ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΔΙΑΖΥΓΙΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

«Δύο δεκαετίες μετά την ολοκλήρωση της Συνθήκης του Μάαστριχτ, που εγκαινίασε τη διαδικασία προς το ενιαίο ευρωπαϊκό νόμισμα, οι τεκτονικές πλάκες της ΕΕ κινήθηκαν στο ίδιο ρήγμα που πάντα τη χώριζαν… τη Θάλασσα της Μάγχης», αναφέρει ο Economist υπό τον εύστοχο τίτλο «Το μεγάλο διαζύγιο της Ευρώπης».

«Αντιμέτωπη με τη χρηματοπιστωτική κρίση, η ευρωζώνη πρέπει να ενοποιηθεί περαιτέρω, με την επακόλουθη απώλεια εθνικής κυριαρχίας– η...
Βρετανία, που είχε εξασφαλίσει τη μη συμμετοχή της στο ευρώ, αποφάσισε να τους αφήσει να πάρουν το δρόμο τους», επισημαίνει το σχετικό άρθρο.

Στη σύγκρουση των δύο μοντέλων για τη διαχείριση της κρίσης, του γαλλικού και του γερμανικού, αναφέρεται η γαλλική εφημερίδα Le Monde που εκφράζει τις ανησυχίες της εάν τελικά θα δοθεί λύση στην «υπαρξιακή κρίση της ευρωζώνης».

Αλλά και η γαλλική Liberation κατηγορεί τους Ευρωπαίους ηγέτες ότι βλέπουν μόνο συμφέροντα και χρονοδιαγράμματα. «Αναγκαίο όμως είναι κάτι άλλο: η ανάπτυξη, πανάκεια για την κρίση. Μόνον έτσι θα δουν μια άσπρη μέρα οι Ευρωπαίοι πολίτες, χωρίς δραστικές περικοπές και ανεργία», επισημαίνει η εφημερίδα.

Αναφορά στη δημοκρατικότητα των διαδικασιών που έχει επιλέξει η Ε.Ε. κάνει η αυστριακή εφημερίδα Der Standard που μιλά για αγώνα για την εξουσία μεταξύ ισχυρών και αδύναμων: «Τα βήματα που δρομολόγησε όμως η ΕΕ υπό την αιγίδα των ισχυρών χωρών τα τελευταία δύο χρόνια συρρικνώνουν τη δημοκρατική νομιμοποίηση και τους δημοκρατικούς θεσμούς».

Τέλος, κριτική στην πολιτική της ΕΚΤ και του Μάριο Ντράγκι ασκεί η γερμανική εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung και εκτιμά ότι εάν συνεχιστεί να είναι σκληρή μόνο στα λόγια και στην πράξη χαλαρή, τότε «μακροπρόθεσμα θα αυξηθεί το πληθωριστικό ρίσκο στην ΕΕ και την ευρωζώνη και θα θέσει σε πραγματικό κίνδυνο την ίδια την ΟΝΕ».

Posted in: