Εικόνες φρίκης και πανικού προβλέπει η γερμανική εφημερίδα Handelsblatt, σε περίπτωση που η Ελλάδα εγκατέλειπε το ευρώ.
Σε δημοσίευμα της εφημερίδας, μια ομάδα οικονομολόγων με επικεφαλής τον Ντιρκ Χέιλμαν προσπάθησαν να αποτυπώσουν τις επιπτώσεις μιας τέτοιας κίνησης, που σύμφωνα με το «χειρότερο σενάριο» θα οδηγούσε στη διάλυση όλης της ευρωζώνης.
«Τι θα συμβεί αν;»
Το σενάριο τοποθετείται λίγους μήνες μετά, το Φεβρουάριο του 2012. Η κρίση χρέους έχει ενταθεί, ενώ οι Έλληνες βρίσκονται στα όριά τους. Ακολουθεί εξέγερση και η κυβέρνηση Παπανδρέου χάνει την ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή.
Νικητής των εκλογών αναδεικνύεται ο Αντώνης Σαμαράς, που τον Απρίλιο της ίδιας χρονιάς ανακοινώνει την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ και την επαναφορά της δραχμής. Η ισοτιμία ευρώ και νέας δραχμής καθορίζεται αρχικά στο 1 προς 1. Οι καταθέσεις μετατρέπονται στο νέο νόμισμα και η Ελλάδα προτείνει ανταλλαγή κρατικών τίτλων στο νέο νόμισμα στο 80% της αξίας τους.
Οι τράπεζες παραμένουν κλειστές για τρεις μέρες. Παράλληλα, εξαγγέλλονται έλεγχοι συναλλάγματος και απαγορεύεται η εκροή ευρώ στο εξωτερικό. Τα χρηματιστήρια σε Γαλλία και Γερμανία καταρρέουν, ενώ το κυπριακό τραπεζικό σύστημα διαλύεται.
Μετά από τρεις μέρες, οι ελληνικές τράπεζες δίνουν ευρώ με μια σφραγίδα που αναγράφει «νέα δραχμή». Εισάγεται περιορισμός στα ΑΤΜ, που ορίζεται στα 50 ευρώ ανά λογαριασμό. Έξω από τράπεζες και κρατικές υπηρεσίες της χώρας, τοποθετούνται αστυνομικές δυνάμεις.
Πανικός όμως προκαλείται και στις άλλες χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας. Σε Πορτογαλία, Ιρλανδία και Ισπανία, οι καταθέτες σπεύδουν να αποσύρουν τα χρήματά τους και οι τράπεζες ανοίγουν μόλις για λίγες ώρες. Στην Ευρώπη, οι πολιτικές ηγεσίες διπλασιάζουν τα κονδύλια του μηχανισμού στήριξης.
Λίγο μετά, η τραπεζική κρίση είναι ανεξέλεγκτη. Η Πορτογαλία αναγκάζεται να αποχωρήσει από την ευρωζώνη, ενώ σε Ισπανία και Γαλλία, ξεσπούν κοινωνικές εξεγέρσεις.
Τον Ιούλιο του 2012, η Ευρώπη, μετά από πιέσεις του Μπαράκ Ομπάμα, αποφασίζει να εκδώσει ευρωομόλογο. Στη Γερμανία, βουλευτές του κυβερνητικού συνασπισμού παραιτούνται.
Στα τέλη Ιουλίου, η γερμανική βουλή αποσύρει την εμπιστοσύνη προς τη Μέρκελ και αρνείται να δεχθεί το ευρωομόλογο. Σχηματίζεται κυβέρνηση μειοψηφίας. Τα χρηματιστήρια όλης της Ευρώπης υποχωρούν, ενώ στον ευρωπαϊκό νότο, οι διαδηλωτές διαμαρτύρονται κατά της Γερμανίας.
Ευρώ του Βορρά
Λόγω των εξελίξεων, η Μέρκελ και ο Σαρκοζί αποφασίζουν να καθιερώσουν το «ευρώ του Βορρά», στο οποίο μετέχει η Ολλανδία, το Βέλγιο, το Λουξεμβούργο, η Φινλανδία, η Εσθονία, η Αυστρία και η Σλοβενία.
Η νέα ευρωζώνη διαθέτει μόλις το 1/3 των χωρών της ΕΕ, ενώ η γερμανική βουλή εγκρίνει το νέο νόμισμα. Παράλληλα, η ΕΚΤ δεν μπορεί να διασφαλίσει συνθήκες νομισματικής σταθερότητας. Το νέο ευρώ είναι υπερτιμημένο και τα γερμανικά προϊόντα απλησίαστα. Οι γερμανικές επιχειρήσεις αντιμετωπίζουν προβλήματα.
Λόγω των συνθηκών, στις αγορές επικρατεί πανικός, ενώ νικητές αναδεικνύονται οι ευρωσκεπτικιστές. Διενεργούνται δημοψηφίσματα, και η ελεύθερη διακίνηση στην εσωτερική αγορά περιορίζεται. Ο Σρέντερ υπενθυμίζει σε όλους ότι κάποτε είχε διαμηνύσει ότι εφόσον η Ευρώπη παραμεληθεί, το μόνο που θα απομείνει είναι ένα ιστορικό γεγονός.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου