Οι εξελίξεις έχουν οδηγήσει και σε μια πρωτοφανή όσο και προφανή υποβάθμιση του ρόλου του Ευρωκοινοβουλίου, αφού οι χώρες όλο και περισσότερο αποφασίζουν «πίσω από κλειστές πόρτες», όπως χαρακτηριστικά αναφέρθηκε, ενώ κανείς δεν ενδιαφέρεται για την τήρηση των προβλεπομένων διαδικασιών και την υποχρέωση στενής συνεργασίας ανάμεσα στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Ευρωκοινοβούλιο.
Οι εξελίξεις αυτές δεν μπορεί παρά να κάνουν τους Έλληνες – όχι μόνο τους πολιτικούς αλλά και τους παντός είδους βολεμένους με τις ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις οι οποίοι επί δεκαετίες ζούσαν ζωή χαρισάμενη προσποιούμενοι ότι εργάζονται για να προπαγανδίζουν ουσιαστικά μια κατάσταση που τους είχε εξασφαλίσει περίφημα…
Η αναφορά γίνεται σε μεγαλο-καθηγητές πανεπιστημίου (εκτός από τους πολιτικούς) οι οποίοι αντί να ασκούν σοβαρή κριτική και να επιχειρούν να δουν εγκαίρως τις δυσλειτουργίες της Ένωσης, όσο «έτρεχαν» τα ευρωπαϊκά κονδύλια φρόντιζαν να προσαρμόζουν τον επιστημονικό (;) τους λόγο και να γράφουν μόνο τα «πολιτικώς ορθά», ενώ όσοι άρθρωναν κριτικό λόγο ετύγχαναν διασυρμού και χλεύης…
Για μια ακόμη φορά δικαιώνονται πανηγυρικά όσοι – ελάχιστοι – ασκούσαν κριτική στην ελληνική εξωτερική πολιτική με το επιχείρημα ότι αποτελεί λογικό σφάλμα το να στηρίζει κανείς την πολιτική του απόλυτα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, θεωρώντας αξιωματικά ότι αυτή θα υπάρχει στο διηνεκές ή ότι θα εξυπηρετεί στο διηνεκές τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα.
Που είναι όλοι αυτοί οι διανοούμενοι «τενεκέδες» περιωπής που δήλωναν ότι η Ελλάδα δεν κινδυνεύει από τίποτα λόγο της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Αυτοί δεν πρέπει να τύχουν την απαραίτητης διαπόμπευσης για τις βλακείες με τις οποίες δηλητηρίαζαν τον ελληνικό λαό όλα αυτά τα χρόνια; Μήπως πρέπει να ανοίξουν τα προσωπικά αρχεία και κάθε μέρα να γράφουμε ποιος έλεγε τι τα τελευταία χρόνια;
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου