Τέλος δεν έχουν οι εξωφρενικές απαιτήσεις των Γερμανών, που για πάρουν τα λεφτά τους πίσω δεν διστάζουν να προτείνουν, ούτε λίγο ούτε πολύ, να υποθηκεύσουμε κάθε περιουσιακό στοιχείο που έχουμε στο όνομά μας. Και δεν εννοούν πλέον ως χώρα, που και αυτό είναι προκλητικότατο, αλλά και ως απλοί πολίτες! Το μόνο που δεν έχουν ζητήσει πλέον, εκμεταλλευόμενοι την υποχωρητικότητα της κυβέρνησης Παπανδρέου, είναι να γίνουμε δούλοι στα σκλαβοπάζαρα για να μην πληρώνουν, όπως λένε, οι Γερμανοί φορολογούμενοι το ελληνικό χρέος.
Ο περιορισμός των εθνικών μας κυριαρχικών δικαιωμάτων, όπως είχε παραδεχτεί και ο Ευάγγελος Βενιζέλος συμφωνώντας με τη γραμμή του Γερμανού υπουργού Οικονομικών Β. Σόιμπλε, είναι απλώς... οδοντόκρεμα σε σχέση με όσα προτείνουν και θέλουν να επιβάλουν τα φερέφωνα του γερμανικού κατεστημένου, που επιχειρούν να καθοδηγήσουν τη Φράου Μέρκελ.
Ο πρόεδρος του Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών Halle (IWH) Ούλριχ Μπλουμ, σε συνέντευξή του στην «Passauer Neue Presse», η οποία έχει τον αποκαλυπτικό των προθέσεων των οικονομικών παραγόντων της Γερμανίας τίτλο «Τα όρνεα δείχνουν πού υπάρχουν πτώματα», υπερθεματίζει στη γερμανική κατοχή που οραματίζεται. Ούτε λίγο ούτε πολύ ζητεί την υποθήκευση των σπιτιών μας, των αυτοκινήτων μας και ό,τι άλλου έχουμε στο όνομά μας ως ιδιωτική περιουσία για να ξεχρεώσουμε.
Οι παρανοϊκές αυτές απόψεις του Γερμανού οικονομολόγου, που ξεπερνούν πλέον τα όνειρα για εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, δείχνουν ότι τα σχέδια που καλλιεργεί το Δ' Ράιχ εξαπλώνονται με πρόσχημα την προστασία των Γερμανών φορολογουμένων, που «πληρώνουν για να γλιτώνουν οι εύποροι στις υπερχρεωμένες χώρες»!
Ο κύριος Μπλουμ ισχυρίζεται πως «εάν το δημόσιο χρέος δεν μπορεί να καλυφθεί με τις εισπράξεις των φόρων και την οικονομική ισχύ μιας χώρας, υπάρχουν δύο επιλογές. Μπορούμε να αφήσουμε τα κράτη να κηρύξουν χρεοκοπία, το ένα μετά το άλλο, ή ακολουθούμε τον δύσκολο δρόμο: Το δημόσιο χρέος να χρηματοδοτηθεί από τα έσοδα αποκρατικοποιήσεων ή να ασφαλιστεί με την ιδιωτική περιουσία ιδιωτών, όπως π.χ. της ακίνητης περιουσίας των πολιτών της χώρας. Αυτή θα ήταν μια επιλογή για την Ελλάδα, την Ιταλία ή ακόμα και τις ΗΠΑ». Σε πρακτικό επίπεδο η δεύτερη λύση που προτείνει ο Γερμανός οικονομολόγος σημαίνει αναγκαστική υποθήκευση της περιουσίας ιδιωτών, όπως π.χ. της ακίνητης περιουσίας τους, αλλά και κάθε περιουσιακού στοιχείου που έχουν στο όνομά τους. Με αυτόν τον τρόπο πιστεύει ο Ούλριχ Μπλουμ ότι θα ασφαλιζόταν το δημόσιο χρέος, ώστε να μην υπήρχε λόγος για κερδοσκοπία. Σε μια τέτοια περίπτωση τα επιτόκια θα μειώνονταν και το κράτος θα ήταν σε θέση να ασκεί πολιτική ενίσχυσης της οικονομίας. «Πρόκειται για πιο εύκολη διαδικασία σε σχέση με τις αποκρατικοποιήσεις, όπως συμβαίνει σε Ελλάδα και Ιταλία» κατέληξε.
Τέλος, αναφερόμενος στον ρόλο των οίκων αξιολόγησης, ο Γερμανός οικονομολόγος επισημαίνει ότι οι οίκοι αυτοί είναι σαν τα όρνεα, τα οποία δείχνουν πού υπάρχει πτώμα: «Εάν το πτώμα παραμείνει στη θέση του επειδή δεν υπάρχουν όρνεα, η μόλυνση μπορεί να είναι χειρότερη».
Νίκος Ελευθερόγλου
