ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ

ΣΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΑΡΘΡΟ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΠΟΙΟΥ ΕΛΛΗΝΑ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ ΝΑ ΤΙΣ ΜΟΙΡΑΣΤΕΙ ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΣΤΕΛΝΟΝΤΑΣ ΜΑΣ ΕΝΑ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ.ΣΕΒΟΜΕΝΟΙ ΤΗΝ ΘΕΛΗΣΗ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΥΜΕ.
ΚΑΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΛΟΙΠΝ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ.
Στόχος μου με αυτό το θέμα δεν είναι ούτε να θίξω, ούτε να αναστατώσω όλους αυτούς, που γεμάτοι πίστη, είναι δεμένοι με τον Χριστιανισμό.
Θέλω μονό να γνωστοποιήσω, ποια καταστροφή προκάλεσε αυτή η θρησκεία στην ανθρωπότητα και μάλιστα στο όνομα της "αγάπης".

Η θρησκευτική πίστη διαμορφώνεται, εξ αίτιας της κατήχησης και πλύσης εγκεφάλου που δεχόμαστε κατά την παιδική μας ηλικία, όταν η αίσθηση της λογικής δεν έχει ακόμη αναπτυχθεί.

Το όλο θέμα ριζώνει καλά στο υποσυνείδητο, με αποτέλεσμα να μεγαλώνουμε και "απλώς" να πιστεύουμε.

Χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε, αργά αλλά σταθερά, εντασσόμαστε σε όλους αυτούς, που εδώ και χιλιάδες χρονιά, σε όλες τις γωνίες του κόσμου, γίνονται αφελή θύματα στο αρχαιότερο παγκόσμιο εμπόριο ελπίδας, που ντυμένο με τα ρούχα της θρησκείας, εξαπατά τόσα εκατομμύρια ανθρώπων, να πιστεύουν σε θεούς που τους υπόσχονται το αδύνατον!

Με δυνατή φωνή θέλω να γκρεμίσω αυτό που είναι απαραίτητη προϋπόθεση, για να βρει μέσα μας η θρησκεία το γόνιμο έδαφος που χρειάζεται και να αναπτυχθεί: δηλαδή τον συνδυασμό αφέλειας και λίγης ή καθόλου ιστορικής γνώσης.

Όλοι πρέπει να μάθουν, τι επιβλήθηκε κάποτε στους Έλληνες ούτως ώστε αυτοί να γίνουν υπάκουα και άβουλα πρόβατα του χριστιανικού ποιμνίου.

Και με ποιον τρόπο υποχρεώθηκαν οι Έλληνες ως οι μοναδικοί άνθρωποι, να ξεχάσουν το μεγαλύτερο πολιτισμό που έχει ποτέ υπάρξει στο πλανήτη. Το δικό τους τον...Ελληνικό Πολιτισμό !




Ευριπίδης
Ευτυχής είναι αυτός που γνωρίζει την ιστορία.

Αυτή η επιτυχία της πνευματική δολοφονία του ελληνικού πολιτισμού, ανοιξε το δρόμο για τη μετέπειτα διάδοση του Χριστιανισμού στην υπόλοιπη Ευρώπη.

Η εξάπλωση του Χριστιανισμού είχε διαφορές επιπτώσεις για τους Ευρωπαίους. Αλλά δεν πρέπει και δεν μπορούμε να τις συγκρίνουμε με τις συνέπειες που η εξάπλωση του Χριστιανισμού είχε για τους Έλληνες. Και αυτό επειδή:
Για τους Ευρωπαίους εκτός από τους Έλληνες, ο εκχριστιανισμός τους έλαβε χωρά πριν αυτοί γίνουν πολιτισμένοι άνθρωποι! Για τους Έλληνες όμως ήταν διαφορετικά: αυτοί ήταν ήδη πολιτισμένοι και γι αυτό έπρεπε να τους υποχρεώσουν με το ζόρι να γίνουν Χριστιανοί!

Ο ελληνικός πολιτισμός ήταν σε ένα υψηλό στάδιο ανάπτυξης που όμοιο του δεν υπήρχε πουθενά στην Ευρώπη, γι αυτό οι καρποί του και τα έργα του έπρεπε να εξαφανιστούν.

Ο Ελληνισμός έπρεπε να πεθάνει. Γι αυτό λοιπόν πανεπιστήμια και φιλοσοφικές σχολές έκλεισαν, βιβλιοθήκες πυρπολήθηκαν, Ασκληπιεία έπαψαν να λειτουργούν, ναοί γκρεμίστηκαν, σταδία (Ολυμπία...) ισοπεδώθηκαν, επιστήμες και καλές τέχνες όπως π.χ. το θέατρο, κυνηγήθηκαν ως έργα του Σατανά. Και περάν αυτών, απαγορεύτηκε να ονομάζεται κανείς Έλληνας. Η τιμωρία ήταν θάνατος!

Οι Χριστιανοί δήμιοι εκτέλεσαν καλά το καθήκον τους!
Στην υπόλοιπη Ευρώπη, 1.000 χρονιά μετά την ισοπέδωση της Ελλάδος δηλαδή στην περίοδο της αναγέννησης και μετά από αυτή, οι Ευρωπαίοι ένοιωσαν ένα μικρό δείγμα θρησκευτικής καταδίωξης και παραλογισμού! Όταν ο Παπάς και η καθολική εκκλησία κατάλαβαν ότι το παλιό θηρίο, ο Ελληνισμός σηκωνόταν από τον τάφο του και απειλούσε να αφυπνίσει και την υπόλοιπη Ευρώπη, πανικοβλήθηκαν.

Η απάντηση τους λοιπόν ήταν η «Ιερά Εξέταση», που καταδίκαζε όλη τη γνώση και τους επιστήμονες. Αλλά, παρά την αντίσταση της εκκλησίας κατά την περίοδο της αναγέννησης ο Ελληνισμός επανήλθε στο κέντρο και η Ευρώπη κατάφερε να έλθει σε επαφή με τις αρχαίες ελληνικές αξίες, τη γνώση και τον πολιτισμό. Η Ελλάδα όμως δεν ήταν το ίδιο τυχερή. Σ' αυτήν επιφυλασσόταν μια νέα καταδίκη:

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΠΟΥΛΗΣΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ σε ένα καινούργιο μεσαίωνα, που ήταν ακόμα χειρότερος από το προηγούμενο, τον Οθωμανικό. 400 χρονιά Τουρκικής κατοχής είχαν αρχίσει!

Μονό όταν αποκτήσουμε ιστορική γνώση, μπορούμε να ξεφορτωθούμε την τυφλή και χωρίς κριτική πίστη. Μονό τότε γινόμαστε σε θέση να "δούμε" όλο το παιχνίδι που παίχτηκε και παίζεται κατά της ανθρωπότητας.

ΘΕΟΙ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Δεν υπάρχει θεός σε οποιαδήποτε θρησκεία, που να μην τον κατασκεύασε άνθρωπος. Όλους τους θεούς όλων των θρησκειών, οι άνθρωποι τους έχουν φτιάξει, για να ελέγχουν τους άλλους ανθρώπους για να ασκούν εξουσία και έλεγχο στις μεγάλες μάζες.


"Μισώ όλους τους θεούς... "Αισχύλος


ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΘΕΟΙ
Το τι είδους θεός έχει κατασκευασθεί σε μια κοινωνία, καθώς και η θέση και ο ρόλος που παίζει σ' αυτή, αντικατοπτρίζει καλύτερα από οτιδήποτε άλλο το επίπεδο αυτής της κοινωνίας.

Η εξέλιξη που έλαβε χώρο στην Ελλάδα επί πολλές χιλιετίες, δεν επηρέασε μονό τους Έλληνες, αλλά και τους θεούς τους. Οι θεοί για τους Έλληνες, εκτός του ότι ήταν αθάνατοι, κατά τα αλλά ήταν ακριβώς ίδιοι με αυτούς, δηλαδή είχαν τα ίδια προτερήματα και ελαττώματα με τους ανθρώπους. Είχαν δηλαδή εξανθρωπιστεί.

Αντί για έναν παντοδύναμο και αλάθητο θεό, όπως αυτόν που γνωρίζουμε στις μέρες μας στις διαφορές θρησκείες με τις απαιτήσεις του και τις εντολές του, οι Έλληνες είχαν θεούς που αντιπροσώπευαν τον ερωτά, τη μουσική, το φως, την ομορφιά, τη θάλασσα, τον αέρα, τη χαρά, τον πόλεμο κλπ.

Μέχρι και ισότητα των δυο φυλών υπήρχε στους θεούς τους. Από τους 12 κυρίους θεούς, 6 ήταν άνδρες (Δίας, Ποσειδώνας, Απόλλων, Ήφαιστος, Ερμής, Άρης,) και 6 ήταν γυναίκες (Ήρα, Αθήνα, Αφροδίτη, Δήμητρα, Άρτεμις, Εστία).


Ισότητα δεν υπήρχε μονό ανάμεσα στους θεούς, αλλά και στους αντιπροσώπους τους: Ιερέας και ιέρεια στην αρχαία Ελλάδα!


Η μονή δέσμευση που υπήρχε ανάμεσα στους θεούς και στους ανθρώπους ήταν «να μην υπάρχει καμία δέσμευση»! Η ελληνική αντίληψη των θεών ήταν η συνεχεία του δικού τους περιβάλλοντος ελευθερίας σκέψεως.
Σ' αυτό ακριβώς το ελεύθερο περιβάλλον έγινε δυνατόν και να γεννηθεί και να αναπτυχθεί η φιλοσοφία.

Οι Έλληνες, μέσω της φιλοσοφίας τους, κατάλαβαν τη διαφορά ανάμεσα στην πραγματικότητα και την αλήθεια. Πραγματικότητα ήταν το Όλο, είτε το καταλάβαιναν είτε όχι. Αλήθεια ήταν το μέρος του όλου που αυτοί καταλάβαιναν. Το ποσό σωστά όμως το καταλάβαιναν ήταν άμεσα εξαρτημένο από το επίπεδο εξέλιξης και γνώσης που είχαν αναπτύξει ως άνθρωποι.

«Η αλήθεια δεν είναι στατική, απόλυτη και τελική, αλλά δυναμική και σχετική, που σημαίνει ότι συνεχώς αλλάζει με τον ίδιο ρυθμό που αλλάζουμε κι εμείς. Όσο πιο πολύ εξελισόμεθα ως άνθρωποι τόσο πιο διαφορετικές γίνονται οι Αλήθειες μας ».
Οι Έλληνες κατάλαβαν ότι οι άνθρωποι ποτέ δεν μπορούν να φτάσουν την αλήθεια, αλλά μονό να την πλησιάζουν όλο και περισσότερο. Ο Ηράκλειτος είπε χαρακτηριστικά: «Τα πάντα ρει» = Όλα κινούνται. Όλα αλλάζουν διαρκώς. Το ίδιο και η αντίληψη μας περί αλήθειας.


«Τα πάντα ρει». Ηράκλειτος

Γι αυτό λοιπόν, επειδή η αλήθεια είναι σχετική και πάντα αλλάζει μαζί με τους ανθρώπους και το επίπεδο εξέλιξης τους, οι Έλληνες δεν δημιούργησαν ποτέ κανένα είδος δόγματος και θρησκευτικού φανατισμού. Μέχρι και μνημείο για τον άγνωστο θεό υπήρχε στην Αθήνα, ούτως ώστε οι ξένοι επισκέπτες να μπορούν να πάνε εκεί και να προσευχηθούν στο δικό τους θεό. Και ήταν αδιανόητο για τους Έλληνες να καταδιώξουν άλλους εξ αίτιας των θρησκευτικών τους πεποιθήσεων.

Ποτέ στην Ελλάδα δεν διεξήχθη πόλεμος που να έχει θρησκευτικά αίτια. Μέχρι που ήλθε ο Χριστιανισμός.
Ο ΧΡΙΣΤΑΝΙΣΜΟΣ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

Καμία απολύτως ανάγκη δεν είχαν οι Έλληνες από το Χριστιανισμό για να γίνουν άνθρωποι και για να αποκτήσουν ηθική! Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι Έλληνες, πολύ πριν από οποιονδήποτε άλλον λαό, είχαν να επιδείξουν έναν πολιτισμό, που όχι μονό ήταν μοναδικός με τέτοιο επίπεδο, αλλά ήταν και ο μονός που είχε βάλει τον άνθρωπο στο κέντρο. Οι ρίζες του ελληνικού πολιτισμού χάνονται πίσω στις χιλιετίες.

Οι Έλληνες είχαν αρχές, ήθη, έθιμα, παραδόσεις, αυτογνωσία, φιλοσοφία. Ήταν άνθρωποι με όλη τη σημασία της λέξεως. Άνθρωπος είναι ο άνω θρώσκων. Θρώσκω σημαίνει πετάγομαι προς τα πάνω, ανεβαίνω, γι αυτό λοιπόν άνθρωπος είναι αυτός που ολοένα ανεβαίνει, εξελίσσεται, χρησιμοποιώντας την σκέψη του, την περιέργεια του και τη λογική του. Αυτός ήταν ο Έλληνας.

Ο σκεπτόμενος άνθρωπος, που απορούσε για τα πάντα και δεν δεχόταν δόγματα του τύπου «πίστευε και μη ερευνά», όπως ο Χριστιανισμός δια πυρός και σίδηρου ήθελε να επιβάλει. Ο Έλληνας ήταν εμπόδιο, έπρεπε να φύγει από τη μέση, ήταν ο ήλιος που έπρεπε να σβήσει για να μπορέσει να κυριαρχήσει ο σκοταδισμός και ο θρησκευτικός φανατισμός.

Βεβαία μπορεί να αναρωτηθεί κανείς υπήρχε κάτι το κακό στις 10 εντολές του Χριστιανισμού το οποίο ερχόταν σε σύγκρουση με τον ελληνικό πολιτισμό; Η απάντηση σε αυτό είναι, ότι στην Ελλάδα, τέτοιου είδους εντολές ήταν τελείως εκτός εποχής και άχρηστες.

Καταρχήν, όλη αυτή η παράδοση περί εντολών είναι καθαρά ελληνική. Ο Μίνωας ανέβαινε στο ορός Ίδη της Κρήτης κάθε τόσο, συνομιλούσε με το Δια και επέστρεφε κρατώντας εντολές ραμμένες πάνω σε πέτρινες πλάκες που τις έδινε στους ανθρώπους Αυτή λοιπόν η παράδοση εκλάπη και κατεγράφη και στην Παλαιά Διαθήκη.

Αλλά εδώ συμβαίνει το εξής παράδοξο: πήρανε τη δίκη μας μυθολογία,
την παραλλάξανε και μας τη ξανασερβίρανε ως ιστορία. Και εμείς τους πιστεύουμε!

Εκτός αυτού, αν οι Έλληνες θέλανε εντολές μπορούσαν να πάνε στο μαντείο των Δελφών. Εκεί υπήρχαν γραμμένες 147 εντολές(ΔΕΛΦΙΚΑ ΠΑΡΑΓΓΕΛΜΑΤΑ)... Και αυτό ήταν και συμβολικό. Γιατί 1+4+7=12. Οι 12 Θεοί...

Ας σταθούμε λίγο στις 10 εντολές του Χριστιανισμού.

Τι μηνύματα έδιναν;
Ου κλέψεις, ου φονεύσεις ου μοιχεύσεις ου ψευδομαρτυρήσεις κλπ.
Και ερωτώ:

Πριν αυτές οι εντολές του Μωυσή, (δηλαδή των Εβραίων), φτάσουν στους Έλληνες μέσω της θρησκείας του Χριστιανισμού, τι ήταν οι Έλληνες;

Ήταν κλεφτές δολοφόνοι, μοιχοί, ψευδομάρτυρες κλπ. Και περιμένανε τους σωτήρες τους, τον Μωυσή και τους αντιπροσώπους του, να τους δωρίσουν τις εντολές τους και να τους βάλουν στον σωστό δρόμο;

Σε τι χρησίμευαν τέτοιου είδους εντολές σε μια κοινωνία που ήταν σε τόσο μεγάλο βαθμό βασισμένη σε κανόνες ηθικής νομοθεσίας και δίκαιου;


Τι ήθελε να πει άραγε ο Μιχαήλ Άγγελος που παρουσίασε τον Μωυσή κατ'; αυτόν τον τρόπο;

Δεν είναι καθόλου δύσκολο να βρει κανείς στην αρχαία Ελλάδα ονόματα μεγάλων νομοθετών.

Ο Δρακών, γνωστός μέχρι και σήμερα για τους πολύ αυστηρούς νομούς του, ακόμη μιλάμε για δρακόντειους νομούς ή για δρακόντεια μετρά προστασίας όταν θέλουμε να πούμε ότι κάποιοι νομοί είναι ιδιαίτερα αυστηροί, ο Λυκούργος από τη Σπάρτη, ο Σόλων ο Αθηναίος.

Όλοι αυτοί δημιούργησαν εξαιρετικά νομοθετικά συστήματα που συνειδητοποίησαν τους Έλληνες για το καλό και το κακό, καθώς και για τις συνέπειες που θα έχουν οι πράξεις τους. Όχι λοιπόν, δεν είχαν καμία απολύτως ανάγκη οι Έλληνες από τους "κανόνες ηθικής" του Μωυσή και του Χριστιανισμού!

Αλλά οι υποτιθέμενες "θεόσταλτες" εντολές μας λένε και ένα άλλο σημαντικό πράγμα:
Όλες αρχίζουν με τη λέξη «ου». Ου κλέψεις, ου φονεύσεις ου μοιχεύσεις, ου ψευδομαρτύρησες. Που
πάει να πει, ότι απευθύνονται:

1ον) σε ανθρώπους με εξαιρετικά χαλαρή την αίσθηση της μεταξύ τους αλληλεγγύης και κοινωνικής συνύπαρξης, και

2ον) σε ανθρώπους με χαμηλή ακόμη νοημοσύνη.
Σαν να μιλάς σε ένα μικρό παιδί δηλαδή: Μη κανείς τούτο, μη κανείς κείνο!...
Οι μύθοι που χρησιμοποιούν οι αρχαίοι τραγωδοί μας, περάν των οποίων άλλων ιστορικών και κοινωνικών πληροφοριών που μας δίνουν, σηματοδοτούν επίσης την ωρίμαση της ανθρωπινής συνείδησης το πέρασμα της από ένα πιο χαμηλό επίπεδο επίγνωσης σ'; ένα άλλο πιο υψηλό, πιο εκλεπτυσμένο, πιο συνειδητό.

Ο Αισχύλος ο ένας από τους 3 μεγαλύτερους τραγωδούς μας, στο 3o μέρος της τριλογίας του «Ορέστεια», μας διδάσκει ότι όταν ο Ορέστης κυνηγημένος από τις Ερινύες κατέληξε για προστασία, βοήθεια και αναζήτηση δικαιοσύνης στο ναό του Απόλλωνος στους Δελφούς, η θεά Αθήνα, η θεά της σοφίας κρίνοντας ότι οι άνθρωποι έχουν φθάσει πλέον σε υψηλό επίπεδο επίγνωσης του καλού και του κακού, ίδρυσε δικαστήριο και ανέθεσε σ'; αυτούς στους ανθρώπους να κρίνουν οι ίδιοι την πράξη της μητροκτονίας που είχε διαπράξει ο Ορέστης. Η συνειδητή ελευθερία σημαίνει και ευθύνη των πράξεων.

Ο Ορέστης είχε ζητήσει καταφύγιο στο ναό του Απόλλωνος στους Δελφούς. Αγκαλιάζει τον ομφαλό και ζήτα προστασία.

Ο Απόλλων διώχνει τις Ερινύες ενώ η Πυθία φεύγει έντρομη στη θεά των Ερινυών. Η Άρτεμις (δεξιά) παρακολουθεί την όλη σκηνή.

Σε λίγο θα εμφανιστεί η Αθήνα και θα ιδρύσει δικαστήριο, για να μπορέσουν οι άνθρωποι να κρίνουν οι ίδιοι τη μητροκτονία που είχε διαπράξει ο Ορέστης.
(Ναι ακούσατε καλά! Δικαστήριο θα γίνει! Πράγμα που σημαίνει, ότι ουδείς εβραϊκός θεός θα διατάξει κάποια θανάτωση αλά Παλαιά Διαθήκη!)

Επίσης δεν μπορούμε να μιλάμε για ηθική και να μην αναφέρουμε το Δημόκριτο, ο οποίος εκτός από την επιστημονική του πλευρά (ατομική θεωρία), είχε και την ηθική πλευρά την οποία είχε αναπτύξει σε
αφάνταστο βαθμό.

Το μήνυμα λοιπόν που μας δίνει ο Δημόκριτος, είναι ότι οπού υπάρχει καταπίεση και βούρδουλας δεν υπάρχει ηθική. Γιατί, όπως λέει, καλός και ηθικός δεν είναι αυτός που δεν κάνει το κακό, αλλά αυτός που δεν θέλει να κάνει το κακό. Γιατί το να μη κάνει κάνεις το κακό επειδή φοβάται την τιμωρία, αυτό δεν είναι ηθική, είναι φόβος . Το ζήτημα είναι να καταλαβαίνει ότι αυτό δεν είναι σωστό και γι αυτό δεν το κάνει.

Όμως ο Δημόκριτος το προχώρησε ακόμα παραπάνω ,και αυτό είναι και το πιο σημαντικό σημείο της ηθικής του. Είπε λοιπόν ότι δεν μετράει η πράξις αλλά το κίνητρο πίσω από την πράξη! Τι να το κάνω δηλαδή ότι μου φέρεσαι καλά όταν ο σκοπός σου είναι δόλιος;


«Αγαθόν ου το μη αδικείν, αλλά το μηδέ εθελειν.» Δημόκριτος

Από αυτά τα παραδείγματα είναι εύκολο να αντιληφθεί κανείς, ότι στην Ελλάδα, όχι μονό την εποχή του Χρίστου αλλά και εκατοντάδες χρονιά π.Χ., οι εντολές του Μωυσή ήταν τελείως άστοχες και άχρηστες!
Ο ΙΗΣΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΣΣΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ
Ο Χριστιανισμός άρχισε σαν μια μικρή αίρεση στην Ιουδαία, με μονό τοπική και πολύ περιορισμένη εμβέλεια. Ήταν το κίνημα των Εσσαίων. Αυτό παρέλαβε ο Παύλος και με τη βοήθεια και των Φαρισαίων και της ρωμαϊκής ολιγαρχίας το "διεθνοποίησε" και το πέρασε στη Ρώμη. Από εκεί ο Χριστιανισμός θα εξαπλωνόταν στον υπόλοιπο κόσμο. Για να γίνει όμως αυτό εφικτό, έπρεπε ο δρόμος να είναι ανοικτός.

Ο δρόμος όμως ήταν κλειστός και το μεγάλο εμπόδιο ήταν ο ελληνικός πολιτισμός και ορθολογισμός που κυριαρχούσε με τα πανεπιστήμια, τις βιβλιοθήκες κλπ. Γι αυτό λοιπόν έπρεπε να καταστραφεί και να ισοπεδωθεί. Και αυτό ακριβώς έγινε.

Είναι ιστορικά αναμφισβήτητο ότι ο Χριστιανισμός όπως εξελίχθηκε ως ιδεολογία με τον καιρό, έχει ελάχιστα κοινά σημεία με το αρχικό κήρυγμα του Ιησού. Δηλαδή, τα κίνητρα του Ιησού ήταν διαμετρικά αντίθετα από τα κίνητρα του Χριστιανισμού! Προτού όμως μιλήσουμε για κίνητρα, ας δούμε λίγο σε γενικές γραμμές αυτό το κίνημα που με τον καιρό έγινε Χριστιανισμός.

Το κίνημα αυτό άρχισε από τους Εσσαίους.
Μέχρι το 1947, η κυρία πηγή για τους Εσσαίους ήταν τα βιβλία του Ιώσηπου (Josef Flavius) «Ιουδαϊκός Πόλεμος» και «Ιουδαϊκή Αρχαιολογία» (ο Ιώσηπος ήταν Εβραίος ιστορικός που έζησε τον 1ο αιώνα μ.Χ.).

Αναφέρονται επίσης σε αυτούς και ο Φίλων και ο Πλίνιος. Από το 1947 όμως μέχρι και το 1954, ανακαλύφτηκαν στην έρημο του Κουμράν (στη Νεκρά θάλασσα), μέσα σε διαφορά σπήλαια, παρά πολλοί πάπυροι που ανήκαν στους Εσσαίους Αυτά τα χειρόγραφα ήταν τα καταστατικά των Εσσαίων, που μας δείχνουν πλήρως και την ταυτότητα τους πως κινούνταν και τι επεδίωκαν. Ένα μέρος αυτών των χειρογράφων σήμερα, φυλάσσεται σε ένα αντιατομικό καταφύγιο στην Ιερουσαλήμ.

ι Εσσαίοι ήταν μια ομάδα μερικών χιλιάδων Ιουδαίων, που έφυγαν στην έρημο του Κουμράν λίγο πριν το τέλος του 2ου αιώνα π.Χ.. Κύριος στόχος τους ήταν η καταπολέμηση της άρχουσας τάξης των Φαρισαίων και Σαδδουκαίων, που ασκούσε τρομερή καταπίεση στον λαό και είχε και το μονοπώλιο της γνώσης. Η άρχουσα τάξη επίσης κατά τους Εσσαίους ήταν διεφθαρμένη και δεν τηρούσε σωστά το Μωσαϊκό νομό. Πιστεύανε επίσης πως αν θα κάθονταν στην έρημο πολλά χρονιά, όπως είχαν κάνει παλαιοτέρα οι πρόγονοί τους με επικεφαλής το Μωυσή, θα εμφανιζόταν ο Μεσσίας που θα τους λύτρωνε από όλα τα κακά.

Όμως το 63 π.Χ. κατελήφθη η Ιουδαία από τους Ρωμαίους. Οι Φαρισαίοι τότε, εκμεταλλευόμενοι την κατάσταση, αποκτήσαν καλές σχέσεις με τους Ρωμαίους κατακτητές, οι οποίοι πολύ πρόθυμα, κατόπιν προτροπής των Φαρισαίων, κατέπνιγαν κάθε εσσαϊκή επανάσταση.

Οπότε οι Εσσαίοι, από το 63 π.Χ. και μετά, απέκτησαν διπλό πρόβλημα Δεν έφτανε που είχαν τους Φαρισαίους τώρα είχαν και τους Ρωμαίους. Γι αυτό και ο Χρίστος που ήταν Εσσαίος είχε διπλό στόχο. Και την καταπολέμηση των Φαρισαίων, της εβραϊκής ολιγαρχίας και την καταπολέμηση των Ρωμαίων, των κατακτητών της χωράς του.

Ο Ιησούς ήταν αντιπρόσωπος των Εσσαίων, ένα όργανο πολιτικού σχεδίου που είχε ως στόχο την απελευθέρωση του λαού!


Ο Ιησούς ήταν κοινωνικός επαναστάτης με προοδευτικές ιδέες και για τις οποίες μάλιστα ιδέες έδωσε και τη ζωή του. Ήρθε σε πλήρη σύγκρουση με τα συμφέροντα της άρχουσας τάξεως. Γι αυτό και τον
συλλάβανε, (ή μάλλον βάλανε τους Ρωμαίους να τον συλλάβουνε...), τον ψευτοδικάσανε και τον σταυρώσανε, δηλαδή τον ξεφορτωθήκανε, επειδή ήταν λίαν επικίνδυνος επαναστάτης που είχε πίσω του μια ολόκληρη τάξη, τους Εσσαίους. Γι αυτό και ήταν μια μεγάλη απειλή για τα συμφέροντα τους.


Η πρώτη εμφάνιση του ενήλικα Ιησού ήταν μονό μετά την βάπτιση του, που ήταν καθαρά εσσαϊκή παράδοση.
Στην εικόνα η βάπτιση του Ιησού.

Το ποσό επικίνδυνος ήταν ο Ιησούς το βλέπουμε καθαρά και από τον τρόπο σύλληψης του. Ξέρουμε ότι συνελήφθη στο ορός των "Ελαίων". Το ορός όμως των ελαίων ήταν άντρο, λημέρι, βάση εξόρμησης των επαναστατών κατά της Ιερουσαλήμ, και όχι απλώς τόπος προσευχής (Ιουδαϊκός Πόλεμος Π, 261-262). Ο Ιησούς συνελήφθη στη Γεσθημανή. Γεσθημανή στα εβραϊκά σημαίνει ελαιοτριβείο και στην περιοχή υπήρχε ελαιοτριβείο με μεγάλο κήπο.

Εκεί λοιπόν συνελήφθη ο Ιησούς υστέρα από μια μεγάλη στρατιωτική επιχείρηση. Ο Χριστιανισμός μας λέει ότι ο Ιησούς πήγε εκεί για να προσευχηθεί στον πατερά του, αλλά από την πληροφορία που μας τη δίνει ο ίδιος ο Ιωάννης (18,12), διαβάζουμε κάτι άλλο: «η ουν σπείρα και ο χιλίαρχος και οι υπηρέται των Ιουδαίων συνέλλαβον τον Ιησούν..» .

Δηλαδή μας μιλάει για χιλίαρχο και για μια σπείρα στρατιωτών. Αλλά μια σπείρα ήταν 600 άτομα και ο χιλίαρχος με τη σημερινή έννοια ένας συνταγματάρχης θα χρησιμοποιούσαν τόση μεγάλη δύναμη για να συλλάβουν έναν άνθρωπο, που, κατά τα λεγόμενα του Χριστιανισμού, παρουσιάζεται ως τελείως ακίνδυνος;

Τα κίνητρα του Ιησού ήταν διαμετρικά αντίθετα από τα κίνητρα του Χριστιανισμού. Για να επιτύχει ο Χριστιανισμός έπρεπε να εξασφαλίσει μια βάση. Και η βάση αυτή ήταν ο λαός, το αγράμματο πλήθος που εξ αίτιας της έλλειψης παιδείας που το διέκρινε ήταν εύκολο να το κατευθύνουν οπού και όπως ήθελαν.

Εκλεκτό του θεού ανακήρυξε ο Ιησούς τον αγράμματο λαό. Εκλεκτό του θεού ανακήρυξε και ο Χριστιανισμός τον αγράμματο λαό. Όμως οι στόχοι ήταν τελείως διαφορετικοί. Ο Ιησούς ονειρεύτηκε και επεδίωκε να ανεβάσει αυτόν τον λαό σε ένα επίπεδο που θα τον έκανε ικανό να αποτινάξει το ζυγό που του είχε επιβάλει και η εβραϊκή ολιγαρχία και ο Ρωμαίος κατακτητής.

Για τον Χριστιανισμό όμως ήταν σημαντικότερο να κρατήσει τα πλήθη στην αμορφωσιά και στην αμάθεια, για να μπορεί να τα ελέγχει και να τα οδηγεί όπως ήθελε.
Ο Χριστιανισμός με το σύνθημα επιστροφή στο σκότος πρόλαβε τη διάλυση του σκότους!

Ο Ιησούς δεν ήθελε να εντυπωσιάσει, αλλά ήθελε να τον καταλάβουν. Το τραγικό όμως ήταν ότι ο Ιησούς μιλούσε σε μάζες αγράμματες που δεν ήταν σε θέση να τον καταλάβουν, γιατί ήταν στον κόσμο της αμάθειας και της αγνοίας. Ο μονός που ήταν σε θέση να τον καταλάβει ήταν ο ίδιος του ο εχθρός, η
άρχουσα τάξη. Ακριβώς γιατί είχε την κατάλληλη παιδεία.

Ο Ιησούς ήταν ένας ιδεαλιστής και ένας πρακτικός ενσαρκωτής της διδασκαλίας του. Και επειδή η διδασκαλία του ήτανε αντίθετη με τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης, γι αυτό και τον σταυρώσανε. Και η άρχουσα τάξη πάντα θα σταυρώνει οποιονδήποτε Ιησού που πάει ενάντια στα συμφέροντα της, οποιονδήποτε πάει να ξυπνήσει τις μάζες ...;

Είναι πολύ σημαντικό να ξεκαθαριστεί ότι, αποκαλώντας τον Ιησού ιδεαλιστή, δεν τον έχουμε συγχρόνως κάνει ήρωα! Ο ιδεαλισμός του και ο αγώνας του αφορούσε μονό τους Εβραίους και όχι όλους εμάς τους άλλους!


Ο Ιησούς δολοφονήθηκε δυο φορές. Μία πριν και μια μετά θάνατον. Κατ' αυτόν τον τρόπο υπηρέτησε και ως νεκρός την άρχουσα τάξη που αγωνίστηκε να ανατρέψει. Ο δεύτερος θάνατος του όμως ήταν ο χειρότερος. Του σκότωσαν το πνεύμα του και την ιδεολογία του και του έδωσαν καινούργια ταυτότητα. Και εδώ ακριβώς παίχθηκε το παιχνίδι κατά της ανθρωπότητας:

Ο Ιησούς ο επικίνδυνος και αναρχικός επαναστάτης έγινε Υιός του Θεού! Ήρθε ειρηνικά στον κόσμο, με ειδική αποστολή από τον πατερά του, και ακολουθώντας τις εντολές του, πήρε στους ωμούς του όλες τις αμαρτίες ενός "περιουσίου λαού". Πως όμως το κατάφεραν αυτό και γιατί ήταν σημαντικό να παρουσιάσουν τον Ιησού κατ' αυτόν τον τρόπο;
Ο Χριστιανισμός έδωσε στον Ιησού καινούργια ταυτότητα. Αφού πρώτα του
δολοφόνησε το πνεύμα του και την ιδεολογία του.

Οι άνθρωποι μεταβλήθηκαν σε πιστά, αμαθή και χωρίς κριτική σκέψη πρόβατα!
(Τα πρόβατα είναι τα αιωνία σύμβολα της υποταγής)
Ο ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΤΑΤΡΕΠΕΙ ΤΟΝ ΕΣΣΑΪΣΜΟ ΣΕ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ
Ένα πράγμα πρέπει να ξεκαθαριστεί: ο Χριστιανισμός δεν είναι έργο του Ιησού, αλλά του Παύλου! Ο Παύλος ήταν που πήρε τη μαγιά του Ιησού, την παράλλαξε, την έβγαλε έξω από τα σύνορα της Ιουδαίας και την πέρασε στη Ρώμη. Και για να το επιτύχει αυτό είχε την υποστήριξη και των Φαρισαίων και της ρωμαϊκής ολιγαρχίας!


Ο Χριστιανισμός δεν είναι δημιούργημα του Χρίστου, αλλά του Παύλου!

Βεβαία, επειδή ο Παύλος παράλλαξε την διδασκαλία του Ιησού (την εσσαϊκή διδασκαλία), ήλθε σε ρήξη με τους Εσσαίους και τους 12 αποστόλους, Πέτρο, Ιωάννη κλπ. Και αυτή η ρήξη φαίνεται πολύ καθαρά από τις επιστολές του ίδιου του Παύλου, για παράδειγμα τις προς Κορίνθιους και Γαλάτας. Πολλές φορές κινδύνευσε η ζωή του από τους Ιουδαίους. Πάντα όμως τον γλίτωναν οι Ρωμαίοι.

Και γεννάται το ερώτημα:

Ο Χρίστος επειδή διδάσκει ότι διδάσκει, συλλαμβάνεται από το ιερατείο, οδηγείται στο Ρωμαίο διοικητή Πιλάτο, αυτός "νίπτει τας χείρας του", τον καταδικάζει σε θάνατο και μέσα σε λιγότερο από δυο μέρες ο Χρίστος σταυρώνεται. Ο Παύλος όμως που κατά τα λεγόμενα του Χριστιανισμού, διδάσκει ότι δίδασκε και ο Ιησούς αλλά σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα και μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, πράγματι πολλών χρονών, μένει ανενόχλητος από το Ιερατείο. Και όχι μονό δεν τον ενοχλούν οι Φαρισαίοι, αλλά και τον υποστηρίζει συνέχεια και η ρωμαϊκή ολιγαρχία.

Γιατί άραγε; Ποιο συμφέρον είχαν οι Φαρισαίοι να τον αφήνουν ανενόχλητο και ποιο συμφέρον είχε η ρωμαϊκή ολιγαρχία να τον υποστηρίζει και να τον προστατεύει;

Για να γίνει αυτό κατανοητό πρέπει να κοιτάξουμε λίγο στην κατάσταση που επικρατούσε στη Ρώμη αυτή την εποχή.

Στη Ρώμη εκείνη την εποχή υπήρχαν δυο συγκρουόμενες δυνάμεις. Η σύγκλητος που αποτελείτο από τη ρωμαϊκή ολιγαρχία, την άρχουσα τάξη δηλαδή, και που στήριζε την οικονομική της δύναμη στους κατακτητικούς πολέμους και στη δουλεία, και ο αυτοκράτορας.

Η σύγκλητος είχε μεγάλη εξουσία στη Ρώμη. Όμως το 31 π.Χ. ήλθε στην εξουσία ο Οκταβιανός Αύγουστος και βασίλευσε μέχρι το 14 μ.Χ.. Αυτός λοιπόν εγκαθίδρυσε μοναρχικό πολίτευμα. Περιόρισε δηλαδή παρά πολύ τη δύναμη της συγκλήτου και μάζεψε όλες τις εξουσίες στα χεριά του. Με αλλά λογία, πήγε αντίθετα στα συμφέροντα της ρωμαϊκής ολιγαρχίας. Αυτό όμως που έκανε το ποτήρι να ξεχειλίσει για τους συγκλητικούς ήταν ότι ο Αύγουστος θεοποίησε τον εαυτό του και απαιτούσε από τους άλλους ακόμα και από τα μελή της συγκλήτου, να τον προσκυνούν σαν θεό.

Ε, αυτό βέβαια ήταν πολύ για τη ρωμαϊκή ολιγαρχία. Τους κάθισε κυριολεκτικά στο λαιμό. Και επειδή αυτό το υιοθέτησαν και οι επόμενοι Καίσαρες, με τον καιρό η κατάσταση χειροτέρεψε ακόμη περισσότερο.

Με ποιον ελιγμό λοιπόν, η ολιγαρχία θα απέφευγε μια καινούργια επανάσταση;

Το μοντέλο του Ιησού ως θεός καταστρώθηκε προσεκτικά από το φαρισαϊκό Ιερατείο, που πολύ έξυπνα αντιλήφθηκε που θα μπορούσε να οδηγηθεί ο λαός με έναν τέτοιο ηγέτη, όπως όντως ήταν ο Χρίστος. Γι αυτό λοιπόν, αφού πρώτα τον θανατώσανε, μεταλλάζοντας τη διδασκαλία του αλλά και την αλήθεια του, τον προσαρμόσανε στα δικά τους συμφέροντα και τον ξανασερβίρανε στον λαό και της Ιουδαίας και της Ρώμης. Και η δουλεία αυτή ανατέθηκε στον Παύλο, που διέθετε τις απαραίτητες ικανότητες.

Κεντρικό σημείο της διδασκαλίας του Παύλου ήταν ότι οι άνθρωποι δεν έπρεπε να δυσανασχετούν που ήταν σκλάβοι και υπηρέτες άλλων.* Γιατί για το θεό, όλοι υπηρέτες ήταν. Και αν κακοπερνούσαν σ'; αυτή τη ζωή, δεν έπρεπε να απογοητεύονται, γιατί η ανταμοιβή τους θα ερχόταν μετά θάνατον, στη Βασίλεια των Ουρανών!

Ο Ιησούς θα γύριζε πολλές φορές στον τάφο του αν ήξερε για ποιο σκοπό, ο αγώνας του και ο θάνατος του, χρησιμοποιήθηκαν!

Ένα πράγμα είναι όμως σίγουρο: Η επιτηδειότητα του Παύλου και η διδασκαλία του δημιουργούσαν οπαδούς πιστούς που τους χαρακτήριζε η παθητικότητα και το πνεύμα υποταγής. Και αυτό ταίριαζε απόλυτα και στην εβραϊκή και στη ρωμαϊκή ολιγαρχία, γιατί αυτό ακριβώς θέλανε κι αυτοί. Ο κίνδυνος μιας τόσο ανεπιθύμητης γι αυτούς επανάστασης εξαφανιζόταν. Αφού όλα ήταν θέλημα Θεού, εναντία σε ποιον θα πολεμούσε κανείς; Εναντία στο θεό;

Η διδασκαλία του Παύλου δημιουργούσε οπαδούς, πιστούς,
που τους χαρακτήριζε η παθητικότητα και το πνεύμα υποταγής.
Το τέλειο μοντέλο υπηρέτη ...; ...;

Για τη ρωμαϊκή ολιγαρχία, η εισαγωγή του νέου θεού που παρουσίαζε ο Παύλος δεν σήμαινε μονό καλύτερο έλεγχο των κατωτέρων τάξεων, αλλά τους έδινε επιπλέον και ένα πολύ αποτελεσματικό όπλο, που θα μπορούσαν να το χρησιμοποιήσουν για να χτυπήσουν την αυτοκρατορική εξουσία στο μεδούλι της αυτό που τους κάθονταν πιο πολύ στο λαιμό: τη θεοποίηση του Καίσαρα! Γιατί για τους πλουσίους Ρωμαίους δεν συνέφερε να έχουν τον Καίσαρα ως θεό. Ο μεταλλαγμένος Ιησούς του Παύλου, ως Υιός του θεού, που είχε έναν πατερά στον ουρανό, δεν απειλούσε τα συμφέροντα τους...

Αλλά και η εβραϊκή ολιγαρχία είχε άλλο ένα κίνητρο: την εξάπλωση του εβραϊσμού στον κόσμο! Αυτό ήταν το όνειρο τους και ο σκοπός τους, από πολλά χρονιά πριν.

Και δεν μπορούμε παρά να παραδεχθούμε ότι το κατάφεραν αρκετά καλά, αφού ακόμα και στις μέρες μας, η εβραϊκή Παλαιά Διαθήκη είναι μέρος του Χριστιανισμού (και του Μουσουλμανισμού)!

Ο Χριστιανισμός είναι στην πράξη ένας εβραϊκός θρησκευτικός ιμπεριαλισμός που ακόμα και σήμερα, αποτελεί την τελειότερη ιδεολογία για κάθε ολιγαρχία και εξουσία! Χρησιμοποιώντας ως μέθοδο την "αγάπη", την "αμαρτία" και την "τιμωρία", μεταφέρει την πραγματική ζωή από αυτόν το κόσμο στον επόμενο, το μετά θάνατο και καταφέρνει τόσα εκατομμύρια ανθρώπων, να χρησιμοποιούν τον ήδη λιγοστό χρόνο που έχουν σ'; αυτή τη ζωή και τους περιορισμένους τους πόρους, για να εξασφαλίσουν ένα μέλλον ...;μετά θάνατον.Μια άλλη θρησκεία, που επίσης έχει τις ρίζες της στην εβραϊκή Παλαιά Διαθήκη, είναι ο Μουσουλμανισμός. Τα αποτελέσματα ενός τόσο παρανοϊκού θρησκευτικού ελέγχου των ανθρώπων, δεν είναι δύσκολο να τα δει κανείς. Εκατομμύρια πιστών ανθρώπων που δεν ξέρουν, δε σκέπτονται, δεν αμφισβητούν, δε ΖΟΥΝ! Μια κοινωνία, οπού οι μισοί από αυτούς (οι γυναίκες), κρύβουν τα πρόσωπα τους! Μια κοινωνία γεμάτη ανθρώπους, που θυσιάζουν τη ζωή τους για να γίνουν μάρτυρες στο όνομα του Αλλάχ και να μπορούν να απολαμβάνουν πολλές παρθένες και να καλοπερνούν στο πλάι του, ...φυσικά μετά θάνατον...!
Εκατομμύρια πιστών ανθρώπων που δεν ξέρουν, δε σκέπτονται, δεν αμφισβητούν, δε ΖΟΥΝ!
Μια κοινωνία, οπού οι μισοί από αυτούς οι γυναίκες,κρύβουν τα πρόσωπα τους!
Η άρχουσα τάξη πάντα θα "σταυρώνει" οποιονδήποτε Ιησού πάει να ξυπνήσει τις μάζες.
Μπορεί η ανθρωπότητα να πέσει πιο χαμηλά;
Οι θρησκεία(ες), ή καλύτερα, η θεολογική απατή, είναι η διαχρονικότερη και αποδοτικότερη παγίδα της ανθρωπινής ιστορίας!
Ως ποτέ, οι αξίες για τις οποίες οι άνθρωποι αγωνίζονται και πεθαίνουν, θα είναι αλυσίδες που θα τους κρατούν δεμένους;
Ως ποτέ, η φωνή της λογικής και της φιλοσοφίας θα φωνάζει την αλήθεια σε κουφά αυτιά;
Το να ζεις ελεύθερος δε σημαίνει τίποτα, αν δεν νοιώθεις λευτερωμένος. Ελευθερία είναι η αλήθεια.
Μαθαίνοντας την αλήθεια γίνεσαι ελεύθερος!
ΖΗΣΕ ΩΣ ΕΛΛΗΝ!

Posted in: