γράφει ο Στέλιος Παπαθεμελής
Η χώρα βρίσκεται σε κρίση. Βαθειά και πολύπλευρη κρίση: πνευματική, οικονομική, πολιτική. Σε εθνική κρίση. Προς ώραν αυτήν που ψηλαφεί ο πολίτης είναι η οικονομική και είναι κατασκευασμένη.από τη Διεθνή των Τραπεζών η οποία κερδοσκοπεί ασυδότως. Ακατάσχετη η μανία της για πλουτισμό. Όμως δεν είναι με κανέναν τρόπο δυνατό να πλουτίζει κανείς χωρίς να αδικεί. «Ολέθριον γαρ το πάθος και ουκ εστίν, ουκ εστί μη αδικούντα πλουτείν» (Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ΕΠΜ 562)........
Οι κοινωνικές ανισότητες είχαν ήδη δραματικές διαστάσεις από τη δεκαετία του ’90. Από τότε η περιουσία των 2.5 δισεκατομμυρίων φτωχότερων ανθρώπων του πλανήτη μόλις άγγιζε την περιουσία των 225 πλουσιότερων. Με στοιχεία του ΟΗΕ (Έκθεση του το 1998, πρβλ. τον πρόλογο του Ν.Κοτζιά στο Νόαμ Τσόμσκι: Οι έχοντες και οι μη κατέχοντες, Καστανιώτης 1999) εκπαίδευση, υγεία, διατροφή, πόσιμο νερό κ.λ.π. στοιχειωδώς απαραίτητα μπορούν να καλυφθούν με το 4% του εισοδήματος των 225 πλουσιότερων.
Δηλαδή, με 30 δισ.δολ.είναι εφικτή η ικανοποίηση των βασικών πραγματικών αναγκών του παγκόσμιου πληθυσμού.
Το διεθνές τοκογλυφικό κεφάλαιο εκμεταλλευόμενο τις κατώτερες των σημερινών περιστάσεων παρούσες πολιτικές ηγεσίες και τις ομοιόσχημες ελίτ των ευρωπαϊκών, και όχι μόνον, χωρών, επιβάλλει την κτηνώδη μοναδική συνταγή της άνευ όρων και ορίων λιτότητας.
Απερίφραστος ο Χέλμουτ Σμίτ δηλώνει ότι: «Από την Ευρώπηλείπουν οι ηγέτες, της λείπουν προσωπικότητες επί κεφαλής των κρατών, ή των ευρωπαϊκών θεσμών, οι οποίες να κατέχουν επαρκώς τα εθνικά και τα διεθνή ζητήματα». (Le Monde/Βήμα 11-12/12/10).
Επαυξάνει και κατακεραυνώνει ο Εμμανουέλ Τόντ, ο μόνος ως γνωστόν προβλέψας την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού: «Πρόκειται για ηγεσίες που δεν βρίσκονται στο ύψος των περιστάσεων, για ηγεσίες χρεωκοπημένες, παραδομένες σε παμπάλαιες οικονομικές αρχές, όπως οι «ελεύθερες συναλλαγές», ανήμπορες να συναρθρώσουν ένα ευρωπαϊκό σχέδιο οικονομικής προστασίας που θα βάλει ένα τέλος στην κοινωνική οπισθοδρόμηση».(Liberation/Νέα 14/12/10).
Αυτή την ώρα οι Ευρωπαίοι ιθύνοντες – και οι ημέτεροι φυσικά – διαχειρίζονται, αν το κάνουν και αυτό, διότι οι περισσότεροι έχουν αφήσει τις εξελίξεις στον αυτόματο πιλότο, την παρακμή των χωρών τους και της ΕΕ. Η μίζερη καγγελάριος στάθηκε ανίκανη να δεί με ευρύτητα και όραμα την παρούσα κρίση και αντί να επιδιώξει την αντιμετώπισή της απεργάζεται με τις συμπεριφορές της τη γενίκευσή της. Τίμια εξαίρεση απέναντι στον γερμανικό Γολιάθ ο πρωθυπουργός του λιλιπούτειου Λουξεμβούργου Γιουγκέρ.
Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας μετά από μακρά και όχι εύγλωττη σιωπή άρθρωσε επιτέλους τίμιο λόγο αληθείας και ευθύνης με το «Μήνυμα προς το λαό».
Προφανώς για τον κυβερνητικό εκπρόσωπο υπήρξε είδηση το πασίδηλο γεγονός ότι «η χώρα διοικείται από τους δανειστές της», δηλαδή τελεί υπό κατοχή και άρα η κυβέρνησή της είναι κατοχική. Εφ ω και εξετράπη ως μη ώφειλε σε ύβρεις κατά της Εκκλησίας. Όταν ηΕκκλησία αποκαλύπτει την αλήθεια δεν πολιτικολογεί. Αληθεύει.Όπως έχει εντολή και αποστολή από τον Ιδρυτή της. Θα πολιτικολογούσε αν συγκάλυπτε και απέκρυπτε την αλήθεια.
Το στρατευμένο στα κατά συνθήκη ψεύδη του εν εξελίξει ψυχολογικού πολέμου επικοινωνιακό σύστημα, εμφυτεύει ενοχέςστους πολίτες με άμεσο στόχο να μετακυλίσει σ’αυτούς την ευθύνη της παρούσης συμφοράς. Αυτός ο μηχανισμός ψυχολογικής καταστολήςεμποιεί τρόμο στον κόσμο και δια του σοκ κατασκευάζει υποτελείς συνειδήσεις, παραιτούμενες από το δικαίωμα της αντίστασης και αυτοβυθιζόμενες στην κατάθλιψη.
Το κοινωνικό ιδεώδες της Ορθοδοξίας υπήρξε αείποτε μετα- καπιταλιστικό, μετα-κομμουνιστικό, μετα-σοσιαλιστικό και μετα-μετανεοτερικό.
Στον «κατά τοκιζόντων» λόγο του (ΕΠΜ,46,437) ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης καταγγέλλει τον τοκογλύφο ως άτομο που βλέπει ολωνών τις περιουσίες δικές του, εύχεται ανάγκες και συμφορές στους ανθρώπους για να υποχρεωθούν να δανεισθούν από αυτόν. Μισεί τους αυτάρκεις και θεωρεί εχθρούς του όσους δεν έχουν δανεισθεί από αυτόν. «Ει μη πλήθος ην τοκιστών, ουκ άν ην το πλήθος των πενομένων. Λύσον σου την φατρίαν και πάντες έξομεν την αυτάρκειαν». Δηλαδή αν δεν υπήρχε το πλήθος των εκμεταλλευτών, δεν θα υπήρχε ούτε η στρατιά των πεινασμένων. Να διαλυθούν τα οργανωμένα οικονομικά συμφέροντα και όλοι θα αποκτήσουμε την οικονομική μας αυτάρκεια. (πρβλ. Γ.Ροδίτη Χριστιανισμός και πλούτος, ‘350).
Ωχριούν τα κοινωνικά μανιφέστα από αυτά των διαφόρων ουτοπιστών ως εκείνο των Μαρξ - Ενγκελς μπροστά στην επαναστατικότητα του Ευαγγελίου και των Πατερικών κειμένων.
Τα λάθη της ιστορικής Χριστιανοσύνης, δηλαδή τα αμαρτήματα των Χριστιανών είναι άλλη παράμετρος.
Εξάλλου στο Ευαγγέλιο αποτελούν κεντρικές έννοιες η αμαρτίακαι η μετάνοια. Η δεύτερη θεραπεύει και εξαλείφει την πρώτη και είναι αυτή που σώζει.
Το Μνημόνιο αλυσσοδένει το λαο και τον φτωχοποιεί. Το έφερε η ανικανότητα και η συναισθηματική αφυϊα των ανθρώπων της εξουσίας. Οι εισηγητές του δεν πρόκειται να κάνουν τίποτε για να το αποτινάξουν. Αντίθετα κάνουν το παν για να το ανανεώσουν επί τα χείρω! Όρα Μνημόνιο Νο 3.
Οι ανεπαρκείς ευρωπαϊκές ηγεσίες με την έλλειψη οράματος και φαντασίας, αντί να προωθήσουν π.χ. την αναδιάρθρωση των καλλιεργειών στον γεωργικό τομέα, οδήγησαν με τις επιδοτήσεις στην ουσιαστική εγκατάλειψη της αγροτικής γης. Έτσι η Ελλάδα με το καταλληλότερο για φρούτα, λαχανικά και άνθη κλίμα, εισάγει σήμερα - ελληνικής μωρίας εγκώμιον - το 80% των ειδών αυτών!
Είμασταν σε κρίση πριν από την κρίση. Διαπλοκές, διαφθορά, φοροδιαφυγή, παραοικονομία, μισθολογικά ρετιρέ, προβληματικές και πάνω απ’όλους και όλα κρατικοδίαιτοι εθνικοί εργολάβοι και προμηθευτές.
Στην Ελλάδα η μεσαία τάξη πνέει τα λοίσθια ενώ αιωρείται το φάντασμα της μεγάλης ανεργίας του 1,5 εκατομμυρίου ανθρώπων και των χιλιάδων λουκέτων.
Αν στα προσεχή 5 χρόνια επιβάλλεται να πληρώσουμε 186 δις € στους δανειστές μας αυτό είναι αντικειμενικά αδύνατο. Πρέπει επομένως να προχωρήσουμε σε άμεση αναδιαπραγμάτευση του χρέους με στόχο την μέγιστη δυνατή μείωσή του και τηνεπιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής. Η δεύτερη ωστόσο χωρίς την πρώτη που όπως φαίνεται συμφωνείται, οδηγεί σε περαιτέρω αύξηση του χρέους. Και αυτό αποτελεί εσχάτη πλάνη χείρονα της πρώτης.
Ο υπουργός Οικονομικών ομολόγησε την ούτως ή άλλως αισθητή δια γυμνού οφθαλμού εσωτερική υποτίμηση.
Όμως γιατί δεν δίνεται μια ισχυρή ώθηση στην εγχώρια παραγωγή αγροτικών κατ’αρχήν προϊόντων;
Η Κυβέρνηση έκοψε τις δημόσιες επενδύσεις ελλείψει πόρων. Μεμπτόν, αλλά εξηγήσιμο. Τις τιμές των αγαθών πρώτης ανάγκηςκαι τα cartel που τις ανεβάζουν όσο θέλουν γιατί δεν τα ελέγχει;
Αλήθεια, περισσεύουν λεφτά στα ασφαλιστικά μας ταμεία ώστε να χορηγούν με 18μηνη εικονική ασφάλιση συντάξεις των 550€ σεΒουλγάρους; Ποιοι νομολόγησαν αυτή την πρακτική, λογοδότησε κανείς, τιμωρήθηκε κανείς τους; Κι αυτός ο βαρύς εργασιακόςμεσαίωνας, άντε στο δημόσιο, αλλά και στον ιδιωτικό τομέα με τον τροϊκανό επι κεφαλής να δηλώνει αθώος του αίματος για τον ιδιωτικό, προς τι; Προς τι τόσο αίμα περιττό;
Ελλείμματα επί ελλειμμάτων. Δημοσιονομικό, ηγεσίας, οραμάτων, βούλησης, φρονήματος.
Κατά την πρωθυπουργική ομολογία «είμαστε χώρα περιορισμένης κυριαρχίας». Άπαγε της βλασφημίας! Όμως κάπου με μυστική διπλωματία βυσσοδομούνται τέρατα και σημεία. Δυνάμεις άφιλες απέναντι στον Ελληνισμό απεργάζονται τη συρρίκνωση και την εξαφάνισή του.
Αιγαίο και Κύπρος είναι στο στόχαστρο των εχθρών και υπάρχουν ιθαγενείς πρόθυμοι, ακούσιοι και εκούσιοι συνεργοί.
Δύο παρήγορα σημάδια Αντίστασης στην όλη τεθλιμμένη ατμόσφαιρα: Το Μήνυμα της Ιεράς Συνόδου και η Σπίθα των Πολιτών του Μίκη Θεοδωράκη. Τηρουμένων των αναλογιών και των αποστάσεων κείμενα που θυμίζουν την «Ελληνική Νομαρχία Ανωνύμου του, Έλληνος».
Στην ερώτηση «ποιά Ελλάδα και τι είδος θα υπάρχει» στο τέλος της παρούσας τραγωδίας, όσοι μπορούν να απαντήσουν: Ελλάδαακέραιη, δυνατή και σεβαστή από εχθρούς και φίλους. Και Κύπρος ελεύθερη και ενιαία, χρωστούν να συστρατευθούν σ΄ένα κοινό αγώνα για τη σωτηρία της πατρίδας.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου