ΕΛΛΑΔΑ

ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΟΙ ΤΑΦΟΙ ΤΗΣ ΡΩΞΑΝΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ Δ;

Μπροστά σε μια μεγάλη αρχαιολογική ανακάλυψη πιθανόν να βρίσκονται τα συνεργεία της ΚΗ’ Εφορείας Κλασσικών Αρχαιοτήτων Σερρών..... Μετά από έρευνες ετών και αξιοποιώντας την ιστοριογραφία και τις προφορικές παραδόσεις της περιοχής, οι αρχαιολόγοι κατέληξαν σε μία «τούμπα» σε αγροτική περιοχή του Δήμου Αμφίπολης.

ΟΔΗΓΟΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ

Πολλοί φίλοι και φίλες μου έχουν ζητήσει να γράψω ένα αρθρο με "Οδηγίες Επιβίωσης",γιατί μπορεί σύντομα να αντιμετωπίσουμε δύσκολες καταστάσεις που να οφείλονται σε διάφορους λόγους,όπως πτώχευση και στάση πληρωμών,περίεργα και πρωτόγνωρα γεωφυσικά φαινόμενα και εγώ δεν ξέρω τι άλλο.

ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ 16/10/1912

Το έργο της απελευθέρωσης της Κατερίνης ανατέθηκε στην 7η Μεραρχία του Στρατού Θεσσαλονίκης, που είχε διοικητή το Συνταγματάρχη (ΠΒ) Κλεομένη Κλεομένους. Στις.. 15 Οκτωβρίου 1912 εκδόθηκε η Διαταγή των Επιχειρήσεων.

ΠΛΑΝΗΤΕΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ

Οι πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος είναι 8. Ερμής, Αφροδίτη, Γη, Άρης, Δίας, Κρόνος, Ουρανός και Ποσειδώνας. Και έχουνε όλοι αρχαία ελληνικά ονόματα προς τιμήν των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων που θεμελίωσαν την αστρονομία. Ας γνωρίσουμε λοιπόν τα μυθικά πρόσωπα των οποίων τα ονόματα πήραν οι πλανήτες.

Η ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ

Αν καλούσαμε στις μέρες μας σ’ ένα γεύμα κάποιους αρχαίους Έλληνες όπως τον... Ηρόδοτο, τον Ηρακλή ή τον Αριστοφάνη..

Δευτέρα 20 Σεπτεμβρίου 2010

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ


Ἤθελα νὰ πῶ σὲ ὅλους ἐσᾶς ποῦ μὲ ἀκοῦτε, διαβάζετε, ἴσως καὶ γελᾶτε μαζὶ μου...
Σὲ ἐσᾶς ποῦ ζεῖτε μέσα στὸ χρυσάφι τοῦ Ἡλίου Αὐτῆς... πὼς ἔμαθα τὶ εἶναι ἡ Ἑλλάδα.....
Εἶναι τὸ αἷμα μου ποῦ ἕτοιμον περιμένει νὰ χυθῇ γι' αὐτὴν....
Εἶναι τὰ δάκρυὰ μου καθὼς ψιθυρίζω τὸ ὄνομὰ της...
Εἶναι τὸ σφίξιμο τῆς καρδιᾶς μου βλέποντας τὸ γεμᾶτο πληγὲς κορμὶ της...
Εἶναι ὁ Ἕρωτας ἁπλωμένος σὲ κάθε γαλάζιο της...
στὰ πράσινα καὶ στὰ μοσχοβολάτα μάτια της...
Εἶναι τὸ ἅρωμα τῆς ῥίγανης καὶ τῆς φασκομηλιᾶς....
Εἶναι τὸ ὕδωρ τὸ νεαρὸν...
τὸ κρυστάλλινον δῶρον τῶν πηγῶν...
τῶν ἐρωτύλων γεμᾶτο ζήλια ποταμῶν...
διότι χάνουν τὶς νῦμφες μέσα στὰ ὄνειρα τοῦ καρποῦ τῶν δασῶν...
Εἶναι ἡ τιμῆ ποῦ θέλει νὰ ντρέπομαι...
νὰ κρύβω τὰ μάτια μου ἀπὸ τοῦ Ἡλίου τὴν ὁργήν...
διότι τὴν ἄφησα νὰ παλεύῃ στὰ κύμματα μονάχη...
Εἶναι ἡ περισπωμένη τοῦ Ἐλύτη στὸ κῦμμα,
ὅπου τὸ βλέπεις νὰ γίνεται θεριὸ...
Εἶναι ὁ Ἥρωας ποῦ ἀρνεῖται τὴν σπάθα νὰ πιάσῃ...
ἐμπρὸς στὰ πόδια της Ὑϊὸς τῆς Ἐλευθερίας νὰ γίνῃ...
Εἶναι ἡ Δόξα καὶ ἡ Δίκη εἶναι...
Εἶναι ἡ Νέμεσις τῶν Λαῶν ἡ ὁργὴ...
Εἶναι τὸ χᾶδι τῆς βροχῆς, ποῦ θέλει νὰ ξεπλύνῃ τὴν ντροπὴν μας...
Εἶναι ἡ Μητέρα τροφὸς τῆς ζωῆς μας...
Ἤθελα νὰ πῶ σὲ ὅλους ἐσᾶς ποῦ μὲ ἀκοῦτε, διαβάζετε, ἴσως καὶ γελᾶτε μαζὶ μου...
πὼς ἡ Μητέρα μας ἁργοπεθαίνει...
Θὰ ἤθελα νὰ βγῶ νὰ φωνάξω καὶ νὰ σᾶς τὸ πῶ κυττῶντας σας στὰ μάτια...
μὰ συγχωρᾶτε με...
τὴν ἀγαπάω τόσο πολὺ....
ποῦ τὰ δάκρυὰ μου δὲν μοῦ ἐπιτρέπουν νὰ μιλήσω...
Σᾶς παρακαλῶ...
ὅσοι ἀπὸ ἐσᾶς πιστεύετε πὼς σᾶς γέννησε αὐτὸ τὸ Διασυμπαντικὸν κόσμημα...
ἁπλῶστε τὸ χέρι σας νὰ πιασθῇ... νὰ σταθῇ στὰ πόδια της
καὶ ὁ Ἥλιος νὰ γίνῃ Δίκαιος Πατέρας ὑμῶν...
Γκρεμίζετε Ἄνθρωποι κάθε φυλῆς, ἡ πηγὴ ποῦ σᾶς δίνει ζωὴν...
πέφτει καὶ μαζὶ της θὰ πάρῃ κάθε ἴχνος ἀνθρωπιᾶς, ἀξιοπρεπεῖας καὶ σεβασμοῦ...
θὰ πάρῃ τὴν Ἒλευθερίαν τῶν παιδιῶν μας... θὰ παρασύρῃ κάθε τι...
ἔχουν ἤδῃ πληρώσῃ τὸν βαρκάρῃ νὰ τὴν μεταφέρῃ...
δὲν ἁρκεῖ ποῦ θὰ πεθάνω μαζὶ της...
Σῶστε τὸ φῶς... τώρα ποῦ ἔμαθα τὶ εἶναι....
Εἶναι ὁ Ἕρωτας ἁπλωμένος σὲ κάθε γαλάζιο της...
στὰ πράσινα καὶ στὰ μοσχοβολάτα μάτια της...
Εἶναι τὸ ἅρωμα τῆς ῥίγανης καὶ τῆς φασκομηλιᾶς....
Εἶναι τὸ ὕδωρ τὸ νεαρὸν...
τὸ κρυστάλλινον δῶρον τῶν πηγῶν...
τῶν ἐρωτύλων γεμᾶτο ζήλια ποταμῶν...
διότι χάνουν τὶς νῦμφες μέσα στὰ ὄνειρα τοῦ καρποῦ τῶν δασῶν...

Εἶναι ἡ Πατρίδα μου.....
Δεσποτάκης τῆς Δαμητρὸς
Ἕλλην

ΕΝΑΣ ΞΕΧΑΣΜΕΝΟΣ ΗΡΩΑΣ ΚΩΣΤΑΣ ΓΕΩΡΓΑΚΗΣ 19/9/1970


Γένοβα 19 Σεπτέμβρη 1970
Ο 22χρονος φοιτητής Κώστας Γεωργάκης
διαμαρτυρήθηκε με την αυτοπυρπόλησή του για την δικτατορία στην Ελλάδα.
Στον πατέρα του άφησε το ακόλουθο γράμμα:
«Αγαπημένε μου πατέρα, σε παρακαλώ συγχώρα με χωρίς να κλάψης. Ο γυιός σου δεν είναι ήρωας. Είναι ένας άνθρωπος σαν όλους τους ανθρώπους ίσως με περισσότερο φόβο. Φίλησε το χώμα της πατρίδας για μένα. Μετά από τρία χρόνια καταπίεσης, δεν μπορώ ν’ αντέξω άλλο. Δεν θέλω εσύ να αντιμετωπίσης κανένα κίνδυνο γι αυτή μου την πράξη, αλλά δεν μπορώ ούτε να σκεφθώ ούτε να ενεργήσω αν δεν είμαι ελεύθερος. Ζήτω η Δημοκρατία, Κάτω η Τυραννία. Η πατρίδα μας που γέννησε την ελευθερία θα εξαφανίση τους τυράννους.
Συγχώρα με αν μπορείς
ο Κώστας σου
»

Με τον θάνατο του Κώστα Γεωργάκη έγινε φανερό σε όλους πως το φασιστικό εγκληματικό χέρι δουλεύει ασταμάτητα, χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα, φανερά και κρυφά, για να διαλυθεί το αντιφασιστικό κίνημα στην Ιταλία.
Στο «ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΚΟ ΔΕΛΤΙΟ» αρ. 11, του Α.Μ.Ε.Ε. στην Ιταλία, τον Οκτώβρη του 1970, τα στοιχεία που παρατίθονται είναι...
χαρακτηριστικά του κλίματος εκείνης της περιόδου:
«Με τον θάνατο του Γεωργάκη μπόρεσαν να βγουν στο φως ορισμένες μόνο από τις πτυχές του εγκληματικού φασιστικού οργίου και κύρια τις δυνατότητες που διαθέτουν οι φασιστικές υπηρεσίες (Προξενεία κ.λ.π.) για τον χαφιεδισμό και την παρακολούθηση των ελλήνων αντιφασιστών, καθώς και τα μέσα που διαθέτει και τους τρόπους που χρησιμοποιεί το φασιστικό καθεστώς για τον εκβιασμό και την απελπιστική τρομοκράτησή τους...»
Την ημέρα της κηδείας του Κώστα η χούντα της Αθήνας εξαπόλυσε τους χαφιέδες της
και οι προξενικές αρχές είχαν επιφορτιστεί με «σημαντικό» έργο!
Οι έλληνες αντιφασίστες έπρεπε και εκείνες τις ώρες, τις ώρες της ταφής, τις ώρες που ακόμη και στους αρχαίους χρόνους οι εχθροί τις σέβονται και τις τιμούν, να δώσουν ακόμη μια μάχη. Ενώ οδηγούσαν στην αιώνια ανάπαυση τον συνάδελφό τους, τον σύντροφό τους, αναγκάζονταν να απωθούν και να δίνουν μάχη σώμα με σώμα με τους χαφιέδες της χούντας που «μεταμφιεσμένοι» σε δήθεν δημοσιογράφους φωτογράφιζαν όσους συμμετείχαν στην κηδεία.
Ο θάνατος του Κώστα θύμισε σε όλο τον κόσμο ότι στην Ελλάδα υπήρχε μια στρατιωτική φασιστική δικτατορία.
Πως στην χώρα που γέννησε τον πολιτισμό, οι αρχές της πολιτισμένης ζωής δεν υπάρχουν. Η ανθρώπινη αξιοπρέπεια και η δημοκρατία καταπατήθηκαν από μια χούφτα επίορκων αξιωματικών, πρακτόρων της C.I.A.
Ο Κώστας Γεωργάκης ταυτίστηκε με τον ευγενικό αγώνα εκείνης της γενιάς για Λευτεριά και Δημοκρατία.
Οι φλόγες που ξεπήδησαν από το κορμί του ενέπνευσαν και έγιναν σύμβολο αγώνα και πάλης.
Ο Ιταλικός λαός και η πόλη της Γένοβας, στο σημείο της θυσίας του, έστησαν μνημείο που θυμίζει σε όλους τον αγωνιστή Κώστα.
Στη μαρμάρινη πλάκα της Γένοβας γράφονται τα εξής:
«Στο νεαρό Έλληνα ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΓΕΩΡΓΑΚΗ, που θυσίασε τα 22 χρόνια του για τη Λευτεριά και τη Δημοκρατία στη πατρίδα του. Όλοι οι ελεύθεροι άνθρωποι τιμούν την ηρωική του πράξη. Η Ελεύθερη Ελλάδα θα τον τιμά πάντα.
19 Σεπτέμβρη 1970
»
Το Νοέμβρη του 1972 επισκέφθηκε την Γένοβα καλεσμένος στο συνέδριο του Ιταλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος ο Ανδρέας Παπανδρέου. Μαζί με στελέχη του Π.Α.Κ. που τον συνόδευαν – ένας από αυτούς ήταν και ο Κώστας Τσίμας – επισκέφθηκαν μαζί με τον Ιταλό δήμαρχο της πόλης το μνημείο της θυσίας. Ήταν ίσως η μοναδική φορά που κάποιος πολιτικός θυμήθηκε τον Κώστα.
Σήμερα, μετά από 40 χρόνια, λίγοι θυμούνται εκείνη την θυσία.
Η αμνησία και η «πολιτική της αφασίας» κυριαρχούν στην ζωή της πατρίδας μας. Οι δολοφόνοι του Κώστα χαμογελούν μέχρι σήμερα.
Ευτυχώς, κάποιοι θυμούνται.
Κάποιοι δεν ξεχνούν και δεν υποτάσσονται.

ΔΙΕΔΩΣΕ ΤΟ

Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More