ΕΛΛΑΔΑ

ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΟΙ ΤΑΦΟΙ ΤΗΣ ΡΩΞΑΝΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ Δ;

Μπροστά σε μια μεγάλη αρχαιολογική ανακάλυψη πιθανόν να βρίσκονται τα συνεργεία της ΚΗ’ Εφορείας Κλασσικών Αρχαιοτήτων Σερρών..... Μετά από έρευνες ετών και αξιοποιώντας την ιστοριογραφία και τις προφορικές παραδόσεις της περιοχής, οι αρχαιολόγοι κατέληξαν σε μία «τούμπα» σε αγροτική περιοχή του Δήμου Αμφίπολης.

ΟΔΗΓΟΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ

Πολλοί φίλοι και φίλες μου έχουν ζητήσει να γράψω ένα αρθρο με "Οδηγίες Επιβίωσης",γιατί μπορεί σύντομα να αντιμετωπίσουμε δύσκολες καταστάσεις που να οφείλονται σε διάφορους λόγους,όπως πτώχευση και στάση πληρωμών,περίεργα και πρωτόγνωρα γεωφυσικά φαινόμενα και εγώ δεν ξέρω τι άλλο.

ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ 16/10/1912

Το έργο της απελευθέρωσης της Κατερίνης ανατέθηκε στην 7η Μεραρχία του Στρατού Θεσσαλονίκης, που είχε διοικητή το Συνταγματάρχη (ΠΒ) Κλεομένη Κλεομένους. Στις.. 15 Οκτωβρίου 1912 εκδόθηκε η Διαταγή των Επιχειρήσεων.

ΠΛΑΝΗΤΕΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ

Οι πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος είναι 8. Ερμής, Αφροδίτη, Γη, Άρης, Δίας, Κρόνος, Ουρανός και Ποσειδώνας. Και έχουνε όλοι αρχαία ελληνικά ονόματα προς τιμήν των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων που θεμελίωσαν την αστρονομία. Ας γνωρίσουμε λοιπόν τα μυθικά πρόσωπα των οποίων τα ονόματα πήραν οι πλανήτες.

Η ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ

Αν καλούσαμε στις μέρες μας σ’ ένα γεύμα κάποιους αρχαίους Έλληνες όπως τον... Ηρόδοτο, τον Ηρακλή ή τον Αριστοφάνη..

Τετάρτη 15 Ιουνίου 2011

ΣΩΣΤΕΣ ΩΣ ΣΤΟΙΧΟΜΥΘΙΕΣ


Ο ΦΟΒΟΣ ΦΥΛΑΕΙ ΤΑ ΕΡΜΑ
ΦΟΒΑΤΑΙ Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΟ ΘΕΡΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΘΕΡΙΟ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ
ΑΣ ΜΕ ΛΕΝΕ ΔΗΜΑΡΧΙΝΑ ΚΙ ΑΣ ΨΩΦΑΩ ΑΠ ΤΗΝ ΠΕΙΝΑ
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΕΡΝΑΕΙ ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΙΝΕΙ
ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΖΑΛΙΖΕΤΑΙ ΟΤΑΝ ΨΗΛΑ ΑΝΕΒΑΙΝΕΙ,ΘΑ ΚΑΝΕ ΙΣΩΣ ΠΙΟ ΚΑΛΑ ΣΤΑ ΧΑΜΗΛΑ ΝΑ ΜΕΝΕΙ
Ο ΜΑΝΩΛΗΣ ΜΕ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΧΤΙΖΕΙ ΑΝΩΓΕΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΩΓΕΙΑ
Ο ΧΟΡΤΑΤΟΣ ΤΟΝ ΝΗΣΤΙΚΟ ΔΕΝ ΤΟΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙ
ΟΤΑΝ Ο ΣΚΥΛΟΣ ΣΟΥ ΠΕΙΝΑΕΙ, ΤΟΥΣ ΞΕΝΟΥΣ ΜΗΝ ΤΑΙΖΕΙΣ
ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΤΑ ΔΙΚΑ ΣΟΥ ΔΙΚΑ ΜΟΥ
ΟΠΟΙΟΣ ΚΑΒΑΛΙΚΕΥΕΙ ΤΟ ΚΑΛΑΜΙ, ΤΡΕΧΕΙ ΜΕ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΤΟΥ

ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΡΓΑ ΠΑΡΑ ΠΟΤΕ


Επιστολή του Βουλευτή Πιερίας Θ. Παπαγεωργίου προς την Υπουργό ΠΕΚΑ κ. Τ. Μπιρμπίλη και τον Υφυπουργό Γ. Μανιάτη για την αξιοποίηση των μεταλλευμάτων χρωμίτη και μαγγανίου των Πιερίων

Στην πολύ δύσκολη οικονομική συγκυρία που βρίσκετε η χώρα και στην άμεση ανάγκη που έχει για την ανεύρεση και αξιοποίηση κάθε πλουτοπαραγωγικής πηγής η αξιοποίηση αναγνωρισμένων μεταλλευμάτων θα πρέπει να τεθεί σε πρώτη προτεραιότητα επισημαίνει στην επιστολή του ο Βουλευτής Πιερίας Θ. Παπαγεωργίου.
Όπως είναι γνωστό στα Πιέρια κοντά στο χωριό Άγιος Δημήτριος λειτουργούσε παλιά – αρχές του 20ου αιώνα και μέχρι το 1943 - μεταλλείο εξαγωγής χρωμίτη με πολύ καλές αποδόσεις.
Η τελευταία εξόρυξη μεταλλεύματος έγινε από τους κατακτητές Γερμανούς, οι οποίοι και εκτέλεσαν 40 πατριώτες κάτοικους του Αγίου Δημητρίου και τον Δήμαρχο Κατερίνης, για δολιοφθορές που έγιναν στο μεταλλείο και την περιοχή. Έκτοτε το μεταλλείο δεν ξαναλειτούργησε.
Σε έκθεση του Γεωλόγου του Ινστιτούτου Γεωλογίας και Ερευνών Υπεδάφους (τώρα Ι.Γ.Μ.Ε.), από το έτος 1953, καταγράφεται η μεγάλη ποσότητα του μεταλλεύματος του χρωμίτη, η πολύ καλή ποιότητα και σχετική εύκολη εξόρυξή του χωρίς να είναι δαπανηρή.
Επίσης σε άλλη ανάλογη έκθεση του έτους 1975, καταγράφονται εμφανίσεις μαγγανίου στην ίδια περίπου περιοχή.
Ο κ. Παπαγεωργίου στην επιστολή του προς την Υπουργό ΠΕΚΑ κ. Τ. Μπιρμπίλη και τον Υφυπουργό Γ. Μανιάτη επισυνάπτοντας και τις σχετικές εκθέσεις γεωλόγων του Ι.Γ.Μ.Ε. επισημαίνει πως είναι προς όφελος της εθνικής οικονομίας η αξιοποίηση των μεταλλευμάτων χρωμίτη και μαγγανίου των Πιερίων, ενώ επαναλειτουργία του μεταλλείου θα εξασφαλίσει θέσεις εργασίας στην Πιερία.
ΞΑΦΝΙΚΑ ΠΩΣ ΟΛΟΙ ΘΥΜΗΘΗΚΑΝ ΟΤΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΧΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΜΕ ΧΡΥΣΑΦΙ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΤΗΣ ΙΚΑΝΟ ΝΑ ΖΗΣΕΙ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΛΛΑ..
ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΡΓΑ ΠΑΡΑ ΠΟΤΕ

Η ΕΛΛΑΔΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΕΛΛΗΝΑ ΠΑΤΡΙΩΤΗ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ


Τους τελευταίους μήνες βιώνουμε μια απίστευτη ανασφάλεια ως λαός, που δεν μας επιτρέπει να είμαστε παραγωγικοί και συμμέτοχοι στην ανόρθωση της χώρας.

Η κυβέρνηση έχει χάσει το διαπραγματευτικό της χαρακτήρα με τους δανειστές μας και οδηγείται σε λύσεις πανικού, που μόνον χειροτερεύουν τη θέση μας και αυξάνουν το χρέος μας.
Το ΄΄κίνημα των αγανακτισμένων πολιτών ΄΄ διαδηλώνει και απαιτεί την προάσπιση των συμφερόντων της πατρίδας μας και την παραδειγματική τιμωρία, όσων έχουν εμπλακεί από το πολιτικό προσωπικό της χώρας σε σκάνδαλα και ΄΄πονηρές΄΄ δοσοληψίες.

Η κρίση από οικονομική και πολιτική, έχει πάρει προεκτάσεις ηθικής και ο ελληνικός λαός αναζητεί εναγωνίως τον πατριώτη-πρωθυπουργό, που θα πάρει πρωτοβουλίες και θα οδηγήσει τη χώρα σε μονοπάτια στέρεα και αναπτυξιακά.

Διάβασα προσεκτικά πολλές αναλύσεις από κορυφαίους οικονομολόγους που βιώνουν καθημερινά τη κρίση και προσπάθησα να ερμηνεύσω δηλώσεις αρχηγών κρατών – μελών της Ε.Ε, για να καταλήξω σε ορισμένες λύσεις για την πατρίδα μου.

Η αντιμετώπιση του προβλήματος χρέους της Ελλάδας απαιτεί τολμηρές πρωτοβουλίες και ταχύτατες διαπραγματεύσεις. Οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι το χρέος μας δεν είναι βιώσιμο και ταυτόχρονα αποτελεί αντικίνητρο για επενδύσεις.

Ο λόγος χρέους/ΑΕΠ συνεχώς βαρύνεται και η έννοια της ανάπτυξης αποτελεί στόχο μακρινό. Άρα παρακολουθούμε μαρτυρικά την ανεργία να ξεπερνά το 17%, τους μισθούς και τις συντάξεις να μειώνονται συνεχώς και τους έλληνες πολίτες να δυστυχούν! Αυτό μας αξίζει; Αυτά οραματίστηκε το πολιτικό προσωπικό που μας κυβέρνησε μέχρι σήμερα; Ποιες είναι οι προοπτικές για το μέλλον μας; Μήπως πρέπει να αναδιαρθρώσουμε το χρέος μας, για να ελπίζουμε ότι ίσως ζήσουμε καλύτερα τα επόμενα χρόνια;

Ερωτήσεις με πολλές προεκτάσεις και με μια κυβέρνηση χωρίς πυξίδα και σκοπό. Αν δεν έχεις σκοπό για τη χώρα, πως θα στοχεύσεις στις λύσεις;

Τα δεδομένα και οι εκτιμήσεις για τους πατριώτες Έλληνες οδηγούν στην αναδιάρθρωση. Τα ομόλογα είναι επενδυτικά προϊόντα που πολλές φορές οδηγούν και σε ζημίες. Άλλωστε μέχρι σήμερα έχουν κερδίσει, επί 30 χρόνια ξένοι οίκοι και οι τράπεζες που κατείχαν στο χαρτοφυλάκιό τους ελληνικά ομόλογα.

Αυτό που γίνεται σήμερα με τη μετατροπή των ομολόγων σε δάνεια, οδηγεί τη χώρα σε συμβάσεις που θα απαιτήσουν δημόσια γή και εθνική κυριαρχία.

Δεν θα έχουμε πλέον κανένα περιθώριο διαπραγμάτευσης και θα κληθούμε να παραχωρήσουμε, όλα όσα οι πολιτικοί μας θα έχουν υπογράψει. Είναι τώρα η κατάλληλη στιγμή, για τα ελληνικά ομόλογα που λήγουν το 2012-2014 και προσεγγίζουν τα 250 δισ ευρώ, να μη μετατραπούν σε δάνεια, αλλά να υποστούν ένα ΄΄κούρεμα΄΄ του 70%, για να μπορέσει η χώρα μας να ορθοποδήσει, να έρθουν επενδυτές να κάνουν δουλειές και οι έλληνες να αρχίσουν να ζουν ως ευρωπαίοι πολίτες.

Δυστυχώς η σημερινή κυβέρνηση αδυνατεί να εκμεταλλευτεί το γεωστρατηγικό ρόλο της χώρας μας και παραχωρεί τις βάσεις μας, χωρίς ανταλλάγματα! Δεν πιάνω καν την Α.Ο.Ζ (Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη), που είναι έννοια άγνωστη για τους κυβερνώντες και που θα μπορούσε να μας επιφέρει αρκετά δις ευρώ.

Οι Ευρωπαίοι εταίροι μας αποκλείουν την αναδιάρθρωση του χρέους μας, γιατί θέλουν να προστατεύσουν τα χαρτοφυλάκια των τραπεζών τους, που κατέχουν ελληνικά ομόλογα.

Η σκέψη-πρότασή μου έχει ισχύ, αφού ισοσκελισθεί άμεσα το έλλειμμα στη χώρα και πάει ο πρωθυπουργός της χώρας να απαιτήσει αναδιάρθρωση και επιμήκυνση για την αποπληρωμή του χρέους, με ισχύ και δυναμισμό.

Δεν είναι εύκολη λύση! Δίνει όμως ώθηση και τόνωση στην αγορά να λειτουργήσει. Κυρίως δεν μας υποδουλώνει για να χρωστάμε δάνεια, να απολέσουμε εθνική κυριαρχία και να ζούμε ως επαίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.!

Τουλάχιστον θα περάσουμε 1-2 χρόνια δύσκολα, αλλά αμέσως μετά θα αρχίσουμε να βιώνουμε την ανάπτυξη, τη παραγωγή, τη δημιουργία. Θα είμαστε όμως οι ιδιοκτήτες της πατρίδας μας! Δεν θα έχουμε δουλειά και θα ζούμε με αξιοπρέπεια. Δεν θα έχουμε άλλες απώλειες γνώσης και κεφαλαίων στο εξωτερικό.

Έχουμε τον πατριώτη πρωθυπουργό να μας βγάλει από το τέλμα και να μας επιτρέψει να ζήσουμε ελεύθεροι χωρίς δεσμεύσεις;

Ας τον αναζητήσουμε, θα τον βρούμε!

Όλοι οι αγανακτισμένοι πολίτες ας βάλουμε σκοπό να σώσουμε την πατρίδα και οι στόχοι για να το κάνουμε είναι μπροστά μας. Απαιτείται τόλμη, θυσίες και ρήξη με το παρελθόν.

Κωνσταντίνος Σ. Μαργαρίτης
Δημοσιογράφος

ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΔΑΝΕΙΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ


Οι ΗΠΑ θα πρέπει να πιέσουν με κάθε τρόπο το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ώστε να μη δοθεί άλλο δάνειο στην Ελλάδα, δηλώνουν με επιστολή τους προς τον Μπάρακ Ομπάμα δύο ρεπουμπλικάνοι γερουσιαστές.

Σύμφωνα με τους γερουσιαστές John Cornyn και David Vitter η καταβολή ενός νέου δανείου προς την Ελλάδα έρχεται σε αντίθεση με τις καταστατικές αρχές του ΔΝΤ και τις συμφωνίες των κρατών-μελών του, σύμφωνα με τις οποίες δεν θα πρέπει να δίνονται δάνεια σε χώρες που αδυνατούν να τα αποπληρώσουν.

"Οι συμφωνίες αυτές, των ΗΠΑ με το ΔΝΤ, αποτελούν ομοσπονδιακούς νόμους, που δεν πρέπει να παραβιάσουμε", λένε σε άλλο σημείο της επιστολής τους


Προχωρά η διαδικασία διαδοχής με δύο υποψήφιους

Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ανακοίνωσε τους δύο –τελικά- διεκδικητές της ηγεσίας του οργανισμού, την γαλλίδα υπουργό οικονομικών Christine Lagarde και τον διοικητή της κεντρικής τράπεζας του Μεξικό Agustin Carstens, αποκλείοντας τον τρίτο υποψήφιο τον διοικητή της κεντρικής τράπεζας του Ισραήλ Stanley Fischer με το αιτιολογικό της ηλικίας.

Σύμφωνα με το καταστατικό του οργανισμού το ανώτατο όριο της ηλικίας για την πρώτη θητεία στην θέση του διευθυντή στο ΔΝΤ είναι τα 65 χρόνια ενώ ο Stanley Fischer διανύει το 67ο έτος της ηλικίας του.

Στην ανακοίνωσή του το ΔΝΤ αναφέρει «Το εκτελεστικό όργανο του διεθνούς νομισματικού ταμείο πρόκειται να συναντηθεί στην Washington D.C με τους υποψήφιους για τη θέση του διευθυντή και θα συζητήσει αναφορικά με τις δυνατότητες τους για την ανάληψη της θέσης»

Η Lagarde υποστηρίζεται από την ΕΕ και ένα αριθμό άλλες μικρότερες χώρες, ενώ ο Μεξικανός υποψήφιος από όλη την Λατινική Αμερική.

Ο ίδιος ο Carsten sαναγνώρισε σήμερα σε συνέντευξή του από την Washington πως η Γαλλίδα υποψήφια έχει τον πρώτο λόγο στην επιλογή και πως η δική του υποψηφιότητα ήταν ούτος ή άλλως μια δύσκολη προσπάθεια. Αν και το αμερικανικό υπουργείο οικονομικών δεν έχει εκφράσει ακόμη δημόσια τη υποστήριξή του σε κάποιο υποψήφιο εντούτοις θεωρείται βέβαια πως θα υποστηρίξει τη Γαλλίδα υπουργό οικονομικών.

ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΛΟΓΙΚΗ ΕΚΤΙΜΗΣΗ


Ο Αργεντινός οικονομολόγος Μάριο Blejer λέει πως η ελληνική προεπιλογή είναι αναπόφευκτη… Είναι απλή αριθμητική
Η ....Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, με τη σθεναρά αντίθεσή της στην κυρίαρχη αναδιάρθρωση του χρέους στην Ευρώπη, κάνει μια κακή κατάσταση ακόμη χειρότερη., Απειλώντας να αποσύρει τη στήριξή των τραπεζών σε χώρες όπως η Ελλάδα, εφόσον αναδιαρθρώσουν τα χρέη τους, η ΕΚΤ είναι η ηθική αυτουργός στην προτροπή για μαζικές αναλήψεις καταθέσεων από τις τράπεζες.

Το επιχείρημα ότι τα Ελληνικά χρεόγραφα δεν θα μπορούν πλέον να χρησιμοποιηθούν ως ενέχυρο σε τέτοιες περιπτώσεις, με μεγάλη δυσκολία δικαιολογεί ένα τέτοιο ενδεχόμενο αποσταθεροποιητικό βήμα. Η ΕΚΤ είναι ουσιαστικά ο δανειστής έσχατης ανάγκης, για τις τράπεζες. Αν οι καταθέτες, πιστέψουν ότι είναι έτοιμη να παραιτηθεί από κάθε υποστήριξη, τότε θα αποσύρουν τα χρήματα από τις τράπεζες - και εμείς θα πρέπει να το αντιμετωπίσουμε αυτό-τροφοδοτώντας τον φαύλο αυτό κύκλο.

Το πρόβλημα του χρέους των περιφερειακών Ευρωπαϊκών κρατών είναι διαρθρωτικό. Δεν μπορεί να λυθεί με την συσσώρευση του χρέους για το χρέος. Υπάρχει μια αναλογία για ένα σύστημα Ponzi, βάσει του οποίου θα πρέπει συνεχώς να καταβάλλονται περισσότερα χρήματα για να μην καταρρεύσει το οικοδόμημα της πυραμίδας. Ο λόγος χρέους / ΑΕΠ αυξάνεται με τον καιρό, επειδή συνάπτονται νέα δάνεια που χορηγούνται δια την πληρωμή των παλαιών χρεών και να χρηματοδοτήσουν τα φορολογικό ελλείμματα.

Επιπλέον, το μερίδιο του χρέους συνεχίζει να αυξάνεται και τελικά οι φορολογούμενοι να χρεώνονται το πλήρες κόστος της προσαρμογής.

"Δεν υπάρχει λύση χωρίς την ελάφρυνση του χρέους, πράγμα που σημαίνει, χωρίς ευφημισμούς, προεπιλογή"

Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο μέχρι στιγμής δεν έχει καλές επιδόσεις στην περιφεριακή Ευρώπη. Μα και που είχε ξανακουστεί να μπαίνει το ΔΝΤ σε χώρα της ΟΝΕ (Ευρωπαϊκής Νομισματικής Ένωσης)!!!

Ήταν λάθος να υποθέσουμε ότι μια χώρα όπως η Ελλάδα μπορεί να εισέλθει εκ νέου στις πιστωτικές αγορές του ιδιωτικού τομέα το επόμενο έτος. Αυτό είναι αδύνατο. Τα προγράμματα βασίζονται σε πλασματικά «σενάρια βιωσιμότητας του χρέους» που αγνοούν πως οδηγούν σε ύφεση τις χώρες που δεν έχουν καμία πιθανότητα ξεπεράσματος του χρέους τους.

Όσον αφορά την ιδιωτικοποίηση, αυτή είναι μια κόκκινη γραμμή. Είναι χρήσιμο ως μια βραχυπρόθεσμη προσωρινή λύση και για τη βελτίωση της παραγωγικότητας, αλλά η πώληση των περιουσιακών στοιχείων σε εξευτελιστικές τιμές δεν μπορεί να λύσει το πρόβλημα του χρέους, (είναι πλέον παγκοσμίως γνωστό ότι οι τιμές θα είναι εξευτελιστικές). Αν δεν υπάρχει ζήτηση για ελληνικό χρέος, τότε δεν μπορεί να υπάρχει και ζήτηση για ελληνικές μετοχές (ας μην μπούμε σε λεπτομέρειες, απλώς θα το διατυπώσουμε ως εξής: χαμηλές χρηματιστηριακές αξίες μετοχών, ισούνται με ξεπούλημα των εθνικών μας επιχειρήσεων κοψοχρονιά

Η εμπειρία της Αργεντινής κατά την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα είναι διαφωτιστική. Είναι τα διδάγματα της Λατινικής Αμερικής της αναδιάρθρωσης του χρέους το 1980 και, επίσης, του Μεξικό το 1994. Η δημοσιονομική προσαρμογή και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις είναι καίριας σημασίας και απαραίτητες προϋποθέσεις, και η ιδιωτικοποίηση μπορεί να παίξει έναν μικρό ρόλο, αλλά δεν υπάρχει λύση χωρίς την ελάφρυνση του χρέους, πράγμα που σημαίνει, χωρίς ευφημισμούς, « προεπιλογή ». Αυτό θα πρέπει να γίνει, χωρίς έντονη αντιπαράθεση (non confrontational) και κατά το δυνατό φιλικότερο.

Ωστόσο, ΧΩΡΙΣ σημαντικές ΥΠΟΤΙΜΗΣΕΙΣ του υφιστάμενου ΧΡΕΟΥΣ, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΙΕΞΟΔΟΣ.
Σε αντίθεση με την άποψη που είχε διατυπώσει η ΕΚΤ, είναι ευκολότερο να ανακτήσουμε την πιστωτική μας πρόσβαση στην αγορά μετά από μια σημαντική μείωση της επιβάρυνσης του χρέους, καθώς έδειξε η εμπειρία στην Ουρουγουάη και την Αργεντινή. Σήμερα στην Αργεντινή μπορούν να δανειστούν με το ήμισυ των επιτοκίων που καταβάλλονται από την Ελλάδα.

Όσον αφορά τον φόβο της μετάδοσης σε άλλες χώρες, ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ η ρητή ελάφρυνση του χρέους για τα πιο-πληγέντα μέλη της ΟΝΕ μπορεί να ανακουφίσει ουσιαστικά την πίεση στην Ισπανία και τις άλλες χώρες.
Όσον αφορά την αντίθεση της ΕΚΤ, το ζήτημα δεν είναι ΕΑΝ, αλλά ΠΟΤΕ η ΕΚΤ θα κάνει μια στροφή (όπως έκανε με την αγορά ομολόγων στις δευτερογενείς αγορές Μάιος 2010).

Υπάρχει ένα καλό επιχείρημα για τη λήψη των αναγκαίων αποφάσεων για την αναδιάρθρωση του χρέους, αργά ή γρήγορα. Περαιτέρω "ΚΟΜΦΟΥΖΙΟ" είναι μια συνταγή για καταστροφή όλων. Αν δεν αποφασιστεί σύντομα ένα κατάλληλο πρόγραμμα συντονισμού και προσαρμογής σε συνδυασμό με την ελάφρυνση του χρέους, η Ευρώπη αντιμετωπίζει τον κίνδυνο να γίνει η επομένη αναδυόμενη αγορά.

Οι Financial Times είναι ως γνωστόν ιδιοκτησίας και όργανο των συμφερόντων της παγκοσμιοποίησης (για να γνωρίζουμε το τι παίζεται στον οικονομικό αυτό πόλεμο, που κατά κακή μας τύχη οι «εφιάλτες – νεκροθάφτες » προσέφεραν την πατρίδα μας την Ελλάδα ως το πεδίο βολής αυτού του πολέμου, συμφέροντα όμως που αυτή την στιγμή όμως για τους δικούς τους λόγους, βρίσκονται αντιμέτωπα με την πιστωτική άπατη της πυραμίδας PONZI της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και τα αθλία εν γένει παιχνίδια της εις βάρος της Ελλάδας.

Το δε δημοσίευμα αυτό ίσως ήρθε ως η αυστηρή ΑΠΑΝΤΗΣΗ στο προηγούμενο δημοσίευμα της Guardian.co.UK Friday 3 June 2011 που είχε ανακοινώσει ότι ο οίκος πιστοληπτικής αξιολόγησης Standard & Poors αναφέρει ότι θα θεωρήσει οποιαδήποτε απόπειρα από την Ευρωπαϊκή Ένωση να επαναδιαπραγματευθεί το χρέος ως προεπιλογή (η ημερομηνία 3 June 2011 είναι σωστή, και όχι «κάτι το ξαφνικό που έγινε σήμερα 13 Ιουνίου» (όπως ανακοίνωσαν το απόγευμα της Δευτέρας 13/6/2011 στα χαζοκάναλα)…

Η εταιρεία πιστοληπτικής αξιολόγησης Standard & Poors (S & P) υποσχέθηκε την Παρασκευή να τηρεί σκληρή γραμμή, εάν η Ευρωπαϊκή Ένωση επιχειρήσει να συγκαλύψει μια προεπιλογή της Ελλάδας για τις οφειλές της ώστε να σώσει τις γαλλικές και γερμανικές τράπεζες από «την βάσανον» των ζημιών.

"Μια τέτοια παράταση των προθεσμιών λήξης τους θα αποτελούσε μια προεπιλογή σύμφωνα με τα κριτήρια μας, γιατί η κυρίαρχη οφειλέτης θα πληρώνουν λιγότερο από ό, τι υπό τους αρχικούς όρους της υποχρέωσης", ανέφερε.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Ελλάδα είναι η υπαίτια των συμφορών της. Εξέδωσε, πλαστά στοιχεία για το χρέος της ώστε να μπει στη ζώνη του ευρώ, δαπάνησε αφειδώς για τους Ολυμπιακούς, δεν έλαβε υπόψη της ότι στην προσπάθεια να γίνει ανταγωνιστική δανείστηκε πάρα πολύ, οι πλουσιότεροι πολίτες της φοροδιαφεύγουν, ψήφισε ανίκανες κυβερνήσεις. Αλλά η ασυδοσία των προγραμμάτων λιτότητας φαίνεται ότι μόνο να επιδεινώνει το πρόβλημα, ενώ δια των ιδιωτικοποιήσεων (ας το θέσουμε ΩΜΑ, δια του χαρίσματος της εθνικής περιουσίας) τα πράγματα θα μπορούσαν να γίνουν ακόμη χειρότερα.

ΔΙΟΤΙ Αν η ελληνική κυβέρνηση η οποία δεν έχει περισσότερα έσοδα, λόγω του ότι η οικονομική βάση της χώρας ΑΥΤΑ ΤΑ ΔΥΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ έχει ΣΧΕΔΟΝ καταστραφεί και εφόσον τα εν λόγω περιουσιακά στοιχεία του κράτους που παράγουν έσοδα (Η λίστα των πλειστηριασμών που διέρρευσε από το Reuters) ΠΩΛΗΘΟΥΝ, τότε δεν θα υπάρχουν χρήματα για να πληρωθούν οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων (συμπεριλαμβανομένων όπως καταλαβαίνετε και των γιατρών, δασκάλων, στρατιωτικών, πυροσβεστών, δικαστικών) καθώς και τα ΕΠΙΔΟΜΑΤΑ των ραγδαίως εις αύξησης ποσοστών ΑΝΕΡΓΩΝ, δημιουργώντας εκατομμύρια πεινασμένων ατόμων σε όλη την χώρα, ευκόλως συμπεραίνουμε ότι τοιουτοτρόπως δεν μπορεί παρά να ξεκινήσει μια ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΠΛΕΟΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ εναντίον των διεφθαρμένων οικονομικών και πολιτικών ελίτ ή ΕΚΤΟΣ ΕΑΝ δια της συνεχιζόμενης απαθείας των ελλήνων πολιτών ΤΕΛΙΚΑ απειληθεί η ιδία η ζωή των, από την ΦΤΩΧΕΙΑ την ΣΤΕΡΗΣΗ και την ΑΝΕΧΕΙΑ.

Το άλλο πρόβλημα για την ελληνική κυβέρνηση είναι η απώλεια εσόδων. Η εικόνα θέσεων εργασίας είναι τρομερή. Οι δε Ιδιωτικοποιήσεις ως γνωστόν, λειτουργούν μόνο αν η αξία της πώλησης υπερβαίνει την παρούσα αξία των εσόδων από τα περιουσιακά στοιχεία που θα πωληθούν. Είναι εξαιρετικά απίθανο ότι κάτι τέτοιο θα συνέβαινε σε κάθε πώληση. Μερικές από τις προς πώληση κρατικές ελεγχόμενες εταιρείες είναι πιθανόν επιδοτηθούν στο μέλλον –(είναι ευρέως γνωστόν εις την δυτική Ευρώπη ως το πιπίλισμα των χοίρων), αλλά και άλλες θα μπορούσαν να παράγουν και να είναι μια σημαντική ροή εσόδων για το ελληνικό θησαυροφυλάκιο.

Οι Ιδιωτικοποιήσεις, εξελίσσονται συχνά σε μπούμερανγκ. Η βιασύνη για να πουληθούν τα περιουσιακά στοιχεία χώρων όπως η Ελλάδα που παραπαίει στα πρόθυρα της αθέτησης είναι σχεδόν βέβαιο ότι προεξοφλεί ότι οι τιμές πώλησης που θα εξασφαλιστούν θα είναι τιμές «κοψοχρονιά», που σημαίνει ότι ο κράχτης για την δήθεν μείωση του χρέους ίσως να είναι μια απάτη της ……. μαφίας, η δε πώληση να γίνετε καθαρά δια την απαλλοτρίωση των εθνικών μας πηγών και επιχειρήσεων επ ωφελεία σκοτεινών κύκλων και τελικά η μείωση του χρέους να μπορούσε να είναι πολύ μικρότερη από την αναμενόμενη. Πωλήσεις σε τιμές ΓΙΟΥΣΟΥΡΟΥΜ θα ΕΞΥΠΗΡΕΤΟΥΣΑΝ μόνο την μεταφορά του πλούτου από τους φτωχούς (τους φορολογουμένους) προς τους πλούσιους
Το ζήτημα είναι, ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ξέρουν για συστήματα Ponzi και οικονομικές δομές των πυραμίδων, και δεν καταλαβαίνουν τίποτα για την έννοια των ενυπόθηκων δανείων (Deathbonds = Όσο νωρίτερα ο ασφαλισμένος πεθαίνει, όσο μεγαλύτερη είναι και η απόδοση - αν και εφόσον οι άνθρωποι ζουν περισσότερο από το αναμενόμενο, οι επενδυτές θα μπορούσαν να έχουν κακές αποδόσεις των τίτλων τους ή ακόμα και να χάσουν τα χρήματα τους), εκδόσεις ομολόγων, αμοιβαίων κεφαλαίων υψηλού κινδύνου και ότι άλλο μπορούμε να φανταστούμε. Δεν διδάσκονται τις « βασικές αρχές της τοκογλυφίας » στο πλαίσιο ενός δογματικού εκπαιδευτικού συστήματος επιβαλλομένου σε αυτές από την Ελίτ.
Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν ιδέα ότι έχουν δημιουργηθεί από τη γέννησή τους για να μη σκέφτονται, να μην αντιστέκονται αλλά για να κάνουν ό, τι διδάσκονται και να μην ρωτούν τίποτα, είναι στην πραγματικότητα συνολικά σκλάβοι της εργασίας όλη τους τη ζωή. Όλα για την Ελίτ που ζει στην αγκαλιά της χλιδής και της πολυτέλειας, ενώ όλοι οι υπόλοιποι μόλις και μετά βίας μπορούν να αντιμετωπίσουν τα καθημερινά μικρό-έξοδα τους, που ζουν με το ελάχιστο δυνατόν, σχεδόν ως άποροι.

Αυτή η κατάσταση πρέπει να σταματήσει, η ελίτ οφείλει να επιστρέψει ότι έχει αρπάξει από τους φτωχούς και μάλιστα εντόκως. Είναι η χρόνια της αποπληρωμής.

ΟΡΙΣΤΕ ΜΕΡΙΚΟΙ ΟΡΟΙ
Στη χρηματοδότηση, αθέτησης υποχρέωσης, εννοείται όταν ο οφειλέτης δεν εκπληρώσει τις νομικές υποχρεώσεις του, σύμφωνα με τη σύμβαση του χρέους, π.χ. Δεν έχει κάνει μια προγραμματισμένη πληρωμή, ή έχει παραβιάσει ένα συμβόλαιο δανείου (συνθήκη) της σύμβασης του χρέους.

Η προεπιλογή είναι η αδυναμία να εξοφλήσει το δάνειο. [1] Ο χρήστης μπορεί να προκύψει αν ο οφειλέτης είναι είτε απρόθυμος ή ανίκανος να πληρώσει το χρέος τους. Αυτό μπορεί να συμβεί με όλες τις υποχρεώσεις του χρέους, συμπεριλαμβανομένων ομόλογα, υποθήκες, δάνεια, και γραμματίων.

Ο όρος προεπιλογή θα πρέπει να διακρίνεται από όρους όπως την αφερεγγυότητα και την πτώχευση.
  • "Default" σημαίνει κατ' ουσίαν, ότι ο οφειλέτης δεν έχει πληρώσει ένα χρέος που αυτός απαιτείτο να είχε καταβάλει.
  • «Αφερεγγυότητα» είναι ένας νομικός όρος που σημαίνει ότι ένας οφειλέτης αδυνατεί να πληρώσει τα χρέη του.
  • "Πτώχευση" είναι μια νομική διαπίστωση ότι επιβάλλει την εποπτεία δικαστή κατά τη διάρκεια των οικονομικών υποθέσεων εκείνων που είναι αφερέγγυες.

ΜΙΑ ΧΩΡΑ ΣΕ ΠΤΩΧΕΥΣΗ


Ραγδαία πτώση της τιμής του ευρώ σημειώνεται από το πρωί στα διεθνή χρηματιστήρια λόγω των δραματικών γεγονότων στην Αθήνα.

Το μεσημέρι η τιμή του ευρώ είχε πέσει στο 1,42 έναντι του δολαρίου, μία από τις χαμηλότερες τιμές των τελευταίων ετών.

Η πτώση του ευρώ έχει σημάνει συναγερμό στα επιτελεία της Κομισιόν και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας καθώς διαπιστώνουν ότι η κρίση της Ελλάδας αποτελεί πλέον άμεσο κίνδυνο για την οικονομία της Ευρώπης.

Οι πολιτικές εξελίξεις στην Αθήνα που περιλαμβάνουν όλο το φάσμα από κατάρρευση της κυβέρνησης μέχρι επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου προκαλούν σεισμικές αντιδράσεις σε όλα τα χρηματιστήρια, καθώς φέρνουν πιο κοντά το τελικό «κούρεμα» των ελληνικών ομολόγων στις διεθνείς αγορές.

Εάν δεν υπάρξει τις επόμενες ώρες θετική πολιτική εξέλιξη στο δράμα της Ελλάδας οι Οίκοι Αξιολόγησης είναι βέβαιο ότι θα την κατατάξουν στην τελευταία θέση της κλίμακας, που σημαίνει: «μια χώρα σε πτώχευση».

ΜΕ ΟΥΣΙΑ


Ellen Brown, Truthout
Σήμερα οι χώρες παντού αντιμετωπίζουν μια κρίση χρέους, που επιταχύνθηκε από την πιστωτική κατάρρευση του 2008. Έτσι, δημόσιες υπηρεσίες περικόπτονται και κρατικές περιουσίες πωλούνται στα ανοικτά σε μια μάταιη προσπάθεια να ισοσκελίσουν τους προϋπολογισμούς που δεν μπορούν πια να είναι ισορροπημένοι, διότι η προσφορά χρήματος (money supply) έχει συρρικνωθεί.

Οι κυβερνήσεις συνήθως παίρνουν την ευθύνη για τις υπερβολικές δαπάνες, αλλά οι κυβερνήσεις δεν ξεκίνησαν την κρίση.

Η κατάρρευση ήταν στο τραπεζικό σύστημα και στην πίστωση που δημιούργησαν και στη διατήρηση της. Σε αντίθεση με δημοφιλή πεποίθηση, τα περισσότερα από τα χρήματά μας σήμερα δεν δημιουργούνται από τις κυβερνήσεις. Δημιουργούνται από ιδιωτικές τράπεζες ως δάνεια. Το ιδιωτικό σύστημα δημιουργίας χρήματος έχει γίνει τόσο ισχυρό στο πέρασμα των αιώνων που έχει έρθει να εξουσιάσει τις κυβερνήσεις σε παγκόσμιο επίπεδο. Το σύστημα, όμως, περιέχει τους σπόρους των δικής του καταστροφής του. Η πηγή της δύναμής του είναι επίσης ένα μοιραίο ελάττωμα σχεδιασμού. Το μειονέκτημα είναι ότι οι τράπεζες, αποδίδουν "τραπεζική πίστωση" που πρέπει να επιστραφεί με τόκο, συνεχώς απαιτώντας περισσότερα χρήματα που πρέπει να επιστραφούν από ό,τι δημιουργήθηκαν ως δάνεια. Και ο μόνος τρόπος για να πάρετε επιπλέον χρήματα από το ιδιωτικό τραπεζικό σύστημα είναι να πάρετε ακόμα περισσότερα δάνεια, με επιτόκιο. Το σύστημα είναι, στην πραγματικότητα, μια πυραμίδα. Όταν οι τράπεζες εξαντλήσουν τους πιθανούς δανειολήπτες για την υποστήριξη της πυραμίδας, αυτή θα πρέπει να καταρρεύσει. Και πλησιάζουμε σε αυτό το σημείο σήμερα. Υπάρχουν πιο βιώσιμος τρόπος για να λειτουργήσει ένα τραπεζικό σύστημα με πίστωση και θα το παρουσιάσουμε.

Πώς Τράπεζες Δημιουργούν τα Χρήματα

Η διαδικασία με την οποία οι τράπεζες δημιουργούν χρήμα εξηγείται από τη Chicago Federal Reserve σε ένα φυλλάδιο που ονομάζεται "Modern Money Mechanics".

Αναφέρει:

"Η διαδικασία της δημιουργίας χρήματος διεξάγεται κυρίως στις τράπεζες."
[Οι Τράπεζες] πραγματικά δεν πληρώνουν δάνεια από τα χρήματα που λαμβάνουν ως καταθέσεις. Αν το έκαναν αυτό, δεν θα δημιουργούνται επιπλέον χρήματα.
Αυτό που κάνουν όταν δίνουν δάνεια, είναι να δεχθούν γραμμάτια σε αντάλλαγμα για τις πιστώσεις στους λογαριασμούς των οφειλετών».
Δάνεια (ενεργητικό τράπεζας) και καταθέσεις (παθητικό) και τα δύο ανεβαίνουν [κατά το ίδιο ποσό]."
«Με μια ενιαία υποχρέωση τήρησης ελάχιστων αποθεματικών 10 τοις εκατό, $ 1 σε αύξηση των αποθεμάτων θα υποστήριζε 10 δολάρια πρόσθετων λογαριασμών συναλλαγών."
Μια κατάθεση $ 100 υποστηρίζει ένα δάνειο 90 δολαρίων, που γίνεται 90 δολάρια καταθέσεων σε άλλη τράπεζα, η οποία υποστηρίζει 81 δολάρια δάνειο κλπ. Αυτό είναι το συμβατικό μοντέλο, αλλά οι τράπεζες δημιουργούν πραγματικά τα δάνεια .

ΠΡΩΤΑ. Βρίσκουν τις καταθέσεις για την κάλυψη των υποχρεωτικών ελάχιστων αποθεματικών αργότερα. Οι τράπεζες δημιουργούν χρήμα, από τα δάνεια, τα οποία γίνονται επιταγές, τα οποία κατατίθενται σε άλλες τράπεζες. Στη συνέχεια, αν χρειαστεί για να καλύψουν τις επιταγές, δανείζονται τα χρήματα πίσω από άλλες τράπεζες. Στην πραγματικότητα, δανείζονται τα χρήματα που μόλις δημιούργησαν, τσεπώνοντας τη διαφορά των επιτοκίων ως το κέρδος τους. Το ύψος επιτοκίου με τον οποίο οι τράπεζες μπορούν να δανειστούν τις ΗΠΑ σήμερα – (το ποσοστό της FED) - είναι ένα εξαιρετικά χαμηλό 0,2 τοις εκατό.


Πώς εξελίχτηκε το σύστημα

Το σημερινό σύστημα της ιδιωτικής έκδοσης του χρήματος ανιχνεύεται στο "Modern Money Mechanics", στους χρυσοχόους του 17ου αιώνα. Οι άνθρωποι έδιναν το χρυσό τους για φύλαξη (στους χρυσοχόους) και έπαιρναν μια απόδειξη σε χαρτί, που το ονόμαζαν "τραπεζογραμμάτια". Πολλοί άνθρωποι που ήθελαν να δανειστούν χρήματα ήταν ευτυχείς να δεχτούν τραπεζογραμμάτια (χαρτί στη θέση του χρυσού), δεδομένου ότι το χαρτονόμισμα ήταν ασφαλέστερο και πιο βολικό να το μεταφέρει κάποιος.

Η ταχυδακτυλουργία μπήκε όταν ο χρυσοχόος ανακάλυψε ότι οι άνθρωποι που θα έρθουν για την ανάληψη του χρυσού τους, περίπου κατά το 10 τοις εκατό. Αυτό σημαίνει ότι έως και δέκα φορές παραπάνω τραπεζογραμμάτια θα μπορούσαν να τυπωθούν και να δανείζονται από τον χρυσοχοείο σε σχέση με το αντίκρισμα που είχε σε χρυσό. Ενενήντα τοις εκατό (90%) των χαρτονομισμάτων ήταν βασικά προϊόν παραχάραξης. (ή αέρας)

Το σύστημα αυτό ονομάζεται κλασματικό αποθεματικό» των τραπεζών και θεσμοθετήθηκε, όταν η Τράπεζα της Αγγλίας, ιδρύθηκε το 1694. Η τράπεζα είχε τη δυνατότητα να δίνει τα δικά της τραπεζογραμμάτια προς την κυβέρνηση και να δημιουργεί το εθνικό χρηματικό απόθεμα. Μόνο οι τόκοι των δανείων έπρεπε να καταβληθούν. Το χρέος ήταν μεταφερθεί επ'αόριστον. Αυτό εξακολουθεί να ισχύει και σήμερα. Το αμερικανικό ομοσπονδιακό χρέος δεν μπορεί να αποπληρωθεί ποτέ , και θα συνεχίζει να αυξάνεται και θα αποτελεί το χρηματικό απόθεμα στις ΗΠΑ.

Η Εναλλακτική για τις Δημόσιες Τράπεζες

Υπάρχουν και άλλοι τρόποι για τη δημιουργία ενός τραπεζικού συστήματος, με τρόπους που θα εξαλείψει αυτό το καθεστώς της παραπλάνησης και θα καταστεί το σύστημα βιώσιμο. Μια λύση είναι να κάνουμε τα δάνεια άτοκα,αλλά για τις δυτικές οικονομίες σήμερα, αυτή η μετάβαση θα είναι δύσκολη.Μια άλλη εναλλακτική λύση είναι για τις τράπεζες να ανήκουν στο δημόσιο. Αν ο λαός είχε δική του συλλογικά την τράπεζα, οι τόκοι και τα κέρδη πάνε πίσω στην κυβέρνηση και τον λαό, που επωφελούνται από μείωση φόρων, αύξηση των δημόσιων υπηρεσιών και φθηνότερες δημόσιες υποδομές. Η αποκοπή των τόκων έχει δείξει ότι μειώνει το κόστος των δημοσίων έργων κατά 30-50%.Στις Ηνωμένες Πολιτείες, αυτό το σύστημα των κρατικών τραπεζών πηγαίνει πίσω στους Αμερικάνους αποίκους. Το καλύτερο μοντέλο ήταν αποικία του Benjamin Franklin της Πενσυλβάνια, όπου η κυβέρνηση εφάρμοσε μια«τράπεζα Γης».

Τα χρήματα τα τύπωναν και τα δάνειζαν στην κοινότητα. Τα χρήματα τα ανακύκλωνε εκ νέου η κυβέρνηση και μπορούσε να τα ξανά δανείσει στη κοινότητα. Το σύστημα ήταν μαθηματικά σωστό, επειδή οι τόκοι και τα κέρδη επέστρεφαν στην κυβέρνηση, η οποία τα περνούσε στη συνέχεια τα χρήματα πίσω στην οικονομία, σε αντικατάσταση των φόρων. Οι ιδιωτικές τράπεζες, αντιθέτως, δανείζουν συνήθως τα κέρδη τους στην οικονομία, ή τα επενδύουν σε ιδιωτικές επενδύσεις και αναμένουν περισσότερα σε τόκους από ότι αρχικά επένδυσαν.Κατά τη διάρκεια της περιόδου που είχε η Pennsylvania αυτό το σύστημα, οι άποικοι δεν κατέβαλαν φόρους, πλην των ειδικών φόρων κατανάλωσης, οι τιμές δεν φουσκώνουν (χωρίς πληθωρισμό) και δεν υπήρχε δημόσιο χρέος.


Πώς τα ιδιωτικά τραπεζογραμμάτια έγιναν το εθνικό αμερικανικό νόμισμα

Το πιστωτικό σύστημα της Πενσιλβανίας ήταν βιώσιμο, αλλά μερικές πρόωρες αμερικανικές κυβερνήσεις στις αποικίες, άπλα εκτύπωναν και ξόδευαν,διογκώνοντας το χρηματικό απόθεμα και εξασθένησαν την αξία του νομίσματος. Οι Βρετανοί έμποροι διαμαρτυρήθηκαν, με αποτέλεσμα ο βασιλιάς Γεώργιος Β να απαγορεύσει στους αποίκους να εκδίδουν δικά τους χρήματα. Οι φόροι έπρεπε να δοθούν στην Αγγλία σε χρυσό. Αυτό σήμαινε, να υπεισέλθουν χρέος προς τους Άγγλους τραπεζίτες. Το αποτέλεσμα ήταν μια τεράστια ύφεση. Οι άποικοι τελικά επαναστάτησαν και πήγαν πάλι πίσω στην έκδοση των δικών τους χρημάτων, οδηγώντας στην Αμερικανική Επανάσταση.Επιπλέον, οι άποικοι χρηματοδότησαν ένα πόλεμο ενάντια μια μεγάλη δύναμημε άπλα τραπεζογραμμάτια, δική τους έκδοσης και κέρδισαν. Αλλά οι Βρετανοί πέρασαν στην αντεπίθεση και διεξήγαγαν έναν νομισματικό πόλεμο, με την μαζική παραχάραξη του χαρτονομίσματος των αποίκων, σε μια εποχή που αυτόήταν εύκολο να γίνει. Μέχρι το τέλος του πολέμου, το χαρτονόμισμα ήτανουσιαστικά άνευ αξίας. Αφού έχασε την αξία του, οι άποικοι ήταν τόσο απογοητευμένοι με το χαρτονόμισμα που άφησαν τη δύναμη της έκδοσης, έκτοςτου Συντάγματος των ΗΠΑ.

Εν τω μεταξύ, ο Αλέξανδρος Χάμιλτον, ο πρώτος γραμματέας του Υπουργείου Οικονομικών των ΗΠΑ, βρέθηκε αντιμέτωπος με τεράστια χρέη του πολέμου και δεν είχε χρήματα για να πληρώσει. Αυτός, ως εκ τούτου, κατέφυγε στο τέχνασμα που χρησιμοποιείται στην Αγγλία (γνωστό ως κλασματικό τραπεζικό αποθεματικό). Το 1791, ο Χάμιλτον βοήθησε στην σύσταση της πρώτης αμερικανικής τράπεζας, κατά ένα μεγάλο μέρος ιδιωτικής τράπεζας που θα εκτύπωνε τραπεζογραμμάτια με υποστήριξη από χρυσό και έτσι θα δάνειζαν την κυβέρνηση.

Η διαδικασία έπιασε: τα νέα χαρτονομίσματα διεύρυναν την προσφορά του χρήματος, τα χρέη πληρώθηκαν και η οικονομία άνθησε. Αλλά ήταν η αρχή ενός συστήματος διακυβέρνησης που χρηματοδοτείται από το χρέος σε ιδιώτες τραπεζίτες, οι οποίοι δανείζουν χρήματα μόνο ονομαστικά, που υποστηρίζεται ελάχιστα από χρυσό (αντίκρισμα).

Κατά τη διάρκεια του αμερικανικού εμφύλιου πολέμου, ο Πρόεδρος Λίνκολν απέφυγε ένα τεράστιο χρέος από τον πόλεμο με την επιστροφή στο σύστηματης διακυβέρνησης-της έκδοσης χρήματος, όπως έκαναν και οι Αμερικανοί άποικοι. Έκοψε χαρτονόμισμα των ΗΠΑ από το Υπουργείο Οικονομικών που ονομάστηκε "Γκριν Μπακ" (Greenbacks) και που δεν προέρχονταν από τον δανεισμό μέσω τοκογλυφικών επιτοκίων. Ο Λίνκολν δολοφονήθηκε και έτσι η έκδοση Greenback διακόπηκε.Το 1913, ιδρύθηκε η ιδιόκτητη Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ (FED) και είχετην εξουσία να εκδίδει τα δικά της Federal Reserve χαρτονομίσματα ως εθνικό νόμισμα. Τα χρήματα αυτά στη συνέχεια υπό μορφή δανείων δίδονται στη κυβέρνηση, εξαλείφοντας τη δύναμή της κυβέρνησης να εκδίδει χρήμα (με εξαίρεση τα κέρματα). Η Federal Reserve ιδρύθηκε και για την πρόληψη τραπεζικών επιδρομών, αλλά 20 χρόνια αργότερα, είχαμε τη μεγαλύτερη οικονομική κρίση στην ιστορία. Ο Robert H. Hemphill, διευθυντής πίστωσης της Ομοσπονδιακής Τράπεζας της Ατλάντα, έγραψε το 1934: "Είμαστε πλήρως εξαρτημένοι από τις εμπορικές τράπεζες ."

Κάποιος πρέπει να δανειστεί κάθε δολάριο που έχουμε στην κυκλοφορία, μετρητά ή σε πίστωση.
Εάν οι τράπεζες δημιουργήσουν άφθονα συνθετικά χρήματα τότε έχουμε ευημερία, αν όχι, θα λιμοκτονήσουμε."Για τους τραπεζίτες, όμως, ήταν ένα καλό σύστημα. Τους έδωσε τον έλεγχο.

Η τοποθέτηση της παγκόσμιας παγίδας χρέους

Ο Καθ. Carroll Quigley ήταν ένας εκ των έσω, με σχέσεις στους διεθνείς τραπεζίτες. Έγραψε στο "Τραγωδία και Ελπίδα" το 1966: «Οι εξουσίες του οικονομικού καπιταλισμού έχουν ένα άλλο εκτεταμένο στόχο,τίποτα λιγότερο από τη δημιουργία ενός παγκόσμιου συστήματος οικονομικού ελέγχου σε ιδιωτικά χέρια, με δυνατότητα να κυριαρχήσουν στο πολιτικό σύστημα της κάθε χώρας και της οικονομίας του κόσμου στο σύνολό του.«Η κορυφή του συστήματος θα ήταν η Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών [BIS]στη Βασιλεία της Ελβετίας, μια ιδιωτική τράπεζα που ανήκει και ελέγχεται από τις κεντρικές τράπεζες του κόσμου οποίες είναι οι ίδιες, ιδιωτικές εταιρείες.

Κάθε κεντρική τράπεζα ... επιδιώκει να κυριαρχήσει στην κυβέρνησή της από την ικανότητά της να ελέγχει τα δάνεια του Δημοσίου ...."Η παγίδα του χρέους ορίστηκε σε σειρά βημάτων. Το 1971, το δολάριο απελευθερώθηκε διεθνώς από τον κανόνα χρυσού. Τα νομίσματα δεν είχαν εξάρτηση από τον χρυσό και αφέθηκαν να "επιπλέουν" στις αγορές συναλλάγματος, και να ανταγωνίζονται με άλλα νομίσματα, καθιστώντας τα ευάλωτα στην κερδοσκοπία και χειραγώγηση.

Το 1973, μια μυστική συμφωνία συνήφθη κατά την οποία οι χώρες του ΟΠΕΚ θα πωλούν το πετρέλαιο μόνο σε δολάρια και η τιμή του πετρελαίου αυξήθηκε δραματικά. Μέχρι το 1974, οι τιμές του πετρελαίου είχαν αυξηθεί κατά 400 τοις εκατό από τα επίπεδα του 1971. Χώρες που στερούνται του πετρελαίου αναγκάστηκαν να δανειστούν δολάρια από αμερικανικές τράπεζες.

Το 1981, το επιτόκιο της FED αυξήθηκε στα20 τοις εκατό. Στα 20% επιτόκιο, το χρέος θα διπλασιαστεί εντός τεσσάρων ετών. Ως αποτέλεσμα, το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου, επλήγη σοβαρά από το χρέος. Μέχρι το 2001,αναπτυσσόμενα έθνη είχαν επιστρέψει το κεφάλαιο που αρχικά όφειλαν για τα χρέη τους έξι φορές πάνω, αλλά το συνολικό χρέος τους είχε ήδη τετραπλασιαστεί, λόγω της αποπληρωμής τόκων.Όταν το κράτος οφειλέτης δεν μπορούσε να πληρώσει τις τράπεζες, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) επενέβη με δάνεια – άλλα με δεσμεύσεις.Οι οφειλέτες έπρεπε να συμφωνήσει με "μέτρα λιτότητας",συμπεριλαμβανομένων:

• Περικοπή σε κοινωνικές υπηρεσίες

• Ιδιωτικοποίηση των τραπεζών και των επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας

• Άνοιγμα των αγορών για τους ξένους επενδυτές Σήμερα, τέτοια μέτρα λιτότητας επιβάλλονται όχι μόνο στις αναπτυσσόμενες χώρες, αλλά στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) και στις Ηνωμένες Πολιτείες των ΗΠΑ.


Η BIS: Η κορυφή του ιδιωτικού τραπεζικού συστήματος

Τι προείπε ο καθηγητής Quigley για την Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών (BIS) έχει πραγματοποιηθεί. Η BIS έχει σήμερα 55 κράτη-μέλη και είναι επικεφαλής μιας παγκόσμιας οικονομικής πυραμίδας.Η δύναμη της BIS παρατηρήθηκετο 1988, όταν έθεσε την κεφαλαιακή απαίτηση στις τράπεζες-μέλη, από 6% σε 8% σε μια συμφωνία που ονομάζεται Βασιλεία Ι (Basel I). Το αποτέλεσμα ήταν να παραλύσει τις ιαπωνικές τράπεζες,που μέχρι τότε ήταν ο μεγαλύτερος πιστωτής του κόσμου. Η Ιαπωνία εισήλθε σε ύφεση από την οποία δεν έχει ακόμη ανακάμψει.Οι Τράπεζες των ΗΠΑ κατάφερε να ξεφύγουν, παρακάμπτοντας την κεφαλαιακή απαίτηση. Το έκαναν αυτό με την μετακίνηση δάνειων από τα βιβλία τους, συγκεντρώνοντας τα ως «τίτλους», και να τα πωλούν σε επενδυτές.Για να πεισθούν οι επενδυτές να τα αγοράσουν, οι εν λόγω ενυπόθηκοι τίτλοι προστατεύθηκαν από πτώχευση με «παράγωγα», που ήταν ουσιαστικά στοιχήματα. Ο «πωλητής» πληρώνει ένα ποσό για την προστασία της επένδυσης ή της συμφωνίας και την καταβάλει σε περίπτωση αθέτησης των υποχρεώσεων πληρωμής (πτώχευση). Η ιδιοκτησία του περιουσιακού στοιχείου δεν ήταν απαραίτητη. Σαν παίκτες σε ένα αγώνα ιπποδρομίας, οι παίκτες των παράγωγων, θα μπορούσαν να στοιχηματίζουν χωρίς την ιδιοκτησία ενός αλόγου.

Τα παράγωγα έγιναν μια δημοφιλής μορφή τυχερού παιχνιδιού στις επενδύσεις. Το αποτέλεσμα ήταν η μεγαλύτερη επενδυτική φούσκα, άνω των 500 τρισεκατομμυρίων δολαρίων έως το τέλος του 2007. Λόγω της τιτλοποίησης και των παραγώγων, η πίστωση είχε πολλαπλασιαστεί. Σχεδόν ο καθένας θα μπορούσε να πάρει ένα δάνειο.Το σημείο καμπής ήρθε τον Αύγουστο του 2007, με την κατάρρευση των δύο hedge funds. Όταν το καθεστώς των παραγώγων εκτέθηκε στην πραγματικότητα, η αγορά για παράγωγα που προστατεύονται από τίτλους ξαφνικά στέρεψε. Ωστόσο, η χρηματιστηριακή αγορά των ΗΠΑ δεν είχε καταρρεύσει μέχρι το Νοέμβριο του 2007, όταν νέοι λογιστικοί κανόνες επιβλήθηκαν. Οι κανόνες αναπτύχθηκαν από την "Βασιλεία ΙΙ" που ξεκίνησε η BIS το 2004.

"Mark to market" λογιστικά στοιχεία απαιτούν για τις τράπεζες αξία στοιχείων του ενεργητικού τους ανάλογα με τη ζήτηση στην αγορά, εκείνη την ημέρα. Πολλές τράπεζες των ΗΠΑ, όπως αυτές στην Ιαπωνία τη δεκαετία του 1990, είχε ξαφνικά ανεπαρκή επιχειρηματικά κεφάλαια για την χορήγηση νέων δανείων. Το αποτέλεσμα ήταν μια πιστωτική κρίση από την οποία οι ΗΠΑ δεν έχουν ακόμη ανακάμψει.Η BIS έχει πλέον καταστεί πλέον μια παγκόσμια ρυθμιστική αρχή, όπως ακριβώς προέβλεπε Quigley. Τον Απρίλιο του 2009, τα έθνη της G20 συμφώνησαν να ρυθμίζονται με τη Χρηματοπιστωτική Σταθερότητα, μια συμφωνία στην έδρα της BIS και να συμμορφώνονται με «πρότυπα και τους κώδικες" που θεσπίστηκαν από το διοικητικό της συμβούλιο. Οι κανόνες είναι μόνο κατευθύνσεις, αλλά οι χώρες που αποτυγχάνουν να συμμορφωθούν,κινδυνεύουν με υποβαθμίσεις σε αξιολογήσεις της πιστοληπτικής ικανότητας τους, κάτι τόσο δαπανηρό που οι κατευθυντήριες γραμμές έχουν πράγματι γίνει νόμοι.Ένα άρθρο σχετικά με την BIS ιστοσελίδα, αναφέρει ότι οι κεντρικές τράπεζες στην Κεντρική Τραπεζική διοίκηση του δικτύου θα πρέπει να έχουν ως στόχο τη "διατήρηση της σταθερότητας των τιμών".

Αυτό σημαίνει ότι οι κυβερνήσεις δεν πρέπει να υποτιμήσουν το εθνικό τους νόμισμα που διογκώνει την προσφορά χρήματος. Και αυτό σημαίνει να ΜΗΝ «τυπώνουν χρήμα» ή να δέχονται πιστωτικά δάνεια που προέρχονται από τις δικές τους κεντρικές τράπεζες.Όπως και οι αμερικανικές αποικίες , που ο Βασιλιάς Γεώργιος πήρε την εξουσία τους να εκδίδουν δικά τους χρήματα, έτσι και οι κυβερνήσεις πρέπει να χρηματοδοτήσουν τα ελλείμματά τους με δανεισμό από ιδιωτικές τράπεζες. Ο παγκόσμιος έλεγχος των τραπεζών πάνω στην έκδοση χρήματος έχει καταστεί σχεδόν πλήρης.Οι συνέπειες αυτής της πολιτικής είναι ιδιαίτερα εμφανής στην ΕΕ, όπου οι κανόνες της ΕΕ επιτρέπουν ελλείμματα μόνο το 3% των κρατικών προϋπολογισμών και την πρόληψη των χωρών μελών είτε από την έκδοση δικών τους χρημάτων ή πιστωτικό δανεισμό από τις κεντρικές τράπεζες των χωρών.Τα κράτη θα πρέπει να δανείζονται, από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα,άλλες ιδιωτικές διεθνείς τράπεζες, ή το ΔΝΤ. Το αποτέλεσμα είναι η επιβολή μέτρων λιτότητας, όπως γίνεται στην Ελλάδα και την Ιρλανδία. Το σύστημα ΔΕΝ είναι βιώσιμο και αρκετοί προβλέπουν την διάσπαση της ΕΕ.



Η διέξοδος: Επιστροφή της δύναμης έκδοσης του χρήματος σε δημόσιο έλεγχο.

Για να ξεφύγουμε από την παγίδα του χρέους στους παγκόσμιους τραπεζίτες,την εξουσία για την δημιουργία του χρήματος πρέπει να αποκατασταθεί στις εθνικές κυβερνήσεις. Εναλλακτικές λύσεις περιλαμβάνουν:Νόμιμο χρήμα που εκδίδονται απευθείας από τα εθνικά δημόσια ταμεία(υπουργεία οικονομικών) και η δαπάνη του στους εθνικούς προϋπολογισμούς.

• Κεντρικές τράπεζες που ανήκουν στο δημόσιο και που είναι αρμόδιες για την προώθηση της πίστωσης του κράτους άτοκα.

• Εθνικοποίηση πτωχευμένων τραπεζών που θεωρούνται πολύ μεγάλες για να αποτύχουν "too big to fail» (με την παραγραφή των επισφαλειών σε επενδυτικές φούσκες). Οι τράπεζες θα μπορούσαν να εκδίδουν στη συνέχεια πίστωσης προς τη κοινωνία και να εξυπηρετήσει τις ανάγκες τηςκαι με τα κέρδη της ανακύκλωσης πίσω προς την κυβέρνηση, εξαλείφοντας την φορολογική επιβάρυνση για τους ανθρώπους.

• Δημόσιες τοπικές τράπεζες Δημόσιες τράπεζες λειτουργούν με επιτυχία σε πολλές χώρες,συμπεριλαμβανομένης της Αυστραλίας, της Νέας Ζηλανδίας, τον Καναδά, τη Γερμανία, την Ελβετία, την Ινδία, την Κίνα, την Ιαπωνία, την Κορέα και τη Μαλαισία.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες αυτή τη στιγμή υπάρχει μόνο μία κρατική τράπεζα, η τράπεζα της Βόρειας Ντακότας. Το μοντέλο έχει αποδειχθεί ιδιαίτερα επιτυχημένο, η Βόρεια Ντακότα είναι η μόνη πολιτεία των ΗΠΑ να έχει ξεφύγει από την πιστωτική κρίση αλώβητη. Το 2009, ενώ άλλες πολιτείες παραπαίουν,η Βόρεια Ντακότα είχε το μεγαλύτερο πλεόνασμα προϋπολογισμού στην ιστορία της. Το 2008, η τράπεζα της Βόρειας Ντακότας (BND) είχε απόδοση ιδίων κεφαλαίων του 25 %. Η Βόρεια Ντακότα έχει το χαμηλότερο ποσοστό ανεργίας στη χώρα και το χαμηλότερο επιτόκιο υπερημερίας για δάνεια. Επίσης, έχει τις πιο πολλές τοπικές τράπεζες ανά κάτοικο. (κατά κεφαλή)

Η Βόρεια Ντακότα είχε δική της τράπεζα από το 1919, όταν οι αγρότες έχαναν τα αγροκτήματά τους, στους Wall Street τραπεζίτες. Οργανώθηκαν, κέρδισαν τις εκλογές και κατάφεραν να περάσουν νομοθεσία. Η πολιτεία ήταν υποχρεωμένη από το νόμο να καταθέσει όλα τα έσοδά της στην BND. Όπως και με το βιώσιμο μοντέλο της τράπεζας της αποικιακής Πενσιλβανία, οι τόκοι και τα κέρδη επιστρέφονται στην κυβέρνηση και ανακυκλώνονται στην τόνωση της τοπικής οικονομία.Ένα αυξανόμενο κίνημα είναι σε εξέλιξη στις Ηνωμένες Πολιτείες για να αντιγράψουν αυτό το δημόσιο τραπεζικό μοντέλο και σε άλλες πολιτείες. Δεκατέσσερα κρατικά νομοθετικά σώματα των ΗΠΑ επεξεργάζονται νομοθεσία για την ίδρυση κρατικών πολιτειακών τραπεζών.Το μοντέλο θα μπορούσε επίσης να επαναληφθεί και σε άλλες χώρες. Στην Ιρλανδία, για παράδειγμα, όπου η μεγάλες τράπεζες είναι οικονομικά μη βιώσιμες, είναι ήδη κρατικοποιημένες ή θα γίνουν σύντομα. Η κυβέρνηση θα μπορούσε να καταθέσει τα έσοδά της στο δική της κρατική τράπεζα και να προσθέσει επαρκή κεφάλαια για την κάλυψη των κεφαλαιακών απαιτήσεων και της μόχλευσης των εν λόγω κεφαλαίων για τη δημιουργία άτοκων πιστώσεων για τις τοπικές ανάγκες. Αυτό ακριβώς έκανε ο Χάμιλτον όταν βρέθηκε αντιμέτωπος με τα χρέη της κυβέρνησης που ήταν αδύνατο να αποπληρωθούν:έβαλε υπάρχοντα κονδύλια της κυβέρνησης σε μια τράπεζα, τότε τα δανείστηκε πίσω πολλές φορές, χρησιμοποιώντας το αποδεκτό "κλασματικό αποθεματικό" μοντέλο.Η λύση της Ιαπωνίας, είναι επίσης μια παραλλαγή του Χάμιλτον, που προτάθηκε δύο αιώνες νωρίτερα. Η Ιαπωνία διατηρεί την ιδιότητά της ως η τρίτη σε μέγεθος οικονομία στον κόσμο, αν και έχει ένα χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ στα 226%. Η Ιαπωνία έχει κάνει «νομισματοποίηση» (monetized) του εθνικού της χρέους, μετατρέποντας το στο εθνικό χρηματικό απόθεμα. Η κρατική κεντρική τράπεζα της Ιαπωνίας κρατά το ιαπωνικό δημόσιο χρέος ίσο με το 100% ΑΕΠ της χώρας, και επειδή η κυβέρνηση κατέχει τη τράπεζα, το δάνειο (χρέος) είναι άτοκο και μπορεί να μεταφερθεί επ 'αόριστον.

Ένα Άτοκο δάνειο που μεταφέρεται επ’ άπειρον είναι το ΙΔΙΟ με την δύναμη της έκδοσης χρήματος από το ίδιο το κράτος.

ΠΕΡΗΦΑΝΕΣ ΠΩΛΗΣΕΙΣ


Το ΔΝΤ και η Ευρωπαϊκή Ένωση κατέστησαν υποχρεωτικό για την Ελλάδα να πουλήσει γρήγορα ακίνητη περιουσία και να ολοκληρώσει τις ιδιωτικοποίησεις των κρατικών επιχειρήσεων, σε αντάλλαγμα για την παροχή επιπλέον 60 δισ. ευρώ προς την χώρα.

Έτσι η Ελλάδα έχει άρει τον περιορισμό σχετικά με την πώληση ακίνητης περιουσίας της ζώνης των συνόρων της σε μη υπηκόους της ΕΕ, καθιστώντας ουσιαστικά δυνατό για Τούρκους πολίτες να αγοράσουν περιουσία στα ελληνικά νησιά.

Η εφημερίδα Hurriyet αναφέρει στην ιστοσελίδα της: Τοπικές αντιπροσωπείες θα συσταθούν για να επιτρέπουν την πώληση των ακινήτων στην περιοχή των εθνικών συνόρων της χώρας. Οι ελληνικοί νόμοι σχετικά με την ακίνητη περιουσία προσδιορίζουν όλα τα νησιά κατά μήκος της ακτογραμμής με την Τουρκία ως «παραμεθόρια περιοχή».

Η αγορά ακινήτων σε αυτά τα νησιά αλλά και στην Θεσσαλονίκη θα διατίθενται προς τους Τούρκους πολίτες, καθώς και σε άλλους μη κοινοτικούς υπηκόους.

ΔΩΣΤΕ ΤΕΛΟΣ ΣΤΗΝ ΑΣΥΛΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ


Από το 1974 έως τώρα, από τα 831 εισαγγελικά αιτήματα μόνο 17 έγιναν δεκτά...

Ο θεσμός της βουλευτικής ασυλίας δημιουργήθηκε στην Ελλάδα για να διασφαλίσει τη δημοκρατία. Το σκεπτικό ήταν να… προστατευθεί ο πολιτικός από άστοχες μηνύσεις πολιτών που για ψήλου πήδημα θα τους οδηγούσαν στο εδώλιο του κατηγορουμένου.

Με τα χρόνια όμως, η βουλευτική ασυλία, έγινε κι αυτή «δεκανίκι» ατιμωρησίας των απλών βουλευτών. Κάθε χρόνο στη Βουλή φτάνουν δεκάδες αιτήματα για άρση της ασυλίας κοινοβουλευτικών εκπροσώπων για διάφορα αδικήματα που φέρονται να έχουν τελέσει, κατά κανόνα, πριν διαβούν το περιστύλιο της Βουλής υπό άλλες επαγγελματικές ιδιότητες.

Οι εισαγγελείς όταν οι πολίτες καταθέτουν μηνύσεις σε βάρος βουλευτών αν διαγνώσουν ποινικές ευθύνες αποστέλλουν τις δικογραφίες στη Βουλή ζητώντας την άρση της ασυλίας τους. Ωστόσο, σπάνια οι βουλευτές ψηφίζουν υπέρ της άρσης της ασυλίας συναδέλφων τους, με αποτέλεσμα οι δικογραφίες να καταλήγουν στο αρχείο.

Δεν είναι τυχαίο ότι από τα 831 εισαγγελικά αιτήματα που έχουν υποβληθεί για άρση της βουλευτικής ασυλίας από το 1974,μέχρι πριν από περίπου ένα χρόνο, μόνο 17 έγιναν δεκτά.

Εξαίρεση βέβαια στον κανόνα αποτελούν οι περιπτώσεις βουλευτών που από μόνοι τους έχουν παραιτηθεί της ασυλίας ζητώντας να κριθούν από τη δικαιοσύνη για όσα τους χρεώνονται.

Παρά το γεγονός ότι και το μέτρο αυτό, όπως ο νόμος περί ευθύνης υπουργών δέχονται βολές, τόσο εκ των έσω, από κοινοβουλευτικούς δηλαδή εκπροσώπους, όσο και από πολίτες που διαμαρτύρονται για την προνομιακή μεταχείριση των βουλευτών, η ασυλία ζει και βασιλεύει.


Ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ......ΜΟΝΟΣ




Τεράστιο άγαλμα του Ελληνα στρατηλάτη, ύψους πάνω από 10 μέτρα, ετοιμάζονται να τοποθετήσουν στην κεντρική πλατεία της πόλης οι Σκοπιανοί. 9,4 εκατ. ευρώ φέρεται ότι κόστισε το έργο


Στα Σκόπια οι Αρχές είναι έτοιμες να σηκώσουν τις επόμενες ημέρες στο γιγάντιο βάθρο στην κεντρική πλατεία της πόλης το τεράστιο άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Το βάθρο, ύψους πάνω από τα 10 μέτρα, έχει σχεδόν ολοκληρωθεί και από χθες άρχισε και η συναρμολόγηση του αγάλματος, το οποίο επισήμως, όπως έγινε γνωστό, θα αποκαλείται "Ο έφιππος πολεμιστής".

Το άγαλμα μεταφέρθηκε στα Σκόπια πριν από μερικές μέρες από τη Φλωρεντία της Ιταλίας, όπου χυτεύτηκε σε γνωστό εργαστήριο. Χθες τα τμήματά του μεταφέρθηκαν στον περιφραγμένο χώρο της κεντρικής πλατείας και άρχισε η συναρμολόγησή του. Σύμφωνα με τα ΜΜΕ των Σκοπίων, η ολοκλήρωση της εγκατάστασης του αγάλματος μπορεί να διαρκέσει μέχρι και δύο εβδομάδες.

Το συγκεκριμένο άγαλμα, όπως και μια σειρά άλλα, παραγγέλθηκε από τον Δήμο Σκοπίων και χρηματοδοτήθηκε από την κυβέρνηση του εθνικιστή Νίκολα Γκρούεφσκι. Το άγαλμα του έφιππου Μεγάλου Αλεξάνδρου, ύψους πάνω από 12 μέτρα, φιλοτεχνήθηκε από τη σκοπιανή γλύπτρια Βαλεντίνα Στεβανόσβκα και χυτεύτηκε στο ιταλικό εργαστήριο "Φερνάρντο Μαρινέλα" στη Φλωρεντία. Η μεταφορά του, από την Ιταλία στα Σκόπια, έγινε τμηματικά μέσα σε κοντέινερ, με απόλυτη μυστικότητα. Το άγαλμα φέρεται να κόστισε 5,3 εκατ. ευρώ, ενώ άλλα 4,1 εκατ. ευρώ είναι το κόστος της βάσης του αγάλματος και του σιντριβανιού που θα κατασκευαστεί γύρω από τη βάση
Να σημειωθεί ότι η τοποθέτηση του αγάλματος του Μεγάλου Αλεξάνδρου, αλλά και άλλων αγαλμάτων που αναφέρονται στην αρχαία Μακεδονία, εντάσσεται σε ένα σχέδιο συνολικής ανάπλασης και μνημειοθέτησης της κεντρικής πλατείας των Σκοπίων με την ανέγερση οικοδομημάτων, τα οποία θα έχουν αρχαϊκή μορφή. Το σχέδιο αυτό έχει ονομαστεί "Σκόπια 2014", αφού το 2014 αποτελεί το χρονικό όριο ολοκλήρωσης των έργων που χρηματοδοτούνται από την κυβέρνηση του Ν. Γκρούεφσκι.
Το "σχέδιο εξαρχαϊσμού" του Ν. Γκρούεφσκι, όπως έχει αποκληθεί, η βουτιά αυτή στην αρχαία Μακεδονία έχει προκαλέσει πολλαπλές αντιδράσεις τόσο από την ΕΕ, όσο και από την αντιπολίτευση και διανοούμενους στα Σκόπια. Ο "μακεδονικός μύθος" που επιχειρεί να δημιουργήσει η κυβέρνηση είναι μια πρόκληση για την Ελλάδα και βρίσκει αντιδράσεις και σε παράγοντες στην ΕΕ.

Από την άλλη υπάρχουν διανοούμενοι στα Σκόπια που αντιδρούν και αυτοί στη "βουτιά" που επιχειρείται σε ένα αμφισβητούμενο αρχαϊκό παρελθόν. Επίσης, η αντιπολίτευση αντιδρά γιατί θεωρεί το έργο φαραωνικό και κακόγουστο, χωρίς να έχει καμία σχέση με την παράδοση του γειτονικού λαού.

ΕΝΤΟΝΕΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΥΠΕΞ
Προσπάθεια οικειοποίησης της ελληνικής ιστορίας

Την έντονη αντίδραση του υπουργείου Εξωτερικών προκάλεσε η έναρξη των εργασιών τοποθέτησης αγάλματος του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην κεντρική πλατεία των Σκοπίων, υπό τη φερόμενη επίσημη ονομασία "έφιππος πολεμιστής".

"Υπό άλλες συνθήκες, η απόφαση της κυβέρνησης της ΠΓΔΜ να ξοδέψει σχεδόν 10 εκατομμύρια ευρώ για να τιμήσει τον Μέγα Αλέξανδρο, τοποθετώντας άγαλμα του Ελληνα στρατηλάτη στην κεντρική πλατεία των Σκοπίων, θα μας τιμούσε. Η "πολιτική αρχαιοποίησης", όμως, στην οποία εντάσσεται η ενέργεια αυτή, πέρα από γραφική, έχει ως βασικό άξονα την προσπάθεια οικειοποίησης της ελληνικής ιστορίας με σκοπό την καλλιέργεια εθνικισμού και αντιπαράθεσης", δήλωσε ο εκρπόσωπος του ΥΠΕΞ Γρηγόρης Δελαβέκουρας, προσθέτοντας ότι η "πολιτική αυτή παραβιάζει το πνεύμα της Ενδιάμεσης Συμφωνίας, είναι προκλητική και καταδικαστέα, υπονομεύει τις διμερείς σχέσεις και επιβαρύνει τις διαπραγματεύσεις υπό τον ΟΗΕ".

"Τη στιγμή που η Ελλάδα επιδιώκει με συνέπεια και εποικοδομητική διάθεση την επίτευξη λύσης, ο κ. Γκρούεφσκι προβαίνει σε προκλήσεις για να αποφύγει την πραγματικότητα, υποθηκεύοντας το ευρωπαϊκό μέλλον των συμπολιτών του", καταλήγει η δήλωση του εκπροσώπου Τύπου του ΥΠΕΞ.

ΚΑΙ ΟΙ ΗΛΕΙΟΙ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΩΝ ΕΞΩΔΙΚΩΝ


Εκατοντάδες (περί του 1200 αναφέρουν πληροφορίες από τον Πύργο) πολίτες του Πύργου Ηλείας, θα στείλουν αύριο το πρωί εξώδικο με δικαστικό κλητήρα, στους 6 βουλευτές της περιφέρειάς τους προειδοποιώντας τους να μην ψηφίσουν το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα της κυβέρνησης, ακολουθώντας αντίστοιχες κινήσεις των πολιτών της Κρήτης.

Το εξώδικο που θα αποστείλουν οι "αγανακτισμένοι" πολίτες του Πύργου Ηλείας, είναι παρόμοιο με το εξώδικο των Κρητών πολιτών.

Οι έξι βουλευτές που θα λάβουν με δικαστικό κλητήρα το εξώδικο είναι οι Μιχάλης Κατρίνης, Παναγιώτης Δημητρουλόπουλος, Γιάννης Κουτσούκος και Τάκης Αντωνακόπουλος από το ΠΑΣΟΚ, Κώστας Τζαβάρας από τη ΝΔ και Γιώργος Κοντογιάννης από τη Δημοκρατική Συμμαχία. Από αυτούς μόνο ο Γιώργος Κοντογιάννης του κόμματος της Ντόρας Μπακογιάννη, εμφανίζεται ως βέβαιος ότι θα ψηφίσει υπερ του Μεσοπρόθεσμού, αφού ακόμα και οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ "το σκέφτονται".

Οι πολίτες του Πύργου, έχουν προγραμματίσει για την Τετάρτη 15 Ιουνίου, να κάνουν πορεία προς τα γραφεία των 6 βουλευτών, προκειμένου να θυροκολλήσουν συμβολικά τα εξώδικα έξω από τις πόρτες τους.

ΠΛΑΤΩΝ ΚΑΙ ΓΕΩΜΕΤΡΙΑ


Το παρά κάτω κείμενο είναι από την επιστημονική βιβλιοθήκη (SCIENCE LIBRARY) του TIME LIFE και αφορά την σημασία του φιλοσοφικού έργου του Πλάτωνα στην επιστήμη των μαθηματικών. Ίσως η ηθική και η θεολογική διάσταση που δίνουμε συνήθως στις φιλοσοφικές διδασκαλίες, δεν έχουν δώσει την πραγματική εικόνα της συμβολής του πλατωνικού έργου στον σύγχρονο πολιτισμό, γι αυτό και στέλνω το παρά κάτω σημείωμα.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ (ΜΕΤΑΦΡΑΣΜΕΝΟ) ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΤΟΥ "TIME LIFE".
... Κάτω από την προτροπή και την πειθαρχία που επέβαλλε ο μεγάλος Αθηναίος φιλόσοφος Πλάτων στην γεωμετρική ερμηνεία των αριθμητικών σχέσεων, τόσον ο Απολλώνιος όσον και ο Αρχιμήδης ανέλιξαν την μαθηματική επιστήμη στο έπακρο. Κατά τον Πλάτωνα η γεωμετρία αποτελούσε το ανώτατο επίπεδο της καθαρής και αφηρημένης σκέψης. Λόγω του κύρους και της υψηλής του θέσης κατάφερε τους επιστήμονες της εποχής του να βρουν τρόπους επικοινωνίας και ανταλλαγής απόψεων μεταξύ τους, δίνοντας στους γεωμέτρες δεσπόζουσα θέση. Η γεωμετρία, απεδείχθη στην Ακαδημία ο κοινός τόπος για την προβολή της πάσης φύσεως πνευματικής εργασίας. Αλλά ενώ τους δίνει αυτές τις προοπτικές, παράλληλα απαιτεί ένα αυστηρό περιορισμό. Ο φιλόσοφος επέμενε ότι κάθε εφαρμογή στα μαθηματικά, πρέπει ο γεωμέτρης να την απεικονίζει δια του κανόνος και του διαβήτου. Αυτή η απαίτηση δεν οφείλεται στο Πλάτωνα, διότι είναι κατά πολύ αρχαιότερη, αλλά ο φιλόσοφος επέμεινε στην εφαρμογή της σε πολύ προχωρημένα προβλήματα. Ο Απολλώνιος συνέβαλλε στην ιστορία των μαθηματικών με την έρευνα όλων των φυσικών καμπυλώσεων, που περιέγραψε στο βιβλίο του με τον τίτλο «Κωνικές τομές». Τις ονόμασε με τον τρόπο αυτό, γιατί μπορεί να φανταστεί κανείς ότι τις δημιουργεί ένα σιδηροπρίονο που κόβει ένα χωνάκι παγωτό. Ανάλογα με το «κόψιμο» εμφανίζονται καμπύλες όλων των τύπων, δηλαδή κύκλοι, ελλείψεις, παραβολές και υπερβολές. Κάθε ένας από αυτούς τους τύπους, χαρακτηρίζεται από κοινά χαρακτηριστικά από τα οποία και είναι δυνατόν να κατασκευασθούν οι καμπύλες όπως ακριβώς εμφανίζονται στην τομή ενός στερεού με σχήμα κώνου, από ένα επίπεδο. Οι καμπύλες αυτές εμφανίζονται στην φύση σαν τροχιές βλημάτων, δορυφόρων, αστέρων ή χαράγματα πετρωμάτων πυριτίου κ.α. Αντίπαλος και φίλος του Απολλωνίου ήταν ο Αρχιμήδης, ο οποίος ήταν λίγο ποιό εντυπωσιακός και πολύ ποιό δημιουργικός, ούτως ώστε να θεωρείται μαζί με τους Newton και Gaus σαν οι περισσότερο «επαγγελματίες» μαθηματικοί όλων των εποχών. Όλα τα επιτεύγματα του Αρχιμήδη, εξακολουθούν ακόμη και σήμερα να είναι ανυπέρβλητα, παρ' όλο που βρίσκονται μέσα στα πλαίσια της Πλατωνικής δεοντολογίας. Στο έργο του δεν χρησιμοποιεί καμία αλγεβρική λαθροχειρία και δεν διαθέτει κάποιο εύχρηστο σύστημα απεικόνισης μεγάλων αριθμών, απαραίτητο για την διαχείριση μιας πολύπλοκης αριθμητικής, για τεράστιες πράξεις. Μετά τους Newton και Gaus η μαθηματική επιστήμη έδειξε ότι ξεφεύγει από την «πειθαρχία» της πλατωνικής φιλοσοφίας, ανακαλύπτοντας τύπους που ικανοποιούσαν ειδικές προχωρημένες εφαρμογές, με την χρήση της δυνατότητας για απεικόνιση μεγάλων αριθμών και πολύπλοκων μαθηματικών πράξεων (διαφορικές εξισώσεις*). Η προαγωγή όμως την καθαρής μαθηματικής λογικής, φαίνεται από την αρχή του εικοστού αιώνα (και ιδιαίτερα από την εμφάνιση της πληροφορικής) ότι γίνεται χωρίς την χρήση της άμεσης αριθμολογίας, γι αυτό και με την συνολοθεωρία και την γενική τοπολογία, οι σύγχρονοι μαθηματικοί, δείχνουν ότι ανατρέχουν και πάλι στον Πλάτωνα. *Μία μορφή διαφορικής γεωμετρίας ξέρουμε από σωζόμενους παπύρους ότι χρησιμοποιούσε ο Εύδοξος, στενός συνεργάτης του Πλάτωνα στην Ακαδημία.

ΔΙΕΔΩΣΕ ΤΟ

Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More