ΜΑΣ ΧΡΩΣΤΑΝΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΧΡΩΣΤΑΜΕ

Πενήντα χρόνια έχουν περάσει, από τα μέσα της δεκαετίας του 1950 , από όταν άρχισε ένας «μαραθώνιος» για τις πολεμικές αποζημιώσεις και το κατοχικό δάνειο από την πλευρά της Γερμανίας.

Το θέμα, συνεχίζει να παραμένει άλυτο και ειδικά όσον αφορά:

-Τις ωφελούμενες αποζημιώσεις προς στις μαρτυρικές πόλεις και χωριά.

-Το κατοχικό δάνειο.

- Και τις αρπαγές διαφόρων αρχαιοτήτων.

Το γερμανικό δημόσιο προκειμένου να μην καταβάλει όσα οφείλει στον ελληνικό λαό κατά καιρούς προβαίνει σε διάφορους ελιγμούς.

Τα επιχειρήματα που κατά βάση προβάλλονται είναι ότι το χρέος έχει ήδη εξοφληθεί,(?) ή ότι το θέμα έχει παραγραφεί λόγω του χρόνου που έχει περάσει.

Έχει ακουστεί ακόμη και το επιχείρημα (που στερείται σοβαρότητας) ότι τα περισσότερα από τα ευρωπαϊκά κονδύλια που παίρνει η Ελλάδα είναι χρήματα της Γερμανίας.
Ουσιαστικά δηλαδή δεν έχουν κανένα σοβαρό επιχείρημα που να μπορεί να σταθεί με αξιώσεις.

Και το περίεργο είναι ότι το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών, μέσα στη γραφειοκρατική εργασία του, κάθε χρόνο, μεταξύ των υποχρεώσεων του γερμανικού δημοσίου, εμφανίζει το δάνειο αυτό και με τους τόκους μάλιστα.

Αυτό το δάνειο είναι μια υποχρέωση που δεν μπορούν να την αποσείσουν.

Tα γερμανικά δικαστήρια αρνούνται να εκδικάσουν ατομικές προσφυγές και το θεωρούν ως ζήτημα διακρατικών συμφωνιών.

Για να καταλάβουμε περίπου για τι ποσό θα έπρεπε να επιδοθεί , οι γερμανικές επανορθώσεις προς το Δημόσιο φτάνουν σε ύψος 7,1 δισεκατομμυρίων δολαρίων, ενώ το κατοχικό δάνειο είναι ύψους 3,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων ! ! ! !

Και χρησιμοποιώ το «θα έπρεπε» γιατί όλα αυτά τα πενήντα-εξήντα χρόνια ένα πέπλο μυστηρίου καλύπτει την υπόθεση.

Καθότι από την ελληνική πλευρά - δηλαδή οι κυβερνήσεις - αποφεύγουν οποιαδήποτε διαπραγμάτευση με τη Γερμανία, όχι μόνο για τις αποζημιώσεις των θυμάτων ή για το θέμα των αρχαιοτήτων , αλλά ακόμη και για το κατοχικό δάνειο.

Δεν μπορεί στο όνομα οποιασδήποτε σκοπιμότητας να παραπέμπεται ένα τόσο μεγάλο εθνικής σημασίας θέμα στις ελληνικές «καλένδες», και να μένει με διάφορες δικαιολογίες ερμητικά κλειστό για 50 χρόνια.

Επίσης δεν μπορώ να καταλάβω γιατί επί τόσα χρόνια εξαιρείται η Ελλάδα από όλες τις άλλες κατεχόμενες χώρες από ναζιστικά στρατεύματα που εισέπραξαν τις αποζημιώσεις.

Πρόκειται για σοβαρό πολιτικό ζήτημα, ενώ επιπλέον είναι και θέμα αξιοπρέπειας του ελληνικού λαού.

Οι ευθύνες όλων των ελληνικών κυβερνήσεων, που για καθαρά πολιτικούς λόγους δεν ασχολήθηκαν με το πρόβλημα είναι τεράστιες.
Στην ουσία τηρούν «σιγήν ιχθύος», χωρίς να έχουν ασκήσει καμία πίεση στη Γερμανία.
Το ζήτημα των πολεμικών αποζημιώσεων δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται κάτω από το βάρος μιας ρουτίνας, που επιφέρει η μεγάλη χρονική απόσταση.

Και επειδή κατά καιρούς γίνονται διάφορες δηλώσεις ότι τάχα έχουμε παραιτηθεί από αυτές τις διεκδικήσεις, ας μας πει κάποιος επιτέλους που, πότε και από ποιόν συμφωνήθηκε και υπεγράφη η συγκεκριμένη παραίτηση.

Καιρός είναι να αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες του .

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ

ΤΗΣ 4^ης. ΜΑΡΤΙΟΥ 2009

…«Όπως είναι γνωστό η Γερμανία μας οφείλει:

1. 7,160 δις δολάρια που μας επιδίκασε η Διεθνής Διάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων (1946) για τις καταστροφές που μας προξένησαν τα γερμανικά στρατεύματα στην οικονομική υποδομή της χώρας μας.
2. 3,5 δις δολάρια από το δάνειο που οι κατοχικές δυνάμεις υποχρέωσαν τη χώρα μας να τις παράσχει, πέραν των εξόδων συντήρησης των κατοχικών στρατευμάτων.

Επί πλέον μας οφείλουν:

α) την επιστροφή των αρχαιολογικών θησαυρών που αφαίρεσαν τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής από τα μουσεία μας και τους αρχαιολογικούς χώρους καθώς και

β) Τις αποζημιώσεις προς τα θύματα των θηριωδιών των γερμανικών στρατευμάτων κατοχής εις βάρος των κατοίκων 100 περίπου ολοκαυτωμάτων (πόλεων και χωριών) αλλά και γενικότερα σε βάρος του άμαχου πληθυσμού.

Με διάφορους χειρισμούς η Γερμανία έχει κατορθώσει να αναβάλει την εκπλήρωση αυτών των υποχρεώσεων της μέχρι τη σύναψη οριστικής συνθήκης ειρήνης (2+4) στη Μόσχα το 1990. Από τότε όμως πέρασαν 29 χρόνια και η μεν Γερμανία δεν εννοεί να εξοφλήσει το χρέος της, οι δε ελληνικές κυβερνήσεις δεν τολμούν να αξιώσουν την εξόφλησή τους.

Το Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα ζητεί από μεν τη γερμανική κυβέρνηση να εξοφλήσει όλα τα παραπάνω χρέη της προς την Ελλάδα. Από δε την ελληνική κυβέρνηση να δώσει τέλος στην εγκληματική τακτική της ανοχής στην απαράδεκτη γερμανική τακτική της αυτοεξαίρεσής της από τους διεθνείς κανόνες που διέπουν τα εγκλήματα πολέμου, ενώ οι λοιπές κατοχικές δυνάμεις (Ιταλία-Βουλγαρία) που εισήλθαν στο ελληνικό έδαφος ακολουθώντας τα γερμανικά στρατεύματα) έχουν εγκαίρως καταβάλλει τις σχετικές αποζημιώσεις οι οποίες μας επιδικάστηκαν»
ΑΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΑΠΛΟ ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΜΟ ΤΟΥΣ ΤΟΚΟΥΣ ΤΩΝ ΕΤΩΝ
1940-2009=69 ΕΤΗ ΘΑ ΑΝΑΚΑΛΥΨΟΥΜΕ ΟΤΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΝ ΧΡΩΣΤΑ ΤΙΠΟΤΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΙΣΑ-ΙΣΑ Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΜΑΣ ΧΡΩΣΤΑ ΠΕΡΙΠΟΥ 3 ΦΟΡΕΣ ΑΥΤΟΥ ΠΟΥ ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ΟΤΙ ΧΡΩΣΤΑΜΕ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ.
ΟΤΑΝ ΜΑΣ ΤΑ ΔΩΣΟΥΝ ΤΟΤΕ ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ΟΤΙ ΧΡΩΣΤΑΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΜΑΙ
Παρουσιάζουμε μία «αθέατη» για τους πολλούς όψεις της Γερμανικής κατοχής που δυστυχώς με ευθύνη των Ελληνικών κυβερνήσεων συνεχίζεται. Πρόκειται για τις περίφημες γερμανικές αποζημιώσεις. Η Γερμανική κατοχή είχε βαριές συνέπειες. Υπολογίζεται πως εξοντώθηκε το 12% των Ελλήνων. Το 8% από τις δολοφονίες-εκτελέσεις και την πείνα, αλλά και ένα 4% από τις γεννήσεις που δεν έγιναν, λόγω των ασθενειών - κακουχιών. Πέρα από τις καταστροφές των δημόσιων υποδομών και των ιδιωτικών περιουσιών, για τις οποίες η «Διάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων» (1947) αναγνώρισε μια συνολική μελλοντική απαίτηση για Επανορθώσεις-Αποζημιώσεις ύψους 8,5 δισ. δολαρίων, αγοραστικής αξίας του 1938 (!), χωρίς να αναγνωριστούν τα “διαφυγόντα κέρδη” για τις επόμενες δεκαετίες (!). Θα πρέπει εδώ να θυμηθούμε ορισμένα γεγονότα: Με αφορμή την επέτειο του ΟΧΙ, παρουσιάζουμε μία «αθέατη» για τους πολλούς όψεις της Γερμανικής κατοχής που δυστυχώς με ευθύνη των Ελληνικών κυβερνήσεων συνεχίζεται. Πρόκειται για τις περίφημες γερμανικές αποζημιώσεις. Η Γερμανική κατοχή είχε βαριές συνέπειες. Υπολογίζεται πως εξοντώθηκε το 12% των Ελλήνων. Το 8% από τις δολοφονίες-εκτελέσεις και την πείνα, αλλά και ένα 4% από τις γεννήσεις που δεν έγιναν, λόγω των ασθενειών - κακουχιών. Πέρα από τις καταστροφές των δημόσιων υποδομών και των ιδιωτικών περιουσιών, για τις οποίες η «Διάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων» (1947) αναγνώρισε μια συνολική μελλοντική απαίτηση για Επανορθώσεις-Αποζημιώσεις ύψους 8,5 δισ. δολαρίων, αγοραστικής αξίας του 1938 (!), χωρίς να αναγνωριστούν τα “διαφυγόντα κέρδη” για τις επόμενες δεκαετίες (!). Θα πρέπει εδώ να θυμηθούμε ορισμένα γεγονότα:
1. Από τους 800 Γερμανούς στρατιωτικούς εναντίον των οποίων είχε ασκήσει δίωξη το μεταπολεμικό “Ελληνικό Γραφείο Εγκληματιών Πολέμου”, για τη γενοκτονική δράση τους στην Ελλάδα, δεν καταδικάστηκε κανένας! Το 1959, η κυβέρνηση Κ. Καραμανλή υποχρεώθηκε από τη “δημοκρατική” Γερμανία να κλείσει-αναστείλει τη λειτουργία του Ελληνικού Γραφείου Εγκληματιών Πολέμου και να στείλει τους 800 φακέλους στη “Δικαιοσύνη” της τότε Δυτικής Ομοσπονδιακής Γερμανίας, με την υπόσχεση ότι θα ασκήσουν οι ίδιοι δίωξη στους ομοεθνείς τους. Για να καταλάβουμε το τι σημαίνει να κλείνει από το 1959 (!) το Ελληνικό Γραφείο Εγκληματιών Πολέμου και να σταματά η δίωξη Γερμανών στην Ελλάδα, θα πρέπει να το συγκρίνουμε με το γεγονός ότι μέχρι σήμερα, 70 χρόνια μετά την έναρξη του Β΄ Π. Π., λειτουργούν ακόμα τα αντίστοιχα γραφεία στις ΗΠΑ, Γαλλία, Αγγλία, Ιταλία, Αυστραλία και τη Γερμανία, και όποτε εντοπίσουν κάποιον, ενεργό τότε Ναζί, τον δικάζουν, έστω και εάν είναι σήμερα ένα χούφταλο των 90 -100 χρονών, διότι, σύμφωνα με τις διακηρύξεις του ΟΗΕ, τα «Εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας» δεν παραγράφονται!
2. Οι Ελληνικές κυβερνήσεις δεν έμειναν μόνο σ’ αυτό. Αυτή η πραγματικότητα συμπληρώνεται με την παραίτηση από τη διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων –και της επιστροφής των αναγκαστικών δανείων της Τράπεζας της Ελλάδας προς το Γ΄ Ράιχ. Από τα μέσα της δεκαετίας του 1950 θ’ αρχίσει ένας «μαραθώνιος» για τις πολεμικές αποζημιώσεις και το κατοχικό δάνειο. Γιατί δεν ήταν μόνο η καταλήστευση της χώρας που είχαν επιδοθεί οι ναζί. Είχαν και «πρόσθετες» ανάγκες και γι’ αυτό ζητούσαν πιεστικά και δάνεια, τα οποία, όπως έλεγαν, θα το εξοφλούσαν σε σταθερό νόμισμα. Κι ο λογαριασμός που έγινε ανεβάζει το ποσό σε εκατομμύρια χρυσές λίρες! Μετά την «ενοποίηση» της Γερμανίας κάθε «εμπόδιο» έπψα να υπάρχει για την διεκδίκηση. Όμως να θυμίσουμε εδώ ότι η απόφαση του Πρωτοδικείου Λιβαδειάς, που είχε καταδικάσει τη Γερμανία στην καταβολή 28 δισ. δολαρίων στους κατοίκους του Δίστομου κατέληξε στον σκουπιδοτενεκέ της “δυνατής και περήφανης Ελλάδας”, ώστε να μην έχουν τα βιβλία της Ιστορίας να γράφουν μόνο για τον “Εφιάλτη”. Το ίδιο έγινε και με τις περίπου 80.000 αγωγές (μεταξύ των οποίων και από την Ημαθία) κατά της Γερμανίας, που είχαν υποβληθεί από πολίτες σε όλα τα Πρωτοδικεία της Ελλάδας. Εξαφανίστηκαν! Μπήκαν στο αρχείο, χωρίς να φτάσει σχεδόν καμία στο ακροατήριο! Οι απαράδεκτες σκοπιμότητες, το πνεύμα δουλοφροσύνης και υποτέλειας δεν ανοίγουν προοπτική. Εξήντα τέσσερα χρόνια είναι ανοιχτό το μεγάλο θέμα και αδικαίωτες οι θυσίες . Αυτοί που σκόρπισαν τον όλεθρο στην πατρίδα μας πρέπει να πληρώσουν. Η πληρωμή των αποζημιώσεων του κατοχικού δανείου του 1942 και η επιστροφή των αρχαιοτήτων, που άρπαξαν είναι διεκδίκηση εθνική και ως τέτοιο θa πρέπει επιτέλους ν’ αντιμετωπίσει η νέα κυβέρνηση.
Η Γερμανία οφείλει:
1) Την επιστροφή του Αναγκαστικού (με την επιβολή των όπλων) Δανείου που σύναψε με την Ελλάδα στη διάρκεια της κατοχής, ύψους 3,5 δισ. δολαρίων σε τιμές του 1944.
2) Το ποσό των 7,1 δισεκατομμυρίων δολαρίων σε τιμές του 1946, που υποχρεώθηκε από τη Διάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων (1946) να μας πληρώσει ως επανορθώσεις για τις ζημιές που προξένησε στην ελληνική οικονομία.
3) Να αποζημιώσει τα θύματα για τις ζημιές που υπέστησαν και
4) Να επιστρέψει τους αρχαιολογικούς θησαυρούς που άρπαξε από την Ελλάδα.

Posted in: ΔΙΑΦΟΡΑ ΚΑΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ