ΟΙ ΕΦΙΑΛΤΕΣ ΖΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Μεγάλο θόρυβο έχουν προκαλέσει οι δηλώσεις του μέλους της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ Νάσου Θεοδωρίδη, στη λεγόμενη «Μακεδονική» Ραδιοφωνία Τηλεόραση των Σκοπίων. 
Και αυτό γιατί τάχθηκε υπέρ της ονομασίας των Σκοπίων με το όνομα Μακεδονία. 
Και δεν έμεινε εκεί: είπε πως μετά την επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ, θα υιοθετηθεί μια νέα εξωτερική πολιτική που δεν θα έχει σχέση με την εθνικιστική που επικρατεί έως και σήμερα! «Είναι σίγουρο ότι θα υπάρχει μια νέα ατμόσφαιρα... 
Η εξωτερική πολιτική θα βασιστεί στις ιδέες της ειρήνης και της αμοιβαίας κατανόησης μεταξύ των γειτονικών κρατών. 
Πιστεύουμε ότι θα διαμορφωθεί μια νέα εξωτερική πολιτική και όχι η εθνικιστική που υπάρχει σήμερα και υπήρχε στο παρελθόν». 
Και είπε πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα βάλει ένα τέλος στη «διάκριση» που υφίστανται οι «Μακεδόνες» πρόσφυγες που θέλουν να επιστρέψουν στην Ελλάδα αλλά δεν τους επιτρέπεται κάτι τέτοιο από τις ελληνικές αρχές. 
 Και ειπώθηκαν και άλλα αντεθνικά: «Το όλο θέμα θα κλείσει σε φιλικό και θα βρεθεί μια λύση που θα ικανοποιεί και τις δύο πλευρές. 
Η επίσημη θέση του ΣΥΡΙΖΑ είναι για σύνθετη ονομασία. Erga omnes. Είναι η επίσημη θέση αυτή τη στιγμή. 
Πιστεύω θα βρεθεί λύση που θα ικανοποιεί και τους πολίτες της Μακεδονίας.
 Η προσωπική μου θέση είναι ότι η χώρα σας και κάθε χώρα στον κόσμο μπορεί και πρέπει να διαλέγει όποια ονομασία επιθυμεί χωρίς να την εμποδίζει μια γειτονική χώρα... 
Υπάρχουν πολλές πολιτικές απόψεις μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ. 
Υπάρχουν αυτές οι φωνές που μιλούν για σύνθετη ονομασία, υπάρχουν όμως και άλλες φωνές, όπως οι δικές μας, που μιλούν για αυτοπροσδιορισμό».

Read More

ΔΕΙΣΙΔΑΙΜΟΝΙΕΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ

Παράλληλα με τις πεποιθήσεις και τις τελετές της επίσημης θρησκείας στην αρχαία Ελλάδα εντοπίζουμε πολύ συχνά δεισιδαιμονίες και τη λατρεία των σκοτεινών δυνάμεων του σύμπαντος. Τα μαγικά κείμενα και οι κατάδεσμοι μαρτυρούν τη δύναμη των μάγων στην αρχαία Ελλάδα. Διώχνοντας το κακό μάτι: 
Οι δεισιδαιμονίες οδηγούσαν συχνά σε απαγορεύσεις και υποχρεώσεις τους Έλληνες. 
Κάποιες μέρες του μήνα που θεωρούνταν δυσοίωνες έπρεπε να αποφεύγει κανείς τις σημαντικές εργασίες, όπως η σπορά και ο γάμος. 
Ακόμη έπρεπε να αποφεύγονται συγκεκριμένες πράξεις που έφερναν δυστυχία στους θεούς, δηλαδή δεν έπρεπε να διασχίσουν ποταμούς χωρίς προηγουμένως να προσευχηθούν , να κόψουν τα νύχια τους κατά τη διάρκεια μίας θυσίας ή να βάλουν μικρό παιδί να καθίσει πάνω σε τάφο. 
Ακόμη όμως και αν ο αρχαίος Έλληνας απέφευγε όλα τα παραπάνω έτρεμε μήπως πέσει θύμα μαγείας. 
Για να ξορκίσει το κακό κατέφευγε σε συγκεκριμένες χειρονομίες ή έφτυνε γύρω του και τέλος φορούσε φυλαχτά (περίαπτα) που προμηθευόταν από μάγους με τη μορφή κοσμημάτων (βραχιόλια, μενταγιόν και δαχτυλίδια). 
Ακόμη υπήρχαν μαγικές πέτρες που είχαν χαραγμένες πάνω τους φράσεις όπως « Καλή τύχη!». 
Ο Πλάτωνας για το θέμα αυτό είχε πει: «Περιπλανώμενοι τσαρλατάνοι, μάντεις, παρουσιάζονται στην πόρτα των πλουσίων και τους πείθουν πως έχουν δύναμη σταλμένη από τους θεούς. 
Αν κάποιος έχει έναν εχθρό τον οποίο επιθυμεί να ζημιώσει οικονομικά, κάνουν τα πάντα για να τον βλάψουν, εξαπολύοντας εναντίον του κακά πνεύματα και δένοντάς τον με μάγια». 
Πώς προβλέπεται το μέλλον:
 Για να απαντήσουν στα ερωτήματα των πελατών τους, οι μάντεις χρησιμοποιούσαν διάφορες τεχνικές που τους αποκάλυπταν το μέλλον:
 - «Κληρομαντεία», στην οποία χρησιμοποιούσαν κλήρους (πετραδάκια, κομμάτια ξύλου με σημάδια, ανακατεμένα μέσα σε ένα δοχείο),
 - «Ορνιθομαντεία», εξέταση του πετάγματος των πουλιών,
 - «Ονειρομαντεία», ερμηνεία των ονείρων,
 - «Υδρομαντεία», μελέτη σταγόνων λαδιού που ρίχνονταν σε νερό, 
- «Νεκρομαντεία», επίκληση των ψυχών των νεκρών,
 - «Ωοσκοπία», παρατήρηση του τρόπου με τον οποίο έσπαγε ένα αυγό και
 - «Κοσκινομαντεία», που επέτρεπε με την βοήθεια ενός κόσκινου, να ανακαλύψει κάποιος έναν κλέφτη ή να μάθει πώς να γιατρέψει μια άρρωστη αγελάδα. 
Αλλά και η αστρολογία ήταν στη μόδα. 
Όλα ήταν σημάδια: φυσικές καταστροφές, εκλείψεις, ουράνια φαινόμενα, εκ γενετής αναπηρίες. 
Οι ερμηνείες δίνονταν από απλούς ανθρώπους κυρίως όμως από μάντεις. Οι μάγοι Ένα ολόκληρο πλήθος «ειδικών» επωφελήθηκε, περισσότερο ή λιγότερο έντιμα, από τους δεισιδαιμονικούς φόβους των ανθρώπων. 
Μάγοι, περιπλανώμενοι και θορυβώδεις, εντυπωσίαζαν τις αθώες ψυχές με τα μυστηριώδη φίλτρα τους ή τα θεαματικά τους ξόρκια. Οι αρχαίοι Έλληνες γνώριζαν και την περσική μαγεία, που ήταν συνδεδεμένη με την μαντεία, την ιατρική και την αστρολογία. 
Πολλοί επαγγελματίες της μαγείας ισχυρίζονταν ότι βρίσκονταν υπό την προστασία των ξακουστών Περσών μάγων, για να προσδώσουν κύρος στις μεθόδους με τις οποίες υπότασσαν τους «δαίμονες» στη θέλησή τους. 
Οι γυναίκες της Θεσσαλίας, που θεωρούνταν ότι φύλαγαν τα μυστικά της μυθικής μάγισσας Μήδειας, είχαν μεγάλη φήμη σε ολόκληρο τον αρχαίο κόσμο. 
Μάγοι και μάγισσες περηφανεύονταν πως μπορούσαν να αλλάξουν τη φυσική τάξη – να σταματήσουν την πορεία του ήλιου, για παράδειγμα ή να κατεβάσουν το φεγγάρι στη γη. 
Στην πράξη όμως, οι άνθρωποι τους επισκέπτονταν για να ζητήσουν πράγματα πολύ πιο πεζά: να μάθουν το μέλλον, να απομακρύνουν το κακό μάτι, να τους αποκαλυφθεί η θεραπεία κάποιας σοβαρής αρρώστιας, να εξουδετερώσουν έναν πολιτικό ή επαγγελματικό αντίπαλο, να κερδίσουν μια δίκη…. αλλά και να ξανακερδίσουν έναν άστατο εραστή ή να τρελάνουν από έρωτα το αδιάφορο αντικείμενο του πόθου τους. 
Τα συστατικά μιας μαγικής τελετής
 Όσοι πήγαιναν να συμβουλευτούν μάγο ανήκαν κατά κανόνα στα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα.
 Κάποιες φορές, όμως, άντρες και γυναίκες ανώτερης τάξης δε δίσταζαν να καταφύγουν στα ερωτικά ή θανατηφόρα μάγια, τα μυστικά των οποίων κατείχαν οι μάγοι.
 Η μαγική τελετή δανειζόταν πολλά από τη θρησκεία: ξόρκια και προσφορές στους «δαίμονες», τους συνδετικούς κρίκους ανθρώπων και θεών, εξαγνισμό με νερό ή φωτιά. 
Οι μάγοι και οι μάγισσες διέθεταν ολόκληρο εξοπλισμό, προορισμένο να εντυπωσιάσει τους πελάτες. 
Χρησιμοποιούσαν οστά και άλλα μακάβρια αντικείμενα κλεμμένα από τάφους, μαλλιά και κομμένα νύχια αυτού που πρόκειται να πέσει στα δίχτυα τους, κέρινες κούκλες με τη μορφή του θύματος, τρυπημένες με καρφιά. 
Οι μάγοι έφτιαχναν επίσης κατάδεσμους, λεπτά πλακίδια από μόλυβδο, γκρίζα όπως ο θάνατος. 
Πάνω τους χαράσσονταν κείμενα που έδεναν το θύμα με τους χθόνιους θεούς, ύστερα το πινάκιο τυλιγόταν σε ρολό και διαπερνιόταν από ένα καρφί. 
Στη συνέχεια, τοποθετούνταν κρυφά μέσα σε ένα τάφο. 
Ο νεκρός αναλάμβανε να μεταφέρει το αίτημα στους «δαίμονες». 
Η δύναμη του κειμένου του κατάδεσμου ενισχυόταν με διάφορα τεχνάσματα: επίκληση ξένων θεών, κείμενο γραμένο από τα δεξιά προς τα αριστερά, μυστηριώδης γραφή που συνδύαζε διάφορα αλφάβητα και σύμβολα μυστικιστικά, μαγικές φράσεις αποτελούμενες από γράμματα φαινομενικά ακατανόητα, τρομακτικές μορφές ζώων ή δαιμονικών όντων. 
Επιπλέον, κυκλοφορούσαν κατάλογοι με τελετές και ξόρκια, με τους οποίους οι μάγοι μετέδιδαν τη γνώση τους.

Read More

ΟΙ ΤΡΟΦΕΣ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ

Σάββατο και Κυριακή (29 και 30/9) σε όλη την Ευρώπη γιορτάζονται οι Ευρωπαϊκές Ημέρες Πολιτιστικής Κληρονομιάς.
Στο πλαίσιο αυτό επισκέφθηκα το Αρχαιολογικό Μουσείο Πειραιά όπου υπήρχε μια πολύ ενδιαφέρουσα ξενάγηση με θέμα τις πολύπλευρες συνέπειες του πολέμου στην κοινωνική ζωή με αφετηρία το φοβερό λοιμό που αποδεκάτισε τον πληθυσμό της πόλης κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου.
 Εκεί λοιπόν, στον πρώτο όροφο του Αρχαιολογικού Μουσείου Πειραιά, «ανακάλυψα» μια επιγραφή που ήταν ούτε λίγο ούτε πολύ ένας αγορανομικός κατάλογος με φαγητά και τιμές σε ένα αρχαίο εφθοπωλείο. 
Το εφθοπωλείο ήταν κάτι σαν το σημερινό πατσατζίδικο, όπου ο πελάτης μπορούσε να γευτεί διάφορα κρέατα και διάφορους μεζέδες. 
Στη λίθινη στήλη υπάρχει μια επιγραφή του 4ου αι π.Χ. και αναφέρονται: ποδαράκια, κεφαλάκι, μυαλό, κοιλίτσα, στήθος, σηκωτάκι, πνεμόνια. Στον κατάλογο προηγούνται ως ακριβότερα το χοιρινά, ακολουθούν τα κατσικίσια και έπονται τα βοδινά. 
Οι τιμές είναι για ένα μισόκιλο (μνα) και δίνονται σε χαλκούς ή σε αναλογία με την τιμή του κρέατος. Με αφορμή λοιπόν τη συγκεκριμένη επιγραφή σκέφθηκα το πόσο έχουν αλλάξει οι διατροφικές συνήθειες των νεοελλήνων σε σχέση με την αρχαιότητα; 
Υπάρχουν σήμερα κοινά φαγητά με τους αρχαίους Αθηναίους; 
Οι τροφές των αρχαίων», γράφει ο Σαρλ Πικάρ στο βιβλίο του με θέμα τη ζωή στην κλασική Ελλάδα, «σκοπό είχαν να ερεθίσουν και όχι να βαρύνουν το στομάχι, γι’ αυτό άλλωστε ήταν πλούσιες σε καρυκεύματα και αρωματικά βότανα». 
Για τους αρχαίους το καλό φαγητό ήταν ιεροτελεστία και εκείνοι το τιμούσαν δεόντως.
 Στα συμπόσια τους τα τραπέζια ήταν γεμάτα πολλά φαγητά και το κρασί έρρεε άφθονο, νερωμένο με γλυκό ή θαλασσινό νερό και αρωματισμένο με δενδρολίβανο ή μέλι. 
 Στην εποχή του Περικλή (5ος αιώνας π.Χ.), τα φαγητά που έτρωγαν οι καλεσμένοι σε ένα σημαντικό δείπνο ήταν λαγός μαγειρεμένος με δυόσμο και θυμάρι, ψητές τσίχλες ή σπίνους διατηρημένους σε ευωδιαστό λάδι, αρνάκι ή γουρουνόπουλο σούβλας ποτισμένο με «θυλήματα», δηλαδή χοντροαλεσμένο αλεύρι ραντισμένο με κρασί και λάδι, με το οποίο έσβηναν το κρέας καθώς ψηνόταν, γλυκίσματα από ψιλοκοσκινισμένο αλεύρι πασπαλισμένα με μελωμένο κρασί και σουσάμι, αλμυρά τσουρέκια, ψητά ορτύκια, τυρί της Αχαΐας, σύκα και μέλι της Αττικής, κρασί από τη Χίο και τη Λέσβο, σταφύλια από τη Μένδη της Παλλήνης, χέλια και ψάρια από τη λίμνη Κωπαΐδα, θαλασσινά από την Εύβοια, κριθαρένιο ψωμί από την Πύλο, βραστούς βολβούς, που ευνοούν τη σεξουαλική διάθεση, ραπανάκια για να περνά η μέθη και, βέβαια, τις πίτες της Αθήνας, καύχημα της πόλης, παραγεμισμένες με τυρί, μέλι και διάφορα καρυκεύματα Αν και ενίοτε καλοφαγάδες, κατά κανόνα ήταν, όμως, λιτοδίαιτοι.
 Οι αρχαίοι ήταν «μικροτράπεζοι» και «φυλλοτρώγες», γι’ αυτό και υπήρχε η έκφραση «Αττικηρώς ζην». 
Αντιγράφω από το καταπληκτικό άρθρο της Βίκυς Μπαφατάκη, (Περιοδικό Focus, Μάρτιος 2001): 
 «Το πρωινό του αρχαίου Αθηναίου ήταν λιτό και έτρωγε με το πρώτο φως του ήλιου, το «ακράτισμα» που ήταν λίγο κριθαρένιο ψωμί βουτηγμένο σε ανέρωτο κρασί, τον λεγόμενο άκρατο οίνο.
 Κάποιες φορές το συνόδευαν ελιές και σύκα. Πιο συχνά, όμως, το πρωινό ήταν απλά μια κούπα από «κυκεώνα», δηλαδή ένα ρόφημα από βρασμένο κριθάρι αρωματισμένο με μέντα ή θυμάρι, για το οποίο οι αρχαίοι πίστευαν ότι έχει θεραπευτικές ιδιότητες. 
 Κατά τη διάρκεια της μέρας, έπαιρναν ακόμα τρία γεύματα: το άριστον (μεσημεριανό), το δειλινό και το δείπνο. Το δείπνο που ήταν και το κυρίως γεύμα, το έπαιρναν στο τέλος της μέρας ή αφού είχε ήδη νυχτώσει. 
Ήταν πλούσιο και στο τέλος προσφερόταν τα τραγήματα (επιδόρπια), φρούτα φρέσκα ή ξηρά, κυρίως σύκα, καρύδια, σταφύλια ή γλυκά με μέλι. 
Οι αρχαίοι έτρωγαν συχνά κρέας, ιδιαίτερα χοιρινό αλλά και μοσχαρίσιο, μαγειρεμένο με αρκετούς τρόπους και σπανιότερα κατσίκι και αρνί. Αγαπημένο πιάτο ήταν το κυνήγι (τσίχλες, ορτύκια και ελάφια). 
Το μυστικό για μαλακό κρέας ήταν το μαρινάρισμα πριν από το ψήσιμο με χορταρικά.
 Οι Αθηναίοι είχαν μεγάλη αδυναμία στα θαλασσινά και στα όστρακα. 
Τα μπαρμπούνια και οι τσιπούρες στόλιζαν συχνά τα τραπέζια των πλουσίων, ενώ οι σαρδέλες του Φαλήρου ήταν το συνηθισμένο πιάτο των φτωχότερων. 
Η τιμή της σαρδέλας, μάλιστα, λειτουργούσε ως βαρόμετρο για την αγορά τροφίμων της Αθήνας. 
Μεγάλη ζήτηση είχαν και τα παστά ψάρια από τον Ελλήσποντο και τον Εύξεινο Πόντο, και φυσικά τα φημισμένα χέλια της Κωπαΐδας, που ήταν πανάκριβος μεζές, αφού το καθένα απ’ αυτά στοίχιζε όσο ένα γουρουνόπουλο. 
Οι σαλάτες τους ήταν πάντοτε ωμές για να μη χάνουν τη θρεπτική τους αξία και πάντα από υλικά με θεραπευτικές ιδιότητες. 
Οι αρχαίοι συνήθιζαν να παίρνουν λάδι για τις σαλάτες τους από άγουρες ελιές. Φημισμένα ήταν τα λάδια της Σάμου και της Ικαρίας. 
Τους άρεσαν επίσης τα αλλαντικά και τα όσπρια. 
Έτρωγαν φασόλια, φακές, ψημένα ρεβίθια, μπιζέλια και κουκιά σε πουρέ (έτνος). 
Τα σκόρδα και τα κρεμμύδια ήταν κυρίαρχα στο καθημερινό τους μενού. 
Εκλεκτό έδεσμα για τους αρχαίους ήταν τα σαλιγκάρια, τα οποία οι Κρητικοί έτρωγαν από την εποχή του Μίνωα. 
Τα λαχανικά, τέλος, είχαν μεγάλη ζήτηση. 
Ο Πλάτωνας στην Πολιτεία του επαινεί, διά στόματος Σωκράτη, τη φυτοφαγική και τη φυσική δίαιτα. 
Πολλά σπίτια φρόντιζαν να έχουν μικρούς κήπους όπου καλλιεργούσαν και όσπρια, βολβούς, μαρούλια, αρακά, αγκινάρες, βλίτα, σέλινο, άνηθο και δυόσμο.
 Άλλα χορταρικά, όπως τα μανιτάρια, το μάραθο, τα σπαράγγια, ακόμα και τις τρυφερές τσουκνίδες, τα αναζητούσαν στις ακροποταμιές και στα χωράφια. 
Από τα πιο αγαπημένα προϊόντα των αρχαίων ήταν τα αγγούρια και τα σύκα.» Εάν άλλωστε αναζητήσετε τα αρχαία ονόματα και κυρίως στα ψαρικά θα διαπιστώσετε ότι είναι τα ίδια με τα σημερινά. 
Δείτε μερικά Αυγοτάραχο, ωοτάραχο Αθερίνα, αθερίνη Αστακοί, αστακοί αχινοί, εχίνοι γαλέος, γαλέος γαρίδες, καρύδαι καβούρια, καρκίνοι καλαμάρια, τευθίδαι καραβίδες, κάραβοι καρχαρίας, καρχαρίας κέφαλος, κέφαλος κοκοβιός, κωβιός κολιός, κολιός λαβράκι, λάβραξ μελανούρι, μελάνουρος σκυλόψαρο, κύων καρχαρίας κ.λπ.
 Κώστας Γασπαρινάτος 
Πρόεδρος Ελληνικής Γαστρονομικής Εταιρείας 

Read More

ΕΝΑ ΕΓΓΡΑΦΟ ΚΑΙΕΙ ΕΚΔΟΤΗ

Σάλο προκαλεί σε Κύπρο και Ελλάδα το περιεχόμενο ενός εγγράφου, το οποίο αποκάλυψε σε συζήτηση στην κυπριακή Βουλή ο βουλευτής του Δημοκρατικού Κόμματος Ζαχαρίας Κουλίας και στο οποίο αποδίδεται στον εκδότη Χρήστο Λαμπράκη σημαντικός ρόλος στο πραξικόπημα κατά του Μακαρίου. 
Το έγγραφο είναι ανώνυμο και ήταν στην κατοχή του Μακαρίου, ο οποίος το έδωσε στο διευθυντή του γραφείου του, Χάρη Βωβίδη, να το καταστρέψει. 
Ο τελευταίος το κράτησε και το κατέθεσε σε εξεταστική επιτροπή της Βουλής για το Φάκελο της Κύπρου.
 Στο έγγραφο διατυπώνεται ο ισχυρισμός ότι ο «πολιτικούς νους» πίσω από το πραξικόπημα ήταν ο Λαμπράκης, ο οποίος συνεργαζόταν με το διπλωμάτη Ιωάννη Σωσσίδη, τον εφοπλιστή Ανδρέα Ποταμιάνο και τον εκ Κύπρου προσωπικό φίλο του Ιωαννίδη και υπουργό Εσωτερικών του πραξικοπήματος, Παντελή Δημητρίου. 
Το έγγραφο αναφέρεται σε διαδοχικές συσκέψεις που έγιναν στο ξενοδοχείο «Εσπέρια» στην Αθήνα με τη συμμετοχή στρατιωτικών, μεταξύ των οποίων και ο έμπιστος του Ιωαννίδη Μιχάλης Πηλιχός.
 Στο έγγραφο αναφέρεται ότι «η τελευταία των συσκέψεων εγένετο τρεις ημέρας προ του εγχειρήματος και μετέσχον εις αυτήν άπαντες (Λαμπράκης, Σωσσίδης, Πηλιχός κ.λπ.) με συμμετοχήν του αφιχθέντος επίσης εν συνεχεία προέδρου κ. Σαμψών. 
Αυτή επραγματοποιήθη εις την εν Πόρω πολυτελήν έπαυλιν του Χ. Λαμπράκη εις την οποίαν αρκετάς φοράς εφιλοξενείτο ο ταξίαρχος Δ. Ιωαννίδης». 
Ο πρόεδρος της επιτροπής της κυπριακής Βουλή, για το Φάκελο της Κύπρου, Μαρίνος Σιζόπουλος, διευκρίνισε πως το έγγραφο συντάχθηκε από την ελληνική ΚΥΠ προς ενημέρωση του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ο οποίος το έδωσε στον Μακάριο το 1975. 

Ωστόσο, το έγγραφο είναι ανώνυμο και δεν περιέχει κανένα στοιχείο αρχειοθέτησης ή διαβάθμισης, ενώ υπάρχουν σοβαρές αμφιβολίες για την εγκυρότητα των πληροφοριών του. 
Για παράδειγμα, είναι εξακριβωμένο πως ο Νίκος Σαμψών, ο οποίος φέρεται να συμμετείχε σε σύσκεψη στην έπαυλη Λαμπράκη τρεις μέρες πριν από το πραξικόπημα, βρισκόταν στη Λευκωσία όλο τον Ιούλιο.

Read More

ΓΙΑ ΟΛΑ ΕΧΟΥΝ ΜΙΛΗΣΕΙ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ

Κάντε τον κόπο να διαβάσατε το παρακάτω απόσπασμα του Θουκυδίδη και δείτε πόσο αναλυτικοί και σκεπτόμενοι ήταν οι άνθρωποι. 
ΘΟΥΚΥΔΙΔΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑΙ Βιβλίο 3. Κεφάλαιο 82 Για όσα έγιναν, γίνονται και θα γίνουν… 
1. Σ’ αυτές τις ακρότητες έφτασε ο εμφύλιος πόλεμος και προκάλεσε μεγάλη εντύπωση, γιατί ήταν ο πρώτος που έγινε. 
Αργότερα μπορεί να πη κανείς ότι ολόκληρος ο Ελληνισμός συνταράχτηκε, γιατί παντού σημειώθηκαν εμφύλιοι σπαραγμοί. 
Οι δημοκρατικοί καλούσαν τους Αθηναίους να τους βοηθήσουν και οι ολιγαρχικοί τους Λακεδαιμόνιους. όσο διαρκούσε η ειρήνη δεν είχαν ούτε πρόφαση, αλλά ούτε και την διάθεση να τους καλέσουν για βοήθεια. 
Με τον πόλεμο, όμως καθεμιά από τις αντίπαλες πολιτικές παρατάξεις μπορούσε εύκολα να βρη ευκαιρία να προκαλέση εξωτερική επέμβαση για να καταστρέψη τους αντιπάλους της και να ενισχυθή η ίδια για ν’ ανατρέψη το πολίτευμα. 
 2. Οι εμφύλιες συγκρούσεις έφεραν μεγάλες κι αμέτρητες συμφορές στις πολιτείες, συμφορές που γίνονται και θα γίνωνται πάντα όσο δεν αλλάζει η φύση του ανθρώπου, συμφορές που μπορεί να είναι βαρύτερες ή ελαφρότερες κι έχουν διαφορετική μορφή ανάλογα με τις περιστάσεις. Σε καιρό ειρήνης και όταν ευημερή ο κόσμος και οι πολιτείες, οι άνθρωποι είναι ήρεμοι γιατί δεν τους πιέζουν ανάγκες φοβερές. Αλλ’ όταν έρθη ο πόλεμος που φέρνει στους ανθρώπους την καθημερινή στέρηση, γίνεται δάσκαλος της βίας κι ερεθίζει τα πνεύματα του πλήθους σύμφωνα με τις καταστάσεις που δημιουργεί. 
 3. Ο εμφύλιος πόλεμος, λοιπόν, μεταδόθηκε από πολιτεία σε πολιτεία. Κι όσες πολιτείες έμειναν τελευταίες, έχοντας μάθει τι είχε γίνει αλλού, προσπαθούσαν να υπερβάλουν σ’ επινοητικότητα, σε ύπουλα μέσα και σε ανήκουστες εκδικήσεις. 
 4. Για να δικαιολογήσουν τις πράξεις τους άλλαζαν ακόμα και την σημασία των λέξεων. 
Η παράλογη τόλμη θεωρήθηκε ανδρεία και αφοσίωση στο κόμμα, η προσωπική διστακτικότητα θεωρήθηκε δειλία που κρύβεται πίσω από εύλογες προφάσεις και η σωφροσύνη προσωπίδα της ανανδρείας. 
Η παραφορά θεωρήθηκε ανδρική αρετή, ενώ η τάση να εξετάζωνται προσεκτικά όλες οι όψεις ενός ζητήματος θεωρήθηκε πρόφαση για υπεκφυγή. 
 5. Όποιος ήταν έξαλλος γινόταν ξακουστός, ενώ όποιος έφερνε αντιρρήσεις γινόταν ύποπτος. 
Όποιον επινοούσε κανένα τέχνασμα και πετύχαινε, τον θεωρούσαν σπουδαίο, κι όταν υποψιαζόταν σύγκαιρα και φανέρωνε τα σχέδια του αντιπάλου, τον θεωρούσαν ακόμα πιο σπουδαίο. 
Ενώ όποιος ήταν αρκετά προνοητικός, ώστε να μην χρειαστούν τέτοια μέσα, θεωρούσαν ότι διαλύει το κόμμα και ότι είναι τρομοκρατημένος από την αντίπαλη παράταξη. 
Με μια λέξη, όποιος πρόφταινε να κάνη κακό πριν από τον άλλον, ήταν άξιος επαίνου, καθώς κι εκείνος που παρακινούσε στο κακό όποιον δεν είχε σκεφτεί να το κάνη. 
 6. Αλλά και η συγγένεια θεωρήθηκε χαλαρότερος δεσμός από την κομματική αλληλεγγύη, γιατί οι ομοϊδεάτες ήσαν έτοιμοι να επιχειρήσουν οτιδήποτε, χωρίς δισταγμό, και τούτο επειδή τα κόμματα δεν σχηματίστηκαν για να επιδιώξουν κοινή ωφέλεια με νόμιμα μέσα, αλλά, αντίθετα, για να ικανοποιήσουν την πλεονεξία τους παρανομώντας.
 Και η μεταξύ τους αλληλεγγύη βασιζόταν περισσότερο στην συνενοχή τους παρά στους όρκους τους στους θεούς. 
 7. Τις εύλογες προτάσεις των αντιπάλων τις δέχονταν με υστεροβουλία και όχι με ειλικρίνεια για να φυλαχτούν από ένα κακό αν οι άλλοι ήταν πιο δυνατοί. 
Και προτιμούσαν να εκδικηθούν για κάποιο κακό αντί να προσπαθήσουν να μην το πάθουν. 
Όταν έκαναν όρκους για κάποια συμφιλίωση, τους κρατούσαν τόσο μόνο όσο δεν είχαν την δύναμη να τους καταπατήσουν, μη έχοντας να περιμένουν βοήθεια από αλλού. 
Αλλά μόλις παρουσιαζόταν ευκαιρία, εκείνοι που πρώτοι είχαν ξαναβρεί το θάρρος τους, αν έβλεπαν ότι οι αντίπαλοί τους ήσαν αφύλαχτοι, τους χτυπούσαν κι ένοιωθαν μεγαλύτερη χαρά να τους βλάψουν εξαπατώντας τους, παρά χτυπώντας τους ανοιχτά. 
Θεωρούσαν ότι ο τρόπος αυτός όχι μόνο είναι πιο ασφαλής αλλά και βραβείο σε αγώνα δόλου. 
Γενικά είναι ευκολώτερο να φαίνονται επιδέξιοι οι κακούργοι, παρά να θεωρούνται τίμιοι όσοι δεν είναι δόλιοι. 
Οι περισσότεροι άνθρωποι προτιμούν να κάνουν το κακό και να θεωρούνται έξυπνοι, παρά να είναι καλοί και να τους λένε κουτούς. 8. Αιτία όλων αυτών είναι η φιλαρχία που έχει ρίζα την πλεονεξία και την φιλοδοξία που έσπρωχναν τις φατρίες ν’ αγωνίζωνται με λύσσα. 
Οι αρχηγοί των κομμάτων, στις διάφορες πολιτείες, πρόβαλλαν ωραία συνθήματα. Ισότητα των πολιτών από την μια μεριά, σωφροσύνη της αριστοκρατικής διοίκησης από την άλλη. 
Προσποιούνταν έτσι ότι υπηρετούν την πολιτεία, ενώ πραγματικά ήθελαν να ικανοποιήσουν προσωπικά συμφέροντα και αγωνίζονταν με κάθε τρόπο να νικήσουν τους αντιπάλους τους. 
Τούτο τους οδηγούσε να κάνουν τα φοβερώτερα πράγματα επιδιώκοντας να εκδικηθούν τους αντιπάλους τους, όχι ως το σημείο που επιτρέπει η δικαιοσύνη ή το συμφέρον της πολιτείας, αλλά κάνοντας τις αγριότερες πράξεις, με μοναδικό κριτήριο την ικανοποίηση του κόμματός τους. 
Καταδίκαζαν άνομα τους αντιπάλους τους ή άρπαζαν βίαια την εξουσία, έτοιμοι να κορέσουν το μίσος τους. Καμιά από τις δύο παρατάξεις δεν είχε κανέναν ηθικό φραγμό κι εκτιμούσε περισσότερο όσους κατόρθωναν να κρύβουν κάτω από ωραία λόγια φοβερές πράξεις. 
Όσοι πολίτες ήταν μετριοπαθείς θανατώνονταν από την μια ή την άλλη παράταξη, είτε επειδή είχαν αρνηθή να πάρουν μέρος στον αγώνα είτε επειδή η ιδέα και μόνο ότι θα μπορούσαν να επιζήσουν προκαλούσε εναντίον τους τον φθόνο.

Read More

ΟΤΑΝ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΜΑΣ ΣΙΩΠΟΥΝ

Την Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου ο Γιώργος Παπανδρέου πρώην πρωθυπουργός τής Ελλάδος μίλησε στο αμφιθέατρο του διασημότερου πανεπιστημίου στον κόσμο για την εμπειρία του ως Πρωθυπουργός στο θέμα της κρίσης (Former Prime of Greece George Papandreou shares his unique experience of the Eurozone Crisis and takes a look at the future of the Global Economy). Ως πρώην Πρωθυπουργός, σίγουρα θα παρουσίασε από την δική του οπτική το ζήτημα της κρίσης, μακριά από την χώρα, και πως ένας ολόκληρος λαός βιώνει την κρίση, εξαιτίας και της δικής του πολιτικής. 
Όμως το ζητούμενο δεν είναι αυτό. Αν κοιτάξει κανείς προσεκτικά το πρόγραμμα των… ομιλιών του Πανεπιστημίου, θα διαπιστώσει κανείς, ότι την ίδια ημέρα, και μόλις 4 ώρες νωρίτερα, ομιλητής στο Πανεπιστήμιο είναι και ο Γκιόργκι Ιβανόφ, πρόεδρος της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας. 
Μάλιστα ο κ. Ιβανόφ, ασκώντας την εξωτερική πολιτική της χώρας του, στο πρόγραμμα παρουσιάζεται ως Πρωθυπουργός της Μακεδονίας. 
Ο πρώην Πρωθυπουργός, είχε στα χέρια του το πρόγραμμα των ομιλιών και δεν έθεσε κανένα ζήτημα; 
Πώς λοιπόν στο εσωτερικό, όλοι είναι πατριώτες και δεν αναγνωρίζουν τα Σκόπια με το όνομα Μακεδονία, και στο εξωτερικό κάνουν ομιλίες στο ίδιο Πανεπιστήμιο, την ίδια ημέρα;
Πώς ο κ. Παπανδρέου δεν έφερε αντιρρήσεις για τον Ιγκόρ Ιβανόφ και το Μακεδονία; 
 Ο πρωθυπουργός της FYROM, μίλησε στο Πανεπιστήμιο για την ενσωμάτωση, χωρίς την αφομοίωση της διαφορετικότητας, σε ένα καθαρά θέμα που αφορά τις σχέσεις της γειτονικής χώρας με τις υπόλοιπες χώρες. 
Και όλα αυτά όταν πριν από λίγες μέρες ο πρόεδρος των Σκοπίων, Γκιόργκι Ιβάνοφ, κατηγόρησε τους Έλληνες πολιτικούς πως «εξακολουθούν να ζουν στον 19ο αιώνα», ενώ δεν παρέλειψε να πει πως η ΠΓΔΜ βοηθά… την ελληνική οικονομία. 
Ο Γκιόργκι Ιβάνοφ σε δηλώσεις που έκανε στο πλαίσιο των εγκαινίων της ετήσιας συνόδου του Crans Montana Forum στο Μπακού του Αζερμπαϊτζάν, είπε πως «το μέλλον μας παρεμποδίζεται από μια παράλογη διαμάχη». 
Αναφερόμενος στην διαφορά με την Ελλάδα για την ονομασία είπε
 πως μιλάει την «μακεδονική» γλώσσα, 
προέρχεται από μία χώρα που ονομάζεται «Μακεδονία» 
ενώ σε αυστηρό ύφος είπε πως η ΠΓΔΜ βοηθά την ελληνική οικονομία χωρίς να εξηγήσει τον τρόπο. 
«Οι Έλληνες πολιτικοί εξακολουθούν να ζουν στις κατηγορίες του 19ου αιώνα, όπου μπορούσε κάποιος να αρνηθεί το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού. 
Πρόκειται για ένα θεμελιώδες δικαίωμα του ανθρώπου, που μόνο ο ίδιος μπορεί να ορίσει», είπε χαρακτηριστικά.
 Επίσης δεν θεωρούμε καθόλου τυχαίο, που το Harvard, επέλεξε την ίδια μέρα να μιλήσουν σε ακροατήριο εκπρόσωποι δυο χωρών, την ώρα που το ζήτημα του ονόματος βρίσκεται στον ΟΗΕ. 

Και ύστερα, ασκούμε όλη μας την αυστηρότητα στον αν τα Σκόπια κατεβαίνουν ως Macedonia στον διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision, ή στο ποδόσφαιρο…..

Read More