ΑΠΟ ΤΟΝ ΗΡΑΚΛΗ ΣΤΟΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ

Μια πολύχρυση, από πολλές απόψεις, έκθεση θα παρουσιάσει η Ελλάδα στο Μουσείο Ασμόλιαν του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, στις 7 Απριλίου. Εκθεση με πρόσφατα ευρήματα από τους βασιλικούς τάφους στις Αιγές, που διοργανώνεται με τη σύμπραξη του ελληνικού υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού. Με την έκθεση αυτή το Μουσείο Ασμόλιαν της Οξφόρδης εγκαινιάζει τη νέα αίθουσα περιοδικών εκθέσεών του. Η Οξφόρδη είναι το μεγαλύτερο κέντρο κλασικών σπουδών παγκοσμίως.

«Από τον Ηρακλή στον Αλέξανδρο», είναι ο τίτλος της έκθεσης. Παρουσιάζεται η ιστορία του οίκου των Τημενιδών. Ο γενάρχης τους Τημενίδης, που αναφέρεται και από τον Ηρόδοτο, ήταν εγγονός του μυθικού ήρωα. Αρα, σχολιάζει η Αγγελική Κοτταρίδη, που έχει την επιμέλεια της έκθεσης, «οι βασιλείς της Μακεδονίας εμφανίζονται, όπως και ο Ηρακλής, ως διογενείς και διοτρεφείς. Ακριβώς σαν τους ομηρικούς βασιλιάδες». Ο Μέγας Αλέξανδρος δεν ξεφύτρωσε από το πουθενά για να κατακτήσει όλο τον κόσμο. Ηταν βλαστάρι της δυναστείας των Τημενιδών, που κυβέρνησαν για τρεισήμισι αιώνες το μακεδονικό βασίλειο.
Οσο για τη Μακεδονία, ήταν ελληνική από τα υπομυκηναϊκά χρόνια. Αυτό δείχνουν τα ανασκαφικά ευρήματα των τελευταίων χρόνων, σύμφωνα με την έφορο αρχαιοτήτων Πέλλας, μαθήτρια του Μανόλη Ανδρόνικου και ανασκαφέα της βασιλικής τούμπας, κ. Κοτταρίδη.
Η βρετανική εφημερίδα «Γκάρντιαν» στο χθεσινό της φύλλο κάνει εκτεταμένη αναφορά στο επικείμενο γεγονός. Αναφέρει πως περισσότερα από 500 εκθέματα θα αποσταλούν στην Οξφόρδη από την Πέλλα και τα πιο πολλά παρουσιάζονται για πρώτη φορά. Ελπίδα είναι να ανοίξει ένας επιστημονικός διάλογος για τα πρόσωπα, την περιοχή, την εποχή.
Στόχος είναι η όσο γίνεται πιο «ζωντανή» και γλαφυρή παρουσίαση του υλικού, πλαισιωμένη με σύγχρονα εποπτικά μέσα (βίντεο, φωτομωσαϊκό, τρισδιάστατες ψηφιακές αναπαραστάσεις κ.λπ.) σύμφωνα με την επιμελήτρια της έκθεσης.
Η αφήγηση θα ξεκινήσει από το γενεαλογικό δέντρο των βασιλέων από τον Δία και τον Ηρακλή μέχρι τον Αλέξανδρο τον Δ' (γιο του Μεγάλου Αλεξάνδρου). Ολων των ειδών τα όπλα του μακεδονικού στρατού από την πρώιμη Εποχή του Σιδήρου μέχρι τα ελληνιστικά χρόνια, ταφικά αγγεία με παραστάσεις μάχης, η μεγάλη τοιχογραφία κυνηγιού (φωτομωσαϊκό σε φυσικό μέγεθος) από τον τάφο του Φιλίππου Β', η μαρμάρινη προτομή του Αλεξάνδρου από την Πέλλα (το μοναδικό εύρημα εκτός Αιγών) και πορτρέτα των Φιλίππου και Αλεξάνδρου φωτίζουν τα πρόσωπα των βασιλέων και των εταίρων τους. Μέσα από τις σπονδικές φιάλες από τη συστάδα των Τημενιδών, το ιερατικό διάδημα του Φιλίππου Β' και τη χάλκινη πάτερα θα δείξουν πως οι βασιλείς έκαναν χρέη και αρχιερέων.
Με ταφικά ευρήματα θα φανεί πως ο Μακεδόνας βασιλιάς ήταν πρώτος στη μάχη και στο κυνήγι, εγγυάτο τον νόμο και την τάξη σε περίοδο ειρήνης, αποτελούσε πρόσωπο ιερό. Τα σώματα των Τημενιδών «δαπανώνται» μαζί με πλούσια δώρα σε μεγαλοπρεπείς ταφικές πυρές που αντανακλούν τις περιγραφές της Ιλιάδας, ενώ οι Δέσποινες της αυλής των Αιγών, την ώρα που στην Αθήνα εδραιώνεται η δημοκρατία, εξακολουθούν να κατεβαίνουν στον Αδη τυλιγμένες χρυσάφι και πορφύρα από την κορυφή έως τα νύχια.
ΚΑΙ ΣΤΟ ΛΟΥΒΡΟ ΣΕ 1.200 ΤΕΤΡΑΓΩΝΙΚΑ
«Ο Μέγας Αλέξανδρος είναι χωρίς αμφιβολία η γνωστότερη μορφή της ελληνικής -ίσως και της παγκόσμιας- Ιστορίας, μια μορφή που εξακολουθεί να γοητεύει και να συναρπάζει τους ανθρώπους στα πέρατα της Γης, παρέχοντας ένα απόλυτο πρότυπο δύναμης, θάρρους, νεότητας και δόξας», λέει η Αγγελική Κοτταρίδη. Περίπου 35 εκατομμύρια είναι οι καταχωρίσεις στο Διαδίκτυο. Επομένως, πρόκειται για ένα «brand name» υψηλής δυναμικής. Ακόμα μία έκθεση για τον στρατηλάτη θα φιλοξενηθεί το φθινόπωρο στο Λούβρο, σε 1.200 τετραγωνικά. Διοργανώνεται από τις Εφορείες Αρχαιοτήτων Βορείου Ελλάδος και θα περιλαμβάνει αντικείμενα από τη Μακεδονία και τη Θράκη.

Read More

ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΥΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟΤΗΤΑΣ ΠΑΝΤΟΥ

Ομολογία αποτυχίας της πιο ανεκτικής κοινωνίας στην Ευρώπη στο πολυπολιτισμικό μοντέλο, δια χειλέων πρωθυπουργού της Βρετανίας, ότι το μοντέλο αυτό έχει αποτύχει (αυτά, ελπίζουμε να φτάσουν μέχρι τα αυτιά των δικών μας "προοδευτικών" ταγών) και εφ'εξής πρέπει να αναθεωρηθεί: Ο Βρετανός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον, όπως έκανε και η Άνγκελα Μέρκελ το 2010, δήλωσε σήμερα ότι η πολυπολιτισμική πολιτική της χώρας του απέτυχε, ενώ κάλεσε στην καλύτερη κοινωνική αφομοίωση των νέων μουσουλμάνων ως αντίδοτο στα εξτρεμιστικά κινήματα.

Οι δηλώσεις του Ντ. Κάμερον στη Σύνοδο του Μονάχου για την ασφάλεια, σηματοδοτούν αλλαγή πλεύσης για τη βρετανική πολιτική όσον αφορά στις εθνικές και θρησκευτικές μειονότητες.

Ο Βρετανός πρωθυπουργός εκτίμησε ότι η «ανεκτικότητα» απέναντι σ’ εκείνους που απορρίπτουν τις αξίες της Δύσης, απέτυχε. Κάλεσε δε, σε «έναν φιλελευθερισμό πιο ενεργητικό, πιο μαχητικό» προκειμένου να προστατευτεί η ισότητα των δικαιωμάτων, ο σεβασμός στους νόμους, η ελευθερία έκφρασης, η δημοκρατία και προκειμένου να ενισχυθεί η εθνική ταυτότητα στη Μεγάλη Βρετανία.

«Αν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε αυτή την απειλή, πιστεύω πως είναι καιρός να γυρίσουμε σελίδα στις αποτυχημένες πολιτικές του παρελθόντος», δήλωσε ο Κάμερον, αναφερόμενος στον ισλαμικό εξτρεμισμό στη χώρα του.

Οι δηλώσεις αυτές συμπλέουν μ’ εκείνες της Γερμανίδας καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ, η οποία σε δηλώσεις της το Νοέμβριο του 2010, είχε εκτιμήσει ότι ο πολυπολιτισμός ήταν μια αποτυχία και ότι η Γερμανία δεν είχε πράξει όσα θα όφειλε για να αφομοιώσει τους μετανάστες της. «Εδώ και χρόνια, δεκαετίες ολόκληρες, η προσέγγιση ότι η ένταξη δεν ήταν κάτι που έπρεπε να προωθήσουμε, ότι οι άνθρωποι θα ζούσαν απλώς ο ένας πλάι στον άλλο, αυτό αποδείχτηκε λάθος», είχε δηλώσει η Μέρκελ.

«Με το πολυπολιτισμικό μοντέλο που υιοθέτησε το κράτος, ενθαρρύναμε διαφορετικές κουλτούρες να ζουν χωριστά η μία από την άλλη», είπε ο Κάμερον, κάτι που οδήγησε, σύμφωνα με τον ίδιο, σε μια απώλεια ταυτότητας στη Βρετανία, η οποία με τη σειρά της ώθησε νεαρούς μουσουλμάνους να στραφούν σε μια εξτρεμιστική ιδεολογία.

Ο Βρετανός πρωθυπουργός έκανε τη διάκριση μεταξύ του Ισλάμ σαν θρησκεία και της πολιτικής ιδεολογίας των εξτρεμιστών ισλαμιστών: «Δεν είναι το ίδιο πράγμα», τόνισε.

Read More

Η ΔΙΑΘΗΚΗ ΤΟΥ ΗΡΩΑ ΓΕΡΟΥ

Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης υπήρξε ο κορυφαίος του μεγάλου Αγώνα και η συμβολή του στην υπόθεση της ελευθερίας μοναδική και ασύγκριτη.
Πέθανε στην Αθήνα στις 4 Φεβρουαρίου 1843 σε ηλικία 73 ετών από συμφόρηση.


Το Μάιο του 1841 ευρισκόμενος στο κτήμα του, πέριξ του Ναυπλίου, κάλεσε τοΣυμβολαιογράφο Χαράλαμπο Παπαδόπουλο και συνέταξε τη διαθήκη του, την οποία ο ιστορικός Τάκης Κανδηλώρος* δημοσίευσε στην «Αρκαδική Επετηρίς» το 1906.




3 Μαΐου 1841
Αριθμός Συμβολαίου 12776, σελίς 567

Κατά το χιλιοστόν οκτακοσιοστόν τεσσαρακοστόν πρώτον έτος, την τρίτην του μηνός Μαΐου, ημέραν Σάββατον, ώραν εβδόμην πριν της μεσημβρίας, πα­ρουσιασθείς εν τω συμβολαιογραφικώ μας γραφείω και οικία μου υπ’ αριθ. 37 τριάκοντα επτά, τη κειμένη παρά τω ανακτορίω, ενώπιον εμού του υπογεγραμμένου Συμβολαιογράφου Ναυπλίας Χαραλάμπους Παπαδοπούλου, κατοίκου Ναυπλίου, ο κύριος Ιωάννης του ποτέ Γεωργίου Κουτζοπαπά από το χωρίον Αχούρια της Μαντινείας, γνωστός μας υπηρέτης προ πολλών ετών του αντιστρατήγου κυρίου Θεοδώρου Κολοκοτρώνη, ευρισκόμενος ήδη παρ’ αυτώ, μοι είπεν ότι απεστάλη πάρα του ειρημένου αντιστράτηγου κυρίου Θεοδώρου Κολοκοτρώνη, να με προσκαλέση δια να απέλθω εις την εκλαμπρότητά του, κάτοικον μεν εις Αθήνας, αλλ’ ήδη διαμένοντα προς το παρόν εις το πέριξ της Ναυπλίας κτήμα του ονομαζόμενον Κιουλουτεπέ.
Όθεν παραλαβών δύο μάρτυρας τους κυρίους τον Συνταγματάρχην Στρατιωτικόν Νομοεπιθεωρητήν Αργολιδοκορινθίας Αλέξιον Βλαχόπουλον και Νικόλαον Σπηλιάδην, κτηματίαν, κατοίκους Ναυπλίου κατά την ενορίαν της Παναγίας γνωστούς μας πολίτας Έλληνας και ασχέτους πάσης συγγενείας με την εκλαμπρότητά του και απήλθον εις το πέριξ της Ναυπλίας μνησθέν κτήμα του μετά των ειρημένων μαρτύρων, όπου εύρον την εκλαμπρότητά του τον γνωστόν μας αντιστράτηγον κύριον Θεόδωρον Κολοκοτρώνην υγιαίνοντα και έχοντα τας φρένας του σώας, τον οποίον ερωτήσας διατί με προσεκάλεσεν, απεκρίθη και ενώπιον των μαρτύρων, ότι θέλω να μου γράψης την διαθήκην.

Όθεν προσεκάλεσα τους διαληφθέντας μάρτυρας να ορκισθώσιν δια να φυλάξωσι μυστικόν ό,τι ήθελον ακούσει εις την παρούσαν δια­θήκην του, μέχρι δηλαδή της αποβιώσεως του ειρημένου αντιστράτηγου κυρίου Θεοδώρου Κολοκοτρώνη, οίτινες επιθέσαντες τας χείρας των επί της εικόνος της Θεοτόκου ωρκίσθησαν ως εφεξής: «και ορκιζόμεθα να φυλάξωμεν μυστικόν ό,τι ήθελεν ακούσωμεν εις την παρούσαν διαθήκην του αντιστρατήγου κυρίου Θεο­δώρου Κολοκοτρώνη μέχρι της αποβιώσεώς του».
Μετά δε την ορκοδοσίαν των μαρτύρων ήρξατο ο μνησθείς διαθέτης, η εκλαμπρότης του ο αντιστράτηγος κύριος Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, να ομολογή ιδίω του στόματι οικειοθελώς και απαραβιάστως ενώπιόν μου και των ειρημένων μαρτύρων, του οποίου τους λόγους γράφω εγώ ο υπογεγραμμένος συμβολαιογράφος Ναυπλίας Χαράλαμπος Παπαδόπουλος εις την παρούσαν διαθήκην του απαραλλάκτως και αυτολεξεί, ως εφεξής :

«Ζητώ από τον Θεόν συγχώρησιν και από εχθρούς και από φίλους και από συγγενείς. Αποφασίζω και αφίνω κληρονόμους τα παιδιά μου τον Γενναίον και Κωνσταντίνον και Παναγιωτάκην και να λάβουν από όσην περιουσίαν και αν έχω κινητά και ακίνητα να γίνη εις τρία μερίδια,
να λάβη εν μερίδιον ο Γενναίος,
ένα μερίδιον ο Κωνσταντής
και ένα μερίδιον να ήνε δι’ εμέ τον πατέρα τους αλλά όσον ζω εγώ όλη η περιουσία μου να ήνε εδική μου και όντας πεθάνω εγώ τότε να γίνη η μοιρασιά καθώς λέγω επάνω και αφ’ ου πεθάνω το ιδικόν μου μερίδιον να λάβη δύο μερίδια ο Γενναίος και ένα μερίδιον ο υιός μου Παναγιωτάκης, τον οποίον απέκτησα με την Μαργαρίταν θυγατέρα του Αγγελή Βελισσάρη από τα Χαλικιάνικα,
τον οποίον Παναγιωτάκην να έχουν τα παιδιά μου ο Γενναίος και Κωνσταντίνος μέσα εις το σπίτι μας, να τον αναθρέψουν και να τον σπουδάσουν, ώστε να γενή είκοσι χρονών και τον οποίον Παναγιωτάκην τον κηρύττω και αναγνωρίζω ως υιόν μου και ως τοιούτον να τον γνωρίζουν και τα άλλα μου παιδιά και αφού γενή είκοσι χρονών τότε να λάβη το μερίδιόν του καθώς λέγω και ας ζήση με την μάνα του, ή όπως στοχασθή αυτός μόνος του,
και αν πεθάνη ο Παναγιωτάκης, τότε το μερίδιον του, δηλαδή την κληρονομίαν όπου του δίδω, να την λάβουν τα παιδιά μου ο Γενναίος και Κωνσταντίνος και της μητρός του να έχουν να τής δίδουν πέντε χιλιάδες δραχμαίς δια τα γερατειά της και εν όσω ζη ο Παναγιωτάκης και γενή είκοσι χρόνων καθώς είπα να ήνε και η μάνα του μαζή εις το σπίτι μας και να συζή και τρέφεται με το παιδί της και η περιουσία μου, όση είνε και ορίζω κατ’ ευθείαν εις το όνομα μου και εις το όνομα του Γενναίου ακίνητα κτήματα, αυτοκίνητα, κινητά ήγουν τζεβαϊρικά ασημικά, άρματα σκεύη και έπιπλα του σπητιού να μοιρασθούν όλα κατά τον ανωτέρω τρόπον.

Με όλον ότι είνε εις όνομα του Γενναίου τα κτήματα και αυτός τα καλλιεργεί και ενεργεί όλας μας τας υποθέσεις, άλλα όλα αυτά αποκτήθησαν εν ονόματι του οσπητιού μας και δια της συνδρομής της εδικής μου και της πατρικής ενεργείας, τόσον με λόγον, κα­θώς και με έργον και με χρήματα αλλά όλη η περιουσία του οσπητιού μας, καθώς επάνω λέγω εις την παρούσαν μου διαθήκην να μοιρασθή καθώς διατάττω χωρίς να γίνη διαφορετικά.

Ο Γενναίος, επειδή είνε ο μεγαλήτερος των παιδιών μου, αυτός να εκτέλεση την διαθήκην μου και να μοιράση, καθώς λέγω, χωρίς να αδικηθή κανένα μου από τα παιδιά εις το παραμικρόν.

* Τα ζαπράζια (: ασημένια κοσμήματα της παραδοσιακής φορεσιάς), όπου έχω από τον πατέρα μου, να τα πάρη ο υιός μου Κωνσταντίνος γιατί του τα είχα προ καιρού χαρισμένα.

* Η Γεωργίτσα του Γενναίου να προικισθή από μέσα το σπίτι μας δηλαδή από το κοινόν.

* Την εικόνα, όπου μου έχει χαρισμένην ο στρατηγός Ρεβελιώτης και το σπαθί μου όπου φορώ, να το λάβη ο υιός μου Παναγιωτάκης και να μην εμπούν σε μοίρασμα

* και ο Κωνσταντίνος ο υιός μου να παντρευθή μέσα από το σπίτι μας, δηλαδή όλα τα έξοδα.

* Την ταμπακέρα, όπου έχω από τον Κυβερνήτην, την χαρίζω του έγγονά μου του Κωνσταντάκη του Γενναίου.


Αυτή η υστερνή μου θέλησις, και καθώς παραγγέλλω να εκτελεσθή η παρούσα μου διαθήκη, χωρίς καμμία φιλονεικία μεταξύ των παιδιών μου, εις τα οποία αφίνω την πατρικήν μου ευχήν, καθώς και εις όλους τους συγγενείς και φίλους μου και εχθρούς μου, αν είχα.

Η περιουσία μου συνίσταται εις σπίτια, αμπέλια, σταφίδες, περιβόλια, μύλους, δέντρα διάφορα, πρόβατα, ασημικά, τζεβαϊρικά (: κοσμήματα), άρματα, σκεύη διάφορα, τραπέζας και λοιπά και να μοιρασθή μετά τον θάνατον μου, καθώς διέταξα».

Τον ερώτησα αν έχη ευχαρίστησιν να αφήση τινά βοήθειαν εις φιλανθρωπικά καταστήματα, απεκρίθη: «έκαμα ό,τι ημπόρεσα και θέλω κάμει όσον θα ζήσω».

Ταύτα ωμολόγησεν ενώπιον μου και των μαρτύρων ο διαθέτης κύριος Θεόδωρος Κολοκοτρώνης οικειοθελώς ιδίω αυτού στόματι, και ταύτα πάντα έγρα­ψα εγώ ο υπογεγραμμένος Συμβολαιογράφος Ναυπλίας Χαράλαμπος Παπα­δόπουλος εις την παρούσαν του διαθήκην αυτολεξεί, ως εξεφράσθη, την οποίαν ταύτην διαθήκην του, αφ’ ου ανέγνωσα ευκρινώς ενώπιόν του και των ειρημένων μαρτύρων και αφού παρετήρησαν αυτήν και οι μάρτυρες, ότι έγραφα απαραλλάκτως κατά τας διατάξεις του αυτού διαθέτου, υπεγράφη παρά της εκλαμπρότητός του ιδιοχείρως του, υπεγράφη παρά των μαρτύρων και παρ’ εμού του Συμβολαιογράφου Χαράλαμπους Παπαδοπούλου.

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης
Αλέξιος Βλαχόπουλος μάρτυς
Νικόλαος Σπηλιάδης μάρτυς

Ο Συμβολαιογράφος
Χαράλαμπος Παπαδόπουλος


Υποσημείωση
* Ο Τ. Χ. Κανδηλώρος [1874-1934] ήταν δικηγόρος στον Πύργο, έπειτα διορίστηκε στο Υπουργείο Οικονομικών και εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου ασχολήθηκε με ιστορικές και άλλες μελέτες. Έγραψε την “Ιστορία της Δημητσάνης” και την “Ιστορία της Γορυτνίας”, τη “Βιογραφία του Πατριάρχου Γρηγορίου του Ε’”, τη “Δίκη του Κολοκοτρώνη”, τον “Αρματωλισμό της Πελοποννήσου” και άλλα βιβλία, ιστορικά, λαογραφικά κλπ.
Το 1903 εξέδωσε την “Αρκαδική επετηρίδα”, σε 2 τόμους [1903 και 1906].
Ο Κανδηλώρος υπήρξε πρωτοπόρος στην έρευνα της ιστορίας της Δημητσάνας, της Γορτυνίας και της Πελοποννήσου γενικότερα.
Τα έργα του διαβάζονται με ενδιαφέρον και σήμερα, διότι περιέχουν αξιόλογες ιστορικές πληροφορίες.

Read More