ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΔΙΑΚΟΥ

Του Ευθύμιου Χριστόπουλου, εκπ/κού-δημοσιογράφου) 
Το καλοκαίρι του 1947 ως μαθητής της Β' τάξης της Εκκλησιαστικής Σχολής Λαμίας, δέχτηκα την παρακίνηση του αείμνηστου Διευθυντού της Δημητρίου Κρικέλα να συγκεντρώσω πληροφορίες από γέρους Λαμιώτες που τις είχαν από τους πατεράδες τους, για ποιο ήταν το πραγματικό τέλος του Αθανασίου Διάκου. 
Ταξι­νομώντας αυτές που συγκέντρωσα, είδα ότι τέσσερες ήταν ακριβώς ίδιες, αν και προέρχονταν από γερόντια που ζού­σαν σε διαφορετικά σημεία της Λαμίας ο καθένας και μά­λιστα ένας παππούς ήταν απ' τη Ροδίτσα. 
Διασταυρώνοντας τες αργότερα, με όσα διάβαζα άλλα, καταλάβαινα ότι αυ­τές που είχα ήταν ασφαλώς οι σωστές. 
Το κύριο σημείο τους και κοινό, ήταν ότι τρεις Έλληνες, όταν έπιασαν το Διάκο και τον έφεραν στη Λαμία, τον έκλεισαν σ' ένα πα­λιό κι εγκαταλειμμένο χάνι, εκεί που σήμερα έχει οικοδο­μηθεί το Λαογραφικό Μουσείο Λαμίας στην οδό Καλύβα - Μπακογιάννη.
 Αυτοί οι τρεις είχαν περάσει πίσω - δυ­τικά - στο χάνι και από δύο μισοχαλασμένα παραθυράκια είχαν παρακολουθήσει όλη τη νύχτα όλα όσα έγιναν μέσα στο χάνι, τα οποία και αναφέρω στη συνέχεια.: Μετά τη σύλληψη του Διάκου στα ποριά Δαμάστας, τον έφεραν με συνοδεία ποινών και τραυματισμένο στη Λαμία, οδηγώντας από τη νότια της είσοδο που περνούσε δίπλα από το Γολγοθά (όπως έλεγαν το ξε­κομμένο Λόφο όπου σήμερα είναι το κτίριο του Ορφα­νοτροφείου Αρρένων) και από την οδό Σατωβριάνδου (σήμερα) και συνέχεια τον έφτασαν και τον έκλεισαν μέσα στο παλιό χάνι, όπου σήμερα - πάλι καλά! - έχει ανεγερθεί το Λαογραφικό Μουσείο. 

Τον έβαλαν μέσα και τον έδεσαν με σκοινιά σ' ένα παχνί, το οποίο ήταν και ο πρώτος τόπος του μαρτυρί­ου του. 
Εκτός από δύο - τρεις Τούρκους που έμειναν μέσα να τον επιτηρούν, οι άλλοι - όχι όλοι - έμειναν απ' έξω, ανατολικά σε κάτι δέντρα που ήταν εκεί, περιμένοντας από περιέργεια, ίσως, να ιδούν τι θα γινόταν.
 Όταν τον έδεσαν κι έφυγαν, ο Διάκος άρχισε να πο­νάει από τα τραύματα που είχε, καταπονημένος κι από την ταλαιπωρία. Είχε περάσει αρκετή ώρα, όταν άνοιξε η πόρτα και μπήκαν μέσα δύο άντρες, που από τις φορεσιές τους έδειχναν ότι ήταν μπέηδες. Τον έναν, τον ήξερε από πριν. 
Ήταν ο Ομέρ Βρυώνης. Τον άλλον όχι. Απ' ότι όμως εί­χαν ακούσει, υπολόγισαν ότι ήταν ο σκληρός Χαλήλ Μπέης. 
Αυτός μόνος προχώρησε κι άρχισε να κάνει έλεγ­χο αν είχαν δέσει καλά το Διάκο. Τόσο πολύ φάνηκε ότι, κι ακόμα δεμένον, τον φοβόταν. Είχε νυχτώσει πια και οι τρεις που είχαν φτάσει εκεί κρυφά άρχισαν καθαρά να βλέπουν τι γίνεται. Όταν ο Χαλήλ Μπέης σιγουρεύτηκε - το είδαν κα­θαρά αυτό - ότι δεν υπήρχε φόβος διαφυγής, άρχισε να φωνάζει και να απειλεί. 
Σε μια στιγμή τον είδαν να χτυπάει στο πρόσωπο το Διάκο. 
Τον διακόπτει όμως ο άλλος, ο Βρυώνης, που πλησιάζει το Διάκο και τον βλέπουν κάτι να του λέει. Δεν ακούνε όμως. 
Απ' ότι βλέπουν όμως, καταλαβαίνουν ότι κάτι τον ρωτάει, γιατί βλέπουν το Διάκο να κουνάει αρ­νητικά το κεφάλι του. 
Και ενώ τον βλέπουν να συνεχίζει ήρεμα, σε μια στιγ­μή εξαγριώνεται, φωνάζει και χειρονομεί. Ατάραχος ο Διάκος τον αντιμετωπίζει και κάτι που του λέει, βλέπουν το Βρυώνη οργισμένο να αποχωρεί, αφήνοντας πια το θύμα στο δήμιό του. Απ' τις αναλαμπές των δαυλών, ξεχωρίζουν την αγριότητα του Χαλήλ. Τον βλέπουν να τραβάει πιο πέρα τον επικεφαλής της Φρουράς - έτσι τουλάχιστον δεί­χνει - και με νευρικές και απειλητικές κινήσεις, κάτι του λέει, κι εκείνον να υποκλίνεται κουνώντας το κεφάλι του. 
Και με μια τελευταία περιφρονητική ματιά που ρίχνει στο Διάκο, τον βλέπουν να φεύγει, δείχνοντας ικανοποι­ημένος. Ο Διάκος - και οι άλλοι τρεις απ' έξω - μέσα στο μι­σοσκόταδο βλέπουν δύο Τούρκους να ανάβουν φωτιά σε μιαν άκρη. Πάνω της φέρνουν και βάζουν μια σιδηροστιά κι ένα μεγάλο χάλκινο κακάβι. Βλέπει μετά να ρίχνουν μέσα λάδι που είχαν σ' ένα γκιούμι. Στη συνέχεια, μαζί με τον επικεφαλής, πλησιάζουν το Διάκο. 
Τον ανασηκώνουν, δεμένο καθώς είναι, τον βάζουν να καθίσει πάνω σ' ένα παλιό ξύλινο σκαμνί που βρέθηκε εκεί, του σηκώνουν τα πόδια, δεμένα καθώς είναι, και του τα δένουν έτσι που να κρέμονται. 
Τι θέλουν να κάνουν αναλογίζονται με περιέργεια και αγωνία, οι τρεις που παρακολουθούν, χωρίς να τολ­μήσουν και να ρωτήσουν. 
Βλέπουν όμως τους άλλους να περιπαίζουν το Διά­κο. Φαίνεται κάτι να λένε και ο Διάκος να κουνάει επί­μονα κι αρνητικά το κεφάλι του.
 Τι του λένε όμως δεν καταλαβαίνουν.
 Οπότε, κάθε φορά που ρωτάνε και αρνείται τους βλέπουν να κρατάνε στα χέρια τους μυτε­ρά καρφιά και να τα μπήγουν σιγά πρώτα, πιο δυνατά στη συνέχεια στις πατούσες των ποδιών του Διάκου, ο οποίος κάθε φορά αναταράζεται από τον πόνο. 
Η μυρωδιά του Λαδιού που καίγεται μέσα στο κακάβι, φτάνει έντονα στη μύτη και των τριών απ' έξω και υποπτεύονται τα χειρότερα.
 Οι βασανιστές του, όπως έχουν γυμνώσει τα πόδια του, παίρνουν απ' το κακάβι καυτό λάδι και αρχίζουν σιγά και βασανιστικά να το ρίχνουν στα πόδια του!... 
Τι­νάζεται κάθε φορά ο Διάκος, τόσο δυνατά λες και θα κό­ψει τις τριχιές όταν το λάδι πέφτει πάνω στα πόδια του. 
Αφού είδαν να μην αντιδρά έντονα, αφήνουν τα πό­δια και παίρνουν και του σκίζουν το γιλέκο και την που­καμίσα που φοράει, απογυμνώνοντας το πάνω μέρος του σώματος του με τα χέρια. Κι αρχίζουν τότε να του ρίχνουν καυτό Λάδι με αργές κινήσεις, στα χέρια, στο στήθος και στην πλάτη του. 
Βουβά οδύρεται ο Διάκος, χωρίς να βγάλει μιλιά από το στόμα του. 
Κι όσο δεν μι­λάει, τόσο αγριεύουν περισσότερο οι βασανιστές του.
 Και δείχνουν τόσο οργισμένοι, που αν ήταν τρόπος να τον θανατώσουν. 
Φαίνεται όμως πως έχουν εντολή μόνο να τον βασανίσουν χωρίς και να πεθάνει. 
Γι' αυτό συ­νεχίζουν!... 
Το σώμα του Διάκου αρχίζει φαίνεται να νεκρώνε­ται. 
Όμως το πνεύμα όπως δείχνει, μένει καθάριο, ανέγγιχτο, σταθερό, συνεχίζοντος τις αρνήσεις και εξοργί­ζοντας περισσότερο τους Βασανιστές του. 
Αλλά αυτή η κατάσταση τους κάνει να βρίσκουν νέ­ους τρόπους βασανισμών. 
Οι κινήσεις που κάνουν, δεί­χνοντας διάφορα σημεία του σώματος του, κάνουν τους τρεις που παρακολουθούν να ανατριχιάζουν.
 Και βλέ­πουν τους βασανιστές να παίρνουν στα χέρια τους τα καρφιά που είχαν και έσπαζαν τις φούσκες που δημι­ουργούνταν στο δέρμα απ' το καυτό λάδι, να αρχίζουν να κάνουν το ίδιο και στο σώμα και στα χέρια από ψηλά. 
Αποκαμωμένοι όμως και οι ίδιοι οι Βασανιστές, που δεν άλλαξαν βάρδια όλη τη νύχτα, βλέπουν ότι δεν πε­τυχαίνουν τίποτα. 
Και μιας και το λάδι τελείωσε, μιας και έφτασε πια και το ξημέρωμα, σταματούν. 
Το Διάκο τον κρατάνε πια όρθιο οι τριχιές που τον έχουν δεμένο.
 Τότε και οι τρεις παρατηρητές, απ' έξω, για να μη γί­νουν αντιληπτοί, έφυγαν με προφυλάξεις, κατευθυνό­μενοι προς το βορεινό μέρος του ρέματος, όπου είχαν αρχίσει να έρχονται δειλά και οι πρώτοι περίεργοι. 
Κι όταν πια ο ήλιος έχει ανέβη ψηλά, λύνουν το Διά­κο και σέρνοντας τον τον βγάζουν έξω, χωρίς όμως να δείχνει ότι καταλαβαίνει. 
Όσοι είχαν την ευκαιρία να τον δουν το απόγευμα που τον είχαν φέρει, τώρα βλέποντας τον, δεν τον ανα­γνωρίζουν, χωρίς να ξέρουν τι ακριβώς είχε συμβεί. 
Το μόνο που βλέπουν είναι το κακοποιημένα ρούχα του. 
Σέρνοντας τον προς τα βόρεια, τον περνάνε πέρα από το ρέμα που έκοβε την πλατεία Λαού στα δυο καταμεσίς και τραβώντας ανατολικότερα έφτανε στη Δημοτι­κή Αγορά, από εκεί στο κατάστημα Πολιτικού και μετά κατεβαίνοντας προς τα νότια, απλωνόταν κατά μήκος της οδού Θερμοπυλών. 
Όταν τον πέρασαν στο ρέμα, στάθηκαν περίπου ανα­τολικά της σημερινής διπλής βρύσης, γιατί ανατολικό­τερα ετοίμαζαν το στήσιμο της... ψησταριάς! 
Κόσμος πολύς είχε συγκεντρωθεί γύρω εκεί με την άδεια του Χαλήλ Μπέη βέβαια, γιατί άφησε τον κόσμο να δει τι θα έκαναν στο Διάκο, ώστε να φοβηθεί και να μην επιχειρήσει κανένας άλλος να πράξει το ίδιο, πράγμα που πέτυχε. 
Κανένας Λαμιώτης δεν φάνηκε να συμμετείχε στην επανάσταση! 
Μέσα στο πλήθος που παρακολουθεί με αγωνία, ξε­χωρίζει μια κάπως ηλικιωμένη γυναίκα.
 Είναι η δόλια μόνα του Διάκου, που είχε μάθει τη σύλληψη του γιου της και ολονυχτίς πεζοπορώντας είχε φτάσει στη Λαμία, όπου δεν περίμενε να δει το σπλάγχνο της έτσι! 
Για μια στιγμή βουβαίνονται όλοι. 
Βλέπουν να φτάνει εκεί ο δήμιος, ονόματι Αλεξίου, κρατώντας ένα σουβλί. 
Και αμέσως καταλαβαίνουν τι πρόκειται να γί­νει! 
Αυτός, τρέμει από το φόβο του, γιατί έχει αυστηρή εντολή να μην του πεθάνει ο Διάκος όταν θα τον σου­βλίζει.
 Και αρχίζει το τελευταίο πια μαρτύριο. Δένοντας το Διάκο ανάσκελα σε ένα σαμάρι, με τα πόδια του ανοιχτά, αρχίζει προσεκτικά ο δήμιος να χώ­νει την πολύ καλό λεπτισμένη άκρη του σουβλιού, ξε­κινώντας απ' τη βουβωνική χώρα και προχωρώντας προς τα επάνω, περνώντας το σουβλί κάτω οπό το δέρ­μα, μέχρι που το έβγαλε πάνω στην πλάτη του, λίγο κάτω απ' το δεξιό του το αυτί.
 Από κάποιες μικροκινήσεις που κάνει ο Διάκος κάθε φορά που σπρώχνει το σουβλί προς τα επάνω ο δήμιος, δείχνει ότι ακόμα είναι ζωντανός. 
Μόλις τελειώνει ο γύφτος, ορμούν Τούρκοι και με σκοινιά δένουν το σώμα γύρω στο σουβλί για να μη σπάσει το δέρμα και ακουμπάνε όρθιο σχεδόν το σουβλί με το Διάκο σ' ένα δέντρο. 
Στη συνέχεια, σπεύδουν να συγυρίσουν τη φωτιά που έχουν ανάψει.
 Και τότε γίνεται κάτι που ξαφνιάζει τους πάντες.
 Ένας Τούρκος καβάλα στο ψαρί του άλογο στέκε­ται μπροστά στο σουβλισμένο, βγάζει τη διμούτσουνη όρθια κουμπούρα του και τη στρέφει στο Διάκο. 
Δύο κουμπουριές ακούγονται που βρίσκουν κατάστηθα το Διάκο. 
Κι ο Τούρκος κεντρίζοντας το άλογο του, χάνε­ται στην ανηφόρα μέσα στα στενάκια που περιβάλλουν τα χαμηλά σπιτάκια. 
Ο Χαλήλ Μπέης, βλέπει συτό και αφρίζει απ' το θυμό του. Και δίνει εντολή, να βάλουν το Διάκο έτσι, πάνω στη φωτιά, και να τον γυρίσουν λίγο! 
Ο κόσμος που παρακολουθεί αυτή την κτηνωδία μέ­νει άφωνος. 
Στη συνέχεια ο Χαλήλ οργισμένος και ανικανοποί­ητος, δίνει εντολή να πάρουν έτσι με το σουβλί το νε­κρό το Διάκο και πάνε να τον πετάξουν στην άκρη του ρέματος, ανατολικά από το χάνι που τον είχαν, εκεί όπου πέταγαν τις κοπριές των αλόγων που είχαν στους στά­βλους, τους οποίους διατηρούσαν από τη βόρεια πλευρά της Νομαρχίας μέχρι το πέτρινο γυμνάσιο.
 Τη διαβεβαίωση αυτή είχα απ' όλα σχεδόν τα γερόντια που ρώτησα το 1947, τότε που φαίνονταν ακόμα οι κρίκοι στο βόρειο τοίχο της θερινής «ΤΙΤΑΝΙΑΣ».
 Εκεί λοιπόν, βορειοανατολικά της σκάλας που κα­τεβαίνει σήμερα από την οδό Λυκούργου στην πρώην ψαραγορά, άφησαν το νεκρό ξεσκέπαστο, άταφο, σχε­δόν τρείς ημέρες φρουρούμενο. 
Οι φρουροί αποχώ­ρησαν την τρίτη ημέρα αφού άρχισε να μυρίζει, οπότε βρήκαν ευκαιρία κάποιοι χριστιανοί οι οποίοι περίμεναν και είχαν προετοιμάσει έναν λάκκο εκεί ακριβώς που σή­μερα είναι ο τάφος του, πήγαν, του έβγαλαν το σουβλί, τον καθάρισαν λίγο και πήγαν και τον έθαψαν, χωρίς να βάλουν πάνω του ούτε έναν σταυρό από φόβο. 
Αργότερα, περί το 1860, ο συνταγματάρχης Ρούβαλης που είχε έρθει από την Καλαμάτα με μετάθεση στη Λαμία και είχε πληροφορηθεί πού περίπου είχαν θά­ψει το Διάκο έκανε έρευνες να τον βρει. 
Ο παππούς μου που είχε στήσει την παράγκα - πρώ­το μαγαζί του πριν λίγο καιρό, απέναντι δυτικά, όπου μετά χτίστηκε η αποθήκη των αδελφών Κονταξή, είδε στρατιώτες να ανοίγουν μικρούς λάκκους ανατολικά του, ψάχνοντας. 
Όταν ρώτησε τι ζητάνε, του είπαν ότι ψά­χνουν τον τάφο του Διάκου. 
Την πληροφορία αυτή είχα από τον πατέρα μου, όπως την είχε ακούσει από τον παπ­πού μου.
 Σε ένα σημείο, βρήκαν ένα σωρό - σκελετό ανθρώπινου σώματος και αφού δεν είχαν βρεθεί άλλα γύρω, κατέληξαν ότι ήταν του Διάκου. 
Το συγκέντρω­σαν, το καθάρισαν και τα έβαλαν σε ένα κουτί ξύλινο και τα έθαψαν πάλι στο ίδιο σημείο, τοποθετώντας πάνω μερικές πέτρες και έναν σταυρό με το όνομα του. 
Τέλος, στις αρχές του 1900 η Λαμία τίμησε το Διά­κο όπως έπρεπε. Αφού ανακαίνισε τον πρόχειρο τάφο του στο σημείο που είναι ακόμα, έστησε τον υπέρλαμπρο ανδριάντα του στην πλατεία Διάκου, με αποκαλυ­πτήρια επίσημα, παρουσία και του Βασιλέως Γεωργίου Α' και της βασιλικής οικογένειας, υπουργών, στρα­τιωτικών και άλλων επισήμων, στις 23 Απριλίου 1903.
 Πηγή: «Λαμιακή Φωνή»
 Επιμέλεια-Ανάρτηση: Τάκης Ευθυμίου

Read More

ΠΑΝΑΡΧΑΙΕΣ ΣΥΝΤΑΓΕΣ

Aπό απλά σιρόπια, κολλύρια, αλοιφές, σταγόνες, χάπια έως και κολπικά υπόθετα που συνδύαζαν δεκάδες ουσίες, η φαρμακευτική αποτέλεσε από την αρχαιότητα μία ιδιαίτερα λεπτομερή επιστήμη για την αντιμετώπιση σχεδόν όλων των γνωστών ασθενειών.
 Τα γραπτά του Ιπποκράτη αναφέρουν περίπου 250 φαρμακευτικά φυτά. 
Ο Γαληνός, που χαρακτηρίζεται ως ο δεύτερος σπουδαιότερος γιατρός της Αρχαιότητας μετά τον Ιπποκράτη, στις γραφές του περιέγραψε τα περίφημα «Γαληνικά Φάρμακα», μερικά εκ των οποίων περιείχαν έως και 100 διαφορετικές ουσίες έκαστο.
 Ο Νικόλαος Μυρεψός (το 1.300 μ.Χ.) συνέταξε συνταγολόγιο με περισσότερα από 2.200 φάρμακα, πολλά εκ των οποίων αφορούσαν μείγματα 3-5 διαφορετικών υλικών.
 Η αρχαία αυτή γνώση κρατάει έως και σήμερα μέσα από γραπτά, τα οποία σημαντικοί εξειδικευμένοι επιστήμονες ερευνούν και ανακαλύπτουν συνεχώς νέες θεραπευτικές ιδιότητες. Στα αρχαία φάρμακα εστίασαν επιστήμονες κατά τη διάρκεια της 3ης Αμφικτυονίας Εταιρειών και Συλλόγων Ιστορίας και Ηθικής - Δεοντολογίας που διοργανώθηκε τον Ιούνιο του 2011 από το Διεθνές Ιπποκράτειο Ίδρυμα στην Κω.
 Όπως ανέφερε ο πρόεδρος του ιδρύματος καθηγητής Χειρουργικής κ. Στέφανος Γερουλάνος, για την παρασκευή των φαρμάκων χρησιμοποιούνταν επί το πλείστον βότανα και φυτά, καθώς και ορυκτά και ζωικά υλικά, όπως π. χ. ελαφαντοστούν, δόντι λιονταριού ή ακόμα και κόπρανα ζώων. 
Μεταξύ των πλέον γνωστών αρχαίων φαρμακευτικών ορυκτών ήταν η «λήμνια γη» (εξαγώγιμο φάρμακο), που εθεωρείτο ότι βοηθούσε στην επούλωση πληγών. 
Η «λήμνια γη» εξορυσσόταν σε τοποθεσία περίπου στο κέντρο της Λήμνου και αναμειγνυόταν με το αίμα ζώων που θυσιάζονταν. 
Έπλαθαν το «μείγμα» σε μικρό σχήμα και το σφράγιζαν με ειδική σφραγίδα, για την προστασία του από οποιαδήποτε νοθεία. 
Το προϊόν είτε χρησιμοποιούνταν με νερό για την αντιμετώπιση τραυμάτων είτε το έδιναν μαζί με το φαγητό. 
Λόγω της αιμοσφαιρίνης περιείχε σίδηρο, ενώ ακριβώς επειδή είχε χώμα ήταν και καθαρτικό.
 Σε πολλές περιπτώσεις πάντως, τα «αρχαία φάρμακα» ήταν καθαρά θέμα αυθυποβολής. 
Αυτό ισχύει για τον χρυσό που έως και πρόσφατα εικαζόταν ότι ήταν δυνατό θεραπευτικό για τους ρευματισμούς, ενδεχόμενο που δεν έχει επιβεβαιωθεί. 
Η σκόνη χρυσού χρησιμοποιούνταν ως ουσία σε φαγητά. 
Όπως αναφέρει ο κ. Γερουλάνος, χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αυτό του βιεννέζικου σνίτσελ, το οποίο αποτελεί εφεύρεση και μυστικό της κουζίνας των Παλαιολόγων του Βυζαντίου.
 Η συνταγή μαθεύτηκε μέσω «προξενιού» στη Σαραγόσα της Ισπανίας και μετά στη Βιέννη. 
Η αρχική συνταγή αφορούσε τη χρήση σκόνης χρυσού πάνω στο κρέας, στην οποία όφειλε το «ξανθό» του χρώμα. 
Αργότερα, το ξανθό χρώμα αντιγράφεται με μουστάρδα στο «πανέ». 
Πάντως, οι φυτικές ουσίες είναι οι πλέον χρησιμοποιούμενες στην αρχαία φαρμακευτική και «κρατούν» καλά ακόμα και σήμερα. 
Οι κουμαρίνες είναι γνωστά αντιπηκτικά, περιέχονται ως ουσίες στα κούμαρα, και τα χρησιμοποιούσε ο Ιπποκράτης για τη θρομβοφλεβίτιδα. 
Από τον ταξό (κωνοφόρο αειθαλές δένδρο, πολύ διαδεδομένο ως φράχτης σε κήπους) μπορεί να παραχθεί από την ταμοξιφαίνη που αποτελεί σήμερα θεραπεία επιλογής για τον καρκίνο του μαστού.
 Το λουλούδι βίνκα περιέχει βινκριστίνη που είναι αντικαρκινική ουσία (χημειοθεραπεία). 
Το αψέντι (αρτεμισία το αψίνθιον) χρησιμοποιείται σήμερα ξανά ως ισχυρό αντιελονοσιακό. Και φυσικά η ασπιρίνη των 110 ετών έχει ως βασικό στοιχείο το σαλικυλικό οξύ. 
Ο Ιπποκράτης χρησιμοποιούσε φλούδα ιτιάς (salix alba) ως αναλγητικό. 
Συνταγές από την αρχαιότητα «Το καλύτερο φάρμακο για τον πονόλαιμο είναι το χαμομήλι με μέλι και λεμόνι. 
Η πολύ διαδεδομένη αυτή γνώση έρχεται από την αρχαιότητα, όταν οι Έλληνες θεραπευτές έφτιαχναν σιρόπια με βάση το μέλι», επισημαίνει ο πρόεδρος του Διεθνούς Ιπποκράτειου Ιδρύματος, καθηγητής κ. Στέφανος Γερουλάνος.
 Όπως αναφέρει ο κ. Γερουλάνος, χρησιμοποιούσαν σαν βάση το μέλι αραιωμένο είτε με νερό είτε με ξίδι στο οποίο προσέθεταν τις φαρμακευτικές ουσίες από τα διάφορα φυτικά εκχυλίσματα.
 Οι ουσίες εξάγονταν από τα φυτά είτε με βρασμό, είτε με τον εμποτισμό τους για μεγάλο χρονικό διάστημα σε κρασί ή λάδι.
 Άλλη μία συνταγή που «κρατάει» από την αρχαιότητα και χρησιμοποιείται και σήμερα από πολλούς φαρμακοποιούς είναι η αλοιφή για την αντιμετώπιση των πανάδων στα χέρια. 
Σύμφωνα με τον κ. Γερουλάνο, η συνταγή είναι πολύ απλή και έχει ως συστατικά το λάδι (θα πρέπει να ζεσταθεί για λίγο), το κερί μέλισσας και τη μαστίχα. «Εάν προστεθούν αυτά τα συστατικά γίνεται μία άσπρη αλοιφή που βοηθά πολύ στο “σβήσιμο” των πανάδων στα χέρια», σημειώνει ο καθηγητής. 
Και φυσικά η μαλακτική ιδιότητα της αλόης, που χρησιμοποιείται κατά κόρον σε κρέμες και αλοιφές για το δέρμα, είναι γνωστή από τους αρχαίους χρόνους.

Read More

20 ΛΟΓΟΙ ΚΑΤΑΡΕΥΣΗΣ ΤΗΣ Ε.Ε

Οι αριθμοί μιλούν για ένα φαινόμενο που τείνει να εξελιχθεί σε ένα κραχ χειρότερο από την κρίση του 1929-1930 και 7 από τις 20 αυτές ενδείξεις αφορούν στην Ελλάδα και την Κύπρο. 
Του Michael Snyder
The Economic Collapse Blog
14 Ιανουαρίου 2013
Aπόδοση: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους
Η οικονομική κατάρρευση της Ευρώπης επιταχύνεται δραματικά. Ενώ τα συμβατικά μέσα μαζικής ενημέρωσης εξακολουθούν να διατυμπανίζουν ότι η οικονομική κρίση στην Ευρώπη έχει «αποφευχθεί», τα οικονομικά στατιστικά στοιχεία που προέρχονται από την Γηραιά Ήπειρο απλώς αποδεικνύουν ότι η κατάσταση ολοένα επιδεινώνεται.
Η βιομηχανική δραστηριότητα στην Ευρώπη συρρικνώνεται μήνα με το μήνα, τα ποσοστά ανεργίας στην Ευρωζώνη έχουν χτυπήσει νέο ιλιγγιώδες ρεκόρ, και οι επίσημοι δείκτες ανεργίας τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ισπανία είναι τώρα κατά πολύ υψηλότεροι από τον υψηλότερο αντίστοιχο δείκτη στις Ηνωμένες Πολιτείες κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης της δεκαετίας του 1930.
Η οικονομική κατάσταση στην Ευρώπη είναι πολύ χειρότερη από ό,τι ήταν πριν από ένα χρόνο, και πρόκειται να συνεχίσει να επιδεινώνεται, καθώς η λιτότητα που εφαρμόζεται εξακολουθεί να πλήττει ανελέητα τις οικονομίες της Ευρωζώνης. Δεν αποτελεί υπερβολή η εκτίμηση ότι τα πράγματα έχουν πάρει τραγική τροπή, ιδιαίτερα στη νότια Ευρώπη. Η αλήθεια είναι ότι οι περισσότερες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου βιώνουν μια οξύτατη οικονομική ύφεση αυτή τη στιγμή. Δυστυχώς, οι περισσότεροι Αμερικανοί δίνουν ελάχιστη προσοχή στο τι συμβαίνει στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Αλλά κανονικά θα έπρεπε να παρατηρούν τα φαινόμενα αυτά, αφού δείχνουν τι ακριβώς συμβαίνει όταν οι χώρες συσσωρεύουν υπερβολικό χρέος. Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν το μεγαλύτερο χρέος από οποιαδήποτε άλλη χώρα στον πλανήτη, οπότε τελικά ό,τι συμβαίνει σήμερα στην Ισπανία, τη Γαλλία, την Ιταλία, την Πορτογαλία και την Ελλάδα είναι βέβαιο ότι πρόκειται να συμβεί και εδώ, και μάλιστα σύντομα.
Ακολουθούν 20 σαφείς ενδείξεις της κατάρρευσης της Ευρώπης, τις οποίες ο καθένας μας οφείλει να έχει υπ’ όψιν του…


Ένδειξη 1η: 10 μήνες: Η βιομηχανική δραστηριότητα τόσο στη Γαλλία όσο και στη Γερμανία συρρικνώνεται συνεχώς εδώ και 10 μήνες.
Ένδειξη 2η: 11,8 %: Το ποσοστό ανεργίας στην Ευρωζώνη έχει πλέον ανέλθει σε 11,8 %, ένα νέο και πρωτόγνωρο για τα ευρωπαϊκά δεδομένα ρεκόρ.
Ένδειξη 3η: 17 μήνες: Τον Νοέμβριο, στην Ιταλία σημειώθηκε η δραματικότερη πτώση σε λιανικές πωλήσεις των τελευταίων 17 μηνών.
Ένδειξη 4η: 20 μήνες: Η κατασκευαστική δραστηριότητα στην Ισπανία συρρικνώνεται συνεχώς εδώ και 20 μήνες.
Ένδειξη 5η: 20 %: Εκτιμάται ότι αυτή τη στιγμή τα επισφαλή δάνεια αποτελούν περίπου το 20 % όλων των εγχώριων δανείων στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα.

Ένδειξη 6η: 22 %: Το 22 % του συνολικού πληθυσμού της Ιρλανδίας ζει σε νοικοκυριά ανέργων.
Ένδειξη 7η: 26 %: Ο γενικός δείκτης ανεργίας στην Ελλάδα έχει αγγίξει το 26 %. Μόλις πριν από ένα χρόνο ήταν 18,9 %.

Ένδειξη 8η: 26,6 %: Ο δείκτης ανεργίας στην Ισπανία έχει αυξηθεί στο απίστευτο 26,6 %.

Ένδειξη 9η: 27 %: είναι το ποσοστό ανεργίας των εργαζομένων ηλικίας κάτω των 25 στην Κύπρο. Το 2008, ο ίδιος δείκτης ήταν πολύ πιο κάτω από το 10 %.
Ένδειξη 10η: 28 %: Οι πωλήσεις της γαλλικής αυτοκινητοβιομηχανίας ήταν τον Νοέμβριο του 2012 κατά 28% μικρότερες από τον αντίστοιχο μήνα του 2011.

Ένδειξη 11η: 36 %: Ο δείκτης φτώχειας στην Ελλάδα σήμερα αγγίζει το 36 %. Το 2009 ήταν μόλις 20% περίπου.
Ένδειξη 12η: 37,1 %: Το ποσοστό ανεργίας στους εργαζόμενους κάτω των 25 ετών στην Ιταλία έχει αγγίξει το πρωτόγνωρο ρεκόρ του 37,1%.
Ένδειξη 13η: 44 %: Ένα απίστευτο 44 % του συνολικού πληθυσμού της Βουλγαρίας αντιμετωπίζει «σοβαρές υλικές στερήσεις».
Ένδειξη 14η: 56,5 %: Το ποσοστό ανεργίας στους εργαζόμενους κάτω των 25 ετών στην Ισπανία έχει φτάσει στο ιστορικό 56,5%.
Ένδειξη 15η: 57,6 %: Το ποσοστό ανεργίας για τους εργαζόμενους κάτω των 25 ετών στην Ελλάδα έχει φτάσει στο ιστορικό 57,6%.
Ένδειξη 16η: 60 %: Σύμφωνα με έκθεση της Citigroup, υπάρχει 60 % πιθανότητα εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη μέσα στους επόμενους 12 με 18 μήνες.
Ένδειξη 17η: 70 %: Σύμφωνα με πρόσφατα δημοσιεύματα, κάποιες κατοικίες στην Ισπανία πωλούνται 70% φθηνότερα από την τιμή στην οποία θα είχαν πουληθεί στο απόγειο της φούσκας της αγοράς ακινήτων το 2006. Σήμερα υπάρχουν περίπου 2 εκατομμύρια απούλητα σπίτια στην Ισπανία.
Ένδειξη 18η: 200 %: Η αναλογία χρέους προς ΑΕΠ της Ελλάδας πλησιάζει ταχύτατα το 200 %.
Ένδειξη 19η: 1997: Σύμφωνα με την Επιτροπή των Γαλλικών Βιομηχανιών Αυτοκινήτου, το 2012 ήταν η χειρότερη χρονιά που βίωσε η γαλλική βιομηχανία αυτοκινήτων από το 1997.
Ένδειξη 20ή: 2 εκατομμύρια: Το 2005, η γαλλική αυτοκινητοβιομηχανία είχε παραγάγει περίπου 3,5 εκατομμύρια οχήματα. Το 2012, ο αριθμός αυτός μειώθηκε σε περίπου 2 εκατομμύρια οχήματα.
Το ένα πράγμα που αυτά τα συγκλονιστικά στοιχεία δεν μπορούν να μεταφέρουν είναι η μεγάλη οδύνη που πολλοί Ευρωπαίοι πολίτες ζουν σε καθημερινή βάση σήμερα. Για να πάρετε μια ιδέα του πώς είναι η ζωή στην Ελλάδα αυτές τις μέρες, διαβάστε το ακόλουθο σύντομο απόσπασμα από πρόσφατο άρθρο του Bloomberg …
«Η Αναστασία Καραγαϊτανάκη, 57 ετών, ήταν κάποτε μοντέλο και ιδιοκτήτρια μιας καφετέριας στην Θεσσαλονίκη. Αφού έχασε την επιχείρησή της με την οικονομική κρίση, σήμερα κοιμάται σ΄ ένα ράντζο που ανοίγει το βράδυ πλάι από το ψυγείο στην κουζίνα της μητέρας της και χάρη στα γεύματα που της προσφέρει μια φιλανθρωπική οργάνωση εξασφαλίζει τα απαραίτητα τρόφιμα και την ινσουλίνη για τον διαβήτη, από τον οποίο πάσχει.

“Νιώθω σαν η ζωή μου να έχει γλιστρήσει μέσα από τα χέρια μου”, είπε στον ρεπόρτερ του Bloomberg η Καραγαϊτανάκη, της οποίας ο άνεργος αδελφός επίσης μοιράζεται την ίδια γκαρσονιέρα. “Νιώθω σαν να είμαι νεκρή”.

Για χιλιάδες Έλληνες, όπως η Καραγαϊτανάκη, ο κοινωνικός ιστός της μεσαίας τάξης ζωής έχει διαρρηχθεί. Οι μισθοί των εκπαιδευτικών έχουν μειωθεί κατά το ένα τρίτο, με αποτέλεσμα να επινοούν τρόπους να κλέβουν ηλεκτρικό ρεύμα. Οικογένειες που κατοικούν σε περιοχές που μέχρι πριν από λίγα χρόνια ήταν ήσυχες και ασφαλείς τρέμουν να φύγουν από τα σπίτια τους λόγω της σταθερής αύξησης της εγκληματικότητας»…
Σε όλη την Ευρώπη, ακούει κανείς για πολίτες που έχουν χάσει κάθε ελπίδα και φτάνουν στο σημείο να αυτοπυρπολούνται, σε μια απελπισμένη προσπάθεια να απαλλαγούν από τα δεινά τους και να επιστήσουν την προσοχή των συμπολιτών τους και των ασυγκίνητων κυβερνήσεων. Εκατομμύρια Ευρωπαίοι πολίτες, που κάποτε ανήκαν στην μεσαία τάξη, έχουν χάσει τα πάντα και βυθίζονται όλο και περισσότερο στην απελπισία. Τα ποσοστά αυτοκτονιών και εγκληματικότητας είναι στα ύψη σε όλη την Νότια Ευρώπη, ενώ σε τακτά χρονικά διαστήματα ξεσπούν μαζικές ταραχές στους δρόμους.

Δυστυχώς, βρισκόμαστε μόνο στην αρχή. Τα πράγματα πρόκειται να πάρουν πολύ χειρότερη τροπή στην Ευρώπη.
Εν τω μεταξύ, όσοι από εμάς ζούμε στις Ηνωμένες Πολιτείες κοιτάμε ακόμη με αυταρέσκεια και αφ’ υψηλού τους Ευρωπαίους, επειδή ζούμε ακόμα σε μια απατηλή φούσκα μιας ευμάρειας που δημιούργησαν το χρέος και ο δανεισμός.
Αλλά τελικά, δεν θ’ αργήσουμε κι εμείς να νιώσουμε τον πόνο της λιτότητας στο πετσί μας. Η πρόσφατη συμφωνία για την αντιμετώπιση του «δημοσιονομικού γκρεμού» των ΗΠΑ δεν ήταν μια τυχαία ένδειξη. Οι φόροι αυξάνονται και οι δημόσιες δαπάνες συρρικνώνονται. Δεν θα αργήσουμε να νιώσουμε τις συνέπειες αυτών των αλλαγών και στην οικονομία.
Και φυσικά, η αμείλικτη πραγματικότητα είναι ότι η οικονομία των ΗΠΑ σε όλα τα επίπεδα δεν πήγε καθόλου καλά το 2012, πράγμα που φαίνεται να ρίξει κανείς μια ματιά στους αριθμούς. Η ψυχρή και σκληρή αλήθεια είναι ότι η οικονομία των ΗΠΑ μειώνεται σταθερά εδώ και αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα, και υπάρχουν πολλοί λόγοι να αναμένει κανείς ότι οι πτωτικές τάσεις θα επιταχυνθούν ακόμη περισσότερο το 2013.
Οπότε, αν είστε Αμερικανός, μην χαμογελάτε όταν διαβάζετε για τα αλλόκοτα που συμβαίνουν αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη. Πάμε για τον ίδιο ακριβώς κατήφορο στον οποίο βρίσκονται οι Ευρωπαίοι, και σίγουρα θα βιώσουμε τις ίδιες οδυνηρές καταστάσεις που εκείνοι βιώνουν αυτή τη στιγμή.
Θα σας συμβούλευα, λοιπόν, αυτούς τους λίγους μήνες της «φούσκας» που μας απέμειναν πριν ακουστεί το «μπαμ», να εστιάσετε την προσοχή σας στα απαραίτητα και να προετοιμαστείτε για όσα θα έρθουν. Σε κάποια στιγμή, αυτή η «φούσκα της ελπίδας» που μας πλάσαραν θα σκάσει και τότε θα είναι πολύ αργά για προετοιμασίες.

Read More

ΛΟΥΚΙΑΝΟΣ ΜΙΑ ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Ο Ελληνικής καταγωγής Λουκιανός από την Σαμοσάτα της Συρίας έζησε το 120 μ.χ. στο βιβλίο του «Αληθινή Ιστορία» δίνει πληροφορίες που σε ξαφνιάζουν. 
«Πήγαινε με ένα καράβι που το πήρε ο αέρας για εφτά μερόνυχτα και την όγδοη ημέρα έφτασε στο φεγγάρι. (Τόσο κάνουν τα σύγχρονα διαστημόπλοια του ανθρώπου για να πάνε στο φεγγάρι). 
Μπήκε μέσα σ' ένα πηγάδι που από πάνω είχε καθρέφτες και έβλεπε όλη τη γη. (Πρόκειται για υπερσύγχρονο τηλεσκόπιο που ο άνθρωπος ακόμη δεν το έχει φτιάξει γιατί με αυτό έβλεπε και τους ανθρώπους στην γη). 
Βασιλιάς της Σελήνης ήταν ο Ενδυμίωνας που τον πήραν από την γη και τον πήγαν στο φεγγάρι και τον έκαναν βασιλιά.»
Περιγράφει τρικινητήρια αεροπλάνα (τρικέφαλοι αλογογύπες που πετούσαν) περιγράφει σύγχρονες διόπτρες (έβαζαν και έβγαζαν τα μάτια τους που μπορούσε να τα φορά ο καθένας και έβλεπαν πολύ μακρυά) 
περιγράφει πολεμιστές με διαστημική στολή που είχε δύο κέρατα "κεραίες". 
Ο στρατός αυτός ήταν του Φαέθοντα και επειδή ήταν άνθρωποι σαν εμάς και η θερμοκρασία της σελήνης μεγάλη γι αυτό φορούσαν τις διαστημικές στολές.
 Στα αρχαία Ινδικά έπη, αναφέρονται για πόλεμο Ελλήνων με κατοίκους της Σελήνης και συγκεκριμένα αναφέρουν ότι αρχηγός των Ελλήνων ήταν ο Ηρακλής. 
Οι Ινδοί τι λόγο είχανε σε δικά τους κείμενα να αναφέρουν Έλληνες ειδικά και μάλιστα σε πόλεμο με τους κατοίκους της σελήνης; 
Πριν το 9560 π.Χ. ίσως οι Έλληνες ήταν κοσμοκράτορες και είχαν σαφώς, τη δυνατότητα και την τεχνολογία να ταξιδεύουν σε όλη τη Γη .
 Υπάρχουν πολλές αναφορές αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων , οι οποίοι έγραψαν ότι στη Σελήνη υπάρχουν άνθρωποι και κτίρια.

Read More

ΕΝΑΣ ΘΑΜΕΝΟΣ ΤΑΦΟΣ

Ένα βίντεο ντοκουμέντο από ανασκαφές στην αρχαία Πελλάνα.
 Ισως τελικά να έλυνε το «γρίφο» από πού... έλκουν την καταγωγή τους οι αρχαίοι Σπαρτιάτες καθώς επίσης να διαλευκάνει και τα πιο σκοτεινά σημεία στην Ιστορία της Ομηρικής... 
Σ’ αυτό αμοντάριστο υλικό των δύων λεπτών, που είναι από την ξενάγηση της σχολής των Δοκίμων Έφεδρων Αξιωματικών του Κ.Ε.Ε.Μ, 10 χρόνια πριν, είναι η μοναδική απόδειξη οπτικού και ακουστικού στοιχείου που έχουμε στη διάθεσή μας μέχρι σήμερα, η οποία μαρτυρεί την ύπαρξη ενός μεγαλοπρεπέστατου μνημείου που μάλλον χάθηκε άδικα και ανεξήγητα. 
Οποιαδήποτε άλλη πηγή, πληροφορία ή ίχνος υλικού σχετικά μ’ αυτό το θέμα, δυστυχώς, καταστράφηκε και θάφτηκε για πάντα μαζί με τον μνημείο. 
Λίγο πριν την συνταξιοδότηση του διακεκριμένου επιστήμονα κ. Θεόδωρου Σπυρόπουλου, επίτιμου εφόρου αρχαιοτήτων και διευθυντή των ανασκαφών στην Πελλάνα, είχε γίνει, από τον ίδιο, μια σπουδαία αρχαιολογική ανακάλυψη στο χωριό Πελλάνα Λακωνίας το Μάιο του 2002. Ο κ Σπυρόπουλος είχε αρχίσει τις ανασκαφές σ’ έναν αρκετά καλοδιατηρημένο Βασιλικό Τάφο δίπλα από τους άλλους που είχε βρει πριν από 22 χρόνια στη θέση «Πελεκυτή» στην ανατολική πλευρά του Μυκηναϊκού νεκροταφείου. 
Όταν όμως έφθασε στην είσοδο του τάφου, διαπίστωσε έκπληκτος πως αριστερά και δεξιά των τειχών του μεγάλου διαδρόμου υπήρχαν άλλοι δυο τεράστιοι τάφοι, οι οποίοι ήταν προφανώς ασύλητοι διότι καλύπτονταν από τις πλάκες που τους είχαν κτίσει. 
Από δω και μπρος το μυστήριο περιπλέκεται. Για αδιευκρίνιστους λόγους και χωρίς να ενημερωθεί ο κ. Σπυρόπουλος, ο υπεύθυνος ανασκαφέας, διαπράχθηκε ένα πρωτοφανές έγκλημα που όμοιό του δεν έχει καταγραφεί πουθενά στα χρονικά της αρχαιολογίας. Το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο (Κ.Α.Σ.) σε συνεργασία με την Ε΄ Εφορία Κλασικών και Προϊστορικών Αρχαιοτήτων Σπάρτης (Ε΄ ΕΚΠΑ) μπάζωσαν με 200 τόνους ακατέργαστο νταμαρίσιο χαλίκι (αντί για ποταμίσια άμμο όπως προβλεπόταν) τον μεγαλειώδη αυτόν Τάφο.
 Η καταστροφή του είναι προφανής.
 Οι άγρυπνοι φρουροί κάτοικοι της Πελλάνας φύλαγαν το μνημείο των προγόνων τους με νύχια και με δόντια μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα των τυμβωρύχων που καραδοκούσαν.
 Όταν τα μέτρα επιφυλακής χαλάρωσαν άδραξαν αμέσως την ευκαιρία για να επισπεύσουν το απαράδεκτο και ανεξήγητο μέχρι σήμερα, έργο τους.
 Οι τότε υπεύθυνοι την ταφής για να τελειώνουν μια ώρα νωρίτερα από την «εργασία» τους, πριν τους αντιληφθεί το εξοργισμένο στη συνέχεια πλήθος, προφανώς κατά παράβαση οδηγιών της Διεύθυνσης Αναστηλώσεως Αρχαίων Μνημείων δεν δίστασαν ακόμη και ν’ ανεβάσουν τα βαριά σκαπτικά οχήματά τους (μπουλντόζες και φορτηγά) πάνω στο ήδη γεμάτο με ρηγματώσεις τάφο.
 Αυτό θα μπορούσε να έχει ως αποτέλεσμα, την κατάρρευση της οροφής του θολωτού θαλάμου του Βασιλικού Τάφου από το υπερβολικό βάρος και την πρόκληση ανεπανόρθωτων ζημιών στο επιβλητικό αυτό μνημείο.
 Αυτό δεν θα το μάθουμε ποτέ. Πάρα πολλά είναι τα ερωτηματικά σήμερα που στοιχειώνουν τις πληγωμένες ψυχές αυτών των ανθρώπων, όπου βύθισε όχι μόνο το χωριό τους, αλλά ολόκληρο το Δήμο Πελλάνας στο «πένθος» και στην απόγνωση: 
Ο Τάφος βυθίστηκε και πάλι στο σκοτάδι. 
Όμως στο φως της ημέρας πρέπει να δοθούν απαντήσεις Όσο θα εξακολουθεί η Πολιτεία να επιτρέπει την καταστροφή των μνημείων των αρχαίων ημών προγόνων, τόσο εμείς οι Πελλανιώτες θ’ αντιστεκόμαστε κόντρα στο κατεστημένο, φυλάσσοντας ως «Θερμοπύλες» την ίδια ανεκτίμητη πολιτιστική μας κληρονομιά που μας την παρέδωσαν ανεξίτηλη οι πατέρες μας στο πέρασμα των αιώνων.

Read More

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΥΔΡΟΓΟΝΟΥ

Μια ομάδα προπτυχιακών και μεταπτυχιακών φοιτητών του Πολυτεχνείου Κρήτης κατασκεύασε αυτοκίνητο υδρογόνου, που είναι μάλιστα έτοιμο να βγει στην αγορά, ενώ έχει ήδη λάβει διεθνείς διακρίσεις και αναγνώριση.
 Ωστόσο η Ελληνική νομοθεσία εμποδίζει την εμπορική αξιοποίηση του εντός συνόρων. Σύμφωνα με ρεπορτάζ του ΣΚΑΙ, το Εco Racer, αυτοκίνητο 100% ελληνικής σύλληψης, σχεδίασης και κατασκευής, που “γεννήθηκε” στα εργαστήρια του Πολυτεχνείου Κρήτης, κινείται με υδρογόνο και με εξαιρετικές επιδόσεις στην εξοικονόμηση ενέργειας, αφού καταναλώνει ένα λίτρο καύσιμου για 434 χιλιόμετρα. 
“Πρόκειται για ένα όχημα που θα μπορούσε κάλλιστα να περάσει στη μαζική παραγωγή με κάποιες τροποποιήσεις, ακόμη και με κόστος κάτω των 10.000 ευρώ, ώστε να κατασκευάζεται πλήρως στη χώρα μας και να εξάγεται όχι να εισάγεται!”, αναφέρει ο ΣΚΑΙ. 
Το αμάξωμα του οχήματος είναι κατασκευασμένο από ανθρακονήματα για να έχει χαμηλό βάρος, διαθέτει σασί αλουμινίου από ειδικά κράματα και κινείται από κυψέλες υδρογόνου, είναι αθόρυβο, και αυτό που παράγει ως αποτέλεσμα της κίνησης του είναι απλώς νερό, δηλαδή εκπέμπει μηδενικούς ρύπους. 
Το Eco Racer επιβραβεύθηκε σε διεθνείς διαγωνισμούς με το 1ο βραβείο ασφάλειας και το 4ο εξοικονόμησης καύσιμου. 
Όμως, αυτή τη στιγμή λείπει το θεσμικό πλαίσιο ώστε να επιτρέπεται η μαζική παραγωγή αυτού του οχήματος. Ακόμη και αν εμφανιστεί δηλαδή ενδιαφερόμενος επενδύτης δεν μπορεί να χρηματοδοτήσει την κατασκευή του Εco Racer στην Ελλάδα γιατί ο νόμος δεν το επιτρέπει. 
“Ελπίζω η Ελλάδα να αλλάξει, να αλλάξουν οι νομοθεσίες να γίνει πιο ευέλικτη. Ιδέες όπως βλέπετε υπάρχουν και ελπίζουμε να υπάρξουν πρωτοβουλίες για να συνδεθεί η επιχειρηματικότητα με το Πολυτεχνείο”, σχολίασε στο Eco News ο φοιτητής Παναγιώτης Μπάζιος.

Read More

ΕΝΑΣ ΘΗΣΑΥΡΟΣ 2000 ΕΤΩΝ

Οι κάτοικοι μιας αρχαίας ελληνικής αποικίας που βρίσκονταν υπό πολιορκία από τον ρωμαϊκό στρατό πριν από 2.000 χρόνια περίπου έθαψαν δύο θησαυρούς στην ακρόπολη– οι θησαυροί αυτοί ανακαλύφθηκαν πρόσφατα από αρχαιολόγους.
 Περισσότερα από 200 νομίσματα, κυρίως χάλκινα, βρέθηκαν μαζί με «διάφορα χρυσά, αργυρά και χάλκινα κοσμήματα και γυάλινα αγγεία» μέσα σε αρχαίο φρούριο εντός του οικισμούArtezian στην Crimeaτης Ουκρανίας, σύμφωνα με την δημοσίευση των ερευνητών στην πρόσφατη έκδοση του περιοδικού AncientCivilizations from Scythia to Siberia. «Το φρούριο βρισκόταν υπό πολιορκία. Πλούσιοι κάτοικοι από τον οικισμό και την γειτονιά κατέφυγαν εκεί για να προφυλαχθούν από τους Ρωμαίους. 
Έθαψαν τους θησαυρούς τους μέσα στην ακρόπολη», εξηγεί ο Nikolaï Vinokurov, καθηγητής του Κρατικού Παιδαγωγικού Πανεπιστημίου της Μόσχας. 
Το Artezian, το οποίο καλύπτει μια έκταση τουλάχιστον 3,2 στρεμμάτων, στο οποίο υπάρχει επίσης και μια νεκρόπολη, ήταν μέρος του Βασιλείου του Βοσπόρου. 
Εκείνη την εποχή, η μοίρα του βασιλείου καθοριζόταν από δύο αδέλφια: ο Mithridates VIII, ο οποίος ζητούσε την ανεξαρτησία από τη Ρώμη, και ο νεώτερος αδελφός του, ο Cotys Ι, ο οποίος ήταν υπέρ της διατήρησης του βασιλείου σε μια σχέση κράτος-πελάτη με την αυξανόμενη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.
Η Ρώμη έστειλε στρατό για να υποστηρίξει τον Cotys να εγκατασταθεί στον Βόσπορο και να κάψει τους οικισμούς που ελέγχονταν από τον Mithridates, συμπεριλαμβανομένου και της περιοχής Artezian. 
Οι άνθρωποι που κατέφυγαν στο φρούριο για προστασία από την επίθεση των Ρωμαίων ήξεραν ότι ήταν καταδικασμένοι σύμφωνα με τον Vinokurov. «Μπορούμε να πούμε ότι οι θησαυροί αυτοί αποτελούν νεκρικές θυσίες. 
Ήταν φανερό για εκείνους ότι επρόκειτο να πεθάνουν σύντομα», δήλωσε στο LiveScience.
 Η πολιορκία και η άλωση του φρουρίου έγινε το 45 μ.Χ.. 
Περιέργως,σε κάθε θησαυρό περιλαμβάνονται ακριβώς 55 νομίσματα που κόπηκαν από τον Mithridates VIII. «Αυτό είναι πιθανότατα μια απλή σύμπτωση ή ίσως αυτά ήταν το ακριβές ποσό που εισέπραττε από τους ιδιοκτήτες αυτών των κασετινών οι υποστηρικτές του Mithridates», σύμφωνα με την δημοσίευση. 
Ελληνικός τρόπος ζωής 
Η ομάδα του Vinokurov, μαζί με εθελοντές, έχει διερευνήσει την περιοχή του Artezian από το1989 και διαπίστωσε ότι οι άνθρωποι του οικισμού ακολουθούσαν μια κουλτούρα και έναν τρόπο ζωής που ήταν σαφώς ελληνικός. 
Η εθνικότητα του πληθυσμού αναμίχθηκε, σύμφωνα με τον Vinokuro, «αλλά ο πολιτισμός τους ήταν καθαρά ελληνικός. Μιλούσαν ελληνικά, είχαν ελληνικό σχολείο. 
Η αρχιτεκτονική και η οχύρωση ήταν ελληνική. 
Ήταν Έλληνες από κουλτούρα, αλλά όχι από το αίμα». 
Οι Έλληνες είναι γνωστό ότι είχαν δημιουργήσει αποικίες στην Μαύρη Θάλασσα αιώνες νωρίτερα, αναμιγνύοντας τον τοπικό πληθυσμό της περιοχής. 
Τα έθιμα και η τέχνη που εισήγαγαν από την Ελλάδα φαίνεται να συνεχίστηκαν δια μέσου των αιώνων παρά το γεγονός ότι βρίσκονταν σε απόσταση 1.000 χιλιομέτρων από την ίδια την Ελλάδα.
 Η ελληνική επιρροή είναι φανερή στους θησαυρούς που θάφτηκαν από τους ανθρώπους του Artezian. Μεταξύ αυτών μια ασημένια καρφίτσα με χαραγμένη την εικόνα της Αφροδίτης, την αρχαία θεά της αγάπης, και χρυσά δαχτυλίδια με πολύτιμους λίθους χαραγμένα με εικόνες της Νέμεσης και της Τύχης, και οι δύο ελληνικές θεότητες.
 Όταν οι αρχαιολόγοι ανάσκαψαν άλλα τμήματα της καμένης περιοχής βρήκαν περισσότερες αποδείξεις του ελληνικού τρόπου ζωής.
 «Στο καμένο επίπεδο στις αρχές της ακρόπολης βρέθηκαν πολλές μικρές αποσπασματικές φιγούρες από τερακότα που απεικονίζουν την Δήμητρα, την Κυβέλη, την Αφροδίτη με δελφίνι, την Ψυχή και τον Έρως, μια κόρη με δώρα, τον Ερμή, τον Άττις, στρατιώτες και πολεμιστές με άλογα, ημίγυμνοι νέοι», έγραψαν οι ερευνητές στην δημοσίευσή τους, προσθέτοντας ότι βρέθηκαν επίσης κομμάτια από μικροσκοπικές οινοχόες (μορφή της ελληνικής κεραμικής) και μικρά αγγεία για σπονδές. 
Όλα αυτά πυρπολήθηκαν από τους Ρωμαίους και αργότερα ξαναχτίστηκαν από τον Cotys Ι,ο οποίος ανέλαβε με επιτυχία τον θρόνο του βασιλείου χάρη στην Ρώμη.
 Ωστόσο, οι θησαυροί των προηγούμενων κατοίκων παρέμειναν άγνωστοι θαμμένοι κάτω από την επιφάνεια, να αποτελούν απόδειξη της απελπισμένης τους στάσης ενάντια στην αυξανόμενη δύναμη της Ρώμης.

Read More