ΕΛΛΑΔΑ

ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΟΙ ΤΑΦΟΙ ΤΗΣ ΡΩΞΑΝΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ Δ;

Μπροστά σε μια μεγάλη αρχαιολογική ανακάλυψη πιθανόν να βρίσκονται τα συνεργεία της ΚΗ’ Εφορείας Κλασσικών Αρχαιοτήτων Σερρών..... Μετά από έρευνες ετών και αξιοποιώντας την ιστοριογραφία και τις προφορικές παραδόσεις της περιοχής, οι αρχαιολόγοι κατέληξαν σε μία «τούμπα» σε αγροτική περιοχή του Δήμου Αμφίπολης.

ΟΔΗΓΟΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ

Πολλοί φίλοι και φίλες μου έχουν ζητήσει να γράψω ένα αρθρο με "Οδηγίες Επιβίωσης",γιατί μπορεί σύντομα να αντιμετωπίσουμε δύσκολες καταστάσεις που να οφείλονται σε διάφορους λόγους,όπως πτώχευση και στάση πληρωμών,περίεργα και πρωτόγνωρα γεωφυσικά φαινόμενα και εγώ δεν ξέρω τι άλλο.

ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ 16/10/1912

Το έργο της απελευθέρωσης της Κατερίνης ανατέθηκε στην 7η Μεραρχία του Στρατού Θεσσαλονίκης, που είχε διοικητή το Συνταγματάρχη (ΠΒ) Κλεομένη Κλεομένους. Στις.. 15 Οκτωβρίου 1912 εκδόθηκε η Διαταγή των Επιχειρήσεων.

ΠΛΑΝΗΤΕΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ

Οι πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος είναι 8. Ερμής, Αφροδίτη, Γη, Άρης, Δίας, Κρόνος, Ουρανός και Ποσειδώνας. Και έχουνε όλοι αρχαία ελληνικά ονόματα προς τιμήν των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων που θεμελίωσαν την αστρονομία. Ας γνωρίσουμε λοιπόν τα μυθικά πρόσωπα των οποίων τα ονόματα πήραν οι πλανήτες.

Η ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ

Αν καλούσαμε στις μέρες μας σ’ ένα γεύμα κάποιους αρχαίους Έλληνες όπως τον... Ηρόδοτο, τον Ηρακλή ή τον Αριστοφάνη..

Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2011

ΑΝΩΝΥΜΙΑ


Της ΧΡΙΣΤΙΝΑΣ ΠΑΝΤΖΟΥ

Μπορεί να είναι Ανώνυμοι αλλά η δράση τους κάθε άλλο παρά απαρατήρητη περνά και έχει γίνει πλέον πονοκέφαλος των κυβερνήσεων και των μυστικών υπηρεσιών, που βλέπουν τα χτυπήματά τους να πληθαίνουν επικίνδυνα.Σε πλήρη ετοιμότητα, η διεθνής ομάδα των «χακτιβιστών» (χάκερ και ακτιβιστές συνάμα) του κυβερνοχώρου γνωστή ως Anonymous, εγκαινίασε τον Νοέμβριο με μια πυρετώδη δράση στις τέσσερις γωνιές του πλανήτη.

Την περασμένη Κυριακή βγήκαν εκτός λειτουργίας για αρκετές ώρες κυβερνητικοί ιστότοποι της ισραηλινής κυβέρνησης, περιλαμβανομένων της Μοσάντ και των μυστικών υπηρεσιών Σιν Μπέιτ, 48 μόλις ώρες μετά την ανάρτηση βίντεο των Anonymous που απειλούσε το Ισραήλ με επιθέσεις αν συνεχίσει να εμποδίζει την άφιξη βοήθειας στη Γάζα.

Την ίδια περίπου στιγμή στο Μεξικό οι Anonymous ανάγκασαν το πανίσχυρο καρτέλ ναρκωτικών των Zetas να απελευθερώσει ένα μέλος τους που είχε απαγάγει έπειτα από την απειλή ότι θα αποκάλυπταν ονόματα και διευθύνσεις αστυνομικών, δημοσιογράφων και πολιτικών που συνεργάζονται με το καρτέλ.

Την περασμένη Τετάρτη με νέο βίντεό τους απείλησαν να μπλοκάρουν τον ιστότοπο των Αδελφών Μουσουλμάνουν της Αιγύπτου, τους οποίους καταγγέλλουν ότι υπονομεύουν την επανάσταση που έφερε το τέλος της εποχής Μουμπάρακ.

Μία μέρα νωρίτερα, ομάδα με το όνομά τους ανέλαβε την ευθύνη για το μπλοκάρισμα της ιστοσελίδας του ΠΑΣΟΚ, διαμαρτυρόμενη για τις πολιτικές της κυβέρνησης.

Κανείς δεν ξέρει ποιοι ακριβώς βρίσκονται πίσω από αυτό το κίνημα που πρωτοεμφανίστηκε το 2003 και υιοθέτησε ως σύμβολό του τη διάσημη πλέον μάσκα του Γκάι Φοκς (του μαχητή που αποπειράθηκε να δολοφονήσει τον βασιλιά της Αγγλίας το 1606), την οποία εμπνεύστηκαν οι Αλαν Μουρ και Ντέιβιντ Λόιντ ως προσωπείο για τον αναρχικό ήρωά τους στο κόμικς V for Vendetta. Σύνθημά τους «Είμαστε Ανώνυμοι. Είμαστε Λεγεώνα. Δεν συγχωρούμε. Δεν ξεχνάμε. Να μας περιμένετε».

Ενώ μέχρι πρόσφατα επικεντρώνονταν στην απόσπαση απόρρητων αρχείων κυβερνήσεων και μεγάλων επιχειρήσεων, από το 2008 -με το ξέσπασμα της κρίσης- έχουν ριζοπαστικοποιήσει τη δράση τους μετέχοντας με τα δικά τους μέσα στο οικουμενικό κίνημα που αναδύεται κατά των τραπεζών, των διεθνών οικονομικών οργανισμών και των κυβερνήσεων που τους υπηρετούν.

Σήμερα είναι πλέον μια διεθνής ομάδα χακτιβιστών που καλούν σε πολιτική ανυπακοή. Σε βίντεο-μανιφέστο τους όρισαν την 15 Ιουνίου ως την ημέρα έναρξης ενός «Σχεδίου» δράσης για την αλλαγή καλώντας τους ονειροπόλους και όσους δεν ανέχονται πια την αδικία και απληστία του συστήματος να συστρατευτούν. «Η αντίσταση άρχισε. Κηρύσσουμε τον πόλεμο στο σύστημα».

Γι' αυτό και τους συναντάμε παντού και η μάσκα τους ξεχωρίζει σε κάθε διαδήλωση στον κόσμο. Από την Τυνησία και την Αίγυπτο κατά των δικτατόρων ή τις μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις που αγνοούν τη βούληση των πολιτών τους για την οποία ανάρτησαν ώς τη Συρία, σε ιστότοπους της κυβέρνησης Ασαντ μηνύματα για τους 2.316 νεκρούς της καταστολής της εξέγερσης. Ή την Ελλάδα, όπου σε βίντεό τους της 4ης Ιουλίου μιλούν για το πείραμα των «οικονομικών του Ράιχ» που δοκιμάζεται στη χώρα μας.

Και βεβαίως στις ΗΠΑ όπου έθεσαν στο στόχαστρό τους τους διεθνείς οικονομικούς θεσμούς, την κυβέρνηση και τη Γουόλ Στριτ. Ηταν άλλωστε από τους πρώτους που κάλεσαν στις 17 Σεπτεμβρίου στην κινητοποίηση που κατέληξε να μεταμορφωθεί στο δυναμικό κίνημα Καταλάβετε τη Γουόλ Στριτ.

Κυβερνήσεις και μυστικές υπηρεσίες έχουν αποδυθεί σε πραγματική μάχη για να τους εντοπίσουν και έχουν συλλάβει δεκάδες πολίτες σε Ισπανία, Ιταλία, Βρετανία, Ολλανδία, Τουρκία, ΗΠΑ ή Αυστραλία φερόμενα ως μέλη των Anonymous. Το FBI τρομοκρατημένο από τη δράση τους ανήγαγε την πρακτική να προκαλούν DdoS (άρνηση υπηρεσίας από υπερφόρτωση με ταυτόχρονη είσοδο πολλών χρηστών) σε κακούργημα, που επισείει έως και δέκα χρόνια φυλακή.

Οι Anonymous δεν έχουν επίσημη ιεραρχία, εκπροσώπους, συγκεκριμένη οργανωτική δομή. Και αυτό μπορεί να είναι η δύναμή τους, αλλά ίσως αναδειχθεί και σε αδυναμία τους. Καθένας μπορεί να οικειοποιείται την «ετικέτα» τους για μια προσωπική δράση τους, όπως έγινε στην Ισπανία από ακροδεξιούς. Συχνά δημιουργείται σύγχυση για τους στόχους τους, όπως έγινε όταν διαδόθηκε ότι οργάνωναν επίθεση κατά του Facebook στις 5 Νοεμβρίου ή όταν διαφωνούν μεταξύ τους για μια δράση, όπως έγινε με την επίθεση στον ιστότοπο του Χρηματιστηρίου της Νέας Υόρκης στις 10 Οκτωβρίου.

Και δεν είναι λίγοι εκείνοι που ίσως μπουν στον πειρασμό να τους εκμεταλλευτούν. Μεγάλο μέρος των πληροφοριών για την πρόσφατη «επιχείρηση καρτέλ» στο Μεξικό προήλθε από τον Μπάρετ Μπράουν, που εμφανίζεται συχνά ως ένα από τα «πρόσωπα» των Anonymous. Κάποιοι αμφισβητούν πολλά στοιχεία αυτής της επιχείρησης και τον κατηγορούν ότι ήθελε να προσελκύσει το ενδιαφέρον των μίντια και να προωθήσει έτσι ένα βιβλίο του, που κυκλοφορεί την επόμενη εβδομάδα σχετικά με την εμπειρία του με τους Anonymous.

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΦΙΛΟΙ


Γράφει η ΤΑΝΙΑ ΜΠΟΖΑΝΙΝΟΥ

Τρεις είναι οι κορυφαίες λέσχες στις οποίες συναντώνται οι κορυφαίοι της πολιτικής και της οικονομίας: το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, που διοργανώνεται αυτές τις ημέρες στο Νταβός, το Μπιλντερμπεργκ και η Τριμερής Επιτροπή.

Στα τραπέζια τους τίθενται όλα τα ζητήματα που απασχολούν την παγκόσμια οικονομία και την πολιτική (τα τελευταία χρόνια τη μερίδα του λέοντος καταλαμβάνει η παγκοσμιοποίηση) και αποφασίζονται οι κατευθύνσεις της διεθνούς πολιτικοοικονομικής σκηνής. Οσοι συμμετέχουν σε αυτές τις συναντήσεις έχουν μια μοναδική ευκαιρία για διεθνείς δημόσιες σχέσεις και δικτύωση. Οσοι βρίσκονται απ' έξω θεωρούν ότι οι λέσχες αυτές αποτελούν ευκαιρία για να συγκεντρωθούν οι ισχυροί και να αποφασίσουν την τύχη του κόσμου.

Το Φόρουμ του Νταβός

Υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν τεράστιες προσπάθειες να προμηθευθούν μία από τις λευκές προσκλήσεις για το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ που διοργανώνεται κάθε χειμώνα στο Νταβός της Ελβετίας. Επί έξι ημέρες, από την περασμένη Πέμπτη ως την Τρίτη, το μικρό αυτό χιονοδρομικό θέρετρο έχει την τιμή να φιλοξενεί περισσότερους ισχυρούς της πολιτικής και της οικονομίας ανά τετραγωνικό μέτρο από κάθε άλλο μέρος της Γης. Οι συμμετέχοντες στο Φόρουμ ανέρχονται σε 2.000 και πληρώνουν ως και 20.000 δολάρια (περίπου 8 εκατ. δρχ.) για να λάβουν μέρος στις συναντήσεις.

Το 1971 ο ελβετός καθηγητής της Διοίκησης Επιχειρήσεων Κλάους Σβαμπ προσκάλεσε πρώτη φορά μια μικρή ομάδα ευρωπαίων επιχειρηματιών για να συζητήσουν τις προκλήσεις που αντιμετώπιζε η ευρωπαϊκή οικονομία στην παγκόσμια αγορά. Σήμερα το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ έχει μετατραπεί από ένα μικρό ευρωπαϊκό συνέδριο σε μια τεράστια παγκόσμια επιχείρηση. Στο διάστημα που μεσολάβησε έχει υποδεχθεί το χιλιοστό μέλος του (το Φόρουμ λειτουργεί με μέλη και προσκεκλημένους), έχει διευκολύνει τη σύναψη συμφωνιών (ο Ανδρέας Παπανδρέου και ο Τουργκούτ Οζάλ κατέληξαν σε μια ­ τελικώς ατυχήσασα ­ συμφωνία για τα Ελληνοτουρκικά στο Νταβός το 1988) και έχει αμαυρωθεί από σκάνδαλα (ο κ. Σβαμπ κατηγορήθηκε πέρυσι ότι εκμεταλλεύεται το μη κερδοσκοπικό Φόρουμ για να αυξήσει την προσωπική περιουσία του).

Ανάμεσα στους τακτικούς επισκέπτες του Νταβός είναι ο ιδρυτής της Microsoft Μπιλ Γκέιτς, ο χρηματιστής Τζορτζ Σόρος και τελευταίως οι συνήθεις πολέμιοι της παγκοσμιοποίησης που διαδηλώνουν έξω από τους συνεδριακούς χώρους. Από την Ελλάδα τακτικοί θαμώνες του Φόρουμ είναι ο εφοπλιστής Γιώργος Βερνίκος και ο σύμβουλος του υπουργείου Εξωτερικών Αλεξ Ρόντος.

Στο εφετινό Φόρουμ λαμβάνουν μέρος αρχηγοί κρατών, όπως ο πρόεδρος της Νότιας Αφρικής Τάμπο Μπέκι και ο παλαιστίνιος πρόεδρος Γιάσερ Αραφάτ, υπουργοί, όπως ο έλληνας υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Παπανδρέου και ο γερμανός ομόλογός του Γιόσκα Φίσερ, εστεμμένοι (λ.χ. Αλβέρτος του Μονακό), επικεφαλής οργανώσεων (λ.χ. ο Κόφι Αναν του ΟΗΕ) και τραπεζίτες (λ.χ. ο Γκαζί Ερτσέλ της Κεντρικής Τράπεζας της Τουρκίας).

Τι κερδίζουν όλοι αυτοί από τη συμμετοχή τους; Το Νταβός τούς προσφέρει την ευκαιρία να ανταλλάξουν απόψεις, να κάνουν δημόσιες σχέσεις και ίσως να κλείσουν κάποια συμφωνία στο περιθώριο του Φόρουμ. Οι τακτικοί θαμώνες ξεχωρίζουν από τα... παπούτσια τους: όσοι έχουν συμμετάσχει στο Φόρουμ γνωρίζουν ότι οι σκεπασμένοι με πάγο δρόμοι του Νταβός δεν σηκώνουν τις δερμάτινες σόλες (τουλάχιστον ένας βρετανός βιομήχανος και ένας δημοσιογράφος των «Financial Times» έχουν σπάσει τα άκρα τους διασχίζοντας τους γλιστερούς δρόμους). Ελληνες που έχουν συμμετάσχει στο Φόρουμ υποστηρίζουν ότι οι «πρωτάρηδες» συμπατριώτες τους ξεχωρίζουν από τις προσπάθειές τους να φωτογραφηθούν δίπλα σε σημαντικότερες από τους ίδιους προσωπικότητες.

Το μυστικοπαθές Μπίλντερμπεργκ

Είναι το πιο εκλεκτικό και μυστικοπαθές από τα διεθνή πολιτικοοικονομικά κλαμπ. Στις ετήσιες συναντήσεις του, που διοργανώνονται κάθε άνοιξη και διαρκούν δυόμισι ημέρες, λαμβάνουν μέρος μόλις 100 με 120 πολιτικοί και επιχειρηματίες οι οποίοι δεσμεύονται ότι δεν θα συζητήσουν παραέξω ό,τι διαμείβεται εντός των θυρών. Ολη αυτή η μυστικότητα αποσκοπεί στο να ενθαρρύνει τις ανοιχτές και ειλικρινείς συζητήσεις.

Το Μπίλντερμπεργκ πήρε το όνομά του από το ομώνυμο ξενοδοχείο της Ολλανδίας όπου το 1954 ο πρίγκιπας Βερνάρδος της Ολλανδίας συγκάλεσε την πρώτη συνάντηση για «να ενισχύσει τη συνεργασία μεταξύ Ευρώπης και ΗΠΑ» και «τη δημιουργία μιας δυνατής και εύρωστης Ευρώπης». Εκτοτε διοργανώνεται κάθε χρόνο σε μια διαφορετική πόλη της Ευρώπης ή των ΗΠΑ υπό δρακόντεια μέτρα ασφαλείας (λέγεται ότι οι αίθουσες «χτενίζονται» ακόμη και για κοριούς). Σήμερα πρόεδρος του Μπίλντερμπεργκ είναι ο υποκόμης Ετιέν Νταβινιόν.

Το Μπίλντερμπεργκ θεωρείται ένα Φόρουμ με αίγλη και επιρροή. Συχνά προσκαλούνται σε αυτό πολλά υποσχόμενες προσωπικότητες της πολιτικής τις οποίες περνούν από «ίντερβιου» οι συμμετέχοντες ­ παράδειγμα ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον, ο οποίος είχε προσκληθεί το 1991, έναν χρόνο προτού εκλεγεί στον Λευκό Οίκο, και ο βρετανός πρωθυπουργός Τόνι Μπλερ, ο οποίος είχε συμμετάσχει σε αυτό το 1993, τέσσερα χρόνια προτού μετακομίσει στη Ντάουνινγκ Στριτ.

Η συνάντηση του 1993 είχε διοργανωθεί στην Αθήνα στο συγκρότημα «Ναυσικά» του Αστέρα της Βουλιαγμένης. Ο Χένρι Κίσινγκερ, πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ και μέλος του Μπίλντερμπεργκ, είχε αρνηθεί να μεταβεί εκφράζοντας αμφιβολίες για την επάρκεια των μέτρων ασφαλείας. Είχαν συμμετάσχει όμως ο Τζιοβάνι Ανιέλι, ιδρυτής της Fiat και μέλος του Μπίλντερμπεργκ, η βασίλισσα Βεατρίκη της Ολλανδίας, ο βρετανός μεσολαβητής για τη Βοσνία Ντέιβιντ Οουεν, ο τραπεζίτης Ντέιβιντ Ροκφέλερ και περισσότεροι Ελληνες από κάθε άλλη φορά (ο τότε πρόεδρος του ΣΕΒ Στέλιος Αργυρός, ο πρόεδρος της Τράπεζας Πίστεως Γιάννης Κωστόπουλος, οι εφοπλιστές Γιώργος Λιβανός, Μιχάλης Περατικός και Γιάννης Λύρας, ο Στέφανος Μάνος, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης κ.ά.).

Εκπρόσωπος του Μπίλντερμπεργκ στην Ελλάδα είναι ο Γιώργος Δαυίδ της 3Ε. Κατά καιρούς έχουν συμμετάσχει ως προσκεκλημένοι ο Γεράσιμος Αρσένης (1994), ο εφοπλιστής Κώστας Καρράς, ο Θεόδωρος Πάγκαλος (1995), ο Γιώργος Παπανδρέου (1995, 1998, 2000), ο Κώστας Καραμανλής (1998), ο Γιάννος Κρανιδιώτης (1999), ο πρόεδρος του ΕΛΙΑΜΕΠ Θάνος Βερέμης (1999), ο Συνήγορος του Πολίτη Νικηφόρος Διαμαντούρος (2000) και ο πρώην πρόεδρος της Κύπρου Γιώργος Βασιλείου. Από τον διεθνή χώρο τακτικοί θαμώνες του Μπίλντερμπεργκ είναι ο αμερικανός διπλωμάτης Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ρομάνο Πρόντι και ο προκάτοχός του Ζακ Σαντέρ, ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας Τζέιμς Γούλφενσον και ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ Τζορτζ Ρόμπερτσον.

Το Μπίλντερμπεργκ προσφέρει μια μοναδική ευκαιρία για δικτύωση σε διεθνές επίπεδο. Η μυστικότητα που το περιβάλλει όμως δίνει τροφή σε θεωρίες συνωμοσίας. Τα μέλη του αποκαλούνται «σκιώδης παγκόσμια κυβέρνηση», «προφήτες του καπιταλισμού» και «ανώτατοι ιερείς της παγκοσμιοποίησης». Παράδειγμα της υπερβολής είναι οι ισχυρισμοί που δημοσιεύθηκαν σε γιουγκοσλαβικές εφημερίδες ότι οι νατοϊκοί βομβαρδισμοί του 1999 είχαν αποφασιστεί στους κύκλους του Μπίλντερμπεργκ. Επειδή τίποτε δεν μένει κρυφό τα πρακτικά της συνάντησης εκείνης της χρονιάς, που διέρρευσαν στη βρετανική εφημερίδα των άστεγων «The Big Issue»(!), δείχνουν ότι αντιθέτως πολλοί από τους συμμετέχοντες είχαν εκφράσει έντονες αμφιβολίες για τη νατοϊκή επέμβαση («Το ΝΑΤΟ συμπεριφέρεται ως αποικιοκρατική δύναμη») αλλά και για το ότι το ΝΑΤΟ είχε δώσει στη Ρωσία carte blanche για να βομβαρδίσει την Τσετσενία.

Η Τριμερής Επιτροπή

Το 1973 ο Ντέιβιντ Ροκφέλερ ζήτησε από τον καθηγητή Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι να διοργανώσει ένα κλαμπ κορυφαίων πολιτικών και επιχειρηματιών από τη Βόρεια Αμερική (ΗΠΑ και Καναδά), την Ευρωπαϊκή Ενωση και την Ιαπωνία για να ενισχύσει τη συνεργασία μεταξύ των τριών αυτών πόλων. Ετσι γεννήθηκε η Τριμερής Επιτροπή (Trilateral Commission) της οποίας τα 350 περίπου μέλη και οι προσκεκλημένοι τους συναντώνται κάθε φθινόπωρο εκ περιτροπής στην Αμερική, στην Ευρώπη και στην Ιαπωνία.

Η Τριμερής Επιτροπή περιλαμβάνει τρεις περιφερειακές υποεπιτροπές (αμερικανική, ευρωπαϊκή, ιαπωνική) που συναντώνται χωριστά μία φορά τον χρόνο ­ η ευρωπαϊκή συναντήθηκε στην Αθήνα τον Οκτώβριο του 1999. Η Ελλάδα άργησε πολύ να συμμετάσχει στην Τριμερή Επιτροπή. Μέλη της από την Ελλάδα είναι ο Στέλιος Αργυρός, πρώην πρόεδρος του ΣΕΒ και νυν ευρωβουλευτής, και ο Παναγής Βουρλούμης, πρώην στέλεχος της Τράπεζας Πίστεως και νυν ιδιοκτήτης εταιρείας χρηματοοικονομικών υπηρεσιών.

Από τον διεθνή χώρο «τραϊλατεραλιστές» είναι οι πρώην πρόεδροι των ΗΠΑ Τζορτζ Μπους και Κλίντον, ο νυν αντιπρόεδρος Ντικ Τσένι, ο πρώην επικεφαλής της CIA Τζον Ντόιτς, ο Χόλμπρουκ, ο Κίσινγκερ και ο πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ Αλαν Γκρίνσπαν.

Η Τριμερής Επιτροπή εκατηγορείτο ότι ανέβαζε κυβερνήσεις, λ.χ. ότι ο Ροκφέλερ και ο Μπρεζίνσκι αποφάσισαν να προωθήσουν τον Τζίμι Κάρτερ στον Λευκό Οίκο το 1976. Σήμερα η επιτροπή θεωρείται ότι βρίσκεται σε παρακμή και ότι τη συντηρούν κυρίως οι Ιάπωνες. Πρόσφατα έκανε ανοίγματα στο Μεξικό και στη Νοτιοανατολική Ασία, ενώ την ανακάλυψαν και οι πολέμιοι της παγκοσμιοποίησης: τον περασμένο Νοέμβριο στο Μιλάνο 500 διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν έξω από το κτίριο της συνάντησης φωνάζοντας: «Κάτω ο αντικοινωνικός καπιταλισμός».

ΕΝΑ ΟΜΟΡΦΟ ΠΕΙΡΑΜΑ


ΕΧΑΜΕ ΑΝΑΦΕΡΘΕΙ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΣ ΣΤΟ ΓΝΩΣΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ ΠΛΕΟΝ ΤΟΥ Wörgl ΑΠΛΑ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΜΑΣ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΣΚΕΦΤΗΚΑΜΕ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΛΕΟΝ ΕΠΙΤΑΚΤΙΚΟ ΟΛΟΙ ΝΑ ΘΥΜΗΘΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟ ΕΝ ΛΟΓΩ ΠΕΙΡΑΜΑ.

Συνήθεια τόχουμε εμείς οί άνθρωποι όταν μας περιζώσουν τα προβλήματα, και μάλιστα τα υγείας και τα οικονομικά ( μια και το ένα φέρνει το άλλο…) να προσπαθούμε να διαφύγουμε με καινοτόμους «εφευρέσεις» στον χώρο του εμπορίου, των έργων, και της οικονομίας, με την ελπίδα και το όνειρο μιάς απίστευτης ανάπτυξης…

Αυτό το παρακάτω κείμενο λοιπόν, πού εντοπίσαμε στο διαδίκτυο, ίσως θα έπρεπε να αποτελεί μπροσούρα και μπούσουλα – πυξίδα, και για κάποιους Έλληνες Δήμαρχους, καινοτόμους και πραγματικά ανοιχτόμυαλους πού θα ωφελούσαν τις τοπικές κοινωνίες τους.
Και μάλιστα σε εποχές γκρίζες και σκούρες όπως αυτή πού ήδη διανύουμε…

Δεν ξέρουμε βέβαια εάν ο κύριος Δήμαρχος διαβάζει την ηλεκτρονική παλιο-φυλλάδα μας για να πληροφορηθεί και κάποιους άλλους τρόπους τοπικής ανάπτυξης και δημόσιων έργων πού θα μπορούσαν να γίνουν με ευρεία συναίνεση και ριζοσπαστικούς τρόπους, αλλά άς ελπίσουμε πώς κάποιος καλός άνθρωπος, νοήμων καλοθελητής και άσπονδος φίλος θα τον πληροφορήσει γι΄ αυτό…
Άς δούμε λοιπόν τι έκανε ο παρακάτω Αυστριακός Δήμαρχος και μετά άς σκεφθούμε πώς θα μπορούσαμε να τά προσαρμόσουμε όλα αυτά και στα δικά μας μέτρα…

Στα 1932 λοιπόν, σε μια μικρή πολιτεία της Αυστρίας, την Βέργκλ, πού αριθμούσε τότε 4.500 περίπου κατοίκους διεξήχθη ένα καινοτόμο οικονομικό πείραμα πού άφησε εποχή και πού ίσως να ήταν και αναγκαίο να αναστηθεί και στις μέρες μας…


Ήδη η Ευρώπη είχε χτυπηθεί από το κραχ του 1929, και το 1931 που εκλέχτηκε Δήμαρχος ο Michael Untergüggenberger (Μίκαελ Ούντεργκέγκενμπέργκερ) ήδη είχε έλθει η μεγάλη φτώχεια με 30% ανεργία, και 10% άπορους συμπολίτες τους.
Ο νέος Δήμαρχος προερχόταν από φτωχή αγροτική οικογένεια, και ο ίδιος είχε κατορθώσει να μορφωθεί μόνος του και να γίνει μηχανικός στους σιδηροδρόμους.

Αν και ο ίδιος δεν ήταν μαρξιστής, είχε συνδικαλιστική δράση και υποστήριζε τα συμφέροντα των εργαζομένων ενάντια των πλουσίων επενδυτών του σιδηροδρόμου, πράγμα που το πλήρωσε με την μη προσωπική του άνοδο στην ανώτερη ιεραρχία των σιδηροδρομικών υπαλλήλων.

Ήταν ένας άνθρωπος ανοιχτόμυαλος, πρακτικός, εργατικός, δραστήριος που κέρδισε την καρδιά των συμπολιτών του, οι οποίοι τον εμπιστεύτηκαν στη θέση του Δημάρχου, γνωρίζοντας ότι δεν θα τους προδώσει.

Ο νέος δήμαρχος είχε έναν μακρύ κατάλογο έργων που ήθελε να εκτελέσει.

Έργα απολύτως απαραίτητα όπως η ύδρευση της πόλης, η ασφαλτόστρωση των δρόμων, ο οδικός φωτισμός και η φύτευση δέντρων κατά μήκος των οδών.
Αλλά τα δημοτικά ταμεία ήταν σχεδόν άδεια, και οι δημότες ήταν ήδη σε δεινή οικονομική κατάσταση, αντιμετωπίζοντας αρκετοί από αυτούς πρόβλημα επιβίωσης. Ο Δήμαρχος καταλάβαινε ότι μία αύξηση της φορολογίας τους, προκειμένου να χρηματοδοτηθούν τα δημοτικά έργα, θα οδηγούσε σε περαιτέρω φτώχεια και ύφεση. Ο Δήμαρχος όμως είχε μελετήσει το βιβλίο «Η Φυσική Τάξη» του οικονομολόγου Silvio GesellΟ οποίος πίστευε ότι η αργή κυκλοφορία του χρήματος είναι και η κύρια αιτία για την παραπαίουσα οικονομία. (Σύλβιο Γκέσελ). Το χρήμα ως μέσο συναλλαγής ολοένα εξαφανίζεται από τα χέρια των εργατών – παραγωγών και μαζεύεται στα χέρια των λίγων που το συσσωρεύουν, εκμεταλλεύονται τους τόκους, και δεν το επιστρέφουν πίσω στην αγορά. Κατ΄ αυτόν δηλαδή, όσο περισσότερο χρήμα είχαν, όσο περισσότεροι άνθρωποι, οι οποίοι το κυκλοφορούν συνεχώς, τότε η Κοινωνία θα έχει υγιή ανάπτυξη και ευημερία. Ο Δήμαρχος βάζοντας σε εφαρμογή την παραπάνω θεωρία, ξεκίνησε το πρόγραμμα των Δημοτικών του έργων, δίνοντας δουλειά σε πολλούς εργαζόμενους και εργολάβους, ξεκαθαρίζοντας όμως ότι η πληρωμή τους θα γινόταν με σελίνια (το νόμισμα της Αυστρίας) όχι εκτυπωμένα από την Εθνική Τράπεζα της, αλλά από τον Δήμο του Wörgl. Όντως εκτυπώθηκαν και τέθηκαν σε κυκλοφορία 32.000 σελίνια ως "Γραμμάτια Πιστοποίησης Εργασίας", κάτι σαν ένα δωρεάν χρήμα, διότι δεν είχαν αντίκρισμα σε χρυσό, απλά αναγνώριζαν την παροχή έργου προς την Κοινότητα. Κόπηκαν χαρτονομίσματα ονομαστικής αξίας στα 1, 5 και 10 σελίνια.
Τα χρήματα του Βέργκλ…
Στις 31 Ιουλίου 1932 δόθηκαν τα πρώτα 1.800 Σελίνια για να πληρωθούν οι μισθοί των εργαζομένων, και η αξία των υλικών που αναλώθηκαν τον πρώτο μήνα στα δημοτικά έργα.
Οι άνθρωποι που πήραν αυτά τα νέα σελίνια, μπορούσαν να πληρώσουν τους δημοτικούς τους φόρους, αλλά και να αγοράσουν ψωμί. Ο αρτοποιός παίρνοντας αυτά τα σελίνια μπορούσε να αγοράζει αλεύρι από τον μυλωνά. Ο μυλωνάς αγόραζε σιτάρι από τον γεωργό. Ο γεωργός αγόραζε εργαλεία από τον σιδερά. Ο σιδεράς αγόραζε παπούτσια από τον τσαγκάρη. Ο τσαγκάρης πλήρωνε τον δάσκαλο που έκανε μάθημα στα παιδιά του. Ο δάσκαλος αγόραζε ψωμί στον αρτοποιό. Και ο κύκλος κυκλοφορίας του χρήματος επαναλαμβανότανε συνεχώς και καθημερινά, σε τέτοιο σημείο ώστε ήδη την τρίτη μέρα, ο κύκλος εργασιών ολόκληρης της πόλης να είναι παραπάνω από 10πλάσιος από τα 1.800 σελίνια που δόθηκαν στη κυκλοφορία σε σημείο το να υποπτεύονται κάποιοι ότι κάποια σελίνια είχαν πλαστογραφηθεί. Ο Δήμαρχος όμως είχε εφαρμόσει μία πρόσθετη μέθοδο για να κάνει το χρήμα να αλλάζει συνεχώς χέρια με μεγάλη ταχύτητα: Τα χρήματα του Wörgl έχαναν το 1% της ονομαστικής τους αξίας κάθε μήνα. Για να αποφευχθεί αυτή η υποτίμηση ο ιδιοκτήτης του γραμματίου το δαπανούσε όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Ειδάλλως, την πρώτη μέρα του επόμενου μήνα, έπρεπε να αγοράσει ένα κουπόνι σαν γραμματόσημο, με αξία το 1% της ονομαστικής αξίας και να το κολλήσει στο χαρτονόμισμα. Υπήρχε δηλαδή μία λειτουργία αντίθετη από τον τοκισμό, που επέτρεπε στο χρήμα να κυκλοφορεί συνεχώς.
Ο Δήμαρχος φυσικά δεν μπορούσε να προσλάβει όλους τους ανέργους της πόλης για τα δημοτικά έργα.

Με την αύξηση του κύκλου εργασιών της πόλης όμως, ο αρτοποιός για παράδειγμα δεν προλάβαινε μόνος του να βγάζει τα ψωμιά που του ζητούσαν, υποχρεώθηκε λοιπόν να προσλάβει έναν βοηθό, τον οποίον πλήρωνε με τα σελίνια του Δήμου. Το ίδιο κάνανε και οι υπόλοιποι επαγγελματίες.

Οι βοηθοί που προσλήφθηκαν όμως διευρύνανε την αγοραστική δύναμη της πόλης και έτσι οι επαγγελματίες είχαν να αντιμετωπίσουν μία περαιτέρω αύξηση της ζήτησης, σε σημείο που κανένας κάτοικος της πόλης να είναι άνεργος, αλλά αντίθετα να υπάρχουν παντού αγγελίες ζήτησης προσωπικού. Έτσι το σύστημα αρχίζει να αποκτάει μία δυναμική μορφή, και οι άνεργοι από τα γύρω χωριά έρχονται για να δουλέψουν στο Wörgl, επίσης οι παραγωγοί από τα γύρω χωριά που είχαν τα προϊόντα τους απούλητα (διότι μέχρι τώρα κανείς δεν είχε χρήματα για να τα αγοράσει) επιτέλους βρήκαν αγοραστές στο Wörgl, αλλά με τους νέους επισκέπτες διευρύνεται ακόμα περαιτέρω η αγοραστική δύναμη, ενώ ταυτόχρονα αυξάνεται και η παραγωγική δραστηριότητα. Οι ξένοι εργάτες παίρνοντας τα σελίνια του Wörgl, δυνάμωναν και τις δικές τους τοπικές οικονομίες, επεκτείνοντας την ανάπτυξη στα γύρω χωριά, αλλά το ίδιο το Wörgl έβγαινε αλώβητο, από αυτή την έξοδο του χρήματος. Ο Δήμαρχος είχε ένα στρατηγικό πλεονέκτημα: Ήταν αυτός που εκτύπωνε το χρήμα. Δεν ήταν ένας ιδιώτης τραπεζίτης με σκοτεινά συμφέροντα κυριαρχίας από πίσω του, αλλά ένας άνθρωπος στην υπηρεσία των πολιτών. Η πίσω όψη κάθε γραμματίου περιείχε αυτολεξεί την ακόλουθη συγκινητική δήλωση, κάποια λόγια που φαίνονται σαν να γράφτηκαν σήμερα, και όμως γράφτηκαν το 1932:
«Προς όλους τους ενδιαφερόμενους: Ο αργός ρυθμός που κυκλοφορεί το χρήμα έχει προκαλέσει μια πρωτοφανή ύφεση του εμπορίου και βύθισε εκατομμύρια ανθρώπους σε απόλυτη εξαθλίωση. Από οικονομικής απόψεως, η καταστροφή του κόσμου άρχισε! -Είναι καιρός, με αποφασιστική και έξυπνη δράση, να προσπαθήσουμε να συγκρατήσουμε την πτωτική βουτιά του εμπορίου και έτσι να σωθεί η ανθρωπότητα από αδελφοκτόνους πολέμους, χάος και διάλυση. Οι άνθρωποι ζουν μέσα από την ανταλλαγή υπηρεσιών τους. Η υποτονική κυκλοφορία έχει σταματήσει σε μεγάλο βαθμό αυτή την ανταλλαγή και έτσι ρίχνονται εκατομμύρια άνθρωποι που θέλουν να εργαστούν εκτός εργασίας -Πρέπει, συνεπώς, να αναβιώσουμε αυτή την ανταλλαγή υπηρεσιών και έτσι οι άνεργοι να επιστρέψουν στην παραγωγική τάξη. Αυτός είναι ο στόχος του πιστοποιητικού εργασίας που εκδίδεται από την αγορά της πόλης του Wörgl: Να μειώσει τα βάσανα και το φόβο, να προσφέρει δουλειά και ψωμί».
Σε περίοδο 13 μηνών, ο Δήμαρχος εκτέλεσε όλα τα έργα που είχε σχεδιάσει: Ύδρευση, δρόμοι, φωτισμός. Επίσης κατασκευάστηκαν νέα δημόσια κτίρια, ένας ταμιευτήρας νερού, μία πίστα για σκι, και μια γέφυρα. Επίσης έγιναν αναδασώσεις, γιατί αντιλαμβάνονταν οι άνθρωποι του τότε, που ζούσαν πιο κοντά στη Φύση, το μελλοντικό κέρδος από την ύπαρξη των Δασών.

Σε έξι γειτονικά χωριά επεκτάθηκε το σύστημα με επιτυχία. Ο Γάλλος πρωθυπουργός, Eduard Dalladier, έκανε μια ειδική επίσκεψη για να δει το "θαύμα του Wörgl". Τον Ιανουάριο του 1933, το νέο οικονομικό σύστημα επεκτείνεται στη γειτονική πόλη της Kirchbühl, και τον Ιούνιο του 1933, ο Δήμαρχος του Wörgl συναντήθηκε με εκπροσώπους από 170 διαφορετικές πόλεις της Αυστρίας που ενδιαφέρονταν για την γενικευμένη εφαρμογή του συστήματος και στις πόλεις τους.
Η παρακάτω έκθεση συντάχθηκε από τον Claude Bourdet, έναν αυτόπτη μάρτυρα Καθηγητή του Πολυτεχνείου της Ζυρίχης:

«Επισκέφθηκα το Wörgl τον Αύγουστο του 1933, ακριβώς ένα χρόνο μετά την έναρξη του πειράματος. Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι τα αποτελέσματα φτάνουν το θαύμα. Οι δρόμοι, περιβόητοι για την άθλια κατάσταση τους, συναγωνίζονται τώρα την ιταλική Autostrade (Ιταλική Εθνική Οδό). Το Συγκρότημα των Δημαρχιακών γραφείων έχει ανακαινιστεί όμορφα ως ένα γοητευτικό σαλέ με ανθισμένες γλαδιόλες.
Μια νέα τσιμεντένια γέφυρα φέρει περήφανα την πλάκα: "Χτισμένο με δωρεάν χρήματα το έτος 1933". Παντού βλέπει κανείς νέους φανοστάτες στους δρόμους, καθώς και ένα δρόμο με το όνομά του Silvio Gesell. Οι εργαζόμενοι στα πολλά εργοτάξια είναι όλοι ένθερμοι υποστηρικτές του συστήματος του δωρεάν χρήματος. Στα καταστήματα τα γραμμάτια είναι αποδεκτά παντού, παράλληλα με τα επίσημα χρήματα. Οι τιμές δεν έχουν αυξηθεί. Κάποιοι υποστήριξαν ότι το σύστημα που πειραματίστηκε στο Wörgl εμποδίζει την φορολογική ισότητα, γιατί ενεργεί σαν μία μορφή εκμετάλλευσης του φορολογουμένου. Φαίνεται να υπάρχει ένα μικρό λάθος σε αυτό τον τρόπο σκέψης. Ποτέ στο παρελθόν δεν είδε κανείς τους φορολογούμενους να μη διαμαρτύρονται έντονα κατά την αφαίρεση των χρημάτων τους. Στο Wörgl κανείς δεν διαμαρτύρονταν.
Αντίθετα, οι φόροι (σε μορφή γραμματίων) καταβάλλονται εκ των προτέρων στον Δήμο. Οι άνθρωποι είναι ενθουσιασμένοι με το πείραμα και διαμαρτύρονται στην Εθνική τους Τράπεζα η οποία αντιτίθεται στην έκδοση των νέων αυτών χαρτονομισμάτων (των τοπικών γραμματίων). Είναι αδύνατο να αποδώσει κανείς τη γενική βελτίωση του Wörgl μόνο στη «νέα μορφή των φόρων». Δεν μπορεί κανείς παρά να συμφωνήσει με το Δήμαρχο ότι το νέο νόμισμα εκτελεί τη λειτουργία του πολύ καλύτερα από το παλιό. Αφήνω στους ειδικούς για να διαπιστωθεί αν υπάρχει πληθωρισμός, παρά την κατά 100% κάλυψη των βασικών καταναλωτικών αγαθών. Παρεμπιπτόντως, αυξήσεις των τιμών, το πρώτο σημάδι του πληθωρισμού, δεν εμφανίζονται.
Όσον αφορά την οικονομία, μπορούμε να πούμε ότι το νέο νόμισμα ευνοεί την εξοικονόμηση κατά κυριολεξία και όχι την αποθησαύριση του χρήματος. Δεδομένου ότι τα χρήματα χάνουν την αξία τους κρατώντας τα σπίτι, μπορεί κανείς να αποφύγει την υποτίμηση αυτή επενδύοντάς τα σε μία τράπεζα καταθέσεων. Το Wörgl έχει γίνει ένα είδος προσκυνήματος για τους μακρο-οικονομολόγους από διάφορες χώρες. Ο καθένας μπορεί να τους αναγνωρίσει αμέσως, από τις εκφράσεις τους, κατά τη συζήτηση τους στους όμορφους δρόμους του Wörgl, ή ενώ κάθονται στα τραπέζια των εστιατορίων. Ο πληθυσμός του Wörgl με χαρά, περήφανος για τη φήμη τους, τους καλωσορίζει θερμά.»

Το τέλος...

Η Κεντρική Τράπεζα της Αυστρίας πανικοβλήθηκε, στο ενδεχόμενο το πείραμα του Wörgl να επεκταθεί σε όλη την Αυστρία και αποφάσισε να διεκδικήσει τα μονοπωλιακά δικαιώματα της, απαγορεύοντας δωρεάν νομίσματα.

Η υπόθεση έφτασε ενώπιον του Αυστριακού Ανώτατου Δικαστηρίου, το οποίο επικύρωσε το μονοπωλιακό δικαίωμα της Κεντρικής Τράπεζας για την έκδοση νομίσματος. Και έγινε ποινικό αδίκημα η έκδοση "νομίσματος έκτακτης ανάγκης".


Το Wörgl γρήγορα επανήλθε στην ανεργία του 30%. Κοινωνική αναταραχή εξαπλώθηκε γρήγορα σε όλη την Αυστρία, διότι οι απλοί άνθρωποι δεν καταλαβαίνανε γιατί η Κυβέρνησή τους και η Δικαιοσύνη, που υποτίθεται ότι εξυπηρετούν τα συμφέροντα των πολιτών, δεν τους αφήνει να εξασκούν τη δοκιμασμένη λύση που βρήκανε στην αντιμετώπιση της ύφεσης, αλλά τους επιβάλει τα δικά της μέτρα που αποδεδειγμένα όπως και πριν τους ξαναβύθισε στη φτώχεια και την ανέχεια...

Το 1938 ο Χίτλερ προχώρησε στην προσάρτηση της Αυστρίας (χωρίς να βρει την παραμικρή πολεμική αντίσταση) με έναν από τους λόγους για αυτό, το ότι πολλοί άνθρωποι τον είδαν ως τον οικονομικό και πολιτικό σωτήρα τους.

Ακολούθησε ο Πόλεμος, και το πείραμα του Wörgl έμεινε στην Ιστορία.

ΟΛΑ ΕΓΙΝΑΝ ΛΑΘΟΣ


Γράφει ο Γιώργος Κοντογίωργης

Η ελληνική δυναστική κομματοκρατία "συστημικός κίνδυνος" για την Ευρώπη και τον κόσμο.

Ο Γ.Παπανδρέου κέρδισε τις εκλογές με απάτη διακηρύσσοντας ότι "λεφτά υπάρχουν", ενώ γνώριζε ότι η χώρα ευρίσκετο ένα βήμα πριν από το αδιέξοδο, έχοντας επί μακρόν, με συστηματικό τρόπο, λεηλατηθεί ο δημόσιος πλούτος και το κράτος διαφθαρεί από την πολιτική τάξη.

Ως πρωθυπουργός, για πολλούς μήνες, δεν έπραξε το παραμικρό για να προλάβει τη συμφορά, κάνοντας έτσι αναπόφευκτη την υπαγωγή της στη διεθνή επιτροπεία υπό την τρόικα. Αλλά και καθόλη τη μετέπειτα περίοδο έως σήμερα, πολιτεύθηκε ως κατακτητής επί της κοινωνίας, μετακυλίοντας σ'αυτήν το σύνολο των βαρών που συσσώρευσε η πολιτική τάξη. Μοναδική του μέριμνα ήταν να διατηρήσει ατόφιους τους πυλώνες του δυναστικού και διεφθαρμένου κράτους, τα προνόμια της πολιτικής τάξης και των συμμάχων της. Στο διάστημα αυτό, όχι μόνο δεν ελήφθησαν μέτρα για τη μεταρρύθμιση του κράτους, αλλά και βάθυνε η διαφθορά, διευρύνθηκε η φοροδιαφυγή, η ευνοιοκρατία και η αναποτελεσματικότητά του. Είναι χαρακτηριστικό ότι το σώμα της νομοθεσίας που συντηρεί τη διαπλοκή και τη διαφθορά, αντί να μειωθεί, ενισχύθηκε. Ακόμη και τα κραυγαλέα και ομολογημένα σκάνδαλα συγκαλύφθηκαν. Κανένας πολιτικός δεν προσήχθη στη δικαιοσύνη. Ούτε ο πιο ευφάνταστος κακοποιός δεν θα είχε στήσει τόσα συνταγματικά, νομικά και πραγματικά αναχώματα, προκειμένου να προστατευθεί από τις ανομίες του, όσα η πολιτική τάξη της χώρας. Η κοινωνία έχει αναδειχθεί σε μείζονα εχθρό της πολιτικής τάξης. Και η κοινωνία την έχει στοχοποιήσει ως την μείζονα αιτία της δυστυχίας της. Μια πολιτική τάξη που δεν διαθέτει την παραμικρή νομιμοποίηση στην κοινωνία δεν μπορεί να εκπροσωπεί τη χώρα.

Η πολιτική Ευρώπη επέλεξε δυστυχώς να στηριχθεί και να στηρίξει την ηγεσία αυτή για τη διαχείριση της κρίσης, βλάπτοντας την ελληνική κοινωνία, χωρίς να αναλογισθεί ότι αργά ή γρήγορα θα εκκαλείτο να καταβάλει το τίμημα. Η ελληνική κοινωνία, αντιμέτωπη με τις καταστροφικές συνέπειες της κρίσης, σε κατάσταση ασφυξίας, με τη βεβαιότητα ότι δεν διαγράφεται στον ορίζοντα καμία προοπτική εξόδου από την κρίση, παρά τις πρωτοφανείς θυσίες στις οποίες υπεβλήθη, οδηγήθηκε στη διαμόρφωση ενός εκρηκτικού μίγματος επιθετικής συμπεριφοράς κατά της πολιτικής τάξης, ιδίως κατά της κυβέρνησης. Η τελευταία, επέλεξε με προκλητικό τρόπο την καταστροφή της χώρας, από την απαλλοτρίωση του προνομίου της ιδιοποίησης του δημόσιου αγαθού, το οποίο εμμένει να διατηρεί ατόφιο μέχρι και σήμερα. Το αδιέξοδο αυτό έγινε πασιφανές όταν κατά την εθνική εορτή της 28ης Οκτωβρίου, η κοινωνία κατέβασε από τις εξέδρες των επισήμων τους πολιτικούς, συμπεριλαμβανομένου και εκείνου του μικρού ανθρώπου που έστησε η πολιτική τάξη στην προεδρία της πολιτείας.

Η απόφαση του Γ.Παπανδρέου να διεξαγάγει δημοψήφισμα δεν υπαγορεύθηκε από δημοκρατική ευαισθησία. Αποβλέπει στον εκβιασμό της κοινωνίας. Την οποία αφού έστησε στο χείλος του γκρεμού την απειλεί ότι θα την πυροβολήσει εάν δεν αυτοκτονήσει.

Η πολιτική Ευρώπη οφείλει να αναλάβει τις ευθύνες της, να συμπήξει συμμαχία με την ελληνική κοινωνία, να την βοηθήσει -βοηθώντας έτσι τον εαυτό της- να απαλλαγεί από τη δυναστική κομματοκρατία, η οποία είναι σε δυσαρμονία με το εθνικό - και το ευρωπαϊκό- συμφέρον. Να αντιληφθεί ότι η ελληνική πολιτική τάξη αποτελεί την πρωτογενή αιτία της ελληνικής κρίσης και, κατά τούτο, συνιστά "συστημική απειλή" εφεξής και για το ευρωπαϊκό οικοδόμημα και, όπως όλα δείχνουν, για τον κόσμο.

Όσο και αν για τα ευρωπαϊκά ήθη φαντάζει υπερβολικό, είναι επείγον να συνδράμει την ελληνική κοινωνία: (α) με την έκδοση διεθνούς εντάλματος για την σύλληψη του πρωθυπουργού και την προσαγωγή του στη δικαιοσύνη, για το ενσυνείδητο έγκλημα που διέπραξε σε βάρος της ελληνικής κοινωνίας και, περαιτέρω, εναντίον της Ευρώπης. Η ευρωπαϊκή κοινότητα καλείται να πράξει αυτό που το ελληνικό Σύνταγμα απαγορεύει. Η σύλληψή του θα λειτουργήσει παραδειγματικά, ως καταλύτης, για να συνετισθεί το σύνολο της πολιτικής τάξης της χώρας, που διακατέχεται από την ίδια λεηλατική λογική. (β) επιλέγοντας να στηρίξει τη συγκρότηση μεταβατικής κυβέρνησης στη χώρα, αποκλειστικά από εξωπολιτικούς παράγοντες, με συγκεκριμένη εντολή την υπέρβαση του δυναστικού κράτους και την αποκάθαρση του πολιτικού συστήματος από τις πολιτικές συμμορίες που το λυμαίνονται.

Η ελληνική κοινωνία, μια κατά παράδοση και φύσει ευρωπαϊκή κοινωνία, αξίζει τη συμπαράσταση αυτή. Για το συμφέρον της ίδιας της πολιτικής Ευρώπης. Πολλώ μάλλον, αφού η εναντίωση της κοινωνίας στην πολιτική τάξη και, ειδικά, στην κυβέρνηση της χώρας, δεν στοιχειοθετεί την επιλογή της υπέρ της χρεωκοπίας, της εξόδου από το ευρώ και φυσικά από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Στο δίλημμα αυτό σπρώχνει την ελληνική κοινωνία ο τυχοδιωκτισμός του Γ. Παπανδρέου, δεν την αντιπροσωπεύει.


*Ο πρώην πρύτανης του Παντείου Πανεπιστημίου Αθηνών και επισκέπτης (τακτικός) καθηγητής σε πολλά και γνωστά ευρωπαϊκά πανεπιστήμια αλλά και δημόσια forum Δρ Γιώργος Κοντογιώργης, αναπτύσσει το τελευταίο διάστημα συγκεκριμένη δράση υπέρ της αλλαγής του σημερινού ελληνικού πολιτικού συστήματος ασκώντας σκληρή κριτική εναντίον συνολικά του πολιτικού κατεστημένου που έχει δομηθεί μετά την μεταπολίτευση ουσιαστικά καλεί σε συνεχή εγρήγορση, επαγρύπνηση, και αφύπνιση τον απανταχού Ελληνισμού(εντός και εκτός συνόρων) για την εκ θεμελίων αλλαγή και ανασύνθεση του σημερινού πολιτικού συστήματος το οποίο καταγγέλλει για πολιτική και ηθική διαφθορά.

ΑΠΟΠΕΙΡΑΘΕΝ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ


Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Το θέμα είναι πολύ σοβαρό για να περάσει στα μουλωχτά. Δημοσιεύθηκε ως πληροφορία στον γαλλικό Τύπο (Λιμπερασιόν).

Μέχρι στιγμής δεν υπάρχει επίσημη διάψευση. Και μάλιστα, δεν υπήρξε διάψευση των δημοσιευμάτων του ξένου Τύπου. Αποπειράθηκε να πράξει κάτι τέτοιο μιλώντας στην πρωινή εκπομπή του Σκάι ο πρώην υπουργός κ. Μπεγλίτης, αλλά κατάφερε να περιπλέξει ακόμη περισσότερο τα πράγματα, προσθέτοντας θέμα περί «υποσυστημάτων» των δύο κομμάτων σχετικά με τις προμήθειες για τα εξοπλιστικά, αλλά και καταγγελίες για διαπλοκή (δια των μυστικών κονδυλίων) μεταξύ της στρατιωτικής ηγεσίας και δημοσιογράφων... delivery!

Πάντως ακόμη και αν διαψεύδονται οι γελοιότητες περί απόπειρας πραξικοπήματος, μέχρι στιγμής ουδείς έχει μπει στον κόπο να διαψεύσει τον ισχυρισμό ότι αυτές (οι γελοιότητες) χρησιμοποιήθηκαν ως επιχείρημα για την διάσωση του κ. Παπανδρέου.

Σύμφωνα με αυτά, ο κ. Παπανδρέου, προκειμένου να πείσει τους εταίρους ότι αναγκάστηκε να καταφύγει στην τρελή ιδέα του δημοψηφίσματος (περί αυτού υπήρξε και γκάφα του Γάλλου Προέδρου με απαξιωτικά σχόλια περί ψυχασθένειας, κατά την κοινή συνέντευξη με τον Ομπάμα μετά το G20), επειδή στην Ελλάδα ο Στρατός ετοίμαζε πραξικόπημα για να τον… ανατρέψει!

Επομένως, το θέμα δηλαδή δεν είναι να διαψευστούν τα περί πραξικοπήματος ως... πραγματικός κίνδυνος. Το θέμα είναι να πληροφορηθούμε αν πράγματι ο κ. Παπανδρέου πήγε στις Κάννες οπλισμένος με αυτό το γελοίο επιχείρημα.

Διότι, σύμφωνα με ακριτομυθίες παρουσία μαρτύρων κατά την τελετή παράδοσης – παραλαβής του υπουργείου Άμυνας, ο κ. Παπανδρέου, το πρωί της 1ης Νοεμβρίου, τηλεφώνησε στον κ. Μπεγλίτη και τον διέταξε να αποστρατεύσει και τους τέσσερις αρχηγούς, για να γίνει πιο πειστικός όταν θα παρέθετε την επομένη τα επιχειρήματά του στις Κάννες!

Και πραγματικά, στη μία το μεσημέρι, οι αρχηγοί εκλήθησαν από τον τότε υπουργό, ο οποίος τους ανακοίνωσε την αποστρατεία τους!

Στο μεταξύ, είχε γίνει μύλος με το δημοψήφισμα, είχαμε μία παραίτηση βουλευτού, καθώς και απειλές και διαμαρτυρίες από άλλους, συνεδρίασε το υπουργικό συμβούλιο και κάπου εκεί μέσα στην αναμπουμπούλα συνεδρίασε και το ΚΥΣΕΑ, που επικύρωσε τις αποστρατείες.

Οι ημερομηνίες ταιριάζουν
Στις 31 Οκτωβρίου, επιστρέφοντας από το τριήμερο με τη Σοσιαλιστική Διεθνή στην Κρήτη (όπου, για να μην ξεχνιόμαστε, είχε προεδρεύσει ο κ. Παπανδρέου από τις 28 Οκτωβρίου, κερδίζοντας τον τίτλο του μοναδικού Έλληνα που την ημέρα του Όχι, αυτός γιόρταζε την Αραβική Άνοιξη), έριξε την φοβερή και τρομερή ιδέα περί δημοψηφίσματος.

Επτά ώρες χρειάστηκε για να πείσει τα μέλη του υπουργικού συμβουλίου. Και τους έπεισε! Όλους! Η απόφαση στήριξης της παλαβομάρας ήταν ομόφωνη, όπως περιχαρής μας ανακοίνωσε ο κ. Μόσιαλος.

Μόλις έγινε η ανακοίνωση (της παλαβομάρας) έπεσε πανικός στην Ευρώπη. Και κάλεσαν επειγόντως τον Παπανδρέου στις Κάννες.

Εκείνος, πανικόβλητος για ό,τι επρόκειτο να επακολουθήσει, έθεσε αμέσως σε εφαρμογή το σχέδιο περί δήθεν πραξικοπήματος.

Βρισκόμαστε στην 1η Νοεμβρίου και λίγο πριν φύγει για τις Κάννες, καρατομεί και τους τέσσερις αρχηγούς μέσω του Π. Μπεγλίτη.

Για να αποδείξει στους ξένους πως υπήρχε θέμα που τον υποχρέωσε να δηλώσει τα περί δημοψηφίσματος.

Και προφανώς τους το είπε, διότι οι Γάλλοι δημοσιογράφοι δεν τα έβγαλαν αυτά απ’ την κοιλιά τους.

Εξέθεσε δηλαδή και με αυτόν τον τρόπο τη χώρα και εμπλέκοντας τις Ένοπλες Δυνάμεις σε μια άθλια υπόθεση δήθεν συνωμοσίας.

Σε όλες αυτές τις αθλιότητες και τα ψεύδη, πρέπει να προστεθεί πως το σχέδιο υπήρχε, κατά τη γνώμη μου, από καιρό.

Ήταν δηλαδή και αυτό άλλο ένα σχέδιο που «κοιμόταν», προκειμένου να χρησιμοποιηθεί την κατάλληλη ώρα.

Χρόνια τώρα δεν είχε ποτέ δημιουργηθεί το παραμικρό πρόβλημα με τις Ένοπλες Δυνάμεις. Με καμιά κυβέρνηση. Με κανέναν υπουργό. Ούτε με τον Βενιζέλο.

Η προετοιμασία του εδάφους
Μόλις στο υπουργείο βρέθηκε επικεφαλής ένας από τους σωματοφύλακες του Παπανδρέου, άρχισαν τα προβλήματα: Απειλές, καυγάδες με τους αποστράτους, δηλώσεις Μπεγλίτη περί «κινητικότητας» και περί ανάγκης «να κοπεί κάθετα ο ομφάλιος λώρος που συνδέει κόμματα της αντιπολίτευσης και ιδιαίτερα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, με τους απόστρατους», περίεργα δημοσιεύματα που «ενοχοποιούσαν» εξαιρετικούς αξιωματικούς, συνδέοντάς τους ακόμη και με το περιβόητο «πραξικόπημα της πιτζάμας», όταν αυτοί ήσαν ακόμη μαθητές στη Σχολή!

Ξεφύτρωσαν και κάτι «αντιστασιακοί» που διέδιδαν διάφορα για τη δήθεν δράση τους και όσα υπέστησαν από τα «σταγονίδια», όπως αποκαλούσαν αυτούς που είχαν σκόπιμα μπει στο στόχαστρο, για να ξηλωθούν ευκολότερα.

Όλα αυτά συνέβαιναν στη διάρκεια του καλοκαιριού και κορυφώθηκαν στα τέλη Σεπτεμβρίου.

Δεν δόθηκε η πρέπουσα σημασία, καθώς όλοι θεωρούσαμε αδιανόητο να κατηγορηθούν εν έτει 2011 αξιωματικοί για… απόπειρα πραξικοπήματος!

Στις 30 Σεπτεμβρίου, ο κ. Μπεγλίτης προανήγγειλε νόμο για τον «εκδημοκρατισμό και εκσυγχρονισμό» των ενώσεων αποστράτων.

Προανήγγειλε επίσης νομοθετική πρωτοβουλία, η οποία θα περιλαμβάνει υπηρεσία υποβολής παραπόνων των μελών των ενόπλων δυνάμεων κατευθείαν στο υπουργείο.

Προκλήθηκε σάλος. Ένα πράγμα λειτουργούσε στη χώρα και ετοιμάζονταν να το διαλύσουν.

Αλλά και πάλι, πού να πάει ο νους ότι όλα αυτά αποτελούσαν μέρος του σχεδίου για να σερβιριστεί η δήθεν απόπειρα πραξικοπήματος!

Και μάλιστα, σχέδιο που είχε τεθεί σε εφαρμογή από την εποχή που ο κ. Μπεγλίτης ήταν αναπληρωτής υπουργός, με υπουργό τον Ευάγγελο Βενιζέλο.

Ο «Καλλίμαχος» έδωσε την ιδέα
Τον περασμένο Φεβρουάριο, πιάστηκε (ο Μπεγλίτης) αδιάβαστος μέσα στη Βουλή, να μην γνωρίζει σε τι συνίσταται η άσκηση «Καλλίμαχος», που εμφανίστηκε ως άσκηση για καταστολή πλήθους, ενώ επρόκειτο για άσκηση που διεξήχθη από Μονάδες της 71η Αερομεταφερόμενης Ταξιαρχίας του Κιλκίς, στο πλαίσιο της εκπαίδευσης για ενδεχόμενη συμμετοχή της Ελλάδας στην HELBROC, μία από τις δυνάμεις αντιμετώπισης κρίσεων που έχει δημιουργήσει η ΕΕ.

Επρόκειτο δηλαδή για άσκηση διαχωρισμού πλήθους, σε περιπτώσεις συμμετοχής της Ελλάδας σε ειρηνευτικές επιχειρήσεις σε εμπόλεμες περιοχές, όπου μαίνονται οι εμφύλιοι.

Τότε, ο κ. Μπεγλίτης αιφνιδιάστηκε και αντί να βροντοφωνάξει, ως αρμόδιος, ότι τέτοιες αποστολές δεν ανατίθενται στον ελληνικό Στρατό, επιφυλάχθηκε να διερευνήσει το θέμα, δίνοντας συγχρόνως την διαβεβαίωση πως… αν προκύψουν ευθύνες στρατιωτικών θα αποδοθούν.

Και ως εάν ήταν δυνατόν να συμβεί κάτι τέτοιο, δήλωσε προς τους «ανησυχούντες» βουλευτές ότι… κατανοεί τον προβληματισμό τους!

Είναι προφανές ότι είχαν μπει ήδη σε αυτή τη λογική. Είναι ακόμη πιθανότερο, τότε να τους μπήκε η ιδέα να σχεδιάσουν αυτήν την γελοιότητα, να ετοιμάσουν άλλο ένα προπαγανδιστικό σχέδιο, για να το ανασύρουν σε περίπτωση… ανάγκης.

Όπως και έγινε.

Και δεν μου λέτε, για να έχουμε καλό ρώτημα; Όταν κάποιοι ετοιμάζουν πραξικόπημα, απλώς πάνε στα σπίτια τους; Και ούτε γάτα, ούτε ζημιά;

Λοιπόν, επειδή, ξαναλέω, το θέμα είναι πολύ σοβαρό και δεν επιτρέπεται να ίπταται στην ατμόσφαιρα ούτε ως υποψία…

Επειδή την απόφαση την έλαβε ολόκληρο το ΚΥΣΕΑ και επομένως ευθύνες φέρουν και σημερινοί (απαραίτητοι και παραμείναντες) υπουργοί, αλλά και άλλοι που απουσιάζουν από κοντά μας…

Επειδή οι καλύτεροι αξιωματικοί μας δεν θα παραμείνουν στην αποστρατεία χωρίς να αποκατασταθεί η τιμή και η υπόληψή τους…

Επειδή εδώ δεν είναι μπανανία για να λέτε και να κάνετε ότι σας κατέβει στο μυαλό…

Επειδή στο υπουργείο Άμυνας έχουμε τέσσερις υπουργούς, ακριβώς για να καταδειχθεί η αγαστή σύμπνοια της νέας κυβέρνησης…

Επειδή λόγω όλων αυτών των προπαγανδιστικών ανοησιών δεν έχουμε ακόμη εισπράξει την έκτη δόση…

Επειδή δήθεν ανησυχήσατε για χούντες και στην πραγματικότητα είσθε υπεύθυνοι για τις δηλώσεις νομιμοφροσύνης που ζητούν τώρα οι δανειστές μας…

Λύστε το θέμα ΧΘΕΣ, γιατί θα έχουμε κακά ξεμπερδέματα!

ΕΥΖΩΝΕΣ ΟΙ ΚΑΛΑ ΖΩΣΜΕΝΟΙ


Οι Εύζωνες ('ευ΄'+'ζώνες'=οι καλά ζωσμένοι) είναι επίλεκτοι στρατιώτες του ελληνικού στρατού, ευρύτερα γνωστοί ως 'τσολιάδες'. Μέσα από την ιστορική δράση των ευζωνικών ταγμάτων, οι εύζωνες έχουν αναχθεί σε σύμβολα γενναιότητας για τον ελληνικό λαό. Στις μέρες μας, 'εύζωνες' καλούνται οι στρατιώτες της Προεδρικής Φρουράς, οι οποίοι εκτελούν αποστολές συμβολικού χαρακτήρα, με κεντρική τη φύλαξη του Μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη.

Οι Εύζωνες είναι παγκοσμίως γνωστοί για την ενδυμασία που φέρουν. Η φουστανέλα σχεδιάστηκε ως στολή για την Ανακτορική παλιότερα και σήμερα Προεδρική Φρουρά.

Υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός συμβολισμών που αποδίδονται στα χαρακτηριστικά της ευζωνικής στολής. Για παράδειγμα, ο αριθμός των δίπλων της φουστανέλας φημολογείται πως είναι ίσος με τη διάρκεια (σε έτη) της περιόδου της Τουρκοκρατίας, δηλαδή 400. Παρόλ' αυτά, οι φουστανέλες που φέρουν στις μέρες μας οι Εύζωνες, σπάνια έχουν ακριβώς 400 δίπλες.

Τα υπόλοιπα μέρη που συγκροτούν την ευζωνική στολή είναι:

Το 'φάριο' (ή 'φάρεο'). Είναι το καπέλο του εύζωνα. Το φάριο έχει κόκκινο χρώμα και είναι κατασκευασμένο από τσόχα. Στη θέση του μετώπου φέρει το ελληνικό εθνόσημο. Χαρακτηριστικό κομμάτι του φάριου αποτελεί η μακριά μαύρη φούντα, κατασκευασμένη από μετάξι. Το σχήμα της θεωρείται πως συμβολίζει το δάκρυ του Χριστού στη Σταύρωση.

Το πουκάμισο. Είναι λευκού χρώματος και έχει χαρακτηριστικά μεγάλο άνοιγμα μανικιών. Το λευκό χρώμα, το οποίο κυριαρχεί σε ολόκληρη την ευζωνική στολή, θεωρείται πως συμβολίζει την αγνότητα των εθνικών αγώνων.

Η 'φέρμελη'. Είναι το γιλέκο του εύζωνα. Αποτελεί το δυσκολότερο, όσον αφορά την κατασκευή του, κομμάτι της ευζωνικής στολής. Διαθέτει λευκά και επίχρυσα νήματα, με τα οποία απεικονίζονται σχέδια λαογραφικής σημασίας. Ένα από αυτά αποτελούν τα αρχικά 'Χ' και'Ο', τα οποία θεωρείται ότι αντιστοιχούν στις λέξεις 'χριστιανός' και 'ορθόδοξος'.

Οι κάλτσες. Είναι λευκές και κατασκευασμένες από μαλλί. Κάθε εύζωνας φέρει από δύο κάλτσες σε κάθε πόδι. Οι κάλτσες στηρίζονται στη μέση του εύζωνα, κάτω από τη φουστανέλα, με τη βοήθεια μιας δερμάτινης ζώνης που ονόμάζεται 'ανάσπαστος'.

Οι καλτσοδέτες. Είναι μαύρου χρώματος και κατασκευασμένες από μετάξι.

Τα τσαρούχια. Είναι τα υποδήματα του εύζωνα. Είναι κόκκινου χρώματος και κατασκευασμένα από δέρμα. Στη σόλα κάθε τσαρουχιού βρίσκονται καρφωμένα περίπου 60 καρφιά, τα οποία είναι υπεύθυνα για τον επιβλητικό ήχο που ακούγεται κατά το βηματισμό ενός εύζωνα. Κατά μέσο όρο, το κάθε τσαρούχι ζυγίζει τρία κιλά. Χαρακτηριστικό κομμάτι των τσαρουχιών αποτελούν οι μαύρες φούντες στις οποίες καταλήγουν οι μύτες τους. Θεωρείται πως η αρχική τους χρήση ήταν να κρύβονται σε αυτές μικρά κοφτερά αντικείμενα που θα μπορούσαν αιφνιδιαστικά να τραυματίσουν τον εχθρό σε μία 'σώμα με σώμα' μάχη.

Οι δερμάτινες φυσιγγιοθήκες.

Η ευζωνική στολή που περιγράφεται παραπάνω αποτελεί την επίσημη εκδοχή. Οι εύζωνες που φυλάσσουν το Μνημείο του Αγνωστου Στρατιώτη φέρουν αυτή τη στόλη μόνο τις Κυριακές ή κατά τη διάρκεια εθνικών εορτών. Τις υπόλοιπες μέρες φέρουν την καθημερινή ευζωνική ενδυμασία. Σε αυτήν, το λευκό πουκάμισο, η φέρμελη και η φουστανέλα αντικαθίστανται από τον ντουλαμά, τη χαρακτηριστική στολή των αγωνιστών του Μακεδονικού Αγώνα. Ο χειμερινός ντουλαμάς είναι σκούρου μπλε χρώματος, ενώ ο θερινός ανοικτού καφέ. Σε εθιμοτυπικές εκδηλώσεις της Προεδρικής Φρουράς, ορισμένοι εύζωνες φέρουν τις παραδοσιακές στολές της Κρήτης και του Πόντου, ως αναγνώριση της συμβολής αυτών των περιοχών στους εθνικούς αγώνες

ΤΟ ΑΙΩΝΙΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΜΑΣ


Η σημαία αποτελείται από ένα κομμάτι υφάσματος - παλαιότερα από βαμβάκι, λινό ή μετάξι, σήμερα από νάιλον ή πολυέστερ - το οποίο απεικονίζει κάποιο σχήμα ή έμβλημα, μιας και οι σημαίες, κατά γενική ομολογία, έχουν συμβολική σημασία.

Η σημαία, όμως, δεν είναι απλώς "τεμάχιον υφάσματος", όπως αναφέρει κάποια παλιά εγκυκλοπαίδεια, αλλά ένα σύμβολο που ενσαρκώνει ένα σωρό συναισθήματα και που εμφανίζεται σε όλα τα πιθανά και απίθανα σημεία, από τα πεδία των μαχών μέχρι τα γήπεδα.

Πώς είναι δυνατόν ένα ύφασμα να προκαλεί τόσο έντονες και φορτικές συγκινήσεις, να συμβολίζει τόσα πολλά πράγματα, να εξάρει τόσο τον πατριωτισμό μας; Η σημαία αποτελεί για μια χώρα, ένα κράτος, το ιερότερο σύμβολό του, το πιο τιμημένο και αγαπητό από το λαό του, την πολιτεία, το στράτευμα και την εκκλησία του, το οποίο είναι κι αυτό που ουσιαστικά το αντιπροσωπεύει σε κάθε επίσημο και ανεπίσημο βήμα στο οποίο εμφανίζεται, εντός και εκτός της εδαφικής του επικράτειας (διπλωματικές και ειρηνευτικές αποστολές, εκδηλώσεις, κατορθώματα, κατακτήσεις κ.τ.λ.).Η σημαία αποτελεί για όλα τα κράτη ένα σύμβολο στο οποίο αποδίδεται ιδιαίτερη και πολλές φορές ανυπέρβλητη ευλάβεια: αποτελεί το υψηλότερο σύμβολο ενός κράτους, μιας και σ' αυτό συμπυκνώνεται η ιστορία του, το παρελθόν του, το παρόν του, η προοπτική του στο μέλλον, και αυτός που την κρατάει πρέπει να είναι και αποφασισμένος να την υπερασπιστεί με όλα τα μέσα, ακόμη και με τη ζωή του, αν αυτό κριθεί αναγκαίο.

Όλη η δυσνόητη ιδέα της πατρίδας και του κράτους περικλείεται μέσα στη σημαία. Είναι τόσο στενά συνδεδεμένη η έννοια της σημαίας με την ελευθερία, ώστε και η ελάχιστη προβολή της σε εποχές σκλαβιάς και καταπίεσης σκορπάει ρίγη συγκίνησης, που αναστατώνουν τους σκλαβωμένους και τους ξεσηκώνουν σε επανάσταση, γι' αυτό και πάντοτε οι κατακτητές λαμβάνουν δρακόντεια μέτρα για να μην εμφανίζεται η σημαία της σκλαβωμένης χώρας. Παράλληλα, η έκφραση αποστροφής ή σθεναρής αντίθεσης σ' ένα κράτος ή ένα λαό εκτονώνεται συνήθως πάνω στη σημαία του, η οποία καίγεται κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων. Η σημαία στην Ελλάδα, καθώς και στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης και του υπόλοιπου κόσμου, κυματίζει καθημερινά σε όλα τα διοικητικά και κυβερνητικά κτίρια, τα δικαστήρια, τα εκπαιδευτήρια, τις εκκλησίες και τα μοναστήρια, στις στρατιωτικές μονάδες, τις διπλωματικές αποστολές του εξωτερικού, στα συμμαχικά στρατηγεία που υπηρετούν Έλληνες αξιωματικοί, στα πολεμικά και εμπορικά πλοία, αλλά και στην έδρα του ΟΗΕ, του ΝΑΤΟ, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και άλλων διεθνών οργανισμών στους οποίους συμμετέχει η Ελλάδα, ενώ κατά τις εθνικές επετείους (25η Μαρτίου, 28η Οκτωβρίου) και τοπικές εορτές (π.χ. απελευθέρωση του Κιλκίς) κοσμεί τα μπαλκόνια των σπιτιών, τις κολόνες των δρόμων και τους ανεμοθώρακες των λεωφορείων και των τρόλεϊ, ως σύμβολο ενότητας του λαού και διατήρησης της ιστορικής μνήμης. Όταν το κράτος πενθεί, η σημαία κυματίζει μεσίστια, όπως συμβαίνει και σε περιπτώσεις θρησκευτικού πένθους (Μεγάλη Παρασκευή). Σ' αυτήν απονέμονται οι ύπατες τιμητικές διακρίσεις της πολιτείας, ο Πολεμικός Σταυρός Α΄ Τάξεως και ο Ταξιάρχης του Αριστείου Ανδρείας.

Την ελληνική σημαία φέρουν σε ευδιάκριτο σημείο όλα τα χερσαία, πλωτά και πτητικά μέσα των Ενόπλων Δυνάμεων, ενώ οι Έλληνες στρατιώτες/ ναύτες/ σμηνίτες ορκίζονται να υπερασπίζουν και με την τελευταία ρανίδα αίματός τους τη σημαία. Το εθνόσημο - το οποίο και αποτελεί το έμβλημα της Ελληνικής Δημοκρατίας – αποτελεί παραλλαγή της σημαίας και φέρεται σε όλα τα καλύμματα κεφαλής (πηλήκιο, πηλήσκος, μπερές, δίκοχο, τζόκεϊ) των μελών του Στρατού Ξηράς, του Πολεμικού Ναυτικού, της Πολεμικής Αεροπορίας, της Ελληνικής Αστυνομίας, του Λιμενικού Σώματος και του Πυροσβεστικού Σώματος. Η σημαία αποτελεί ένα από τα υψηλά εκείνα σύμβολα που τιμά ο στρατός, όπως περιγράφεται αναλυτικότερα στο Στρατιωτικό Κανονισμό 20-1 (άρθρα 16, 18 και 63).

Με τη σημαία καλύπτονται τα φέρετρα των αξιωματικών, ανθυπασπιστών, υπαξιωματικών και οπλιτών που απεβίωσαν κατά την υπηρεσία τους (πλην των αυτοκτονούντων). ανάλογης τιμής τυγχάνουν οι αξιωματικοί σε πολεμική διαθεσιμότητα, καθώς και οι εν ενεργεία έφεδροι αξιωματικοί, υπαξιωματικοί και οπλίτες (Κανονισμός Εξωτερικής Υπηρεσίας Στρατεύματος ΓΕΕΘΑ, 1992). Κατά την έπαρση και υποστολή της, γίνεται απόδοση τιμών από Φρουρά (παρουσιάστε) και από ειδικά επιφορτισμένο σαλπιγκτή, ο οποίος παιανίζει ειδικό εμβατήριο.

Παραλλαγή της εθνικής σημαίας αποτελούν οι πολεμικές σημαίες των Μονάδων, Συγκροτημάτων, Σχηματισμών και Παραγωγικών Σχολών, οι οποίες στο κέντρο του σταυρού φέρουν τον προστάτη Άγιο του Όπλου τους (τον έφιππο Άγιο Γεώργιο για το Πεζικό και τον υπόλοιπο Στρατό Ξηράς , πλην του Πυροβολικού, το οποίο δε διαθέτει πολεμική σημαία, τον Αρχάγγελο Μιχαήλ επί νεφών για την Αεροπορία και την Αγία Ειρήνη για την Αστυνομία και - μέχρι το 1984 - την Χωροφυλακή, η πολεμική σημαία του Ναυτικού είναι απόλυτα όμοια με την εθνική σημαία). Επίσης, σύμφωνα με τον "Κανονισμό περί Στολών" του Ελληνικού Στρατού, η ελληνική σημαία φέρεται στις φαιοπράσινες στολές των εκτός συνόρων στρατιωτικών, οι οποίοι μεταβαίνουν στο εξωτερικό με οποιαδήποτε ιδιότητα. Η σημαία φέρεται, επίσης, στον αριστερό βραχίονα της ειδικής στολής ιπταμένου (χειριστή, ιπτάμενου μηχανικού και αεροναυτίλου). Η απώλεια της σημαίας στη μάχη θεωρείται ασύλληπτη ντροπή και αισχύνη, ενώ αντίθετα η απόκτηση σημαίας του εχθρού προκαλεί υπέρμετρη χαρά και ενθουσιασμό, αποτελώντας ένα από τα σημαντικότερα πολεμικά τρόπαια (βλέπε συλλογή Εθνικού Ιστορικού Μουσείου). Έτσι, ο κάθε στρατιώτης που αγαπά και πιστεύει στο ιδανικό της πατρίδας, θα πρέπει να υπερασπίζει τη σημαία με κάθε δυνατό μέσο, προσφέροντας γι' αυτήν ακόμη και το πολυτιμότερο αγαθό που διαθέτει, την ίδια του τη ζωή. Ενδεικτικά, αναφέρουμε ένα μύθο που επικρατεί σχετικά με το Όπλο του Πυροβολικού: Το οπλόσημό του αποτελείται από μαύρο φόντο και χιαστί χρυσό πύραυλο και κανόνι, χωρίς όμως να φέρει δάφνη, όπως τα υπόλοιπα Όπλα και τα περισσότερα Σώματα, για ιστορικούς και αισθητικούς λόγους, έλκοντας την καταγωγή του από τη μαυροκίτρινη βυζαντινή σημαία το μαύρο χρώμα, που καθορίστηκε το 1914 (σε αντικατάσταση του ερυθρόδανου, το οποίο χρησιμοποιούνταν μεταξύ 1908 1914), συμβολίζει την πυρίτιδα και το κίτρινο τη σοφία. Λόγω του μαύρου χρώματος του οπλοσήμου, της απουσίας δάφνης σ' αυτό, αλλά και της μη ύπαρξης πολεμικής σημαίας για το Πυροβολικό, αρχικά από μια ζηλότυπη αντιπαλότητα προς το Όπλο (πολεμά εκ του μακρόθεν, αντίθετα από τα άλλα Όπλα που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή, ενώ υπάρχει μια νοοτροπία ότι το Πυροβολικό είναι κάπως πιο εκλεπτυσμένο όπλο, ο "πρίγκιπας" του Στρατού), επικράτησε μια περιδεής φήμη ότι τάχα το Πυροβολικό στερείται τη δάφνη επειδή είναι "άτιμο Σώμα", γιατί δήθεν κατά τον ατυχή Ελληνοτουρκικό Πόλεμο του 1897 έχασε τη σημαία σε μια μάχη (υπάρχει και παραλλαγή που το φέρει να αποκοιμήθηκε στο πεδίο της μάχης). Κάτι τέτοιο σαφώς δεν ισχύει (το Πυροβολικό ουδέποτε είχε σημαία, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να τη χάσει!), ούτε ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, αλλά είναι ενδεικτικό της σοβαρότητας που κατέχει στη συνείδησή μας η απώλεια της σημαίας.

Διάκριση έθνους και κράτους

Αντίθετα με ό,τι πιστεύεται από πολλούς, σημαίες υπάρχουν μόνο εκεί που υφίστανται Κράτη, όχι Έθνη. Η σημαία είναι σήμερα εξ ορισμού ένα σύμβολο που εκφράζει κάποιο λαό που ζει σ' ένα κρατικό σύνολο, μιας και εκπροσωπεί την κρατική του οντότητα.

Τα έθνη δεν βρίσκουν την έκφρασή τους σε σημαίες, αλλά σε πολιτιστικά στοιχεία και συμβολισμούς, όπως η γλώσσα, η θρησκεία και η εθνική συνείδηση.

Ωστόσο, χρησιμοποιείται σήμερα ο όρος "εθνικός" κατ' οικονομία και σαν ταυτόσημος του κρατικός", κάτι που φαίνεται να δέχεται σήμερα και η κοινωνιολογική επιστήμη και ορολογία. Έτσι, άνθρωποι με αγγλικό-ισπανικό-γαλλικό πολιτιστικό υπόβαθρο ζουν σήμερα σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης και, μολονότι μοιράζονται μια κοινή πολιτιστική καταγωγή και κουλτούρα, δεν τους εκφράζει η σημαία της Αγγλίας- Ισπανίας-Γαλλίας, αλλά η σημαία της χώρας από την οποία κατάγονται.Παράλληλα, υπάρχει και η περίπτωση του αραβικού έθνους ( το οποίο εκτείνεται από τις ακτές του Ατλαντικού μέχρι τον Περσικό Κόλπο και από τα βάθη της Ασίας μέχρι την κεντρική Αφρική) , για το οποίο δεν υπάρχει μία μόνη σημαία που να το συμβολίζει, παρά μόνο (είκοσι περίπου) ξεχωριστές κρατικές σημαίες αραβικών κρατών, καθώς και του κουρδικό έθνους, το οποίο επίσημα δεν έχει δική του σημαία (αν και οι Κούρδοι χρησιμοποιούν διάφορες ανεπίσημες σημαίες), απλούστατα γιατί δεν έχει κράτος.

Η αναφορά στην ελληνική σημαία ως εθνικού συμβόλου, όσο και αν έχει επικρατήσει στη νοοτροπία των Ελλήνων και το νόημα των βιβλίων της διδασκόμενης ιστορίας, είναι εν μέρει λανθασμένη, γιατί εκφράζει καθαρά το ελληνικό κράτος και την ελληνική επικράτεια, δηλαδή η ύπαρξή της είναι ταυτόσημη και ταυτόχρονη με το σύγχρονο ελληνικό κράτος, το οποίο ιδρύθηκε το 1830, και καθόλου δεν ταυτίζεται (χρονικά και γεωγραφικά) με το ελληνικό έθνος, που χάνεται στα βάθη των αιώνων και είναι διασπαρμένο σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Το ελληνικό έθνος προϋπήρχε του 1830, αλλά όσο ήταν υπόδουλο δεν διέθετε κράτος και, φυσικά, ούτε σημαία. Όμως, η ιδιαιτερότητα του ελληνικού έθνους, το οποίο έχει μία κοινή θρησκεία, μία κοινή γλώσσα, κοινά ήθη και έθιμα και ένα μόνο κράτος, έχουν καθιερώσει τη σημαία (και τον Εθνικό Ύμνο) ως εθνικά σύμβολα, όσο κι αν αυτό δεν ανταποκρίνεται στην πραγματιστική έννοιά τους. Ως αποτέλεσμα, οι Έλληνες της διασποράς χρησιμοποιούν την ελληνική σημαία για να δείξουν την Ελληνικότητά τους, κάτι που δε φαίνεται να συμβαίνει με τα άλλα έθνη, εκτός αν εξαιρέσουμε το γαλλικό (σε παλαιότερες εποχές και το αγγλοσαξωνικό), π.χ. στο γαλλόφωνο Quebec του Καναδά. Έτσι, ελληνική σημαία θα δούμε τόσο στη μητροπολιτική Ελλάδα, όσο και σε όλο το μείζονα Ελληνισμό, όπου κι αν αυτός κατοικεί.

Κατά τη Τουρκοκρατία οι επαναστατικές σημαίες έφεραν παράσταση με το Δικέφαλο Αετό ή με Σταυρό. Στις 26 Φεβρουαρίου 1821 υψώθηκε στο Ιάσιο της Μολδαβίας η πρώτη σημαια της Ελληνικής Παλιγγενεσίας, που χρησιμοποίησε ο Αλέξανδρος Υψηλάντης στον ηρωικό αγώνα του κατά των Τούρκων. Στη μία όψη έφερε την εικόνα του Σταυρού και των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης και την επιγραφή «Εν τούτω νίκα» και στην άλλη παράσταση του Φοίνικα και την επιγραφή «Εκ της κόνεως μου αναγεννώμαι». Σχεδόν ένα μήνα αργότερα ο Παλαιών Πατρών Γερμανός ύψωσε στη Μονή Αγίας Λαύρας το περίφημο λάβαρο της Επαναστάσεως. Είχε ορθογώνιο σχήμα και απεικόνιση της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.

Κατά την Επανάσταση του 1821 χρησιμοποιήθηκαν ποικίλες σημαίες, στις οποίες σημαίνουσα παράσταση είναι αυτή του Σταυρού. Η Α Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου (1η Ιανουαρίου 1822) καθόρισε ως «χρώματα του Εθνικού σημείου» το «κυανούν και λευκόν» και ως παράσταση αυτή του Σταυρού. Ο αριθμός των 9 λωρίδων της Ελληνικής Σημαίας ανταποκρίνεται κατά την επικρατέστερη άποψη, στις συλλαβές της γνωστής φράσεως «Ελευθερία ή θάνατος» που αναγραφόταν σε μερικές σημαίες όταν εξερράγη η Επανάσταση του 1821. Ο λεπτομερής καθορισμός της Σημαίας μας έγινε κατά καιρούς με διάφορα Διατάγματα, όπως αυτό της 30.7.1828 (Κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας) της 4/16 Απριλίου 1833 και 28 Αυγούστου 1858 (Βασιλιάς Όθων), 28 Δεκεμβρίου 1863 (Βασιλιάς Γεώργιος Α') κ.α. Ο πλέον πρόσφατος σχετικός Νόμος είναι ο υπ'αριθ. 851 της 21 Δεκεμβρίου 1978, με τον οποίο σαφώς καθορίζονται το σχήμα και οι διαστάσεις του Σταυρού και το πλάτος των εννέα ταινιών (λωρίδων). Βάσει του Νόμου αυτού έχουν καθοριστεί συνολικώς 8 μεγέθη σημαιών και ισάριθμα ύψη κοντών, αναλόγως του προορισμού κάθε σημαίας (επι φρουρίων, δημοσίων και δημοτικών κτηρίων, πρεσβειών, κρατικών οχημάτων και οικιών). Έτσι, το μεν μέγεθος των σημαιών κυμαίνεται από 6,48μ. Χ 4,32μ. μέχρι 0,27μ. Χ 0,18μ. και το ύψος των κοντών μεταξύ 12μ. και 2,6μ. Όταν η σημαία υψώνεται σε δημοσία κτήρια, στρατόπεδα, εκπαιδευτικά ιδρύματα κλπ, ο κοντός φέρει στην κορυφή του λεύκη σφαίρα και επ'αυτης Σταυρό. Αν η σημαία υψώνεται σε ιδιωτικά γραφεία, οικίες, καταστήματα κλπ, τότε ο κοντός φέρει στην κορυφή του κυλινδρικό τεμάχιο που καμπυλώνεται στο άνω μέρος του. Σε περίπτωση αποκαλυπτηρίων προτομών ή αγαλμάτων, αυτά καλύπτονται με κυανόλευκες ταινίες και όχι με την σημαία. Σε περίπτωση φθοράς της, η σημαία καταστρέφεται δια πυρός, βάσει σχετικής διαδικασίας.

ΕΛΛΗΝΟΙΝΔΙΚΗ ΑΡΧΑΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ



Υπήρξαν στο παρελθόν ιπτάμενες ανθρώπινες κατασκευές;

Υπάρχει μια διαχεόμενη πεποίθηση πως ερευνητές και επιστήμονες γνωρίζουν πάρα πολλά για έναν παγκόσμιο πολιτισμό που χάθηκε. Τα στοιχεία που υπάρχουν και κρατούν αδημοσίευτα, είναι απρόσιτα, ‘ερμητικά’ κλειστά, στην μάζα των ανθρώπων (εδώ πάει η λέξη ‘μάζα’).

Οι αναφορές του Πλάτωνα στον Τίμαιο και τον Κριτία για τον χαμένο πολιτισμό της Ατλαντίδας, για υποβρύχια και ιπτάμενα αντικείμενα καθώς και οι αναφορές της ινδικής μυθολογίας για τα περίφημα ‘βιμάνας’ - ιπτάμενα αντικείμενα, έχουν εξάψει την φαντασία του ανθρώπινου πνεύματος τα τελευταία δυόμισι χιλιάδες χρόνια!

Πέρσι, τον Αύγουστο, οργανώθηκε από το Πανεπιστήμιο Πατρών και συγκεκριμένα από το Τμήμα Μηχανολόγων και Αεροναυπηγών Μηχανικών & Εργαστήριο Εφαρμοσμένης Μηχανικής, ένα διεθνές συνέδριο στην αρχαία Ολυμπία με θέμα: «Επιστήμη και τεχνολογία στα Ομηρικά Έπη».
Ζουμερά σημεία του συνεδρίου ήταν οι διαπιστώσεις για μια ανώτερη τεχνολογία της αρχαϊκής εποχής.

Διαβάζουμε μερικά από τα συμπεράσματα του συνεδρίου αυτού:
«...Στην Ιλιάδα βρίσκεται η πρώτη αναφορά σε προηγμένα σύνθετα υλικά και συγκεκριμένα στις περιγραφές της κατασκευής και της συμπεριφοράς στη μάχη των ασπίδων του Αχιλλέα και του Αίαντα. Δίνονται επαρκή δεδομένα την ανακατασκευή και την πλήρη δομική τους ανάλυση, πράγμα που επέτρεψε την πλήρη μελέτη τους, η οποία και απέδειξε ότι οι επακόλουθες περιγραφές για τη συμπεριφορά τους στη μάχη είναι απόλυτα ακριβείς και επιστημονικά ορθές.»

Το ελληνικό Δωδεκάθεο περιλάμβανε τον Ήφαιστο, ένα θεό-τεχνίτη, στο σιδηρουργείο του οποίου λειτουργούσε το πρώτο πλήρως αυτοματοποιημένο εργοστάσιο. Ο ίδιος ο θεός είχε ως βοηθούς δυο μεταλλικά κορίτσια με ανθρώπινες ιδιότητες, πράγμα που κατά τον Isaac Asimov αποτελεί την πρώτη αναφορά σε ρομπότ. Περισσότερες αναφορές σε ρομπότ βρίσκουμε σε άλλες ραψωδίες της Ιλιάδας και της Οδύσσειας, καθώς και σε σκάφη με εκπληκτικές δυνατότητες αυτοπρόωσης και πλοήγησης.
”Στην Οδύσσεια οι οδηγίες της Κίρκης προς τον Οδυσσέα πώς να διασχίσει με ασφάλεια το στενό της Σκύλλας και της Χάρυβδης, αναλύθηκαν με σύγχρονους αριθμητικούς κώδικες και αποκάλυψαν βαθιά γνώση Δυναμικής των Ρευστών. Επίσης βρίσκουμε ακριβέστατα διατυπωμένες πολλές αρχές της φυσικής επιστήμης, όπως της καμπυλόγραμμης κίνησης και του ερπυσμού των υλικών.»

Στο ενδιαφέρον αυτό συνέδριο αναφέρθηκαν πολύ σημαντικά πράγματα που ανοίγουν ορίζοντες στο νου και τρέφουν άμετρα την φαντασία μας.

Ο Όμηρος, εξάλλου, στα έπη του, περιγράφει τις αστραπιαίες μετακινήσεις των ολύμπιων θεών στον αιθέρα με μεταλλικά άρματα. Μας δίνει, με τον τρόπο αυτόν, την υπόνοια μιας μυστηριώδους θεϊκής τεχνολογίας πολύ ανώτερης του ανθρώπου της εποχής εκείνης.

Λέει ο Όμηρος στην Ιλιάδα του, για παράδειγμα, πως η Ήρα πέταξε από τον Όλυμπο πάνω από τα Πιέρια όρη, την Ημαθία, τα βουνά της Θράκης χωρίς να πατάνε οι φτέρνες της στις κορυφές των βουνών και από τον Άθω κατηφόρησε και ‘προσγειώθηκε’ στη Λήμνο:

«Ἥρη δ᾽ ἀΐξασα λίπεν ῥίον Οὐλύμποιο,
Πιερίην δ᾽ ἐπιβᾶσα καὶ Ἠμαθίην ἐρατεινὴν
σεύατ᾽ ἐφ᾽ ἱπποπόλων Θρῃκῶν ὄρεα νιφόεντα
ἀκροτάτας κορυφάς· οὐδὲ χθόνα μάρπτε ποδοῖιν·
ἐξ Ἀθόω δ᾽ ἐπὶ πόντον ἐβήσετο κυμαίνοντα,
Λῆμνον δ᾽ εἰσαφίκανε πόλιν θείοιο Θόαντος. ”
(Ιλιάς 225)

Όταν ο Μέγας Κωνσταντίνος έκτισε την Κωνσταντινούπολη έφερε σε αυτήν το άρμα του Δία που το οδηγούσαν πύρινα άλογα:

«Διός άρμα εν τετράσιν ίπποις πυρίνοις, ιπτάμενον παρά δύο στηλών, εκ παλαιών χρόνων υπάρχον»
(Scriptores originum Constantinopolitarum 1 (Leipzig 1901, ανατ. 1975), σελ. 41-42.) Αν ασχοληθεί κανείς, ελάχιστα με το θέμα αυτό, θα παρατηρήσει αμέσως μια ομοιότητα της ομηρικής περιγραφής με τα αναφερόμενα στα ινδικά κειμένα Βέδας.

Στα Βέδας ο Ήλιος και η Ίνδρα, αλλά και άλλοι βεδικοί θεοί μετακινούνταν πετώντας με ιπτάμενα άρματα που τα τραβούσαν ζώα, συνήθως άλογα εκτός από το θεό Πουσάν που το άρμα του το τραβούσαν αίγες.

Περιγράφονται, μάλιστα, και αερομαχίες με τα παράξενα αυτά ιπτάμενα αντικείμενα που ανήκουν στο προϊστορικό παρελθόν.

Αναφέρονται, επίσης, στα παμπάλαια ινδικά κείμενα τα λεγόμενα "agnihotra-vimana", και επειδή στα σανσκριτικά ‘agni’ σημαίνει φωτιά, θεωρούνται ιπτάμενα οχήματα που ωθούνταν από τη φωτιά.
Αναφέρονται, ακόμη, τα "gaja-vimana" , οπου ‘gaja’ στα σανσκριτικά σημαίνει ελέφαντας. Αυτά θεωρούνται ιπτάμενα βαρέως τύπου.

Στην ελληνική μυθολογία έχουμε τον Όλυμπο που βρίσκεται πάνω από τα νέφη και ετυμολογείται ως Ολύν-πους. Το Ολύν από το ρήμα όλλυμι, τόπος που δεν τον έχει πατήσει πόδι, απάτητος, δηλαδή, όπως έχουμε την αρχαία πόλη της Μακεδονίας Όλυν-θος (όπου το όλυν- έχει το νόημα του άνευ, δηλαδή Όλυν-θος = άνευ άνθος, όλυνθος λέγεται και η συκιά, το δέντρο, δηλαδή, που δεν βγάζει άνθη).

Στα κείμενα Βέδας έχουν τη Βιμάνα. Βρετανοί επιστήμονες θεωρούν τη βεδική λέξη ως σύνθετη: Βι-Μάνα, την επεξηγούν ως χώρο, κατοικία των αρχαίων θεών. Θα μπορούσαμε να το παραβάλουμε ως Γη-Μάνα, που υποδηλώνει μια άλλη πατρίδα, την μητέρα της Γης...

Με τη λέξη Βιμάνα υποδηλώνεται και το τέμπλο των ινδουϊστικών ναών.

Η σύγκριση των δύο μυθολογιών της Ινδικής και της Ελληνικής γίνεται αυθόρμητα αφού τα στοιχεία τους είναι κοινά.

Αν λάβουμε, εξάλλου, τις μαρτυρίες του Στράβωνα που αναφέρεται σε παμπάλαια κατάληψη της Ινδίας από τον Ηρακλή και το Διόνυσο, θα μπορούσαμε να εικάσουμε πως η ινδική μυθολογία βασίζεται στην αρχαία ελληνική.

Γράφει ο Έλληνας γεωγράφος Στράβων για το απώτατο ελληνικό παρελθόν της Ινδίας:
«...παρ΄ Ἰνδῶν ...κρατῆσαι τῆς μεθ΄ Ἡρακλέους καὶ Διονύσου»(Στράβων 15.1.6)
δηλαδή, “την Ινδία κατέκτησε ο Ηρακλής και μετά ο Διόνυσος’’

Άλλωστε οι ίδιοι οι Ινδοί, παραδέχονται πως ο Ινδός θεός Σκάνδρα, προέρχεται από την ελληνική μυθολογία (δές άρθρο μου Καταραγκάμα ,Διόνυσος και Αλέξανδρος).

Τα ιπτάμενα άρματα ή αντικείμενα υπάρχουν στα ελληνικά και ινδικά κείμενα αλλά τοιχογραφίες σχετικές με τα αντικείμενα αυτά έχουν βρεθεί σε πολλά σημεία της Γης. Έχουν εντοπιστεί στην Ευρώπη, στην Αφρική, στην Αυστραλία, στην Κεντρική Αμερική. Χρονολογούνται κυρίως από το 10.000 έως 3.000 π.Χ. Πολλά νεότερης περιόδου (1η χιλιετία μ.Χ.) υπάρχουν στην Κεντρική Αμερική.

Ήταν δημιουργήματα ανθρώπινης φαντασίας ή αναπαράσταση πραγματικών εικόνων;

Και αν δεν ήταν δημιουργήματα της φαντασίας του, ήταν γήινα αντικείμενα ή όντα που εισέβαλαν από το διάστημα; Αναδύεται, πραγματικά, ένας μυστικός κόσμος μέσα από τα κείμενα, μέσα από τις απεικονίσεις. Ένας κόσμος που ξέρει καλά να καλύπτει τα ίχνη του...

ΔΙΕΔΩΣΕ ΤΟ

Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More