κ.ΑΓΓΕΛΟΥ ΣΑΚΚΕΤΟΥΔιαβάστε τι αναφέρουν οι αρχαίοι Έλληνες, όπως ο Πυθαγόρας, αλλά και οι σύγχρονοι ερευνητές για το όνομα Μαρία, που είχε η Αειπάρθενος Μαρία, Μητέρα του Κυρίου και Θεού μας Ιησού Χριστού, το οποίο (όνομα), όπως λέγουν πολλοί ερευνητές, είναι αρχαίο ελληνικό! ΟΤΑΝ γράφαμε το βιβλίο μας: «Ιησούς Χριστός: Ελληνισμός-Χριστιανισμός» είχε ανακύψει ένα θέμα για το αν το όνομα Μαρία ήταν εβραϊκό ή ελληνικό. ¨Ένα θέμα που έγινε και αντικείμενο ειδική τηλεοπτικής εκπομπής στις «Πύλες του Ανεξήγητου» με τον κ. Κώστα Χαρδαβέλλα, όπου προσκεκλημένος ήταν και ο γράφων, ο οποίος υποστήριζε την ελληνικότητα του ονόματος, αλλά και ο π. Στυλιανός Καρπαθίου, ο οποίος είχε διαφορετική άποψη.
Σύμφωνα με τον αείμνηστο Δαμιανό Στρουμπούλη, με τον οποίον είχαμε κάνει και τηλεοπτική εκπομπή εις τον τηλεοπτικό δίαυλο της «ΤΗΛΕΤΩΡΑ» («Το Ντοκουμέντο της Εβδομάδος» της 21ης Απριλίου 1993), με θέμα το πρόβλημα της Θείας Δικαιοσύνης, για το όνομα Μαρία λέει τα εξής:
«Πριν ακόμα δημιουργηθεί η παγκόσμια τάξη, πριν από τον ήλιο και τη σελήνη, στον καιρό των
Τιτάνων, έχει γεννηθεί και ζει ανάμεσα σ’ αυτά τα προολύμπια Τέρατα και η Τιτανίδα Θέμις, η Δικαιοσύνη, μια έννοια αφηρημένη που δεν συναντιέται σε άλλες θεογονίες. Ποτέ από τον ελληνικό κόσμο δεν θα λείψει η Δικαιοσύνη.
Αυτή η Θέμις προφήτεψες ότι μία Θεά της θάλασσας είναι προορισμένη από τη μοίρα να γεννήσει ένα γιο, που θα’ χει δυνατώτερα όπλα από την αστραπή του Διός και από την τρίαινα του Ποσειδώνα. Το παιδί αυτό θα είναι ο νέος κυρίαρχος. (Αισχύλου: Προμηθέας Δεσμώτης 907). Το εντυπωσιακό είναι ότι το όνομα Μαρία ελληνικά σημαίνει μύρο της θάλασσας και Μαριάμ- Μυριάμ εβραϊκά σημαίνει πριγκήπισσα των υδάτων, της θάλασσας. Η δε αδελφή του Μωϋσή, η Μαριάμ τον εμπιστεύθηκε στα ύδατα του Νείλου. Ελληνικά μάλιστα μορέομαι σημαίνει ανάγομαι στη θάλασσα, βγαίνω στα ανοιχτά..»
Τι λέει ο Καθηγητής Σ. Θεοφανίδης
Σύμφωνα με τον πανεπιστημιακό καθηγητή κ Σ. Θεοφανίδη, για το όνομα Μαρία, λέει ότι είναι ένα όνομα πανάρχαιο Ελληνικό και το αναλύει ως εξής.
«Το βιβλικό όνομα Μαρία είναι παράγωγο του αρχαίου μυθολογικού και Ομηρικού ονόματος ΜΑΙΡΑ ή ΜΑΡΙΑ ( Ιλιάδα Σ48, Οδύσσεια λ326, Παυσανίας κ.λ.π ) . Το όνομα Μαίρα ή Μαρία έχει ως ρίζα το αρχαίο ελληνικό ρήμα μαρμαίρω που σημαίνει την λάμπουσα ή ακτινοβολούσα.(Oμηρικόν λεξικό Ε.Κοφινιώτου ) Μαρ - μαίρω = λάμπω, ακτινοβολώ. Μαρία η λάμπουσα η ακτινοβολούσα, μάρμαρο, mare = θάλασσα»
Μαρία το όνομα της Παναγίας!.. Βηθλεέμ ο τόπος γεννήσεως του Χριστού!..
Αλλά και μέσα στο τρίτομο έργο μας «Οι Προφητείες του Ελληνισμού», ιδιάιτερα στον πρώτο τόμο («Λάλον Ύδωρ»), αποκαλύπτουμε ότι η Σίβυλλα η Κυμαία λέγει ότι ο Θεός είναι «αυτογένητος, άχραντος, αένναος αΐδιός τε» (3), ενώ συγκλονίζει για μια ακόμη φορά με την προφητεία της ότι η μητέρα του Χριστού θα λέγεται Μαρία (!!), την ώρα που περιγράφει με καταπληκτική ακρίβεια τα του Ευαγγελισμού, της Γεννήσεως του Κυρίου στην Βηθλεέμ και τα όσα επακολούθησαν της Γεννήσεως του Ιησού Χριστού:
«υστατίοις τε χρόνοις χθον’ αμείψατο και βραχύς ελθών παρθένου εκ Μαρίας λαγόνων ανέτειλε νέον φως,
ουρανόθεν δε μολών βροτέην ενεδύσατο μορφήν.
πρώτα μεν ουν Γαβριήλ σθεναρόν δέμας αγνόν εδείχθη δεύτερα και κούρην αρχάγγελος έννεπε φωνή•
δέξαι αχράντοισι θεόν σοις, παρθένε, κόλποις'.
ως ειπών έμπνευσε θεός χάριν *ήδ’ αιεί* κούρη
την δ’ άρα τάρβος ομού θάμβος θ' έλεν εισαΐουσαν,
στη δ’ άρ' υποτρομέουσα νόος δε οι επτοίητο
παλλομένης κραδίης υπ’ αγνώστοισιν ακουαίς.
αύτις δ’ ευφράνθη και ιάνθη κέαρ αυδή,
κουρίδιον δ' εγέλασσεν, εήν δ’ ερύθηνε παρειήν
χάρματι τερπομένη και θελγομένη φρένας αιδοί,
και οι θάρσος επήλθεν. έπος δ’ εισέπτατο νηδύν, σαρκωθέν δε χρόνω και γαστέρι ζωογονηθέν
επλάσθη βροτέην ιδέην και κούρος ετύχθη
παρθενικοίς τοκετοίς τόδε γαρ μέγα θαύμα βροτοίσιν, αλλ’ ουδέν μέγα θαύμα θεώ πατρί και θεώ υιώ.
τικτόμενον δε βρέφος ποτί δ’ έπτατο γηθοσύνη χθων, ουράνιος δ’ εγέλασσε θρόνος και αγάλλετο κόσμος.
καινοφαής δε μάγοισι σεβάσθη θέσφατος αστήρ, σπειρωθέν δε βρέφος δείχθη θεοπειθέσι φάτνη βουπελάταις τε και αιγονόμοις και ποιμέσιν αρνών
και Λόγου η Βηθλεέμ πατρίς θεόκλητος ελέχθη.»
Τι έλεγε ο Πυθαγόρας
Αλλά και σε ένα αρχαίο χειρόγραφο το οποίο αποδίδεται στον Πυθαγόρα τον Σάμιο (575 -500 π.Χ.), υπάρχει ένα κείμενο «Περί γαμούντων» το οποίο αναφέρει επί λέξει τα εξής:
«Περί γαμούντων. Αρίθμησον το όνομα του ανδρός και της γυναικός, και ει είεν αμφότερα ιβ η ιδ, γίνεται το συνάλλαγμα και τέξεται πρωτοτόκον κόρην και η γυνή προτελευτά• εάν δε άνισα έλθωσι, βιαίως γίνεται το συνάλλαγμα, και τέξεται πρωτοτόκον υιόν και ο ανήρ προτελευτά. οίον Νικηφόρος, Μαρία• άρτια ιδ. η γυνή προτελευτά. πάλιν Θεόδωρος και Ειρήνη• ιγ, ο ανήρ προτελευτά.)»
Τι είχε γράψει ο Ηρόδοτος;
Έχουμε, όμως, και τον Ηρόδοτο, σύμφωνα με το εγκυκλοπαιδικό λεξικό της «Δομής», ο οποίος, για το όνομα «Μαρέα», γράφει τα εξής:
«Μαρέα. Αιγυπτιακή πόλη που χώριζε τη Μαρεώτιδα λίμνη από τη Μεσόγειο. Βρισκόταν σε θέση στρατηγικής σημασίας, επειδή δέσποζε της οδού που πήγαινε προς την Κυρηναϊκή. Ήταν η πρωτεύουσα του Ινάρω, ηγεμόνα της Αιγύπτου, που, συμμαχώντας με τους Αθηναίους, έδιωξε το 463 π.Χ. τους Πέρσες από την Αίγυπτο. Η Μαρέα, που οι Αιγύπτιοι την ονόμαζαν Μέρεν και ο Ηρόδοτος την εξελλήνισε σε Μαρέα, άκμασε έως την εποχή που την κατέλαβαν οι Άραβες, οπότε και μετονομάστηκε σε Μαριούτ.».
Και πόλη της Λακωνίας με το όνομα Μάριον;
Πράγματι. Η παραπάνω εγκυκλοπαίδεια αναφέρεται σε μία ονομασία πόλη της Λακωνίας που ανήκε στους Περιοίκους και ύστερα στον Σύνδεσμο των Ελευθερολακώνων. Την αναφέρει και ο Παυσανίας. Βρισκόταν μάλλον βορειοανατολικά του Πάρνωνα και ανατολικά των Γερονθρών, ήταν μεσόγεια και είχε ένα ιερό κοινό για όλους τους θεούς, μέσα σε άλσος, και ένα ιερό της Άρτεμης.
Κι όχι μόνον!
Μάριον ήταν και μία πόλη της Κύπρου, στη βορειοδυτική πλευρά του νησιού, στην επαρχία Λάρνακα. Ήταν μία από τις εννέα βασιλικές πόλεις της Κύπρου και είχε και άλσος του Δία. Αργότερα ονομάστηκε Αρσινόη, προς τιμήν της συζύγου του Πτολεμαίου Β'. Το 470 π.Χ. την κατέλαβε ο Κίμωνας, ο οποίος την απάλλαξε από τον περσικό ζυγό. Την εποχή των Διαδόχων του Μεγάλου Αλεξάνδρου την κατέλαβε ο Πτολεμαίος ο Λάγος, ο οποίος την κατέστρεψε εντελώς, επειδή οι κάτοικοί της δεν του φέρθηκαν αρκετά δουλικά.
Κι ο … Μάριος ο Γάϊος;
Το ότι το θηλυκό όνομα Μαρία ήταν αρχαίο όνομα αποδεικνύεται και από το αρσενικό όνομα «Μάριος», που είχαν διάφοροι αρχαίοι, όπως γνωρίζουμε από την ιστορία, όπως για παράδειγμα ο Μάριος ο Γάϊος (157-86 π.Χ.), ένας Ρωμαίος ύπατος (επτά φορές -το 107, το 104-100, το 86) και σημαντικός στρατηγός. Γεννήθηκε από φτωχούς χωρικούς στην κώμη των Κερεατινών, κοντά στην Αρπίνη, στο μέρος όπου γεννήθηκε αργότερα ο Κικέρωνας. Ήταν ανδροπρεπής και φιλοπόλεμος και επειδή είχε περισσότερο στρατιωτική παρά πολιτική μόρφωση, ήταν μονοκόμματος στην εξάσκηση της εξουσίας. Δεν έμαθε ελληνικά γράμματα, με τον ισχυρισμό πως ήταν γελοίο να μαθαίνει κανείς γράμματα από δασκάλους που ήταν δούλοι άλλων. Για πρώτη φορά έλαβε μέρος στην εκστρατεία εναντίον των Κελτιβήρων, όταν ο Σκιπίωνας ο Αφρικανός πολεμούσε εκεί. Ο Σκιπίωνας τον πρόσεξε για την ανδρεία του και τον ευνόησε στις απονομές των τιμών. Πέτυχε να γίνει δήμαρχος με τη βοήθεια του Καικιλίου Μετέλλου, που ήταν παλαιός φίλος της οικογένειάς του.
Υπήρχε και το όνομα Μαίρα;
Είναι αλήθεια. Το όνομα Μαίρα (που οι σύγχρονοι Έλληνες χρησιμοποιούμε πολύ και ως όνομα Μαίρη), είναι ένα όνομα μυθολογικών προσώπων και ενός σκύλου. Ας τα θυμηθούμε:
1. Έτσι ονομαζόταν ο θηλυκός σκύλος του Ίκαρου, του ήρωα της Αττικής που είχε περιποιηθεί τον Όμηρο. Το σκυλί αυτό έδειξε στην κόρη του Ίκαρου Ηρηγόνη ή Αλήτιδα το μέρος όπου είχαν θάψει οι χωρικοί τον πατέρα της.
2. Ηρωίδα της Αρκαδίας, κόρη του Άτλαντα και σύζυγος του Τεγεάτη. Από τον γάμο της αυτόν απέκτησε δύο γιους: τον Λειμώνα και τον Σκέφρο. Σύμφωνα με τον Παυσανία, τον τάφο της έδειχναν στην Τεγέα αλλά και στη Μαντίνεια, σε μια τοποθεσία που ονομαζόταν άλλωστε Μαίρα.
3. Κόρη της Αντείας και του Προίτου. Ήταν ακόλουθος της Άρτεμης, η οποία τη σκότωσε με το τόξο της, επειδή καταπάτησε τον όρκο της για αγνότητα και γέννησε τον Λοκρό από τη σχέση της με τον Δία. Σύμφωνα με τον Όμηρο, στον Άδη ήταν σύντροφος της Κλυμένης και της Εριφύλης και γι’ αυτήν μιλούσε το έπος Νόστοι, που δεν διασώθηκε. Επίσης, ο Πολύγνωτος αφηγήθηκε τις περιπέτειες της Μαίρας σε μια τοιχογραφία της λέσχης των Κνιδίων, στους Δελφούς
Υπάρχει άλλη άποψη;
Μέσα στο βιβλίο μας: «Ιησούς Χριστός: Ελληνισμός-Χριστιανισμός» έχουμε ένα κείμενο για τον Ιωάννη Δαμασκηνό (8ος αι.), ο οποίος υπήρξε ο ιδρυτής της φιλοσοφικής θεολογίας της ανατολικής Εκκλησίας και ο μέγιστος υμνογράφος της και έγραψε πάρα πολλά έργα δογματικά, εξηγητικά, ηθικά και ασκητικά, ομιλίες και ύμνους, ενώ όπως όλοι γνωρίζουν, αποτελεί τη γέφυρα ανάμεσα στην πατερική και βυζαντιακή εποχή, για το όνομα της Αειπαρθένου Μαρίας λέει ότι σημαίνει Κυρία. Ας διαβάσουμε το δημοσίευμα:
«Ιωακείμ τοίνυν την σεμνή τε και αξιέπαινον Άνναν προς γάμον ηγάγετο. Αλλ’ ώσπερ η πάλαι Άννα στειρεύουσα δι’ ευχής και επαγγελίας προς Θεού την Θεοτόκον κομίζεται, ίνα καν τούτω μηδενός των περιφανών καθυστερίζοιτο˙ τίκτει τοιγαρούν η χάρις (τούτο γαρ η Άννα ερμηνεύεται) την Κυρίαν˙ τούτο γαρ της Μαρίας σημαίνει το όνομα˙ Κυρία γαρ όντως γέγονε πάντων των ποιημάτων του Δημιουργού χρηματίσασα Μήτηρ. Τίκτεται δε εν τω της προβατικής του Ιωακείμ οίκω, και τω ιερώ προσάγεται. Είτα εν τω οίκω θεού φυτευθείσα τε και πιανθείσα τω Πνεύματι, ωσεί ελαία κατάκαρπος, πάσης αρετής καταγώγιον γέγονε, πάσης βιωτικής και σαρκικής επιθυμίας τον νουν αποστήσασα και ούτω παρθένον την ψυχήν συντηρήσασα συν τω σώματι, ως έπρεπε την Θεόν εγκόλπιον υποδέχεσθαι μέλλουσαν˙ άγιος γαρ ων, εν αγίοις αναπαύεται˙ ούτω τοίνυν αγιωσύνην μετέρχεται και ναός άγιος και θαυμαστός του υψίστου Θεού αναδεικνύεται άξιος».
Είναι βεβαίως, γνωστόν, το Πρωτευαγγέλιον του Ιακώβου (ένα από τα λεγόμενα «Απόκρυφα Ευαγγέλια») το οποίο αφιερώνει ειδικό κεφάλαιο περί της Γεννήσεως Μαρίας της Αγίας Θεοτόκου και Υπερενδόξου Μητρός Ιησού Χριστού, όπου κάνει μεγάλην αναφοράν εις το ιστορικό της γεννήσεως της Αειπαρθένου Μαρίας («εν δε τω ενάτω μηνί εγέννησεν Άννα. Και είπε τη μαία: Τι εγέννησα; Ή δε είπεν: Θήλυ. Και είπεν η Άννα: Εμεγαλύνθη η ψυχή μου εν τη ημέρα ταύτη και ανέκλινεν αυτήν. Πληρωθεισών δε των ημερών απεσμήξατο Άννα, και έδωκεν μαστόν τη παιδί, και επωνόμασε το όνομα αυτής Μαριάμ»). 4
Αξίζει εδώ να μνημονευθή το γεγονός ότι ο Ιωάννης ο Δαμασκηνός, αναφερόμενος εις το γενεαλογικό δένδρο της Αειπαρθένου Μαρίας λέγει: «Ότι μεν ουν ο Ιωσήφ εκ Δαυϊτικής φυλής κατάγεται, Ματθαίος και Λουκάς, οι ιερώτατοι ευαγγελισταί διαρρήδην υπέδειξαν αλλ’ ο μεν Ματθαίος εκ Δαβίδ δια του Σολομώντος κατάγει τον Ιωσήφ, ο δε Λουκάς, δια Νάθαν. Της δε αγίας Παρθένου την γέννησιν αμφότεροι παρεσιώπησαν»!! (6)
Για την αμεροληψία, αλλά και την ιστορική αλήθεια των γραφομένων μας, θα πρέπει να αναφερθεί και ένα άλλο αρχαίο κείμενο, το οποίο αποδίδεται στονΔημόκριτο, όπου διαβάζουμε τα εξής:
«SYNCELL. I 471 Dind. D. Αβδηρίτης φυσικός φιλόσοφος ήκμαζεν. εν Αιγύπτω μυηθείς υπό Οστάνου του Μήδου σταλέντος εν Αιγύπτω παρά τον τηνικαύτα βασιλέων Περσών άρχειν των εν Αιγύπτω ιερών εν τω ιερώ της Μέμφεως συν άλλοις ιερεύσι και φιλοσόφοις, εν οις ην και Μαρία τις Εβραία σοφή και Παμμένης, συνέγραψες περί χρυσού και αργύρου και λίθων και πορφύρας λοξώς, ομοίως δε και Μαρία. αλλ’ ούτοι μεν Δ. και Μαρία επηνέθησαν παρά Οστάνου ως πολλοίς και σοφοίς αινίγμασι κρύψαντες την τέχνην, Παμμένους δε κατέγνωσαν». (7)
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
1. Ίδε βιβλίο: Δαμιανός Μ. Στρουμπούλης: «Το πρόβλημα της Θείας Δικαιοσύνης», Πειραιεύς 1994, σελίδα 12.
2. Από άρθρο του Καθηγητού κ. Σ. Θεοφανίδη στον ''Ταχυδρόμο '' Καβάλας 14/8/98.
3. Oracula Sibyllina: Oracula, Section 8 Line 429
4. Oracula Sibyllina: Oracula, Section 8 Line 456
5. Fragmenta astrologica: Volume 11.2 page 143 line 16.
6. Βλέπε 94ον Τόμον της Ελληνικής Πατρολογίας του J. P. Migne με τίτλον ειδικού κεφαλαίου: «Περί της γενεαλογίας του Κυρίου, και περί της Αγίας Θεοτόκου»).
7. Fragmenta, Fragment 300, 16 line 1
