Ο σουλτάνος Αμπντούλ Χαμίτ στα τέλη του 19ου αιώνα, τους “εξόρισε” στη Συρία, γιατί παρότι μουσουλμάνοι (εξισλαμισθέντες πιθανόν από παιδομάζωμα), συνεργάζονταν με τους Χριστιανούς, εναντίον των τούρκων . Αυτοί όμως, όχι μόνο κρατούν την γλώσσα έθιμα και παραδόσεις, αλλά ακόμα και σήμερα δηλώνουν ΠΕΡΗΦΑΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΟΥΣ.
Διωγμένοι από τον τόπο τους μοιράστηκαν μεταξύ Λιβάνου και Συρίας. Σήμερα περίπου 7000 ζουν στο Λίβανο και 3000 στο χωριό Χαμιντιέ στη Συρία. Το χωριό βρίσκεται στην παράκτια ζώνη λίγα χλμ από τα σύνορα με το Λίβανο. Χαρακτηριστικά λένε. “μας χώρισαν μια φορά από τους συγγενείς μας, κι άλλη μία τα σύνορα Λιβάνου – Συρίας”.
Ποια δύναμη κρατά άσβηστη την γλώσσα σε ξένο περιβάλλον;
Ποια δύναμη κάνει αυτούς τους ανθρώπους μετά από 5 τουλάχιστον γενεές να παραμένουν και να δηλώνουν Κρήτες;
Φυσικά δε θα αναρωτηθούμε, τι κάνει το “ελληνικό κράτος” για αυτούς τους ανθρώπους. Το ελάχιστο που θα έπρεπε να είχε κάνει, θα ήταν να παρέχει βιβλία και δασκάλους. Αλλά όπως γνωρίζετε, βιβλία πλέον δεν υπάρχουν ούτε για τα “Ελληνόπουλα της Ελλάδος”, πόσο μάλλον για Έλληνες του εξωτερικού…
Στο βίντεο που ακολουθεί, δείτε ένα παλιό, αλλά εκπληκτικό ντοκιμαντέρ του Δημήτρη Μανωλεσάκη που ταξίδεψε στο χωριό… και το ΑΝΤΑΜΩΜΑ των Συρο-κρητικών με Κρήτες στο νησί…
Σε αυτούς τους ΛΕΒΕΝΤΕΣ, το “κράτος” δε δίνει άδεια παραμονής τη στιγμή που κάθε καρυδιάς καρύδι εισβάλει λαθραία…
Στοιχεία για τους Ελληνόφωνους του Χαντιγιέ από την μελέτη της Πετρούλας Τσακαλίδου « Η Ελληνοφωνία στο Λίβανο και τη Συρία που δημοσιεύτηκε στο Περιοδικό “Ελληνική, Διεθνής Γλώσσα” του ΟΔΕΓ
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου