ΕΛΛΑΔΑ

ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΟΙ ΤΑΦΟΙ ΤΗΣ ΡΩΞΑΝΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ Δ;

Μπροστά σε μια μεγάλη αρχαιολογική ανακάλυψη πιθανόν να βρίσκονται τα συνεργεία της ΚΗ’ Εφορείας Κλασσικών Αρχαιοτήτων Σερρών..... Μετά από έρευνες ετών και αξιοποιώντας την ιστοριογραφία και τις προφορικές παραδόσεις της περιοχής, οι αρχαιολόγοι κατέληξαν σε μία «τούμπα» σε αγροτική περιοχή του Δήμου Αμφίπολης.

ΟΔΗΓΟΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ

Πολλοί φίλοι και φίλες μου έχουν ζητήσει να γράψω ένα αρθρο με "Οδηγίες Επιβίωσης",γιατί μπορεί σύντομα να αντιμετωπίσουμε δύσκολες καταστάσεις που να οφείλονται σε διάφορους λόγους,όπως πτώχευση και στάση πληρωμών,περίεργα και πρωτόγνωρα γεωφυσικά φαινόμενα και εγώ δεν ξέρω τι άλλο.

ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ 16/10/1912

Το έργο της απελευθέρωσης της Κατερίνης ανατέθηκε στην 7η Μεραρχία του Στρατού Θεσσαλονίκης, που είχε διοικητή το Συνταγματάρχη (ΠΒ) Κλεομένη Κλεομένους. Στις.. 15 Οκτωβρίου 1912 εκδόθηκε η Διαταγή των Επιχειρήσεων.

ΠΛΑΝΗΤΕΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ

Οι πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος είναι 8. Ερμής, Αφροδίτη, Γη, Άρης, Δίας, Κρόνος, Ουρανός και Ποσειδώνας. Και έχουνε όλοι αρχαία ελληνικά ονόματα προς τιμήν των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων που θεμελίωσαν την αστρονομία. Ας γνωρίσουμε λοιπόν τα μυθικά πρόσωπα των οποίων τα ονόματα πήραν οι πλανήτες.

Η ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ

Αν καλούσαμε στις μέρες μας σ’ ένα γεύμα κάποιους αρχαίους Έλληνες όπως τον... Ηρόδοτο, τον Ηρακλή ή τον Αριστοφάνη..

Τρίτη 15 Δεκεμβρίου 2009

ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΚΟΠΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ ......... ΤΗΣ ΑΛΛΟΔΑΠΗΣ!

ΤΕΛΕΙΩΝΕΤΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΝΙΣΤΟΡΙΤΟΥΣ ΣΚΟΠΙΑΝΟΥΣ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥΣ VARDASKA

Του Κ. Γκαλιμάνη
Απ'τη σκοπιά του Έλληνα ...αλλοδαπού!

Ο μεγάλος Άγγλος ΦΙΛΕΛΛΗΝΑΣ καθηγητής Νίκολας Χάμοντ,συγγραφέας της ''Ιστορίας της Μακεδονίας'',είπε εξοργισμένος, το 1992 προς τον Κίρο Γκλιγόροφ, μεταξύ άλλων:
<<Κάνετε παραχάραξη και βιασμό της ιστορικής αλήθειας – ονομάζοντας ''Μακεδονία'' τα Σκόπια, τα οποία δεν έχουν καμιά σχέση με την αρχαία Μακεδονία. Τότε, ο τόπος αυτός που ζήτε τώρα λεγόταν ''Παιονία'' και ήταν κρατίδιο με δικό του βασιλιά. Οι Παίονες υπήρξαν για ένα μεγάλο διάστημα υπήκοοι των Μακεδόνων. Σήμερα όμως, οι Σκοπιανοί είναι Σλάβοι και Αλβανοί, δεν έχουν ελληνική φωνή και μέχρι το 1944 τα Σκόπια ονομάζονταν ...VARDARSKA >>...! Τα ίδια αριβώς ...βροντοφωνάζουν και 350 ακόμη ΦΙΛΕΛΛΗΝΕΣ, κορυφαίοι επιστήμονεςαπ'όλες τις άκρες της Γης, με πρωτοβουλία και συντονισμό του υπέροχου Φιλέλληνα, διάσημου Αμερικανού καθηγητή της Αρχαιολογίας στο πανεπιστήμιο του Berkley, Stephen G. Miller (γνωστό για τους συνεχείς αγώνες του στο ζήτημα της Μακεδονίας) με επιστολή τους προς τον Μπαράκ Ομπάμα, παρακαλώντας τον να επέμβει, πράτοντας τα ...δέοντα, ούτως ώστε:
<< ...να παραμείνει απαραχάρακτη κι αβίαστη η Ιστορία. Το μικρό αυτό κρατίδιο, στα βόρεια της Ελλάδας, κύριε Πρόεδρε, που τώρα θέλει να λέγεται, παράλογα, ''Μακεδονία'', μέχρι το 1944 ονομάζονταν ...BARDARSKA... >>
Απαξάπαντες οι ...''ελληνοφάγοι'' ανα την Γην, τις γνωρίζουν, αυτές τις αλήθειες, πάρα πολύ καλά. Εκείνο που χρειάζονται, σαν αποστομωτική ''επισφράγιση'', είναι το περιβόητο γραμματόσημο, πάνω στο οποίο αυτό, το ίδιο, το συνονθύλευμα των Σκοπιανών,
ονομάζει την ...πατρίδα του ...VARDARSKA (βλέπε έγχρωμη φωτοτυπία του)Τα γραμματόσημα αποτελούν ΕΠΙΣΗΜΗ ΕΚΔΟΣΗ της χώρας που τα κυκλοφορεί
και θεωρούνται έτσι, ΕΠΙΣΗΜΑ και ΑΔΙΑΨΕΥΣΤΑ Έγγραφά της!
350 ΦΙΛΕΛΛΗΝΕΣ, κορυφαίοι ξένοι επιστήμονες, απ'όλες τις άκρες της Γης,αγωνίζονται για τα δίκαιά μας - κύριοι, πρώην και νυν κυβερνώντες – κι εσείς σπρώχνεσται ποιός θα κάνει ...καλύτερα το ...ΑΝΤΙΘΕΤΟ...!
Γιατί κύριοι (και περισσότερο εσύ κυρία Μπακογιάννη ) στρώσατε ...''κόκκινο χαλί'' στον ...''υπουργό εξωτερικών'' της ΒΑΡΝΤΑΡΣΚΑΣ, όταν στο αεροδρόμιο της Κέρκυρας, αποβιβάστηκε απ'το αεροπλάνο του, που έγραφε πάνω: ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ(,,,)
Ο απανταχού Γης Ελληνισμός δάκρυσε από συγκίνηση για την ευγενή αυτή πρωτοβουλία των 350 ΦΙΛΕΛΛΗΝΩΝ, πρωτοβουλία να δικαιωθεί η πατρίδα μας!
Κι εσείς κύριοι, πρώην και νυν κυβερνώντες, ματώσατε την ψυχή μας με την απερίγραπτη ΑΓΝΩΜΟΣΥΝΗ ΣΑΣ απέναντί τους..!
Γιατί κύριοι, δεν καλέσατε αμέσως στην Ελλάδα, την ομάδα αυτή των 350 ΦΙΛΕΛΛΗΝΩΝ, διοργανώνοντας μιά ανάλογη δεξίωση προς τιμήν τους – προσφέροντας στον καθένα κι ένα χρυσό μετάλλιο με την επιγραφή: ''Επίτιμος Έλληνας Πολίτης'' (,,,)
Γιατί, εξοχώτατε κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας, ανεξάρτητα απ'την απαίσια αυτή συμπεριφορά των άλλων, δεν πήρες αυθόρμητα και προσωπικά εσύ ο ίδιος την πρωτοβουλία αυτή(;;;)
Πως να ερμηνεύσουμε, εμείς, ο απανταχού Γης απογοητευμένος Ελληνισμός την παράδοξα αρνητική συπμεριφορά, ΟΛΩΝ ΣΑΣ, απέναντι στα εθνικά μας συμφέροντα(,,,)
Πως να ερμηνεύσουμε και τη φοβερή αυτή ...επιδημία της ...αδιαφορίας που έχει κυριεύσει κι' όλους τους Θεούς των Ελλήνων, κι αυτών του Ολύμπου κι αυτού του ενός και μοναδικού των μετέπειτα χριστιανών, και δεν σας εμποδίζουν απ'το συνεχές καταστροφικό έργο που επιτελείτε εναντίον αυτής της Πατρίδας - εναντίον του Ελληνικού λαού (;;;)
<<...Δεν υπάρχει λαός εις τον κόσμο ο οποίος να έχει προσφέρει τόσα εις την ανθρωπότητα όσα ο Ελληνικός και έχει καταπολεμηθεί τόσο πολύ από τόσο πολλούς λαούς, οι οποίοι δεν πρεσέφεραν τίποτα εις αυτήν...>> (Φ. Νίτσε)
Γιατί ...έλληνες πολεμάτε κι εσείς τους Έλληνες(;;;)
Ελλάς σε λυπάμαι...!
Κώστας Γκαλιμάνης
Γερμανία, Δεκέμβρης 2009

ΜΠΡΑΒΟ ΣΤΗΝ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ

H ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ ΖΗΤΗΣΕ ΜΕ ΕΥΓΕΝΙΚΟ ΤΡΟΠΟ ΚΑΙ ΜΕ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΥΣ ΝΑ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΟΥΝ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΤΕ;






Ο Αυστραλός πρωθυπουργός είπε στους μουσουλμάνους: “Αν δεν σας αρέσει να ζείτε εδώ, όπως ζούμε όλοι, μπορείτε να φύγετε, δεν σας φέραμε με το ζόρι…” Είπε αυτό που ψιθυρίζουν οι Ευρωπαίοι αλλά δεν τολμούν να πούνε λόγω… δειλίας!! Ο Αυστραλός πρωθυπουργός Kevin Rudd πρότεινε στους Μουσουλμάνους που θέλουν να ζουν κάτω από τον Ισλαμικό νόμο της Σαρία, να φύγουν από τη χώρα!!
Η κυβέρνηση της Αυστραλίας θέλει να αποτρέψει τυχόν τρομοκρατικές ενέργειες, βάζοντας στο στόχαστρο τους φανατικούς.Ο Rudd εξαγρίωσε μερικούς Αυστραλούς Μουσουλμάνους, λέγοντας ότι υποστηρίζει το να επιτηρούνται τα τζαμιά της χώρας από υπηρεσίες πληροφοριών. Τα λόγια του ήταν :
Οι μετανάστες, και όχι οι Αυστραλοί, είναι αυτοί που πρέπει να προσαρμοστούν. Έτσι είναι, και άμα τους αρέσει! Βαρέθηκα να ανησυχούμε σε αυτή τη χώρα μήπως προσβάλλουμε ένα άτομο ή την κουλτούρα του. Από τότε που έγιναν οι τρομοκρατικές επιθέσεις στο Bali, η πλειοψηφία των Αυστραλών ένιωσε ένα κύμα πατριωτισμού. Η κουλτούρα μας εξελίχθηκε σε δύο αιώνες γεμάτους αγώνες, προσπάθειες και νίκες από εκατομμύρια άντρες και γυναίκες που επιζητούσαν την ελευθερία. Η κύρια γλώσσα που μιλάμε είναι τα Αγγλικά. Όχι τα Ισπανικά, τα Λιβανέζικα, τα Αραβικά, τα Κινέζικα, τα Γιαπωνέζικα, τα Ρώσικα ή οποιαδήποτε άλλη γλώσσα. Οπότε, αν θέλετε να γίνετε μέρος της κοινωνίας μας, μάθετε τη γλώσσα μας!

Οι περισσότεροι Αυστραλοί πιστεύουν στο Θεό. Αυτό δεν είναι κάποιο Χριστιανικό, ακροδεξιό, πολιτικό κίνημα, αλλά γεγονός: Χριστιανοί, άντρες και γυναίκες, με Χριστιανικές αρχές, ίδρυσαν αυτή τη χώρα, και αυτό είναι καθαρά καταγεγραμμένο. Αρμόζει, λοιπόν, να το δείχνουμε πάνω στους τοίχους των σχολείων μας. Αν ο Θεός σας προσβάλλει, σας προτείνω να βρείτε άλλο μέρος του κόσμου γιά να ζήσετε, διότι εμάς ο Θεός είναι μέρος της κουλτούρας μας. Θα δεχτούμε αυτά που πιστεύετε, χωρίς ερωτήσεις. Αυτό που ζητάμε είναι να δεχτείτε κι εσείς αυτό που πιστεύουμε εμείς, και να ζήσετε μαζί μας με αρμονία, χαρά και ειρήνη. Αυτή είναι η δική μας χώρα, η δική μας γη και ο δικός μας τρόπος ζωής, και θα σας προσφέρουμε κάθε ευκαιρία να τα απολαύσετε κι εσείς. Όμως, μόλις χορτάσετε να παραπονιέστε, να γκρινιάζετε και να μουρμουρίζετε γιά τη σημαία μας, τον όρκο πίστης στη χώρα μας που δίνετε όταν παίρνετε την υπηκοότητα, τα χριστιανικά μας πιστεύω, τον τρόπο ζωής μας, τότε σας ενθαρρύνω να εκμεταλλευτείτε μιά άλλη μεγάλη ελευθερία της Αυστραλίας: Το δικαίωμα να φύγετε!Αν δεν είσαστε ευχαριστημένοι, τότε φύγετε! Δε σας φέραμε εδώ με το ζόρι. Εσείς διαλέξατε να έρθετε. Οπότε, δεχτείτε τη χώρα που εσείς διαλέξατε.
ΜΠΡΑΒΟ ΣΤΗΝ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ ΓΙΑΤΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΠΕ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΕΛΑ ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ ΟΛΟΙ ΞΕΡΟΥΝ ΕΙΔΙΚΑ ΟΙ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ ΟΤΙ ΠΑΝΕ ΣΕ ΧΩΡΕΣ ΑΝΤΙΘΕΤΟΥ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΥ ΙΔΕΩΔΕΣ ΟΠΟΤΕ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΕ ΝΑ ΖΗΤΟΥΝ ΧΑΡΗ ΤΩΝ ΑΝΤΙΘΕΣΕΩΝ ΤΟΥΣ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΣΥΜΒΟΛΩΝ-ΣΗΜΑΙΩΝ-ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙΡΟΣ ΑΥΤΟ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ Η ΑΝΕΧΕΙΑ ΚΑΙ Ο ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΜΟΣ ΑΠΟ ΑΛΛΟΥΣ ΛΑΟΥΣ ΝΑ ΣΗΚΩΘΟΥΝ ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΑΝ ΔΕΝ ΠΕΡΝΑΝΕ ΚΑΛΑ ΝΑ ΠΑΝΕ ΠΙΣΩ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΤΟΥΣ KAI ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΡΑΤΣΙΣΤΕΣ ΑΠΛΑ ΡΩΤΑΜΕ ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΖΗΣΟΥΝ ΑΥΤΟΙ ΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΙΔΕΩΔΕΣ.ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΑΝ ΘΕΛΟΥΝ ΑΝ ΟΧΙ ΚΑΛΟ ΤΟΥΣ ΤΑΞΕΙΔΙ

ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ ΣΤΗ ΕΛΛΑΔΑ

Πετρέλαιο έξω από τρία ελληνικά νησιά ψάχνει η Τουρκία - Το "καυτό" κοίτασμα του Μπάμπουρα

Γιώργος Παπανδρέου : «Δεν έχουμε πετρέλαιο ή έστω όσο έχουμε βρει είναι ελάχιστο» Γιατί ο πρωθυπουργός προσπάθησε να προκαταλάβει τα αποτελέσματα όχι μόνο των τουρκικών, αλλά και των ανάλογων ελληνικών ενεργειών;;; Στις 18 Δεκεμβρίου αναμένεται να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση του τουρκικού στόλου, μία δραστηριότητα που έχει κρατηθεί, αν όχι μυστική, πάντως δεν διαφημίστηκε καθόλου, από την Άγκυρα, όπως έχει συμβεί σε ανάλογες περιπτώσεις στο παρελθόν. Και όμως όλος ο τουρκικός πολεμικός στόλος, εκτός από τις ημέρες που λόγω κακοκαιρίας βρισκεται εντός ναυστάθμων έχει αναπτυχθεί σε μία έκταση που ξεκινά από τις ακτές της Θράκης και φτάνει μέχρι την Κύπρο. Ιδιαίτερη δραστηριότητα κατεγράφη από τα τουρκικά υποβρύχια τα οποία «συνελήφθησαν» τουλάχιστον αρκετές φορές από τα σταθερά και κινητά συστήματα έγκαιρης προειδοποίησης του Π.Ν. να κινούνται σε θαλάσσιες περιοχές στο όριο των ελληνικών χωρικών υδάτων όπως της Άνδρου, της Σκύρου και δυτικά της Καρπάθου. Η δραστηριότητα του τουρκικού Ναυτικού παρακολουθείται με πολύ προσοχή κυρίως μετά τις δύο NAVTEX που εξέδωσε η Άγκυρα τον Οκτώβριο με τις οποίες προανήγγειλε πετρελαϊκές έρευνες εντός των τουρκικών χωρικών υδάτων, αλλά σε απόσταση αναπνοής, για την ακρίβεια λίγο έξω από τα λιμάνια των ελληνικών νησιών Λέσβος, Κω και Σύμη. Σύμφωνα με αυτές τις NAVTEX, οι οποίες εκδόθηκαν μετά τις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου (και αυτό έχει την σημασία του) και κρατήθηκαν μυστικές από ελληνικής πλευράς, η Τουρκία έχει ήδη ξεκινήσει από 24/10 μέχρι τις 11/11 και από τις 26/10 μέχρι τις 30/1 σεισμικές έρευνες απέναντι από τις νήσους Κω & Σύμη και Λέσβο αντίστοιχα, εντός των τουρκικών χωρικών υδάτων. Η δραστηριότητα αυτή έχει δημιουργήσει ανησυχία στην ελληνική πλευρά. Και πάντα οι έρευνες αυτές γίνονται υπό την προστασία μονάδων του τουρκικού στόλου. Μόνο τυχαία δεν ήταν η αποστροφή της συνέντευξης του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου προ τριών ημέρων ότι «δεν έχουμε πετρέλαιο ή έστω όσο έχουμε βρει είναι ελάχιστο». Η κυβέρνηση σε καμία περίπτωση δεν θέλει να αποτελέσει το ενεργειακό έναν ακόμα «πονοκέφαλο» στις σχέσεις με την Τουρκία. Η ιστορία του 1987 που έφερε τις δύο χώρες στα πρόθυρα του πολέμου και κατέληξε με αμοιβαία υποχώρηση στις προγενέστερες θέσεις του πρωτοκόλλου Καραμανλή-Ετζεβίτ, όπου και οι δύο χώρες δήλωναν αποχή από πετρελαϊκές έρευνες μέχρι να λυθεί το θέμα της υφαλοκρηπίδας κάθε άλλο παρά έχει ξεχαστεί. Το θέμα είναι γιατί ο πρωθυπουργός προσπάθησε να προκαταλάβει τα αποτελέσματα όχι μόνο των τουρκικών, αλλά και των ανάλογων ελληνικών ενεργειών. Πριν από τρεις μήνες ο τότε υπουργός Ανάπτυξης Κωστής Χατζιδάκης είχε εγκρίνει την διαδικασία της μεταβίβασης των δικαιωμάτων έρευνας και εκμετάλλευσης των σημαντικότερων πετρελαϊκών κοιτασμάτων στο Θρακικό Πέλαγος από την Καναδική εταιρία DENISON, στην «Ενεργειακή Αιγαίου». Τα κοιτάσματα στα οποία είχε δικαιώματα η DENISON και στη συνέχεια μεταβιβάστηκαν στην εταιρεία Calfrac, η οποία όμως δεν προχώρησε που δεν προχώρησε σε καμία ερευνητική γεώτρηση εδώ και αρκετά χρόνια, τώρα μεταβιβάστηκαν στην «Ενεργειακή Αιγαίου». Τα κοιτάσματα που θα ερευνηθούν είναι στη θέση Άθως, στη θέση Αμμώδη και στη θέση... Μπάμπουρας. Τι σημαίνει Μπάμπουρας; Εκεί, δέκα μίλια ανατολικά της Θάσου, όλα δείχνουν ότι «κοιμάται» το μεγαλύτερο κοίτασμα πετρελαίου της περιοχής Ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά την περίοδο 1972-1973 στις πρώτες έρευνες που έγιναν για πετρέλαιο στην περιοχή και Σύμφωνα με το τεστ καύσεως που είχε πραγματοποιηθεί το 1972 σε γεώτρηση στο εν λόγω κοίτασμα, είχαν προκύψει ενδείξεις για ποσότητα πετρελαίου μέχρι και 350.000 βαρέλια την ημέρα και περί το 1 δις βαρέλια πετρελαίου συνολικά. Οι σημερινές ερευνητικές μέθοδοι «υπόσχονται» να καταγράψουν ακριβέστατα το όλο κοίτασμα. Το θέμα όμως είναι ότι το κοίτασμα βρίσκεται εκτός των ελληνικών χωρικών υδάτων, έστω και αν είναι σαφές ότι είναι εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας. Αλλά αυτό δεν έχει καθοριστεί ακόμα. Είναι γεγονός ότι ο Μπάμπουρας αποτέλεσε την αιτία πολλών προβλημάτων στις ελληνοτουρκικές σχέσεις ή για την ακρίβεια ήταν η αφορμή για το ξύπνημα των επεκτατικών, ρεβιζιονιστικών στόχων της Άγκυρας από το 1973 και μετά. Από τότε ξεκίνησαν οι αμφισβητήσεις του εναέριου χώρου των 10 ν.μ., τότε τέθηκε θέμα υφαλοκρηπίδας κλπ. Και τον Μάρτιο του 1987 μπορεί το «Σισμίκ» να επέτρεψε με την «ουρά στα σκέλια» στο λιμάνι, αλλά και από ελληνικής πλευράς αναχαιτίστηκε η προγραμματισμένη γεώτρηση στον Μπάμπουρα. Στοιχεία για το συγκεκριμένο κοίτασμα έχουν δοθεί στη δημοσιότητα από τον συγγραφέα και διπλωμάτη Αθανάσιο Στριγά, υποστηρίζει ότι «αν τα τεράστια αποθέματα του Μπάμπουρα αντληθούν, θα ανατρέψουν τελείως τις ισχύουσες ισορροπίες στην αγορά πετρελαίου. Είχαμε δηλαδή μία πλήρη επιστροφή και σμμόρφωση στο Πρωτόκολλο της Βέρνης και τα συμφωνηθέντα μεταξύ Καραμανλή - Ετσεβίτ τα οποία αρχικά η κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου τα είχε θεωρήσει ανενεργά και είχε δώσει συγκατάθεση για γεώτρηση στον Μπάμπουρα. Το Πρωτόκολλο δέσμευε και τις δύο πλευρές να απέχουν από οποιαδήποτε ενέργεια στην περιοχή, όσο διάστημα διαρκούσαν οι διαπραγματεύσεις για την υφαλοκρηπίδα. Από τη στιγμή όμως που οι διαπραγματεύσεις είχαν διακοπεί, το Πρωτόκολλο ήταν τουλάχιστον ανενεργό. Η Άγκυρα γνωρίζει ότι ακόμα και να βρει πετρέλαιο στις περιοχές που ερευνά, αυτό θα είναι προέκταση κοιτασμάτων που βρίσκονται είτε σε ελληνικά χωρικά ύδατα είτε στην «λαβίδα» των ελληνικών νησιών. Πιθανόν με αυτό τον τρόπο να θέλει να οδηγήσει σε συνεκμετάλλευση των πετρελαίων στο Αιγαίο. Η ελληνική πλευρά με την τοποθέτηση του Γιώργου Παπανδρέου δείχνει ότι θέλει «να ρίξει κάτω από το χαλί» το θέμα «πετρέλαια στο Αιγαίο». Το αν το κοίτασμα του Μπάμπουρα πρέπει να αξιοποιηθεί ή όχι (μην ξεχνάμε ότι με τις σημερινές τιμές πετρελαίου και αν αυτές κρατηθούν πάνω από τα 50 δολάρια, μπορεί να συνεισφέρει από 1,5 έως 3% στην μείωση του ελλείμματος σε πέντε χρόνια) είναι καθαρά θέμα εθνικής στρατηγικής...

ΞΑΝΑ ΠΙΣΩ ΣΤΗΝ ΔΡΑΧΜΟΥΛΑ ΜΑΣ

ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ ΠΟΥ ΒΛΕΠΟΥΝ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΑΤΑΡΕΕΙ ΑΝΕΡΓΙΑ-ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ-ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ-ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΓΥΡΙΣΟΥΜΕ ΣΤΑ ΠΑΛΙΑ ΓΝΩΡΙΜΑ ΛΗΜΕΡΙΑ ΜΑΣ



Η κακή οικονομική κατάσταση της Ελλάδας επηρεάζει αρνητικά όχι μόνο εμάς, αλλά και το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα. Έχουν φουντώσει τα σενάρια πως επειδή προφανώς δεν θα ανακάμψει σύντομα η ελληνική οικονομία, για να πάψουμε να βλάπτουμε το ευρώ πρέπει να το...

αποχωριστούμε! Στο τέλος του επόμενου χρόνου ενδέχεται να έχουμε ξανά το δικό μας εθνικό νόμισμα... Τώρα, λεπτομέρειες για...
αυτήν την αλλαγή δεν διαθέτουμε ακόμη. Πάντως δεν ελπίζουμε πως μια επιστροφή στη δραχμή θα φέρει πίσω και τις τιμές που είχαμε την περασμένη δεκαετία... Ένα μπουκαλάκι νερό που από 50 δραχμές πήγε 50 λεπτά πόσο θα κοστίζει στη συνέχεια; Η αλλαγή θα φέρει νέες ανατιμήσεις σίγουρα, και φυσικά ανατιμήσεις προς τα πάνω όπως πάντα... Και στα παιδάκια που δεν γνώρισαν δραχμή τι θα λέμε; Πως ακριβώς θα τους εξηγήσουμε τη ξεφτίλα μας;

Αναρωτιέμαι πότε ακριβώς θα μας ανακοινώσουν αυτό το ενδεχόμενο.

ΑΛΛΑΓΗ ΚΟΚΚΙΝΗΣ ΓΡΑΜΜΗΣ


Η ΚΟΚΚΙΝΗ ΠΛΕΟΝ ΓΡΑΜΜΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΑΙ ΑΠΑΡΑΛΑΧΤΗ ΑΠΟ ΟΛΑ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΜΜΙΑ ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΟΡΟ Η ΠΑΡΑΓΩΓΟ ΤΗΣ ΛΕΞΕΩΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΩΝ

Το 1992 το Συμβούλιο των Αρχηγών Κομμάτων υπό τον αείμνηστο Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Καραμανλή είχε χαράξει ως εθνική γραμμή στο Μακεδονικό ότι δεν δεχόμαστε την συμπερίληψη του όρου Μακεδονία στο όνομα του σκοπιανού κράτους. Τα τελευταία χρόνια η ελληνική διπλωματία έκανε ένα βήμα πίσω, προφανώς για να δείξουμε διαλλακτικότητα και για να βοηθήσουμε τα Σκόπια να κάνουν το ίδιο. Η κόκκινη γραμμή, λοιπόν, της Ελλάδος είναι η σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό και με χρήση έναντι όλων των κρατών και των Διεθνών Οργανισμών.

Είναι ηλίου φαεινότερον ότι αυτή η υποχώρηση δεν απέδωσε τα αναμενόμενα διπλωματικά οφέλη. Οι σκοπιανές κυβερνήσεις ασχέτως κομματικής προελεύσεως έχουν αποθρασυνθεί και ουδεμία διαλλακτικότητα επιδεικνύουν. Γι’ αυτό πιστεύω ότι όταν μία κόκκινη γραμμή δεν επιφέρει αποτελέσματα πρέπει να μετακινείται. Φυσικά προς τα εμπρός και όχι προς τα πίσω. Είναι καιρός να επανέλθουμε στην αρχική θέση μας, την οποία άλλωστε υποστηρίζει και η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Θυμίζω το Ψήφισμα δεκάδων μακεδονικών οργανώσεων και σωματείων από την Ελλάδα και την Ομογένεια, το οποίο δημοσιοποιήθηκε στις 22-11-2009. Τα σωματεία αυτά, που εκφράζουν το σύνολο σχεδόν των Ελλήνων Μακεδόνων, δηλώνουν ότι δεν δέχονται οποιαδήποτε ονομασία που θα περιέχει τον όρο Μακεδονία και ζητούν από την Κυβέρνηση να συμπεριλάβει στη διαπραγμάτευση τα ζητήματα της ονομασίας του έθνους, της υπηκοότητας και της γλώσσας.

Εξ άλλου υπάρχει και μία νέα σημαντική παράμετρος. Η Βουλγαρία δηλώνει δημοσίως ότι θα εμποδίσει για δικούς της λόγους την ευρωπαϊκή πορεία των Σκοπίων. Η κοινή αυτή θέση του Σοσιαλιστή Προέδρου Παρβάνοφ και του Κεντροδεξιού Πρωθυπουργού Μπορίσοφ ακούσθηκε προ ολίγων ημερών στη Βουλή της Σόφιας. Οι Βούλγαροι εξηγούν ότι τα Σκόπια πρέπει να σταματήσουν κάθε προκλητική και ανιστόρητη ενέργεια έναντι όλων των γειτόνων τους και αναφέρονται ειδικότερα σε προκλήσεις έναντι της Βουλγαρίας.

Κι ας μην ξεχνούμε την εσωτερική πίεση των Αλβανών της ΠΓΔΜ, οι οποίοι δηλώνουν ότι θα ενταχθούν στο ΝΑΤΟ είτε μαζί με τους Σλάβους είτε μόνοι τους εμπνεόμενοι από την απόσχιση του Κοσσόβου. Ας επανακαθορίσουμε, λοιπόν, την κόκκινη γραμμή μας!

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΘΝΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ!!


Η Ελληνική Εθνική Ταυτότητα θεωρήθηκε από ξένα κέντρα εξουσίας πολύ «σκληρή». Θα έπρεπε λοιπόν να καταστεί «ήπια» ή, με την υπόθεση ότι είναι δομημένη «κοινωνική κατασκευή», πολύ απλά να αποδομηθεί. Το γεγονός ότι για ιστορικούς λόγους η Χριστιανική Ορθοδοξία υπήρξε ο πυρήνας διαμόρφωσης της ταυτότητας αυτής θα έπρεπε να τεθεί εκποδών, κάτι που μπορούσε να πραγματοποιηθεί με την ενίσχυση από τα ελεγχόμενα ΜΜΕ ενός ευρείας έκτασης αντικληρικού ρεύματος. Οι βολές κατά της Ορθοδοξίας στην Ελλάδα είναι ασθενικές απηχήσεις του βασικού προβλήματος που αντιμετωπίζει η Δύση με την περίπτωση της Ρωσίας. Επειδή την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού διαδέχθηκε μια επιστροφή στα πάτρια και στη θρησκεία (κάτι που δεν αφορά μόνο την Ορθοδοξία, αρκεί να θυμηθούμε την περίπτωση της Αλληλεγγύης με τον Λεχ Βαλέσα στην Πολωνία, όπου την αντίθεση στον Κομμουνισμό είχε αναλάβει η… Παναγία! Με άμεσο αποτέλεσμα να εκλεγεί Πάπας ο πολωνός πριμάτος, συμβάλλοντας έτσι στη διάλυση των κομμουνιστικών καθεστώτων σε χώρες με καθολικό πληθυσμό). Ωστόσο με την Ορθοδοξία από τη μια υπάρχει η πολιτιστική διαφοροποίηση της Δύσης, θεωρώντας την περίπου κάτι ανάλογο προς το Ισλάμ (αποτέλεσμα αυτής της αντίληψης είναι και το γνωστό έργο του Χάντινγκτον «Η σύγκρουση των πολιτισμών») και από την άλλη το γεγονός ότι ο πολυπληθέστερος ορθόδοξος πληθυσμός είναι ο ρωσικός που ευρίσκεται στο στόχαστρο της Δύσης (δηλαδή των ΗΠΑ, κάτω από το σχήμα της Νέας Τάξης πραγμάτων).

Κατά την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου, για παράδειγμα, όπως έχει αριστοτεχνικά καταδείξει ο μέγας ιστορικός του κινηματογράφου Georges Sadoul, στις ΗΠΑ γυρίζονταν προπαγανδιστικές ταινίες ευρείας κατανάλωσης, προκειμένου να προβληθούν τα κακά του σοβιετικού κομμουνισμού. Κατά τη μετακομμουνιστική περίοδο άρχισαν να παράγονται ταινίες ή τηλεταινίες στο επίκεντρο των οποίων ήταν η Ρωσία και η όλη υπόθεση εκτυλισσόταν γύρω από έναν μύθο των...

«κακών ορθόδοξων κληρικών», των «ναζί ρώσων ορθόδοξων εθνικιστών» που βάλλουν κατά των «καλών» Αμερικανών, καθολικών, εβραίων κ.λπ. Το παράδειγμα αυτό βρίσκει ευρύ πεδίο εφαρμογής στην επικαιρότητα κατά τη διάρκεια της διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας και ιδιαίτερα στον πόλεμο της Βοσνίας. Η κοινή γνώμη των ΗΠΑ, συνεπικουρούμενη από εκείνη των ευρωπαϊκών χωρών, είχε στραφεί εναντίον των (ορθόδοξων) Σέρβων που «κατέσφαζαν» τους «δυστυχείς» μουσουλμάνους. Στην πραγματικότητα οι πολιτικές εξελίξεις είχαν οδηγήσει σε ρήξη ανάμεσα στα δύο εθνικά/θρησκευτικά στοιχεία της Βοσνίας, οι δε αγριότητες πραγματοποιούνταν εκατέρωθεν.

Το φαινόμενο της στάσης της δυτικής κοινής γνώμης, που ήταν εναντίον των ορθοδόξων και υπέρ των μουσουλμάνων στη Βοσνία (το οποίο επαναλήφθηκε και με την περίπτωση του Κοσσυφοπεδίου), ερμηνεύει αριστουργηματικά σε προγενέστερο από τα γεγονότα αυτά και συνεπώς ανύποπτο χρόνο ο έξοχος τούρκος πανεπιστημιακός Taner Akcam (ο οποίος λόγω των απόψεών του έχει εξαναγκαστεί να μεταναστεύσει στις ΗΠΑ), αναφερόμενος στα Βαλκάνια όπου από τον 19ο αιώνα παρατηρείται ρήξη μεταξύ χριστιανών και μουσουλμάνων. Ωστόσο, όπως σημειώνει εύστοχα ο τούρκος καθηγητής, όταν παρατηρείται προσέγγιση της Ρωσίας με τις Δυτικές Δυνάμεις (κυρίως Αγγλία και Γαλλία), στον ευρωπαϊκό Τύπο κυριαρχούν δημοσιεύματα που διεκτραγωδούν τα δεινά των σφαγιαζομένων από τους μουσουλμάνους χριστιανών. Όταν εξ αντιθέτου η Ρωσία βρίσκεται αντιμέτωπη των Δυτικών χωρών (που συνασπίζονται με το Οθωμανικό κράτος, όπως συνέβη με τον Κριμαϊκό πόλεμο), τότε στα δημοσιεύματα περιγράφονται τα δεινά που υποφέρουν οι ταλαίπωροι μουσουλμάνοι από τους αιμοδιψείς ορθοδόξους χριστιανούς!

Μια νέα κατάσταση γνωστή και από παλιά

Η κατάσταση που ζήσαμε την τελευταία εικοσαετία δεν ήταν ούτε πρωτότυπη, ούτε ανεξήγητη. Επειδή οι συνιστώσες της γεωπολιτικής υπήρξαν οι ίδιες μ' εκείνες που επικρατούσαν πριν από μισό αιώνα, δίνεται η εντύπωση μιας ανακύκλωσης της Ιστορίας και ταυτόχρονα μιας επιστροφής, μιας αναπόδισής της, δηλαδή είναι ένας απατηλός χρόνος ή, όπως τον αποκαλεί ένας μέγιστος κοινωνιολόγος του περασμένου αιώνα, ο Georges Gurvitch, «χρόνος οφθαλμαπάτης».

Είναι τόσες οι ομοιότητες της μετακομμουνιστικής εποχής με την ψυχροπολεμική εποχή όπως αυτή που αφορούσε τη στήριξη της Ορθοδοξίας (υπό την έννοια του Οικουμενικού Πατριαρχείου) από τις ΗΠΑ η οποία είχε εγκαινιαστεί μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο με την υπαγορευμένη εκλογή του Πατριάρχη Αθηναγόρα Α' του από Αμερικής, προσωπικού φίλου του Προέδρου Τρούμαν. Η αποστολή του Πατριαρχείου είχε πλέον δύο βασικά καθήκοντα, αφενός τη συμβολή της στην ελληνοτουρκική προσέγγιση και φιλία (προς από κοινού αντιμετώπιση του από βορρά κινδύνου) και αφετέρου τη συνεργασία μεταξύ των άλλων δογμάτων με την εγκαινίαση ενός διαχριστιανικού διαλόγου (με στόχο την ενότητα των χριστιανικών δογμάτων έναντι της κομμουνιστικής αθεΐας - με την ίδια ένταση που ενισχύθηκε από τους Αμερικανούς και το ισλαμικό κίνημα στην Τουρκία σε βάρος του κεμαλισμού). Τώρα στο στόχαστρο τέθηκε η Ρωσική Εκκλησία, που θεωρήθηκε αναχρονιστική, όπως χαρακτηρίστηκε και η Ελλαδική Εκκλησία. Αναντίρρητα, όποια επιτυχία είχαν οι υποβολιμαίες, κακόβουλες και σχεδιασμένες επιθέσεις κατά της Εκκλησίας οφείλεται και στην αδυναμία της Εκκλησίας της Ελλάδος να αντιληφθεί τις μεγάλες κοινωνικές και πολιτικές αλλαγές και το στημένο σε βάρος της παιγνίδι, καθώς η ίδια ήταν κατά μεγάλο βαθμό περιχαρακωμένη μέσα σε αναχρονιστικά πλαίσια. Το αντιεκκλησιαστικό κλίμα ενίσχυσαν από τη μια ιδεοληψίες και εμμονές πολιτικών προσώπων που κατείχαν υψηλό πολιτειακό αξίωμα και από την άλλη η ρήξη στις σχέσεις του Πατριαρχείου (που θεωρήθηκε ως πηγή εκσυγχρονισμού και προόδου) με την Εκκλησία της Ελλάδος (η οποία εμφανίστηκε ως εστία μαύρης αντίδρασης). Αντιπαράθεση η οποία εκμεταλλευόμενη τις προσωπικές φιλοδοξίες ή/και αντιζηλίες αρχιερέων οδήγησε σε δυσάρεστες καταστάσεις (αντιπαράθεση Χριστόδουλου προς Βαρθολομαίο και αδυναμία του πρώτου να ανταποκριθεί στις προκλήσεις των καιρών), προς ζημία βέβαια της ίδιας της Εκκλησίας.

Η εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας το 1995

Στις 8 Απριλίου του 1990 διεξάγονται στην Ελλάδα βουλευτικές εκλογές. Ο γράφων δέχεται ένα επείγον τηλεφώνημα από τον γνωστό κύπριο εκδότη Κωστή Χατζηκωστή, με το οποίο τον καλούσε στο ξενοδοχείο Intercontinental, όπου βρήκε συγκεντρωμένους κάποιος από τους σημαντικούς οικονομικούς παράγοντες της Κύπρου. Η ερώτηση που μου τέθηκε τότε ήταν πώς προδίκαζα το εκλογικό αποτέλεσμα. Απάντησα ότι με βάση τον εκλογικό νόμο όποιος εξασφάλιζε μία (1) έδρα επιπλέον θα σχημάτιζε κυβέρνηση. Με το γνωστό του φλεγματικό τρόπο ο Χατζηκωστής μού είπε τα ακόλουθα: «Επειδή εμείς οι Κύπριοι κινδυνεύουμε περισσότερο από τους ελλαδίτες πολιτικούς, αντί να ''αγοράζουμε'' ξένους πολιτικούς είναι προτιμότερο να αγοράζουμε Ελλαδίτες. Γι' αυτό καταλήξαμε στο συμπέρασμα να ενισχύσουμε οικονομικά τον Στεφανόπουλο της ΔΗΑΝΑ υπό δύο όρους, να συμπεριλάβει στους συνδυασμούς του όλα τα μικρά κόμματα και να δεσμευτεί να τηρήσει στα εθνικά θέματα μια σταθερή και μη υποχωρητική έναντι της Τουρκίας πολιτική». Οι παριστάμενοι με εξουσιοδοτούσαν να συνεννοηθώ αφενός με τις ηγεσίες των μικρών κομμάτων (εκτός της ΕΣΠΕ του Στάθη Παναγούλη, τον οποίο προφανώς δεν ήθελαν) και αφετέρου με τον Στεφανόπουλο. Μάλιστα η συγκέντρωση δεν διαλύθηκε, αλλά εγώ αναχώρησα αμέσως και σε τρεις ώρες είχα συνεννοηθεί με τις ηγεσίες του Κόμματος των Φιλελευθέρων (για την ακρίβεια ο Νικήτας Βενιζέλος εξέφρασε αντίρρηση για το πρόσωπο του Στεφανόπουλου τον οποίο θεωρούσε φιλοβασιλικό, (!) αντιρρήσεις που κάμφθηκαν αμέσως), της Χριστανικής Δημοκρατίας (της οποίας συνεδρίαζε η κεντρική επιτροπή του κόμματος που διέκοψα και εξήγησε τα καθέκαστα στον πρόεδρο του κόμματος Μανώλη Μηλιαράκη ο οποίος δέχτηκε δίχως δισταγμούς) και τον Γιάννη Ζίγδη, πρόεδρο της ΕΔΗΚ. Πολλοί, όταν εξιστορώ το περιστατικό, δεν πιστεύουν πως έπεισα τον Ζίγδη να τεθεί υπό την ηγεσία του Στεφανόπουλου. Και όμως είναι απολύτως αληθές. Δεν χρειάστηκαν παρά λίγα λεπτά. Τον πήρα λοιπόν και τον μετέφερα στο Intercontinental όπου παρέμενε η συντροφιά των κυπρίων επιχειρηματιών. Διαπιστώθηκε ταύτιση απόψεων, δόθηκαν τα χέρια και χωρίσαμε προκειμένου να συναντήσω τον Στεφανόπουλο αργά το απόγευμα, όπως ήδη είχα κανονίσει (αν θυμάμαι καλά μέσω του φοιτητή μου και καλού μου φίλου Μάξιμου Χαρακόπουλου που ανήκε στη νεολαία της ΔΗΑΝΑ).

Πραγματικά, το απόγευμα επισκέφθηκα τον Στεφανόπουλο και του εξέθεσα τα καθέκαστα. Πολύ ευγενικά αρνήθηκε την προσφερόμενη βοήθεια και την πρόταση συνεργασίας από τους «μικρούς». «Εάν συνεργαστώ με άλλους κατά την κατάρτιση των συνδυασμών, θα μου φύγουν οι δικοί μου» (και παρότι δεν συνεργάστηκε με άλλους, ο μοναδικός βουλευτής που εξέλεξε, ο Κατσίκης, τον εγκατέλειψε την επομένη και προσχώρησε στη ΝΔ ώστε να δυνηθεί να σχηματίσει κυβέρνηση ο Μητσοτάκης. Μεγαλύτερη πολιτική διορατικότητα πολιτικού δεν έχω συναντήσει στη ζωή μου!). Όσον αφορά το δεύτερο σκέλος, με άφησε εμβρόντητο η ειλικρίνειά του (και ταυτόχρονα με γέμισε απέραντη θλίψη). «Σε ποια εθνικά θέματα αναφέρεστε; Η Ελλάδα είναι δημιούργημα των ξένων (sic). Ό,τι πουν εκείνοι γίνεται. Δεν υπάρχει περιθώριο αποτελεσματικών αντιδράσεων».

Τον Μάρτιο του 1995 θα γινόταν εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Τον Γενάρη παρουσιαζόταν ένα βιβλίο με περιεχόμενο που αφορούσε τις διεθνείς σχέσεις από το Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου, με εισηγητές δύο πρώην υπουργούς Εξωτερικών, τον Θόδωρο Πάγκαλο και τον Μιχάλη Παπακωνσταντίνου. Ο Πάγκαλος ήταν εξαιρετικά καλός και κινήθηκε στα πλαίσια του βιβλίου (που δεν είχε σχέση με την Τουρκία ή τις ελληνοτουρκικές σχέσεις). Ο Παπακωνσταντίνου αντιθέτως ξέφυγε από το θέμα και αναφέρθηκε στην αναγκαιότητα «να τα βρούμε με την Τουρκία», ότι οφείλαμε να τερματίσουμε τη μεταξύ των δύο χωρών τεταμένη ατμόσφαιρα και άλλα παρόμοια. Την επομένη συναντήθηκα εκ νέου με τον Παπακωνσταντίνου στο κόψιμο της πίτας του Ινστιτούτου Βαλκανικών Σπουδών. Επειδή η ατμόσφαιρα δεν ήταν εξαιρετικά ευχάριστη, λόγω του προχωρημένου της ηλικίας των παρευρισκόμενων, πήρα από τον χέρι τον Μιχάλη και του λέγω «πάμε». Στην έξοδο, επειδή χώριζαν οι δρόμοι μας, τον ρωτώ: «Γιατί χθες στα καλά καθούμενα άρχισες ξεκάρφωτα να ευαγγελίζεσαι προσέγγιση Ελλάδας - Τουρκίας δίχως όρους; Γιατί εν όψει της εκλογής Προέδρου δίνεις εξετάσεις ή το μήνυμα ότι εσύ είσαι ο κατάλληλος που λες αυτά». Και συμπλήρωσα: «Αν είσαι πονηρός Κοζανίτης, εγώ είμαι πονηρός Φαναριώτης. Πάντως ό,τι και να πεις για την ελληνοτουρκική προσέγγιση δεν θα σε κάνουν Πρόεδρο!».

Τον επόμενο μήνα τα παρασκήνια για την εκλογή Προέδρου είχαν ενταθεί. Ο ακαδημαϊκός Κώστας Δεσποτόπουλος, τον οποίο η Αριστερά είχε κατά το παρελθόν προτείνει για Πρόεδρο, μου είχε εκμυστηρευτεί ότι θα τον ενδιέφερε εάν υπήρχε θετική ανταπόκριση από το ΠΑΣΟΚ. Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης, φιλικό μου πρόσωπο την περίοδο εκείνη, ήταν μέλος του Εκτελεστικού. Του ανέφερα την περίπτωση που κατά την κρίση μου ήταν ιδανική και σε λίγες μέρες μου απάντησε ότι το θέμα είχε συζητηθεί στο Εκτελεστικό και «πρόκειται να υποστηριχτεί ο Πατρινός». Ήταν επόμενο. Ο Δεσποτόπουλος εκτός των άλλων είχε και το κώλυμα της καταγωγής του, ήταν Σμυρνιός, όπως άλλωστε και η Ελένη Γλύκατζη - Αρβελέρ, που και εκείνη ανέμενε τη σειρά της για το ίδιο αξίωμα. Ωστόσο τους είχε διαφύγει ότι ΚΑΝΕΙΣ από το προσφυγικό στοιχείο, εκτός από διακοσμητικούς ρόλους, δεν είχε αναδειχθεί στην πολιτική ζωή της χώρας ή και να είχε αναμειχθεί, είχε οδηγηθεί στο περιθώριο.

Και η εξόφληση της επιταγής;

Έτσι στις 8 Μαρτίου 1995 Πρόεδρος εξελέγη ο Κωστής Στεφανόπουλος κατόπιν της πρότασης του Αντώνη Σαμαρά, προέδρου τότε της ΠΟΛΑΝ. Ο ίδιος θα ήθελε βέβαια, όπως έλεγε, για πρόεδρο τον Ελύτη ή τον Γιανναρά... Αλλά στην πολιτική, βλέπετε, πρυτανεύει ο ρεαλισμός. Αυτός που θέλει την Ελλάδα να κάνει ό,τι της υπαγορεύουν οι ξένοι. Και η θητεία του Κωστή Στεφανόπουλου παρατάθηκε με την πρωτοβουλία του Κώστα Σημίτη το 2000. Φαίνεται λοιπόν ότι οι επιταγές στην πολιτική δεν δίδονται εν λευκώ, αλλά έχουν συγκεκριμένο περιεχόμενο που συνοδεύουν τον πολιτικό διά βίου και πρέπει να καταβληθούν. Θα θυμούνται οι αναγνώστες. Μετά την αποχώρηση από την Προεδρία της Δημοκρατίας, ο κ. Κ. Στεφανόπουλος, ο οποίος ομολογουμένως έχαιρε μεγάλης δημοφιλίας, κατά Μάιο του 2006 δημοσίευσε στην «Καθημερινή» βαρυσήμαντο άρθρο στο οποίο υπεραμυνόταν της παραπομπής των διαφορών της Ελλάδος με την Τουρκία, σε ό,τι έχει σχέση με την υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου και τα συναφή θέματα, στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Λύση αμφιλεγόμενη, δεδομένου ότι εκτός του ότι το Διεθνές Δικαστήριο κρίνει και με πολιτικά κριτήρια, δεσμεύεται και από το συνυποσχετικό των αντιδίκων μερών, εφόσον δε η Τουρκία δεν έχει υπογράψει τη Διεθνή Σύμβαση για τη Θάλασσα, το βαρύνον στην κρίση του δικαστηρίου στοιχείο θα είναι η ευθυδικία, οπότε «μεγάλη» η Τουρκία, «μικρή» η Ελλάδα, για τη μεν υφαλοκρηπίδα τα ποσοστά για την πρώτη θα υποστούν μια «δικαιολογημένη μείωση», για δε τις «γκρίζες ζώνες» που βλέπει η Άγκυρα Κύριος οίδε τι θα επακολουθήσει.
Το σημαντικό όμως στοιχείο στην παρέμβαση του κ. Κ. Στεφανόπουλου υπήρξε η άμεση αντίδραση του επίσης τέως Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Χρήστου Σαρτζετάκη, του οποίου την εμπνευσμένη και αποστομωτική απάντηση δεν δημοσίευε καμιά εφημερίδα (ενώ τελικά αναστηλώθηκε μόνο από το «ΠΑΡΟΝ»). Αργότερα ο κ. Κ. Στεφανόπουλος τάχθηκε και υπέρ της αποστρατιωτικοποίησης των νησιών του ανατολικού Αιγαίου.

ΟΥ ΠΤΩΧΕΥΣΕΙΣ!!!


ΑΝ ΕΞΑΙΡΕΣΕΙ κανείς την Κατοχή, στη διάρκεια της οποίας η χώρα υποχρεώθηκε για υπέρτερους λόγους σε παύση πληρωμών, έχουν περάσει 77 χρόνια από την τελευταία φορά που η λέξη «χρεοκοπία» ακούστηκε στην Ελλάδα τόσο πολύ όσο αυτές τις ημέρες. Ηταν η χρονιά της τελευταίας από τις τέσσερις ελληνικές
πτωχεύσεις των ετών 1827, 1843, 1893 και 1932. Πτωχεύσεις που οφείλονταν στην αδυναμία της χώρας να εξυπηρετήσει έναν υπέρμετρο και πανάκριβο εξωτερικό δανεισμό και λύνονταν με ακόμη μεγαλύτερο και επαχθέστερο δανεισμό δημιουργώντας έναν φαύλο κύκλο που έσπασε μόλις στα μέσα της δεκαετίας του 1960..... Και που είχαν σχεδόν πάντα μια έμμεση ή άμεση σχέση με την εθνική κυριαρχία, όπως προς γενική έκπληξη ανέφερε προ ημερών στο Υπουργικό Συμβούλιο ο πρωθυπουργός κ. Γ. Παπανδρέου. Γιατί; Οχι μόνο επειδή σε πτώχευση δεν μπορείς να ασκήσεις εξωτερική πολιτική, όπως διευκρίνισε μετά ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης κ. Θόδωρος Πάγκαλος, αλλάεπειδή ιστορικά οι περισσότερες πτωχεύσεις συναρτήθηκαν με την εθνική ολοκλήρωση.
? 1827: Τα δάνεια που δεν έφτασαν ποτέ
Ο αγώνας του 1821 υπήρξε μια καταπληκτική ευκαιρία για τις αγγλικές τράπεζες. Ενώ δάνεισαν τους επαναστάτες με ονομαστικά δάνεια συνολικού ύψους 2.800.000 λιρών της εποχής, τελικά μόνο το 20% του ποσού έφτασε στον σκοπό του. Ετσι η πρώτη πτώχευση έρχεται νωρίτερα και από τη δημιουργία του ελληνικού κράτους καθώς το 1827 δηλώνεται αδυναμία εξυπηρέτησης των δανείων αφού δεν είχαν καν εισπραχθεί.
Η πτώχευση ίσως συνδέεται ακόμη και με τη Ναυμαχία του Ναυαρίνου που έγινε την ίδια χρονιά έπειτα από μυστική συμφωνία των Μεγάλων Δυνάμεων, που έτσι διέσωσαν την ελληνική επανάσταση οδηγώντας τελικά στη δημιουργία κράτους, από το οποίο και θα μπορούσαν κάποτε να εισπράξουν.
? 1843: Εξαγοράζοντας την Αττική με δάνειο
Και πράγματι εισέπραξαν. Εισέπραξαν μάλιστα τόσο πολύ που το 1843 οδήγησαν στη δεύτερη πτώχευση. Αφού το Λονδίνο και το Παρίσι πρώτα αρνήθηκαν να δανείσουν τον (κατ΄ αυτούς ρωσόφιλο) Ιωάννη Καποδίστρια, ο οποίος για να κάνει το κράτος να λειτουργήσει έβαλε χρήματα από την προσωπική του περιουσία και εξέδωσε τα πρώτα ακάλυπτα ελληνικά χαρτονομίσματα, στη συνέχεια δάνεισαν τον Οθωνα με 60 εκατ. φράγκα, από τα οποία τα 33 εκατ. πήγαν αμέσως για την αποπληρωμή των «Δανείων της ανεξαρτησίας».
Και τα υπόλοιπα; Οπως γράφει ο Αγγελος Αγγελόπουλος στο Δημόσιον χρέος της Ελλάδος (εκδόσεις Ζαχαρόπουλου, Αθήναι, 1937), δόθηκαν «12,5 εκατομμύρια διά την εξαγοράν από μέρους της Τουρκίας των επαρχιών Αττικής,Ευβοίας και μέρους της Φθιώτιδος και 7,5 εκατομμύρια διά την συντήρησιν των βαυαρικών στρατών».
Οι Μεγάλες Δυνάμεις άλλαζαν σταδιακά τον χάρτη, η Ελλάδα αγόραζε, η Οθωμανική Αυτοκρατορία πουλούσε και οι διεθνείς τραπεζίτες ήταν ευτυχείς... ? Από το 1893 στο 1898: Ολα τόσο γνώριμα
Για μεγάλο διάστημα επικράτησε ο εσωτερικός δανεισμός και ο εξωτερικός υποχώρησε αισθητά, μέχρι που από το 1879 ξεκινά μια δωδεκαετία ραγδαίας αύξησής του που οδήγησε τη χώρα στα 1893 να χρωστά στο εξωτερικό 585,4 εκατ. φράγκα και να πτωχεύει για τρίτη φορά διά στόματος (αλλά όχι εξαιτίας του) Χαριλάου Τρικούπη.
Τα χρήματα έχουν και πάλι χρησιμοποιηθεί για εξυπηρετήσεις παλαιών δανείων, έχουν επενδυθεί σε μια ανάπτυξη υποδομών πρωτοφανών για τη χώρα, ενώ διάφορες δράσεις «εθνικής αποκαταστάσεως», όπως εξαγορές και άλλων επαρχιών στη Θεσσαλία ή χρηματοδότηση του «Κρητικού ζητήματος» και προμήθειες πολεμικού υλικού, απορροφούν το μεγαλύτερο μέρος των δανείωναπό αυτό που έφτασε στη χώρα, καθώς το 35% υπολογίζεται ότι δεν έφτασε ποτέ... Ετσι ο δανεισμός είναι τόσο επαχθής που η πτώχευση είναι αναπόφευκτη.
Και όχι μόνο ο εξωτερικός: από τα τέλη του 1868 η Εθνική Τράπεζα βρίσκεται σε οξύτατη σύγκρουση με την κυβέρνηση για το θέμα της χρηματοδότησης του κρητικού αγώνα, καθώς οι όροι δανεισμού που προτείνει το κράτος κρίνονται απαράδεκτοι από το Γενικό Συμβούλιο της Τράπεζας- τη δραματική σύγκρουση εξιστορεί αναλυτικά ο Νίκος Σ. Παντελάκης στο βιβλίο του Δημόσια Δάνεια (εκδόσεις ΜΙΕΤ, Αθήνα, 1995).
Τη δεκαετία του 1880 η Ελλάδα είχε επιχειρήσει τον μεγάλο εκσυγχρονισμό της με προγράμματα δημοσίων επενδύσεων που υπερέβαιναν κατά πολύ τις δυνάμεις της. Κυρίως είχαν συναφθεί δάνεια με σκοπό την εκτεταμένη κατασκευή σιδηροδρόμων στο δίκτυο ΠειραιώςΑθηνών- Πελοποννήσου και ενός εξίσου φιλόδοξου οδικού δικτύου.
Η χώρα άρχισε να νιώθει ισχυρή, αλλά την πιο ακατάλληλη στιγμή περνά σε λάθος χέρια: από τον Τρικούπη της ανάπτυξης στον Δηλιγιάννη του φαύλου δημαγωγικού εθνικισμού. Την ίδια εποχή αυξάνεται δραματικά και ο πολύ ακριβός εξωτερικός καταναλωτικός δανεισμός που συμβάλλει κι αυτός στη δημιουργία μιας ψυχολογίας ισχύος σε γυάλινα πόδια. Δυστυχώς, όλα μοιάζουν τόσο γνώριμα...
Ετσι το 1897 η χώρα νιώθει πια έτοιμη για πόλεμο. Το αποτέλεσμα είναι ότι οι Τούρκοι φτάνουν περίπου έξω από τη Λαμία και οι Μεγάλες Δυνάμεις τούς ανακόπτουν την πορεία. Την επομένη του «Ατυχούς πολέμου», χωρίς να υπάρξει «τυπική» πτώχευση, οι δυνάμεις εγκαθιστούν Διεθνή Οικονομικό Ελεγχο στη χώρα. Η ειρήνη κοστίζει στην Ελλάδα, μεταξύ άλλων, και 4 εκατ. λίρες ως πολεμικές αποζημιώσεις.
? 1932: Η ήττα του ΄22 και το κραχ του ΄29
Τον Μάρτιο του 1910 συνάπτονται νέα δάνεια για νέα έργα. Ο νόμος περί «Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου» που τηρείται ευλαβικά επί δύο δεκαετίες παραβιάζεται για πρώτη φορά το 1920 με την έκδοση 600 εκατ. δρχ. που ακολουθούνται από άλλα 500 εκατ. το 1921 και από ακόμη 550 εκατ. το 1922- ήταν όλα για τις ανάγκες του πολέμου. Παρά την ήττα όμως στη Μικρά Ασία, η πτώχευση έχει αποφευχθεί με το Α΄ Αναγκαστικό Δάνειο που επιβάλλεται από τον υπουργό Οικονομικών Π. Πρωτοπαπαδάκη, ο οποίος κόβει στη μέση τα χαρτονομίσματα, κρατά το ένα μέρος στην κυκλοφορία και ανταλλάσσει το άλλο με τίτλους εσωτερικού δανείου (κάπως έτσι σώζει την Ελλάδα από μια άλλη επικείμενη πτώχευση στη δεκαετία του 1950 και ο Σπύρος Μαρκεζίνης με το «κόψιμο των τριών μηδενικών» και την εισαγωγή της «νέας» δραχμής της σταθεροποίησης). Στην αποφυγή της πτώχευσης το ΄22 συμβάλλει και το δάνειο υπό την αιγίδα της Κοινωνίας των Εθνών για τους πρόσφυγες.
Μπορεί η ήττα του ΄22 να μη φέρνει πτώχευση, αλλά οι ανάγκες αναδιοργάνωσης του στρατού και περίθαλψης των προσφύγων οδηγούν σε νέο υπερβολικό εξωτερικό δανεισμό καθώς στην Ελλάδα κεφάλαια δεν υπάρχουν. Το κρεσέντο του δανεισμού πηγαίνει ως το κραχ του 1929, όταν το διαδέχεται η βίαιη διεθνής ύφεση.
Τελικά, τον Μάρτιο του 1931, λίγο πριν από την τελευταία πτώχευση του 1932, σύμφωνα με την εισηγητική έκθεση προϋπολογισμού του υπουργού Οικονομικών καθηγητή Βερβαρέσσου, η Ελλάδα χρωστάει στο εξωτερικό 2,868,1 εκατ. χρυσά φράγκα. Η πτώχευση είναι και πάλι μοιραία...
Ο τελικός διακανονισμός όλων των προπολεμικών χρεών της Ελλάδας έγινε από τον Σπύρο Μαρκεζίνη στα 1952-53. Η πρωτοφανής ανάπτυξη και η αυστηρή συγκράτηση δαπανών της πρώτης οκταετίας Καραμανλή συμμάζεψαν οριστικά τα δημόσια οικονομικά και οι τελικές πληρωμές εκείνων των δανείων ολοκληρώθηκαν μόλις το 1967.
Και τώρα ο εφιάλτης επιστρέφει, αν και με αίτια πολύ πιο ταπεινά...
ΚΑΙ ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ ΑΡΧΙΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΟΥΛΑΜΕ ΤΑ ΛΕΓΟΜΕΝΑ ΦΙΛΕΤΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΣΕ ΑΙΜΟΣΤΑΓΕΙΣ ΙΔΙΩΤΕΣ ΚΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΛΑ ΑΡΓΟΠΕΘΑΙΝΕΙ ΑΛΛΑ ΤΙ ΤΟΥΣ ΝΟΙΑΖΕΙ !!!

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ;



Πριν από τις εκλογές του 2004 και επί υπουργίας του κ. Γιώργου Παπανδρέου στο υπουργείο Εξωτερικών σύμβουλοί του που χειρίζονταν τις ελληνοτουρκικές διαφορές είχαν καταστρώσει και εισηγηθεί ένα «μυστικό σχέδιο» που αφορούσε στη διευθέτηση των χωρικών μας υδάτων. Συγκεκριμένα, ήταν ένα σχέδιο που προσέγγιζε πιθανή συμφωνία με την Τουρκία για το Αιγαίο στη βάση του εξής σκεπτικού:
Αντί η Ελλάδα να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια, όπως έχει δικαίωμα από το Δίκαιο της Θάλασσας, να προχωρήσει σε κατά περίπτωση επέκταση από τα 6 ν.μ. που είναι σήμερα σε διαφορετικό εύρος κατά τόπους, αναλόγως του γεωγραφικού σημείου, και σε ανάλογη προσαρμογή του εθνικού εναέριου χώρου από τα σημερινά 10 ν.μ.
Να οριστούν, δηλαδή, τα θαλάσσια σύνορα στα 7 ή 8 ή 10 ν.μ. σε διαφορετικές περιοχές και σε ορισμένες περιπτώσεις να μείνουν αμετάβλητα στα 6 ν.μ., παράλληλα, δε, να υπάρξει ανάλογη μείωση στο εύρος του εναέριου χώρου, ώστε τα άνω να συμπίπτουν με τα κάτω. Ήταν το επονομαζόμενο και «σχέδιο δαντέλα».
Η επίσημη θέση της Ελλάδας έναντι των τουρκικών διεκδικήσεων στο Αρχιπέλαγος είναι ότι ένα μόνο θέμα υπάρχει προς συζήτηση, ο καθορισμός της υφαλοκρηπίδας.
Οι λόγοι που δεν προχώρησε το σχέδιο ήταν αρκετοί. Καταρχάς, οι εκλογές και η αλλαγή κυβέρνησης πρόλαβαν την όποια πρόθεση προώθησής του. Εξάλλου, οι Τούρκοι είχαν και έχουν σε ισχύ από τον Ιούνιο του 1995 την απειλή casus belli (αιτία πολέμου) εναντίον της Ελλάδας, σε περίπτωση επέκτασης των χωρικών της υδάτων. Είναι δύσκολο να συζητήσεις με μία άλλη χώρα για ένα θέμα και ιδιαίτερα για την άσκηση νόμιμου δικαιώματός σου, όταν σε απειλεί με πόλεμο ακριβώς γι' αυτό. Επιπροσθέτως, η τουρκική εθνοσυνέλευση δεν είχε αποφασίσει το casus belli σε περίπτωση επέκτασης των ελληνικών θαλάσσιων συνόρων στα 12 ν.μ, αλλά σε περίπτωση επέκτασής τους γενικώς. Οπότε, θεωρητικά, δεν το συζητά καν. Ακόμα όμως κι αν δεχτούμε ότι συνήθως στην πολιτική άλλα λέγονται δημοσίως και άλλα στις διαπραγματεύσεις, η Τουρκία ουδέποτε θα δεχόταν ουσιαστική διεύρυνση του ελληνικού κυριαρχικού θαλάσσιου χώρου. Άρα, η Ελλάδα, με τη σειρά της, λογικά δεν θα δεχόταν μια προσχηματική διαπραγμάτευση για να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα σε ορισμένες περιοχές στα 7 ή 8 μίλια, ίσα ίσα για πει ότι τα «επέκτεινε», ενώ στην ουσία θα επρόκειτο για υποχώρηση στην τουρκική απειλή.
Η Τουρκία έχει επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια στη Μαύρη Θάλασσα και τη Μεσόγειο.
Σήμερα που ο Γιώργος Παπανδρέου είναι πρωθυπουργός της χώρας και υπουργός Εξωτερικών οι ίδιοι σύμβουλοι που του είχαν εισηγηθεί το προαναφερθέν σχέδιο επιμένουν πως ίσως είναι το κατάλληλο timing για την επαναφορά τους. Τα πράγματα, βεβαίως, δεν είναι απλά, για τους λόγους που προαναφέραμε και όχι μόνο. Η επίσημη θέση της Ελλάδας έναντι των τουρκικών διεκδικήσεων στο Αιγαίο είναι ότι ένα μόνο θέμα υπάρχει προς συζήτηση, ο καθορισμός της υφαλοκρηπίδας, για το οποίο προτείνεται παραπομπή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Το κρίσιμο ερώτημα είναι το εξής: Με τι εύρος εθνικών χωρικών υδάτων η Ελλάδα προτίθεται να προσφύγει στη Χάγη, αν υποθέσουμε ότι η Τουρκία τελικά αποδέχεται την πρόταση; Άλλη θα είναι η υφαλοκρηπίδα με τα σημερινό εύρος των 6 ν.μ. άλλη με τα 12 ν.μ. Εδώ υπεισέρχεται το εν λόγω σχέδιο, με βάση το οποίο υποτίθεται ότι θα υπήρχε συμφωνία πριν από ενδεχόμενη παραπομπή στη Χάγη.
Κατακερματισμένα ελληνικά χωρικά ύδατα
Ας δούμε όμως πώς ακριβώς είναι τα ελληνικά χωρικά ύδατα στο Αιγαίο, σήμερα, με τα 6 ν.μ., και πώς θα είναι αν τα επεκτείνουμε στα 12 ν.μ. Ο περισσότερος κόσμος νομίζει ότι τα ελληνικά σύνορα στο Αρχιπέλαγος είναι μία κάθετη τεθλασμένη γραμμή που ξεκινά από τα παράλια του Έβρου και κατεβαίνει ακολουθώντας τη γεωγραφική θέση των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου, τα οποία χωρίζει από τα μικρασιατικά παράλια και πως οτιδήποτε υπάρχει δυτικά αυτής της νοητής γραμμής είναι ελληνική επικράτεια. Δεν είναι έτσι. Αυτή η γραμμή υφίσταται και όντως χωρίζει τα ελληνικά νησιά του Ανατολικού Αιγαίου από τις τουρκικές ακτές, αλλά τα ύδατα που βρίσκονται δυτικά της γραμμής δεν είναι όλα ελληνικός εθνικός χώρος. Ελληνικά χωρικά ύδατα είναι ένας δακτύλιος ακτίνας 6 ν.μ. γύρω από την ακτογραμμή κάθε νησιού (βλ. χάρτη 1, σημείωση * & **). Τα υπόλοιπα είναι διεθνή ύδατα. Όπως πολύ εύκολα μπορεί να διαπιστώσει κάποιος, η ελληνική επικράτεια στο Αιγαίο είναι κατακερματισμένη, δεν έχει συνέχεια. Στην περίπτωση που τα χωρικά ύδατα επεκταθούν στα 12 ν.μ. (βλ. χάρτη 2, σημείωση * &**) είναι προφανές ότι η ελληνική επικράτεια στο Αιγαίο αποκτά συνοχή και γεωγραφική συνέχεια, με τα διεθνή ύδατα να εντοπίζονται πλέον στο κέντρο του Βόρειου Αιγαίου και στο Νότιο, μεταξύ Πελοποννήσου και Κρήτης. Στην πρώτη περίπτωση (6 ν.μ.), τα ελληνικά χωρικά ύδατα αναλογούν στο 43,5% του Αιγαίου, τα τουρκικά στο 7,5% και τα διεθνή στο 49%. Στην δεύτερη (12 ν.μ. και για την Τουρκία), η αναλογία, αντίστοιχα, γίνεται 71,5%, 8,8% και 19,7%.
Η τουρκική σκοπιμότητα
Η Τουρκία, η οποία έχει επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ν.μ. στη Μαύρη Θάλασσα και τη Μεσόγειο, επιχειρηματολογεί ότι το Αιγαίο είναι «ειδική περίπτωση» στην οποία δεν μπορεί να εφαρμοστεί το παραπάνω δικαίωμα. Μεταξύ άλλων, υποστηρίζει ότι αν τα ελληνικά χωρικά ύδατα επεκταθούν στα 12 ν.μ., θα εμποδίζεται η διεθνής ναυσιπλοΐα και ακόμη περισσότερο η τουρκική. «Πρόκειται για άκυρο επιχείρημα. Υπάρχει η λεγόμενη ασφαλής διάβαση (transit passage) ενός πλοίου μέσα από τα χωρικά ύδατα μιας χώρας. Οι όροι που πρέπει να ικανοποιούνται είναι, πρώτον, η σταθερή του πορεία και, δεύτερον, να μην προβαίνει σε ελιγμούς. Εάν ικανοποιούνται αυτοί οι όροι, τότε μπορεί οποιοδήποτε πλοίο να διαπερνά άνετα και τα ελληνικά χωρικά ύδατα. Η διεθνής ναυσιπλοΐα δεν εμποδίζεται καθόλου. Για παράδειγμα, όλα τα πλοία είναι απαραίτητο να περάσουν από τα χωρικά ύδατα της Δανίας, της Σουηδίας και της Γερμανίας προκειμένου να καταλήξουν στη Βόρεια Θάλασσα. Ουδείς διανοήθηκε να θέσει ποτέ παρόμοιο θέμα εκεί, και η ευρωπαϊκή και διεθνής ναυσιπλοΐα διεξάγεται παραδοσιακά χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα. Η ασφαλής διάβαση εντάσσεται και αυτή στις διατάξεις του Δικαίου της Θάλασσας (άρθρα 37-44) ακριβώς γι' αυτό το λόγο. Και μάλιστα δεν περιλαμβάνει μόνο εμπορικά πλοία, αλλά και στρατιωτικά, καθώς και υποβρύχια που έχουν αναδυθεί στην επιφάνεια της θάλασσας. Καμία άδεια δεν απαιτείται από το παράκτιο κράτος για τέτοια διέλευση».***
Πέραν τούτου, θα μπορούσαν να προβλεφθούν διάδρομοι διεθνών υδάτων (βλ. χάρτη 3, σημείωση **), ώστε να ακυρωθεί και με αυτό τον τρόπο το τουρκικό επιχείρημα. Το πρόβλημα όμως είναι ότι η Τουρκία προσχηματικά μόνον επικαλείται τη διεθνή ναυσιπλοΐα. Η πραγματική ανησυχία της είναι ότι τυχόν επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 ν.μ. θα θέσει τέλος στις διεκδικήσεις της επί ελληνικών νησιών και βραχονησίδων και στη θεωρία των «γκρίζων ζωνών». Εξάλλου, δεν είναι δύσκολο να γίνει αντιληπτό πώς «κλειδώνουν» τα κομμάτια του τουρκικού σχεδιασμού: Αφενός αμφισβητεί στην Ελλάδα την άσκηση νόμιμου δικαιώματος που απορρέει από διεθνείς συνθήκες και συμφωνίες, και μάλιστα με απειλή πολέμου, αφετέρου εγείρει ευθέως διεκδικήσεις επί ελληνικού εδάφους, εσχάτως δε ακόμα και επί κατοικημένων νησιών.
Είναι σαφές ότι το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα δεν είναι πρωτίστως νομικό, αλλά κυρίως ασφαλείας και συσχετισμού δυνάμεων. Η Τουρκία δεν επικαλείται μόνο νομικά επιχειρήματα, επισείει την απειλή πολέμου και αμφισβητεί εμπράκτως τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα και το Διεθνές Δίκαιο, προβαίνοντας καθημερινά σε παραβιάσεις και παραβάσεις στο Αιγαίο με οπλισμένα μαχητικά, προκαλώντας απώλειες σε ανθρώπινες ζωές και συντηρώντας μια διαρκή οικονομική αιμορραγία στην ελληνική οικονομία. Οποιαδήποτε απόπειρα διαπραγμάτευσης με βάση το «σχέδιο δαντέλα» θα συνιστούσε υποχώρηση στην ένοπλη τουρκική απειλή, δικαίωση αυτής της πρακτικής, απεμπόληση κυριαρχικών δικαιωμάτων, άμα δε και εθνικών οικονομικών πόρων (εκμετάλλευση υφαλοκρηπίδας), και το μόνο που θα επιτύγχανε θα ήταν να ανοίξει την όρεξη της Άγκυρας για το επόμενο κεφάλαιο διεκδικήσεων.
Η άποψη ότι η ειρήνη μπορεί να διασφαλιστεί με διαρκείς υποχωρήσεις στον επιτιθέμενο είναι λανθασμένη. Επιφέρει τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα. Η ιστορία και οι διεθνείς σχέσεις βρίθουν παραδειγμάτων

ΔΙΕΔΩΣΕ ΤΟ

Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More