Μυστική συνάντηση Παπανδρέου - Σόρος!!!!! Έγινε στην Αθήνα, στις 18-4-2010 !!!!

Το Σάββατο 18 Απριλίου νωρίς το πρωί, δηλαδή τρεις μέρες πριν την έναρξη των συζητήσεων της ελληνικής κυβέρνησης με τους τοποτηρητές του ΔΝΤ (και τους Ευρωπαίους παρατρεχάμενους της Κομισιόν και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας) φτάνει στην Αθήνα ο μετρ της θεσμοθετημένης παγκόσμιας κερδοσκοπίας Τζ. Σόρος. Ο κερδοσκόπος έφτασε στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος με ιδιωτικό αεροσκάφος (Έλληνα φίλου του), επιβιβάστηκε σε λιμουζίνα και .χάθηκε για τρεις ώρες. Αυτές τις τρεις ώρες ο Σόρος. συμβούλευε τον Ελληνες πρωθυπουργό!!! Ο Σόρος μετά το ραντεβού του με τον Γ. Παπανδρέου, επέστρεψε στο Ελευθέριος Βενιζέλος απ όπου αναχώρησε με το ίδιο αεροσκάφος. Τι είχε να πει το αρπακτικό των αγορών με τον Γ. Παπανδρέου; Τι του ζήτησε; Τι τον .συμβούλεψε; Γιατί η συνάντηση (αυτή η συγκεκριμένη αλλά και άλλες) δεν ανακοινώνονται;;;
Την ίδια περίπου στιγμή που ο Πρωθυπουργός τα έλεγε με τον Σόρος, όπως γράφτηκε στο Ποντίκι (και επιβεβαιώθηκε από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο) η υπουργός Οικονομίας Λούκα Κατσέλη συναντήθηκε μυστικά με ένα άλλο μεγάλο. επενδυτή, μεγαλοστέλεχος ταυτόχρονα της Goldman Sachs και της BP. Η «μυστικότητα» της συνάντησης, πήγε περίπατο μετά από το δημοσίευμα του Ποντικιού υποχρεώνοντας την Λούκα Κατσέλη και τον Κυβερνητικό εκπρόσωπο να αναζητήσουν γελοίες δικαιολογίες, όπως ότι τον εν λόγο κύριο (Σέδερλαντ) η υπουργός τον γνώριζε από παλιά, από τη θητεία της στο ΔΝΤ.
Αυτές οι μυστικές επαφές και συναντήσεις δεν είναι οι μόνες. Αυτήν την περίοδο τα πιράνχας των αγορών, τριγυρίζουν γύρω από το ημιθανές ελληνικό πτώμα. Οι . επενδυτές, είναι έτοιμοι να αξιοποιήσουν τις διαδικασίες που επιβάλλει το ΔΝΤ και να τραφούν από το ελληνικό χρέος. Για το λόγο αυτό συνωστίζονται αυτήν την περίοδο στην Αθήνα. Παρακολουθούν από κοντά τις συζητήσεις του ΔΝΤ με την κυβέρνηση και ταυτόχρονα καλλιεργούν τις επαφές τους, τόσο με κυβερνητικά στελέχη, όσο και με παράγοντες της ελληνικής αγοράς (τραπεζίτες, επιχειρηματίες) με τους οποίους θα συνεργαστούν στο επερχόμενο τσιμπούσι. Πάντα υπάρχει ένα ξεροκόμματο και για τα εγχώρια λαμόγια.
Η πρακτική με την οποία γίνεται το ξεκοκάλισμα μιας ολόκληρης χώρας, από τα μεγάλα παγκόσμια αφεντικά και τους ντόπιους οικονομικούς και πολιτικούς «πράκτορές»τους είναι γνωστή και δοκιμασμένη σε δεκάδες χώρες:

• Με λαμογιές, μίζες και. θαλασσοδάνεια το πολιτικό προσωπικό μιας χώρας μετατρέπεται σε υπαλληλικό προσωπικό των μεγάλων συμφερόντων, ντόπιων και κυρίως των ξένων. Με το πέρασμα του χρόνου το χρέος γίνεται δυσβάσταχτο. Τότε ξεκινά η θεσμοθετημένη τοκογλυφική πρακτική που ζούμε αυτές τις μέρες με τα επιτόκια δανεισμού της χώρας.

• Το ΔΝΤ, εμφανίζεται ως από μηχανής θεός και δίνει δανεικά για να καλύψει η χώρα τους τρέχοντες τόκους από προηγούμενα δάνεια.
• Για .αντάλλαγμα το ΔΝΤ ζητά «μεταρρυθμίσεις». Για την ακρίβεια απορρύθμιση της οικονομίας με περικοπές αμοιβών στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, διάλυση της νομοθεσίας για τα εργασιακά και ασφαλιστικά. Με τον τρόπο αυτό (συμπίεση του κόστους εργασίας) βαθαίνει η ύφεση και υποτιμώνται συνολικά οι αξίες.
• Το επόμενο βήμα είναι η εμφάνιση των. επενδυτών (σαν το Σόρος) οι οποίοι θα αγοράσουν «τζάμπα» ότι μας έχει απομείνει. Από τον ΟΠΑΠ, την ΕΥΔΑΠ και τη ΔΕΗ, μέχρι τις τουριστικές υποδομές, τον ορυκτό πλούτο και την . Ακρόπολη.

Επειδή ενδεχομένως, κάποιοι θα σκεφτούν πως κινδυνολογούμε, θα αναφέρουμε απλώς ένα παράδειγμα: Σε χώρες της Λατινικής Αμερικής που. διασώθηκαν με τη συμβολή του ΔΝΤ, και του. Σόρος που συμβουλεύει τον πρωθυπουργό μας, έχει ιδιωτικοποιηθεί μέχρι και το νερό της βροχής το οποίο διαχειρίζεται ο αμερικανικός κολοσσός Bechtel τόν οποίο πιθανώς θά συναντήσουμε σύντομα στά μέρη μας

.

Read More

ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΑΣ ΠΟΥΜΕ ΟΤΙ Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΕΤΑΞΑΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΤΑΤΟΡΑΣ
ΑΣ ΠΟΥΜΕ ΟΤΙ Η ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΡΑΤΟΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΒΕΒΑΙΩΣ
ΑΣ ΠΟΥΜΕ ΟΤΙ ΜΙΑ ΧΩΡΑ ΜΕ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΠΑΕΙ ΠΙΣΩ
ΤΩΡΑ ΑΣ ΔΟΥΜΕ ΜΕΡΙΚΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΔΙΚΤΑΤΟΡΑ ΙΩΑΝΝΗ ΜΕΤΑΞΑ ΚΑΙ ΑΣ ΣΚΕΦΤΟΥΜΕ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΙ ΕΡΓΑ ΕΓΙΝΑΝ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΑΣ
ΣΕ ΑΛΛΟ ΑΡΘΡΟ ΘΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΩ ΚΑΙ ΕΡΓΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΑΥΤΗ ΤΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΙΣΩΣ Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΕΧΘΡΟΣ ΤΗΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΜΗΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΩ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΕΡΓΑ ΣΥΝΟΛΟΥ
23 - 10 - 1936 Γεωτρήσεις σε Μακεδονία και Θράκη, για την ανακάλυψη κοιτασμάτων πετρελαίου!
26 - 10 1936 Αποφυλακίζονται οι κρατούμενοι για χρέη μέχρι 1000 δραχμές!
30 - 10 - 1936 Το Πυροσβεστικό Σώμα επεκτείνεται και σε άλλες πόλεις της Ελλάδος!
25 - 12 - 1936 Ιδρύεται οικονομική...αστυνομία για την δίωξη του λαθρεμπορίου και την πάταξη της φοροδιαφυγής!
09 - 01- 1937 Αρχίζουν τα μαθήματα της Ελεύθερης Σχολής Κοινωνικής Πρόνοιας!.....»»»»
17 - 01- 1937 Με αναγκαστικό νόμο καθορίζεται ο τρόπος απονομής σεβασμού, προς την σημαία και τα Εθνικά σύμβολα!
06 - 02 - 1937 Το κράτος αναλαμβάνει την εκμετάλλευση διαφόρων υπεραστικών λεωφορειακών γραμμών και τ’ αυτοκίνητα των γραμμών αυτών υπάγονται στον ΟΣΕ!
04 - 03 - 1937 Αρχίζει η εφαρμογή του θεσμού των κοινωνικών ασφαλίσεων στην Θεσσαλονίκη, την Αθήνα και τον Πειραιά!
24 - 03 - 1937 Με τα διαθέσιμα των νομικών προσώπων η κυβέρνηση αποφάσισε την εκτέλεση διαφόρων παραγωγικών έργων!
27 - 12 - 1937 Μέτρα της κυβέρνησης υπέρ των σταφιδοπαραγωγών. Ενισχύεται ο ΑΣΟ κι απαγορεύεται η επέκταση των φυτειών!
02 - 04 -1937 Καθιερώνεται η πρώτη Μαΐου ως εορτή της εργασίας!
20 - 04 - 1937 Θα κατασκευαστεί πλωτή δεξαμενή στην Σύρο για την εξυπηρέτηση της Εμπορικής Ναυτιλίας!
02 - 05 - 1937 Συνίσταται Ταμείο Ασφάλισης Εμπόρων κι ορίζεται το πρώτο διοικητικό του συμβούλιο!
14 - 05 - 1937 Ηλεκτροκινείται ο σιδηρόδρομος Κηφισιάς με απλή στρωτή γραμμή. Στις διαβάσεις θα κατασκευασθούν γέφυρες!
13 - 06 - 1937 Γίνονται τα εγκαίνια της γεωργικής εκθέσεως Ζαππείου, με αφάνταστη ποικιλία εκθεμάτων απ’ όλη την Ελλάδα!
30 - 06 - 1937 Χορηγείται δάνειο ύψους 55.000.000 δραχμών στον Δήμο Αθηναίων, για την ανέγερση της νέας λαχαναγοράς στο Ρούφ!
09 - 07 - 1937 Το υπουργείο Γεωργίας απαγόρευσε την χορήγηση αδειών στους δασικούς υπαλλήλους, κατά το θέρος, εξ’ αιτίας του κινδύνου πυρκαγιών!
25 - 08 - 1937 Με απόφαση του υπουργού Εργασίας συστάθηκαν γραφεία ευρέσεως εργασίας σε μεγάλες πόλεις της χώρας!
27 - 09 - 1937 Από την 15η Νοεμβρίου αρχίζει η τακτική λειτουργία του Οργανισμού Κοινωνικών Ασφαλίσεων!
10 -10 - 1937 Αναδιοργανώνεται επί νέων βάσεων η Πάντειος Σχολή κι εξομοιώνεται με τα Πανεπιστήμια!
23 - 10 - 1937 Ιδρύεται η Ζωσιμαία Βιβλιοθήκη στην Ήπειρο!
19 - 11 - 1937 Αναδιοργανώνονται οι Παιδαγωγικές Ακαδημίες κι ιδρύονται νέα τμήματα στην Τρίπολη και στα Γιάννενα!
23 - 12 - 1937 Καταρτίζονται νομοσχέδια σχετικά με την οργάνωση της νεολαίας επί Εθνικών βάσεων!
14 - 01 - 1938 Αρχίζει η λειτουργία των μαθητικών συσσιτίων σε όλα τα Δημοτικά σχολεία της χώρας!
01 - 02 - 1938 Άρχισε η ασύρματη επικοινωνία με την Κρήτη!
09 - 03 - 1938 Ιδρύονται δημόσια Νοσηλευτικά Ιδρύματα στην Νάουσα, στην Ξάνθη, στο Βαθύ Σάμου και στην Λαμία!
22 - 03 - 1938 Ανακαλύφθηκαν ραδιενεργές πηγές στα Καμμένα Βούρλα με ραδιενέργεια μεγαλύτερη από 230 μονάδες mache, γεγονός που τις κατατάσσει στις καλύτερες της Ευρώπης!
20 - 04 - 1938 Καθιερώνεται ο θεσμός της Αγροτικής Ασφάλειας σε όλη την χώρα, για την πρόληψη και καταστολή αγροτικών αδικημάτων!
21 - 05 - 1938 Αρχίζει επίσημα η λειτουργία του Ραδιοφωνικού Σταθμού Αθηνών!
20 - 08 - 1938 Ο Ελληνικός Στρατός εισήλθε στην αφοπλισμένη ζώνη της Δυτικής Θράκης κι η Αλεξανδρούπολις ορίσθηκε ως έδρα Σώματος Στρατού!
25 - 08 - 1938 Δύο μεγάλες οτομοτρίς εξυπηρετούν την σιδηροδρομική συγκοινωνία μεταξύ Βόλου και Λάρισας!
18 - 09 - 1938 Επεκτείνεται η μηχανική καλλιέργεια κατά τις αροτριώσεις σε πολλές περιφέρειες της χώρας!
30 - 09 - 1938 Ιδρύεται Ελληνικό Τουριστικό Γραφείο στο Λονδίνο, για την ανάπτυξη του Ελληνικού Τουρισμού!
01 - 10 - 1938 Έγιναν τα εγκαίνια της Σχολής Αξιωματικών της Αστυνομίας Πόλεων!
04 - 10 - 1938 Οργανώνεται πλήρως η τροχαία κίνησης στην πρωτεύουσα!
07 - 11 - 1938 Έγιναν τα εγκαίνια της Ζωσιμαίας Παιδαγωγικής Ακαδημίας και της Ζωσιμαίας Βιβλιοθήκης στα Γιάννενα!
30 - 11 - 1938 Αρχίζει η πλήρης ιατρική περίθαλψη των ασφαλισμένων στο ΙΚΑ και προσλαμβάνονται οι απαραίτητοι γιατροί!
07 - 12 - 1938 Γίνονται 12 οι Νομαρχίες του Κράτους!
09 - 03 - 1939 Έγιναν τα εγκαίνια του Ινστιτούτου Χημείας και Γεωργίας!
08 - 06 - 1939 Καταργούνται τα οκτατάξια Γυμνάσια κι απ’ το προσεχές έτος ιδρύονται εξατάξια!
18 - 06 - 1939 Σύμφωνα με τις γνωμοδοτήσεις ειδικών η υπάρχουσα ποσότητα χρυσού στον Γαλλικό ποταμό, είναι εκμεταλλεύσιμη! Συνεχίζονται οι έρευνες για την ανακάλυψη πετρελαίου στην Ήπειρο!
12 - 10 - 1939 Περατώθηκαν οι εργασίες αναστηλώσεως του ναού της Απτέρου Νίκης!
13 - 10 - 1939 Το Αεροπορικό Σώμα αποκτά δικό του Μετοχικό Ταμείο στην Αθήνα!
16 - 11 - 1939 Ιδρύεται στην Αθήνα η Εθνική Ακαδημία Σωματικής Αγωγής!
23 - 01 - 1940 Αρχίζει η κατασκευή του αποχετευτικού αγωγού της Αθήνας!
28 - 02 - 1940 Έγιναν τα εγκαίνια δύο σταθμών ασυρμάτου στο Χαρβάτι και στην Λούτσα!
16 - 03 - 1940 Η Ελλάδα αποκτά Αστικό Κώδικα!
28 - 03 - 1940 Θεμελιώθηκαν οι μόνιμες εγκαταστάσεις της Διεθνούς Εκθέσεως Θεσσαλονίκης!
13 - 04 - 1940 Αρχίζει έντονος ανθελονοσιακός αγώνας!
08 - 05 - 1940 Εγκαινιάζεται η γέφυρα στον Νέστο ποταμό κι η σιδηροδρομική γραμμή Μύρρινας - Τσάγεζι!
26 - 05 - 1940 Θεμελιώνεται το Γενικό Στρατιωτικό Νοσοκομείο!

Read More

ΑΠΕΡΓΙΑ

"Την 1η Μαΐου του 1890, ο Φρ. Ενγκελς σημείωνε στο πρόλογο της γερμανικής έκδοσης του Κομμουνιστικού Μανιφέστου: «Σήμερα που γράφω αυτές τις γραμμές, το προλεταριάτο της Ευρώπης και της Αμερικής
επιθεωρεί τις δυνάμεις του, που για πρώτη φορά κινητοποιούνται σε μια στρατιά, κάτω από μια σημαία και για έναν άμεσο σκοπό: για το νομοθετικό καθορισμό της κανονικής οχτάωρης εργάσιμης ημέρας, που διακηρύχτηκε ακόμα από το 1866, από το Συνέδριο της Διεθνούς στη Γενεύη και ξανά ύστερα από το Εργατικό Συνέδριο του Παρισιού στα 1899.
Και το θέμα της σημερινής μέρας θα δείξει στους καπιταλιστές και στους γαιοκτήμονες όλων τω χωρών ότι οι προλετάριοι όλων των χωρών είναι σήμερα πραγματικά ενωμένοι. Ας ήταν ο Μαρξ πλάι μου να το 'βλεπε αυτό με τα ίδια του τα μάτια!».
Πώς όμως είχαμε φτάσει στο σημείο η 1η Μαΐου να γίνει η παγκόσμια ημέρα των εργατών;
Η προϊστορία της «Μέρας των εργατών»
Η «Μέρα των εργατών» δεν προέκυψε τυχαία και φυσικά δεν απασχόλησε το εργατικό κίνημα μόνο προς το τέλος του 19ου αιώνα. Στην αρχαιότητα και στο μεσαίωνα υπήρχαν, σε διάφορα μέρη του κόσμου, συγκεκριμένες ημέρες, κατά τις οποίες τιμούνταν η χειρωνακτική εργασία. Αργότερα, κατά τη Γαλλική Επανάσταση ορίστηκε μια ειδική μέρα του Σεπτέμβρη που θεωρούνταν εργατική αργία, ενώ στις Ηνωμένες Πολιτείες από τη δεκαετία του 1790 άρχισε να γιορτάζεται η 4η Ιουλίου κάθε έτους ως η μέρα που οι εργάτες και οι καταπιεσμένοι διεκδικούσαν τα δικαιώματά τους
. Η παράδοση αυτή, να γιορτάζεται δηλαδή η 4η Ιούλη ως μέρα των εργατών, κράτησε στις Ηνωμένες Πολιτείες ως τη δεκαετία του 1880 και στη συνέχεια επισκιάστηκε από την «Ημέρα της Εργασίας» - που γιορταζόταν την πρώτη Δευτέρα του Σεπτέμβρη κάθε έτους- και από την Πρωτομαγιά.
Η «Μέρα των Εργατών» γενικά, και ειδικότερα η Πρωτομαγιά έχει συνδεθεί πρωτίστως με τον αγώνα της εργατικής τάξης για πραγματική μείωση του χρόνου εργασίας, και μάλιστα σε διεθνές επίπεδο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι και τα άλλα αιτήματα που κατά καιρούς έβαζε και βάζει το εργατικό κίνημα αυτή τη μέρα δεν έχουν το δικό τους ειδικό βάρος στον ταξικό αγώνα που διεξάγει.
Στις αρχές του 19ου αιώνα, ο χρόνος εργασίας στις βιομηχανίες του τότε ανεπτυγμένου κόσμου έφτανε τις 12 και 14 ώρες ημερησίως, ενώ κατά την περίοδο των Ναπολεόντειων Πολέμων ανέβηκε κατά 4 έως 6 ώρες επιπλέον. Ετσι στις Ηνωμένες Πολιτείες από τη δεκαετία του 1790 άρχισαν οι πρώτοι εργατικοί αγώνες για την καθιέρωση της δεκάωρης εργασίας με πρόσθετη πληρωμή για τις υπερωρίες. Η πάλη για το θέμα αυτό υπήρξε αρκετά σκληρή κατά τα επόμενα χρόνια και μόνο κατά το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα κατορθώθηκε να γίνει το δεκάωρο η κανονική εργάσιμη μέρα γιά τους περισσότερους ειδικευμένους Αμερικανούς τεχνίτες. Για την πλειοψηφία των εργατών, όμως, το πρόβλημα παρέμενε και γύρω στο 1860 οι ώρες εργασίας μειώθηκαν στις 11.
Το Οχτάωρο
Το αίτημα για οχτάωρη εργασία διατυπώθηκε για πρώτη φορά στην Αγγλία το 1829 από την «Εθνική Ενωση για την Προστασία της Εργασίας» και εφαρμόστηκε στην αποικία της Βικτωρίας την 21η Απριλίου του 1856. Οραματισμοί για το Οχτάωρο άρχισαν να εκφράζονται και στις Ηνωμένες Πολιτείες από το 1829, ενώ τα πρώτα σημαντικά μέτρα για την εξασφάλισή του το εργατικό κίνημα των ΗΠΑ άρχισε να τα παίρνει από το 1863. Μετά όμως από τον αμερικανικό εμφύλιο πόλεμο (1861- 1865) ο αγώνας για την οχτάωρη εργάσιμη μέρα πήρε εκρηκτικές διαστάσεις. Γράφει ο Μαρξ χαρακτηριστι! κά: «Ο πρώτος καρπός του εμφυλίου πολέμου ήταν η ζύμωση για το οκτάωρο που με ταχύτητα ατμομηχανής προχωρεί από τον ατλαντικό ως τον ειρηνικό Ωκεανό, από τη Νέα Αγγλία ως την Καλιφόρνια.
Το πανεργατικό συνέδριο της Βαλτιμόρης (16 Αυγούστου 1866) διακηρύχνει:
''Η πρώτη και μεγάλη απαίτηση της σημερινής εποχής για ν' απελευθερωθεί η εργασία αυτής της χώρας από την καπιταλιστική σκλαβιά είναι η έκδοση ενός νόμου που θα καθορίζει ότι το 8ωρο θ' αποτελεί την κανονική εργάσιμη ημέρα σ' όλες τις Πολιτείες της αμερικανικής Ενωσης. Είμαστε αποφασισμένοι! να καταβάλουμε όλες μας τις δυνάμεις ώσπου να πετύχουμε αυτό το ένδοξο αποτέλεσμα''» (Κ. Μαρξ: «Το Κεφάλαιο», εκδόσεις Σ.Ε., τόμος πρώτος, σελ. 314- 315).
Το αίτημα του οκταώρου- καθώς και άλλα εργατικά αιτήματα- αποδέχτηκε και η Διεθνής Ενωση Εργατών (Πρώτη Διεθνής), η οποία στο συνέδριό της στη Γενεύη, τον Σεπτέμβρη του 1866, πήρε την εξής απόφαση: «Η μείωσις των ωρών εργασίας οφείλει να είναι το πρώτον βήμα προς τη χειραφέτηση του εργάτη. Κατ' αρχήν η οκτάωρος εργασία πρέπει να θεωρηθεί επαρκής και η νυκτερινή εργασία να επιτρέπεται μόνον εξαιρετικώς» («Κοινωνιολογικόν και Πολιτικόν Λεξικόν» της εφημερίδας «Ανεξάρτητος», λήμμα «Οκτάωρον» κ.ά.). Ετσι το αίτημα του οκταώρου έγινε αίτημα του παγκόσμιου προλεταριάτου. Ομως ο αγώνας για την κατάκτησή του στις Ηνωμένες Πολιτείες έμελλε να αποτελέσει την αιτία για την καθιέρωση της Πρωτομαγιάς ως παγκόσμιας ημέρας των εργατών.
Η Πρωτομαγιά του 1886
Οπως προαναφέραμε, μετά τον αμερικανικό εμφύλιο, η πάλη για ο οκτάωρο πήρε εκρηκτικές διαστάσεις στις ΗΠΑ. Σε πολλές Πολιτείες έγινε δυνατή ακόμη και η νομοθετική του κατοχύρωση αλλά οι νόμοι που θεσπίστηκαν περιείχαν πολλά παραθυράκια, τα οποία και αξιοποιούσαν οι εργοδότες για να αυξάνουν το χρόνο εργασίας κατά πώς ήθελαν, γεγονός που συνάντησε την αντίδραση των εργατών.
Το 1884, στο συνέδριό της η νεοσύστατη, τότε, Αμερικανική Ομοσπονδία Εργασίας αποφάσισε ότι η 1η Μαΐου του 1886 θα είναι ημέρα ενός εκτεταμένου απεργιακού αγώνα των εργατών με σκοπό την καθιέρωση του Οκταώρου. Την απόφαση εκείνη την πήρε στα χέρια της η ίδια η εργατική τάξη των Ηνωμένων Πολιτειών και την έκανε πράξη. Είχε δημιουργήσει μάλιστα κι ένα τραγούδι για το Οκτάωρο το οποίο κατέληγε στο εξής σύνθημα:
«Οκτώ ώρες για εργασία, οκτώ ώρες για ανάπαυση κι οκτώ ώρες για ό,τι θέλουμε»
Στην Πρωτομαγιάτικη απεργία του 1886 στις ΗΠΑ γύρω στο μισό εκατομμύριο εργάτες παράτησαν τη δουλειά τους και συνενώθηκαν στους δρόμους του αγώνα. Σημαντικές απεργίες και διαδηλώσεις έγιναν στις περισσότερες από τις μεγάλες, αλλά και στις μικρές πόλεις και κωμοπόλεις. Επίκεντρο όμως του αγώνα αναδείχτηκε το Σικάγο, με 90.000 διαδηλωτές να έχουν κατακλύσει την πόλη. Ηταν δε, τόσο μεγάλη και τόσο επιβλητική η κινητοποίησή τους που οι καπιταλιστές θεώρησαν πως έπρεπε να επιβληθούν δυναμικά. Ετσι, στις 3 Μαΐου η αστυνομία πυροβόλησε εν ψυχρώ εναντίον εργατών που διαδήλωναν- κατά των απεργοσπαστών- έξω από το εργοστάσιο θεριστικών μηχανών Μακ Κόρμικ, δολοφονώντας εν ψυχρώ 4 διαδηλωτές και τραυματίζοντας αρκετούς. Την επομένη, 4 Μαΐου, όταν η εργατική τάξη του Σικάγο πραγματοποιούσε διαδήλωση διαμαρτυρίας στο Χέιμαρκετ, προβοκάτορας έριξε βόμβα σκοτώνοντας έναν και τραυματίζοντας πάνω από 70 αστυνομικούς. Το αποτέλεσμα ήταν η αστυνομία να στρέψει τα όπλα εναντίον του πλήθους, προκαλώντας πλήθος τραυματιών και τουλάχιστον έναν νεκρό, ενώ τις επόμενες μέρες πέθαναν άλλοι έξι τραυματίες αστυνομικοί που ο θάνατός τους ήταν συνέπεια τραυματισμών που υπέστησαν από τους αδιάκριτους πυροβολισμούς των συναδέλφων τους.
Η, από κάθε άποψη, τραγωδία του Χέιμαρκετ έδωσε την ευκαιρία στο αστικό κράτος να προχωρήσει σε συλλήψεις εργατών ηγετών. Συγκεκριμένα, συνελήφθησαν και οδηγήθηκαν σε σκηνοθετημένη δίκη οκτώ άνθρωποι που είτε δε βρίσκονταν στην πλατεία του Χέιμαρκετ όταν ρίχτηκε η βόμβα είτε δεν ήταν σε θέση έμμεσα ή άμεσα να έχουν την παραμικρή εμπλοκή σ' αυτή την υπόθεση. Τελικά, από τους 8 οι Πάρσανς, Σπάις, Φίσερ και Ενγκελ απαγχονίστηκαν στις 11 Νοεμβρίου 1887, ο Λιγκ βρέθηκε νεκρός στο κελί του και οι Νημπ, Σουάμπ και Φίλντεν καταδικάστηκαν σε πολλά χρόνια καταναγκαστικά έργα. (Ουίλ. Φόστερ: «Ιστορία του Παγκόσμιου Συνδικαλιστικού Κινήματος», τόμος Α' σελ. 144- 145).
Η πρωτομαγιάτικη, όμως, απεργία του 1886 δεν πήγε χαμένη. Είχε ως αποτέλεσμα 185.000 εργάτες να κερδίσουν το 8ωρο και τουλάχιστον 200.000 εργάτες να μειώσουν το χρόνο εργασία τους από τις 12 στις 10 και 9 ώρες. Σε πολλές, επίσης, περιοχές κερδήθηκε η ημιαργία του Σαββάτου, ενώ αρκετές βιομηχανίες σταμάτησαν την κυριακάτικη εργασία. Ηταν, επομένως, κάτι παραπάνω από φυσιολογική εξέλιξη, να ανακηρυχτεί η Πρωτομαγιά ως η Παγκόσμια Μέρα της εργατικής τάξης."

Read More

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ

ΤΟ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΒΟΗΘΗΣΑΝ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ ΝΑ ΖΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΜΕ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ

8 ΩΡΕΣ ΔΟΥΛΕΙΑ - 8 ΩΡΕΣ ΞΕΚΟΥΡΑΣΗ - 8 ΩΡΕΣ ΥΠΝΟΣ
5 ΗΜΕΡΕΣ
ΣΤΑΘΕΡΗΣ ΚΑΙ ΜΟΝΙΜΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΜΑΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

ΤΙΠΟΤΑ ΛΙΓΟΤΕΡΟ
ΚΑΙ ΦΤΑΣΑΜΕ ΣΗΜΕΡΑ ΟΛΟΙ ΝΑ ΟΜΙΛΟΥΝ ΓΙΑ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΕΡΓΑΣΙΑ ΛΕΣ ΚΑΙ ΕΧΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΕΡΓΑΣΙΑ ΚΑΙ ΑΠΛΑ ΣΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΧΡΟΝΟ ΜΑΣ ΑΠΑΣΧΟΛΟΥΜΑΣΤΕ
Ε ΛΟΙΠΟΝ ΚΥΡΙΟΙ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΠΑΣΧΟΛΟΥΜΕΝΟΙ ΑΛΛΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ
ΟΤΑΝ ΣΕ ΜΙΑ ΧΩΡΑ ΣΑΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΕΧΕΙΣ 10.000.000 ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΕΧΕΙΣ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ ΝΑ ΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ(ΚΑΙ ΟΧΙ ΝΑ ΑΠΑΣΧΟΛΟΥΝΤΑΙ) ΟΛΟΙ ΟΣΟΙ ΕΙΝΑΙ ΙΚΑΝΟΙ ΠΡΟΣ ΕΡΓΑΣΙΑ Ε ΤΟΤΕ ΕΙΣΑΙ ΚΡΑΤΟΣ ΠΟΥ ΚΑΙ ΦΟΡΟΥΣ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΒΑΛΕΙΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ
ΑΛΛΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ
ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΟΥΜΕ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ-ΔΕΚΟ-ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ -ΔΗΜΟΥΣ-ΝΟΜΑΡΧΙΕΣ ΑΠΟΛΥΟΥΜΕ ΚΟΣΜΟ ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΗΔΗ ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΕΡΓΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΒΑΖΟΥΜΕ ΣΤΟ ΗΔΗ ΜΕΓΑΛΟ ΦΠΑ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΦΠΑ ΛΕΣ ΚΑΙ ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟ ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ,ΚΟΒΟΥΜΕ ΤΑ ΔΩΡΑ ΛΕΣ ΚΑΙ ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ 1500 ΕΥΡΩ ΤΟΝ ΜΗΝΑ ΚΑΤΩΤΑΤΟ ΜΙΣΘΟ ΑΛΛΑ Η ΑΓΟΡΑ ΑΥΞΑΝΕΙ ΑΠΡΟΚΑΛΥΠΤΑ ΤΑ ΗΔΗ ΑΚΡΙΒΑ ΠΡΟΙΟΝΤΑ ΧΩΡΙΣ ΚΑΝΕΝΑΣ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΗ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΝΗΦΟΡΑ ΤΩΝ ΤΙΜΩΝ.
ΚΥΡΙΟΙ ΑΝ ΚΑΝΕΤΕ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΑ ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΠΙΣΤΕΨΤΕ ΤΟ ΘΑ ΕΧΕΤΕ ΠΟΛΥ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
ΑΛΛΑ!!!!!!!!
ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΠΩΣ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΜΕΙΩΝΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ ΘΑ ΜΕΓΑΛΩΣΕΤΕ ΤΗΝ ΑΓΟΡΑΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
ΑΜΑ ΔΕΝ ΕΧΩ ΛΕΦΤΑ ΠΩΣ ΘΑ ΨΩΝΙΣΩ;
ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΑΝ ΑΠΟΛΥΣΕΤΕ ΚΟΣΜΟ ΠΩΣ ΘΑ ΜΕΙΩΣΕΤΕ ΤΗΝ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ
ΑΝ ΑΠΟΛΥΘΕΙ ΚΟΣΜΟΣ ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΑΓΟΡΑΖΕΙ;
ΚΥΡΙΟΙ ΒΡΕΣΤΕ ΤΡΟΠΟ ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΕΙ ΟΛΟΣ Ο ΙΚΑΝΟΣ ΠΡΟΣ ΕΡΓΑΣΙΑ ΚΟΣΜΟΣ ΜΟΝΙΜΑ-ΣΤΑΘΕΡΑ-5ΗΜΕΡΟ-8ΩΡΟ-ΑΣΦΑΛΙΣΜΕΝΟΣ-ΝΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΤΗΝ ΣΥΝΤΑΞΗ ΤΟΥ ΤΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΣΤΟ 60 ΕΤΟΣ ΤΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ ΤΟΥ

Read More

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΙΑ ΕΙΝΑ ΑΠΕΡΓΙΑ
ΠΡΩΤΑ ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΠΑΜΕ ΚΑΙ ΨΗΝΟΥΜΕ ΤΡΩΜΕ ΚΑΙ ΠΙΝΟΥΜΕ
ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΜΑΣ
ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΣΗΜΕΡΙΝΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ ΣΗΜΕΡΑ ΕΝ ΜΕΡΗ ΚΑΤΟΧΥΡΟΜΕΝΟΙ ΣΤΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ ΜΑΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΠΟΙΟΙ ΔΩΣΑΝΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥΣ
ΑΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΣΥΝΕΧΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ ΤΟΥΣ
ΑΣ ΔΩΣΟΥΜΕ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΕΝΑ ΜΕΛΛΟΝ ΣΤΑΘΕΡΟ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ
ΕΙΝΑΙ ΧΡΕΟΣ ΜΑΣ
ΚΑΛΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΥΧΟΜΑΙ


Η μείωση της διάρκειας της εργάσιμης ημέρας, υπήρξε πάγιο αίτημα του εργατικού κινήματος.

Ο Μαρξ το θεωρούσε πρωταρχική προϋπόθεση για τη χειραφέτηση της εργατικής τάξης.
Στον αγώνα για τη μείωση της διάρκειας της εργάσιμης ημέρας, ξεχωριστή θέση κατέχει ο αγώνας για το οκτάωρο.

Η 1η Μάη του 1886 ήταν η μέρα της μεγάλης απεργίας στο Σικάγο των ΗΠΑ με αίτημα την καθιέρωση της 8ωρης εργάσιμης μέρας, αντί της 10ωρης, 11ωρης έως και 14ωρης που ήταν ως τότε.
Απεργία η οποία συνεχίστηκε και τις επόμενες μέρες και που βάφτηκε στο αίμα των εργατών από το χτύπημα αστυνομίας με εντολή των καπιταλιστών, ενώ οι ηγέτες, πρωτεργάτες των τότε εργατικών κινητοποιήσεων για το 8ωρο καταδικάστηκαν σε θάνατο και εκτελέστηκαν.

” Θα οργανωθεί μια μεγάλη διεθνής εκδήλωση για μια καθορισμένη ημερομηνία, με τέτοιο τρόπο, ώστε οι εργάτες σε όλες τις χώρες και σε όλες τις πόλεις ν’ απευθύνουν ταυτόχρονα μια συγκεκριμένη μέρα, προς τις δημόσιες αρχές, ένα αίτημα για να καθοριστεί η εργάσιμη μέρα σε οκτώ ώρες και να τεθούν σε ισχύ οι άλλες αποφάσεις του Διεθνούς Συνεδρίου του Παρισιού.
Ενόψει του ότι μια τέτοια εκδήλωση έχει ήδη αποφασιστεί από την Αμερικανική Ομοσπονδία Εργασίας στο συνέδριό της, το Δεκέμβρη του 1888 στο Σεντ Λούις για την 1η του Μάη 1890, η μέρα αυτή γίνεται δεκτή σαν η μέρα για τη διεθνή εκδήλωση.
Οι εργάτες των διαφόρων χωρών θα πρέπει να οργανώσουν την εκδήλωση με τρόπο ανάλογο προς τις συνθήκες της χώρας τους» (Φίλιπ Φόνερ: «Εργατική Πρωτομαγιά 1886- 1986», εκδόσεις ΣΕ, σελ. 55 και Ουίλιαμ Φόστερ: «Η Ιστορία των τριών Διεθνών», Αθήνα 1975, σελ. 175) “.

Μ’ αυτήν την απόφαση, που πάρθηκε στις 20 Ιουλίου 1889, το ιδρυτικό συνέδριο της Δεύτερης Διεθνούς όρισε τη 1η Μάη ως τη διεθνή μέρα αγώνα των εργατών.

Στην ιστορία όμως έμεινε το 1886 ως το έτος, στο οποίο γεννήθηκε η Εργατική Πρωτομαγιά

Read More

ΘΡΗΝΟΣ

1924: Ο πρώτος νεκρός
Ο στρατός ανοίγει πυρ με θύμα τον Παρασκευαΐδη και 12 τραυματίες
Από το 1893 και μετά η τρικουπική έκφραση χρησιμοποιείται για να δηλώνει αποτυχία, κυρίως για τα οικονομικά θέματα αλλά και για γενικότερους λόγους.

Παρόμοια διατύπωση χρησιμοποίησε ο Ελευθέριος Βενιζέλος τον Μάιο του 1932. Είπε τη φράση «τελικώς επτωχεύσαμεν». Η Ελλάδα κήρυξε για άλλη μία φορά πτώχευση, τώρα εξαιτίας του υψηλού δανεισμού μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή και τη διεθνή οικονομική ύφεση από το κραχ του 1929.Η αποτυχία της Μικρασιατικής Εκστρατείας οδήγησε σε περιπέτειες όχι μόνο την πολιτική, αλλά και την οικονομική ζωή.

Η Ελλάδα πέρα από την οικονομική αφαίμαξη, που υπέστη για να στηρίξει τις πολεμικές επιχειρήσεις, υποχρεώθηκε να καταβάλλει πολεμικές αποζημιώσεις ακόμη και στους συμμάχους της του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Πρόσθετες ανάγκες δημιούργησε ο διπλασιασμός του πληθυσμού εξαιτίας της έλευσης του πλήθος των προσφύγων. Η στάση πληρωμών του 1932 είχε τις ρίζες της στην κατάσταση, που απότομα διαμορφώθηκε μια δεκαετία πριν.Την παρτίδα δεν στάθηκε δυνατό να σώσει ούτε η επάνοδος του Ελευθερίου Βενιζέλου, ούτε η έκπτωση της δυναστείας των Γλίξμπουργκ και η ανακήρυξη της Δημοκρατίας...Από τον Μάρτιο του 1924 πρωθυπουργός είχε αναλάβει ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου, που στις 13 Απριλίου διεξήγαγε το δημοψήφισμα, με το οποίο επικυρώθηκε η πολιτειακή αλλαγή.

Η πρώτη ημέρα του Μαΐου είχε οριστεί για την ορκωμοσία των δημόσιων υπαλλήλων και των Ενόπλων Δυνάμεων στο νέο πολίτευμα. Την ίδια μέρα τα κόκκινα συνδικάτα θέλησαν να οργανώσουν συγκέντρωση για να γιορτάσουν την εργατική Πρωτομαγιά. Η κυβέρνηση την απαγόρευσε.Παρά ταύτα, στην πλατεία Δημοτικού Θεάτρου (μετέπειτα πλατεία Κοτζιά) συγκεντρώθηκαν κάπου χίλια άτομα, ως επί το πλείστον οπαδοί του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος (ΣΕΚΕ), μετέπειτα Κομμουνιστικού.Η παρευρισκόμενη στρατιωτική δύναμη τους διέταξε να διαλυθούν. Δεν συμμορφώθηκαν και ο Στρατός πυροβόλησε (στον αέρα, κατά την επίσημη έκθεση) και ακολούθησε συμπλοκή. Νεκρός έπεσε ο 24χρονος εργάτης Σωτήρης Παρασκευαΐδης, ενώ τραυματίστηκαν 12 διαδηλωτές και 5 στρατιώτες.

Ο Παπαναστασίου έκανε λόγο «περί εφαρμογής της παλαιάς κομμουνιστικής τακτικής, που απέβλεπε εις την καλλιέργειαν του μίσους κατά παντός αστικού καθεστώτος».Ωστόσο, ο ιστορικός Γρηγόριος Δαφνής στο έργο του «Η Ελλάς μεταξύ δύο πολέμων» προχωρεί σε δύο παρατηρήσεις:Τα γεγονότα προκλήθηκαν κυρίως από έλλειψη ψυχραιμίας των επικεφαλής των στρατιωτικών τμημάτων.Το ΚΚΕ την εποχή εκείνη «διήνυε την βρεφικήν ηλικίαν και ο εξ αυτού κίνδυνος ήτο τελείως ανύπαρκτος».Γεγονός είναι ότι η Πρωτομαγιά απέκτησε τον πρώτο νεκρό της.

1936: Πεδίο μάχης
Μέρα Mαγιού μού μίσεψες
Τον Μάιο του 1936, στα γεγονότα της Θεσσαλονίκης, έπεσαν 9 νεκροί εργάτες και τραυματίστηκαν εκατοντάδες. Ολοι σκοτώθηκαν στις συγκρούσεις με τη Χωροφυλακή, με πρώτο τον αυτοκινητιστή Τάσο Τούση. Ο θρήνος της μάνας πάνω στο σωριασμένο πτώμα ενέπνευσε τον Γιάννη Ρίτσο για τον περίφημο «Επιτάφιο».

Ο χειμώνας του 1936 ήταν ο πιο άγριος των τελευταίων ετών. Η οικονομική κρίση έχει οδηγήσει στα ύψη τις τιμές των ειδών πρώτης ανάγκης και η κατάσταση των εργαζομένων έχει γίνει δυσβάστακτη. Απεργιακές κινητοποιήσεις ξεκίνησαν από τον Φεβρουάριο με τους λιμενεργάτες, τους αυτοκινητιστές, τους τροχιοδρομικούς, τους εργάτες βενζίνης στη Σελ και την Γκρεκοπετρόλ, τους καπνεργάτες της Καβάλας και τους κλωστοϋφαντουργούς του Νέου Φαλήρου. Πρωθυπουργός ήταν ο Ιωάννης Μεταξάς, που ετοιμαζόταν για τη δικτατορία, που θα εγκαθιδρύσει στις 4 Αυγούστου.

Θρυαλλίδα αποτέλεσαν οι απολύσεις και το λοκ άουτ, με τα οποία απάντησαν οι καπνέμποροι στα αιτήματα της Καπνεργατικής Ομοσπονδίας. Η απεργία, που ξέσπασε στις 29 Απριλίου, γενικεύτηκε σε όλη τη χώρα την επομένη.Η Πρωτομαγιά γιορτάστηκε με δύο συγκεντρώσεις, στο Μπεχτσινάρ και στο Σέιχ Σου. Οι επιθέσεις της Χωροφυλακής θα αρχίσουν από τις 2 του μηνός και θα πάρουν μεγάλη έκταση στις 8 Μαΐου, οπότε το κέντρο της Θεσσαλονίκης μετατράπηκε σε πεδίο μάχης. Η απεργία είχε γενικευτεί σε όλα τα εργοστάσια της συμπρωτεύουσας, στις μεταφορές, στους σιδηροδρόμους. Κάθε κίνηση παρέλυσε.

Διατάχτηκε να επέμβει ο Στρατός, αλλά εκδηλώθηκαν μαζικά κρούσματα απειθαρχίας φαντάρων και αξιωματικών. Στις επιθέσεις οι απεργοί δεν κάθισαν με σταυρωμένα τα χέρια. Απάντησαν μαχητικά. Οι συγκρούσεις πήραν μεγάλες διαστάσεις.Στήθηκαν οδοφράγματα. Η Χωροφυλακή χρησιμοποίησε τα όπλα. Οι 300 τραυματίες ήταν ο πρόλογος του αιματοκυλίσματος της επομένης.Την άλλη μέρα, στην πλατεία Ελευθερίας συγκεντρώθηκε 150.000 λαού. Με τη νέα ένοπλη επίθεση των Δυνάμεων Ασφαλείας, νεκροί και τραυματίες βάφουν με αίμα τους δρόμους της πόλης.Το λουτρό αίματος της 9ης Μαΐου δεν στάθηκε ικανό να σταματήσουν οι κινητοποιήσεις. Θα διακοπούν στις 14 του μηνός, όταν δόθηκαν υποσχέσεις για απελευθέρωση των συλληφθέντων, χορήγηση συντάξεων στις οικογένειες των νεκρών και ικανοποίηση μέρους των αιτημάτων.

Read More

ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ 1944-Η ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΤΩΝ 200 ΕΛΛΗΝΩΝ

O αγωνιστής Ν. Μαριακάκης, γεωπόνος από τα Χανιά της Κρήτης, και το ιδιόχειρο σημείωμα που άφησε λίγο πριν από την εκτέλεσή του την Πρωτομαγιά του 1944.

ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ
Όταν ένας Γερμανός στρατηγός, τρεις αξιωματικοί και αρκετοί στρατιώτες έχασαν τη ζωή τους σε ενέδρα ανταρτών στους Μολάους, οι κατοχικές δυνάμεις αποφάσισαν την εκτέλεση των Διακοσίων κομμουνιστών, καθώς και την εκτέλεση όλων των ανδρών που θα συλλαμβάνονται μεταξύ Μολάων και Σπάρτης. Ποιος, όμως, έφτιαξε εκείνο τον κατάλογο; Μήπως οι Μεταξικοί δεν παραδώσανε στους Γερμανούς τα κλειδιά της φυλακής των κρατουμένων κομμουνιστών; Φαίνεται, λοιπόν, πως έπρεπε οι κομμουνιστές ν’ αφανιστούν μόνο και μόνο γιατί ήσαν κομμουνιστές.

Απ' αυτούς, περίπου 170 ήταν πρώην κρατούμενοι στην Ακροναυπλία και οι υπόλοιποι πρώην εξόριστοι στην Ανάφη. Ο εχθρός είχε κάνει γνωστές τις προθέσεις του λίγες ημέρες πριν, όταν δημοσιοποίησε μέσω του κατοχικού Τύπου και ανάρτησε στους τοίχους των σπιτιών της πρωτεύουσας την εξής ανατριχιαστική ανακοίνωση:

«Την 27.4.1944 κομμουνιστικαί συμμορίαι, παρά τους Μολάους, κατόπιν μίας εξ ενέδρας επιθέσεως, εδολοφόνησαν ανάνδρως ένα Γερμανό στρατηγό και τρεις συνοδούς του αξιωματικούς και ετραυμάτισαν πολλούς Γερμανούς στρατιώτες. Εις αντίποινα θα εκτελεσθούν:
1. Ο τυφεκισμός 200 κομμουνιστών την 1η Μαΐου 1944.
2. Ο τυφεκισμός όλων των ανδρών, τους οποίους θα συναντήσουν τα γερμανικά στρατεύματα επί της οδού Μολάων προς Σπάρτην, έξωθι των χωρίων.
Υπό την εντύπωσιν του κακουργήματος τούτου, Ελληνες εθελονταί (σ.σ. πρόκειται για ταγματασφαλίτες) εφόνευσαν αυτοβούλως 100 άλλους κομμουνιστάς.
Ο στρατιωτικός διοικητής Ελλάδος».

Στις 30 Απριλίου 1944 κυκλοφόρησε στο Χαϊδάρι η φήμη ότι οι S.S. σκόπευαν να εκτελέσουν διακόσιους κρατουμένους ως αντίποινα για τη δολοφονία Γερμανού στρατηγού και τριών αξιωματικών του κοντά στη Σπάρτη από «κομμουνιστικάς συμμορίας». Ο διοικητής κάλεσε κάποιους από τους προϊσταμένους στα συνεργεία, όλους Ακροναυπλιώτες κομμουνιστές. Ο Fischer τούς ζήτησε να υποδείξουν ποιοι μη Μεταξοκρατούμενοι κρατούμενοι θα μπορούσαν να τους αντικαταστήσουν, καθώς οι ίδιοι θα μεταφέρονταν την επομένη σε άλλο στρατόπεδο. Επίσης, διέταξε τους Χαλκιδέους να πάρουν πίσω τα προσωπικά τους είδη και να βρίσκονται μπροστά στα μαγειρεία την επομένη το πρωί, προκειμένου να μεταφερθούν σε άλλο στρατόπεδο.

Με δεδομένη τη φήμη για μαζική εκτέλεση, που αναφέραμε παραπάνω, όλοι όσοι μίλησαν με τον Fischer πίστεψαν ότι επρόκειτο να εκτελεστούν. Έτσι, οι Ακροναυπλιώτες προσπάθησαν να αποχαιρετήσουν όσους περισσότερους από τους φίλους τους ήταν δυνατόν. Ακολούθως μαζεύτηκαν στον θάλαμο 1 του Μπλοκ 3, όπου με μουσική από δύο κιθάρες κι ένα βιολί έγινε αποχαιρετιστήριο γλέντι. To επόμενο πρωί, πριν από το προσκλητήριο, συγκέντρωσαν τους Χαλκιδαίους και τους επιβίβασαν σε φορτηγά που τους απομάκρυναν από το στρατόπεδο. Μετά το πρωινό συσσίτιο, ο Fischer κάλεσε γενικό προσκλητήριο, στο οποίο διάβασε μια λίστα διακοσίων ονομάτων. Αυτοί ήταν οι διακόσιοι που θα εκτελούνταν, ως αντίποινα για τη δολοφονία του Γερμανού στρατηγού. Η ομάδα των μελλοθανάτων περιλάμβανε όλους τους Ακροναυπλιώτες, πλην δεκαέξι ατόμων, τους Αναφιώτες και μερικούς γερμανοκρατούμενους.

Συγκεντρώθηκαν μπροστά στα μαγειρεία, όπου πριν επιβιβαστούν στα αυτοκίνητα, άρχισαν να τραγουδούν τον εθνικό ύμνο, το τραγούδι της Ακροναυπλίας και τον Ζάλογγο μπροστά στα μάτια των έκπληκτων Ναζί που δεν τολμούσαν να αντιδράσουν. Ο Ζήσης Ζωγράφος υπήρξε μάρτυρας αυτής της συγκλονιστικής σκηνής:

«Τώρα τους παρακολουθούμε από μακριά Γελούν και τραγουδούν. Έχουν στήσει εδώ στη μέση του στρατόπεδου των Ες-Ες χορό. Χωριστά οι γέροι. Μπροστά ο Μακέδος, τιμημένος καπνεργάτης της Καβάλας. Χωριστά οι νέοι. Μπροστά ο Μανασής (Παπαδόπουλος). Κι έπειτα ενώνονται πάλι όλοι μαζίγια να βγει απ' τ' αντριωμένα τους στήθια μ' όλη τους τη δύναμη το αθάνατο τραγούδΐ: Ακροναυπλία, Ακροναυπλία, Πίστη, Ελπίδα, Πειθαρχία [...] »Δενμπορούμε να τους αντικρύσουμε. Η καρδιά μας ματώνει. Τα μάτια βουρκώνουν. Οι λυγμοί πάνε να πνίξουν τη φωνή όλων εμάς που μείναμε. Μα όχι. Κάνουμε ύστατη προσπάθεια. Ούτε ένα δάκρυ να μην αφήσουμε να κυλήσει. Ξεθυμαίνει έτσι το μίσος και η δίψα για εκδίκηση σβήνει. Ας στεγνώσουν στα μάτια τα δάκρυα. Ας γίνουν φλόγα που μας καίει τα σωθικά και μέρα και νύχτα. Να μην ξεχάσουμε ποτέ την ώρα τούτη, ποτέ όσο ζούμε.

»Τα αυτοκίνητα που θα τους πάρουν φάνηκαν στη στροφή του δρόμου. Βαριά οπλισμένοι στρατιώτες παρατάχθηκαν στην πόρτα. Άρχισαν να μπαίνουν μέσα.

Ύστατη στιγμή! Ο Ανέστης (Λαζαρίδης) ανεβαίνει σ' ένα πεζούλι. Με τη δυνατή φωνή του δίνει το παράγγελμα Προσοχή! Οι Γερμανοί δεν τολμούν να εμποδίσουν. Βγάζουν όλοι τα καπέλα τους. Σιγή νεκροταφείου. Καμιά ιεροτελεστία δεν έγινε με τόση κατάνυξη. Τραγουδούν-. Σε γνωρίζω από την κόψη του σπαθιού την τρομερή... »Ποτέ ο χαιρετισμός της Λευτεριάς δεν αντιλάλησε στις πολιτείες και τα χωριά, τα βουνά και τα φαράγγια της Ελλάδας πιο συγκινητικά, πιο ειλικρινά, πιο αντρειωμένα... »Τώρα είναι έτοιμοι.

Είκοσι-είκοσι προχωρούν. [...]
Πετάν τα καπέλα τους στον αέρα. Βαδίζουνε με σταθερό βήμα. Φωνάζουν "Ζήτω η Λευτεριά" και χάνονται μεσ' το κλειστό αυτοκίνητο. Έφυγαν!».

Οι διακόσιοι του Χαϊδαρίου μεταφέρθηκαν στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής, όπου τους εκτέλεσαν με οπλοπολυβόλα. Οι σοροί μεταφέρθηκαν στο Γ Νεκροταφείο, όπου τάφηκαν σε ατομικούς τάφους.

Μνήμη Νίκου Γλέζου«Αγαπητή μητέρα, σας φιλώ. Χαρετισμούς. Σήμερα πάω για εκτέλεση πέφτοντας για τον ελληνικό λαό». 10 Μαΐου 1944, μαζί με 90 άλλους πατριώτες στέκεται μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα στο Σκοπευτήριο Καισαριανής και ο 19χρονος Νίκος Γλέζος. Ηταν μια πράξη σπάνια, μοναδική, τέτοια που μόνον ένα παλικάρι θα έκανε. Τη φωνή του είχε γνωρίσει μέσα από το χωνί όλη η Αθήνα, στις διαδηλώσεις από τους πρώτους, ακούραστος στα συνθήματα κατά των κατακτητών στους τοίχους. Οταν τον συνέλαβαν, άντεξε στα βασανιστήρια μέχρι το τέλος και μπορούσε να δίνει κουράγιο στους συγκρατούμενούς του.

Read More