ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ

Ημέρα μνήμης σήμερα για τον Ελληνισμό, ο οποίος τιμά τα 37 χρόνια από τη βάρβαρη τουρκική εισβολή στις 20 Ιουλίου 1974.

Σήμερα τιμώνται οι πεσόντες που έδωσαν τη ζωή τους για μια ελεύθερη Κύπρο, ενώ παράλληλα καταδικάζετε η συνεχιζόμενη κατοχή του ενός τρίτου της Κύπρου.

Με αφορμή τη σημερινή μαύρη επέτειο οργανώνονται εκδηλώσεις μνήμης για τους πεσόντες, καθώς και δεήσεις για τους αγνοούμενους με τις οποίες ο κυπριακός ελληνισμός θυμάται και καταδικάζει την τουρκική εισβολή.

Στις 5.30 το πρωί, ώρα που άρχισε η εισβολή του Αττίλα, ήχησαν οι σειρήνες στις ελεύθερες περιοχές.

Στις 08.00 τελέσθηκε στο στρατιωτικό κοιμητήριο στον Τύμβο της Μακεδονίτισσας επιμνημόσυνη δέηση υπέρ των πεσόντων αξιωματικών και οπλιτών κατά την τουρκική εισβολή του 1974, παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας Δημήτρη Χριστόφια, του Υπουργού Εθνικής Άμυνας της Ελλάδας Πάνου Μπεγλίτη, διακομματικής αντιπροσωπείας της Βουλής των Ελλήνων και άλλων επισήμων.

Στις 10.00 θα ψαλλεί από τον Ιερό Ναό Παναγίας Φανερωμένης στη Λευκωσία, χοροστατούντος του Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου Β’ , παράκληση για την απελευθέρωση της νήσου από τον Τούρκο εισβολέα, την επιστροφή όλων των προσφύγων μας στις πατρογονικές τους εστίες και τη διακρίβωση της τύχης όλων των αγνοουμένων.

Επίσης θα τελεστεί επίσημο μνημόσυνο για όσους έπεσαν κατά την τουρκική εισβολή. Επιμνημόσυνο λόγο θα εκφωνήσει ο Αναπληρωτής Πρόεδρος του ΔΗΣΥ Αβέρωφ Νεοφύτου.

Σε χθεσινή ειδική εκδήλωση καταδίκης του πραξικοπήματος και της τουρκικής εισβολής, στο Προεδρικό Μέγαρο, ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας τόνισε ότι είναι η ώρα της ενότητας, της σύνεσης και της συναίνεσης.

Κατά την εκδήλωση τηρήθηκε μονόλεπτη σιγή εις μνήμην των πεσόντων του πραξικοπήματος και της εισβολής αλλά και των 13 θυμάτων από τη φονική έκρηξη στη Ναυτική Βάση στο Μαρί.

Πλήθος εκδηλώσεων για την 37η επέτειο της τουρκικής εισβολής θα πραγματοποιηθούν και στην Ελλάδα.

«Στην ελληνική παράδοση, υπάρχει ο Επιτάφιος και η Ανάσταση. Οφείλουμε να περάσουμε στην Ανάσταση», τόνισε ο Υπουργός Παιδείας και Πολιτισμού της Κύπρου Ανδρέας Δημητρίου την Τρίτη το βράδυ, κεντρικός ομιλητής της επετειακής εκδήλωσης που διοργανώθηκε στο «Κηποθέατρο» Παπάγου για τα 37η επέτειο από το πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή και συνεχιζόμενη κατοχή της Κύπρου.

Read More

ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΗΣΕΤΕ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ

O Efraim Inbar είναι καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο του Μπαρ Ιλάν, γενικός διευθυντής του Kέντρου Στρατηγικών Σπουδών Begin-Sadat (BESA) και συγγραφέας μεταξύ άλλων του βιβλίου “Rabin and Israel’s National Security” που κυκλοφόρησε πρόσφατα στην Ελλάδα από τις εκδόσεις Λιβάνη. Σε άρθρο του στο περιοδικό Israel Defence, o κορυφαίος διαμορφωτής της ισραηλινής στρατηγικής σκέψης υποστηρίζει ότι η αναθέρμανση των ελληνο-ισραηλινών σχέσεων, ιδιαίτερα στον αμυντικό τομέα, οφείλεται εν μέρει στη προσπάθεια της Ελλάδας να κεφαλαιοποιήσει κέρδη από τη σοβούσα κρίση μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ.


Το Ισραήλ ενδιαφέρεται πρωτίστως για χρήση ξένου εναέριου χώρου για τις εκπαιδευτικές πτήσεις της Ισραηλινής Πολεμικής Αεροπορίας και συνεκπαιδεύσεις μεταξύ ελληνικού και ισραηλινού Πολεμικού Ναυτικού.

Σημεία προσέγγισης των δύο χωρών θεωρούνται η ολοένα στενότερη συνεργασία Τουρκίας και Ιράν, η εντεινόμενη προσπάθεια της Τεχεράχης για προβολή ισχύος από το Λίβανο στα Βαλκάνια και η διαπίστωση ότι τα Κατεχόμενα της Κύπρου μπορούν να αποτελέσουν βάση για ισλαμική διείσδυση στην Ευρώπη (πρωτότυπο κείμενο: “Both states also realize that northern Cyprus, under Turkish occupation, could become a base for Muslim penetration of Europe”).
Σύμφωνα με τον Inbar, οι πρόσφατες αεροπορικές ασκήσεις του Ισραήλ στο ελληνικό εναέριο χώρο θα μπορούσαν να αποτελέσουν αφετηρία για στενότερη πολιτική και στρατιωτική συνεργασία, ενδεικτικά της πώλησης ισραηλινών όπλων και τεχνολογίας με αντάλλαγμα τη παροχή πεδίων ασκήσεων. Η εμβάθυνση της διμερούς συνεργασίας θα μπορούσε να περιλαμβάνει διάφορους τομείς, όπως η καταπολέμηση της τρομοκρατίας και του οργανωμένου εγκλήματος στην Ανατολική Μεσόγειο, ενεργειακά θέματα που σχετίζονται με επενδυτικά σχέδια μεταφοράς φυσικού αερίου καθώς και προώθηση των ισραηλινών θέσεων στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ από την Ελλάδα. Ωστόσο, ο Inbar θεωρεί ότι είναι ξεκάθαρο στην Ιερουσαλήμ ότι η Ελλάδα δε μπορεί να αντικαταστήσει τη Τουρκία, η οποία έχει μεγαλύτερο ειδικό βάρος σε περιφερειακά και διεθνή ζητήματα, σε συνάρτηση με τη στρατηγική θέση και το μέγεθός της. Αντιθέτως, για τον Inbar, οι ελληνικές δυνατότητες για μία στρατηγική συμμαχία με το Ισραήλ είναι περιορισμένες καθώς η εξωτερική της πολιτική υπαγορεύεται από την Ευρωπαική Ενωση και εγχώριες αντι-ισραηλινές δυνάμεις…

Read More

ΕΠΑΝΕΞΟΠΛΙΖΕΤΑΙ Η ΚΥΠΡΟΣ

To υπουργείο Άμυνας της Κύπρου σχεδιάζει να επανεξοπλίσει τις ειδικές δυνάμεις της Εθνική Φρουράς. Κατά τα έτη 2012-2015 θα υλοποιηθεί ένα νέο πρόγραμμα παραδόσεων όπλων αξίας περίπου 50 εκατομμυρίων δολαρίων. Τα κυπριακά κομάντο χρησιμοποιούν σήμερα ένα μίγμα όπλων (7,62-χιλιοστών x 51, 7,62-χιλιοστών x 39, 5,56-χιλιοστών x 45, 5,45-χιλιοστών x 39) από διαφορετικούς κατασκευαστές. Η νέα αγορά θα επιτρέψει την ενοποίηση αυτών των όπλων.

Τα νέα όπλα είναι να αντικαταστήσουν τα 7,62-χιλιοστών EBO G3A3/G3A4 και Zastava M70, 5,45-χιλιοστών AK-74M και 7,62- χιλιοστών AKMS, καθώς και ένα άλλο μικρό αριθμό που χρησιμοποιείται από τα κομάντος συμπεριλμαβανομένων 5,56-χιλιοστών M16A2, M4 και CIS SR-88
Σύμφωνα με τη σύμβαση που υπόγραψε το υπουργείο Άμυνας της Κύπρου μετά τη σχετική δημοπρασία, η Εθνική Φρουρά είναι να προμηθευτεί με 2520 τυφέκια 5,56-χιλιοστών, 171 ελαφρά πολυβόλα 5,56-χιλιοστών, 180 τουφέκια ελεύθερων σκοπευτών 0.308 ", 152 εκτοξευτές οπλοβομβίδων 40-χιλιοστών και 34 τυφέκια 0,50", πυρομαχικά διαφορετικού διαμετρήματος και συναφή εξοπλισμό.
Το εκτιμώμενο κόστος της σύμβασης ανέρχεται σε περίπου 50 εκατομμύρια δολάρια, οι παραδόσεις είναι να ξεκινήσουν στις αρχές του 2012 και να ολοκληρωθούν το πρώτο τρίμηνο του 2015.
Οι ειδικές δυνάμεις της Εθνικής Φρουράς ήταν από τους πρώτους χρήστες του βελγικού FN Herstal 5,7-χιλιοστών x 28. Στα μέσα του 2000 η Εθνική Φρουρά είχε αγοράσει 250 Five-seveN και 350 υποπολυβόλα P90.

Read More

Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΡΩΕΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ

Η ΒΡΑΒΕΥΜΕΝΗ ΕΡΕΥΝΑ ΕΙΧΕ ΑΠΟΡΡΙΦΘΕΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ! - Η Αναστασία Παπαδοπούλου, η νεαρή διδάκτωρ του τμήματος Βιoλογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης απέσπασε το διεθνές βραβείο της καλύτερης νέας ερευνήτριας (Young Investigator Award) για το 2011...Η ελληνίδα βιολόγος όμως που κατάφερε να κερδίσει τη διεθνή αναγνώριση για την έρευνά της, καταγγέλλει ότι τον περασμένο Μάιο η ίδια εργασία της, η οποία απέσπασε το βραβείο, είχε απορριφθεί από το πρόγραμμα «Θαλής »του υπουργείου Παιδείας.


Η ίδια δήλωσε «Απογοητεύτηκα. Κάτι τέτοια σε σπρώχνουν να φύγεις από την πατρίδα σου», όπως αναφέρει χαρακτηριστικά η εφημερίδα Το Έθνος
Η Αναστασία Παπαδοπούλου πήρε το διδακτορικό της μόλις την περασμένη Παρασκευή και σχεδιάζει το μέλλον της, εξετάζοντας σοβαρά και το ενδεχόμενο να συνεχίσει το ερευνητικό της έργο στο εξωτερικό.
Η ερευνητική της εργασία αποτελεί μέρος της διδακτορικής της διατριβής και όπως αναγνωρίστηκε από τη Διεθνή Εταιρεία Κυτταρικής Θεραπείας ανοίγει νέους δρόμους στην αντιμετώπιση της ρευματοειδούς αρθρίτιδας.
Όπως προέκυψε από την έρευνα, η προθεραπεία με το φάρμακο bortezomib (σ.σ. χρησιμοποιείται για τη θεραπεία του πολλαπλού μυελώματος) καταστέλλει τη φλεγμονή στην αυτοάνοση αρθρίτιδα. Αυτό επιτρέπει στα μεσεγχυματικά κύτταρα του μυελού των οστών να ασκήσουν θεραπευτική δράση, ρυθμίζοντας το ανοσοποιητικό σύστημα.
Η εφαρμογή της έρευνας σε πειραματόζωα είχε εντυπωσιακά αποτελέσματα, κάτι που ανοίγει τον δρόμο για τη μεταφορά της στρατηγικής αυτής σε κλινική εφαρμογή.
Η εργασία εκπονήθηκε στο πλαίσιο διεπιστημονικής συνεργασίας του Τμήματος Βιολογίας του ΑΠΘ με το Κέντρο Κυτταρικής και Γονιδιακής Θεραπείας της Αιματολογικής Κλινικής του νοσοκομείου "Γ. Παπανικολάου", υπό τη συνεπίβλεψη του αναπληρωτή καθηγητή Μηνά Γιάγκου και της αιματολόγου Ευαγγελίας Γιαννάκη, αναπληρώτριας καθηγήτριας στο Πανεπιστήμιο Washington Seattle των ΗΠΑ.

Read More

ΧΑΝΟΥΚΑ Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΣΦΑΓΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ

Κατά την ιουδαϊκή εορτή Χανουκά (αντίστοιχη των Χριστιανικών «Φώτων») η οποία γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 25 του Εβραϊκού μήνα Κισλέβ και διαρκεί οκτώ ημέρες, εορτάζεται (σύμφωνα με τα βιβλία των Μακκαβαίων) η νίκη των εβραίων επί των στρατευμάτων του επίγονου του Μεγάλου Αλεξάνδρου, Αντίοχου του Επιφανούς (και η σφαγή των Ελλήνων που κατοικούσαν στην Παλαιστίνη). Ακολουθεί απόσπασμα από το βιβλίο του ραβίνου Ahron Lopiansky, με τον τίτλο «Timepieces».
Αναφέρεται στην μάχη Ελληνισμού-ιουδαϊσμού, υπό την οπτική ενός ραβίνου. Βρίσκεται γραμμένο στα αγγλικά στην εβραϊκή ιστοσελίδα Aish.com (και συγκεκριμένα στην σελίδα http://www.aish.com/h/c/b/48970041.html) όπου ταξινομούταν στην κατηγορία «Εορτολόγιο» (Holidays) και συγκεκριμένα στην ιουδαϊκή εορτή Χανουκά, κατά την οποία οι εβραίοι σύμφωνα με το βιβλίο των Μακκαβαίων, νίκησαν τα στρατεύματα του Επίγονου του Μεγάλου Αλεξάνδρου, Αντίοχου του Επιφανούς και κατέσφαξαν τους Έλληνες που κατοικούσαν στην Παλαιστίνη.

Στην ίδια κατηγορία, βρίσκονται και κείμενα με τίτλο «Ελλάς, η Σκοτεινή Πλευρά», «Βλέποντας μέσα από το Σκότος», «Φωτίζοντας τις Ημέρες του Σκότους», «Η Δόξα του Ισραήλ εναντίον του Ελληνικού Κάλλους» κλπ… όπου παρουσιάζεται η «ένδοξη» κι «ανεπανάληπτη νίκη», του ιουδαϊσμού επί του Ελληνισμού, η οποία παρουσιάζεται θρησκευτικά από τους εβραίους σαν την επικράτηση του «φωτός σοφίας» από τον «εκλεκτό λαό»-Ισραήλ επί των «ανόητων», «βλαβερών» κι «άχρηστων» Ελλήνων, οι οποίοι σε κάθε τομέα (το συγκεκριμένο κείμενο αναφέρεται στην φιλοσοφία ως τρόπος ζωής), αντιπροσωπεύουν το …«σκότος».
Πέραν του γνωστού και διάχυτου φαρισαϊσμού που εξέρχεται από τα γραμμένα ενός ραβίνου το κείμενο αυτό είναι ενδιαφέρον, κυρίως διότι αποτυπώνει την θεμελιακή αντίληψη ενός εβραίου έναντι της Ελλάδας και του Ελληνισμού. Ως εκ τούτου, το κείμενο αυτό είναι απλά αντιπροσωπευτικό των όσων κατ’ ουσίαν ένας ραβίνος κηρύττει σε μια συναγωγή την ημέρα που οι εβραίοι εορτάζουν την Χανουκά.

Read More

ΤΡΟΠΙΚΟΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ Η ΑΝΤΑΡΚΤΙΚΗ

Νέα στοιχεία προκύπτουν για το παρελθόν της Ανταρκτικής από καινούργιες γεωλογικές μελέτες. Πριν λίγες εβδομάδες Αμερικανοί ερευνητές είχαν ανακοινώσει ότι ευρήματα που εντόπισαν κάτω από τον πυθμένα της Ανταρκτικής Χερσονήσου έδειχναν ότι πριν από μερικά εκατομμύρια έτη η παγωμένη ήπειρος διέθετε βλάστηση. Τώρα μια άλλη ομάδα επιστημόνων κάνει ένα βήμα περισσότερο υποστηρίζοντας ότι η Ανταρκτική ήταν κάποτε ένας «τροπικός παράδεισος».

Η εξέλιξη της Ανταρκτικής βοηθά τους επιστήμονες να προβλέψουν τις επιπτώσεις των κλιματικών αλλαγών στην Γη στο κοντινό αλλά και απώτερο μέλλον. Όπως αναφέρουν είναι πιθανό _ και μάλιστα σύντομα _ η «λευκή» ήπειρος να αποκτήσει και πάλι πράσινο χρώμα.





Πόσουμ και κάστορες

Η μελέτη των ευρημάτων από τις γεωλογικές έρευνες στην Ανταρκτική (ειδικά τα απολιθώματα γύρης) σε συνδυασμό με δορυφορικές παρατηρήσεις και ατμοσφαιρικές αναλύσεις σε όλη την Γη οδηγούν τους ειδικούς στο συμπέρασμα ότι στη διάρκεια των τελευταίων 100 εκατομμυρίων ετών η Ανταρκτική ήταν κατά βάση πράσινη και μάλιστα ορισμένες εποχές ήταν καλυμμένη από τροπικά δάση πριν τελικά επικρατήσουν οι πάγοι.

«Η Ανταρκτική ήταν ένας πανέμορφος καταπράσινος τόπος. Υπήρχαν τροπικές συνθήκες και ζούσαν εκεί πολλά είδη θηλαστικών όπως πόσουμ και κάστορες. Μόνο στην πρόσφατη γεωλογική ιστορία της Ανταρκτικής κυριαρχεί το κρύο» ανέφερε σε μεγάλο συνέδριο για την Ανταρκτική που έγινε στο Εδιμβούργο η Τζέιν Φράνσις, καθηγήτρια της Σχολής Γης και Περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου του Λιντς.

Στα ύψη του διοξείδιο του άνθρακα αλλά και οι θάλασσες

Σύμφωνα με τους επιστήμονες καταλύτης για την εικόνα της ηπείρου ήταν τα επίπεδα του διοξειδίου του άνθρακα στον πλανήτη. Σήμερα που καταγράφονται σημαντικές κλιματικές αλλαγές για τις οποίες κατηγορείται το διοξείδιο του άνθρακα τα επίπεδα του αερίου στην ατμόσφαιρα είναι 390 μέρη ανά εκατομμύριο.

«Πριν από 55 εκατομμύρια έτη τα επίπεδα του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα ήταν χίλια μέρη ανά εκατομμύριο. Οι συνθήκες αυτές όπως είναι ευνόητο οδήγησαν στην υπερθέρμανση του πλανήτη και στο λιώσιμο όλων των παγετώνων. Υπολογίζουμε ότι η στάθμη των θαλασσών ήταν αυξημένη κατά 70 μέτρα σε σχέση με την σημερινή» ανέφερε στο συνέδριο ο Στίβεν Πεκάρ, καθηγητής του City University στη Νέα Υόρκη.

Το μέλλον της Γης

Αυτήν τη στιγμή τα επίπεδα του διοξειδίου του άνθρακα αυξάνονται κατά περίπου 2 μέρη ανά εκατομμύριο κάθε χρόνο και σύμφωνα με τους ειδικούς είναι πλέον θέμα λίγων δεκαετιών για να αρχίσουμε να βιώνουμε σημαντικές γεωλογικές μεταβολές.

«Όταν τα επίπεδα του διοξειδίου του άνθρακα φτάσουν τα 500 μέρη ανά εκατομμύριο οι παγετώνες θα αρχίσουν πλέον να λιώνουν με πολύ ταχύ ρυθμό» αναφέρει ο Πεκάρ καταγράφοντας τι θα συμβεί αν δεν βρεθεί τρόπος περιορισμού του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα.

Read More

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΗ ΧΡΕΩΚΟΠΙΑ

Η επιλεκτική χρεοκοπία, ενδεχομένως, θα είναι ένα από τα υποπροϊόντα της διαδικασίας...
διαμόρφωσης της ελληνικής λύσης από τους ηγέτες της Ευρωζώνης.

Mε τον τρόπο αυτό, θα λυθεί το πρόβλημα ρευστότητας του Ελληνικού Δημοσίου, για την περίοδο 2012-2014. Το διάστημα αυτό λήγουν ομόλογα αξίας περίπου 100 δισ. ευρώ, θα πρέπει να πληρωθούν περίπου 40 δισ. ευρώ σε τόκους, ενώ ταυτόχρονα λείπουν και 10-15 δισ. ευρώ για να υποστηριχθούν οι δημόσιες εσωτερικές δαπάνες.

Το Ελληνικό Δημόσιο δεν κατάφερε να βγει στις αγορές για να δανειστεί, όπως προβλεπόταν στο αρχικό σχέδιο του Μνημονίου, και έτσι προέκυψε το πρόβλημα ρευστότητας.

Στην Ευρωπαϊκή Ένωση, με έναν ομολογουμένως αργό ρυθμό αποφάσεων και σκέψεων, αναπτύχθηκε μια σειρά από προτάσεις που εκτείνονται από την εθελοντική διακράτηση των ομολόγων που λήγουν μέχρι την επαναγορά τους σε τιμές αγοράς (τα ομόλογα που λήγουν την περίοδο αυτή αποτιμώνται στο 50% της ονομαστικής τους αξίας). Όταν άρχισαν να συγκεκριμενοποιούνται οι λύσεις (θα περιμένουμε τις επίσημες ανακοινώσεις για να δούμε ποια από αυτές επιλέχθηκε και με ποιον τρόπο), οι οίκοι αξιολόγησης (και ιδιαίτερα η S&P) ανακοίνωσαν ότι η εθελοντική διακράτηση στην ουσία δεν είναι εθελοντική, αλλά υποχρεωτική, αφού η Ελλάδα δεν μπορεί στην πραγματικότητα να αποπληρώσει τα ομόλογα που λήγουν. Συνεπώς, κατά τη γνώμη τους, έχουμε «μερική πτώχευση», αναφορικά –πάντοτε– με τους τίτλους που εντάσσονται στη συγκεκριμένη διαδικασία, με όλες τις άλλες υποχρεώσεις του Ελληνικού Δημοσίου, των τραπεζών, του εξωτερικού τομέα, να αποπληρώνονται κανονικά (τόκοι και κεφάλαιο).

Η ελληνική πλευρά δεν έχει κανένα λόγο να δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους χαρακτηρισμούς των οίκων αξιολόγησης, διότι δεν συνεπάγονται τίποτα καινούργιο σε σχέση με ό,τι ξέρουμε από το Μάιο του 2010, αναφορικά με τη δυνατότητα της Ελλάδας να βγαίνει στις αγορές. Μάλιστα υπάρχει και ένα ολοκαίνουργιο γεγονός: Εξασφαλίζεται η ρευστότητα της οικονομίας μέχρι το 2014.

Υπάρχουν όμως παρενέργειες:

Η ΕΚΤ, μέχρι στιγμής, δεν έχει συμφωνήσει σε οποιαδήποτε λύση, η οποία να συνεπάγεται την αναγγελία ενός παρόμοιου χαρακτηρισμού για τα ελληνικά ομόλογα, παρόλο που φαίνεται ότι οι συζητήσεις μεταξύ κυρίως της ΕΚΤ και της γερμανικής πλευράς έχουν εξελιχθεί αρκετά προς ένα συμβιβασμό.

Γιατί το κάνει αυτό η ΕΚΤ; Για έναν κυρίως λόγο:

Ο Τρισέ πιέζει τη γερμανική πλευρά, ώστε η ΕΚΤ να πάψει να λειτουργεί ως όργανο εφαρμογής δημοσιονομικής πολιτικής και το ανώτατο νομισματικό εργαλείο της Ευρωζώνης να διατηρήσει τον πρωταρχικό του ρόλο: αυτόν της ρύθμισης της νομισματικής πολιτικής. Με άλλα λόγια, ας οργανώσουμε γρηγορότερα την Ευρώπη. Έτσι κι αλλιώς, τη ρευστότητα των ελληνικών τραπεζών θα την εξασφαλίσει είτε με τον παραδοσιακό τρόπο, αναγκαζόμενος όμως να καταργήσει τη σημασία των αξιολογήσεων των οίκων, είτε μέσω του Emergency Liquidity Assistance, όπως γίνεται από το 2010 με την Ιρλανδία. Ο Ιταλός Λορέντζο Σμάγκι, μέλος του Δ.Σ. της ΕΚΤ, το έθεσε πολύ απλά: Ο EFSF (που αποτελεί δημιούργημα των κυβερνήσεων της Ευρωζώνης) ας αγοράσει «προβληματικά» ομόλογα του ελληνικού χρέους.

Υπάρχει, ενδεχομένως, και ένας δεύτερος λόγος που η ΕΚΤ δεν έχει συμφωνήσει σε λύση. Αυτός σχετίζεται με το πιστωτικό γεγονός (credit event) που θα ενεργοποιούσε CDS, οπότε δεν μπορεί να ξέρει κανείς τι ακριβώς σημαίνει αυτό για το ευρωπαϊκό χρηματοπιστωτικό σύστημα. Η ISDA (Διεθνής Ένωση Παραγώγων), όμως, έχει μάλλον δηλώσει ότι δεν θεωρεί πως μια τέτοια εξέλιξη θα μπορούσε να προκαλέσει γενικευμένο πιστωτικό γεγονός. Παρόλο που και στον τομέα αυτό δεν αποκλείεται ένα μερικό γεγονός, αυτή η εξέλιξη δεν φαίνεται να είναι ένα σοβαρό θέμα.

Αναφορικά με τις επιπτώσεις της επιλεκτικής χρεοκοπίας (selective default) στους ισολογισμούς του τραπεζικού συστήματος (ελληνικού και ευρωπαϊκού), αυτές είναι διαχειρίσιμες. Αυτό φάνηκε πολύ καθαρά και από τα stress tests που μόλις ανακοινώθηκαν και σχεδιάστηκαν σε ένα σημαντικό βαθμό για να λάβουν υπόψη τους την προοπτική απομείωσης της αξίας των ελληνικών ομολόγων.

Από την ανάλυση που προηγήθηκε, μπορούν να εξαχθούν ορισμένα συμπεράσματα αναφορικά με τις εξελίξεις:

1ο Το όποιο περιορισμένο περιστατικό χρεοκοπίας θα αφορά τους τίτλους που λήγουν. Με δεδομένο ότι ο οποιοσδήποτε χαρακτηρισμός (π.χ. επιλεκτική χρεοκοπία) θα έλθει μετά την αναγγελία του πακέτου που θα εξασφαλίζει τη χρηματοδότηση της Ελλάδος μέχρι συγκεκριμένη ημερομηνία, δεν αντιλαμβάνομαι πώς αυτός ο χαρακτηρισμός μπορεί να διατηρηθεί επί μακρόν (ημέρες και μήνες). Έχει ξανασυμβεί παρόμοιοι χαρακτηρισμοί του χρέους να διατηρηθούν για πολύ μικρό χρονικό διάστημα.

2ο Δεν αφορά τους καταθέτες του ελληνικού και ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος και τους χρηματοδοτούμενους από αυτό.

3ο Σε κανέναν δεν αρέσει να αναφέρονται τέτοιοι χαρακτηρισμοί (όπως επιλεκτική χρεοκοπία) για την ελληνική οικονομία. Ωστόσο, το πραγματικό γεγονός της αδυναμίας πληρωμών κατεγράφη από το Μάιο του 2010. Δεν ισχύει κάτι καινούργιο σήμερα!

Το σοβαρότερο, όμως, πρόβλημα που αναδεικνύεται από όλα τα παραπάνω είναι αυτό που αφορά το μέλλον της Ευρωζώνης. Η «μάχη της Ιταλίας», που έρχεται, είναι το γεγονός που κάνει τόσο σημαντικές τις λύσεις που θα βρεθούν και για την ελληνική περίπτωση. Ας σκεφτούμε μόνο ότι το ιταλικό χρέος είναι σχεδόν τριπλάσιο από το χρέος της Ελλάδας, της Πορτογαλίας και της Ιρλανδίας, μαζί! Ας σκεφτούμε επίσης ότι οι γερμανικές τράπεζες έχουν στα χαρτοφυλάκιά τους ιταλικά χρέη 120 δισ. ευρώ περίπου! Γι’ αυτό σε ένα βαθμό η καθυστέρηση που παρατηρείται στις αποφάσεις είναι δικαιολογημένη. Εξάλλου, είναι τόσο περίπλοκα όλα αυτά τα θέματα και οι διαπραγματεύσεις, ώστε απαιτείται σημαντικός χρόνος για την ώριμη αντιμετώπισή τους. Δυστυχώς, όμως, η φωτιά διαπερνά την αυλή της Ευρωζώνης και απειλεί τη βασική κατασκευή της.

Read More

ΔΩΣΕ ΘΑΡΡΟΣ ΣΤΟΝ ΧΩΡΙΑΤΗ

ΔΩΣΕ ΘΑΡΡΟΣ ΣΤΟΝ ΧΩΡΙΑΤΗ ΘΑ ΣΟΥ ΑΝΕΒΕΙ ΣΤΟ ΚΡΕΒΒΑΤΙ
ΕΤΣΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΙΝΑΙ ΟΛΕΣ ΜΑΣ ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΕ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΕΣ ΧΩΡΕΣ ΣΕ ΟΛΕΣ ΕΧΟΥΜΕ ΔΩΣΕΙ ΕΝΑ ΑΝΕΞΗΓΗΤΟ ΘΑΡΡΟΣ ΚΑΙ ΜΑΣ ΕΞΕΥΤΕΛΙΖΟΥΝ ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ

Άργησε αλλά αντέδρασε το υπουργείο Εξωτερικών στην πρωτοφανή πρόκληση του Τούρκου πρωθυπουργού κ. Ρετσέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος ο οποίος απείλησε με πάγωμα των σχέσεων ΕΕ - Τουρκίας σε περίπτωση ανάληψης της προεδρίας της ΕΕ από τη Λευκωσία το 2012 χωρίς να έχει λυθεί προηγουμένως το Κυπριακό.

Οι δηλώσεις του Τούρκου πρωθυπουργού έγιναν στον απόηχο της επισκέψεως τόσο της Αμερικανίδας υπουργού Εξωτερικών κ. Χίλαρυ Κλίντον στην Τουρκία και την Ελλάδα, αλλά και κατόπιν των μυστικών επαφών που είχε ο επικεφαλής της CIA κ. Ντέιβιντ Πετρέους με στελέχη του πολιτικο-στρατιωτικού κατεστημένου της Άγκυρας.

Με ιδιαίτερη χαλαρότητα ο υπουργός Εξωτερικών κ. Σταύρος Λαμπρινίδης υποστηρίζει ότι «λίγο πριν από την παράνομη επίσκεψή του στα Κατεχόμενα, ανήμερα της μαύρης επετείου της εισβολής, ο Τούρκος πρωθυπουργός "απειλεί" με πάγωμα τις σχέσεις Τουρκίας - ΕΕ, με σχέδια "Β" επίλυσης του Κυπριακού και, εν είδει ιδιοκτήτη κυπριακού εδάφους, με μη επιστροφή της Μόρφου και του Ριζοκάρπασου».

Κατά τον κ. Λαμπρινίδη, οι δηλώσεις του κ. Ερντογάν αποδεικνύουν για άλλη μια φορά ότι η ουσία του Κυπριακού είναι η εισβολή και η συνεχιζόμενη κατοχή. «Αντί να επιδεικνύει την αναγκαία πολιτική βούληση για αμοιβαία αποδεκτή λύση του Κυπριακού, η Τουρκία προσπαθεί μάταια να υπαγορεύσει στην ΕΕ τη σύνθεση και τον τρόπο λειτουργίας της», σχολιάζει ο πολιτικός προϊστάμενος της ελληνικής διπλωματίας.

Κορυφαία προτεραιότητα

Ο κ. Λαμπρινίδης επισήμανε πάντως, το Κυπριακό αποτελεί κορυφαία προτεραιότητα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής και ο τερματισμός της παράνομης τουρκικής κατοχής αποτελεί προϋπόθεση για την πλήρη εξομάλυνση των ελληνοτουρκικών σχέσεων.

Ο υπουργός Εξωτερικών επανέλαβε ότι η Ελλάδα στηρίζει σθεναρά τις πρωτοβουλίες και προσπάθειες του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Δημήτρη Χριστόφια για την επίτευξη μιας δίκαιης, βιώσιμης και λειτουργικής λύσης στη βάση των αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών και των αρχών, αξιών και του κεκτημένου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Read More

Η μάχη της Λευκωσίας. Η μυθική ιστορία του 336 ΤΕ. Αφήγηση-ντοκουμέντο.

Η μάχη ενός ηρωϊκού τάγματος πάνω στη πράσινη γραμμή. Ενάντια στις δυνάμεις του Αττίλα,που λυσσαλέα προσπάθησαν να κάμψουν την αντίστασή τους και να καταλάβουν όλη τη Λευκωσία. 1974. Ο Δημήτρης Αλευρομάγειρος είχε τη τιμή να ηγηθεί του ηρωϊκού 336 Τάγματος.
Η συγκλονιστική αφήγησή του στον Κώστα Ζουράρι είναι πάντα επίκαιρη και άκρως ενδιαφέρουσα.


"Το 1973 υπηρετώ στη Λήμνο και μάλιστα είμαι έτοιμος να παντρευτώ, όταν έρχεται η μετάθεσή μου στην Κύπρο. Μου έκανε εντύπωση, γιατί μετά τα γεγονότα κυρίως της απόσυρσης της μεραρχίας, τη δολοφονία του Γεωρκάτζη, 1971 νομίζω, και τις κατ' επανάληψη απόπειρες κατά του Μακαρίου είχα υποψία ότι τα πράγματα οδηγούνται σε άσχημη κατεύθυνση, γι' αυτό είχα δηλώσει ότι δεν επιθυμώ να υπηρετήσω στην Κύπρο.


Πήγα τον Οκτώβριο του 1973. Αμέσως κατάλαβα ότι ένας μεγάλος αριθμός αξιωματικών ήταν από αδιάφορος έως αντιθέτως με το εδώ καθεστώς. Εκτός όσων ήταν σε θέσεις-κλειδιά. 

Αρκεί να σημειώσω ότι ο αρχηγός ΓΕΕΦ Ντενίσης, ένας κατά τα άλλα συντηρητικός αξιωματικός, δεν ήταν συμπαθών προς τη χούντα, αντίθετα με τον επιτελάρχη του, υποστράτηγο Παύλο Παπαδάκη. 

Επίσης κατάλαβα αμέσως ότι η αμυντική ικανότητα της Κύπρου ήταν, μετά την απόσυρση της μεραρχίας, αδύνατη και στηρίζετο κυρίως στην επιστρατευόμενη εφεδρεία, η οποία όμως δεν εκαλείτο συχνά για μετεκπαίδευση.
Η απόσυρση της ελληνικής μεραρχίας ήταν το πρώτο έγκλημα. Το τελειωτικό κτύπημα ήρθε δυστυχώς από ελληνικά χέρια (και η απόσυρση όμως δεν ήταν ελληνικό έγκλημα;), το πραξικόπημα του Ιουλίου... Αν διαβάσετε το βιβλίο του Αλί Μπιράντ "Απόφαση-Απόβαση" (δημοσιεύτηκε το 1977 σε συνέχειες στη "Μιλιέτ"), θα δείτε τους πανηγυρισμούς του Ετσεβίτ για την ευκαιρία που του δόθηκε. Βέβαια σήμερα ξέρουμε, μάλιστα πρόσφατα είχαμε και νέα επιβεβαίωση, αυτή τη φορά από την τουρκική εφημερίδα "Τούρκις Ντέιλι Νιους" (28/6/2007), το σχεδιασμό του όλου σκηνικού από τον Χ. Κίσιντζερ (επ' αυτού έχουμε και τη μαρτυρία αλλά και τη μήνυση προς Κίσιντζερ το 2003 από τον διαπρεπή έλληνα δημοσιογράφο Ηλία Δημητρακόπουλο). Οι σχεδιασμοί όμως ανατρέπονται όταν υπάρχουν πατριωτικές ηγεσίες, όπως πρόσφατα με το 76% του κυπριακού λαού στην αθλιότητα Ανάν. Επομένως ο σχεδιασμός δεν απαλλάσσει την ευθύνη της χούντας για το μέγα έγκλημα. Εδώ θα ήθελα να σχολιάσω ότι η χουντική κυβέρνηση ήταν η πιο φιλοαμερικανική κυβέρνηση που είχε ποτέ η Ελλάδα. Πόσο την ωφέλησε αυτό; Καθόλου.

Το πραξικόπημα διέλυσε, λοιπόν, την έτσι κι αλλιώς μειωμένης ισχύος Εθνική Φρουρά. Και επειδή οι Τούρκοι δεν κάνουν τίποτε τυχαίο, έκαναν την εισβολή την επομένη, που, βάσει προγραμματισμού, αντικατεστάθη το 30% της πιο σημαντικής αμυντικά μονάδας, της ΕΛΔΥΚ. Αποτίοντας όμως φόρο τιμής, θέλω να σημειώσω ότι όλοι αυτοί οι απολυόμενοι επέστρεψαν αμέσως στην Κύπρο, αποβιβάσθηκαν στην Πάφο και πολλοί από τους ηρωικούς νεκρούς είναι από αυτούς. Αιώνια η μνήμη τους! 

Θέλω επίσης να σημειώσω -το έχω γράψει και στην επίσημη έκθεσή μου- ότι και παρά το πραξικόπημα, το οποίο κυρίως επέδρασε επί του ηθικού και τη θέληση για αντίσταση σε κάποιο βαθμό, οι Τούρκοι δεν θα πατούσαν το πόδι τους στο νησί αν στοιχειωδώς εφαρμόζονταν τα σχέδια και γινόταν έγκαιρα η επάνδρωση των πολυβολείων στην περιοχή Κερύνειας - στην περιοχή της Αμμοχώστου όπου ήμουνα τούτο έγινε εν μέρει.

Το πρωί της 20ής Ιουλίου και ενώ είχε εκδηλωθεί η απόβαση, αναλαμβάνω τη διοίκηση του 336 τάγματος, το οποίο και επιστρατεύω αρχικά στην Αμμόχωστο και στη συνέχεια στο Πραστειό, κάτω από μυθιστορηματικές συνθήκες και ενώ υπήρχε ο μέγας κίνδυνος, όταν ήμασταν ακόμη στην Αμμόχωστο, να πάθουμε πανωλεθρία από τυχόν βομβαρδισμό τουρκικής αεροπορίας. 

Με όλες αυτές τις συνθήκες και κυρίως με τη συνδρομή στρατευσίμων που είχα γνωρίσει και συμπολεμήσει το 1964 αλλά και μετέπειτα, ολοκληρώνουμε την επιστράτευση σε τρεις ώρες και περί την 7η απογευματινή επιστέφουμε στην Αμμόχωστο, όπου αναλαμβάνουμε αποστολή επίθεσης προς την τουρκοκυπριακή περιοχή Σακάρια, η οποία εκδηλώνεται την 4η πρωινή προ κενού όμως εχθρού, γιατί οι Τουρκοκύπριοι είχαν εγκαταλείψει, για να πάνε στην εντός των τειχών Παλαιά Αμμόχωστο. Το βράδυ της 21ης παίρνω διαταγή και το τάγμα μεταβαίνει σε περιοχή αραιώσεως της Λευκωσίας (Στρόβολος, προεδρικό μέγαρο) ως εφεδρεία του ΓΕΕΦ. 


Με την είσοδό μας στη Λευκωσία και ενώ είμαστε ακόμα εποχούμενοι, περί την 3η πρωινή γινόμαστε ακούσιοι μάρτυρες μίας από τις μεγαλύτερες τραγωδίες των μαχών. Ακούμε ισχυρούς βόμβους αεροσκαφών και πολλά αντιαεροπορικά πυρά. Εντυπωσιάζομαι γιατί ήξερα από το 1964 -και ίσχυσε και σε αυτές τις επιχειρήσεις- ότι οι Τούρκοι δεν πολεμούσαν τη νύκτα. Τι είχε συμβεί; 

Είναι η γνωστή τραγωδία των Νορ Άτλας με τη μοίρα καταδρομών. Μια αντιαεροπορική μοίρα, αγνοώντας την άφιξη, έβαλε και κατέρριψε ένα αεροσκάφος, ενώ έπληξε και άλλα δύο, τα οποία όμως κατόρθωσαν να προσγειωθούν. Την 4η απογευματινή της 22ας Ιουλίου συμφωνείται εκεχειρία, την οποία όμως οι Τούρκοι δεν τηρούν στους ανατολικούς τομείς της Λευκωσίας και εμπλέκεται ελαφρώς λόχος του τάγματος.


Το απόγευμα της 23ης Ιουλίου και ενώ στην Αθήνα είχαμε πανηγυρισμούς για την εγκατάλειψη της εξουσίας από τη χούντα, η οποία υπό το βάρος των εγκλημάτων της έσπευδε να τραπεί εις φυγήν, αφήνοντας όμως ήδη τα πρώτα εθνικά ερείπια, με βρίσκει τοποθετώντας τους στρατιώτες του τάγματος στο τμήμα της Πράσινης Γραμμής Λευκωσίας, από το δεξιόν του στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ έως και της οδού Λήδρας. 

Ουσιαστικά η άμεση εμπλοκή σας αφορά τη δεύτερη φάση της εισβολής... 
Ακριβώς. Το τάγμα μας ουσιαστικά πολέμησε από τις 14 έως τις 17 Αυγούστου, οπότε εδέχθη καταιγισμό βομβαρδισμών, όλμων και πυροβόλων, καθώς και κινήσεις αρμάτων την τελευταία προ της εκεχειρίας της 16ης 8ης ώρας, η οποία απεκρούσθη με αντιαρματικό ενός ελλαδίτη καταδρομέα και το πυροβολικό και τη μεγάλη συμβολή του Αντώνη Καρρά. Κατά τη διάρκεια του τετραήμερου αγώνα όλοι οι αξιωματικοί ήσαν στην πρώτη γραμμή, είχαμε ελάχιστες εγκαταλείψεις και είχαμε 37 ηρωικούς νεκρούς και περί τους 120 τραυματίες. 

Απωλέσθησαν περί τα 100 μ. εδάφους στο Σχολείο και δύο ακραία φυλάκια δίπλα στην ΕΛΔΥΚ (η ΕΛΔΥΚ, δηλαδή, ένα ελάχιστο τμήμα της του λόχου διοίκησης με επικεφαλής τον λοχαγό Σταυριαννάκο, ο οποίος ως άλλος Παλαιολόγος εφονεύθη επί του πεδίου της τιμής).

Πρέπει να τονίσω ότι η συμμετοχή και η αντίσταση αυτών των παλικαριών ήταν ουσιαστικά εθελοντική και αυτό που λέω δεν είναι υπερβολή. Σε εκείνη τη χαώδη κατάσταση και ακριβώς λόγω αυτής υπήρχε καταρχάς αδυναμία επιστράτευσης σε πολλές μονάδες λόγω της αρξαμένης εισβολής και του αποκλεισμού της δυνατότητας να πάνε στις μονάδες τους. Είχα, πλέον των στρατευσίμων του 336 ΤΕ, πολλούς που κανονικά έπρεπε να ήταν σε μονάδες κυρίως της Κερύνειας. Μπορούσαν να μην πάνε πουθενά. Η παρουσία τους, ο αγώνας και η θυσία τους θυμίζει το καβαφικόν "και περισσότερη τιμή τους πρέπει, γιατί γνώριζαν πως οι Μήδοι, στο τέλος, θα περάσουν". 

Οι πλείστοι των στρατευσίμων ήταν από την Αμμόχωστο. Και την ώρα που έπεφτε η Αμμόχωστος -στην ουσία εγκαταλειφθεί- αυτοί έπεφταν στη Λευκωσία.

Πρέπει να σας πως η Λευκωσία από το βράδυ της 12ης/13ης ήταν μία πόλη φάντασμα. Οι κυβερνητικές υπηρεσίες και το αρχηγείο του ΓΕΕΦ ήταν στο χωριό Μαλούντα και οι κάτοικοί της, για να προστατευτούν από τους βομβαρδισμούς, στο Τρόοδος. Και όμως δεν τους επηρέασε ψυχολογικά. Γι' αυτό είναι ηρωική η θυσία τους. Γιατί στάθηκαν και έπεσαν εκεί για την ιδέα της πατρίδας, παρά το σοκ του πραξικοπήματος, παρά τους 30.000 ετοιμοπόλεμους και πολύ καλά οπλισμένους εισβολείς και τη σφοδρότητα της αεροπορίας. Δεν νομίζω ότι έχει αναλυθεί σε βάθος ο ηρωικός τους αγώνας. Το 1974 όσοι αντιστάθηκαν και κυρίως όσοι έπεσαν, Ελληνοκύπριοι και της ΕΛΔΥΚ, έγραψαν σελίδες αφθάστου δόξας. Γι' αυτό και, όταν πήγαμε την παραμονή της 14ης Αυγούστου στα Φυλακισμένα Μνήματα και ορκισθήκαμε ότι μόνον από τα κορμιά μας θα περάσουν και ότι δεν θα μολύνουν οι βάρβαροι εισβολείς τους ιερούς τους τάφους, πήραμε δύναμη από τους ηρωικούς εκείνους απαγχονισθέντες.
Προσκλητήριο ηρώων


Διά την ιστορίαν αναφέρω τους διοικητές των λόχων:

Ελλαδίτης λοχαγός Γιώργος Παπαχατζόπουλος, έφεδρος ελληνοκύπριος ανθυπολοχαγός Πανίκος Παπόρης, έφεδρος ανθυπολοχαγός Νίκος Κουτσού, σήμερα βουλευτής στο Ευρωπαϊκό Κόμμα και αρχηγός των Νέων Οριζόντων, έφεδρος ελληνοκύπριος ανθυπολοχαγός Χρήστος Σολωμής χρημάτισε από το 1980 βουλευτής Αμμοχώστου, επί οκταετία και εν συνεχεία το 1998 υπουργός Υγείας. 
Ελλαδίτης υπολοχαγός Νίκος Λιγουδιστιανός, ελληνοκύπριος έφεδρος ανθυπολοχαγός Γιώργος Ρωσσίδης, ελληνοκύπριος ανθυπολοχαγός Μιχάλης Κούτουρας, ελληνοκύπριος έφεδρος ανθυπολοχαγός Παναγιώτης Παυλίτης, ελληνοκύπριος λοχαγός Ανδρέας Δημητρίου, έφεδρος ανθυπολοχαγός Αντώνης Καρράς (βουλευτής επί οκταετία μέχρι τις πρόσφατες εκλογές), ελληνοκύπριος λοχαγός Γιάννης Μαυρόγιαννος, έφεδρος ελληνοκύπριος ανθυπολοχαγός Μιχάλης Στεφανίδης, ελλαδίτης ταγματάρχης Σεβασλίδης. 


Read More

ΑΓΝΟΗΘΗΚΑΝ....

«Όσοι από σας θα επιλέξετε τις Καταδρομές, θέλω από τώρα να ξέρετε πως, κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας σας θα πεινάσετε, θα διψάσετε, θα ταλαιπωρηθείτε, θα χάσετε κάθε επαφή με τους δικούς σας. Θα ξεχάσετε την καλοπέραση και τις εξόδους, αλλά να είστε βέβαιοι, ότι στο τέλος θα είστε υπερήφανοι λοκατζήδες. Οι λεβέντες της 31 Μοίρας Καταδρομών. Όσοι ενδιαφέρεστε, να περάσετε τώρα δεξιά»

Ταγματάρχης Γεώργιος Καρούσος

Γράφει ο Σάββας Δ. Βλάσσης
Η συγκρότηση της Εθνικής Φρουράς και των Δυνάμεων Καταδρομών της στην Κύπρο, είναι συνυφασμένη με τις πρώτες μάχες που ξέσπασαν σε κυπριακό έδαφος, με την οργανωμένη στρατιωτικά από Τούρκους αξιωματικούς τουρκοκυπριακή κοινότητα. Οι συγκρούσεις άρχισαν όταν πλέον οι Τουρκοκύπριοι εκδηλώθηκαν αρνητικά στην πρόθεση της κυπριακής κυβέρνησης να αναθεωρήσει διατάξεις του Συντάγματος οι οποίες είχε αποδειχθεί στην πράξη ότι δεν ήταν λειτουργικές. Οι Τουρκοκύπριοι, εκμεταλλευόμενοι τα δυσανάλογα μεγάλα προνόμια που τους είχαν δοθεί, εμπόδιζαν τη σωστή λειτουργία του κράτους, επιδεικνύοντας πλήρη κακοπιστία. Τον Δεκέμβριο του 1963, μετά από τυχαία επεισόδια, οι Τουρκοκύπριοι και η ΤΟΥΡΔΥΚ αντέδρασαν στρατιωτικά, επιλέγοντας να απομονωθούν από τους Ελληνοκυπρίους και την κυβέρνηση στην οποία συμμετείχαν και να αποσυρθούν από τις δημόσιες υπηρεσίες.

Υποχρεώνοντας σε μετακίνηση μεγάλο αριθμό Τουρκοκυπρίων, οργάνωσαν δικούς τους θυλάκους στους οποίους δεν επιτρεπόταν η ελεύθερη πρόσβαση και εγκαθίδρυσαν δικές τους υπηρεσίες και αρχές. Αιφνιδιασμένη από την ταχεία εξέλιξη των πραγμάτων, η ελληνική πλευρά δεν μπόρεσε να αντιδράσει δυναμικά, με αποτέλεσμα Τουρκοκύπριοι ένοπλοι και τμήματα της ΤΟΥΡΔΥΚ να καταλάβουν ορισμένα στρατηγικής σημασίας σημεία. Η κατάσταση, σε συνδυασμό με τις απειλές της Τουρκίας για εισβολή, έθετε σαφές θέμα άμυνας της Κύπρου. Η Ελλάδα αποφάσισε τότε να στείλει μυστικά μια μεραρχία ειδικής σύνθεσης (ΕΛΔΥΚ/Μ), ενώ στην Κύπρο, τον Απρίλιο του 1964, αποφασίστηκε η συγκρότηση στρατού, που για πολιτικούς λόγους ονομάστηκε Εθνική Φρουρά (ΕΦ).
Η στράτευση ήταν αρχικώς εθελοντική, για περίοδο 6 μηνών. Η μικρή όμως ανταπόκριση οδήγησε στις 2 Ιουνίου στην απόφαση υποχρεωτικής πρόσκλησης. Αυτό το τιτάνιο έργο της οργάνωσης εκ του μηδενός αξιόμαχου στρατού κλήθηκαν να επιτελέσουν στελέχη του Ελληνικού Στρατού, που επιδόθηκαν με πατριωτικό ζήλο. Ήταν ώρα μεγάλων έργων, μέσα σε συνθήκες τεράστιων δυσχερειών. Ο αρχηγός της ΕΦ Αντιστράτηγος Γεώργιος Καραγιάννης κάλεσε τους αξιωματικούς «εις ολοκληρωτικήν πνευματικήν και ψυχικήν κινητοποίησιν».
Με την άφιξη του Στρατηγού Γρίβα-Διγενή στην Κύπρο, τον Ιούνιο, περιπλέχθηκε η κατάσταση σχετικά με το ποιος είχε την ευθύνη της άμυνας του νησιού. Εν τέλει, αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Φρουράς (ΓΕΕΦ) παρέμεινε ο Αντιστράτηγος Καραγιάννης, και ο Στρατηγός Γρίβας ανέλαβε διοικητής της Ανωτάτης Στρατιωτικής Διοικήσεως Αμύνης Κύπρου (ΑΣΔΑΚ). Στην ουσία η ΑΣΔΑΚ είχε την επιχειρησιακή ευθύνη της ΕΦ καθώς και της ΕΛΔΥΚ/Μ, αλλά μόνο σε περίοδο πολέμου.
Η κυπριακή κυβέρνηση είχε δικαίωμα να χρησιμοποιήσει την ΕΦ κατά το δοκούν. Για να εμπλακούν όμως δυνάμεις της ΕΛΔΥΚ/Μ σε επιχειρήσεις, θα έπρεπε προηγουμένως να έχει δοθεί έγκριση από την Αθήνα.
Για την εκπαίδευση των μονάδων, στην αρχή λειτούργησαν πρόχειρα Κέντρα Εκπαίδευσης Νεοσυλλέκτων και σιγά σιγά άρχισαν να αποδίδονται στρατιώτες στις υπό συγκρότηση μονάδες. Επειδή όμως η έλλειψη υποδομής προκαλούσε τεράστια προβλήματα, η πρόοδος ήταν πολύ αργή. Στις αρχές Ιουνίου, είχε συγκροτηθεί μόλις ένα τάγμα…
Από τις πρώτες μονάδες που αποφασίστηκε να συγκροτηθούν, ήταν και μία μονάδα Καταδρομών. Αυτή ονομάστηκε 31 Μοίρα Καταδρομών και συγκροτήθηκε στις 9 Ιουλίου. Έδρα της είχε το Γυμνάσιο Σολέας Ευρύχου, το οποίο παρέμενε κλειστό λόγω των θερινών διακοπών. Η Μοίρα είχε σύνθεση τριών Λόχων Κρούσεως (ΛΚ) και ενός Λόχου Υποστήριξης - Διοικητικής Μέριμνας (ΛΥ-ΔΜ). Κάθε Λόχος είχε δύναμη 80 ανδρών περίπου. Η δύναμη ανερχόταν σε 365 άνδρες: 10 μόνιμοι αξιωματικοί, 2 έφεδροι αξιωματικοί, 3 μόνιμοι λοχίες και 350 οπλίτες. Διοικητής ορίστηκε ο Ταγματάρχης Γεώργιος Ν. Καρούσος, μπαρουτοκαπνισμένος αξιωματικός από την εποχή της Εθνικής Αντίστασης, υποδιοικητής ο Λοχαγός Μιλτιάδης Λάσκαρης, διοικητές των λόχων κρούσης οι Λοχαγός Κωνσταντίνος Μπεκιάρης (1ος ΛΚ), Λοχαγός Ορέστης Μαρινάκης (2ος ΛΚ), Υπολοχαγός Νικόλαος Παπαγεωργίου (3ος ΛΚ) και Λοχαγός Παναγιώτης Καρατζάς (ΛΥ-ΔΜ).
Ο οπλισμός της μονάδας ήταν της εποχής του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, σχετικά αποδεκτός για την εποχή. Περιλάμβανε υποπολυβόλα STEN Mk2/3, τυφέκια Μ1 Garand, οπλοπολυβόλα BREN, πολυβόλα MG42 και Μ1919Α4, αντιαρματικά Μ20 Bazooka, ΠΑΟ των 57 mm και όλμους των 60 mm.
Η Μοίρα ασχολήθηκε εντατικά με την εκπαίδευση, προκειμένου οι νεαροί μαθητές να μετατραπούν σε αξιόπιστους μαχητές. Αυστηρή πειθαρχία και σκληραγώγηση, με εκγύμναση, καψώνια και ασκήσεις πυκνής τάξης ήταν η «συνταγή» των εκπαιδευτών, που -όπως απέδειξε η πράξη- είχε αντίκρισμα. Πριν όμως η Μοίρα εισέλθει στη φάση της ουσιαστικής εκπαίδευσης, τα γεγονότα την πρόλαβαν.

Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΜΑΝΣΟΥΡΑΣ
Ένα από τα σημαντικής στρατιωτικής αξίας σημεία που ήλεγχαν οι Τουρκοκύπριοι μετά την ανταρσία, ήταν και η περιοχή Μανσούρας - Λιμνίτη στην Τηλλυρία. Τα ελληνικά τοπωνύμια και οι εκκλησίες των χωριών, καθώς και το ότι ελάχιστοι κάτοικοι μιλούσαν την τουρκική, φανέρωναν ότι οι κάτοικοι ήταν χριστιανοί που είχαν εξισλαμιστεί βίαια κατά την Τουρκοκρατία. Για τον λόγο αυτόν, οι Ελληνοκύπριοι της περιοχής έτρεφαν πιο έντονα αισθήματα αποστροφής προς τους Τουρκοκύπριους, καθότι τους θεωρούσαν εξωμότες.
Ο θύλακος διέθετε έξοδο στη θάλασσα, που επέτρεπε την αφανή προσέγγιση πλωτών μέσων κατά τη νύκτα. Εκεί οι Τούρκοι μετέφεραν στρατιωτικό δυναμικό και οπλισμό, φορητά όπλα και βαρέα όπλα πεζικού. Όταν μεταφέρθηκαν αρκετές δυνάμεις, η τουρκική διοίκηση αποφάσισε να επεκτείνει τον θύλακο, που εξαιτίας της μορφολογίας του καθιστούσε τον έλεγχό του από τις κυπριακές Αρχές δυσχερή.
Στις 9 Ιουλίου, οι Τουρκοκύπριοι επέκτειναν τις θέσεις τους, καταλαμβάνοντας το ύψωμα Λωρόβουνο (669 μέτρα) που, ευρισκόμενο περί τα 4 χλμ. νότια των παραλίων, δέσποζε της περιοχής και μέχρι τότε αποτελούσε ουδέτερο έδαφος. Οι Σουηδοί κυανόκρανοι αρνήθηκαν να συνεργαστούν με τις κυπριακές Αρχές προκειμένου να επανέλθει η προηγούμενη κατάσταση, και ως μόνη λύση απέμεινε η ανάληψη δράσης από την ΕΦ. Στις 30 Ιουλίου δυνάμεις της ΕΦ αναπτύχθηκαν στην περιοχή, εξέλιξη που συνέγειρε τους Τουρκοκύπριους.
Την 1η Αυγούστου, το 206 Τάγμα Πεζικού, το ένα από τα δύο τάγματα της ΕΦ που είχαν οργανωθεί, διατάχθηκε να κινηθεί προς την περιοχή ώστε να περιορίσει την τουρκική επέκταση. Την επομένη πραγματοποιήθηκε εσπευσμένα η ορκωμοσία της 31 ΜΚ και η τελετή παράδοσης του πράσινου μπερέ, παρουσία του Στρατηγού Γρίβα. Αντί όμως οι Καταδρομείς να λάβουν -ως είθισται- άδεια, παρέμειναν στο στρατόπεδο σε κατάσταση συναγερμού. Επιταχύνοντας το πρόγραμμα, τις επόμενες δύο ημέρες οι 1ος και 2ος ΛΚ πραγματοποίησαν την πρώτη τους βολή. Στις 5 του μηνός, ενώ ο 3ος ΛΚ είχε μεταβεί στο πεδίο βολής, διατάχθηκε να επιστρέψει στο στρατόπεδο. Είχε ληφθεί διαταγή για κίνηση όλης της Μοίρας προς την Τηλλυρία. Το μεσημέρι αναχώρησαν με επιταγμένα λεωφορεία και αργά το βράδυ έφτασαν στην περιοχή Πέζεμα Νυμφών. Από εκεί, οι καταδρομείς πορεύθηκαν μέχρι τις 04.00 της επομένης, φτάνοντας στους πρόποδες του υψώματος Ακόνι, περί τα 1.000 μέτρα ανατολικά του Λωροβούνου. Εκεί είχε εγκατασταθεί φυλάκιο του 206 ΤΠ, καθώς οι κυανόκρανοι είχαν αποσυρθεί απροειδοποίητα από το ύψωμα. Με το φως της ημέρας, η αλλαγή αυτή έγινε αντιληπτή από τον εχθρό, ο οποίος άνοιξε πυρ, με αποτέλεσμα να υπάρξει γενίκευση σε όλη τη γραμμή αντιπαράθεσης. Το απόγευμα μάλιστα αποτολμήθηκε επίθεση για την κατάληψη του υψώματος, την οποία όμως δεν δυσκολεύτηκαν να αποκρούσουν οι Εθνοφρουροί.
Η ΕΦ κινητοποιήθηκε πλέον πλήρως, με αποτέλεσμα να μετακινηθούν και άλλες δυνάμεις στην περιοχή. Η ηγεσία άρχισε να επεξεργάζεται σχέδιο επιθετικής ενέργειας προς εξάλειψη της απειλής. Την ευθύνη ανέλαβε ο διοικητής του 8ου Τακτικού Συγκροτήματος Αντισυνταγματάρχης Πλούτωνας Χουχουλής, έχοντας υπό τις διαταγές του το 12o Τακτικό Συγκρότημα, το 206 ΤΠ, την 31 ΜΚ, πυροβολαρχία Πεδινού Πυροβολικού, ουλαμό Αναγνώρισης Marmon Harrington και διμοιρία όλμων 4,2 ιντσών.
Στις αρχές Αυγούστου οι στρατιωτικές δυνάμεις που είχε αποστείλει η Ελλάδα στην Κύπρο ξεπερνούσαν τους 5.000 άνδρες. Ωστόσο, καθώς η απόφαση για δυναμική λύση ελήφθη από την κυπριακή κυβέρνηση δίχως ενημέρωση των Αθηνών, δεν ήταν δυνατή η χρήση μονάδων της ΕΛΔΥΚ/Μ. Ήταν ένα ρίσκο που ανέλαβε ο ίδιος ο Στρατηγός Γρίβας, δεδομένου ότι το επίπεδο μεταξύ των μονάδων του ΕΣ και της νεοσύστατης ΕΦ δεν μπορούσε ακόμη να συγκριθεί.
Η επίθεση εκδηλώθηκε στις 15.30 της 7ης Αυγούστου. Η οργάνωση που επικρατούσε στις ελληνικές δυνάμεις δεν ήταν η καλύτερη. Στην ουσία, τα ελληνικά τμήματα δεν κατάφεραν παρά να φτάσουν σε απόσταση αναπνοής από τις εχθρικές αντιστάσεις.
Στο Λωρόβουνο οι καταδρομείς επιτέθηκαν από δυτικά, επί δύο κατευθύνσεων: οδηγούσαν στο αριστερό ο 1ος ΛΚ (βόρεια) και στο δεξιό ο 3ος ΛΚ (νότια). Ακολουθούσαν κατά σειρά ο 2ος ΛΚ και ο ΛΥ-ΔΜ. Ο διοικητής της Μοίρας βρισκόταν μαζί με τον 3ο ΛΚ, στην πιο δύσκολη κατεύθυνση. Το έδαφος ήταν δύσβατο και εξαιρετικά ανώμαλο. Ο 3ος ΛΚ συνάντησε τις σοβαρότερες αντιστάσεις και υπέστη απώλειες. Ο Υπολοχαγός Παπαγεωργίου οδηγούσε τους άνδρες του και ετοιμαζόταν να εισέλθει σε ένα εχθρικό φυλάκιο που είχε εκκαθαριστεί, όταν δέχθηκε πυρά που τον έπληξαν στο στήθος. Ένας από τους άνδρες του βρέθηκε δίπλα, έσκισε το πουκάμισό του και έδεσε το τραύμα με τον ατομικό επίδεσμο. Ο Παπαγεωργίου, επιδιώκοντας να μη διακοπεί η ορμή της επίθεσης, φώναξε: «Δεν είναι τίποτα, παιδιά, μάχεσθε». Λίγο αργότερα ξεψύχησε. Ο Ταγματάρχης Καρούσος που έσπευσε επιτόπου, γονάτισε, πήρε τον σφυγμό του και διαπίστωσε τον θάνατό του. Λίγο μετά τον υπολοχαγό, νεκρός έπεσε και ο διαβιβαστής του, καταδρομέας Γεώργιος Απληκιώτης. Ενώ τραυματιοφορείς προσπαθούσαν να απομακρύνουν τους πεσόντες, ο οπλοπολυβολητής Μιχαήλ Κουσουλίδης προωθήθηκε και άνοιξε πυρ για να τους καλύψει. Μια βολίδα τον πέτυχε στο μέτωπο φονεύοντάς τον ακαριαία. Βλέποντας το μάταιο της προσπάθειας των τραυματιοφορέων να τον μεταφέρουν πιο πίσω, ο Ταγματάρχης Καρούσος τους φώναξε: «Άστε τον ήρωά μου εκεί. Δεν τον βλέπετε; Είναι νεκρός!».
Η επίθεση της 31 ΜΚ σταμάτησε εκεί στη νοτιοδυτική κορυφή του υψώματος. Απέμενε η κύρια κορυφή του Λωρόβουνου, με το κεντρικό φυλάκιο. Αλλά η έλλειψη χρόνου για την απαραίτητη αναγνώριση είχε οδηγήσει τη Μοίρα σε ένα σημείο από το οποίο δεν μπορούσε να κινηθεί εύκολα προς την κύρια κορυφή. Για να γίνει αυτό, θα έπρεπε να καλύψουν οι άνδρες έναν ακάλυπτο αυχένα στον οποίο υπήρχε χαράδρα.
Προ της γενικότερης προβληματικής εξέλιξης της επίθεσης, το 216 ΤΠ διατάχθηκε να ενισχύσει τις δυνάμεις, κινούμενο από τη Λάρνακα μέσω Πάφου στην περιοχή Πωμού. Τη νύχτα επάνω στο Λωρόβουνο οι καταδρομείς έμειναν ξάγρυπνοι, με το όπλο στο χέρι, έτοιμοι να αντιμετωπίσουν τυχόν εχθρική ενέργεια. Τα πυρά πυροβολικού και όλμων είχαν προκαλέσει φωτιά στο δάσος, η οποία τη νύχτα δυνάμωσε με αποτέλεσμα η ατμόσφαιρα να γίνει αποπνικτική.
Στις 8 Αυγούστου η επίθεση συνεχίστηκε σε όλα τα μέτωπα, σημειώνοντας αργή πρόοδο. Περί τις 07.00 οι καταδρομείς ολοκλήρωσαν την κατάληψη του Λωρόβουνου. Μπορούσαν έτσι να διακρίνουν τον εχθρό που υποχωρούσε άτακτα προς τα Κόκκινα. Μέσα στον θερινό καύσωνα που η πυρκαγιά είχε μετατρέψει σε κόλαση, οι καταδρομείς προχωρούσαν. Στις 11.00, άνδρες του 1ου ΛΚ κινήθηκαν προς το χωριό Αλεύκα, προκειμένου να γίνει υδροληψία. Το χωριό είχε εγκαταλειφθεί και οι καταδρομείς, αρκετοί εκ των οποίων παρουσίαζαν συμπτώματα εξάντλησης, μπόρεσαν να ανακουφιστούν. Πέρα από το χωριό, οι καταδρομείς κινήθηκαν και κατέλαβαν το βορειοδυτικό αντέρεισμα, βορειοανατολικά των Κοκκίνων. Εκεί δέχθηκαν ισχυρά πυρά πολυβόλων και όλμων, με αποτέλεσμα να ανακόψουν την προώθησή τους.
Δεν ήταν όμως το ίδιο ταχεία η προώθηση των άλλων τμημάτων. Το 216 ΤΠ, που ενεργούσε στον αριστερό τομέα, κινήθηκε από τον παραλιακό τομέα και έχασε πολλή ώρα εξαιτίας μπλόκου που είχαν στήσει οι κυανόκρανοι με τεθωρακισμένα στο ύψος του χωριού Πωμός. Χρειάστηκαν έντονες απειλές για να αποχωρήσουν και να ανοίξει ο δρόμος, οπότε το τάγμα προωθήθηκε στην περιοχή Παχυάμμου μέχρι τις 13.00. Καθώς δεν υπήρχε σαφής εικόνα για την επικρατούσα κατάσταση, τα ελληνικά τμήματα προχωρούσαν με αργό ρυθμό, δίχως να μπορούν να συλλάβουν αιχμαλώτους. Στην πραγματικότητα, εχθρική αντίσταση δεν υπήρχε, καθώς οι Τουρκοκύπριοι είχαν καταφύγει στα παράλια.
Εκείνη την κρίσιμη στιγμή εμφανίστηκε στο πεδίο της μάχης η Τουρκική Αεροπορία. Από τις 14.30 άρχισαν κατά κύματα να εμφανίζονται τετράδες τουρκικών μαχητικών, εκτελώντας βομβαρδισμούς. Η αστοχία των Τούρκων ήταν πρωτοφανής, ωστόσο από ορισμένες εύστοχες βολές προκλήθηκαν κάποιες απώλειες, οι οποίες είχαν σοβαρό ψυχολογικό αντίκτυπο στους άπειρους Κύπριους μαχητές. Σε συνδυασμό με την αντίσταση που συναντούσαν τα τμήματα στο έδαφος, η ορμή ανακόπηκε πλήρως.
Στον κεντρικό τομέα, η 31 ΜΚ είχε κατηφορίσει και ετοιμαζόταν να επιτεθεί στα Κόκκινα, αλλά επενέβη ο Αντισυνταγματάρχης Χουχουλής και ανέκοψε τον Ταγματάρχη Καρούσο, ενημερώνοντάς τον ότι το χωριό επρόκειτο να καταληφθεί με προώθηση δυνάμεων από τον παραλιακό τομέα. Η διακοπή της ενέργειας των Καταδρομέων κρίθηκε σκόπιμη ώστε να αποφευχθεί η πιθανότητα να διασταυρωθεί με το 206 ΤΠ που ενεργούσε από ανατολικά και να εμπλακούν μεταξύ τους από λάθος.
Οι καταδρομείς άρχισαν να δέχονται αεροπορικές επιθέσεις οι οποίες, για καλή τους τύχη, περιορίστηκαν σε πολυβολισμούς, που δεν προκάλεσαν καμμία απώλεια, παρά έναν ελαφρό τραυματισμό από εξοστρακισμό. Παραδόξως, τα αεροπλάνα έριξαν τις βόμβες ναπάλμ στις κατοικημένες περιοχές...
Η κατάσταση είχε καταστεί κρίσιμη για την ελληνική πλευρά, τόσο σε στρατιωτικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο. Τα τμήματα της ΕΦ, υπό την πίεση της εχθρικής Αεροπορίας, είχαν φθάσει στα όριά τους. Αθήνα και Λευκωσία δέχονταν ήδη ασφυκτικές πιέσεις από τον διεθνή παράγοντα να διακόψουν τις εχθροπραξίες.
Στις 18.40 ο Αντισυνταγματάρχης Χουχουλής διατάχθηκε να προβεί σε σταθεροποίηση και διατήρηση των θέσεων που κατείχαν τα τμήματα. Ουσιαστική πρόοδο είχε σημειώσει μόνο το 206 ΤΠ στον δεξιό τομέα, το οποίο -παρά την αντίσταση και τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς- κατάφερε να καταλάβει τη Μανσούρα κατά τη διάρκεια της νύχτας.
Ο εχθρικός θύλακος είχε περιοριστεί τώρα σε μια λεπτή παράκτια λωρίδα μήκους 3.000 μέτρων και βάθους 500 μέτρων περίπου, με επίκεντρο τα Κόκκινα. Η πρόκληση ήταν μεγάλη. Η διπλωματική παρέμβαση είχε έλθει λίγο πριν την πλήρη επιτυχία και νίκη των ελληνικών όπλων. Τη νύχτα 8/9 Αυγούστου έγιναν κάποιες δεύτερες, ρεαλιστικές σκέψεις, και από την πλευρά του Έλληνα υπουργού Εθνικής Άμυνας Πέτρου Γαρουφαλιά δόθηκε εντολή κατάληψης των Κοκκίνων και οριστικής εκκαθάρισης του θυλάκου μέσα στη νύχτα. Η ηγεσία ζήτησε τη διάθεση μονάδας της ΕΛΔΥΚ/Μ για την επιχείρηση, δίχως όμως να δοθεί άδεια. Στο τέλος, κατόπιν και νέων διεργασιών, η επίθεση ματαιώθηκε. Το ζήτημα απασχόλησε και την επομένη, όταν η Τουρκική Αεροπορία ανανέωσε τους βομβαρδισμούς της μέχρι το απόγευμα, στρεφόμενη αυτή τη φορά κατά του άμαχου πληθυσμού. Οι αρμόδιοι πείσθηκαν τότε να διαθέσουν ένα τάγμα της ΕΛΔΥΚ/Μ, πλην όμως η τελική έγκριση δεν δόθηκε ποτέ.
Κατά τη νύχτα αυτή, ο Ταγματάρχης Καρούσος άρχισε να προπαρασκευάζει νυκτερινή επίθεση για κατάληψη των Κοκκίνων. Έγιναν αναγνωρίσεις και δόθηκαν εντολές στους διοικητές λόχων, με προβλεπόμενο χρόνο εκδήλωσης της επίθεσεως τις 23.30. Ο ταγματάρχης συσκέφθηκε με τους αξιωματικούς του για να εξετάσει τη μη εκτέλεση της διαταγής που απαγόρευε την εκδήλωση επίθεσεως. Γνώριζε ότι στα Κόκκινα, «μια ανάσα μακριά», βρισκόταν ο ίδιος ο Ντενκτάς και Τούρκοι στρατιωτικοί, των οποίων η σύλληψη θα εξασφάλιζε στρατηγικής σημασίας πλεονεκτήματα στην ελληνική πλευρά. Είναι βέβαιο ότι η μικρή εμπειρία των ανδρών συνεξετάστηκε και είχε ιδιαίτερη βαρύτητα στη λήψη της απόφασης. Τελικά η σύσκεψη κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δεν θα έπρεπε να παραβεί η διοίκηση τη διαταγή. Έτσι, μια μεγάλη ευκαιρία χάθηκε.
Σε στρατιωτικό επίπεδο η όλη επιχείρηση απέτυχε, καθώς ένας γενικώς ασθενής θύλακος δεν κατέστη δυνατό να εκκαθαριστεί πλήρως. Η παρουσία της Τουρκικής Αεροπορίας είχε αποτέλεσμα την αντιστροφή των αποτελεσμάτων όσον αφορά την ψυχολογική επίδραση. Αντί να φανεί ότι η ελληνική πλευρά τηρεί δυναμική στάση και να επηρεαστεί αρνητικά το ηθικό των Τουρκοκυπρίων σε όλο το νησί, ο δυναμισμός επιδείχθηκε από τουρκικής πλευράς, χάρις στην αεροπορική επέμβαση, που καθήλωσε τις δυνάμεις της ΕΦ και εξύψωσε το ηθικό των Τουρκοκυπρίων.
Οι συνολικές απώλειες των μονάδων της Ε.Φ. ήταν 25 νεκροί και 56 τραυματίες. Από αυτές, η 31 ΜΚ θρηνούσε 3 νεκρούς και μετρούσε 6 τραυματίες - με άλλους 7 ελαφρά, οι οποίοι είχαν επιστρέψει αμέσως στην υπηρεσία.
Στις 12 Αυγούστου, η 31 ΜΚ αντικαταστάθηκε από το 216 ΤΠ. Η Μοίρα παρέμεινε στην περιοχή για μερικές εβδομάδες, εκκαθαρίζοντας την περιοχή από παγίδες και οργανώνοντας το έδαφος. Πριν την αναχώρηση στις 21 Αυγούστου, ο υποδιοικητής πήρε τους άνδρες και ανέβηκαν σε ένα μικρό ύψωμα για να ατενίσουν το πεδίο της μάχης. Τους είπε να κοιτάξουν τη γη που είχαν απελευθερώσει πολεμώντας, καλώντας τους να είναι πάντα υπερήφανοι για τη μονάδα και τη δράση τους. Συγκινημένοι, οι άνδρες έψαλαν τον Εθνικό Ύμνο και κατόπιν επιβιβάστηκαν στα οχήματα που περίμεναν.
1964 - 1974
Μετά την επιστροφή της Μοίρας στο στρατόπεδο, έπρεπε να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της έδρας της. Ο Αύγουστος τελείωνε και τα σχολεία θα άνοιγαν ξανά. Η Μοίρα υποχρεώθηκε να στρατοπεδεύσει υπαίθρια έξω από το χωριό Μιτσερό Λακατάμιας, με ό,τι αυτό συνεπαγόταν από πλευράς ανέσεων και υγιεινής. Με τα πρωτοβρόχια έγινε φανερό ότι η κατάσταση δεν μπορούσε να συνεχιστεί, αν και τελικά η υπαίθρια διαβίωση των Καταδρομέων συνεχίστηκε μέχρι τις 9 Νοεμβρίου! Στο μεταξύ, στις 7 Οκτωβρίου ο Ταγματάρχης Καρούσος παρέλαβε από τον Στρατηγό Γεώργιο Γρίβα – Διγενή, σε ειδική τελετή, την πολεμική σημαία της Μοίρας.
Από τις 9 Νοεμβρίου η Μοίρα εγκαταστάθηκε σε μια φάρμα που παραχώρησε ιδιώτης και διαμορφώθηκε σε στρατόπεδο. Η διαμόρφωση του χώρου ήταν τόσο επιτυχημένη, που η Μοίρα παρέμεινε εκεί μέχρι την άνοιξη του 1973. Τότε, μετεγκαταστάθηκε σε στρατόπεδο της Τύμπου, μέχρι την 1η Απριλίου 1974. Από τις 22 Απριλίου η έδρα της 31 ΜΚ μεταφέρθηκε στο στρατόπεδο Αθαλάσσας στη Λευκωσία.
Στο μεταξύ, μετά τη συγκρότηση της 31 ΜΚ είχε ακολουθήσει με γοργούς ρυθμούς η συγκρότηση των 32 και 33 ΜΚ. Οι τρεις Μοίρες υπήχθησαν στη Διοίκηση Καταδρομών, η οποία συγκροτήθηκε τον Αύγουστο κιόλας του 1964 στο ΓΕΕΦ, με πρώτο διοικητή τον Αντισυνταγματάρχη Αγαμέμνονα Γκράτζιο.
Τα χρόνια που ακολούθησαν, δεν έλειψε η ένταση μεταξύ των απομονωμένων Τουρκοκυπρίων και των Ελληνοκυπρίων. Τον Νοέμβριο του 1967 ένταση σημειώθηκε στην περιοχή του τουρκοκυπριακού χωριού Κοφίνου και του μεικτού Άγιος Θεόδωρος. Επρόκειτο για προσπάθεια των Τουρκοκυπρίων να αποκλείσουν την οδό μεταξύ των δύο χωριών, ώστε να δημιουργηθεί ένας ευρύτερος θύλακος που θα περιέκλειε και τα δύο χωριά. Μετά την αποτυχία της αστυνομίας να επιβάλει την τάξη, εγκρίθηκε η επέμβαση της ΕΦ και το απόγευμα της 15ης Νοεμβρίου ο 1ος ΛΚ της 31 ΜΚ συμμετείχε με τμήμα της 32 ΜΚ στις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις της Κοφίνου.
Η επιχείρηση ξεκίνησε στις 16.00 και μέχρι τις 21.00 είχαν εκκαθαριστεί όλες οι εστίες αντίστασης. Οι Καταδρομείς δεν δυσκολεύτηκαν να εξουδετερώσουν τις αντιστάσεις μέσα στα χωριά και σύντομα η όλη υπόθεση είχε λήξει.
Η 31 ΜΚ συμμετείχε -όπως και όλες οι Μοίρες- στο πραξικόπημα που εκδηλώθηκε στις 15 Ιουλίου 1974 για την ανατροπή του Μακαρίου. Η αρίθμηση των λόχων της ήταν πλέον 11, 12 και 13 ΛΚ. Όλα αυτά τα χρόνια, η ανανέωση του οπλισμού της ήταν μικρή, καθώς προστέθηκαν μόνο κάποια στοιχεία όλμων των 81 mm, τα υποπολυβόλα STEN αντικαταστάθηκαν από Μ3 και Thompson ενώ αποσύρθηκαν και τα πολυβόλα MG42. Από πλευράς υλικού, υπήρχαν διαθέσιμα μεταχειρισμένα οχήματα βρετανικής κατασκευής. Βρετανικής προέλευσης ήταν και το διαβιβαστικό υλικό που εκείνη την εποχή είχε ανανεωθεί μερικώς. Ωστόσο, το κρίσιμο αυτό υλικό ήταν ανεπαρκές, με αποτέλεσμα να υπάρχουν σοβαρές δυσχέρειες στις επικοινωνίες μεταξύ διμοιριών, λόχων και διοίκησης, όπως και μεταξύ προϊστάμενων κλιμακίων.
Αποστολή της 31 ΜΚ κατά το πραξικόπημα ήταν η κατάληψη των εγκαταστάσεων του ΡΙΚ καθώς και η εξουδετέρωση του τάγματος του Εφεδρικού Σώματος της αστυνομίας που έδρευε στα πέριξ. Ένας λόχος της 33 ΜΚ θα την νίσχυε, ή καλύτερα θα αντικαθιστούσε έναν λόχο (13 ΛΚ) ο οποίος είχε διατεθεί στην 32 ΜΚ. Αυτή θα ενεργούσε στο Προεδρικό Μέγαρο και την Αρχιεπισκοπή. Αρκετά παράδοξη και μπλεγμένη εικόνα…
Το πραξικόπημα επιβλήθηκε σχετικά σύντομα. Δεν ήταν όμως ένας απλός περίπατος.
Οι δυνάμεις συνάντησαν σθεναρή αντίσταση και υπέστησαν υπολογίσιμες απώλειες. Το κόστος για τις Δυνάμεις Καταδρομών ήταν βαρύτατο: 21 νεκροί και 59 τραυματίες. Από πλευράς 31 ΜΚ οι απώλειες ήταν σοβαρές, όχι μόνο από αριθμητική άποψη αλλά και από «ποιοτική». Εννέα νεκροί (μεταξύ των οποίων ο υποδιοικητής) και 30 τραυματίες (εκ των οποίων 4 αξιωματικοί, μεταξύ τους και ο διοικητής). Οι 39 άνδρες της Μοίρας που είχαν τεθεί εκτός μάχης (οι βαρύτερες απώλειες μεταξύ των τριών Μοιρών Καταδρομών) αντιπροσώπευαν σοβαρό ποσοστό επί του συνόλου, εάν ληφθεί υπόψη ότι στην έναρξη του πραξικοπήματος η δύναμή της ανερχόταν σε 200 άνδρες περίπου. Εάν συνυπολογιστεί ο εν γένει χαμηλός βαθμός στελέχωσης όλων των Μοιρών, η απώλεια 5 αξιωματικών ήταν δεινό πλήγμα, ιδίως για μια μονάδα η οποία επρόκειτο σε λίγες ημέρες να εμπλακεί σε πραγματικές πολεμικές επιχειρήσεις. Μέχρι τις 19 Ιουλίου, καθήκοντα προσωρινού διοικητή της Μοίρας εκτέλεσε ο Λοχαγός Ελευθέριος Σταμάτης, ως αρχαιότερος αξιωματικός. Την ημέρα αυτή τοποθετήθηκε διοικητής ο Ταγματάρχης Αλέξανδρος Μανιάτης. Μετά το ξεκαθάρισμα της κατάστασης, ήταν η ώρα για τις παραδουλειές. Η Μοίρα ανέλαβε καθήκοντα ασφάλειας διάφορων πιθανών «στόχων». Ένας λόχος της ανέλαβε τη φρούρηση του Προεδρικού Μεγάρου, ένας άλλος των κεντρικών φυλακών και η υπόλοιπη δύναμη το ΓΕΕΦ.
Το θετικό για τη Μοίρα ήταν ότι η ανεύρεση κρυμμένου οπλισμού σύγχρονης σχεδίασης, τσεχικής προέλευσης, έδωσε την ευκαιρία για άμεση αντικατάσταση του παλιού οπλισμού. Επρόκειτο κυρίως για τυφέκια Vz.58 και πολυβόλα BESA.
ΑΤΤΙΛΑΣ Ι
Η 20ή Ιουλίου βρήκε την 31 ΜΚ σε δύσκολη κατάσταση, αλλά αξιόμαχη. Παρά τις απώλειες και τον κάματο των ανδρών από την εμπλοκή τους στο πραξικόπημα και τις μετά από αυτό επιχειρήσεις ελέγχου της κατάστασης, η Μοίρα ανέλαβε αμέσως αποστολή. Ο διοικητής Καταδρομών Συνταγματάρχης Κωνσταντίνος Κομπόκης ενημέρωσε τον Ταγματάρχη Μανιάτη και μίλησε στους άνδρες, εμψυχώνοντάς τους. Περί τις 07.30 ένας ένας οι λόχοι της Μοίρας ξεκινούσαν για τον χώρο εξόρμησης στο ύψωμα Προφήτης Ηλίας, δυτικά του Αγίου Ιλαρίωνα. Διμοιρία μόνο του 13 ΛΚ παρέμεινε ως φρουρά του ΡΙΚ. Ακολουθώντας το δυτικό δρομολόγιο για Κυρήνεια, μέσω Αγίου Ερμολάου, η Μοίρα ανέβηκε στον Πενταδάκτυλο και παρά το ότι ένα τμήμα της δέχθηκε εχθρικά πυρά από το χωριό Πιλέρι, με αποτέλεσμα να τραυματιστούν δύο άνδρες, κατάφερε να αφιχθεί στον Προφήτη Ηλία, οπότε και επιδόθηκε σε αναγνωρίσεις, ενημερώσεις και την έκδοση διαταγών. Στο μεταξύ, περίμενε τη συμπλήρωση της δύναμής της με την ολοκλήρωση της επιστράτευσης. Για την καταδρομική ενέργεια όμως που θα αναλάμβανε το βράδυ, η δύναμή της δεν ξεπερνούσε τους 150 άνδρες!
Αποστολή των Καταδρομέων ήταν -σύμφωνα με το σχέδιο- η κατάληψη της στρατηγικής σημασίας στενωπού Αγύρτας, απ’ όπου διερχόταν η οδική αρτηρία Λευκωσίας - Κηρύνειας.
Οι τρεις Μοίρες, υποβοηθούμενες από την επιστρατευόμενη 34 ΜΚ, θα ενεργούσαν από δυσμάς και ανατολάς, προκειμένου να καταλάβουν συγκεκριμένα υψώματα εκατέρωθεν της διάβασης, ώστε να αποκτήσουν τον έλεγχό της. Μετά την κατάληψή τους, τα σχέδια προέβλεπαν την αντικατάστασή τους από τάγματα πεζικού.
Η 31 ΜΚ ήταν η μόνη που θα ενεργούσε από δυτική κατεύθυνση. Αντικειμενικός σκοπός της ήταν το ύψωμα Κοτζάκαγια, άνωθεν του χωριού Αγύρτα και νότια του κάστρου του Αγίου Ιλαρίωνα. Ήταν ένα μακρόστενο ύψωμα που στην ουσία εξουδετέρωνε την όποια αξία είχε ο Άγιος Ιλαρίων, δεδομένου ότι απαγόρευε πλήρως την κύρια οδική αρτηρία. Ακριβώς από την αντίθετη κατεύθυνση θα ενεργούσε η 32 ΜΚ, για να καταλάβει τη δυτική κορυφή του υψώματος Άσπρη Μούττη. Κοτζάκαγια και Άσπρη Μούττη αποτελούσαν τα ζωτικότερα εδάφη της στενωπού. Βορειότερα, το ύψωμα του Αγίου Ιλαρίωνα, με το ύψωμα 615 στα δυτικά και το ύψωμα Πετρομούθια ανατολικά, δίνουν βάθος στην τοποθεσία, χωρίς όμως να αποτελούν το ζωτικό της έδαφος. Η 33 ΜΚ θα έπρεπε να ενεργήσει στα Πετρομούθια, ενώ η 34 ΜΚ θα ενεργούσε νότια της 32 ΜΚ, στους πρόποδες του Πενταδακτύλου, για την κατάληψη του υψώματος 296, νοτιοανατολικά του χωριού Αγύρτα.
Στη στενωπό Αγύρτας είχαν συγκεντρωθεί τμήματα τουρκικών δυνάμεων αλεξιπτωτιστών και καταδρομών, που ενίσχυσαν τα αμυντικά εγκατεστημένα τμήματα Τουρκοκυπρίων και της ΤΟΥΡΔΥΚ. Κάποια από αυτά τα επίλεκτα τμήματα που αναπτύχθηκαν στην Κύπρο ανέλαβαν ρόλο εφεδρείας. Αυτή εγκαταστάθηκε στο κάστρο του Αγίου Ιλαρίωνα και τον πέριξ χώρο. Επάνω στο Κοτζάκαγια υπήρχε αμυντικά ταγμένη δύναμη λόχου, ενισχυμένη από τμήμα καταδρομέων που είχε αφιχθεί το πρωί.
Η 31 ΜΚ προετοιμάστηκε για την καταδρομική επιχείρηση. Οι τρεις Λόχοι Κρούσης θα ενεργούσαν διείσδυση κατηφορίζοντας από την Αετοφωλιά, τη νοτιοανατολική κορυφή του Προφήτη Ηλία. Επικεφαλής των ανδρών είχε τεθεί ο διοικητής Ταγματάρχης Μανιάτης. Διοικητής του 11 ΛΚ ήταν ο Υπολοχαγός Αθανάσιος Γαληνός, του 12 ΛΚ ο Υπολοχαγός Παναγιώτης Καραχάλιος και του 13 ΛΚ ο Υπολοχαγός Ηλίας Γλεντζές. Ο Υπολοχαγός Καραχάλιος δεν ήταν καταδρομέας. Την εποχή εκείνη υπήρχε η πρακτική η θέση ενός διοικητή λόχου στις Μοίρες Καταδρομών να επανδρώνεται από αξιωματικό του Πεζικού - όχι και τόσο σοφή συνήθεια, όπως αποδείχθηκε στην πράξη. Διοικητής, τέλος, του ΛΥ-ΔΜ ήταν ο Λοχαγός Ελευθέριος Σταμάτης.
Ως ώρα κρούσης (Ώρα Κ) είχε οριστεί η 23.00. Ενώ η διείσδυση εξελισσόταν, ο ΛΥ-ΔΜ -που είχε τάξει στοιχεία όλμων, πολυβόλων και ΠΑΟ σε κατάλληλες θέσεις- εκτόξευε πυρά εναντίον των εχθρικών θέσεων. Το αποτέλεσμα ήταν η εκκένωση των προωθημένων εχθρικών θέσεων και η ανεμπόδιστη προσέγγιση των καταδρομέων στο τουρκικό στρατόπεδο, δίχως να γίνει αντιληπτή. Αιφνιδιαστικά, οι τρεις λόχοι, με πρωτοπόρο τον 13 ΛΚ, εισήλθαν στο εχθρικό στρατόπεδο και συνέλαβαν όλη τη φρουρά δίχως την παραμικρή απώλεια. Εκείνες τις ώρες και τις επόμενες ημέρες που ακολούθησαν, η άριστη ηγεσία των Υπολοχαγών Γλεντζέ και Γαληνού κατέστησε τα ονόματά τους θρυλικά για τους Κύπριους στρατιώτες τους. Πολύ γρήγορα η επιτυχής κατάληξη αναφέρθηκε με την εκτόξευση των συνθηματικών φωτοβολίδων και άρχισε η σταθεροποίηση των καταδρομέων επί του υψώματος.
Το πλήγμα για τον εχθρό ήταν καίριο. Μέσα σε λίγη ώρα όλη η τοποθεσία βρισκόταν υπό την απειλή των ελληνικών όπλων, χάρη στην ενέργεια της 31 ΜΚ. Παρόλο που οι ενέργειες των υπόλοιπων Μοιρών δεν στέφθηκαν από ανάλογη επιτυχία, οι καταδρομείς επί του Κοτζάκαγια αντιπροσώπευαν θανάσιμη απειλή.
Όταν οι εξελίξεις έγιναν αντιληπτές από την τουρκική πλευρά, άρχισε να οργανώνεται αντεπίθεση, η οποία δεν άργησε να εκδηλωθεί περί τη 01.00 της 21ης Ιουλίου. Οι καταδρομείς –όλοι κι όλοι ήταν δεν ήταν 100- την απέκρουσαν επιτυχώς. Με το ξημέρωμα όμως, άρχισαν να δέχονται πυρά βαρέων όπλων από τον Άγιο Ιλαρίωνα. Ο Ταγματάρχης Μανιάτης δεν άργησε να λάβει άσχημα νέα. Περί τις 05.00 ειδοποιήθηκε από τον ασύρματο ότι το τμήμα πεζικού που θα τους αντικαθιστούσε στο ύψωμα δεν ήταν σε θέση να εκτελέσει την αποστολή. Νέα ερωτηματικά και ανησυχία άρχισαν να βασανίζουν.
Στο μεταξύ, το ξημέρωμα της 21ης Ιουλίου βρήκε τους καταδρομείς σε κρίσιμη κατάσταση επί του Πενταδακτύλου. Οι 32 και 33 ΜΚ στην ουσία είχαν αποτύχει. Το ίδιο και οι επίστρατοι της 34 ΜΚ, στους πρόποδες. Μόνο η 31 ΜΚ είχε πετύχει απολύτως τον αντικειμενικό σκοπό της, όχι μόνο προκαλώντας βαρύτατες απώλειες στον εχθρό, αλλά και δίχως να υποστεί την παραμικρή απώλεια! Αντιμέτωπος με αυτή την πραγματικότητα καθώς και με τη διαπίστωση πλέον ότι δεν υπήρχαν διαθέσιμες δυνάμεις για την αντικατάσταση των Μοιρών, ο Συνταγματάρχης Κομπόκης διέταξε τη σύμπτυξή τους, καθώς εάν παρέμεναν στις θέσεις που κατείχαν, οι Μοίρες διέτρεχαν μεγάλο κίνδυνο.
Κατάκοποι οι άνδρες εγκατέλειψαν το κατάσπαρτο με πτώματα του εχθρού Κοτζάκαγια και μέχρι το μεσημέρι συγκεντρώθηκαν στην Αετοφωλιά. Από εκεί συμπτύχθηκαν στον Προφήτη Ηλία. Κατά την αποχώρηση από το Κοτζάκαγια, ένας άνδρας φονεύθηκε. Μαζί με 7 τραυματίες, ήταν οι μοναδικές απώλειες της Μοίρας, ασφαλώς κάτι το εκπληκτικό για τον άθλο που είχε επιτελέσει.
Η συγκέντρωση της Μοίρας στον Προφήτη Ηλία ολοκληρώθηκε περί τις 13.00. Ακολούθησε ανασυγκρότηση και ανάπαυση, ώστε να συνέλθουν οι άνδρες από τον κάματο και την υπερένταση των τελευταίων ημερών. Το ίδιο έκαναν και οι άλλες Μοίρες, αναμένοντας από τη διοίκηση να αξιολογήσει την κατάσταση και να δώσει τις επόμενες διαταγές.
Η 21η Ιουλίου πέρασε δίχως να μπορέσουν οι τουρκικές δυνάμεις να σημειώσουν αξιόλογη πρόοδο. Αλλά και για την ελληνική πλευρά τα πράγματα δεν ενέπνεαν αισιοδοξία. Η Ελλάδα δεν είχε αποστείλει ουσιαστική βοήθεια και το ΓΕΕΦ, ενεργώντας σπασμωδικά, δεν κατάφερε κανέναν γερό κτύπημα, ούτε στην περιοχή του προγεφυρώματος ούτε στον ζωτικό θύλακο Λευκωσίας - Αγύρτας. Είχε αρχίσει να γίνεται φανερό ότι οι δυνατότητες της ΕΦ είχαν φθάσει σε όρια εξάντλησης.
Στις 22 Ιουλίου οι Τούρκοι κατάφεραν να αποβιβάσουν ένα τακτικό συγκρότημα με τεθωρακισμένα στο προγεφύρωμα του Πεντεμιλίου και περί τις 11.00 να εξαπολύσουν επίθεση προς την Κυρήνεια. Οι ασθενείς δυνάμεις της ΕΦ δεν μπόρεσαν να προβάλουν άμυνα και διαλύθηκαν, με αποτέλεσμα οι τουρκικές δυνάμεις, προχωρώντας αργά, να συνεχίσουν μέχρι τη διάβαση Αγύρτας, επιτυγχάνοντας έτσι επαφή με τις δυνάμεις του θυλάκου Λευκωσίας - Αγύρτας. Η μάχη είχε κριθεί. Η ημέρα επιφύλαξε εικόνα αβεβαιότητας για την 31 ΜΚ. Δίχως εικόνα για τη γενικότερη πορεία των επιχειρήσεων, η Μοίρα διατάχθηκε και απέσπασε τον 11 ΛΚ στην περιοχή Λαπήθου - Καραβά, δυτικά του προγεφυρώματος Πεντεμιλίου. Η υπόλοιπη Μοίρα διατάχθηκε να εξασφαλίσει την ορεινή διάβαση του Αγίου Παύλου. Από εκεί, ζητήθηκε και ο 12 ΛΚ κατευθύνθηκε προς το χωριό Πιλέρι, με αποστολή τον απεγκλωβισμό τμήματος πεζικού.
Στις θέσεις που κατέλαβε η Μοίρα δεν άργησε να γίνει στόχος πυρών των τουρκικών αντιτορπιλικών και κατόπιν αεροσκαφών, τα οποία επί ώρες ανέσκαβαν την περιοχή, δίχως όμως να προκαλέσουν απώλειες. Αντιθέτως, ένα αεροσκάφος εθεάθη να βγάζει μαύρο καπνό, κτυπημένο προφανώς από τα όπλα των καταδρομέων οι οποίοι είχαν ανοίξει πυρ.
Στις 16.00 τέθηκε σε εφαρμογή συμφωνία κατάπαυσης του πυρός. Ωστόσο, η 31 ΜΚ έλαβε διαταγή να επέμβει στην περιοχή της Αετοφωλιάς. Οι Τούρκοι είχαν ανατρέψει τα φίλια τμήματα πεζικού από τα δίδυμα υψώματα Αετοφωλιά (νότια) και 126 (βόρεια), τα οποία έπρεπε να ανακαταλάβουν οι καταδρομείς. Ο Λοχαγός Σταμάτης συγκέντρωσε τους 12 και 13 ΛΚ, περί τους 100 άνδρες συνολικά, κι εξέδωσε τη διαταγή. Ο 12 ΛΚ θα ενεργούσε στο δεξιό προς την Αετοφωλιά και ο 13 ΛΚ στο αριστερό, προς το 126.
Κατά την κίνησή του το τμήμα δέχθηκε αεροπορικές προσβολές, με αποτέλεσμα να προκληθεί καθυστέρηση, σύγχυση και απώλεια της μεταξύ τους επαφής. Ωστόσο, οι καταδρομείς και σε αυτή την περίπτωση ανταπέδωσαν, με αποτέλεσμα ένα από αυτά να απομακρυνθεί καπνίζοντας. Στο μεταξύ, δίχως συντονισμό αλλά υπό την διοίκηση άξιων ηγητόρων, οι καταδρομείς κατάφεραν τελικά να καταλάβουν τα δύο υψώματα. Πρώτος ο 13 ΛΚ κινήθηκε προς το 126 και το κατέλαβε, με μόνες απώλειες ορισμένους τραυματίες, μεταξύ των οποίων και ο Υπολοχαγός Γλεντζές. Στην Αετοφωλιά. ο Λοχαγός Σταμάτης ανέβηκε οδηγώντας τους άνδρες του, μέχρι που συνάντησαν στο φυλάκιο το φίλιο τμήμα, που με δυσκολία κρατιόταν.
Στη θέα του πράσινου μπερέ, ο εχθρός εγκατέλειψε κάθε προσπάθεια.
Την επομένη, η 31 ΜΚ αποδεσμεύτηκε από τον Πενταδάκτυλο και επέστρεψε στο στρατόπεδο Αθαλάσσας. Εκεί ανασυγκροτήθηκε, ενσωμάτωσε την Αποστολή Συμπληρώσεως και αναπαύθηκε. Μόνο ο 11 ΛΚ παρέμεινε στην περιοχή Λαπήθου - Καραβά, από όπου επέστρεψε στις 29 Ιουλίου, έχοντας έναν νεκρό και ορισμένους τραυματίες, μεταξύ των οποίων και ο Υπολοχαγός Γαληνός. Στο διάστημα αυτό, η Μοίρα εφοδιάστηκε μερικώς με τυφέκια FN FAL και πολυβόλα FN MAG των 7,62 mm, συμπληρώνοντας τον τσεχικό οπλισμό που είχε από τη 15η Ιουλίου.
Στις 31 Ιουλίου η Μοίρα διατάχθηκε να εγκατασταθεί αμυντικά στη διάβαση Πανάγρων, αντικαθιστώντας το 281 ΤΠ. Την επομένη η Μοίρα διατάχθηκε κι απέστειλε τον 12 ΛΚ, με διοικητή τον έφεδρο (επίστρατο) Ανθυπολοχαγό Λουκά Βαρναβίδη, στο ύψωμα 1023, στο δεξί πλευρό της. Από το πρωί στις 2 Αυγούστου, ο λόχος αντιμετώπισε επίθεση πολυάριθμου εχθρικού πεζικού την οποία απέκρουσε, για να ακολουθήσει και δεύτερη επίθεση. Παρά τις απώλειες που προκαλούσαν στον εχθρό οι αμυνόμενοι, η αδιαφορία των Τούρκων για τις απώλειες είχε αποτέλεσμα την προσέγγισή τους στις γραμμές των καταδρομέων. Δίχως την παραμικρή υποστήριξη από πυροβολικό ή όλμους, ο 12 ΛΚ αναδιατάχθηκε μέχρι που, μετά την εμφάνιση εχθρικών τεθωρακισμένων, διατάχθηκε να συμπτυχθεί και στο τέλος να επιστρέψει στα Πάναγρα. Οι απώλειες του λόχου ήταν 3 νεκροί και 3 τραυματίες.
Η 31 ΜΚ παρέμεινε στα Πάναγρα μέχρι τη νύχτα 10/11 Αυγούστου, οπότε την αντικατέστησε η 33 ΜΚ. Επέστρεψε και πάλι στο στρατόπεδό της παραμένοντας ως εφεδρεία του ΓΕΕΦ. Την επομένη η Μοίρα διατάχθηκε να μεταβεί στον χώρο διασποράς της κι εν συνεχεία ανέλαβε αμυντική αποστολή νοτιοανατολικά της Λευκωσίας.
Τις πρωινές ώρες της 14ης Αυγούστου οι τουρκικές δυνάμεις επανέλαβαν την προέλασή τους, αρχικά προς Ανατολάς, προς την Αμμόχωστο. Οι ασθενείς δυνάμεις της ΕΦ διαλύθηκαν και άρχισαν να συμπτύσσονται προς νότο. Δεδομένης της ανυπαρξίας αξιόμαχων δυνάμεων, η Μοίρα υποχρεώθηκε να απλωθεί γραμμικά ώστε να καλύψει το μεγαλύτερο δυνατό μέτωπο. Στον τομέα της όμως επικράτησε ησυχία, καθώς ο εχθρός δεν κινήθηκε προς νότο. Μετά την κατάληψη της Αμμοχώστου, οι τουρκικές δυνάμεις κινήθηκαν και στο δυτικό μέτωπο, για να σταματήσουν οριστικά την προέλαση, το απόγευμα της 16ης Αυγούστου.
Σιγά σιγά το ΓΕΕΦ αντιλήφθηκε ότι σε πολλά σημεία η προώθηση των τουρκικών δυνάμεων είχε σταματήσει προ χωριών ή υψωμάτων τα οποία είχαν εκκενωθεί από δυνάμεις της ΕΦ. Για τον λόγο αυτό διατάχθηκαν διάφορα τμήματα να αναπτυχθούν σε τέτοιους χώρους, ώστε να περιοριστεί όσο το δυνατόν περισσότερο η «νεκρή ζώνη» μεταξύ των δύο αντιπάλων. Στην περιοχή του χωριού Πυρόι, η 31 ΜΚ διατάχθηκε να αποστείλει διμοιρία για να εγκατασταθεί σε αυτό. Μετά από ορισμένα προβλήματα συνεννόησης και διαδοχικές αλλαγές διαταγών, τελικώς η διμοιρία, με επικεφαλής τον έφεδρο (επίστρατο) Ανθυπολοχαγό Καλλίνικο Αλαμπρίτη, εισήλθε στο χωριό και εγκαταστάθηκε αμυντικά. Ένας ουλαμός αρμάτων Τ-34/85 δεν στάθηκε δυνατό να αφιχθεί μέχρι το χωριό, εξαιτίας βλαβών που έθεσαν εκτός μάχης όλα τα άρματα. Μόνο ένα από αυτά ήταν σε θέση να εκτελέσει πυρά προς την κατεύθυνση του εχθρού, έχοντας ακινητοποιηθεί κοντά στο χωριό. Με το ξημέρωμα, παρά την εκεχειρία που ίσχυε, σφοδρό μπαράζ όλμων άρχισε να πέφτει στο χωριό. Περί τις 11.00 από το ύψωμα Καυκάλα φάνηκε πολυάριθμο τουρκικό πεζικό να κατευθύνεται προς το Πυρόι.
Οι οχυρωμένοι καταδρομείς εξαπέλυσαν σφοδρό πυρ και απέκρουσαν την επίθεση, προκαλώντας σοβαρές απώλειες στους Τούρκους. Ακολούθησε νέο μπαράζ όλμων και πυρών ΠΑΟ και πολυβόλων, με αποτέλεσμα το χωριό να αρχίσει να μετατρέπεται σε ερείπια. Η δεύτερη τουρκική επίθεση δεν είχε καλύτερη τύχη. Ωστόσο οι καταδρομείς, παρόλο που δεν είχαν υποστεί την παραμικρή απώλεια, άρχισαν να αντιμετωπίζουν έλλειψη πυρομαχικών. Με πρωτοβουλία ενός δοκίμου, έφθασαν πυρομαχικά και η άμυνα έδειχνε ότι μπορούσε να διαρκέσει. Στο μεταξύ, αμέσως μετά την απόκρουση της πρώτης επίθεσης και τη σχετική αναφορά που δόθηκε προς τα προϊστάμενα κλιμάκια, οι καταδρομείς είχαν διαταχθεί να συμπτυχθούν.
Ήταν μια μάλλον αψυχολόγητη διαταγή. Εφόσον ο εχθρός έσπαγε τα μούτρα του και οι καταδρομείς δεν είχαν καμία απώλεια, ποιος ο λόγος για εγκατάλειψη της θέσης; Η επιμονή της διαταγής ηχούσε τόσο ενοχλητική για τους καταδρομείς, που την αγνόησαν αμέσως. Εκεί στο Πυρόι, οι άνδρες της 31 ΜΚ αναβίωσαν για άλλη μία φορά τις λαμπρές πολεμικές παραδόσεις του γένους. Ήταν τότε που καθιερώθηκε το εύγλωττο σύνθημα, τρανή απόδειξη του ηθικού των μαχητών: «Όταν ο ασύρματος λέει υποχώρηση, τότε είναι χαλασμένος»!
Μετά από νέα προπαρασκευή πυρών, εκδηλώθηκε τρίτη τουρκική επίθεση. Μέσα από τα χαλάσματα, οι καταδρομείς εξακολουθούσαν να τιμωρούν τον εισβολέα. Ωστόσο, τη φορά αυτή ο εχθρός αποφάσισε να στείλει και άρματα μάχης, εκτελώντας υπερκερωτικό ελιγμό που θα εξασφάλιζε διείσδυση μέχρι το μεγάλης σημασίας για τους Τούρκους απομονωμένο τουρκοκυπριακό χωριό της Λουρουτζίνας, αποκόπτοντας και την οδική αρτηρία Λευκωσίας - Λάρνακας.
Η ώρα ήταν πλέον 18.00 όταν επαναλήφθηκε η διαταγή σύμπτυξης, αυτή τη φορά απολύτως δικαιολογημένη. Έχοντας προσθέσει άλλη μια ηρωική σελίδα στην ιστορία των ελληνικών όπλων, οι μαχητές της 31 ΜΚ συμπτύχθηκαν οργανωμένα κι ενώθηκαν με τους συντρόφους τους, δίχως να έχουν υποστεί απώλειες.
Ο συνολικός απολογισμός των απωλειών της 31 ΜΚ κατά το διάστημα 15 Ιουλίου - 17 Αυγούστου ήταν βαρύς. Νεκροί 2 αξιωματικοί και 12 καταδρομείς, τραυματίες 7 αξιωματικοί και 43 καταδρομείς. Θλιβερή είναι η διαπίστωση ότι πολύ περισσότερες ήταν οι απώλειες κατά τη διάρκεια του πραξικοπήματος (9 νεκροί, 30 τραυματίες) σε σχέση με τις απώλειες από τον εχθρό (5 νεκροί, 20 τραυματίες).
Μετά τις μάχες, η διοίκηση της 31 ΜΚ πρότεινε σειρά απονομής ηθικών αμοιβών σε στελέχη και κληρωτούς. Ο Ταγματάρχης Ανδρέας Παναγιωτόπουλος, που είχε αναλάβει υποδιοικητής λίγο πριν τον «Αττίλα 2», προτάθηκε για απονομή του Μεταλλίου Εξαίρετων Πράξεων, ο Λοχαγός Σταμάτης προτάθηκε για την απονομή του Αργυρού Αριστείου Ανδρείας, του Πολεμικού Σταυρού Γ’ τάξης και του Μεταλλίου Εξαίρετων Πράξεων, οι Υπολοχαγοί Γλεντζές και Γαληνός προτάθηκαν για την απονομή του Αργυρού Αριστείου Ανδρείας και του Μεταλλίου Εξαίρετων Πράξεων, ενώ ο Υπολοχαγός Καραχάλιος προτάθηκε για τον Πολεμικό Σταυρό Γ’ τάξης.
Από τα υπόλοιπα μόνιμα στελέχη, οι Ανθυπασπιστές Παναγιώτης Δίπλας και Αναστάσιος Βαρυτιμίδης προτάθηκαν για το Μετάλλιο Εξαίρετων Πράξεων. Από πλευράς εφέδρων αξιωματικών, για το Αριστείο Ανδρείας και τον Πολεμικό Σταυρό προτάθηκαν 5, για το Αριστείο Ανδρείας και το Μετάλλιο Εξαίρετων Πράξεων ένας, για το Αριστείο Ανδρείας 17, για τον Πολεμικό Σταυρό ένας και για το Μετάλλιο Εξαίρετων Πράξεων ένας. Αντίστοιχες ηθικές αμοιβές προτάθηκαν για τους κληρωτούς οπλίτες.
Η πατρίδα, τους αγνόησε όλους...

Read More

ΚΑΠΟΙΟΙ ΕΤΟΙΜΑΖΟΝΤΑΙ

Μεγάλη ποσότητα με ναρκωτικά, χειροβομβίδες, πυροσωλήνες και σφαίρες 7,62 για όπλα ΑΚ-47 εντόπισαν αστυνομικοί σε κρύπτη ορεινής, δύσβατης και δασώδους περιοχής στον Αμάραντο Κόνιτσας Ιωαννίνων.


Τα εν λόγω ευρήματα βρέθηκαν κοντά στα ελληνοαλβανικά σύνορα, σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο, καλυμμένο με φτέρες και νάιλον. Συγκεκριμένα βρέθηκαν, εννέα σάκοι που περιείχαν 189 δέματα με κάνναβη βάρους 200 κιλών και 625 γραμμαρίων, είκοσι χειροβομβίδες, αμυντικού τύπου χωρίς πυροσωλήνα, δύο μεταλλικά κουτιά, που περιείχαν 20 πυροσωλήνες και μία γεμιστήρα πολεμικού όπλου καλάσνικοφ με 29 σφαίρες των 7,62 mm.

Ο χώρος είχε αρχικά τεθεί σε διακριτική παρακολούθηση από αστυνομικούς, πλην όμως κανένας δεν εμφανίστηκε για την παραλαβή των ναρκωτικών ουσιών και των όπλων. Στο πλαίσιο της προανάκρισης, που διενεργεί το Τμήμα Δίωξης Ναρκωτικών Ιωαννίνων, πραγματοποιούνται έρευνες για τον εντοπισμό και τη σύλληψη των αγνώστων δραστών που τα μετέφεραν από την Αλβανία, τα έκρυψαν και θα τα παραλάμβαναν συνεργάτες τους για να τα προωθήσουν στο εσωτερικό της χώρας.

Read More

ΝΑ ΦΥΓΕΤΕ ΝΑ ΠΑΤΕ ΑΛΛΟΥ

ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΟΤΙ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΕΙΠΑΜΕ ΨΕΜΜΑΤΑ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ ΟΤΙ ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΥΤΥΧΩΣ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΟ ΞΕΡΑΜΕ..

Μήνυμα-βόμβα στέλνει ο υπουργός Υγείας, Ανδρέας Λοβέρδος. «Προσέξτε γιατί αλλιώς θα φύγουμε»λέει σε πολιτικούς αντιπάλους και πολίτες, με αφορμή τους προπηλακισμούς, τις «μιντιακές ισοπεδωτικές κραυγές», όπως τις χαρακτηρίζει, αλλά και τον «καταγγελτικό αντιπολιτευτικό λόγο».

Ο υπουργός Υγείας σε συνέντευξή του στην «Realnews», παρομοιάζει τα κυβερνητικά στελέχη με «ανθρώπους στον λάκκο με τα λιοντάρια», όπου τα κόμματα της αντιπολίτευσης κάθονται από πάνω και κάνουν συστάσεις. «Δεν μπορώ να να ανεχτώ ως εθνική στάση ή ως λογική πολιτική συμπεριφορά να είμαστε π.χ. δέκα άνθρωποι στο λάκκο με τα λιοντάρια και να είναι πάνω από το λάκκο-δηλαδή, όχι μέσα, αλλά γύρω γύρω από αυτόν-διάφοροι άλλοι πολιτικοί από τον δικό μας χώρο, από τη μείζονα αντιπολίτευση κατά κύριο λόγο, από την Αριστερά κατά κυριότατο λόγο, και με σηκωμένο δάχτυλο να μας λένε πως να παλέψουμε με τα λιοντάρια, και ότι αυτοί, αν ήταν μέσα, θα τα κατάφερναν καλύτερα».

"Το πρώτο πράγμα που σκέφτομαι είναι να τους πούμε: "Για ελάτε κάτω κι εσείς. Για κατεβείτε κι εσείς στον τόπο της δυσκολίας, να δούμε πώς θα τα καταφέρετε με τρόπο εμπράγματο"» συνεχίζει.

«Όταν έχουμε ειδικά ορισμένες μιντιακές ισοπεδωτικές κραυγές, με αδυσώπητη και εκ του ασφαλούς κριτική, όταν προπηλακιζόμαστε, όταν ο αντιπολιτευτικός πολιτικός λόγος είναι καταγγελτικός και εύκολος, τότε ξέρετε τι έρχεται αυθόρμητα; Να φύγουμε, να έρθουν να τα κάνουν κάποιοι άλλοι... Να δούμε αν θα τα κάνουν καλύτερα. Και θέλω να ξέρω, αν φύγουμε εμείς σήμερα, αν κάναμε ό,τι έκανε η ΝΔ το 2009, ο κόσμος, οι πολίτες που σήμερα διαμαρτύρονται θα ένιωθαν απόγνωση ή όχι. Καλά είναι λοιπόν να παίζουμε, αλλά να δούμε ότι το παιχνίδι έχει πολλούς που μπορούν και αυτοί να γίνουν παίκτες».

Ο υπουργός Υγείας τονίζει, επίσης ότι η κυβέρνηση κάνει ό,τι μπορεί. «Δεν λέω ότι είμαστε αλάνθαστοι ή σοφοί. Λέω όμως ότι το παλεύουμε».

Read More

ΕΛΛΑΔΑ

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΕΝΣΤΑΝΣΕΙΣ ΑΠΟ ΜΕΡΟΥΣ ΜΟΥ
ΜΕΓΑΛΩΣΑ ΠΛΕΟΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΠΡΟΣ ΤΙ ΤΑ
GREECE, HELLAS
ΚΥΡΙΟΙ ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΑΥΤΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ
ΕΙΜΑΣΤΕ
ELLAS
ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΜΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΛΕΟΝ ΓΡΑΙΚΟΙ,ΡΩΜΙΟΙ ΚΑΙ ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΔΙΑΒΟΛΙΚΟΙ ΑΠΟ ΤΟ HELL (HELLAS)
ΛΟΙΠΟΝ ΠΡΕΠΕΙ ΑΠΟ ΕΧΘΕΣ ΝΑ ΕΧΕΙ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΟ ΕΝΥΠΟΓΡΑΦΟ ΠΡΟΣ ΚΟΣΜΟ ΟΝΟΜΑ ΜΑΣ
ELLAS




Ένα βίντεο υποστήριξης για την Ελλάδα έφτιαξε το Ελληνοβρετανικό επιμελητήριο, παρουσιάζοντάς…
το σε συνέδριο του Λονδίνου το οποίο έγινε στις 28 Ιουνίου…

Οι δημιουργοί του απαντούν με τον καλύτερο τρόπο στους επικριτές της Ελλάδας και σε όσα καταλογίζουν οι ξένοι στη χώρα μας και τον λαό μας. Βήμα προς βήμα τις επικρίσεις και τις απαντήσεις μας:
1. Οι Έλληνες είναι τεμπέληδες:
Σύμφωνα με τα στοιχεία που συνέλεξε το BHCC, οι Έλληνες είναι οι …δουλευταράδες της Ευρώπης (έχουν ως μέσο όρο τις 2.119 ώρες εργασίας το χρόνο, την ώρα που οι Γερμανοί δουλεύουν 1.390, οι Ισπανοί 1.654 και οι Πορτογάλοι 1.719).
2. Οι Έλληνες ξοδεύουν τα δάνειά τους τρώγοντας σουβλάκια και πίνοντας ούζα:
Τα έργα ανάπτυξης που έχουν γίνει την τελευταία δεκαετία είναι για το BHCC η καλύτερη απάντηση. Από την ανάπλαση του ΟΑΚΑ, μέχρι τη γέφυρα Ρίου – Αντίρριου, το μετρό, το νέο μουσείο της Ακρόπολης….
3. Οι Έλληνες δεν έχουν παραγωγή…
Η Ελλάδα έχει αύξηση της τάξης του 31,5% στα προϊόντα που εξαγάγει. Παράγει αλουμίνιο, βωξίτης, μάρμαρο, νικέλιο, χαλκό, τσιμέντο, σωλήνες, μαγνήσιο, χρυσό, περλίτη όσμιο, φυσικό αέριο και φυσικά αγροτικά προϊόντα…
4. Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν φυσικές πηγές
Φυσικά γίνεται λόγος για τον καιρό της Ελλάδας στην οποία επικρατεί ηλιοφάνεια σχεδόν όλο το χρόνο και γίνεται αναφορά στους ανέμους του Αιγαίου. Τέλος, αναφέρεται η θάλασσα η οποία περιβάλει την χώρα μας και φυσικά μπορεί να παράγει ενέργεια.
5. Ο τουρισμός στην Ελλάδα παρουσιάζει πτώση
Η απάντηση είναι απλή. Φέτος περιμένουμε αύξηση του τουρισμού της τάξης του 20%. Εκθειάζεται το γεγονός πως σε κάθε γωνιά της Ελλάδας υπάρχουν υποδομές που προσφέρουν μια αξέχαστη εμπειρία στους τουρίστες που την επισκέπτονται. Οι πολλές «γαλάζιες» σημαίες που έχουν οι παραλίες μας αποτελούν το καλύτερο δέλεαρ για όποιον επιθυμεί να κολυμπήσει ξένοιαστα σε καθαρά νερά.
6. Οι Έλληνες δεν ανακυκλώνουν
Στο βίντεο παρουσιάζεται με τον καλύτερο τρόπο η προσπάθεια των Ελλήνων στην ανακύκλωση (στα πέντε χρόνια που εφαρμόζεται το πρόγραμμα ανακύκλωσης υπάρχουν πολύ καλύτερα αποτελέσματα από άλλες πιο προηγμένες χώρες).
7. Οι Έλληνες πάνε παντού με τα αυτοκίνητά τους

Η καλύτερη απάντηση είναι πως Όχι, πάνε με το μετρό, ενώ το κυκλοφοριακό αντιμετωπίζεται επειδή οι Έλληνες μπορούν και περπατάνε, αλλά μπορούν να οδηγάνε και ποδήλατα.
8. Οι Έλληνες είναι βίαιοι διαδηλωτές
Εκθειάζεται το κίνημα των αγανακτισμένων οι οποίοι όπως σημειώνεται διαδηλώνουν ειρηνικά, χωρίς να καταστρέφουν την πόλη τους και ορθώνουν το ανάστημά τους για να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους. ΑΠΑΙΤΟΥΝ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ!
9. Η κουλτούρα της Ελλάδας είναι το σπάσιμο των πιάτων και η ρετσίνα…
Κάθε χρόνο πάνω από 300 φεστιβάλ διοργανώνονται στην Ελλάδα. Θέατρο, μουσική, χορός, τέχνη, σινεμά…
Το νέο μουσείο της Ακρόπολης θεωρείται ένα από τα καλύτερα του κόσμου. Και μην ξεχνάμε τη διοργάνωση των Ολυμπιακών αγώνων του 2004.
10. Η Ελλάδα δεν έχει μέλλον
Αυτός είναι ο μεγαλύτερος μύθος που πρέπει να παλέψουμε… Η Ελλάδα έχει καταφέρει στο παρελθόν να ανακάμψει από πολέμους, δικτατορίες και πολλές άτυχες στιγμές στην ιστορία της. Δουλεύουν σκληρά, είναι μαχητές και είναι ΝΙΚΗΤΕΣ.
Το βίντεο κλείνει με ένα ποίημα του Οδυσσέα Ελύτη, ενός από τους κορυφαίους Έλληνες ποιητές, το οποίο δίνει το μήνυμα της ελπίδας…
Χρόνους μας ταξιδεύει δε βουλιάξαμε
χίλιους καπεταναίους τους αλλάξαμε
Κατακλυσμούς ποτέ δε λογαριάσαμε
μπήκαμε μες στα όλα και περάσαμε
Κι έχουμε στο κατάρτι μας βιγλάτορα
παντοτινά τον Ήλιο τον Ηλιάτορα!

Read More

ΜΙΑΝ ΑΛΛΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Προσευχή, που έκαμα επάνω Στην Ακρόπολη, όταν αξιώθηκα να νιώσω την τέλεια Ομορφιά .

Ερνέστος Ρενάν

Ω ευγένεια ! ω απλή κι αληθινή ομορφιά ! Θεά, που η λατρεία σου φανερώνει

την ορθή κρίση και τη φρόνηση, εσύ που ο ναός σου είναι ένα αθάνατο μάθημα

συνειδήσεως και ειλικρινείας, αργά φθάνω στο κατώφλι του ιερού ναού σου , φέρνω

μαζί μου για να προσφέρω στο βωμό σου πολλές τύψεις.

Για να σ' εύρω χρειάστηκε να κάνω άπειρες προσπάθειες,

την μυσταγωγία, που εχάριζες εσύ στον αρχαίον Αθηναίο,

όταν γεννιόταν μέσα από ένα χαμόγελο, εγώ την απέκτησα ύστερα

από μακροχρόνιες αναζητήσεις και μετά από πολλούς συλλογισμούς.

Γεννήθηκα, μεγαλομάτα Θεά, από Κιμμερίους, καλόκαρδους και ενάρετους

ανθρώπους, που κατοικούν στις όχθες μιας σκοτεινής θάλασσας, γεμάτης από

απότομους βράχους, που συνεχώς τους δέρνουν οι βαρειές καταιγίδες. Εκεί, μόλις

ξέρουν τον ήλιο, για λουλούδια τους έχουν τα φύκια της θάλασσας και τα χρωματιστά

κογχύλια, που συναντά κανείς στο βάθος των ερημικών κόλπων.

Τα σύννεφα εκεί φαίνονται σαν να μην έχουν χρώμα, και η ίδια η χαρά ακόμη, είναι

κι αυτή, εκεί, κάπως θλιμμένη, όμως μέσα από τους βράχους αυτούς ξεπροβάλλουν

βρυσούλες με κρυστάλλινα νερά, και τα μάτια των κοριτσιών

μοιάζουν σαν τις καταπράσινες πηγές, που πάνω από την κυματιστή πρασινάδα τους

καθρεφτίζεται, στο βάθος, ο ουρανός.

Οι πρόγονοί μου, όσο μακρινή κι αν είναι η καταγωγή μας, είχαν καταγίνει με μακρινά

ταξίδια, που ούτε οι Αργοναύτες δεν εγνώρισαν.

Είχα ακούσει, σαν ήμουν μικρός, τα τραγούδια των πολικών ταξιδιών, ενανουρίστηκα

με τις αναμνήσεις των πάγων, που πλέουν πάνω στις καταχνιασμένες σαν το γάλα

θάλασσες, με την ανάμνηση νησιών κατοικημένων από πουλιά, που κελαιδούν με τις

ώρες τους, και ύστερα πετώντας όλα μαζί σκοτεινιάζουν με μιας τον ουρανό.

Ιερείς μιας ξένης, ιδιαίτερης, απ' τη δική σου θρησκείας, Σύροι, που ήλθαν από τη

Παλαιστίνη, επήραν τη φροντίδα να με μορφώσουν.

Οι παπάδες αυτοί ήταν σοφοί και άγιοι.

Με εδίδαξαν τις ατέλειωτες ιστορίες του Κρόνου που έπλασε τον κόσμο, και του γιου

του, του Δία, που, καθώς λένε, επραγματοποίησε ένα ταξίδι πάνω στη γη. Οι ναοί

τους είναι τρεις φορές πιο υψηλοί από τον ιδικό σου, ω Ευρυθμία, και μοιάζουν με

δάση, μονάχα που δεν είναι στερεοί, πέφτουν και γίνονται ερείπια μέσα σε διάστημα

πέντε - έξι αιώνων. Αυτά είναι φαντασίες βαρβάρων, που θαρρούν πως μπορούν να

κάνουν κάτι ωραίο, έξω από τους κανόνες, που έχεις χαράξει.

Εσύ στους εμπνευσμένους σου, ω Φρόνηση.

Μα οι ναοί αυτοί μου ήταν τότε ευχάριστοι, δεν είχα μελετήσει ακόμη

τη Θεία Τέχνη σου, εκεί μέσα εύρισκα τον Θεό.

Έψαλλαν εκεί ψαλμούς, που ακόμη τους θυμάμαι :

Χαίρε, άστρο της θάλασσας, βασίλισσα αυτών, που στενάζουν μέσα στην κοιλάδα των δακρύων .

Ή ακόμη καλύτερα : " Ρόδο μυστικό, ελεφάντινε Πύργε, χρυσό Παλάτι, Άστρο της αυγής ".

Παράβλεψε Θεά, όταν ξαναθυμάμαι αυτούς τους ψαλμούς, η καρδιά μου πλημμυρίζει

από πίστη, γίνομαι, σχεδόν αποστάτης σου. Συγχώρα μου αυτή τη γελοιότητα, δεν

μπορείς να φαντασθής τη γοητεία, που οι βάρβαροι αυτοί μάγοι εσκόρπισαν μέσα σ'

αυτούς τους στίχους, και πόσο μου στοιχίζει να ακολουθήσω τώρα ολοφάνερη την Αλήθεια.

Ύστερα απ' όλα αυτά, αν ήξερες πόσο δύσκολο είναι να σε λατρεύει κανείς !

Όλη η ευγένεια έχει εξαφανισθεί σήμερα. Οι Σκύθες έχουν κατακτήσει τον κόσμο. Δεν

υπάρχει πια δημοκρατία από ελευθέρους ανθρώπους, δεν υπάρχουν πια βασιλιάδες

από ταπεινή καταγωγή, μεγαλειότητες, που θα μειδιούσες γι' αυτές. Αμόρφωτοι

υπερβόρειοι ονομάζουν ελαφρόμυαλους αυτούς που σε λατρεύουν.

Μια τρομερή παμβοιωτία ένας συνασπισμός από όλες τις ανοησίες, απλώνει στον

κόσμο κάποιο παγωμένο και βαρύ, σαν μολύβι, σκέπασμα, που πεθαίνει κανείς

από ασφυξία κάτω απ' αυτό. Κι αυτοί ακόμη, που σε τιμούν, τόσο θα πρέπει να

σε λυπούνται ! Θυμάσαι αυτόν τον Καληδόνιο ( τον Σκώτο ), που εδώ και πενήντα

χρόνια κομμάτιασε τον ναό σου με τα κτυπήματα του σφυριού του για να πάρει

μαζί του τα κομμάτια του ναού σου στο νησί της Θούλης ; Έτσι άραγε κάνουν όλοι;

Έχω γράψει, σύμφωνα με μερικούς κανόνες που αγαπάς, ω Θεονόη, τη ζωή του

νέου Θεού, που ελάτρεψα στα παιδικά μου χρόνια. Με θεωρούν σαν να είμαι ο

φιλόσοφος Ευήμερος, μου γράφουν για να με ρωτήσουν τι σκοπό έχω στο μυαλό

μου, αυτοί όμως ενδιαφέρονται μόνον για κάθε τι που εξυπηρετεί τα οικονομικά τους.

Και γιατί λοιπόν γράφει κανείς την ζωή των Θεών, ω ουρανέ, αν αυτό δεν ήταν να

μας κάνει ν' αγαπήσουμε το Θείον, που υπήρχε μέσα σ' αυτούς, και για να δείξει, ότι

το Θείον αυτό ζει και θα ζει αιώνια μέσα στη καρδιά της ανθρωπότητος ;

Θυμάσαι την ημέρα εκείνη, κάτω από το αρχοντικό του Διονυσόδωρου, όπου ένας

κακοφτιαγμένος, μικρόσωμος Ε β ρ α ί ο ς μιλώντας την Ελληνική γλώσσα των

Σύρων, ήρθεν εδώ, προσπέρασε βιαστικά τα προπύλαια, χωρίς να σε καταλάβει,

διάβασε με μεγάλη προσοχή τις επιγραφές σου και πίστεψε πως βρήκε στον

περίβολο σου ένα βωμό αφιερωμένο, σ' ένα Θεό, σ' αυτόν που ήταν : Ο Άγνωστος

Θεός. Ε, λοιπόν, ο μικρόσωμος αυτός Εβραίος απήγαγε τον βωμό σου. Επί χίλια

χρόνια σε θεωρούσαν σαν ψεύτικο είδωλο, σ' αυτά τα χίλια χρόνια ο κόσμος ήταν μια

ερημιά, όπου δεν εφύτρωνε λουλούδι.

Σ' όλο αυτό το χρονικό διάστημα σιωπούσες, ω Αθηνά Σάλπιγξ, σαλπικτήριον

όργανο του νου, Θεά της ευταξίας και του ρυθμού, εικόνα της ουράνιας

σταθερότητος. Γινόταν ένοχος κανένας, όταν σ' αγαπούσε, και σήμερα, που ύστερα

από ευσυνείδητη εργασία καταφέραμε να σε πλησιάσωμε, μας κατηγορούν, πως

έχουμε κάμει έγκλημα στο ανθρώπινο πνεύμα,

αψηφώντας τις θεωρίες επάνω στις οποίες εδίδαξεν ο Πλάτων.

Μόνη εσύ είσαι νέα, ω Κόρη, μόνη εσύ είσαι αγνή,

ω Παρθένος, εσύ μόνη είσαι αγία,

ω Υγεία, εσύ μόνη είσαι δυνατή, ω Νίκη.

Τις μεγάλες πόλεις εσύ τις προστατεύεις, ω Πρόμαχος.

Έχεις ότι πρέπει από τον Άρη, ω " Αρεία " Αθηνά.

Η ειρήνη είναι ο σκοπός σου, ω Ειρηνική Θεά.

Νομοθέτρια, πηγή των δικαίων θεσμών, " Δημοκρατία ", εσύ που βασικό δόγμα σου

είναι, ότι κάθε καλό προέρχεται από τον λαό, και ότι, παντού, όπου δεν υπάρχει

λαός για να θρέψει και να εμπνεύσει τη διάνοια, εκεί δεν υπάρχει τίποτε, μάθε μας να

διαλέγωμε τα διαμάντια μέσα από τους ακάθαρτους σωρούς.

Θεϊκή Πρόνοια, που κατάγεσαι από τον Δία, ιερή εργάτρια, μητέρα κάθε πνευματικής

εργασίας, ω Εργάνη, εσύ που κάμνεις τον εργάτη να γίνει πολιτισμένος και τον

τοποθετείς τόσο πιο ψηλά από τον οκνηρό Σκύθη, Θεά της Σοφίας, εσένα που

σ' εγέννησεν ο Δίας από το κεφάλι του, παίρνοντας βαθιά την αναπνοή του , εσύ

που κατοικείς μέσα στη συνείδηση του πατέρα σου, ενωμένη ολοκληρωτικά με την

ύπαρξή του, εσύ που είσαι η συνοδός του και η συνείδησή του, Αθηνά Ενέργεια,

σπίθα που ανάβεις και διατηρείς την φωτιά στους ήρωες και στους ανθρώπους του

πνεύματος, κάνε μας να γίνουμε πνευματικά τέλειοι.

Διάλεξες να κατοικήσεις με τους Αθηναίους, σαν πιο σοφούς, την ημέρα που οι ίδιοι

οι Αθηναίοι και οι Ρόδιοι αγωνίστηκαν ευλαβικά για την ιερή θυσία. Μα ο πατέρας

σου έστειλε σε τούτους τον Θεό Πλούτο μέσα σ' ένα χρυσό σύννεφο στη μεγάλη

πόλη των Ροδίων, γιατί είχαν προσφέρει κι αυτοί μεγάλες τιμητικές θυσίες στην κόρη

του. Οι Ρόδιοι έγιναν τότε πλούσιοι, αλλά οι Αθηναίοι απέκτησαν πνεύμα, δηλαδή :

την αληθινή χαρά, την παντοτινή ευθυμία, την Θεϊκή παιδικότητα της καρδιάς !

Ο κόσμος δεν θα σωθεί παρά μόνον, όταν ξαναγυρίσει πίσω σε σένα, αφού ξεχάσει

και αποβάλει τις βάρβαρες συνήθειές του, ας τρέξουμε, ας έλθουμε όλοι μαζί.

Πόσο όμορφη θα είναι αυτή η ημέρα, όπου όλες οι πόλεις, που πήραν κάτι από

τα υπολείμματα του ναού σου : η Βενετία, το Παρίσι, το Λονδίνο, η Κοπεγχάγη, θα

ξαναδώσουν πίσω τα κλοπιμαία τους, επανορθώνοντας έτσι την αδικία που έκαναν !

Θα σχηματίσουν επίσημες αντιπροσωπείες, αρχαιολογικές αποστολές, στα ιερά

μέρη της Ελλάδος για να ξαναδώσουν τα αρχαία μνημεία, που κρατούν ακόμα στη

κατοχή τους, λέγοντας : " Συγχώρεσέ μας Θεά " ! Τα πήραμε για να τα σώσωμε από

τους βαρβάρους, από τα κακά δαιμόνια της νύχτας, και θα ξαναχτίσουν τα τείχη σου,

κάτω από τους ήχους της φλογέρας σου,

για να ξεπλύνουν το κρίμα του ανόσιου Λύσανδρου, που τα γκρέμισε.

Πιστός σε σένα, θα αντισταθώ στους επικίνδυνους και μοιραίους συμβούλους μου :

στον σκεπτικισμό μου, που με κάνει να αμφιβάλλω, στην ανησυχία του πνεύματός

μου, που κι όταν ακόμα βρεθεί η αλήθεια με κάμνει να την αναζητώ διαρκώς στη

φαντασία μου που δεν μ' αφήνει ποτέ να ησυχάσω, και ύστερα από την διαπίστωσή

της από την ίδια τη λογική.

Ω αρχηγέτιδα Αθηνά, ιδανικό, που ο κάθε μεγαλοφυής άνθρωπος ενσαρκώνει

στα αριστουργήματά του, προτιμώ να είμαι ο τελευταίος στη πατρίδα σου,

παρά ο πρώτος οπουδήποτε αλλού.

Ναι, θα προσκολληθώ στον στυλοβάτη του ναού σου, θα ξεχάσω κάθε άλλη

πειθαρχία, εκτός απ' τη δική σου, θα γίνω στυλίτης στις κολώνες σου,

στο επιστήλιο σου επάνω θα στήσω το κελί μου.

Κάτι πιο δύσκολο ακόμη :

Για να σε ευχαριστήσω, για χάρη σου, θα γίνω αν μπορώ,

Ασυμβίβαστος, μεροληπτικός, φανατικός, θα αγαπώ μόνο εσένα. Θα μάθω τη δική

σου τη γλώσσα, θα ξεμάθω όλα τ' άλλα, δεν θ' αγαπώ κανέναν άλλο, παρά μόνον εσένα.

Θα γίνω άδικος γι αυτόν, που δεν σε λατρεύει, θα γίνω ο υπηρέτης και του τελευταίου

από τους απογόνους σου. Τους σημερινούς κατοίκους της γης, που έδωκες

στον Ερεχθέα, θα τους εξυψώσω θα τους περιποιηθώ, θα τους συμπαθήσω. Θα

προσπαθήσω να πείσω τον εαυτό μου, ω Ιππία Αθηνά, ότι οι νεώτεροι Έλληνες

κατάγονται από τους ιππείς, που πανηγυρίζουν εκεί ψηλά, επάνω στο μάρμαρο του

διαζώματος του ναού σου, την παντοτινή γιορτή τους. Θα ξεκολλήσω απ' την καρδιά

μου κάθε χορδή, που δεν είναι καθαρή λογική και αληθινή Τέχνη.

Θα σταματήσω ν' αγαπώ τις αρρώστιες μου, να ενδιαφέρομαι για τον πυρετό μου.

Υποστήριξέ με στη σταθερή μου απόφαση, ω Αθηνά Σώτειρα, εσύ που σώζεις.

Πόσες δυσκολίες, πραγματικά, βλέπω μπροστά μου !

Πόσες πνευματικές συνήθειες θα πρέπει ν' αλλάξω !

Πόσες γοητευτικές αναμνήσεις θα πρέπει να ξεριζώσω απ' την καρδιά μου ! Θα

προσπαθήσω όσο μπορώ αλλά δεν είμαι βέβαιος για τον εαυτό μου.

Αργά σ' έχω γνωρίσει, τέλεια, ασύγκριτη, καλλονή !

Θα έχω πολλές μεταβολές μέσα μου, μεταπτώσεις, αδυναμίες. Μία φιλοσοφία

κακόβουλη, χωρίς αμφιβολία, μ' έκανε να πιστεύω ότι :

Η καλοσύνη και η κακία, η χαρά και η θλίψη, η ομορφιά και η ασχήμια, η λογική και

η τρέλα, αλλάζουν μεταξύ τους, με λεπτούς χρωματισμούς, τόσον αδιόρατους, όσο

είναι και οι λεπτότατες αποχρώσεις στο λαιμό ενός περιστεριού.

Να μην αγαπά κανείς τίποτε, να μην μισεί κανείς απολύτως τίποτε, αυτό καταντάει

να λέγεται φρονιμάδα. Αν μια κοινωνία, αν μια φιλοσοφία, αν μια θρησκεία, θα

μπορούσε να κατείχε την απόλυτη αλήθεια, αυτή η κοινωνία, αυτή η φιλοσοφία, αυτή

η θρησκεία, θα είχε νικήσει όλες τις άλλες και θα ζούσε μόνη αυτή την ώρα. Όλοι

αυτοί, που ως τώρα έχουν πιστέψει ότι έχουν δίκαιο, έχουν απατηθεί. Το βλέπουμε ολοφάνερα.

Μπορούμε, χωρίς ανόητον εγωισμό να πιστέψωμε, ότι το μέλλον δεν θα μας κρίνει

καθώς και μεις κρίνομε το παρελθόν ; Να οι βλαστήμιες, που μου υπαγορεύει το

βαθιά ανήσυχο, το κακομαθημένο μυαλό μου. Μια φιλολογία, που, όπως η δική σου,

θα ήταν εντελώς υγιής, δεν θα ενέπνεε τώρα πια παρά την πλήξη.

Είμαστε κακομαθημένοι, τι να γίνει ;

Θα τραβήξω μακρύτερα ακόμη στις σκέψεις μου, Θεά της λογικής,

θα σου πω την βαθύτερη διαστροφή της καρδιάς μου :

Νους και ευθυκρισία δεν είναι αρκετά για να εξηγήσουν τον κόσμο.

Υπάρχει κάποια ποίηση στον παγωμένο Στρυμόνα και στο μεθύσι της Θράκης.

Θ'αρθούν αιώνες, που οι μαθητές σου θα λογίζονται σαν οπαδοί της Ανίας.

Ο κόσμος είναι πιο μεγάλος απ' ότι νομίζεις. Εάν είχες ιδεί τα χιόνια των πόλων και

τα μυστήρια του μεσημβρινού ουρανού, το παντοτινά γαλήνιο μέτωπό σου,

Θεά, δεν θα ήταν τόσον ήρεμο, η κεφαλή σου, πιο πλατειά απ' ότι είναι,

θα χωρούσε κάθε λογής ομορφιές.

Είσαι αληθινή , αγνή, τέλεια. Το μάρμαρό σου δεν έχει κανένα ψεγάδι, μα και ο ναός

της Αγίας Σοφίας, που βρίσκεται, στο Βυζάντιο, γεννά επίσης μια Θεϊκήν εντύπωση

με τα τούβλα του και τα ψηφιδωτά του. Είναι η εικόνα του ουράνιου θόλου, θα

καταρρεύσει και αυτός με τον καιρό. Όμως, κι αν ακόμη η αίθουσα του ναού σου, θα

ήταν τόσον ευρύχωρη για να χωρέσει ένα αμέτρητο πλήθος, πάλι θα γκρεμιζόταν.

Ένα απέραντο ποτάμι λησμονιάς μας παρασύρει μέσα σε μιαν άβυσσο, χωρίς όνομα.

Ω άβυσσος, εσύ είσαι ο μοναδικός Θεός !

Τα δάκρυα όλων των λαών είναι αληθινά δάκρυα,

Τα δάκρυα όλων των σοφών κλείνουν μέσα τους ένα μέρος Αλήθειας.

Όλα εδώ κάτω δεν είναι παρά ένα σύμβολο και όνειρο.

Οι Θεοί περνούν και χάνονται, όπως και οι άνθρωποι, και δεν θα ήταν καλό να έμεναν αθάνατοι.

Η πίστη, που δέχθηκαν κάποτε δεν μπορούσε ποτέ να συνεχισθεί αιώνια, έχει

ξεπεραστεί πια γι' αυτούς, αφού έχει κυλήσει απαλά μέσα στο πορφυρένιο σάβανο

της Λήθης, όπου κοιμούνται οι " νεκροί " Θεοί.

ΕΡΝΕΣΤΟΣ ΡΕΝΑΝ 1865

Read More