το αδύνατον!

Με δυνατή φωνή θέλω να γκρεμίσω αυτό που είναι απαραίτητη προϋπόθεση, για να βρει μέσα μας η θρησκεία το γόνιμο έδαφος που χρειάζεται και να αναπτυχθεί: δηλαδή τον συνδυασμό αφέλειας και λίγης ή καθόλου ιστορικής γνώσης.

Όλοι πρέπει να μάθουν, τι επιβλήθηκε κάποτε στους Έλληνες ούτως ώστε αυτοί να γίνουν υπάκουα και άβουλα πρόβατα του χριστιανικού ποιμνίου.

Και με ποιον τρόπο υποχρεώθηκαν οι Έλληνες ως οι μοναδικοί άνθρωποι, να ξεχάσουν το μεγαλύτερο πολιτισμό που έχει ποτέ υπάρξει στο πλανήτη. Το δικό τους τον...Ελληνικό Πολιτισμό !




Ευριπίδης
Ευτυχής είναι αυτός που γνωρίζει την ιστορία.

Αυτή η επιτυχία της πνευματική δολοφονία του ελληνικού πολιτισμού, ανοιξε το δρόμο για τη μετέπειτα διάδοση του Χριστιανισμού στην υπόλοιπη Ευρώπη.

Η εξάπλωση του Χριστιανισμού είχε διαφορές επιπτώσεις για τους Ευρωπαίους. Αλλά δεν πρέπει και δεν μπορούμε να τις συγκρίνουμε με τις συνέπειες που η εξάπλωση του Χριστιανισμού είχε για τους Έλληνες. Και αυτό επειδή:
Για τους Ευρωπαίους εκτός από τους Έλληνες, ο εκχριστιανισμός τους έλαβε χωρά πριν αυτοί γίνουν πολιτισμένοι άνθρωποι! Για τους Έλληνες όμως ήταν διαφορετικά: αυτοί ήταν ήδη πολιτισμένοι και γι αυτό έπρεπε να τους υποχρεώσουν με το ζόρι να γίνουν Χριστιανοί!

Ο ελληνικός πολιτισμός ήταν σε ένα υψηλό στάδιο ανάπτυξης που όμοιο του δεν υπήρχε πουθενά στην Ευρώπη, γι αυτό οι καρποί του και τα έργα του έπρεπε να εξαφανιστούν.

Ο Ελληνισμός έπρεπε να πεθάνει. Γι αυτό λοιπόν πανεπιστήμια και φιλοσοφικές σχολές έκλεισαν, βιβλιοθήκες πυρπολήθηκαν, Ασκληπιεία έπαψαν να λειτουργούν, ναοί γκρεμίστηκαν, σταδία (Ολυμπία...) ισοπεδώθηκαν, επιστήμες και καλές τέχνες όπως π.χ. το θέατρο, κυνηγήθηκαν ως έργα του Σατανά. Και περάν αυτών, απαγορεύτηκε να ονομάζεται κανείς Έλληνας. Η τιμωρία ήταν θάνατος!

Οι Χριστιανοί δήμιοι εκτέλεσαν καλά το καθήκον τους!
Στην υπόλοιπη Ευρώπη, 1.000 χρονιά μετά την ισοπέδωση της Ελλάδος δηλαδή στην περίοδο της αναγέννησης και μετά από αυτή, οι Ευρωπαίοι ένοιωσαν ένα μικρό δείγμα θρησκευτικής καταδίωξης και παραλογισμού! Όταν ο Παπάς και η καθολική εκκλησία κατάλαβαν ότι το παλιό θηρίο, ο Ελληνισμός σηκωνόταν από τον τάφο του και απειλούσε να αφυπνίσει και την υπόλοιπη Ευρώπη, πανικοβλήθηκαν.

Η απάντηση τους λοιπόν ήταν η «Ιερά Εξέταση», που καταδίκαζε όλη τη γνώση και τους επιστήμονες. Αλλά, παρά την αντίσταση της εκκλησίας κατά την περίοδο της αναγέννησης ο Ελληνισμός επανήλθε στο κέντρο και η Ευρώπη κατάφερε να έλθει σε επαφή με τις αρχαίες ελληνικές αξίες, τη γνώση και τον πολιτισμό. Η Ελλάδα όμως δεν ήταν το ίδιο τυχερή. Σ' αυτήν επιφυλασσόταν μια νέα καταδίκη:

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΠΟΥΛΗΣΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ σε ένα καινούργιο μεσαίωνα, που ήταν ακόμα χειρότερος από το προηγούμενο, τον Οθωμανικό. 400 χρονιά Τουρκικής κατοχής είχαν αρχίσει!

Μονό όταν αποκτήσουμε ιστορική γνώση, μπορούμε να ξεφορτωθούμε την τυφλή και χωρίς κριτική πίστη. Μονό τότε γινόμαστε σε θέση να "δούμε" όλο το παιχνίδι που παίχτηκε και παίζεται κατά της ανθρωπότητας.

ΘΕΟΙ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Δεν υπάρχει θεός σε οποιαδήποτε θρησκεία, που να μην τον κατασκεύασε άνθρωπος. Όλους τους θεούς όλων των θρησκειών, οι άνθρωποι τους έχουν φτιάξει, για να ελέγχουν τους άλλους ανθρώπους για να ασκούν εξουσία και έλεγχο στις μεγάλες μάζες.


"Μισώ όλους τους θεούς... "Αισχύλος



ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΘΕΟΙ
Το τι είδους θεός έχει κατασκευασθεί σε μια κοινωνία, καθώς και η θέση και ο ρόλος που παίζει σ' αυτή, αντικατοπτρίζει καλύτερα από οτιδήποτε άλλο το επίπεδο αυτής της κοινωνίας.

Η εξέλιξη που έλαβε χώρο στην Ελλάδα επί πολλές χιλιετίες, δεν επηρέασε μονό τους Έλληνες, αλλά και τους θεούς τους. Οι θεοί για τους Έλληνες, εκτός του ότι ήταν αθάνατοι, κατά τα αλλά ήταν ακριβώς ίδιοι με αυτούς, δηλαδή είχαν τα ίδια προτερήματα και ελαττώματα με τους ανθρώπους. Είχαν δηλαδή εξανθρωπιστεί.

Αντί για έναν παντοδύναμο και αλάθητο θεό, όπως αυτόν που γνωρίζουμε στις μέρες μας στις διαφορές θρησκείες με τις απαιτήσεις του και τις εντολές του, οι Έλληνες είχαν θεούς που αντιπροσώπευαν τον ερωτά, τη μουσική, το φως, την ομορφιά, τη θάλασσα, τον αέρα, τη χαρά, τον πόλεμο κλπ.

Μέχρι και ισότητα των δυο φυλών υπήρχε στους θεούς τους. Από τους 12 κυρίους θεούς, 6 ήταν άνδρες (Δίας, Ποσειδώνας, Απόλλων, Ήφαιστος, Ερμής, Άρης,) και 6 ήταν γυναίκες (Ήρα, Αθήνα, Αφροδίτη, Δήμητρα, Άρτεμις, Εστία).


Ισότητα δεν υπήρχε μονό ανάμεσα στους θεούς, αλλά και στους αντιπροσώπους τους: Ιερέας και ιέρεια στην αρχαία Ελλάδα!


Η μονή δέσμευση που υπήρχε ανάμεσα στους θεούς και στους ανθρώπους ήταν «να μην υπάρχει καμία δέσμευση»! Η ελληνική αντίληψη των θεών ήταν η συνεχεία του δικού τους περιβάλλοντος ελευθερίας σκέψεως.
Σ' αυτό ακριβώς το ελεύθερο περιβάλλον έγινε δυνατόν και να γεννηθεί και να αναπτυχθεί η φιλοσοφία.

Οι Έλληνες, μέσω της φιλοσοφίας τους, κατάλαβαν τη διαφορά ανάμεσα στην πραγματικότητα και την αλήθεια. Πραγματικότητα ήταν το Όλο, είτε το καταλάβαιναν είτε όχι. Αλήθεια ήταν το μέρος του όλου που αυτοί καταλάβαιναν. Το ποσό σωστά όμως το καταλάβαιναν ήταν άμεσα εξαρτημένο από το επίπεδο εξέλιξης και γνώσης που είχαν αναπτύξει ως άνθρωποι.

«Η αλήθεια δεν είναι στατική, απόλυτη και τελική, αλλά δυναμική και σχετική, που σημαίνει ότι συνεχώς αλλάζει με τον ίδιο ρυθμό που αλλάζουμε κι εμείς. Όσο πιο πολύ εξελισόμεθα ως άνθρωποι τόσο πιο διαφορετικές γίνονται οι Αλήθειες μας ».
Οι Έλληνες κατάλαβαν ότι οι άνθρωποι ποτέ δεν μπορούν να φτάσουν την αλήθεια, αλλά μονό να την πλησιάζουν όλο και περισσότερο. Ο Ηράκλειτος είπε χαρακτηριστικά: «Τα πάντα ρει» = Όλα κινούνται. Όλα αλλάζουν διαρκώς. Το ίδιο και η αντίληψη μας περί αλήθειας.


«Τα πάντα ρει». Ηράκλειτος

Γι αυτό λοιπόν, επειδή η αλήθεια είναι σχετική και πάντα αλλάζει μαζί με τους ανθρώπους και το επίπεδο εξέλιξης τους, οι Έλληνες δεν δημιούργησαν ποτέ κανένα είδος δόγματος και θρησκευτικού φανατισμού. Μέχρι και μνημείο για τον άγνωστο θεό υπήρχε στην Αθήνα, ούτως ώστε οι ξένοι επισκέπτες να μπορούν να πάνε εκεί και να προσευχηθούν στο δικό τους θεό. Και ήταν αδιανόητο για τους Έλληνες να καταδιώξουν άλλους εξ αίτιας των θρησκευτικών τους πεποιθήσεων.

Ποτέ στην Ελλάδα δεν διεξήχθη πόλεμος που να έχει θρησκευτικά αίτια. Μέχρι που ήλθε ο Χριστιανισμός.
Ο ΧΡΙΣΤΑΝΙΣΜΟΣ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

Καμία απολύτως ανάγκη δεν είχαν οι Έλληνες από το Χριστιανισμό για να γίνουν άνθρωποι και για να αποκτήσουν ηθική! Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι Έλληνες, πολύ πριν από οποιονδήποτε άλλον λαό, είχαν να επιδείξουν έναν πολιτισμό, που όχι μονό ήταν μοναδικός με τέτοιο επίπεδο, αλλά ήταν και ο μονός που είχε βάλει τον άνθρωπο στο κέντρο. Οι ρίζες του ελληνικού πολιτισμού χάνονται πίσω στις χιλιετίες.

Οι Έλληνες είχαν αρχές, ήθη, έθιμα, παραδόσεις, αυτογνωσία, φιλοσοφία. Ήταν άνθρωποι με όλη τη σημασία της λέξεως. Άνθρωπος είναι ο άνω θρώσκων. Θρώσκω σημαίνει πετάγομαι προς τα πάνω, ανεβαίνω, γι αυτό λοιπόν άνθρωπος είναι αυτός που ολοένα ανεβαίνει, εξελίσσεται, χρησιμοποιώντας την σκέψη του, την περιέργεια του και τη λογική του. Αυτός ήταν ο Έλληνας.

Ο σκεπτόμενος άνθρωπος, που απορούσε για τα πάντα και δεν δεχόταν δόγματα του τύπου «πίστευε και μη ερευνά», όπως ο Χριστιανισμός δια πυρός και σίδηρου ήθελε να επιβάλει. Ο Έλληνας ήταν εμπόδιο, έπρεπε να φύγει από τη μέση, ήταν ο ήλιος που έπρεπε να σβήσει για να μπορέσει να κυριαρχήσει ο σκοταδισμός και ο θρησκευτικός φανατισμός.

Βεβαία μπορεί να αναρωτηθεί κανείς υπήρχε κάτι το κακό στις 10 εντολές του Χριστιανισμού το οποίο ερχόταν σε σύγκρουση με τον ελληνικό πολιτισμό; Η απάντηση σε αυτό είναι, ότι στην Ελλάδα, τέτοιου είδους εντολές ήταν τελείως εκτός εποχής και άχρηστες.

Καταρχήν, όλη αυτή η παράδοση περί εντολών είναι καθαρά ελληνική. Ο Μίνωας ανέβαινε στο ορός Ίδη της Κρήτης κάθε τόσο, συνομιλούσε με το Δια και επέστρεφε κρατώντας εντολές ραμμένες πάνω σε πέτρινες πλάκες που τις έδινε στους ανθρώπους Αυτή λοιπόν η παράδοση εκλάπη και κατεγράφη και στην Παλαιά Διαθήκη.

Αλλά εδώ συμβαίνει το εξής παράδοξο: πήρανε τη δίκη μας μυθολογία,
την παραλλάξανε και μας τη ξανασερβίρανε ως ιστορία. Και εμείς τους πιστεύουμε!

Εκτός αυτού, αν οι Έλληνες θέλανε εντολές μπορούσαν να πάνε στο μαντείο των Δελφών. Εκεί υπήρχαν γραμμένες 147 εντολές(ΔΕΛΦΙΚΑ ΠΑΡΑΓΓΕΛΜΑΤΑ)... Και αυτό ήταν και συμβολικό. Γιατί 1+4+7=12. Οι 12 Θεοί...

Ας σταθούμε λίγο στις 10 εντολές του Χριστιανισμού.

Τι μηνύματα έδιναν;
Ου κλέψεις, ου φονεύσεις ου μοιχεύσεις ου ψευδομαρτυρήσεις κλπ.
Και ερωτώ:

Πριν αυτές οι εντολές του Μωυσή, (δηλαδή των Εβραίων), φτάσουν στους Έλληνες μέσω της θρησκείας του Χριστιανισμού, τι ήταν οι Έλληνες;

Ήταν κλεφτές δολοφόνοι, μοιχοί, ψευδομάρτυρες κλπ. Και περιμένανε τους σωτήρες τους, τον Μωυσή και τους αντιπροσώπους του, να τους δωρίσουν τις εντολές τους και να τους βάλουν στον σωστό δρόμο;

Σε τι χρησίμευαν τέτοιου είδους εντολές σε μια κοινωνία που ήταν σε τόσο μεγάλο βαθμό βασισμένη σε κανόνες ηθικής νομοθεσίας και δίκαιου;


Τι ήθελε να πει άραγε ο Μιχαήλ Άγγελος που παρουσίασε τον Μωυσή κατ'; αυτόν τον τρόπο;

Δεν είναι καθόλου δύσκολο να βρει κανείς στην αρχαία Ελλάδα ονόματα μεγάλων νομοθετών.
Ο Δρακών, γνωστός μέχρι και σήμερα για τους πολύ αυστηρούς νομούς του, ακόμη μιλάμε για δρακόντειους νομούς ή για δρακόντεια μετρά προστασίας όταν θέλουμε να πούμε ότι κάποιοι νομοί είναι ιδιαίτερα αυστηροί, ο Λυκούργος από τη Σπάρτη, ο Σόλων ο Αθηναίος.

Όλοι αυτοί δημιούργησαν εξαιρετικά νομοθετικά συστήματα που συνειδητοποίησαν τους Έλληνες για το καλό και το κακό, καθώς και για τις συνέπειες που θα έχουν οι πράξεις τους. Όχι λοιπόν, δεν είχαν καμία απολύτως ανάγκη οι Έλληνες από τους "κανόνες ηθικής" του Μωυσή και του Χριστιανισμού!

Αλλά οι υποτιθέμενες "θεόσταλτες" εντολές μας λένε και ένα άλλο σημαντικό πράγμα:
Όλες αρχίζουν με τη λέξη «ου». Ου κλέψεις, ου φονεύσεις ου μοιχεύσεις, ου ψευδομαρτύρησες. Που
πάει να πει, ότι απευθύνονται:

1ον) σε ανθρώπους με εξαιρετικά χαλαρή την αίσθηση της μεταξύ τους αλληλεγγύης και κοινωνικής συνύπαρξης, και

2ον) σε ανθρώπους με χαμηλή ακόμη νοημοσύνη.
Σαν να μιλάς σε ένα μικρό παιδί δηλαδή: Μη κανείς τούτο, μη κανείς κείνο!...
Οι μύθοι που χρησιμοποιούν οι αρχαίοι τραγωδοί μας, περάν των οποίων άλλων ιστορικών και κοινωνικών πληροφοριών που μας δίνουν, σηματοδοτούν επίσης την ωρίμαση της ανθρωπινής συνείδησης το πέρασμα της από ένα πιο χαμηλό επίπεδο επίγνωσης σ'; ένα άλλο πιο υψηλό, πιο εκλεπτυσμένο, πιο συνειδητό.

Ο Αισχύλος ο ένας από τους 3 μεγαλύτερους τραγωδούς μας, στο 3o μέρος της τριλογίας του «Ορέστεια», μας διδάσκει ότι όταν ο Ορέστης κυνηγημένος από τις Ερινύες κατέληξε για προστασία, βοήθεια και αναζήτηση δικαιοσύνης στο ναό του Απόλλωνος στους Δελφούς, η θεά Αθήνα, η θεά της σοφίας κρίνοντας ότι οι άνθρωποι έχουν φθάσει πλέον σε υψηλό επίπεδο επίγνωσης του καλού και του κακού, ίδρυσε δικαστήριο και ανέθεσε σ'; αυτούς στους ανθρώπους να κρίνουν οι ίδιοι την πράξη της μητροκτονίας που είχε διαπράξει ο Ορέστης. Η συνειδητή ελευθερία σημαίνει και ευθύνη των πράξεων.

Ο Ορέστης είχε ζητήσει καταφύγιο στο ναό του Απόλλωνος στους Δελφούς. Αγκαλιάζει τον ομφαλό και ζήτα προστασία.
Ο Απόλλων διώχνει τις Ερινύες ενώ η Πυθία φεύγει έντρομη στη θεά των Ερινυών. Η Άρτεμις (δεξιά) παρακολουθεί την όλη σκηνή.

Σε λίγο θα εμφανιστεί η Αθήνα και θα ιδρύσει δικαστήριο, για να μπορέσουν οι άνθρωποι να κρίνουν οι ίδιοι τη μητροκτονία που είχε διαπράξει ο Ορέστης.
(Ναι ακούσατε καλά! Δικαστήριο θα γίνει! Πράγμα που σημαίνει, ότι ουδείς εβραϊκός θεός θα διατάξει κάποια θανάτωση αλά Παλαιά Διαθήκη!)

Επίσης δεν μπορούμε να μιλάμε για ηθική και να μην αναφέρουμε το Δημόκριτο, ο οποίος εκτός από την επιστημονική του πλευρά (ατομική θεωρία), είχε και την ηθική πλευρά την οποία είχε αναπτύξει σε
αφάνταστο βαθμό.

Το μήνυμα λοιπόν που μας δίνει ο Δημόκριτος, είναι ότι οπού υπάρχει καταπίεση και βούρδουλας δεν υπάρχει ηθική. Γιατί, όπως λέει, καλός και ηθικός δεν είναι αυτός που δεν κάνει το κακό, αλλά αυτός που δεν θέλει να κάνει το κακό. Γιατί το να μη κάνει κάνεις το κακό επειδή φοβάται την τιμωρία, αυτό δεν είναι ηθική, είναι φόβος . Το ζήτημα είναι να καταλαβαίνει ότι αυτό δεν είναι σωστό και γι αυτό δεν το κάνει.

Όμως ο Δημόκριτος το προχώρησε ακόμα παραπάνω ,και αυτό είναι και το πιο σημαντικό σημείο της ηθικής του. Είπε λοιπόν ότι δεν μετράει η πράξις αλλά το κίνητρο πίσω από την πράξη! Τι να το κάνω δηλαδή ότι μου φέρεσαι καλά όταν ο σκοπός σου είναι δόλιος;


«Αγαθόν ου το μη αδικείν, αλλά το μηδέ εθελειν.» Δημόκριτος

Από αυτά τα παραδείγματα είναι εύκολο να αντιληφθεί κανείς, ότι στην Ελλάδα, όχι μονό την εποχή του Χρίστου αλλά και εκατοντάδες χρονιά π.Χ., οι εντολές του Μωυσή ήταν τελείως άστοχες και άχρηστες!
Ο ΙΗΣΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΣΣΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ
Ο Χριστιανισμός άρχισε σαν μια μικρή αίρεση στην Ιουδαία, με μονό τοπική και πολύ περιορισμένη εμβέλεια. Ήταν το κίνημα των Εσσαίων. Αυτό παρέλαβε ο Παύλος και με τη βοήθεια και των Φαρισαίων και της ρωμαϊκής ολιγαρχίας το "διεθνοποίησε" και το πέρασε στη Ρώμη. Από εκεί ο Χριστιανισμός θα εξαπλωνόταν στον υπόλοιπο κόσμο. Για να γίνει όμως αυτό εφικτό, έπρεπε ο δρόμος να είναι ανοικτός.

Ο δρόμος όμως ήταν κλειστός και το μεγάλο εμπόδιο ήταν ο ελληνικός πολιτισμός και ορθολογισμός που κυριαρχούσε με τα πανεπιστήμια, τις βιβλιοθήκες κλπ. Γι αυτό λοιπόν έπρεπε να καταστραφεί και να ισοπεδωθεί. Και αυτό ακριβώς έγινε.

Είναι ιστορικά αναμφισβήτητο ότι ο Χριστιανισμός όπως εξελίχθηκε ως ιδεολογία με τον καιρό, έχει ελάχιστα κοινά σημεία με το αρχικό κήρυγμα του Ιησού. Δηλαδή, τα κίνητρα του Ιησού ήταν διαμετρικά αντίθετα από τα κίνητρα του Χριστιανισμού! Προτού όμως μιλήσουμε για κίνητρα, ας δούμε λίγο σε γενικές γραμμές αυτό το κίνημα που με τον καιρό έγινε Χριστιανισμός.

Το κίνημα αυτό άρχισε από τους Εσσαίους.
Μέχρι το 1947, η κυρία πηγή για τους Εσσαίους ήταν τα βιβλία του Ιώσηπου (Josef Flavius) «Ιουδαϊκός Πόλεμος» και «Ιουδαϊκή Αρχαιολογία» (ο Ιώσηπος ήταν Εβραίος ιστορικός που έζησε τον 1ο αιώνα μ.Χ.).

Αναφέρονται επίσης σε αυτούς και ο Φίλων και ο Πλίνιος. Από το 1947 όμως μέχρι και το 1954, ανακαλύφτηκαν στην έρημο του Κουμράν (στη Νεκρά θάλασσα), μέσα σε διαφορά σπήλαια, παρά πολλοί πάπυροι που ανήκαν στους Εσσαίους Αυτά τα χειρόγραφα ήταν τα καταστατικά των Εσσαίων, που μας δείχνουν πλήρως και την ταυτότητα τους πως κινούνταν και τι επεδίωκαν. Ένα μέρος αυτών των χειρογράφων σήμερα, φυλάσσεται σε ένα αντιατομικό καταφύγιο στην Ιερουσαλήμ.

ι Εσσαίοι ήταν μια ομάδα μερικών χιλιάδων Ιουδαίων, που έφυγαν στην έρημο του Κουμράν λίγο πριν το τέλος του 2ου αιώνα π.Χ.. Κύριος στόχος τους ήταν η καταπολέμηση της άρχουσας τάξης των Φαρισαίων και Σαδδουκαίων, που ασκούσε τρομερή καταπίεση στον λαό και είχε και το μονοπώλιο της γνώσης. Η άρχουσα τάξη επίσης κατά τους Εσσαίους ήταν διεφθαρμένη και δεν τηρούσε σωστά το Μωσαϊκό νομό. Πιστεύανε επίσης πως αν θα κάθονταν στην έρημο πολλά χρονιά, όπως είχαν κάνει παλαιοτέρα οι πρόγονοί τους με επικεφαλής το Μωυσή, θα εμφανιζόταν ο Μεσσίας που θα τους λύτρωνε από όλα τα κακά.

Όμως το 63 π.Χ. κατελήφθη η Ιουδαία από τους Ρωμαίους. Οι Φαρισαίοι τότε, εκμεταλλευόμενοι την κατάσταση, αποκτήσαν καλές σχέσεις με τους Ρωμαίους κατακτητές, οι οποίοι πολύ πρόθυμα, κατόπιν προτροπής των Φαρισαίων, κατέπνιγαν κάθε εσσαϊκή επανάσταση.

Οπότε οι Εσσαίοι, από το 63 π.Χ. και μετά, απέκτησαν διπλό πρόβλημα Δεν έφτανε που είχαν τους Φαρισαίους τώρα είχαν και τους Ρωμαίους. Γι αυτό και ο Χρίστος που ήταν Εσσαίος είχε διπλό στόχο. Και την καταπολέμηση των Φαρισαίων, της εβραϊκής ολιγαρχίας και την καταπολέμηση των Ρωμαίων, των κατακτητών της χωράς του.

Ο Ιησούς ήταν αντιπρόσωπος των Εσσαίων, ένα όργανο πολιτικού σχεδίου που είχε ως στόχο την απελευθέρωση του λαού!


Ο Ιησούς ήταν κοινωνικός επαναστάτης με προοδευτικές ιδέες και για τις οποίες μάλιστα ιδέες έδωσε και τη ζωή του. Ήρθε σε πλήρη σύγκρουση με τα συμφέροντα της άρχουσας τάξεως. Γι αυτό και τον
συλλάβανε, (ή μάλλον βάλανε τους Ρωμαίους να τον συλλάβουνε...), τον ψευτοδικάσανε και τον σταυρώσανε, δηλαδή τον ξεφορτωθήκανε, επειδή ήταν λίαν επικίνδυνος επαναστάτης που είχε πίσω του μια ολόκληρη τάξη, τους Εσσαίους. Γι αυτό και ήταν μια μεγάλη απειλή για τα συμφέροντα τους.


Η πρώτη εμφάνιση του ενήλικα Ιησού ήταν μονό μετά την βάπτιση του, που ήταν καθαρά εσσαϊκή παράδοση.
Στην εικόνα η βάπτιση του Ιησού.

Το ποσό επικίνδυνος ήταν ο Ιησούς το βλέπουμε καθαρά και από τον τρόπο σύλληψης του. Ξέρουμε ότι συνελήφθη στο ορός των "Ελαίων". Το ορός όμως των ελαίων ήταν άντρο, λημέρι, βάση εξόρμησης των επαναστατών κατά της Ιερουσαλήμ, και όχι απλώς τόπος προσευχής (Ιουδαϊκός Πόλεμος Π, 261-262). Ο Ιησούς συνελήφθη στη Γεσθημανή. Γεσθημανή στα εβραϊκά σημαίνει ελαιοτριβείο και στην περιοχή υπήρχε ελαιοτριβείο με μεγάλο κήπο.

Εκεί λοιπόν συνελήφθη ο Ιησούς υστέρα από μια μεγάλη στρατιωτική επιχείρηση. Ο Χριστιανισμός μας λέει ότι ο Ιησούς πήγε εκεί για να προσευχηθεί στον πατερά του, αλλά από την πληροφορία που μας τη δίνει ο ίδιος ο Ιωάννης (18,12), διαβάζουμε κάτι άλλο: «η ουν σπείρα και ο χιλίαρχος και οι υπηρέται των Ιουδαίων συνέλλαβον τον Ιησούν..» .

Δηλαδή μας μιλάει για χιλίαρχο και για μια σπείρα στρατιωτών. Αλλά μια σπείρα ήταν 600 άτομα και ο χιλίαρχος με τη σημερινή έννοια ένας συνταγματάρχης θα χρησιμοποιούσαν τόση μεγάλη δύναμη για να συλλάβουν έναν άνθρωπο, που, κατά τα λεγόμενα του Χριστιανισμού, παρουσιάζεται ως τελείως ακίνδυνος;

Τα κίνητρα του Ιησού ήταν διαμετρικά αντίθετα από τα κίνητρα του Χριστιανισμού. Για να επιτύχει ο Χριστιανισμός έπρεπε να εξασφαλίσει μια βάση. Και η βάση αυτή ήταν ο λαός, το αγράμματο πλήθος που εξ αίτιας της έλλειψης παιδείας που το διέκρινε ήταν εύκολο να το κατευθύνουν οπού και όπως ήθελαν.

Εκλεκτό του θεού ανακήρυξε ο Ιησούς τον αγράμματο λαό. Εκλεκτό του θεού ανακήρυξε και ο Χριστιανισμός τον αγράμματο λαό. Όμως οι στόχοι ήταν τελείως διαφορετικοί. Ο Ιησούς ονειρεύτηκε και επεδίωκε να ανεβάσει αυτόν τον λαό σε ένα επίπεδο που θα τον έκανε ικανό να αποτινάξει το ζυγό που του είχε επιβάλει και η εβραϊκή ολιγαρχία και ο Ρωμαίος κατακτητής.

Για τον Χριστιανισμό όμως ήταν σημαντικότερο να κρατήσει τα πλήθη στην αμορφωσιά και στην αμάθεια, για να μπορεί να τα ελέγχει και να τα οδηγεί όπως ήθελε.
Ο Χριστιανισμός με το σύνθημα επιστροφή στο σκότος πρόλαβε τη διάλυση του σκότους!

Ο Ιησούς δεν ήθελε να εντυπωσιάσει, αλλά ήθελε να τον καταλάβουν. Το τραγικό όμως ήταν ότι ο Ιησούς μιλούσε σε μάζες αγράμματες που δεν ήταν σε θέση να τον καταλάβουν, γιατί ήταν στον κόσμο της αμάθειας και της αγνοίας. Ο μονός που ήταν σε θέση να τον καταλάβει ήταν ο ίδιος του ο εχθρός, η
άρχουσα τάξη. Ακριβώς γιατί είχε την κατάλληλη παιδεία.

Ο Ιησούς ήταν ένας ιδεαλιστής και ένας πρακτικός ενσαρκωτής της διδασκαλίας του. Και επειδή η διδασκαλία του ήτανε αντίθετη με τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης, γι αυτό και τον σταυρώσανε. Και η άρχουσα τάξη πάντα θα σταυρώνει οποιονδήποτε Ιησού που πάει ενάντια στα συμφέροντα της, οποιονδήποτε πάει να ξυπνήσει τις μάζες ...;

Είναι πολύ σημαντικό να ξεκαθαριστεί ότι, αποκαλώντας τον Ιησού ιδεαλιστή, δεν τον έχουμε συγχρόνως κάνει ήρωα! Ο ιδεαλισμός του και ο αγώνας του αφορούσε μονό τους Εβραίους και όχι όλους εμάς τους άλλους!


Ο Ιησούς δολοφονήθηκε δυο φορές. Μία πριν και μια μετά θάνατον. Κατ' αυτόν τον τρόπο υπηρέτησε και ως νεκρός την άρχουσα τάξη που αγωνίστηκε να ανατρέψει. Ο δεύτερος θάνατος του όμως ήταν ο χειρότερος. Του σκότωσαν το πνεύμα του και την ιδεολογία του και του έδωσαν καινούργια ταυτότητα. Και εδώ ακριβώς παίχθηκε το παιχνίδι κατά της ανθρωπότητας:

Ο Ιησούς ο επικίνδυνος και αναρχικός επαναστάτης έγινε Υιός του Θεού! Ήρθε ειρηνικά στον κόσμο, με ειδική αποστολή από τον πατερά του, και ακολουθώντας τις εντολές του, πήρε στους ωμούς του όλες τις αμαρτίες ενός "περιουσίου λαού". Πως όμως το κατάφεραν αυτό και γιατί ήταν σημαντικό να παρουσιάσουν τον Ιησού κατ' αυτόν τον τρόπο;
Ο Χριστιανισμός έδωσε στον Ιησού καινούργια ταυτότητα. Αφού πρώτα του
δολοφόνησε το πνεύμα του και την ιδεολογία του.

Οι άνθρωποι μεταβλήθηκαν σε πιστά, αμαθή και χωρίς κριτική σκέψη πρόβατα!
(Τα πρόβατα είναι τα αιωνία σύμβολα της υποταγής)
Ο ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΤΑΤΡΕΠΕΙ ΤΟΝ ΕΣΣΑΪΣΜΟ ΣΕ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ
Ένα πράγμα πρέπει να ξεκαθαριστεί: ο Χριστιανισμός δεν είναι έργο του Ιησού, αλλά του Παύλου! Ο Παύλος ήταν που πήρε τη μαγιά του Ιησού, την παράλλαξε, την έβγαλε έξω από τα σύνορα της Ιουδαίας και την πέρασε στη Ρώμη. Και για να το επιτύχει αυτό είχε την υποστήριξη και των Φαρισαίων και της ρωμαϊκής ολιγαρχίας!


Ο Χριστιανισμός δεν είναι δημιούργημα του Χρίστου, αλλά του Παύλου!

Βεβαία, επειδή ο Παύλος παράλλαξε την διδασκαλία του Ιησού (την εσσαϊκή διδασκαλία), ήλθε σε ρήξη με τους Εσσαίους και τους 12 αποστόλους, Πέτρο, Ιωάννη κλπ. Και αυτή η ρήξη φαίνεται πολύ καθαρά από τις επιστολές του ίδιου του Παύλου, για παράδειγμα τις προς Κορίνθιους και Γαλάτας. Πολλές φορές κινδύνευσε η ζωή του από τους Ιουδαίους. Πάντα όμως τον γλίτωναν οι Ρωμαίοι.

Και γεννάται το ερώτημα:

Ο Χρίστος επειδή διδάσκει ότι διδάσκει, συλλαμβάνεται από το ιερατείο, οδηγείται στο Ρωμαίο διοικητή Πιλάτο, αυτός "νίπτει τας χείρας του", τον καταδικάζει σε θάνατο και μέσα σε λιγότερο από δυο μέρες ο Χρίστος σταυρώνεται. Ο Παύλος όμως που κατά τα λεγόμενα του Χριστιανισμού, διδάσκει ότι δίδασκε και ο Ιησούς αλλά σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα και μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, πράγματι πολλών χρονών, μένει ανενόχλητος από το Ιερατείο. Και όχι μονό δεν τον ενοχλούν οι Φαρισαίοι, αλλά και τον υποστηρίζει συνέχεια και η ρωμαϊκή ολιγαρχία.

Γιατί άραγε; Ποιο συμφέρον είχαν οι Φαρισαίοι να τον αφήνουν ανενόχλητο και ποιο συμφέρον είχε η ρωμαϊκή ολιγαρχία να τον υποστηρίζει και να τον προστατεύει;

Για να γίνει αυτό κατανοητό πρέπει να κοιτάξουμε λίγο στην κατάσταση που επικρατούσε στη Ρώμη αυτή την εποχή.

Στη Ρώμη εκείνη την εποχή υπήρχαν δυο συγκρουόμενες δυνάμεις. Η σύγκλητος που αποτελείτο από τη ρωμαϊκή ολιγαρχία, την άρχουσα τάξη δηλαδή, και που στήριζε την οικονομική της δύναμη στους κατακτητικούς πολέμους και στη δουλεία, και ο αυτοκράτορας.

Η σύγκλητος είχε μεγάλη εξουσία στη Ρώμη. Όμως το 31 π.Χ. ήλθε στην εξουσία ο Οκταβιανός Αύγουστος και βασίλευσε μέχρι το 14 μ.Χ.. Αυτός λοιπόν εγκαθίδρυσε μοναρχικό πολίτευμα. Περιόρισε δηλαδή παρά πολύ τη δύναμη της συγκλήτου και μάζεψε όλες τις εξουσίες στα χεριά του. Με αλλά λογία, πήγε αντίθετα στα συμφέροντα της ρωμαϊκής ολιγαρχίας. Αυτό όμως που έκανε το ποτήρι να ξεχειλίσει για τους συγκλητικούς ήταν ότι ο Αύγουστος θεοποίησε τον εαυτό του και απαιτούσε από τους άλλους ακόμα και από τα μελή της συγκλήτου, να τον προσκυνούν σαν θεό.

Ε, αυτό βέβαια ήταν πολύ για τη ρωμαϊκή ολιγαρχία. Τους κάθισε κυριολεκτικά στο λαιμό. Και επειδή αυτό το υιοθέτησαν και οι επόμενοι Καίσαρες, με τον καιρό η κατάσταση χειροτέρεψε ακόμη περισσότερο.

Με ποιον ελιγμό λοιπόν, η ολιγαρχία θα απέφευγε μια καινούργια επανάσταση;

Το μοντέλο του Ιησού ως θεός καταστρώθηκε προσεκτικά από το φαρισαϊκό Ιερατείο, που πολύ έξυπνα αντιλήφθηκε που θα μπορούσε να οδηγηθεί ο λαός με έναν τέτοιο ηγέτη, όπως όντως ήταν ο Χρίστος. Γι αυτό λοιπόν, αφού πρώτα τον θανατώσανε, μεταλλάζοντας τη διδασκαλία του αλλά και την αλήθεια του, τον προσαρμόσανε στα δικά τους συμφέροντα και τον ξανασερβίρανε στον λαό και της Ιουδαίας και της Ρώμης. Και η δουλεία αυτή ανατέθηκε στον Παύλο, που διέθετε τις απαραίτητες ικανότητες.

Κεντρικό σημείο της διδασκαλίας του Παύλου ήταν ότι οι άνθρωποι δεν έπρεπε να δυσανασχετούν που ήταν σκλάβοι και υπηρέτες άλλων.* Γιατί για το θεό, όλοι υπηρέτες ήταν. Και αν κακοπερνούσαν σ'; αυτή τη ζωή, δεν έπρεπε να απογοητεύονται, γιατί η ανταμοιβή τους θα ερχόταν μετά θάνατον, στη Βασίλεια των Ουρανών!

Ο Ιησούς θα γύριζε πολλές φορές στον τάφο του αν ήξερε για ποιο σκοπό, ο αγώνας του και ο θάνατος του, χρησιμοποιήθηκαν!

Ένα πράγμα είναι όμως σίγουρο: Η επιτηδειότητα του Παύλου και η διδασκαλία του δημιουργούσαν οπαδούς πιστούς που τους χαρακτήριζε η παθητικότητα και το πνεύμα υποταγής. Και αυτό ταίριαζε απόλυτα και στην εβραϊκή και στη ρωμαϊκή ολιγαρχία, γιατί αυτό ακριβώς θέλανε κι αυτοί. Ο κίνδυνος μιας τόσο ανεπιθύμητης γι αυτούς επανάστασης εξαφανιζόταν. Αφού όλα ήταν θέλημα Θεού, εναντία σε ποιον θα πολεμούσε κανείς; Εναντία στο θεό;

Η διδασκαλία του Παύλου δημιουργούσε οπαδούς, πιστούς,
που τους χαρακτήριζε η παθητικότητα και το πνεύμα υποταγής.
Το τέλειο μοντέλο υπηρέτη ...; ...;


Για τη ρωμαϊκή ολιγαρχία, η εισαγωγή του νέου θεού που παρουσίαζε ο Παύλος δεν σήμαινε μονό καλύτερο έλεγχο των κατωτέρων τάξεων, αλλά τους έδινε επιπλέον και ένα πολύ αποτελεσματικό όπλο, που θα μπορούσαν να το χρησιμοποιήσουν για να χτυπήσουν την αυτοκρατορική εξουσία στο μεδούλι της αυτό που τους κάθονταν πιο πολύ στο λαιμό: τη θεοποίηση του Καίσαρα! Γιατί για τους πλουσίους Ρωμαίους δεν συνέφερε να έχουν τον Καίσαρα ως θεό. Ο μεταλλαγμένος Ιησούς του Παύλου, ως Υιός του θεού, που είχε έναν πατερά στον ουρανό, δεν απειλούσε τα συμφέροντα τους...

Αλλά και η εβραϊκή ολιγαρχία είχε άλλο ένα κίνητρο: την εξάπλωση του εβραϊσμού στον κόσμο! Αυτό ήταν το όνειρο τους και ο σκοπός τους, από πολλά χρονιά πριν.

Και δεν μπορούμε παρά να παραδεχθούμε ότι το κατάφεραν αρκετά καλά, αφού ακόμα και στις μέρες μας, η εβραϊκή Παλαιά Διαθήκη είναι μέρος του Χριστιανισμού (και του Μουσουλμανισμού)!

Ο Χριστιανισμός είναι στην πράξη ένας εβραϊκός θρησκευτικός ιμπεριαλισμός που ακόμα και σήμερα, αποτελεί την τελειότερη ιδεολογία για κάθε ολιγαρχία και εξουσία! Χρησιμοποιώντας ως μέθοδο την "αγάπη", την "αμαρτία" και την "τιμωρία", μεταφέρει την πραγματική ζωή από αυτόν το κόσμο στον επόμενο, το μετά θάνατο και καταφέρνει τόσα εκατομμύρια ανθρώπων, να χρησιμοποιούν τον ήδη λιγοστό χρόνο που έχουν σ'; αυτή τη ζωή και τους περιορισμένους τους πόρους, για να εξασφαλίσουν ένα μέλλον ...;μετά θάνατον.
Μια άλλη θρησκεία, που επίσης έχει τις ρίζες της στην εβραϊκή Παλαιά Διαθήκη, είναι ο Μουσουλμανισμός. Τα αποτελέσματα ενός τόσο παρανοϊκού θρησκευτικού ελέγχου των ανθρώπων, δεν είναι δύσκολο να τα δει κανείς. Εκατομμύρια πιστών ανθρώπων που δεν ξέρουν, δε σκέπτονται, δεν αμφισβητούν, δε ΖΟΥΝ! Μια κοινωνία, οπού οι μισοί από αυτούς (οι γυναίκες), κρύβουν τα πρόσωπα τους! Μια κοινωνία γεμάτη ανθρώπους, που θυσιάζουν τη ζωή τους για να γίνουν μάρτυρες στο όνομα του Αλλάχ και να μπορούν να απολαμβάνουν πολλές παρθένες και να καλοπερνούν στο πλάι του, ...φυσικά μετά θάνατον...!
Εκατομμύρια πιστών ανθρώπων που δεν ξέρουν, δε σκέπτονται, δεν αμφισβητούν, δε ΖΟΥΝ!
Μια κοινωνία, οπού οι μισοί από αυτούς οι γυναίκες,κρύβουν τα πρόσωπα τους!
Η άρχουσα τάξη πάντα θα "σταυρώνει" οποιονδήποτε Ιησού πάει να ξυπνήσει τις μάζες.
Μπορεί η ανθρωπότητα να πέσει πιο χαμηλά;
Οι θρησκεία(ες), ή καλύτερα, η θεολογική απατή, είναι η διαχρονικότερη και αποδοτικότερη παγίδα της ανθρωπινής ιστορίας!
Ως ποτέ, οι αξίες για τις οποίες οι άνθρωποι αγωνίζονται και πεθαίνουν, θα είναι αλυσίδες που θα τους κρατούν δεμένους;
Ως ποτέ, η φωνή της λογικής και της φιλοσοφίας θα φωνάζει την αλήθεια σε κουφά αυτιά;
Το να ζεις ελεύθερος δε σημαίνει τίποτα, αν δεν νοιώθεις λευτερωμένος. Ελευθερία είναι η αλήθεια.
Μαθαίνοντας την αλήθεια γίνεσαι ελεύθερος!
ΖΗΣΕ ΩΣ ΕΛΛΗΝ!





ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΧΡΥΣΟΥ


Ιερή αγανάκτηση για το «ξεπούλημα» των μεταλλείων χρυσού!
Η επαπειλούμενη βλάβη από τη λειτουργία των μεταλλείων χρυσού στη Χαλκιδική, που παραχωρήθηκαν επί κυβέρνησης Κ. Σημίτη σε ιδιώτη αντί πινακίου φακής (11.000.000 ευρώ), είναι δυσανάλογη με το δημόσιο συμφέρον, υποστηρίζουν κάτοικοι της περιοχής.
Οι αντιδράσεις για την επένδυση της εταιρίας Ελληνικός Χρυσός, που ελέγχεται πλέον από την καναδική Eldorado Gold, συνεχίζονται και στις 6 Ιουνίου εκδικάστηκε στο Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) νέα προσφυγή κατοίκων,
αυτή τη φορά με αφορμή την έγκριση της Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) από το υπουργείο Περιβάλλοντος.
Το εξαιρετικά χαμηλό τίμημα, θέμα με το οποίο έχει ασχοληθεί και στο παρελθόν η «δημοκρατία», και η απουσία ουσιαστικής διαβούλευσης με τους κατοίκους έχουν οξύνει τα πνεύματα στην περιοχή, με τα επεισόδια να είναι πλέον καθημερινό φαινόμενο, χωρίς να υπάρχει στον ορίζοντα ένδειξη συμβιβασμού.

Η υποκριτική στάση της Πολιτείας κατά την τελευταία δεκαετία προκύπτει και από την αλληλογραφία μεταξύ του αρχιμανδρίτη π. Χριστόδουλου Αγγελόγλου με την ειδική γραμματέα Επιθεώρησης Περιβάλλοντος και Ενέργειας Μαργ. Καραβασίλη.
Η κυρία Καραβασίλη είχε απαντήσει στα μέσα Μαΐου σε επιστολή-αναφορά του π. Χριστόδουλου για την υπόθεση των Μεταλλείων Κασσάνδρας.
Η ειδική γραμματέας αποδίδει σε τοπικούς πολιτικούς την απουσία διαβούλευσης (η σχετική πρωτοβουλία του υπουργείου ουδέποτε ολοκληρώθηκε) με την τοπική κοινωνία, αλλά αποφεύγει να μιλήσει για την ταμπακιέρα.

Ούτως ή άλλως η υπόθεση έχει ξεκινήσει πολλά χρόνια νωρίτερα και οι συμβάσεις είχαν υπογραφεί στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας.
Από τότε οι αγοραστές των μεταλλείων έχουν αποκομίσει υπεραξίες και κέρδη εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, χωρίς καν να έχει ξεκινήσει η λειτουργία τους! Τα μεταλλεία είχαν αγοραστεί από την εταιρία Ελληνικός Χρυσός, στην οποία συμμετείχε ο όμιλος Ελλάκτωρ.
Μέσω σειράς μεταβιβάσεων, η Ελληνικός Χρυσός ανήκει σήμερα στην καναδική Eldorado Gold και ο όμιλος Ελλάκτωρ κατέχει περί το 2% της τελευταίας, αξίας εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ.

Σε απάντηση του αρχιμανδρίτη π. Χριστόδουλου Αγγελόγλου προς την ειδική γραμματέα του ΥΠΕΚΑ, αναφέρεται, μεταξύ άλλων, ότι «στην 7σέλιδη επιστολή σας δεν αναφέρετε τίποτα απολύτως γι’ αυτό και εδώ είναι προφανής ο λόγος σας και πιστεύω όλοι να κατανοούν γιατί δεν θέλετε ούτε κατ’ ελάχιστον να σταθείτε σε αυτό το σημείο.
Στο μόνο που στέκεστε (και είναι διαποτισμένη από αυτό το πνεύμα η επιστολή σας) είναι στις πολλές προσπάθειες που κάνατε για να επιτευχθεί η συμμετοχή των πολιτών στη δημόσια διαβούλευση· και η στενοχώρια σας είναι για το γεγονός ότι οι πολίτες δεν συμμετείχαν στη δημόσια διαβούλευση, δεν θέλησαν “ενημέρωση” για το περιβάλλον και ότι ο διάλογος, διά του οποίου επιχειρούσατε να διασφαλίσετε την αναγκαία κοινωνική συναίνεση και να κατοχυρωθεί ο κοινωνικός έλεγχος, απέτυχε».

Οπως γράφει ο π. Χριστόδουλος, «κάποιος ξεπουλά αντί πινακίου φακής μια δημόσια περιουσία 20 δισ. ευρώ, πληρώνει και πολλά εκατομμύρια ευρώ από πάνω (στερώντας τα όλα αυτά από τους συνταξιούχους, τους χαμηλόμισθους, τους ασθενείς, τους αναπήρους, τα νοσοκομεία, τα ασφαλιστικά ταμεία, εν γένει τους Ελληνες, από το Δημόσιο Ταμείο) και τα δίνει με νομιμοφανή τρόπο σε κάποιον ιδιώτη που το έχει η κούτρα του να κατεβάζει ψείρες και να κάνει μέσα σε λίγες ημέρες το μικροπερίπτερό του, που ήταν αξίας π.χ. 60.000 ευρώ, ένα πολυεθνικό πολυκατάστημα αξίας δισεκατομμυρίων ευρώ».
«Ερχονται λοιπόν αυτοί που πτώχευσαν την Ελλάδα, που υποθήκευσαν το μέλλον των Ελλήνων, που διέσυραν παγκοσμίως την Ελλάδα, που πτώχευσαν τα νοσοκομεία, τα ασφαλιστικά ταμεία, που έκαναν τους Ελληνες να ψάχνουν στα σκουπίδια για τροφή, να ψάχνουν πού υπάρχει συσσίτιο της Εκκλησίας, να είναι άστεγοι και να κοιμούνται στο πεζοδρόμιο, να αυτοκτονούν κατά χιλιάδες, να ζουν μια κόλαση και ζητούν από αυτούς τους πολίτες να συναινέσουν να καταστραφεί από τον πάμπλουτο πλέον ιδιώτη και ο τόπος τους στον οποίο ζουν, τους ζητούν να καταστρέψουν τα βουνά τους, τα νερά τους και την εναπομείνασα υγεία τους.
Οι πολίτες, ευρισκόμενοι σε εξαθλίωση, άνεργοι, άποροι, άρρωστοι, φτωχοί αλλά αξιοπρεπείς και τίμιοι, δεν θέλουν κανέναν διάλογο με τους ληστέψαντες και ξεπουλήσαντες τη δημόσια περιουσία, δεν θέλουν καμία απολύτως συμμετοχή σε διαβούλευση (που στην ουσία αποσκοπεί στη συγκάλυψη και συμμετοχή στη ληστεία, ώστε να λένε στη συνέχεια οι ηθικοί αυτουργοί δικαίως “μαζί τα φάγαμε”).
Οι ηθικοί αυτουργοί είναι γεγονός ότι στενοχωρούνται που υπάρχουν ακόμα τίμιοι Ελληνες και ως εκ τούτου αδυνατούν να διασφαλίσουν τη συναίνεση της κοινωνίας και αδυνατούν να επιτύχουν τον κοινωνικό έλεγχο».

«Αξιότιμη κυρία Καραβασίλη, ποιος πρέπει να αλλάξει νοοτροπία; Τι τελικώς θέλετε;
Να γίνουμε όλοι οι Ελληνες ανήθικοι και να συμμετέχουμε στο “φαγοπότι”; Να γίνουμε συμμέτοχοι στη ληστεία της δημόσιας περιουσίας; Και μας λοιδορείτε και μέμφεστε που δεν συμμετέχουμε; Και στενοχωριέστε γι’ αυτό;» καταλήγει η απάντηση του αρχιμανδρίτη.

ΕΤΟΙΜΑΖΕΤΑΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΙΝΗΤΟ


Τη δημιουργία του πρώτου ελληνικού κινητού τηλεφώνου, με το όνομα MLS iQTalk, ανακοίνωσε η MLS Πληροφορική. Το κινητό συνδυάζει τεχνολογίες αναγνώρισης φωνής (Talk) και τεχνητής νοημοσύνης (iQ), τις οποίες η εταιρεία αναπτύσσει εδώ και χρόνια.

Το MLS iQTalk είναι smartphone με λειτουργικό σύστημα Android που καταλαβαίνει και μιλάει την ελληνική γλώσσα!
Η λεπτομερής παρουσίασή του θα... πραγματοποιηθεί μόλις κυκλοφορήσει επισήμως στην ελληνική αγορά τις επόμενες μέρες.

«Είμαστε ενθουσιασμένοι και περήφανοι που ολοκληρώσαμε την ανάπτυξη του πρώτου ελληνικού κινητού τηλεφώνου το οποίο ενσωματώνει άκρως ενδιαφέρουσες καινοτομίες.
Προσπαθήσαμε, ώστε όλοι οι Έλληνες που θα το αποκτήσουν να απολαύσουν ένα εντελώς καινούργιο επίπεδο επικοινωνίας με το iQTalk και μάλιστα σε προσιτή τιμή», δήλωσε ο Διευθύνων Σύμβουλος της MLS, κ. Ιωάννης Καματάκης..

Kαλή επιτυχία!

ΑΥΤΟΜΑΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ


Αυτοματισμός είναι ένα από τα πιο ιστορικά πεδία της επιστήμης, διότι η ανάπτυξή του συνοδεύει την εξέλιξη όλων των άλλων τεχνολογιών.
O μεγάλος Αλεξανδρινός μηχανικός, ο Φίλων ο Βυζάντιος, κατατάσσει την Αυτοματοποιητική, στο τέλος του περίφημου έργου του «Μηχανική Σύνταξις», ως κατάληξη όλων των άλλων κλάδων της Μηχανικής.
Η γνώση του Αυτοματισμού, επομένως, αποτελεί γνώση της τεχνολογικής ιστορίας. Στην περίπτωση του Αυτοματισμού, μάλιστα, η ιστορία αυτή είναι ιδιαίτερα πλούσια μιας και οι Αρχαίοι Έλληνες επέδειξαν ιδιαίτερη εφευρετικότητα και ανέπτυξαν πολλές και σημαντικές λύσεις αυτοματισμού, που χρησιμοποιούμε μέχρι και σήμερα. Χάρη στην καθολική και γενικευμένη διάδοση των εφαρμογών του, ο Αυτοματισμός αποκτά ένα σημαντικό ρόλο στη ζωή μας καθημερινά.
Τα αυτόματα μέσα στην ιστορία της αρχαίας ελληνικής τεχνολογίας αποτελούν σίγουρα ένα ιδιαίτερο, ξεχωριστό, ειδικό και ταυτόχρονα εντυπωσιακό και ενδιαφέρον στοιχείο , με το οποίο θα ασχοληθούμε παρακάτω , και συγκεκριμένα με την τεχνολογία των αυτομάτων μέσα από την μυθολογία.

Οι αυτόματες πύλες του Ουρανού
Τεχνολογία στην Αρχαιότητα

Εχει προ πολλού αποδειχθεί στη διεθνή ιστοριογραφία ότι οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποίησαν, καλλιέργησαν και ανέπτυξαν την τεχνολογία συστηματικότατα σ’ όλη τη διάρκεια των 2.000 ετών, την οποία συνήθως ονομάζουμε Αρχαιότητα. Έτσι, η παλαιότερη αντίληψη πως τάχα πέρασε στο σεντούκι της ιστορίας. Κάποτε βέβαια κυριάρχησε μια τέτοια αντίληψη και μάλιστα τόσο πλατιά, που τα σχολικά μας βιβλία συνεχίζουν να την αγνοούν επιδεικτικότατα την Αρχαία Ελληνική Τεχνολογία.
Οι Έλληνες δεν περιορίζονταν στην κατασκευή χρηστικών αντικειμένων και εργαλείων μόνον, αλλά οραματίζονταν την επέκταση του σχεδιασμού των τεχνημάτων αυτών, ώστε να γίνουν αυτόματα και ρομπότ.
Νομίζω, λοιπόν ,πως έχουμε το δικαίωμα να συμπεράνουμε ότι, ήδη από τις απαρχές του, ένας λαός με τέτοιες μυθοθρησκευτικές πεποιθήσεις, διέθετε μια τεχνολογία αναπτυγμένη και το κυριότερο μιαν υψηλή αξιακή αντίληψη για την τεχνολογία.
Το συμπέρασμα αυτό επιβεβαιώνεται από τα σπουδαία τεχνολογικά επιτεύγματα που ακολούθησαν και τα οποία συνοπτικά είναι:
• μυκηναϊκές αποξηράνσεις λιμνών και υδατοφράγματα μεγάλα
• ποικίλα μεταγενέστερα αρδευτικά έργα
• συστηματικές υδρεύσεις των πόλεων.
• επινόηση γερανών και αντλιών
• οδοποιία και γεφυροποιία.
• τεχνικοεπιστημονικές βελτιώσεις στη μεταλλουργία του αργύρου, τις οποίες πέτυχαν οι Αθηναίοι στο Λαύριο μηχανοποίηση στην ανύψωση φορτίων, ελικοειδή πλυντήρια, μαζική εκκαμίνευση
• πλήθος μετρητικών οργάνων ακριβείας,μέτρηση χρόνου (ακριβή υδραυλικά ωροσκόπια),μέτρηση αποστάσεων (οδόμετρον), τοπογραφικά όργανα (χωροβάτης, διόπτρα), αστρονομικά όργανα (αστρολάβοι, αναλογικός υπολογιστής τωνΑντικυθήρων κ.ά.)•
• μαθηματικοποίηση των ήχων από τους Πυθαγορείους, ώστε να διευκολυνθεί η κατασκευή έγχορδων μουσικών οργάνων
• και άλλα

ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟ

6ος αι. π.Χ. Ο Ευπαλίνος κατασκευάζει στη Σάμο έναν αγωγό μήκους πάνω από 2 χλμ., από τα οποία το ένα χλμ. μέσα σε σήραγγα, για την ύδρευση της πόλης. Την ίδια περίοδο εισάγονται οι κάμινοι αναγωγής στη μεταλλουργία και στην οικοδομική γενικεύεται η χρήση της πέτρας.
Αρχές 5ου αι. π.Χ. Αρχίζει η εξόρυξη μολύβδου και ασημιού από τα μεταλλεία του Λαυρίου.
Αρχές 4ου αι. π.Χ. Ο Αρχύτας ο Ταραντίνος εφευρίσκει τον κοχλία και την τροχαλία, χάρη στα οποία εισάγεται στην οικοδομική η χρήση των πρώτων ανυψωτικών μηχανών (τρίποδα, γερανοί, βαρούλκα, τροχαλίες). Παράλληλα ο Αρχύτας καινοτομεί στον τομέα της υδραυλικής. Λίγο αργότερα εμφανίζονται στην οικοδομική οι αψίδες και οι θόλοι ,που αρχικά εφαρμόζονται στην κατασκευή των δημόσιων κτιρίων. Τα βαρούλκα θα χρησιμεύσουν επίσης ευρύτατα στην ανύψωση των όγκων μεταλλεύματος στο Λαύριο.
308-246 π.Χ. Περίοδος ζωής του Κτησίβιου του Αλεξανδρινού. Επιδόθηκε σε πολλές τεχνικές ανακαλύψεις και εφευρέσεις, ενώ υπήρξε ο σημαντικότερος κατασκευαστής διάφορων τύπων κλεψύδρας.
Αρχές 3ου αι. π.Χ. Ο αρχιτέκτονας Σώστρατος ο Κνίδιος κατασκευάζει το φάρο της Αλεξάνδρειας με ύψος 87 μ., του οποίου το φως έφτανε σε απόσταση μεγαλύτερη των 50 χλμ.
3ος αι. π.Χ. Το έργο του μηχανικού Φίλωνα του Βυζαντίου για την κατασκευή λιμανιών, φρουρίων και πολιορκητικών μηχανών συμβάλλει σημαντικά στην ενίσχυση της ναυτικής δύναμης των νησιών του Αιγαίου. Το τζάμι στα παράθυρα αντικαθιστά τις πλάκες, τα υφάσματα, τα δέρματα και τα ξύλινα πετάσματα.
287-212 π.Χ. Ο Αρχιμήδης διατυπώνει τη θεωρία της υδροστατικής άνωσης, ενώ συμβάλλει καθοριστικά στην άμυνα της πατρίδας του, των Συρακουσών, εναντίον των Ρωμαίων με τα κοίλα κάτοπτρα που «συλλέγουν» τις δέσμες του Ήλιου και καίνε τα πλοία των επιτιθεμένων.
100 π.Χ. περίπου .Ο Ήρων ο Αλεξανδρεύς, ο δημιουργός των αυτομάτων, θεμελιώνει τη θεωρία που θα τον οδηγήσει στον πρόδρομο της ατμομηχανής


Η προϊστορία των αυτομάτων

Αναμφισβήτητα τα αυτόματα αποτελούν την τεχνολογία αιχμής κάθε εποχής. Τα τρία μεγάλα άλματα που πραγματοποίησε η τεχνική σκέψη στην ιστορική της εξέλιξη αφορούν:
Πρώτον, την εφεύρεση των εργαλείων, των τεχνητών και άψυχων αντικειμένων, που επεκτείνουν τη δύναμη, τις ικανότητες και την εμβέλεια του ανθρώπου, όπως το ρόπαλο, το ακόντιο και το δρεπάνι.
Δεύτερον, την επινόηση των μηχανών, που αποτελούν συμπλέγματα επιμέρους μηχανισμών, ικανών να μεταδίδουν κίνηση ή να ενισχύουν φυσικά μεγέθη, και που λειτουργούν αξιοποιώντας μιαν εξωτερική ενέργεια, π.χ. την ενέργεια του ανθρώπου, ενός ζώου, του νερού ή του ανέμου, όπως το τόξο, η άμαξα και το πλοίο.
Τρίτον, τα αυτόματα, τις αυτοκίνητες εκείνες μηχανές που κινούνται με ενέργεια εσωτερική, πλησιάζοντας περισσότερο τη λειτουργία των ζωντανών όντων.
Τα αυτόματα όμως αυτά έχουν πανάρχαιες ρίζες.

Η Τεχνολογία των Αυτομάτων και ο Αρχαίος Ελληνικός μύθος
Κάθε λαός στήνει τους θεούς του κατ’ εικόνα και ομοίωσιν , επομένως οι Έλληνες δεν θα αποτελούσαν εξαίρεση. Θα χρησιμοποιήσω λοιπόν τις αρχικές θρησκευτικές – μυθολογικές «προβολές» των Ελλήνων, για να αντιληφθούμε τη θέση που είχε η τεχνολογία στις πρώιμες εκείνες κοινωνίες.
Οι Έλληνες είχαν θεό μηχανικό τον Ήφαιστο. Άρα είχαν εξαιρετικά υψηλή αντίληψη για την τεχνολογία. Άλλωστε είναι γεγονός η αμφίδρομη σχέση θεού-ανθρώπου , αν λάβουμε υπόψη ότι ο Ήφαιστος πέφτει απ’ τον Όλυμπο και ζει εννέα χρόνια στη γη, δουλεύοντας μεταλλικά τεχνήματα (Ιλιάδα, Σ 400).
Παρακάτω θα αναφέρω μερικά επιλεγμένα αυτόματα που περιέχονται στον αρχαίο ελληνικό μύθο. Έργα τεχνολογίας, που ζευγαρώνουν δυο ανθρώπινες δημιουργίες :την ποίηση, το μύθο, τη φαντασία και το όνειρο από τη μια μεριά, την τεχνολογία, την τεχνική πρόθεση, επινόηση και πρόβλεψη από την άλλη.


Τα Αυτόματα της Ιλιάδας


H Ιλιάδα είναι η ποιητική περιγραφή της πολεμικής σύγκρουσης μεταξύ του στρατού των Αχαιών και των υπερασπιστών της Τροίας. Είναι μια σύγκρουση που προσωποποιείται στην πάλη των δύο μεγάλων πολεμιστών ηρώων: του Αχιλλέα και του Έκτορα , και γίνεται κάτω από το βλέμμα και την παρότρυνση των θεών. Οι τεχνολογικές αναφορές είναι συνεπώς πολεμικές, ηρωικές, θεϊκές.
Αυτόματες πύλες του ουρανού
Όταν η Ήρα αποφάσισε να πάρει μέρος στον πόλεμο στο πλευρό των Ελλήνων , έτρεξε και ετοίμασε το θεϊκό της άρμα, έζεψε τα γρήγορα άλογά της, χτύπησε το μαστίγιο και τότε
«αυτόματα (από μόνες τους) άνοιξαν τρίζοντας οι πύλες του ουρανού, που τις κρατούσαν οι Ώρες. Γιατί αυτές είχαν το χρέος ν’ ανοίγουν και να σκεπάζουν με σύννεφο πυκνό τον μέγα ουρανό και τον Όλυμπο» (Ε749).
Η φανταστική αυτή ποιητική εικόνα των αυτόματων πυλών τον ουρανού, που με το χτύπημα του μαστίγιου της Ήρας ανοίγουν από μόνες τους, εισάγει την έννοια της αυτόματης κίνησης, εκφράζει ίσως μια ασαφή τεχνική πρόθεση, ένα φανταστικό τεχνικό όραμα και ανοίγει το δρόμο για λεπτομερέστερες περιγραφές αυτόματων μηχανών, που αποδίδονται στον μεγάλο μάστορα του Ολύμπου, τον Ήφαιστο.

Αυτόματοι τρίποδες


Στη Ραψωδία Σ της Ιλιάδας, ο Όμηρος μπαίνει στο εργαστήρι του ξακουστού για την τέχνη του Ηφαίστου, περιγράφοντας το θεό την ώρα της δουλειάς του περιστοιχισμένο από τα εργαλεία, τις μηχανές και τα έργα του. Και εκεί στα άδυτα της μυθικής τεχνολογίας ο ποιητής περιγράφει με τη φαντασία του έργα θαυμαστά, θαυματουργά, θαύμα να τα βλέπεις. Θαύμα τόσο με την έννοια του θαυμασμού που προκαλεί η τελειότητα της κατασκευής τους, όσο και με την έννοια του υπερφυσικού, του απραγματοποίητου, της ακατόρθωτης τεχνικής επιθυμίας, που η ολοκλήρωσή της αποδίδεται στους Θεούς.
Περιγράφει, λοιπόν, ο Όμηρος τη Θέτιδα, μητέρα του Αχιλλέα, να εισέρχεται στο εργαστήρι του φημισμένου οπλουργού για να του ζητήσει να φτιάξει όπλα για το γιο της, ο οποίος αποφάσισε να συμμετάσχει στον πόλεμο των Αχαιών. Σαν φτάνει η Θέτιδα στον Όλυμπο, βρίσκει τον Ήφαιστο
μες τον ιδρώτα να στριφογυρνά γύρω από τα φυσερά του γιατί βιαζότανε. Είκοσι όλους κι όλους μαστόρευε τρίποδες, για να στέκουν γύρω-γύρω στην αίθουσα την στεριοκάμωτη κατά μήκος των τοίχων. Και κάτω υπό τη βάση του καθενός άρμοζε ρόδες χρυσές για να μπορούν αυτόματα, από μόνοι τους, αυτοκινούμενοι, να μπαίνουν στων θεών τη σύναξη και πάλι μόνοι τους να γυρνούν στο οίκημα. Ένα θαύμα να τους βλέπει κανείς» (Σ372-377).
Οι τρίποδες είναι πολύτιμα σκεύη, σταθερά ή κινητά, με ρόδες από κάτω, που χρησίμευαν είτε για την προσφορά οίνου ή νερού στους φιλοξενούμενους είτε ακόμη σαν τελετουργικά σκεύη στις θυσίες και στις Θρησκευτικές τελετές.
Τέτοιους κινητούς τρίποδες έφτιαχνε ο Ήφαιστος, προσαρμόζοντας ρόδες στη βάση τους. Κι ήταν η ανάγκη προφανής τα σκεύη αυτά να μπορούν να κινούνται. Από μόνα τους όμως; Αυτό που ο Ήρων ο Αλεξανδρινός κατασκευάζει και περιγράφει με λεπτομέρειες μερικούς αιώνες αργότερα στα κινητά του αυτόματα ο Όμηρος, το νιώθει σαν ανάγκη, το προβλέπει και φαντάζεται ότι είναι δυνατόν να γίνει, το παρουσιάζει και το αποδίδει στο μεγάλο μάστορα.


Αυτορυθμιζόμενα φυσερά

Λίγο πιο κάτω, στην ίδια Ραψωδία, ο ποιητής περιγράφει τον ‘Ηφαιστο να δουλεύει με τα φυσερά του.
Πήγε (ο Ήφαιστος) στα φυσερά του, τα έστρεψε προς την φωτιά και τα πρόσταξε (τα κέλευσε) ν’ αρχίσουν να δουλεύουν. Και τα φυσερά, είκοσι όλα μαζί, φυσούσανε μες στα καμίνια βγάζοντας κάθε λογής δυνατόν αέρα, άλλοτε γρήγορα σαν να βιαζότανε κι άλλοτε αργά, όπως ήθελε ο Ήφαιστος κι όπως το ζήταγε η δουλειά του.
Και μέσα στη φωτιά βάζει αλύγιστο χαλκό και κασσίτερο και πολύτιμο χρυσό και ασήμι. Κατόπιν βάζει στη θέση του ένα αμόνι θεόρατο και παίρνει στο ένα χέρι του σφυρί και μια μασιά στο άλλο» (Σ468-477).
Αυτή είναι η περιγραφή του Θεϊκού χυτηρίου, όπου ο χαλκιάς δουλεύει στη φωτιά χαλκό και κασσίτερο, χρυσό και ασήμι, μέταλλα δηλαδή με υψηλό σημείο τήξης.
Χρειάζεται γι’ αυτό είκοσι συνολικά φυσερά, για να ανεβάσει τη θερμοκρασία στο καμίνι, να πυρώσει και να λιώσει τα μέταλλα..
Ο Ήφαιστος βρίσκεται μόνος του στο εργαστήρι του, χωρίς βοηθούς, και αρκεί να προστάξει είκοσι μαζί φυσερά για να αρχίσουν να δουλεύουν. Κι όχι μόνο αυτό. Αλλά τα φυσερά αυτορυθμίζονται και αυξομειώνουν την ταχύτητα λειτουργίας τους ανάλογα με τις ανάγκες της δουλειάς.
Σύλληψη μεγαλοφυής -Τεχνικό όραμα –Εργαστήρι θεϊκό , που ξεχώριζε από το κοινό εργαστήρι , χάρη στην τεχνολογία, την εφευρετικότητα ,την πρωτοτυπία.

Χρυσές θεραπαίνιδες

Και ο Ήφαιστος δεν σταματά εκεί. Πρέπει να φτιάξει μηχανές όμοιες με ζωντανά όντα.
«Είπε κι από τη θέση του αμονιού σηκώθηκε ο πελώριος όγκος αγκομαχώντας και κουτσαίνοντας. Και κάτω κινούνταν γρήγορα οι αδύναμες κνήμες του. Βάζει μακριά από τη φωτιά τα φυσερά του και όλα τα σύνεργα της δουλειάς του τα συνάζει σε ένα κιβώτιο από άργυρο φτιαγμένο και με σφουγγάρι εσφόγγισε από τα δυο μέρη το πρόσωπο και τα δυο του χέρια και το γερό του λαιμό και τα δασύτριχα του στήθη. Και φόρεσε χιτώνα πάνω του, πήρε και σκήπτρο χοντρό και βγήκε κουτσαίνοντας από την πόρτα. Από το πλάι τον κράταγαν χρυσές θεραπαινίδες, γυναίκες χρυσές, σκλάβες από χρυσό που έμοιαζαν με ζωντανές κοπέλες. Μέσα τους είχαν λογικό, είχαν φωνή και δύναμη και τους αθάνατους θεούς έμαθαν κάθε τέχνη. Αυτές πλάι στον αφέντη τους βάδιζαν γοργά και τον υποβάσταζαν. Κι αυτός με κόπο πλησιάζοντας τη Θέτιδα πάνω σε θρόνο λαμπρό καθίζει» (Σ410-422).
Τα θαυμαστά επιτεύγματα του τεχνολόγου θεού ολοκληρώνονται με την κατασκευή δυο ανθρωπόμορφων μηχανών , δύο ρομπότ , που έχουν λογικό ,φωνή και δύναμη και είναι σε θέση να κουβαλάνε τον κουτσό Ήφαιστο στα χέρια. Η φαντασία του ποιητή δίνει ζωή στις μηχανές. Κι αν ο τεχνολόγος Θεός μπορεί να δώσει κίνηση σε μηχανές, μπορεί να φτιάξει αυτορυθμιζόμενα συστήματα, τότε γιατί να μην ολοκληρώσει το τεχνολογικό όραμα ο ποιητής, δημιουργώντας μηχανές όμοιες με ζωντανές κοπέλες, σαν όντα αληθινά.


Τα Αυτόματα της Οδύσσειας

Αν η Ιλιάδα είναι το έπος τον πολέμου, η Οδύσσεια είναι το έπος για την τέχνη της θάλασσας. Η Οδύσσεια είναι ένας ύμνος στην ευστροφία και την εφευρετικότητα τον πολυμήχανου Οδυσσέα. Και αν στην Ιλιάδα τα τεχνικά επιτεύγματα του ανθρώπου αποδίδονται στους Θεούς, στην Οδύσσεια θεωρούνται κυρίως σαν έργα ανθρώπινα, επώνυμων ή και συχνά ανωνύμων μαστόρων, ή σαν έργα μακρινών και ανεπτυγμένων πολιτισμών σαν αυτόν των Φαιάκων.
Το παλάτι και τα σκυλιά του Αλκίνοου

O Όμηρος περιγράφει με θαυμασμό τον πολιτισμό ενός μυθικού λαού, του λαού των Φαιάκων, που κατοικεί στη Σχερία, στην άκρη της γης, όπου οι άντρες κατέχουν άριστα τη θαλασσινή τέχνη και οι γυναίκες είναι φημισμένες για τα υφαντά τους. Τα έργα αυτού του λαού στη ναυπηγική, στην οδήγηση των πλοίων, στην αρχιτεκτονική, στη γεωπονία, στην άρδευση και ύδρευση των κήπων είναι μοναδικά.
Η ομηρική περιγραφή ξεκινά με το παλάτι του βασιλιά των Φαιάκων Αλκίνοου και ξεπερνά τις περιγραφές στην Ιλιάδα για τα παλάτια των θεών.
Πρόκειται για ένα παλάτι με μπρούντζινα κατώφλια, μπρούντζινους τοίχους και χρυσές πόρτες με ασημένιους παραστάτες (η81-90).
Ένα θαύμα αρχιτεκτονικής και μεταλλοτεχνίας. Αλλά όχι μόνο αυτό. Μπροστά στην πόρτα του παλατιού στέκονται δύο σκυλιά ρομπότ, από χρυσάφικαι ασήμι, που άγρυπνα φυλάνε το αρχοντικό στου Αλκίνοου στους αιώνες.
«Από το ένα κι από το άλλο μέρος (της πόρτας) ήσαν χρυσοί κι ασημένιοισκύλοι, που ο Ήφαιστος τους έφτιαξε με το πολύτεχνο μυαλό του. Κι ήταν αθάνατοι κι αγέραστοι στους αιώνες, για να φυλάνε του Αλκίνοου τα παλάτια» (η91-94).

Τα πλοία των Φαιάκων

Τα πλοία των Φαιάκων είναι αυτόματα. Ξέρουν από μόνα τους να ταξιδεύουν, να προσανατολίζονται, να κατευθύνονται στον προορισμό τους, χωρίς κυβερνήτες και χωρίς πηδάλιο. Ακολουθούν τη σωστή κατεύθυνση ακόμη και με συννεφιά ή τη νύχτα. Είναι ταχύτατα και ασφαλή, φτιαγμένα με τέτοιο τρόπο ,ώστε να μην παθαίνουν βλάβη και να μη βουλιάζουν. Την περιγραφή των εξαίσιων αυτών πλοίων την κάνει ο ίδιος ο βασιλιάς Αλκίνοος, όταν ζητά από τον Οδυσσέα να του πει τη χώρα του και τον προορισμό του.
«Πες μου για τη χώρα σου και το λαό σου και την πόλη σου για να σε
πάνε εκεί τα πλοία μας τα κατασκευασμένα με σκέψη. Γιατί δεν υπάρχουν κυβερνήτες στα πλοία των Φαιάκων, ούτε πηδάλια σαν αυτά που έχουν τα άλλα καράβια. Παρά τα πλοία των Φαιάκων ξέρουν τις διαθέσεις και τις σκέψεις των ανθρώπων και γνωρίζουν τις πατρίδες όλων, και με εξαιρετική ταχύτητα διανύουν τις θαλασσινές αποστάσεις, ακόμη κι όταν έχει σκοτάδι και συννεφιά. Και ποτέ δεν υπάρχει φόβος να πάθουν καμιά βλάβη» (θ555-563)


Ο δούρειος ίππος

Το έπος της Οδύσσειας εκφράζει από μόνο του ένα θρίαμβο της τεχνολογίας. H λύση του Τρωικού πολέμου καταχτιέται με ένα ξύλινο έργο τέχνης, έργο του τεχνίτη Επειού, γιγάντιο, κινητό, με μυστικές κρύπτες, έργο του νου, της ευστροφίας αλλά και της δεξιοτεχνίας, της τεχνικής, της εμπειρίας από την κατασκευή των ξύλινων πλοίων, των ξύλινων ικριωμάτων και των πολεμικών μηχανών ,το δούρειο ίππο.
Τον ίδιο τον κατασκευαστή του δούρειου ίππου, τον Επειό, η θεά Αθηνά τον ορίζει υπεύθυνο για την ολοκλήρωση του πελώριου σύνθετου αυτού τεχνικού έργου.
«Κι ύστερα (ο Οδυσσέας) επινόησε την κατασκευή του δούρειου ίππου και την ανάθεσε στον Επειό, που ήταν αρχιτέκτονας. Από την Ίδη αυτός ξύλα έκοψε και κατασκεύασε άλογο, κούφιο στο εσωτερικό του, με πόρτες στα πλευρά. Σ’ αυτό ο Οδυσσέας έπεισε πενήντα απ’ τους καλύτερους άντρες του να μπουν, ή, όπως λέει ο συγγραφέας της μικρής Ιλιάδας τρεις χιλιάδες»(Απολλόδωρος Επιτομή Γ14)


Τα Αυτόματα στην Αργοναυτική Εκστρατεία
H εκστρατεία του Ιάσονα και των Αργοναυτών από τη Θεσσαλική Ιωλκό στη μακρινή Κολχίδα, όπου βασίλευε ο βασιλιάς Αιήτης, είναι κι αυτή ένας παλιός ναυτικός μύθος, στολισμένος με τεχνολογικά επιτεύγματα, γοργοτάξιδα καράβια, παλάτια περίφημα, έργα αναπτυγμένης αρχιτεκτονικής και χάλκινα ρομπότ της αρχαιότητας.

Το χρυσόμαλλο δέρας
O στόχος της μεγάλης Αργοναυτικής εκστρατείας φαίνεται ότι ήταν κι αυτός τεχνολογικός. Οι Αργοναύτες έπρεπε
“παίρνοντας το χρυσό δέρας του Αιήτη να το φέρουν στην Ελλάδα” (Απολλώνιος ο Ρόδιος, Αργοναυτικά 3, 12).
Αλλά το χρυσόμαλλο αυτό δέρας, η χρυσή προβιά της Κολχίδας , έχει την τεχνολογική ερμηνεία του. Στη χρυσοφόρα εκείνη περιοχή της Μαύρης Θάλασσας, ο ποταμός Φάσις φέρνει από τα ριζά του Καυκάσου άφθονα ψήγματα χρυσού. Τα μαλλιαρά, δασύτριχα δέρματα κριαριών, απλωμένα στην κοίτη του ποταμού, λειτουργούσαν σαν φίλτρα, σχάρες, διηθητήρες του χρυσού. Στο πυκνό τρίχωμα τούς κατακρατούσαν το βαρύ πολύτιμο μέταλλο. Και οι χρυσωρύχοι έπαιρναν μετά τα λαμπερά, φορτωμένα με χρυσό δέρματα, τα κρέμαγαν, τα στέγνωναν, τα τίναζαν και μάζευαν έτσι την πλούσια χρυσόσκονη. O Στράβωνας αναφέρει στα Γεωγραφικά του:
«Από τους λαούς της Κολχίδας, οι λεγόμενοι Σοάνες (…) κατέχουν όλη την περιοχή και τις κορφές του Καυκάσου πάνω απ’ των Διόσκουρων τη χώρα. (…) Λέγεται μάλιστα ότι στα μέρη τους οι χείμαρροι κατεβάζουν το χρυσάφι. Και οι βάρβαροι το συλλέγουν με τρυπητές λεκάνες (φάτναις κατατετρημέναις) και μαλλιαρές προβιές (μαλλωταίς δοραίς). Από δω βγήκε και ο μύθος για το χρυσόμαλλο δέρας. Τους ανθρώπους αυτούς τους λένε ακόμα και Ίβηρες, όπως και τους δυτικούς λαούς, γιατί και οι δυο έχουν χρυσωρυχεία» (Στράβων, Γεωγραφικά,11,2,19).


Το παλάτι και οι βρύσες του Αιήτη



Φθάνοντας στη μακρινή Κολχίδα ο Ιάσων ,επισκέπτεται με τους άντρες του το αξιοθαύμαστο παλάτι του βασιλιά Αιήτη, το στολισμένο με αυτόματα έργα του Ηφαίστου, υδραυλικά συστήματα που δουλεύουν ασταμάτητα, βρύσες με διάφορα υγρά να αναβλύζουν, ζεστά και κρύα, που προϋποθέτουν πολύπλοκους υδραυλικούς μηχανισμούς. Στα Αργοναυτικά του ο Απολλώνιος ο Ρόδιος εξιστορεί την είσοδο του Ιάσονα στο βασιλικό παλάτι.
«Στην είσοδο στεκόντουσαν και θαύμαζαν το τείχος το βασιλικό και τις φαρδιές τις πόρτες και τις κολώνες, που στη σειρά ορθώνονταν γύρω στους τοίχους. Πέτρινο στέγαστρο σκέπαζε από πάνω το παλάτι, στερεωμένο πάνω σε χάλκινες γλυφίδες. Σιωπηλοί αυτοί πέρασαν το κατώφλι και δίπλα φύτρωναν ψηλές κληματαριές, γεμάτες φύλλα χλωρά. Και από κάτω τους έρεαν αδιάκοπα τέσσερις βρύσες, που ο ίδιος ο Ήφαιστος τις σκάλισε. Από την πρώτη ανάβλυζε γάλα, από την άλλη κρασί, από την τρίτη λάδι αρωματικό. Και η τέταρτη έβγαζε νερό, που ζεστό έτρεχε σαν έδυαν οι Πλειάδες και παγωμένο κρύσταλλο μέσα από τον κούφιο βράχο πήδαγε σαν οι Πλειάδες στον ουρανό ανέβαιναν. Τέτοια αξιοθαύμαστα έργα μες στο βράχο. Τέτοια αξιοθαύμαστα έργα μες στο παλάτι του Κυταίου Αιήτη ο επιδέξιος Ήφαιστος εδούλεψε» (Απολλώνιος ο Ρόδιος Αργοναυτικά 3,215-229)


Τάλως ο μπρούτζινος γίγαντας



Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά αρχαία ελληνικά μυθικά αυτόματα είναι ο χάλκινος γίγαντας και φρουρός της Κρήτης Τάλως. Πρόκειται για ένα τεράστιο μηχανικό σύστημα, μια μηχανή άτρωτη με ανθρώπινη μορφή, κινούμενη με σύστημα υδραυλικό στο εσωτερικό της. Μια φλέβα, μια σύριγγα, ένας σωλήνας έκρυβε μέσα στο γίγαντα τη δύναμη της ζωής του, το τεχνητό του αίμα, το υγρό ιχώρ, όμοιο με λιωμένο μολύβι. Με το υγρό αυτό, υδραυλικά δηλαδή, έμπαιναν σε κίνηση τα μεταλλικά μέρη της θεόρατης ανθρωπομηχανής. Το υδραυλικό αυτό σύστημα ήταν η ζωή της μηχανής. Κι αρκούσε να χυθεί το υγρό για να σωριαστεί ο γίγαντας κάτω σαν ένας σωρός παλιοσίδερα. Περιγραφές αυτού του μυθικού αυτόματου έρχονται σε μας από τον
Απολλώνιο το Ρόδιο (Αργοναυτικά, 4, 1638-1688), τον Απολλόδωρο (Απολλόδωρου Βιβλιοθήκη, 1, 9, 26), καθώς και το Σοφοκλή (Δαίδαλος, απόσπασμα 161).
O Απολλώνιος ο Ρόδιος στα Αργοναυτικά περιγράφει του Αργοναύτες στο δρόμο του γυρισμού να περνούν από την Κρήτη και να πασχίζουν στο λιμάνια της να αγκυροβολήσουν:
«Αυτούς όμως δεν τους άφηνε ο μπρούντζινος γίγαντας ο Τάλως, απ’ το γερό το βράχο πέτρες ρίχνοντας, να δέσουν παλαμάρια στη στερεά, στον όρμο της Δικταίης σαν ήθελαν να αράξουν.

Αυτόν που είχε τη ρίζα του στο χάλκινο γένος των ανθρώπων και μόνος απ’ τους ημίθεους έμεινε, ο γιος του Κρόνου στην Ευρώπη τον έδωσε, φύλακας της Κρήτης να ‘ναι και να γυρίζει το νησί τρεις φορές τη μέρα με τα μπρούντζινα τα πόδια του.
Αλλά το σώμα του όλο και τα μέλη του ήταν από μπρούντζο χυτό και ήταν άτρωτα. Κάτω από τον τένοντα όμως, στη φτέρνα, είχε σωλήνα με αίμα,που τον σκέπαζε λεπτή μεμβράνη.
Κι ήταν υπόθεση ζωής και θανάτου γι’ αυτόν».
Και ο μυθογράφος των Αργοναυτικών περιγράφει το τέλος του μυθικού αυτού συμβόλου της τεχνολογίας, που υποκύπτει κάτω από την οργή, τα ξόρκια και τις κατάρες της μάγισσας Μήδειας ,συμβόλου της δεισιδαιμονίας και της φανατικής εχθρότητας προς την τεχνολογία.
(Απολλώνιος Αργοναυτικά 4, 1638-1688)
O Απολλώνιος μιλάει για ένα υδραυλικό σύστημα λειτουργίας του χάλκινου Τάλου. Θεωρεί ότι το υγρό ιχώρ κυκλοφορεί μέσα σε μια σύριγγα, έναν υδραυλικό σωλήνα, που στην άκρη του ήταν κλειστός με λεπτή μεμβράνη.

Μια άλλη παραλλαγή για τη λειτουργία τον μηχανικού αυτού γίγαντα δίνεται από τον Απολλόδωρο. Εδώ ο μυθογράφος ονομάζει φλέβα τη σωληνωτή δίοδο του υγρού ιχώρ και τη θεωρεί κλεισμένη με καρφί, με ήλο κι όχι με μεμβράνη.
<<Από κει ανοίγονται στο πέλαγος αλλά εμποδίζονται να προσεγγίσουν την Κρήτη από τον Τάλω.

Γι’ αυτόν άλλοι λένε ότι καταγόταν από το χάλκινο γένος κι άλλοι ότι τον χάρισε στον Μίνωα ο Ήφαιστος.
O Τάλως ήταν ένας χάλκινος γίγας, μερικοί όμως λένε πως ήταν ταύρος. Κι είχε μια φλέβα που κατέβαινε από τον τράχηλο μέχρι τους αστραγάλους. Στην άκρη της η φλέβα ήταν καρφωμένη με χάλκινο καρφί. Αυτός λοιπόν ο Τάλως έκανε τρεις γύρους την ημέρα στο νησί και το επιτηρούσε.
Έτσι είδε και τότε την Αργώ να πλησιάζει και άρχισε να τη λιθοβολεί. Αλλά πέθανε ,αφού εξαπατήθηκε από τη Μήδεια. Όπως λένε μερικοί, τον χτύπησε τρέλα από τα φάρμακα που του ‘δωσε.
Άλλοι πάλι λένε ότι του υποσχέθηκε να τον κάνει αθάνατο και την άφησε να του βγάλει το καρφί. τότε έτρεξε όλος ο ιχώρ και πέθανε» (Απολλόδωρου Βιβλιοθήκη, 1, 9, 26).

«Αν τα όργανα επιτελούσαν τη δουλειά τους μόνα τους, δεν θα ‘χαν οι δεσπότες ανάγκη από δούλους» – Αριστοτέλης


Πηγές-Βιβλιογραφία
Συνοπτική ιστορία των τεχνικών, bruno Jacomy ., μετάφ. Χριστίνα Αγριαντώνη, Πολιτισττκό Τεχνολογικό Ίδρυμα ΕΤΒΑ, Αθήνα 1995
Αυτοματοποιητική, Ήρωνος τον Αλεξανδρινού Καλλιγερόπουλος Λ., , Αθήνα 1996
Ιστορία της τεχνολογίας και των αυτομάτων Καλλιγερόπουλος Λ , Αθήνα 2005
Μηχανική και Τεχνολογία στην Αρχαία Ελλάδα, Χ.Δ. Λάζος ΕκδόσειςΑΙΟΛΟΣ
Η Περιπέτεια της Τεχνολογίας στην Αρχαία Ελλάδα, Χ.Δ. Λάζος ΕκδόσειςΑΙΟΛΟΣ
Αρχαία Ελληνική Τεχνολογία ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ Επτά Ημέρες 4-1-1998
Η τεχνολογία στην αρχαία Ελλάδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ Ιστορικά 30-1-2003

Η ΓΛΩΣΣΑ ΤΩΝ ΘΕΩΝ


Η Αγγλική γλώσσα έχει 490.000 λέξεις από τις οποίες 41.615 λέξεις. είναι από την Ελληνική γλώσσα.. (βιβλίο Γκίνες) Η Ελληνική με την μαθηματική δομή της είναι η γλώσσα της
πληροφορικής και της νέας γενιάς των εξελιγμένων υπολογιστών, διότι μόνο σ' αυτήν δεν υπάρχουν όρια.

(Μπιλ Γκέιτς, Microsoft)

Η Ελληνική και η Κινέζικη. είναι οι μόνες γλώσσες με συνεχή ζώσα παρουσία από τους ίδιους λαούς και.....στον ίδιο χώρο εδώ και 4.000 έτη. Όλες οι γλώσσες θεωρούνται κρυφοελληνικές, με πλούσια δάνεια από τη μητέρα των γλωσσών, την Ελληνική.

(Francisco Adrados, γλωσσολόγος).

Η Ελληνική γλώσσα έχει λέξεις για έννοιες οι οποίες παραμένουν χωρίς απόδοση στις υπόλοιπες γλώσσες, όπως άμιλλα, θαλπωρή και φιλότιμο Μόνον η Ελληνική γλώσσα ξεχωρίζει τη ζωή από το βίο, την αγάπη από τον έρωτα. Μόνον αυτή διαχωρίζει, διατηρώντας το ίδιο ριζικό θέμα, το ατύχημα από το δυστύχημα, το συμφέρον από το ενδιαφέρον.

Το εκπληκτικό είναι ότι η ίδια η Ελληνική γλώσσα μας διδάσκει συνεχώς πώς να γράφουμε σωστά. Μέσω της ετυμολογίας, μπορούμε να καταλάβουμε ποιός είναι ο σωστός τρόπος γραφής ακόμα και λέξεων που ποτέ δεν έχουμε δει ή γράψει.

Το «πειρούνι» για παράδειγμα, για κάποιον που έχει βασικές γνώσεις Αρχαίων Ελληνικών, είναι προφανές ότι γράφεται με «ει» και όχι με «ι» όπως πολύ άστοχα το γράφουμε σήμερα. Ο λόγος είναι πολύ απλός, το «πειρούνι» προέρχεται από το ρήμα «πείρω» που σημαίνει τρυπώ-διαπερνώ, ακριβώς επειδή τρυπάμε με αυτό το φαγητό για να το πιάσουμε.

Επίσης η λέξη «συγκεκριμένος» φυσικά και δεν μπορεί να γραφτεί «συγκεκρυμμένος», καθώς προέρχεται από το «κριμένος» (αυτός που έχει δηλαδή κριθεί) και όχι βέβαια από το «κρυμμένος» (αυτός που έχει κρυφτεί). Άρα το να υπάρχουν πολλά γράμματα για τον ίδιο ήχο (π.χ. η, ι, υ, ει, οι κτλ) όχι μόνο δεν θα έπρεπε να μας δυσκολεύει, αλλά αντιθέτως να μας βοηθάει στο να γράφουμε πιο σωστά, εφόσον βέβαια έχουμε μια βασική κατανόηση της γλώσσας μας.

Επιπλέον η ορθογραφία με την σειρά της μας βοηθάει αντίστροφα στην ετυμολογία αλλά και στην ανίχνευση της ιστορική πορείας της κάθε μίας λέξης. Και αυτό που μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε την καθημερινή μας νεοελληνική γλώσσα περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, είναι η γνώση των Αρχαίων Ελληνικών.

Είναι πραγματικά συγκλονιστικό συναίσθημα να μιλάς και ταυτόχρονα να συνειδητοποιείς τι ακριβώς λές, ενώ μιλάς και εκστομίζεις την κάθε λέξη ταυτόχρονα να σκέφτεσαι την σημασία της.

Είναι πραγματικά μεγάλο κρίμα να διδάσκονται τα Αρχαία με τέτοιο φρικτό τρόπο στο σχολείο ώστε να σε κάνουν να αντιπαθείς κάτι το τόσο όμορφο και συναρπαστικό.

Η ΣΟΦΙΑ

Στη γλώσσα έχουμε το σημαίνον (την λέξη) και το σημαινόμενο (την έννοια). Στην Ελληνική γλώσσα αυτά τα δύο έχουν πρωτογενή σχέση, καθώς αντίθετα με τις άλλες γλώσσες το σημαίνον δεν είναι μια τυχαία σειρά από γράμματα. Σε μια συνηθισμένη γλώσσα όπως τα Αγγλικά μπορούμε να συμφωνήσουμε όλοι να λέμε το σύννεφο car και το αυτοκίνητο cloud, και από την στιγμή που το συμφωνήσουμε να ισχύει. Στα Ελληνικά κάτι τέτοιο είναι αδύνατον. Γι' αυτό το λόγο πολλοί διαχωρίζουν τα Ελληνικά σαν «εννοιολογική» γλώσσα από τις υπόλοιπες «σημειολογικές» γλώσσες.

Μάλιστα ο μεγάλος φιλόσοφος και μαθηματικός Βένερ Χάιζενμπεργκ είχε παρατηρήσει αυτή την σημαντική ιδιότητα για την οποία είχε πει «Η θητεία μου στην αρχαία Ελληνική γλώσσα υπήρξε η σπουδαιότερη πνευματική μου άσκηση. Στην γλώσσα αυτή υπάρχει η πληρέστερη αντιστοιχία ανάμεσα στην λέξη και στο εννοιολογικό της περιεχόμενο».

Όπως μας έλεγε και ο Αντισθένης, «Αρχή σοφίας, η των ονομάτων επίσκεψις». Για παράδειγμα ο «άρχων» είναι αυτός που έχει δική του γη (άρα=γή + έχων). Και πραγματικά, ακόμα και στις μέρες μας είναι πολύ σημαντικό να έχει κανείς δική του γη / δικό του σπίτι.

Ο «βοηθός» σημαίνει αυτός που στο κάλεσμα τρέχει. Βοή=φωνή + θέω=τρέχω. Ο Αστήρ είναι το αστέρι, αλλά η ίδια η λέξη μας λέει ότι κινείται, δεν μένει ακίνητο στον ουρανό (α + στήρ από το ίστημι που σημαίνει στέκομαι).

Αυτό που είναι πραγματικά ενδιαφέρον, είναι ότι πολλές φορές η λέξη περιγράφει ιδιότητες της έννοιας την οποίαν εκφράζει, αλλά με τέτοιο τρόπο που εντυπωσιάζει και δίνει τροφή για τη σκέψη.

Για παράδειγμα ο «φθόνος» ετυμολογείται από το ρήμα «φθίνω» που σημαίνει μειώνομαι. Και πραγματικά ο φθόνος σαν συναίσθημα, σιγά-σιγά μας φθίνει και μας καταστρέφει. Μας «φθίνει» - ελαττώνει ως ανθρώπους - και μας φθίνει μέχρι και την υγεία μας. Και, βέβαια, όταν αναφερόμαστε σε κάτι που είναι τόσο πολύ ώστε να μην τελειώνει, πως το λέμε; Μα, φυσικά, «άφθονο».

Έχουμε τη λέξη «ωραίος» που προέρχεται από την «ώρα». Διότι για να είναι κάτι ωραίο, πρέπει να έλθει και στην ώρα του. Ωραίο δεν είναι το φρούτο όταν είναι άγουρο ή σαπισμένο και ωραία γυναίκα δεν είναι κάποια ούτε στα 70 της άλλα ούτε φυσικά και στα 10 της. Ούτε το καλύτερο φαγητό είναι ωραίο όταν είμαστε χορτάτοι, επειδή, σε αυτή την περίπτωση, δεν μπορούμε να το απολαύσουμε.

Ακόμα έχουμε την λέξη «ελευθερία» για την οποία το «Ετυμολογικόν Μέγα» διατείνεται «παρά το ελεύθειν όπου ερά» = το να πηγαίνει κανείς όπου αγαπά .. Άρα βάσει της ίδιας της λέξης, ελεύθερος είσαι όταν έχεις τη δυνατότητα να πάς όπου αγαπάς. Πόσο ενδιαφέρουσα ερμηνεία!!!

Το άγαλμα ετυμολογείται από το αγάλλομαι (ευχαριστιέμαι) επειδή όταν βλέπουμε (σε αρχική φάση οι Θεοί) ένα όμορφο αρχαιοελληνικό άγαλμα η ψυχή μας ευχαριστείται, αγάλλεται. Και από το θέαμα αυτό επέρχεται η αγαλλίαση. Αν κάνουμε όμως την ανάλυση της λέξης αυτής θα δούμε ότι είναι σύνθετη από αγάλλομαι + ίαση(=γιατρειά). Άρα, για να συνοψίσουμε, όταν βλέπουμε ένα όμορφο άγαλμα (ή οτιδήποτε όμορφο), η ψυχή μας αγάλλεται και γιατρευόμαστε. Και πραγματικά, γνωρίζουμε όλοι ότι η ψυχική μας κατάσταση συνδέεται άμεσα με τη σωματική μας υγεία.

Παρένθεση: και μια και το έφερε η «κουβέντα», η Ελληνική γλώσσα μας λέει και τι είναι άσχημο. Από το στερητικό «α» και την λέξη σχήμα μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε τι. Για σκεφτείτε το λίγο.

Σε αυτό το σημείο, δεν μπορούμε παρά να σταθούμε στην αντίστοιχη Λατινική λέξη για το άγαλμα (που μόνο Λατινική δεν είναι). Οι Λατίνοι ονόμασαν το άγαλμα, statua από το Ελληνικό «ίστημι» που ήδη αναφέραμε, και το ονόμασαν έτσι επειδή στέκει ακίνητο. Προσέξτε την τεράστια διαφορά σε φιλοσοφία μεταξύ των δύο γλωσσών, αυτό που σημαίνει στα Ελληνικά κάτι τόσο βαθύ εννοιολογικά, για τους Λατίνους είναι απλά ένα ακίνητο πράγμα.

Είναι προφανής η σχέση που έχει η γλώσσα με τη σκέψη του ανθρώπου. Όπως λέει και ο George Orwell στο αθάνατο έργο του «1984», απλή γλώσσα σημαίνει και απλή σκέψη. Εκεί το καθεστώς προσπαθούσε να περιορίσει την γλώσσα για να περιορίσει την σκέψη των ανθρώπων, καταργώντας συνεχώς λέξεις.

«Η γλώσσα και οι κανόνες αυτής αναπτύσσουν την κρίση», έγραφε ο Μιχάι Εμινέσκου, εθνικός ποιητής των Ρουμάνων.

Μια πολύπλοκη γλώσσα αποτελεί μαρτυρία ενός προηγμένου πνευματικά πολιτισμού. Το να μπορείς να μιλάς σωστά σημαίνει ότι ήδη είσαι σε θέση να σκέφτεσαι σωστά, να γεννάς διαρκώς λόγο και όχι να παπαγαλίζεις λέξεις και φράσεις.

Η ΜΟΥΣΙΚΟΤΗΤΑ

Η Ελληνική φωνή κατά την αρχαιότητα ονομαζόταν «αυδή». Η λέξη αυτή δεν είναι τυχαία αφού προέρχεται από το ρήμα «άδω» που σημαίνει τραγουδώ.

Όπως γράφει και ο μεγάλος ποιητής και ακαδημαϊκός Νικηφόρος Βρεττάκος:

«Όταν κάποτε φύγω από τούτο το φώς θα ελιχθώ προς τα πάνω, όπως ένα ποταμάκι που μουρμουρίζει. Κι αν τυχόν κάπου ανάμεσα στους γαλάζιους διαδρόμους συναντήσω αγγέλους, θα τους μιλήσω Ελληνικά, επειδή δεν ξέρουνε γλώσσες. Μιλάνε Μεταξύ τους με μουσική».

Ο γνωστός Γάλλος συγγραφεύς Ζακ Λακαρριέρ επίσης μας περιγράφει την κάτωθι εμπειρία από το ταξίδι του στην Ελλάδα:«Άκουγα αυτούς τους ανθρώπους να συζητούν σε μια γλώσσα που ήταν για μένα αρμονική αλλά και ακατάληπτα μουσική. Αυτό το ταξίδι προς την πατρίδα - μητέρα των εννοιών μας - μου απεκάλυπτε ένα άγνωστο πρόγονο, που μιλούσε μια γλώσσα τόσο μακρινή στο παρελθόν, μα οικεία και μόνο από τους ήχους της. Αισθάνθηκα να τα έχω χαμένα, όπως αν μου είχαν πει ένα βράδυ ότι ο αληθινός μου πατέρας ή η αληθινή μου μάνα δεν ήσαν αυτοί που με είχαν αναστήσει».

Ο διάσημος Έλληνας και διεθνούς φήμης μουσικός Ιάνης Ξενάκης, είχε πολλές φορές τονίσει ότι η μουσικότητα της Ελληνικής είναι εφάμιλλη της συμπαντικής.

Αλλά και ο Γίββων μίλησε για μουσικότατη και γονιμότατη γλώσσα, που δίνει κορμί στις φιλοσοφικές αφαιρέσεις και ψυχή στα αντικείμενα των αισθήσεων. Ας μην ξεχνάμε ότι οι Αρχαίοι Έλληνες δεν χρησιμοποιούσαν ξεχωριστά σύμβολα για νότες, χρησιμοποιούσαν τα ίδια τα γράμματα του αλφαβήτου.

«Οι τόνοι της Ελληνικής γλώσσας είναι μουσικά σημεία που μαζί με τους κανόνες προφυλάττουν από την παραφωνία μια γλώσσα κατ' εξοχήν μουσική, όπως κάνει η αντίστιξη που διδάσκεται στα ωδεία, ή οι διέσεις και υφέσεις που διορθώνουν τις κακόηχες συγχορδίες», όπως σημειώνει η φιλόλογος και συγγραφεύς Α. Τζιροπούλου-Ευσταθίου.

Είναι γνωστό εξάλλου πως όταν οι Ρωμαίοι πολίτες πρωτάκουσαν στην Ρώμη Έλληνες ρήτορες, συνέρρεαν να θαυμάσουν, ακόμη και όσοι δεν γνώριζαν Ελληνικά, τους ανθρώπους που «ελάλουν ώς αηδόνες».

Δυστυχώς κάπου στην πορεία της Ελληνικής φυλής, η μουσικότητα αυτή (την οποία οι Ιταλοί κατάφεραν και κράτησαν) χάθηκε, προφανώς στα μαύρα χρόνια της Τουρκοκρατίας.

Να τονίσουμε εδώ ότι οι άνθρωποι της επαρχίας, του οποίους συχνά κοροϊδεύουμε για την προφορά τους, είναι πιο κοντά στην Αρχαιοελληνική προφορά από ό,τι εμείς οι άνθρωποι της πόλεως.

Η Ελληνική γλώσσα επιβλήθηκε αβίαστα (στους Λατίνους) και χάρη στην μουσικότητά της.

Όπως γράφει και ο Ρωμαίος Οράτιος «Η Ελληνική φυλή γεννήθηκε ευνοημένη με μία γλώσσα εύηχη, γεμάτη μουσικότητα».

ΔΙΕΔΩΣΕ ΤΟ

Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More