Η πατρότητα του ονόματος παρόλο που διεκδικήθηκε έντονα από Τούρκους και Αλβανούς έχει ρίζες στον αρχαίο ποταμό Θύαμις ( σημερινό Καλαμά ποταμό ) και η λέξη Τσαμουριά δεν είναι τίποτα άλλο παρά η παραφορά της λέξης Θυαμουριά που ήταν το μεσαιωνικό όνομα της Θεσπρωτίας .
Οι Τσάμηδες απόγονοι των Σπαχήδων που αλλαξοπίστησαν το 1653 για να μη χάσουν τα
κτήματα τους φτάσανε στις αρχές του προηγούμενου αιώνα και συγκεκριμένα το 1923 όπου σύμφωνα με τη διαπίστωση του γενικού γραμματέα της κοινωνίας των Εθνών (μετέπειτα Ο.Η.Ε.) κατά την συνδιάσκεψη της Λοζάνης , ο εθνοτικός προσδιορισμός τους ήταν :μουσουλμάνοι , Έλληνες υπήκοοι , Αλβανικής καταγωγής που δεν είχαν όμως Τουρκική συνείδηση .
Τα πρώτα σημεία ρήξης των Τσάμηδων με τον τοπικό Ελληνικό πληθυσμό αλλά και με το επίσημο Ελληνικό κράτος φάνηκαν κατά τους Βαλκανικούς πολέμους όταν η Θεσπρωτία πέρασε στην Ελληνική επικράτεια .
Τότε οι Τσάμηδες από αγάδες και κυρίαρχοι της περιοχής σοκαρίστηκαν γιατί είδαν τις εξουσίες τους να χάνονται ή και να μοιράζονται με τους Έλληνες που τους θεωρούσαν Ραγιάδες και υποδεέστερους .
Τότε οι Τσάμηδες πιστοί στην ιστορική τους παράδοση όπως και το 1653 αλλαξοπίστησαν για να μη χάσουν τα κτήματα τους , έτσι και τώρα επέλεξαν την Ελληνική ιθαγένεια με τη συνθήκη των Αθηνών το 1913 για να μη χάσουν τα τσιφλίκια τους .
Αυτή τη φορά όμως δεν είχαν να κάνουν με το Σουλτάνο αλλά με ένα σύγχρονο Ελληνικό κράτος με δημοσιονομική πολιτική που αντιμετώπιζε το προσφυγικό με αγροτικούς νόμους που έδιναν κίνητρα για απαλλοτριώσεις πλήτωντας τους μικροτσιφλικάδες Τσάμηδες ενώ από την άλλη η παραχώρηση της σοδειάς τους στους κολίγους μείωνε την οικονομική τους ευχέρεια και αύξανε την δυσαρέσκεια τους .
Εάν λάβουμε υπόψη μας και διάφορα άλλα γεγονότα όπως την εγκατάσταση 18.000 προσφύγων Ελλήνων Χριστιανών το 1925 στα χωριά των μουσουλμάνων που θεωρούταν ανταλλάξιμοι ίσως ερμηνεύσουμε τις μετέπειτα τάσεις και πράξεις των Τσάμηδων και τον ασπασμό τους στην ιδέα της μεγάλης Αλβανίας ή οποιασδήποτε άλλης προστάτιδας δύναμης .
Τις χρονιές που ακολούθησαν μετά το 1925 οι Τσάμηδες έβλεπαν με καχυποψία κάθε νόμο σαν επέμβαση στα περιουσιακά τους στοιχεία που τελικά εξελίχθηκε σε πρωτοφανές μίσος εναντίον των Ελλήνων .
Έτσι οι 17.311 Αλβανομουσουλμάνοι (κατά την αναφορά της γενικής διοίκησης Ηπείρου το 1938 )δεν άφησαν την ευκαιρία να πάει χαμένη και από τις πρώτες μέρες του πολέμου βοήθησαν τους Ιταλούς και μετέπειτα τους Γερμανούς .
Για να κατανοήσουμε το μίσος τους εναντίον των Ελλήνων παραθέτουμε ένα πολύ μικρό απόσπασμα από το βιβλίο ( Στο στόμα του λύκου ) του Π. Παπασταύρου από τις εκδόσεις σύγχρονη εποχή. Γύρω στις δεκαπέντε χιλιάδες αριθμούσε εκείνη η μειονότητα των λεγόμενων Τσάμηδων.
Από τις πρώτες μέρες είχαν ταχθεί στο πλευρό των Ιταλών το ίδιο έκαναν και με τους Γερμανούς αργότερα .
Ντυμένοι με τις στολές των κατακτητών , λήστευαν , βασάνιζαν , ατίμαζαν τρομοκρατούσαν την ύπαιθρο.
Ο φόβος και ο τρόμος σκέπαζε όλη τη Θεσπρωτία.
Μετά την απελευθέρωση όμως ο φόβος και ο τρόμος είχαν αλλάξει στρατόπεδο και είχαν κατακλύσει τους δωσίλογους Τσάμηδες οι οποίοι σκεπτόμενοι τα αντίποινα των οικογενειών που είχαν ζημιώσει και καταστρέψει κατά το διάστημα της κατοχής αποχωρούσαν μαζικά στην Αλβανία κυνηγημένοι από τα θύματα τους και στιγματισμένοι με τον χαρακτηρισμό του δωσίλογου.
Σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα αποχώρησαν μαζί με τα Γερμανικά φορτηγά.
Σαφώς υπήρξαν και περιπτώσεις όπου δεν πρόλαβαν να διαφύγουν και τα αιματηρά αντίποινα των Ελλήνων ήταν αναπόφευκτα αλλά και δικαιολογημένα.
Το επίσημο Ελληνικό κράτος και στα απόλυτα όρια της νομιμότητας αφού δημιουργεί και ψηφίζει ποινική νομοθεσία για συνεργάτες των κατακτητών και δωσίλογους μετατρέπει κάποια δικαστήρια σε ειδικά δικαστήρια δωσίλογων για να απονείμει δικαιοσύνη και να αποκαταστήσει τις αδικίες του πολέμου.
Έτσι η δημοσιογραφική μας έρευνα βρήκε την απόφαση 344/1945 στις 23 Μαΐου το 1945 από το ειδικό δικαστήριο δωσίλογων Ιωαννίνων που καταδίκασε σε θάνατο ερήμην χίλιους εννιακόσιους τριάντα Τσάμηδες ενώ αποφασίστηκε να δημευτούν και οι περιουσίες τους.
Ένα χρόνο σχεδόν αργότερα το ίδιο δικαστήριο με την απόφαση 344/1946 καταδικάζει σε θάνατο ερήμην άλλους εκατόν εβδομήντα εννιά Τσάμηδες.
Παρόλο που οι περιουσίες των Τσάμηδων –Δωσίλογων που δημεύτηκαν και αυτές που απαλλοτριώθηκαν το 1950 κρινόμενες ως εγκαταλελειμμένες δεν γεννούν κανένα νομικό ζήτημα , παρόλο που η αντεθνική τους διαγωγή και η έως και σήμερα η ανθελληνική τους δράση τους έχει καταδικάσει στις συνειδήσεις και στις δικαστικές αίθουσες του έθνους , πυρήνας των Τσάμηδων ζητά σε τακτά χρονικά διαστήματα αξιώσεις από την Ελληνική πολιτεία.
Στην σύγχρονη πραγματικότητα οι Τσάμηδες υπολογίζονται περίπου στις 25.000 δια σκορπισμένοι σε πολλές πόλεις της Αλβανίας και οι οποίοι αποτελούν μάζα υπό εκμετάλλευση για την Αλβανική εκβιαστική πολιτική.
Οι Τσάμηδες με βασικό κίνητρο τα 2.6 εκατομμύρια δολάρια που ζητούν σαν αποζημίωση από την Ελληνική κυβέρνηση για τις περιουσίες τους και με κύριο φορέα την οργάνωση <<Τσαμουριά>> και τον πρόεδρο της Κιανί Μπράτσι κινούνται σε δύο βασικές κατευθύνσεις.
Στην πρώτη κατεύθυνση πιέζουν την Αλβανική κυβέρνηση να τους ακυρώσει την Αλβανική υπηκοότητα ούτως ώστε να μπορούν να προσφύγουν στο διεθνές δικαστήριο της Χάγης και να διεκδικήσουν την Ελληνική υπηκοότητα και την επιστροφή των περιουσιών τους ή την αποζημίωση των 2.6 εκ δολαρίων.
Στην δεύτερη κατεύθυνση , η οργάνωση <<Τσαμουριά>> προπαγανδίζει και προσπαθεί να προβάλει το ζήτημα.
Τυπώνει βιβλία και έντυπα που έχουν φυσικά ιστορικά κενά (απουσιάζει η περίοδος μετά το 1940 ) , τυπώνει πλαστούς χάρτες προηγουμένων αιώνων για να υποστηρίξει τα σχέδια της και το πλέον εξωφρενικό καθιέρωσε την 24 Ιούνη σαν ημέρα μνήμης για την γενοκτονία (άκουσον-άκουσον)των Τσάμηδων από τους Έλληνες.
Το θέμα ήρθε , ξανά στην επικαιρότητα με την παρενόχληση –διαμαρτυρία που κάνανε στον Έλληνα πρόεδρο της δημοκρατίας κατά την διάρκεια επίσκεψης του στην Αλβανία.
Η Ελληνική κυβέρνηση ενώ θα μπορούσε τότε μια και καλή να στείλει ξεκάθαρο μήνυμα στο Αλβανικό θράσος περιορίστηκε σε ένα χλιαρό διάβημα περί ανύπαρκτου θέματος κ.λ.π. . παρόλο που στην επίσημη επίσκεψη του Αλβανού πρωθυπουργού δυο μήνες αργότερα εμμέσως πλην σαφώς επανελήφθησαν οι Αλβανικές αξιώσεις με εξίσου δυστυχώς χλιαρή απάντηση.
Η διεκδικήσεις των Τσάμηδων έχουν κάποια εξήγηση βέβαια ή όπως θα έλεγε και κάποιος μεγάλος Έλληνας ηθοποιός είναι πολλά τα λεφτά Άρη ,είναι πολλά τα 2.6 εκ δολ. για να τρέφουν φρούδες ελπίδες οι Τσάμηδες για την Ελληνική κυβέρνηση όμως τι μπορούμε να πούμε ;
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου