Η διαδοχή των γραμμάτων στην πλήρη εκφώνησή τους δεν είναι καθόλου τυχαία αλλά πίσω από αυτήν υπολανθάνει μια πλήρης γραμματική, συντακτική και νοηματική συνέχεια, ανωτέρας συλλήψεως.Σύμφωνα με αυτήν την γνωστή μας εκφώνηση, τα ελληνικά γράμματα (αφού προσθέσουμε και το εξαφανισμένο σήμερα έκτο γράμμα: Στίγμα ή Δίγαμμα) ακούγονται και γράφονται ως εξής:ΑΛΦΑ - ΒΗΤΑ - ΓΑΜΑ - ΔΕΛΤΑ - ΕΨΙΛΟΝ - ΣΤΙΓΜΑ - ΖΗΤΑ - ΗΤΑ -ΘΗΤΑ - ΙΩΤΑ - ΚΑΠΠΑ -ΛΑΜΒΔΑ - ΜΙ - ΝΙ - ΞΙ - ΟΜΙΚΡΟΝ - ΠΙ - ΡΟ - ΣΙΓΜΑ - ΤΑΥ - ΥΨΙΛΟΝ - ΦΙ - ΧΙ - ΨΙ - ΩΜΕΓΑ.
Αποκωδικοποιώντας την γνωστή αυτήν διάταξη, που έγινε σύμφωνα με τις αρχές της Ερμητικής φιλοσοφίας, έχουμε τα ακόλουθα:ΑΛ ΦΑ, ΒΗ ΤΑ ΓΑ, (Α)ΜΑ ΔΕ (Ε)Λ ΤΑ ΕΨ ΙΛΩΝ, ΣΤ(Η) ΙΓΜΑ, ΖΗ ΤΑ, Η ΤΑ, ΘΗ ΤΑ, ΙΩΤΑ ΚΑ ΠΑΛΑΜ, ΔΑ, ΜΗ ΝΥΞ Η, Ο ΜΙΚΡΟΝ, ΠΥΡΟΣ ΙΓΜΑ ΤΑΦΥ (Ε)Ψ ΙΛΩΝ, ΦΥ ΨΥΧΗ Ο ΜΕΓΑ.
Εν συνεχεία, αφού προσθέσουμε τα εννοούμενα συνδετικά και ρήματα που παραλείπονται, έχουμε την ανάδυση μιας θαυμάσιας κοσμογονικής προσευχής - επίκλησης προς την πηγή του φωτός.
ΑΛ ΦΑ , ΒΗ ΤΑ ΓΑ !
ΑΜΑ ΔΕ ΕΛ ΤΑ ΕΨΙΛΟΝ ,
ΣΤΗ ΙΓΜΑ ΚΑΤΑ ΠΑΛΛΑΝ ΔΑ
(ΙΝΑ) ΜΗ ΝΥΞΗ , Ο ΜΙΚΡΟΝ (ΕΣΤΙ)
ΠΥΡΟΣ (ΔΕ)
ΙΓΜΑ ΤΑΦΗ ΕΨΙΛΩΝ , ΦΥ(ΟΙ) ΨΥΧΗ ,
Ο ΜΕΓΑ (ΕΣΤΙ).
Η σημασία της:
Αλ= Ο νοητός ήλιος
Φα-ος=Το φώς
Βη=Προστακτική του ρήματος βαίνω (βαδίζω έρχομαι)
Τα=Δοτική άρθρου δωρικού τύπου τη , εις την
Γα=Γη (δωρικός τύπος)
Αμα=(επιρρ.)συγχρόνως
Ελ=Ο ορατός ήλιος , ο Ερχόμενος
Εψ=ρήμα έψομαι , εψ-ημένος , ψημένος
Ιλών=Ιλύς(ουσιαστικό) , λάσπη , πηλός
Στη=προστακτική ρήματος ίστημι
Ιγμα=καταστάλαγμα , απόσταγμα
Ζη=προστακτική ρήματος ζώ
Η=υποτακτική ρήματος ειμί , είμαι
Θη=προστακτική ρήματος θέτω
Ιώτα=τα ίωγα , τα Εγώ
Παλάν=ρήμα πάλλω (δονούμαι , περιστρέφομαι) επίθετο παλλάς - πάλλουσι , περιστρεφόμενη(πρβλ:Παλλας Αθηνά)
Δα=άλλος τύπος της Γα, Γης(πρβλ:Δαμήτηρ , Δημήτηρ , Δήμητρα=μητέρα γή)
Νύξ=νύκτα
Ο=το οποίο , που
Φυ(οι)=ευκτική ρήματος φύω (φυτρώνω , αναπτύσσομαι)
Αποκωδικοποιώντας την γνωστή αυτήν διάταξη, που έγινε σύμφωνα με τις αρχές της Ερμητικής φιλοσοφίας, έχουμε τα ακόλουθα:ΑΛ ΦΑ, ΒΗ ΤΑ ΓΑ, (Α)ΜΑ ΔΕ (Ε)Λ ΤΑ ΕΨ ΙΛΩΝ, ΣΤ(Η) ΙΓΜΑ, ΖΗ ΤΑ, Η ΤΑ, ΘΗ ΤΑ, ΙΩΤΑ ΚΑ ΠΑΛΑΜ, ΔΑ, ΜΗ ΝΥΞ Η, Ο ΜΙΚΡΟΝ, ΠΥΡΟΣ ΙΓΜΑ ΤΑΦΥ (Ε)Ψ ΙΛΩΝ, ΦΥ ΨΥΧΗ Ο ΜΕΓΑ.
Εν συνεχεία, αφού προσθέσουμε τα εννοούμενα συνδετικά και ρήματα που παραλείπονται, έχουμε την ανάδυση μιας θαυμάσιας κοσμογονικής προσευχής - επίκλησης προς την πηγή του φωτός.
ΑΛ ΦΑ , ΒΗ ΤΑ ΓΑ !
ΑΜΑ ΔΕ ΕΛ ΤΑ ΕΨΙΛΟΝ ,
ΣΤΗ ΙΓΜΑ ΚΑΤΑ ΠΑΛΛΑΝ ΔΑ
(ΙΝΑ) ΜΗ ΝΥΞΗ , Ο ΜΙΚΡΟΝ (ΕΣΤΙ)
ΠΥΡΟΣ (ΔΕ)
ΙΓΜΑ ΤΑΦΗ ΕΨΙΛΩΝ , ΦΥ(ΟΙ) ΨΥΧΗ ,
Ο ΜΕΓΑ (ΕΣΤΙ).
Η σημασία της:
Αλ= Ο νοητός ήλιος
Φα-ος=Το φώς
Βη=Προστακτική του ρήματος βαίνω (βαδίζω έρχομαι)
Τα=Δοτική άρθρου δωρικού τύπου τη , εις την
Γα=Γη (δωρικός τύπος)
Αμα=(επιρρ.)συγχρόνως
Ελ=Ο ορατός ήλιος , ο Ερχόμενος
Εψ=ρήμα έψομαι , εψ-ημένος , ψημένος
Ιλών=Ιλύς(ουσιαστικό) , λάσπη , πηλός
Στη=προστακτική ρήματος ίστημι
Ιγμα=καταστάλαγμα , απόσταγμα
Ζη=προστακτική ρήματος ζώ
Η=υποτακτική ρήματος ειμί , είμαι
Θη=προστακτική ρήματος θέτω
Ιώτα=τα ίωγα , τα Εγώ
Παλάν=ρήμα πάλλω (δονούμαι , περιστρέφομαι) επίθετο παλλάς - πάλλουσι , περιστρεφόμενη(πρβλ:Παλλας Αθηνά)
Δα=άλλος τύπος της Γα, Γης(πρβλ:Δαμήτηρ , Δημήτηρ , Δήμητρα=μητέρα γή)
Νύξ=νύκτα
Ο=το οποίο , που
Φυ(οι)=ευκτική ρήματος φύω (φυτρώνω , αναπτύσσομαι)
λην=τροπος ζωης
ελλην=αυτος που ζει με τον τροπο ζωης των ελ
λας=γη
ελλας=γη των ελ
λασ-κωνια= γη των κωνων (δηλαδη των πυραμιδων)(στην πελοπονησσο εχει βρεθει πυραμιδα αρχαιοτερη απο της αιγυπτου)
ελλην=αυτος που ζει με τον τροπο ζωης των ελ
λας=γη
ελλας=γη των ελ
λασ-κωνια= γη των κωνων (δηλαδη των πυραμιδων)(στην πελοπονησσο εχει βρεθει πυραμιδα αρχαιοτερη απο της αιγυπτου)
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου