ΙΝΑΧΟΣ - ΦΟΡΩΝΕΥΣ - ΑΠΙΣ - ΑΡΓΟΣ - ΕΚΒΑΣΟΣ - ΚΡΙΑΣΟΣ - ΦΟΡΒΑΣ - ΤΡΙΟΠΑΣ - ΑΓΗΝΩΡ - ΙΑΣΟΣ - ΚΡΟΤΩΠΟΣ - ΣΘΕΝΕΛΑΣ - ΓΕΛΑΝΩΡ - ΔΑΝΑΟΣ - ΛΥΓΚΕΥΣ - ΑΒΑΣ - ΑΚΡΙΣΙΟΣ - ΠΕΡΣΕΥΣ - ΜΕΓΑΠΕΝΘΗΣ - ΑΝΑΞΑΓΟΡΑΣ - ΑΛΕΚΤΩΡ - ΙΦΙΣ - ΣΘΕΝΕΛΟΣ - ΚΥΛΑΡΑΒΗΣ - ΒΙΑΣ - ΤΑΛΑΟΣ - ΠΡΩΝΑΞ - ΑΔΡΑΣΤΟΣ - ΑΙΓΙΑΛΕΥΣ - ΔΙΟΜΗΔΗΣ - ΚΥΑΝΙΠΠΟΣ - ΜΕΛΑΜΠΟΥΣ - ΜΑΝΤΙΟΣ - ΑΝΤΙΦΑΝΗΣ - ΟΪΚΛΗΣ - ΑΜΦΙΑΡΑΟΣ - ΑΛΚΜΕΩΝ - ΑΜΦΙΛΟΧΟΣ - ΟΡΕΣΤΗΣ - ΤΙΣΑΜΕΝΟΣ - ΤΗΜΕΝΟΣ - ΔΗΪΦΟΝΤΗΣ - ΚΕΙΣΟΣ - ΜΗΔΩΝ - ΑΡΙΣΤΟΔΑΜΙΔΑΣ - ΦΕΙΔΩΝ - ΕΡΑΤΟΣ - ΔΑΜΟΚΡΑΤΙΔΑΣ - ΛΕΩΚΗΔΗΣ - ΜΕΛΤΑΣ - ΑΙΓΩΝ
| Το Άργος βρίσκεται επτά χιλιόμετρα απόσταση από τον Αργολικό κόλπο, στο βόρειο ανατολικό τμήμα της Πελοποννήσου. Είναι η δεύτερη σε αρχαιότητα πόλη της Ελλάδος μετά την Σικυώνα και για μεγάλο χρονικό διάστημα η πιο σπουδαία. Το Άργος επί αιώνες ήταν κάτω από την επιρροή της γειτονικής πόλης των Μυκηνών (δέκα χιλιόμετρα απόσταση). Τον 12ον αιώνα π.Χ. κατά την διάρκεια της βασιλείας του Ορέστη, γιου του Αγαμέμνoνα, το Άργος έγινε ξανά η πρωτεύουσα της Αργολίδος. Τον 11ον αιώνα π.Χ., το Άργος κατελήφθη από τους Δωριείς και ο αρχηγός τους Τέμενος, το έκανε έδρα των επιχειρήσεων του. Το 750 π.Χ. υπό την κηδεμονία του τυράννου Φείδωνος, το Άργος ήταν η πιο σπουδαία πόλη της Πελοποννήσου. Ο πρώτος βασιλιάς του Άργους ήταν ο Ίναχος, γιος του Ωκεανού και της Τέθητος, που έδωσε το όνομα του, στον ποταμό Ίναχο ο οποίος περνούσε μπροστά από τα τείχη της πόλεως. Η βασιλεία του χρονολογείται το 1986 π.Χ. Σύμφωνα με τον μύθο, μετά τις πλημμύρες του Δευκαλίωνος, ο Ίναχος οδήγησε αυτούς που επέζησαν, από τα βουνά στις πεδιάδες. Όταν η Ήρα και ο Ποσειδών διαμάχησαν για την κυριαρχία του τόπου, ο Ίναχος έλαβε το μέρος της Ήρας και γι' αυτό ο Ποσειδώνας τον τιμώρησε, στερεύοντας όλους τους ποταμούς του Άργους. Από το όνομα του, οι Αργείοι ονομάζονταν επίσης Ιναχίδες. Οι γιοι του ήταν ο Φορωνεύς και ο Αιγίαλος. Ο Φορωνεύς, υπήρξε ο Προμηθεύς των Αργείων, ο ήρωας που τους έδωσε την φωτιά και τις κοινωνικές αξίες. Ο τάφος του στο Άργος, καθώς και ολόκληρη η περιοχή, ονομάζονταν Φορωνικό άστυ. Ο Φορωνεύς έκανε δύο παιδιά με την νύμφη Τελεδίκη, τον Άπη και την Νιόβη. Το πρώτο όνομα της Πελοποννήσου ήταν Απία, και το πήρε από τον Άπη, ο οποίος υπήρξε ένας σκληρός βασιλιάς. Τον Άπη σκότωσαν ο Τελχίνος και Θελξίων και ο Άργος, γιος της αδελφής του Νιόβης, από τον Δία, τον διαδέχθηκε στον θρόνο. Η γυναίκα του Ευάνδη, κόρη του Στρυμόνα, του έδωσε τέσσαρες γιους, τον Έκβασο, Πείρα, Επίδαυρο και Κριατό. Ο γιος του Έκβασου, Αγήνωρ, τον διαδέχθηκε στον θρόνο και ο γιος του, Άργος Πανόπτης, σύμφωνα με τον μύθο, είχε εκατό μάτια σε όλο του το σώμα. Ο Άργος απελευθέρωσε την Πελοπόννησο από πολλά άγρια θηρία και τέρατα. Ο Ίναχος, γενάρχης των Αργείων, είχε μία κόρη, την Ιώ. Από τις περιπλανήσεις της, οι αρχαίοι τραγικοί ποιητές αντλούσαν τα θέματα τους. Η Ιώ ήταν η πρώτη ιέρεια της θεάς Ήρας, στο αρχαίο Ηραίον, το οποίον βρίσκονταν μεταξύ των Μυκηνών και της Τίρυνθας. Ο Δίας ερωτεύθηκε την Ιώ παράφορα και όταν το έμαθε η Ήρα, την μεταμόρφωσε σε άσπρη αγελάδα. Αργότερα η Ήρα απαίτησε από τον Δία να της φέρει την αγελάδα, την οποία έδωσε στον Άργο Πανόπτη, τον πατέρα της, να την φυλάει. Ο Ερμής όμως, με υπόδειξη του Δία, έπαιξε την λύρα του και με τους σκοπούς του έκλεισε όλα τα μάτια του Άργου Πανόπτη και τον σκότωσε. Η Ήρα τότε οδήγησε την αγελάδα μακριά, αφού της έστειλε την μύγα που την τσιμπούσε αδιάκοπα, αναγκάζοντας την να περιπλανείται σε ξένες χώρες. Η περιπλανώμενη Ιώ, (από την οποία πήρε το όνομα του και το Ιόνιο Πέλαγος), πήγε στη Ήπειρο και μετά στην Ιλλυρία και περνώντας από τα βουνά του Καυκάσου, έφθασε στην Θράκη και Βόσπορο. Μετά πέρασε στην Σκυθία, Χειμέρια και άλλες Ασιατικές χώρες και έφθασε στην Αίγυπτο, όπου επιτέλους ο Δίας την επανέφερε στην πραγματική της μορφή και έκανε ένα μαύρο παιδί μαζί της, τον Έπαφο. Τον Ίασο διαδέχθηκε ο Κρότωπος και αυτόν ο Σθενέλας, ακολουθούμενος από τον Γελάνωρα. Κατά την βασιλεία του, ο Δαναός και οι πενήντα κόρες του ήλθαν στο Άργος από την Αίγυπτο, για να αποφύγουν τους γάμους με τους πενήντα γιους του αδελφού του, Αίγυπτου. Ο αδελφός του όμως, με τους πενήντα γιους, τους ακολούθησαν και τους υποχρέωσαν να κάνουν τους γάμους. Την νύχτα του γάμου, ο Δαναός έδωσε σε όλες τις κόρες του μαχαίρια και τους είπε να σκοτώσουν τους άντρες τους όταν θα κοιμηθούν, το οποίο και έκαναν όλες, εκτός της Υπερμνήστρας, η οποία τον αγαπούσε. Ο άνδρας της, Λυγκεύς, έγινε αργότερα βασιλιάς του Άργους. Οι άλλες κόρες του Δαναού αφού εξαγνίσθηκαν από τους φόνους, παντρεύτηκαν τους νικητές των γυμνικών αγώνων. Από το όνομα του Δαναού προέρχεται η ονομασία Δαναοί, με την οποία ονόμαζαν οι Έλληνες τους κατοίκους του Άργους, καθώς και ο Όμηρος. Ο Δαναός πρώτος εφεύρε τις γεωτρήσεις πηγαδιών, και με το νερό που ανέβασε από τις υπόγειες πηγές ύδρευσε την πεδιάδα της Αργολίδος. Ο γιος του Λυγκέως, Άβας, έκανε δίδυμους γιους και χώρισε το βασίλειο του Άργους σε δύο μέρη, δίνοντας το Άργος στον Ακρίσιο και την Τίρυνθα στον Προίτο. Υπήρξε διαφωνία μεταξύ των για τον θρόνο και κατέληξαν σε μάχη, στην οποία κανείς δεν νίκησε και έτσι συμφιλιώθηκαν στο τέλος. Ο μύθος αναφέρει ότι όσοι έλαβαν μέρος στην μάχη ήταν οπλισμένοι με ασπίδες και ήταν η πρώτη φορά που χρησιμοποιήθηκαν σε πόλεμο. Πολλές είναι οι ιστορίες γύρω από τον Προίτο, του οποίου η γυναίκα, Άντεια (Στενοβεία), ερωτεύθηκε τον Βελλερεφόντη και οι τρεις όμορφες κόρες του, Λυσίππη, Ιφιανάσσα και Ιφινόη βασανισμένες από τρέλα και λέπρα, περιπλανιόνταν σε όλη την Πελοπόννησο. Σύμφωνα με τον Ησίοδο, η αιτία για τις αρρώστιες τους ήταν η άρνηση τους να λάβουν μέρος στις Βακχικές τελετουργίες, ενώ κατά τους Αργείους Ακουσίλαο και Φερεκύδη, επειδή κορόιδευαν τα ξύλινα αγάλματα και άλλα ιερά σκεύη της θεάς Ήρας ή γιατί έκλεψαν χρυσό από το άγαλμα της. Ο Προίτος για να θεραπεύσει τις κόρες του, ζήτησε την βοήθεια του προφήτη Μέλαμπου από την Πύλο, ο οποίος του ζήτησε σαν αντάλλαγμα το ένα τρίτο του βασιλείου του. Ο Προίτος δεν δέχθηκε, αλλά όταν τρέλα κυρίευσε πολλές άλλες Αργείες γυναίκες, ζήτησε ξανά την βοήθεια του, αλλά την φορά αυτή ο Μέλαμπος απαίτησε ένα τρίτο επιπλέον, για τον αδελφό του, Βία. Αυτή την φορά ο Προίτος δέχθηκε και ο Μέλαμπος με θυσίες και προσευχές εξευμενίζοντας την οργή της Ήρας και επικεφαλής μιας ομάδας νέων, μετά από ένα εκστατικό χορό και αλαλαγμούς, σύμφωνα με τα Βακχικά έθιμα του Διόνυσου, οδήγησε τις γυναίκες κάτω, από τα βουνά στην πόλη της Σικυώνος, και αφού τις εξάγνισε στην ιερά πηγή, θεραπεύθηκαν. Οι κόρες του Προίτου όμως δεν ήταν ανάμεσα στις άλλες γυναίκες και ο Μέλαμπος επέστρεψε στα βουνά και τις βρήκε στο Λουσσοί της Αρκαδίας. Μέσα στο Σπήλαιο των Λιμνων, το οποίο κοιτούσε τον ποταμό Στύγκα, οι δύο κόρες του Προίτου, η Λυσίππη και η Ιφιανάσσα θεραπεύτηκαν, (η τρίτη, η Ιφινόη, είχε πεθάνει στον δρόμο). Ο Μέλαμπος παντρεύτηκε την Λυσίππη και ο αδελφός του Βίας την Ιφιάνασσα, και έζησαν ως βασιλείς, ο καθένας στο μερίδιο του, από το βασίλειο του Άργους. Η κόρη του Ακρίσιου, Δανάη, είχε φυλακισθεί από τον πατέρα της σε μία υπόγειο κατακόμβη, κλειδωμένη με βαριά μπρούτζινη πόρτα, γιατί του είχε δοθεί ο χρησμός, ότι θα πεθάνει από το χέρι του παιδιού της. Ο Δίας, μπαίνοντας στην φυλακή της, με την μορφή χρυσής βροχής από τον φεγγίτη, έκανε ένα γιο μαζί της, τον Περσέα. Όταν ο Ακρίσιος το έμαθε, δεν την πίστεψε και έβαλε την μητέρα και το παιδί μέσα σε μια κιβωτό και τους έριξε στην θάλασσα. Στο νησί της Σέριφου, ο αδελφός του βασιλιά Πολυδέκτη, βρήκε την κιβωτό και τους έσωσε. Μετά από πολλά κατορθώματα, ο Περσέας γύρισε στο Άργος και χωρίς καμία προμελέτη, από ατύχημα, σκότωσε τον παππού του στην Θεσσαλία, όπου είχε αποσυρθεί, για να αποφύγει τον εγγονό του. |
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου