ΕΛΛΑΔΑ

ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΟΙ ΤΑΦΟΙ ΤΗΣ ΡΩΞΑΝΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ Δ;

Μπροστά σε μια μεγάλη αρχαιολογική ανακάλυψη πιθανόν να βρίσκονται τα συνεργεία της ΚΗ’ Εφορείας Κλασσικών Αρχαιοτήτων Σερρών..... Μετά από έρευνες ετών και αξιοποιώντας την ιστοριογραφία και τις προφορικές παραδόσεις της περιοχής, οι αρχαιολόγοι κατέληξαν σε μία «τούμπα» σε αγροτική περιοχή του Δήμου Αμφίπολης.

ΟΔΗΓΟΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ

Πολλοί φίλοι και φίλες μου έχουν ζητήσει να γράψω ένα αρθρο με "Οδηγίες Επιβίωσης",γιατί μπορεί σύντομα να αντιμετωπίσουμε δύσκολες καταστάσεις που να οφείλονται σε διάφορους λόγους,όπως πτώχευση και στάση πληρωμών,περίεργα και πρωτόγνωρα γεωφυσικά φαινόμενα και εγώ δεν ξέρω τι άλλο.

ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ 16/10/1912

Το έργο της απελευθέρωσης της Κατερίνης ανατέθηκε στην 7η Μεραρχία του Στρατού Θεσσαλονίκης, που είχε διοικητή το Συνταγματάρχη (ΠΒ) Κλεομένη Κλεομένους. Στις.. 15 Οκτωβρίου 1912 εκδόθηκε η Διαταγή των Επιχειρήσεων.

ΠΛΑΝΗΤΕΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ

Οι πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος είναι 8. Ερμής, Αφροδίτη, Γη, Άρης, Δίας, Κρόνος, Ουρανός και Ποσειδώνας. Και έχουνε όλοι αρχαία ελληνικά ονόματα προς τιμήν των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων που θεμελίωσαν την αστρονομία. Ας γνωρίσουμε λοιπόν τα μυθικά πρόσωπα των οποίων τα ονόματα πήραν οι πλανήτες.

Η ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ

Αν καλούσαμε στις μέρες μας σ’ ένα γεύμα κάποιους αρχαίους Έλληνες όπως τον... Ηρόδοτο, τον Ηρακλή ή τον Αριστοφάνη..

Παρασκευή 27 Απριλίου 2012

Η ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΥΠΟ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ


Νέα διάσταση στη διεθνή κρίση χρέους που έχει πλήξει κυρίως την Ευρωζώνη, με την Ελλάδα να βρίσκεται στο «μάτι του κυκλώνα» δίνουν οι δηλώσεις του προέδρου του Ευρωκοινοβουλίου, Μάρτιν Σουλτζ, ο οποίος σε δηλώσεις του εμφανίστηκε σχεδόν πανικοβλημένος με τις εξελίξεις…Η συνολική κατάρρευση της Ευρωπαϊκής Ένωσης όχι μόνο δεν αντιμετωπίζεται πλέον ως «ανέκδοτο», αλλά δια στόματος του προέδρου του Ευρωκοινοβουλίου χαρακτηρίστηκε ως «ρεαλιστικό σενάριο»!

Οι εξελίξεις έχουν οδηγήσει και σε μια πρωτοφανή όσο και προφανή υποβάθμιση του ρόλου του Ευρωκοινοβουλίου, αφού οι χώρες όλο και περισσότερο αποφασίζουν «πίσω από κλειστές πόρτες», όπως χαρακτηριστικά αναφέρθηκε, ενώ κανείς δεν ενδιαφέρεται για την τήρηση των προβλεπομένων διαδικασιών και την υποχρέωση στενής συνεργασίας ανάμεσα στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Ευρωκοινοβούλιο.

Οι εξελίξεις αυτές δεν μπορεί παρά να κάνουν τους Έλληνες – όχι μόνο τους πολιτικούς αλλά και τους παντός είδους βολεμένους με τις ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις οι οποίοι επί δεκαετίες ζούσαν ζωή χαρισάμενη προσποιούμενοι ότι εργάζονται για να προπαγανδίζουν ουσιαστικά μια κατάσταση που τους είχε εξασφαλίσει περίφημα…
Η αναφορά γίνεται σε μεγαλο-καθηγητές πανεπιστημίου (εκτός από τους πολιτικούς) οι οποίοι αντί να ασκούν σοβαρή κριτική και να επιχειρούν να δουν εγκαίρως τις δυσλειτουργίες της Ένωσης, όσο «έτρεχαν» τα ευρωπαϊκά κονδύλια φρόντιζαν να προσαρμόζουν τον επιστημονικό (;) τους λόγο και να γράφουν μόνο τα «πολιτικώς ορθά», ενώ όσοι άρθρωναν κριτικό λόγο ετύγχαναν διασυρμού και χλεύης…
Για μια ακόμη φορά δικαιώνονται πανηγυρικά όσοι – ελάχιστοι – ασκούσαν κριτική στην ελληνική εξωτερική πολιτική με το επιχείρημα ότι αποτελεί λογικό σφάλμα το να στηρίζει κανείς την πολιτική του απόλυτα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, θεωρώντας αξιωματικά ότι αυτή θα υπάρχει στο διηνεκές ή ότι θα εξυπηρετεί στο διηνεκές τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα.
Που είναι όλοι αυτοί οι διανοούμενοι «τενεκέδες» περιωπής που δήλωναν ότι η Ελλάδα δεν κινδυνεύει από τίποτα λόγο της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Αυτοί δεν πρέπει να τύχουν την απαραίτητης διαπόμπευσης για τις βλακείες με τις οποίες δηλητηρίαζαν τον ελληνικό λαό όλα αυτά τα χρόνια; Μήπως πρέπει να ανοίξουν τα προσωπικά αρχεία και κάθε μέρα να γράφουμε ποιος έλεγε τι τα τελευταία χρόνια;

ΙΜΒΡΟΣ ΕΝΑ ΝΗΣΙ ΞΕΧΑΣΜΕΝΟ


Οκτώ μήνες μετά την υπογραφή της συνθήκης της Λωζάνης, η Ελληνική Κυβέρνηση έστειλε ένα τηλεγράφημα στην τοπική κυβέρνηση: "...Η Κυβέρνησις είναι αποφασισμένη να προστατεύση δια παντός μέσου τους κατοίκους εν περιπτώσει καταπιέσεων ή διωγμών από των Τούρκων. Κατόπιν της υπό των Τούρκων εφαρμογής των διατάξεων του 14ου άρθρου δυνατόν η Κυβέρνησις να εφεσιβάλη αυτό ενώπιον της Κοινωνίας των Εθνών....''
Εβδομήντα τέσσερα χρόνια πέρασαν από αυτό το τηλεγράφημα, και βάσει των γεγονόντων που ακολούθησαν, αποδείχθηκε ότι η Μητέρα Ελλάδα όχι μόνο δεν τίμησε την υπογραφή της και δεν προστάτευσε τους 'Ελληνες κατοίκους της 'Ιμβρου και της Τενέδου, αλλά, αντίθετα, τους εγκατέλειψε στην τραγική τους μοίρα...
Το 1923 ο πληθυσμός της Ίμβρου ήταν 10.000 κάτοικοι, οι οποίοι κατά 92% ήταν ορθόδοξοι 'Ελληνες, ενώ η Τένεδος , αριθμούσε 2.500 κατοικους, οι οποιοι οι μισοί ήταν ορθόδοξοι 'Ελληνες. Με το άρθρο 14 της Συνθήκης της Λωζάνης του 1923 παραχωρήθηκε στους ελληνορθόδοξους Ιμβρίους και Τενέδιους ειδικό καθεστώς τοπικής αυτοδιοικήσεως που προέβλεπε: α) Ειδική διοικητική οργάνωση αποτελούμενη από 'Ελληνες και παρέχουσα όλες τις εγγυήσεις στον ιθαγενή ελληνορθόδοξο πληθυσμό (μη μουσουλμάνους), σε ό, τι αφορά την άσκηση της τοπικής διοικήσεως και την προστασία των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων επί της ζωής και ελευθερίας του προσώπου και επί της περιουσίας. β) Σώμα αστυνομίας προς εξασφάλιση της δημόσιας τάξεως στρατολογούμενο μεταξύ του ιθαγενούς ελληνορθόδοξου πληθυσμού, με την φροντίδα της προβλεφθείσης τοπικής διοικήσεως, υπό τις διαταγές της οποίας θα διατελούσε. Παράλληλα, είχαν εφαρμογή και ως προς τους Ιμβρίους και Τενεδίους τα άρθρα 37 έως 44 της συνθήκης της Λωζάνης περί προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των εθνικών μειονοτήτων στην Τουρκία. Παρά τα συμφωνηθέντα όμως, αμέσως , μετά το 1923 οι τουρκικες αρχες με αντιμειονοτικά μέτρα προβαίνουν σε συνεχεις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και θεμελιωδών ελευθεριών των ορθόδοξων Ελλήνων της Ίμβρου και Τενέδου.
Το 1926, ο νέος Αστικός Κώδικας της Τουρκίας ανακάλεσε όλα τα δικαιώματα των μειονοτήτων, μεταξύ αυτών και των κατοίκων της Ίμβρου, κατά παράβαση της Συνθήκης της Λωζάνης. Ο Νόμος 1151 του 1927 απαγόρευσε τη διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας στα σχολεία. Η πρόβλεψη για ύπαρξη τοπικής αστυνομίας, ελεγχόμενης από την ελληνική μειονότητα στο νησί δεν εφαρμόστηκε ποτέ. Η Ίμβρος ονομάστηκε Gökçeada και έλαβε χώρα εκτεταμένος εποικισμός από την ενδοχώρα της Τουρκίας, με σκοπό την αλλοίωση της πληθυσμιακής σύνθεσης. Ιδιοκτησίες Ελλήνων απαλλοτριώθηκαν με την επίκληση λόγων ασφαλείας σε εξευτελιστικές τιμές.
Η κλιμάκωση της έντασης στην Κύπρο τη δεκαετία του 1960 επέφερε ακόμη μεγαλύτερη χειροτέρευση των συνθηκών διαβίωσης των Ελλήνων στο νησί. Η εγκατάσταση μιας "ανοικτής φυλακής" για βαρυποινίτες από το εσωτερικό της χώρας αύξησε τον τρόμο του ελληνικού πληθυσμού και επέτεινε το φαινόμενο της μετανάστευσης. Η Τουρκία θεσμοθέτησε τον εξής νόμο. 'Εκανε την Ίμβρο και τη Τένεδο ανοικτές φυλακές. Δηλαδή εγκατέστησε ποινικούς κρατουμένους στην Ίμβρο και στην Τένεδο, βιαστές, προαγωγούς, δολοφόνους, ανωμάλους κλπ. Ήταν ελεύθεροι να κάνουν ότι θέλουν ατιμωρητί. Γυρνούσαν στα χωριά, βίαζαν, κατοικούσαν σε σπίτια, υπεχρέωναν τις Ελληνίδες να τους μαγειρεύουν και να τους πλένουν, έκλεβαν την γεωργική παραγωγή κλπ. Η κατάστασις για τους νησιώτες έγινε αφόρητη. Κανείς δεν μπορούσε να προστατεύσει την οικογένεια του από κακοποίησι και βιασμό. 'Ετσι 'αρχισε η έξοδος του Ελλήνικου πληθυσμού. Μετά από αυτό, οι τούρκοι, έδιναν το σπίτι όποιου έλληνα έφευγε σε Τούρκους εποίκους της Ανατολίας, και μέσα σε δύο χρόνια η Ίμβρος και η Τένεδος έιχαν τουρκοποιηθεί. Απο τους 8.875 κατοίκων, σήμερα οι Έλληνες στην Ίμβρο δεν είναι πάνω από 270, στην πλειοψηφία τους γέροντες.
Μέσα στην αδιαφορία που επικρατεί για την Ίμβρο, τα παιδιά της κάνουν τις τελευταίες προσπάθειες για να σωθεί ό,τι είναι δυνατό να σωθεί. Χιλιάδες Ιμβρίων συρρέουν κάθε χρόνο από όλα τα μέρη του κόσμου (Αμερική, Αυστραλία, Αφρική, Ευρώπη) στο νησί για τον εορτασμό της Κοίμησης της Θεοτόκου, το Δεκαπενταύγουστο. Τον τελευταίο καιρό η επιστροφή αυτή πραγματοποιείται με ολοένα αυξανόμενους ρυθμούς. Γίνονται έργα για την αναστήλωση των εκκλησιών και των σχολείων. Οργανώνονται πανηγύρια σύμφωνα με τα έθιμα και τις παραδόσεις, αναβιώνοντας έτσι τον ορθόδοξο χαρακτήρα του νησιού. Πραγματοποιούνται καλλιτεχνικές εκδηλώσεις, εκθέσεις φωτογραφιών, ποδοσφαιρικοί αγώνες.
Ιδιαίτερα σοβαρή είναι η συμμετοχή, σ’ όλες αυτές τις εκδηλώσεις, της νέας γενιάς των Ιμβρίων, η οποία καλεί όλους τους ανθρώπους, που αγαπούν την ελευθερία και τη δημοκρατία σ’ όλο τον κόσμο, να τους συμπαρασταθούν στο δύσκολο αγώνα τους.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΕΚ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ


Ανακοίνωση Βασιλέως Κωνσταντίνου, πρώην Βασιλέως των Ελλήνων:

Το τελευταίο διάστημα το γραφείο του Βασιλέως Κωνσταντίνου, πρώην Βασιλέως των Ελλήνων, λαμβάνει πολλά μηνύματα που ζητούν από τον Βασιλέα Κωνσταντίνο να τοποθετηθεί σχετικά με τις επικείμενες κοινοβουλευτικές εκλογές. Στα πλαίσια...
...αυτών των αιτημάτων το γραφείο του Βασιλέως Κωνσταντίνου, πρώην Βασιλέως των Ελλήνων, εξέδωσε την ακόλουθη δήλωση:

«Παρόλο που δεν συνηθίζω να κάνω δηλώσεις προ των εκλογών, αντιλαμβανόμενος τη σημασία της συγκεκριμένης χρονικής συγκυρίας για την πορεία της Ελλάδος, σας μεταφέρω τις ακόλουθες σκέψεις:

Ο Ελληνικός λαός με την ψήφο του καλείται στις επικείμενες εκλογές να εκλέξει την κυβέρνηση που θα χειριστεί τα μεγάλα προβλήματα της οικονομίας. Πέρασε και συνεχίζει να περνά δύσκολες στιγμές και το μόνο που δεν χρειάζεται είναι υποσχέσεις που δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν.

Έχει ανάγκη να βρει εργασία, κυρίως η νεολαία που έχει σήμερα μεγάλο ποσοστό ανεργίας. Έχει ανάγκη να αισθανθεί ότι οι τεράστιες θυσίες που αναγκάστηκε να κάνει τα τελευταία δύο χρόνια δεν πάνε χαμένες. Έχει ανάγκη από ένα σταθερό περιβάλλον, σταθερούς κανόνες λειτουργίας της οικονομίας που θα προσελκύσουν επενδύσεις για να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας.

Η Ελλάδα έχει όμως επίσης ανάγκη θεσμικών και διαρθρωτικών αλλαγών για να γίνει σύγχρονο Ευρωπαϊκό κράτος και να δώσει τη δυνατότητα στους Έλληνες να συμβάλλουν στην ανάπτυξη που όχι μόνο θα την βγάλει από την κρίση, αλλά που θα εξασφαλίσει καλύτερες συνθήκες για τον Ελληνικό λαό.

Πιστεύω ότι έχει ανάγκη την Ευρώπη μέσα στην οποία θα μπορέσει ξανά να καταλάβει ισότιμη θέση. Η Ελλάδα έχει ανάγκη και πρέπει να αξιοποιήσει τις συμμαχίες της."

ΜΙΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ


"Παίρνω πίσω τήν ὑπογραφή πού ἔβαλα γιά σενα πρίν δύο χρόνια καί πετάω τήν κομματική μου ταυτότητα στά σκουπίδια"

Ἡ ἀκόλουθη ἐπιστολή ἐστάλη στό προσωπικό e-mail τοῦ Ἀντώνη Σαμαρά!
κ. Σαμαρά,
Κανονικά θά ἔπρεπε νά εἶχα στείλει τήν ἐπιστολή αὐτή ἀπό τόν Νοέμβριο ὅταν κι ἔκανες τήν συγκυβέρνηση ἀλλά τότε ἀπεφάσισα νά παραμείνω ψύχραιμος. Σήμερα ὅμως δέν ἀπομένει κάτι ἄλλο πιά. Ἄς ξεκινήσω μέ τό ποιός εἶμαι γιατί σιγά μήν θυμᾶσαι. Μέ λένε Ἡλιοπουλο Θωμά καί ἤμουν μέχρι χτές μέλος τοῦ κόμματός σου. Τόν Ὀκτώβριο τοῦ 2009, μία περίοδο πού μετά τήν συντριπτική ἥττα τῶν ἐκλογῶν, ὅλοι ἦταν μέ τήν Ντόρα, ἐγώ μαζί μέ ἄλλους 28 ὀννεδίτες μέ ἐπικεφαλῆς τόν Κώστα Χατζή ὑπογράψαμε ἕνα κείμενο μέ τίτλο ‘‘ΟΝΝΕΔΙΤΕΣ ΚΑΛΟΥΝ ΟΝΝΕΔΙΤΗ’’. Μᾶς ἀπείλησαν, μᾶς λοιδόρησαν, μᾶς κυνήγησαν γιατί τολμήσαμε νά ἐκδηλώσουμε τήν στήριξή μας σέ σένα καί δέν δεχτήκαμε νά γίνουμε ὑποτελεῖς του συστήματος τῆς μαφίας Μητσοτάκη. Ἐμεῖς ὅμως δώσαμε μέ πεῖσμα καί αὐταπάρνηση τόν καλό ἀγώνα. Πολλοί ἀπό αὐτούς πού μᾶς κυνήγησαν τότε, βρίσκονται σήμερα δίπλα σου, σέ ἐκλεκτές κομματικές θέσεις. Σέ στήριξα γιατί πίστευα ὅτι εἶσαι κάτι διαφορετικό. Γιατί πίστευα ὅτι τά χρόνια της πολίτικης ἐρήμου πού ἔζησες θά σέ εἴχανε ἀλλάξει, θά σέ εἴχανε κάνει δυνατό καί ἀνυποχώρητο. Νόμιζα ὅτι ἤσουν ὁ καταλληλότερος γιά νά ἐκφράσεις τίς ἀρχές καί τά ἰδεώδη της λαϊκῆς πατριωτικῆς δεξιᾶς στήν ὁποία ὑπερήφανα ἀνήκω. Νόμιζα ὅτι....

θά εἶσαι κρυστάλλινος καί δέν θά προχωρήσεις σέ συναλλαγές μέ τήν διαπλοκή, ἀλλά θά τήν ξερίζωνες.
Νόμιζα ὅτι ἤσουν ὁ καταλληλότερος γιά νά ἀναδιοργανώσει ἐκ βάθρων τήν Νέα Δημοκρατία καί νά ἐπιβάλλει τήν ἰδεολογική ἡγεμονία τῆς δεξιᾶς στήν κοινωνία, κάτι πού δέν κατάφερε οὔτε ὁ Καραμανλής. Νόμιζα ὅτι θά χρησιμοποιοῦσες τό κίνημα τῶν δεξιῶν της 29ης Νοέμβρη πού σέ ἀνέδειξε, θά τό ἔβαζες μέσα στό κόμμα καί θά μετέτρεπες τήν ἀρτηριοσκληρωτική ΝΔ σέ ἐθνικό κίνημα. Νόμιζα ὅτι δέν θά ἄφηνες τό ΠΑΣΟΚ σέ χλωρό κλαρί. Γι’αὐτούς τούς λόγους σέ στήριξα κι ὄχι γιατί περίμενα νά μέ βολέψεις κάπου. Βλέπεις, μία ζωή ἤμουν ρομαντικός.
Ε, ΛΟΙΠΟΝ ΕΚΑΝΑ ΣΕ ΟΛΑ ΛΑΘΟΣ. Διέψευσες οἰκτρά τίς προσδοκίες μου καί πούλησες μισοτιμῆς τά ὁράματά μου, κ. Σαμαρά. Ὅλα ξεκίνησαν νωρίς-νωρίς, ἀπό τήν ἀρχή. Ὅταν καί θά ἔπρεπες νά χρησιμοποιήσεις τούς ἁγνούς πατριῶτες καί ἀγωνιστές πού σέ ἀνέδειξαν (καί δέν μιλῶ γιά ἐμένα τόν ὀλίγιστο, ἀλλά γιά ἄλλους πολύ πιό ἀξιόλογους), ἐσύ προτίμησες νά στηριχτεῖς στούς σιχαμερούς πολιτικάντηδες καί κομματάρχες ἀπό τούς ὁποίους εἶναι γεμάτη ἡ ΝΔ. Καταλαβαίνω, οἱ συμφωνίες, συμφωνίες καί τά χρωστούμενα, χρωστούμενα. Λυπᾶμαι ἁπλῶς μέ κάποιους ἀγαθούς ἀνθρώπους οἱ ὅποιοι ἀκόμη περιμένουν ‘‘ὁ Σαμαράς νά καθαρίσει τό κόμμα’’. Μέχρι ἐκεῖ φτάνει τό μυαλό τους. Ἄν ἐσύ καθαρίσεις ποτέ τό κόμμα ἀπό τά πολιτικά μπάζα, ἐγώ θά γίνω ρόζ ἐλέφαντας μέ φτερά.
Εἶναι σαφές γιά σένα ὅτι προτεραιότητα ἔχουν οἱ παλιοί πολανιτες συναγωνιστές σου ἀλλά καί τά νεοφιλελεύθερα ἀπολειφάδια. Οἱ πρῶτοι γιατί νομίζουν ὅτι εἶσαι στ’ἀλήθεια ὁ Μεσσίας καί οἱ ἄλλοι γιά νά στηρίζουν τά κονέ σου μέ τήν διαπλοκή. Ἀλλά δυστυχῶς γιά σένα, ἡ κλίκα πού σέ περιτριγυρίζει εἶναι ἐρασιτέχνες τῆς κακίας ὥρας. Ἀκόμα καί τώρα πού τό ΠΑΣΟΚ ἔχει φτάσει στό 8% παίζει μπάλα γιά πλάκα κάτι Σταμάτηδες, κάτι Λυκουρέντζους καί κάτι Φαήλους. Ὅσο δέ γιά τούς Ἀρούληδες, τούς Κυριάκους καί τούς Μίλτους δέν ἔχω νά πῶ τίποτα καθώς ποσῶς μέ ἀπασχολεῖ ἡ πλουτοκρατική δῆθεν δεξιά τῆς Ἐκάλης.
Παρ’ὅλα αὐτά, μέχρι τόν Νοέμβριο σέ ἀκολουθοῦσα πιστά καί μάλωνα μέ πολύ κόσμο πού μου ἔλεγε ὅτι κι ἐσύ εἶσαι σάν τούς ἄλλους καί ὅτι εἶσαι ἀπατεώνας. Τόν Νοέμβριο ὅμως μέ πάγωσες. Μέ πάγωσες μέ τήν συγκυβέρνηση. Τό ‘‘Ὄχι στήν συγκυβέρνηση – Ἐκλογές τώρα’’ τοῦ μεσημεριοῦ τοῦ Σαββάτου τῆς 5ης Νοέμβρη ξαφνικά μεταβλήθηκε σέ ‘‘Ἐγώ θέλω νά βοηθήσω’’ τοῦ πρωινοῦ της Κυριακῆς της 6ης Νοέμβρη. Τό ποιόν ἀκριβῶς ἤθελες νά βοηθήσεις, σήμερα ἔχει καταστεῖ σαφές: τίς τράπεζες, τήν διαπλοκή, τό ΠΑΣΟΚ καί τούς τοκογλύφους.
Ἡ συγκυβέρνηση μέ ἐπικεφαλῆς τόν σημιτικό σκελετό καί ἐκλεκτό τῶν τραπεζιτῶν Παπαδῆμο καί ἡ συνδιαλλαγή μέ τό δωσίλογο ΠΑΣΟΚ ἀποκάλυψαν σέ ὅλους μας ποιός πραγματικά εἶσαι καί ποιές εἶναι οἱ προθέσεις σου. Ἡ πορεία σου ἀπό ἐκεῖ καί μετά ἦταν τρελή!
Κορυφαία στιγμή θεωρῶ τά ἀποκαλυπτήρια της πρόσληψης τοῦ γιοῦ τοῦ ἀρχιδιαπλεκόμενου Ψυχάρη ὡς σύμβουλό σου καί οἱ φῆμες ὅτι τόν ἑτοιμάζεις γιά ὑποψήφιο βουλευτή. Μπράβο σέ μένα καί σέ ὅλους μας πού σέ στηρίξαμε κ. Σαμαρά! Σέ ψηφίσαμε γιά νά μετατρέψεις τήν ΝΔ σέ ἐθνικό κίνημα κι ἐσύ τήν ἔκανες παραμάγαζο τῆς διαπλοκῆς! Συγχαρητήρια! Εἶναι σαφές ὅτι ὁ πόθος σου γιά τήν πρωθυπουργία σέ ἔχει ὁδηγήσει σέ συμμαχία μέ τόν διάβολο.
Ἀλλά ὅλα αὐτά δέν εἶναι τίποτα, εἶναι μηδαμινά, μπροστά σέ αὐτά πού ἐξελίχθηκαν τίς τελευταῖες ἡμέρες μπροστά στά μάτια μου. Εἶναι πραγματικά ἀπίστευτο τό πῶς ἀκύρωσες τόν ἑαυτό σου καί ἄλλαξες πλευρά. Εἶναι τραγικός ὁ τρόπος πού ἀκύρωσες τήν πολιτική δύο ἐτῶν καί εἶπες ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ. Φαντάζομαι ὅτι εἶναι πολλά αὐτά τά ὁποία χρωστᾶς σέ ἐγχώριους καί διεθνεῖς νταβατζῆδες ὥστε νά φτάσεις, ποιός, ἐσύ ὁ ὑπέρ-ἀντιμνημονιακος, νά ἀπειλεῖς θεούς καί δαίμονες γιά νά ψηφιστεῖ τό Μνημόνιο ΙΙ! Ἔτσι δέν εἶναι; Τά χρωστούμενα κάποτε πρέπει νά ξεπληρωθοῦν.
Εἶναι πρωτοφανές νά ἔχεις πάρει τόν δρόμο τῆς αὐτοκαταστροφῆς, νά ὁδηγεῖς τό κόμμα σου στήν διάσπαση καί τήν ἀνυποληψία καί νά ξεπουλᾶς τήν πατρίδα σου γιά νά ἐξυπηρετήσεις τά σχέδια τῶν τοκογλύφων. Εἶναι μοναδικό, δέν ἔχει προηγούμενο στά παγκόσμια χρονικά.
Εἶναι προκλητικός καί σκανδαλώδης ὁ τρόπος πού προστατεύεις τό ΠΑΣΟΚ καί τόν φίλο σου τόν Γιωργάκη. Θά μποροῦσες μέ ἕνα φύσημα νά τό σμπαραλιάσεις καί νά κλείσεις στήν φυλακή τόν ΓΑΠ, ἀλλά ἐσύ προτίμησες νά συγκυβερνήσεις μαζί του καί νά τόν προστατεύσεις πάση θυσία.
Εἶπες…πρόσφατα ὅτι ὁ λαός σέ κρίνει καί μόνον σέ αὐτόν λογοδοτεῖς. Ἀλήθεια, ρώτησες ποτέ κανέναν ἀπό τούς 800.000 νεοδημοκράτες τῆς 29ης Νοέμβρη ἄν συμφωνεῖ μέ ὅλα αὐτά ποῦ ἔχεις κάνει; Ρώτησες κανέναν ἀπό ἐμᾶς (πλήν τῶν ὑπαλλήλων καί τῶν παπαγάλων σου) ἄν συμφωνεῖ μέ τήν συγκυβέρνηση καί τό Μνημόνιο ΙΙ; Ἔκανες ἕνα συνέδριο, ἕνα ἐσωκομματικό δημοψήφισμα;
Ὅταν ἐπιβάλλαμε τό ἄνοιγμα τῶν διαδικασιῶν σέ ὅλη τήν βάση τῆς ΝΔ, δέν τό κάναμε γιά νά κάνεις ἐσύ τοῦ κεφαλιοῦ σου. Τό κάναμε γιατί πιστεύουμε ὅτι ἡ ΝΔ ἀνήκει στήν βάση της κι ὄχι σέ σένα ἤ σέ ὁποιοδήποτε ἄλλον!
Ρώτα τήν βάση….ἄν τολμᾶς….γιά ὅλα αὐτά πού κάνεις. Κᾶνε ἕνα ἐσωκομματικό δημοψήφισμα, ΑΝ ΤΟΛΜΑΣ. Ποιός σου ἔδωσε τήν ἐξουσιοδότηση νά ὑπογράψεις ἐν ὀνόματι μᾶς τό πούλημα τῆς Ἑλλάδος; Δυστυχῶς γιά σένα, ἔχεις χάσει τήν κομματική δεδηλωμένη. Καί τήν ἔχεις χάσει ὁριστικά.
Εἶπες…τόν Σεπτέμβριο πού πέρασε στήν ΔΕΘ, σέ ἕναν δακρύβρεχτο λόγο σου, ὅτι ἔχεις ὅραμα γιά τήν Ἑλλάδα τοῦ 2021, 200 χρόνια μετά ἀπό τήν ἐπανάσταση. Τό ὅραμα ἀκριβῶς ἔχεις; Τήν Ἑλλάδα δεμένη χειροπόδαρα στούς δανειστές καί τόν λαό ἐξαθλιωμένο; ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟ ΨΗΦΙΣΕΣ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΤΗΣ 12ης Φεβρουαρίου 2012!
Εἶπες…ὅτι οἱ ἐκλογές θά γίνουν 19 Φεβρουαρίου. Δηλαδή σέ μία βδομάδα ἔχουμε ἐκλογές; Εἶπες…ὅτι θά κάνεις μία ἐξεταστική καί μόνο γιά τό πῶς ὁδηγηθήκαμε στό Μνημόνιο Ι. Ἐξεταστική γιά τό πῶς ὁδηγηθήκαμε στό Μνημόνιο ΙΙ ἐνῶ συγκυβερνοῦσες, θά κάνεις; Εἶπες…ὅταν ἔκανες τήν συγκυβέρνηση, ὅτι θά ψηφίσεις μόνο τήν δανειακή σύμβαση κι ὄχι τά μέτρα πού τήν συνοδεύουν. ΧΤΕΣ ΒΡΑΔΥ ΔΕΝ ΨΗΦΙΣΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΜΕΤΡΑ; ΜΑΣ ΔΟΥΛΕΥΕΙΣ; Μιλᾶς…συνέχεια γιά πατριωτισμό. Εἶναι ντροπή νά μιλᾶς γιά τήν πατρίδα καί ΝΑ ΥΠΟΓΡΑΦΕΙΣ ΤΗΝ ΥΠΟΘΗΚΕΥΣΗ ΤΗΣ.
Εἶπες…ὅτι θά χρεοκοπήσουμε καί ὅτι δέν ἔχουμε τρόφιμα καί πετρέλαιο. Τελικά, ἡ πολύ παρέα μέ τόν Παπαδῆμο σέ ἔκανε κινδυνολόγο καί τυχοδιώκτη. ΑΛΛΑ ΤΟ ΦΡΟΝΙΜΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΣΕΙΣ ΟΣΟ ΚΙ ΑΝ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙΣ.

Εἶπες…ὅτι ἀπαιτεῖς ἐδῶ καί τώρα ἐκλογές ἀφοῦ ὁλοκληρώθηκε ἡ ψήφιση τῆς δανειακῆς σύμβασης. Γιατί δέν ἀνατρέπεις ΑΜΕΣΑ τήν κυβέρνηση Παπαδήμου τώρα ποῦ τό ΠΑΣΟΚ ἔχασε τήν δεδηλωμένη ἀλλά σκούζεις ἀριστερά-δεξιά;
Θά ἔπρεπε νά ντρέπεσαι κι ἐσύ καί ὅλοι ὅσοι ψηφίσατε τό Μνημόνιο ΙΙ. Ἐσύ θά ἔπρεπε νά ντρέπεσαι καί παραπάνω γιά τίς κωλοτοῦμπες πού ἔκανες καί γιά τήν κοροϊδία πού ἔριξες στόν δυστυχῆ λαό τῆς ΝΔ πού σέ πίστεψε. Θά ἔπρεπε νά ντρέπεσαι γιατί ἕνας 23χρονος ἐργάτης σέ βιομηχανία θά πληρώνεται μέ 400 εὐρώ μέ τό Μνημόνιο ΙΙ. Μπορεῖς ἐσύ νά ζήσεις μέ 400 εὐρώ; ΜΠΟΡΕΙΣ; Τί σχέση ἔχει τό δημόσιο χρέος καί ἡ ἀδυναμία δανεισμοῦ τῆς Ἑλλάδος μέ τούς μισθούς στόν ἰδιωτικό τομέα; ΠΟΙΟΣ ΣΟΥ ΕΔΩΣΕ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΜΕΤΕΤΡΕΨΕΙΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΕ ΜΠΑΓΚΛΑΝΤΕΣ;
Θά ἔπρεπε νά ντρέπεσαι πού ἀμείβεσαι πλουσιοπάροχα κάθε μήνα. Γιατί ἀλήθεια δέν παραιτεῖσαι τῆς μηνιαίας ἀποζημίωσής σου ὑπέρ τῆς πατρίδος ἀφοῦ τήν ἀγαπᾶς τοοοσο πολύ καί θές τοοοσο πολύ νά τήν σώσεις; Θά ἔπρεπε νά ντρέπεσαι γιατί ἑτοιμάζεστε νά ἀπολύσετε χιλιάδες ἀνθρώπους ἀπό τό Δημόσιο καί νά καταστρέψετε τίς ζωές τους. Θά ἔπρεπε νά ντρέπεσαι γιατί ἀνοίξατε τόν δρόμο στήν καταστροφή τοῦ ἐργατικῶν κεκτημένων τοῦ λαοῦ καί στήν ἀπόλυτη κυριαρχία τῶν ἐργοδοτῶν. Γιά σᾶς τούς βολεμένους, οἱ ἐργαζόμενοι εἶναι σκλάβοι ἀνάξιοι ἐνδιαφέροντος. Θά ἔπρεπε νά ντρέπεσαι πού συμβάλλεις στήν κατεδάφιση ὅλων αὐτῶν γιά τά ὁποία ἔχυσαν αἷμα οἱ πατεράδες καί οἱ παπποῦδες μας ὥστε νά βελτιώσουν τίς συνθῆκες ζωῆς τους. Ποιός εἶσαι ἐσύ ποῦ θά τά γκρεμίσεις σέ ἕνα βράδυ;
Θά ἔπρεπε νά ντρέπεσαι μέ τήν κοροϊδία πού μᾶς ρίχνεις ὅτι ἔσωσες τόν 13ο καί τόν 14ο μισθό ὅταν ὁ Τομσεν πρίν ἀπό ἐσένα δήλωσε ὅτι δέν τόν ἐνδιαφέρει κι ὅταν μέ τήν σφαγή τοῦ κατώτατου πού ὑπέγραψες χάθηκαν τρεῖς μισθοί ἀνά ἔτος! Θά ἔπρεπε εἰδικά ἐσύ νά ντρέπεσαι πού πρότεινες νά μειωθοῦν οἱ ἀμυντικές δαπάνες κατά 300 ἑκατ. εὐρώ! Γιατί δέν πρότεινες νά κοποῦν 300 ἑκατ. εὐρώ ἀπό τά κόμματά σας, τούς μισθούς σας ἤ ἀπό τήν διαπλοκή ποῦ στηρίζεις; Ὅταν θά χρειαστεῖ, μέ τί θά πολεμήσουμε; Μέ τόξα; Ἤ μήπως δέν χρειάζεται νά πολεμήσουμε ἀλλά πρέπει νά παραδοθοῦμε εἰρηνικά, Ἀντώνη; Θά ἔπρεπε νά ντρέπεσαι πού ἑτοιμάζεσαι νά κλείσεις τόν Ὀργανισμό Ἐργατικῆς Κατοικίας πού ἔδωσε σπίτι σέ χιλιάδες φτωχούς ἀνθρώπους καί τόν Ὀργανισμό Ἐργατικῆς Ἑστίας πού ἔδωσε τήν εὐκαιρία σέ χιλιάδες ἄλλους νά πᾶνε μία φορά διακοπές στήν ζωή τους ἤ νά ἀγοράσουν κανένα βιβλίο. Βλέπεις, οἱ ἐργολάβοι φίλοι σου ἔχουν ἀνάγκες.
Θά ἔπρεπε νά ντρέπεσαι πού νομιμοποιεῖς τό χαράτσι τῆς ΔΕΗ, πού ὑπέγραψες τήν αὔξηση τῶν ἀντικειμενικῶν ἀξίων καί διευκολύνεις τήν φορομπηχτική πολιτική πού ἀσκεῖ τό ἑλληνικό κράτος-νταβατζής εἰς βάρος τῶν πολιτῶν του. ΠΙΕΙΤΕ ΜΑΣ ΚΙ ΑΛΛΟ ΤΟ ΑΙΜΑ.
Θά ἔπρεπε νά ντρέπεσαι πού ἔχεις τό θράσος νά βγαίνεις στήν τηλεόραση σάν ἄλλος ΓΑΠ καί νά ἀπειλεῖς τόν λαό μέ χρεοκοπία, τήν ὥρα πού οἱ ἄνεργοι εἶναι ἑκατομμύρια καί χιλιάδες νέοι σάν ἐμένα παίρνουν τόν δρόμο τῆς ξενιτιᾶς χωρίς ἐπιστροφή. Τήν ὥρα πού ἑκατοντάδες ἄνθρωποι αὐτοκτονοῦν ἀπό τήν ἐξαθλίωση καί τό ἀδιέξοδο. ΕΜΕΙΣ ΕΧΟΥΜΕ ΠΤΩΧΕΥΣΕΙ ΗΔΗ, ΑΛΛΟ ΑΝ ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ ΒΟΛΕΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΕ ΝΟΙΑΖΕΙ.
Θά ἔπρεπε νά ντρέπεσαι πού ὑποθηκεύεις τό μέλλον μου καί τό μέλλον τῶν παιδιῶν μου. Κριτές θά σέ δικάσουν οἱ ἀγέννητοι καί οἱ νεκροί, ὅπως ἔλεγε ὁ Παλαμᾶς. Θά ἔπρεπε νά ντρέπεσαι πού πουλᾶς φτηνό πατριωτισμό μέ ἀερολογίες καί παχιές κουβέντες ἐνῶ στήν πράξη ἔγινες ὁ πρωτεργάτης τῆς ἅλωσης. Τήν λέξη πατριδέμπορας τήν χρησιμοποιοῦσα παλιά γιά τόν Καρατζαφερη ἀλλά μᾶλλον ταιριάζει κι ἀλλοῦ. ΠΑΤΡΙΔΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΣΑΣ, ΠΑΤΡΙΔΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ, Ο ΛΑΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΘΝΟΣ. Θά ἔπρεπε νά ντρέπεσαι γιά πολλά. Ἀλλά ἄν ντρεπόσουν δέν θά τά ἔκανες.

Τό βράδυ τῆς 12ης Φεβρουαρίου καταλάβαμε καλά γιατί ΕΠΡΕΠΕ νά γίνει ἡ συγκυβέρνηση. Διότι ἔπρεπε νά περάσει τό μνημόνιο πάση θυσία καί μέ μεγάλη πλειοψηφία. Καί τό ΠΑΣΟΚ μόνο τοῦ δέν μποροῦσε. Δυστυχῶς ὅμως δέν σᾶς ἐνημέρωσαν καλά οὔτε ἐσένα οὔτε τό φιλαράκι σου ἀπό τήν Μινεσότα, καί βρέθηκαν ἀρκετοί πού εἶχαν τό ἀνάστημα νά ποῦν ὄχι. Καί δυστυχῶς γιά ἐσᾶς δέν πιάσατε πλειοψηφία 2/3 ὅπως ζητοῦσε μετά μανίας ὁ Λοβερδος.

Αὐτούς τούς ἀνθρώπους πού εἶχαν τό θάρρος νά ποῦν ΟΧΙ στούς ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΥΣ, αὐτούς διέγραψες. Αὐτούς πού ὅπως κι ἐγώ, ἔτρεξαν (οἱ περισσότεροι τουλάχιστον) ἀπό τήν ἀρχή νά ἀγωνιστοῦν γιά νά σέ κάνουν πρόεδρο. Κάτσε τώρα μέ τόν Χατζηδάκη καί τόν Σπηλιωτόπουλο. Καί ξαναπάρε πίσω καί τήν Ντόρα, ἀφοῦ μέ ὅσα κάνεις τήν δικαίωσες καί δέν ἔπρεπε νά τήν διαγράψεις. Παρέλαβες κόμμα καί θά παραδώσεις νεοφιλελεύθερο, νεοταξικό, ἀντιλαϊκό ἀπό-κόμμα τοῦ 10%. Κι οὔτε τόσοι μείνατε. Καί νά θυμᾶσαι καλά αὐτό πού σου γράφω τώρα, πώς ὅτι κι ἄν κάνετε, ὅσο κι ἄν προσπαθήσετε, ΑΠΟΤΥΧΑΤΕ. Ὅσα νομοσχέδια κι ἄν περάσετε, ὅσους κι ἄν διαγράψετε, ὅσο κι ἄν τρομοκρατήσετε, Ο ΛΑΟΣ ΣΑΣ ΓΡΑΦΕΙ ΣΤΑ ΠΑΛΙΑ ΤΟΥ ΤΑ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ.
Δέν ξέρω ἄν σου ἔφεραν τά κακά μαντάτα, ἀλλά τελικά πρωθυπουργός δέν πρόκειται νά γίνεις. Οὔτε πρόκειται νά ἰσχύσει τίποτε ἀπό τά κατάπτυστα πού ὑπέγραψες. Γιατί, ἄν καί ὅποτε γίνουν ἐκλογές, ἐσύ κι ὅποιος θά κάνει τότε κουμάντο στό πράσινο ἀπό-κόμμα, τό πολύ νά μαζέψετε 20% (μαζί). Τό ὑπόλοιπο 80% τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ εἶναι ἀπέναντί σας καί θά σᾶς στείλει στήν λησμονιά τῆς ἱστορίας! Τό μαύρισμα πού θά σού ρίξει ὁ λαός στίς ἐκλογές, εἰλικρινά ΔΕΝ ΤΟ ΦΑΝΤΑΖΕΣΑΙ.

Καί ἡ ἑπόμενη κυβέρνηση θά ἀναλάβει τόν καταλογισμό τῶν εὐθυνῶν γιά ὅσα ἔχουν γίνει ἀπό τό 2009 ἕως σήμερα. Ἐκτός ἄν σχεδιάζετε νά μήν κάνετε ποτέ ἐκλογές…

Γιά μᾶς μένει μόνο ἡ ὑπεράσπιση τῆς πατρίδος μέ κάθε τρόπο, ἀπέναντι σέ ἐχθρούς καί προδότες.

ΠΑΙΡΝΩ ΠΙΣΩ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΠΟΥ ΕΒΑΛΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ κ. ΣΑΜΑΡΑ ΠΡΙΝ ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΠΕΤΑΩ ΤΗΝ ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΜΟΥ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΣΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ.

Δέν γουστάρω νά ἔχω καμία σχέση μέ ἀνθρώπους πού πουλᾶνε τήν πατρίδα μου. Δέν γουστάρω νά ἔχω καμία σχέση μέ δυνάστες τοῦ λαοῦ. Δέν γουστάρω νά ἔχω καμία σχέση μέ ἀπό-κόμματα πού ὑπηρετοῦν τήν Νέα Τάξη, τήν εὐρωπαϊκή γραφειοκρατική δικτατορία, τούς τοκογλύφους καί τό ΔΝΤ.
Ὅσον ἀφόρα γιά διαγραφές κι ἄλλα τέτοια ζητήματα, γιά νά μέ διαγράψουν ἀπό κάτι, πρέπει αὐτό νά ὑπάρχει (ὅπως εὔστοχα ἔγραψε πρίν τέσσερις μῆνες ὁ Κώστας Χατζής). Καί ἡ Νέα Δημοκρατία δέν ὑπάρχει κ. Σαμαρά. Τήν διέλυσες. Λυπᾶμαι μόνο τούς ἀνθρώπους πού συνεχίζουν νά σέ πιστεύουν εἰλικρινά. Ὄχι αὐτούς πού ζοῦν ἀπό τό σύστημα πού ἐγκαθίδρυσες στήν Συγγρού, ἀλλά κάποιους ἐλάχιστους ἁγνούς δεξιούς πού εἶναι ἀπελπιστικά ἠλίθιοι καί ἐγκλωβισμένοι γιά νά πιστεύουν ἀκόμη σέ σένα. Ἐλπίζω κάποια στιγμή νά ξυπνήσουν.

Καληνύχτα κ. Σαμαρά.

Ἡλιοπουλος Χρ. Θωμάς, πολίτικος μηχανικός, πρώην μέλος Ν.Δ., πρώην μέλος Ο.Ν.ΝΕ.Δ., νεοδημοκράτης ἀπό τά 15 καί δεξιός ἀπό τά γεννοφάσκιά μου

ΥΓ1: Σταμάτα νά ἀπευθύνεις τηλεοπτικά διαγγέλματα γιά κάφρους καί νά παίζεις μέ τήν φτώχεια καί τήν δυστυχία μας. Ἄσε μας νά δοῦμε πώς θά τά βγάλουμε πέρα. Μή μᾶς δουλεύεις κι ἀπό πάνω.

ΥΓ2: Σέ εὐχαριστῶ πού μου ἔμαθες μέ τόν καλύτερο τρόπο πώς σ’αὐτή τήν ζωή Μεσσίες δέν ὑπάρχουν.

ΥΓ3: Ἡ ἐθνική ἐπανάσταση πού ἀρνήθηκες πεισματικά νά ἐκφράσεις, ἔρχεται καί θά σᾶς παρασύρει ὅλους στό διάβα της.

ΚΑΤΑΚΛΕΙΣΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΤΟΥ 1941


Το ημερολόγιο έγραφε 27 Απριλίου 1941, Κυριακή του Θωμά. Τα γερμανικά στρατεύματα...
παρελαύνουν στην πρωτεύουσα, με τα «κατάκλειστα σπίτια», όπως έλεγε λίγες ώρες πριν το τελευταίο ραδιοφωνικό μήνυμα της «ελεύθερης ακόμη Αθήνας».



Ήδη, από τις 6 Απριλίου 1941, οι Ναζί είχαν εισβάλει στο ελληνικό έδαφος από τα Σκόπια της Γιουγκοσλαβίας.

Παρέκαμψαν τη «Γραμμή Μεταξά», περικυκλώνοντας τους Έλληνες υπερασπιστές των οχυρών.

Τα μεσάνυχτα της ίδιας μέρας τα γερμανικά στρατεύματα μπαίνουν στην ανοχύρωτη Θεσσαλονίκη και την καταλαμβάνουν.

Η γερμανική εισβολή στην Ελλάδα (γνωστή και με την κωδική ονομασία «Επιχείρηση Μαρίτα»), ήταν πολεμική επιχείρηση του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου που έλαβε χώρα στην ηπειρωτική Ελλάδα και την νότια Αλβανία.Η μάχη διεξήχθη μεταξύ των συμμαχικών δυνάμεων (Ελλάδα και Βρετανική Κοινοπολιτεία) και των δυνάμεων του Άξονα (Ναζιστική Γερμανία, Φασιστική Ιταλία και Βουλγαρία).

Σε συνδυασμό με τη Μάχη της Κρήτης και αρκετών ναυτικών συγκρούσεων η Μάχη της Ελλάδας θεωρείται τμήμα των ευρύτερων πολεμικών επιχειρήσεων στο Αιγαίο της Βαλκανικής Εκστρατείας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Η Μάχη της Ελλάδας θεωρείται συνέχεια του ελληνοϊταλικού πολέμου, ο οποίος ξεκίνησε με την εισβολή ιταλικών στρατευμάτων στην Ελλάδα στις 28 Οκτωβρίου 1940. Μέσα σε μερικές εβδομάδες οι Ιταλοί είχαν εκδιωχθεί από την Ελλάδα και οι ελληνικές δυνάμεις προωθήθηκαν και κατέλαβαν μεγάλο τμήμα της νότιας Αλβανίας. Τον Μάρτιο του 1941 μία μεγάλη ιταλική αντεπίθεση απέτυχε και η Γερμανία αναγκάστηκε να προστρέξει σε βοήθεια της συμμάχου της. Η γερμανική εισβολή ξεκίνησε στις 6 Απριλίου του 1941, με την εισβολή γερμανικών στρατευμάτων στην Ελλάδα μέσω της Βουλγαρίας, σε μία προσπάθεια να ασφαλίσουν τη νότια πλευρά της.

Οι συνδυασμένες δυνάμεις της Ελλάδας και της Βρετανικής Κοινοπολιτείας πολέμησαν με μεγάλη επιμονή, όμως υστερούσαν σε αριθμό και εξοπλισμό και τελικά κατέρρευσαν.Η Αθήνα έπεσε στις 27 Απριλίου. Παρόλα αυτά οι Βρετανοί κατόρθωσαν να εκκενώσουν περίπου 50.000 στρατιώτες.

Ο Ραδιοφωνικός Σταθμός Αθηνών κάθε πέντε λεπτά μετέδιδε διαταγή της μόνης κυβερνητικής αρχής που παρέμενε στην ελληνική πρωτεύουσα, του Ανώτερου Στρατιωτικού Διοικητή Αττικοβοιωτίας υποστράτηγου Χρ. Καβράκου. Λόγω επιτακτικής ανάγκης ζητούσε με τη διαταγή του ο στρατηγός να σταματήσει κάθε κίνηση στην Αθήνα, τον Πειραιά και τα προάστια, όλα τα καταστήματα να είναι κλειστά και οι κάτοικοι στα σπίτια τους, να σταματήσει η αντιαεροπορική άμυνα, οι στρατιωτικές και αστυνομικές δυνάμεις της περιοχής να παραμείνουν στις θέσεις τους και, πρόσθετε στη διαταγή, δεδομένου ότι «η πόλις είναι ανοχύρωτος και ουδεμία θα προβληθή αντίστασις, αξιώ όπως μη ακουσθή ουδέ εις πυροβολισμός».Επιχειρώντας να δώσει κουράγιο στους Αθηναίους, ο εκφωνητής του Ραδιοφωνικού Σταθμού Αθηνών Κωνσταντίνος Σταυρόπουλος μετέδιδε με τη χαρακτηριστική φωνή του τις τελευταίες ελεύθερες φράσεις που μπορούσαν να ακουσθούν:

Η ελληνική εκστρατεία τελείωσε με μία γρήγορη και καθολική γερμανική νίκη με την πτώση της Καλαμάτας στην Πελοπόννησο, μέσα σε ακριβώς είκοσι τέσσερις μέρες. Τόσο Γερμανοί όσο και Σύμμαχοι αξιωματούχοι εξέφρασαν το θαυμασμό τους για την ισχυρή αντίσταση που προέβαλαν οι έλληνες στρατιώτες.




ΧΑΡΤΙΝΑ ΔΕΣΜΑ


Σχεδόν τέσσερα χρόνια μετά την έναρξη της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, πολλοί αναρωτιούνται γιατί η οικονομική ανάκαμψη αργεί τόσο πολύ. Πράγματι, η βραδύτητα των εξελίξεων έχει προκαλέσει την έκπληξη ακόμα και των ειδικών. Σύμφωνα με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, η παγκόσμια οικονομία θα έπρεπε να επιδείξει ρυθμούς ανάπτυξης της τάξεως του 4,4% και του 4,5%το 2011 και το 2012 αντίστοιχα. Στην πραγματικότητα, τα τελευταία στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας δείχνουν ότι η ανάπτυξη έφθασε μόλις το 2,7% το 2011, και θα επιβραδυνθεί φέτος κατά 2,5% – ένα ποσοστό που μπορεί να χρειαστεί να αναθεωρηθεί μάλλον προς τα κάτω.

Υπάρχουν δύο πιθανές αιτίες για την απόκλιση που παρατηρείται. Είτε η ζημιά που προκλήθηκε από τη χρηματοπιστωτική κρίση ήταν πιο σοβαρή από αυτό που πιστεύαν όλοι, είτε το φάρμακο που δόθηκε στις ασθενείς οικονομίες ήταν λιγότερο αποτελεσματικό από αυτό που είχαν προβλέψει οι ειδικοί.

Στην πραγματικότητα, η σοβαρότητα της τραπεζικής κρίσης έγινε γρήγορα αντιληπτή. Δόθηκαν τεράστια πακέτα τόνωσης της οικονομίας κατά την χρονική περίοδο 2008-9, με επικεφαλής τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Κίνα, με τη Βρετανία να συντονίζει της προσπάθειες και τη Γερμανία να παρουσιάζεται ουσιαστικά ως απρόθυμος υποστηρικτής της όλης διαδικασίας. Τα επιτόκια μειώθηκαν αισθητά, τράπεζες που κατέρρεαν διασώθηκαν πανηγυρικά, τυπώθηκε νέο χρήμα, κόπηκαν οι φόροι και ενισχύθηκαν οι δημόσιες δαπάνες. Ορισμένες χώρες προχώρησαν και σε υποτιμήσεις των νομισμάτων τους.

Ως αποτέλεσμα, ο κατήφορος σταμάτησε, και η ανάκαμψη ήταν ταχύτερη από ότι αρχικά αναμενόταν. Αλλά η τόνωση της οικονομίας με τα μέτρα αυτά μετέτρεψαν την τραπεζική κρίση σε δημοσιονομική κρίση και κρίση δημόσιου χρέους. Από το 2010 και μετά, οι κυβερνήσεις άρχισαν να αυξάνουν και πάλι τους φόρους και να μειώνουν δαπάνες ανταποκρινόμενες στις συχενιζόμενη απειλή της χρεοκοπίας. Στο σημείο αυτό, η ανάκαμψη άλλαξε πορεία.

Όπως επισημαίνουν οι Reinhart και Rogoff στο αριστουργηματικό τους βιβλίο This Time is Different (Αυτή τη φορά είναι διαφορετικά) δεν υπάρχει ασφαλής τρόπος να ξεγελάσεις μια βαθιά κρίση του τραπεζικού συστήματος. Η κρίση προέρχεται από την «υπερβολική συσσώρευση χρέους» η οποία καθιστά τις οικονομίες «ευάλωτες σε κρίσεις εμπιστοσύνης». Οι τράπεζες πρέπει να διασωθούν από τις κυβερνήσεις – και στη συνέχεια οι τράπεζες καλούνται να διασώσουν τις κυβερνήσεις αυτές. Στο τέλος, και οι δύο πρέπει να διασωθούν από τις κεντρικές τράπεζες.

Όλα αυτά, σύμφωνα με τους Reinhart και Rogoff, οδηγούν σε μια «παρατεταμένη και έντονη συρρίκνωση της οικονομικής δραστηριότητας.» Εκτιμούν δε ότι η μέση διάρκεια των μεταπολεμικών κρίσεων έχει 4,4 χρόνια – o χρόνος που απαιτείται για την αναγκαία «απομόχλευση» δηλάδη την ελάφρυνση των χρεών – κατόπιν το κλίμα κρίσης αντιστρέφεται και αναζωπυρώνεται η οικονομική ανάπτυξη.

Ωστόσο, κάτι λείπει από την ιστορία. Η ανάκαμψη από την παγκόσμια οικονομική ύφεση του 1929 διήρκησε περίπου 10 χρόνια, περισσότερο από το διπλάσιο του μέσου όρου που παρατηρείται κατά της μεταπολικές κρίσεις. Οι Reinhart και Rogoff υπογραμμίζουν δύο πιθανούς λόγους για αυτή τη χρονική διαφορά στους ρυθμούς ανάκαμψης: η αργή πολιτική ανταπόκριση στην παγκόσμια οικονομική ύφεση και ο χρυσός κανόνας, που σήμαινε ουσιαστικά ότι οι μεμονωμένες χώρες δεν ήταν σε θέση να βγουν από την ύφεση μέσω των εξαγωγών. Με άλλα λόγια, η δημοσιονομική πολιτική και το καθεστώς νομισματικής πολιτικής παίζουν αποφασιστικό ρόλο στις διαστάσεις που παίρνει η ύφεση αλλά και στο χρόνο που απαιτεί η οικονομική ανάκαμψη.

Είναι επίσης σημαντικό ότι ευρείς οικονομικές κρίσεις σημειώθηκαν και πάλι στη δεκαετία του 1970, μετά από ουσιαστική απουσία στις δεκαετίες του 1950 και 1960, όταν επικρατούσαν η Κεϋνσιανή διαχείριση του οικονομικού συστήματος και το σύστημα Bretton Woods για τη διαχείριση των συναλλαγματικών ισοτιμιών. Οι μεγάλες μεταπολεμικές κρίσεις που αναλύουν οι Reinhart και Rogoff έλαβαν χώρα μεταξύ 1977 και 2001. Συνέβησαν επειδή είχαν αρθεί οι έλεγχοι των κινήσεων κεφαλαίων και η συνολική εποπτεία των τραπεζών. Ήταν μικρότερης διάρκειας από την ύφεση της δεκαετίας του 1930, κυρίως γιατί οι πολιτικές λύσεις που δόθηκαν δεν στερούνταν ευφυίας όπως παλιότερα.

Ο Πρόεδρος της Ινδονησίας κ. Susilo Bambang Yudhoyono τόνισε το σημείο αυτό κατά τη συνάντηση του με τον Βρετανό Πρωθυπουργός David Cameron νωρίτερα τον Απρίλιο τονίζοντας ότι το επιτυχές σχέδιο εξόδου της Ινδονησίας από την κρίση μετά την κατάρρευση του 1998 ήταν εμπνευσμένο από τον John Maynard Keynes. «Πρέπει να διασφαλίσουμε ότι οι άνθρωποι μπορούν να αγοράσουν. Πρέπει να διασφαλίσουμε ότι οι βιομηχανίες μπορούν να παράγουν …»

Σήμερα, πολλές κυβερνήσεις, ιδιαίτερα στην ευρωζώνη, φαίνεται να έχουν εξαντλήσει τις δυνατότητες διαμόρφωσης πολιτικής. Με τη δημοσιονομική λιτότητα στην μόδα, δεν ασχολούνται πλέον με το αν οι «άνθρωποι μπορούν να αγοράσουν» και αν «οι βιομηχανίες μπορούν να παράγουν.» Οι κεντρικές τράπεζες έχουν πια αναλάβει την αποστολή στήριξης των οικονομιών, αλλά τα περισσότερα από τα χρήματα που τυπώνουν παραμένουν εντός του τραπεζικού συστήματος, χωρίς να αντιστρέφουν τη στασιμότητα της κατανάλωσης και την πτώση των επενδύσεων.

Επιπλέον, η ίδια η ευρωζώνη αποτελεί ένα μίνι-χρυσό πρότυπο, με υπερχρεωμένη μέλη που δεν μπορούν να υποτιμήσουν τα νομίσματά τους, επειδή απλά δεν έχουν εθνικά νομίσματα για να υποτιμήσουν. Έτσι, δεδομένου ότι και η κινεζική ανάπτυξη είναι σε επιβράδυνση, η παγκόσμια οικονομία φαίνεται ότι θα ακολουθήσει την υποτονική της πορεία για αρκετό καιρό ακόμα, με αύξηση της ανεργίας σε ορισμένες χώρες έως 20% ή και περισσότερο.

Με μπλοκαρισμένες τη δημοσιονομική, νομισματική και συναλλαγματική πολιτική, υπάρχει διέξοδος από την παρατεταμένη ύφεση; Ο John Geanakoplos του Πανεπιστημίου του Yale τάσσεται υπέρ γενναίων διαγραφών των χρεών. Αντί να περιμένουν να απαλλαγούν από το χρέος μέσω πτωχεύσεων, οι κυβερνήσεις πρέπει «να απαιτήσουν άφεση χρέους.» Θα μπορούσαν να αγοράσουν τα επισφαλή δάνεια από τους δανειστές και να διαγράψουν ένα μέρος του κύριου κεφαλαίου που καταβάλλεται από τους δανειολήπτες, μειώνοντας ταυτόχρονα τις απαιτήσεις των ασφαλιστικών δαπανών και του συνολικού χρέους. Στις ΗΠΑ, τα προγράμματα TALF (Term Asset-Backed Securities Loan Facility) και PPIP (Public-Private Investment Program) αποτελούσαν ουσιαστικά προσπάθειες μερικής διαγραφής χρεών για κατόχους επισφαλών δανείων κατοικίας, αλλά σε πολύ μικρή κλίμακα.

Αλλά η αρχή της διαγραφής χρέους έχει σαφώς εφαρμογές και για το δημόσιο χρέος, ιδιαίτερα στην ευρωζώνη. Εκείνες που φοβούνται πολύ υψηλό δημόσιο χρέος είναι οι τράπεζες που το κατέχουν. Επισφαλή ομόλογα δημοσίου δεν διαφέρουν από επισφαλή ιδιωτικά ομόλογα. Δανειστές και δανειζόμενοι θα έβγαιναν ουσιαστικά κερδισμένοι από μια ορθολογική ακύρωση του χρέους. Όπως επίσης και οι πολίτες των οποίων οι ζωές καταστρέφονται από απεγνωσμένες προσπάθειες των κυβερνήσεων για απο-μόχλευση των χρεών.

Η διαγραφή των χρεών στηρίζεται φιλοσοφικά στην πεποίθηση ότι οι πιστωτές φέρουν μερίδιο ευθύνης για την κατάσταση που παρατηρείται, αφού ουσιαστικά χορήγησαν επισφαλή δάνεια. Εφ’ όσον ο οφειλέτης δεν παραπλάνησε το δανειστή κατά τη στιγμή της λήψης του δανείου, ο δανειστής φέρει τουλάχιστον κάποια ευθύνη για τη συναλλαγή.

Το 1918, ο Keynes υπστήριξε την ακύρωση των χρεών μεταξύ των Συμμάχων που προέκυπταν από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο «Ποτέ δεν θα μπορέσουμε να κινηθούμε και πάλι, εκτός αν ελευθερωθούμε από αυτά τα χάρτινα δεσμά», έγραψε. Και το 1923, η έκκλησή του έγινε μια προειδοποίηση που πολιτικοί του σήμερα καλά θα κάνουν να λάβουν υπόψη τους: « Οι απολυταρχικοί των συμβάσεων … είναι οι πραγματικοί γονείς της επανάστασης.»

ΚΑΤΟΠΙΝ ΕΟΡΤΗΣ


Μετά την ετεροχρονισμένη συγγνώμη του τέως πρωθυπουργού, κ. Γιώργου Παπανδρέου, για τις μειώσεις μισθών και συντάξεων και την εκτόξευση της ανεργίας έρχεται η δημόσια παραδοχή του αδερφού του, κ. Νίκου Παπανδρέου, σύμφωνα με την οποία ουσιαστικά παραδοθήκαμε άνευ όρων στο.....

ΔΝΤ! «Η τρόικα στέλνει οικονομολόγους, εμείς απαντάμε με δικηγόρους», τιτλοφορείται το άρθρο του γνωστού συγγραφέα στην «Οικονομική Επιθεώρηση» Μαΐου, εστιάζοντας στην έλλειψη, κατά τη γνώμη του, ικανού οικονομικού επιτελείου στις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές μας.

Κατόπιν εορτής ο κ. Παπανδρέου «αδειάζει» τα κυβερνητικά στελέχη που επέλεξε ο αδερφός του για να διαπραγματευτούν το μέλλον αυτής της χώρας λέγοντας πως, δυστυχώς, δεν υπήρξαν οι άνθρωποι εκείνοι «που θα μπορούν να απαντούν με στοιχεία και να αντιπαρατίθενται, όταν προκύπτει η ανάγκη, προς τις ξένες ομάδες οικονομολόγων από το ΔΝΤ και την Ευρώπη, που μας ‘‘επισκέπτονται’’». Στο πλαίσιο αυτό, ο ίδιος θέτει και το ερώτημα «γιατί άραγε να μη διαθέτουν και τα δικά μας υπουργεία Ελληνες οικονομολόγους από το ΔΝΤ;», για να ακολουθήσει μια αποκαλυπτική διαπίστωση για το παρασκήνιο των πολυδιαφημισμένων σκληρών διαβουλεύσεων με την τρόικα: «Ετσι ώστε όταν οι ξένες οικονομικές αποστολές επισκέπτονται τη χώρα να βρίσκουν μπροστά τους ‘‘τους δικούς μας’’ που θα μιλάνε την ίδια γλώσσα και που θα είναι σε θέση να ανταποκρίνονται καλύτερα στις πιέσεις που μας ασκούνται έξωθεν;»! Η απουσία καταρτισμένων οικονομολόγων μπορεί να είναι κατά τον αρθρογράφο ένα διαχρονικό πρόβλημα στην κυβερνητική προϊστορία του τόπου, όμως, όπως αποκαλύπτεται, υπήρξε καθοριστική για την έκβαση των γεγονότων σε αυτή την εξαιρετικά κρίσιμη εθνική στιγμή.

Την ίδια μέρα που ο τέως πρωθυπουργός δηλώνει σε συνέντευξή του ότι δεν μπόρεσε να αποτρέψει τις άδικες αποφάσεις εις βάρος του ελληνικού λαού, ο αδερφός του παρεμβαίνει για να συμπληρώσει μια στρατηγική αποτυχία της κυβέρνησής του: «Ως τώρα, η μάχη του μνημονίου, εν γένει, υποφέρει από μία στρατηγική ασυμμετρία: εκείνοι στέλνουν τους οικονομολόγους τους, εμείς απαντάμε με τους δικηγόρους μας. Αυτό το στρατηγικό λάθος διορθώνεται με μιαν απόφαση». Μια απόφαση που δεν λήφθηκε όμως ποτέ.

Η ΑΠΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΚΡΑΙΠΕ


Έλληνες αντάρτες και Βρετανοί κομάντος απαγάγουν στην Κρήτη το διοικητή της φρουράς του νησιού, Γερμανό στρατηγό Κράιπε, και τον μεταφέρουν στη Μέση Ανατολή. Σαν αντίποινα έκαψαν τα χωριά που πέρασε με τους αντάρτες.
Η μυθιστορηματική επιχείρηση κατά του Γερμανού διοικητή των δυνάμεων κατοχής της Κρήτης από τον Πάτρικ Λη Φέρμορ
Ο Πάτρικ Λη Φέρμορ (11 Φεβρουαρίου 1915 - 10 Ιουνίου 2011) έφυγε πρόσφατα, πλήρης ημερών. Ο δρόμος του ήταν μακρύς, «γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις». Επέλεξε την Καρδαμύλη της Μάνης σαν μια από τις Ιθάκες του και έζησε εκεί πολλά ευτυχισμένα χρόνια. Ο «Πάντυ» ήταν η βρετανική εκδοχή του ελληνικού «καλός καγαθός», ένας περιπετειώδης Κέλτης που ανακάλυψε τον κόσμο, όπως οι αρχαίοι πρόγονοί του βαδίζοντας από τη βορειοδυτική στη νοτιοανατολική Ευρώπη. Οι θεοί των κελτικών δασών τον προίκισαν με τις αρετές των μυθικών ηρώων. Ηταν ατρόμητος, ωραίος, ταλαντούχος και γενναιόψυχος. Οι εθελοντικές υπηρεσίες του προς τη βρετανική Special Operations Executive κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, περιλαμβάνουν και τη μυθιστορηματική απαγωγή, τον Μάιο του 1944, του Γερμανού στρατηγού Χάινριχ Κράιπε, διοικητή των δυνάμεων κατοχής της Κρήτης. Η επιτυχία του γέμισε όλους τους Συμμάχους με ενθουσιασμό. Ο ίδιος διηγήθηκε αργότερα την περιπέτεια αυτή με τα λόγια που δημοσιεύουμε εδώ σήμερα.Θανος Bερεμης
Του Patrick Leigh Fermor
Τα Ανώγεια, το μεγαλύτερο χωριό στην Κρήτη, ήταν πολύ απομακρυσμένα και απομονωμένα για μια μόνιμη φρουρά. Ψηλά στις βόρειες πλαγιές του Ορους Ιδη, αποτελούν το κλειδί για όσους θέλουν να διασχίσουν αυτόν τον μεγάλο όγκο. Φημισμένα για το ανεξάρτητο πνεύμα τους, την ιδιομορφία τους σε ένδυση και προφορά, ήταν για μας πάντοτε ένα σπουδαίο κρησφύγετο. Την προηγούμενη χρονιά, ο Μάικ Στόκμπριτζ και εγώ είχαμε βαφτίσει την κόρη του γενναίου τοπικού καπετάνιου Στεφανογιάννη Δραμουντάνη και έτσι γίναμε κουμπάροι του. Είχε σκοτωθεί -τον πυροβόλησαν ενώ προσπαθούσε να δραπετεύσει, πηδώντας πάνω από έναν τοίχο με τα χέρια του δεμένα- μετά την περικύκλωση του χωριού από τους Γερμανούς. Αλλά εγώ ήξερα ότι μπορούσαμε να βρούμε όση υποστήριξη χρειαζόμασταν από τους συγγενείς του και τους οπαδούς του, και από τον διάδοχό του στη διοίκηση, τον καπετάν Μιχάλη Ξυλούρη. Εμείς, ο Γιώργης Τυράκης κι εγώ, ανεβαίναμε το βουνό μέχρι τα Ανώγεια όλη τη νύχτα, και όταν φτάσαμε σε εκείνους τους ανεμοδαρμένους βράχους, λουσμένους από το φως της αυγής, φορούσα ακόμη γερμανική στολή...
Η ανάβαση ήταν κοπιώδης -ο στρατηγός είχε δεχτεί ένα άσχημο χτύπημα στο πόδι κατά τη διάρκεια της πάλης στο αυτοκίνητο- αλλά ασφαλής. Τώρα είχαν βρει καταφύγιο σε μια χαράδρα ένα με δύο μίλια μακριά. Τους είχε σταλεί στα κρυφά ένα καλάθι με τρόφιμα και εγώ επρόκειτο να τους συναντήσω αφού θα είχε σκοτεινιάσει, με έναν οδηγό και ένα μουλάρι για τον στρατηγό...
Μία ώρα μετά τη δύση του ήλιου οι δυο ομάδες μας είχαν σμίξει ξανά και ανηφορίζαμε έναν ελικοειδή και απότομο κατσικόδρομο που μόλις διακρινόταν. Πάνω σε ένα μουλάρι ανάμεσά μας, τυλιγμένος, για προστασία από το κρύο, με το φαιοπράσινο πανωφόρι χωροφυλακής του Στρατή, με τον Μανώλη στο πλευρό του, προχωρούσε ο στρατηγός ή μάλλον, ο Θεόφιλος: οι λέξεις «Κράιπε» ή «στρατηγός» ήταν απαγορευμένες ήδη από την Κασταμονίτσα. Ο Μπίλλυ μου είπε ότι είχαν έναν συναγερμό για Γερμανούς στη διάρκεια της ημέρας και είχαν μεταφέρει την κρυψώνα τους. Ισως ο συναγερμός είχε σημάνει επειδή με είδανε από μακριά, από πάνω από τα Ανώγεια, ντυμένο με γερμανική στολή, και τον Γιώργη φανερά οπλισμένο και με στολή εκστρατείας, που δεν ήταν όμως ευδιάκριτη, καθώς ο μαύρος του μπερές ήταν χωμένος στην τσέπη του. Ο στρατηγός, είπαν όλοι, είχε φανεί λογικός και συνεργάσιμος? η μεγαλύτερη έγνοια του -την οποία μου επανέλαβε όταν για πρώτη φορά σταματήσαμε για τσιγάρο στα βράχια- ήταν η απώλεια του Σταυρού του των Ιπποτών του Σιδηρού Σταυρού, ένα παράσημο που φοριέται γύρω από τον λαιμό. Του είπα ότι πιθανόν να βγήκε στην πάλη? ίσως είχε βρεθεί κατά την εκκαθάριση, στην οποία περίπτωση θα φρόντιζα να του επιστραφεί, και με ευχαρίστησε...
Σύντομα ήμασταν στη σπηλιά του Ξυλούρη, τριγυρισμένοι από αντάρτες που μας καλωσόριζαν...
Εκεί, επίσης, βρισκόταν ένα κεφάτο τρίο Αγγλων συναδέλφων. Ο Τζων Χάουσμαν, ένας νεαρός υπολοχαγός στους Κόλπους, ο Τζων Λιούις, με στιβάνια και γένια, και, σαν από θαύμα, ο ασυρματιστής του Τομ Ντάνμπαμπιν και ο ασύρματός του. Είχε πληροφορηθεί, μέσω Καΐρου, για τα μηνύματά μας στον Σάντυ, και ο Τομ είχε στείλει τον σταθμό ασυρμάτου του στο Ορος Ιδη για να μας βοηθήσει. Το πρόβλημα που είχαμε στις επικοινωνίες είχε λυθεί. Με χαρά έγραψα ένα σήμα, κάνοντας γνωστά τα νέα, προτρέποντας σε δράση του BBC και της RAF και ζητώντας ένα πλοίο σε όποιον ορμίσκο βόλευε το Ναυτικό νότια του Ορους Ιδη, αλλά κατά προτίμηση στα Σαχτούρια. Ευτυχώς ένα προγραμματισμένο πλοίο για Κάιρο έφθανε σύντομα? θα μπορούσαμε να περιμένουμε εκεί, να τακτοποιηθούμε με την ησυχία μας, να διασχίσουμε την Ιδη, να ξεγλιστρήσουμε στη θάλασσα, και μετά από εκεί για την Αίγυπτο. Με λίγη τύχη, το BBC θα έπειθε τον εχθρό ότι είχαμε φύγει, περιορίζοντας την αντίδρασή τους σε μία συμβολική επίδειξη δύναμης ή ακόμη και τίποτα.
Ηταν μία μέρα συναντήσεων. Τα κιάλια μας εντόπισαν τρεις φιγούρες να έρχονται από τα ανατολικά: τους δύο Αντώνηδες (Ζωιδάκη και Παπαλεωνίδα) και τον Γρηγόρη Καναράκη, αλλά χωρίς τον οδηγό του αυτοκινήτου. Αρχισα να ανησυχώ. Ολοι μας -δηλαδή η ανασυγκροτημένη ομάδα απαγωγής- πήγαμε παράμερα, ανάμεσα στους ογκόλιθους. «Δεν γινόταν αλλιώς, κύριε Μιχάλη», μου εξήγησε ο Αντώνης Ζωιδάκης, δίνοντάς μου ένα γερμανικό ατομικό βιβλιάριο και μερικές ξεθωριασμένες οικογενειακές φωτογραφίες. Ηταν πολύ αναστατωμένος. Τον Χανς, τον οδηγό, τον είχαν αφήσει μισοαναίσθητο, τον φουκαρά. Μπορούσε να περπατήσει μόνο με την ταχύτητα χελώνας. Σχεδόν τον κουβάλησαν διά μέσου της πεδιάδας μέχρι τους ανατολικούς πρόποδες? μετά, το απόγευμα, ξεκίνησε το ανθρωποκυνηγητό: άνδρες του μηχανοκίνητου πεζικού είχαν κατέβει από τα οχήματά τους σε όλα τα χωριά γύρω από τις ανατολικές πλαγιές των βουνών και άρχιζαν να ανεβαίνουν τη λοφοπλαγιά σε ανοιχτό σχηματισμό. Αν άφηναν πίσω τους τον οδηγό και τον πρόφταιναν οι Γερμανοί, όλο το σχέδιο, και το παραμύθι περί συμμετοχής μη ντόπιων, θα ξεσκεπαζόταν? ολόκληρη η περιοχή θα ερημωνόταν από τις φλόγες και τις σφαγές? αν έμεναν μαζί του, οι ίδιοι θα συλλαμβάνονταν. Απέμενε μονάχα ένα πράγμα? ο εχθρός βρισκόταν πολύ κοντά για να διακινδυνεύσουν τον κρότο ενός όπλου? πώς τότε; Ο Αντώνης έγειρε επίμονα μπροστά, έβαλε το ένα χέρι στη φιλντισένια λαβή του κρητικού του μαχαιριού με το ασημένιο θηκάρι και, με το πλάι του άλλου του χεριού, έκανε μία σφοδρή κοψιά στον αέρα. «Τον εξαφνιάσαμε. Σε μια στιγμή». «Δεν κατάλαβε τίποτα», είπε ένας από τους άλλους. Υπήρχε μια βαθιά σχισμή πρόχειρη και πολλές πέτρες? δεν θα τον έβρισκαν ποτέ. «Κρίμας. Φαινότανε καλός άνθρωπος, κι ας ήτανε Γερμανός»...
Ο αγγελιοφόρος έφερε νέα για κινήσεις στρατευμάτων στο Τυμπάκι, στις Μέλαμπες, στο Σπήλι και στους Αρμένους? στήλες σκόνης κατευθύνονταν προς το Ορος Ιδη από το γεμάτο φρουρές σεληνιακό τοπίο της Μεσαράς? αναγνωριστικά αεροσκάφη διασκορπίζονταν πάνω από τους νότιους πρόποδες. Ενας δρομέας από τα Ανώγεια έφερε αναφορές για πανομοιότυπες κινήσεις του εχθρού στα βόρεια: φορτηγά ξεφόρτωναν πεζικό σε όλους τους πρόποδες προς τα δυτικά, μέχρι τη σπουδαία Μονή Αρκαδίου (ένα περιβόητο λημέρι όλων των φίλων μας μέχρι που προδόθηκε), όπου τα γερμανικά στρατεύματα είχαν βομβαρδίσει τον ηγούμενο Διονύσιο και τους μοναχούς του με την ίδια ερώτηση που ρωτούσαν παντού: «Πού είναι ο στρατηγός Κράιπε;». Ομως μέχρι στιγμής, και αντίθετα από το αναμενόμενο, σημειώθηκε ελάχιστη βία, λίγες συλλήψεις, κανένας πυροβολισμός. Υπήρχε μια αχτίδα ελπίδας, την οποία απέδωσα στο γράμμα που είχα αφήσει για τις γερμανικές αρχές, το οποίο έλεγε ότι αυτόν τον Βρετανό κομάντο τον οδηγούσαν Ελληνες τακτικοί στρατιώτες που υπηρετούσαν στη Μέση Ανατολή...
Για τον στρατηγό, το να φάει ψωμί με τον καπετάν Μιχάλη και τους άνδρες του κι εμάς, θα πρέπει να φάνηκε πολύ παράξενο: τα πολλά σταυροκοπήματα προτού ριχτούμε στο φαΐ και μετά το τσούγκρισμα των ποτηριών με τις συνήθεις προπόσεις της Αντίστασης. «Νίκη!», «Λευτεριά!», «Η Παναγιά μαζί μας!», «Να ξεσκουριάζη τα όπλα μας!», «Να πεθάνομε αντρόπιαστοι!». Ο Μιχάλης κι η παρέα του ήταν σχολαστικά ευγενικοί? αλλά το βρήκαν δύσκολο να τραβήξουν το βλέμμα τους από το περίεργο έπαθλό μας.
Δύο μέρες αργότερα, καθώς δεν υπήρχαν αρκετά καλύμματα, ο Μπίλλυ, ο στρατηγός κι εγώ καταλήξαμε, όχι για τελευταία φορά, να κοιμόμαστε και οι τρεις μας κάτω από την ίδια κουβέρτα, με τον Μανώλη στη μία πλευρά και τον Γιώργη στην άλλη, να περιποιούνται τα Marlin τους και να κοιμούνται με βάρδιες.
Ξυπνήσαμε στα βράχια, ακριβώς τη στιγμή που μια εκτυφλωτική αυγή ξημέρωνε πάνω από την κορυφογραμμή του Ορους Ιδη, το οποίο επί δύο μέρες πασχίζαμε να διασχίσουμε. Και οι τρεις μας καπνίζαμε ξαπλωμένοι χωρίς να μιλάμε, όταν ο στρατηγός, μιλώντας πιο πολύ στον εαυτό του, είπε αργά:
«Vides ut alta stet nive candidum
Soracte...»
Ημουν τυχερός. Είναι η πρώτη γραμμή μίας από τις λίγες ωδές του Ορατίου που ξέρω απέξω (Ad Thaliarchum). Αρχισα να απαγγέλλω από εκεί που είχε σταματήσει:
«... Nec iam sustineant onus
Silvae laborantes, geluque
Flumina constiterint acuto»
και συνέχισα, με τις πέντε στροφές που είχαν απομείνει, μέχρι το τέλος.
Τα γαλάζια μάτια του στρατηγού σταμάτησαν να κοιτούν τη βουνοκορφή και στράφηκαν στα δικά μου - και όταν τελείωσα, μετά από μια μακρά σιωπή, είπε: «Ach so, Herr Major!». Ηταν πολύ παράξενο. «Ja, Herr General». Λες και, για μια παρατεταμένη στιγμή, ο πόλεμος είχε πάψει να υπάρχει. Είχαμε πιει και οι δύο από τις ίδιες πηγές πριν από πολύ καιρό? και τα πράγματα μεταξύ μας θα ήταν διαφορετικά για το υπόλοιπο του χρόνου μας μαζί.
Το κείμενο αποτελούν αποσπάσματα από το «Abducting a General», μία προσωπική αφήγηση για την Επιχείρηση Κράιπε, την οποία ο Patrick Leigh Fermor έγραψε κατά παράκληση του Αυτοκρατορικού Πολεμικού Μουσείου το 1969.

ΝΑΥΑΡΧΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΕΜΕΣΤΙΧΑΣ

Απόσπασμα από το άρθρο του Αντιναυάρχου ε.α.
Κ. Παΐζη – Παραδέλη ΠΝ: «Ναύαρχος Ιωάννης Δεμέστιχας:
Ένας Ασυμβίβαστος Ιδεολόγος». Περιοδικό «Ναυτική Επιθεώρηση»,
τ. 457, σελ. 387, παραρτ Δ’, ΜΑΪ – ΙΟΥΝ 1989, εκδ. ΥΙΝ/ΓΕΝ

Η εξ Ελλάδος διαρκούσης της κατοχής διαφυγή του αντιναυάρχου Ιωάννου Δεμέστιχα, διηγουμένη υπό του ιδίου.


Όταν τον Οκτώβριο του 1940 η Ιταλία μας εκήρυξεν αιφνιδιαστικώς τον πόλεμον ήμην περίπου 58 ετών. Η ιταμή και απρόκλητος επίθεσις αντί να πτοήση εξώργισε και εφανάτισε τον Ελληνικόν λαόν και γενική και αδίστακτος ήτο η απόφασις προς αντίστασιν ανεξαρτήτως επακολουθημάτων.
Νικητήρια, η Ελλάς, εφ’ όσον ηγωνίζετο κατά των Ιταλών, επόμενον ήτο να καμφθή, όταν επίκουρος αυτών προσήλθεν η ισχυρά και πάνοπλος Γερμανία. Διετήρησαν όμως οι Έλληνες, αλύγιστον το ηθικόν και την πίστιν αυτών. Και όταν αι περιστάσεις επέτρεψαν επανήρχισαν τον αγώνα. Ομάδες και οργανώσεις μυστικαί αντιστάσεως δεν ήργησαν να σχηματίζονται και να δρουν απανταχού της χώρας. Αλλά και πέραν των ορίων του Κράτους ήρχισεν ευθύς μετά την κατοχήν η οργάνωσις νέου στρατού απελευθερώσεως.
Άνδρες των μονίμων και εφέδρων στελεχών και των τριών όπλων, μικροί και μεγάλοι, κατώρθουν παρά την άγρυπνον επιτήρησιν του κατακτητού να φθάνουν εις Αίγυπτον και να αυξάνωσι συνεχώς τας τάξεις του νέου εθνικού στρατού. Ούτε αι δυσχέριαι, ούτε οι κίνδυνοι, ούτε καν η φυσική δια τους ιδικούς των φροντίς συνεκράτουν αυτούς. Εγκατέλειπον αυτούς ενίοτε άνευ οιασδήποτε προστασίας, με μέσα συντηρήσεως συχνάκις ανεπαρκέστατα, εις την διάκρισιν απηνούς εχθρού.
Παλαιός αξιωματικός είχον επίσης το δικαίωμα και το καθήκον κάτι να κάμω υπέρ του τόπου μου. Δύο δρόμοι υπήρχον· ο φέρων προς τα βουνά και τας ομάδας αντιστάσεως και ο δρόμος της Αιγύπτου. Προετίμησα ως ήτο φυσικόν τον δεύτερον. Αλλά δεν ήρκει μόνον η απόφασις. Έπρεπε να εξασφαλισθούν και τα μέσα και ο τρόπος της διαφυγής.
Ήδη από του τέλους του 1942 ήλθον εις συνεννοήσεις με ομάδα νέων αξιωματικών της ξηράς. Αλλά τα μέσα ήσαν ανεπαρκή και αι προσπάθειαι αυτών προσέκρουον συνεχώς εις απροβλέπτους και μοιραίας δυσχερείας. Τετράκις ελάβομεν απόφασιν αν φύγωμεν και τετράκις ηναγκάσθημεν την τελευταίαν στιγμήν να αναβάλωμεν την αναχώρησιν. Εις πείσμα των συνεχών εμποδίων η ομάς εξηκολούθησε τας προσπαθείας, του αρχηγού της υιοθετούντος εκάστοτε σχέδια πλέον ριψοκίνδυνα και δυσχερεστέρας εκτελέσεως.
Αι δυσχέριαι ουδένα έκαμπτον, αλλά και τρόπος διαφυγής δεν εξευρίσκετο. Απελπισθείς ήρχισα συνεννούμενος τον Ιούνιον του 1943 με άλλα πρόσωπα. Η τύχη ηθέλησε να επικοινωνήσω με συγγενή μου κατώτερον αξιωματικόν της χωροφυλακής, ετοιμαζόμενον επίσης να φύγη. Ούτως μου ενεπιστεύθη την επικειμένην αναχώρησιν άλλης ομάδος, περιλαμβανούσης και τρεις Άγγλους υπαξιωματικούς. Ενεργήσας αμέσως επέτυχον την συγκατάθεση ενός των πρακτόρων της οργανώσεως. Μετά τινας δε ημέρας ειδοποιήθην να είμαι έτοιμος προς άμεσον αναχώρησιν. Αλλ’ η τύχη ηθέλησε να είμαι τότε ασθενής, εξηντλημένος και με πυρετόν. Αναβολή δεν εχώρει και απεφάσισα να φύγω.
Την επομένην ενωρίς το απόγευμα μας ωδήγησαν με πολλά προφυλάξεις εις αυτοκίνητον λεωφορείον, το οποίον έκαμνε την συγκοινωνίαν μεταξύ Αθηνών και των χωρίων Μαραθώνος και Γραμματικού. Εφθάσαμεν και επέβημεν αυτού χωριστά έκαστος και χωρίς να επικοινωνώμεν προς αλλήλους. Ήμεθα μετά των Άγγλων εν όλω οκτώ και δύο οδηγοί. Οι λοιποί επιβάται ήσαν κάτοικοι των χωρίων, τα οποία εξυπηρέτει το λεωφορείον. Αι ερωτήσεις φυσικά δεν έλειψαν και ο καθείς εξ ημών εδικαιολόγει όσον ήτο δυνατόν καλύτερον τον σκοπόν του ταξιδίου του. Οι Άγγλοι ωμιλούν ελληνικά, αλλ’ η προφορά των ήτο πάντοτε δυνατόν να τους προδώση. Πλησίον αυτών είχον καθήσει οι δύο οδηγοί προς διευκόλυνσιν των. Δεν εδυσκολεύθην να πείσω χωρικόν καθήμενον πλησίον μου, ότι μετέβαινον εις το χωρίον του προς αγοράν ελαίου. Ήλθομεν μάλιστα και εις συμφωνίαν επί της τιμής.
Δεν είχεν επιτραπή να πάρωμεν απολύτως τίποτε μαζί μας πλην ενός παλτού ή κουβέρτας. Παραβαίνω την εντολήν αυτήν, τηρουμένην πάντοτε αυστηρότατα, είχον πάρει μικράν βαλίτσαν και σάκκον εκδρομής με είδη ιματισμού. Το ότι παρά τας διαμαρτυρίας των οδηγών επήρα ταύτα μαζί και κατόρθωσα να τα φέρω μέχρι της τελευταίας ακτής όποθεν ανεχωρήσαμεν, ήτο μεγάλη επιτυχία και ασφαλώς ο μεγαλύτερος άθλος μου εις την όλην προσπάθειαν. Επανειλημμένως οι οδηγοί μου εζήτησαν να εγκαταλείψω. Αλλ’ υποσχέσεις και παρακλήσεις μου και προ παντός η ευγενής προθυμία των λοιπών συνοδοιπόρων απέτρεψαν το κακόν. Και το σπουδαιότερον, εκράτουν και μετέφερον και την βαλίτσαν και τον σάκο μου όλοι οι άλλοι πλην εμού.
Την ωρισμένην ώραν το αυτοκίνητον, πλήρες επιβατών και εμπορευμάτων, ανεχώρησε. Όλους ημάς εβασάνιζε από της πρώτης στιγμής η σκέψις περί του ελέγχου, εις τον οποίον θα μας υπέβαλλον ολίγα χιλιόμετρα έξω των Αθηνών τα υπάρχοντα φυλάκια ελέγχου. Ιδιαιτέρως εσκεπτόμεθα τους Άγγλους, τους οποίους ήτο πάντοτε δυνατόν να προδώση η προφορά των. Η μικροτέρα υπόνοια θα συνεπέφερεν ανάκρισιν και έλεγχον λεπτομερή. Ήσαν δε όλα μας τα δελτία ταυτότητος πλαστά.
Το πρώτον φυλάκιον μας άφησε να διέλθωμεν σχεδόν χωρίς έλεγχον. Αλλ’ εις το δεύτερον, ένας πανύψηλος Ιταλός υπαξιωματικός, ήρχισε να αποτείνη ερωτήσεις εις ένα έκαστον. Οι Άγγλοι δεν ενθυμούντο σχεδόν το χωρίον, όπου θα κατηρχόμεθα. Επενέβησαν με τέχνην οι οδηγοί προς διευκόλυνσίν των. Δεν εφαίνετο, ότι έδιδε πίστιν εις τας απαντήσεις, αλλ’ η μέθη του τον συνεκράτησε.

«Δεν πιστεύω, μας είπε, τίποτε απ’ όλα αυτά, αλλ’ ημείς αύριον φεύγομεν».

Προσέθεσεν ακόμη: «Σεις οι Έλληνες θα πετάξετε κάποτε στον αέρα όλα αυτά τα φυλάκια»..
Αναπνεύσαμεν ελεύθερα, μόλις απεμακρύνθημεν.
Ήτο σχεδόν νυξ, όταν εφθάσαμεν εις τα χωρίον Γραμματικόν, ολίγον μικρότερον του Μαραθώνος. Εκεί κατήλθομεν του αυτοκινήτου χωριστά έκαστος και ακολουθούντες εξ αποστάσεως τους οδηγούς συνεγκεντρώθημεν μετ’ ολίγον έξω του χωρίου. Άνευ χρονοτριβής ετέθημεν εις πορείαν με ταχύ βήμα. Νέος οδηγός προσετέθη εκεί εις την ομάδα. Κατέβαλον μεγάλην προσπάθειαν, όπως τους ακολουθώ.
Δύο και πλέον ώρας εβαδίζομεν εις το σκότος χωρίς σχεδόν διακοπήν. Εις δύο μέρη μας ανέμενον άλλοι χωρικοί, οι οποίοι και μας έδωκαν όσας πληροφορίας είχον, σχετικώς με τας κινήσεις των εχθρικών περιπόλων επιτηρήσεως. Κάπου παρέστη ανάγκη να βαδίζωμεν όσον ήτο δυνατόν αθορύβως, αλλαχού πάλιν ελοξοδρομήσαμεν, όπως απομακρυνθώμεν πιθανού γειτονικού φυλακίου.
Επί τέλους εφθάσαμεν εις εντελώς ερημικήν ακτήν. Μίαν λέμβος αλιευτική μας ενέμενε, δευτέρα επρόκειτο να φθάση εντός ολίγου. Επέβημεν οι ημίσεις της πρώτης, όπως διαπεραιωθώμεν διολισθαίνοντας μέσω του σκότους προς τας απέναντι ακτάς της νήσου Ευβοίας πλησίον του χωρίου Στείρα. Με εντεταμένην προσοχήν ανιχνεύομεν συνεχώς την γύρω περιοχήν. Ολίγον κατόπιν διεκρίναμεν μικρόν όγκον, ο οποίος ήλλαξεν αποτόμως διεύθυνσιν και επροχώρει προς ημάς.
Υπήρξεν εν αρχή ποια τις ανησυχία, αλλά συντόμως επείσθημεν, ότι επρόκειτο περί της ιδικής μας δευτέρας λέμβου. Εκρατήσαμεν και κατόπιν συνεννοήσεως και αι δύο λέμβοι εξηκολούθησαν την πορείαν των. Μετά δύο περίπου ώρας η δευτέρα λέμβος απεβίβαζεν εις την ιδίαν θέσιν και τους άλλους ημίσεις, όλοι δε μαζί εκινήσαμεν και πάλιν με ταχείαν πορείαν προς το τέρμα της όλης διαδρομής. Και ήτο το τέρμα αυτό μικρός όρμος εις τας ανατολικάς ακτάς της Ευβοίας ολίγα μίλια νοτιώτερον της Κύμης. Ανήσυχοι οι οδηγοί μας επίεζον να προχωρώμεν συνεχώς ταχύτερον. Ήθελον να προσπεράσωμεν τα πέριξ χωρία προ της ανατολής του Ηλίου.
Ήμην κατάκοπος και εξηντλημένος. Αλλ’ έπρεπε να βαδίζω όπως και οι άλλοι. Και επροχώρουν ωθών μέχρι των ακροτάτων ορίων την προσπάθειάν μου. Όχι διότι δεν είχον φυσικήν αντοχήν εις τας πορείας –αντιθέτως υπήρξα πάντοτε καλός ορειβάτης και είχον ανέβη πολλά των υψηλοτέρων βουνών του τόπου μας – αλλ’ ως ήδη εξήγησαν ήμην άρρωστος και με πυρετόν, όταν αφήκα τας Αθήνας. Δεν ήτο δε μόνον μακρά η απόστασις, αλλά και το έδαφος εγίνετο διαρκώς και περισσότερον δύσβατον.
Όταν πλέον εξημέρωσεν απεκαλύφθη γύρω μας περιοχή εξαιρετικώς απόκρημνος και τραχεία.
Οι όρμοι προς τους οποίους κατηυθυνόμεθα ήσαν πλέον εν όψει κατά την 10ην πρωϊνήν, αλλ’ αι κατωφέρειαι, που ωδήγουν προς αυτούς, ιδιαιτέρως βραχώδεις και δυσχερείς. Εβαδίζομεν πλέον των 12 ωρών και ήμεθα όλοι εξηντλημένοι. Εχρειάσθη νέα επίπονος προσπάθεια, όπως φθάσωμεν μέχρι της θαλάσσης. Ο όρμος ήτο θαυμάσιος και αι ακταί που εξεδιπλούντο εκατέρωθεν σπανίας γραφικότητος.
Πρώτη μου φροντίς ήτο να εξαπλωθώ επί της άμμου προς ανάπαυσιν. Ακόμη πλέον επείγουσαν ήτο η ανάγκη να αλλάξω, διότι κατά την νυκτερινήν διαδρομήν μέσω των ακανθωδών θάμνων το παντελόνι μου είχε κατασχισθή και ήτο αδύνατον να φορεθή περισσότερον. Ευτυχώς είχον μαζί μου αρκετά ενδύματα.
Και υπήρχον ήδη εις τον όρμον, προ ολίγου ελθόντες εκ γειτονικού χωρίου προς αναχώρησιν, και μερικοί άλλοι, μεταξύ των οποίων και αι σύζυγοι δύο αξιωματικών.
Τέσσαρας ημέρας και τέσσαρας νύκτας εμείναμεν εις την μακρινήν εκείνην και απόκρημνον περιοχήν αναμένοντες να έλθει το πλοιάριον διαφυγής, μικρόν βενζινοκίνητον κόττερον μικράς ταχύτητος. Όλας αυτάς τας νύκτας εκοιμώμεθα επί του εδάφους, άνευ σχεδόν σκεπάσματος. Και όμως ουδείς ούτε εκρύωσεν, ούτε έπαθεν τίποτε.
Εν τω μεταξύ κατά δεκάδας κατήρχοντο οι νέοι εκ των πέριξ χωρίων εκλιπαρούντες και επιμένοντες, όπως έλθουν κι αυτοί μαζί μας. Επεθύμουν και ούτοι να καταταχθούν ως εθελονταί και αγωνισθούν εν καιρώ προς απελευθέρωσιν της Ελλάδος. Αλλά δεν ήτο δυνατόν, ούτε χώρος υπήρχεν, όπως παραλάβωμεν όλους. Δεν επείθοντο όμως με κανέναν τρόπο να απομακρυνθούν.
Η συγκέντρωσις τόσον μεγάλου αριθμού ανδρών ήτο δυνατόν να γίνη αντιληπτή και προκαλέση την επέμβασιν από θαλάσσης ή από ξηράς του εχθρού. Χάριν ασφαλείας μετακινούμεθα καθημερινώς εις άλλας γειτονικάς θέσεις.
Την πέμπτην νύκταν και περίπου την ενδεκάτη της νυκτός έφθασεν εκ Σμύρνης το βενζινοκίνητον κόττερον. Ήτο η 4ηΙουλίου. Καθά ανεκοίνωσεν ο πλοίαρχος, ηναγκάσθη να λοξοδρομήση, όπως μη δώση υπονοίας εις αεροπλάνον ανιχνεύσεως, το οποίον επ’ αρκετήν ώραν το παρηκολούθει ιπτάμενον υπεράνω αυτού. Συνεκεντρώθημεν εν τάχει και επεβιβάσθημεν του πλοιαρίου αμέσως περί τους 45. Οι ημίσεις ήσαν εκ των προσελθόντων αυθορμήτως νεαρών χωρικών.

Με ιεράν συγκίνησιν, αλλά και πλήρεις αισιοδοξίας εγκαταλείψαμεν το πάτριον έδαφος.

Η νύξ ήτο σκοτεινή και η θάλασσα ήρεμος. Το πλοιάριον διέθετε πολυβόλον, αυτόματα όπλα και χειροβομβίδας. Το πλήρωμα ήτο έτοιμον να κάμη χρήσιν αυτών, εάν παρουσάζετο ανάγκη. Δια να έχη όμως αποτέλεσμα έπρεπε να ενεργήση εκ του πλησίον και αποφασιστικώς. Τούτο θα ήτο δυνατόν εάν το εχθρικόν περιπολικόν πλοίον επλησίαζεν ανύποπτον προς έρευναν. Ως εκ τούτου προεβλέπετο η πλήρης απόκρυψις των επιβαινόντων εντός του κύτους. Τούτο δ’ εγίνετο πάντοτε, οσάκις εφαίνετο οιονδήποτε πλοίον, έστω και από μεγάλης αποστάσεως.
Το πλοιάριον είχε ευτυχώς τρόφιμα, εκ των οποίων ιδιαιτέρως σημειώνω τους χουρμάδες και την σοκολάταν. Μας έδωκαν εξ αυτών εν αφθονία. Τα εδέχθημεν με απέραντον ευχαρίστησιν και βουλιμίαν. Αλλά και δεν επαύσαμεν να ζητώμεν και άλλα καθ’ όλην την διαδρομήν.
Μία και πλέον ώρα είχε παρέλθει από του απόπλου, ότε ενεφανίσθη αποτόμως δέσμη φωτός αριστερά, εις απόστασιν δύο το πολύ μιλίων. Ήτο προφανώς φως προβολέως ανιχνεύοντος. Εχθρικόν περιπολικόν σκάφος, θα έπλεεν εκ βορρά προς στενόν του Κάβο – Ντόρου και θα ανίχνευε δια του προβολέως του την πρώραθεν θάλασσαν. Ηυξήσαμεν αμέσως ταχύτηταν, όπως προσπεράσωμεν, απεκρύβησαν οι επιβαίνοντες και αναμένομεν εν αγωνία την εξέλιξην. Ευτυχώς δεν εγενόμεθα αντιληπτοί και το πλοιάριόν μας συνεχώς απομακρυνόμενον εχάθη μετ’ ου πολύ εντός του σκότους.
Διαρκούσης της νυκτός είχομεν και μερικούς ακόμη συναγερμούς. Αφορμήν έδωκε μακρινή πάντως εμφάνισις ιστιοφόρων εμπορικών σκαφών.
Αργά την πρωΐαν επλέομεν με όλη μας την ταχύτητα, οκτώ περίπου μίλια, νοτίως της νησίδος Βενέτικο της Χίου. Αιφνιδίως η μηχανή μας έπαυσε κινουμένη. Υψώσαμεν αμέσως πανιά, αλλ’ άνεμος δεν έπνεε και το κόττερον μόλις εκινείτο. Δεν ήτο ευχάριστος η νέα περιπέτεια. Εις την νησίδα αυτήν υπήρχε γερμανικόν φυλάκιον επιτηρήσεως, εις δε την Χίον συχνά εστάθμευον δύο ταχέα περιπολικά σκάφη. Η βλάβη δεν ήργησε να επιδιορθωθή, αλλά δεν ήτο πλέον δυνατόν να πλέωμεν με ταχύτητα μεγαλυτέρα των 4 ή 5 το πολύ μιλίων. Μετ’ ολίγον η μηχανή και πάλιν εσταμάτησε. Ο μηχανικός απεμόνωσε τότε τον βλαβέντα κύλινδρον και ο πλους συνεχίσθη με ταχύτητα περίπου 3 ½ μιλίων. Αλλ’ απέχομεν ακόμη αρκετά μίλια από των τουρκικών ακτών.
Περί της 5 το απόγευμα επί τέλους κατεπλεύσαμεν εις ωρισμένον ορμίσκον νοτίως του Τσεσμέ της Σμύρνης. Μετά τινάς διατυπώσεις και τυπικήν ανάκρισιν του τουρκικών αρχών απεβιβάσθημεν εις την ξηράν και την επομένην εγκαθιστάμεθα εις ωρισμένον ξενοδοχείον εν Σμύρνη. Όλοι ήσαν εις ελεεινήν κατάστασιν από απόψεως ιματισμού και είχον ανάγκην να προμηθευθούν πλείστα όσα αναγκαία είδη. Ευτυχώς δια της επιμονής μου είχον ό,τι μου εχρειάζετο και μετά δύο ώρας ήμην καθ’ όλα έτοιμος, όπως εξέλθω εις την πόλιν.
Μίαν περίπου εβδομάδα κατόπιν, άνω των 55 πατριωτών Ελλήνων αναχωρούμεν σιδηροδρομικώς δια Χαλέπιον. Συνέχισα εκείθεν μέχρι Καΐρου το ταξίδιον μόνος τη συνοδεία Άγγλου αξιωματικού.

Ολίγας ημέρας βραδύτερον ανελάμβανον εν Αλεξανδρεία ενεργόν υπηρεσίαν εις το Ναυτικόν ως γενικός επιθεωρητής αυτού.

ΤΡΩΜΕ ΚΑΡΥΔΙΑ


Σε ανακοίνωσή τους Αμερικανοί ερευνητές ανακοίνωσαν πως το καρύδι είναι ο πιο υγιεινός από όλους τους ξηρούς καρπούς και θα πρέπει να καταναλώνεται περισσότερο ως μέρος υγιεινής διατροφής.
Συγκεκριμένα, επιστήμονες από την Πενσυλβανία ανακοίνωσαν στην Αμερικανική Ένωση Χημικών ότι τα καρύδια περιέχουν το υψηλότερο επίπεδο αντιοξειδωτικών σε σύγκριση με άλλους ξηρούς καρπούς.

Τα αντιοξειδωτικά είναι γνωστό ότι βοηθούν στην προστασία του οργανισμού έναντι νόσων.

Οι επιστήμονες δήλωσαν ότι όλοι οι ξηροί καρποί έχουν καλές διατροφικές ιδιότητες αλλά τα καρύδια είναι πιο υγιεινά από τα ...φιστίκια και τα αμύγδαλα.

Ο Dr Joe Vinson, από το Πανεπιστήμιο Scranton, ανέλυσε τα αντιοξειδωτικά επίπεδα 9 διαφορετικών ειδών καρυδιών και ανακάλυψε ότι τα καρύδια περιέχουν διπλάσια επίπεδα αντιοξειδωτικών σε σχέση με άλλους ξηρούς καρπούς.

Ανακάλυψε ότι τα συγκεκριμένα αντιοξειδωτικά ήταν υψηλότερα σε ποιότητα και δύναμη σε σχέση με οποιονδήποτε άλλο ξηρό καρπό.

Τα αντιοξειδωτικά είναι ωφέλιμα επειδή σταματούν τις αλυσιδωτές αντιδράσεις που βλάπτουν τα κύτταρα στον οργανισμό όταν εμφανίζεται οξείδωση.

Τα αντιοξειδωτικά που περιέχονται στα καρύδια ήταν επίσης 2 έως 15 φορές πιο ισχυρά από τη βιταμίνη Ε, που είναι γνωστό ότι προστατεύει τον οργανισμό έναντι των φυσικών χημικών που εμπλέκονται στην εμφάνιση της νόσου, αναφέρει η έρευνα.

Τα καρύδια είναι γνωστό πως είναι θρεπτικά και υγιεινά, ότι περιέχουν υψηλής ποιότητας πρωτεΐνες, πολλές βιταμίνες και μέταλλα, καθώς και ίνες. Επιπλέον δεν περιέχουν γλουτένη.
Προηγούμενες έρευνες έδειξαν ότι η τακτική κατανάλωση μικρών ποσοτήτων καρυδιών μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο καρδιοπάθειας, ορισμένων ειδών καρκίνου, διαβήτη τύπου 2 και άλλων προβλημάτων υγείας.

ΜΑΣ ΟΔΗΓΗΣΑΝ ΣΤΗΝ ΧΡΕΩΚΟΠΙΑ


Δημόσια ομολογία-σόκ απο την έγκυρη γερμανική εφημερίδα Handelsblatt! Την ευθύνη γενικότερα της κρίσης, την αποδίδει στα ελληνικά κόμματα και στη χρηματοδότηση που λαμβάνουν από τον κρατικό προϋπολογισμό και όχι στους...τεμπέληδες Ελληνες!

Όπως αναφέρει το δημοσίευμά, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, που εναλλάσσονται στην εξουσία επί σχεδόν τέσσερεις δεκαετίες, δεν έχουν οδηγήσει μόνον τη χώρα στην οικονομική καταστροφή, αλλά και τα ίδια τους τα κόμματα. Μάλιστα η εφημερίδα κάνει εκτενή αναφορά στα χρέη και τα οικονομικά προβλήματα των δύο κομμάτων, αλλά και στη χρηματοδότησή τους ενόψει των εκλογών.

Διαβάστε απόσπασμα του δημοσιεύματος:

"Έτσι, καθώς οι εκλογές της 6ης Μαΐου πλησιάζουν, και υπάρχει η ανάγκη για χρήματα, τα κόμματα στρέφονται στο κρατικό ταμείο. Πριν από την διάλυση του κοινοβουλίου στα μέσα Απριλίου, αποφασίστηκε μία νομοθετική μεταβολή, η οποία θα εξασφάλιζε στα κόμματα έκτακτη ενίσχυση ύψους 29 εκ. ευρώ. Αυτό όμως δεν ήταν αρκετό: την προηγούμενη εβδομάδα τα πέντε κοινοβουλευτικά κόμματα αποφάσισαν την χρηματοδότηση του προεκλογικού αγώνα με 10 εκ. ευρώ. Από αυτά τα 4 εκ. ευρώ θα ενισχύσουν το ΠΑΣΟΚ, 3,4 την ΝΔ και τα υπόλοιπα θα κατευθυνθούν στα μικρότερα κόμματα."

"Αντιδράσεις υπήρξαν σε μεμονωμένη βάση: η πρώην υπουργός εξωτερικών και επικεφαλής της Δημοκρατικής Συμμαχίας Ντόρα Μπακογιάννη χαρακτήρισε τα κόμματα ως «αδιόρθωτα» και εξέφρασε την πρόθεσή της να κινηθεί δικαστικά εναντίον της αντισυνταγματικής λεηλασίας του δημόσιου ταμείου. Τέσσερεις βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ψήφισαν κατά της ρύθμισης, η οποία τελικά εγκρίθηκε με 155 ψήφους υπέρ έναντι 56 κατά."

"Τα ελληνικά κόμματα χρηματοδοτούνται παραδοσιακά από χρήματα των φορολογουμένων. Η ΝΔ την προηγούμενη χρονιά συγκέντρωσε περίπου 4 εκ. ευρώ από εισφορές μελών, έλαβε όμως από το κράτος 12,7 εκ. ευρώ. Πιο ακραία είναι η δυσαναλογία στο ΠΑΣΟΚ, το οποίο έλαβε 1,1 εκ. ευρώ από τα μέλη του και 15 εκ. ευρώ από το κρατικό ταμείο. Αυτό το μοντέλο χρηματοδότησης εκφράζει την κυριαρχούσα νοοτροπία των πολιτικών στην Ελλάδα, οι οποίοι χρησιμοποιούν το κράτος κατά το δοκούν. Την προηγούμενη δεκαετία τα ελληνικά κόμματα εισέπραξαν 550 εκ. Ευρώ από χρήματα φορολογουμένων. Παρά την οικονομική κρίση και τα μέτρα λιτότητας, τα ελληνικά κόμματα πέρυσι έλαβαν κρατικές ενισχύσεις 54 εκ. Ευρώ, 6 εκ. Ευρώ περισσότερα από την προηγούμενη χρονιά."

"Είναι εύλογη η σκέψη ότι τα μεγάλα κόμματα θέλουν να εισπράξουν κατά το δυνατόν γρηγορότερα μεγάλες κρατικές ενισχύσεις, καθώς χάνουν ψηφοφόρους. Ενώ το 2009 υπερψηφίστηκαν από το 80% των εκλογέων, οι τελευταίες σφυγμομετρήσεις τους δίνουν μόλις 36%. Έτσι, μετά τις εκλογές του Μαΐου θα κληθούν να λειτουργήσουν με λιγότερα χρήματα, καθώς το ύψος της κρατικής χρηματοδότησης είναι ανάλογο της εκλογικής δύναμης. Κατά μέσον όρο για κάθε ψήφο αντιστοιχούν 9,93 ευρώ, ποσόν τριπλάσιο από αυτό που δίδεται στην Γερμανία. Θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει ότι οι Έλληνες επιτρέπουν στην δημοκρατία τους να είναι λίγο πιο ακριβή. Εν τω μεταξύ, μέσω των πακέτων βοήθειας συμμετέχουν και οι φορολογούμενοι των άλλων κρατών της Ευρωζώνης στη χρηματοδότηση των κομμάτων στο λίκνο της δημοκρατίας. Αυτό όμως γίνεται χωρίς τη θέλησή τους."

ΔΙΕΔΩΣΕ ΤΟ

Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More