ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ

Ξεκινάει την Κυριακή, 26 Ιουνίου, το Δημοψήφισμα στην πλατεία Συντάγματος.

Τα ερωτήματα των δύο ψηφοδελτίων θα είναι:

1. «ΝΑΙ. Το πολιτικό σύστημα με εκφράζει».

2. «ΟΧΙ. Δεν αναγνωρίζω καμία πράξη του πολιτικού συστήματος (Χρέος, δανειακές συμβάσεις, Μνημόνιο 1 & 2). Ζητώ διάλυση της Βουλής και σύγκλιση Λαϊκής Συντακτικής Εθνοσυνέλευσης».

Γίνε ένας από τους μαχητές της Δημοκρατίας

Δεν περιμένουμε κανέναν να μας σώσει.
ΕΜΕΙΣ οι Έλληνες πολίτες θα κάνουμε πράξη την δημοκρατία.
Ζητούνται εθελοντές για να πλαισιώσουν τις Εφορευτικές Επιτροπές, τις Ομάδες Περιφρούρησης, καθώς επίσης και για τις αναγκαίες βάρδιες στο περίπτερο με τις κάλπες.
Θα είμαστε εκεί 24 ώρες το 24ωρο.

Read More

ΚΑΛΑ ΜΑΣ ΚΑΝΟΥΝ

Αντίδραση προκαλεί δημοσίευμα της μεγάλης γερμανικής εφημερίδας Frankfurter Allgemeine Zeitung σύμφωνα με το οποίο, ούτε λίγο ούτε πολύ, στη «Μάχη της Κρήτης» δεν έλαβαν μέρος Κρητικοί αλλά κυρίως Γερμανοί και Βρετανοί.

Το θέμα παρουσιάζει η deutch velle world, ενώ σε άρθρο της ασκεί κριτική στο κείμενο της γερμανικής εφημερίδας.

Όπως αναφέρεται, η γνωστή γερμανική εφημερίδα, αφιέρωσε μια ολόκληρη σελίδα της στην «Επιχείρηση Ερμής», όπως λεγόταν επίσημα η μάχη της Κρήτης.

Ο δημοσιογράφος Siegfried Thielbeer αναφέρεται διεξοδικότατα στο χρονικό της επιχείρησης, καταδεικνύει άλλη μια φορά το ότι μόνο μεγάλη επιτυχία δεν υπήρξε η κατάληψη της Κρήτης και επισημαίνει ακριβοδίκαια τις παραλείψεις και τα σφάλματα τόσο των γερμανικών δυνάμεων, όσο και της άμυνας του νησιού που είχαν αναλάβει κυρίως Βρετανοί, Αυστραλοί και Νεοζηλανδοί.

Και όμως, παρά την επιδεικτική αμεροληψία του, το άρθρο αυτό υποπίπτει σε μια εκκωφαντική παράλειψη. Δεν αναφέρεται καθόλου στους Έλληνες υπερασπιστές της Κρήτης, σαν η όλη επιχείρηση να είχε διεξαχθεί μεταξύ γερμανικών και βρετανικών δυνάμεων επί ουδέτερου και ανώνυμου εδάφους. Μόνο μια φράση σε όλο το εκτενές κείμενο: «Στην Κρήτη βρίσκονταν 30000 στρατιώτες της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Εκτός απ’ αυτούς και περίπου 10000 Έλληνες, οι περισσότεροι με ελαφρύ οπλισμό».

Ούτε λέξη για την απεγνωσμένη αντίσταση των αμάχων, που προσπαθούσαν να αποτρέψουν την απόβαση, έστω και αν η δική τους δράση δεν προβλεπόταν από το πολεμικό δίκαιο, αλλά έχει εγγραφεί παρ’ όλα αυτά και στη γερμανική ιστοριογραφία σαν απροσδόκητη αντίσταση που βρήκε εντελώς απροετοίμαστους τους κατακτητές.Ίσως να αφήσουμε, λέει το δημοσίευμα της deutch velle να διορθώσει τον κ. Thielbeer ένας άλλος Γερμανός δημοσιογράφος, ο Eberhard Rondholz που σε παλιότερο άρθρο του για τη μάχη της Κρήτης κατέληγε ως εξής:

«Έστω και με καθυστέρηση οι Γερμανοί ανακάλυψαν τους λίγους συμπατριώτες τους αντιστασιακούς…που αποπειράθηκαν μάταια να ρίξουν το χιτλερικό καθεστώς και κλήθηκαν εκ των υστέρων να αποκαταστήσουν τη χαμένη υπόληψη των Γερμανών…Τέτοια τιμή δεν επιφυλάχθηκε ακόμα στους αντάρτες της Κρήτης που θυσιάζοντας τη ζωή τους επιτάχυναν την πτώση του φασισμού. Νομίζω πως ήρθε η ώρα για τη Γερμανία να ανακαλύψει επί τέλους κι αυτούς τους άγνωστους ήρωες.»

Read More

ΒΛΑΚΕΣ ΕΛΛΗΝΕΣ

«Βλάκες» χαρακτηρίζει ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Θόδωρος Πάγκαλος όλους όσοι διακινούν προτάσεις εξόδου της χώρας μας από το ευρώ.

«Μπορεί να είναι αναλυτές, πανεπιστημιακοί καθηγητές και οικονομολόγοι, αλλά και μόνο που το λένε συνιστά τεράστια βλακεία» σημειώνει χαρακτηριστικά σε συνέντευξή του στην ισπανική εφημερίδα El Mundo.

Σύμφωνα με τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης η επιστροφή στη δραχμή θα σήμαινε ότι την επόμενη μέρα οι τράπεζες θα περικυκλώνονταν από τρομοκρατημένους ανθρώπους που θα προσπαθούσαν να αποσύρουν τα χρήματά τους.

Την ίδια ώρα, προσθέτει ο κ. Πάγκαλος, ο στρατός θα έβγαζε στους δρόμους τανκ για να τις προστατέψει, καθώς δεν θα υπήρχε αρκετή αστυνομία.

Κατά τα άλλα, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης υποστηρίζει πως το Μεσοπρόθεσμο θα ψηφιστεί τελικά χωρίς ιδιαίτερες δυσκολίες.

«Βλέπει», πάντως δυσκολίες στην ψήφιση του Εφαρμοστικού νόμου και τις ιδιωτικοποιήσεις, καθώς δεν αποκλείει βουλευτές του ΠΑΣΟΚ να καταψηφίσουν τα σχετικά νομοσχέδια

ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΠΡΩΤΑ ΑΠΟ ΟΛΑ ΝΑ ΚΡΙΤΙΚΑΡΩ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ ΛΕΝΕ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ ΣΚΕΦΤΟΝΤΑΙ ΑΝ ΣΚΕΦΤΟΝΤΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΝΕ.
Ο ΚΥΡΙΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ ΟΜΩΣ ΚΑΛΥΜΕΝΟΣ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΤΟΥ ΑΣΥΛΙΑ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΠΟΤΕ ΝΑ ΑΡΘΕΙ, ΚΡΙΤΙΚΑΡΕΙ ΟΠΟΙΟΝ ΕΛΛΗΝΑ ΠΟΛΙΤΗ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΘΕΤΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ, ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΝΕΙ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ ΝΑ ΤΟΥ ΕΧΕΙ ΔΩΣΕΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΝΑ ΤΟΝ ΒΡΙΖΕΙ. ΓΙΑΤΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΚΡΥΒΟΝΤΑΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΤΟΥΣ ΑΣΥΛΙΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΕΝΩ ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΑΥΤΟΙ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ.
ΔΗΛΑΔΗ ΤΟ ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΟ ΕΥΡΩ ΚΥΡΙΟΙ ΜΕ ΤΑ ΛΕΓΟΜΕΝΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΕΙΝΑΙ Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΜΑΣ. ΜΑΛΙΣΤΑ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΜΕ; ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΒΛΑΚΕΣ;ΕΜΕΙΣ;
ΑΣ ΓΥΡΙΣΟΥΜΕ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΣΤΗΝ ΔΡΑΧΜΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ.
ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ ΤΟ ΘΥΜΑΣΤΕ ΚΥΡΙΟΙ ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΣΑΤΕ ΟΛΟΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΚΑΙ ΛΕΓΑΤΕ ΟΤΙ ΑΝ ΔΕΝ ΠΕΡΑΣΕΙ Η ΚΥΠΡΟΣ ΘΑ ΧΑΝΟΤΑΝ; ΣΗΜΕΡΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΙ ΛΕΤΕ; ΤΙ ΕΓΙΝΕ;
Η ΑΓΓΛΙΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΠΗΚΕ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΟΥΤΕ ΠΟΥ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ ΝΑ ΜΠΕΙ ΣΤΟ ΕΥΡΩ ΞΕΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ;

Read More

Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΥΣ......ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ

Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΗ ΜΑΣ
Αυτόν τον τίτλο έδωσε στο άρθρο - παρέμβασή του υπέρ της Ελλάδας ο οξύνους στα 91 του, πρώην Γερμανός Καγκελάριος Helmut Schmidt, που δημοσιεύθηκε στη εβδομαδιαία έγκυρη εφημερίδα Die Zeit, της οποίας είναι ο εκδότης.

Το ιστορικό στέλεχος της Σοσιαλδημοκρατίας και επί 10 χρόνια καγκελάριος της Γερμανίας, με την ιστορικής σημασίας παρέμβασή του, λέει ωμά και απερίφραστα στους σημερινούς ηγέτες της Ευρώπης, ότι ο δρόμος της Ευρώπης περνάει από την Ελλάδα.

Το κείμενο αυτό, δημοσιεύθηκε λίγο πριν τη συνεδρίαση της Ευρωζώνης και τη Σύνοδο Κορυφής και ίσως να έπαιξε κάποιο ρόλο.

Είναι δε η παρακαταθήκη του Helmut Schmidt, προς τους σημερινούς και τους επόμενους ευρωπαίους πολιτικούς, καθώς είναι γραμμένο από έναν σοφό με πλήρη ιστορική γνώσει ευρωπαίο πολιτικό, που έχει συνδιαμορφώσει την μεταπολεμική ευρωπαϊκή ιστορία, έχει βαρύνουσα σημασία, γι΄ αυτό και το μεταφέρουμε αυτούσιο.
«Τελευταία είχε δοθεί ιδιαίτερα μεγάλη σημασία σε μικροδιαφωνίες μεταξύ Παρισίων και Βερολίνου. Έτσι διέφυγε της προσοχής, ότι οι διαφορές απόψεων μεταξύ της γερμανίδας καγκελαρίου και του γάλλου προέδρου για την βοήθεια προς την Ελλάδα, αγγίζουν μόνο μια δευτερεύουσα πλευρά του προβλήματος.

Το θέμα, αν στο σχέδιο για τη διάσωση θα συμπεριληφθούν και ιδιώτες πιστωτές κάτοχοι κρατικών ομολόγων είναι δευτερεύον. Διότι σε κάθε περίπτωση θα χρειαστούν τα χρήματα των φορολογούμενων: τόσο όταν οι άλλες χώρες βοηθήσουν την Ελλάδα όσο και στην περίπτωση , που πραγματικά οι ιδιώτες πιστωτές επωμιστούν πραγματικά ένα μέρος του χρέους. Διότι πραγματικά αυτοί οι πιστωτές είναι Γαλλικές, Γερμανικές ή άλλες τράπεζες. Αν αυτά τα πιστωτικά ιδρύματα θα αντιμετωπίσουν δυσκολίες, διότι θα πρέπει να διαγράψουν δημόσιο χρέος και τότε θα έρθει και πάλι θέμα κρατικών εγγυήσεων προς τις τράπεζες που στα σωστά Γερμανικά, τελικά το βάρος πέφτει στους ώμους των φορολογούμενων.

Πολύ πιο σημαντικό είναι να γνωρίζει κανείς ότι η Ελλάδα πρέπει να τύχει άμεσης βοήθειας. Αυτό ισχύει επίσης για την εξαιρετική περίπτωση που η ελληνική κυβέρνηση δηλώσει προς τους αλλοδαπούς πιστωτές της στάση πληρωμών. Ακόμη και τότε – και ειδικά τότε – θα είναι αποφασιστικής σημασίας η Ευρώπη να επανακινήσει την ελληνική οικονομία. Και δεν υπονοώ ακριβώς ένα νέο σχέδιο Μάρσαλ, όπως αυτό που πριν μισό αιώνα συνέβαλε καθοριστικά στην ανοικοδόμηση συνολικά της δυτικής Ευρώπης. Η αφετηρία σήμερα είναι διαφορετική: το είδος και ο τρόπος που οι κυβερνήσεις χειρίστηκαν το πρόβλημα χρέος της Ελλάδας από το 2009, οδήγησε την ελληνική οικονομία επιπρόσθετα σε μία βαριά αποπληθωριστική ύφεση.

Κατάσταση την οποίαν αποδίδει η έννοια κατάθλιψη. Σε κάθε περίπτωση η βαθιά ανησυχία του ελληνικού πληθυσμού σήμερα θα πρέπει να προβληματίσει όλες τις πλευρές.

Εδώ θα πρέπει να προσέξουμε: έχουμε μία κρίση χρέους μεμονωμένων μικρών χωρών της ευρωζώνης, καμία κρίση του ευρωπαϊκού νομίσματος. Ακόμη και η χρεοκοπία μιας μεμονωμένης, μικρής χώρας μέλους θα είχε μόνο μία προσωρινή ψυχολογική επίδραση. Όταν κανείς συγκρίνει τα πρώτα 10 χρόνια του Ευρώ με τα τελευταία 10 χρόνια του γερμανικού μάρκου, τότε το Ευρώ τόσο στο εσωτερικό αλλά επίσης και στο εξωτερικό πλεονεκτεί. Ο ρυθμός πληθωρισμού στη ζώνη του Ευρώ ήταν χαμηλότερος, η ισοτιμία του Ευρώ ήταν σταθερή. Αυτή η σταθερότητα του Ευρώ θα πρέπει να διατηρηθεί. Γι αυτό το Ευρώ σήμερα έχει γίνει το δεύτερο σημαντικότερο νόμισμα αποθεματοποίησης του κόσμου. Πιστεύω δε, ότι σε περίπου 20 χρόνια θα έχουμε τρία παγκόσμια νομίσματα: το αμερικανικό δολάριο, το ευρώ και το κινέζικο renminbi. Που σημαίνει, ότι δεν πρόκειται για το νόμισμα αλλά πρόκειται για την Ευρώπη!

Ήπια αναδιάρθρωση – σκληρή αναδιάρθρωση

Αναδιάρθρωση δια της επιμήκυνσης πληρωμών στα πλαίσια μιας ήπιας αναδιάρθρωσης θα παρέτειναν τους χρόνους αποπληρωμής για ελληνικά κρατικά ομόλογα και του πακέτου των 110 δις ευρώ του ΔΝΤ και της Ε.Ε. Θα μπορούσαν επίσης να μειωθούν ακόμη τα επιτόκια για τη βοήθεια. Έτσι η Ελλάδα θα είχε περισσότερο χρόνο να ρυθμίσει τον προϋπολογισμό της. Επίσης δυνατές θα μπορούσαν να είναι και άλλες συναλλαγές όπως η ανταλλαγή κρατικών ομολόγων με ασφαλή ομόλογα με κούρεμα. Κατά πόσον αυτό αφορά στους ιδιώτες πιστωτές, δεν έχει γίνει σαφές. Μία τέτοια αναδιάρθρωση θα ήταν περισσότερο ανεκτή από μία σκληρή αναδιάρθρωση. Αλλά τα συσσωρευμένα επί χρόνια δημόσια χρέη θα πρέπει μεμιάς να καλυφθούν με εγγυήσεις, που σε τελευταία ανάλυση θα αναλάβουν οι φορολογούμενοι των άλλων χωρών.

Οι ευρωπαίοι ηγέτες δεν πρέπει να ξεχάσουν ποτέ: από το 1950 μέχρι το 2050 το ευρωπαϊκό ποσοστό (συμπεριλαμβανόμενης μαζί και της Ρωσίας) στο διεθνές εισόδημα της ανθρωπότητας (παγκόσμιο ακαθάριστο εισόδημα) θα πέσει από 30% σε κάτω από 10%. Άλλωστε είμαστε η μοναδική ήπειρος, της οποία ο πληθυσμός όχι μόνο γερνάει αλλά επίσης μειώνεται. Στο τέλος αυτού του αιώνα, εμείς οι Ευρωπαίοι θα αποτελούμε μόνο 5% του παγκόσμιου πληθυσμού. Γι αυτό πρέπει τα έθνη και οι χώρες της Ευρώπης να είναι αλληλέγγυοι.

Γι΄ αυτό η Ελλάδα χρειάζεται – ακόμη και στην ακραία περίπτωση μιας χρεοκοπίας! – ένα πρόγραμμα οικονομικής βοήθειας μακράς πνοής. Το πρόγραμμα πρέπει να είναι προσανατολισμένο σε κατευθυντήριες ιδέες, όπως απασχόληση, παραγωγικότητα και λαϊκό εισόδημα. Θα πρέπει να ανοιχτεί στο έλληνες πολίτες μια προοπτική ευημερίας που θα πρέπει να προκύψει από συγκεκριμένα σχέδια. Για παράδειγμα την ενσωμάτωση της Ελλάδας σε μια στροφή στον τομέα της ενέργειας, έτσι ώστε να μπορεί να εξάγεται ηλιακή ενέργεια από την Αθήνα προς Βόρεια και Κεντρική Ευρώπη. Όπως σχέδια για έργα υποδομών, βοήθεια από εταιρίες απασχόλησης, οι οποίες να απορροφήσουν ένα μέρος του τεράστιου ποσοστού της ανεργίας νέων. Ταυτόχρονα για δημοσιονομικούς λόγους επιβάλλεται η πώληση αεροδρομίων, λιμένων και άλλων άλλης δημόσιας περιουσίας.

Όταν η Ε.Ε. θελήσει πραγματικά να εφαρμόσει ένα τέτοιο πρόγραμμα, τότε θα απαιτηθεί βέβαια ένας θεματοφύλακας διαχειριστής, ο οποίος θα πρέπει να συνδυάζει οικονομικές γνώσεις, πολιτική και διοικητική εμπειρία. Το να βρεθεί τέτοιος και να συμφωνήσει κανείς πάνω στις ικανότητές του είναι δύσκολο, αλλά απαραίτητο. Κανένας στην Αθήνα δεν είναι επιλέξιμος ( επίσης ούτε μεταξύ των πολιτικών ή τραπεζιτών στη Γερμανία, βλέπω κάποιον κατάλληλο γι΄ υτά τα καθήκοντα). ΄Ισως θα ήταν μια πρόκληση για τον ο Jean-Claude Trichet.

Δεν θα πρέπει να αποκλείσουμε, ότι ένα τέτοιο πρόγραμμα μπορεί να χρειαστεί για την Πορτογαλία ή την Ιρλανδία. Επειδή όμως αυτές οι τρεις χώρες μαζί αποτελούν μόνο το 5% με 6% της κοινής αγοράς της Ε.Ε. ή διότι – διαφορετικά από ότι το 1990 με την DDR – δεν είναι αναγκαία η αλλαγή κανενός συστήματος, έτσι σε μια τέτοια περίπτωση δεν πρόκειται για υπέρογκο μέγεθος. Θα είχαμε τη δυνατότητα – αυτό όμως που μας λείπει είναι η θέληση και η αποφασιστικότητα.

Σε κάθε περίπτωση υπάρχουν για τους ευρωπαίους δύο επιτακτικοί λόγοι να βοηθήσουν την επανεκκίνηση της ελληνικής οικονομίας. Και αυτό διότι τα θεσμικά επίπεδα της Ε.Ε. και των κρατών μελών με υπαιτιότητά τους δεν εκπλήρωσαν τις υποχρεώσεις τους. Επίσης τα εποπτικά όργανα των τραπεζών κοιμόντουσαν, όταν τραπεζικά ινστιτούτα όπως π.χ.η Τράπεζα Υποθηκών Hypo Rean Estate, που με επιπόλαιο τρόπο είχε αγοράσει ομόλογα του ελληνικού δημοσίου, τα οποία , κάτω από προϋποθέσεις είναι αδύνατον να τα διαχειριστεί. Η Κομισιόν στις Βρυξέλλες κοιμόταν, οι υπουργοί Οικονομικών ήταν κοιμισμένοι – επιτρέπεται τώρα αυτοί να επιρρίπτουν την ευθύνη στους φτωχούς της Αθήνας;

Ο δεύτερος λόγος είναι ακόμη μεγαλύτερη βαρύτητα: Όταν η Ε.Ε. επιτρέπει , να πτωχεύσει μια χώρα μέλος της τότε δημιουργείται ένα πολιτικό και ψυχολογικό προηγούμενο, το οποίο στο μέλλον, το οποίο θα μπορούσε στο μέλλον να θέσει σε κίνδυνο την Ε.Ε. ως σύνολο.

Η Ελλάδα είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Κοινότητας από το 1981, η χώρα ήταν μέλος της Ευρωπαϊκής , όταν το 1991/92 ελήφθη η απόφαση στο Μάαστριχ για ένα ενιαίο νόμισμα. Εντωμεταξύ η Ε.Ε. υπερδιπλασίασε τα μέλη της. Απέτυχε δυστυχώς, με τη ματιά στη διεύρυνση της οικογένειας, να επαναδιαμορφώσει τους παλιούς κανόνες της ομοφωνίας. Η κατανομή των αρμοδιοτήτων μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των εθνικών κρατών, δεν έχει όπως και πριν διευκρινιστεί. Αυτό το βλέπει κανείς και με τον δευτερεύοντα που έχει αναγνωριστεί στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Το βλέπει κανείς στην ακατανόητη σύνθεση της ευρωπαϊκής Επιτροπής με τα 27 μέλη.
Το βλέπει κανείς επίσης στο Σύμφωνο της Λισσαβόνας, του οποίου τις περίπλοκες διατάξεις, ακόμη και έμπειροι δικηγόροι δυσκολεύονται να κατανοήσουν.

Τα τελευταία δύο χρόνια τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα έχουν ντε φάκτο αποδειχτεί ως αναποτελεσματικά. Αποτελεσματική ήταν μόνο η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, διότι δεν είχαν ανάμειξη ούτε οι χώρες μέλη, ούτε οι κυβερνήσεις και είναι η ΕΚΤ που κάλυψε το κενό. Αυτή είναι που συγκέντρωσε μαζικά από την αγορά, με δικό της κόστος ελληνικά κρατικά ομόλογα. Φυσικά και πρέπει η ΕΚΤ κάποια στιγμή να προβεί σε διαγραφή μέρους αυτού του λεγόμενου πιστωτικού χαρτοφυλακίου.

Ένας πολιτικός όμως, που επικρίνει σήμερα αυτή τη δέσμευση της τράπεζας, θα κάνει καλά να κοιτάει την καμπούρα του. Διότι εκείνος δεν έχει κάνει τίποτα.

Αυτές τις βδομάδες βιώνουμε τον κίνδυνο της απειλής πτώχευσης της Ελλάδας. Βιώνουμε επίσης μια σοβαρή κρίση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ενώπιον αυτής της κατάστασης επί βδομάδες παρακολουθούμε διαμάχες λόγω διαφοράς ισχύος, εγωισμού, ματαιοδοξίας για ασήμαντες λεπτομέρειες αλλά τώρα μόνο ζημιά προκαλούν – επίσης ακόμη και όταν Βερολίνο και Παρίσι δείχνουν να συμφωνούν και πάλι.

Ελλάδα- Οικονομική Κρίση – Ευρώ – Ευρώπη

Ποιο είναι το θεμελιώδες συμφέρον της Γερμανίας; Η ενσωμάτωση της Γερμανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι σημαντικότερη από την ενσωμάτωση των γερμανικών ενόπλων δυνάμεων στο ΝΑΤΟ.
Κανένα άλλος έθνος στην Ευρώπη με όπως δείχνει η ιστορία του 20ου αιώνα δεν έχει την ανάγκη να μην είναι απομονωμένο, και να μην αυτοαπομονώνεται. Κανένα άλλο έθνος δεν έχει περισσότερους γείτονες από μας, στο κέντρο των οποίων ζούμε.
Καμία χώρα στην Ευρώπη δεν έχει να χάσει περισσότερα από τη Γερμανία, την ισχυρότερη χώρα της Ευρώπης.

Αυτές τις ημέρες όπου γίνεται λόγος για δισεκατομμύρια, θα πρέπει επίσης να παίξει ένα ρόλο και η δυόμισι χιλιάδων χρόνων ιστορία. Η Ελλάδα είναι η πατρίδα της Δημοκρατίας – και της Αναγέννησης και του Διαφωτισμού! Ένα πάρα πολύ μεγάλο μέρος του ευρωπαϊκού πολιτισμού βασίζεται στα έργα μεγάλων Ελλήνων. Χωρίς Όμηρο, χωρίς Σοφοκλή, τι θα είμαστε εμείς; Χωρίς Σωκράτη, Πλάτωνα, χωρίς Αριστοτέλη: Ή χωρίς Περικλή; Μπορεί μερικοί των σημερινών κορυφαίων στην Αθήνα να είναι διεφθαρμένοι, αλλά οι πρόγονοί τους και η ιστορία τους αξίζουν το σεβασμό.

Όποιος κάποτε έχει βιώσει το Ναό του Ποσειδώνα στο ακρωτήριο Σούνιο ή την Ακρόπολη, δεν θα το ξεχάσει ποτέ.»

Read More

ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΟ ΧΡΕΟΣ

Γράφει ο Σπύρος Χατζάρας

Οι επικοινωνιολόγοι της Παγκόσμιας Τραπεζικής Χούντας και οι παπαγάλοι τους μας λένε ότι το «έλλειμμα του προϋπολογισμού από τη διαφορά ανάμεσα στα ετήσια έσοδα του κράτους και στις δαπάνες που κάνει, που χρηματοδοτείται μέσω δανεισμού δημιουργεί το δημόσιο χρέος».

Για το λόγο αυτό, μας προτείνουν, «λιγότερο κράτος» και ιδιωτικοποιήσεις, για να μην δανείζεται το κράτος για να αγοράσει «υπερκοστολογημένα ιατρικά μηχανήματα», ούτε για να πληρώνει «τεμπέληδες δημοσίους υπαλλήλους».

Τα πράγματα όμως δεν είναι έτσι.

Την περίοδο της Σημιτικής Φαυλοκρατίας ,1997-2004, το ελλείμματα των 8 προϋπολογισμών ήσαν , (ελέω Goldman Sachs), μαζί με τους τόκους εξυπηρέτησης του χρέους, 37 δις ευρώ συνολικά. Το δημόσιο χρέος, την 31 Δεκεμβρίου 1996 ήταν 114,7 δις ευρώ, και 8 προϋπολογισμούς μετά , με ελλείμματα 37 δις ευρώ συνολικά, ήταν 198,741 δις ευρώ. Αντί 152 δις, σύμφωνα με την «θεωρεία των ελλειμμάτων». 198,741,δηλαδή 46,741 δις πάνω από τα ελλείμματα. Την περίοδο της «γαλάζιας επανίδρυσης», (ανασκολόπισης) του Κράτους, τα συνολικά ελλείμματα ήταν 72,637 δις ευρώ, μαζί με τους τόκους.(2005-11318,2006-8232,2007-9367,2008-14588 με πρόβλεψη 8306!!!!,2009-22536).Το χρέος όμως, από 198,741 δις πήγε στα 300.800 αντί στα 271,378 σύμφωνα με την «θεωρεία των ελλειμμάτων». Δηλαδή 29 δις περίπου, περισσότερα. Το 2010 ο ολετήρας και προδότης Papaevraiou προσέθεσε τη χρονιά του μνημονίου, 22536 δις έλλειμμα, αλλά το χρέος αντί να ανέβει στα 323,336 δις ευρώ, πήγε στο τέλος του 2010 στα 340,280 δις ευρώ.16,944 δις πάνω από το έλλειμμα.

Συνολικά, στο διάστημα 1997-2010, τα ελλείμματα των προϋπολογισμών ήταν 132,173 δις ευρώ, αλλά το δημόσιο χρέος αυξήθηκε κατά 225,580 δις ευρώ, παρά το ότι στο ίδιο διάστημα πληρώθηκαν μέσω των προϋπολογισμών 165 δις ευρώ σε τόκους. Βλέπουμε δηλαδή, ότι ολόκληρο το έλλειμμα προκαλείται από τους υψηλούς τοκογλυφικούς τόκους, και το «σπάταλο κράτος», είχε και πλεόνασμα 33 δις με τα οποία έκανε καθαρή εξόφληση των αντίστοιχων τόκων.

Στο ίδιο διάστημα (1997-2010) το ελληνικό δημόσιο κατέβαλε για χρεολύσια 400 δις ευρώ, μέρος των οποίων καταβλήθηκε με αναχρηματοδότηση. Όμως, το παράδοξο είναι ότι, ενώ χρωστούσαμε 114,7 δις, και ότι είχαμε έλλειμμα 132,173 δις ευρώ, μετά την πληρωμή των ανάλογων τόκων, πληρώσαμε 400 δις για χρεολύσια και χρωστάμε και 340 παραπάνω.
Δηλαδή 114,7+400+165+340=1019,7 δις.

Και επειδή τα νούμερα «δεν βγαίνουν», στις 27 Μαΐου 2011, ΠΑΣΟΚ+ΝΔ+ ΛΑΟΣ ψήφισαν με «εθνική ομοφωνία και ομοψυχία», ΟΧΙ ΣΤΟ ΛΟΓΙΣΤΙΚΟ ΕΛΕΓΧΟ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΕΟΥΣ, με επιχείρημα ότι ο Λογιστικός Έλεγχος καλλιεργεί δήθεν την αυταπάτη αποφυγής των «διεθνών υποχρεώσεων της χώρας», (προς την Goldman Sachs) .

Ένα μέρος αυτών των «διεθνών υποχρεώσεων της χώρας», (προς την Goldman Sachs), αποτυπώνεται στα 30ετή ομόλογα, (GR0138002689 και GR0138001673) που εξέδωσε στις 7/3/2005 και 6/2/2007 ο Αλογοσκούφης, και στα 20ετή που εξέδωσε το 2002 ο Χριστοδουλάκης, συνολικού ύψους 70 δις περίπου. Αλλά για αυτή τη μεγάλη απάτη, σε βάρος του ελληνικού λαού, κανείς δεν θέλει να μάθει περισσότερα και οι μυστικές δανειακές συμβάσεις Χριστοδουλάκη- Goldman Sachs, παραμένουν απόρρητες από τον ελληνικό λαό και τη δικαιοσύνη.

Ένα άλλο μέρος του «χρέους» φαίνεται από τα ομόλογα που δανείσαμε στους χρεοκοπημένους «έλληνες» τραπεζίτες, ένα άλλο στις «κρυφές» αμυντικές δαπάνες ένα άλλο στις καταπτώσεις των κρατικών εγγυήσεων, και φυσικά στο κόστος των «έξυπνων» δομημένων ομολόγων και στις προμήθειες προς την Morgan και την Goldman και τις μίζες προς τους «κολλητούς» της Κλεπτοκρατίας.

Για αυτές τις «υποχρεώσεις» του ελληνικού λαού, ο Γερμανός καθηγητής οικονομίας Άλμπρεχτ Ρίτσλ, στο «Der Spiegel», έγραψε ότι, «Αν δημιουργηθεί η τάση στην Ελλάδα να αξιωθούν παλιές απαιτήσεις, όπως οι πολεμικές αποζημιώσεις, η Γερμανία θα πρέπει να τις πληρώσει, και αν συμβεί αυτό, πραγματικά πως λέει ο σοφός ελληνικός λαός , «θα μας πάρουν και τα σώβρακα!»

Read More

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΘΡΗΣΚΕΙΑ.ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

Επιδιώκουν να επιτύχουν την παγκόσμια διακυβέρνηση, μέσω συνεχών «ομογενοποιήσεων» σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη και μέσω της πανθρησκείας, με τη δημιουργία τη Μεσογειακής Ένωσης (στα πρότυπα της ΕΕ) και πρωτεύουσά της, την Ιερουσαλήμ! Το ντόμινο των εξεγέρσεων που εξαπλώνεται (φαινομενικά ανεξέλεγκτο) στη γεωπολιτική μας γειτονιά, δεν είναι τόσο αθώο ή αυθόρμητο, όσο αρχικά φαίνεται με την πρώτη ματιά. Όσο κι αν το αρνούνται κάποιοι....


έχει πολλά κοινά χαρακτηριστικά με τις υποκινούμενες «πορτοκαλί» επαναστάσεις, που πριν από καιρό άλλαξαν το γεωπολιτικό χάρτη στον Καύκασο. Αλλά εδώ, υπάρχει μια ειδοποιός διαφορά, ένα εξαιρετικά επικίνδυνο παιχνίδι, με ό,τι πιο ευαίσθητο για τον άνθρωπο: τη θρησκεία, τη μεταφυσική του αγωνία, την ίδια του την υπόσταση. Κι εδώ, μπαίνει η πανθρησκεία, η ένωση όλων των μονοθεϊστικών θρησκειών, σε μία. Χριστιανισμός, Ισλάμ, Ιουδαϊσμός...Με πρωτεύουσα, ή αν θέλετε, επίκεντρο, την Ιερουσαλήμ! Μια εξέλιξη, που κάποιοι ισχυρίζονται ότι θα σημάνει την παγκόσμια θρησκευτική ειρήνη!
Θέλουν τον (οικονομικό) έλεγχο...

Κάποιοι επέλεξαν την ευαίσθητη Μέση Ανατολή και τα μουσουλμανικά κράτη της Βόρειας Αφρικής, για το νέο γεωπολιτικό παίγνιο, που θα βοηθήσει τους κερδοσκόπους να ανοίξουν τις αγορές τους, να επιτύχουν το μεγαλύτερο δυνατό πληθυσμιακό έλεγχο, το μεγαλύτερο δυνατό έλεγχο των αγορών και κυρίως, των ενεργειακών πηγών. Φυσικά, κάποια παιχνίδια δεν βγαίνουν αμέσως. Η απόπειρα αποσταθεροποίησης του Ιράν, χώρας με δημοκρατικές δομές και λειτουργία, όπου οι θρησκευτικές μειονότητες απολαμβάνουν ελευθερίας και προστασίας, αποτυγχάνει για άλλη μια φορά. Ο κόσμος εκεί είναι ευχαριστημένος και δεν έχει καμία διάθεση να ακολουθήσει τα κελεύσματα των ανθρώπων που κινούν τα νήματα των παγκόσμιων εξελίξεων, από το παρασκήνιο.

Προβλήματα στην εφαρμογή... Την ίδια ώρα στη Λιβύη, ο Καντάφι βλέποντας ότι χάνει τα πάντα, «δίνει τα ρέστα του», στη λογική του «εγώ ή αυτοί» και δεν διστάζει να χύσει πολύ, πάρα πολύ αίμα, ώστε να κερδίσει χρόνο και να πατάξει την εξέγερση, τη νίκη της οποίας όμως δύσκολα θα αποτρέψει. Εδώ, αποκαλύπτεται και ο ρόλος της Δύσης.

Η Σοσιαλιστική Διεθνής, ένα εξουσιαστικό κλαμπ συνάθροισης κατ' επίφαση σοσιαλιστών, φυλλοροεί, καθώς οι διεφθαρμένοι τύραννοι που συμμετέχουν σε αυτό ανατρέπονται κατόπιν λαϊκών και μαζικών εξεγέρσεων, με αποτέλεσμα να δημιουργείται κακή εικόνα (η οποία πλήττει και τον Έλληνα πρωθυπουργό και Πρόεδρο της Διεθνούς, Γιώργο Παπανδρέου).

Ήδη, υπάρχουν φόβοι και για εξεγέρσεις αλλού, καθώς με τις εξεγέρσεις να μαίνονται στο Μπαχρέιν, στην Αλγερία και στην Υεμένη, το Ιράκ σε καθεστώς μόνιμης έντασης (μεταξύ σουνιτών και σιιτών) και τις συγκρούσεις στο Αφγανιστάν να βρίσκονται σε εξέλιξη, υπάρχουν φοβίες για το τι μέλλει γενέσθαι στην Ιορδανία και στη Συρία.

Ο μεγάλος φόβος όμως της Δύσης, την ώρα μάλιστα που λόγω των γεγονότων η τιμή του πετρελαίου εκτινάσσεται, είναι η Σαουδική Αραβία, η οποία έσπευσε να στηρίξει τη μοναρχία του Μπαχρέιν, ανησυχώντας την ίδια ώρα για τα νώτα της: στο δυτικό τμήμα της μεγάλης αυτής χώρας, κατοικούν ανήσυχοι σιίτες, που δεν βλέπουν με καλό μάτι τη σουνιτική μοναρχία. Τα ίδια και στο Μπαχρέιν, όπου η σουνιτική δυναστεία έχει να κάνει με σιίτες στην πλειοψηφία τους κατοίκους.
Κάποιοι όμως στο μεταξύ, μας δουλεύουν «ψιλό γαζί»

Ο Μανουέλ Μπαρόζο, Πρόεδρος της άνευ δημοκρατικής νομιμοποίησης Ευρωπαϊκής Επιτροπής, υποτιμώντας τη νοημοσύνη όλων, είπε ότι η Ευρώπη δεν μπορεί να παραμένει θεατής των εξελίξεων (λες και δεν μετέχει!) και πρόσθεσε πως αυτή είναι μια ιστορική στιγμή και «πρέπει να είμαστε στη σωστή πλευρά της ιστορίας». Φυσικά, το επιθυμούν άλλωστε οι «πάτρωνές» του, οι σιωνιστές κερδοσκόποι!

Το σχέδιο Που το πάνε: θέλουν να εγκαταστήσουν νέες ελεγχόμενες κυβερνήσεις, από τη Συρία ως και το Μαρόκο, σε μια Μεσογειακή Ένωση, που θα μπορέσει να στεγάσει όλους αυτούς, στο μαλακό υπογάστριο της ΕΕ, που δεν μπορούν για ευνόητους λόγους, να ενταχθούν στην ευρωπαϊκή οικογένεια.
Στην Μεσογειακή Ένωση, θα ενταχθούν όλοι οι ασιατικοί & αφρικανικοί λαοί της λεκάνης της Μεσογείου. Μιλάμε για την πρώτη φάση της ομογενοποίησης... Θυμηθείτε ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται: η Ελλάδα μπήκε στην ΕΕ, λίγα μόλις χρόνια μετά την «αποκατάσταση» της Δημοκρατίας, με προσδοκίες που σε λίγα χρόνια θα κρίνουμε αν επιβεβαιώθηκαν.
Στην Ευρώπη, η ομογενοποίηση έχει προχωρήσει πολύ. Θυμηθείτε εδώ τη δήλωση της Γερμανίδας καγκελάριου Άνγκελας Μέρκελ, για «παγκόσμια οικονομική πολιτική», την άνοιξη του 2010. Η ένωση των μεγάλων μονοθεϊστικών θρησκειών, θα βοηθούσε πάρα πολύ τα σχέδιά τους... Οικουμενισμός, αίρεση!

Κάποιοι βιάζονται, θέλουν να δουν το σχέδιο να ολοκληρώνεται μέσα σε ένα χρόνο, το αργότερο μέχρι το καλοκαίρι του 2012. Ήδη, αξιωματούχοι του αμερικανικού Πενταγώνου κόβουν βόλτες στα εξεγερμένα κράτη, συνομιλώντας με άτομα που θα παίξουν ρόλο στη διάδοχη κατάσταση.
Μόλις ηρεμήσουν λοιπόν τα πράγματα και εμπεδωθούν και πάλι η ασφάλεια και η σταθερότητα, θα ακολουθήσει σύνοδος στην ιερή πόλη των τριών μονοθεϊστικών θρησκειών, την Ιερουσαλήμ, που θα ορισθεί και έδρα της Μεσογειακής Ένωσης. Τώρα, το ότι αυτό αποτελεί και αίτημα του Ισραήλ στα διεθνή κέντρα εξουσίας, αυτό είναι μια άλλη υπόθεση...Η σιωπή του Ισραήλ ενώπιον κατακλυσμικών εξελίξεων, ερμηνεύεται από πολλούς με λανθασμένο τρόπο. Στο Ισραήλ, επιχαίρουν.
Εκεί λοιπόν, στην Ιερουσαλήμ, θα ανεγερθεί ο ναός λατρείας του ενός «αποδεκτού» Θεού, ο τρίτος ναός του Σολομώντος, που ουσιαστικά θα επισφραγίσει τη θρησκευτική ειρήνη.
Κάτι που θα συνεισφέρει στο απρόσκοπτο των εμπορικών συναλλαγών... Θα πρόκειται πάντως, λένε οι Εβραίοι, για τον εντυπωσιακότερο τόπο λατρείας, την έδρα της πανίσχυρης πανθρησκείας, μιας μεγάλης απάτης με στόχο τον έλεγχο των συνειδήσεων. Όμως, είδαμε τα συμπτώματα και δεν αντιδράσαμε. Παραθέτουμε μερικά στοιχεία, που θα σας βοηθήσουν να καταλάβετε τι εννοούμε.
Επίσκεψη-ντροπή, βήμα για την πανθρησκεία
Όσοι ομογενείς έψαχναν τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο την Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2009 στη Νέα Υόρκη, όπου βρισκόταν για επίσημη επίσκεψη, ματαιοπονούσαν. Αν και ήταν εθνική εορτή, ο αρχιερέας, είχε κάτι «καλύτερο» να κάνει...

Ο προκαθήμενος της Εκκλησίας της Κωνσταντινούπολης, βρισκόταν στη μεγαλύτερη συναγωγή της Νέας Υόρκης, την περίφημη Park East Synagogue, ενώ την ίδια ώρα, κύκλοι του Φαναρίου ζητούσαν από τους δημοσιογράφους να μη μεταδώσουν την είδηση, κάτι που δυστυχώς έγινε δεκτό.
Η «επίσκεψη» έγινε κατά παράβαση των ιερών κανόνων της Εκκλησίας μας, που απαγορεύουν ΡΗΤΑ σε χριστιανούς να εισέρχονται στους χώρους λατρείας των Ιουδαίων. Υπάρχει μάλιστα και ο 65ος κανών, που προβλέπει τον αποσχηματισμό των ιερέων που εισέρχονται σε συναγωγές... Ο κκ Βαρθολομαίος, στην 15λεπτη ομιλία του, είπε απίθανα πράγματα:

«Όπως και ο διάδοχος του Αγίου Πέτρου, ο αδελφός μας, η αγιότητά του ο Πάπας Βενέδικτος ο 16ος ήταν εδώ πέρυσι, έτσι και εμείς, σαν διάδοχοι του γήινου αδελφού του αγίου Πέτρου, του πρώτου που καλέστηκε απόστολος, του Αγίου Αντρέα, εμπνευσμένοι από την διακαή πεποίθηση πως το πιο επείγον έργο που στέκεται μπροστά σε όλες τις θρησκευτικές κοινότητες είναι η παγκόσμια συνεργασία μας για την προώθηση μεγαλύτερης ανεκτικότητας και κατανόησης ανάμεσα στους ανθρώπους, τις φυλές και τις θρησκείες του πλανήτη μας...
Δεν υπάρχει αμφιβολία στο μυαλό μας πως ένας διαθρησκευτικός διάλογος είναι ευθύνη και υποχρέωση όλων των θρησκευτικών ηγετών της εποχής μας. Διότι δεν έχουμε μόνο κοινά σημεία που μας ενώνουν, όπως οι ιερές γραφές που λατρεύουμε, οι Πατριάρχες και οι Προφήτες που τιμούμε, αλλά έχουμε και κοινά θέματα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε στον κόσμο...

Είμαστε ενωμένοι με τον Ραβίνο Σνάιερ και συνεχίζουμε να συνεργαζόμαστε με το Ίδρυμα 'Έκκληση στη Συνείδηση' για να ενθαρρύνουμε την μεγαλύτερη κατανόηση και ανεκτικότητα ανάμεσα στις θρησκείες... όταν είναι απαραίτητο να λέμε την αλήθεια με αγάπη και να ανακοινώνουμε, όπως έγινε πρώτα στην Βέρνη της Ελβετίας και επαναβεβαιώθηκε στην Ιστανμπούλ, ένα έγκλημα που γίνεται στο όνομα της θρησκείας είναι έγκλημα κατά της θρησκείας. Το χρωστάμε, σαν Εβραίοι και Χριστιανοί, στην κοινή κληρονομιά μας, να μιμηθούμε τον προπάτορα μας Αβραάμ... Ας πιαστούμε από τα χέρια όχι μόνο για να προσευχηθούμε, αλλά και σε ένδειξη αλληλεγγύης».

Όσο για την Κωνσταντινούπολη, αυτή στην ομιλία του ήταν πάντα «Ιστανμπούλ». Σημειώνουμε εδώ και τη δήλωση του Κωνσταντινουπόλεως σε άλλη χρονική στιγμή, ότι προσευχόμαστε στον ίδιο Θεό με τους μουσουλμάνους...

«Ταπεινή μας άποψη είναι ότι, λαμβανομένης υπ' όψιν της φθοροποιού δράσεως των απανταχού Εβραίων και των διαφόρων εβραϊκών οργανώσεων, όπως π.χ. είναι ο Τεκτονισμός, ο Οικουμενικός Πατριάρχης δεν έπρεπε να πραγματοποιήσει την επίσκεψη αυτή», έγραψε ο Αιγιαλείας & Καλαβρύτων Αμβρόσιος, στις 13 Νοεμβρίου 2009.
Τι έλεγε ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, προκειμένου να προστατεύσει τους χριστιανούς της Αντιόχειας, οι οποίοι πίστευαν ότι οι ιουδαίοι λάτρευαν τον ίδιο Θεό και σύχναζαν στις συναγωγές;

Για να δούμε: «πολλοί των μεθ' ημών τεταγμένων, και τα ημέτερα λεγόντων φρονείν, οι μεν επί την θέαν απαντώσι των ιουδαϊκών εορτών, οι δε και συνεορτάζουσι και των νηστειών κοινωνούσι και τούτο το πονηρόν έθος βούλομαι της Εκκλησίας απελάσαι νυν... Αλλά μη γένοιτο τούτο ειπείν! Ουδείς Ιουδαίος προσκυνεί τον Θεόν».

Read More

ΠΕΔΙΟ ΔΙΕΛΚΥΣΤΙΝΔΑΣ

Του Σάββα Καλεντερίδη
Ο ελληνικός χώρος διαχρονικά και δια μέσου των αιώνων αποτελεί σημείο τομής γεωπολιτικών συμφερόντων και πεδίο ανταγωνισμού -πολλές φορές σκληρού- των μεγάλων δυνάμεων του πλανήτη. Τα συμφέροντα αυτά την περίοδο ίδρυσης του ελληνικού κράτους σχετίζονταν κυρίως με τον έλεγχο των θαλασσίων οδών και την ασφάλεια του θαλασσίου εμπορίου, που απειλούσε κατά καιρούς η δράση των πειρατών. Υπάρχουν μάλιστα απόψεις σύμφωνα με τις οποίες οι Μεγάλες Δυνάμεις, από ένα σημείο και μετά, συναίνεσαν και υποστήριξαν την ίδρυση του ελληνικού κράτους, θεωρώντας τους Έλληνες τους μόνους ικανούς να κυριαρχήσουν και να ελέγξουν τον κρίσιμο θαλάσσιο χώρο του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου.

Για κάποια περίοδο, ο ελλαδικός χώρος απετέλεσε πεδίο διελκυστίνδας μεταξύ Δύσης και Ρωσίας, όποτε η δεύτερη αποπειράθηκε να δημιουργήσει συνθήκες που θα της επέτρεπαν την κάθοδο στο Αιγαίο. Την τελευταία απόπειρα, μάλιστα, η Ελλάδα την πλήρωσε ακριβά, με τον αιματηρό και απολύτως καταστροφικό Εμφύλιο (1944-1949), ο οποίος, εκτός των άλλων, δημιούργησε βαθύτατο διχαστικό ρήγμα στον ελληνικό λαό, συνέπεια του οποίου είναι η τραγική κατάσταση που διάγει η χώρα σε πολιτικό επίπεδο τις μέρες αυτές.
Η διαχείριση της γεωπολιτικής αξίας του ελληνικού χώρου απαιτεί ανώτερης ποιότητας πολιτικό προσωπικό για να μετατραπεί η αξία αυτή σε αγαθό που μπορεί να ωφελήσει τη χώρα και τους πολίτες, ειδάλλως, μπορεί να μετατραπεί σε κατάρα, όπως έγινε πολλές φορές στο παρελθόν, με τραγικές συνέπειες για την πατρίδα και το έθνος. Την κρίσιμη περίοδο που διέρχεται η χώρα, με τα κόμματα και το πολιτικό προσωπικό να διέρχονται μια βαθύτατη κρίση, βρίσκονται σε εξέλιξη γεγονότα που απαιτούν λεπτούς χειρισμούς και σοβαρή διαχείριση από πλευράς των πολιτικών δυνάμεων της χώρας.
Το ζήτημα του αγωγού φυσικού αερίου South Stream, που σχετίζεται με τη γεω-ενεργειακή αξία του ελλαδικού χώρου, οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου τα προηγούμενα χρόνια το διαχειρίστηκαν με τρόπο που αντί για αγαθό, μετατράπηκε σε κατάρα, τουλάχιστον για την κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή και για τον ίδιο, του οποίου μάλιστα κινδύνεψε η ζωή, εξαιτίας των επιλογών του στο θέμα αυτό. Ενώ λοιπόν η τελική έκβαση του South Stream, που αποτέλεσε αιτία σύγκρουσης Ρωσίας-ΗΠΑ, δεν έχει κριθεί, έρχεται στο προσκήνιο το ενδεχόμενο εγκατάστασης της αντιπυραυλικής ομπρέλας των ΗΠΑ στο Αιγαίο, γεγονός που ήδη έχει προκαλέσει την αντίδραση της Ρωσίας. Δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε προς το παρόν την έκβαση αυτής της αμερικανο-ρωσικής κόντρας στο Αιγαίο, εκείνο πάντως που μάθαμε απ’ αυτή, είναι το γεγονός ότι πίσω από τις απειλές της Τουρκίας για τη μη επέκταση των χωρικών υδάτων από πλευράς της Ελλάδος στα 12 ν.μ. είναι προφανές ότι κρυβόταν και η Ουάσιγκτον και η Μόσχα. Και αυτό γιατί τα πλοία που θα φέρουν την αντιπυραυλική ομπρέλα θα σταθμεύουν στα διεθνή ύδατα του Αιγαίου, τα οποία τώρα αποτελούν το 45% του συνόλου, ενώ με την επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 ν.μ. θα ήταν κάτω από το 10% του θαλάσσιου χώρου του Αιγαίου.
Ενώ λοιπόν αναφύεται το ζήτημα αυτό στο Αιγαίο, που απαιτεί σοβαρή διαχείριση και λεπτούς χειρισμούς από πλευράς της Ελλάδος, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι βρίσκεται σε εξέλιξη και το θέμα της εκμετάλλευσης του θαλάσσιου Οικοπέδου 12 από πλευράς Κύπρου και Ισραήλ και από την αμερικανικών συμφερόντων Noble Energy, και το ενδεχόμενο κατασκευής αγωγού μεταφοράς φυσικού αερίου που θα διέρχεται από τις ΑΟΖ Κύπρου - Ελλάδος, χωρίς την παρεμβολή της τουρκικής ΑΟΖ. Το θέμα της εκμετάλλευσης του Οικοπέδου 12 έχει ήδη προκαλέσει την προσφυγή του Λιβάνου στον ΟΗΕ, ενώ είναι γνωστές οι έντονες αντιδράσεις της Τουρκίας στο ενδεχόμενο ορισμού ΑΟΖ μεταξύ Κύπρου-Ελλάδος, συμπεριλαμβανομένου και του Καστελόριζου με πλήρη δικαιώματα. Να σημειωθεί δε ότι πίσω από την επιδείνωση των σχέσεων Τουρκίας-Ισραήλ δεν κρύβεται το ενδιαφέρον της Τουρκίας για τους Παλαιστινίους και για τους Άραβες, αλλά ο επιχειρούμενος αποκλεισμός της από το ενεργειακό παιχνίδι της ΝΑ Μεσογείου.
Τέλος, θα πρέπει να προσθέσουμε το εξής. Ακόμα και στην περίπτωση που το θέμα της συνεργασίας Κύπρου-Ισραήλ αλλά και του ορισμού ΑΟΖ μεταξύ Κύπρου-Ελλάδος έχει αίσια έκβαση, για να μετατραπούν όλα αυτά σε αγαθό για την Ελλάδα και τον Ελληνισμό θα πρέπει να υπάρχει ορθή διαχείριση συνολικά του ενεργειακού ζητήματος από πλευράς ελληνικών κυβερνήσεων, οι οποίες θα πρέπει να δείξουν ιδιαίτερη ευαισθησία σε δημόσιους οργανισμούς, που θα πρέπει να κρατήσουν εκτός του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων, όπως για παράδειγμα η ΔΕΦΑ. Ειδάλλως, η Ελλάδα θα πληρώνει τα σπασμένα των γεωπολιτικών ανταγωνισμών και άλλοι θα καρπώνονται τους καρπούς της γεωπολιτικής αξίας του ελληνικού χώρου.
Άραγε ο τομέας αυτός -ιδιαίτερα το ενδεχόμενο της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΦΑ και οι επιπτώσεις αυτής της πράξης- έτυχε της ανάλογης προσοχής από το σύνολο του πολιτικού κόσμου της χώρας, ένας τομέας που θα κρίνει ίσως κα την επιτυχή έξοδο της Ελλάδος από την οικονομική κρίση ή θα αναδειχτεί κατόπιν εορτής και όταν θα έχουν κριθεί τα πάντα;
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Δημοκρατία, την Παρασκευή 24 Ιουνίου 2011

Read More

ΣΥΝΕΤΟΣ ΔΡΟΜΟΣ.....

Σημαντική πολιτική συμφωνία για τη σταθεροποίηση του ευρώ χαρακτήρισε η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ την απόφαση για το δεύτερο πακέτο βοήθειας στην Ελλάδα.

Με την απόφαση αυτή «αγοράζουμε πράγματι χρόνο» είπε η Αγκ.Μέρκελ σε συνέντευξή της στο γερμανικό κανάλι ARD. «Η κατάσταση είναι πολύ σοβαρή, η Ελλάδα είναι υπερχρεωμένη και δεν έχει αυτή τη στιγμή την οικονομική δύναμη που χρειάζεται» είπε η κ.Μέρκελ.

Προς το παρόν πρόκειται για «εγγυήσεις που δίνουμε στην Ελλάδα προκειμένου να επιστρέψει στις αγορές» σημείωσε η καγκελάριος.

Απέρριψε δε την αναδιάρθρωση-«κούρεμα» του ελληνικού χρέους τονίζοντας ότι πρέπει να ληφθούν υπόψη οι παρενέργειες. «Δεν έχουμε ακόμη αυτή τη στιγμή τα εργαλεία για να κάνουμε κάτι τέτοιο τόσο ελεγχόμενα ώστε να μην είναι πάρα πολλοί εκείνοι στην Ευρώπη που θα πληγούν» είπε η κ.Μέρκελ.

«Γι' αυτό είναι κοινό ευρωπαϊκό συμφέρον να δοθεί στην Ελλάδα χρόνος, αλλά βεβαίως με αυστηρούς όρους για να επιστρέψει η Ελλάδα σε ένα συνετό δρόμο» πρόσθεσε η καγκελάριος.

Αναφορικά με την ενίσχυση του αντιευρωπαϊκού κλίματος στην Ευρώπη και κομμάτων που απορρίπτουν κατηγορηματικά βοήθεια στην Ελλάδα, όπως στη Φινλανδία, η καγκελάριος Μέρκελ είπε ότι είναι «πολύ ικανοποιημένη που συγκροτήθηκε στην Ελλάδα μια κυβέρνηση, η οποία μάχεται για την Ευρώπη

Read More

ΣΕ ΕΥΡΩΠΑΙΚΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ

Στο δικαστήριο του Στρασβούργου θα συνεχίσουν οι Αθηναίοι δικηγόροι το δικαστικό αγώνα για την ανατροπή του Μνημονίου, μετά την απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας που έκρινε νόμιμες και συνταγματικές τις περικοπές μισθών και συντάξεων των δημοσίων υπαλλήλων.
Με χθεσινή ανακοίνωσή του ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών (ΔΣΑ) προανήγγειλε προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, την οποία συνοδεύει με βολές κατά του ανώτατου δικαστηρίου, για το οποίο αναφέρει ότι «χωρίς συνταγματική μεταβολή μετέστη σε συνταγματικό δικαστήριο».
Για την κριτική που ασκεί, επικαλείται δημοσιογραφικές πληροφορίες, σύμφωνα με τις οποίες το ΣτΕ φέρεται να έχει
απορρίψει την αίτηση του ΔΣΑ και τους δικαστές να «εκτιμούν», μεταξύ άλλων, ότι το Μνημόνιο ήταν τάχα αναγκαίο για την αποφυγή της χρεοκοπίας της χώρας, καθώς και ότι το δικαίωμα στην περιουσία των θιγόμενων, δηλαδή στους μισθούς και στις συντάξεις τους, περιορίζεται νομίμως καθώς διατηρούνται τάχα σε «βιώσιμα επίπεδα».
Οπως αναφέρει, καταφεύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο «επιδιώκοντας για μια ακόμη φορά την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όλων των Ελλήνων πολιτών, όπως πράττει ιστορικά μέχρι σήμερα». Ο ΔΣΑ θυμίζει ότι ηγήθηκε επιστημονικά μιας νομικής προσπάθειας υπεράσπισης των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων των πολιτών που θίγονται, επιδιώκοντας την αποτελεσματική παρέμβαση της δικαστικής εξουσίας για την προστασία αυτών, υπό το φως του Συντάγματος και των Ευρωπαϊκών και Διεθνών Συμβάσεων.
Εκφράζει, τέλος,
1)τη λύπη του για την απαράδεκτη διαρροή της απόφασης της διάσκεψης της μείζονος Ολομέλειας την ίδια ακριβώς ώρα που η κυβέρνηση του Μνημονίου ζητούσε ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή
2)τη λύπη του για την ποιότητα που έχει λάβει η δημοκρατία στη χώρα, μετά τα παραπάνω φαινόμενα και
3)την ελπίδα του ότι το περιεχόμενο της απόφασης δεν έχει αποδοθεί σωστά από τις δημοσιογραφικές πληροφορίες.
ΤΩΡΑ ΓΙΑΤΙ ΕΓΩ ΚΡΑΤΗΣΑ ΜΙΚΡΟ ΚΑΛΑΘΑΚΙ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΩ ΑΥΤΟ ΟΜΩΣ ΠΟΥ ΛΕΩ ΠΑΝΤΑ ΕΙΝΑΙ
ΕΛΛΗΝΑΣ ΕΙΣΑΙ

Read More

ΚΑΜΜΙΑ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΟ ΕΥΡΩ

Το ινστιτούτο Allensbach διεξήγαγε έρευνα για τη γνώμη των Γερμανών, όσον αφορά το ευρώ και τα αποτελέσματα που κατέγραψε ήταν εξόχως εντυπωσιακά.

Στην εφημερίδα «Frankfurter Allgemeine Sonntagszeitung», όπου και δημοσιεύονται τα αποτελέσματα, το 71% απάντησε ότι «δεν έχουν καθόλου» ή «ελάχιστη» εμπιστοσύνη στο ευρώ και μόλις το 19% έδειξε «πίστη» στο ευρωπαϊκό νόμισμα.

Στο σχόλιο της εφημερίδας, αναφέρεται ότι αυτή η κρίση δυσπιστίας των Γερμανών πολιτών, οφείλεται στην ελληνική κρίση, που έχει κάνει την Ευρωζώνη να κινδυνεύει, όπως και το νόμισμα της.

ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΗΣ Ε.Ε ΘΑ ΞΕΣΗΚΩΘΟΥΝ ΚΑΙ ΘΑ ΖΗΤΗΣΟΥΝ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΟΥΝ ΣΤΑ ΝΟΜΙΣΜΑΤΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟ Ε.Ε. Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΤΩΡΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΛΕΓΟΜΕΝΟΙ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΟΤΙ ΜΕ ΤΟ ΕΝΙΑΙΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΗΚΑΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ.

Read More

ΚΟΚΚΙΝΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΚΟΚΚΙΝΕΣ ΓΙΑΤΙ Η ΟΥΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΛΟΓΟΙ ΠΟΥ ΑΝΑΓΚΑΣΑΝ ΤΟΝ Κ.ΡΑΓΚΟΥΣΗ ΣΤΙΣ ΠΑΡΑΙΤΗΣΕΙΣ.

ΔΥΟ ΠΑΡΑΙΤΗΣΕΙΣ που υπέβαλε ο κ. Ι. Ραγκούσης στον πρωθυπουργό κ. Γ. Παπανδρέου και δεν δημοσιοποιήθηκαν ποτέ ίσως εξηγούν την αιτία της μετακίνησής του στο υπουργείο Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων.

Η αλλαγή του χαρτοφυλακίου του κ. Ραγκούση ήταν μία από τις εκπλήξεις του ανασχηματισμού, για την οποία εξακολουθούν να κυκλοφορούν πολλές ερμηνείες στα υπουργικά γραφεία, επιχειρώντας ταυτόχρονα να εξακριβώσουν όσοι τις διακινούν αν έχει «ραγίσει οριστικά το γυαλί» στις σχέσεις του Πρωθυπουργού με τον άλλοτε στενότερο συνεργάτη του.

«Ο κ. Ραγκούσης αποδέχθηκε αμέσως την απόφαση του Πρωθυπουργού και θα την τιμήσει όπως τίμησε και κάθε άλλη απόφασή του» υπογραμμίζουν οι συνεργάτες του υπουργού, διαψεύδοντας ταυτόχρονα όλες τις φήμες που κυκλοφόρησαν την επομένη του ανασχηματισμού ότι δήθεν δεν απαντούσε στα τηλεφωνήματα του Μεγάρου Μαξίμου την περασμένη Πέμπτη και ότι αρνήθηκε πρόταση να αναλάβει κυβερνητικός εκπρόσωπος - πρόταση που ουδέποτε υπήρξε.

Φαίνεται ότι μετά τις περιφερειακές εκλογές του περασμένου Νοεμβρίου άρχισαν να συσσωρεύονται σύννεφα στις σχέσεις του υπουργού με συναδέλφους του και με στενούς συνεργάτες του κ. Γ. Παπανδρέου που εδρεύουν στο Μέγαρο Μαξίμου, τα οποία κατέληξαν σε... καταιγίδα πριν από μερικούς μήνες, όταν κυριαρχούσαν στην επικαιρότητα οι κρίσεις της «Υπατίας» και της Κερατέας.

Η πρώτη «κόντρα» με Παπακωνσταντίνου

Κορυφαίοι υπουργοί υποστηρίζουν ότι η πρώτη ένταση του πρώην υπουργού Εσωτερικών με το Μέγαρο Μαξίμου εκδηλώθηκε αμέσως μετά τις περιφερειακές εκλογές και κατέληξε με την παραίτηση του κ. Ραγκούση από τον συντονιστικό του ρόλο, στον επικοινωνιακό σχεδιασμό που του είχε ανατεθεί.

Οπως πληροφορείται «Το Βήμα», στη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου που πραγματοποιήθηκε στις 18 Νοεμβρίου ο τότε υπουργός Οικονομικών κ. Γ.Παπακωνσταντίνου ανακοίνωσε την πρόθεσή του να μειώσει κατά 50% τον ΦΠΑ στις τουριστικές επιχειρήσεις και να απαλλάξει από την υποχρέωση «πόθεν έσχες» όσους αγοράζουν πρώτη κατοικία. «Γιατί αυτά τα μέτρα δεν τα ανακοινώσαμε προεκλογικά και τα κρατήσαμε για μετά τις εκλογές; Ηταν ανάγκη να ανακοινώσουμε προεκλογικά μόνο την περαίωση;» αναρωτήθηκε ο κ. Ραγκούσης κατηγορώντας στη συνεδρίαση τον κ. Παπακωνσταντίνου ότι, αν συμμετείχε στον επικοινωνιακό σχεδιασμό της κυβέρνησης, τότε το ΠαΣοΚ θα μπορούσε να κερδίσει τουλάχιστον την Περιφέρεια Ιονίων Νήσων που τελικώς κέρδισε η ΝΔ με ελάχιστη διαφορά και οι πολιτικές εντυπώσεις από το εκλογικό αποτέλεσμα να ήταν πολύ καλύτερες για το κυβερνών κόμμα.

Η κόντρα των δύο υπουργών κρατήθηκε μυστική, αλλά λίγες ημέρες αργότερα ο κ. Ι. Ραγκούσης ενημέρωσε τον Πρωθυπουργό ότι παραιτείται από την ιδιότητα του συντονιστή επειδή δεν μπορεί να πληροφορείται εκ των υστέρων τις αποφάσεις για την οικονομική πολιτική που αποτελούν τον βασικό πυλώνα που απαιτεί επικοινωνιακή διαχείριση. Η παραίτηση του κ. Ραγκούση ουδέποτε ανακοινώθηκε επισήμως, αλλά δεν πέρασε πολύ καιρός για να αντιληφθούν οι πάντες στην κυβέρνηση ότι το επικοινωνιακό επιτελείο διαλύθηκε στα εξ ων συνετέθη.

Τέσσερις εναντίον ενός στην «Υπατία»

Ακόμη πιο σοβαρή ήταν η κρίση που ξέσπασε ανάμεσα στον κ. Ραγκούση και στο Μέγαρο Μαξίμου στις σαράντα ημέρες που διήρκεσε η εγκατάσταση των μεταναστών από την Κρήτη στο Μέγαρο Υπατία.

Είναι γνωστό ότι κ. Ραγκούσης υποστήριξε από την πρώτη στιγμή ότι η περιπέτεια αυτή θα μπορούσε να αποφευχθεί αν η Αστυνομία και ο Εισαγγελέας δεν έδειχναν πρωτοφανή ανοχή στη μετακίνηση των μεταναστών. Στις θυελλώδεις κυβερνητικές συσκέψεις που ακολούθησαν τρεις υπουργοί, οι κκ. Χρ. Παπουτσής , Ευ. Βενιζέλος και Χ. Καστανίδης, υποστήριζαν σταθερά ότι το πρόβλημα θα μπορούσε να επιλυθεί αμέσως αν ο κ. Ραγκούσης δεχόταν να υπαναχωρήσει και να προχωρήσει στην κατ΄ εξαίρεση νομιμοποίηση των καταληψιών. Ο κ. Ραγκούσης επέμεινε μέχρι τέλους ότι, αν υποχωρούσε, τότε η χώρα θα γέμιζε από «Υπατίες».

Η ένταση κορυφώθηκε με μια δήλωση του κ. Ευ. Βενιζέλου, με την οποία καθιστούσε υπεύθυνο τον πρώην υπουργό Εσωτερικών αν υπήρχε κάποιο θύμα. Ο κ. Ραγκούσης ζήτησε από τον τότε υπουργό Αμυνας να ανακαλέσει γιατί τον στοχοποιούσε προσωπικά. Ο κ. Βενιζέλος έδειξε προθυμία να το πράξει, αλλά στη συνέχεια τον πληροφόρησε ότι ο Πρωθυπουργός δεν επιθυμεί δήλωση ανασκευής!

Την ίδια ημέρα επικοινώνησε η κυρία Ρεγγίνα Βάρτζελη με τον κ. Ραγκούση και τον ενημέρωσε ότι ο Πρωθυπουργός επιθυμεί οι μετανάστες της Υπατίας να νομιμοποιηθούν. «Σέβομαι την επιθυμία του Πρωθυπουργού και αναγνωρίζω ότι η δική του απόφαση κυριαρχεί.Αλλά το πιο έντιμο για μένα είναι να παραιτηθώ» απάντησε ο κ. Ραγκούσης προαναγγέλλοντας μια παραίτηση που δεν έγινε ποτέ. Ο κ. Παπανδρέου δεν επέμεινε στην απόφασή του, προφανώς γιατί δεν ήθελε εκείνη την περίοδο μια παραίτηση κορυφαίου υπουργού του.

Μετακίνηση μέσω... e-mail

Η απόφαση του Πρωθυπουργού να προχωρήσει σε ανασχηματισμό και στη συνέχεια να ζητήσει ανανέωση της ψήφου εμπιστοσύνης της κυβέρνησής του από τη Βουλή ελήφθη το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος. Το βράδυ της 14ης Ιουνίου σε ειδική σύσκεψη που συγκάλεσε ο Πρωθυπουργός ενημέρωσε για τις προθέσεις του και τους κκ. Δ. Ρέππα , Χ. Καστανίδη, Ν. Αθανασάκη και Μ. Καρχιμάκη. Στη σύσκεψη αυτή ήταν παρών και ο κ. Ραγκούσης. Ηταν παρών και την επομένη ημέρα στη σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε στο γραφείο του Πρωθυπουργού στη Βουλή για να συνταχθεί το «διάγγελμα» του κ. Παπανδρέου με το οποίο απέρριπτε την πρόταση Σαμαρά για πολυκομματική κυβέρνηση.

Συνεργάτες του Πρωθυπουργού επιμένουν ότι από εκείνο το βράδυ διακόπηκε η επικοινωνία του Πρωθυπουργού με τον υπουργό του. Στις 4.30 τα ξημερώματα της 24ης Ιουνίου, δηλαδή πέντε ώρες πριν από την επίσημη ανακοίνωση του ανασχηματισμού, ο κ. Ραγκούσης έλαβε ένα e-mail από τον Πρωθυπουργό (χωρίς να προηγηθεί κανένα τηλεφώνημα) με το οποίο τον ενημέρωνε ότι αποφάσισε να τον μετακινήσει στο υπουργείο Μεταφορών, Υποδομών και Δικτύων.

"Το Βήμα της Κυριακής"

Read More