ΝΙΚΗΤΑΣ ΣΤΑΜΑΤΕΛΟΠΟΥΛΟΣ

Ο Νικήτας Σταματελόπουλος ή Νικηταράς ή Τουρκοφάγος (1784-1849) γεννήθηκε στη Νέδουσα (Μεγάλη Αναστάσοβα) , ένα μικρό χωριό που βρίσκεται στους πρόποδες του (Ταυγέτου) , 25 χλμ από την πόλη της Καλαμάτας. Καταγόταν από το χωριό Τουρκολέκα, του δήμου Φαλαισίας της Μεγαλόπολης. Ήταν ανηψιός του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη . Υπόγραφε και με το όνομα Τουρκολέκας ή Τουρκολακιώτης και μ΄ αυτό αναφέρεται σε μερικά δημοτικά τραγούδια. Τελικά όμως επικράτησε το επώνυμο Σταματελόπουλος από το βαπτιστικό όνομα του πατέρα του (Σταματέλος).
Υπηρέτησε όπως και ο Κολοκοτρώνης στον αγγλικό στρατό, στα Επτάνησα . Ήταν ένας από τους σημαντικότερους αγωνιστές της Επανάστασης του 1821 . Συντηρούσε δικό του σώμα ενόπλων με άνδρες που προέρχονταν από διάφορα μέρη της Ελλάδας.
Με την έκρηξη της Επανάστασης, στην πρώτη μάχη που δόθηκε στο Βαλτέτσι της Αρκαδίας στις 12 - 13 Μαϊου 1821 (είχε προηγηθεί μια συμπλοκή στο Λεβίδι τον Απρίλη), ο Νικηταράς που κρατούσε με 200 άντρες τα Άνω Δολιανά, κατάφερε να αποκρούσει 6.000 Τούρκους που επιτίθεντο με πυροβολικό. Επειδή έπεσαν πολλοί Τούρκοι από το χέρι του σ' εκείνη τη μάχη, οι άντρες του τον ονόμασαν Τουρκοφάγο. Διακρίθηκε και στις μάχες που ακολούθησαν, όπου συνεργάστηκε με τον θείο του, κυρίως δε στην πολιορκία και την άλωση της Τρίπολης.
Όταν η Τρίπολη καταλήφθηκε από τους Έλληνες, δεν ζήτησε κανένα λάφυρο για τον εαυτό του κι όταν τον πρόσφεραν ένα αδαμαντοκόλλητο σπαθί, το έκανε δώρο στην προσωρινή κυβέρνηση. Όταν οι Έλληνες κατέστρεψαν τη στρατιά του Δράμαλη στα στενά των Δερβενακίων, ο Νικηταράς μαζί με τους Δημήτριο Υψηλάντη και Παπαφλέσσα, είχε καταλάβει την χαράδρα γύρω από τον Άγιο Σώστη, απ' όπου θα περνούσαν οι Τούρκοι, τους προκάλεσε δε μεγάλη καταστροφή. Καθώς ο Δράμαλης υποχωρούσε προς το Άργος, ο Νικηταράς κατέλαβε την οχυρή θέση Αγινόρι και σκότωσε πολλούς Τούρκους που προσπάθησαν να διαφύγουν μέσω αυτής. Συνετέλεσε στο να υποχωρήσει τελικά ο Δράμαλης, υφιστάμενος πανωλεθρία. Στην μάχη αυτή πήρε και το όνομα τουρκοφάγος καθώς σύμφωνα με ιστορικές πηγές έσπασε τρεις πάλες με την δύναμη με την οποία χτυπούσε . Στο τέλος της μάχης το χέρι του είχε μαρμαρώσει και δεν μπορούσε να αφήσει την πάλα.(26 - 28 Ιουλίου 1822 ).
Ο Νικηταράς πήρε μέρος σε πολλές ακόμη μάχες μέχρι που απελευθερώθηκε η χώρα. Επί Καποδίστρια και Όθωνα ανήκε στο κόμμα των Ναπαίων (Ρωσόφιλων). Η ελληνική κυβέρνηση, φοβούμενη ότι το ρωσόφιλο κόμμα επεδίωκε να αντικαταστήσει τον βασιλιά Όθωνα με κάποιον Ρώσο πρίγκιπα, συνέλαβε τον Νικηταρά το 1839 και τον καταδίκασε, αν και παντελώς αθώο, σε ενάμιση χρόνο φυλακή, την οποία εξέτισε στις φυλακές της Αίγινας. Όταν αποφυλακίστηκε ήταν σχεδόν τυφλός. Έζησε λίγα ακόμη χρόνια με μια μικρή σύνταξη και πέθανε στις 25 Σεπτεμβρίου 1849 στον Πειραιά.

Read More

ΣΠΑΡΤΑΘΛΟΝ 2010

Την Παρασκευή (24/9) στις 7 το πρωί δόθηκε η εκκίνηση του «Σπάρταθλον 2010» στην Ακρόπολη, μπροστά από το Ηρώδειο. Τον αγώνα ξεκίνησαν 351 δρομείς.
Η διαδρομή που ακολουθούν οι αθλητές στο "Σπάρταθλον", θεωρείται η πιο δύσκολη στον κόσμο. Η μεγαλύτερη πρόκληση, είναι η αναρρίχηση στο Παρθένιο Όρος σε ύψος 1.200 μ., μέσα στο πυκνό σκοτάδι, χωρίς ίχνος μονοπατιού, μέσα στα βράχια και τους θάμνους, με χαμηλή θερμοκρασία και δυνατούς ανέμους.Ο αγώνας είναι πλέον σε εξέλιξη και μπορείτε να παρακολουθείτε τα περάσματα των αθλητών από τους σταθμούς στην επίσημη ιστοσελίδα της διοργάνωσης, εδώ:

http://www.spartathlon.gr/resultsliveGR.php

Read More

Η ΕΠΙΒΟΛΗ ΤΟΥ ΜΟΝΟΤΟΝΙΚΟΥ

Το μονοτονικό επιβλήθηκε στον ελληνικό Λαό από την Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ -Υπουργός Παιδείας κ. Ελευθ. Βερυβάκης- με τροπολογία που αιφνίδια προτάθηκε, κοντά στα μεσάνυχτα, όταν η Βουλή των Ελλήνων (συνεδρίαση της 11.1.1982) είχε περατώσει τη συζήτηση και είχε ψηφίσει το ένα και μόνο άρθρο του Νόμου 1228, που αποτελούσε «Κύρωση της από 11.11.1981 πράξης του Προέδρου της Δημοκρατίας περί εγγραφής μαθητών στα Λύκεια της Γενικής και Τεχνικής και Επαγγελματικής Εκπαιδεύσεως» και με αυτόν ακριβώς τον τίτλο δημοσιεύθηκε στο Α' Τεύχος του φύλλου 15/11.2.82 της Εφημερίδος της Κυβερνήσεως.
Ένα κεφαλαιώδες, λοιπόν, εθνικό θέμα, το θέμα του τρόπου γραφής των λέξεων μιας πανάρχαιας γλώσσας -τρόπου καθιερωμένου με εφαρμογή πολλών αιώνων- αντιμετωπίστηκε με ασύγνωστη, ανατριχιαστική επιπολαιότητα. Διότι: α) εισάγεται προς συζήτηση με άρθρο «της προσκολλήσεως» σε θέμα νόμου άσχετο, β) εισάγεται μεσάνυχτα, όταν η πλειονότητα των βουλευτών απουσιάζει, γ) εισάγεται αιφνίδια (κι αυτό, θα ιδούμε γιατί), δ) εισάγεται αντισυνταγματικά (προσκολλημένο σε νόμο άσχετο) και ε) εισάγεται χωρίς να ερωτηθεί ούτε ο Λαός -ενώ τότε ακριβώς υποστηριζόταν πως για δύο στρατιωτικές βάσεις έπρεπε να γίνει.... δημοψήφισμα- ούτε η Ακαδημία Αθηνών, ούτε τα Πανεπιστήμια της χώρας και ιδίως οι Φιλοσο­φικές τους Σχολές, ούτε οι Εταιρίες των Συγγραφέων-Λογοτεχνών -παρά την βαρυσήμαντη απόφανση του σοφού καθηγητή και τότε Γεν. Γραμματέα της Ακαδημίας Ι.Ν. Θεοδωρακόπουλου πως «Την γλώσσα την αναπτύσσουν μόνον εκείνοι οι οποίοι έχουν να ειπούν κάτι, δηλαδή οι πνευματικοί άνθρω­ποι, και όχι οι απνευμάτιστοι γλωσσοπλάστες και νομοθέτες... Οι γλωσσι­κοί νομοθέτες δεν έχουν καμιά αρμοδιότητα και ανακόπτουν απλώς την εξέ­λιξη του γλωσσικού μας πολιτισμού».
2

Υπήρξε, βέβαια, πολύ πριν από την ημερομηνία αυτή, εξαγγελία κύκλων του ΠΑΣΟΚ όχι μόνο για την επιβολή του μονοτονικού αλλά για έσχατη απλοποίηση της γλώσσας μας (ωσάν να είμαστε οι άξεστοι Τούρκοι του Κε­μάλ Ατατούρκ και όχι οι φορείς της αρχαιότερης ζωντανής γλώσσας του κό­σμου...)· Στο «Δελτίο Συνδέσμου Ελληνίδων Επιστημόνων» (Οκτώβριος 1979) προαναγγέλεται πως «το μονοτονικό είναι ένα βήμα» προς την ταύτιση της γραπτής με την προφορική λαλιά (δεν μας μιμήθηκαν οι Άγγλοι και οι Γάλλοι...), δηλαδή: την κατάργηση των διφθόγγων, των πολλών ι, των δύο ε και ο, -και «σ' αυτή την επίμονη», λέει το κείμενο, «διεργασία πρωτοστατούν οι δημοσιογράφοι, οι προκηρυξιογράφοι-τοιχοκολλητές, οι μπροσουροποιοί, μανιφεστογράφοι... που θα λυτρώσουν τη γλώσσα μας από την σκουριά αιώνων». Μόνο αυτοί είναι αρμόδιοι...
3

Καμιά προγενέστερη ευρεία, ανοιχτή και ελεύθερη συζήτηση δεν σημειώ­θηκε στην χώρα για το μέγα αυτό θέμα μετά από εκείνη την παλιά, αλήστου μνήμης «Δίκη των τόνων», που απόμεινε χωρίς συνέχεια και σποραδικές εδώ κι εκεί απόψεις. Η μόνη που φαίνεται ρωτήθηκε -γιατί ούτε τα Κόμματα ενη­μερώθηκαν, όπως αμέσως θα φανεί- ήταν μια Επιτροπή που συγκρότησε όπως ήθελε ο τότε Υπουργός Παιδείας καθώς και το περιλάλητο ΚΕΜΕ του ίδιου Υπουργείου. Τι ακριβώς αποφάνθηκε η Επιτροπή και τι είπε το ΚΕΜΕ σαφώς, δεν γνωρίζουμε, ούτε αν υπήρξε και τι ακριβώς υποστήριξε η μειοψη­φία. Αλλά ούτε και η Εθνική Αντιπροσωπεία το εγνώριζε, όταν τα μεσάνυχτα της 11.2.1982 εισήχθη εντελώς αιφνίδια το άρθρο της προσκολλήσεως σε αλλότριο νόμο, η παρονυχίδα στο νόμο περί εγγραφής μα­θητών στα Λύκεια κ.λπ. Πάντως, ανακοινώνουμε τα ονόματα των μελών της με βαρύτατες εθνικές ευθύνες Επιτροπής εκείνης, για να αναλάβει καθένα την προσωπική του ευθύνη και να μη τους λησμονήσει ο ελληνικός Λαός, που τον έσωσαν, φαίνεται, από την αγραμματοσύνη και την διασπάθιση χρόνου και χρήματος...: Καθηγ. Εμμ. Κριαράς πρόεδρος, Φάνης Κακριδής καθηγ. Παν/μίου, Χρίστος Τσολάκης φιλόλογος, Βασ. Φόρης φιλόλογος, Δημ. Τομπαϊδης σύμβουλος ΚΕΜΕ, Χρ. Μιχαλές Πρόεδρος της ΟΛΜΕ, Απόστ. Κοτλίττας διδάσκαλος, Αλόη Σιδέρη φιλόλογος της ΟΙΕΛΕ.
Όλα αυτά σημαίνουν, κατά την γνώμη μας, ότι ο αρμόδιος Υπουργός χειρίστηκε το κολοσσιαίο θέμα αλλαγής της γραφής της γλώσσας μας μετά τόσους αιώνες αδιάλειπτης πρακτικής αντιλαϊκά, ως ένα θεματάκι που με μια Επιτροπούλα και με μιά-δυό συνεδριάσεις του ΚΕΜΕ τακτοποι­είται....
4

Τα πρακτικά της συνεδρίασης εκείνης της Βουλής των Ελλήνων, της αιφνίδια κρισιμότατης, παρέχουν συγκλονιστικές πληροφορίες και στοιχειοθετούν τον χαρακτηρισμό της πράξης ως σκανδάλου. Λοιπόν:

α) Προς τα μεσάνυχτα της 11.1.1982 είχε περατωθεί η συζήτηση για την εγγραφή μαθητών των Λυκείων, οπότε τελείως αιφνίδια εισάγεται, της προσκολλήσεως καθώς είπαμε, ως άρθρο 2, ένα εντελώς άσχετο -και εθνικώς μέγα- θέμα: η επιβολή του μονοτονικού (γιατί άλλο πράγμα είναι η αναγνώριση μιας πραγματικότητας που υπάρχει και λειτουργεί, όπως έγινε με την δημοτική γλώσσα, και άλλο η αυταρχική επιβολή μιας ανύπαρκτης πραγματικότητας).

β) Μετά από μιαν άτυχη παρέμβαση του Ευάγγελου Αβέρωφ, που ερώτη­σε ποιο είδος μονοτονικού σκέφτεται να εφαρμόσει η Κυβέρνηση και που η αδεξιότητα του αρμόδιου Υπουργού φανέρωσε πως το θέμα δεν τον είχε κα­θόλου απασχολήσει...- και μετά από την ακατάσχετη, ανοημάτιστη φλυαρία κάποιων βουλευτών, παρεμβαίνει ο τότε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της τότε Αξιωματικής Αντιπολίτευσης κ. Κωνσταντίνος Μητσοτάκης (σελ. 456 των Πρακτικών της Βουλής) και επισημαίνει διαμαρτυρόμενος τα ακόλουθα:

1. Το άρθρο αυτό περί μονοτονικού «προστίθεται σήμερα, την τελευταία ώρα... αιφνιδιαστικώς. Αναφέρεται σε ένα μέγα θέμα...».

2. Ζητεί να μετατεθεί στην επόμενη συνεδρίαση της Βουλής η συζήτηση του άρθρου περί μονοτονικού. «Δεν είναι δυνατόν να έχει η Κυβέρνηση την απαίτηση να μας φέρνει το θέμα αυτό το μέγα, αιφνιδιαστικά, και να απαιτεί να το ψηφίσουμε και μετά την 12ην (νυκτερινή)». «Η τροπολογία» (Θεέ και Κύριε, με... τροπολογία μεσονύκτια αλλάζει αιφνί­δια η γραφή των λέξεων που είχε επί αιώνες τηρηθεί!) «αναφέρεται σ' ένα πολύ σοβαρό θέμα».

3. Ανακοινώνει ότι αν η Κυβέρνηση επιμείνει, η Αξιωματική Αντιπολίτευση είναι υποχρεωμένη να αποχωρήσει από την Αίθουσα (σελ. 456, β' στήλη).

4. Δευτερολογεί ο κ. Κωνσταντίνος Μητσοτάκης κι επισημαίνει και πάλι (σελ. 457): α) τη σοβαρότητα του θέματος, β) ότι κακώς αυτό προτείνε­ται με τροπολογία, γ) ότι κακώς καλείται η Βουλή να το συζητήσει μετά το μεσονύκτιο, δ) ότι έτσι καθώς έρχεται «ένα τέτοιο θέμα», αιφνίδια, η Αντιπολίτευση δεν έχει προλάβει να προετοιμαστεί, να το διαβάσει, να ενημερωθεί. «Δεν έχουμε κανένα φάκελλο... καμία προετοιμασία. Δεν έχει καμία σχέση με το συζητούμενο νομοσχέδιο. Είναι σαφές ότι είναι αντισυνταγματική η τροπολογία... Δώστε μας το χρόνο να προετοιμαστούμε...».

γ) Από μέρους του ΚΚΕ η κ. Μαρία Δαμανάκη παρεμβαίνει δύο φορές (σελ. 457, β' στήλη) και ζητεί και εκείνη αναβολή, γιατί «το Σώμα έχει κουραστεί» -ίσως δεν θέλει να πει ότι δεν υπάρχει πια απαρτία. Άλλα ο προεδρεύ­ων κ. Μιχ. Στεφανίδης αποκρίνεται σε όλα αυτά με τα εξής αμίμητα (σελ. 457, β' στήλη): «Είναι απαράδεκτο και αδιανόητο για τον Ελληνικό Λαό, ο οποίος όταν πληροφορηθεί τη συζήτηση αυτή που γίνεται εδώ, θα αισθανθεί απογοήτευση» (μόνο γι' αυτό...).

δ) Ο κ. Κωνσταντίνος Μητσοτάκης επανέρχεται (σελ. 458, α' στήλη) για να επισημάνει πως «η Κυβέρνηση και το Προεδρείο επιμένουν εις αυτόν τον αντιδημοκρατικόν και αντικοινοβουλευτικόν τρόπον της συζη­τήσεως αυτής της τροπολογίας. Εφ' όσον η Κυβέρνηση και το Προεδρείο επιμένουν... υπό τάς συνθήκας αυτάς λυπούμεθα ειλικρινώς, αλλά δεν δυ­νάμεθα να παρακολουθήσουμε την συζήτηση και είμεθα υποχρεωμένοι να αποχωρήσουμε (και οι βουλευτές της "Νέας Δημοκρατίας" ΑΠΟΧΩΡΟΥΝ από την αίθουσα)».
5

Έτσι, το έγκλημα κατά της γλώσσας μας πραγματοποιήθηκε: με τρόπο σκανδαλώδη, αιφνίδιο, απροετοίμαστο και αντισυνταγματικό, και αν κρί­νουμε από την φλυαρία που επακολούθησε, την επιπόλαιη και αξιοδάκρυτη, η άσχετη αυτή, βαρυσήμαντη τροπολογία περί επιβολής του μονοτονικού στον ελληνικό Λαό ψηφίστηκε γύρω στις 2 η ώρα μετά τα μεσάνυχτα, για να επαληθευθεί ακόμη μια φορά το λεγόμενο από τον λαό μας: της νύχτας τα καμώματα τα βλέπει η μέρα και γελά...
Από πόσους ψηφίστηκε η τροπολογία αυτή; Κατά δήλωση του αείμνηστου Παναγ. Κανελλόπουλου -δεν ήταν παρών στην συνεδρίαση, αφού ουδείς εγνώριζε πως η Κυβέρνηση αιφνίδια θα εισήγαγε προσκολλημένο σε άσχετο, επουσιώδη νόμο, τέτοιο μέγιστο εθνικό θέμα για συζήτηση- ψηφίστηκε από όχι περισσότερους από 30 (τριάντα) βουλευτές! Την πληροφορία επαναλαμβάνει ο ποιητής-ακαδημαϊκός Νικηφόρος Βρεττάκος («Έθνος» της 8.5.1990). Ό, τι λοιπόν έπλασαν αιώνες, στις 2 μετά τα μεσά­νυχτα το εγκρέμισαν 30 περίπου βουλευτές... Σκανδαλώδης, επιπόλαιη πρά­ξη αντεθνικής βαρύτητας.
6

Ο νόμος, έτσι που χαλκεύτηκε, δημοσιεύτηκε, καθώς μνημονεύσαμε πριν, στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως με άλλο τίτλο και χρειάζεται υπερβολική φαντασία για να τον ανακαλύψει κανείς.
Και όμως, ουδείς είχε τότε, ούτε τώρα, ζητήσει από την Πολιτεία την επιβολή του μονοτονικού. Το αίτημα του αιώνα μας για τη γλώσσα μας υπήρξε σταθερά ένα και μόνο: η αναγνώριση της δημοτικής, της γλώσ­σας του Εθνικού μας Ύμνου, ως της μοναδικής σήμερα γλώσσας του ελλη­νικού Λαού. Και την αναγνώριση αυτής της πραγματικότητας -όχι την αιφνίδια επιβολή μιας νέας εντελώς πραγματικότητας-πραγματοποίησε η μεταδικτατορική Κυβέρνηση του κ. Κωνσταντίνου Καραμανλή με Υπουργό Παιδείας τον κ. Γεώργιο Ράλλη, προσφέροντας στους μαθητές και στο Λαό μια απλοποιημένη και αρκετά συγχρονισμένη Νεοελληνική Γραμματική, που αντιμετωπίζει όλες σχεδόν τις εμπλοκές τονισμού των λέ­ξεων που βασάνιζαν τις παλιότερες γενιές, και κάνει εύκολο, εναρμονισμέ­νο το έργο του τονισμού -υπογραμμίζοντας συγχρόνως πως το μέγα χρέος, για δεκαετίες ίσως, όλων μας, είναι να μάθουμε να γράφουμε και να χρησι­μοποιούμε σωστά, όμορφα τη δημοτική.
7

Τότε βέβαια, αμέσως μετά την δικτατορία (με προδρόμους, πριν από την δικτατορία, δυο εφημερίδες της Θεσσαλονίκης που, ωστόσο, διατηρούσαν ένα σημάδι στη θέση των πνευμάτων και τόνιζαν όλες τις λέξεις), είχαν αρχί­σει κάποιες εφημερίδες της Αθήνας να εφαρμόζουν το μονοτονικό -για λό­γους οικονομικούς, όπως δήλωναν, για να κερδίσουν χρόνο στη στοιχειοθέ­τηση και στις διορθώσεις. Αλλά ποιος σοβαρός άνθρωπος θα διανοούνταν να υποστηρίξει ποτέ ότι εκδότες, φωτοσυνθέτες και διορθωτές θα καθορί­ζουν πώς θα γράφεται η γλώσσα; Η γλώσσα μας αποτελεί πνευματικό και ιστορικό γεγονός κρυσταλλωμένο μέσα στους αιώνες και δεν μπορεί να υπο­κύπτει σε πενιχρά χρησιμοθηρικά κριτήρια, όταν άλλες, νεότερες γλώσσες δεν τα δέχονται. Ούτε είναι λογικό -για να μην ειπούμε πως είναι καταγέλαστο- ανάλογα με τη στάθμη γλωσσικής μόρφωσης της πλειοψηφίας, ίσως, του λαού σε μια δεδομένη ιστορική περίοδο, η υπεύθυνη Πολιτεία να αυξάνει ή να περιορίζει τις αξιώσεις στη γλώσσα, ώστε η γλώσσα κάθε φορά -άθυρμα πλέον- να προσαρμόζεται στην οκνηρία των πολλών και όχι οι πολλοί στην αρετή της γλωσσικής παιδείας.
8

Μετά τη δημοσίευση του νόμου, άρχισε να εφαρμόζεται ένα εκτεταμένο σχέδιο φανατικής γλωσσικής και υλικής καταστροφής:

α) τρομοκρατήθηκαν από την Εξουσία όλοι οι υπάλληλοι του Δημοσίου και των Δημοσίων Οργανισμών (ξεχωριστά οι εκπαιδευτικοί, βέβαια), μη τυχόν και αντιδράσουν, και δεν εφαρμόσουν το μονοτονικό.

β) Καταστράφηκαν χιλιάδες χιλιάδων βιβλία εκπαιδευτικά, αξίας πολλών εκατομμυρίων, επειδή η γλώσσα τους ήταν δημοτική πολυτονική, και ξαναστοιχειοθετήθηκαν μονοτονικά -ωσάν τα πνεύματα και οι τόνοι να εμπόδιζαν την ανάγνωσή τους από τους μονοτονιστές, ενώ το αντίθετο λογι­κά συμβαίνει: όταν για κάποιον αναγνώστη λείπουν κάποια σημεία γνωρι­μίας και τονισμού των λέξεων, αυτός δυσκολεύεται να διαβάσει ένα κείμενο και χάνει χρόνο.

γ) Ναυάγησε η διδασκαλία της αρχαίας ελληνικής -της κληρονομιάς μας- στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση και στις Φιλοσοφικές Σχολές.

δ) Άρχισε η βιαστική, ασθματική και άκριτη «μετάφραση» των Βασικών Νόμων του Κράτους, πριν προλάβει να δουλευτεί με την κρατική πρακτική η δημοτική γλώσσα, αλλά για να περάσει, μαζί με τη δημοτική, και το μονοτονικό -με προφανή βιασμό του ρυθμού εξέλιξης και κάθαρσης της γλώσσας μας, αλλά και της νόμιμης αναχώνευσης και μίξης των στοιχείων της.
9


Αμέσως μετά από αυτή την αιφνίδια, βίαιη αλλαγή, αρκετοί μορφωμένοι Έλληνες -κάποιοι από αυτούς με το αγιάτρευτο «σύνδρομο του προοδευτισμού»...- εκοιμήθηκαν, καθώς θα έλεγε ο Λαός μας, πολυτονιστές και την επόμενη κιόλας ημέρα, χωρίς να αναρωτηθούν ή να ρωτήσουν τί και πώς, εξύπνησαν μονοτονιστές. Αιφνίδια, τα χαράματα της 11ης προς την 12η Ιανουαρίου 1982, μετά από μια ολόκληρη ζωή, κατάλαβαν τί δεν ήταν γράφοντας επί τόσες πριν δεκαετίες. Κι από τότε, υποστηριχτές των 30 βουλευτών που νυσταγμένοι εψήφισαν το μονοτονικό, δεν έπαψαν να το εφαρμόζουν και να το κηρύττουν, τονίζοντας τα οικονομικά, χρονικά και μορφωτικά του οφέλη.
Ρωτούμε: Ποια αρχαία γλώσσα, φυσιολογικά και αβίαστα εξελισσόμενη μέσα στους αιώνες, εφάρμοσε εκπτώσεις στις αξιώσεις ιστορικής μνήμης και ακρίβειας, υποκύπτοντας σε μη γλωσσικά, δηλαδή δικά της, αυτόνομα και όχι εμπορευματολογικά κριτήρια; Τότε, αν τέτοια κριτήρια ισχύσουν, η γλώσσα μας, χαροποιώντας τους οκνηρούς, ημιμαθείς, καθώς και τις πολυε­θνικές των ηλεκτρονικών υπολογιστών, έπρεπε να εφαρμόσει το λατινικό αλφάβητο -οπότε πολλά τα οικονομικά και άλλα υλικά οφέλη... Και όμως, όλες οι γλώσσες με μακρό παρελθόν -και όχι τόσο μακρό όσο η ελληνική- είναι δύσκολες, απαιτητικές, πυκνές σε μνήμη σημειολογική, και αρνούνται να υποταγούν σε κριτήρια χρησιμοθηρικά. Μετά από συζητήσεις 100 και πλέον ετών, η γαλλική γλώσσα πέρυσι δέχτηκε κάποιες δειλές αλλαγές -στην πραγματικότητα: εναρμονίσεις- μετά από μηνών δημόσιες συζητήσεις, αλλά κι αυτές τις πενιχρές, δικαιολογημένες λογικά αλλαγές, τελικά τις απέκρου­σε η Γαλλική Ακαδημία -νόμιμος φρουρός της γλώσσας του Λαού.
Και εκείνοι δεν έχουν το βαρύ, ιερό χρέος να προασπίσουν, καθώς εμείς, που είμαστε και οι μόνοι, τα αρχαία μας Κείμενα, που χωρίς τόνους και πνεύματα δεν νοούνται. Και είναι γνωστή η νικηφόρα αντίσταση των Ισπανών στην ιταμή αξίωση των πολυεθνικών εταιριών για να καταργήσουν το ψηφίο η~.
10

Με τον αιφνίδιο, αντισυνταγματικό τρόπο που επιβλήθηκε μεταμεσονύχτια το μονοτονικό, κανείς δεν θέλησε να συνειδητοποιήσει, ούτε ο απληρο­φόρητος Υπουργός τότε Παιδείας, πώς δημιουργήθηκε με τη συνεργεία 30 βουλευτών, της πενιχρότερης που γίνεται μειοψηφίας της Βουλής των Ελλήνων, ένας νέος γλωσσικός διχασμός του Λαού μας.
Τότε δημοσιεύτηκε και η ακόλουθη Διακήρυξη Ελλήνων Συγγραφέων:
«Πιστεύαμε πως η πράξη της Πολιτείας με την οποία, πριν λίγα χρόνια, αναγνώρισε την δημοτική ως την μοναδι­κή γλώσσα του Έθνους μας σήμερα, θα λύτρωνε τον λαό μας από την μάστιγα ενός, πολιτικοποιημένου μάλιστα γλωσσικού ζητήματος και θα ήταν η απαρχή μιας βαθύτερης μελέτης και γνώσης της γλώσσας, μιας συνειδητότερης χρήσης και γραφής των λέξεών της.
Αντί γι' αυτό, με λύπη μας είδαμε να δημιουργείται τε­χνητά, αμέσως, ένα νεόμορφο γλωσσικό πρόβλημα, το πρό­βλημα του τονισμού των λέξεων στον γραπτό λόγο και, μαζί μ' αυτό, να συζητείται κιόλας το θέμα της γραφής των λέξε­ων από μερικούς, δηλαδή η πλήρης εξάρθρωση της ελλη­νικής γλώσσας. Κι εκείνοι που δημιούργησαν το πρόβλημα αυτό, φρόντισαν να το πολιτικοποιήσουν, χωρίς ν' αντιλαμ­βάνονται ότι, αναθέτοντας στην Πολιτεία πάλι την λύση του, ανελάμβαναν απέναντι στο Έθνος βαρύτατη ευθύνη. Κι έτσι έχουμε νέα γλωσσική εμπλοκή στην Ελλάδα.

Επειδή όμως:

1. Οι λέξεις, όπως μας τις παρέδωσαν οι πατέρες του Δημοτικισμού, γράφονται έτσι επί 2000 τώρα χρόνια, έχο­ντας κρυσταλλώσει παράδοση αξιοσέβαστη, ακόμη κι από τους ξένους·

2. το πώς θα γράφονται οι λέξεις είναι πάντοτε αρμοδιό­τητα αποκλειστική των συγγραφέων ενός τόπου και ποτέ άλλων παραγόντων της ζωής·

3. το κύριο χρέος μας σήμερα είναι να μάθουν να μιλούν και να γράφουν οι Έλληνες σωστά την παραδομένη δημοτι­κή·

4. οι απλοποιήσεις της γλώσσας μας τα τελευταία χρόνια περιόρισαν στο ελάχιστο τις δυσκολίες τονισμού των λέξε­ών της,

διακηρύσσουμε ότι:

δεν δεχόμαστε οποιαδήποτε αλλαγή στην γραφή των λέ­ξεων της γλώσσας μας και θα συνεχίσουμε να γράφουμε και να τυπώνουμε τα βιβλία μας με σέβας προς την ζωντα­νή γλωσσική παράδοση και την πλήρη μορφή των λέξεων, όπως μας δίδαξαν οι πατέρες του Δημοτικισμού και οι με­γάλοι Νεοέλληνες συγγραφείς.

Οι συγγραφείς:
Νίκος Αθανασιάδης, Τάσος Αθανασιάδης, Έφη Αιλια­νού, Ορέστης Αλεξάκης, Κώστας Ασημακόπουλος. Τάκης Βαρβιτσιώτης, Όλγα Βότση, Νικηφόρος Βρεττάκος, Πέ­τρος Γλέζος, Μαργαρίτα Δαλμάτη, Διαλεχτή Ζευγώλη-Γλέζου, Λιλή Ζωγράφου, Νανά Ησαΐα, Ιουλία Ιατρίδη, Πάνος Καραβιάς, Αντρέας Καραντώνης, Ζωή Καρέλλη, Γρηγ. Κασιμάτης, Τάσος Κορφής, Γιωργής Κότσιρας, Β. Κωνσταντίνος, Χριστόφορος Λιοντάκης, Ν.Κ. Λούρος, Χρήστος Μαλεβίτσης, Γ. Μανουσάκης, Μελισσάνθη, Ε.Ν. Μόσχος, Δημήτρης Μυράτ, Έλλη Νεζερίτη, Θεόδ. Ξύδης, Θ. Παπαθανασόπουλος, Δημ. Παπακωνσταντίνου, Λένα Παππά, Π. Β. Πάσχος. Γ. Πατριαρχέας, Ν. Γ. Πεντζίκης, Ε.Ν. Πλάτης, Αλέξης Σολομός, Τατιάνα Σταύρου, Γεωρ­γία Ταρσούλη, Φώφη Τρέζου, Ιωάννου Τσάτσου, Κώ­στας Ε. Τσιρόπουλος, Θ.Δ. Φραγκόπουλος, Νίκος Φωκάς, Παναγιώτης Φωτέας, Ερρίκος Χατζηανέστης, Ντίνος Χριστιανόπουλος».

Το Μανιφέστο αυτό, που προκάλεσε οργή, ύβρεις και συκοφαντήσεις-λιβελλογραφήματα των οψίμων μονοτονιστών, ακολούθησαν πλήθος γνώμες εξεχόντων ανθρώπων του πνευματικού μας πολιτισμού -και μόνο αυτά θα αναχαίτιζαν μιαν ευαίσθητη, με εθνική συνείδηση Κυβέρνηση και θα την έφερναν σε αυτο-επίγνωση, ώστε τουλάχιστο να θέσει σε ευρύτατη, λαϊκή συζήτηση το θέμα και να μην επιμείνει στην αυταρχική επιβολή του μονοτονικού.


Ο Οδυσσέας Ελύτης εδήλωσε:

«Εγώ είμαι υπέρ του παλαιού συστήματος, εναντίον του μονοτονικού και υπέρ της διδασκαλίας των Αρχαίων Ελληνικών. Είναι η βάση για να ξέ­ρεις την ετυμολογία των λέξεων. Η σημερινή κακοποίηση της γλώσσας με ενοχλεί και αισθητικά. Θέλω να δω γραμμένο "καφενείον" κι ας μην το προ­φέρουμε το «ν». Τώρα, όλες οι λέξεις έχουν μια τρύπα».


Ο Νικηφόρος Βρεττάκος υπογράμμισε:

«Υπερτιμήθηκε η άποψη ότι διευκολύνει τους μαθητές, κάτι που, ίσως, είναι αντιπαιδαγωγικό. Υπάρχει, άλλωστε και μια παράδοση που εκφράζει την άποψη μεγάλων παιδαγωγών, οι οποίοι επιμένουν ότι το παιδί πρέπει να κοπιάζει για να γίνει άνθρωπος ικανός, ώστε στη ζωή του ν' αντιμετωπίσει όλες τις αντιξοότητες. Υποστηρίχτηκε, επίσης, υπέρ του μονοτονικού και η άποψη ότι διευκολύνονται οι τυπογράφοι και οι στοιχειοθέτες, γενικά, και ότι οι εκδόσεις, πάλι γενικά, γίνονται οικονομικότερες.
Παραγνωρίστηκαν, όμως, οι λόγοι που επέβαλαν στους "Αλεξανδρινούς χρόνους την καθιέρωση των τόνων, οι οποίοι ισχύουν και σήμερα. Πολλές φορές, τα γραπτά μου δεν διαβάζονται σωστά όταν τυπώνονται στο μονοτονικό. Ας ελπίσουμε ότι θα επανεξεταστεί μελλοντικά το θέμα κι ότι θα επι­κρατήσουν σωφρονέστερες απόψεις».


Ο Κορνήλιος Καστοριάδης ετόνισε:

«Τώρα για το μονοτονικό. Αν δεν θέλετε κύριοι του Υπουργείου να κάνετε φωνητική ορθογραφία, τότε πρέπει ν' αφήσετε τους τόνους και τα πνεύματα, γιατί αυτοί που τους βάλανε, ξέρανε τι κάνανε. Δεν υπήρχαν στα αρχαία ελληνικά, γιατί απλούστατα υπήρχαν μέσα στις ίδιες τις λέξεις. Αυτοί, οι Κριαράς και οι άλλοι (...) που έκαναν αυτές τις μεταρρυθμίσεις -αυτό παρακαλώ να γραφτεί στις εφημερίδες- δεν ξέρουν τι είναι γλώσσα. Δεν ξέρουν αυτό που γνώριζε η κόρη μου στα τρία της χρόνια. Μάθαινε μία λέξη και μετά έψαχνε για τις συγγενείς της. Αυτό είναι μια γλώσσα. Ένα μάγμα, ένα πλέγμα, όπου οι λέξεις παράγονται οι μεν από τις δε, όπου οι σημασίες γλιστράνε από τη μια στην άλλη, είναι μια οργανική ενότητα από την οποία δεν μπορείς να βγάλεις και να κολλήσεις πράγματα, δυνάμει μιας ψευτοκυβέρνησης, καθισμένος σ' ένα γραφείο στο υπουργείο Παιδείας. Η κατάργηση των τόνων και των πνευμάτων είναι η κατάργηση της ορθογραφίας, που είναι τελικά η καταστροφή της συνέχειας. Ήδη τα παιδιά δεν μπορούν να καταλάβουν Καβάφη, Σεφέρη, Ελύτη, γιατί αυτοί είναι γεμάτοι από τον πλούτο των αρχαίων ελληνικών. Δηλαδή πάμε να καταστρέψουμε ό,τι κτίσαμε πριν λίγα χρόνια; Αυτή είναι η δραματική μοίρα του σύγχρο­νου ελληνισμού».
Ακολούθησαν διαμαρτυρίες, δημόσιες συζητήσεις, προσφυγές. Η Κυβέρνηση έμεινε ασυγκίνητη, πιστεύοντας πως από χρόνο σε χρόνο θα κέρδι­ζε με καταναγκασμό, τρομοκράτηση, διαδόσεις πως δεν υπάρχουν πια γρα­φομηχανές πολυτονικές, ούτε τυπογράφοι πολυτονιστές, πως το Κράτος δεν αγοράζει τάχα βιβλία πολυτονικά, πως θα επιβαλλόταν τελικά το μονοτονικό. Ερωτούμε όμως: μπορεί μια εξαναγκαστική πρακτι­κή 8 χρόνων να ανατρέψει παράδοση πρακτικής πολλών αιώνων; Ας μας απαντήσουν οι υπεύθυνοι.
Πάντως, και τα παιδιά μας, στα δίσεχτα αυτά χρόνια, δεν έμαθαν καλύτε­ρα τη γλώσσα μας, επειδή καταργήθηκαν τόνοι και πνεύματα, και τα γραπτά τους, κατά γενική ομολογία, κάθε χρόνο είναι και πιο αξιοθρήνητα, πειστή­ρια γλωσσικής διάλυσης. Η πλειονότητα των συνειδητών συγγραφέων μας εξακολουθεί να γράφει πολυτονικά -και των νέων συγγραφέων μας επίσης, όχι μόνο των παλιότερων,- σπουδαία περιοδικά και διαπρεπείς εκδοτικοί Οίκοι εξακολουθούν να χρησιμοποιούν το πολυτονικό και ο Λαός επιμένει. Ιερή εθνική επιμονή, αξιοθαύμαστη αντίσταση στην καταστροφή.
11

Συμπεραίνουμε:

1. Η επιβολή του μονοτονικού υπήρξε α) άκαιρη, β) αυθαίρετη, γ) αυταρ­χική, δ) αιφνίδια, ε) αντισυνταγματική, στ) δεν έγινε από τον Λαό μας, και κυρίως από τους ειδικά ενδιαφερομένους, αποδεκτή. Πρόκειται, λοιπόν, για ένα αληθινό Σκάνδαλο πανεθνικής σημασίας.

2. Η «Νέα Δημοκρατία» ΔΕΝ ΔΕΣΜΕΥΤΗΚΕ να εφαρμόσει το μονοτονικό. Ο σημερινός Πρωθυπουργός κ. Κωνσταντίνος Μητσοτάκης αντιστά­θηκε προσωπικά στην εσπευσμένη, καταστροφική εκείνη πράξη και διέταξε την αποχώρηση όλων των βουλευτών της τότε Αξιωματικής Αντιπολίτευ­σης από την μεταμεσονύχτια συνεδρίαση της Βουλής. Επομένως, ούτε το Κόμμα, ούτε ο Πρωθυπουργός, ούτε οι Υπουργοί του, ούτε οι βουλευτές του έχουν ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΔΕΣΜΕΥΣΗ και υποχρέωση να εφαρμόσουν και να επιμείνουν στο μονοτονικό. Δεν συνέπραξαν, ΑΝΤΙΣΤΑΘΗΚΑΝ στην χάλκευση του Σκανδάλου αυτού.
12

Ζητούμε:

1. Να διατάξει η Κυβέρνηση και να αρχίσει ο αξιότιμος κ. Υπουργός Παιδείας, σε συνεργασία με την κ. Υπουρ­γό Πολιτισμού, την επανασυζήτηση περί μονοτονικού. Την ανοιχτή, δημοκρατική και άφοβη συζήτηση και να κληθούν σ' αυτό τον αντιαυταρχικό διάλογο όλοι οι αρμόδιοι: η Ακαδημία Αθηνών, τα Πανεπιστή­μια, τα Σωματεία Λογοτεχνών.

2. Να επιτρέψει αμέσως η Κυβέρνηση ώστε όλοι οι κρατικοί λειτουργοί και των τριών Εξουσιών της Δημοκρατίας να μπορούν, αν κριθούν, ελεύθε­ρα να γράφουν πολυτονικά, χωρίς φόβο και οποιαδήποτε πίεση.

3. Να τεθούν τα συμπεράσματα των συζητήσεων αυτών, αν όχι στην άμε­ση κρίση, όπως θα άρμοζε, των Ελλήνων με σαφές δημοψήφισμα, στην Εθνική Αντιπροσωπεία και σε ειδική συνεδρίαση έγκαιρα και πλήρως προετοιμασμένη, ώστε εκείνη να αποφασίσει ελεύθερα, υπεύθυνα, ελλη­νικά.

Αθήνα, Σεπτέμβριος 1991

Read More

ΠΑΡΩΔΙΑ...... ΑΠΕΡΓΙΑΣ

Καθ' όλη την διάρκεια παραμονής μας στο σημείο διαπιστώσαμε ότι οι ταλαιπωρημένοι φορτηγατζήδες έχουν καταλάβει ήδη της ζωής τους (και όλων μας) το παιχνίδι. Πάνσοφοι με την αφοπλιστική πείρα των όσων έχουν δει τα μάτια τους, έχοντας κάνει εκατομμύρια χιλιόμετρα, μας έλεγαν με μία φωνή πως αυτός δεν είναι πόλεμος εναντίον τους αλλά ενάντια σε όλους τους Έλληνες με σκοπό την προώθηση και το μονοπώλιο των μεγάλων πολυεθνικών. Εξόντωση του Έλληνα μας λένε είναι...θα ακολουθήσουν κι οι υπόλοιποι...

Απεργοπάστες είναι οι μεγαλοεταιρείες φορτηγών Κασιουδάκης και Λιουδάκης που πίσω τους βρίσκεται η Marfin και ο Βγενόπουλος και φυσικά οι τράπεζες καθώς και η εταιρεία Παππάς που από πίσω βρίσκεται ο Κοσκωτάς. Τι ήταν να μας το πουν πέρασε από μπροστά μας μία ολοκαίνουρια νταλίκα με την επωνυμία Παππάς. "Είδατε τι σας λέγαμε;" προσθέτουν οι οδηγοί φορτηγών.

Άλλος ένας είναι ο Καμπέρος μας λένε. Αυτός που λύνει και δένει στην Πάτρα έχοντας την Διαμεταφορική στο κέντρο των Πατρών καθώς και ένα από τα γνωστότερα έντυπα στον νομό. "Διαθέτει και προσωπικό ελικόπτερο" συμπληρώνουν Θα του χρειαστεί σύντομα λέμε εμείς. Αυτό είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο. Μας είπαν και ποιος γνωστότατος υπουργός βρίσκεται πίσω από τον Καμπέρο...ελπίζουμε να συγκεντρώσουμε στοιχεία και να μπορούμε να δώσουμε και το όνομά του...γι αυτούς πάντως ο κόσμος τόχει τούμπανο κι αυτός κρυφό καμάρι....

Όσοι βρέθηκαν ξαφνικά με 70 και 80 νταλίκες ξέπλυναν μαύρο χρήμα. Και προσπαθούν να τους τσουβαλιάσουν όλους στο ίδιο καζάνι. Τους βιοπαλαιστές με τις γκανγκστερικές συμμορίες και τους εντολοδόχους τους.

Πολλές οι πληροφορίες, κανένα Μέσο Μαζικής Παραπληροφόρησης δεν ρίχνει φως , μόνο πληρώνονται για να σπεκουλάρουν τον αγώνα των Ελλήνων ενάντια στην χούντα και την κατοχή..μα γι αυτό θα μιλήσουμε σε επόμενη ανάρτησή μας.

ΓΙΝΕΤΕ Η ΦΩΝΗ ΤΟΥΣ

ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ

Read More

ΑΡΧΑΙΟΣ ΑΓΩΓΟΣ

Οι κάτοικοι της περιοχής της Καβάλας ξεδιψούν… διαχρονικά, από την Αρχαιότητα μέχρι σήμερα, από τις ίδιες πηγές. Αυτό τουλάχιστον προκύπτει από τον εντοπισμό τμήματος αρχαίου αγωγού στα βόρεια του χωριού Λυδία της Καβάλας από την ΙΗ' Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων.
Το εύρημα ήρθε στο φως τον περασμένο Μάιο, κατά τη διάρκεια εργασιών τοποθέτησης αγωγού αποχέτευσης.
Ο αγωγός, εξωτερικά, είναι κατασκευασμένος από μικρές ακανόνιστες πέτρες, που συνδέονται με χοντρό κονίαμα, σχηματίζοντας την αψιδωτή οροφή του. Η κατασκευή του αγωγού, εσωτερικά, είναι πολύ επιμελημένη. Τοποθετημένες πάνω σε ειδικό στρώμα......... υποθεμελίωσης εδράζονται πήλινες πλάκες, που καλύπτουν όλο τον πυθμένα. Τα πλευρικά τοιχώματα του αγωγού διαμορφώνονται από στρώση ασβεστολιθικού κονιάματος, στο οποίο επιστρώνεται λεπτότερο υδραυλικό επίχρισμα, που καθιστά ομοιόμορφη και στεγανοποιεί την εσωτερική δομή του αγωγού.
Στο εσωτερικό του δεν εντοπίστηκαν όστρακα ή άλλα κινητά ευρήματα. Ο αγωγός τοποθετείται χρονικά στην εποχή των Αντωνίνων (1ος-2ος αιώνα μ.Χ.), οι οποίοι ήταν γνωστοί για τα μεγαλειώδη έργα τους.
Σημειώνεται ότι οι πηγές του Κεφαλαρίου, από τις οποίες ξεκινούσε ο αγωγός του υδραγωγείου, υδροδοτούν, μέχρι σήμερα, την περιοχή της Καβάλας.
Το περίφημο υδραγωγείο των Φιλίππων είναι ένα από τα σημαντικότερα δημόσια έργα, που έγιναν στην πόλη κατά το 2ο αιώνα π.Χ. την εποχή των Αντωνίνων και εξασφάλιζε την ύδρευση της πόλης.

Read More

ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΩΡΑ

ΣΕ ΤΟΥΤΗ ΤΗ ΧΩΡΑ ΟΙ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΙ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΑΝ ΗΤΑΝ ΠΟΛΛΟΙ ΑΛΛΑ ΛΙΓΟΙ ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑΝ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΕΤΑΙ ΥΠΕΡΗΦΑΝΙΑ
ΜΕΣΑ ΣΕ ΤΟΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΡΧΗΓΟΥΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Ο ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΜΕ ΟΛΑ ΤΟΥ ΤΑ ΛΑΘΗ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕ.
Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΤΕ ΕΙΧΕ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΟΤΕ;...........

ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΜΕ ΛΕΝΕ ΕΘΝΙΚΙΣΤΗ ΠΑΡΑ ΠΡΟΔΟΤΗ

Read More

ΜΙΑ ΠΕΡΙΕΡΓΗ.......ΣΚΕΨΗ

Έλεγε ο Αισχύλος «Απλά γαρ εστί της αλήθειας έπη» Απλά είναι τα λόγια της αλήθειας. Ο Ν. Παπαδόπουλος δεν μιλά απλά. Λέει πολλά, πολλά ψέματα. Δεν τα λέει, του τα γράφουν οι μηχανισμοί του ΚΚΚΑΣΟΡ, του υιού Παπανδρέου για να καλύψουν την ύπουλη, ολοκληρωτικού τύπου απόπειρα κατάργησης της 19ης Μαΐου την περίοδο 1996 – 2010. Αν δεν αντιστεκόμουν σ’ αυτήν την φασιστική απόπειρα θα είχε καταργηθεί. Θέλουν να σκεπάσουν τις ανομίες, τις προσβολές, τις βαρβαρότητες τους, να νομιμοποιηθούν. Το 1996-97 δεν σχεδίασαν την προώθηση της αναγνώρισης της γενοκτονίας των Ποντίων διεθνώς, όπως ψεύδεται. Σχεδίασαν την υπονόμευση και κατάργηση της. Πρώτη πρόβα ήταν η Συναυλία Ρουβά-Κουτ την 19η Μαΐου το 1997. Η νεολαία της Κύπρου τους έδωσε την πρέπουσα απάντηση. Τι έκανε γι αυτό ο Έλληνας Πόντιος βουλευτής Ν. Παπαδόπουλος και ο συνασπισμός της Ποντιακής αναξιοπρέπειας; Οι Καπό είπα στην ομιλία μου στην Παλιά Βουλή. Ενώ τότε σιωπούσε τώρα ψεύδεται. Το έκανε στη Θεσσαλονίκη την 19η Μαΐου του 2010. Την ημέρα της έκθεσης για τον Κεμάλ στις εισαγωγικές εξετάσεις. Το επανέλαβε χθες στην Παλιά Βουλή. Τι προσβολή προς το πνεύμα και τη μνήμη του Κτιρίου!!
Είναι εκτός των αξιών του πολιτισμού μας που εκφράζεται με το «Μη ψεύδου αλλά αλήθευε» του Σοφοκλή. «Το ψεύδος αισχύνου». Να ντρέπεσαι για τα ψέματα, του Χείλωνα.
Η προσχεδιασμένη, ολοκληρωτικού τύπου προσπάθεια οδηγεί τον Παπαδόπουλο, χωρίς να το συνειδητοποιεί ίσως, στην ταύτιση με γενοκτονικές λογικές. Γιατί όταν διαβάζεις στη Θεσσαλονίκη ότι ο αρχηγός του ΚΚΚΑΣΟΡ Γ. Παπανδρέου έθεσε στον Ερντογκάν το αίτημα της αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Ποντίων και άλλα ευτράπελα, τότε κατ’ αρχάς ψεύδεσαι. Γιατί ο αρχηγός του ΚΚΚΑΣΟΡ ήταν και είναι φανατικός ιεραπόστολος Ταλιμπάν της κατάργησης της 19ης Μαΐου. Τα κρούσματα συνεχή και πολλά. Μίλησε γι αυτά μια εκπρόσωπος της διασποράς από τη Νέα Υόρκη. Όταν όμως ψεύδεσαι μπροστά στους Ποντίους με τόση θρασύτητα και κυνισμό, τότε σημαίνει ότι θεωρείς τους Ποντίους βλάκες, ηλίθιους, ζώα. Εδώ είναι αυτό που ονομάζω γενοκτονική ολοκληρωτικού τύπου λογική των μηχανισμών του ΚΚΚΑΣΟΡ με όργανο, τελευταία, τον Παπαδόπουλο και όχι μόνον. Γιατί όταν κάποιον τον θεωρείς ζώο, σημαίνει ότι μπορεί να τον σκοτώσεις, να τον δολοφονήσεις. Έτσι μπαίνουν σε λειτουργία οι μηχανισμοί του εγκλήματος. Αυτό διδάσκουν οι μελέτες για τις γενοκτονίες. Το ξέρουν αυτό ο/η συγγραφέας των κειμένων του Παπαδόπουλου;
Δεν νομίζω ότι ο Όλαφ Πάλμε θα ήταν ευτυχής. Πήγα στον τάφο του τον Μάιο του 2006, όταν ξεκίνησα αυτή την υπόθεση με τον Τάσο Σταφυλίδη, τον βουλευτή του Αριστερού Κόμματος της Σουηδίας. Όπως δεν πιστεύω ότι αυτές οι αποκρουστικές υπανάπτυκτες πρακτικές υιοθετούνται από το Σουηδικό Σοσιαλιστικό Κόμμα.
Ο Ν. Παπαδόπουλος δεν έδειξε σεβασμό προς τους νεκρούς ούτε προς τις νέες γενιές. Αν σεβόταν τα παιδιά θα αντιδρούσε για την έκθεση και πολλά άλλα. Για την ανήθικη συμπεριφορά του οφείλει να ζητήσει πολλές και ειλικρινείς συγνώμες. Διαφορετικά θα εξοστρακιστεί από την Ποντιακή Κοινότητα.
Ο αγώνας μας για τη δικαίωση από την παγκόσμια κοινότητα έχει ως πρώτα εφόδια την ηθική, την αλήθεια, τον αυτοσεβασμό. Προκύπτει όμως ακόμη ένα ζήτημα. Είναι άδικο, έκφραση εκβαρβαρισμού, αντιδημοκρατικότητας, ολοκληρωτισμού να τιμάς αυτούς που δεν το αξίζουν και να αγνοείς, αδικείς αυτούς που ήταν πρωταγωνιστές. Να παραχαράζεις την ιστορία και την Πολιτική Διαλεκτική.
Αυτός που αξίζει τιμής στην υπόθεση της αναγνώρισης της γενοκτονίας των Ποντίων από το Σουηδικό Κοινοβούλιο, είναι ο Τάσος Σταφυλίδης και ο Hans Lind βουλευτές του Αριστερού Κόμματος της Σουηδίας. Πρώτα οι σύλλογοι του Νομού Κιλκίς και μετά του Νομού Καβάλας οφείλουν να τους τιμήσουν για να υπερασπιστούν την αλήθεια, την ιστορία, τον ανθρώπινο πολιτισμό. Ο Τάσος Σταφυλίδης πήγε ενάντια στο ρεύμα της υπονόμευσης και κατάργησης της 19ης Μαΐου.
Ο Ν. Παπαδόπουλος ήταν με το ρεύμα, το Κεμαλολάγνο ρεύμα των σκοτεινών παρεών Γ. Παπανδρέου, Ρεπούση κλπ.
Γι αυτό καταψήφισε στο Κοινοβούλιο το αρχικό ψήφισμα. Μπέρδεψε τα κουμπιά, είπε. Αυτό είναι το ηθικό επίπεδο. Ήθελα να κάνω γνωστό σε όλο αυτό το σύστημα και παρασύστημα που υπονόμευσε ύπουλα και υπονομεύει τον δίκαιο αγώνα μας ότι αυτές οι αντιηθικές δεν μπορούν να νομιμοποιηθούν ώστε να μη συνεχίσουν να εκτίθενται.
Η Πολιτική ως Απάτη της οποίας ήταν γεννήτορες κατέρρευσε βυθίζοντας την χώρα στην χρεοκοπία και δεν μπορούμε να επιτρέψουμε την συνέχεια της. Η ηθική κάθαρση, η αλήθεια είναι αιτήματα της ιστορίας και των ελεύθερων Ελλήνων.

Read More

ΧΜ......ΟΜΙΛΟΥΝ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΤΟΥΣ .......ΑΚΟΥΝ ΕΜΕΙΣ;

ΜΙΛΑΕΙ ΚΑΙ Ο ΠΡΑΚΤΟΡΑΣ ΙΓΚΛΕΜΠΕΡΓΚ

«Η Ελλάδα δεν έχει κανένα δικαίωμα στην αρχαία Μακεδονική Ιστορία» λένε οι Ιουδαίοι Τραπεζίτες

«Οι αρχαίοι Έλληνες ποτέ δεν θα υποστήριζαν ότι η Μακεδονία ανήκει σε αυτούς και ποτέ δεν θα δεχόταν τον Φίλiππο ή τον Αλέξανδρο ως νόμιμους κυβερνήτες. Το ελληνικό αίτημα για τη Μακεδονία, βασίζεται σε λανθασμένες ιστορικές πληροφορίες και δεν υπάρχει σε αυτό καμία πραγματική βάση»
Τάδε έφη ο Λώρενς Ίγκλεμπέργκ , πρώην διπλωμάτης και υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, επί κυβερνήσεως Τζ. Μπους. Και θα συνεχίσει πρώην αμερικανός αξιωματούχος:
«Είναι περιττή και αβάσιμη η διαμάχη για το όνομα, είπε ο Ίγκλμπέργκ, διότι επί εποχής της πρώην Γιουγκοσλαβίας, δεν προκαλούσε κανένα πρόβλημα, τώρα πως μπορεί να προκαλεί; Μπορεί να υπάρχουν ορισμένα περιστατικά που είναι απόρροια παρανοήσεων, αλλά δεν έφθασαν στο σημείο να απειλούν την ειρήνη στην περιοχή. Ίσα-ίσα, η άρνηση της ένταξης μιας χώρας σε διεθνείς οργανισμούς, που θέλει να προστατεύσει τους πολίτες από οιονδήποτε επιθέσεις, είναι άρνηση της ειρήνης»
αμερικανός πολιτικός προχώρησε παραπέρα και έγινε ‘πλάτη’ του Γκρουέφσκι.
«Η Ελλάδα δεν έχει κανένα δικαίωμα στην αρχαία Μακεδονική Ιστορία. Ακολούθησε μια εκστρατεία, η αρχαία Ελλάδα, την οποία καθοδηγούσε η Μακεδονία, και τώρα κατηγορεί την κυβέρνηση της ‘Μακεδονίας’ για αρχαιοποίηση.Η Ελλάδα υποστηρίζει ότι η Μακεδονική Ιστορία ή η Μακεδονία και ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν δικός της.Πρόκειται για ψευδή επιχείρημα και είναι θέμα χρόνου να αποκαλυφθεί αυτό. Οι Αρχαίοι Έλληνες πίστευαν στον πολυπολιτισμό των Μακεδόνων και γι΄αυτούς αποτελούσαν ‘πηγή πρώτων υλών’ και τίποτε περισσότερο.Η άνοδος της Μακεδονίας κατά τη διάρκεια του Φιλίππου και του υιού του Αλεξάνδρου σημείωσε πολιτική αναταραχή στους Έλληνες και αντιμάχονταν τους Μακεδόνες, με αποτέλεσμα να καταστρέψουν οι Μακεδόνες την Αθήνα και τη Θήβα. Ο Φίλιππος και ο Αλέξανδρος θεωρήθηκαν ως τύραννοι που κατέστρεψαν την ελευθερία των Ελλήνων. Το γεγονός ότι οι σύγχρονοι Έλληνες ισχυρίζονται ότι το αρχαίο βασίλειο των Μακεδόνων αγνόησε την Ελλάδα, αυτό είναι ένα ιστορικό γεγονός» είπε ο Λώρενς Ίγκλμπέργκ.
Ο πρώην ανώτατος αξιωματούχος των ΗΠΑ πρόσθεσε ότι λόγω όλων αυτών των ‘ιστορικών στοιχείων’ καθίσταται δύσκολο να γίνει δεκτό το ελληνικό αίτημα για την ιδιοκτησία του ονόματος ‘Μακεδονία’.Ο Ίγκλμπέργκ εξέφρασε δημοσίως την αλληλεγγύη του, στους ‘Μακεδόνες’ και …τόλμησε να πει ότι είναι επικίνδυνο για έναν αλλοδαπό, να αναμιγνύεται στις εσωτερικές υποθέσεις άλλων κρατών.Εξέφρασε μάλιστα το θαυμασμό του και την εκτίμησή του για τους Σκοπιανούς που συγκεντρώθηκαν στη διάρκεια της συζήτησης που διοργανώθηκε προς τιμήν του.

Read More

ΚΑΙ ΣΥ ΤΕΚΝΟ..........

ΟΤΑΝ ΑΠΟ ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ ΓΙΝΕΣΑΙ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΗΣ ΚΑΙ ΞΕΧΝΑΣ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΠΥ ΕΓΙΝΕΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΗΣ ΤΟ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΕΙΝΑΙ
ΝΑ ΜΑΧΕΣΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΠΟΥ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΕΙΣ ΑΣΧΕΤΑ ΑΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΕΚΕΙΝΟ ΚΟΜΑ ΠΟΥ ΕΣΥ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΙΣ ΚΑΤΑΝΟΗΤΟ;
ΑΛΛΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΧΕΙ ΩΣ ΕΞΗΣ ΟΛΟΙ ΟΙ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΕΣ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΤΟΥΣ ΚΑΡΙΕΡΑΣ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΕΚΑΣΤΟΤΕ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΑΡΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΛΕΟΝ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΥΠΗΡΕΤΟΥΝ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΟΥ ΚΛΑΔΟΥ ΤΟΥΣ
ΝΑ ΤΟΝ ΧΑΙΡΟΜΑΣΤΕ

Από την ΕΝΩΣΗ ΑΝΕΝΤΑΧΤΩΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΩΝ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΩΝ

Δεν μπορούμε να πιστέψουμε στα αυτιά μας αυτό που ακούσαμε από τα χείλη του πρώην προέδρου της ΓΣΕΕ κ. Παναγόπουλου. (λέμε πρώην γιατί μετά από αυτό δεν θα τολμήσει ούτε σε συνεδρίαση να ξαναπάει…εννοείτε ούτε σε δημόσια εκδήλωση, άρα δεν θα είναι πλέον πρόεδρος) Την ώρα που δεχόμαστε την πιο βάρβαρη ταξική επίθεση από το 1950 (ίσως και πιο πριν), την ώρα που στις 8 -10 εκδικάζετε το μνημόνιο και η ΑΔΕΔΥ έχει κηρύξει 24 Απεργία, (για την προηγούμενη στις 7) αυτός δηλώνει ότι πλέον δεν υπάρχει λόγος κινητοποιήσεων το μνημόνιο είναι μονόδρομος!!!!! Ευθύνη όμως δεν έχει μόνο ο ίδιος, έχουν και τα σωματεία των ΔΕΚΟ, τα εργατικά κέντρα και κυρίος η ΠΑΣΚΕ που τον ξαναψήφισε (εμείς σας τα λέγαμε συνάδελφοι και πρώην σύντροφοι). Μετά από αυτήν την εξέλιξη :

1. Καλούμε τα Εργατικά Κέντρα και τα Σωματεία των ΔΕΚΟ να κηρύξουν αυτά απεργία για τις 7-10 μαζί με το ΠΑΜΕ και την ΑΔΕΔΥ.
2. Να κινηθούν οι καταστατικές διαδικασίες για την καθαίρεση του κυρίου η την αυτόβουλη παραίτηση του ΠΡΙΝ τα συλλαλητήρια στις 29-9 μέρα πανευρωπαϊκής δράσης. Γιατί αλλιώς θα εξελιχθούν σε λαϊκή απαίτηση να εκδιωχτεί όλη η Διοίκηση της ΓΣΕΕ.
3. Καλούμε όλους τους συντρόφους και συναδέλφους που έχουν παραμείνει στην ΠΑΣΚΕ να ανεξαρτητοποιηθούν και να ενωθούν σε σχήματα με συναδέλφους της ριζοσπαστικής Αριστεράς .


ΤΕΡΜΑ ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΤΩΝ ΥΨΗΛΟΒΑΘΜΩΝ ΚΑΙ ΑΚΡΙΒΟΠΛΗΡΩΜΕΝΩΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΩΝ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΑΡΑΔΩΝ!!!!!

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ!!!!!!!!!!

Read More

ΤΟ ΤΑΞΕΙΔΙ ΤΟΥ ΙΠΠΟΚΡΑΤΗ

Κατά τη διάρκεια της εγκαινίασης προτομής του Ιπποκράτη που δώρησε ο Ναπολέοντας Βοναπάρτης το 1803 στην αίθουσα τελετών του Πανεπιστημίου Μονπελιέ όπου γίνεται η ορκωμοσία των τελειοφοίτων της Ιατρικής, γράφτηκε στο βάθος της μεγάλης αίθουσας,
«OLIM COUS, NUNC MONSPELIENSIS HIPPOCRATES »
Άλλοτε από τη Κω, σήμερα πολίτης του Μονπελλιέ...

20 Σεπτεμβρίου 2010: Μια άλλη προτομή του Ιπποκράτη Πατέρα της Ιατρικής έχει δωρηθεί από το δημαρχείο της Kω στο πανεπιστήμιο του Μονπελιέ, το πρώτο πανεπιστήμιο με ιατρική σχολή στην Ευρώπη. Τη συγκινητική τελετή, τίμησαν με την παρουσία τους από ελληνικής πλευράς ο Αντιδήμαρχος του Δήμου Κω, κος Νικόλαος Κανταρζής, ο κος Αντώνης Αλεξανδρίδης, Γενικός Πρόξενος της Ελλάδας στη Μασσαλία, και o Πρόεδρος του συλλόγου ΕΥΡΩ-ΕΛΛΑΔΑ-ΓΑΛΛΙΑ Μονπελιέ, κος Αντώνης Αναγνωστόπουλος, από γαλλικής πλευράς o Πρόεδρος του Πανεπιστημίου Μονπελιέ κος Philippe Auge, ο Πρύτανης κος Jacques Bringer με όλους τους καθηγητές της Ιατρικής Σχολής του πανεπιστήμιου, και πλήθος κόσμου σε μια κατάμεστη αίθουσα.
Αυτή η τελετή ολοκληρώθηκε με ένα κοκτέιλ που πρόσφερε το δημαρχείο της Kω

Παρουσίαση« του νησιού Kω και η κληρονομιά του Ιπποκράτη ». Ομιλία του Αντιδήμαρχου του Δήμου Κω, κυρίου Νικόλαου Κανταρζής (δεξιά στη φωτογραφία) . Κείμενο που διαβάστηκε στα Γαλλικά από τον κύριο Αντώνη Αλεξανδρίδη, Γενικό Πρόξενο της Ελλάδας στη Μασσαλία (αριστερά στη φωτογραφία) .

Η Κως βρίσκεται στο νότιο-ανατολικό Αιγαίο πέλαγος και υπάγεται στο νομό Δωδεκανήσου, είναι ένα από τα ωραιότερα νησιά του Αιγαίου και έχει ιστορία τριάντα και πλέον αιώνων, όπως δείχνουν τα θαυμάσια αρχαιολογικά μνημεία της.
Κατοικήθηκε από την 1η εποχή του χαλκού όπως μαρτυρούν προϊστορικοί τάφοι και όπως αναφέρει ο Όμηρος στην 2η ραψωδία της Ιλιάδας, πήρε μέρος στον Τρωικό πόλεμο με τριάντα (30) καράβια.
Από τον 7ο αιώνα π.Χ. η Κως με τρεις πόλεις της Ρόδου και δύο γειτονικές πόλεις της Μ. Ασίας συνέπηξαν ένα πολιτικο-οικονομικό συνασπισμό με θρησκευτικό χαρακτήρα, την περίφημη Δωρική Εξάπολη, που θεωρείται μία από τις καλύτερες ομοσπονδίες κρατών της αρχαιότητας.
Η Κως πολύ γρήγορα, προχώρησε από τη μοναρχία στην ολιγαρχία και εν συνεχεία στη δημοκρατία. Το δημοκρατικό πολίτευμα της Κω εθεωρείτο κατά τους αρχαίους χρόνους υπόδειγμα για πολλές Ελληνικές και ξένες πόλεις.
Η νομοθεσία των Κώων ήταν από τις καλύτερες των Ελληνικών χρόνων και πολλοί νόμοι της Κω χρησιμοποιούνταν και από άλλες πόλεις. Πολλές φορές Κώοι δικαστές προσκαλούνταν να δώσουν τη γνώμη τους για υποθέσεις άλλων νησιών και πόλεων. Το εκπαιδευτικό σύστημα της Κω ήταν θαυμάσια οργανωμένο.
Εκτός από το Ασκληπιείο και την περίφημη Ιατρική Σχολή, στην Κω λειτούργησαν και άλλες σχολές. Κατά την περίοδο της ακμής του νησιού (3ος αιώνας π.Χ.), ο λόγιος ποιητής, Φιλητάς ο Κώος, ίδρυσε Φιλολογική Σχολή, στην οποία εφοίτησαν σπουδαίοι άνδρες, όπως ο Θεόκριτος, ο σπουδαιότερος βουκολικός ποιητής της αρχαιότητας, ο Ηρώνδας, ο καλύτερος μιμιαμβογράφος της Ελληνιστικής εποχής, ο Πτολεμαίος ο Β΄, ένας από τους σημαντικότερους βασιλείς της Αιγύπτου κ.α.
Στην Κω λειτούργησε επίσης Σχολή Αστρολογίας, την οποία είχε ιδρύσει ο Βαβυλώνιος ιερέας, Βήρωσσος.
Το πιο σημαντικό όμως ορόσημο της ιστορίας και του πολιτισμού της Κω υπήρξε ο Ιπποκράτης.
Σ΄ αυτό το νησί με την πλούσια ιατρική παράδοση, στην αρχή του κλασικού πολιτισμού είδε το πρώτο φως της ημέρας ο προικισμένος εκ φύσεως άνθρωπος, που θα άνοιγε νέους δρόμους στην ιατρική και γενικότερα στην επιστήμη.
Ο Ιπποκράτης με την ιδιοφυία του κατόρθωσε να ξεχωρίσει την επιστημονική αλήθεια από τις δοξασίες και τις μαγείες και να θεμελιώσει την Ιατρική σε καθαρά επιστημονικές βάσεις.
Πρώτος ο Ιπποκράτης εδίδαξε ότι η πείρα, η παρατήρηση και το πείραμα είναι οι καλύτεροι οδηγοί του ερευνητή.
Πρώτος ο Ιπποκράτης επισήμανε την τεράστια επίδραση του φυσικού περιβάλλοντος στη σωματική και ψυχική υγεία του ανθρώπου.
Δεν είναι μόνο θεμελιωτής της Ιατρικής ο Ιπποκράτης, αλλά και βαθύς φιλόσοφος και αληθινός ανθρωπιστής και έξοχος ηθικοδιδάσκαλος. Εισήγαγε τη φιλοσοφία στην ιατρική έρευνα και φροντίδα και αντίκρισε τον άνθρωπο όχι μόνο ως σώμα αλλά και ως ψυχή, δηλαδή ως ψυχοσωματική ολότητα.
Συνέδεσε τις επιστημονικές γνώσεις με ηθικές αρχές που παραμένουν μέχρι σήμερα αναλλοίωτες και ακατάλυτες.
Συνεδύασε το λειτούργημα με το ήθος.
Επίκαιρη είναι η βασική εντολή του Ιπποκράτη «ΩΛΕΛΕΕΙΝ Ή ΜΗ ΒΛΑΠΤΕΙΝ» δηλαδή να ωφελεί κανείς το συνάνθρωπο ή τουλάχιστον να μην προκαλεί βλάβη. Η Ιπποκρατική αυτή ρήση αποτελεί μέχρι σήμερα το υψηλό ιδανικό των μεγάλων επιστημόνων και το θεμέλιο της ανθρωπιστικής Ιατρικής.
Αιώνιες θεωρούνται και οι ηθικές αρχές τις οποίες ο Ιπποκράτης καθιέρωσε με τον Όρκο του.
Ο Ιπποκρατικός όρκος χαρακτηρίζεται ως αριστούργημα ηθικού και θρησκευτικού μεγαλείου. Από την αρχαιότητα μέχρι και τις ημέρες μας παραμένει το βασικότερο κείμενο ιατρικής δεοντολογίας και πρότυπο επαγγελματικής ηθικής. Σε ένα κείμενο μιας μόλις σελίδας προβάλλονται οι σπουδαιότερες υποχρεώσεις και αρετές που απαιτούνται για την άσκηση ενός υψηλού λειτουργήματος: Η ευσέβεια, η ανιδιοτέλεια, η ευγνωμοσύνη, η προσφορά προς τον πάσχοντα, ο σεβασμός της προσωπικότητας, η αγνότητα, η δικαιοσύνη, η συνέπεια, η υπευθυνότητα και άλλες.
Ο όρκος του Ιπποκράτη δεν ενδιαφέρει μόνο τους ιατρούς αλλά κάθε επιστήμονα, κάθε επαγγελματία, κάθε άνθρωπο, που θέλει να ασκήσει σωστά το επάγγελμά του. Η κεντρική διακήρυξη του Όρκου: «ΑΓΝΩΣ ΚΑΙ ΟΣΙΩΣ ΔΙΑΤΗΡΗΣΩ ΒΙΟΝ ΤΟΝ ΕΜΟΝ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗΝ ΤΗΝ ΕΜΗΝ» αποτελεί για όλους μας κανόνα ζωής. Με τη φράση αυτή ο Ιπποκράτης υποδεικνύει τον ιδεώδη τρόπο άσκησης του επαγγέλματος αλλά και τον αληθινό σκοπό της ζωής. Βίος και τέχνη που εναρμονίζεται με την αγνότητα και την εντιμότητα οδηγούν στην κοινωνική προσφορά και στην τελείωση του ανθρώπου.
Με άλλα λόγια ο Ιπποκράτης μας διδάσκει με αυτή την υποθήκη ότι ο άνθρωπος γίνεται επωφελής και επιτελεί τον προορισμό του, όταν ζη βίον αγνό και θέτει το επάγγελμα του στην υπηρεσία των συνανθρώπων του.
Οι υπέροχες ηθικές αρχές του όρκου και ο βαθύτατος ανθρωπισμός του συνετέλεσαν ώστε το θαυμάσιο αυτό κείμενο να επιβιώσει ανά τους αιώνες, να επηρεάσει τους κώδικες δεοντολογίας των ιατρικών και άλλων επαγγελμάτων και να θεωρηθεί πρότυπο ακόμη και σε Παγκόσμιες διακηρύξεις των νεωτέρων χρόνων. Η Δήλωση της Γενεύης του 1948 αποτελεί παράταση του Ιπποκρατικού Όρκου, όπως τονίζει ο Ιταλός Καθηγητής Mottuta. Η Παγκόσμια Ιατρική Εταιρεία με τη διακήρυξη της για τα δικαιώματα του αρρώστου (στη Λισσαβώνα το 1981) ακολουθεί πιστά τις ηθικές αρχές του Όρκου του Ιπποκράτη.
Πολλές Ιατρικές Σχολές της Αμερικής και της Ευρώπης περιλαμβάνουν στον όρκο τους, τους βασικούς κανόνες του Ιπποκρατικού Όρκου ή επιβάλλον τον Όρκο του Ιπποκράτη κατά τη λήψη του διδακτορικού διπλώματος.
Η προβολή της Ιπποκρατικής δεοντολογίας από το Διεθνές Ιπποκράτειο Ίδρυμα Κω και η πρόταση να ορκίζονται τον Ιπποκρατικό Όρκο στο νησί του Ιπποκράτη οι διδάκτορες της Ιατρικής, ευρίσκουν ήδη μεγάλη απήχηση στη Διεθνή Ιατρική Κοινότητα.
Η επίδραση του Ιπποκράτη στη σύγχρονη ιατρική επιβεβαιώνεται και με την κίνηση του Νεοϊπποκρατισμού. Σε μια εποχή, κατά την οποία η τεχνολογία θριαμβεύει και προκαλεί, είναι ιδιαίτερα παρήγορο το γεγονός ότι η Ιατρική αισθάνεται την ανάγκη να συνδυάζει τα σύγχρονα επιτεύγματα με τις αιώνιες αρχές του Ιπποκράτη.
Οι ιδέες του Ιπποκράτη ιατρικές, φιλοσοφικές, ανθρωπιστικές είναι διαχρονικές, γι΄ αυτό οι επιστήμονες αλλά και οι απλοί άνθρωποι θα εξακολουθούν να αντλούν πολύτιμα διδάγματα από το έργο του, και η γενέτειρά του Κως θα είναι το σημείο αναφοράς της παγκόσμιας Ιατρικής.
Σύμβολο της γιγάντωσης του πνεύματος του μεγάλου πατέρα της Ιατρικής Ιπποκράτη, είναι ο αιωνόβιος πλάτανος, ίσως το παλαιότερο δένδρο της Ευρώπης, που ζει και ανα θάλλει εδώ και 2.500 χρόνια, σύμφωνα με την τοπική παράδοση.
Έχει σπηλαιώδει κορμό, περιφέρειας δώδεκα (12) μέτρων, και τους χονδρούς κλώνους που απλώνονται από τα 6-7 μέτρα, τους υποβαστάζουν ξύλινα στηρίγματα.
Βρίσκεται στο κέντρο της λιθόστρωτης πλατείας «Λότζια», της κεντρικότερης πλατείας της προσεισμικής πόλης της Κω, και δεσπόζει στην είσοδο του κάστρου των Ιπποτών.
Για την ηλικία του πλατάνου έχουν λεχθεί πολλά. Φυσιολογικά ενός τέτοιου δέντρου δεν ξεπερνά τους πέντε (5) αιώνες. Δεν αποκλείεται όμως ο σημερινός πλάτανος να είναι παραφυάδα εκείνου, κάτω από την σκιά του οποίου, σύμφωνα με την παράδοση, ο Ιπποκράτης δίδασκε τους μαθητές του και έγραψε καθώς λένε το βιβλίο «περί τας δίαιτας».
Άλλωστε βλέπουμε και σήμερα πως ένα λεπτόκορμο πλατάνι έχει ξεφυτρώσει σε απόσταση τριών μόλις μέτρων από το ιστορικό δένδρο, απόδειξη της παραπάνω άποψης.
Το 1960 έγινε κάτω από την σκιά του, το 15ο διεθνές συνέδριο της ιστορίας της ιατρικής, και αυτό μας το θυμίζει με τα παρακάτω λόγια η χαραγμένη με κεφαλαία γράμματα μεταλλική επιγραφή:

«15ο ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ»
Μετά συγκινήσεως προσέρχεται η υπό του ιερού πλατάνου
όπου δίδαξε ο πατέρας της Ιατρικής Ιπποκράτης ο Κώος,
προς αναγέννησιν της αρχαίας ιατρικής σχολής της Κω, πνευματικής μητρός πάντων των ιατρών της οικουμένης.
Κως, 8-9-1960

Σήμερα στο νησί της Κω, πραγματοποιούνται μερικά από τα σημαντικότερα ιατρικά συνέδρια και στόχος μας είναι, η ανακήρυξη του Ασκληπιείου της Κω από την UNESCO, ως μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς.
Κλείνοντας θα ήθελα να σας ευχαριστήσω που με ακούσατε και να σας καλέσω όλους, να επισκεφθείτε το νησί της Κω, και τον ιερό χώρο του Ασκληπιείου όπου δίδαξε ο πατέρας όλων των ιατρών Ιπποκράτης.


Χαιρετισμός εκπροσώπου Δήμου Κω, Κανταρζή Νικολάου ,δημοτικού σύμβουλου και Προέδρου Μαρίνας Κω.
Κ.πρόεδρε του πανεπιστημίου του Μονπελιέ
Κ.πρύτανη της Ιατρικής σχολής
Κ. Αντινομάρχη , Κ. Αντιδήμαρχε του Δήμου του Μονπελιέ
αγαπητέ Κ.Γενικέ Πρόξενε της Ελλάδας στη Μασσαλία
αξιότιμοι Κ. καθηγητές , κυρίες και κύριοι.
Σήμερα εδώ στην Ιατρική σχολή του Μονπελιέ , την παλαι'οτερη και πιό φημισμένη σχολή της Ευρώπης , η Κω το νησί του πατέρα της Ιατρικής επιστήμης Ιπποκράτη , προσφέρει την προτομή αυτή , δείγμα σεβασμού και εκτίμησης στο έργο που επιτελεί το πανεπιστήμιο αυτό για αιώνες!
Και η παρουσία σε αυτή την τελετή του συνόλου των καθηγητών, του προέδρου και του πρύτανη , τιμούν στο πρόσωπό μου το σύνολο του λαού της Κω.
Το νησί της Κω και η πόλη του Μονπελιέ έχουν πολύ ισχυρούς δεσμούς φιλίας!
Απο το 1962 , με απόφαση των Δημοτικών συμβουλίων τους , το μονπελιέ , το Σαλέρνο της Ιταλίας και η Κως , αποφάσισαν την αδελφοποίησή τους , έχοντας ως κοινό σημείο την Ιπποκρατική ιδέα και την Ιατρική επιστήμη!
Η προτομή που το νησί του Ιπποκράτη σας προσφέρει σήμερα , έχει ήδη τοποθετηθεί σε άλλες δύο κορυφαίες σχολές , αυτή της Βοστώνης και του Καρολίνσκα στη Στοκχόλμη!
Στην Ιατρική σχολή του Μονπελιέ όμως , θεωρούμε ότι ταιριάζει περισσότερο απο οπουδήποτε αλλού , αφού εδώ η φιλοσοφία και οι απόψεις του Ιπποκράτη περί της ιατρικής επιστήμης έχουν ριζώσει στην διδασκαλία σας!
Θεωρώ λοιπόν ότι σήμερα είναι μια ξεχωριστή μέρα και για το πανεπιστήμιό σας και για το νησί μου την Κω.
Σας ευχαριστώ για την τιμή που μας κάνατε και εύχομαι ο Ιπποκράτης και το έργο του να οδηγούν τα βήματά σας στη σημαντική οδό της Ιατρικής επιστήμης!
Ευχαριστώ Νικόλαος Μιχαήλ Κανταρζής

Read More

ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΧΩΡΑ .......ΜΑΚΡΙΑ ΜΑΣ

ΟΤΑΝ ΤΕΛΙΚΑ ΕΙΣΑΙ ΑΝΙΚΑΝΟΣ Η ΕΠΙΤΗΔΕΣ ΑΝΙΚΑΝΟΣ ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΕΙΣ ΤΑ ΔΙΚΑΙΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΣΟΥ ΤΟ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΠΑΤΑΙΤΗΘΕΙΣ.
ΕΜΕΙΣ ΑΠΩ ΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΛΕΥΚΩΜΑ(ΜΠΛΟΓΚ) ΕΧΟΥΜΕ ΓΡΑΨΕΙ ΑΡΚΕΤΕΣ ΦΟΡΕΣ ΟΤΙ
ΤΑ ΣΚΟΠΙΑ ΕΙΧΑΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΝ ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ ΚΑΙ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΗΞΕΡΑΝ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΝΑ ΧΑΣΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ ΑΝ ΘΕΛΑΝΕ ΝΑ ΒΑΠΤΙΣΤΟΥΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ .ΑΝΑΛΟΓΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΜΑΣ ΘΑ ΠΟΡΕΥΟΤΑΝ ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑΝ ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ ΠΟΤΕ ΣΟΒΑΡΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ
ΚΥΡΙΟΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΠΛΗΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΕΧΕΙ ΜΙΛΗΣΕΙ ΕΣΕΙΣ ΑΠΛΑ ΠΛΕΟΝ ΜΑΣ ΕΧΕΤΕ ΠΡΟΔΟΣΕΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟΣΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΑΛΛΑ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΥΠΕΡΟΧΗ ΧΩΡΑ



Ο Αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας και Υπεύθυνος του Τομέα Πολιτικής Ευθύνης Εξωτερικής Πολιτικής και Διεθνών Σχέσεων, Δημήτρης Αβραμόπουλος, αναφορικά με την αναγνώριση της ΠΓΔΜ με το συνταγματικό της όνομα από τη Συρία, προέβη στην ακόλουθη δήλωση:

«Η αναγνώριση της ΠΓΔΜ με το συνταγματικό της όνομα, ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας» από τη Συρία, αποτέλεσμα συμφωνίας που υπεγράφη στη Νέα Υόρκη, στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, αποτελεί ήττα της Ελληνικής Διπλωματίας.
Ειδικότερα, διότι αφορά μία χώρα, όπως η Συρία, που διαχρονικά στηρίζει τις ελληνικές θέσεις και μία περίοδο, κατά την οποία, ο Έλληνας Πρωθυπουργός συναντάται στη Νέα Υόρκη με αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων, επιχειρώντας να προωθήσει, μεταξύ άλλων, λύση στο θέμα του ονόματος των Σκοπίων.
Η εξωτερική πολιτική δεν είναι μόνο διεθνείς δημόσιες σχέσεις και επικοινωνία, δεν είναι εντυπώσεις. Αναρωτιέται κανείς, πώς η Ελλάδα μπορεί να διαδραματίσει διαμεσολαβητικούς ρόλους, όταν δεν είναι σε θέση να προασπιστεί τον εαυτό της».

Read More

ΕΚΚΡΕΜΗ ΖΗΤΗΜΑΤΑ........

Για «εκκρεμή ζητήματα» και «νόμιμα συμφέροντα» στο Αιγαίο μίλησε ο πρόεδρος της Τουρκίας Αμπντουλάχ Γκιουλ μία μέρα μετά τη συνάντησή του με τον πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου που έγινε σε πολύ καλό κλίμα. Η αναφορά του προκάλεσε αλγεινή εντύπωση σε μια περίοδο όπου και οι δύο χώρες παρουσιάζουν μια «όμορφη εικόνα» στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Προσφωνώντας τη γενική συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, ο κ. Γκιουλ είπε ότι η Τουρκία είναι αποφασισμένη «να επιλύσει τις διαφορές με την Ελλάδα σε όλα τα εκκρεμή ζητήματα στο Αιγαίο, σεβόμενη τα αμοιβαία δικαιώματα και νόμιμα συμφέροντα και των δύο χωρών στη βάση του διεθνούς δικαίου». Το Αιγαίο, υπογράμμισε ο Τούρκος πρόεδρος, «θα πρέπει να είναι μία θάλασσα φιλίας και συνεργασίας μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας».

«Πιστεύουμε», τόνισε ο κ. Γκιουλ «ότι ο μηχανισμός του «Υψηλού Επιπέδου Συμβουλίου Συνεργασίας» που δημιουργήσαμε αυτή τη χρονιά με την Ελλάδα έστρωσε τον δρόμο για μια δομημένη και θεσμική φάση των σχέσεών μας, οδηγώντας μας έτσι σε ένα πολλά υποσχόμενο μέλλον».

Είχε προηγηθεί η συνάντηση του προέδρου της Τουρκίας με τον πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου την Τετάρτη το βράδυ (ώρα Ελλάδος) στο περιθώριο της γενικής συνέλευσης του ΟΗΕ, η οποία ήταν περισσότερο εθιμοτυπική και επομένως περιορισμένης ατζέντας. Δεν μπορούσε να είναι διαφορετικά, καθώς η συνάντηση έγινε παρουσία των αντιπροσωπειών, αποκλείοντας έτσι από τη συζήτηση θέματα τα οποία σε απόλυτα απόρρητο επίπεδο χειρίζονται οι πρωθυπουργοί και οι υπουργοί Εξωτερικών των δύο χωρών σε κατ’ ιδίαν και χωρίς παρουσία τρίτων συναντήσεις τους.

Εντύπωση προκαλεί πάντως η δήλωση ανώτερης διπλωματικής πηγής ότι οι κ. Παπανδρέου και Γκιουλ εξέφρασαν την εκτίμηση ότι οι «διερευνητικές επαφές προχωρούν ικανοποιητικά» και ότι οι ίδιοι ενθαρρύνουν τη συνέχιση αυτής της πορείας.

Είναι γνωστό ότι η τουρκική πλευρά όχι μόνο δεν έχει αποσύρει τη θεωρία των «γκρίζων ζωνών», αλλά ούτε έχει αποδεχθεί το δικαίωμα της Ελλάδας να ασκήσει τα δικαιώματά της που βασίζονται στο Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας. Εφόσον δεν υπάρξει αλλαγή της τουρκικής στάσης, δεν υπάρχει περιθώριο συζήτησης για την υφαλοκρηπίδα που δεν θα συνεπάγεται εγκατάλειψη η αδρανοποίηση ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων και για τον λόγο αυτόν δημιουργεί ερωτηματικά η δήλωση περί «ικανοποιητικής πορείας των διερευνητικών επαφών».

Οι κ. Παπανδρέου και Γκιουλ συζήτησαν θέματα διμερούς συνεργασίας και εκφράστηκε ικανοποίηση για τον τρόπο που λειτούργησε το σύστημα των υπουργικών επαφών μεταξύ των δύο χωρών μετά την επίσκεψη Ερντογάν στην Αθήνα . Ο κ. Ερντογάν αναμένεται στην Αθήνα και πάλι στις 22 Οκτωβρίου, για να συμμετάσχει στο Συνέδριο για την Κλιματική Αλλαγή, ενώ μέσα στον Οκτώβριο αναμένεται να πραγματοποιήσει την ανταποδοτική επίσκεψη στην Αθήνα και ο υπουργός Εξωτερικών Α. Νταβούτογλου.

Η σκοπιανή πλευρά, σε μια προσπάθεια ροκανίσματος ακόμη περισσότερο του χρόνου, είχε αποφασίσει να εκπροσωπηθεί στη Γ.Σ. του ΟΗΕ όχι με τον πρωθυπουργό Ν. Γκρούεφσκι, αλλά με τον πρόεδρο Γκ. Ιβάνοφ. Ο Σκοπιανός πρόεδρος ζήτησε να συναντηθεί με τον Ελληνα πρωθυπουργό -η συνάντηση πραγματοποιήθηκε χθες- και στη συνάντηση αυτή από την αρχή η ελληνική πλευρά προσέδιδε εθιμοτυπικό χαρακτήρα.

«Οι θέσεις μας είναι γνωστές και είναι στο τραπέζι. Από εμάς υπάρχει η βούληση για λύση. Απομένει στην άλλη πλευρά να δείξει ότι διαθέτει την πολιτική βούληση για την επίλυση της διαφοράς» τόνιζε διπλωματική πηγή.

Σύμφωνα με πληροφορίες, πάντως, παρά τις διαρροές και τα όσα διημείφθησαν το προηγούμενο διάστημα, δεν διαφαίνεται προσέγγιση μεταξύ των δύο πλευρών.

Στη συνάντηση με τον Αλβανό πρωθυπουργό Σ. Μπερίσα, οι δύο πλευρές εξέφρασαν την επιθυμία για καλές σχέσεις και ο Αλβανός πρωθυπουργός θέλησε να καθησυχάσει τις ελληνικές ανησυχίες, τονίζοντας ότι τα φαινόμενα εθνικισμού είναι «μεμονωμένα» και ο ίδιος τα καταδικάζει.

Προχθές το βράδυ ο πρωθυπουργός παραβρέθηκε στη δεξίωση που οργάνωσε στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης Νέας Υόρκης ο οργανισμός του Αμερικανού πρώην προέδρου Μπιλ Κλίντον, με τον οποίο είχε 20λεπτη συνομιλία. Το ενδιαφέρον του κ. Κλίντον επικεντρώθηκε στην πορεία της ελληνικής οικονομίας. Αντάλλαξε επίσης απόψεις με τον κ. Παπανδρέου για αρκετά προβλήματα που απασχολούν τη διεθνή κοινότητα.

Read More

ΕΝΑ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΔΙΗΓΕΙΤΑΙ

Σπάνια ένας υπουργός Εξωτερικών «καρφώνει» δημοσίως έναν μυστικοσύμβουλο. Αυτό που συνέβη δηλαδή με τον ΥΠΕΞ Δημήτρη Δρούτσα και το «κάρφωμα» που έριξε περί εξωθεσμικής εμπλοκής του Άλεξ Ρόντου στο Σκοπιανό πριν από μερικές ημέρες. Στο χώρο των media το μυστήριο και η συνωμοσία πάντα πουλούσαν και για τον λόγο αυτό, τα πρόσωπα που συγκεντρώνουν το ένα ή το άλλο χαρακτηριστικό, γίνονται τα αγαπημένα «φαντάσματα» των media. Πόσο μάλλον όταν συγκεντρώνουν και τα δύο χαρακτηριστικά όπως ο περίφημος ή περιβόητος - διαλέγετε και παίρνετε - Άλεξ Ρόντος.
Και όμως: Το «φάντασμα» έδωσε ... συνέντευξή στο ΒΗΜΑgazino, το περιοδικό της εφημερίδας «ΒΗΜΑ της Κυριακής» του περασμένου Αυγούστου. Την παραθέτουμε αυτούσια (οι φωτό επίσης προέρχονται από αυτή την συζήτηση-συνέντευξη), όπως δημοσιεύθηκε στο περιοδικό με τον τίτλο «Ο σύμβουλος», αφού σημειώσουμε ότι αναμφίβολα πρόκειται για μία δημοσιογραφική επιτυχία που ελάχιστα αναγνωρίστηκε γιατί ο ίδιος ο Ρόντος λέει πολλά και αφήνει να εννοηθούν ακόμα περισσότερα.
Για τον ρόλο του στην πτώση του Μιλόσεβιτς, για την Ρωσία, την Γεωργία, την θέση του συμβούλου δίπλα στον Γ.Παπανδρέου, τον ρόλο τυο στα Βαλκάνια κλπ. Αυτό που αξίζει ιδιαίτερα να σημειωθεί είναι η θέση του για την Τουρκία που δείχνει ρεαλιστική: "Και αντίστοιχα με την Τουρκία θα πρέπει να είμαστε πολύ σαφείς, μα επιστρέφω πάντοτε στο εξής: Αυτό το καταφέρνεις αφού πρώτα κατακτήσεις τον δικό σου αυτοσεβασμό. Να μπορείς να λες ότι έχω τα μέσα για να κάνω τους ανθρώπους να καθήσουν να σκεφτούν και το κάνω είτε με ένα καλό επιχείρημα είτε με σοβαρές δυνατότητες – οικονομικές, ηθικές, κοινωνικές, στρατιωτικές, οτιδήποτε".

Ο σύμβουλος

Ο ΑΛΕΞ ΡΟΝΤΟΣ ήταν ενεργά παρών σε όλα τα θερμά επεισόδια της τελευταίας δεκαετίας στα Βαλκάνια. Μεταξύ άλλων, υπήρξε μέλος του στενού κύκλου του Γιώργου Παπανδρέου αλλά και σύμβουλος του γεωργιανού προέδρου τον καιρό του πολέμου στη Νότια Οσετία. Με την επάνοδο του ΠαΣοΚ στην κυβέρνηση οι φήμες σχετικά με την επιστροφή του 56χρονου άντρα στην πολιτική σκηνή της Ελλάδας πύκνωσαν ξανά. Απευθυνθήκαμε στον ίδιο προκειμένου να ξεχωρίσουμε τους μύθους από την αλήθεια.
-Ερέλι: Τον λόγο έχει ο κ. Λάμπρος.

- Ερώτηση: Ναι, και πάλι για τους Ολυμπιακούς. Στο ρεπορτάζ του περιοδικού “New York” που δεν διαβάσατε.....(δεν ακούγεται)...... ανώτατη αρχή, υπάρχουν κάποιες επιζήμιες δηλώσεις από έναν Αμερικανό, που ονομάζεται Άλεξ Ρόντος, Αρ-όου-εν-ντι-όου-ες, ο οποίος, στην προηγούμενη ελληνική κυβέρνηση, ήταν ο γενικός συντονιστής κατά της τρομοκρατίας. Αναρωτιέμαι αν ο κύριος Ρόντος εργάζεται σήμερα στην πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα.
-Ερέλι: Δεν γνωρίζω. Θα το κοιτάξω».

Στο παραπάνω απόσπασμα των αρχείων του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, ο Ανταμ Ερέλι, τότε εκπρόσωπος Τύπου, απαντά στην ερώτηση του έλληνα ανταποκριτή Λάμπρου Παπαντωνίου, κατά τη διάρκεια του πρωινού brief της 26ης Ιουλίου 2004. Στο αντίστοιχο brief της επόμενης ημέρας ο κ. Ερέλι ενημέρωσε τον κ. Λάμπρο πως ο κ. Ρόντος δεν εργάζεται για την αμερικανική πρεσβεία. Και πρόσθεσε ότι «ο κ. Ρόντος μιλάει για λογαριασμό του κ. Ρόντου και εμείς μιλάμε για λογαριασμό της αμερικανικής πολιτικής». Επομένως, πράγματι ο κ. Ρόντος δεν υπήρξε υπάλληλος της αμερικανικής πρεσβείας.
Η αλήθεια είναι πως κατά καιρούς του έχουν αποδοθεί από τον Τύπο κάθε λογής χαρακτηρισμοί. Μυστικός σύμβουλος του Γιώργου Παπανδρέου, ενορχηστρωτής της πτώσης του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, σύμβουλος του πρώην προέδρου της Γρεωργίας Μιχαήλ Σαακασβίλι το ταραγμένο 2008, «σκιώδης υπουργός» της κυβέρνησης, πρώην συνεργάτης του αρχιεπισκόπου Αμερικής Ιακώβου, «γενικός συντονιστής κατά της τρομοκρατίας».
«Δεν υπήρξα ποτέ συντονιστής κατά της τρομοκρατίας» διευκρινίζει ο ίδιος ο κ. Ρόντος.


Φοράει βερμούδα, κάθεται σε μία ξύλινη καρέκλα στον ημιώροφο του διαμερίσματός του στη Γλυφάδα, στα πόδια του κουρνιάζει ο σκύλος του, o Buddy, ενώ ο ίδιος κρατάει ένα ποτήρι με Coca-Cola και καπνίζει. «Αυτό που έκανα για κάποιους μήνες όταν ακόμη ήταν στην κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ ήταν να αναλάβω την ευθύνη για τον συντονισμό του υπουργείου Εξωτερικών σε θέματα οργάνωσης για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Έμεινα στη συγκεκριμένη θέση για περίπου έξι μήνες και έκανα μόνο συντονισμό με τα προξενεία και με διάφορους φορείς. Βοήθησα και λίγο στις δημόσιες σχέσεις. Μάλιστα είχα εμφανιστεί και στο αφιέρωμα της εκπομπής “60 Minutes” για τους Αγώνες, στο CBS. Πρέπει να υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι με άγρια φαντασία, που αγαπούν τις συνωμοσίες, για να με χαρακτηρίσουν συντονιστή κατά της τρομοκρατίας».
Ποιος είναι όμως στ’ αλήθεια ο Άλεξ Ρόντος και γιατί η δραστηριότητά του έφτασε να γεννά θεωρίες συνομωσίας; Ο πατέρας του πατέρα του, με καταγωγή από την Πελοπόννησο, έφτασε το 1910 στο Νταρ Ες Σαλάμ της Τανζανίας από την Κωνστάντζα της Ρουμανίας. Καλλιέργησε εκεί το δικό του κτήμα καφέ, έπειτα έγινε πολιτικός μηχανικός και αργότερα τον ακολούθησε και ο γιος του το 1935, ταξιδεύοντας στην Τανζανία από τη Ρουμανία. Παντρεύτηκε τη μητέρα του κ. Ρόντου, μια γυναίκα με καταγωγή από την Τένεδο, και ο Άλεξ Ρόντος γεννήθηκε το 1954.
Ως το 1975, που η οικογένειά του μετακόμισε στην Ελλάδα, έζησε στο Νταρ Ες Σαλάμ. Αργότερα αποδήμησε στην Αγγλία για να σπουδάσει ιστορία στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και έπειτα εργάστηκε για λίγα χρόνια ως δημοσιογράφος στο εβδομαδιαίο περιοδικό «West Africa». Λίγο καιρό αργότερα μετακόμισε στην Ουάσινγκτον και συμμετείχε σε μια ομάδα πίεσης για να καταπολεμηθεί η φτώχεια στην (κομμουνιστική τότε) Αιθιοπία.
Έπειτα δέχτηκε μια πρόσκληση από το γραφείο της Caritas, του μεγαλύτερου ίσως φιλανθρωπικού οργανισμού στον κόσμο που ελέγχεται και χρηματοδοτείται από την Καθολική Εκκλησία, για να παράγει ανθρωπιστικό έργο καθώς και για να συμβάλλει στην ανάπτυξη χωρών του Τρίτου Κόσμου. Με τη συγκεκριμένη ιδιότητα ταξίδεψε στην Αιθιοπία, στο Κάιρο, στο Μαρόκο και στον Λίβανο.
«Έζησα πολύ έντονα τη σχέση μεταξύ της φτώχειας και της αρχής του φονταμενταλισμού. Η ερώτηση πάντα ήταν: Πώς μπορείς να βοηθήσεις τον φτωχό; Όχι πάντοτε άμεσα, αλλά μέσα από ποιον θεσμό; Τα πιο έντιμα μέσα, και μάλιστα σε μια εποχή που η εκκοσμίκευση ήταν a la mode, ήταν τα θρησκευτικά, το τζαμί ή η εκκλησία. Από εκεί μάθαιναν την αφοσίωση του πολίτη. Και εκείνο που έμαθα ήταν ότι οι Δυτικοί πρέπει να πλησιάζουμε τέτοια ζητήματα με ταπεινότητα. Δεν έχουμε όλες τις απαντήσεις». Ο Άλεξ Ρόντος παρέμεινε στην Caritas για περίπου δέκα χρόνια, ως το 1992.
Τότε ήταν που ο αρχιεπίσκοπος Αμερικής, ο (αμφιλεγόμενος κατά πολλούς) Ιάκωβος θέλησε να δημιουργήσειμια αντίστοιχη φιλανθρωπική οργάνωση με την Caritas, την International Orthodox Christian Charity. Τοποθέτησε τον κ. Ρόντο ως επικεφαλής και απηύθυνε εκκλήσεις συμμετοχής σε όλα τα ορθόδοξα πατριαρχεία στον κόσμο, οι οποίες έγιναν αποδεκτές.
Εκείνη την περίοδο ο κ. Ρόντος άρχισε να δραστηριοποιείται στα Βαλκάνια και στη Μέση Ανατολή, στη Γιουγκοσλαβία, στη Ρωσία, στη Γεωργία και στα Ιεροσόλυμα και συνέχισε για πέντε ακόμη χρόνια μαζί με την οργάνωση που εξακολουθεί να είναι δραστήρια ως σήμερα. Παράλληλα εργαζόταν ως σύμβουλος στην Παγκόσμιας Τράπεζας για θέματα σχετικά με τις κοινωνικές συνέπειες των επενδύσεών της σε κάθε χώρα.
Ήταν η περίοδος κατά την οποία γνωρίστηκε με τον Γιώργο Παπανδρέου στα μέσα της δεκαετίας του ΄90.
«Από εκείνη την περίοδο ξεκίνησε η συζήτηση μας με τους έλληνες της Γεωργίας ή τους έλληνες σε άλλα μέρη» θυμάται ο κ. Ρόντος «και η συζήτηση κατέληξε με εμένα να λέω πως θα ήθελα μια μέρα να κάνω κάτι που δεν έχω κάνει ακόμη..να εργαστώ στην πατρίδα μου. Πάντοτε κρατούσα την ελληνική υπηκοότητα αλλά ήθελα πολύ να βρω έναν τρόπο να επιστρέψω, να μείνω» καταλήγει ενώ ο απογευματινός ήλιος φωτίζει την ευρύχωρη βεράντα του διαμερίσματος μες την πληθωρική διακόσμηση ακριβώς έξω από το δωμάτιο.
Ο Άλεξ Ρόντος έχει μόλις επιστρέψει από ένα ακόμα ταξίδι, η βαλίτσα του βρίσκεται μπροστά στην πόρτα, ενώ τα μάτια του πίσω από τα χαρακτηριστικά γυαλιά του με τον καμπυλωτό σκελετό από ταρταρούγα κοιτούν ευθεία προς τον συνομιλητή. Ο τόνος της φωνής του παραμένει σταθερός και δυνατός. Συχνά χαμογελάει ή αστειεύεται. Μοιάζει αρκετά ευδιάθετος συνεχίζοντας τη διήγηση.
Το 1999 ο τότε υφυπουργός Εξωτερικών Γιώργος Παπανδρέου (με υπουργό τον Θεόδωρο Πάγκαλο) κάλεσε τον Άλεξ Ρόντο να έρθει στην Ελλάδα ως σύμβουλός του. Λίγο καιρό αργότερα ξέσπασε η θύελλα της υπόθεσης Οτσαλάν και ο κ. Πάγκαλος υπέβαλε την παραίτησή του στον Κώστα Σημίτη, με αποτέλεσμα ο Γιώργος Παπανδρέου να βρεθεί στη θέση του υπουργού. Έχει γραφτεί μάλιστα ότι ο κ. Πάγκαλος «φωτογράφιζε» τον κ. Ρόντο όταν λίγο μετά την παραίτησή του την ίδια χρονιά είχε μιλήσει για συμβούλους του υπουργείου Εξωτερικών που δεν μιλούν ελληνικά.
Αρχικά ο Αλεξ Ρόντος ασχολήθηκε με τη σύσταση της Υπηρεσίας Αναπτυξιακής Συνεργασίας, την υπηρεσία που διαχειριζόταν το επίσημο ανθρωπιστικό έργο της Ελλάδας, για την οποία διετίθετο ένα καθορισμένο από τον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης ποσοστό του ΑΕΠ. «Αισθάνομαι περήφανος για όσα έκανε αυτό το γραφεία – για την ανθρωπιστική βοήθεια που στείλαμε προς το Κόσοβο, για τη βοήθειά μας προς την Τουρκία κατά τον φονικό σεισμό των 7,6 ρίχτερ στο Ισμίτ» θυμάται ο ίδιος.
Η περίοδος από το 1999 ως το 2004 υπήρξε μία από τις πιο θερμές στην ιστορία των Βαλκανίων. Η κρίση στο Κόσοβο κλιμακώθηκε με τους πολύμηνους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ. Έπειτα ακολούθησαν αστάθεια στη χώρα, νοθευμένες εκλογές από τον Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, η επεισοδιακή άνοδος του Κοστούνιτσα στην εξουσία καθώς και, αργότερα, η δολοφονία του Ζόραν Τζίντζιτς. «Τον καιρό που η Σερβία έμενε διεθνώς απομονωμένη, μπλόκαρε όλο το σύστημα των Βαλκανίων» σημειώνει ο κ. Ρόντος. «Προσπαθήσαμε να βοηθήσουμε όσους ήθελαν μια δημοκρατική αλλαγή στην Σερβία και παίξαμε ρόλο. Το κλειδί ήταν ο πρόεδρος Μιλόσεβιτς. Έγιναν οι εκλογές και πετύχαμε να τον απομακρύνουμε.», καταλήγει.
«Γνώριζα καλά τον Ζόραν Τζίντζιτς και η αλήθεια είναι ότι το 2003, με την δολοφονία του, χάσαμε ένα πολύ σημαντικό πρόσωπο, είχε μεγάλο θάρρος.» σημειώνει. «Νομίζω ωστόσο ότι μετά την δολοφονία του Τζίντζιτς η Σερβία είναι μια χώρα που έχει προσπαθήσει να ξεκαθαρίσει το οργανωμένο έγκλημα, και να αποβάλλει την εγκληματικότητα από το πολιτικό σύστημά της.» Και για το κομμάτι των Ελλήνων, που υποστήριζε την πολιτική του Μιλόσεβιτς; «Δεν είχα ασχοληθεί ποτέ με το εσωτερικό της χώρας, με το κομμάτι της κοινής γνώμης, που υποστήριζε τον Μιλόσεβιτς. Εκείνοι ασχολήθηκαν με εμένα! (γελάει). Από τότε ξεκίνησαν όλες αυτές τις φήμες, αλλά τι να κάνω;».
Την άνοιξη του 2004, έπειτα από την αλλαγή της κυβέρνησης, ο κύριος Ρόντος υποβάλλει την παραίτησή του στο νέο υπουργό Εξωτερικό και συνεχίζει να εργάζεται ιδιωτικά ως σύμβουλος επιχειρήσεων, δίχως να αναμειγνύεται περεταίρω με την πολιτική. Ωστόσο δεν απομακρύνθηκε από τα Βαλκάνια. Υπήρξε ένα από τα δέκα μέλη της Διεθνούς Αρμοστείας για τα Βαλκάνια που συγκρότησαν ερευνητικά ιδρύματα από την Ευρώπη και τις ΗΠΑ, και το 2006 δημοσίευσε έκθεση όπου υποστηριζόταν ότι, ως το 2014, όλες οι βαλκανικές χώρες θα πρέπει να έχουν ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Την ίδια χρονιά η κυβέρνηση της Γεωργίας υπό τον πρόεδρο Μιχαήλ Σαακασβίλι, τον καλεί ως σύμβουλο σε θέματα που είχαν να κάνουν με τις σχέσεις της χώρας με την Ευρωπαϊκή Ένωση. «Προσπαθούσα να εξηγήσω και να συμβάλλω στο να οικοδομήσουν ισορροπημένη σχέση με την Ευρώπη, ως μια χώρα που γνωρίζει ότι δεν θα γίνει σύντομα μέλος της ΕΕ, αν και έβλεπα πολύ συχνά τον πρόεδρο Σαακασβίλι, δεν ήμουν σύμβουλος σε θέματα ασφαλείας», εξηγεί ο κύριος Ρόντος.
Ωστόσο, στις 8 Αυγούστου 2008, λίγο πριν από την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου, γεωργιανές δυνάμεις επιτέθηκαν εναντίον της πόλης Τσχινβάλι, στη νότια Οσσετία με την δικαιολογία της αποκατάστασης της συνταγματικής τάξης. Σχεδόν ταυτόχρονα, με την επίθεση της Γεωργίας, και καθώς αυτή οδηγούνταν σε κλιμάκωση, ρωσικά στρατεύματα εισήλθαν στο έδαφος της Οσσετίας υποστηριζόμενα από άρματα μάχης ενώ ρωσικά αεροπλάνα βομβάρδισαν στρατιωτική βάση κοντά στην Τυφλίδα. Ο Άλεξ Ρόντος έζησε από κοντά τα θερμά γεωπολιτικά επεισόδια της περιόδου.

«Διαφωνώ με τον τρόπο που κινήθηκε η Ρωσία αλλά εκείνο που έχει σημασία είναι τα αίτια. Η Ρωσία δεν είναι μια χώρα που προβαίνει σε απερίσκεπτες κινήσεις. Είναι μια χώρα με μεγάλη ιστορία, και με βαθιά κατανόηση της στρατηγικής. Πιστεύω πως θορυβήθηκε από την ρητορική της Γεωργίας από ένα αίσθημα περικύκλωσης. Η Γεωργία με σθεναρό τρόπο απέρριψε τη Ρωσία και ζήτηση τη βοήθεια του ΝΑΤΟ. Αυτή είναι η υπόθεσή μου: Οι Ρώσοι πίστεψαν ότι επρόκειτο για εσκεμμένη πρόκληση. Πιστέυω επίσης ότι η Γεωργία ήταν ένας εύκολος και γρήγορος τρόπος για τη Ρωσία να τιμωρήσει τη Δύση για τον τρόπο που διαχειρίστηκε την υπόθεση του Κοσσόβου.
Το Κόσσοβο, η πολιορκία του το 1999 και η ειρηνευτική διαδικασία αργότερα ήταν ταπείνωση για την Ρωσία. Η Γεωργία έγινε το έμβλημα μιας κατάστασης που η Ρωσία έπρεπε να αντιμετωπίσει άμεσα. Το ότι επέλεξαν να το κάνουν με τον συγκεκριμένο τρόπο... τι μπορούμε να πούμε; Το έκαναν. Η Γεωργία έγινε μια από τις χώρες με εδαφικές διαφορές όπως είναι η Σερβία ή η Κύπρος.» σημειώνει ο κύριος Ρόντος.
Με την επάνοδο του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση, έπειτα από τις εκλογές του περασμένου Οκτωβρίου, εμφανίστηκαν αρκετά δημοσιεύματα και ακούστηκαν ακόμα περισσότεροι ψίθυροι περί επιστροφή του Άλεξ Ρόντου στο υπουργείο Εξωτερικών και την εμπλοκή του στην ενεργή άσκηση εξωτερικής πολιτικής.
«Άκουσα πως επέστρεψα στο ΥΠΕΞ, πως έχω διπλωματικό διαβατήριο, πως διατηρώ γραφείο στη Βασ. Σοφία, πως διαμένω στο Χίλτον, τρελά πράγματα.» διαψεύδει ο κύριος Ρόντος. «Είμαι ιδιώτης και βρίσκομαι στην ασυνήθιστη να διαθέτω μέρος του χρόνου μου όταν υπάρχει ανάγκη. Εργάζομαι ως σύμβουλος επιχειρήσεων και επενδύσεων, στα Βαλκάνια και αλλού. Ωστόσο αν μπορώ να μιλήσω σε κάποιον, ή να παρέχω μια άποψη για κάποιο θέμα, θα το κάνω. Είναι ο τρόπος μου να συνεισφερω. Δεν ζητώ τίποτε.» καταλήγει χαϊδεύοντας το πυκνό τρίχωμα του Μπάντι, του σκύλου του.
Σύμφωνα με τον ίδιο, η τελευταία φορά που συνάντησε τον πρωθυπουργό ήταν στο συνέδριο που ο ίδιος διοργάνωσε πριν από λίγες εβδομάδες στον Πόρο. «Αν τύχει και γνωρίζω κάτι που μπορεί να βοηθήσει, του το λέω και εκείνος, αν πιστεύει ότι υπάρχει κάτι στο οποίο μπορώ να βοηθήσω, μου τηλεφωνεί.» σχολιάζει σχετικά με την σχέση τους.

Και η άποψη του για τα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδας σήμερα; «Η μεγαλύτερη απειλή για την Ελλάδα είναι ο αλυτρωτισμός κάποιων γειτονικών χωρών. “Ξεκαθαρίζουμε” με αντιπαράθεση ή με συμβιβασμό; Είναι ο συμβιβασμός απαραίτητος; Είναι αποτελεσματικός; Είναι ταπεινωτικός ή είναι ο δρόμος προς το μέλλον; Μεγάλα ερωτήματα. Για παράδειγμα, το Μακεδονικό στα δικά μου μάτια δεν έχει να κάνει με ένα όνομα αλλά με το γεγονός ότι οι πράξεις τους και τα σύμβολά τους αντανακλούν αλυτρωτισμό απέναντί μας. Αν πουν επισήμως “είμαστε αυτοί που είμαστε και δεν διεκδικούμε απολύτως τίποτε σε σχέση με τη γλώσσα, με τις περιουσίες κτλ.”, τότε δεν υπάρχει θέμα με το όνομα, είναι εύκολο να διευθετηθεί. Και αντίστοιχα με την Τουρκία θα πρέπει να είμαστε πολύ σαφείς, μα επιστρέφω πάντοτε στο εξής: Αυτό το καταφέρνεις αφού πρώτα κατακτήσεις τον δικό σου αυτοσεβασμό. Να μπορείς να λες ότι έχω τα μέσα για να κάνω τους ανθρώπους να καθήσουν να σκεφτούν και το κάνω είτε με ένα καλό επιχείρημα είτε με σοβαρές δυνατότητες – οικονομικές, ηθικές, κοινωνικές, στρατιωτικές, οτιδήποτε» σχολιάζει.
Ένα από τα βιβλία που ο Άλεξ Ρόντος απόλαυσε τελευταία ήταν οι «Κατάσκοποι των Βαλκανίων», του γνωστού, ιδιοσυγκρασιακού συγγραφέα πολιτικών θρίλερ Αλαν Φερστ. Το βιβλίο εκτυλίσσεται στη Θεσσαλονίκη του τέλους του Μεσοπολέμου, έχει καθηλωτική αφήγηση και αναφέρεται – πού αλλού;- στα Βαλκάνια, στην περιοχή όπου δραστηριοποιείται ο κ. Ρόντος τα τελευταία 20 χρόνια. «Δεν διάλεξα εγώ τα Βαλκάνια, εκείνα με διάλεξαν» αστειεύεται ο ψαρομάλλης άντρας με την ενδιαφέρουσα ζωή, σήμερα πρέσβης επί τιμή του ΥΠΕΞ, που μιλάει πότε σε άπταιστα αγγλικά και πότε σε σωστά ελληνικά. «Τα Βαλκάνια ήταν το προσωπικό μου Έβερεστ – έπρεπε να σκαρφαλώσω» καταλήγει.

Read More

ΤΕΤΕΛΕΣΜΕΝΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ

ΑΝ ΛΕΩ ΤΩΡΑ ΕΓΩ ΑΝ Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΒΓΑΖΕ ΤΟ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ ΤΙ ΘΑ ΚΕΡΔΙΖΑΝ ΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΜΑΣ;
ΤΙΠΟΤΑΠΛΑ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΑΝ ΞΑΦΝΙΚΑ Η ΠΙΟ ΠΛΟΥΣΙΑ ΧΩΡΑ ΤΗΣ ΛΕΓΟΜΕΝΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ
ΛΕΩ ΕΓΩ ΤΩΡΑ

Η κούρσα για το ενεργειακό «Ελ Ντοράντο» του Αιγαίου και της της Ανατολικής Μεσογείου ξεκίνησε, αλλά για την ώρα τρέχει μόνη της η Τουρκία, απειλώντας όπως να πυροδοτήσει γενικευμένη ελληνοτουρκική κρίση: Η Turkiye Petrolleri Anonim Ortakligi/TPAO ολοκλήρωσε σε μόλις δύο μήνες (Ιούλιος-Αυγουστος) τις πρώτες τρεις διαγωνιστικές φάσεις που θεωρούνται απαραίτητες για να θεμελιώσουν ερευνητικά δικαιώματα ξένοι πετρελαικοί όμιλοι στο Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο!
Πρακτικά με βάση τα όσα ισχύουν διεθνώς κάτι τέτοιο θα έχει πραγματοποιηθεί το αργότερο έως το πρώτο τρίμηνο του 2012. Η κίνηση αυτή της TPAO εξηγεί και την πορεία του «Πίρι Ρέϊς» τον περασμένο Ιούλιο στην Ανατολική Μεσόγειο: Στις 10 Αυγούστου έληξε η προθεσμία του διεθνούς διαγωνισμού για την πραγματοποίηση σεισμικών ερευνών (τριών διαστάσεων) σε θαλάσσια περιοχή 1.100 χλμ, η οποία βρίσκεται εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας και βέβαια εντός της (δυνητικής) ελληνικής ΑΟΖ (λέμε δυνητικής γιατί ενώ λέμε ότι η υφαλοκρηπίδας μας φτάνει στα βάθη της ανατολικής Μεσογείου ... διστάζουμε να ανακηρύξουμε ΑΟΖ!) στην Ανατολική Μεσογείο.
Η ερευνα του «Πϊρι Ρέϊς» τελικά αποσκοπούσε σε αυτό ακριβώς: Να χαρτογραφήσει τον βυθό εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας και να δημιουργήσει βάση δεδομένων για τον διαγωνισμό της ΤΡΑΟ. Η μη παρεμπόδιση του "Πϊρι Ρέϊς"¨από ελληνικής πλευράς αποδεικνύεται ότι έχει ολέθρια αποτελέσματα για τα ελληνικά συμφέροντα: Εκλήφθηκε διεθνώς ως μήνυμα διάθεσης συνδιαλλαγής της ελληνικής πλευράς ή αδιαφορίας της για τα κοιτάσματα της Αν. Μεσογείου. από τις ξένες εταιρείες. Την ίδια στιγμή η Άγκυρα, όπως γράφει με λεπτομέρειες η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ (χάρτες με τις «θερμές» περιοχές και τον νυν και μελλοντικό συσχετισμό ισχύος στην περιοχή, δημοσιεύονται στο ίδιο άρθρο), οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις ενισχύουν τις αεροπορικές και ναυτικές βάσεις της στη νότια Τουρκία στις ακτές της Ανατολικής Μεσογείου.
Ο κρατικών συμφερόντων πετρελαικός όμιλος ΤΡΑΟ (από τους μετόχους της είναι και το Τουρκικό Ταμείο Στρατού) πέτυχε να ολοκληρώσει μέσα στον Ιούλιο, πολύ ενωρρίτερα από τις 20 Αυγούστου για την οποία μίλαγε η τουρκικ ΝΟΤΑΜ την διαδικασία για τη χαρτογράφηση του βυθού στην Ανατολική Μεσόγειο, ενώ σε μία ανάλογη κίνηση είχε προβεί το «Τσεσμέ» στο Βόρειο Αιγαίο.
Η επόμενη κίνηση της Άγκυρας είναι να «παραχωρήσει» άδειας για έρευνες σε αυτές τις περιοχές. Μία τέτοια κίνηση θα είχε δύο μείζονα απότελέσματα: Η ελληνική πλευρά θα βρισκόταν σε μειονεκτική θέση, ανάλογη με αυτ΄που βρέθηκε η Τουρκία, όταν η Κύπρος πρόλαβε και παραχώρησε άδειες έρευνας κα εκμετάλλευσης στην δική της ΑΟΖ. Δηλαδή θα έχουμε δημιουργία τετελεσμένων. Δεύτερον θα έχουμε μία διαρκή εστία κρίσης.

Read More

ΟΙ ΟΚΤΩ ΜΑΓΕΜΕΝΕΣ

Αντίγραφα των οκτώ “Μαγεμένων” στέλνει τελικά το Μουσείο του Λούβρου στη Θεσσαλονίκη. Έτσι η πόλη θα γιορτάσει την επέτειο της απελευθέρωσης με τα αντίγραφα και όχι με τα πρωτότυπα οκτώ εξαιρετικής ομορφιάς αγάλματα που φυλάσσονται στο μουσείο των Παρισίων, τα οποία κοσμούσαν Αντίγραφα των οκτώ “Μαγεμένων” στέλνει τελικά το Μουσείο του Λούβρου στη Θεσσαλονίκη. κάποτε τη λεγόμενη “Στοά των Ειδώλων”, στο ύψος της σημερινής πλατείας Αρχαίας Αγοράς, πλάι στα λουτρά Παράδεισος.
Οι προσπάθειες της διοίκησης του δήμου Θεσσαλονίκης να δοθούν στην πόλη αντίγραφα των “Μαγεμένων” (μια και το μουσείο είχε αποκλείσει την αποστολή των πρωτοτύπων), οι οποίες συχνά αποκαλούνται και “Ελγίνεια της Θεσσαλονίκης”, άρχισαν πριν από περίπου δέκα χρόνια, όταν εξελίχθηκαν οι εργασίες για την ανάπλαση της πλατείας Αρχαίας Αγοράς. Ο στόχος ευοδώθηκε και πλέον η αποστολή των αντιγράφων, ενόψει του 2012, αποτελεί ειλημμένη απόφαση των υπουργείων Πολιτισμού της Ελλάδας και της Γαλλίας.
Στην υπόθεση της μεταφοράς αντιγράφων των “Μαγεμένων” στη Θεσσαλονίκη υπήρξε συνεργασία του κεντρικού δήμου, του Αρχαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης, του γενικού προξενείου της Γαλλίας, του Γαλλικού Ινστιτούτου Θεσσαλονίκης και ασφαλώς του Μουσείου του Λούβρου.
Εκεί, εξάλλου, πρόκειται να κατασκευαστούν από εξειδικευμένα συνεργεία τα εκμαγεία που θα μεταφερθούν στη Θεσσαλονίκη, στο πλαίσιο του εορτασμού των εκατό χρόνων από την απελευθέρωσή της. Τα εκθέματα θα είναι εφικτό να παρουσιάζονται τόσο σε εσωτερικούς όσο και σε εξωτερικούς χώρους, ενώ αναμένεται να δοθούν και οι μήτρες των εκμαγείων, ώστε να υπάρχει η δυνατότητα αναπαραγωγής.Αντίγραφα των οκτώ “Μαγεμένων” στέλνει τελικά το Μουσείο του Λούβρου στη Θεσσαλονίκη.

Στο νέο δημαρχείο
Πρόθεση των εμπλεκόμενων φορέων είναι τα αντίγραφα των “Μαγεμένων”, που θα έλθουν στην πόλη από το Μουσείο του Λούβρου, να εκτεθούν κατά την περίοδο του ιωβηλαίου στους χώρους του νέου δημαρχιακού μεγάρου. Σε αντίδωρο το Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης αναμένεται να παρουσιάσει στο Παρίσι σειρά εκθεμάτων σε έκθεση που έχει προγραμματιστεί για τον Οκτώβριο του 2011 με θέμα “Η αρχαία Μακεδονία και το βασίλειο του Μεγάλου Αλεξάνδρου”.
Ο δήμος Θεσσαλονίκης αναμένεται, εξάλλου, να προχωρήσει στην αγορά χαρακτικών που απεικονίζουν τις “Μαγεμένες” από την ιδιωτική συλλογή του Άγγελου Παπαϊωάννου. Οι γκραβούρες αυτές, για την απόκτηση των οποίων απαιτείται δαπάνη περίπου 2.500 ευρώ, θα εμπλουτίσουν την αρχειακή συλλογή του Κέντρου Ιστορίας Θεσσαλονίκης (ΚΙΘ).

Οι “Καρυάτιδες της Θεσσαλονίκης”
Όπως εξηγεί ο προϊστάμενος του ΚΙΘ Αντώνης Σατραζάνης, πρόκειται για ένα σύνολο οκτώ μαρμάρινων αγαλμάτων, που παριστάνουν τη Μαινάδα, Αντίγραφα των οκτώ “Μαγεμένων” στέλνει τελικά το Μουσείο του Λούβρου στη Θεσσαλονίκη. νεανική μορφή Διονύσου, την Αριάδνη στεφανωμένη με φύλλα κληματαριάς, τη Λήδα σε σύμπλεγμα με τον κύκνο, τον Γανυμήδη σε σύμπλεγμα με τον αετό, την Αύρα με διάφανο χιτώνα, και μορφή Διόσκουρου με φτερωτή Νίκη.
Οι μορφές αυτές, οι οποίες παραπέμπουν στη λατρεία του Διόνυσου, ήταν τα “Είδωλα” για τους χριστιανούς, οι “Las Incantadas”, δηλαδή οι “Μαγεμένες”, για τους σεφαραδίτες Εβραίους. Ουσιαστικά τα αγάλματα αυτά ήταν ό,τι είχε απομείνει από τη “Στοά των Ειδώλων”, το μνημείο που είχαν αναγείρει οι Ρωμαίοι γύρω στον δεύτερο αιώνα, για να στολίσουν τη νότια είσοδο της αγοράς από την πλευρά της σημερινής Εγνατία. Η μνημειακή αυτή είσοδος βρέθηκε στην πορεία ενσωματωμένη στο σπίτι του πλούσιου εβραίου υφασματέμπορου Λιάτσι Αρδίτι, στη βόρεια πλευρά της Εγνατία από την Παναγία Χαλκέων έως την περιοχή των λουτρών “Παράδεισος”. Το 1853 ο βρετανός ζωγράφος Τζέιμς Στιούαρτ και ο αρχιτέκτονας και αρχαιολόγος Νίκολας Ρεβέτ επισκέφθηκαν το σπίτι. Τη σκηνή αποθανάτισε ο Στιούαρτ σε χαρακτικό που έχει επιχρωματιστεί.
Τα πανέμορφα αγάλματα αφαιρέθηκαν από τον παλαιογράφο Εμανουέλ Μίλερ, μεταφέρθηκαν στη Γαλλία το 1864 και σήμερα ανήκουν στη συλλογή του Μουσείου του Λούβρου. Το σπίτι και τα κατάλοιπα του μνημείου της “Στοάς των Ειδώλων” χάθηκαν στη μεγάλη πυρκαγιά του 1917.

Read More