ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΣ

Γεννήθηκε το 1790 στην Ιθάκη. Ο πατέρας του,ο οποίος είχε λάβει μέρος στην επανάσταση του Λάμπρου Κατσώνη,αποκεφαλίστηκε από τους Τούρκους στην Κωνσταντινούπολη με αποτέλεσμα ο μικρός γιος του,Οδυσσέας,να μείνει ορφανός.Η μητέρα του ονομαζόταν Ακριβή Τσαρλαμπά και ήταν από την Πρέβεζα. Το 1778, όταν η πόλη τους έπεσε στα χέρια του Αλή Πασά, η μητέρα του κατόρθωσε να διασωθεί στην Λευκάδα, όπου ο Οδυσσέας έζησε τα παιδικά του χρόνια.Αργότερα επέστρεψε στην Πρέβαζα όπου και έζησε μέχρι το 1806 όταν ο Αλή Πασάς Τεπελενλής, ενθυμούμενος την προσωπική φιλία που είχε ο ίδιος με τον εκλιπόντα πατέρα του Ανδρούτσου, τον αναζήτησε και τον πήρε στην αυλή του στα Ιωάννινα. Εκεί ο Ανδρούτσος φοίτησε στη στρατιωτική σχολή του Αλή Πασά και είχε έναν ταραχώδη βίο, όμως σχεδόν πάντα ο Αλή του συγχωρούσε κάθε παράπτωμα. Δεκαπενταετής κατατάχτηκε από τον Αλή Πασά στην προσωπική σωματοφυλακή του. Επίσης φαίνεται ότι προσήλθε,άγνωστο εάν ήταν επιφανειακά ή συνειδητά, στην μουσουλμανική αίρεση τωνΜπεκτασίδων , στην οποία ανήκε και ο προστάτης του. Το 1818 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και το 1819 διορίστηκε δερβέναγας στην ανατολική Στερεά Ελλάδα

Πήρε μέρος στις μάχες του Βερατίου, Αργυροκάστρου και Γαρδικίου, και για αμοιβή της ανδρείας του, ο Αλή Πασάς του χάρισε ως μνηστή την Ελένη, κόρη του εύπορου και ισχυρού Χρήστου Καρέλου από τους Καλαρρύτες Ιωαννίνων, καθώς και την οπλαρχηγία της Λειβαδιάς.

Το 1820 όταν και επήλθε η ρήξη του Αλή Πασά με την Πύλη, εγκατέλειψε την Λιβαδειά, αφού πρώτα μύησε τον Αθανάσιο Διάκο στην Φιλική εταιρεία και του εμπιστεύθηκε την εξουσία της οπλαρχηγίας του αφήνοντάς τον ως πρωτοπαλίκαρο. Ο ίδιος κατέφυγε στην Αράχωβα όπου προσπάθησε μαζί με άλλους επιφανείς Έλληνες αλλά και με Αλβανούς, που όλοι είχαν μεταξύ τους κοινό την θητεία τους στην αυλή του Αλή,να δημιουργήσει μια ελληνοαλβανική συμμαχία πάντα σύμφωνα με τα σχέδια της Φιλικής Εταιρείας. Το εγχείρημα αυτό όμως απέτυχε καθώς ο Ομέρ Βρυώνης αρνήθηκε να συμμετάσχει. Μετά από αυτή την εξέλιξη ο Ανδρούτσος κατέφυγε δια μέσου της Ακαρνανίας στα Επτάνησα στην Λευκάδα. Εκεί συναντήθηκε στις αρχές του 1821 με τους Καραϊσκάκη, Γεώργιο Βαρνακιώτη, Ζόγγα, Μακρή, Κυριακούλη Μαυρομιχάλη και άλλους οπλαρχηγούς της Πελοποννήσου και της Στερεάς.

Με το ξέσπασμα της Επανάστασης ο Ανδρούτσος έφυγε από την Λευκάδα και βρέθηκε μέσω της Πάτρας στη Στερεά Ελλάδα, έπεισε τους Γαλαξαδιώτεςνα επαναστατήσουν και έγραψε μία από τις λαμπρότερες σελίδες της Επανάστασης αντιμετωπίζοντας με επιτυχία τους Τούρκους του Ομέρ Βρυώνη στην μάχη στό Χάνι τής Γραβιάς στις 8 Μαίου του 1821, παίρνοντας παράλληλα εκδίκηση και για τον θάνατο του φίλου του, Αθανάσιου Διάκου στη μάχη τής Αλαμάνας . Κατά τα τέλη του 1821 ανακηρύχθηκε από τους υπόλοιπους οπλαρχηγούς, αρχιστράτηγος της ανατολικής Στερεάς , τίτλος που του αναγνωρίστηκε το 1822.

Την άνοιξη του 1822 κατηγορήθηκε από τον Ιωάννη Κωλέττη για συνεργασία με τον εχθρό, με αποτέλεσμα να παραιτηθεί από το αξίωμα. Όμως παρά την παραίτησή του συνέχισε απτόητος την πολεμική του δράση εναντίον των Τούρκων μέχρι το 1824.

Οι συνεχείς του κόντρες με τους προύχοντες είχαν ως αποτέλεσμα να πέσει σε δυσμένεια και να αρχίσει να συνεννοείται με τους Τούρκους, αντιλαμβανόμενος όμως το λάθος του παραδόθηκε στο πάλαι ποτέ, πρωτοπαλίκαρο του Γκούρα, ο οποίος τον μετέφερε στην Ακρόπολη φυλακίζοντάς τον μέσα στον παλιό φράγκικο πύργο του Γουλά.

Στις 5 Ιουνίου του 1825, θύμα και αυτός του Εμφύλιου πολέμου, δολοφονήθηκε στην Ακρόπολη, όπου είχε φυλακιστεί, ύστερα από εντολή του Γιάννη Γκούρα. Εκτελεστικά όργανα της δολοφονίας ήταν οι Ιωάννης Μαμούρης, Παπακώστας Τζαμάλας, Μήτρος της Τριανταφυλλίνας και ο στρατιώτης Θεοχάρης από το Λιδωρίκι. Στη συνέχεια οι δολοφόνοι έριξαν το πτώμα του στα βράχια της Ακρόπολης για να πιστέψει ο κόσμος ότι ο Ανδρούτσος σκοτώθηκε στην προσπάθεια του να δραπετεύσει. Υπήρξε όμως αυτόπτης μάρτυρας της δολοφονίας στο πρόσωπο του στρατιώτη Κωνσταντίνου Καλατζή, ο οποίος εκείνη τη βραδιά φύλαγε σκοπός. Πολλά χρόνια αργότερα αποκάλυψε την αλήθεια στον δικηγόρο Σπύρο Φόρτη και η διήγηση του δημοσιεύτηκε με καθυστέρηση στην εφημερίδα «Καιροί» της Αθήνας το 1898.

Read More

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΕΡΑΚΗΣ ( Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΤΟΥ ΣΙΑΜ)

Ο Κωνσταντίνος Γεράκης ή Κοστάντζο Φαλκόνε ήταν τυχοδιώκτης Ελληνικής καταγωγής, ο οποίος έγινε πρωθυπουργός του Σιάμ την περίοδο 1683-1688

Γεννήθηκε στην Κεφαλλονιά το 1647 , ο πατέρας του Γιώργος ήταν κυβερνήτης του νησιού. Σε ηλικία 13 ετών για άγνωστο λόγο εγκατέλειψε το νησί και έγινε ναύτης και άρχισε την τυχοδιωκτική του δράση υπηρετώντας σε πολλά αγγλικά πλοία ταξιδεύοντας κυρίως στις Ινδίες. Το 1669 εγκατέλειψε το επάγγελμα του ναύτη έγινε υπάλληλος της Αγγλικής εταιρείας ανατολικών Ινδιών και εργάστηκε στις αποθήκες της εταιρείας στο Μπάνταμ της Ινδονησίας. Ο Γεράκης σαν υπάλληλος της εταιρείας έκανε πολλά ταξίδια σε χώρες της Ασίας και έκανε φιλίες με υψηλόβαθμα στελέχη της, εν τω μεταξύ είχε αλλάξει και το επώνυμο του σε Φάλκον (Phaulkon) (Κοστάντζο Φαλκόνε). Το 1675 εγκαταστάθηκε στο Σιάμ συνεχίζοντας να εργάζεται για την εταιρεία και εκεί έμαθε την γλώσσα και άρχισε να δημιουργεί φιλίες με υψηλόβαθμα στελέχη της βασιλικής αυλής.

Το 1679 και μετά από δολοπλοκίες της Αγγλικής εταιρείας ανατολικών Ινδιών ο Γεράκης έγινε υπεύθυνος εμπορίου στου βασιλείου του Σιάμ εξυπηρετώντας τα αποικιακά συμφέροντα των αφεντικών του σε βάρος του λαού του Σιάμ. Γρήγορα έγινε διερμηνέας στην βασιλική αυλή, ενώ αμέσως μετά απέκτησε και τον τίτλο του ευγενούς. Από το 1680 εγκαταλείπει την εταιρεία Ανατολικών Ινδιών ενώ γίνεται κολαούζος του βασιλιά Ναράι Το 1683 έγινε δοτός πρωθυπουργός και τον Μάιο του ίδιου χρόνου παντρεύτηκε την Μαρί Γκιμάρ, πορτογαλικής καταγωγής, αφού πρώτα είχε βαπτιστεί καθολικός. Μετά από συνεχείς καταχρήσεις του εθνικού πλούτου του Σιάμ έκανε μεγάλη περιουσία και με δική του πρωτοβουλία το 1684 ξεκίνησαν οι συνομιλίες με την Γαλλία για εμπορική συνεργασία που τελικά επιτεύχθηκε το επόμενο έτος. Με την συμφωνία αυτή τον εθνικό πλούτο του Σιάμ δεν θα εκμεταλλεύονταν πλέον οι Άγγλοι της Αγγλικής εταιρείας Ανατολικών Ινδιών αλλά οι Γάλλοι, κάτω από την καθοδήγηση του πρώην Αγγλόφιλου και νυν Γαλλόφιλου Γεράκη. Έτσι η συμφωνία οδήγησε σε πόλεμο το Σιάμ με την Αγγλική εταιρεία Ανατολικών Ινδιών, ο οποίος έληξε με την αποβίβαση στο Σιάμ Γαλλικής στρατιωτικής δύναμης. Ο Γεράκης τιμήθηκε για την "προσφορά" του από τον Γάλλο βασιλιά με τον τίτλο του Ιππότη του τάγματος του Αγίου Μιχαήλ και Αγίου Πέτρου .

οι Γάλλοι γρήγορα αποδείχθηκαν χειρότεροι από τους Άγγλους. Έτσι δημιούργησαν πολλά προβλήματα και την αντιπάθεια του λαού με την ρατσιστική συμπεριφορά τους. Ο Γεράκης άρχισε πλέον να ανησυχεί γιατί έβλεπε ότι θα περιορίζονταν τα δικά του κέρδη. Το 1688 ο βασιλιάς Ναράι αρρώστησε βαριά από άγνωστη ασθένεια δίνοντας την ευκαιρία στους αντιπάλους του να δράσουν. Τον Μάιο ο Γεράκης προσκλήθηκε στην πρωτεύουσα του Σιάμ,Αγιουτάγια, σε συνάντηση με τον Φεράτσα ο οποίος ήταν ο ηγέτης της αντιβασιλικής παράταξης. Ο Φεράτσα αιχμαλώτισε τον Γεράκη με την κατηγορία της προδοσίας, και αφού το βασάνισε επί 5 μέρες τελικά τον αποκεφάλισε στις 5 Ιουνίου 1688, ενώ αυτός εκλιπαρούσε για έλεος. Στις 11 Ιουλίου πέθανε και ο Βασιλιάς Ναράι. Ο Φεράτσα ανακηρύχθηκε βασιλιάς και έδιωξε όλους τους ξένους, οδηγώντας την χώρα στην ανεξαρτησία. Δυστυχώς η αντίσταση αυτή του Σιάμ κατά των ξένων δυναστών δεν είχε συνέχεια, εφόσον τελικά οδήγησε στην κατοχή του από την Βιρμανία

Το σπίτι του Γεράκη υπάρχει ακόμα και σήμερα και αποτελεί τουριστικό αξιοθέατο.

Read More