ΕΛΛΑΔΑ

ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΟΙ ΤΑΦΟΙ ΤΗΣ ΡΩΞΑΝΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ Δ;

Μπροστά σε μια μεγάλη αρχαιολογική ανακάλυψη πιθανόν να βρίσκονται τα συνεργεία της ΚΗ’ Εφορείας Κλασσικών Αρχαιοτήτων Σερρών..... Μετά από έρευνες ετών και αξιοποιώντας την ιστοριογραφία και τις προφορικές παραδόσεις της περιοχής, οι αρχαιολόγοι κατέληξαν σε μία «τούμπα» σε αγροτική περιοχή του Δήμου Αμφίπολης.

ΟΔΗΓΟΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ

Πολλοί φίλοι και φίλες μου έχουν ζητήσει να γράψω ένα αρθρο με "Οδηγίες Επιβίωσης",γιατί μπορεί σύντομα να αντιμετωπίσουμε δύσκολες καταστάσεις που να οφείλονται σε διάφορους λόγους,όπως πτώχευση και στάση πληρωμών,περίεργα και πρωτόγνωρα γεωφυσικά φαινόμενα και εγώ δεν ξέρω τι άλλο.

ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ 16/10/1912

Το έργο της απελευθέρωσης της Κατερίνης ανατέθηκε στην 7η Μεραρχία του Στρατού Θεσσαλονίκης, που είχε διοικητή το Συνταγματάρχη (ΠΒ) Κλεομένη Κλεομένους. Στις.. 15 Οκτωβρίου 1912 εκδόθηκε η Διαταγή των Επιχειρήσεων.

ΠΛΑΝΗΤΕΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ

Οι πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος είναι 8. Ερμής, Αφροδίτη, Γη, Άρης, Δίας, Κρόνος, Ουρανός και Ποσειδώνας. Και έχουνε όλοι αρχαία ελληνικά ονόματα προς τιμήν των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων που θεμελίωσαν την αστρονομία. Ας γνωρίσουμε λοιπόν τα μυθικά πρόσωπα των οποίων τα ονόματα πήραν οι πλανήτες.

Η ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ

Αν καλούσαμε στις μέρες μας σ’ ένα γεύμα κάποιους αρχαίους Έλληνες όπως τον... Ηρόδοτο, τον Ηρακλή ή τον Αριστοφάνη..

Σάββατο 15 Σεπτεμβρίου 2012

ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΝΩΝΥΜΟΙ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΟΦΙΛΩΝ

opgreece2 263x300 [ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ] Οι Έλληνες Anonymous εκθέτουν και στοχοποιούν παιδόφιλους για τις πράξεις τους!!
Από SecNews
Μεταφέρουμε από το SecNews την ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟΤΙΚΗ δήλωση των Έλληνων Anonymous #OpGreece σχετικά με τις ενέργειες που έχουν πραγματοποιήσει εναντίον Ελλήνων παιδόφιλων και παιδεραστών. Σύμφωνα με μήνυμα ηλεκτρονικής αλληλογραφίας που απέστειλαν οι Έλληνες υποστηρικτές της χακτιβιστικής κολεκτίβας, μας ενημερώνουν ότι έχουν αρχίσει εδώ και αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα συγκεκριμένες ενέργειες – επιχειρήσεις (Operations) υπό άκρα μυστικότητα εναντίον προσώπων που διαπράττουν πάσης φύσεως <…>
εγκληματικές δραστηριότητες εναντίον ανηλίκων μέσω Internet.
Οι εν λόγω επιχειρήσεις (Operations) φαίνεται ότι πραγματοποιήθηκαν με τρόπο απόλυτα μυστικό για μεγάλο χρονικό διάστημα, επιτυγχάνοντας να εντοπίσουν, όπως αναφέρουν, πλήθος παιδόφιλων. Η ανακοίνωση των Ελλήνων Anonymous έρχεται λίγες ώρες μετά την αναφορά του SecNews στην περίπτωση του Ιταλού ιερέα που εκτέθηκε πλήρως από τους Anonymous με κοινοποίηση όλης της αλληλογραφίας του στο Internet (!).
Δείτε τμήμα του μηνύματος των Ελλήνων υποστηρικτών των Anonymous όπως το έλαβε το SecNews:
Message.1.Anonymous.Pedo  [ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ] Οι Έλληνες Anonymous εκθέτουν και στοχοποιούν παιδόφιλους για τις πράξεις τους!!
Το υπόλοιπο τμήμα του μηνύματος η συντακτική ομάδα επέλεξε να μην το κοινοποιήσει, έως ότου υπάρξουν επίσημες ανακοινώσεις από την Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος για τα καταγγελλόμενα, μιας και δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε αν ευσταθούν ή αν ανταποκρίνονται πλήρως ή μερικώς στην πραγματικότητα.
Σε γενικές γραμμές το υπόλοιπο μέρος του μηνύματος αναφέρει σαφέστατα και με ακρίβεια προσωπικά δεδομένα Ελλήνων πολιτών, αριθμούς τηλεφώνων, ΑΦΜ, διευθύνσεις κατοικιών καθώς και “αηδιαστικούς” διαλόγους (πιθανόν προιόν υποκλοπής από τους υπολογιστές των παιδόφιλων) με ανηλίκους, που σίγουρα τυγχάνουν περαιτέρω έρευνας και διερεύνησης από τις αρμόδιες διωκτικές και εισαγγελικές αρχές. Επιπλέον τονίζουν σε πολλά σημεία του μηνύματός τους ότι “στόχος τους δεν είναι να υποκαταστήσουν τις αρχές αλλά να ενημερώσουν και να πλήξουν όσους διακινούν υλικό παιδικής πορνογραφίας”. Τέλος θέτουν χρονικό περιθώριο 7 ημερών (!) πριν κοινοποιήσουν το σύνολο των πληροφοριών που έχουν στην διάθεσή τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης!
Όπως είναι εμφανές από την κοινοποίηση του ηλεκτρονικού μηνύματος, μεγάλος όγκος πληροφοριών έχει αποσταλεί στο σύνολο των διωκτικών αρχών αλλά και στην αρμόδια υπηρεσία της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, που διαθέτει την απαραίτητη τεχνογνωσία και υλικοτεχνική υποδομή για την διερεύνηση τέτοιων περιπτώσεων με τεράστιο αριθμό αντίστοιχων επιτυχιών στο ενεργητικό της.
Στα πλαίσια του ρεπορτάζ το SecNews ενημερώθηκε ότι ήδη η ΔΗΕ εδώ και αρκετό διάστημα γνώριζε και είχε εντοπίσει με το σύστημα TLO τα συγκεκριμένα πρόσωπα που αναφέρουν οι Anonymous και ήδη είναι στην φάση της ολοκλήρωσης της προανακριτικής διαδικασίας και διερεύνησης.
Η ενέργεια αυτή των Anonymous #OpGreece εναντίον των Ελλήνων παιδόφιλων και παιδεραστών με ταυτόχρονη κοινοποίηση των αποτελεσμάτων της έρευνάς τους στις αρμόδιες διωκτικές αρχές αποτελεί ίσως άλλο ένα παράδοξο ή πρωτοτυπία. Οι διωκτικές αρχές και οι hackers – χακτιβιστές αφήνουν στο περιθώριο τα όσα τους χωρίζουν (το αέναο παιχνίδι του κλέφτη-αστυνόμου) και πραγματοποιούν έναν άτυπο “συνασπισμό” (με πρωτοβουλία των χακτιβιστών) για τον εντοπισμό και την πάταξη ότι πιο “αηδιαστικού” και “αρρωστημένου” μπορεί να βρεί κανείς στο Internet.
Το SecNews από την πλευρά του, έχοντας κατά καιρούς εκφράσει δημόσια την άποψή του για το φαινόμενο της παιδεραστίας, επικροτεί την ενέργεια των Ελλήνων Anonymous. Θεωρούμε ότι αντίστοιχες ενέργειες οφείλει να πραγματοποιεί ο καθένας από εμάς, με όποιον τρόπο μπορεί. Οτιδήποτε υποπέσει στην αντίληψη του καθενός από εμάς σχετικά με εγκληματικές συμπεριφορές εναντίον παιδιών, οφείλει να ενημερώνει άμεσα τις αρμόδιες διωκτικές αρχές που έχουν επωμιστεί το βάρος να “ξεβρωμίσουν” το Ελληνικό Internet από το φαινόμενο που όπως φαίνετε έχει λάβει ανησυχητικές διαστάσεις στην Ελλάδα. Είναι εμφανέστατο ότι στην προσπάθεια τους αυτή έχουν έναν ισχυρό – αόρατο σύμμαχο τους “Έλληνες υποστηρικτές των Anonymous #OpGreece”
Όπως αναφέρουν οι χακτιβιστές θα υπάρξει συνέχεια στις αποκαλύψεις ονομάτων με πλήρη στοιχεία και δεδομένα για την δικτυακή δραστηριότητα προσώπων, που εντοπίζουν τα υποψήφια θύματά τους μέσω Ελληνικών (!) σελίδων κοινωνικής δικτύωσης αλλά και μέσω Facebook.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΑΠΟ ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ ΔΑΠΑΝΕΣ

Δήμαρχος και 20 δημοτικοί σύμβουλοι θα επιστρέψουν τεράστια ποσά για παράνομες δΤεράστια ποσά που έχουν δαπανήσει παράνομα καλούνται να επιστρέψουν ένας πρώην δήμαρχος, 20 πρώην δημοτικοί σύμβουλοι, δύο ελεγκτές της εφορίας και τρεις δικηγόροι σε καποδιστριακό δήμο του Ηρακλείου το 2000.
Η απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου δώδεκα χρόνια μετά την παρανομία έχει προκαλέσει αίσθηση καθώς κάποιοι από αυτούς κατέχουν ακόμα και σήμερα δημόσια αξιώματα και εξακολουθούν να διαχειρίζονται υποθέσεις του δημοσίου.
Μεταξύ αυτών που είχαν χρεώσει τον παραλιακό δήμο του Ηρακλείου ήταν Χριστουγεννιάτικα δώρα στα παιδιά των δημοτικών υπαλλήλων, τεράστια ποσά σε τρία κινητά τηλέφωνα, χρηματικά βραβεία σε εισακτέους πανελλαδικών, τεράστιες αμοιβές δικηγόρων και επιδόματα ειδικής απασχόλησης στο προσωπικό του δήμου
Τώρα το Ελεγκτικό Συνέδριο δεν ενέκρινε σε καμία περίπτωση αυτές τις δαπάνες και έρχεται δώδεκα χρόνια μετά να ζητά πίσω τα χρήματα από όλους εκείνους που ψήφισαν θετικά γι' αυτές κρίνοντας ότι η διαχείριση των χρημάτων του δήμου δεν ήταν ορθή.

ΜΑΣΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

http://healdsburg-freemason.com/wp-content/uploads/2011/09/40090240.jpeg
Μια «απαγορευμένη» συζήτηση για την Μασονία άνοιξε χθες. Η Χρυσή Αυγή κατηγόρησε τον Νίκο Δένδια ότι είναι Μασόνος και ο ίδιος ο υπουργός το αρνήθηκε. Υπάρχουν Μασόνοι στην Κέρκυρα, στην Ελλάδα, και τι είναι ο Τεκτονισμός; Απαντήσεις.
Ο κ. Δένδιας υπήρξε τολμηρός δηλώνοντας ότι η Κέρκυρα έχει παράδοση στον Μασονισμό-Τεκτονισμό και πολλοί εξ αυτών είναι φίλοι του. Μια συζήτηση-ταμπού άνοιξε εν μέσω κρίσης.
Τεκτονισμός στην Ελλάδα
Στον ελληνικό χώρο η πρώτη τεκτονική στοά εμφανίζεται το 1740 στην Κέρκυρα. Λειτούργησε κάτω από την κηδεμονία της Στοάς της Βερόνας και με χρήση της ιταλικής γλώσσας, ενώ πρόεδρός της ήταν ο προβλεπτής της Ενετικής Δημοκρατίας των Ιονίων Νήσων.
Ο Τεκτονισμός εισήλθε στον ελληνικό χώρο και από τη Ζάκυνθο, την εποχή που ήταν υπό γαλλική και αγγλική κατοχή, γι'αυτό και οι εχθροί της οργάνωσης αποκαλούν ως σήμερα τη Ζάκυνθο και την Κέρκυρα «κερκόπορτες» του Μασονισμού.

Μασόνος ο Κολοκοτρώνης
H Zάκυνθος και η Κέρκυρα, κέντρα πνευματικά και εθνικά πριν την επανάσταση του 1821 γίνονται λόγω της θέσης τους τόπος υποδοχής των καταδιωκόμενων από τη Pούμελη και από το Mωριά. Kατά τη διάρκεια του αγώνα είχε συσταθεί στο νησί Tεκτονικό Διευθυντήριο, το αποκαλούμενο "Tρισυπόστατον" από τον Kόμητα Διονύσιο Pώμα, τον Tραπεζίτη Παναγιώτη Στεφάνου και τον Φιλικό Kωνσταντίνο Δραγώνα «Προέξαρχο των εν Zακύνθω Φραμασώνων» το οποίο «δια παντοίων τρόπων και μέσων» ενίσχυσε το επαναστατημένο Έθνος.
Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης μυήθηκε το 1818 στην Τεκτονική Στοά «Αναγεννόμενος Φοίνιξ» της Ζακύνθου που την ίδρυσε ο Διονύσιος Ρώμας το 1815.












Οι απλοί κάτοικοι των νησιών δε συμμετείχαν στα δρώμενα των Τεκτόνων εκδηλώνοντας άλλοτε επιφύλαξη και άλλοτε φόβο. Οι εκδηλώσεις αυτές ήταν προϊόντα της άσχημης εικόνας που είχε δημιουργηθεί βλέποντας να αναμιγνύονται στα Τεκτονικά δρώμενα γνωστά φιλόδοξα πρόσωπα με πολιτικές βλέψεις και οικονομικές διεκδικήσεις, μεταξύ των οποίων και επιφανείς Κερκυραίοι και Ζακυνθινοί, δημιουργώντας ιδιαίτερες φιλίες με τους «Φράγκους» (Ιταλο-Ενετούς), όταν οι ίδιοι οι κάτοικοι στέναζαν υπό τη δεσποτεία των κατακτητών.
Στη διάρκεια της Βασιλείας του Όθωνα δε φέρεται να υπήρξε καμία τέτοια οργάνωση στο νεοσύστατο κράτος. Περί το τέλος όμως της βασιλείας του, το 1855, φέρονται ήδη κάποιες Στοές να λειτουργούν ανεπίσημα υπό τη σκέπη της "Γκράντε Οριέντε" (Μεγάλης Ανατολής) της Ιταλίας, αποτελούμενες από Τέκτονες μυημένους στην Κέρκυρα και ασφαλώς στη Γαλλία και την Ιταλία.
Μετά τον ερχομό του Γεωργίου του Α΄ (1863) επτά τεκτονικές στοές εργάζονται στην Αθήνα, τον Πειραιά, τη Χαλκίδα, την Πάτρα, τη Σύρο, τη Λαμία και το Άργος, εκτός εκείνων της Επτανήσου. Τον Μάιο του 1986 ιδρύθηκε η Εθνική Μεγάλη Στοά της Ελλάδος, όταν έξι από τις στοές αποχώρησαν από τη Μεγάλη Στοάς της Ελλάδος.
Τι είναι ο Τεκτονισμός
Η πιο πιθανή και ρεαλιστική θεωρία είναι ότι ο Τεκτονισμός η Μασονισμός ως αδελφότητα αντιπροσωπεύει την εξέλιξη των Επαγγελματικών Στοών (Operative Lodges) των αρχι-"τεκτόνων" του Μεσαίωνα. Macon στα γαλλικά και mason στα αγγλικά σημαίνει «χτίστης».
Σύμφωνα με ημερολόγια μεσαιωνικών κτισμάτων σκώτων λιθοξόων (stonemasons), ήδη από τα τέλη του 14ου αιώνα οι αρχιμάστοροι χτίστες αυτοί μαζεύονταν σε καλύβες, που ως χώροι συγκέντρωσης αποτελούσαν Στοές, για να τραφούν και να αναπαυτούν. Τον 15ο αιώνα τα αρχεία των ως άνω λιθοξόων αναφέρονται σε φατρίες κτιστών (masons). Στα τέλη του 15ου αιώνα η έννοια της Στοάς υπερέβη τον χώρο συγκέντρωσης και άρχισε να ορίζει την ομάδα λιθοξόων που μαζευόταν σε αυτόν τον χώρο για να ρυθμίζει τα της τέχνης της. Εν καιρώ, οι Στοές άρχισαν να αναπτύσσουν πρώιμες τελετές μύησης μαθητών και εισήγαγαν τη μυστική λέξη αναγνώρισης ως μέσο απόδειξης της ιδιότητας του μέλους Στοάς και ως διαπιστευτήριο της επαρκούς εκπαίδευσης στην τέχνη του λιθοξόου.
Ο παγκόσμιος τεκτονισμός
Ο Ελευθεροτεκτονισμός (γνωστός και ως Μασονία ή Τεκτονισμός) είναι ένα παγκόσμιο σύστημα αδελφοτήτων, που ξεκίνησε κατά τα τέλη του 16ου / αρχές του 17ου αιώνα και αριθμεί γύρω στα 5 εκατομμύρια μέλη.
Προσδιορίζεται, επίσης, ως το σώμα των διδασκαλιών και πρακτικών της μυστικής αδελφότητας των Ελεύθερων και Αποδεδειγμένων Τεκτόνων, ένα «ιδιότυπο σύστημα ηθικής κεκαλυμμένο δια αλληγοριών και εικονιζόμενο δια συμβόλων». Αλλοι όροι που χρησιμοποιούνται για την περιγραφή της αδελφότητας, είναι Μασονία και Τεκτονισμός. Σύμφωνα με τη μυθολογία των Ελευθεροτεκτόνων, οι ρίζες της αδελφότητας τους ανάγονται στην εποχή της ανέγερσης του Ναού του Σολομώντος.
5 εκατομμύρια μέλη
Ο Ελευθεροτεκτονισμός στη σύγχρονη εποχή υφίσταται ως παγκόσμια αδελφότητα με περίπου 5 εκατομμύρια μέλη ανά την υφήλιο. Μέλη της αδελφότητας μπορούν να γίνουν άνδρες ενήλικοι, με ορθή κρίση, έντιμοι και ελεύθεροι, υπό την προϋπόθεση ότι πιστεύουν σε ένα Υπέρτατο Ον και την αθανασία της ψυχής, όπως διαβάζει κανείς στον κανονισμό της οργάνωσης. Ο Ελευθεροτεκτονισμός στις διάφορες μορφές του διατηρεί σταθερές τις θεμελιώδεις αξίες του και την πίστη στο Υπέρτατο Ον, όπως ισχυρίζεται.
Η συντεχνία είναι οργανωμένη σε Μεγάλες Στοές -που σε κάποιες περιπτώσεις ονομάζονται και Μεγάλες Ανατολές-, με διοικητική αυτοτέλεια και επιμεριζόμενες σε Επαρχιακές Μεγάλες Στοές, η κάθε μία από τις οποίες με τη σειρά της χωρίζεται σε Σεπτές Στοές. Οι Μεγάλες Στοές αναγνωρίζουν η μία την άλλη ως Κανονικές ή μη και αντίστοιχα τα μέλη τους αναγνωρίζονται μεταξύ τους ως αποδεδεγμένα ή όχι. Τα παράλληλα Τεκτονικά Σώματα είναι ανεξάρτητα από τη Μεγάλη Στοά, αλλά μέλη τους γίνονται μόνο Διδάσκαλοι Ελευθεροτέκτονες.
Διάσημοι Μασόνοι ή Τέκτονες, Μασόνος ο Ιωάννης Μεταξάς
Βασιλείς, πρίγκιπες, πρωθυπουργοί, πατριάρχες, αρχιεπίσκοποι, υπουργοί, στρατιωτικοί, καθηγητές, τραπεζίτες, βιομήχανοι, διπλωμάτες, ποιητές και πολλοί άλλοι επιφανείς άνθρωποι που διαμόρφωσαν με τη δράση τους την ιστορία του πλανήτη αλλά και της Νεότερης Ελλάδας ήταν ελευθεροτέκτονες (Μασόνοι).
Από τις αρχές του 19ου αιώνα ως και τα πρώτα μετεμφυλιακά χρόνια οι μασόνοι των ελληνικών στοών διέπρεψαν στην πολιτική και κατέλαβαν σημαντικές θέσεις-κλειδιά σε τομείς του κράτους. Μετά την εισβολή των γερμανικών στρατευμάτων κατοχής στην Αθήνα το 1941, καταστράφηκε σημαντικό τμήμα των αρχείων της Μεγάλης Στοάς των μασόνων της Ελλάδος, με αποτέλεσμα πολλά ονόματα να έχουν χαθεί. Ωστόσο έχουν διασωθεί 244 ονόματα σημαντικών Ελλήνων μασόνων, τα οποία δημοσιοποιούνται σήμερα.
Ανάμεσα στα ονόματα των μασόνων της νεότερης Ελληνικής Ιστορίας περιλαμβάνονται μορφές όπως ο Ιωάννης Καποδίστριας, ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο Ιωάννης Μεταξάς, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, οι πρωτεργάτες της «Φιλικής Εταιρείας» Νικόλαος Σκουφάς, Εμμανουήλ Ξάνθος, Αθανάσιος Τσακάλωφ και ο επικεφαλής του Ιερού Λόχου Νικόλαος Υψηλάντης, ο Νίκος Καζαντζάκης, ο Εμμανουήλ Μπενάκης, Γεώργιος B´ (βασιλιάς), Γούναρης Δημήτριος (πρωθυπουργός), Θεοτόκης Ιωάννης (πρωθυπουργός), Θεοτόκης Γεώργιος (πρωθυπουργός), Ιωακείμ Γ´ (οικουμενικός πατριάρχης), Καλογερόπουλος Νικόλαος (πρωθυπουργός), Κροκιδάς Σωτήριος (πρωθυπουργός), Λογοθετόπουλος Κων. (πρωθυπουργός), Μελέτιος B´ (αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος, Πατριάρχης Αλεξανδρείας και Οικουμενικός Πατριάρχης - κατά κόσμον Εμμ. Μεταξάκης), Παπαναστασίου Αλέξανδρος (πρωθυπουργός), Πιπινέλης Παναγιώτης (πρωθυπουργός), Σοφούλης Θεμιστοκλής (πρωθυπουργός), Στράτος Νικόλαος (πρωθυπουργός), Φώτιος (πατριάρχης Αλεξανδρείας - κατά κόσμον Πέρογλου Γεώργιος), Χριστόφορος (πρίγκιπας), Χρύσανθος (μητροπολίτης Τραπεζούντος και στη συνέχεια αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος - κατά κόσμον Φιλιππίδης Χαρίλαος).
Υπουργοί, στρατιωτικοί, τραπεζίτες, καθηγητές
Αγγελόπουλος Γεώργιος (καθηγητής), Αγγελόπουλος Κων. (πρόεδρος Ελεγκτικού Συνεδρίου, υπουργός), Αδαμαντίου Αδάμ (καθηγητής), Αθανασιάδης Κων. (καθηγητής), Αθηνογένης Αντώνιος (υπουργός), Αλεξανδρής Κων. (ναύαρχος, υπουργός), Αναγνωστόπουλος Ανδρ. (καθηγητής), Αναγνωστόπουλος Γεώργ. (καθηγητής), Ανδρεάδης Ανδρέας (ακαδημαϊκός), Αντωνόπουλος Σπήλιος (υπουργός, μέλος του Διευθυντηρίου το 1863), Αντωνόπουλος Σπυρίδων (υπουργός), Αξελός Ηρακλής (υποστράτηγος), Αραβαντινός Αναστάσιος (καθηγητής), Αραβαντινός Κων. (καθηγητής), Αραβαντινός Σπυρίδων (υπουργός).
Βαρούνης Θεόδωρος (καθηγητής), Βανδώρος Παναγιώτης (υποναύαρχος), Βάρβογλης Νικόλαος (υποστράτηγος), Βελιανίτης Θεόδωρος (υπουργός), Βέρροιος Μιχαήλ (καθηγητής), Βλησίδης Θρασύβουλος (καθηγητής, αντιπρόεδρος Ελληνικής Αντικαρκινικής Εταιρείας), Βότσης Νικόλαος (ναύαρχος), Βράιλας Αρμένης (πρόεδρος Ιονίου Βουλής).
Γαλανός Σπυρίδων (καθηγητής), Γεννατάς Πέτρος (υπουργός), Γεωργαλάς K. Γεώργιος (καθηγητής), Γεωργαντάς Αχιλλεύς (καθηγητής), Γιανναράς Ευάγγελος (καθηγητής), Γουναράκης Νικόλαος (υπουργός), Γεννάδης Στέφανος (στρατηγός), Γενησαρλής Νικόλαος (στρατηγός), Γιαννηκώστας Νικ. (στρατηγός, βουλευτής), Γρυπάρης Χρήστος (υποστράτηγος).
Δαγκλής Παναγιώτης (στρατηγός, υπουργός), Δαμασκηνός Νικόλαος (καθηγητής), Δαμιανός Αντώνιος (υπουργός), Δημαράς Νικόλαος (καθηγητής), Διαπούλης Χαράλαμπος (καθηγητής), Διγενής Κίμων (στρατηγός), Δίγκας Δημήτριος (μακεδονομάχος, υπουργός), Διδαχός Γεώργιος (υπουργός), Δουρέντης Ιωάννης (υπουργός), Δουρούτης Αθανάσιος (βιομήχανος, τραπεζίτης), Δούσμανης Βίκτωρ (στρατηγός).
Εμμανουήλ Εμμανουήλ (καθηγητής), Ευλάμπιος Μιχαήλ (υπουργός).
Ζαβιτσιάνος Κων. (υπουργός, διοικητής Εθνικής Τραπέζης Ελλάδος), Ζαλοκώστας Ευγένιος (διπλωμάτης, υπουργός), Ζάννας Αλέξανδρος (υπουργός, συγγραφέας).
Θεοτόκης Νικόλαος (υπουργός), Θεοτόκης Σπυρίδων (υπουργός).
Ιατρίδης Βασίλειος (καθηγητής), Ιωαννίδης Περικλής (ναύαρχος).
Καζάζης Νεοκλής (καθηγητής), Κάλευρας Δημήτριος (καθηγητής), Καλιτσουνάκης Δημήτριος (καθηγητής, υπουργός), Καλομενόπουλος Νικόλαος (στρατηγός Νίδας, μακεδονομάχος), Καμπούρογλους Δημήτριος (ιστορικός, ακαδημαϊκός), Κανελλόπουλος Ευθύμιος (υπουργός), Καραϊσκάκης Σπυρίδων (στρατηγός), Καραπαναγιώτης Απόστ. (καθηγητής), Καρβούνης Νικόλαος (υπουργός), Κατσαφάδος Γεώργιος (γιατρός, υφυπουργός), Κατσιμήτρος Χαράλαμπος (στρατηγός), Κολοκοτρώνης Θεόδωρος (αρχιστράτηγος, μέλος της Φιλικής Εταιρείας), Κολοκοτρώνης Θεόδωρος (Φαλέζ) (στρατιωτικός, εγγονός του «Γέρου του Μωριά»), Κοντογιάννης Παντελής (καθηγητής), Κοσμάς Γεώργιος (στρατηγός, υπουργός), Κοτζιάς Κων. (δήμαρχος Αθηναίων, υπουργός), Κοφινιώτης Αντώνιος (καθηγητής), Κρητικός Παναγιώτης, (καθηγητής), Κυριακός Γεώργιος (ακαδημαϊκός), Κυρίμης Γεώργιος (υπουργός), Κύρκος Μιχαήλ (υπουργός), Κωστής Κωνσταντίνος (καθηγητής).
Λαδάς Χρήστος (υπουργός), Λεβίδης Νικόλαος (υπουργός), Λελούδας Γεώργιος (ναύαρχος), Λομβάρδος Κων. Αργασάρης (υπουργός), Λομβάρδος Κων. (υπουργός), Λούβαρης Νικόλαος (ακαδημαϊκός), Λοβέρδος Σπυρίδων (υπουργός, τραπεζίτης).
Μακκάς Γεώργιος (καθηγητής), Μαριδάκης Γεώργιος (ακαδημαϊκός), Μάτεσις A. Σπυρίδων (ναύαρχος, πολιτικός), Ματθαιόπουλος Γεώργιος (καθηγητής), Μαυροκορδάτος Δημήτριος (υπουργός, νομάρχης), Μαυρομιχάλης Στυλιανός (υποναύαρχος, μακεδονομάχος), Μελάς Βασίλειος (υποστράτηγος), Μελάς Λεωνίδας (υπουργός), Μελάς Π. Μιχαήλ (ανώτατος αξιωματικός), Μελάς Παύλος (μακεδονομάχος), Μομφεράτος Αντώνιος (καθηγητής), Μπάιρας Ανδρέας (στρατηγός), Μπακόπουλος Κων. (στρατηγός), Μπαλτατζής Γεώργιος (υπουργός), Μπενάκης Εμμανουήλ (δήμαρχος Αθηναίων, υπουργός).
Νικολίτσας Γεώργιος (καθηγητής).
Οικονομίδης Ιωάννης (τραπεζίτης), Οικονομόπουλος Νικόλαος (υπουργός), Οικονόμου Αριστ. (καθηγητής).
Παπαβασιλείου Ιπποκράτης (στρατηγός, υπουργός), Παπαγεωργίου Πέτρος (καθηγητής), Παπαδάκης Ιωάννης (καθηγητής), Παπαδήμας Νικόλαος (στρατηγός, υπουργός), Παπαδοδήμας Ηλίας (στρατηγός, ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής Αντικαρκινικής Εταιρείας), Παπαμιχαλόπουλος Κων. (υπουργός), Παπούλιας Δημήτριος (ακαδημαϊκός), Παππάς Αλέξανδρος (υπουργός), Πεζόπουλος Θεόδωρος (αντιπλοίαρχος), Πεζόπουλος Κυριάκος (υποναύαρχος), Πετζετάκης Μιχαήλ (καθηγητής), Πηχεών Φιλόλαος (στρατηγός, μακεδονομάχος), Πιερράκος Κυριάκος (στρατηγός, υπουργός), Πυλαρινός Φραγκίσκος (καθηγητής).
Ράδος N. Κων. (καθηγητής), Ράλλης Πέτρος (υπουργός), Ρούφος - Κανακάρης Λουκάς (υπουργός), Ρωμανός Αριστ. (υπουργός), Ρώμας Αλέξανδρος (υπουργός).
Σακελλαρίου Γεώργιος (καθηγητής), Σερπιέρης Φερδινάνδος (τραπεζίτης), Σκαλιέρης Γεώργιος (ακαδημαϊκός), Σκίπης Σωτήρης (ακαδημαϊκός), Σκουλάς Αχιλλεύς (στρατιωτικός, μακεδονομάχος), Σουλιώτης - Νικολαΐδης Αθαν. (στρατηγός, υπουργός), Σπεράντζας Στέλιος (ποιητής, καθηγητής), Στεφάνου Διονύσιος (υπουργός), Στρέιτ Γεώργιος (ακαδημαϊκός, υπουργός), Συνοδινός E. Ελευθέριος (καθηγητής), Συρμόπουλος Σόλων (πρύτανης), Σφακιανάκης Παναγιώτης (υπουργός).
Τζέτζης Ιωάννης (ιστορικός, καθηγητής), Τρικούπης Σπυρίδων (πρόεδρος του πρώτου επταμελούς Υπουργικού Συμβουλίου του ελληνικού κράτους), Τσακόπουλος Σπυρίδων (υπουργός), Τσίλλερ Ερνέστος (αρχιτέκτων, αρχαιολόγος, καθηγητής), Τσόντος - Βάρδας Γεώργιος (στρατηγός, μακεδονομάχος, υπουργός).
Υψηλάντης Αλέξανδρος (στρατηγός, αρχηγός της Φιλικής Εταιρείας), Υψηλάντης Δημήτριος (στρατιωτικός, μέλος της Φιλικής Εταιρείας), Υψηλάντης Νικόλαος (αρχηγός Ιερού Λόχου, μέλος της Φιλικής Εταιρείας).
Φιλάρετος Γεώργιος (υπουργός), Φραντζής Αμβρόσιος (στρατηγός), Φωτιάδης Αλέξανδρος (καθηγητής).
Χαριτάκης Κων. (καθηγητής), Χαριτάντης Αναστάσιος (καθηγητής), Χαρτ Ευτύχιος (καθηγητής), Χατζηπάνος Παναγιώτης (υπουργός).
Ψαρρός Δημήτριος (συνταγματάρχης, αρχηγός αντιστασιακής οργανώσεως 5/42).
Συγγραφείς, ποιητές, μουσουργοί, βουλευτές, πρέσβεις...
Αδάμαντος Αδάμ (Δήμαρχος Αμμοχώστου), Αναγνωστόπουλος Παν. (Μέλος της Φιλικής Εταιρείας), Αννινος Χαράλαμπος (συγγραφέας), Αννινος Χερουβείμ (μητροπολίτης Παροναξίας), Αντύπας Ανδρέας (γιατρός), Βασιλικός Αθανάσιος (βουλευτής), Βρατσάνος Δημήτριος (βουλευτής), Γαλάνης Εμμανουήλ (συγγραφέας), Γιαννόπουλος Αγησίλαος (δημοσιογράφος), Γλέζος Πέτρος (λόγιος), Δανδόλος Αντώνιος (πολιτικός), Δραγούμης Ιων (λόγιος, πολιτικός), Δραγώνας K. (γιατρός), Εβερτ Μιλτιάδης (μακεδονομάχος), Εσλιν K. (πολιτικός), Ζέπος Π. Ιωάννης (νομοδιδάσκαλος), Ζώης Λεωνίδας (ιστορικός των Επτανήσων), Ησυχάκης Δημήτριος (δήμαρχος Χανίων), Θεοτόκης Εμμανουήλ (πρόεδρος Ιονίου Βουλής), Ιωαννίδης Γεώργιος (βουλευτής Πάφου), Καζαντζάκης Νίκος (συγγραφέας), Καλλιμασιώτης Δημήτριος (βουλευτής), Καλογερόπουλος Δημήτριος (πρόεδρος Ελλήνων Λογοτεχνών), Καλογερόπουλος Παναγιώτης (λόγιος), Καμπάς Παναγιώτης (βιομήχανος), Καυταντζόγλου Λύσανδρος (πρέσβης), Κουρτίδης Αριστ. (λόγιος, παιδαγωγός), Κυβετός Λεωνίδας (βουλευτής), Λαδάς Ιωάννης (νομικός), Λευκαδίτης Αθανάσιος (γυμναστής, ιδρυτής Ελληνικού Προσκοπισμού), Μαλακάσης Μιλτιάδης (ποιητής), Μανιάκης K. (δικαστικός), Μάνος Νικόλαος (δήμαρχος Θεσσαλονίκης), Μάντζαρος-Χαλικιόπουλος Νικόλαος (μουσουργός), Μαρκοράς Γεράσιμος (ποιητής), Μαρτινέλλης Γεώργιος (ποιητής), Μάτεσις Αντώνιος (νομικός, πρόεδρος Δικηγορικού Συλλόγου), Ματσούκας Σπυρίδων (ποιητής), Μελάς Αλέξανδρος (βουλευτής), Μινέικο Σιγισμούνδος (μηχανικός), Μπαλάνος Δημήτριος (γιατρός), Νάγος Σπυρίδων (συγγραφέας), Ξάνθος Εμμανουήλ (ιδρυτικό Μέλος της Φιλικής Εταιρείας), Παπαγεωργίου Φιλώτας (βουλευτής), Πελεκίδης Ευστράτιος (αρχαιολόγος), Περράκης K. (γιατρός, πρόεδρος Ιατρικού Συλλόγου), Πλυτάς Αμβρόσιος (δήμαρχος Αθηναίων), Πουρής Μιλτιάδης (βιομήχανος), Ράδος Νικόλαος (λόγιος, ιστοριοδίφης), Ράμμος Αντώνιος (πρόεδρος Ιατρικού Συλλόγου), Ρώμας Διονύσιος (γερουσιαστής της Ιονίου Βουλής, Μέλος Φιλικής Εταιρείας), Σάρρος Δημήτριος (μακεδονομάχος), Σημιτόπουλος Ηλίας (αρχιτέκτων), Σημιτόπουλος K. (γιατρός), Σκουφάς Νικόλαος (ιδρυτικό Μέλος Φιλικής Εταιρείας), Σολομωνίδης Σπυρίδων (δημοσιογράφος, νομάρχης), Σολομωνίδης Σωκράτης (δημοσιογράφος), Σώζος Χριστόδουλος (δήμαρχος Λεμεσού, βουλευτής), Τερτσέτης Γεώργιος (λόγιος, δικαστικός), Τζαζόπουλος Αλέξανδρος (νομικός), Τριανταφυλλίδης Αντώνιος (βουλευτής Λευκωσίας), Τσακάλωφ Αθανάσιος (ιδρυτικό Μέλος της Φιλικής Εταιρείας), Τσόχας Γεώργιος (δήμαρχος Αθηναίων), Φιλήμων Τιμολέων (βουλευτής, δήμαρχος Αθηναίων), Φλογαΐτης Θεόδωρος (λόγιος, δικαστικός), Φλώκος Χαράλαμπος (γενικός στρατιωτικός αρχίατρος), Χαλκοκονδύλης Λ. Ιωάννης (κοινωνιολόγος, δημοσιογράφος), Χοϊδάς Ρόκκος (βουλευτής), Χρηστοβασίλης Χρ. (ποιητής), Χρυσάφης Ιωάννης (καθηγητής Γυμναστικής).



ΠΑΝΑΚΡΙΒΕΣ ΑΓΟΡΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΒΟΥΛΗ



Εν μέσω οικονομικής κρίσης η Βουλή συνεχίζει να... επιπλώνεται ! Πανάκριβα έπιπλα από ξύλο καρυδιάς προορισμένα να επενδύσουν τα νέα ψυγεία που αγόρασε η Βουλή ξεφορτώθηκαν το μεσημέρι στο ελληνικό κοινοβούλιο.
Τα νέα ψυγεία τα οποία θα επενδυθούν από τα εν λόγω έπιπλα προορίζονται για τα γραφεία του προέδρου της Βουλής και για τα γραφεία των κομμάτων.
Ας σημειωθεί ότι τα καινούρια έπιπλα σε ξύλο καρυδιάς είναι ειδική παραγγελία ώστε να ταιριάζουν με τις πόρτες, τις επενδύσεις και τα υπόλοιπα έπιπλα του κοινοβουλίου, όλα από το ίδιο πολύτιμο ξύλο !

ΔΕΝ ΑΝΟΙΓΟΥΝ ΟΙ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΙ ΣΤΗΝ ΕΛΒΕΤΙΑ


thumb
Αρνητικά απάντησε και πάλι η Ένωση Ελβετών Τραπεζιτών στο αίτημα της Βουλής να ανοίξουν οι λογαριασμοί που πιθανώς διατηρούν Έλληνες βουλευτές στην Ελβετική Συνομοσπονδία.
«Όπως έχουμε ήδη απαντήσει με e-mail μας της 25ης Απριλίου και 11ης Μαΐου 2012, δεν είναι πολιτική της Ένωσης Ελβετών Τραπεζιτών να προωθεί αιτήσεις με τέτοιο γενικό περιεχόμενο στο σύνολο των μελών της. Μέλη του Κοινοβουλίου, μπορούν να απευθυνθούν απευθείας στις τράπεζές τους σε περίπτωση που διατηρούν λογαριασμό στην Ελβετία. Οι ελβετικές τράπεζες ωστόσο, δεν είναι υποχρεωμένες να εκδώσουν διαβεβαιώσεις πως ένα συγκεκριμένο πρόσωπο δεν διατηρεί λογαριασμό σ' αυτές. Μάλιστα, η πολιτική ορισμένων τραπεζών, ενδεχομένως είναι να μην εκδίδουν τέτοιες αρνητικές διαβεβαιώσεις», αναφέρεται στην απάντηση της Ένωσης, που εκδόθηκε την 24η Ιουλίου 2012, πρωτοκολλήθηκε στη Βουλή τρεις μέρες αργότερα και δόθηκε σήμερα στη δημοσιότητα.


Το αίτημα του ελληνικού κοινοβουλίου, είχε προωθηθεί κατόπιν εκτιμήσεων του Ελληνοελβετού βουλευτή Ιωσήφ Ζησιάδη, πως η συμφωνία της Ελλάδας με την Ελβετία για τη φορολόγηση των εκεί ελληνικών καταθέσεων, καθυστερεί σκοπίμως.
«Οι περισσότεροι βουλευτές, δεξιοί, του ΠΑΣΟΚ έχουν πάρα πολλά χρήματα εδώ στην Ελβετία - και νομίζω πως τα συμφέροντα δεν είναι να δηλωθούν και να είναι ανοιχτοί οι λογαριασμοί», είχε αναφέρει σε συνέντευξή του ο κ. Ζησιάδης.
Με εξαίρεση τους βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, τα μέλη της προηγούμενης Βουλής είχαν εξουσιοδοτήσει τον γενικό γραμματέα του κοινοβουλίου Αθ. Παπαϊωάννου να προωθήσει το αίτημά τους στο υπουργείο Εξωτερικών της Ελβετίας, απ' όπου στη συνέχεια διαβιβάστηκε στην Ένωση Ελβετών Τραπεζιτών. Η Νέα Δημοκρατία είχε αντιταχθεί στη διαδικασία, υποστηρίζοντας πως θα καταρράκωνε ακόμα περισσότερο το κύρος της χώρας, χωρίς να φωτίζει την αλήθεια για όσους διαχειρίστηκαν δημόσιο χρήμα.

Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΤΟΥ ΧΙΛΣΜΠΟΡΟ

Η τραγωδία του Χίλσμπορο

Η πιο βρώμικη ιστορία και της δημοσιογραφίας
Η τραγωδία του Χίλσμπορο, η "ύβρις", η "κάθαρση" και η ιστορία μιας δημοσιογραφικής απάτης που κράτησε 23 χρόνια.
Ο Γιάννης Φιλέρης γράφει για τον ρόλο της Sun στο πιο dirty story της παγκόσμιας δημοσιογραφίας:
Η ιστορία του Χίλσμπορο, μια τραγωδία με "ύβρι" και "κάθαρση" μαζί.
Είκοσι τρία χρόνια μετά, ο ίδιος ο Πρωθυπουργός της Βρετανίας, Ντέιβιντ Κάμερον ζήτησε συγγνώμη για την διπλή αδικία σε βάρος των οπαδών της Λίβερπουλ.
Η ανεξάρτητη επιτροπή, εξετάζοντας ένα τεράστιο όγκο πληροφοριών και αποδεικτικών στοιχείων (συνολικά 450.000 σελίδες) κατέληξε στο συμπέρασμα ότι στις 15 Απριλίου του 1989 διαπράχθηκε ένα διπλό έγκλημα.
Ενενήντα έξι φίλαθλοι έχασαν τη ζωή τους (95 στο γήπεδο, ο τελευταίος τέσσερα χρόνια αργότερα) ενώ τουλάχιστον οι 41 θα μπορούσαν να ήταν ακόμη ζωντανοί αν τους παρεχόταν η ενδεδειγμένη ιατρική βοήθεια.

Η ανικανότητα της αστυνομίας, αλλά και η ολοκληρωτική έλλειψη στοιχειωδών συνθηκών ασφαλούς πρόσβασης και παραμονής στο απαρχαιωμένο γήπεδο του Σέφιλντ, οδήγησε στο θάνατο 96 ψυχές που είχαν πάει να δουν τον ημιτελικό του Κυπέλλου Αγγλίας, ανάμεσα στη Λίβερπουλ και τη Νότιγχαμ Φόρεστ.

Όπως αποδεικνύεται, 23 χρόνια μετά, για να συγκαλυφθούν οι ευθύνες των αρχών, έπρεπε να ανακαλυφθούν άλλοι ένοχοι.

Ήταν συλλήβδην οι οπαδοί της Λίβερπουλ,
που τέσσερις μέρες μετά είδαν ένα απίστευτο πρωτοσέλιδο από την Sun, με τίτλο "Τhe Truth". Στις 19 Απριλίου του 1989, η ευρεία κυκλοφορίας ταμπλόιντ, ιδιοκτησίας Ρούμπερτ Μέρντοχ, έστελνε στο πυρ το εξώτερον τους "μεθυσμένους οπαδούς" που έκλεβαν τους νεκρούς, ουρούσαν τους ασυντομικούς και κλωτσούσαν τους διασώστες.

Η Μάργκαρετ Θάτσερ που μεσουρανούσε εκείνη την εποχή, έβρισκε ένα θαυμάσιο σύμμαχο, για να αποδείξει σε όλη τη Βρετανία ότι οι χούλιγκανς εναντίον των οποίων έδινε "αδυσώπητη μάχη" ευθύνονταν για όλα, ενδεχομένως μάλιστα να μην άξιζαν καν τον οίκτο για ένα τόσο τραγικό δυστύχημα.

Γιατί, εκτός των άλλων, η ιστορία του Χίλσμπορο είναι εκτός των άλλων μια από τις χειρότερες στιγμές της παγκόσμιας δημοσιογραφίας, καθώς αποδείχθηκε περίτρανα ότι υπηρέτησε πιστά άλλα συμφέροντα εκτός της ...αλήθειας που διαφήμιζε ότι αποκάλυπτε!
Ο αξιότιμος κύριος Κέλβιν Μακένζι

Το 1989 η Sun είχε για διευθυντή τον "σκληρό" Κέλβιν Μακένζι. Ένα δημοσιογράφο, που συνήθιζε να παρακάμπτει τους συντάκτες, να βάζει τους τίτλους που ο ίδιος ήθελε και να απαντάει με ...κραυγές σε όποιον έφερνε αντιρρήσεις.

Την Τετάρτη, ο πρώην διευθυντής, μετά το πόρισμα-κόλαφο της ανεξάρτητης επιτροπής, υποχρεώθηκε στην πρώτη του "ειλικρινή συγγνώμη" προς τους οπαδούς τους Λίβερπουλ, σημειώνοντας ότι θα προτιμούσε αντί για τον περίφημο τίτλο "Η αλήθεια" να έβαζε "τα ψέματα".

Νωρίτερα, την ίδια μέρα, ο Πρωθυπουργός της Βρετανίας Ντ.Κάμερον είχε καλέσει την εφημερίδα να ζητήσει συγγνώμη για το "κατάπτυστα αναληθές" δημοσίευμα του 1989, ζητώντας από τον Μακένζι να αναλάβει τις ευθύνες του.
"Πήρε περισσότερο από δυο δεκαετίες, 400.000 έγγραφα και δυο χρόνια έρευνας για να ανακαλύψω με τρόμο, ότι θα έπρεπε να βάλω τον τίτλο "τα ψέματα" αντί για το "η αλήθεια". Ναι, έκανα ένα τεράστιο λάθος. Πριν από 23 χρόνια, πήρα στα χέρια μου την ανταπόκριση ενός έγκυρου πρακτορείου ειδήσεων στο Σέφιλντ, όπου υπήρχαν σοβαρές καταγγελίες από αστυνομικούς εναντίον των οπαδών. Δεν είχα κανένα λόγο να πιστεύω ότι οι αρχές είχαν λόγους να κρύψουν την αλήθεια, μετά από μια τέτοια καταστροφή.

Όπως ξεκάθαρα είπε ο Πρωθυπουργός, όλα ήταν ψέματα και μέρος από μια συντονισμένη επιχείρηση της αστυνομίας να ρίξει την ευθύνη της τραγωδίας στους οπαδούς της Λίβερπουλ" είπε ο Μακένζι.
Εκείνο το απόγευμα στα Γραφεία της Sun

Το περίφημο πρωτοσέλιδο της 19ης Απριλίου, που προκάλεσε σοκ και ένα πρωτοφανές μποϊκοτάζ από ολόκληρο το Λίβερπουλ σε βάρος της Sun, είχε τίτλο "Η Αλήθεια" είχε τρεις υπότιτλους:

Ορισμένοι οπαδοί έκλεψαν τους νεκρούς
Ορισμένοι οπαδοί ουρούσαν τους γενναίους αστυνομικούς.
Ορισμένοι οπαδοί κλωτσούσαν τους διασώστες ενώ έδιναν το φιλί της ζωής.

Πριν από μια εβδομάδα (6/9) στο BBC μεταδόθηκε μια εκπομπή με τίτλο "Χίλσμπορο: ψάχνοντας την αλήθεια", όπου ο ρεπόρτερ Χάρι Άρνολντ αποκάλυψε τι ακριβώς έγινε εκείνο απόγευμα στα γραφεία της Sun. Ο Άρνολντ ήταν ο συντάκτης του άρθρου, αλλά όπως είπε το είχε γράψει "με ισορροπία". Ο τίτλος ήταν του Μακένζι

Ο Άρνολντ σχολίασε: "Εκείνη την εποχή ο Μακένζι ήταν ο αμφιλεγόμενος διευθυντής της Sun. Τού άρεσε να βάζει τους δικούς του τίτλους. Έγραψε τον τίτλο "Η αλήθεια" και το γνωρίζω καλά, γιατί ενώ ετοιμαζόμουν να φύγω από την αίθουσα σύνταξης τον είδα να σχεδιάζει την πρώτη σελίδα. Έμεινα κατάπληκτος γιατί δεν ήταν ένας τίτλος που απηχούσε σε όσα είχα γράψει. Δεν χρησιμοποίησα ποτέ αυτή την έκφραση, πιστεύοντας ότι έχω γράψει ένα ισορροπημένο απ΄όλες τις πλευρές άρθρο..."

Ο Άρνολντ συνέχισε: "Έτσι έπιασα τον Μακένζι και του είπα. Δεν μπορείς να βάλεις ένα τέτοιο τίτλο. "Γιατί όχι;" μου απάντησε. Του είπα "δεν μπορείς γιατί δεν ξέρουμε αν είναι η αλήθεια, αλλά μια βερσιόν της αλήθειας. Με πήρε πιο πέρα και μου είπε "μην ανησυχείς, θα κάνω ξεκάθαρο ότι όλα αυτά λέγονται και δεν θα τα υιοθετήσουμε. Δεν ήμουν ευχαριστημένος, αλλά είναι αλήθεια ότι οι ρεπόρτερ σπάνια διαφωνούν με τους διευθυντές τους και ειδικά αν αυτός είναι ο Κέλβιν Μακένζι".
Ο Νταλγκλίς, η Μίρορ και το πρακτορείο

Συγγνώμη ο Μακ Κένζι έχει ζητήσει και παλιότερα, αν και το 2006 σε μια ...έκρηξη ειλικρίνειας έλεγε "ότι απλά έγραψε την αλήθεια".

Όπως περιγράφει ο Κένι Νταλγκλίς στην αυτοβιογραφία του μια μέρα συναντήθηκε με τον Μακ Κένζι και είχαν τον εξής διάλογο.
  • Μακένζι: "Έχω μετανιώσει γι αυτόν τον τίτλο"
  • Νταλγκλίς: "Υπάρχει τρόπος να επανορθώσεις"
  • Μακένζι: "Ποιός ακριβώς"
  • Νταλγκλίς: "Με τα ίδια γράμματα, στην πρώτη σελίδα, να γράψεις ότι ήταν ψέματα..."
  • Μακένζι: "Αυτό δε μπορώ να το κάνω".
  • Νταλγκλίς: "Ε, τότε δε μπορώ να σε βοηθήσω άλλο".
Στην εφημερίδα Guardian ο δημοσιογράφος Ρόι Γκρίνσλαντ έγραφε στο μπλογκ του, για τις αποκαλύψεις τριών ρεπόρτερ της Daily Mirror (αιώνια αντίπαλος της Sun) που του είπαν ότι οι ίδιες πληροφορίες είχαν διοχετευτεί και στην δική τους εφημερίδα. "Κάναμε δεκάδες τηλέφωνα, αλλά δε μπορέσαμε σε καμιά περίπτωση να επιβεβαιώσουμε τις καταγγελίες. Συζητήσαμε και συμφωνήσαμε να μη δημοσιεύσουμε τίποτε, επισημαίνοντας στα στελέχη της εφημερίδας τις υποψίες μας για την προσπάθεια αποπροσανατολισμού που επιχειρούσε η αστυνομία του Γιορκσάιρ" υπογράμμισε ο Γκόρντον Χάι, νυν σύμβουλος σε μίντια της Σκωτίας.

Σύμφωνα με τον Γκρίνσλαντ το πιο αποκαλυπτικό ντοκουμέντο που συμπεριλαμβάνεται στο πόρισμα της ανεξάρτητης επιτροπής ήταν το "memo" του ειδησεογραφικού πρακτορείου White Press που εδρεύει στο Σέφιλντ και στις 12 Ιουνίου του 1989 που απαντούσε σε σχετικές ερωτήσεις τηςEvening Standard για το θέμα.

Εκεί σημειώνεται ότι όλες οι κατηγορίες διοχετεύθηκαν από "ανώνυμους" αστυνομικούς και επικροτήθηκηκαν από "κορυφαίο πολιτικό" παράγοντα.
Η συνεργασία Αστυνομίας και τόρις

Το πόρισμα της ανεξάρτητης επιτροπής αποκάλυψε την αλήθεια. Τις πληροφορίες "χάλκευσαν" η Αστυνομία του Νότιου Γιορκσάιρ και ο Ιρβάιν Πάτρικ, μέλος του συντηρητικού κόμματος που κυβερνούσε τότε τη Βρετανία.

Ο στόχος ήταν προφανής. Η βρετανική αστυνομία δεν μπορούσε να αποδειχθεί τόσο "ανίκανη" για να προστατεύσει την ομαλή διεξαγωγή ενός αγώνα ποδοσφαίρου. Το βρετανικό κράτος δεν μπορούσε να χρεωθεί τον θάνατο 95 (+1) ανθρώπων, επειδή τα γήπεδα όπου παιζόταν ποδόσφαιρο, ήταν απαρχαιωμένα και χτισμένα τον ...19ο αιώνα!

Κάποιοι έπρεπε να την πληρώσουν, για να ευοδωθεί και ο αγώνας της Θάτσερ κατά του χουλιγκανισμού (και άλλων που διαμαρτύρονταν για την πολιτική που εφάρμοζε δια πυρός και σιδήρου). Οι μεθυσμένοι, κλέφτες, αλήτες οπαδοί της Λίβερπουλ αν δεν υπήρχαν, έπρεπε να κατασκευαστούν. Η Sun του Μέρντοχ και του τυχοδιώκτη Μακένζι, απλά έκαναν αυτό που ήξεραν καλύτερα από τον καθένα. Το άσπρο μαύρο.

Είκοσι τρία χρόνια μετά, η βρετανική κοινωνία μάθαινε από τα ίδια τα χείλη του Πρωθυπουργού της ότι όλα αυτά δεν ήταν παρά ένα φρικτό όσο και εγκληματικό ψέμα...A

Ο ΜΙΣΟΓΥΝΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Στον αρχαίο ελληνικό κόσμο ο άνδρας είχε το δικαίωμα να άρχει εξ αιτίας «της φυσικής και διανοητικής του υπεροχής», ενώ η γυναίκα, έχοντας την αίσθηση της «τάξης» και το προσόν της «ομορφιάς», υποχρεωνόταν να υπακούει στις εντολές των αρσενικών και να συμμορφώνεται στους νόμους και τα ήθη, που επέβαλλε η ανδρική κοινωνία.
Στην Αθήνα της κλασικής εποχής υπήρχαν «γυναικονόμοι», κρατικοί επιστάτες, που επέβλεπαν και παρακολουθούσαν τις γυναίκες κατά την έξοδο τους από τον οίκο. Η ειδική αυτή υπηρεσία είχε καθιερωθεί από το πολίτευμα του Σόλωνος: Ακόμα και για τον περίπατο των γυναικών, για τα πένθη και τις εορτές επέβαλε νόμο, που απέτρεπε την αταξία και την απρέπεια. Απαγορευόταν η νυκτερινή έξοδος των γυναικών. «Έπρεπε να επιβαίνουν σε άμαξα μ΄ ένα λύχνο να φέγγει μπροστά»! (Πλούταρχος, Σόλων, 21). Κατά τον Αριστοτέλη οι «γυναικονόμοι» προορίζονταν αποκλειστικά για την τάξη των αριστοκρατών, «γιατί πώς είναι δυνατό να εμποδίζονται οι γυναίκες των φτωχών να βγαίνουν». (Πολιτικά, 1300 d).
 



Στην κλασική Αθήνα, οι γυναίκες των πολιτών δεν είχαν περισσότερα πολιτικά και δικαστικά δικαιώματα από τους δούλους. Είχαν χάσει τον σπουδαίο ρόλο, που έπαιζαν στη μινωική κοινωνία και που εν μέρει είχαν, φαίνεται, διατηρήσει και κατά τη μυκηναϊκή εποχή. Στην παραπλεύρως εικόνα τερρακόττας από την Τανάγρα του τέλους του στ΄ αι. π.Χ. (μουσείο Λούβρου) φαίνεται γυναίκα να ζυμώνει Παρατηρείστε το ευπρεπές μακρύ φόρεμα και τον κότσο στα μαλλιά. (Robert Flacelière, «Ο δημόσιος και ιδιωτικός βίος των αρχαίων ελλήνων».)
Ολότελα διαφορετικές η ανατροφή και η διαβίωση των θηλυκών στην κοινωνία της Σπάρτης. Το καθεστώς των λακεδαιμονίων θεμελιωνόταν αποκλειστικά στη στρατιωτική ισχύ και η επιβίωση του σπαρτιατικού πληθυσμού εξασφαλιζόταν από τους πολέμους και τις διαρπαγές. Χρειαζόταν επομένως ένα δυναμικό στρατοκρατικό σύστημα. Οι άρρενες λακεδαιμόνιοι εκγυμνάζονταν από την παιδική τους ηλικία και εκπαιδεύονταν στα πλαίσια μιας βάναυσης πολεμοχαρούς πολιτικής. Καμμιά παιδεία, καμμιά πνευματική καλλιέργεια, καμμιά διδασκαλία σχετική με τα γράμματα, τις τέχνες, την ηθική. Για τη γεωργική παραγωγή καί τα τεχνικά έργα χρησιμοποιούσαν τους είλωτες.
Το στρατοκρατικό αυτό σύστημα επέβαλε και τη συστηματική εκγύμναση των κοριτσιών στους αθλητικούς χώρους, πλάι στους άρρενες συνομίληκούς τους, στο τρέξιμο, στη δισκοβολία, στο ακόντιο, στην πάλη. Σκοπός η ανάπτυξη εύρωστων σωμάτων, που θα εξασφάλιζαν τη γέννηση αντάξιων τέκνων, μελλοντικών ρωμαλέων στρατιωτικών. Η άσκηση αυτή και η σωματική ενδυνάμωση συντελούσαν επίσης στην αντοχή κατά τις ώδινες του τοκετού.
Για να κινούνται άνετα φορούσαν κοντούς χιτώνες, ανοιχτούς στο πλάι, που ανέμιζαν αποκαλύπτοντας τους μηρούς. Γι΄ αυτό τίς αποκαλούσαν, όπως γράφει ο Πλούταρχος, «φαινομηρίδες». Συμμετείχαν μισόγυμνες στις πομπές, και στους ναούς τραγουδούσαν και χόρευαν μπροστά στους νέους. Τις συνήθειες αυτές, που καθιερώθηκαν στη Σπάρτη για λόγους ευγονίας -για τη γέννηση άξιων πολεμιστών- στιγματίζει ο Ευριπίδης: «Κόρη της Σπάρτης φρόνιμη δεν γίνεται κι αν θέλει ακόμα. Αυτές, τα σπίτια αφήνοντας σε στάδια καί παλαίστρες τρέχουν με τους νιους με πέπλα ανεμισμένα καί γυμνά μεριά». (Ανδρομάχη, 597-598).
Οι ελευθεριότητες των κοριτσιών απέβλεπαν στον αισθησιακό ερεθισμό των νέων, που έσπευδαν να νυμφευθούν. Ήταν μια παρόρμηση του καθεστώτος για πληθυσμιακή διεύρυνση και απόκτηση νέων στρατιωτών. Η γαμήλια, ωστόσο, μεταχείριση των γυναικών ήταν βάναυση και απάνθρωπη, στυγνή βία, πραγματικός εξευτελισμός. Γράφει ο Πλούταρχος: «Στη Σπάρτη ό γάμος γινόταν με απαγωγή της νύφης. H λεγόμενη “νυμφεύτρια” της έκοβε σύρριζα τα μαλλιά, την έντυνε με ανδρικό ιμάτιο και την έκλεινε σε ένα σκοτεινό χώρο μ΄ ένα στρώμα από καλάμια. Ο γαμπρός, αφού δειπνούσε στα “συσσίτια”, ερχόταν, πλάγιαζε λίγο μαζί της κι υστέρα έφευγε, για να κοιμηθεί στο υπνωτήριο με τους συνομίληκούς του. Η συνάντηση γινόταν πάντοτε στο σκοτάδι, κλεφτά, κι ο τοκετός πραγματοποιόταν πριν ο σύζυγος αντικρύσει τη γυναίκα του στο φως της μέρας»! (Πλούταρχος, Λυκούργος, 15).
Κατά τη νομοθεσία του Λυκούργου τα παιδιά δεν ανήκαν στους γονείς, αλλά στην πόλη καί εκείνο, που είχε σημασία για τη σπαρτιατική εξουσία ήταν να γεννηθούν τέκνα κατάλληλα για πόλεμο, όπως κατά την περίοδο του χιτλερικού φασισμού στη Γερμανία. Επέτρεπε γι αυτό στους άνδρες να οδηγούν στη συζυγική κλίνη κάποιον άλλο που θαύμαζαν καί να συνευρεθεί με τη γυναίκα του, με σκοπό την καλύτερη παιδοποιία. Θεωρούσε ανοησία καί ελαφρότητα -«αβελτηρίαν και τύφον»- ο Λυκούργος την επιμονή του συζυγικού ζεύγους να αποκτούν δικά τους παιδιά και να αξιώνουν αμοιβαία πίστη καί αφοσίωση. Και υπενθύμιζε, ότι τις σκύλες και τις φοράδες τις οδηγούν στους καλύτερους επιβήτορες! (Πλούταρχος, Λυκούργος, 15).
Οι έλληνες της Ιωνίας, ιστορεί ο γερμανός Βeloch, υπό την επίδραση των γειτονικών λαών της Μ. Ασίας, εγκαινίασαν τον αποκλεισμό των γυναικών από τον δημόσιο βίο και τον εγκλεισμό τους στον «οίκο». Οι αθηναίοι υιοθέτησαν την πρακτική των ιώνων. Ωστόσο, στίς μη ιωνικές περιοχές, οι γυναίκες διατηρούσαν τις ελευθερίες της ομηρικής εποχής. (Griechische Geschichte, 1893, τ. Α΄, σ. 406 κ.ε.)
Χαρακτηριστικό της ανδροκρατικής συμπεριφοράς απέναντι στη γυναίκα είναι η φράση του ποιητή εκ Μεγάρων Θέογνι (στ΄ αι. π.Χ.): «Μισώ τις γυναίκες, που τριγυρίζουν και παραμελούν το νοικοκυριό». Κατά τον Μένανδρο η «επικράτεια» των γυναικών φτάνει ως την εξώπορτα του σπιτιού!
Ο περιορισμός των γυναικών καθιερώθηκε στην Αθήνα κατά τον ε΄ αι. π.Χ. παράλληλα με τη θεμελίωση των δημοκρατικών ιδεωδών και της ελευθερίας. Οι αθηναίοι άνδρες στρέφονταν προς τις «εταίρες», πού είχαν τις δυνατότητες για μόρφωση και πνευματική καλλιέργεια, κάτι εντελώς άγνωστο στίς έγκλειστες γυναίκες. Οι εταίρες έπαιζαν σημαντικό ρολό στην αθηναϊκή κοινωνία, καθώς αποτελούσαν ερωτικές συντρόφους των ανδρών της εξουσίας.
Οι γυναίκες τού αρχαίου ελληνικού κόσμου αντιμετωπίζονταν ως αναγκαίο κακό και ο έρωτας είχε στόχο αποκλειστικά τις εταίρες. Μόνο εκείνες είχαν προσβάσεις στην παιδεία, ενώ οι άλλες γυναίκες ζούσαν στον «γυναικωνίτη», όπως τα μεταγενέστερα θηλυκά της Ανατολής στη δουλεία των χαρεμιών. Στον αρχαίο κόσμο η γυναίκα θεωρείται κατώτερο όν, από φυσικού της, παραμελημένη σε όλους τους τομείς, ανίκανη για ανάμιξη στα κοινά, με έμφυτη τάση προς το κακό και προορισμένη αποκλειστικά για την αναπαραγωγή και τις ανδρικές απολαύσεις. Κατά την επικρατούσα αντίληψη, από πλευράς ικανοτήτων, ταυτιζόταν σχεδόν με τους δούλους. Η εκπαίδευση των κοριτσιών γινόταν από τις μητέρες και τις τροφούς καί περιοριζόταν αποκλειστικά στο νοικοκυριό, στο γνέσιμο, στο πλέξιμο, στον αργαλειό και τις άλλες γυναικείες απασχολήσεις. Δεν υπήρχαν γι΄ αυτό γυναίκες εγγράμματες και πεπαιδευμένες, εκτός από μερικές εταίρες. Ο «γυναικωνίτης», μπορεί να μην ήταν φυλακή ή εφτασφράγιστο χαρέμι, αποτελούσε όμως, ένα χώρο ισόβιου περιορισμού των θηλυκών σε ένα τμήμα της οικογενειακής κατοικίας.



 



Οι γυναίκες ασχολούνταν με τις οικιακές εργασίες. Δύσκολα περνούσαν το κατώφλι της εξωτερικής πόρτας του σπιτιού τους. Ζούσαν μακρυά από τα βλέμματα των ανδρών περιορισμένες στο γυναικωνίτη. Στην εικόνα φαίνεται γυναίκα (με ευπρεπή ένδυση και κόμμωση) να βάζει ρούχα σε ιματιοθήκη. (Τερρακόττα, 470 - 450 π.Χ., μουσείο Τάραντα).
 
Στις αρχαίες τραγωδίες και κωμωδίες προβάλλονται με τον άλφα ή βήτα τρόπο και γυναίκες, αλλά από άνδρες συγγραφείς και οι θεατρικές παραστάσεις απευθύνονταν στο ανδρικό κοινό. Παντού κυριαρχούσε η ιδεολογία του αρσενικού. Ο Αριστοφάνης εμφανίζει στα έργα του μια διαφορετική εικόνα των γυναικών της Αθήνας, άσχετη συνήθως με την πραγματικότητα. Γενικά, οι κωμωδίες και τα άλλα θεατρικά και λογοτεχνικά έργα δεν εξεικονίζουν με εγκυρότητα την κοινωνική ζωή, ούτε αποτελούν έγκυρες ιστορικές πηγές.
Οι γυναίκες αποκλείονταν από τίς συνελεύσεις και τη λήψη αποφάσεων. Ήταν περιορισμένες στον οίκο και υποταγμένες στον άνδρα. Ιδού οι απόψεις των αρχαίων ελλήνων φιλοσόφων, ποιητών και στοχαστών για το γυναικείο φύλο. Κατά τον Αριστοτέλη τα ήμερα ζώα είναι ανώτερα των αγρίων, αφού δέχονται να κυριαρχούνται από τους ανθρώπους, γιατί έτσι προστατεύουν τη ζωή τους. Το ίδιο ισχύει και στις σχέσεις ανδρών καί γυναικών. Το αρσενικό είναι ανώτερο όν και το θηλυκό κατώτερο, το πρώτο είναι αυθέντης, το δεύτερο υποτελής. (Πολιτικά, 1254 b).
Κατά τον Ευριπίδη, η γυναίκα δεν γίνεται καλή με τη μόρφωση. Πρέπει να ασχολείται με χειρωνακτικές αποκλειστικά εργασίες, να μαγειρεύει φαγητά, ν΄ ασχολείται με το πλέξιμο, τον αργαλειό, το κέντημα.
Πολυάριθμες οι ιερόδουλες του ναού της Αφροδίτης στον Ακροκόρινθο. Κατά τον Στράβωνα πάνω από χίλιες ιερόδουλες εκδίδονταν στον ναο-πορνείο. Σημαντική πηγή πλούτου για την Κόρινθο η έκπορνευσή τους, γιατί στην πόλη κατέφευγαν πλήθη επισκεπτών με αναρίθμητα πλοία, που κατέπλεαν στα δύο λιμάνια. Η γνωστή αρχαία παροιμία «ου παντός πλείν εις Κόρινθον» αναφέρεται στις μεγάλες αμοιβές, που αξίωναν οι ιερόδουλες από τους επισκέπτες, κυρίως ναυτικούς. (Στράβων, Γεωγραφικά, Η΄ 378).
Μερικές ήταν προσφορές ιδιωτών προς τη θεά. Η λατρεία της Αφροδίτης κυριαρχούσε στην Κόρινθο. Ο Πίνδαρος, στον 13ο «Ολυμπιακό» του, αναφέρεται σε κάποιον Κορίνθιο αθλητή -Ξενοφών το όνομα του- που ύστερα από τη νίκη του στο πένταθλο, χάρισε στο ναό της Αφροδίτης ένα κοπάδι από πενήντα ιερόδουλες! Το είχε υποσχεθεί στη θεά πριν από τους αγώνες. Κατά τον Αθήναιο, μετά τη νίκη του, οδήγησε στο ναό του Ακροκορίνθου εκατό πόρνες λέγοντας στη θεά: «Βασίλισσα της Κύπρου! Ο Ξενοφών έφερε στο άλσος σου εκατό φοράδες να βοσκήσουν, εκπληρώνοντας το τάμα του». (ΧΙΙΙ, 573 f - 574 a).
Κατά τον Αθήναιο, η Κόρινθος συναγωνιζόταν την Αθήνα στον αριθμό των πόρνων. O Σόλων αγόρασε πλήθος γυναικών, άνοιξε στην πόλη δημόσια πορνεία και αφιέρωσε ένα ναό στην Πάνδημο Αφροδίτη. Σ΄ αυτά τα πορνεία -«επί τοίσι πορνείοισιν»- γράφει ο ποιητής Ξέναρχος στο έργο του «Πένταθλον», οι γυναίκες περίμεναν τους εφήβους γυμνόστηθες. Οι δαπάνες του ναού της Πανδήμου Αφροδίτης και τα έξοδα συντήρησης καλύπτονταν από τις εισπράξεις των πόρνων στους κακόφημους οίκους. Θρησκεία και πορνεία συμπορεύονταν - κοινά συμφέροντα, κοινά κέρδη...
Και η εταίρα Ασπασία του Περικλέους, πρωτοστατούσε στη διάδοση της πορνείας. Φρόντιζε για την εισαγωγή πολυάριθμων όμορφων θηλυκών, έτσι που η Ελλάδα πλημμύρισε από πόρνες. (Αθήναιος, XIII, 569 f). Εξ αιτίας μάλιστα του πορνοεμπορίου της Ασπασίας ξέσπασε o πόλεμος μεταξύ Αθηναίων και Μεγαρέων. Μερικοί μεθυσμένοι νεαροί Αθηναίοι έκλεψαν μια πόρνη από τα Μέγαρα, τη Σιμαίθα. Oργίσθηκαν οι Μεγαρίτες κι έκλεψαν, με τη σειρά τους, δύο πόρνες της Ασπασίας. (Αριστοφάνης, Αχαρνής, 524 κ.ε.). Θύμωσε ο Περικλής κι έλαβε καταστροφικά μέτρα κατά των Μεγαρέων. Αυτή θεωρείται και η πραγματική αιτία του πελοποννησιακού πολέμου.
Η έξοδος των γυναικών από την κατοικία - φυλακή γινόταν μόνο για συμμετοχή σε θρησκευτικές τελετές, για προσκύνημα σε ναό ή σε κάποια κηδεία συγγενικού προσώπου. Τα κορίτσια έπρεπε να συνοδεύονται από τους γονείς ή από ηλικιωμένους. Οι γυναίκες προσέρχονταν κυρίως στα θεσμοφόρια, όπου έκλαιγαν για την αρπαγή της Περσεφόνης από τον θεό του Άδη και για το πένθος τής μητέρας της, τής Δήμητρας κι έπειτα εόρταζαν την επιστροφή της στη γη. Για την έξοδο των γυναικών έλεγε ο Αθηναίος ρήτορας Υπερείδης: «Η γυναίκα πού βγαίνει στο δρόμο πρέπει να έχει τέτοια ηλικία, που οι διαβάτες να μη ρωτάνε τίνος σύζυγος είναι αυτή, αλλά τίνος είναι μητέρα!» (Στοβαίος, ΟΔ΄ 33). Η μοίρα της γυναίκας στον αρχαίο ελληνικό κόσμο ήταν να γίνει σύζυγος, εταίρα ή δούλη.
Τη λατρεία των θεαινών καί τις σχετικές εορταστικές εκδηλώσεις φρόντιζαν στην αρχαία Ελλάδα αποκλειστικά οι ιέρειες. Στη Ρώμη, οι αντίστοιχες ιέρειες ονομάζονταν Εστιάδες (Vestales). Έπρεπε να είναι καi να παραμείνουν παρθένες σ΄ ολόκληρο τον ιερατικό τους βίο. Κάθε αμάρτημα τούς οδηγούσε σε άγριο ξυλοδαρμό από τον pontifex maximus, τον αρχιερέα. Όποια Εστίας έχανε την παρθενία της ενταφιαζόταν ζωντανή. Κατασκεύαζαν μια υπόγεια κάμαρα με κλίνη καi αναμμένο λύχνο, κατέβαζαν την αμαρτωλή δεμένη με λουριά στην κρύπτη του θανάτου, αφαιρούσαν την κλίμακα καi κάλυπταν την είσοδο με πέτρες καί χώματα. Έτσι, γράφει o Πλούταρχος, τιμωρούνται όσες παραβιάζουν την ιερή παρθενία. (Bίοι Παράλληλοι, Νουμάς, 10).  Υπάρχουν αρχαίοι συγγραφείς, που αναφέρονται σε γυναικείες προσωπικότητες. Όλες όμως οι προβαλλόμενες και υμνολογούμενες ανήκαν στους κύκλους της εξουσίας.
 










Αρχαίες ελληνίδες με μαντήλα.
Η υβριστική, καταφρονητική και εμπαικτική συμπεριφορά απέναντι στο γυναικείο φύλο κυριαρχεί στα περισσότερα αρχαία κείμενα. Ακολουθεί μια επιλογή αποφθεγμάτων μισογυνισμού και χλεύης. 
Ο Όμηρος ορίζει ποιές πρέπει να είναι οι γυναικείες απασχολήσεις:
«Και συ στην κάμαρα σου πήγαινε και τις δουλειές του κοίτα,
τον αργαλειό, τη ρόκα, πρόσταξε τις βάγιες να δουλεύουν
τα πολλά λόγια δεν ταιριάζουνε παρά στους άνδρες μόνο». (Οδύσσεια, α΄ 356-359).
Ο μισογυνισμός κυριαρχεί στα ποιητικά έργα του Ησιόδου:
«Πρώτα - πρώτα σπίτι ν΄ αποχτήσεις, γυναίκα και δυό καματερά. Γυναίκα ν΄ αγοράσεις κι όχι να την παντρευτείς, έτσι που να μπορεί ν΄ ακολουθήσει τα βόδια». (Έργα και Ημέραι, 405 - 406).
«Και μη σου πάρει τα μυαλά καμμιά γυναίκα, που κουνάει τα πισινά της. Η κολακεία της η γλυκειά σ΄ άλλο από το βίος σου δεν αποβλέπει. Γιατί όποιος γυναίκα εμπιστευθεί σε κλέφτη εμπιστεύεται». (Έργα και Ημέραι, 373 - 375).
«Φριχτή είναι των γυναικών η ρίζα κι η φάρα τους μεγάλη συμφορά για τους ανθρώπους». (Θεογονία, 591 - 592).
«Ο ψυχοπομπός Ερμής, ο Αργειοφόντης, έβαλε την ψευτιά στο στήθος της γυναίκας και τα γλυκόλογα και την κατεργαριά».(Έργα και Ημέραι, 78 - 79).
«Δεν υπάρχει τίποτα φοβερότερο απ΄ την κακή γυναίκα, που όλο στο φαΐ έχει το νου της και τον άντρα της σιγοκαίει χωρίς δαυλί και σε άραχλα γεράματα τον ρίχνει». (Έργα και Ημέραι, 703 - 705).
«Μ΄ αν μπλέξεις με κανένα τρελλοκόριτσο γυναίκας, όσο θα ζεις θα φέρνεις μέσα σου μια πίκρα, που στιγμή απ΄ την καρδιά κι απ΄ την ψυχή σου δεν θα ξεκολλάει και, να το ξέρεις, πως γιατρειά στη συμφορά την τέτοια δεν υπάρχει.» (Θεογονία, 607 - 612).
 


























Νεαρή κοπέλα εκπαιδευόμενη για ιέρεια της Αρτέμιδας στη Βραυρώνα: Ευπρεπές μακρύ φόρεμα, μαζεμένα μαλλιά, χαμηλοβλεπούσα με ευσεβές ύφος. Ολόιδια με τις σημερινές χριστιανές θεούσες. (Μουσείο Βραυρώνας).
Ο ποιητής Σιμωνίδης ο Αμοργίνος, ο ιαμβογράφος του ζ΄ αι. π.Χ., ήταν ο δεύτερος μετά τον Ησίοδο πολέμιος του γένους των γυναικών. Στον περίφημο «Ίαμβο κατά γυναικών» απαριθμεί δέκα τύπους γυναικών. Οι οκτώ προέρχονται από ζώα (γουρούνα, αλεπού, σκύλα, γαϊδάρα, νυφίτσα, φοράδα, μαϊμού και μέλισσα) και οι δύο από γη και θάλασσα. Μόνο η μέλισσα αποτελεί ευνοϊκή και επαινετική παραδοχή. Τα υπόλοιπα αποτελούν υβριστικούς και βάναυσους ισχυρισμούς, ότι η γυναίκα είναι συμφορά, μέγα δεινόν. Βρωμιάρα, πανούργα, κατεργάρα, χαζή, ανεμοδούρα, φαγού, αμαρτωλή, λάγνα και γελοία.
Κατά τον Ησίοδο η Πανδώρα πλάσθηκε από γη καί νερό, ενώ κατά τον Σιμωνίδη μιά  ξεφύτρωσε από τη γη και μιά από τη θάλασσα. Η γήινη δεν αποτελεί απλώς κακόν, αλλά καί «πηρόν», πνευματική σακάτισσα. Ηλίθια και αναίσθητη, όπως η Πανδώρα, ξέρει μόνο να χάφτει.
Μάστιγα και συμφορά και η γυναίκα που βγήκε από τη θάλασσα -ειρωνεύεται τη γέννηση της Αφροδίτης. Τα χαρακτηριστικά αυτού του θηλυκού είναι η «φιλότης», το πάθος για σμίξιμο με αρσενικό και «η απάτη, που συνοδεύει τον αφρό». Η γυναίκα είναι πλασμένη με μορφή θεάς, αλλά με μυαλό σκύλας. Έχει όμορφη όψη, αλλά αλλοίμονο σε κείνον πού τη συντροφεύει.
Κατά το Σιμωνίδη είναι γυναίκα - γουρούνα πού κυλιέται στη λάσπη. Η πρώτη γυναίκα, καθισμένη πλάι στις βρωμιές, παχαίνει, η άλλη κάθεται κι όλο τρώει. Η γυναίκα του Ησίοδου είναι «πυγοστόλος», -κουνάει τα πισινά της- (Έργα και Ημέραι, 373), του Σιμωνίδη είναι μαϊμού - χωρίς πισινά. Από τη γουρούνα ως τη μαϊμού το θηλυκό εξεικονίζεται σε διάφορα «φύλα», καταραμένες ράτσες, πού ζουν ανάμεσα στους άνδρες.
Ο Πιττακός ο Μυτιληναίος, ένας από τους επτά σοφούς (ζ΄- στ.΄ αι. π.Χ.): Ρώτησε κάποιος τον Πιττακό, γιατί δεν ήθελε να νυμφευθεί. Κι εκείνος απάντησε: «Αν πάρω όμορφη θα την έχω με τους άλλους, αν πάρω άσχημη θα την έχω ως τιμωρία».
Ο αθηναίος νομοθέτης Σόλων (ζ΄ - στ΄ αι. π. Χ.): «Κάποιος συμβούλευσε τον Σόλωνα να επιβάλει πρόστιμο στους άγαμους. Κι εκείνος απάντησε: “Άνθρωπέ μου, είναι βαρύ φορτίο ή γυναίκα». (Στοβαίος, ΞΗ΄ 33).
Ο σάμιος φιλόσοφος Πυθαγόρας (στ΄ αι. π.Χ.): «Κακό πράμα οι γυναίκες. Αλλά, συμπατριώτες μου, δεν υπάρχει σπίτι χωρίς κακό». «Ο γάμος είναι αναγκαίο κακό. Χαρούμενη η ζωή χωρίς γάμο».
Ο εφέσιος ποιητής Ιππώναξ (στ΄ αι. π.Χ.): «Δύο μέρες της γυναίκας είναι οι πιό γλυκειές, του γάμου η μία και η άλλη της κηδείας της». (Στοβαίος, ΞΗ΄ 8).
Ο αθηναίος φιλόσοφος Σωκράτης (ε΄ αι. π.Χ.):
«Οι άνδρες πρέπει να πειθαρχούν στους νόμους της πόλης και οι γυναίκες στα ήθη των συζύγων τους».
«Προτιμότερο να ζεί κανείς με δράκο, παρά με γυναίκα. Και πρέπει να φοβόμαστε πολύ περισσότερο τον έρωτα της γυναίκας, παρά το μίσος του άνδρα».
«Πρέπει να παντρεύεται ο άνδρας; Ό,τι και να κάνει, θα μετανοιώσει». (Διογένης Λαέρτιος, Βίοι και γνώμαι των εν Φιλοσοφία ευδοκιμησάντων, κεφ. Σωκράτης, 33).
Ο αβδηρίτης σοφιστής Πρωταγόρας (ε΄ αι. π.Χ.):
«Δεν υπάρχει τίποτε χειρότερο από τη γυναίκα, ούτε από την καλή γυναίκα».
Ο Ιπποκράτης, ο μέγας πρωτοπόρος της Ιατρικής (ε΄ αι. π.Χ.):
«Τη γυναίκα πρέπει να τη συγκρατεί κανείς στη φρονιμάδα. Γιατί από φυσικού της έχει κάτι ακόλαστο μέσα της, που αν δεν κλαδεύεται καθημερινά, θρασομανάει σαν τα κλαδιά των δέντρων».
Ο ποιητής Επίχαρμος (ε΄ αι. π.Χ.):
«Στην ένδοξη τη γη μας τίποτα πιο επαχθές από τη γυναίκα. Το ξέρει ο παθός· καλότυχος αυτός, που δεν το ξέρει».(Στοβαίος, ΞΗ΄ 9).
Ο ιστορικός Ηρόδοτος (ε΄ αι. π.Χ.):
«Βγάζοντας το μισοφόρι της η γυναίκα γδύνεται κι από τη ντροπή».
Ο ιστορικός Θουκυδίδης (ε΄ αι. π.Χ.). Απόσπασμα από τον Επιτάφιο του Περικλέους (απευθύνεται στις χήρες του πελοποννησιακού πολέμου): 
«Για σας μεγάλη δόξα θα είναι να μη φανείτε κατώτερες του προορισμού σας -της σιωπηλής και αθόρυβης οικιακής εργασίας- καί να γίνεται όσο πιο λιγότερο λόγος για την αρετή καί τα ελαττώματά σας ανάμεσα στους άνδρες». (Ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου, 45).
Ο φιλόσοφος Δημόκριτος (ε΄ αι. π.Χ.):
«Τα λίγα λόγια είναι το στολίδι της γυναίκας».
«Η γυναίκα είναι ικανότερη από τον άνδρα στο κακό».
Κατά τον Ξενοφώντα, τον ιστορικό του ε΄ αι. π.Χ., οι άνδρες ασχολούνται με τα εκτός του οίκου και οι γυναίκες αποκλειστικά με τα νοικοκυριά. Και τονίζει, ότι αποτελεί καταισχύνη να παραμένει στο σπίτι ο άνδρας. (Οικονομικός, Ζ΄ 30.)
Και για την αγωγή του κοριτσιού: 
«Να βλέπει όσο γίνεται λιγότερα, να ακούει όσο το δυνατόν λιγότερα και να θέτει όσο πιό λιγότερες ερωτήσεις. Αποστολή του: Να φροντίζει για το σπίτι και να υπηρετεί τον άντρα του.» (Οικονομικός, Ζ΄ 6.)
Ο Πλάτων συμμερίζεται την ιδέα ενός αποκλειστικά αρσενικού κόσμου. Υποστηρίζει, ότι η Φιλοσοφία είναι έργο αποκλειστικά των ανδρών.
Ο Ευριπίδης, ο τραγικός ποιητής του ε΄ αι. π.Χ. ξεχωρίζει γιά τη σκληρότητα τού μισογυνισμού του και τις πολυάριθμες επιθετικές, υβριστικές και καταφρονητικές αναφορές στο θήλυ γένος. Θεωρεί παράλογη την ύπαρξη γυναικών στον κόσμο: «Δία, γιατί έβγαλες στο φώς του ήλιου αυτό το κίβδηλο κακό, τις γυναίκες;» (Ιππόλυτος, 616 - 617).
«Πάντα αφορμή για συμφορές είναι οι γυναίκες, γιά να ρίχνουν τους άνδρες σε μαύρη δυστυχία». (Ορέστης, 605 - 606).
«Η φρόνιμη γυναίκα είναι πάντοτε δούλα του άντρα της.» (Οιδίπους, Στοβαίος, ΞΘ΄ 18.)
«Οι γυναίκες είναι τα πιό ανίκανα για το καλό πλάσματα, ενώ γιά όλα τα κακά είναι τα πιό ικανά και σοφά». (Μήδεια, 408 - 409).







Την τάση των γυναικών να ρέπουν προς τη μεταφυσική και τη θεοκρατία στηλιτεύει ο Αισχύλος στην τραγωδία του «Επτά επί Θήβας», όπου ο Ετεοκλής απευθυνόμενος προς τις γυναίκες του παλατιού, που θρηνούν κατά την πολιορκία, λέει: «Εσάς ρωτάω, ζωντόβολα ανυπόφορα... Στων θεών τα αγάλματα γονατίζετε, σκούζετε και χουγιάζετε σαν παλαβές». (Στο εικονιζόμενο ανάγλυφο μαντηλοφορούσα ευσεβής γυναίκα καίει θυμίαμα).
 
Η σειρά του Σοφοκλή: «Η σιωπή είναι το κόσμημα για τις γυναίκες». (Αίας, 293).
«Η ζωή ενός άνδρα αξίζει περισσότερο από τη ζωή χιλίων γυναικών». «Της γυναίκας ο όρκος γραμμένος πάνω στο νερό». (Σοφοκλής, Αποσπάσματα, 742).
«Άλλη χειρότερη απ΄ τη γυναίκα δεν υπάρχει στους ανθρώπους συμφορά, ούτε θα υπάρξει». (Σοφοκλής, Αποσπάσματα, Στοβαίος, 51).
Και ο Αριστοφάνης στις κωμωδίες του βάλλει με περιφρονητικά και σκωπτικά σχόλια κατά του γυναικείου φύλου, π.χ.: «Δεν υπάρχει στον κόσμο πιό ακαταμάχητο θεριό από τη γυναίκα». (Λυσιστράτη).
Επιθετικός και βάναυσος κατά των γυναικών και ο κωμωδιογράφος Μένανδρος (γ΄ αι. π.Χ.): «Η γυναίκα πρέπει να είναι πάντα δεύτερη και νάχει σ΄ όλα αρχηγό τον άνδρα. Σπίτι, που κυβερνάει γυναίκα, χάνεται». (Υποβολιμαίος, απόσπ., 422, Στοβαίος, ΟΔ΄ 51.)
«Θάλασσα και φωτιά δυό κακά και τρίτο η γυναίκα». (Γνώμαι μονόστιχοι, 231).
Ο φιλόσοφος Αριστοτέλης: «Ο άνδρας είναι πιό δίκαιος, πιό γενναίος και σε όλα καλύτερος από τη γυναίκα». (Φυσιογνωμικά, 841 α).
Παρά το καταιγιστικό υβρεολόγιο, τις λοιδωρίες και τους προπηλακισμούς κατά των γυναικών στον αρχαιοελληνικό κόσμο, όπως αποκαλύπτουν τα κείμενα, υπήρξαν και μερικές γενναίες φωνές, που υποστήριζαν την ισοτιμία και τον αλληλοσεβασμό των δύο φύλων. Κατά τον Αριστοτέλη η ισοτιμία πρέπει να νομοθετηθεί και να κατοχυρωθεί σε όλες τις πόλεις (αναφέρεται στους σπαρτιάτες και τις λάκαινες). «Όπως το σπίτι απαρτίζεται από δύο μέρη, τον άνδρα και τη γυναίκα, έτσι και η πόλη πρέπει να θεωρείται χωρισμένη σε δύο, στον πληθυσμό των ανδρών και στον πληθυσμό των γυναικών. Επομένως, στις πόλεις, όπου υιοθετούν εχθρική στάση απέναντι των γυναικών, ο νομοθέτης αδιαφορεί για τον μισό πληθυσμό». Και προβάλλει ως παράδειγμα τη Σπάρτη, όπου οι γυναίκες, εξ αιτίας των συνεχών εκστρατειώ, εκτροχιάζονται. «Ρέπουν στην ανηθικότητα και διάγουν βίο τρυφηλό και ακόλαστο». Γράφει επίσης, ότι στους λακεδαιμόνιους επικρατεί γυναικοκρατία. Και αναρωτιέται: Τί σημασία έχει άν κυβερνούν οι γυναίκες ή οι άνδρες; Και στις δύο περιπτώσεις τα ίδια συμβαίνουν». (Πολιτικά, 1269 b).
Υπήρχαν και φανατικοί πολέμιοι του μισογυνισμού, οι πυθαγόρειοι, που υποστήριζαν, ότι η γυναίκα είναι το θεμέλιο του οίκου. Κατά τον Ιάμβλιχο, ο Πυθαγόρας χαρακτήριζε τις γυναίκες «δίκαιες», γιατί είναι πρόθυμες να μοιράσουν τα αγαθά τους με γενναιοδωρία. Κατά την πυθαγόρεια φιλόσοφο Περικτυόνη, η γυναίκα δεν είναι μόνον δίκαιη, αλλά και γενναία.
Ένας άλλος πυθαγόρειος, ο Φιντίας, μιλούσε για τη σωφροσύνη των γυναικών. Κατά τους πυθαγόρειους η κυριότερη αρετή της γυναίκας είναι η μετριοφροσύνη. Υπάρχουν επίσης αρετές κοινές και στα δύο φύλα. (Στοβαίος, Εκλογαί, 2, 123).
Στο ελληνικό πολυθεϊστικό σύστημα κυριαρχεί το αρσενικό, που ελέγχει τα πάντα -στον ουρανό ο Δίας, στη γη οι άνδρες. Καμμιά εκδοχή για ισότητα των δύο φύλων. Ωστόσο, η ελληνική κοινωνία, παρά το μισογυνισμό που επικρατούσε, αποδέχθηκε την παντοδυναμία της θηλυκής θεότητας, της Δήμητρας, θεάς της γονιμότητας. Στα Ελευσίνια μυστήρια, όπου λατρευόταν η Δήμητρα και η Περσεφόνη, συμμετείχαν άνδρες και γυναίκες, ακόμα και δούλοι. Ήταν το στοιχείο της γεωργικής παραγωγής, που κυριαρχούσε. Στα Θεσμοφόρια όμως, έπαιρναν μέρος μόνο γυναίκες. Συμβόλιζαν τη δύναμη των θηλυκών στην επιβίωση της πόλης με την παραγωγή τροφίμων και τη γέννηση νόμιμων κληρονόμων.
 
Σημείωση     

To παραπάνω κείμενο αποτελείται από αποσπάσματα του βιβλίου του Κυριάκου Σιμόπουλου: «Διδάγματα κοινωνικοπολιτικά των παροιμιών όλων των εθνών» (Αθήνα, 1996). Οι φωτογραφίες, ο τίτλος και οι υπ

ΔΙΕΔΩΣΕ ΤΟ

Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More