ΜΑΝΑ ΣΠΑΡΤΙΑΤΙΣΣΑ

«Μια άλλη Σπαρτιάτισσα το γιο της που ήταν λιποτάκτης τον σκότωσε σαν ανάξιο της Πατρίδας λέγοντας: «Αυτό δεν ήτανε δικό μου παιδί». Έγραψε δε η ίδια στον τάφο του παιδιού της τούτα τα λόγια: «Πήγαινε στο σκοτάδι βλαστάρι κακό, που για σένα από μίσος ο Ευρώτας δεν κυλά. Πήγαινε επιτέλους στον Άδη άθλιε σκύλε, τιποτένιε. Πήγαινε γιατί για μένα εσένα που ήσουν ανάξιος της Σπάρτης είναι σαν να μη σε γέννησα».


“Δεύτερο έργο του Λυκούργου, και το πιο τολμηρό απ’ όλα, είναι ο αναδασμός της γης. Υπήρχε τότε φοβερή ανισότητα και έρχονταν στην πόλη πολλοί ακτήμονες και άποροι επειδή τα πλούτη είχαν συσσωρευτή σε ελάχιστους. Γι’ αυτό, πολεμώντας την αναισχυντία και τον φθόνο και το έγκλημα και την τρυφηλότητα και τα δύο άλλα νοσήματα της πολιτείας, που είναι παλαιότερα και σοβαρότερα, τον πλούτο και τη φτώχεια, έπεισε όλους ανεξαιρέτως τους πολίτες να τα βάλουν όλα στη μέση για να γίνη αναδασμός και να ζουν μεταξύ τους όλοι ίσοι και με ίση περιουσία, επιδιώκοντας να πρωτεύουν στην αρετή, σαν να μην υπήρχε καμιά άλλη ανάμεσά τους διαφορά και ανισότητα παρά αυτή που την ορίζει η καταδίκη του κακού και ο έπαινος του καλού πολίτη.»

Posted in: