ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΧΡΗΜΑ

“Και να μη δύναται κανείς να αγοράσει ή να πουλήσει παρά μόνο όποιος έχει το χάραγμα, δηλαδή το όνομα του θηρίου ή τον αριθμό του ονόματός του.” Kεφ. ΙΓ εδαφιο 17.
 Για όσους δεν κατάλαβαν μιλούμε για μια αχρήματη κοινωνία όπου ο καθένας θα έχει τον αριθμό του, μέσω…. του οποίου θα αναγνωρίζεται στο σύστημα, και μέσω αυτού θα πληρώνει-πληρώνεται. 
Άπουσία μετρητών σημαίνει απουσία ελευθερίας, καταλάβετέ το. 
Αν τα χρήματά σας γίνουν ηλεκτρονικά θας παίρνουν ότι θέλουν από το ηλεκτρονικό σας “πορτοφόλι” (πληρωμή φόρων που κάθε φορά αυθαίρετα τους αυξάνουμε) και εσείς θα ζείτε με ότι απέμεινε (δηλ. τίποτα, αν έχετε παιδιά η δυστυχία του να μην μπορείτε να τους πάρετε γάλα, θα είναι αβάσταχτη. 
Πόσοι αναβάλουν πληρωμές για να ταίζουν την οικογένειά τους.
 Με ηλεκτρονικό χρήμα ξεχάστε τις αναβολές, θα σας τα πέρνουν αυτόματα, ζείτε δε ζείτε).
 Θέλετε να πάτε με το ταίρι σας σε ξενοδοχείο; 
Θα το μαθαίνουν όλοι οι τυχάρπαστοι στο υπουργείο οικονομικών. 
Δείτε παρακάτω πως έβαλαν στην “ηλεκτρονική φυλακή” τους Σουηδούς και τους αρέσει κιόλας. 
Οι Σουηδοί πολίτες συγκαταλέγονται ανάμεσα στους πλέον «προχωρημένους» χρήστες τεχνολογικών εφαρμογών σε ολόκληρο τον πλανήτη, βάσει των υψηλών δεικτών χρήσης κινητής τηλεφωνίας και εφαρμογών διαδικτυακής τραπεζικής.
 Στην πραγματικότητα, μόνο το τρία τοις εκατό όλων των οικονομικών συναλλαγών πραγματοποιούνται στη χώρα με μετρητά. 
Ακόμη και τα εισητήρια στα μέσα μαζικής μεταφοράς μπορούν πλέον να προπληρωθούν μέσω της χρησιμοποίησης εξελιγμένης τεχνολογίας που παρέχουν τα κινητά τηλέφωνα νέας γενιάς, και οι περισσότεροι άνθρωποι χρησιμοποιούν παρόμοιες υπηρεσίες για να πληρώσουν για τα πάντα: από ψώνια για τρόφιμα μέχρι μεγάλης αξίας αγορές.
Η Nyberg ανταποκρίτρια του Aljazzeera αναφέρει σε ρεπορτάζ της ότι η Σουηδία βρίσκεται σε ένα «ταξίδι προς τη πλήρη απαλοιφή των μετρητών». 
Αρκετά άτομα που ερωτήθηκαν απάντησαν ότι χρησιμοποιούν μετρητά για πολύ μικρές αγορές (γραμματόσημα, καφέδες) ενώ μία ερωτηθείσα νεαρή απάντησε ότι: «μόνο η γιαγιά μου πληρώνει με μετρητά» ( αυτό είναι το τίμημα που θα πληρώσουν οι νέες γενιές για τον «εκμοντερνισμό» τους – η απαλοιφή των μετρητών και η απόλυτη παρακολούθηση των συναλλαγών τους) .
Από τον Οκτώβριο, η Danske Bank “βλέποντας ότι η ανάγκη για υπηρεσίες που βασίζονται σε μετρητά έχει μειωθεί ακόμη και κατά 40%’’ θα καταργήσει εντελώς αυτές τις υπηρεσίες. 
Ο Goran Adlen, αναλυτής τάσεων, αναφέρει ότι τα άτομα ηλικίας 65 ετών και άνω στη Σουηδία ναι μεν έχουν αυξήσει τους δείκτες ψηφιακού αλφαβητισμού και χρήσης internet, αλλά αρκετοί από αυτούς παραμένουν κοινωνικά περιθωριοποιημένοι και «μαθημένοι στο να κουβαλούν μετρητά πάντα μαζί τους». 
Είμαστε αντιμέτωποι με μία τάση που θα σαρώσει όλη την Ευρώπη; 
Μόνο τα μελλοντικά γεγονότα θα μας επιβεβαιώσουν ή θα μας διαψεύσουν..

Read More

ΠΩΛΕΙΤΑΙ Η ΣΠΙΝΑΛΟΓΚΑ

Οργή και αγανάκτηση που ξεχειλίζει είναι στα συναισθήματα της τοπικής κοινωνίας του Αγίου Νικολάου στο σενάριο της παραχώρησης της θρυλικής Σπιναλόγκα σε χέρια ιδιωτών.
Σύμφωνα με το σενάριο αυτό το θρυλικό Νησί συμπεριλαμβάνεται στην λίστα των 25 νησιών ή βραχονησίδων που η κυβέρνηση διατίθεται να παραχωρήσεις σε ιδιώτες προς εκμετάλλευση για 99 χρόνια. 
Η είδηση,  προκάλεσε έντονες αντιδράσεις στην τοπική κοινωνία που επισημαίνει πως αν κάτι τέτοιο συμβεί αυτόματα θα σημάνει την οικονομική καταστροφή των επαγγελματιών που δραστηριοποιούνται στην περιοχή. 
Για εξόντωση της τοπικής κοινωνίας έκανε λόγο ο δήμαρχος Αγίου Νικολάου Δημήτρης Κουνενάκης σημειώνοντας με νόημα: 
"Κάποιοι ανεγκέφαλοι χωρίς ηθική και σκέψη έβαλαν σε ένα πακέτο την Σπιναλόγκα για να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις της Τρόικας. 
Είναι δυνατόν να αφαιρέσουν τη Σπιναλόγκα, την ψυχή της περιοχής; Αν αφαιρέσεις την ψυχή μιας περιοχής τι μένει; Ένα ένα κενό". 

Κι όλα αυτά την ίδια στιγμή που επιχειρείται η ένταξη του νησιού στον κατάλογο της παγκόσμιας κληρονομίας της Ουνέσκο.

Read More

ΑΝΑΚΑΛΥΨΕ ΠΡΩΣΟΠΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ

Νεαρός, ο Δημήτρης Μπίλλας από το Γαρδίκι Παραμυθιάς, ισχυρίζεται, και επιμένει πολύ σ' αυτή του την πεποίθηση,... ότι ανακάλυψε τη μορφή του Ποσειδώνα σε θαλάσσια περιοχή κοντά στην Κύπρο! 
Πώς; 
Μέσω του δορυφορικού χάρτη της google.
 Ενημέρωσε, μάλιστα, το υπουργείο πολιτισμού γι' αυτή του την ανακάλυψη.Του απάντησαν, όπως ο ίδιος λέει, ότι δεν μπορούν να κάνουν οποιαδήποτε ενέργεια, αν το θέμα δεν δει το φως της δημοσιότητας. 
Ο ίδιος επιζητεί να κατοχυρώσει την ανακάλυψή του. 
Βέβαια ο Ποσειδώνας ήταν μυθικό πρόσωπο. 
Ωστόσο ο Δημήτρης Μπίλλας θεωρεί ότι με βάση κάποια επιστημονικά κριτήρια, αλλά και την αυξημένη παρατηριτικότητά του βρήκε τη μορφή του αποτυπωμένη στο δορυφορικό χάρτη της google! 
 Σύμφωνα με τη μυθολογία ο Ποσειδώνας είναι ο θεός της θάλασσας (και για αυτό ονομάζονταν και Πελαγαίος), των ποταμών, των πηγών και των πόσιμων νερών. 
Γιος του Κρόνου και της Ρέας και αδελφός του Δία, κατοικούσε πότε στον Όλυμπο και πότε στο παλάτι του στα βάθη της θάλασσας, όπου ζούσε και η γυναίκα του, η Νηρηίδα Αμφιτρίτη. Σαν θεός της θάλασσας, ο Ποσειδώνας ταξίδευε με το χρυσό άρμα του πάνω στα κύματα, που άνοιγαν χαρούμενα στο πέρασμά του, ενώ γύρω του έπαιζαν δελφίνια. 

Με την τρίαινά του μπορούσε τόσο να δημιουργεί τρικυμίες όσο και να ηρεμεί τα νερά. Θεωρούνταν προστάτης των ναυτικών και των ψαράδων κι ακόμα, σαν υπεύθυνο για γεωλογικά φαινόμενα όπως τους σεισμούς, του προσφέρονταν θυσίες και επικλήσεις για τη σταθερότητα του εδάφους και την ασφάλεια των κτιρίων, ενώ τιμούνταν και με ιπποδρομίες. Σύμβολά του ήταν η τρίαινα, το ψάρι (συνήθως τόννος ή δελφίνι) και σπανιότερα το άλογο ή ο ταύρος. Αυτά λέει η μυθολογία.

Read More

ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ

ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΔΙΟΙΚΗΤΗ Σ. ΦΑΡΜΑΚΗ 
Στον κυριακάτικο αθηναϊκό τύπο διαβάσαμε για αλλαγές στον υγιεινομικό χάρτη της χώρας. Στο δημοσίευμα αναφέρεται και το Γενικό Νοσοκομείο Κατερίνης, ανάμεσα σε αυτά για τα οποία έχει προταθεί να ενοποιηθούν ή να αλλάξουν ταυτότητα αποκτώντας μια εξειδίκευση στην παροχή υπηρεσιών. 
Τι πραγματικά θα γίνει στο νοσοκομείο της Κατερίνης; 
Ο διοικητής του Νοσοκομείου, κ. Φαρμάκης μας εξηγεί: 
«Είμαστε στην κατηγορία των περιφερειακών νοσοκομείων που θα γίνουν εξειδικευμένα. Δε θα είναι κλασικού τύπου Γενικό Νοσοκομείο, θα υπάρχει εξειδίκευση. 
Στην περίπτωση μας, θα έχει έντονα τα στοιχεία του ψυχιατρικού τομέα γιατί στην Πιερία έχει ήδη καταργηθεί το ΨNΠΟ και προχωράμε στη συνένωση με το ψυχιατρείο να αποτελεί τον 4ο τομέα του Νοσοκομείου Κατερίνης. 
Το πρώην ΨNΠΟ είναι ένας ολόκληρος τομέας με πολύ μεγάλες υποδομές, μάλιστα. Αυτή θα είναι η εξειδίκευση. Κι όταν λέμε ενοποίηση, δεν εννούμε πως θα μεταφερθεί η κλινική στο κτίριο του νοσοκομείου. 
Οι εγκαταστάσεις δεν καταργούνται . 
Εννοούμε πως θα γίνει ένας ενιαίος οργανισμός για μια ενιαία διαχείριση, μια ενιαία τεχνική, οικονομική και διοικητική υπηρεσία με δυνατότητα να μεταφέρεται από τον έναν τομέα στον άλλο το προσωπικό για να καλυπτει τις ανάγκες». 
Ο κ. Φαρμάκης σημείωσε πως για να γίνει η εξειδίκευση πρέπει να πλεονεκτεί ένα νοσοκομείο σε κάποιο τομέα, να υπάρχουν εξειδικευμένοι γιατροί και σωστές εγκαταστάσεις. 
Επίσης, τόνισε πως όταν λέμε καταργήσεις στον τομέα της υγείας, δεν εννούμε πως κλείνει κάτι επειδή είναι άχρηστο ή δεν έχει αντικείμενο όπως συμβαίνει σε άλλους δημόσιους οργανισμούς. 
*Η κατάργηση του ψυχιατρικού νοσοκομείου έγινε το Μάρτιο του ‘12 . 
Επειδή ο νόμος ήταν γενικός κι αόριστος, ο καινούριος θα ψηφιστεί στη Βουλή αυτή την εβδομάδα ή την επομένη. Αυτό αναμένεται για να γίνει η πλήρης ενσωμάτωση του ψυχιατρείου στο Γενικό Νοσοκομείο Κατερίνης.

Read More

ΠΟΛΗ 9500 ΕΤΩΝ ΜΕ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΡΑΦΗ ΣΤΗΝ ΙΝΔΙΑ

ΠΟΛΗ 9500 ΕΤΩΝ ΜΕ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΡΑΦΗ ΣΤΗΝ ΙΝΔΙΑ

Read More

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΠΡΩΗΝ ΜΑΣΟΝΟ

Διαβάστε το άρθρο για τον Μασόνο που μίλησε για το σχέδιο «Ελληνική κρίση» όπως ακριβώς δημοσιεύτηκε στο NewsNow: 
H μυστική “λύση” των Rothschild για το ελληνικό “πρόβλημα”.
 Η Ελλάδα επιλέχτηκε για να παίξει το ρόλο του κράτους μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε πτώχευση, προκειμένου να «δημιουργήσει» το μεγάλο πρόβλημα για το οποίο η Ευρωπαϊκή Ένωση πρόκειται να «βρει» τη «λύση» σύντομα. 
από τον Jean d’Eau, Βουδαπέστη (Henrymakow.com) 
Ένας φίλος μου που είναι τώρα ένα απογοητευμένο υψηλόβαθμο μέλος της Εβραϊκής Μασονίας στη Βουδαπέστη μου είπε τι έρχεται όσον αφορά την ελληνική κρίση. 
Η Ελλάδα επιλέχτηκε για να παίξει το ρόλο του κράτους μέλους σε πτώχευση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, προκειμένου να «δημιουργήσει» το μεγάλο πρόβλημα για το οποίο η Ευρωπαϊκή Ένωση πρόκειται να «βρει» τη «λύση» σύντομα. 
Η Ελλάδα επιλέχθηκε επειδή συμβολίζει την Ευρώπη (κανείς στην Ευρώπη δεν νοιάζεται για χώρες όπως η Ουγγαρία ή η Εσθονία) και επειδή η οικονομία της ήταν σχετικά εύκολο να καταστραφεί, αφού παραιτήθηκε από το δικό της νόμισμα. 
Οι ευρωπαίοι «ελίτ» χρησιμοποιούν την Ελλάδα για να πείσουν τις χειραγωγούμενες μάζες, (‘sheeple’ = άνθρωποι – πρόβατα) ότι αν το ελληνικό πρόβλημα δεν λυθεί, η Νότια Ευρώπη θα χρεοκοπήσει, κάτι που θα προκαλέσει την κατάρρευση ολόκληρου του ευρωπαϊκού χρηματοπιστωτικού συστήματος και κατά συνέπεια την πτώχευση του συνόλου της ευρωπαϊκής οικονομίας. 
Το «πρόβλημα» είναι ότι η λεγόμενη Ευρωζώνη (όπου το νόμισμα του ευρώ αντικατέστησε τα εθνικά νομίσματα) είναι καταδικασμένη να καταρρεύσει από τότε που τα ευρωπαϊκά κράτη του Νότου (καθώς και αυτά της Ανατολικής Ευρώπης) δεν μπορούν να στηρίξουν την οικονομία τους, εφόσον δεν μπορούν να υποτιμήσουν το δικό τους νόμισμα, προκειμένου να ενισχύσουν τις εξαγωγές και τον τουρισμό (που τώρα καταπίνονται από το ευρώ.) 
Εδώ είναι που οι διεφθαρμένοι πολιτικοί της παγκοσμιοποίησης έπαιξαν τον ρόλο τους στην αποδυνάμωση της δικής τους οικονομίας με κάθε τρόπο, αλλά η σημερινή «παγκόσμια ύφεση» που προκλήθηκε από τους Χαζάρους διεθνείς τραπεζίτες ήταν το κύριο μέρος του σχεδίου να φέρει τις νότιες και τις ανατολικές ευρωπαϊκές οικονομίες σε ένα οριακό σημείο, όπως και να εξασθενήσει την αμερικανική οικονομία και να φέρει την κατάρρευση της κινεζικής, της ινδικής και της ρωσικής οικονομίας. 
Η «μόνη λύση» σύντομα πρόκειται να προταθεί σύντομα από την ΕΕ είναι να καταστείλει τις εθνικές φορολογικές και δημοσιονομικές πολιτικές στην Ευρώπη και να τεθεί ένας κεντρικός ευρωπαϊκός προϋπολογισμός. 
Όλα τα ευρωπαϊκά κράτη θα πρέπει να στείλουν το μεγαλύτερο μέρος από τα χρήματα των φορολογουμένων τους σε μια κεντρική ευρωπαϊκή κυβέρνηση ενώ και οι εθνικοί προϋπολογισμοί θα πρέπει να καθορίζονται από αυτήν την κεντρική κυβέρνηση. 
Πρόκειται να είναι λίγο πιο περίπλοκο, αλλά αυτό θα σημαίνει ότι οι ευρωπαϊκές εθνικές κυβερνήσεις θα πάψουν να υπάρχουν. 
Παράλληλα, η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ήδη ανακοινώσει την «απαραίτητη» δημιουργία ενός μεγάλου ευρωπαϊκού στρατού για να ταιριάζει με την κυρίαρχη στρατιωτική δύναμη των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ.
 Όπως ήδη γνωρίζετε, οι διεθνείς τραπεζίτες είναι πράγματι κυρίως ευρωπαίοι τραπεζίτες (Rothschild και λοιποί.) Και αυτοί είναι οι πραγματικοί εγκέφαλοι πίσω από την ανθρωπογενή παγκόσμια ύφεση (όπως ακριβώς είναι πίσω από την απάτη της «υπερθέρμανσης του πλανήτη».) 
Έτσι, η ευρωπαϊκή «ελίτ» είναι τώρα στο δρόμο για να γίνει πιο ισχυρή από τη παραδοσιακή αμερικάνικη «ελίτ». 
Το μόνο που χρειάζεται είναι να καταστεί η Ευρωπαϊκή Ένωση ένα πραγματικό υπερκράτος (κεντρική φορολογία και δημοσιονομική πολιτική) με ένα πραγματικό σούπερ στρατό (τον επερχόμενο ευρωπαϊκό στρατό). 
Στη συνέχεια, οι Αμερικάνοι «ελίτ» θα αναγκαστούν να συγχωνεύσουν τις ΗΠΑ στην ΕΕ και όχι το αντίθετο, όπως θα ήθελαν. 
Η προκύπτουσα «Ένωση» (αυτή είναι η προβλεπόμενη ονομασία) θα είναι μια αυτοκρατορία που θα διοικείται από τις δυνάμεις του χρήματος των οποίων οι πρόγονοι κυβέρνησαν την χαζαρική αυτοκρατορία εκείνη την εποχή. 
Αν κάποιος εξακολουθεί να πιστεύει ότι τα «Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών» είναι πλαστά, ας περιμένει έως ότου το σχέδιο εκπληρωθεί και θα ξυπνήσει σε ένα κόσμο των «Σοφών της Σιών». Εκτός βέβαια αν η Αμερική, η Κίνα ή η Ρωσία μπορούν να σταματήσουν την άνοδο της νέας χαζαρικής αυτοκρατορίας

Read More

ΤΟ ΛΙΚΝΟ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Όλος ο κόσμος παρακολουθούσε την Ελλάδα καθώς το κοινοβούλιό της ψήφισε ένα διχαστικό πακέτο μέτρων λιτότητας το οποίο θα μπορούσε να έχει κρίσιμες επιπτώσεις στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα. Ισως προκαλεί έκπληξη που αυτή η μικρή άκρη της χερσονήσου των Βαλκανίων συγκεντρώνει τόση προσοχή. Σκεφτόμαστε συνήθως την Ελλάδα ως την πατρίδα του Πλάτωνα και του Περικλή, με την πραγματική της σημασία να βρίσκεται βαθιά στην αρχαιότητα.

Αλλά δεν είναι η πρώτη φορά που για να κατανοήσεις το μέλλον της Ευρώπης χρειάζεται να στραφείς μακριά από τις μεγάλες δυνάμεις στο κέντρο της ηπείρου και να κοιτάξεις προσεκτικά όσα συμβαίνουν στην Αθήνα. Τα τελευταία 200 χρόνια η Ελλάδα ήταν στην πρώτη γραμμή της εξέλιξης της Ευρώπης. Στη δεκαετία του 1820, στη διάρκεια του αγώνα για την ανεξαρτησία από την οθωμανική αυτοκρατορία, η Ελλάδα έγινε ένα πρώιμο σύμβολο δραπέτευσης από.τη φυλακή της αυτοκρατορίας.

Για τους φιλέλληνες, η παλιγγενεσία της αποτελούσε τον πιο ευγενή αγώνα. “Στο μεγάλο πρωινό του κόσμου”, έγραψε ο Σέλεϊ στο ποιημά του “Ελλάς”, “το μεγαλείο της Ελευθερίας τινάχθηκε και έλαμψε! ” Η νίκη θα σήμαινε τον θρίαμβο της ελευθερίας όχι μόνο επί των Τούρκων αλλά και επί όλων των δυναστών που κρατούσαν υπόδουλους τόσο πολλούς ευρωπαίους. Γερμανοί, Ιταλοί, Πολωνοί και Αμερικανοί έτρεξαν να πολεμήσουν υπό την γαλανόλευκη σημαία της Ελλάδας για χάρη της δημοκρατίας. Και μέσα σε μια δεκαετία, η χώρα κέρδισε την ελευθερία της.

Στη διάρκεια του 20ου αιώνα ο ριζοσπαστικός νέος συνδυασμός της συνταγματικής δημοκρατίας και του εθνικισμού που ενσάρκωσε η Ελλάδα εξαπλώθηκε στην ήπειρο και κορυφώθηκε στην “ειρήνη που τερμάτισε κάθε ειρήνη” στο τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν τρεις αυτοκρατορίες, η οθωμανική , εκείνη των Αψβούργων και η ρωσική, κατέρρευσαν και αντικαταστάθηκαν από έθνη-κράτη. Μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Ελλάδα άνοιξε και πάλι τον δρόμο για το μέλλον της Ευρώπης. Μόνο που τώρα ήταν η σκοτεινή πλευρά της δημοκρατίας που βγήκε στο προσκήνιο.

Σε έναν κόσμο εθνικών κρατών, εθνοτικές μειονότητες όπως ο μουσουλμανικός πληθυσμός της Ελλάδας και οι ορθόδοξοι χριστιανοί της Μικράς Ασίας ήταν μια συνταγή για διεθνή αστάθεια. Στις αρχές της δεκαετίας του 1920, έλληνες και τούρκοι ηγέτες αποφάσισαν να ανταλλάξουν τους μειονοτικούς πληθυσμούς τους, εκτοπίζοντας περί τα δύο εκατομμύρια χριστιανούς και μουσουλμάνους προς χάριν της εθνικής ομοιογένειας.

Η ελληνο – τουρκική ανταλλαγή των πληθυσμών ήταν η μεγαλύτερη οργανωμένη μετακίνηση προσφύγων στην ιστορία μέχρι τότε και μοντέλο που οι ναζιστές και άλλοι θα το επικαλούνταν αργότερα για να εκτοπίσουν ανθρώπους στην ανατολική Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή και την Ινδία. Είναι ειρωνικό, λοιπόν, που η Ελλάδα ήταν επίσης στην πρωτοπορία της αντίστασης στους ναζιστές. Τον χειμώνα του 1940-41, ήταν η πρώτη χώρα που αντεπιτέθηκε αποτελεσματικά κατά των δυνάμεων του Αξονα, ταπεινώνοντας τον Μουσολίνι στον ελληνο – ιταλικό πόλεμο ενώ η υπόλοιπη Ευρώπη επευφημούσε την Ελλάδα. Και πολλοί χειροκρότησαν πάλι λίγους μήνες αργότερα όταν ένας νεαρός αριστερός αντιστασιακός ονόματι Μανώλης Γλέζος σκαρφάλωσε στην Ακρόπολη ένα βράδυ με έναν φίλο και κατέβασαν τη σημαία με την σβάστικα που οι Γερμανοί είχαν πρόσφατα υψώσει. Σχεδόν 70 χρόνια αργότερα, η ελληνική αστυνομία θα έριχνε δακρυγόνα στον κ. Γλέζο ο οποίος διαδήλωνε κατά του προγράμματος λιτότητας. Αλλά στο τέλος, η Ελλάδα υπέκυψε στη γερμανική κατοχή.

Η κυριαρχία των ναζιστών έφερε μαζί της την πολιτική κατάρρευση, την μεγάλη πείνα, και μετά την απελευθέρωση, την βύθιση της χώρας σε έναν εμφύλιο πόλεμο ανάμεσα στις κομμουνιστικές και τις αντικομμουνιστικές δυνάμεις. Μόλις λίγα χρόνια μετά την ήττα του Χίτλερ, η Ελλάδα βρέθηκε ξανά στο επίκεντρο της ιστορίας, ως μέτωπο του Ψυχρού Πολέμου. Το 1947, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Χάρι Τρούμαν χρησιμοποίησε τον κλιμακούμενο εμφύλιο στην Ελλάδα για να πείσει το Κογκρέσο να στηρίξει το Δόγμα Τρούμαν και την ειρηνική δέσμευση αμερικανικών πόρων για τον αγώνα κατά του Κομμουνισμού και την ανοικοδόμηση της Ευρώπης.

Ανυψωμένη ξαφνικά σε έναν διατλαντικό αγώνα, η Ελλάδα συμβόλιζε τώρα μια πολύ διαφορετική Ευρώπη – μία Ευρώπη που είχε αυτοκαταστραφεί, και που ο μόνος δρόμος εξόδου από την ανέχεια των μέσων της δεκαετίας του 1940 ήταν ως μικρότερος εταίρος της Ουάσινγκτον. Καθώς τα δολάρια άρχισαν να ρέουν, αμερικανοί σύμβουλοι έλεγαν στους έλληνες πολιτικούς τι να κάνουν και αμερικανικές βόμβες ναπάλμ έκαιγαν τα ελληνικά βουνά καθώς οι κομμουνιστές αντάρτες τρέπονταν σε φυγή.

Η πολιτική και οικονομική ένωση της Ευρώπης υποτίθεται ότι θα έβαζε τέλος στις αδυναμίες και την εξάρτηση της διχοτομημένης ηπείρου. Και εδώ η Ελλάδα έγινε σύμβολο μιας νέας φάσης στην ευρωπαϊκή ιστορία. Η πτώση της στρατιωτικής δικτατορίας το 1974 δεν έφερε στη χώρα μόνο την πλήρη ένταξη σε αυτό που θα γινόταν η Ευρωπαϊκή Ενωση. Προανήγγηλε επίσης (μαζί με τη μετάβαση της Ισπανίας και της Πορτογαλίας στη δημοκρατία την ίδια εποχή) το παγκόσμιο κύμα εκδημοκρατισμού της δεκαετίας του 1980 και του ’90, πρώτα στη Νότια Αμερική και τη Νοτιοανατολική Ασία και μετά στην Ανατολική Ευρώπη.

Και έδωσε στην Ευρωπαϊκή Ενωση την όρεξη για διεύρυνση και τη φιλοδοξία να εξελιχθεί από ένα μικρό κλαμπ πλούσιων δυτικοευρωπαϊκών κρατών σε φωνή για ολόκληρη την προσφάτως εκδημοκρατισμένη ήπειρο, η οποία εξαπλώθηκε κατά πολύ στο νότο και την ανατολή. Και τώρα, σήμερα, αφότου έσβησε η ευφορία της δεκαετίας του ’90 και μια νέα ταπεινοφροσύνη χαρακτηρίζει τους Ευρωπαίους, ο κλήρος πέφτει και πάλι στην Ελλάδα ως χώρας η οποία θα προκαλέσει τους μανδαρίνους της Ευρωπαϊκής Ενωσης και θα θέσει το ερώτημα: “ποιό θα είναι το μέλλον της ηπείρου;”.

Η Ευρωπαϊκή Ενωση υποτίθεται ότι θα ένωνε μια κατακερματισμένη Ευρώπη, ότι θα ενίσχυε τις δημοκρατικές της δυνατότητες και ότι θα μεταμόρφωνε την ήπειρο σε μια ανταγωνιστική δύναμη στην παγκόσμια σκηνή. Είναι ίσως ταιριαστό που ένα από τα αρχαιότερα και πιο δημοκρατικά έθνη – κράτη της Ευρώπης βρίσκεται στην καινούργια εμπροσθοφυλακή, όσων θέτουν εν αμφιβόλω όλα αυτά τα επιτεύγματα.

Γιατί είμαστε όλοι μικρές δυνάμεις τώρα, και για άλλη μια φορά η Ελλάδα πολεμάει στην πρώτη γραμμή του αγώνα για το μέλλον.

Μαρκ Μαζάουερ,
Βρετανός ιστορικός και συγγραφέας,

καθηγητής Ιστορίας στο πανεπιστήμιο Κολούμπια των ΗΠΑ.

Read More

Η ΕΥΡΩΠΗ ΘΑ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΕΙ

Ο νομπελίστας οικονομολόγος, Joseph Stiglitz σε συνέντευξη του στη Γενεύη δήλωσε τη Δευτέρα πως 
«Τα ευρωπαϊκά κράτη πρέπει να διαμοιραστούν το χρέος και να προωθήσουν μια τραπεζική ένωση με εγγύηση καταθέσεων για να αποτραπεί η φυγή κεφαλαίων». 
Παράλληλα πρόσθεσε: 
«Aν δεν το κάνουν αυτό, οι αδύναμες χώρες θα γίνουν πιο αδύναμες και το όλο σύστημα θα καταρρεύσει. 
Και αυτό πρέπει να γίνει σχετικά γρήγορα γιατί σε δύο το πολύ χρόνια δεν θα υπάρχουν χρήματα στις ισπανικές τράπεζες.
Οι ισπανικές τράπεζες θα είναι πολύ αδύναμες για να περιμένουν τόσο πολύ. 
To σύστημα μπορεί να καταρρεύσει πλήρως ή ο δανεισμός να συρρικνωθεί τόσο πολύ που η οικονομία να πάει ακόμα πιο κάτω και να εξελιχθεί ένα καθοδικό σπιράλ. 

Τα πράγματα είναι άσχημα τώρα και θα γίνουν ακόμα πιο άσχημα».

Read More

ΤΟ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ STERN ΘΥΜΙΖΕΙ

«37 εκατομμύρια ευρώ, είναι το ποσό που η Γερμανία έδωσε στην Ελλάδα στο πλαίσιο της σωτηρίας του Ευρώ. 
Σε σχέση με τα 300 δισεκατομμύρια ευρώ που οι Έλληνες θα ήθελαν να εισπράξουν από τους Γερμανούς, αυτό το ποσό είναι ελάχιστο. 
Εντούτοις, τα 300 δις είναι ένας αριθμός που κάθε Έλληνας μαθητής γνωρίζει. 
Γιατί είναι αυτά που χρωστάει η Γερμανία στην Ελλάδα ως αποζημίωση για τις καταστροφές και τις θηριωδίες κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου». 
Το εβδομαδιαίο γερμανικό περιοδικό STERN με δημοσίευμα του, αναφέρεται ανοικτά στις γερμανικές αποζημειώσεις.
 «Αυτός ο αριθμός», γράφει, «επανεμφανίζεται τακτικά στις ελληνικές εφημερίδες και αποτελεί το σύνολο όλων των αποζημιώσεων που διεκδικεί η Ελλάδα, μεταξύ των οποίων και 70 δισεκατομμύρια ευρώ σε τόκους». 
Στο δημοσίευμα του Stern το οποίο αναπαρήγαγε το γαλλικό ειδησεογραφικό site Slate.fr, επισημαίνεται πως δεν υπάρχει κάποια συζήτηση επί του θέματος ανάμεσα στις δύο χώρες, ενώ δεν έχει γίνει καμία επίσημη επαφή. 
Η απόρριψη όμως  από το Βερολίνο στο ενδεχόμενο να καταβάλλει στη χώρα μας πολεμικές αποζημιώσεις για την περίοδο της ναζιστικής κατοχής ήταν κατηγορηματική.
 «Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση θεωρεί ότι έπειτα από πολλές δεκάδες χρόνια, το θέμα των αποζημιώσεων έχει χάσει το νόημά του», δήλωσε εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών της Γερμανίας στην καθιερωμένη κυβερνητική ενημέρωση. 
Τέλος, πρόσφατο δημοσίευμα στη γερμανική έκδοση των «Financial Times» αναφέρει μεταξύ άλλων ότι, η Γερμανία έχει ήδη καταβάλει αποζημιώσεις για τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. «Μόνο που τα χρήματα δεν έφθασαν ποτέ στον παραλήπτη τους», υποστηρίζει. 

Σύμφωνα μάλιστα με τον καθηγητή Σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας, Χάιντς Ρίχτερ, αποζημιώσεις έχουν καταβληθεί πολλές φορές. «Αμέσως μετά τον πόλεμο, η Γερμανία ενέκρινε την αποστολή 30.000 τόνων βιομηχανικών αγαθών προς την Ελλάδα. 
Δέκα χιλιάδες τόνοι φορτώθηκαν σε βρετανικά πλοία με κατεύθυνση προς την Ελλάδα. 
Δεν έφθασαν ωστόσο ποτέ», λέει ο Χάιντς Ρίχτερ. «Τα υπόλοιπα σκούριαζαν επί 2 χρόνια στο λιμάνι του Αμβούργου μέχρι που πουλήθηκαν στους Βρετανούς. 
Τα χρήματα δεν έφτασαν ποτέ στην Αθήνα. 
Το 1953 η Βόννη χορήγησε 200 εκατ. μάρκα επενδυτική βοήθεια προς την Ελλάδα, ένα είδος κεκαλυμμένης αποζημίωσης χωρίς ωστόσο να την αναγνωρίσει ως τέτοια. 
Τέλος η Ελλάδα έλαβε 115 εκατ. μάρκα ως επανορθώσεις για τις θηριωδίες των ναζί. Και αυτά τα χρήματα όμως χάθηκαν», προσθέτει. 
Προς τι, τότε, η ανακίνηση του θέματος, αναρωτιέται η εφημερίδα. 
«Λόγω της πίεσης των δανειστών για απολύσεις 150.000 δημοσίων υπαλλήλων», δίνουν την απάντηση οι Financial Times Deutschland.

Read More

ΑΣ ΠΡΟΣΕΧΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗΝ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΜΑΣ

Οι καταναλωτές που τους ζητείται φωτοτυπία της ταυτότητας από διάφορες ιδιωτικές εταιρείες ή από το Δημόσιο, για να προστατεύονται από τυχόν πλαστογραφία της ταυτότητάς τους με όλες τις δυσάρεστες συνέπειες, πρέπει να ενεργούν ως εξής:
 – Αν τους ζητείται φωτοτυπία Επάνω στην φωτοτυπία της ταυτότητας και στις δύο πλευρές να γράφουν την εταιρεία που συναλλάσσονται και την ημερομηνία. Π.χ. «μόνο για χρήση εταιρείας τάδε, ημερομηνία… ». 
Τα γραφόμενα να διαπερνούν και τις 2 απεικονίσεις της ταυτότητας.
 – Αν τους ζητείται σκανάρισμα της ταυτότητας Σε καμία περίπτωση μην παραδίνουν την ταυτότητά τους για σκανάρισμα, αλλά να ενεργούν όπως στην παραπάνω περίπτωση, να φωτοτυπούν την ταυτότητά τους, να γράφουν πάλι «μόνο για χρήση εταιρείας τάδε ημερομηνία…» και να παραδίδουν την φωτοτυπία με το εν λόγω κείμενο για σκανάρισμα. Αυτές είναι οι ελάχιστες προφυλάξεις για την ασφάλεια της συναλλαγής, μέχρι το ΙΝΚΑ να διερευνήσει πλήρως από πλευράς νομιμότητας το θέμα και να δημιουργήσει αυστηρότερες προφυλάξεις υπέρ των καταναλωτών. 

Τέλος το ΙΝΚΑ συνιστά σε περιπτώσεις σαν τις παραπάνω οι καταναλωτές να αποφεύγουν να δίδουν τα προσωπικά τους δεδομένα «στο δρόμο» από τραπεζάκια που στήνονται για πώληση διαφόρων υπηρεσιών, και να προτιμούν τα καταστήματα.

Read More

Η ΔΡΑΜΑ ΤΩΝ ΕΝΝΕΑ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ ΕΤΩΝ

Μετά από αυτοψία στην περιοχή της Πλατανίας Δράμας και στον χώρο που υπέδειξαν ο δήμαρχος Παρανεστίου κ. Νικόλαος Καγιάογλου, άλλα και κάτοικοι της περιοχής, επιστήμονες του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, με συντονισμό της καθηγήτριας Γεωλογίας–Βιολογίας και Δρ. Παλαιοντολογίας κας Ευαγγελίας Τσουκαλά, διαπιστώθηκε η παρουσία απολιθωμένων οστών προϊστοριών ζώων, ηλικίας 5-9 εκατομμυρίων ετών. 
Τα ευρήματα βρίσκονται σε καλή κατάσταση μέσα σε αργιλο-ασβεστικά ιζήματα. 
Η καθηγήτρια κ. Τσουκαλά στην επιστολή που απέστειλε στον Δήμο -Δήμαρχο Παρανεστίου κ. Καγιάογλου αναφέρει μεταξύ άλλων: «Πρόκειται για μια πραγματική πολύ ενδιαφέρουσα παλαιοντολογική θέση από τις ελάχιστες στην Ανατολική Μακεδονία, τα απολιθωμένα ευρήματα παρουσιάσουν ποικιλία παλαιοπανίδας και πρόδρομα αποδίδονται σε δυο διαφορετικά είδη ιππαρίων ( μικρόσωμων βοοειδών μεγέθους γαζέλας, αντιλόπης και ένα είδος καμηλοπάρδαλης). 
Η πρώτη εξέταση αποδίδει, ότι τα ζώα είναι ηλικίας 5 έως 9 εκατομμυρίων ετών». Οι έρευνες θα συνεχιστούν στην περιοχή μιας και σε αυτήν φιλοδοξούν να έχουν και άλλα ευρήματα αυτής της περιόδου που κρίνεται ιδιαίτερα αξιόλογη. 
Επίσης αποτελεί φυσική κληρονομιά της Πλατανίας Δράμας και γενικότερα της ευρύτερης περιοχής, και μπορούν να αναδειχτούν στο πλαίσιο μιας παλαιοντολογικής μουσειακής έκθεσης .

Read More

ΜΙΑ ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΗ ΑΡΝΗΣΗ

Την πρωτοφανής εμπνεύσως και περίεργων σκοπιμοτήτων επιστολή του δημάρχου Σουφλίου Ευάγγελου Πουλιλιού με την οποία ζητούσε να ανασταλεί και να ματαιωθεί το τεράστιας εθνικής σημασίας έργο της αντιαρματικής τάφρου στο νομό Έβρου κατά μήκους του ποταμού που χωρίζει την Ελλάδα από την Τουρκία. 
Ένα έγγραφο το οποίο καταδεικνύει με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο πώς τα τοπικά μικροσυμφέροντα τίθενται πάνω από τον ύψιστο σκοπό, αυτόν της άμυνας της χώρας. 
Στην επιστολή ζητείται χωρίς περιστροφές αλλά και με αρκετή δόση θρασύτητας η άμεση παύση των εργασιών της αντιαρματικής τάφρου στον Έβρο! 
Όπως μπορείτε να διαβάσετε στο κείμενο του Δημάρχου Σουφλίου υποτίθεται ότι "φορείς και αγρότες της περιοχής διαμαρτύρονται" για άγνωστους στην ουσία λόγους στην κατασκευή ενός έργου που όχι τυχαία δεν αναφέρεται ως «αντιαρματικό», όπως και είναι, αντίθετα αποκαλείται ως «αποστραγγιστικό» και μόνο. 
Μήπως ο δήμαρχος του Σουφλίου, νομίζει ότι το Μηχανικό που δίνει τιτάνιο αγώνα για το ετοιμάσει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα, είναι υπηρεσία του υπουργείου Γεωργίας; 
Η μόνη αιτιολόγηση που παρατίθεται στο τέλος του εγγράφου είναι το απίστευτο που χαρακτηρίζεται «μορφολογία του εδάφους που απαγορεύει την υλοποίηση του έργου»! Λες και ο δήμος γνωρίζει αν είναι κατάλληλη η μορφολογία του εδάφους και δεν το γνωρίζει ο Στρατός και ειδικότερα το Μηχανικό. 
Με άλλα λόγια ένα έργο που έχει ξεκινήσει το Μηχανικό βάσει μελέτης κρίνεται από τον δήμο ως μη εκτελέσιμο γιατί… έτσι έκριναν οι τοπικοί παράγοντες της περιοχής. Φοβερά πράγματα! 
Καμία σοβαρή αιτιολογία, καμία επιχειρηματολογία για ένα έργο το οποίο πρώτα και κατά κύριο λόγο προορίζεται για τους ίδιους του κατοίκους της περιοχής. 
Αυτό γιατί εκτός της αυταπόδεικτης αμυντικής του υπόστασης το έργο της αντιαρματικής τάφρου προσφέρει παράλληλα προστασία των αγροτικών περιοχών από πλημμύρες, ενώ παρέχεται πλούσια αρδευτική παροχή στους αγρότες που επίσης εμπλουτίζουν τα χωράφια τους με γόνιμα εδάφη που τους παρέχονται από τις εκσκαφές. 
Ταυτόχρονα όμως συνιστά και σημαντικό αποτρεπτικό παράγοντα στην είσοδο λαθρομεταναστών στον Έβρο, ένα πρόβλημα για το οποίο διαμαρτύρονται επίσης οι τοπικοί φορείς!
 Και όμως ο δήμαρχος Σουφλίου παρά την πολλαπλή χρησιμότητα της τάφρου θεωρεί ότι για λόγους μορφολογίας του εδάφους αυτό πρέπει να διακοπεί καλώντας μάλιστα τις αρμόδιες αρχές να προβούν στις απαιτούμενες ενέργειες. 
Διαβάστε την επιστολή στο ΓΕΣ του Δήμου Σουφλίου: ΘΕΜΑ: Κατασκευή αποστραγγιστικής τάφρου Εδώ και αρκετό καιρό σχεδιάζεται από το Γενικό Επιτελείο Στρατού και σε ορισμένες περιοχές της παρέβριας ζώνης έχει ήδη ξεκινήσει, το έργο κατασκευής της αποστραγγιστικής τάφρου. 
Στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Σουφλίου της 7ης Αυγούστου 2012 έπειτα από την εκδήλωση έντονου προβληματισμού αγροτικών κυρίως φορέων της περιοχής μας τέθηκε προς συζήτηση το θέμα της κατασκευής της αποστραγγιστικής τάφρου. 
Όλοι οι φορείς που παραβρέθηκαν στη συνεδρίαση, ήτοι ο Πρόεδρος του Αγροτικού Συνεταιρισμού Σουφλίου, οι Πρόεδροι όλων των Τ.Ο.Ε.Β. της επικράτειας του Δήμου Σουφλίου, οι εκπρόσωποι των αγροτών κατοίκων του Δήμου Σουφλίου δήλωσαν τη δυσαρέσκειά τους για το σχεδιασμό της αποστραγγιστικής τάφρου στα όρια του Δήμου Σουφλίου και την άρνησή τους στο θέμα της επίταξης των αγροτεμαχίων τους για το σκοπό αυτό. 
Λαμβάνοντας υπόψη μας την απόλυτα δικαιολογημένη στάση των αγροτών μας, καθώς και τα δύο υπό εξέλιξη μεγάλα έργα που πραγματοποιούνται στην περιοχή του Δήμου Σουφλίου, ήτοι α) τη χάραξη και κατασκευή της νέας παράκαμψης της ΕΓΝΑΝΤΙΑΣ οδού και
 β) την κατασκευή του έργου «Μετατόπιση σιδηροδρομικής γραμμής εκτός ορίων οικισμού Δήμου Σουφλίου», καθώς επίσης και την ομόφωνη γνώμη των μελών του Δημοτικού μας Συμβουλίου, σας γνωστοποιούμε ότι η επίσημη θέση του Δήμου Σουφλίου για την κατασκευή της αποστραγγιστικής τάφρου είναι αρνητική. 
Η μορφολογία του εδάφους σε όλη την έκταση του κάμπου στα όρια του Δήμου Σουφλίου απαγορεύει την υλοποίηση αυτού του έργου και επιβάλλει την παύση όλων των εργασιών. Παρακαλούμε να επανεξετάσετε το θέμα και να προβείτε στις απαιτούμενες ενέργειες. 
Ο Δήμαρχος Σουφλίου Ευάγγελος Πουλιλιός Υπενθυμίζεται ότι η αντιαρματική τάφρος με πλάτος στέψης 30-35 μέτρων βάθος 7 μέτρα, ύψος αναχώματος 7 μέτρα και εκτιμώμενη χωρητικότητα νερού με πλήρη πλήρωση 27.230.000 κμ αποτελεί μία χαμηλού κόστους λύση, δεδομένου ότι κατασκευάζεται από τον ΕΣ, για την εξουδετέρωση των τουρκικών αρματικών και μηχανοκίνητων μονάδων. 
Και όμως ο Δήμος Σουφλίου αντί να επικροτεί το έργο διατυπώνει αίτημα για την διακοπή του. 
Εάν έτσι βλέπουν την άμυνα της χώρας, είτε από τον τουρκικό Στρατό είτε από τις ορδές των λαθρομεταναστών οι ίδιοι που αντιμετωπίζουν την απειλή αυτή, πραγματικά φοβόμαστε να αναρωτηθούμε πως θα την βλέπουν κάποιοι καρεκλοκένταυροι της εξουσίας εκατοντάδες χιλιόμετρα πιο μακριά στην Αθήνα. 
Ένα πραγματικά ανησυχητικό σημάδι για το πόσο βαθιά έχει προχωρήσει η σήψη και η έλλειψη παιδείας ασφάλειας ακόμα και στους ακρίτες...

Read More

ΠΩΣ ΦΤΑΣΑΜΕ ΕΩΣ ΕΔΩ

Γράφει ο Αθανάσιος Χ. Παπανδρόπουλος. 
(Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο τεύχος Νοεμβρίου 2011 της Athens Review of Books. 
Διαβάστε το όλο. Θα αυξηθεί κατακόρυφα η οργή σας και δεν θα πιστεύετε τις αποκαλύψεις οι οποίες λόγω του έγκριτου δημοσιογράφου είναι όλες τεκμηριωμένες. 
Το κείμενο αυτό θα πρέπει να φυλαχτεί στο αρχείο σας. 
Είναι μια σύντομη Ιστορική Έρευνα που περιλαμβάνει βαρυσήμαντα Ιστορικά Στοιχεία). 
Είναι μία βροχερή Τετάρτη του Φεβρουαρίου 1981. 
Το βράδυ, σε μια ψαροταβέρνα του Χαλανδρίου, στον δρόμο προς Χολαργό, κοντά στο σπίτι του Χαρίλαου Φλωράκη, Γενικού Γραμματέα τότε του ΚΚΕ, συνευρίσκονται οι Ανδρέας Παπανδρέου, αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, Άκης Τσοχατζόπουλος, Γεράσιμος Αρσένης, Κωστής Βαΐτσος, Βάσω Παπανδρέου, Μένιος Κουτσόγιωργας και ο μετέπειτα δήμαρχος Χαλανδρίου Νίκος Πέρκιζας. 
Ο Ανδρέας Παπανδρέου είναι σίγουρος για την εκλογική νίκη του «Κινήματος» στις εκλογές του Οκτωβρίου και η συζήτηση είναι πού θα βρεθούν τα απαραίτητα κεφάλαια για να μοιραστούν στις ορδές των «μη προνομιούχων» που ανυπόμονοι περιμένουν την ώρα της μεγάλης εισβολής.
 «Πρόεδρε, δεν υπάρχει πρόβλημα», λέει ο Γεράσιμος Αρσένης, μετέπειτα «τσάρος της οικονομίας», στον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ.
 «Το διεθνές σύστημα», επιμένει, «έχει μεγάλη ρευστότητα και θα βρούμε αρκετό χρήμα να φέρουμε στην Ελλάδα.
 Εξάλλου, τα επιτόκια είναι χαμηλά, όπως και το ελληνικό δημόσιο χρέος. 
Υπάρχουν έτσι περιθώρια να αντιμετωπίσουμε και αιτήματα για παροχές, αλλά και μία πιθανή φυγή κεφαλαίων στις ξένες τράπεζες από βιομηχάνους και μεγαλοεισαγωγείς…». 
«Δηλαδή λεφτά υπάρχουν, Μάκη», τονίζει ευχαριστημένος ο Ανδρέας Παπανδρέου. 
«Θα μπορέσουμε έτσι να δείξουμε στον λαό ότι μοιράζουμε χρήμα. 
Ποιος ποτέ θα μάθει ότι αυτό είναι δανεικό… Θα λέμε σε όλους τους τόνους ότι είναι το χρήμα του κατεστημένου, που τώρα ανήκει στους Έλληνες…», προσθέτει ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και δείχνει να απολαμβάνει το ουίσκι που πίνει. 
«Οι γιαπωνέζικες τράπεζες ψοφάνε να δανείζουν χρήμα στην Ευρώπη, κύριε πρόεδρε», λέει στον Ανδρέα Παπανδρέου ο Κωστής Βαΐτσος, που είχε διεθνή εμπειρία από τη συμβουλευτική θητεία του σε χώρα της Λατινικής Αμερικής. 
Γνώριζε επίσης ο ίδιος –όπως και ο Ανδρέας Παπανδρέου– ότι στην διεθνή κεφαλαιαγορά κυκλοφορούσε και άφθονο μαύρο αραβικό χρήμα σε πετροδολάρια, που άλλο που δεν ήθελε να τοποθετηθεί σε χώρες όπως η Ελλάδα. 
Το χρήμα αυτό ήταν καλοδεχούμενο από τον Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος ήθελε να το χρησιμοποιήσει για να εξαγοράσει στην κυριολεξία ψήφους και οπαδούς, ώστε να μονιμοποιήσει την παραμονή του στην εξουσία. Αυτό ήταν το μεγάλο όραμά του και, για να το αναλύσει κανείς, απαιτούνται πολλές σελίδες.
 Με απλά λόγια, λέμε ότι, όταν το 1974 ο Ανδρέας Παπανδρέου ίδρυσε το ΠΑΣΟΚ, δύο πράγματα τον ενδιέφεραν: 
Πρώτον, να διαλύσει την μισητή του –όπως είχε αποκαλύψει στον γράφοντα– Ένωση Κέντρου-Νέες Δυνάμεις (ΕΚΝΔ) και, δεύτερον, να καταλάβει την εξουσία.
 Επειδή μάλιστα γνώριζε ότι δεν θα μπορούσε να καταλάβει την εξουσία υποσχόμενος σοσιαλδημοκρατικού τύπου μεταρρυθμίσεις, οι οποίες εξάλλου ήσαν μέσα στο πρόγραμμα της ΕΚΝΔ, εφάρμοσε μία ριζοσπαστική, λαϊκιστική, τριτοκοσμικού τύπου στρατηγική, αξιοποιώντας τα κατώτατα δυνατά ερείσματα και ένστικτα που μπορεί να διαθέτει ένας λαός. 
Σπουδασμένος στην Αμερική και οικονομολόγος, επηρεασμένος από τη σχολή της οικονομετρικής προσέγγισης των πραγμάτων, ο Ανδρέας Παπανδρέου –ο οποίος απεχθανόταν την Ευρώπη και την κουλτούρα της– ήταν ένας πολιτικός με ικανότητα τολμηρών τακτικών ελιγμών, που μπορούσε με άνεση να κινείται στρατηγικά στη βάση ορθολογικών επιλογών. 
Ένα σημαντικό την εποχή εκείνη στέλεχος του Κινήματος χαρακτήριζε τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ «κινούμενο ηλεκτρονικό υπολογιστή». 
Μελετούσε κάθε κίνησή του και, κυρίως, στην Αμερική είχε διδαχθεί από ειδικούς επικοινωνιολόγους να καταλαβαίνει την ψυχολογία του όχλου, να συνθηματολογεί και να μπορεί να διαισθάνεται τι θέλει να ακούσει ο ακροατής.
 «Ύστερα», γράφει ο Στάμος Ζούλας, «ο Ανδρέας είχε διαπιστώσει ότι στην Ελλάδα η πιθανότητα να αποκτήσει κάποιος δημοσιότητα είναι η εκπροσώπηση απόψεων με τρόπο που να διεγείρει, που να συγκινεί, και ιδιαίτερα σε θέματα που το συναισθηματικό στοιχείο είναι πολύ έντονο». 
Ακόμη και όσα οι πολιτικοί του αντίπαλοι θεωρούσαν ως ανερμάτιστη πολιτική και οβιδιακές μεταμορφώσεις, στην ουσία δεν ήταν παρά ένας συνειδητός και προσχεδιασμένος τακτικισμός που είχε ως πρωταρχικό –αν όχι αποκλειστικό– στόχο την κατάληψη της εξουσίας»[1]. 
Και η τελευταία όντως κατελήφθη τον Οκτώβριο του 1981 και έμελλε να κρατήσει, την πρώτη περίοδο, το ΠΑΣΟΚ και τον αρχηγό του στο τιμόνι της χώρας έως τον Ιούλιο του 1989. 
Η δημιουργία των μηχανισμών
 Εννέα χρόνια παραμονής στην εξουσία ήσαν αρκετά για το ΠΑΣΟΚ και τον ιδρυτή του να δημιουργήσουν αρθρώσεις και καταστάσεις που δύσκολα θα μπορούσαν αρθούν από φιλελεύθερες πολιτικές δυνάμεις. 
Ακόμα χειρότερα, την πασοκική περίοδο εμπεδώθηκε στην Ελλάδα και μία αντιδραστική τριτοκοσμική ιδεολογία η οποία σήμερα μόνον δεινά επιφυλάσσει στη χώρα. 
Εξάλλου, η ιδεολογία αυτή, σύμφωνα με τα γνωστά από τα ολοκληρωτικά καθεστώτα πρότυπα, χρησίμευε ως άλλοθι στους μηχανισμούς που έπαιρναν σάρκα και οστά στην Ελλάδα σε αντικατάσταση του αποκαλούμενου «κράτους της δεξιάς». 
Μετά λοιπόν την επιχείρηση του Φεβρουαρίου 1982, όταν μία Κυριακή οι πρασινοφρουροί έκαναν δοκιμή πραξικοπήματος, σταδιακά εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα μηχανισμοί του πασοκικού κράτους που δημιουργούσαν και νέες κοινωνικο-οικονομικές αρθρώσεις. 
Κοντολογίς, ο Ανδρέας Παπανδρέου επεδίωξε –και σε μεγάλο βαθμό κατάφερε– να δημιουργήσει μία φιλική προς το ΠΑΣΟΚ μεσαία τάξη, εσωστρεφή και εχθρική προς κάθε φιλελεύθερη και ευρωπαϊκή ιδέα. 
Επρόκειτο για μία τάξη που διψούσε για χρήμα, αλλά ήθελε να το αποκτήσει χωρίς κόπο και, κυρίως, όχι μέσα από μηχανισμούς της αγοράς και του οικονομικού ανταγωνισμού που συνεπάγεται η ελεύθερη οικονομία. 
Έτσι, την περίοδο 1981-1985, εισρέουν στην Ελλάδα απίστευτα ποσά, δανεισμένα από ξένες τράπεζες, κυρίως ιαπωνικές, και δαπανώνται ασυστόλως στο όνομα της «καμένης γης», για να εκκολαφθεί η πασοκική εξουσία, η οποία ήταν και σαφέστατου τριτοκοσμικού χαρακτήρα. 
Την προαναφερόμενη περίοδο, η Ελλάδα δανείστηκε από το εξωτερικό περί τα 50 δισ. δολάρια, παράλληλα δε εισέπραξε και άλλα 26 δισ. δολάρια από κοινοτικές επιδοτήσεις. 
Μέσα σε μία τετραετία, δηλαδή, η χώρα είχε δεχθεί το ισόποσο ενός έτους Ακαθάριστου Εγχωρίου Προϊόντος (ΑΕΠ). Όσο για το δημόσιο χρέος της, από 28% του ΑΕΠ το 1980, είχε εκτιναχθεί στο 47,8% στα τέλη του 1985[2]. 
Είχε, δηλαδή, σχεδόν διπλασιασθεί χωρίς να γίνει στη χώρα ούτε ένα έργο! Αντιθέτως, η κατανάλωση είχε πάει στα ύψη, με αποτέλεσμα την αλματώδη άνοδο του ισοζυγίου εξωτερικών συναλλαγών, το έλλειμμα του οποίου έφθασε να αντιπροσωπεύει το 14,5% του ΑΕΠ και να είναι το υψηλότερο κατά κεφαλήν στον κόσμο! 
Στο επίπεδο της παραγωγής, όμως, η Ελλάδα υποχωρεί σημαντικά, οι εξαγωγές της παραμένουν στάσιμες, ενώ η βιομηχανία της ξεφτίζει και σταδιακά χάνεται. 
Το ΠΑΣΟΚ, ωστόσο, εδραιώνεται κοινωνικά και εξαγοράζει ψήφους, συνειδήσεις, συνδικαλιστικές οργανώσεις, αγροτικούς συνεταιρισμούς, δήμους, κοινότητες. 
Όπως ψιθυρίζεται στους ευρωπαϊκούς διαδρόμους, το «Κίνημα» του Ανδρέα Παπανδρέου αποκτά καθεστωτικό χαρακτήρα και το ότι παραμένει στην Ευρώπη οφείλεται στο χρήμα που εισρέει στην Ελλάδα από τα διάφορα κοινοτικά Ταμεία. 
Τα τελευταία χρησιμοποιούνται για πλουσιοπάροχες επιδοτήσεις ημέτερων αγροτών, συνδικαλιστών, δημοσιογράφων, επιχειρηματιών, εκδοτών, ανώτερων και ανώτατων στελεχών επιχειρήσεων και, βεβαίως, κομματικών μηχανισμών. 
Δημιουργείται έτσι σταδιακά ένα παρακράτος μαφιόζικου τύπου, το οποίο διεισδύει όλο και βαθύτερα στην πολιτική και κυριολεκτικά μολύνει τη δημοκρατία. 
Απίθανοι και αδίστακτοι εκπρόσωποι αυτού του παρακράτους δημιουργούν δίκτυα επικοινωνίας και επιρροής και αξιοποιούν στο έπακρο μια φαύλη «προοδευτική» δημοσιογραφία και ακόμα πιο φαύλους βαρώνους των μέσων μαζικής επικοινωνίας (ΜΜΕ). 
Αν δε κατά καιρούς τα σκάνδαλα, οι καταχρήσεις και οι λεηλασίες αυτού του παρακράτους βγαίνουν στη δημοσιότητα, αυτό οφείλεται αποκλειστικά σε εσωτερικούς ανταγωνισμούς και σε προσωπικές έριδες των ανθρώπων που δεσπόζουν στο παρακράτος. 

Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς… 
Ο Κοσκωτάς, ο Μαυράκης, ο Σταματελάτος, η Αγρέξ, τα καλαμπόκια, η Προμέτ, ο Οργανισμός Ανασυγκροτήσεως Επιχειρήσεων είναι μερικά από τα 200 σκάνδαλα του ΠΑΣΟΚ που είχε καταγράψει ο Γιάννης Λάμψας και είχε περιγράψει αναλυτικά σε άρθρα του στα τότε Επίκαιρα του Γιάννη Πουρνάρα. 
Συγκλονιστικά και απολύτως ηλεγμένα στοιχεία για εκείνη την περίοδο περιέχονται σε ένα αποκαλυπτικό και πολύ σημαντικό βιβλίο του Δημήτρη Στεργίου, αρχισυντάκτη του Οικονομικού Ταχυδρόμου την εικοσαετία 1979-1999 και διευθυντή σύνταξης του ίδιου περιοδικού το 2000. 
Στο βιβλίο Το Πολιτικό Δράμα της Ελλάδος 1981-2005[3], ο συγγραφέας προέβλεπε την πτώχευση της χώρας από το 1989, όταν στην ουσία η Ελλάδα είχε απειληθεί με αποβολή από την Ευρωπαϊκή Ένωση – χωρίς να ιδρώσει κανενός το αυτί. 
Την αποκάλυψη αυτή είχε κάνει ο υπογράφων από τις στήλες του Οικονομικού Ταχυδρόμου, δεχόμενος τόνους ύβρεων λάσπης από τους πραιτωριανούς της «Αλλαγής». 
Την ώρα, λοιπόν, που κάποιοι ψάχνουν για «επαχθή χρέη» και παραπλανούν τον κόσμο, θα πρέπει κάποια πράγματα να τα δούμε από κοντά. 
Ειδικότερα δε θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι σε μία χρεοκοπία δεν υπάρχουν αμέτοχοι – κυρίως όταν η χρεοκοπία είναι απότοκος συλλογικής ληστείας, τους καρπούς της οποίας άλλοι γεύονται περισσότερο, άλλοι λιγότερο και κάποιοι ίσως καθόλου. 
 Αριθμοί και γεγονότα 
Ο υπογράφων δέχεται ότι τα τριανταπέντε τελευταία χρόνια αρκετοί πολιτικοί πλούτισαν και κάποιοι υπερπλούτισαν ασκώντας το επάγγελμα του «εκπροσώπου του λαού». Δέχεται επίσης ότι στο πολιτικό μας σύστημα υπάρχει αυξημένη διαφθορά.
 Όλα αυτά, σε μία δημοκρατία είναι ανιχνεύσιμα και κολάσιμα. Γι’ αυτό, «επαχθή χρέη» υπάρχουν και αναγνωρίζονται μόνον στις δικτατορίες τριτοκοσμικού και κομμουνιστικού τύπου. 
Αντιθέτως, στη δημοκρατία, η διαφάνεια –η οποία είναι και ένας από τους όρους λειτουργίας της– αποτελεί αντίδοτο στη διαφθορά και ενίοτε την αποτρέπει. 
Ωστόσο, ειδικά στην χώρα μας, υπάρχει μία άλλη, και πραγματική, διάσταση «επαχθούς χρέους» την οποίαν ουδείς τολμά να αναφέρει και, ακόμη περισσότερο, να αναδείξει. 
Γι’ αυτό, στο παρόν κείμενο θα προσπαθήσουμε να δώσουμε μία μερική διάσταση αυτού του «επαχθούς χρέους» προβάλλοντας στοιχεία που με πολύ κόπο αναζητήσαμε και καταγράψαμε. Επισημαίνουμε, έτσι, ότι από το 1979 έως και το 2010 έγιναν στην Ελλάδα 5.280 γενικές και κλαδικές απεργίες, σε ποσοστό 96% του δημοσίου τομέα, με αποτέλεσμα να χαθούν 1.385 ημέρες εργασίας. 
Σε σημερινά ευρώ, το κόστος αυτών των εργάσιμων ημερών, που είναι 45 τον χρόνο, αντιστοιχεί σε 135 δισ. ευρώ, ήτοι στο 39% του συνολικού δημοσίου χρέους της χώρας ή στο 55% των χρεών των ασφαλιστικών ταμείων. 
Σημειώνουμε ότι οι απεργούντες ναι μεν δεν προσήλθαν στην εργασία τους, πλην όμως εισέπραξαν το σχετικό ημερήσιο κόστος της τελευταίας – και το συνολικό αυτό ποσόν είναι αδύνατον να υπολογισθεί. 
Σίγουρα, όμως, σωρευτικά αντιπροσωπεύει κάποια δισεκατομμύρια ευρώ. 
Οι περισσότερες από τις προαναφερθείσες απεργίες –ο αριθμός των οποίων είναι τριπλάσιος του αντιστοίχου κοινοτικού μέσου όρου πριν τη μεγάλη διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ενώσεως (ΕΕ)– είχαν εκβιαστικό χαρακτήρα και κατέληξαν στην απόσπαση απίθανων προνομίων. 
Τα τελευταία –όπως, για παράδειγμα, τα δωρεάν ταξίδια με την Ολυμπιακή Αεροπορία όλων των μελών των οικογενειών των εργαζομένων (;) στην εταιρεία, στην πρώτη θέση– επιβάρυναν, σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, το κόστος παραγωγής της ελληνικής οικονομίας κατά 4% του ΑΕΠ περίπου. 
Έτσι, σωρευτικά τα τριάντα τελευταία χρόνια η ελληνική οικονομία επιβαρύνθηκε με άλλα 140 δισ. ευρώ, χάνοντας ταυτοχρόνως και σημαντικό μέρος από την ανταγωνιστικότητά της. Στην απώλεια αυτή θα πρέπει να προστεθεί και η κατά 2% σωρευτική επιβάρυνση του ΑΕΠ από τα κλειστά επαγγέλματα, η οποία επίσης υπολογίζεται σε άλλα 120 δισ. ευρώ. 
 Επίσης, από το 1993, μετά την πτώση της κυβερνήσεως Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, έως και το 2009, προσελήφθησαν στην ευρύτερο δημόσιο τομέα περί τα 600.000 άτομα, με αποτέλεσμα το κόστος του δημόσιου τομέα να επιβαρυνθεί με το απίστευτο ποσόν των 500 εκ. ευρώ – κόστος το οποίο ξεπέρασε κατά τέσσερις ποσοστιαίες μονάδες το αντίστοιχο μέσο της ΕΕ των 15 χωρών-μελών. 
Το ποσοστό αυτό σήμερα αντιπροσωπεύει 11 δισ. ευρώ ετησίως και είναι η βασική αιτία της δημιουργίας δημοσιονομικών ελλειμμάτων. 
Ακόμα χειρότερα, επιβαρύνει και την εξυπηρέτηση του δημόσιου δανεισμού σε επίπεδα που είναι δύσκολο να υπολογισθούν. 
 Στις παραπάνω απίστευτες επιβαρύνσεις θα πρέπει να προσθέσουμε και την χορήγηση στην Ελλάδα 180.000 συντάξεων με μηδενική ανταπόδοση, οι οποίες σε μία εικοσαετία επιβάρυναν το υπερχρεωμένο ασφαλιστικό σύστημα της χώρας με 24 δισ. ευρώ, στα οποία θα πρέπει να προστεθούν και κάποια δισεκατομμύρια εφάπαξ. 
Την περίοδο 1990-2009 καταγράψαμε επίσης για την Αθήνα 180 δήθεν φοιτητικές διαδηλώσεις, οι οποίες κατέληξαν σε καταστροφές δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας και σε λεηλασίες πανεπιστημιακών ιδρυμάτων ανυπολογίστου αξίας. 
Την εικοσαετία αυτή, οι καταστροφές που προκλήθηκαν μόνον στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο υπολογίζονται στα 30 εκατ. ευρώ σωρευτικά, συμπεριλαμβανομένων και των κλοπών επιστημονικού υλικού. 
Από κοινωνικής δε πλευράς, οι βάρβαρες αυτές εκδηλώσεις οδήγησαν σε απώλειες δεκάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας στο κέντρο της Αθήνας και στο κλείσιμο περίπου 10.000 εμπορικών και άλλων επιχειρήσεων. 
Αποκαλυπτικά επίσης στοιχεία για το μέγεθος της μεγάλης ληστείας μπορεί να εντοπίσει κανείς σε ένα θαυμάσιο βιβλίο του αείμνηστου Νικολάου Θέμελη, υπουργού Προεδρίας στην Οικουμενική Κυβέρνηση Ζολώτα το 1990, με τίτλο Τον δρόμον τετέλεκα[4]. 
Στο βιβλίο αυτό, ο συγγραφέας, που ήταν και πρόεδρος του Ελεγκτικού Συνεδρίου, περιγράφει τις απίστευτες εμπειρίες του. 
Σε οποιαδήποτε δημοκρατική και ευνομούμενη χώρα, το βιβλίο αυτό θα είχε προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων και εισαγγελικών επεμβάσεων. Εν Ελλάδι πέρασε απαρατήρητο. 
Ο λόγος απλός και ευκόλως κατανοητός: ο συγγραφέας περιγράφει όργια καταχρήσεων και σπαταλών στη δημόσια διοίκηση και αναφέρει σοβαρότατες ατασθαλίες σε δήμους και κοινότητες. Ατασθαλίες που, συνολικά, ξεπερνούσαν τα 20 δισ. δραχμές την εποχή εκείνη. 
Το ποσόν αυτό, βέβαια, ανεβαίνει σε αστρονομικά ύψη αν διαβάσει κανείς τις εκθέσεις του Λ. Ρακιντζή, Επιθεωρητού Δημοσίας Διοικήσεως, ο οποίος, στην γνωστή έκθεσή του, περιγράφει τα σημεία και τέρατα που συμβαίνουν στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοικήσεως, στις πολεοδομίες, στα Ελληνικά Ταχυδρομεία και γενικά σε δημόσιους οργανισμούς. 
Σύμφωνα με υπολογισμούς του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Αναπτύξεως (ΟΟΣΑ), το κόστος της διαφθοράς στην ελληνική δημόσια διοίκηση αντιπροσωπεύει περί το 2% του Ακαθαρίστου Εγχωρίου Προϊόντος (ΑΕΠ) της χώρας, ήτοι, με τα σημερινά δεδομένα, ένα ποσόν της τάξεως των 5 δισ. ευρώ. 
Έτσι, σε επίπεδο τριακονταετίας, φθάνουμε αισίως τα 120 δισ. ευρώ. 
Είναι, λοιπόν, ηλίου φαεινότερον ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι όντως «επαχθές», όχι όμως για τους λόγους που επικαλούνται κάποιοι νομικοί, που, υποκρίνονται ότι τώρα ανακαλύπτουν τον τροχό της διαφθοράς και της γραφειοκρατικής ασυδοσίας. 
Αυτοί που αναζητούν ενόχους και αποδιοπομπαίους τράγους για το αποκαλούμενο ελληνικό «επαχθές χρέος» και απειλούν με μηνύσεις και άλλα παρόμοια, καλά θα έκαναν να μάθουν …γραφή και ανάγνωση. 
Το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι το γνήσιο προϊόν της καταληστεύσεως του δημοσίου πλούτου από συντεχνίες, συνεταιρισμούς, συνδικαλιστικά σωματεία, δημόσιες επιχειρήσεις και κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες. 
Όλος αυτός ο εσμός της ελληνικής, σοβιετικού τύπου, κλεπτοκρατίας δίνει σήμερα τον υπέρ πάντων αγώνα για να καταρρεύσει η χώρα. Είναι η μόνη ελπίδα τους. Διότι, μία ελληνική κατάρρευση θα αφήσει άθικτους όλους τους μηχανισμούς της διαφθοράς και θα ενισχύσει τις εξουσίες των συντεχνιών. Για παράδειγμα, επιχειρηματίες που τροφοδοτούν τις διάφορες φιλολογίες περί επιστροφής στην δραχμή, είναι ξεκάθαρο τι επιδιώκουν. 
Έχοντας τεράστια χρέη στο εσωτερικό και γερές καταθέσεις στο εξωτερικό, σε περίπτωση που η Ελλάδα επιστρέψει στη δραχμή νομίζουν ότι θα εξοφλήσουν τα χρέη τους σε υποτιμημένες δραχμές, εισάγοντας υπερτιμημένα ευρώ. 
Θα συμβεί, δηλαδή, ό,τι συνέβη στην πάλαι ποτε Σοβιετική Ένωση, στην οποίαν οι ολιγάρχες της νομενκλατούρας αγόρασαν σχεδόν τα πάντα με υπερτιμημένα έναντι του ρουβλίου δολάρια που είχαν φυγαδεύσει στο εξωτερικό την περίοδο του κομμουνιστικού καθεστώτος. 
Με το χρήμα αυτό οι ολιγάρχες, όχι μόνον απέκτησαν αμύθητες περιουσίες, αλλά εγκατέστησαν και τις δικές τους πολιτικές εξουσίες. 
Έτσι, η σημερινή Ρωσία ελέγχεται από τους ολιγάρχες του χρήματος και αυτούς που αποτελούν το πολιτικό τους σκέλος. Αυτό το μοντέλο «οραματίζονται» κάποιοι και για την Ελλάδα, γι’ αυτό και επιδιώκουν με κάθε μέσον να την αποκόψουν από την Ευρώπη. 
Δηλαδή, πέρα από τη μεγάλη ληστεία, οι κύκλοι αυτοί επιχειρούν σήμερα και μία πολιτικο-θεσμική ανατροπή. 
Το θέμα είναι τεράστιο και οι διάφορες πτυχές του θα αναδεικνύονται όλο και πιο αδρά όσο κυλά ο χρόνος. 
Και ο χρόνος κυλά εφιαλτικά γρήγορα. 
 [1] Στάμος Ζούλας, Όσα δεν έγραψα…, Καστανιώτη, Αθήνα 2003, σ. 96. 
[2] Το καλοκαίρι του 1985 η χώρα έφθασε στο χείλος της κατάρρευσης, όπως περιέγραψε ο τότε διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Δ. Χαλικιάς. Βλ. τη μαρτυρία του σε συνέντευξη στον Π. Βασιλόπουλο (Οικονομικός Ταχυδρόμος, 8.1.1988), η οποία παρατίθεται στο σχετικό άρθρο μου «Από το 1985 προβλεπόταν η πτώχευση», που είναι διαθέσιμο στο http://tiny.cc/j3jax [3] Δημήτρης Λ. Στεργίου, Το πολιτικό δράμα της Ελλάδος 1981-2005, Παπαζήση, Αθήνα 2005. [4] Νικόλαος Θέμελης, Τον δρόμον τετέλεκα, Ι. Σιδέρης, Αθήνα 1998.

Read More

ΕΛΈΥΣΕΝΙΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ

Ο Μύθος της Δήμητρας και της Περσεφόνης . 
 Παρόλο που οι περισσότεροι από τους αρχαίους λαούς φαντάζονταν τους θεούς να κατοικούν στον ουρανό, η θεότητα της γης είναι πολύ παλαιότερη και τα Ελευσίνια Μυστήρια περιστρέφονταν γύρω από αυτή. 
Στην αρχή την αποκαλούσαν Γαία αλλά με το πέρασμα των αιώνων, απέκτησε το όνομα Δήμητρα, το οποίο κατά μια πιθανότατα σημαίνει «Γη μήτηρ», ενώ κατά μια άλλη «μητέρα του σταχυού». 
Η λατρεία της Δήμητρας ήταν ... άμεσα συνδεδεμένη με τους αγρότες, με τον κύκλο των εργασιών από τη σπορά ως τη συγκομιδή. Ξεκινώντας από τις εύφορες πεδιάδες της νότιας Θεσσαλίας, εξαπλώθηκε σε όλη την Ελλάδα και είχε ευρύτατη διάδοση σε όλο τον ελληνισμό από την Μικρά Ασία μέχρι την Ιταλία. 
 Ο μύθος της Δήμητρας και της Περσεφόνης (κόρη της Δήμητρας και του Δια) που αποτελεί το κέντρο της λατρείας των Ελευσίνιων έχει ως εξής σύμφωνο με τον ομηρικό ύμνο: 
η Κόρη έπαιζε σε μια πανέμορφη, καταπράσινη περιοχή, το Νυσσιον Πεδίο, μαζί με τις Ωκεανίδες Νύμφες όταν είδε ένα πανέμορφο νάρκισσο και θέλησε να τον κόψει. 
Τότε εμφανίστηκε ο Άδης (Πλούτωνας) και την έκλεψε, αφού προηγουμένως είχε πάρει την συγκατάθεση του Δια. 
Η Δήμητρα μάταια έψαχνε να την βρει. 
Κάποια μέρα μίλησε με τον βασιλιά Ήλιο ο οποίος της εξήγησε τι είχε γίνει, κι αυτή έχοντας θυμώσει παρά πολύ με το Δια που επέτρεψε την αρπαγή της κόρης τους, αντί να γυρίσει στον Όλυμπο, μεταμορφώθηκε σε γριά και άρχισε να περιπλανείται στις πόλεις. 
Έτσι έφτασε στην Ελευσίνα όπου ζήτησε να της χτίσουν έναν ναό κάτω από την Ακρόπολη. Αποσύρθηκε στον ναό λοιπόν, έκοψε κάθε επαφή με τον κόσμο και όλη μέρα θρηνούσε για τον χαμό της Κόρης της μέχρι που η γη έπαψε να βλασταίνει και ο αφανισμός των ανθρώπων απειλούσε τον κόσμο. 
Βλέποντας αυτά, ο Δίας έστειλε τον Ερμή στον Άδη ζητώντας του να επιτρέψει την άνοδο της Κόρης για να ηρεμήσει η Δήμητρα.
 Ο Άδης την έστειλε αφού πρώτα της έδωσε να φάει καρπό ροιάς (ροδιού) για να εξασφαλίσει την επιστροφή της. 
Η Κόρη συνάντησε την μητέρα στην Ελευσίνα, όμως μόλις η Δήμητρα αντιλήφθηκε ότι η κόρη της έφαγε τον καρπό κατάλαβε ότι δεν μπορεί να την κρατήσει για πάντα κοντά της. 
Την λύση έδωσε η Ρέα (μητέρα του Δια, του Άδη και της Δήμητρας) μέσω της οποίας έγινε συμβιβασμός ανάμεσα στους θεούς και αποφάσισαν ότι η Περσεφόνη θα περνούσε το 1/3 του χρόνου με τον σύζυγο της Άδη και τα 2/3 στον Όλυμπο με την μητέρα της. 
Έτσι πείστηκε και η Δήμητρα να γυρίσει στον Όλυμπο και μόλις βγήκε από τον ναό που είχε κλειστεί, η γη άνθισε και η Δήμητρα έδειξε στους άρχοντες της πόλης τον τρόπο με τον οποίο ήθελε να την λατρεύουν, τα «Σεμνά Όργια*», τα οποία δεν επιτρεπόταν για κανένα λόγο να φανερώνονται στους αμύητους.
 *Σημείωση: η παρεξηγημένη λέξη όργια σημαίνει μυστικές τελετές, μυστική λατρεία. 
 Ιστορικό των Μυστήριων Προς τιμήν της Δήμητρας γίνονταν πολλές γιορτές (τα Θεσμοφόρια, τα Αλώα, τα Θαλύσια) η σημαντικότερη όμως ήταν τα Ελευσίνια μυστήρια στα οποία η Δήμητρα λατρευόταν ως πανίσχυρη, χθόνια και γόνιμη θεά και γιορτάζονταν στον ναό της Ελευσίνας. 
Θεωρείται ότι τα Ελευσίνια Μυστήρια ιδρύθηκαν από τον Εύμολπο το 1.400 π.Χ. κι ότι άρχισαν να λειτουργούν επίσημα τον 8ο αιώνα π.Χ. 
 Επίσης, οι μυστικές αυτές τελετές φαίνεται ότι ήταν μέρος της λατρείας των Πελασγών, των οποίων η θρησκεία περιστρεφόταν γύρω από τη λατρεία της γης, τις χθόνιες θεότητές της, το μυστήριο της ζωής και του θανάτου και της μετά θάνατον ζωής. 
 Μετά την κάθοδο των ελληνικών φύλων, των Αχαιών και των Ιώνων, οι οποίοι λάτρευαν τους ουράνιους θεούς, οι Πελασγοί ζήτησαν να προστατέψουν τις θρησκευτικές παραδόσεις και τη λατρεία τους από τη βεβήλωση των αλλόθρησκων κατακτητών και γι’ αυτό χρησιμοποίησαν το σκότος της νύχτας. 
Τα μυστήρια λοιπόν της Ελευσίνας είναι η θρησκεία των κατακτηθέντων Πελασγών, οι τελετές της οποίας, εξαιτίας του φόβου των επιδρομέων γίνονταν σε μυστικές συναθροίσεις. 
Αν και αρχικά η θρησκεία των προελληνικών φύλων υπέστη τους διωγμούς των κατακτητών, με το πέρασμα του χρόνου οι θρησκευτικές τελετές και δοξασίες κατακτητών και κατακτημένων αφομοιώθηκαν.
 Υπήρχαν τα μικρά (Ελάσσονα), τα εν Άγραις και τα μεγάλα (Μείζονα) μυστήρια.
 Σύμφωνα με ορισμένους μελετητές, δεν πρέπει να ταυτίζονται τα μικρά (Ελευσίνια) με τα Ελευσίνια Μυστήρια. 
Κατά τη διάρκεια του Ανθεστηρίωνα (Β΄ 15ήμερο Φεβρουαρίου και Α΄ 15ήμερο Μαρτίου) τελούνταν τα μικρά Ελευσίνια ενώ τα μεγάλα τελούνταν το μήνα Βοηδρομιώνα (Β΄15ήμερο Σεπτεμβρίου και Α΄15ήμερο Οκτωβρίου). 
Υποστηρίζεται ότι τα μικρά τα Ελευσίνια ήταν εισαγωγικές και προπαρασκευαστικές τελετές για τα Μεγάλα Μυστήρια. 
Τα Ελευσίνια προσέλκυαν ανθρώπους από ολόκληρο τον Ελληνικό κόσμο και τη Ρωμαϊκή περίοδο από όλη την αυτοκρατορία, καθώς ο εορτασμός τους διατηρήθηκε μέχρι την εποχή του Θεοδοσίου. 
Τα Μικρά Ελευσίνια ... 
Τα μυστήρια αυτά διαρκούσαν 9 μέρες, όσες δηλαδή είχε κρατήσει και η περιπλάνηση της Δήμητρας και η διοργάνωσή τους έκαναν δυο γνωστές οικογένειες, οι Ευμολπίδες και οι Κήρυκες. 
Από τους πρώτους προερχόταν ο Ιεροφάντης, ο οποίος προΐστατο στις απόκρυφες τελετές ενώ από τους δεύτερους ο Δαδούχος, που είχε σημαντικό ρόλο στη διαδικασία της μύησης, και ο Ιεροκήρυκας, ο οποίος κήρυσσε την έναρξη των Mυστηρίων. 
Mε τον Iεροφάντη συνεργαζόταν η ιέρεια της Δήμητρας που διέμενε μόνιμα στο ιερό της Ελευσίνας. 
Την πρώτη μέρα μεταφέρανε τα μυστικά ιερά της Δήμητρας από το άδυτο του Τελεστήριου στην Αθήνα και τα τοποθετούσαν στο Ελευσίνιο, το ιερό της. 
Την επόμενη μέρα στην αγορά των Αθηνών, μπροστά στην Ποικίλη Στοά, ο ιεροφάντης και ο κήρυκας αναγγέλλανε την έναρξη της γιορτής. 
Οι επόμενες μέρες ήταν αφιερωμένες σε θυσίες. 
Την έκτη μέρα επιστρέφανε με πομπή τα «ιερά» στην Ελευσίνα. 

Η πομπή ξεκινούσε το πρωί και έφτανε στον προορισμό της με τη δύση του ήλιου. Η έβδομη μέρα ήταν αφιερωμένη πάλι σε θυσίες. 
Στις δύο τελευταίες μέρες γίνονταν οι μυστικές τελετές για τις οποίες γνωρίζουμε ελάχιστα. Γινόταν κάποια τελετή (δρώμενα), οι ιερείς έλεγαν κάποιες ιερές φράσεις (τα λεγόμενα) και έδειχναν στους μυημένους (μύστες) τα δεικνύμενα. 
Λίγο πιο συγκεκριμένα, οι μυούμενοι θυσίαζαν δέλφακα (χοιρίδιο) και με τα νερά του ποταμού Ιλισού καθαρίζονταν από τα μιάσματα με τη βοήθεια ειδικού ιερέα που λεγόταν «Υδρανός». Ακολουθούσε ο μέγας όρκος τους μπροστά στον Ιεροφάντη και έπειτα γινόταν η κατήχησή τους από τον τελευταίο. 
Στο τέλος, οι μυούμενοι ενθρονίζονταν και οι ιερείς χόρευαν τελετουργικά γύρω τους ως σημάδι ότι τους αποδέχονταν στον κύκλο της πρώτης μύησης. Επίσης οι μύστες ένα χρόνο μετά τη μύησή τους έπρεπε να πάνε στα Μεγάλα Μυστήρια για να γίνουν επόπτες, πού ήταν και ο μεγαλύτέρος βαθμός μύησης. 
 Τα Μεγάλα Ελευσίνια 
 Η γιορτή τελούνταν κάθε χρόνο κατά το μήνα Βοηδρομιώνα. Δικαίωμα συμμετοχής είχαν όχι μόνο οι πολίτες αλλά και οι γυναίκες, οι δούλοι και οι ξένοι. 
Η συμμετοχή στη γιορτή δεν προϋπέθετε τη μύηση. 
Αυτό ήταν καθαρά θέμα προσωπικής επιλογής. 
Η μύηση αποσκοπούσε στη συμφιλίωση με το θάνατο και την προσδοκία της μεταθανάτιας ζωής και γι' αυτό το λόγο είχε μεγάλη απήχηση την εποχή εκείνη. 
 Η πρώτη ημέρα της μύησης λεγόταν «Αγυρμός» (που σημαίνει συγκέντρωση) κατά την οποία οι υποψήφιοι μύστες συγκεντρώνονταν στο Ιερό της Ελευσίνας. 
Η δεύτερη ημέρα λεγόταν «΄Αλαδαι Μύσται» και περνούσε με πομπή προς τη θάλασσα και καθαρμούς στα νερά της. 
Την τρίτη ημέρα καθιερωνόταν απόλυτη νηστεία κι άρχιζε η χορήγηση του περίφημου ποτού «Κυκεών». 
Η νηστεία σταματούσε το ίδιο βράδυ με τα «ιερά τρόφιμα» που δίνονταν στους μυούμενους μέσα από μια «Μυστική Κύστη». 
Την τέταρτη ημέρα έκαναν θυσίες στις θεότητες της Ελευσίνας και χόρευαν ιερατικούς κυκλικούς χορούς ενώ την πέμπτη ημέρα γινόταν «Λαμπαδηφορία» όπου οι μυούμενοι με πυρσό στο χέρι και ανά δυάδες σχημάτιζαν σιωπηλή πομπή με επικεφαλή τον «Δαδούχο» ιερέα κι έμπαιναν στο Ναό της Θεάς Δήμητρας. 
 Η έκτη ημέρα λεγόταν «Ίακχος» και ήταν αφιερωμένη σε λατρευτικές πράξεις προς τιμή του θεοπαίδα Ιάκχου με περιφορά του αγάλματός του, το οποίο ήταν στεφανωμένο με μυρσίνη σε ένδειξη πένθους, και των ιερών του αντικειμένων (Λικμός, Κάλαθος, Φαλλός) από τον Κεραμεικό στην Ελευσίνα μέσω της «Ιεράς Οδού». 
Η νύχτα προς την έβδομη ημέρα ήταν η «Ιερά Νυξ» και εγκαινίαζε τη Μεγάλη Μύηση που ολοκληρωνόταν την ένατη ημέρα με την τελική Ιεροφάνεια και τη Θεαματική επιφάνεια της Θεάς Περσεφόνης που ανερχόταν από τον Άδη. 
Το ακριβές περιεχόμενο των τελετών παραμένει πάντως ως τις μέρες μας άλυτο μυστήριο, καθώς οι συμμετέχοντες τηρούσαν απόλυτη μυστικότητα και η πολιτεία επέβαλλε σ’ αυτούς που την παραβίαζαν την ποινή του θανάτου.

Read More