ΣΚΕΨΕΙΣ

Μετά την πολυετή εμπειρία που απέκτησα από τη θέσπιση ως εθνικού νομίσματος αυτό της Ευρώπης, θεωρούσα και θεωρώ ότι για τη χώρα μου αυτό ήταν, είναι και θα είναι καταστροφικό, γιατί είναι καταστροφικό:

1. Διέλυσε οποιαδήποτε αγροτική ανάπτυξη με ευθύνη αρχικά των αγροτών, αλλά στη συνέχεια της ΕΕ και της τοπικής κυβέρνησης, κάνοντάς τους αδιάφορους για τη παραγωγή και παράφρονες στο εύκολο κέρδος, η εκάστοτε κυβέρνηση παντελώς απούσα, προκειμένου να αναπτύξει τόσο εθνική όσο και αγροτική παιδεία.

2. Διέλυσε οποιαδήποτε μικρομεσαία ή μεσαία επιχειρηματική δραστηριότητα (κύτταρο της οικονομίας μας) με ευθύνη τόσο των ίδιων όσο και της τοπικής κυβέρνησης μη ξεχνάμε πόσες φορές είπαμε "υπερβολική ακρίβεια" και οι μαγαζάτορες κώφευαν αλλά και πλούτιζαν συνάμα, η κυβέρνηση παντελώς απούσα στον έλεγχο της δήθεν ανταγωνιστικότητας, αλλά και επίσης στην καλλιέργεια αντίστοιχης παιδείας.

3. Από το 1997 είχα πάρει μόνο γύρω στο 12% αυξήσεις και τα τελευταία 2 χρόνια έχω χάσει το 55-60% των εισοδημάτων μου (δεν είμαι ΔΥ), αυτό συνέβει σε ορισμένους επιλεκτικούς κύκλους εργαζομένων και στο σύνολο του ιδιωτικού τομέα.

4. Ένα μήνα προ ευρώ εποχή η φυσιολογική γέννα στοίχιζε (μαιευτήριο) 300.000δρχ και στην αρχή ευρώ εποχή 1.000 ευρώ.ε. το μαρούλι από 50 δρχ πήγε στο 1 ευρώ όπως αντιστοίχως και τα υπόλοιπα αγαθά.

5. Τα εισαγόμενα προϊόντα έγιναν πολύ φθηνότερα με αποτέλεσμα να στραφούμε όλοι σε αυτά παραγκωνίζοντας τα δικά μας, αντί να απαιτήσουμε να γίνουν φθηνότερα, το γεγονός αυτό επικρατεί ακόμα και σήμερα χωρίς να βάζουν μυαλό οι αρμόδιοι και εδώ παντελώς απών το κράτος στην διαμόρφωση αντίστοιχης παιδείας.

6. Πήραμε δάνεια από αυτούς (συνεταίρους Ε.Ε) πληρώνοντας υψηλότατους τόκους, για να αγοράζουμε Μερσεντές, Βmw, citroen των συνεταίρων μας, αναπτύσσοντας την δικιά τους βιομηχανία, διατηρώντας και αυξάνοντας τις δικές τους θέσεις εργασίας και συμβάλλοντας στους δικούς τους υψηλούς δείκτες ανάπτυξης.

Κατόπιν όλων των παραπάνω υποθηκεύσαμε το μέλλον μας, των παιδιών μας, των παιδιών των παιδιών μας, ας πληρώσουμε αυτό που μας αναλογεί ώστε να εξιλεωθούμε, αντιδρώντας ενεργά στις ορέξεις των ηγεμόνων μας, των δήθεν κυβερνώντων μας και απαιτώντας να επανέλθουμε στην ελληνική δραχμούλα ζώντας ως αφεντικό στην καλύβα, παρά υπηρέτης σε παλάτι.

Posted in: