ΓΙΑΤΙ ΟΛΙΓΩΡΕΙ Η ΑΘΗΝΑ ΓΙΑ ΑΟΖ;

Η πρωτοβουλία της Κύπρου να προχωρήσει σε συμφωνία με το Ισραήλ και την Αίγυπτο για την οριοθέτηση των Ζωνών Αποκλειστικής Οικονομικής Εκμετάλλευσης (τις λεγόμενες ΑΟΖ) έφερε στην επιφάνεια την ολιγωρία της Αθήνας να προχωρήσει στη θωράκιση – με βάση τη σύμβαση του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας του 1982 – των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων για τον υποθαλάσσιο πλούτο του Αιγαίου, του Ιονίου και του Λιβυκού Πελάγους. Θα έφερνε δε σε εξαιρετικά δύσκολη θέση και την Τουρκία, καθώς οι γείτονές μας δεν επιθυμούν να φέρνει προς συζήτηση το θέμα αυτό, καθώς βλάπτονται τα συμφέροντά τους στη Μεσόγειο. Βέβαια, οι Τούρκοι που φροντίζουν για τα συμφέροντά τους (σε αντίθεση μ’ εμάς) έχουν προχωρήσει σε συμφωνίες για τον καθορισμό των ΑΟΖ με τη Ρωσία, τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας.

Και λέω σε αντίθεση με μας, γιατί είναι απορίας άξιον γιατί δεν προχωράμε σε καθορισμό των ζωνών αυτών σε πρώτη φάση όχι στο Αιγαίο, όπου υπάρχει το πρόβλημα με την Τουρκία (προσωπικά είμαι αντίθετος σ’ αυτή την υποχωρητική τακτική), αλλά στο Ιόνιο και το Λιβυκό Πέλαγος (στη θαλάσσια περιοχή κάτω από την Κρήτη) όπου, σύμφωνα με τα μέχρι στιγμής στοιχεία, υπάρχουν πλούσια κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου.
Η περίεργη αυτή στάση της ελληνικής κυβέρνησης αγγίζει τα όρια του ύποπτου αν συνυπολογίσουμε τις εντεινόμενες φήμες για μυστική διπλωματία της Αθήνας με την Αγκυρα με επίκεντρο το Αιγαίο.
Η πληροφόρησή μας γι’ αυτό προέρχεται, δυστυχώς, από την τουρκική πλευρά. Να σας θυμίσω τις δηλώσεις του Τούρκου υπ. Εξωτερικών Νταβούτογλου στη Ν. Υόρκη, ο οποίος δήλωσε ότι οι μπίζνες με την Ελλάδα και τον Γ. Παπανδρέου στο Αιγαίο έχουν ήδη αρχίσει. Δεν πρέπει να ξεχνάμε την προτροπή του Τούρκου υπ. Επικρατείας, Μπαγίς, ο οποίος καλούσε πριν από μερικές μέρες την Αθήνα να μοιράσουμε το Αιγαίο 50-50 και να το εκμεταλλευτούμε από κοινού. Ενώ Τούρκοι δημοσιογράφοι, εν όψει της επίσκεψης του Ελληνα πρωθυπουργού στο Ερζερούμ, στις 6 Ιανουαρίου, αναφέρονται σ’ ένα «σχέδιο ειρήνης» με την Τουρκία που θα περιλαμβάνει τα επίμαχα θέματα του Αιγαίου.
Και επειδή όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά, είναι πιθανόν σ’ όλα αυτά τα τουρκικά μισόλογα να υπάρχει βάση. Σε ποιο βαθμό και σε ποια έκταση δεν ξέρουμε. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, μια οποιαδήποτε συμφωνία για το Αιγαίο θα ήταν με βάση το μίνιμουμ των τουρκικών απαντήσεων απεμπόληση κυριαρχικών δικαιωμάτων σ’ ένα ζωτικό ζήτημα.
Το βέβαιο είναι, πάντως, ότι υπάρχουν σοβαρά ερωτήματα στα οποία η κυβέρνηση σιωπά. Συγκεκριμένα:
?Γιατί η Αθήνα δεν θέτει άμεσα στην Αγκυρα θέμα οριοθέτησης των ΑΟΖ;
?Γιατί η Αθήνα δεν προχωρά άμεσα σε συμφωνία με τη Λευκωσία αντίστοιχη με αυτή που έκαναν οι Κύπριοι με το Ισραήλ; Μια κίνηση που θα δημιουργούσε νομικό δεδικασμένο για το Καστελλόριζο και θα ενίσχυε την ελληνική επιχειρηματολογία. Αναφορικά με αυτό το ερώτημα, θα πρέπει να πούμε ότι πριν από λίγα χρόνια οι Κύπριοι είχαν προτείνει στην Αθήνα να έρθουν σε συμφωνία για το θέμα αυτό. Μάλιστα, σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες μας, ο Κύπριος υπ. Εξωτερικών κ. Λιλλήκας είχε θέσει το ζήτημα στην κυρία Μπακογιάννη, η οποία, όμως, απέρριψε το αίτημα.
?Γιατί η Αθήνα δεν προχωρά άμεσα σε αντίστοιχες συμφωνίες με τη Λιβύη και την Ιταλία, όπως έπραξε η Τουρκία στη Μαύρη Θάλασσα με Ρώσους, Βούλγαρους και Ρουμάνους;
Ο κ. Παπανδρέου, λοιπόν, στο επικείμενο ταξίδι του στην Τουρκία, στις 6 Ιανουαρίου, όπου θα μιλήσει στην αφρόκρεμα της τουρκικής διπλωματίας, θα ήταν μια καλή ευκαιρία να θέσει το μείζον αυτό θέμα. Την αποφασιστικότητα που δείχνει στο εσωτερικό της χώρας σε μισθωτούς και συνταξιούχους θα ήταν ευχής έργον να τη δείξει και στον Ερντογάν και στα «γεράκια της Αγκυρας». Και από… «συμπαίκτης» του Τούρκου πρωθυπουργού, ο οποίος κοιτάζει μόνο πώς θα κερδίσει εις βάρος της χώρας μας, να γίνει «παίκτης» στο σκληρό πόκερ που έχουν ξεκινήσει και το παίζουν ήδη σκληρά Κύπριοι και Ισραηλινοί. Η διεθνής συγκυρία αυτή τη στιγμή είναι καλή και η ευκαιρία δεν θα πρέπει να πάει χαμένη.


Υ.Γ.: Μια υπενθύμιση στον πρωθυπουργό που θα πάει στις 6 Ιανουαρίου στο Ερζερούμ της Τουρκίας: Αν δεν του το έχουν πει οι συνεργάτες του, η πόλη αυτή είναι ιστορική για τους Τούρκους, γιατί εκεί έκανε ο Κεμάλ Ατατούρκ το πρώτο επαναστατικό συνέδριό του, αλλά και για μας αποτελεί έναν τόπο μαρτυρίου. Εκεί μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή βρήκαν τραγικό θάνατο οι Ελληνες αιχμάλωτοι που τους είχαν εντάξει σε τάγματα αναγκαστικής -απάνθρωπης- εργασίας

Posted in: