ΑΡΧΑΙΑ ΒΕΡΓΑ

(Υπάρχουν αρκετές σοβάρες ενδείξεις ο Αρχαιολογικός χώρος στην Τερπνή Σερρών να αποτελεί μέρος της αρχαίας Βέργας.Όπως επίσης η πόλη της Βέργας να είχε μετονομαστεί ή να αναφέρονταν και σαν Βισαλτία μιας και αποτελούσε την πρωτεύουσα της περιοχής.

Στο ίδιο σημείο τοποθετείτε επίσης και ο εμπορικός ρωμαϊκός σταθμός Graero,πράγμα που δείχνει την εναλλαγή ονομάτων της πόλης αναλόγως με την εποχή με αποτέλεσμα να υπάρχει σήμερα όλη αυτή η σύγχυση με την τελική ονομασία της πόλης.Η ομοιότητα επίσης της ονομασίας Βέργας με την Βεργίνα δεν είναι καθόλου συμπτωματική και δεν υπάρχει καμιά δόση υπερβολής σε αυτό που έχει αναφερθεί παλιότερα από τον παρόν ιστολόγιο, ότι στην περιοχή άνθισε μια δεύτερη "μικρή" Βεργίνα!
Η ΑΡΧΑΙΑ ΒΕΡΓΑ

Η αρχαία Βέργη ήταν μια σημαντική πόλη στην αρχαιότητα. Η Βέργα, ή Βέργη, ή Βεργαίο, ή Βέρτα, μαζί με την Άργυλο, το Κερδύλιον και την Όσσα, ήταν απ’ τις σημαντικότερες πόλεις της αρχαίας Βισαλτίας. Το όνομα της οφείλεται πιθανόν στον πρωτότοκο γιο του Βισάλτη, το Βέργο. «Η αρχαία Βέργη ήταν πιθανότατα ένα σημαντικό «εμπόριο», δηλαδή εμπορικός σταθμός στον πλωτό ποταμό Στρυμώνα, στις όχθες της λίμνης Κερκινίτιδας.

Εκεί είχαν εγκατασταθεί οι Θάσιοι στα τέλη του 6ου π.Χ αιώνα και λόγω της γεωγραφικής της θέσης, του γεωργικού και μεταλλευτικού της πλούτου μετεξελίχθηκε σε αποικία της Θάσου. Η πόλη απέκτησε κυρίαρχο ρόλο, καθώς διευκόλυνε τη μετακίνηση των αγαθών από το Αιγαίο και τη Θάσο προς τη θρακική ενδοχώρα και τα Βαλκάνια. Άρχισε να χάνει σε σπουδαιότητα μετά την ίδρυση της Αμφίπολης (437 π.Χ.), εξακολουθούσε ωστόσο να είναι αυθυπόστατη πόλη στα ελληνιστικά και ρωμαϊκά χρόνια. Ήταν πλούσια πόλη και έκοβε δικά της νομίσματα από το 476-356 μ.Χ. Τα νομίσματα έφεραν πάνω Σειλινό με Νύμφη ή Σειλινό μόνο ή ψάρι κυπρίνο (γριβάδι) ή τετράγωνο σταυρωτό σε σχήμα σβάστικας και τις επιγραφές ΒΕΡΤ, ΒΕΡΓΑΙ και ΒΕΡΓΑΙΟΥ. Η Βέργα ήταν γνωστή στην αρχαιότητα και από τον Αντιφάνη.

Αντιφάνης ο Βεργαίος
Σε μια παλιά επιγραφή που βρέθηκε στην Επίδαυρο αναγράφεται το όνομα του μαζί με άλλα ονόματα. Ήταν κατάλογος με τα ονόματα των αξιωματούχων του περίφημου Ιερού του Ασκληπιού στις διάφορες ελληνικές πόλεις, κατά τα έτη 365-311 π. Χ. Ήταν ο κατάλογος των θεωροδόκων. Σήμερα θα τους ονομάζαμε επίτιμους προξένους. Ήταν πρόσωπα που είχαν μια συγκεκριμένη αποστολή. Έργο τους ήταν να υποδέχονται, στην πόλη τους ,τους απεσταλμένους του Ιερού – τους θεωρούς –που ταξίδευαν για να πληροφορήσουν τις άλλες πόλεις για τις τελετές του Ιερού και για να συγκεντρώσουν τα απαραίτητα χρήματα.
Στις πόλεις που επισκέπτονταν τους υποδέχονταν και τους φιλοξενούσαν οι θεωροδόκοι, πρόσωπα με κοινωνική θέση και υπόληψη και, φυσικά, με οικονομική άνεση. Ο Αντιφάνης εξετέλεσε χρέη θεωροδόκου για ένα αρκετά μεγάλο διάστημα. Η θέση ήταν τιμητική. Έχουμε λοιπόν ένα ενδιαφέρον ιστορικό στοιχείο. Προσδίδει στην εικόνα του ευφυολόγου και την διάσταση του σοβαρού προσώπου. Αστείες και φανταστικές ιστορίες έλεγε. Δεν ήταν όμως αστείο πρόσωπο. Από σύγκριση χρονολογιών φαίνεται πως η φήμη του ως παραδοξολόγου, άρχισε να απλώνεται πολύ μετά από την εποχή κατά την οποία διετέλεσε θεωροδόκος.

Στον Αντιφάνη η μοίρα επιφύλαξε να ξεπεράσει η φήμη του όχι μόνο τα σύνορα της πατρίδας του, στα χρόνια που έζησε, αλλά και αργότερα, πολύ αργότερα, να διασχίσει τους αιώνες και να διεισδύσει στον ευρωπαϊκό πολιτισμό. Πράγματι, από την Αναγέννηση και μετά ο Αντιφάνης εισέρχεται στην ευρωπαϊκή λογοτεχνία και συγκεκριμένα στον χώρο των παραμυθιών και των φανταστικών ιστοριών. Με τον Αντιφάνη έχουμε στην κυριολεξία το ζωντανό παράδειγμα μιας παραδόσεως δια μέσω των αιώνων. Από αιώνα σε αιώνα κάτι παραδίδεται στην επόμενη γενιά και παραδίδεται με τον ασφαλέστερο τρόπο: μέσα από τα παραμύθια και τις περιπέτειες φανταστικών ταξιδιών .
Ο Αντιφάνης πέρασε τους αιώνες μέσα από την ιστορία του. Και η ιστορία του έμεινε γνωστή σαν το παραμύθι για τις παγωμένες λέξεις. Προκαλεί έκπληξη και συγκίνηση να συναντά κανείς το όνομα του Αντιφάνη στο μεγαλύτερο συγγραφέα της γαλλικής Αναγεννήσεως, στον Francois Rabelais.Ο Αντιφάνης συναντάται σε όλες τις χώρες της Ευρώπης από το Νότο στον Βορρά και από τη Δύση στην Ανατολή.

- Τερέζα Πεντζοπούλου- Βαλαλά, καθηγήτρια φιλοσοφίας Α.Π.Θ-

Posted in: ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ