ΕΛΛΑΔΑ

ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΟΙ ΤΑΦΟΙ ΤΗΣ ΡΩΞΑΝΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ Δ;

Μπροστά σε μια μεγάλη αρχαιολογική ανακάλυψη πιθανόν να βρίσκονται τα συνεργεία της ΚΗ’ Εφορείας Κλασσικών Αρχαιοτήτων Σερρών..... Μετά από έρευνες ετών και αξιοποιώντας την ιστοριογραφία και τις προφορικές παραδόσεις της περιοχής, οι αρχαιολόγοι κατέληξαν σε μία «τούμπα» σε αγροτική περιοχή του Δήμου Αμφίπολης.

ΟΔΗΓΟΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ

Πολλοί φίλοι και φίλες μου έχουν ζητήσει να γράψω ένα αρθρο με "Οδηγίες Επιβίωσης",γιατί μπορεί σύντομα να αντιμετωπίσουμε δύσκολες καταστάσεις που να οφείλονται σε διάφορους λόγους,όπως πτώχευση και στάση πληρωμών,περίεργα και πρωτόγνωρα γεωφυσικά φαινόμενα και εγώ δεν ξέρω τι άλλο.

ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ 16/10/1912

Το έργο της απελευθέρωσης της Κατερίνης ανατέθηκε στην 7η Μεραρχία του Στρατού Θεσσαλονίκης, που είχε διοικητή το Συνταγματάρχη (ΠΒ) Κλεομένη Κλεομένους. Στις.. 15 Οκτωβρίου 1912 εκδόθηκε η Διαταγή των Επιχειρήσεων.

ΠΛΑΝΗΤΕΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ

Οι πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος είναι 8. Ερμής, Αφροδίτη, Γη, Άρης, Δίας, Κρόνος, Ουρανός και Ποσειδώνας. Και έχουνε όλοι αρχαία ελληνικά ονόματα προς τιμήν των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων που θεμελίωσαν την αστρονομία. Ας γνωρίσουμε λοιπόν τα μυθικά πρόσωπα των οποίων τα ονόματα πήραν οι πλανήτες.

Η ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ

Αν καλούσαμε στις μέρες μας σ’ ένα γεύμα κάποιους αρχαίους Έλληνες όπως τον... Ηρόδοτο, τον Ηρακλή ή τον Αριστοφάνη..

Πέμπτη 11 Νοεμβρίου 2010

ΜΠΡΑΒΟ ΕΛΛΗΝΑ ΟΜΟΓΕΝΗ


Το εντυπωσιακό ποσό του ενός εκατομμυρίου, διακοσίων χιλιάδων αυστραλιανών δολαρίων θα διαθέσει ένας Έλληνας του Σίδνεϊ, για τη δημιουργία Ελληνικού Πολιτιστικού Κέντρου στη μεγαλύτερη αυστραλιανή πόλη.
Εξίσου εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι 0 7Οχρονος Αντώνης Μουστάκας, ο οποίος κάνει την προσφορά αυτή, δεν είναι από τους πιο πλούσιους ομογενείς και "ούτε καν εκατομμυριούχος", όπως δηλώνει ο ίδιος στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.
"Είμαι ένας πονεμένος άνθρωπος.
Έχασα τη γυναίκα μου, Μαρία και τον γιο μου Σαμ και κάνω την προσφορά αυτή στη μνήμη τους", εξομολογείται και προσθέτει: "Πιστεύω ότι η πιο μεγάλη παρακαταθήκη που έχουμε να αφήσουμε στις επερχόμενες γενιές του ελληνισμού της Αυστραλίας, είναι η γλώσσα και ο πολιτισμό μας.
Και προς αυτή την κατεύθυνση θα συμβάλλει το Πολιτιστικό Κέντρο".

Ο κ. Μουστάκας όταν έφτασε μετανάστης στην Αυστραλία, εργάστηκε αρχικά στο λιμάνι του Σίδνεϊ και στη συνέχεια έκανε δικά του καταστήματα πώλησης αθλητικών ρούχων.
Μετά το τραγικό τροχαίο του Δημήτρη Τσιγκρή στην Αθήνα (πρώην προέδρου της Ελληνικής Κοινότητας Σίδνεϊ και των Ελλήνων Λογοτεχνών και Καλλιτεχνών Αυστραλίας -ΕΛΚΑ), κλήθηκε ο ίδιος να αναλάβει την προεδρία του πνευματικού φορέα.
"Δεν ήθελα να αναλάβω πρόεδρος της ΕΛΚΑ, αλλά από τη στιγμή που ανέλαβα πρέπει να αφήσω και έργο", μας λέει και προσθέτει: "Μαζί με το συμβούλιο αποφασίσαμε να φέρουμε τους νέους κοντά μας, να εκδώσουμε ένα φιλολογικό περιοδικό και να δημιουργήσουμε το Πολιτιστικό Κέντρο".
Ο κ. Μουστάκας δεν έχει την παραμικρή αμφιβολία πως την όλη προσπάθεια θα συνδράμουν και άλλοι ομογενείς.
"Ήδη ψάχνουμε για ένα ακίνητο", αναφέρει και σημειώνει πως "το Κέντρο αυτό θα ανήκει στην ομογένεια, αν και θα υπάρχουν ως κηδεμόνες του οι κόρες μου και τα εγγόνια μου".
Φιλοδοξία του είναι το Πολιτιστικό Κέντρο να οργανώνει πνευματικές εκδηλώσεις, "να στεγάσει τον θησαυρό της παροικίας" και να έχει μεγάλη ελληνική βιβλιοθήκη.
"Με πλησιάζουν ομογενείς που θέλουν να μας προσφέρουν τις βιβλιοθήκες τους", εκμυστηρεύεται και παρατηρεί με λύπη πως "τώρα δεν έχουμε χώρο".

ΤΟ ΟΧΙ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΩΝ


Δεν συμφωνούμε σε νέα ονομασία για γενική χρήση, δεν συμφωνούμε σε όνομα με γεωγραφικό προσδιορισμό»

Αυτό είναι το μήνυμα του προέδρου Ιβάνοφ σε συνέντευξη που έδωσε για το Ελληνικό Ίδρυμα Αμυντικής και Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΛΙΑΜΕΠ), σήμερα (χθες), όπου εξήγησε τις επίσημες θέσεις των Σκοπίων για το όνομα.

Σύμφωνα με τον πρόεδρο της Βαρντάρσκας η λύση που προτείνεται ως “erga omnes” δεν αποτελεί καμία πραγματική βάση, όπως τίθεται από την Ελλάδα ώστε να κλείσει το ζήτημα και επιπρόσθετα είναι αντίθετη προς όλες τις διεθνείς αρχές που διέπουν τις σχέσεις των δύο κρατών.

«Δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό όταν 129 μέλη – κράτη του ΟΗΕ έχουν αναγνωρίσει επίσημα την Βαρντάρσκα (Fyrom) με το συνταγματικό της όνομα, δηλαδή, ως ‘Μακεδονία’».

Ο σκοπιανός πρόεδρος επεσήμανε ότι η λύση στο ζήτημα αυτό δεν πρέπει να επηρεάσει την «μακεδονική εθνική ταυτότητα και γλώσσα».

«…ο γεωγραφικός καθοριστικός προσδιορισμός που προτείνεται, όπως έχουμε επισημάνει κατά το παρελθόν αποτελεί τη βάση για να αμφισβητηθεί η ταυτότητά μας».

Αναφορικά με τον αποκλεισμό της πΓΔΜ στη σύνοδο του ΝΑΤΟ του Βουκουρεστίου, που επιβλήθηκε από την Ελλάδα, ο σκοπιανός πρόεδρος θα υπογραμμίσει:

«Ελπίζουμε ότι η δικαστική διαδικασία από το διεθνές δικαστήριο της Χάγης για το θέμα αυτό θα επιβεβαιώσει σύντομα ότι η Ελλάδα, ως συμβαλλόμενο μέρος, παραβίασε την ενδιάμεση συμφωνία που υπεγράφη το 1995».

Ο Γκεόργκι Ιβάνοφ αναρωτήθηκε πως μπορεί κανείς να σκέφτεται να επιλέξει ή να προτείνει ένα όνομα για έναν άλλον λαό ή να αλλάξει το σύνταγμα της χώρας αυτής σε θέματα που σχετίζονται με την ταυτότητα, η οποία αποτελεί ένα από τα θεμελιώδες δικαιώματα που προστατεύονται από τον σύγχρονο θεσμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

« Μετά από όλα αυτά, απαιτείται μια δίκαια λύση που δεν θα έχει νικητές και ηττημένους, μια λύση που θα προστατεύει την αξιοπρέπεια και των δύο χωρών και των δύο λαών», δήλωσε ο πρόεδρος της Βαρντάρσκας, Γκεόργκι Ιβάνοφ,σύμφωνα με δημοσίευμα του 'Alsat Maqedoni'.

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ.....ΣΤΗΝ ΘΕΣ/ΝΙΚΗ


Είδαμε το πρωί της (23-10-2010), στη ΝΕΤ, τον υποψήφιο δήμαρχο Θεσσαλονίκης, κ. Μπουτάρη, να απαντά σε ερώτηση της δημοσιογράφου για το θέμα του Κεμάλ.
Ο κ. Μπουτάρης, αφού αναφέρθηκε στο χρονικό της δωρεάς του νεοκλασικού που φέρεται να έζησε για ένα διάστημα ο φασίστας-σφαγέας του Ελληνισμού από το ελληνικό στο τουρκικό δημόσιο και της αλλαγής του ονόματος της οδού Αποστόλου Παύλου σε Κεμάλ Ατατούρκ, τη δεκαετία του '30, είπε και τα παρακάτω.
Επιβεβαίωσε ότι πριν λίγα χρόνια, όταν οι Τούρκοι ανακαίνισαν την οικία του βραβευμένου με Νόμπελ Ποίησης, Γιώργου Σεφέρη, στη Σκάλα Βουρλών, δίνοντας ταυτόχρονα το όνομά του στη διερχόμενη οδό, ο ίδιος, ως επικεφαλής ομάδας επιχειρηματιών, στη διάρκεια επαφών με Τούρκους επιχειρηματίες στη Θεσσαλονίκη και μέσα στα πλαίσια των προσπαθειών που κατέβαλλαν τότε ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Ισμαήλ Τζέμ (που ήταν μέλος του υπουργικού συμβουλίου που θα αναλάμβανε τα ηνία της εξουσίας, με βάση σχέδιο πραξικοπήματος της φασιστικής-τρομοκρατικής οργάνωσης ΕΡΓΕΝΕΚΟΝ) για σύσφιγξη των Ε-Τ σχέσεων, πρότεινε να ξαναδοθεί το όνομα του φασίστα-σφαγέα του Ελληνισμού, Μουσταφά Κεμάλ, στην οδό Αποστόλου Παύλου, εξομοιώνοντας στην ουσία το ήθος και το βεληνεκές του Σεφέρη με τον σφαγέα εκατοντάδων χιλιάδων αόπλων και γυναικοπαίδων, τον Μουσταφά Κεμάλ.
Δείχνοντας μάλιστα το ποιόν του, ανέφερε ότι στόχος του είναι αν εκλεγεί, να μετατρέψει την Θεσσαλονίκη τόπο λατρείας των Τούρκων (μίλησε για 300 χιλιάδες το χρόνο), οι οποίοι θα έρχονται στη Θεσσαλονίκη, θα αφήνουν τα λεφτά τους και ας προσκυνούν όποιον και ό,τι θέλουν.
Άλλα σχόλια δεν κάνουμε. Αφήνουμε τους αναγνώστες μας να βγάλουν τα συμπεράσματά τους.
Απλά, θα δηλώσουμε ότι για μας, η παρουσία τέτοιων προσώπων στην πολιτική σκηνή και η δημόσια έκφραση τέτοιων θέσεων και μάλιστα από δημόσιο μέσο ενημέρωσης, σε μια πόλη της οποίας η συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού είναι θύμα των -στην κυριολεξία- θανατηφόρων εντολών του Κεμάλ και σε μια χώρα της οποίας ο πληθυσμός υπέστη Γενοκτονία από τον Κεμάλ και από τον Κεμαλισμό, αποτελεί δείγμα της ηθικής και της πολιτικής παρακμής και χρεωκοπίας αυτού του τόπου.
Ο Θεός να φυλάει αυτή τη χώρα.

Η ΣΕΡΒΙΤΟΡΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΕΛΛΑΔΑ


Το 1981, έτος αφετηρία της εισόδου της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα ως δέκατο μέλος, ο Πρόεδρος της ΕΟΚ Γκάστον Τορν δήλωνε ότι: «Η Ελλάδα μπαίνει στην Ευρώπη με 3 πλεονεκτήματα. 1) την Εμπορική Ναυτιλία, 2) τον Ορυκτό της πλούτο και 3) το επιχειρηματικό δαιμόνιο των Ελλήνων». Η Εμπορική μας Ναυτιλία υποβαθμίστηκε με την κατάργηση του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας. Ο ορυκτός πλούτος αγνοήθηκε και το επιχειρηματικό δαιμόνιο των Ελλήνων, που προϋπόθεση είχε γιά να αναπτυχθεί την ανεμπόδιστο ιδιωτική πρωτοβουλία, αποδυναμώθηκε με το διακηρυχθέν και ακολουθούμενο από το 1981 και μετά δόγμα των κοινωνικοποιήσεων.

ΟΡΥΚΤΟΣ ΠΛΟΥΤΟΣ
Προτάσσω το πλεονέκτημα του ορυκτού μας πλούτου, διότι εάν θεμελιωνόταν το βιομηχανικό συγκρότημα της Αμφιπόλεως (του Στρυμώνα), όπως αναγγέλθηκε ως οριστική απόφαση και ανακοινώθηκε την 9η Νοεμβρίου 1982 από τον Υπουργό Εθνικής Οικονομίας Γερ. Αρσένη και την 4η Μαρτίου 1983 από τον Διοικητή της ΕΤΒΑ Κουμπή, θα είχαμε από τη δημιουργία του βιομηχανικού συγκροτήματος, πλην άλλων προϊόντων, 3 τόνους χρυσού ετησίως και 150 τόνους αργυρού ετησίως. Σήμερα θα είχαμε τουλάχιστον 60 τόνους χρυσού, 300 τόνους αργυρού και πολλούς τόνους των άλλων προϊόντων. Η οικονομική κατάσταση της Ελλάδας θα ήταν διαφορετική. Η Μονάδα που ανέφερα θα αντλούσε κοιτάσματα από τη Χαλκιδική, τη Θάσο και τη Θράκη. Το ΙΓΜΕ ανακάλυψε μεικτά θειούχα στο Παγγαίο, στο Κιλκίς και στη Λακωνία. Συνεπώς θα ήταν δυνατή η ανέγερση και δεύτερου συγκροτήματος εκτός από αυτό του Στρυμώνα. Αν συνεπώς στα μεταλλεύματα που αποδεδειγμένα υπάρχουν στη χώρα και, κατά πληροφορίες, δεν υπάρχουν όλα σε άλλες χώρες της ΕΟΚ, όπως βωξίτες, λευκόλιθοι, νικέλιο, χρώμιο, προστεθούν το ουράνιο και τα μεικτά θειούχα, η Ελλάδα μόνο με τον ορυκτό πλούτο θα είναι στην πρωτοπορία των χωρών της Ευρώπης. Οι επιπτώσεις από το Μνημόνιο δεν θα ήταν οδυνηρές και το δημοσιονομικό χρέος της Ελλάδος δεν θα απασχολούσε έντονα τρίτους, αλλά και τους Έλληνες.
Το ιστορικό της προαναφερόμενης επενδύσεως έχει ως εξής:
Η πρόταση του Ακαδημαϊκού – Καθηγητή του Πολυτεχνείου (μεταλλειολόγου) Λουκά Μούσουλου για την ίδρυση Μεταλλουργικού Συγκροτήματος κατεργασίας συμπυκνωμάτων μολύβδου και ψευδαργύρου, που παράγονται στην Ελλάδα και εξάγονται ακατέργαστα, έγινε δεκτή από τον αείμνηστο Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Καραμανλή και ανέθεσε μέσω της ΕΤΒΑ σε δύο Οίκους –έναν Αγγλικό και έναν Γερμανικό- τη σύνταξη προμελέτης σκοπιμότητας.
Το φθινόπωρο του 1979 υποβάλλονται οι προμελέτες των δύο Οίκων και η Κυβέρνηση αναθέτει την αξιολόγησή τους σε ειδική Επιτροπή. Τα συμπεράσματα της αξιολόγησης ήταν θετικά και η Κυβέρνηση έλαβε την απόφαση να προχωρήσει στην ίδρυση συγκροτήματος για παραγωγή 60.000 τόνων ψευδαργύρου και 30.000 τόνων μολύβδου ετησίως. Η Κυβέρνηση ανέθεσε την υλοποίηση του έργου στην ΕΤΒΑ, η οποία δημιούργησε ειδικό φορέα, την εταιρεία «ΜΕΤΑΛΛΟΥΡΓΙΚΑΙ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΙ ΑΙΓΑΙΟΥ» (ΜΕΤΒΑ) και προσκάλεσε τον Καθηγητή Λ. Μούσουλο να αναλάβει την ευθύνη πραγματώσεως του επενδυτικού αυτού σχεδίου. Το 1980 διαμορφώθηκε το προς κατασκευή Μεταλλουργικό Συγκρότημα Αμφιπόλεως, με τις εξής βασικές Παραγωγικές Μονάδες:
α) Μονάδα Ψευδαργύρου 60.000 τόνων ετησίως
β) Μονάδα Μολύβδου 30.000 τόνων ετησίως
γ) Μονάδα Θειϊκού Οξέως 800.000 τόνων ετησίως
δ) Μονάδα παραγωγής Χρυσού και Αργύρου, και
ε) Διάφορα υποπροϊόντα, που φυσικά παράγονται στις Μονάδες αυτές.
Με βάση την παραπάνω σύνθεση, άρχισαν προκαταρκτικές επαφές και συζητήσεις με διεθνείς κατασκευαστικούς Οίκους, για την επιλογή των τεχνολογιών και διευκρίνηση των δυνατοτήτων, όσον αφορά το κόστος της επενδύσεως και τη χρηματοδότησή της. Υποβλήθηκαν προκαταρκτικές προσφορές από 10 σοβαρούς Οίκους από διάφορες χώρες, έγινε επανασύνταξη της αρχικής μελέτης σκοπιμότητας και αποφασίσθηκε η μείωση της δυναμικότητας της μονάδος ψευδαργύρου από 60.000 τόνους σε 40.000 τόνους, λόγω των τότε δυσχερών συνθηκών διαθέσεως στη διεθνή αγορά. Για τον ασφαλή έλεγχο των παραπάνω μεθόδων αποφασίσθηκε η διεξαγωγή προκαταρτικών δοκιμών σε εγκατάσταση PILOT. Η ΜΕΤΒΑ προώθησε την επίλυση σωρείας δευτερευόντων προβλημάτων, όπως επιλογή χώρου, εδαφοτεχνική μελέτη χώρου, δημιουργία Βιομηχανικής Περιοχής, ένταξη στους νόμους επενδύσεων, χρηματοδοτικό σχήμα κλπ.
Στις 18 Απριλίου 1981, κατά τα εγκαίνια της λειτουργίας της Μονάδας Αμιάντου, κατ’ εντολή του Πρωθυπουργού Γεωργίου Ράλλη, παρόντος στα εγκαίνια, ανήγγειλα, ως Υπουργός Μακεδονίας – Θράκης, την προσεχή θεμελίωση του έργου, ύψους επενδύσεως 350 εκατομμυρίων δολαρίων. Όταν δε περί το τέλος του πρώτου εξαμήνου του 1981, το σχέδιο έφθασε στο στάδιο της παραγγελίας του εξοπλισμού, κρίθηκε, λόγω του ύψους της επένδυσης, πως κάθε τέτοια ενέργεια θα έπρεπε να ανασταλεί εν όψει των εκλογών. Τις εκλογές κέρδισε το ΠΑΣΟΚ και μόνο την 9η Νοεμβρίου 1982 ο τότε Υπουργός Εθνικής Οικονομίας, Γεράσιμος Αρσένης ανήγγειλε, ότι η Μεταλλουργική Μονάδα του Στρυμώνα θα αρχίσει να κατασκευάζεται στα μέσα του 1983. Στις 4 Μαρτίου 1983 ο Διοικητής της ΕΤΒΑ Κουμπής ανήγγειλε την οριστική απόφαση της ΜΕΤΒΑ για την ίδρυση της Μονάδας Επεξεργασίας Μικτών Θειούχων με ύψος επενδύσεως 30 δισ. δρχ. Συμμετοχή ΜΕΤΒΑ 80% και Ιδρύματος ΜΠΟΔΟΣΑΚΗ 20%. Αρχές Ιουνίου 1983 περατώθηκε η σύνταξη των προδιαγραφών (3 τόμοι, σελ. 580), βάσει των οποίων θα προκηρύσσετο Διεθνής Διαγωνισμός κατασκευής του έργου. Το σχέδιο προέβλεπε:
1. Μονάδα Μολύβδου ετησίας δυναμικότητας 40.000 τόνων
2. Μονάδα ψευδαργύρου ετησίας δυναμικότητας 40.000 τόνων
3. Μονάδα φρύξης πυριτών και εξαγωγής αρσενικού ετησίας δυναμικότητας 160.000 τόνων
4. Μονάδα θειϊκού οξέος ετησίας δυναμικότητας 360.000 τόνων
5. Μονάδα φωσφορικού οξέως ετησίας δυναμικότητας 90.000 τόνων
6. Μονάδα ΑLF3 ετησίας δυναμικότητας 3.500 τόνων
7. Μονάδα καθαρισμού φρυγμάτων σιδηροπυρίτου
8. Μονάδα εξαγωγής χρυσού και αργυρού από τα
τα φρύγματα συδηροπυρίτου ετησίας δυναμικότητας 120.000 τόνων
9. Μονάδα καθαρισμού πολυτίμων μετάλλων
ετησίας δυναμικότητας: χρυσού 3 τόνων
αργυρού 150 τόνων
Έκτοτε δεν δόθηκε συνέχεια, ούτε αναφέρθηκε ο λόγος της εγκατάλειψης αυτής της Μονάδας. Προκρίθηκε η Μονάδα Χαλκιδικής για την παραγωγή μόνο Χρυσού. Το 2008 στην Εφημερίδα «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» ο ανταποκριτής από τις Βρυξέλλες ανέφερε ότι η Commission εξετάζει την επένδυση της Χαλκιδικής και ότι το μεταλλείο επωλήθη με αδιαφανείς όρους. Το 1981 επισκέφθηκαν τη Θεσσαλονίκη 75 Γάλλοι δημοσιογράφοι επαρχιακών Γαλλικών εφημερίδων. Τους κατατόπισα πάνω στο χάρτη του Υπουργείου Βορείου Ελλάδας για την Πολιτιστική Ιστορία της Μακεδονίας – Θράκης, καθώς και για τις πλουτοπαραγωγικές πηγές, με ιδιαίτερη έμφαση στον Ορυκτό πλούτο τόσο της Βορείου Ελλάδος, όσο και ολόκληρης της Ελλάδας. Μετά από μικρό χρονικό διάστημα επισημάνθηκε σε Ελληνική εφημερίδα, πως οι Γαλλικές εφημερίδες είχαν γράψει ότι: «Η Ελλάδα θα γίνει η Μεταλλουργία της Ευρώπης!».
Σε άρθρο των FINANCIAL TIMES του 1978 (Βιομηχανική Επιθεώρηση, Απρίλιος 1978, σελ. 257), αναφέρεται: «Όταν η Ελλάδα γίνει το δέκατο μέλος της ΕΟΚ, ο εκτεταμένος Ορυκτός της πλούτος θα προμηθεύσει την Κοινή Αγορά με μία μεγάλη ποικιλία πρώτων υλών, που θα συμβάλλουν στην εξασφάλιση ουσιαστικής αυτάρκειας της Κοινότητας ως προς πολλά προϊόντα». Είναι γεγονός ότι - με εξαίρεση τα Πετρέλαια της Μεγάλης Βρετανίας και του γαιάνθρακα - η χώρα μας είναι η πλουσιότερη χώρα της ΕΟΚ σε μεταλλεύματα οικονομικώς εκμεταλλεύσιμα. Ορισμένα δε από αυτά είναι και στρατηγικής σημασίας (ουράνιο, νικέλιο, βωξίτης, χρώμιο).
Ο Ακαδημαϊκός Λουκάς Μούσουλος, ως Πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών μιλώντας την 18η Μαΐου 1982, με θέμα «Δυνατότητες και προοπτικές παραγωγικών επενδύσεων στις περιοχές του ορυκτού μας πλούτου, δήλωσε «Πολλές περιοχές του Ελληνικού χώρου παρουσιάζουν αναμφισβήτητο μεταλλευτικό ενδιαφέρον. Σ’ όλες σχεδόν τις περιοχές αυτές είναι ήδη γνωστά βεβαιωμένα πιθανά ή δυνατά αποθέματα. Υπάρχουν μάλιστα περιπτώσεις που τα αποθέματα αυτά είναι σημαντικά. Η χώρα μας εγκλείει στα εδάφη της αξιόλογο μεταλλευτικό πλούτο, ο οποίος επιτρέπει την ίδρυση μεταλλουργικής ή άλλης βιομηχανικής κατεργασίας.».
Παραχθέντα μεταλλεύματα και βιομηχανικά ορυκτά σε τόνους το 1979
Λιγνίτες 23.615.831
Σιδηρομεταλλεύματα 2.194
Μεταλλεύματα Νικελίου 1.85.568
Χρωμίτες 86.843
Βωξίτες 2.812.427
Λευκόλιθοι 1.218.953
Μεταλλεύματα Μαγγανίου 77.360
Μικτά θειούχα 723.278
Βαρυτίνη 109.344
Καολίνη 32.803
Μπενζονίτης 491.765
Πυριτικό οξύ 27.433
Περλίτης 279.660
Θηραϊκή γη 1.337.797
Κίσσηρις 578.524
Στεατίτης 5.112
Φθορίτης 520
Μάρμαρα σε Μ2 230.000
Σμύρις 9.400
Γύψος 64.299
Σιδηροπυρίτης κοινός το 1970 208.287
Σιδυροπυρίτης χαλκούχος 50.000
Στην έκδοση των Μεταλλευτικών Eπιχειρήσεων (Ορυκτός Πλούτος, σελ. 622) περιέχεται ανακοίνωση του τότε Υπουργού Αναπληρωτή Συντονισμού Ιωάν. Μπούτου, για τις διαπιστώσεις που έκανε Ομάδα εμπειρογνωμόνων του Τεχνολογικού Ινστιτούτου Μασαχουσέτης (Μ.Ι.Τ.), υπό την ηγεσία του Καθηγητή Γεωλογίας, P. HURLEY, ως προς την μεταλλευτική και μεταλλουργική δραστηριότητα στην Ελλάδα. Οι επιστήμονες της Ομάδας αυτής εξέφρασαν την κατάπληξη τους για το υψηλό τεχνολογικό επίπεδο των Ελληνικών μεταλλευτικών επιχειρήσεων, τον άρτιο εξοπλισμό των Μονάδων και την επιχειρηματικότητα των φορέων τους. Ο αείμνηστος τότε Πρόεδρος της Κυβερνήσεως Κωνσταντίνος Καραμανλής όταν ήρθε στο Υπουργείο Βιομηχανίας και του έκανα εισήγηση για τον ορυκτό πλούτο μου είπε: «Έχεις στην διάθεσή σου 3 εκατομμύρια δραχμές για έρευνες». Μετά από έναν μήνα περίπου και σε νέα ανακοίνωσή μου, επί των θεμάτων του ορυκτού πλούτου, μου τηλεφώνησε στο Υπουργείο και μου είπε χαρακτηριστικά: «Τα 3 εκατομμύρια για έρευνες γίνονται και μέχρι 100 εκατομμύρια. Θέλω να “τσουγκρανισθεί” (Μακεδονική έκφραση) όλη η Ελλάδα για να μάθουμε τι έχουμε!».


ΟΥΡΑΝΙΟ
Έχουμε ουράνιο στη Λεκάνη Σερρών, στο Παρανέστι, στην Κερκίνη, στο Βαθύ στο Κιλκίς, στο Σύμβολο Όρος (στην Καβάλα).
Το 1975 έγινε στην περιοχή των Σερρών σχετική έρευνα για το Ουράνιο από τεχνικούς του ΟΗΕ. Ο τότε Πρόεδρος της Κυβερνήσεως Κ. Καραμανλής επισκέφθηκε το χωριό Μαραμένα Σερρών συνοδευόμενος από εμένα ως Υπουργό Μακεδονίας – Θράκης και ρώτησε τον επικεφαλής Καναδό τεχνικό ποια ήταν η γνώμη του για το Ουράνιο της περιοχής των Σερρών. Ο Καναδός απάντησε: «Εάν αυτό βρισκόταν στον Καναδά, θα είχε πολλά λεφτά!». Ο Πρωθυπουργός Γ. Ράλλης επισκέφθηκε στις 10 Σεπτεμβρίου 1981 στην περιοχή Μαραμένα Σερρών. Ο Πρόεδρος της Ελληνικής Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας Ντόκος, ενημέρωσε τον Πρωθυπουργό για τις έρευνες, που πραγματοποιήθηκαν από την Ε.Ε.Α.Ε. (Ελληνική Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας) σε συνεργασία με την ΔΕΗ και του ανέφερε ότι βεβαιωμένα αποθέματα ήταν 2.000 τόνοι με πιθανότητα αυξήσεως σε 4.000 τόνους. «Τα αποθέματα αυτά - ανέφερε ο Ντόκος - είναι αρκετά να τροφοδοτήσουν έναν πυρηνοηλεκτρικό σταθμό 1.000 Μεγαβάτ (δηλ. το 10 – 15% της τότε εγκατεστημένης ισχύος της ΔΕΗ για 30 χρόνια)». Το 1984 με τις έρευνες, που πραγματοποίησε το κέντρο «ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ», τα βέβαια αποθέματα έφθασαν τους 6.000 Μεταλλεύματος Ουρανίου.


ΧΡΥΣΟΣ
Μετά την υπογραφή από τον Πρεσβευτή της Ρουμανίας και από εμένα Συμβάσεως γεωτρήσεων στη Θεσσαλία για πετρέλαιο και φυσικό αέριο, στο δείπνο που παρέθεσε ο Ρουμάνος Πρεσβευτής στην κατοικία του, ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Βιομηχανίας της Ρουμανίας, γνωστός Γεωλόγος, Καθηγητής Γκριγκόρας, με πήρε ιδιαιτέρως και μου είπε: «Ο Φίλιππος και ο Μέγας Αλέξανδρος είχαν στη διάθεσή τους, ως γνωστόν, πολύ Χρυσό, τον οποίον παρήγαγαν στα Χρυσωρυχεία της Μακεδονίας και φυσικά δεν μετέφεραν πετρώματα από το εξωτερικό για την παραγωγή του. Έχετε χρυσό, ψάξτε να τον βρείτε». Όταν το δήλωσα στη Βουλή, ορισμένοι γέλασαν. Μόνο ο Πρωθυπουργός, που ήξερε ότι στην αρχαιότητα υπήρχε χρυσός, στις ομιλίες του ανέφερε και τον χρυσό.
Η ύπαρξη Χρυσού στο Γαλλικό Ποταμό είναι δεδομένη από την Αρχαιότητα. Ένας (1) τόνος και 300 κιλά Χρυσού υπάρχει στην Τράπεζα της Ελλάδος που παρήγαγε στον Γαλλικό Ποταμό η Εταιρεία «Χρυσωρυχεία Βορείου Ελλάδος Α.Ε.» κατά τα έτη 1958 – 1960. Ως γνωστόν, η εταιρεία «Χρυσωρυχεία Βορείου Ελλάδος Α.Ε.» δυνάμει Συμβάσεώς της με το Ελληνικό Δημόσιο το 1937 υπέγραψε Σύμβαση διάρκειας 100 ετών για την έρευνα και εκμετάλλευση του Χρυσού στη Μακεδονία. Η εταιρεία «Χρυσωρυχεία Βορείου Ελλάδος Α.Ε.» χρειάστηκε να ενεργήσει έρευνες επί 20 έτη και διέθεσε σημαντικές δαπάνες για την παραγωγή του πρώτου Ελληνικού χρυσού στους νεώτερους χρόνους. Η κατακόρυφη τότε πτώση της τιμής του χρυσού και η υποχρέωση της Εταιρείας να παραδίδει το χρυσό στην Τράπεζα της Ελλάδος στην διεθνή τιμή, την ανάγκασε να αναστείλει τις εργασίες. Η εταιρεία είπε στην Τράπεζα της Ελλάδος να τοποθετήσει έναν υπάλληλο της και να του καταβάλλει για το χρυσό μόνο το κόστος της παραγωγής. Η Τράπεζα δεν εδέχθη και σταμάτησε την παραγωγή. Εάν δεν είχε σταματήσει θα είχαμε περισσότερους τόνους χρυσό. Δυστυχώς, η Τράπεζα, που είχε χρηματοδοτήσει την εταιρεία, πούλησε αργότερα το μηχάνημα πλύσεως της άμμου για την απόληψη του Χρυσού και δεν επαναλήφθηκε η εκμετάλλευση του Γαλλικού Ποταμού.
Στην εφημερίδα ΑΚΡΟΠΟΛΗ την 18/1/1933 αναγράφεται πως ο Καθηγητής Αρβανιτόπουλος υποστήριξε σε δηλώσεις του ότι ορθώς τότε ο Διευθυντής της Εθνικής Τράπεζας Κυριακόπουλος πρότεινε να επιτραπεί στους χωρικούς να συλλέγουν «χρυσό στην άμμο» στο Στρυμώνα και στους άλλους ποταμούς της Μακεδονίας. Ανέφερε επίσης ότι οι αρχαίοι έβγαζαν χρυσό σε όλη την κοίτη του ποταμού. Στον ποταμό έβαζαν δέρματα ζώων που συνεκρατείτο ο χρυσός (το «Χρυσόμαλλο Δέρας»).
Ο Γενικός Διευθυντής του ΙΓΜΕ ανέφερε (Εφημερίδα «Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ», 23.12.1988) ότι στις Σκουριές της Χαλκιδικής υπάρχει σημαντικό κοίτασμα χρυσού. Το ΙΓΜΕ (Εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ», 31.8.1985) ανέφερε ότι 8000 κιλά προσχωματικού χρυσού εντόπισε στη Θράκη
Άγιος Μανδήλιος 1.850 κιλά
Μακροπόταμος 2.300 κιλά
Χείμαρρος 2.350 κιλά
Φιλιούρης 1.500 κιλά
Γερμανοί ειδικοί έκαναν επί δύο συνεχή καλοκαίρια έρευνα στο Παγγαίο, και σημείωσαν σε χάρτες, που δημοσίευαν και σε ειδικό βιβλίο, 15 περιοχές εκμεταλλεύσιμων μεταλλευμάτων. Την μελέτη των Γερμανών ανέφερα το 1981 στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κων. Καραμανλή και εκείνος κάλεσε σε ειδική σύσκεψη τον τότε Υπουργό Βιομηχανίας Σ. Μάνο, τον πρώην Υπουργό Βιομηχανίας Κ. Κονοφάγο και εμένα. Κατά την σύσκεψη, ο ειδικός Μεταλλειολόγος και διεθνώς γνωστός από το μεγάλο έργο του στο Λαύριο Καθηγητής Κων. Κονοφάγος είπε στον Πρόεδρο, ότι όλες αυτές οι εκτιμήσεις είναι ορθές και πρέπει να αρχίσει η γεωλογική έρευνα. Επειδή οι περιοχές των παλαιών εκμεταλλεύσεων ανήκαν στην αρχαιολογική υπηρεσία, αποφασίσθηκε με την εποπτεία του Κ. Κονοφάγου και με την συνεργασία του Ι.Γ.Μ.Ε. της Αρχαιολογικής Εταιρείας και του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης να αρχίσει έρευνα για Χρυσό και Άργυρο στο Παγγαίο. Γραφειοκρατικές διατυπώσεις δεν επέτρεψαν μέχρι των εκλογών του 1981 να αρχίσει η έρευνα. Την 19η Νοεμβρίου 1988, στην εφημερίδα «Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» με τίτλο: «Το χρυσάφι του Παγγαίου δεν στέρεψε», αναγράφεται η πληροφορία ότι το ΙΓΜΕ εντόπισε χρυσοφόρες ζώνες στο Παγγαίο και στην περιοχή της Παλαιάς Καβάλας. Η δε Σπηλαιολογική Εταιρεία Καβάλας ανακάλυψε αρχαία μεταλλεία και στοές με σκαλοπάτια και υπόγειους πέτρινους τοίχους, τόσο στο Παγγαίο όσο και στην περιοχή Φιλίππων Καβάλας. Κατά πληροφορίες, σε όλες τις χώρες που υπήρχαν παλαιά χρυσωρυχεία, γίνονται νέες έρευνες και επαναλειτουργούν με επιτυχία. Εκτός από τις γνωστές μορφές εμφανίσεως του χρυσού, όπως αναφέρεται στα σχετικά επιστημονικά κείμενα υπάρχει και ο «επιθερμικός χρυσός» (ο αόρατος χρυσός), ο οποίος αποκτάται με ειδική επεξεργασία. Το 1976 ιδρύθηκε η ΕΛΕΒΜΕ για τον σκοπό της εκμετάλλευσης του ορυκτού πλούτου.


ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Οι αναπτυγμένες χώρες στηρίζουν το οικονομικό οικοδόμημα τους και στα προϊόντα που παράγουν, από μεταλλεύματα που εισάγουν από άλλες χώρες. Η Ελλάδα με το υψηλό μεταλλευτικό δυναμικό έπρεπε και μπορεί να κατέχει εξέχουσα θέση στον παγκόσμιο οικονομικό στίβο σε ότι αφορά τον τομέα αυτό.
Η κατάργηση του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας, παρά τις διαμαρτυρίες των Ελλήνων εφοπλιστών, αντί επαίνου για την προσφορά τους και για τις δυνατότητές τους να βοηθήσουν τη χώρα στη δύσκολη οικονομική κατάσταση που βρίσκεται σήμερα, θεωρείται από τους εφοπλιστές ως υποβάθμιση της εμπορικής μας ναυτιλίας. Χάρις στη ναυτική παράδοση από την αρχαιότητα και το επιχειρηματικό δαιμόνιο των Ελλήνων εφοπλιστών σε διεθνή ανταγωνισμό, η ελληνόκτητη εμπορική ναυτιλία είναι πρώτη στον κόσμο και παραμένει στην κορυφή κάθε χρόνο τα τελευταία 30 χρόνια.
Κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο η Εμπορική μας Ναυτιλία, με τη συμπαράσταση του Υπουργείου Ναυτιλίας, ως το τέταρτο όπλο των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων (Επιστολή Πλοιάρχου Εμπορικού Ναυτικού κ. Φρίξου Δήμου, Εφημερίδα «Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ», 28.10.2010) με απώλεια 2.500 Αξιωματικών και Ναυτών και καταστροφή 120 πλοίων και 551 πετρελαιοκίνητων ιστιοφόρων, μετέφερε συμμαχικά εφόδια σε όλες τις θάλασσες.
Το επιχειρηματικό δαιμόνιο των Ελλήνων αποδεικνύεται από τους Έλληνες εφοπλιστές, οι οποίοι σε διεθνή ανταγωνισμό πέτυχαν να δημιουργήσουν την ελληνόκτητη εμπορική ναυτιλία, την πρώτη στον κόσμο και τους απόδημους Έλληνες, οι οποίοι με ελεύθερη την ιδιωτική πρωτοβουλία, επιτυγχάνουν και διακρίνονται στο εξωτερικό.
Στην Ελλάδα από το 1981 διακηρύχτηκε και έκτοτε εφαρμόστηκε η κοινωνικοποίηση των επιχειρήσεων, με συνέπεια απεργίες και στάσεις εργασίας. Οι συνδικαλιστές, οι οποίοι μπορούν να είναι χρήσιμοι στην Εθνική Οικονομία, αλλά και στους εργαζόμενους, εάν παράλληλα προς κύρια αποστολή τους, του να συμπαραστέκονται στους εργαζόμενους, αντιληφθούν ότι το ίδιο ατομικό και οικογενειακό συμφέρον συμπίπτει απόλυτα με την υγιή ανάπτυξη της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και την άνθηση της ελεύθερης οικονομίας. Δυστυχώς ο κακώς νοούμενος συνδικαλισμός αντί να βοηθήσει στην άνθιση των επιχειρήσεων στην Ελλάδα, αφήρεσε επιχειρήσεις από τους δημιουργούς τους, με δυσμενέστατες σήμερα συνέπειες γιά την Ελληνική οικονομία. Παράδειγμα η ΛΑΡΚΟ, η οποία παράγει ΝΙΚΕΛΙΟ (που δεν έχουν οι χώρες της Ε.Ε. πλην της Φιλανδίας), γιά την οποία στις 18 Νοεμβρίου 1958 βουλευτής της ΕΔΑ στη Βουλή χαρακτήρισε «Το Μεταλλείο Λαρύμνης» από τα λίγα μεγάλα έργα πολύτιμου μετάλλου στον κόσμο», κοινωνικοποιήθηκε και σήμερα πωλείται.

ΛΑΘΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΙ


Πάγκαλος: Σάλος με τους λογαριασμούς τηλεφώνου
( ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΥΡΙΕ ΠΑΓΚΑΛΕ ΤΟ ΣΙΓΟΥΡΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΜΑΖΙ ΔΕΝ ΚΑΝΑΜΕ ΤΟΣΑ ΤΗΛΕΦΩΝΑ Η ΤΑ ΚΑΝΑΜΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΠΗΡΑΜΕ ΧΑΜΠΑΡΙ ΟΠΩΣ ΔΕΝ ΠΗΡΑ ΧΑΜΠΑΡΙ ΟΤΙ ΜΑΖΙ ΤΑ ΦΑΓΑΜΕ ΑΛΛΑ ΕΣΥ ΕΧΕΙΣ 58 ΣΠΙΤΙΑ ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΑΣΤΕΓΟΣ)
Σε παρανόηση και ελλειπή πληροφόριση αποδίδει ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης το ντόρο που προκλήθηκε σχετικά με το λογαριασμό τηλεφωνίας του γραφείου που αναρτήθηκε στο διαδίκτυο, όπου φαίνεται ότι το πολιτικό του γραφείο δαπανά 1400 ευρώ το μήνα για τηλέφωνα. Αρχικά εθερήθη ότι πρόκειται μόνο για ένα τηλέφωνο αλλά ο Φ. Πάγκαλος διαυκρινίζει ότι αφορά το σύνολο των εξόδων τηλεφωνίας του γραφείου του, το οποίο είναι μάλιστα μειωμένο κατά 4,000 ευρώ. Μάλιστα ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης σημειώνει ότι κακώς δεν προσδιορίστηκε, επακριβώς, στο σχετικό έγγραφο που αναρτήθηκε στο διαδίκτυο, ότι ο λογαριασμός δεν αφορά έναν αριθμό κινητού, αλλά το σύνολο των συνδέσεων της κινητής τηλεφωνίας που εξυπηρετούν τις ανάγκες ολόκληρου του Πολιτικού του Γραφείου του (σημειώνεται ότι στο ποσό περιλαμβάνονται συνδέσεις φωνής και δεδομένων).
Όπως επισημαίνεται στη σχετική ανακοίνωση, λαμβανομένου υπόψη του αριθμού των συνδέσεων φωνής και δεδομένων, το ποσό που προκύπτει ως μέσος όρος κόστους ανά γραμμή, είναι 79 ευρώ (μαζί με το ΦΠΑ και τα τέλη κινητής τηλεφωνίας) - ποσό το οποίο χαρακτηρίζεται ως απολύτως λογικό και πολύ μικρότερο από την κατανάλωση πολλών ιδιωτών.
Όπως επίσης διευκρινίζεται, το ποσό των 1.402,00 ευρώ για πληρωμή σταθερής τηλεφωνίας εμφανίζεται στις σχετικές αναρτήσεις στον ιστότοπο «ΔΙΑΥΓΕΙΑ» ως ένας ενιαίος λογαριασμός για περίοδο χρήσης ενός μηνός, εξαιτίας τεχνικών λόγων, που δεν αφορούν την αντιπροεδρία της Κυβέρνησης. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για 32 τηλεφωνικές γραμμές και 2 γραμμές σύνδεσης με το διαδίκτυο και η περίοδος χρήσης που αφορά το ποσό των 1.402,00 ευρώ είναι από 22/10/2009 έως 30/9/2010, δηλαδή, σχεδόν, ένας χρόνος. Το κόστος, δηλαδή, είναι περίπου 4 ευρώ ανά τηλεφωνική γραμμή, συμπεριλαμβανομένων των φόρων και της παροχής σύνδεσης με το διαδίκτυο.
Η μείωση του κόστους σε τόσο χαμηλά επίπεδα, σημειώνεται στην ανακοίνωση, οφείλεται στην επιλογή του αντιπροέδρου της κυβέρνησης, από την πρώτη στιγμή, να εντάξει το σύστημα επικοινωνιών της αντιπροεδρίας στο δημόσιο σύστημα «ΣΥΖΕΥΞΙΣ». Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι μόνο από την αποφυγή των παγίων για τη σύνδεση στο διαδίκτυο με την ταχύτητα που διαθέτει σήμερα η αντιπροεδρία, έχει εξοικονομηθεί ποσό άνω των 4.000 ευρώ το μήνα.

ΓΙΑΤΙ ΓΡΑΦΩ .....ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΓΡΑΨΩ


ΔΕΙΓΜΑ (και ΔΗΓΜΑ) ΓΡΑΦΗΣ

Γιατί γράφω;

Γράφω γιατί αντιδρώ. Αντιδρώ στον καταιγισμό των συμβάντων, των σκέψεων και των δράσεων που διαμορφώνουν το ορμητικό ποτάμι που θέλει να μας συμπαρασύρει στο ρεύμα του, να μας βάλει σ’ αυτόν τον κινούμενο δρόμο της ζωής οδηγώντας μας στις εκβολές του, για να μας εκβράσει τελικά στην απέραντη θάλασσα μιας ακατάστατης ομοιομορφίας, μιας εντροπικής αταξίας από την οποία δεν υπάρχει επιστροφή.

Γράφω γιατί αρνούμαι να κινηθώ με το ρεύμα που άλλοι διαμορφώνουν για μας.

Γράφω γιατί δεν είμαι ψόφιο ψάρι ούτε ξερό φύλλο για να ακολουθήσω την ροή των γεγονότων που άλλοι υποκινούν, την ροή που μας ωθεί στον μεγάλο αναμείκτη, στο παγκόσμιο μίξερ ενός πλανήτη που γυρίζει ολοένα και πιο γρήγορα ρουφώντας μας στην περιδίνισή του και κάνοντάς μας να τρέχουμε χωρίς να ξέρουμε το γιατί.

Γράφω γιατί αντιστέκομαι. Και φωνάζω για να ακούσω μέσα στην έρημο των βοώντων την αντήχηση της φωνής τής πατρίδας μου, του γένους μου, του Θεού μου.

Γράφω για να ακούσω, για να δω, για να ψηλαφήσω, για να οσφρανθώ, για να ωθήσω τον διαχρονικό Έλληνα μέσα μου, πλάϊ μου, γύρω μου.

Γράφω για να ξυπνήσω, να διεγερθώ και να διεγείρω, να κοινωνήσω και να συμμετάσχω στην αφύπνιση ενός έθνους, μιας κοινότητας, μιας θέλησης που επιμένει να υπάρχει ελληνικά, έστω και σε υπολανθάνουσα χειμερία νάρκη.

Γράφω γιατί προαισθάνομαι τον σεισμό που έρχεται, γιατί προσλαμβάνω τα πρόδρομα κύματα μιας έκρηξης και ενός σοκ που πρέπει να απορροφήσουμε χωρίς να μας διαλύσει.

Γράφω για να εκπέμψω S.O.S: «η πατρίδα κινδυνεύει». Από εμάς τους ίδιους που χάσαμε την μεταφυσική μας πυξίδα, τον πνευματικό μας φάρο και τον ψυχικό μας βηματισμό.

Γράφω γιατί προσεύχομαι και επικαλούμαι τον Θεό της Ελλάδος. Την αόρατη συνεκτική δύναμη του γένους που θα μας κρατήσει ενωμένους μπροστά στο διαβρωτικό ισλαμικό μάγμα και την περιρρέουσα επιθετικότητα των αλλογενών που επιδιώκουν την φυλετική μας αλλοίωση και τον εθνικό μας κατακερματισμό.

Γράφω γιατί πιστεύω στον αναγεννώμενο φοίνικα του πνεύματος των Ελλήνων ως αντίβαρο στην διαφθορά των αρπακτικών του χρήματος και την ακαμψία θανάτου (rigor mortis) που αποπνέουν τα χειραγωγούμενα ανδρείκελα της εξουσίας.

Γράφω γιατί εξανίσταμαι. Γράφω γιατί ανθίσταμαι. Γράφω για να μην πυροβολήσω.



Χρίστος Γούδης

ΠΡΟΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩ Η Η ΑΡΧΗ ΑΛΛΟΥ ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΣ


Ούτε ένας στους πέντε επενδυτές δεν περιμένει ότι η κρίση χρέους της Ευρωζώνης θα επιλυθεί δίχως κάποιας μορφής αναδιάρθρωση χρέους ή και τη διάρρηξη του κοινού νομίσματος, σύμφωνα με έρευνα όπου συμμετείχαν περισσότεροι από 500 πελάτες της Barclays Capital.
Με τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας συμφωνεί και το γεγονός ότι η διαφορά αποδόσεων των κρατικών ομολόγων της ευρωπαϊκής περιφέρειας παραμένει υπερβολικά μεγάλη, όχι πολύ κάτω από τα επίπεδα που παρατηρήθηκαν κατά τα πρώτα στάδια της ευρωπαϊκής κρίσης την άνοιξη, ενώ σε ό,τι αφορά την Ιρλανδία έχει γίνει πολύ μεγαλύτερη.

Αφού λοιπόν τα πράγματα έχουν έτσι, γιατί υπάρχουν τόσο λίγες πιέσεις στο ευρώ; Υπενθυμίζουμε ότι με την έναρξη της ελληνικής κρίσης το ευρώ είχε βυθιστεί, αλλά σήμερα εμφανίζεται ενισχυμένο έναντι του δολαρίου. Ακόμα και οι ταραχώδεις διαδηλώσεις στη Γαλλία ,που δεν αποτελεί περιφερειακή οικονομία , δεν ανησύχησαν καθόλου τους επενδυτές και τις αγορές.

Από το τέλος του καλοκαιριού δύο παράγοντες έφεραν το δολάριο στα σημερινά χαμηλά του: η εξασθένηση των προοπτικών της αμερικανικής οικονομίας και η αναμενόμενη κίνηση της FED προς ένα δεύτερο γύρο ποσοτικής χαλάρωσης.

Όταν ξέσπασε η ελληνική κρίση, η αμερικανική οικονομία εμφάνιζε ισχυρή ανάπτυξη ενώ, αντίθετα, η ανάπτυξη στην Ευρωζώνη είχε παραμείνει χαμηλή όλο το χειμώνα, υπολειπόμενη σημαντικά της παγκόσμιας ανάκαμψης. Αυτή η τάση άλλαξε προς τα τέλη του καλοκαιριού. Η επιβράδυνση των αμερικανικών ρυθμών ανάπτυξης οδήγησε εκ νέου στην εστίαση της προσοχής των αγορών στην υψηλή ανεργία, την αδυναμία της αμερικανικής αγοράς κατοικιών και τους φόβους για αποπληθωρισμό. Συν τοις άλλοις, τροφοδότησε και τις προσδοκίες για ένα δεύτερο γύρο ποσοτικής χαλάρωσης μετά τη συνάντηση της FED τον Αύγουστο. Η τάση αυτή ήταν επίμονη και μολονότι τα νούμερα των ΗΠΑ βελτιώθηκαν τους μήνες που ακολούθησαν, άνω του 75% όσων απάντησαν στην έρευνα της Barclays Capital περιμένουν πως η αμερικανική ανάπτυξη θα κινηθεί κάτω από την τάση στα ερχόμενα τρίμηνα. Και πάνω σε όλα αυτά βέβαια η FED ανακοίνωσε την επέκταση του προγράμματος της για μεγάλες εξαγορές στοιχείων ενεργητικού.

Αντιθέτως η Ευρωζώνη είχε ισχυρή ανάπτυξη στο δεύτερο τρίμηνο του έτους, οδηγούμενη από τη γερμανική οικονομία. Τώρα όμως η επιβράδυνση είναι αναπόφευκτη, και μολονότι η γερμανική οικονομία μοιάζει ισχυρή, η ανάπτυξη της Ευρωζώνης ως συνόλου μπορεί να απογοητεύσει σε σχέση με την αμερικανική. Και κυρίως , πράγμα σημαντικό για τις προοπτικές του ευρώ, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα υιοθετεί μια διαφορετική προσέγγιση περί το ποια είναι η σωστή πολιτική. Ενώ η FED υπογραμμίζει τα ‘απαράδεκτα’ υψηλά επίπεδα ανεργίας στις ΗΠΑ, η ΕΚΤ εμφανίζεται να θεωρεί την ύφεση ως διαρθρωτικό πρόβλημα το οποίο δεν είναι δυνατό να αντιμετωπιστεί ρίχνοντας λεφτά στο σύστημα.

Το ευρώ ενισχύθηκε εξαιτίας των ανησυχιών για έναν ‘νομισματικό πόλεμο’. Η χαλάρωση της αμερικανικής νομισματικής πολιτικής θα αποδώσει εν μέρει μέσω της εξασθένησης του δολαρίου. Η αβεβαιότητα σχετικά με την ενδεχόμενη έκταση της νομισματικής χαλάρωσης των ΗΠΑ, σε συνδυασμό με την πιθανότητα ανάπτυξης ισχυρών εντάσεων στις άλλες οικονομίες (και στους πιστωτές της αμερικανικής κυβέρνησης) έχει οδηγήσει σε στροφή κεφαλαίων προς τα εναλλακτικά νομίσματα. Ευνοήθηκαν τα ευέλικτα νομίσματα των οικονομιών με υψηλή ανάπτυξη, όπως το αυστραλιανό δολάριο και το βραζιλιάνικο ρεάλ, αλλά καθώς το μέγεθος των αγορών αυτών σε σχέση με την αμερικανική οικονομία είναι περιορισμένο, ενώ έχουν υπάρξει και κινήσεις προκειμένου να επιβραδυνθεί η εισροή κεφαλαίων, σημαντικό μέρος κεφαλαίων κατευθύνεται και στην Ευρωζώνη, πρωτίστως επειδή η ΕΚΤ δεν φαίνεται διατεθειμένη να ακολουθήσει την FED προς την κατεύθυνση της νομισματικής χαλάρωσης.

Γιατί το ευρώ είχε υποτιμηθεί τόσο γρήγορα κατά την ανοιξιάτικη περιφερειακή κρίση της Ευρωζώνης; Ένας λόγος ήταν το στοιχείο της αβεβαιότητας. Κανείς δεν ήταν σίγουρος πώς θα απαντούσαν οι αρχές, συμπεριλαμβανομένης της ΕΚΤ. Κατά δεύτερον γιατί η κρίση θα οδηγούσε σε υποχώρηση των ρυθμών ανάπτυξης της Ευρωζώνης. Εκείνο τον καιρό είχε φανεί ότι η κρίση μπορούσε να επιδεινωθεί περαιτέρω, εξαιτίας της ευάλωτης κατάστασης των τραπεζών της Ευρωζώνης. Τους μήνες που ακολούθησαν, αυτές οι ανησυχίες υποχώρησαν αρκετά.

Οι ανησυχίες υποχώρησαν μεν αλλά δεν στερούνται ουσίας. Ούτε η ευρωπαϊκή οικονομία ούτε το ευρωπαϊκό πολιτικό σύστημα έδειξαν να διαθέτουν την απαιτούμενη ευελιξία για να τα βγάλουν πέρα με τα σημερινά μη συμμετρικά σοκ, στο πλαίσιο της απουσίας κάθε νομισματικής ευελιξίας. Ελάχιστη πρόοδος έχει σημειωθεί από την έναρξη της κρίσης. Είναι αλήθεια ότι καταβάλλονται προσπάθειες για την επίλυση των προβλημάτων, αλλά παίρνουν πολύ χρόνο, η δε πιθανότητα απρόσκοπτης εξέλιξης των διαδικασιών είναι χαμηλή. Η αβεβαιότητα παραμένει.

Η κρίση επιτάχυνε τη δημοσιονομική σταθεροποίηση της Ευρωζώνης. Οι περιφερειακές οικονομίες έχουν προχωρήσει σε δραστικά προγράμματα λιτότητας, ενώ ακόμα και οι οικονομίες που δεν επλήγησαν από την κρίση χρέους τις ακολουθούν. Το ποσοστό αποταμίευσης της Ευρωζώνης μπορεί να αυξηθεί: οι σπάταλοι θα αρχίσουν να αποταμιεύουν και οι εγκρατείς δεν θα αυξήσουν τις δαπάνες τους.

Η εγχώρια ζήτηση της Ευρωζώνης φαίνεται ότι θα παραμείνει χαμηλή, οδηγώντας σε μια σχετικά χαλαρή νομισματική πολιτική. Οι παραγωγοί της Ευρωζώνης θα πρέπει να βασίζονται περισσότερο στην εξωτερική ζήτηση και αυτό πιθανότατα ενέχει μια δυναμική για περιορισμό της σχετικής τιμής των εξαγωγών. Και οι δύο αυτές τάσεις είναι πιθανόν να οδηγήσουν σε ένα σχετικώς ασθενέστερο ευρώ. Η σημερινή ισχύς του ευρώ προέρχονταν από τα καλύτερα οικονομικά στοιχεία, που όμως κι αυτά μπορεί να μας τελειώσουν. Οι μη εταιρικοί επενδυτές έχουν αρχίσει να παίρνουν μεγάλες βραχυπρόθεσμες θέσεις στο ευρώ, που μπορεί να επιδεινώσουν κάθε κίνηση.

Οι χρηματοπιστωτικές αγορές μοιάζουν ενίοτε με κατά συρροή και εξακολούθηση μοναγαμικό εραστή. Εστιάζουν δηλαδή σε ένα ζήτημα κάθε φορά, όμως αλλάζουν συχνά εστίαση. Σήμερα τους απασχολεί η αδυναμία του δολαρίου και η αμερικανική πολιτική. Αλλά στην Αμερική οι αβεβαιότητες επιλύθηκαν: οι αποφάσεις της FED και οι ενδιάμεσες εκλογές είναι πίσω μας, ενώ η σύνοδος κορυφής των G20 μπορεί να περιορίσει τη νευρικότητα για διεθνείς εντάσεις. Έτσι η αγορά μπορεί να επιστρέψει στην προηγούμενη της αγάπη: τα προβλήματα που παραμένουν στην Ευρώπη. Η ενίσχυση του ευρώ έναντι του δολαρίου μπορεί να πλησιάζει στο τέλος της.

ΔΙΕΞΟΔΟ ΣΤΟΝ ΑΡΧΑΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ


Ο Ντιμίτρι Μιχαλέφσκι βρίσκει διέξοδο από την κρίση στον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό

"Η αρχή και η βάση όλων μας είναι η Αρχαία Ελλάδα, που- δυστυχώς- την ξεχάσαμε". Μ' αυτή τη φράση, ο Ρώσος συγγραφέας κι ερευνητής του αρχαίου ελληνικού θεάτρου, Ντιμίτρι Μιχαλέφσκι (Dmitri Mikhalevski) προειδοποιεί ότι
αυτή η ... αμνησία, όπως λέει, έφερε τη σημερινή κρίση, όχι μόνο στους κόλπους της αρχαιοελληνικής επιστήμης κι εκπαίδευσης, αλλά και σε θέματα κοινωνικά και οικονομικά.

Ο Ρώσος ελληνιστής μελετά τα τελευταία 25 χρόνια το αρχαίο ελληνικό θέατρο ως ένα "εργαλείο" για την ανάπτυξη της ανθρωποκεντρικής κοινωνίας.

Σε συνέντευξή του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ σημειώνει ότι, "αν εφαρμόσουμε τις ιδέες των αρχαίων Ελλήνων, θα μπορέσουμε να σχεδιάσουμε την ανάπτυξη της κοινωνίας, με τέτοια σιγουριά, όπως αυτή που σχεδιάζουμε, σήμερα, τα διαστημόπλοια και τις πτήσεις στο διάστημα. Θα μπορέσουμε να δημιουργήσουμε νέα εκπαιδευτικά-μορφωτικά προγράμματα, με νέα αντίληψη για την ιστορία του πολιτισμού, νέες τεχνολογίες και επιχειρηματικές δραστηριότητες. Γιατί, όλα αυτά είναι ανθρωποκεντρικά κι έχουν να κάνουν με τον άνθρωπο", τονίζει ο Ρώσος ελληνιστής.

Και προσθέτει: "Σήμερα, φτάσαμε στην άκρη του γκρεμού, επειδή, πλέον, δεν υπολογίζεται ο άνθρωπος ως βασικός παράγοντας της κοινωνίας, με αποτέλεσμα ο ίδιος ο άνθρωπος να μην αναπτύσσεται πλέον πνευματικά και να μην μπορεί να δημιουργεί και να παράγει".

Σύμφωνα με τον Ντιμίτρι Μιχαλέφσκι, "αν θέλουμε να δημιουργήσουμε έναν καλύτερο κόσμο, πρέπει να ξέρουμε και να κατανοήσουμε ότι, η Ελλάδα και ο αρχαίος της πολιτισμός είναι τα θεμέλια του πολιτισμού μας, της σύγχρονης ανθρωπότητας του 21ου αιώνα".

Στον τρόπο σκέψης του Ρώσου ελληνιστή κυριαρχεί ο ανθρώπινος παράγοντας κι αυτό καταδεικνύει και η ακόλουθη τοποθέτησή του: "Σήμερα, θεωρείται ότι, η απόκτηση του κέρδους γίνεται με απλά τεχνάσματα, με επαγγελματικές και τεχνολογικές μεθόδους και παράλληλα με χρήση της πολιτικής και κοινωνικής απάτης, αλλά μακροπρόθεσμα αυτή η λογική φέρνει την ανθρωπότητα στην καταστροφή, επειδή δεν υπολογίζεται ο άνθρωπος ως βασικός πρωταγωνιστής της ιστορίας".

ΠΟΙΟΙ ΝΟΜΟΙ ΤΗΣ ΒΑΡΥΤΗΤΑΣ


Ένα επιστημονικό παράδοξο ή απλά μια οφθαλμαπάτη είναι αυτό που συμβαίνει σε δρόμο της Πρώτης Σερρών,όπου τα αυτοκίνητα αψηφώντας τους νόμους της βαρύτητας και με σβηστές μηχανές ανεβαίνουν την ανηφόρα μόνα τους!

Πολλοί πιστεύουν ότι αυτό οφείλεται σε μαγνητικό πεδίο που υπάρχει στην περιοχή,όπως και σε άλλες περιοχές που υπάρχει παρόμοιο φαινόμενο(Πεντέλη,Δελφούς,κλπ)
Oμάδα φυσικών πάντως της Ένωσης Ελλήνων Φυσικών που μελέτησε το φαινόμενο ανακοίνωσε πως πρόκειται για μια οφθαλμαπάτη και κατόπιν μετρήσεων του μαγνητικού πεδίου της περιοχής δεν αντιλήφθηκαν κάποια ανωμαλία.

Διαφορετική όμως άποψη για το θέμα έχει ο συγγραφέας του βιβλίου "Οι βραχογραφίες του Παγγαίου αποκαλύπτουν" Γιώργος Βογιατζής,ο οποίος συνδυάζει το φαινόμενο με τις προϊστορικές απεικονίσεις ιπτάμενων οχημάτων που υπάρχουν χαραγμένες στο Παγγαίο και τους βράχους της γύρω περιοχής,και το αναφέρει σαν φαινόμενο αρνητικής βαρύτητας.

Αξίζει πάντως να αναφερθεί πως ο δρόμος που παρουσιάζεται το φαινόμενο,οδηγεί στο Μοναστήρι της Αναλήψεως(!) και στο σημείο υπάρχει και παρεκκλήσι του Προφήτη Ηλία,του προφήτη δηλαδή που ανυψώθηκε και αναλήφθηκε και αυτός στους ουρανούς με άρμα!
Ο Προφήτης Ηλίας συχνά αντικαθιστά αρχαιότερα ιερά του θεού Ήλιου-Απόλλωνα.

Δεν ξέρουμε αν όλα αυτά τελικά είναι απλές ιστορίες και συμπτώσεις,σίγουρα όμως ξέρουμε ότι μοναστήρια και ναοί είναι χτισμένα επάνω σε παλαιότερα ιερά ή τόπους,και οι ονομασίες τους έχουν σχεδόν πάντα σχέση με τις "ιδιότητες" του χώρου.

Οφείλουμε όμως πάντως να σεβαστούμε την επίσημη εκδοχή των ειδικών,αν και πολλές φορές ως γνωστόν για πολλούς και διάφορους λόγους,δεν ανακοινώνονται πάντα τα αληθή ή ολόκληρα τα συμπεράσματα των ερευνών.

Ότι και να συμβαίνει όμως, παραμένει ένα εντυπωσιακό φαινόμενο που αξίζει κάποιος να το δει.

ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΙΔΕΑ



ΣΚΟΠΙΑΝΟ:ΓΙΑΤΙ ΔΙΑΦΩΝΩ ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΝΘΕΤΗ ΟΝΟΜΑΣΙΑ
Κωνσταντίνος Χολέβας

Πολιτικός ΕπιστήμωνΓια να είμαι ειλικρινής δεν πιστεύω ότι θα βγει κάτι σημαντικό από την νέα φάση διαπραγματεύσεων μεταξύ Αθηνών και Σκοπίων. Τα Σκόπια παραμένουν σταθερά στην αδιάλλακτη στάση τους, διότι τους δώσαμε δικαιώματα με τις συνεχείς λεκτικές υποχωρήσεις και παλινωδίες μας. Εν πάση περιπτώσει και επειδή προτείνεται από ορισμένους η λεγόμενη σύνθετη ονομασία, η οποία θα περιέχει τον όρο «Μακεδονία», θεωρώ υποχρέωσή μου ως Μακεδών να καταθέσω τους ακόλουθους προβληματισμούς:
Διαφωνώ με την σύνθετη ονομασία, διότι αποτελεί λανθασμένη στρατηγική εκ μέρους της Ελλάδος. Εμείς παρά την επίσημη θέση του 1992 , η οποία ζητούσε την απάλειψη του όρου Μακεδονία από το όνομα των Σκοπίων, δείχνουμε διάθεση μεγάλης υποχωρήσεως. Τα Σκόπια από το 1991 δεν έχουν υποχωρήσει ούτε ίντσα. Ούτε το πακέττο Πινέϊρο συζήτησαν ποτέ σοβαρά όπως δηλώνει ο Γκλιγκόροφ στα Απομνημονεύματά του. Όταν δείχνουμε διατεθειμένοι να υποχωρήσουμε απέναντι σε ένα πολυεθνικό κρατίδιο 2 εκατομμυρίων κατοίκων τότε τί μηνύματα στέλνουμε στην Τουρκία
Διαφωνώ με κάθε ονομασία που θα περιέχει τον όρο Μακεδονία, διότι υπάρχει πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπ’ όψιν μας το ενδεχόμενο διαλύσεως του κράτους των Σκοπίων. Οι Αλβανοί που αποτελούν το 30% του πληθυσμού έχουν ήδη δείξει και ενόπλως τις αποσχιστικές διαθέσεις τους το 2001. Έχουν ως συμμάχους δύο παράγοντες: Την εκρηκτική γεννητικότητά τους και την πρόθεση της διεθνούς κοινότητος να ανακηρύξει ανεξάρτητο Κοσσυφοπέδιο. Οι δυτικές περιοχές των Σκοπίων αναρτούν την αλβανική σημαία και αναμένουν να ενωθούν με τους αδελφούς τους του Κοσσυφοπεδίου. Μόλις προ ολίγων ημερών παραιτήθηκε ο Αλβανός Πρόεδρος του Συνταγματικού Δικαστηρίου της ΠΓΔΜ επειδή οι πλειοψηφούντες Σλάβοι δικαστές απηγόρευσαν την χρησιμοποίηση της αλβανικής σημαίας. Στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της 26-10-2007 ο Αλί Αχμέτι, αρχηγός του μεγαλυτέρου αλβανικού κόμματος στα Σκόπια, απειλεί με νέα ανάφλεξη σαν εκείνη του 2001. Αισθανόμενοι την απειλή πολλοί Σλάβοι στρέφονται προς την απόκτηση βουλγαρικής υπηκοότητος, μεταξύ δε αυτών ο πρώην Πρωθυπουργός Λιούπτσο Γκεοργκίεφσκι.

Εάν, λοιπόν, το κράτος αυτό διαλυθεί μεταξύ Αλβανίας και Βουλγαρίας, τότε θα είναι έσχατος εξευτελισμός να έχουμε παραχωρήσει το όνομα, την Ιστορία και τον πολιτισμό μας σε ένα κράτος που δεν θα υπάρχει. Εάν κατορθώσει να μην διαλυθεί, το κράτος των Σκοπίων θα μεταβληθεί σε χαλαρή Ομοσπονδία με δύο τουλάχιστον καντόνια. Ένα υπό αλβανική και ένα υπό βουλγαρική κηδεμονία. Άρα η οποιαδήποτε παραχώρηση ονόματος με δική μας υπογραφή θα προσφερθεί ως καλοδεχούμενο δώρο στα ενδεχόμενα αλυτρωτικά και προπαγανδιστικά σχέδια των δύο αυτών γειτονικών χωρών. Η σύνθετη ονομασία είναι πολλαπλώς επικίνδυνη. Ας μείνουν τα πράγματα ως έχουν τώρα –με απειλή και άσκηση ελληνικού ΒΕΤΟ- και ας περιμένουμε λίγα χρόνια για να δούμε αν θα επιβιώσει η κρατική οντότητα της ΠΓΔΜ.

Διαφωνώ με κάθε ονομασία που θα περιέχει το όνομα Μακεδονία, είτε ως σύνθετο είτε ως παράγωγο, διότι πίσω από το πρόβλημα του ονόματος κρύβεται το μεγάλο ερώτημα της εθνικής ταυτότητος. Αν με δική μας υπογραφή οι βόρειοι γείτονές μας ονομασθούν διεθνώς «Άνω Μακεδονία»ή «Νέα Μακεδονία» ή κάτι σχετικό τότε σε λίγα χρόνια ΑΥΤΟΙ θα καθιερωθούν παγκοσμίως ως Μακεδόνες και κληρονόμοι του ελληνομακεδονικού πολιτισμού. Τώρα τουλάχιστον έχουμε την δυνατότητα να διαφωνούμε με τις διαστρεβλώσεις τους, διότι δεν έχουμε βάλει καμμία τελική υπογραφή. Αν όμως βάλουμε την υπογραφή μας τότε την χάνουμε την ταυτότητα του Μακεδόνος! Εκατομμύρια Έλληνες Μακεδόνες στην Ελλάδα και στην Ομογένεια δεν θα μπορούμε πλέον να χρησιμοποιούμε αυτόν τον ιστορικό όρο. Θα είμαστε Βορειοθεσσαλοί ή κάτι τέτοιο. Σκεφθείτε το δράμα των Μακεδονικών Ομοσπονδιών στις ΗΠΑ , στον Καναδά κ. α. όταν θα τους απαγορευθεί η χρήση του όρου Μακεδόνες. Το πρόσφατο σχέδιο Νίμιτς έρριξε ήδη τις προειδοποιητικές βολές.

Διαφωνώ με την αποδοχή από την Ελλάδα μιας σύνθετης ονομασίας, διότι έτσι ενθαρρύνουμε με δική μας ευθύνη τον αλυτρωτισμό των Σκοπίων. Εκείνοι μάς έχουν ανάγκη, όχι εμείς αυτούς.

Σέβομαι την γνώμη των καλοπροαίρετων συμπολιτών μας, οι οποίοι υποστηρίζουν ότι μία σύνθετη ονομασία ( Νέα Μακεδονία ή Άνω Μακεδονία κλπ) είναι η μία αξιοπρεπής λύση για το όνομα του σκοπιανού κράτους. Όμως διαφωνώ ριζικά με την άποψή τους. Αν υπογράψουμε την σύνθετη ονομασία θα έχουμε συναινέσει με την δική μας υπογραφή ότι η Ιστορία και ο πολιτισμός της Μακεδονίας είναι κάτι ξεχωριστό και αποκομμένο από τον Ελληνισμό. Πολύ σύντομα το Άνω ή το Νέα θα ξεχασθεί ή θα περιέλθει σε αχρησία. Το Μακεδονία θα μείνει. Και σε τελευταία ανάλυση οι κάτοικοι αυτού του κράτους θα λέγονται Μακεδόνες. Δεν θα λέγονται Νεομακεδόνες ή Ανωμακεδόνες. Μπορεί να λέμε την χώρα Μεγάλη Βρετανία, αλλά οι κάτοικοι λέγονται Βρετανοί, όχι Μεγαλοβρετανοί. Στα αγγλικά η χώρα είναι Great Britain , αλλά οι πολίτες είναι British, όχι Great British. Οι Σκοπιανοί, λοιπόν, θα ακούονται διεθνώς ως Μακεδόνες και μάλιστα με την δική μας συμφωνία.

Πιστεύω, λοιπόν, ότι δεν έχουμε τίποτε αξιόλογο να προσδοκούμε από τον διάλογο υπό την αιγίδα του ΟΗΕ. Το μόνο που εισπράττουμε είναι οι ειρωνείες των Σκοπιανών πολιτικών. Φυσικά δεν θα αποχωρήσουμε από σεβασμό στους διεθνείς θεσμούς. Όμως χρειάζεται μία εναλλακτική στρατηγική. Προτείνω, λοιπόν, δέκα συγκεκριμένα σημεία για μία επανατοποθέτηση του ζητήματος.

Α) Να καταγγείλουμε την Ενδιάμεση Συμφωνία του 1995, διότι η σκοπιανή πλευρά παραβιάζει κατάφωρα το άρθρο 5,1 (που αναγνωρίζει ότι το όνομα αποτελεί πρόβλημα) και το άρθρο 7,1 (με το οποίο δεσμεύθηκε να μην ασκεί προπαγάνδα αλυτρωτική).

Β) Αποδεσμευμένοι από την Ενδιάμεση Συμφωνία να ασκήσουμε ΒΕΤΟ σε οποιαδήποτε προσπάθεια εντάξεως των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ ή στην Ευρ. Ένωση.

Γ) Να μεταφέρουμε το κέντρο βάρους στους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Να ζητήσουμε από τον Συντονιστή Εξωτερικής Πολιτικής της Ε.Ε. κ. Χαβιέ Σολάνα να κάνει το ίδιο που έκανε τον Μάρτιο 2002, όταν ανάγκασε την Γιουγκοσλαβία να αλλάξει όνομα. Εν μιά νυκτί το κρατικό όνομα έγινε Σερβία -Μαυροβούνιο με απόφαση της Ε.Ε. και με την δικαιολογία ότι έτσι θα εδραιωθεί καλύτερα η σταθερότητα στην περιοχή. Αφού, λοιπόν, η αλλαγή ονομασίας προβληματικών κρατών αποτελεί δοκιμασμένη πολιτική της Ε.Ε. ας ζητήσουμε να γίνει το ίδιο με τα Σκόπια.

Δ) Να μην παρασυρόμαστε από τις Κασσάνδρες της ηττοπάθειας που ισχυρίζονται ότι αν ασκήσουμε ΒΕΤΟ θα «απομονωθούμε» από φίλους και συμμάχους. Τα ίδια μας έλεγαν και οι οπαδοί του Σχεδίου Ανάν. Τελικά οι Ελληνοκύπριοι είπαν ΟΧΙ, ευτυχώς, και ουδεμία καταστροφή συνέβη. Άλλωστε με πρόσφατες ανακοινώσεις τους η Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ εξήγησαν ότι δεν βιάζονται να συζητήσουν την υποψηφιότητα των Σκοπίων.

Ε) Με την αναθεώρηση του Συντάγματός μας να κατοχυρωθούν τα ονόματα των περιφερειών της χώρας μας μεταξύ των οποίων και το όνομα Μακεδονία. Όταν φωνάζουν οι Σκοπιανοί για το συνταγματικό τους όνομα θα απαντούμε ότι και για μας η Μακεδονία είναι συνταγματικώς κατοχυρωμένη.

Στ) Να αναβαθμισθεί και να καταστεί πανελλήνιος ο εορτασμός του Μακεδονικού Αγώνος, διότι εκεί βρίσκονται τα κλειδιά της ερμηνείας των σημερινών προβλημάτων.

Ζ) Να θέσουμε θέμα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της ελληνικής μειονότητος στα Σκόπια καθώς και του διωκομένου Ορθοδόξου Αρχιεπισκόπου Αχρίδος Ιωάννη. Πρόκειται για τον εκφραστή της εκκλησιαστικής κανονικότητος, ο οποίος αρνείται τον όρο «Μακεδονική Εκκλησία».

Η) Να ζητήσουμε αντικειμενική απογραφή εθνοτήτων υπό την αιγίδα της Ε.Ε. Να δούμε τελικά πόσοι δηλώνουν Αλβανοί, Τούρκοι, Έλληνες, Σέρβοι, Βούλγαροι και πόσοι απομένουν να λέγονται «Μακεδόνες». Είναι πράγματι πλειοψηφία;

Θ) Να προβάλουμε διεθνώς με τεκμήρια –όπως είναι η σχετική έκδοση της Εταιρίας Μακεδονικών Σπουδών- τον αλυτρωτισμό του ψευδομακεδονικού ιδεολογήματος.

Ι) Να διακηρύξουμε ότι έχουμε διάθεση φιλική προς τον ταλαιπωρημένο λαό του σκοπιανού κράτους. Αλλά είμαστε ενοχλημένοι από την διαπίστωση ότι η αύξηση των ελληνικών επενδύσεων αποθράσυνε αντί να αποδυναμώσει τον σκοπιανό εθνικισμό.

Όχι στην σύνθετη ονομασία. Ναι στην αλλαγή πορείας.



(Περίληψη της ομιλίας που παρουσιάσθηκε στο Βελλίδειο Συνεδριακό Κέντρο Θεσσαλονίκης στις 5-11-2007).

ΛΕΥΚΗ ΣΕΛΙΔΑ.........ΣΤΑ ΕΞΩΤΕΡΙΚΑ ΜΑΣ ΘΕΜΑΤΑ


Γράφει ο κ. Κωνσταντίνος Χολέβας, Πολιτικός Επιστήμων
Μετά από ένα χρόνο διακυβερνήσεως της χώρας από τον κ. Γ.Α. Παπανδρέου είναι χρήσιμο να κάνουμε έναν σύντομο απολογισμό της βαλκανικής μας πολιτικής. Θα μπορούσα κάλλιστα να αφήσω λευκή τη σελίδα, διότι ουδέν το αξιοσημείωτο επιτύχαμε, απλώς αδρανήσαμε. Παρά την παρουσία του ιδίου του Πρωθυπουργού επικεφαλής του ΥΠ.ΕΞ. μέχρι τον πρόσφατο ανασχηματισμό, η χώρα μας δείχνει να μην έχει καταλάβει τί σημαίνουν οι εξελίξεις στα γειτονικά μας κράτη. Η επίσημη διπλωματία μας αρκείται να αναμασά την καραμέλα περί καλής γειτονίας και περί προωθήσεως της ευρωπαϊκής εντάξεως των βαλκανικών κρατών.
Αντιθέτως η Τουρκία έχει φιλόδοξα σχέδια για την παρουσία της στην περιοχή. Όπως ομολογεί ο Τούρκος επικεφαλής του Υπουργείου Εξωτερικών κ. Νταβούτογλου (βλέπε το βιβλίο του ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟ ΒΑΘΟΣ, που κυκλοφορεί και στα ελληνικά) η Άγκυρα έχει επιλέξει την αναβίωση του Οθωμανισμού, την αξιοποίηση του Ισλάμ και των μουσουλμανικών μειονοτήτων και την χρησιμοποίηση των Αλβανών και Βοσνιομουσουλμάνων ως τουρκικών μοχλών πιέσεως. Η προσπάθεια των Νεο-οθωμανών δυστυχώς ενισχύεται από την άφρονα διάθεση ορισμένων επιστημόνων και πολιτικών στην Ελλάδα, οι οποίοι νομίζουν ότι θα βελτιωθούν οι ελληνοτουρκικές σχέσεις με την αλλοίωση των σχολικών βιβλίων Ιστορίας και με την παρουσίαση της Οθωμανικής περιόδου ως μιάς απλής ρομαντικής και ήρεμης συμβιώσεως Χριστιανών και Μουσουλμάνων!.....
Την αγιοποίηση της Οθωμανικής περιόδου επιχειρεί και το τετράτομο ιστορικό εγχειρίδιο που χρηματοδότησε το γνωστό CDRSEE. Ευτυχώς με τον θόρυβο που ξέσπασε- και δικαίως- για το βιβλίο της Μ. Ρεπούση γλυτώσαμε την εισαγωγή της τετράτομης ανθελληνικής προπαγάνδας στα σχολεία μας. Προς το παρόν, ίσως.

Η Αλβανία διευρύνει συνεχώς την επιρροή της κάτω από την ομπρέλλα της «Φυσικής Αλβανίας». Δηλαδή η πολιτική και πνευματική ηγεσία στα Τίρανα καλλιεργεί την εικόνα του αδικημένου λαού δείχνοντας χάρτες με τα «εκατομμύρια» Αλβανών εκτός Αλβανικών συνόρων. Η ανεξαρτησία του Κοσσόβου ενθαρρύνει αυτές τις τάσεις. Απέναντι στη χώρα μας θέτουν δύο ζητήματα, για τα οποία τους τελευταίους δώδεκα μήνες δεν κάναμε τίποτε. Πρώτον το ζήτημα των περιουσιών των Τσάμηδων εγκληματιών πολέμου και δεύτερον τα δικαιώματα των Αλβανών μεταναστών στην Ελλάδα, τους οποίους μία ωραία πρωία θα εμφανίσουν ως μειονότητα. Είναι γεγονός ότι αρκετοί από αυτούς έχουν ενσωματωθεί στην κοινωνία μας, όπως δείχνουν και τα γεγονότα του Αγίου Παντελεήμονος (Έλληνες και Αλβανοί συνεργάζονται για την αυτοπροστασία τους). Χρειάζεται, όμως, έλεγχος του αριθμού των Αλβανών μεταναστών, διότι οι φανατικότεροι από αυτούς θα χρησιμοποιηθούν για την ανακίνηση μειονοτικών ζητημάτων εις βάρος μας.

Αντιθέτως οι ομοεθνείς μας Βορειοηπειρώτες ούτε στην Αλβανία αισθάνονται ασφαλείς ούτε βοηθούνται πολιτικά και οικονομικά από την Ελλάδα ώστε να παραμείνουν στην πατρώα γη. Ο Πρωθυπουργός κ. Γ. Παπανδρέου κατά τη συνέντευξή του στην ΔΕΘ, στις 12-9-2010, παραδέχθηκε μεν ότι υπάρχει ανθελληνικό κλίμα και καταδίκασε τη δολοφονία του Αριστοτέλη Γκούμα στη Χειμάρρα, διέπραξε όμως το ολίσθημα να εξομοιώσει τους γηγενείς Έλληνες της Αλβανίας με τους Αλβανούς μετανάστες που ήλθαν πριν από 10-20 χρόνια στην Ελλάδα. Τέτοια λάθη δεν δικαιολογούνται διότι ανοίγουν την όρεξη για αλυτρωτισμούς. Η Ελλάς οφείλει να καταστήσει σαφές ότι οποιαδήποτε οικονομική και πολιτική υποστήριξη από την Ευρ. Ένωση προς τα Τίρανα θα εξαρτάται από την υλοποίηση μιας ορθής πολιτικής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για τους Βορειοηπειρώτες.

Το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων αφέθηκε άλλη μία φορά στα χέρια του κ. Νίμιτς και στην αφελή προσέγγιση της οικονομικής διπλωματίας. Και ο μεν μεσολαβητής του ΟΗΕ κάθε φορά που κάνει προτάσεις πλησιάζει περισσότερο προς τις σκοπιανές θέσεις. Η δε περιβόητη διπλωματία των σουπερμάρκετ απέτυχε παταγωδώς. Όσο περισσότερες ελληνικές επενδύσεις γίνονται στη ΦΥΡΟΜ, τόσο περισότερο αποθρασύνεται ο σκοπιανός εθνικισμός. Τον Απρίλιο του 2011 θα διεξαχθεί στη γειτονική αυτή χώρα απογραφή του πληθυσμού και ελπίζουμε να υπάρξει ευρωπαϊκή εποπτεία για την αποφυγή λαθροχειριών. Επιτέλους η ελληνική διπλωματία πρέπει να θέσει θέμα ελληνικής μειονότητας που καταπιέζεται. Να ζητήσουμε να υπάρχει στο έντυπο της απογραφής κουτάκι με την εθνότητα «Ἐλληνας». Στην προηγούμενη απογραφή τέτοια ένδειξη δεν υπήρχε. Αντί να δεχόμαστε μοιρολατρικά τις ανιστόρητες διεκδικήσεις περί της κατασκευασμένης δήθεν μακεδονικής μειονότητας, καλό είναι να αντεπιτεθούμε ειρηνικά και με όπλο μας τα ανθρώπινα δικαιώματα της πραγματικής μειονότητας.

Στην ίδια συνέντευξη στην ΔΕΘ ο κ. Παπανδρέου απέφυγε να δηλώσει σαφώς αν η Ελλάς θα αναγνωρίσει το Κόσσοβο. Στοιχειώδης αίσθηση αυτοσυντηρήσεως και υποχρέωσή μας απέναντι στην Κυπριακή Δημοκρατία μάς οδηγεί στη ΜΗ αναγνώριση. Ο νέος ΥΠΕΞ κ. Δ. Δρούτσας, που συνεργάσθηκε με τον Λόρδο Χάνεϊ την εποχή του σχεδίου Ανάν, προφανώς κατανοεί ότι αν αναγνωρίσουμε την απόσχιση εδαφών κατόπιν βίας είναι σαν να νομιμοποιούμε τα τετελεσμένα της εισβολής-κατοχής στην Κύπρο. Όσο για το θέμα του αγωγού Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης ο Πρωθυπουργός ξεκίνησε με μία αρνητική στάση κατά την προεκλογική του εκστρατεία και τώρα φαίνεται να αναζητεί αμήχανος νέα γραμμή πλεύσης. Το ενδιαφέρον είναι ότι στη Βουλγαρία παρά τις οικολογικές ανησυχίες η κυβέρνηση δεν έχει επισήμως αποκηρύξει τον αγωγό, ενώ προστέθηκε και το ενδιαφέρον αμερικανικών εταιριών που ίσως μεταστρέψουν την επιφυλακτικότητα την κυβερνήσεως των ΗΠΑ.

Προσοχή, τέλος, απαιτείται στις γενικά καλές σχέσεις μας με τη Ρουμανία, η οποία διεκδικεί τους πολυάριθμους Βλαχόφωνους Έλληνες της Βορείου Ηπείρου.

Η ΕΝΩΣΗ ΤΗΣ ΣΑΜΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ



Ο λαός της Σάμου, πιστός στις παραδόσεις του, δεν συμβιβάστηκε ποτέ με τα προνόμια που του παρείχε ο Σουλτάνος στα 78 χρόνια της Ηγεμονίας της νήσου. Το βλέμμα του ήταν πάντα στραμμένο προς τη Μητέρα Ελλάδα και δεν έβλεπε την ώρα που θα πραγματοποιούνταν το όνειρό του, η Ένωση με τον κορμό του Έθνους.
Τα 13 χρόνια που αγωνίστηκε, από τον Απρίλιο του 1821 που κήρυξε την Επανάσταση στο Βαθύ με τον Κωνσταντίνο Λαχανά και την επισημοποίηση στις 8 του Μάη με επικεφαλής τον Λυκούργο Λογοθέτη και τους άλλους οπλαρχηγούς στο Καρλόβασι, δεν επέτρεψε στους Τούρκους να πατήσουν το πόδι τους στο νησί μας, με μοναδική εξαίρεση τον Κάβο Φονιά, που τους στοίχισε βέβαια ακριβά.
Ταμπουρωμένος στα ακρογιάλια του νησιού, ο Σαμιώτικος λαός ήταν αποφασισμένος να μην επιτρέψει στον τύραννο να πατήσει τον τόπο μας. Με την ηρωική του αντίσταση και με την βοήθεια του Ελληνικού στόλου που στις κρίσιμες στιγμές έδωσε το μαχητικό παρών, αποτράπηκε η καταστροφή του νησιού. Το 1834 οι τρεις μεγάλες δυνάμεις Αγγλία, Γαλλία και Ρωσία σε συμφωνία με τον Σουλτάνο αποφάσισαν για το μελλοντικό καθεστώς της Σάμου. Η Σάμος με την προστασία των μεγάλων δυνάμεων θα διοικείτο από Ηγεμόνα, διορισμένο από το Σουλτάνο , με περιορισμένα προνόμια και καθεστώς υποτέλειας για το λαό.
Στη Σάμο διορίστηκε ο Βεγλερής. Εν τω μεταξύ, ο τουρκικός στρατός παραβιάζοντας το καθεστώς της Ηγεμονίας, παραμένει στη Σάμο, καταλύοντας κάθε έννοια δημοκρατίας και νομιμότητας και στο μεταξύ καταφθάνουν νέες ενισχύσεις από την απέναντι μικρασιατική ακτή. Στις 7 του Σεπτέμβρη μια ομάδα ενόπλων Σαμιωτών, με αρχηγό το Θεμιστοκλή Σοφούλη, αποβιβάζονται στο Μαραθόκαμπο. Η είδησημεταδίδεται σαν αστραπή και την ίδια μέρα στο Καρλόβασι συγκεντρώθηκαν πολλές εκατοντάδες ενόπλων πατριωτών μας και ο λαός των Καρλοβασίων σε πάνδημο συλλαλητήριο, μετά από την ομιλία του Θεμιστοκλή Σοφούλη και του Εμμανουήλ Βλιάμου, δια βοής, ενέκριναν το ψήφισμα:
ΨΗΦΙΣΜΑ
1. Να εφαρμοσθεί εν τη πλήρει και αληθή αυτού έννοια ο προνομιακός χάρτης του 1832.
2. Nα αποσυρθεί ολοτελώς εκ τη νήσου ημών ο παρά τας ρητάς διατάξεις του προνομιακού χάρτου παραμένων τουρκικός στρατός.
3. Να δοθώσιν οι προσήκουσαι εγγυήσεις περί της τηρήσεως και εφαρμογής των τω μέλλοντι των προνομίων ημών, καθισταμένου νομίμου και ανεπηρεάστου πάσης επεμβάσεως του ηγεμονικού θεσμού.
4. Δηλοί ότι έχει αμετάτρεπτον απόφασιν όπως εαν και νυν δεν εισακουσθώσι τα δίκαια αιτήματά του διεκδικήσει τα καταπατούμενα δίκαιά του δια παντός μέσου και πάσης θυσίας.
5. Παρέχει πλήρη πληρεξουσιότητα εις τον κ. Θεμιστοκλήν Σοφούλην όπως ενεργήσει προς εκπλήρωσιν των αιτημάτων του.
6. Εκλέγει επιτροπείαν τους υπογεγραμμένους εις ους αναθέτει την εντολήν να υποβάλωσι το παρόν εις την έντιμον Βουλήν των Σαμίων και προς τους κ.κ. Προξένους των εν τη Σάμω προστάτιδων δυνάμεων.
Η επιτροπή του λαού
Ι.Χατζηγιάννης, Αλεξ. Κεντούρης, Ν. Νικολάου, Γ. Ιππ. Αποστόλου, Εμ. Π. Νικολάου, Β. Αναγνώστου, Γ. Κ. Νικολάου, Ν. Κ. Χατζιδάκης, Δ. Κατεβαίνης, Ν. Σαράντου, Σ. Διακοσταμάτης, Στ. Ιγγλέσης, Εμ. Βλιάμος,Δ.Σ. Πανέρης, Κ.Δ. Μουρμούρης, Π. Γιανής, Γ.Δ. Νικολαϊδης, Αρ. Ιωαννίδης, Στ. Κατεβαίνης.
Με την πενθήμερη ανακωχή έγιναν διαπραγματεύσεις και συμφωνήθηκε να εγγυηθούν οι αρχές του νησιού με τις προστάτιδες δυνάμεις την ασφαλή μεταφορά του τουρκικού στρατού στην απέναντι ακτή. Οι Τούρκοι στρατιώτες με την επέμβαση του Σοφούλη μεταφέρθηκαν με σαμιώτικα καΐκια με την σημαία της ηγεμονίας. Με την αποχώρηση του τουρκικού στρατού ο λαός πανηγυρίζει. Το βράδυ της 19ης Σεπτεμβρίου 1912, ο Σοφούλης με προκήρυξή επισημαίνει, ότι η μόνη κυρίαρχος και έγκυρος εν τω τόπω εξουσία είναι η επανάστασις. Στις 5 του Οκτώβρη τα Βαλκανικά κράτη Ελλάδα, Βουλγαρία και Σερβία, κηρύττουν τον πόλεμο εναντίον της Τουρκίας. Ακράτητος ενθουσιασμός επικρατεί στο νησί μας και στις αρχές του Νοέμβρη 500 εθελοντές Σαμιώτες , μαζί τους και ο Σοφούλης, μεταφέρονται στην Αθήνα, διαθέτοντας συγχρόνως και ένα σημαντικό χρηματικό ποσό από εράνους πατριωτών μας, για την ενίσχυση του Ελληνικού στρατού που στο μεταξύ είχε καταλάβει τη Θεσσαλονίκη. Ο Σοφούλης συνεννοήθηκε με τον Βενιζέλο για την ένωση της Σάμου και επιστρέφοντας στις 10 του Νοέμβρη στο νησί μας, κηρύττει την Ένωση της Σάμου με την Ελλάδα. Στις 11 του Νοέμβρη ημέρα Κυριακή , προσέρχεται στην εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα στις 2μ.μ ο Θεμιστοκλής Σοφούλης συνοδευόμενος από τις αρχές του νησιού εκτός από τον Ηγεμόνα , που είχε ειδοποιηθεί να εγκαταλείψει το ηγεμονικό μέγαρο. Εν τω μεταξύ ο κόσμος είχε κατακλύσει την εκκλησία και τους γύρω χώρους , οι καμπάνες χτυπούσαν χαρμόσυνα και η γαλανόλευκη κυμάτιζε σε όλο το Βαθύ
Ο Σοφούλης , μη μπορώντας να κρατήσει τα δάκρυά του, διακήρυξε την πανηγυρική ένωση της Σάμου με την Μητέρα Ελλάδα. Οι αγώνες και οι θυσίες του Σαμιώτικου λαού δικαιώνονταν. Το καθεστώς της υποτέλειας γκρεμίζονταν συθέμελα και τη θέση του έπαιρνε η ελευθερία και η δημοκρατία , ιδανικά για τα οποία αγωνίστηκε ο Σαμιώτικος λαός. Αλλά, παρ’ όλη την ανείπωτη χαρά που δοκίμασε ο Σαμιώτικος λαός, η επίσημη αναγνώριση δεν είχε ακόμη γίνει από την ελληνική κυβέρνηση και οι υποτιθέμενοι προστάτες μας, λόγω αντικρουόμενων συμφερόντων, δεν αποδέχτηκαν το επαναστατικό καθεστώς και την ένωση. Χρειάστηκαν να γίνουν πάνδημα συλλαλητήρια στην κυρίως Ελλάδα, για να στείλει η κυβέρνηση στις 2 του Μάρτη 1913 στη Σάμο, το θωρηκτόν Σπέτσαι να συνοδεύσει το εμπορικόν Θεσσαλία με δύο λόχους στρατού για την κατάληψη του νησιού. Στις 2 Μαρτίου ημέρα Σάββατο, παραμονή της Ορθοδοξίας, αγκυροβολούν στο λιμάνι του Βαθιού και παράλληλα περιπολούν ανοιχτά στο πέλαγος, τα αντιτορπιλικά μας Νίκη και Βέλος που είχαν φτάσει από τη Χίο. Με εκδηλώσεις ενθουσιασμού γίνεται δεκτός ο ελληνικός στρατός. Ώρα δοξολογίας ορίστηκε η 1μ.μ στο μητροπολιτικό ναό του Αγίου Νικολάου. Η ενσωμάτωση πια της Σάμου με την κορμό του έθνους μας, η οποία φάνταζε ως μακρινό όνειρο, ήταν πλέον πραγματικότητα.

ΕΥΛΟΓΟΥΜΕ ΤΑ ΓΕΝΙΑ ΜΑΣ


ΤΟ ΟΤΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΙΟ ΠΛΟΥΣΙΑ ΧΩΡΑ ΤΗΣ Ε.Ε ΕΜΕΙΣ ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΠΑΝΩ ΑΠΟ 18 ΕΤΗ ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΕΙΜΑΣΤΑΝ ΓΡΑΦΙΚΟΙ,ΦΑΣΙΣΤΕΣ,ΑΚΡΟΔΕΞΙΟΙ,ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ,ΠΑΤΡΙΔΟΚΑΠΗΛΟΙ, ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΧΑΡΙΤΩΜΕΝΑ.
ΕΥΤΥΧΩΣ ΠΟΥ ΚΑΠΟΙΕΣ ΦΟΡΕΣ ΤΟΛΜΑ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΧΑΡΔΑΒΕΛΛΑΣ(ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΑΛΛΟΣ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ)ΕΞΑΙΡΟΥΜΕ ΒΕΒΑΙΑ ΤΟΝ ΒΕΛΟΠΟΥΛΟ ΤΟΝ ΚΥΡΙΑΚΟ ΠΟΥ ΠΑΝΤΑ ΤΑ ΕΛΕΓΕ ΚΑΙ ΤΑ ΛΕΕΙ ΑΛΛΑ ΓΕΝΙΚΑ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΑΝΑΛΙΑ ΣΙΩΠΟΥΝ ΑΙΣΧΡΑ ΟΠΩΣ ΣΙΩΠΟΥΝ ΑΙΣΧΡΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΠΟΛΛΑ ΕΘΝΙΚΑ ΜΑΣ ΘΕΜΑΤΑ
ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ ΤΙ ΓΙΝΕΤΕ ΜΑΛΛΟΝ ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΗΚΕ ΝΑ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΤΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΓΥΡΙΣΤΕΙ ΣΕ ΤΟΥΤΗ ΤΗΝ ΕΝΔΟΞΗ ΧΩΡΑ
ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΟΝΟ ΤΑ ΚΟΙΤΑΣΜΑΤΑ ΑΕΡΙΟΥ,ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΥ ΑΛΛΑ ΕΧΟΥΜΕ ΟΡΥΚΤΟ ΠΛΟΥΤΟ ΔΙΑΜΑΝΤΙΑ,ΧΡΥΣΟ,ΑΣΗΜΙ
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΗ ΕΧΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΣΕ ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ ΠΟΣΟΤΗΤΕΣ
ΣΑΝ ΤΗΝ ΛΑΙΚΗ ΡΗΣΗ
ΧΡΥΣΟ;ΝΑ ΦΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΚΟΤΕΣ
Στο ελληνικό υπέδαφος υπάρχουν τεράστια κοιτάσματα άμεσα εκμεταλλεύσιμα φυσικού αερίου και κοιτάσματα πετρελαίου (κυρίως στο βόρειο Αιγαίο και τη δυτική Ελλάδα) που θα απέδιδαν στα κρατικά ταμεία ετησίως 250 -300 δισ. ευρώ.
Δηλαδή η Ελλάδα θα ήταν μια από τις πλουσιότερες χώρες της Ευρώπης αντί να είναι αιχμάλωτη του Δ.Ν.Τ.

Όμως η μυστική διπλωματία μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας και η πορεία προς μια συνδιαχείριση του Αιγαίου απαγορεύουν κάθε προσπάθεια αυτή την στιγμή εκμετάλλευσης του ελληνικού υπόγειου θησαυρού.

Οι φοβερές αυτές αποκαλύψεις έγιναν στην εκπομπή του Κώστα Χαρδαβέλλα «Αθέατος Κόσμος» στο Alter από Έλληνες καθηγητές Πανεπιστημίων και Αμερικανούς ερευνητές του ελληνικού υπεδάφους.

Παράλληλα, ο καθηγητής Γεωλογίας στο πανεπιστήμιο Πατρών κ. Αβραάμ Ζελιλίδης έκανε την εξής συγκλονιστική αποκάλυψη: «πριν δύο χρόνια σε απλή εξόρυξη για ανεύρεση νερού στο Τυμπάκι της Κρήτης πετάχτηκε από το υπέδαφος με μεγάλη πίεση φυσικό αέριο που το καίγαμε επί μία εβδομάδα. Ζητήσαμε επειγόντως έγκριση τοποθέτησης αγωγού για την εκμετάλλευση της τεράστιας ποσότητας φυσικού αερίου που υπάρχει στο υπέδαφος της Μεσσαράς της Κρήτης και η απάντηση από το υπουργείο Ενέργειας ήταν να στείλουν συνεργεία της νομαρχίας και να κλείσουν με τσιμέντο τις οπές από όπου έβγαινε το φυσικό αέριο».

Επίσης ο καθηγητής Γεωλογίας στο Πανεπιστήμιο της Κρήτης κ. Αντώνης Φώσκολος με επίσημους γεωλογικούς χάρτες έδειξε ότι στη θαλάσσια λεκάνη νότιας της Κρήτης υπάρχει κοίτασμα πετρελαίου μεγέθους σχεδόν του κοιτάσματος της Αλάσκας.

Ενώ τα κοιτάσματα αυτά τα κλέβουν Αιγύπτιοι, Λίβυοι και Αλγερινοί με εξέδρες εξόρυξης που έχουν ήδη στήσει, η Ελλάδα κρύβει ακόμα και τις μελέτες των επιστημόνων στην περιοχή.
Στη διάρκεια της εκπομπής όλη τη νύχτα χιλιάδες τηλεθεατές μιλούσαν για εθνική προδοσία και για μία μυστική διπλωματία, η οποία καταδικάζει την Ελλάδα σε επαίτη της Ευρώπης.

ΤΕΛΟΣ ΤΑ ΛΑΘΗ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ



Ο Γιάννης Μπουτάρης τα κατάφερε για άλλη μια φορά! Μετά την θέση, την οποία δεν έχει πάρει πίσω ποτέ, να μετονομαστεί η οδός Αγ. Δημητρίου σε Κεμάλ Ατατούρκ και αφού πρότεινε την δημιουργία ζωνών πορνό στην δημοτική τηλεόραση Θεσσαλονίκης (TV100) για… διαφημιστικούς λόγους, ξεπέρασε τον εαυτό του διαφημιζόμενος στο επίσημο πρακτορείο ειδήσεων των Σκοπίων MINA!

Προφανώς κάποιοι στο επιτελείο του δεν προνόησαν να θέσουν τις απαραίτητες δικλείδες στη Google ώστε η διαφήμιση του υποψήφιου Δημάρχου Θεσσαλονίκης να μην εμφανιστεί σε… λάθος ιστοσελίδα, αλλά η πολιτική ευθύνη είναι του Μπουτάρη.Γιατί πως αλήθεια αισθάνονται οι Θεσσαλονικείς όταν ο άνθρωπος που διεκδικεί τη ψήφο τους, φιγουράρει στο Σκοπιανό Πρακτορείο Ειδήσεων Mina; Και εύλογη η απορία: Αν εκλεγεί Δήμαρχος πόσα τέτοια «λάθη» θα κάνει, σε μια ευαίσθητη εθνικά περιοχή;

ΑΣ ΡΩΤΗΣΩ ΤΩΡΑ ΕΓΩ ΠΟΤΕ ΚΥΡΙΟΙ(ελληνες)ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΤΕ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ (ΛΑΘΗ) ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΤΗΣ;
ΚΥΡΙΟΙ ΤΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΑ ΛΑΘΗ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΛΑΘΗ ΑΣ ΠΡΟΣΕΧΟΥΜΕ ΛΙΓΟ ΣΕ ΠΙΑ ΧΩΡΑ ΖΟΥΜΕ

ΜΙΑ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ





«Δεν θα σταθούμε άφωνοι» . Αυτό το σαφές μήνυμα απέστειλε χθες ο Αρχιεπίσκοπος κ.Ιερώνυμος σε όλους όσοι διεκδικούν και προτείνουν τη μετατροπή της διδασκαλίας του μαθήματος των Θρησκευτικών σε προαιρετική, από υποχρεωτική που είναι σήμερα.«Μας έχουν αναστατώσει όσα ακούγονται και γράφονται τον τελευταίο καιρό για τηνπροαιρετική διδασκαλία του μαθήματος των Θρησκευτικών. Δεν είναι δυνατόν σε ένα τέτοιο θέμα ούτε η Διαρκής Ιερά Σύνοδοςούτε κανένας ιεράρχης να σταθούν άφωνοι»τόνισε χαρακτηριστικά ο Αρχιεπίσκοπος μιλώντας σε καθηγητές και φοιτητές της Θεολογικής Σχολής της Αθήνας.

Στη συνέχεια ο κ. Ιερώνυμος αποκάλυψε στους φοιτητές ότι είχε συζήτηση για το θέμα με την υπουργό Παιδείας κυρία Αννα Διαμαντοπούλου , η οποία τον διαβεβαίωσε ότι προτού ληφθούν οι όποιες αποφάσεις θα υπάρξει διάλογος με όλες τις πλευρές. «Ομως εμείς», είπε ο Αρχιεπίσκοπος, «πρέπει να προετοιμαστούμε με σοβαρότητα. Να εργαστούμε και να προετοιμαστούμε ως ιεράρχες και ως θεολόγοι έχοντας συγκεκριμένες θέσεις και επιχειρήματα για το θέμα. Πρέπει να καταλήξουμε εμείς σε αυτό που θέλουμε και να το πούμε ξεκάθαρα. Εφτασε ο καιρός να δουλέψουμε συστηματικά» επισήμανε. Μάλιστα πρότεινε στους καθηγητές των θεολογικών σχολών να συμμετάσχουν σε μια ειδική συνάντηση με τα μέλη της Ιεραρχίας προκειμένου να υπάρξουν συγκεκριμένες προτάσεις εάν το υπουργείο Παιδείας προχωρήσει σε μια συζήτηση για την κατάργηση της υποχρεωτικής διδασκαλίας του μαθήματος των Θρησκευτικών.

Ταυτόχρονα ο κ. Ιερώνυμος απέστειλε μηνύματα και στους επικριτές του στο εσωτερικό της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος. «Πολλοί επιδιώκουν να μας παρουσιάζουν ως άφωνους. Ομως αγρυπνούμε και παρακολουθούμε σοβαρά και όπως πρέπει όλα ταθέματα» είπε χαρακτηριστικά. Αναφέρθηκε σε ανώνυμα φυλλάδια τα οποία κυκλοφορούν και οι συντάκτες τους τον επικρίνουν για τη στάση που τηρεί. «Το κήρυγμα μάς δίνει το προνόμιο να μιλάμε συνέχεια χωρίς να δεχόμαστε ερωτήσεις»τόνισε, στέλνοντας το μήνυμα στους ιεράρχες που τον επικρίνουν, καλώντας τους μάλιστα να αντιληφθούν ότι «η μάχη μας πρέπει να γίνεται συστηματικά και όχι για το “φαίνεσθαι” αλλά για το “είναι”».

ΑΝΑΚΑΛΥΨΑΝ ΚΑΙ ΓΛΩΣΣΑ


ΤΑ ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΑ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΤΑ ΠΟΥΝ ΚΑΙ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΑ ΚΥΡΙΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΨΗΦΙΣΑΝ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΧΩΡΑ ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ Η ΠΑΡΑΓΩΓΑ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΙΕΡΗΣ ΛΕΞΗΣ
ΚΑΙ ΟΝΟΜΑ ΚΑΙ ΓΛΩΣΣΑ ΕΧΟΥΝ VADRASKA,ΣΛΑΒΙΚΑ

Ο πρόεδρος της ΠΓΔΜ, Γκιόργκι Ιβάνοφ, κάλεσε σήμερα τον εκπρόσωπο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην ΠΓΔΜ, πρέσβη Έρβαν Φουερέ, προκειμένου να του ζητήσει εξηγήσεις γιατί στην ετήσια έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την πρόοδο στην ΠΓΔΜ, η οποία δημοσιοποιήθηκε χθες, δεν χρησιμοποιείται ο όρος «μακεδονικός-η-ο». Όπως τόνισε, «είναι απαράδεκτο η Επιτροπή να μην χρησιμοποιεί τον όρο μακεδονικός-η-ο και το λάθος αυτό να διορθωθεί το συντομότερο δυνατό».

Σύμφωνα μάλιστα με βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος, το γεγονός πως στην έκθεση για την ΠΓΔΜ δεν κατονομάζονται ο «μακεδονικός» λαός ή η «μακεδονική» γλώσσα αλλά χρησιμοποιούνται διατυπώσεις όπως «ο λαός της χώρας» και «η επίσημη γλώσσα του κράτους», αποτελεί απόδειξη ότι η ΕΕ τάσσεται στο πλευρό της Ελλάδας όσον αφορά την εκκρεμότητα της ονομασίας, κάτι που «συνιστά διακριτική μεταχείριση και αποτελεί προσβολή για τους πολίτες της ΠΓΔΜ».Ο κ.Φουερέ από την πλευρά του απάντησε ότι στην έκθεση της Επιτροπής για την πρόοδο στην ΠΓΔΜ, η χώρα αναφέρεται με το πλήρες, προσωρινό της όνομα, το οποίο χρησιμοποιείται και στον ΟΗΕ, ενώ για το ζήτημα της γλώσσας δήλωσε: «Ζητούμε συγγνώμη για κάθε παρεξήγηση. Θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι δεν υπάρχει καμία απολύτως αλλαγή στην πολιτική των Βρυξελλών. Εάν με ρωτήσουν ποιά είναι η γλώσσα της χώρας, θα πω ότι είναι η μακεδονική. Πιστεύω ότι πρόκειται για καθαρή παρεξήγηση. Οι Βρυξέλλες είναι απόλυτα ενημερωμένες αναφορικά με την ευαισθησία αυτού του ζητήματος», συμπλήρωσε ο κ.Φουερέ.


ΒΡΗΚΕ ΚΛΕΙΣΤΗ ΤΗΝ ......ΠΟΡΤΑ


ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑΝ ΚΥΡΙΟΙ ΚΑΜΜΙΑ ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΙΕΡΗ ΛΕΞΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ Η ΠΑΡΑΓΩΓΑ ΑΥΤΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΑΥΤΗΣ VARDRASKA


Πόρτα βλέπει η ΠΓΔΜ από την Ευρωπαϊκή Ένωση λόγω μη επίλυσης του ζητήματος του ονόματος. Η έλλειψη προόδου, όπως σημείωσε ο επίτροπος Φούλε, δεν επέτρεψε τη σύσταση Επιτροπής για έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων.

Ο κ. Φούλε επανήλθε, μια ημέρα μετά την δημοσιοποίηση της ετήσιας έκθεσης της Κομισιόν για την ΠΓΔΜ, αυτή τη φορά με άρθρο του, προκειμένου να υπογραμμίσει τον κομβικό ρόλο που παίζει αυτή η εκκρεμότητα στην ενταξιακή πορεία των Σκοπίων. «Αυτή είναι η πολιτική πραγματικότητα και η επίλυση του ζητήματος αυτού θα διευκολύνει, σε μεγάλο βαθμό, την πορεία της χώρας σας προς την Ευρωπαϊκή Ένωση», σημειώνει σε άρθρο του στη σκοπιανή εφημερίδα «Ντνέβνικ».

Ο κ. Φούλε, στο ίδιο άρθρο, επισημαίνει ότι είναι καιρός, οι διαπραγματεύσεις που διεξάγονται στο πλαίσιο του ΟΗΕ και οι απευθείας επαφές μεταξύ των πρωθυπουργών Γ. Παπανδρέου και Ν. Γκρούεφσκι να οδηγήσουν σε συγκεκριμένα αποτελέσματα.

«Τώρα, που η εμπιστοσύνη ανάμεσα στα δύο μέρη έχει αποκατασταθεί εκ νέου, πιστεύω ότι είναι καιρός να γίνουν οι απαραίτητες προσπάθειες για τη διευθέτηση των ζητημάτων διαφωνίας. Με τον τρόπο αυτό, η χώρα σας θα μπορέσει να συγκεντρώσει όλη της την ενέργεια προς το ευρωπαϊκό της μέλλον», καταλήγει.





Ο ΣΑΒΒΑΣ ΚΑΛΕΝΤΕΡΙΔΗΣ ......ΓΙΑ ΟΛΑ


Hellenic NEXUS: Ας αρχίσουμε με μια υπόθεση που στάθηκε η αφορμή να γίνει το όνομά σας γνωστό στο ευρύ κοινό: την παράδοση Οτσαλάν. Τα γεγονότα του 1999, λίγο-πολύ, είναι γνωστά. Ποια ήταν, κατά τη γνώμη σας, τα σοβαρότερα λάθη της ελληνικής κυβέρνησης στον χειρισμό αυτής της υπόθεσης;


Σάββας Καλεντερίδης: Θα προτιμούσα να επεκτείνουμε το ζήτημα των ευθυνών και να μην αναφερθούμε μόνο στην κυβέρνηση. Ας πούμε γενικά στην Ελλάδα...
Το πρώτο λάθος αφορούσε στην ανάλυση των γεγονότων και των εξελίξεων που συνέβαιναν την περίοδο εκείνη γύρω από το Κουρδικό. Δηλαδή, φαινόταν τότε ότι οι Τούρκοι ήταν αποφασισμένοι, για πρώτη φορά, να τραβήξουν το σχοινί με τη Συρία, κάτι που θα οδηγούσε στην έξοδο του Οτσαλάν από τη Δαμασκό ή από την περιοχή επιρροής της Συρίας (δηλαδή, τον Λίβανο). Αν παρακολουθούσαμε σωστά όσα συνέβαιναν στο μέτωπο Συρίας-Τουρκίας, τότε ίσως να ήμασταν πιο κατάλληλα προετοιμασμένοι να αντιμετωπίσουμε όποια εξέλιξη αφορούσε το Κουρδικό – εννοώ και την έλευση Οτσαλάν στην Ελλάδα.

H.N.: Πιστεύετε, δηλαδή, ότι, αν η Ελλάδα απλώς παρακολουθούσε σωστά τις εξελίξεις, δεν θα είχαμε προχωρήσει στην παράδοση Οτσαλάν;

Σ.Κ.: Κοιτάξτε, αυτός είναι ο ένας παράγοντας. Ένα δεύτερο λάθος ήταν το γεγονός ότι στην Ελλάδα δεν τηρούνταν ενιαία στάση για το Κουρδικό και το ζήτημα της έλευσης Οτσαλάν – και εννοώ το κυβερνόν κόμμα και την κυβέρνηση... Αυτό, σε συνδυασμό με την έλλειψη παράδοσης που υπάρχει γενικά στη διαχείριση κρίσεων στην Ελλάδα, αποτέλεσαν τις βασικές παραμέτρους που οδήγησαν τη χώρα σε ένα τραγικό αδιέξοδο, το οποίο κατέληξε στην παράδοση του Οτσαλάν στους Τούρκους.

H.N.: Στο βιβλίο σας «Παράδοση Οτσαλάν: Η ώρα της αλήθειας», αναφέρετε ότι η παράδοση αυτή είχε, μακροπρόθεσμα, αρνητικές συνέπειες για τις ελληνοτουρκικές υποθέσεις: εκεί που η Τουρκία είχε αρχίσει να αποδυναμώνεται, λόγω του Κουρδικού, η Ελλάδα σταμάτησε μια κατάσταση που ίσως εξελισσόταν υπέρ της...

Σ.Κ.: Η παράδοση Οτσαλάν είχε πολλαπλές επιπτώσεις και στην πορεία του Κουρδικού, αλλά και στις εξελίξεις που αφορούσαν την ίδια την Τουρκία. Όσον αφορά το Κουρδικό, η υπόθεση αυτή κατέστησε τις ΗΠΑ αδιαμφισβήτητο και μοναδικό παίκτη στο Κουρδικό, ενώ μέχρι τότε, διά του Οτσαλάν, παράγοντες επιρροής στο Κουρδικό ήταν η Συρία (και δια της Συρίας ο αραβικός παράγοντας), η Ρωσία, η Ε.Ε., η Ελλάδα και, κατά κάποιον τρόπο, το Ισραήλ. Μετά την παράδοση Οτσαλάν στους Τούρκους, σταδιακά βγήκαν από το προσκήνιο όλοι οι άλλοι, και έμειναν να καθορίζουν τις εξελίξεις οι ΗΠΑ και το Ισραήλ.
Το πράγμα δεν είναι, βέβαια, άσπρο-μαύρο. Αυτό επιδέχεται πολλές ερμηνείες: για παράδειγμα, η ενδυνάμωση του ρόλου των ΗΠΑ φαίνεται ότι οδηγεί τα πράγματα στον περιορισμό του ρόλου των Κεμαλιστών και του Στρατού – στο ίδιο το Κουρδικό και, κατ’ επέκταση, και στα πολιτικά πράγματα της Τουρκίας. Το γεγονός αυτό οδηγεί την Τουρκία σε μονοπάτια που δεν είμαστε ακόμα σε θέση να εκτιμήσουμε...

H.N.: Ποιες ήταν, όμως, οι συνέπειες και για την Ελλάδα;

Σ.Κ.: Η εμπλοκή και η ανάμειξη της Ελλάδας σε αυτό το ζήτημα –και εννοώ της φιλοξενίας και, στη συνέχεια, της παράδοσης Οτσαλάν– είχε μια αδιαμφισβήτητα αρνητική επίπτωση στην εικόνα της. Η εικόνα της αμαυρώθηκε και το κύρος της ως χώρας και ως κράτους υπέστη βαρύτατο πλήγμα. Κι αυτό διότι η Ελλάδα εμφανίστηκε να υποχωρεί ατάκτως στα «θέλω» της Τουρκίας. Και, μάλιστα, να υποχωρεί παραβιάζοντας το εσωτερικό και το διεθνές δίκαιο – να ακυρώνει, στην ουσία, την ύπαρξή της ως κράτος και να χάνει, αν θέλετε, αυτό το ηθικό πλεονέκτημα που της εξασφαλίζει η ιστορία των Ελλήνων. Δεχτήκαμε ένα πλήγμα στο κύρος και την αξιοπιστία μας, και αυτά τα δύο είναι ένα ισχυρό όπλο για τους διπλωματικούς αγώνες που δίνει μια χώρα...

H μεγάλη στροφή στην εξωτερική πολιτική
H.N.: Αν εξειδικεύαμε τις συνέπειες ειδικά στα ελληνοτουρκικά;

Σ.Κ.: Η παράδοση Οτσαλάν άνοιξε την πόρτα για την αλλαγή του δόγματος της εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδας. Φυσικά, αυτό σχετίζεται και με άλλους παράγοντες. Έτσι, το 1999, στο Ελσίνκι, είδαμε την Ελλάδα να κάνει μια στροφή 180 μοιρών και να εγκαταλείπει την πολιτική του βέτο, στα πλαίσια της Ε.Ε. Αρχίζει, λοιπόν, να ακολουθεί ένα καινούργιο δόγμα, σύμφωνα με το οποίο «η υπό συγκεκριμένους όρους στήριξη της ευρωπαϊκής προοπτικής της Τουρκίας είναι κάτι που εξυπηρετεί τα ελληνικά συμφέροντα». Ο εξευρωπαϊσμός, δηλαδή, των ελληνοτουρκικών προβλημάτων ήταν ένας ελιγμός του 1999, που κατέστη δυνατό να τον θέσουμε σε εφαρμογή, ακριβώς επειδή έφυγε το Κουρδικό από τη μέση.
Κατ’ αρχάς, θέλω να πω ξεκάθαρα ότι δεν συμφωνούσα και συνεχίζω να μη συμφωνώ με την παράδοση του Οτσαλάν. Από εκεί και μετά, στην εξωτερική πολιτική δεν θα πρέπει να προσεγγίζουμε τα πράγματα με τη λογική του άσπρου-μαύρου. Το γεγονός ότι η εγκατάλειψη του δόγματος του βέτο έγινε σύσσωμα αποδεκτή από το σύνολο του πολιτικού κόσμου της χώρας, δείχνει ότι στη βάση της είναι σωστή. Όμως δεν θα πρέπει να την αφήνουμε στον αυτόματο πιλότο...
Δηλαδή, αν είχε τεθεί ως πρώτος και απαράβατος όρος η άρση του casus belli άνευ όρων, η αναγνώριση της Κύπρου άνευ όρων και η αλλαγή της επιθετικής και απαράδεκτης πολιτικής της Τουρκίας στο Αιγαίο και τη Θράκη, σαφώς η πολιτική της στήριξης της ευρωπαϊκής προοπτικής της Τουρκίας θα ήταν μια πολύ μεγάλη επιτυχία.

Όμως, δυστυχώς, δεν έγινε τίποτε από αυτά, μέχρι στιγμής τουλάχιστον!
H.N.: Εκ πρώτης όψεως, αυτό ακούγεται περισσότερο ως ευχολόγιο... Ωστόσο, πιστεύετε ότι θα μπορούσαμε να εξασφαλίσουμε κάτι τέτοιο με τους κατάλληλους χειρισμούς;

Σ.Κ.: Βεβαίως και θα μπορούσαμε! Αλλιώς δεν κάνεις ούτε ένα βήμα! Πιστεύω ότι εκεί η Ελλάδα και η Κύπρος έχασαν το μέτρο.
Βρισκόμαστε σε μια τραγελαφική κατάσταση... Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, έφτασε να προχωράει η ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας, ενώ η ίδια συνεχίζει να έχει σε ισχύ το casus belli και δεν αναγνωρίζει –άκουσον-άκουσον!– κράτος που είναι μέλος της Ε.Ε., στην οποία θέλει να γίνει και η ίδια μέλος! Και όχι μόνο αυτό: διατηρεί υπό κατοχή 40% ευρωπαϊκού εδάφους και πάνω σε αυτό έχει 40.000 στρατό. Ενώ, λοιπόν, στη βάση του το νέο δόγμα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής ήταν σωστό, ο τρόπος που το υλοποιήσαμε είχε σοβαρά κενά και λάθη...
Η ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας είναι μια πολιτική, την οποία οι ΗΠΑ (αλλά και η Αγγλία και το Ισραήλ) πίεζαν κυρίως αδύναμες χώρες της Ε.Ε., μέχρι πρότινος, να την υιοθετήσουν και να την υποστηρίξουν. Ανάμεσα στις χώρες αυτές ήταν και η Ελλάδα. Η Ελλάδα θα έπρεπε να συγκεράσει τα «θέλω» τής Ουάσιγκτον με τους εθνικούς στόχους της Ελλάδας και της Κύπρου. Μίλησα προηγουμένως για «αυτόματο πιλότο», γιατί η στάση μας μάλλον ικανοποίησε τα «θέλω» της Ουάσιγκτον και άφησε σε δεύτερη μοίρα τα δικά μας συμφέροντα...

Περί Μυστικών Υπηρεσιών...
H.N.: Εργαστήκατε στην Τουρκία για λογαριασμό της ΕΥΠ, σημειώνοντας μάλιστα και ρεκόρ παραμονής στη χώρα, σε σχέση με άλλους συναδέλφους σας. Βάσει της εμπειρίας σας, πώς θα κρίνατε τους τρόπους δράσης των τουρκικών Μυστικών Υπηρεσιών, σε σχέση με τη Ελλάδα;

Σ.Κ.: Πρέπει να σας πω ότι, στην Τουρκία, οι Υπηρεσίες Ασφάλειας και Πληροφοριών έχουν αυξημένο ρόλο από το ίδιο το κράτος – και αναφέρω τη λέξη «κράτος», για να τονίσω τη διαχρονικότητά του και τον μη επηρεασμό του από τις αλλαγές των κυβερνήσεων... Με λίγα λόγια, οι Υπηρεσίες Ασφάλειας και Πληροφοριών στην Τουρκία είναι συστημική δύναμη και «αξία».
Γι’ αυτό και υπάρχουν πολλές Υπηρεσίες. Υπάρχει, για παράδειγμα, η Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών – η ΜΙΤ, η Υπηρεσία Πληροφοριών των Ενόπλων Δυνάμεων, η Υπηρεσία Πληροφοριών του Υπουργείου Εξωτερικών (ούτε να συζητάμε για κάτι τέτοιο στην Ελλάδα...) κ.λπ. Υπάρχουν, φυσικά, και άλλοι μηχανισμοί, παραστρατιωτικοί και παρακρατικοί, όπως η Διεύθυνση Ανορθοδόξου Πολέμου, η οποία είναι πανίσχυρη. Όλοι αυτοί –είτε μέσα από τη συλλογή πληροφοριών, είτε μέσα από την άσκηση προπαγάνδας, είτε μέσα από παρακρατική και παραστρατιωτική δράση– αποτελούν τους βραχίονες άσκησης πολιτικής του τουρκικού κράτους.

H.N.: Συγκριτικά με την Ελλάδα, δηλαδή, είναι πιο οργανωμένες και, ενδεχομένως, πιο αποτελεσματικές;

Σ.Κ.: Κατ’ αρχάς, δεν πρέπει να συγκρίνουμε ανόμοια πράγματα. Ο ρόλος των Υπηρεσιών Ασφάλειας και Πληροφοριών είναι εξαιρετικά περιορισμένος στην Ελλάδα. Αυτό το γεγονός επηρεάζει τη στελέχωσή τους, τη χρηματοδότησή τους και την αποτελεσματικότητά τους. Εάν ένα σύστημα σου έχει αναθέσει έναν ισχυρό και υψηλό ρόλο, είσαι εκ των πραγμάτων υποχρεωμένος να αρθείς στο ύψος των περιστάσεων.
Αυτό, λοιπόν, στην Τουρκία γίνεται. Δεν σημαίνει, βέβαια, ότι γίνεται με επιτυχία. Γιατί; Διότι, στην Τουρκία, όλοι αυτοί οι οργανισμοί είναι βουτηγμένοι μέχρι τον λαιμό στην παρανομία και το έγκλημα – είναι αναμεμειγμένοι στο εμπόριο ναρκωτικών, και στην Τουρκία και στην Ευρώπη, σε εκβιασμούς, σε συμμορίες...
Επιπλέον, είναι αναμεμειγμένοι και σε εγκληματική δράση – και εννοώ σε δολοφονίες. Εφόσον το κράτος αναθέτει παράνομα αποστολή δολοφονίας σε έναν υπηρεσιακό παράγοντα, όταν τον πιάσει, σε κάποια στιγμή, με μια σακούλα ηρωίνη, δεν μπορεί να τον οδηγήσει ούτε στον εισαγγελέα, ούτε στη φυλακή. Σε αυτή την παγίδα, λοιπόν, έπεσαν οι τουρκικές Υπηρεσίες Ασφάλειας και Πληροφοριών. Γι’ αυτό, ανεξάρτητα από κάποιες επιμέρους επιτυχίες, αν έχουν, αυτές οι Υπηρεσίες δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να χαρακτηριστούν καλές, ούτε επιτυχημένες, ούτε μπορούν να πετύχουν εθνικό έργο. Ό,τι λερώνεται με ναρκωτικά, μαύρο χρήμα και αίμα, δεν μπορεί να είναι πατριωτικό – είτε αυτό αφορά την Τουρκία, είτε την Ελλάδα.
Αν πάμε να εξειδικεύσουμε, μπορούμε να πούμε ότι οι επιδόσεις τους π.χ. στην αντικατασκοπεία είναι αρκετά καλές. Γενικά μιλώντας, όμως, από τη διεθνή «πιάτσα» των Μυστικών Πληροφοριών, οι Υπηρεσίες της Τουρκίας δεν τυγχάνουν ιδιαίτερης εκτίμησης.

H.N.: Αν σας ζητούσα να κάνετε μια κριτική και στις ελληνικές Υπηρεσίες Πληροφοριών;

Σ.Κ.: Σε γενικές γραμμές, οι Υπηρεσίες Ασφάλειας και Πληροφοριών στην Ελλάδα, σε ό,τι αφορά το ηθικό μέρος, είναι από τις πιο θωρακισμένες Υπηρεσίες απέναντι στη διαφθορά – και εννοώ την εσωτερική διαφθορά. Και όχι επειδή είναι ζήτημα στελέχωσης. Είναι συστημικό: υπάρχουν θεσμοί που προστατεύουν τα στελέχη αυτών των Υπηρεσιών και τα θωρακίζουν απέναντι στη διαφθορά, παρά την καταχρηστική ύπαρξη και δράση παρακυκλωμάτων εξουσίας, όπως είναι οι ομάδες των συνδικαλιστών και των κομματικών παραγόντων.
Τώρα, όσον αφορά τις επιτυχίες των ελληνικών Υπηρεσιών Ασφάλειας και Πληροφοριών, εδώ υπάρχει ένα ζήτημα. Κατ’ αρχάς, υπάρχει μια γενικευμένη απαξία από μερίδα της κοινωνίας απέναντί τους, και συγκεκριμένα απέναντι στις Υπηρεσίες Πληροφοριών. Έστω και αν υπάρχουν ορισμένα περιστατικά από το παρελθόν που δικαιολογούν αυτή την άποψη, έχουν περάσει αρκετές δεκαετίες από τότε που η ΕΥΠ ήταν απασχολημένη αποκλειστικά με το εθνικό της έργο.
Αυτή η απαξία, σε συνδυασμό με τον περιορισμένο ρόλο που έχει αναγνωρίσει το κράτος και η κυβέρνηση στην Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών, σχετίζεται άμεσα με την αποτελεσματικότητά της. Θα πρέπει να αντιληφθεί ο ελληνικός λαός ότι η απαξίωση των Υπηρεσιών του κράτους, και μάλιστα τέτοιων ευαίσθητων Υπηρεσιών, είναι ένας αυτο-ευνουχισμός της ίδιας της χώρας και της πατρίδας μας.
Το ζήτημα, πάντως, είναι το εξής: αυτές οι Υπηρεσίες δεν μπορούν να επικαλεστούν το έργο που κάνουν, για να αλλάξει η στάση της κοινωνίας απέναντί τους. Γιατί, από τη στιγμή που θα αποκαλυφθεί η επιτυχία μιας Μυστικής Υπηρεσίας, γίνεται αποτυχία. Αυτό που μπορώ να σας πω είναι ότι, επειδή αυτού του είδους οι δράσεις ταιριάζουν στο ταμπεραμέντο του Έλληνα, υπάρχουν επιτυχίες. Δεν μπορώ να γίνω συγκεκριμένος, αλλά υπάρχουν επιτυχίες – και μάλιστα μεγάλες...

H.N.: Από πού, πιστεύετε, πηγάζει αυτή η συνεχιζόμενη απαξίωση των Μυστικών Υπηρεσιών;

Σ.Κ.: Κοιτάξτε, κυρίως για την Αριστερά, η Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών αποτελεί παιδί της CIA και, άρα, ασχέτως αν είναι Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών, για εκείνους είναι ένα «παραμάγαζο» της CIA. Είναι εγκληματικό λάθος να λέγεται κάτι τέτοιο. Μπορεί, πριν τη Χούντα, να ήταν έτσι – αυτές οι ιστορίες, όμως, έχουν τελειώσει. Η καχυποψία και η δαιμονοποίηση δεν προσφέρει τίποτα στις εθνικές μας υποθέσεις και νομίζω ότι οι ελληνική κοινωνία και κατ’ επέκταση η Ελλάδα θα πρέπει επιτέλους να απαλλαγεί από τις προκαταλήψεις και από αυτόν τον ιδιότυπο ιδεολογικό ρατσισμό...

Oι εσωτερικές αλλαγές στην Τουρκία
H.N.: Tα τελευταία χρόνια, οι στρατιωτικοί χάνουν έδαφος στην Τουρκία. Η πιο πρόσφατη πρακτική απόδειξη ήταν η επικράτηση του Ερντογάν στο δημοψήφισμα περί τροποποιήσεων του συντάγματος, αναφορικά με το Δικαστικό Σώμα. Πώς βλέπετε εσείς να εξελίσσονται τα πράγματα στο εσωτερικό της χώρας;

Σ.Κ.: Η υπόγεια σύγκρουση του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης του Ερντογάν με τον Στρατό άρχισε να εμφανίζεται από το 2002-2003 και πήρε τον χαρακτήρα ανοικτής σύγκρουσης τα τελευταία δύο χρόνια με την ΕΡΓΚΕΝΕΚΟΝ, με την ανάμειξη του Ερντογάν στα θέματα των προαγωγών στην ιεραρχία των ανώτατων στελεχών των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων και εσχάτως, όπως αναφέρατε, με το δημοψήφισμα και τον ‘εξορθολογισμό’ της λειτουργίας του Δικαστικού Σώματος – γιατί το Δικαστικό Σώμα ήταν ο πιο σκληρός πυρήνας των Κεμαλιστών. Πρόσφατα, μάλιστα, παραιτήθηκαν πολλά μέλη του Ανώτατου Συμβουλίου Δικαστών και Εισαγγελέων – τεράστιας σημασίας εξέλιξη...
Μέχρι τώρα, τους κανόνες του πολιτικού παιχνιδιού τούς καθόριζαν αδιαφανείς μηχανισμοί. Αυτοί οι μηχανισμοί σε μεγάλο βαθμό έχουν βγει έξω από το παιχνίδι. Οπότε, έχουμε έναν αποδυναμωμένο Στρατό, αποδυναμωμένο Δικαστικό Σώμα και ισχυρά ερείσματα των Κεμαλιστών και εθνικιστών στο εκπαιδευτικό σύστημα – έχετε υπ’ όψιν σας ότι το εκπαιδευτικό σύστημα (πρυτάνεις, καθηγητές πανεπιστημίων, δάσκαλοι της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης) είναι στελεχωμένο κυρίως από εθνικιστές, όργανα του βαθέως τουρκικού κράτους. Ωστόσο, τα στελέχη του δεν ασκούν εξουσία.
Αυτό σημαίνει ότι πλέον οι πολιτικοί φορείς (τα κόμματα και οι κυβερνήσεις) είναι αυτοί που θα έχουν πλέον βασικό ρόλο στον καθορισμό των κανόνων της πολιτικής εξουσίας.

H.N.: Βάσει της εμπειρίας σας, μετά από τόσα χρόνια στην Τουρκία, πώς θα λέγατε ότι αντιμετωπίζει ο μέσος Τούρκος πολίτης το θέμα «Ελλάδα-Τουρκία»;

Σ.Κ.: Αρχικά, πρέπει να ξέρουμε ότι στην τουρκική κοινωνία υπάρχει ένα εκτεταμένο πρόβλημα συνείδησης. Ο Κεμαλισμός υιοθέτησε μια ιδιότυπη ιστορία της Τουρκίας, η οποία αρχίζει με τη γέννηση του Κεμάλ – και αυτό είναι η λεγόμενη «ιδεολογία του κράτους». Έφτιαξαν μια κρατική ιδεολογία και την πέρασαν στον λαό. Αυτό κατέστησε ιδεολογικά και συνειδησιακά πολύ φτωχό τον τουρκικό λαό – έναν λαό χωρίς ιστορία, χωρίς παράδοση, χωρίς δικό του πολιτισμό. Έτσι, η έννοια του πατριωτισμού είναι πολύ επιφανειακή.
Επιπλέον, επειδή στα μάτια του Τούρκου ο Έλληνας είναι εκείνος που ξεκίνησε την επανάσταση στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, η οποία άρχισε να ξηλώνεται εξαιτίας του, και επειδή το 1921-22 έφτασε μέχρι την Άγκυρα απειλώντας να καταλύσει μια για πάντα το τουρκικό κράτος, υπάρχει η άποψη σε μεγάλη μερίδα των Τούρκων ότι ο πονηρός, ο γκιαούρης ο Έλληνας είναι ικανός για όλα! Οπότε, κατά κάποιον τρόπο, μας αντιμετωπίζουν και με ένα δέος.
Φυσικά, υπάρχει και η προκατάληψη ότι ο Έλληνας είναι κακός και ψεύτης, όλοι οι Έλληνες είναι ομοφυλόφιλοι και οι Ελληνίδες αμφιβόλου ηθικής. Όλα αυτά, φυσικά, είναι αποτέλεσμα της επίσημης κρατικής προπαγάνδας, για να απαξιώσουν τον γείτονα.
Ωστόσο, ακριβώς επειδή η συλλογική συνείδηση στην Τουρκία είναι ευμετάβλητη, τα τελευταία η στάση των Τούρκων απέναντι στους Έλληνες έχει αλλάξει., κάτι που δεν θα πρέπει να μας παρασύρει ή να μας αποκοιμίσει. Οι λαϊκές μάζες στην Τουρκία είναι, κατά παράδοση, πολύ εύκολα χειραγωγίσιμες από το τουρκικό κράτος και αυτό το κλίμα μπορεί εύκολα να αλλάξει σε μια βραδιά. Γι’ αυτό, δεν πρέπει να λησμονούμε τις μαύρες μέρες της Ιστορίας – όχι για να γεμίζουμε τις ψυχές μας με μίσος, αλλά για να θωρακιζόμαστε απέναντι σε ενδεχόμενες αντίστοιχες καταστάσεις, που πιθανόν να προκύψουν στο μέλλον...

Παιχνίδια στρατηγικής
H.N.: Πρόσφατα κυκλοφόρησε ένας χάρτης του τουρκικού Υπουργείου Παιδείας, ο οποίος παρουσίαζε τα σύνορα της Τουρκίας στην Καβάλα...

Σ.Κ.: Έχω αναφέρει ήδη ότι το Υπουργείο Παιδείας είναι το άντρο των εθνικιστών και των Κεμαλιστών. Εν πάση περιπτώσει, αυτός ο χάρτης δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Είναι η επίσημη κρατική ιδεολογία της Τουρκίας. Εδώ και πολλά χρόνια, αυτή η ιδεολογία περνάει μέσα από την Παιδεία στον τουρκικό λαό. Έτσι, για τη συνείδηση του μέσου Τούρκου πολίτη, η τουρκική επικράτεια φτάνει μέχρι τη Θεσσαλονίκη, περιλαμβάνει όλο το Αιγαίο, την Κύπρο και την Κρήτη. Απλά, αυτή η ιδεολογία εκφράστηκε τώρα μέσα από έναν χάρτη...

H.N.: Σε τι εξυπηρετεί, όμως, η δημοσιοποίηση αυτού του χάρτη, τη δεδομένη στιγμή;

Σ.Κ.: Δεν είμαι σε θέση να απαντήσω τώρα, αυτό θέλει ψάξιμο. Σαφώς, όμως, δεν γίνεται τυχαία...

H.N.: Στις περιοχές που παρουσιάζει ως τουρκικές ο συγκεκριμένος χάρτης (όλη τη Θράκη), δρα ανεξέλεγκτα το Τουρκικό Προξενείο. Πώς εξηγείτε την τόση αδράνεια της ελληνικής πλευράς απέναντι σε μια τόσο επικίνδυνη συμπεριφορά;

Σ.Κ.: Υπάρχουν πολλοί παράγοντες γι’ αυτή τη συμπεριφορά. Ένας παράγοντας είναι ο φόβος των αντιποίνων. Εκτιμώ ότι το ελληνικό ΥΠΕΞ δεν αντιδρά στις απαράδεκτες, τρομοκρατικές και φασιστικές πρακτικές του Τούρκου Προξένου στην Κομοτηνή, επειδή φοβάται τα αντίποινα στον Έλληνα Πρόξενο στην Κωνσταντινούπολη και στο Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Ένας δεύτερος λόγος που ο Τούρκος Πρόξενος δρα, στην ουσία, ως κράτος εν κράτει και ως ‘κυβερνήτης’ της Θράκης, είναι το γεγονός ότι την ευθύνη για την παρακολούθηση της δράσης του την έχουν αρκετές ελληνικές υπηρεσίες και υπηρεσιακοί παράγοντες. Ωστόσο, δεν υπάρχει κάποιο συντονιστικό όργανο για να τις συντονίσει και να εξουδετερώσει την έκνομη δράση του – και κανένας υπηρεσιακός παράγοντας δεν θα έπαιρνε πρωτοβουλία για κάτι τέτοιο...
Δεν έχω διαβάσει τις αρμοδιότητές του, αλλά ελπίζω ότι ο νέος θεσμός του εκλεγμένου περιφερειάρχη να είναι σε θέση να παίξει έναν συντονιστικό ρόλο σε αυτό το ζήτημα. Σε περίπτωση που γίνει αυτό, αυτό που ζητούμε είναι έναν περιφερειάρχη με «κάκκαλα», που λέμε στα Ποντιακά, πιστεύω ότι είναι σχετικά απλό και εύκολο να μπει μια για πάντα στη θέση του ο Τούρκος Πρόξενος!
Η δράση του Προξένου καταλύει και ακυρώνει την ύπαρξη του ελληνικού κράτους στη Θράκη. Εκεί το κράτος και η ισχύς είναι πλέον το Τουρκικό Προξενείο και όχι το ελληνικό κράτος... Θα έλεγα λοιπόν ότι πρόξενος όλων των κακών στη Θράκη είναι ο... Τούρκος Πρόξενος!

H.N.: Εσείς αποκλείετε ένας από τους λόγους που «αφήνεται ανενόχλητος» ο Τούρκος Πρόξενος να είναι και η όλη πολιτική περί εξομάλυνσης των σχέσεων με την Τουρκία;

Σ.Κ.: Κανείς δεν θέλει να υπάρχει ένταση ανάμεσα στις δύο χώρες. Το θέμα είναι ότι οι καλές σχέσεις δεν μπορούν να έχουν ως θεμέλιο άθλιες πρακτικές της Τουρκίας στην Αλβανία, στα Σκόπια, στη Ρόδο, στην κατεχόμενη Κύπρο και, τώρα, στη Θράκη. Σαφώς πρέπει να έχουμε καλές σχέσεις και συνθήκες καλής γειτονίας, πάνω όμως σε υγιείς βάσεις!
Ξέρετε ποιο θα ήταν το σωστό; Να έχει προηγηθεί ένα σκληρό διάβημα (από πλευράς ελληνικής κυβέρνησης) για τη δράση του Τούρκου Προξένου στη Θράκη, λίγες μέρες πριν έρθει ο Τούρκος Πρωθυπουργός στην Ελλάδα. Εάν είχε προηγηθεί κάτι τέτοιο, θα «καθόταν» η επίσκεψη του Ερντογάν πάνω σε αυτό, και τα επόμενα βήματα θα γίνονταν πάνω στις σχέσεις που θα οικοδομούνταν, με αφορμή το διάβημα. Όταν, όμως, δείχνουμε ακατανόητη ανοχή, τότε θεμέλιο στις ελληνοτουρκικές σχέσεις είναι, στην ουσία, η προσβολή και οι μονομερείς προκλήσεις της Τουρκίας. Η Ελλάδα δεν προκαλεί πουθενά και κανέναν.

Η «εισβολή των μητέρων-πατρίδων» στην Κύπρο...
H.N.: Παραμένοντας στο πλαίσιο των ελληνοτουρκικών, θέλω το σχόλιό σας για τις πρόσφατες δηλώσεις του προέδρου Χριστόφια περί «εισβολής των δύο μητέρων-πατρίδων» στην Κύπρο, το 1974...

Σ.Κ.: Για μένα, όταν καλείται ο οποιοσδήποτε Έλληνας αξιωματούχος –είτε Ελλαδίτης είτε Κύπριος– να κάνει δήλωση για την Κύπρο, πρέπει να κάνει την εξής δήλωση:
στην Κύπρο, το πραξικόπημα και την εισβολή δεν το διέπραξε ούτε η ελληνική κυβέρνηση, ούτε η Ελλάδα. Το διέπραξαν πράκτορες της CIA, που κατέλυσαν το πολίτευμα στην Ελλάδα και λειτουργούσαν κατ’ εντολή της Ουάσινγκτον και του Κίσινγκερ. Εάν, λοιπόν, είναι να μιλήσει κάποιος για εισβολή, να μιλήσει για εισβολή ενεργούμενων της Ουάσινγκτον, της CIA και του Κίσινγκερ, από την πλευρά της Αθήνας, και στη συνέχεια για εισβολή και κατοχή, από την πλευρά της Τουρκίας, κατοχή που συνεχίζεται μέχρι σήμερα!
Αυτοί που έκαναν το πραξικόπημα στην Κύπρο δεν ήταν η Ελλάδα, δεν ήταν κυβέρνηση που είχε ψηφίσει ο ελληνικός λαός. Οποιαδήποτε άλλη δήλωση, που ρίχνει ευθύνες στην Ελλάδα και στον ελληνικό λαό, είναι τουλάχιστον ακατανόητη και, εξ αντικειμένου, αποκρύπτει τον προδοτικό ρόλο των ΗΠΑ στο πραξικόπημα και στην εισβολή των Τούρκων στο νησί.

H.N.: Πάντως, προκαλεί τουλάχιστον εντύπωση το γεγονός ότι δεν υπήρξε καμία έντονη αντίδραση από ελλαδικής πλευράς...

Σ.Κ.: Κοιτάξτε, ο κ. Χριστόφιας είναι πρόεδρος ενός ανεξάρτητου κράτους, και εκεί η ελλαδική πλευρά θα πρέπει να δείξει σεβασμό, ακόμα και σε περίπτωση τέτοιων δηλώσεων. Βέβαια, η δήλωση καταδικάστηκε από τον κ. Σαμαρά, ο κ. Παπανδρέου έκανε μια επαμφοτερίζουσα προσέγγιση στο θέμα... Το δε ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ... δεν θα ήθελα να χαρακτηρίσω τη στάση τους...
Το μεγάλο θέμα της Παιδείας
H.N.: Έχετε δημοσιοποιήσει μια επιστολή σας προς την Υπουργό Παιδείας, κα Διαμαντοπούλου, σχετικά με την επιλογή του «Σπιτιού του Κεμάλ» ως θέματος στις εξετάσεις της Γ’ Λυκείου και, μάλιστα, την ημέρα της επετείου της Γενοκτονίας των Ποντίων...

Σ.Κ.: Ζούμε το θέατρο του παραλόγου… Ένα από αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα, είναι ο βιασμός των λέξεων και των εννοιών... Μια τέτοια λέξη που έχει βιαστεί είναι και το «προοδευτικός». Κανείς δεν έχει την παραμικρή αντίρρηση ή ένσταση σε αυτά που γράφει ο μακαρίτης ο Ιωάννου, στο σχετικό βιβλίο. Είναι ένα καλό μυθιστόρημα και... μέχρι εκεί. Από εκεί και μετά, το να μπει ένα τέτοιο θέμα την ημέρα της 19ης Μαΐου, με τον τρόπο που μπήκε, σε παιδιά που δεν έχουν διαμορφώσει ακόμα συνείδηση, ισοδυναμεί με ένα θέμα που θα έμπαινε στο Ισραήλ και θα είχε τίτλο «Στο σπίτι του Χίτλερ»! Αυτός που θα το είχε κάνει –είτε ήταν υπουργός, είτε γενικός γραμματέας, είτε υπηρεσιακός παράγοντας– θα είχε εξαφανιστεί από προσώπου γης! Βγάλτε τα συμπεράσματά σας λοιπόν για το ποιοι είναι οι πραγματικοί προοδευτικοί και ποιοι οι σκοταδιστές στην Ελλάδα...

H.N.: Βέβαια, παρατηρούνται και άλλα «ανεξήγητα» στον χώρο της Παιδείας: είναι και η τροποποίηση της ύλης της Ιστορίας, με κάτι παραλείψεις, κάτι αναδιατυπώσεις... Θεωρείτε ότι αυτά γίνονται από άγνοια ή μήπως συμβαίνει κάτι άλλο;

Σ.Κ.: Κοιτάξτε να δείτε. Δεν υπάρχει καμιά συνωμοσιολογία. Πρώτον, το πιο χειροπιαστό είναι η απάλειψη του χαρακτηρισμού «Εθνικής» από το Υπουργείο Παιδείας. Αν υπάρχει κάποιος λόγος να έχουμε Υπουργείο «Παιδείας» και όχι «Εθνικής Παιδείας» –κάτι που είχαμε από τότε που ιδρύθηκε το ελληνικό κράτος–, πρέπει να τον μάθουμε κι εμείς! Είμαστε πολίτες αυτής της χώρας. Χωρίς να ρωτήσουν κανέναν και χωρίς να εξηγήσουν σε κανέναν το πώς και το γιατί, απάλειψαν το «Εθνικής». Όταν γίνονται τέτοιες ενέργειες, από εκεί και μετά ο λαός δικαιούται να σκεφτεί και να φανταστεί οτιδήποτε... Ίσως και να συμφωνούσε μια μερίδα του ελληνικού λαού με αυτή την κίνηση. Κανείς δεν ξέρει, όμως, γιατί έγινε. Το έκαναν κρυφά, χωρίς να ρωτήσουν κανέναν. Άραγε ποιανού εντολές εκτελούν εκείνοι που αφαίρεσαν τη λέξη «Εθνικής»;
Έβαλαν στη θέση του Γενικού Γραμματέα ένα άτομο, το οποίο κατέχει τίτλο σπουδών που θεωρείται ότι νομιμοποιήθηκε παράτυπα. Ένα άτομο που φαίνεται ότι είχε προσβάσεις σε κέντρα εξουσίας που δεν ξέρουμε ποια είναι και ότι διαχειρίστηκε πολλά εκατομμύρια ευρώ, με τρόπο που επίσης δεν ξέρουμε. Ήρθαν, λοιπόν, τα αγράμματα αυτά άτομα να μας διδάξουν αν είμαστε Έλληνες ή όχι! Τα οποία άτομα χρηματοδοτήθηκαν τόσα χρόνια με τρόπους που πρέπει να ερευνηθούν, και από την Ελλάδα και από το εξωτερικό, και εννοώ το Ίδρυμα Σόρος! Και αυτά δεν είναι συνωμοσιολογίες. Απλά χαρακτηρίζονται έτσι από σκοτεινά κέντρα, για να μη μάθει ο ελληνικός λαός ποτέ την πλήρη αλήθεια.
Πιστεύω, λοιπόν, ότι οι καινούργιες πρακτικές που εφαρμόζονται σε θέματα Ιστορίας, ιστορικής και εθνικής συνείδησης των Ελλήνων, συνείδηση που δημιουργείται και μέσα από τις εκπαιδευτικές διαδικασίες, είναι πρακτικές που δεν εξηγήθηκαν προεκλογικά στον ελληνικό λαό, έτσι ώστε να εγκριθεί ένα τέτοιο πρόγραμμα. Νομίζω ότι, στο ζήτημα της Παιδείας, κάποιοι παίζουν με σημαδεμένη τράπουλα... ΗΝ

H.N.: Πώς βλέπετε να επηρεάζουν οι εσωτερικές αλλαγές στην Τουρκία τα ελληνοτουρκικά;

Σ.Κ.: Θα πρέπει πρώτα να εξετάσουμε ένα τεράστιο ερωτηματικό: στην Τουρκία, η πολιτική δεν ασκείται βάσει ιδεολογίας. Η πολιτική ασκείται κυρίως βάσει του θρησκευτικού δόγματος και της εθνικής ή εθνοτικής καταγωγής. Στην Τουρκία, όπου οι Σουνίτες Μουσουλμάνοι αποτελούν το 75-80% του πληθυσμού, παρότι το AKP (Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης) αυτοχαρακτηρίζεται ως κεντροδεξιό, στην ουσία ασκεί την εξουσία βάσει του πολιτικού Ισλάμ. Αυτό σημαίνει ότι στην Τουρκία σταδιακά εδραιώνεται η λεγόμενη «Σεριάτ», η Σαρία, δηλαδή ο ισλαμικός νόμος. Αν συμβεί αυτό, τότε θα μιλάμε πλέον για μια ισλαμική Τουρκία, στην οποία το Ισλάμ θα μια διαφορετική χροιά από το Σιιτικό Ισλάμ ή το σουνιτικό Ισλάμ των Αράβων. Πρόκειται στο τουρκο-ισλάμ, τη λεγόμενη τουρκιϊσλαμική σύνθεση, ένα μείγμα τουρκικού φυλετικού εθνικισμού και Ισλάμ, που θα δρα ανταγωνιστικά του ιρανικού και αραβικού Ισλάμ στην περιοχή των Βαλκανίων, του Καυκάσου και της Κεντρικής Ασίας, όπου θα λειτουργεί και ως εξισορροπητικός παράγοντας στη ρωσική επιρροή, επ’ ωφελεία των αμερικανικών συμφερόντων.
Αν γίνει αυτό, αν επικρατήσει τελικά το πολιτικό Ισλάμ στην Τουρκία, θα πρέπει να περιμένουμε οι Αλεβίτες, που αποτελούν το 20-25% του πληθυσμού, για να προστατέψουν τα συμφέροντά τους, να οργανωθούν και να δράσουν πολιτικά, με βάση το δικό τους θρησκευτικό δόγμα. Και, φυσικά, υπάρχουν και οι Κούρδοι, οι οποίοι επίσης ασκούν πολιτική με βάση την εθνική τους καταγωγή.
Μπορούμε να πούμε, λοιπόν, ότι μια τέτοια εξέλιξη, η οποία θα οδηγήσει σε μια Τουρκία με σοβαρές εσωτερικές αντιθέσεις όπου η πολιτική θα ασκείται με βάση το θρησκευτικό δόγμα και την εθνική καταγωγή των πολιτών της, και με τον λαό να αρχίσει να συνειδητοποιείται γύρω από αυτά τα ζητήματα, είναι ένα ζήτημα που αξίζει να μελετηθεί και -κατά την άποψή μου- αποτελεί εξέλιξη που δεν είναι αντίθετη με τα συμφέροντα της Ελλάδος και του Ελληνισμού...

ΔΙΕΔΩΣΕ ΤΟ

Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More