ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΤΥΡΑΝΝΟΙ

Aρχαίο κείμενο

πολέμιοι γάρ εἰσιν τῶν κοσμικῶν νόμων οἱ τοὺς ἐκείνων ἐκγόνους ἀνατρέποντες νόμους· πολέμιοι τῆς ὅλης τάξεως οἱ τῆς ὁμοίας ἐκείνῃ τάξεως ὄλεθροι· πολέμιοι πάντων θεῶν οἱ τὸν τῶν Γιγάντων τρόπον ἀφανίζοντες πᾶν τὸ θεοῖς συγγενές. ὡς οὖν τοὺς ἐπιβουλεύοντας τῇ πολιτείᾳ καὶ τοῖς ἱεροῖς κολάζουσι διαφερόντως καὶ Πλάτων καὶ πάντες οἱ ἄριστοι νομοθέται, …[….]….

Εἰ δὲ δὴ [τύραννος ὢν] ὁ Ἀρδιαῖος ὁ διὰ τούτων τῶν ῥήσεων ἱστορούμενος διὰ τὴν τυραννικὴν ζωὴν τοιούτων ἐγεγόνει δραμάτων ἀνοσίων ἐργάτης, ὄντως προσήκουσαν αὐτῷ τὴν δαιμονίαν ταύτην ποινὴν ἐπέστησεν ὁ λόγος. ὅσον γὰρ ἐφ᾽ ἑαυτῷ, πάντων ἐστὶ τῶν αἰτίων φθαρτικός, πατέρα ἀποκτείνας· καὶ προσέθηκεν πρεσβύτην, ἵνα καὶ διὰ τὸν χρόνον τὸ μίασμα ποιήσῃ πικρότερον· καὶ γὰρ ὁ χρόνος τὸ παλαιότερον οἶδεν σεμνότερον, ὡς τῷ παντὶ πρότερον γνωσθὲν καὶ τῇ ἀγενήτῳ φύσει δι᾽ ἀρχαιότητα συγγενέστερον· εἰ δὲ μετὰ τοῦ χρόνου καὶ ὁ πατὴρ εἴη, θείαν ὄντως αἰτίαν ἐγγὺς τῶν ἀϊδίων οὖσαν αἰτίων ἀπεικονίζεται·

τὸν οὖν ταύτην ἀνελόντα τό γε ἑαυτοῦ μέρος αὐτῶν εἶναι τῶν ἀϊδίων αἰτίων πολέμιον ἀποδείκνυσιν. καὶ μὴν καὶ τῶν συστοίχων ὡσαύτως αὐτὸν ἀποφαίνει φθαρτικόν, ἀδελφὸν ἀνελόντα, καὶ τοῦτον πάλιν πρεσβύτερον, ἵνα καὶ τὴν κατὰ τῶν συστοίχων ἐπιβουλὴν εἰς τὴν κατὰ τῶν μὴ συστοίχων περιτρέψῃ διὰ τῆς κατὰ τὸν χρόνον ὑπεροχῆς. τί οὖν ἄλλο λείπεται τὸν τοιοῦτον ἢ πᾶν τὸ σύστοιχον ἅμα καὶ τίμιον ἐκποδὼν ποιεῖν; εἰ δὲ καὶ ἄλλα πολλὰ καὶ ἀνόσια ἐξείργαστο, δῆλον δὴ ὅτι πᾶσαν ἔνθεσμον ζωὴν ἀνατρέψας ἐτύγχανεν καὶ τὸ καθ᾽ αὑτὸν τὴν τάξιν ὅλην τὴν κοσμικὴν ἀνελών, ἃ δὴ τῆς τυραννικῆς ἐστιν ἐξαίρετα ζωῆς

ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ

Ο Πρόκλος στο έργο του «Εις τας Πολιτείας Πλάτωνος Υπόμνημα, Β’ [συν. 2.96 - 184], 176.11 – 177.12» αναφερόμενος τόσο επί του ιδικού στον Τύραννο Αριδαίο του 10ου βιβλίου της Πλατωνικής «Πολιτείας» όσο και γενικά στον άνθρωπο Τύραννο μας λέγει πως :

«Πραγματικά, είναι εχθροί των κοσμικών νόμων όποιοι ανατρέπουν τους απότοκους εκείνων νόμους. Είναι εχθροί της συμπαντικής τάξης οι καταστροφείς της όμοιας με εκείνη τάξης. Είναι εχθροί όλων των θεών εκείνοι που, με τον τρόπο τον Γιγάντων, αφανίζουν κάθε συγγενικό προς τους θεούς στοιχείο. Όπως λοιπόν αυτούς που επιβουλεύονται την πολιτεία και τους ιερούς νόμους τους τιμωρούν αυστηρά και ο Πλάτων και όλοι οι άριστοι νομοθέτες,…[....]…

Αν λοιπόν όντας τύραννος ο Αριδαίος, που περιγράφεται με τα λόγια αυτά, εξαιτίας της τυραννικής ζωής του έγινε αυτουργός τέτοιων ανόσιων πράξεων, ο λόγος πραγματικά παρουσιάζει ως πρέπουσα σε αυτόν τη δαιμόνια τούτη ποινή. Διότι, όσο έχει να κάνει με τον ίδιο, προκαλεί την καταστροφή όλων των αιτιών, έχοντας σκοτώσει τον πατέρα του. Και πρόσθεσε η αφήγηση τον «γέρο» πατέρα του, ώστε να καταστήσει την ανόσια πράξη ακόμα περισσότερο αποτρόπαιη ενόψει της ηλικίας. Πραγματικά, ο χρόνος αναγνωρίζει το παλαιότερο ως σεβαστότερο, με σκεπτικό ότι έχει γίνει προγενεστέρως γνωστό στο σύμπαν και λόγω της αρχαιότητάς του είναι περισσότερο συγγενικό προς την αγέννητη φύση. Κι αν ο πατέρας τοποθετούνταν μαζί με τον χρόνο, τότε απεικονίζει μια πραγματικά θεϊκή αιτία κοντινή των αΐδιων όντων.

Εκείνον λοιπόν που καταλύει την αιτία αυτή, όσο τουλάχιστον εξαρτάται από τις δυνάμεις του, τον αποδεικνύει εχθρό των αΐδιων όντων. Επιπλέον τον παρουσιάζει ομοίως και ως καταστροφέα και των αντιστοίχων του, αφού έχει σκοτώσει τον αδελφό του, που κι αυτός επίσης είναι μεγαλύτερός του, για να στρέψει μέσω του στοιχείου της χρονικής υπεροχής προς την επιβουλή κατά των αντιστοίχων του. Τι άλλο λοιπόν δεν έχει κάνει ο τέτοιου είδους άνθρωπος παρά το να βγάλει από τη μέση καθετί το αντίστοιχο του και συνάμα ευγενές ;; Και αν έχει διαπράξει και άλλες πολλές ασέβειες, είναι προφανές ότι πρόκειται για άνθρωπο που έχει ανατρέψει τη νομιμότητα της ζωής στο σύνολό της και όσο περνάει από το χέρι του έχει καταλύσει ολόκληρη την κοσμική τάξη – στοιχεία που κατεξοχήν χαρακτηρίζουν την τυραννική ζωή –

Read More

ΜΥΝΗΜΑ ΠΑΠΟΥΛΙΑ ΠΡΟΣ ΑΓΚΥΡΑ

Δριμύτατος ήταν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας στις δηλώσεις του για τις συνεχιζόμενες τουρκικές παραβιάσεις στο Αιγαίο.
Είπε χαρακτηριστικά: «Απευθύνομαι στη γείτονα χώρα. Πρέπει να ξέρει ότι δεν μπορεί να μας πτοεί, να δημιουργεί καταστάσεις, παραβιάζοντας τον εναέριο χώρο, πετώντας πάνω από τα νησιά μας με τρόπους που δεν συνάδουν με τις διεθνείς συνθήκες.

Παρά τα όσα υποσχέθηκε επανειλημμένα ο πρωθυπουργός της Τουρκίας και δεν πραγματοποίησε, είναι καλύτερα να περάσουμε σε μια περίοδο ομαλών σχέσεων, καλής γειτονίας που πάντοτε επιδιώξαμε -και εγώ ιδιαίτερα ως υπουργός Εξωτερικών το απέδειξα, με την υπογραφή του Πρωτοκόλλου με τον κ. Γιλμάζ.

Δεν το κάνει και αυτό δεν το καταλαβαίνω. Κι αυτό δεν είναι προς όφελος κανενός και ιδιαίτερα της Τουρκίας, όταν μάλιστα σκέφτεται ότι θέλει να προχωρήσει η ενταξιακή της διαδικασία».

Read More

ΟΔΥΣΣΕΙΑ 1977

Για Ελληνικούς Υποτίτλους, πατήστε το κουμπί "CC" και διαλέξτε "Ελληνικά"

Read More

ΕΧΕΤΛΑΙΟΣ: Ο ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΗΡΩΑΣ

Ο τρομερός Εχετλαίος, τα παράξενα όπλα του και τα ανεξήγητα φαινόμενα της μάχης του Μαραθώνα...

Οι Αθηναίοι αφού έφτασαν στον Μαραθώνα, στρατοπέδευσαν στα υψώματα του όρους Αγρελίκι, πάνω από το σημερινό χωριό Βρανά. Μόνοι οι Πλαταιείς από τους υπόλοιπους Έλληνες βοήθησαν τους Αθηναίους και έφτασαν αφού εκείνοι είχαν στρατοπεδεύσει. " Ήλθομεν, να θέσωμεν ομού την κρηπίδα της ελευθερίας επί του ιερού τούτου τόπου" όπως είπαν..! Την στιγμή της συναντήσεως Αθηναίων και Πλαταιών ανέκρουσαν τα δόρατα τους επί των ασπίδων τους σε θριαμβευτικό αλαλαγμό, προάγγελο της νίκης... Όταν όλα ήταν έτοιμα, στην τελική παράταξη των αντιπάλων στρατών, το μεταξύ τους διάστημα - ένα καθ' όλα ομαλό πεδίο - είχε απόσταση οκτώ σταδίων, δηλαδή 1.500 μέτρων. Μετά τις θυσίες και το μικρό λόγο του Μιλτιάδη, δόθηκε από τον ίδιο το σύνθημα της επίθεσης.

Σηκώθηκε ένας αλαλαγμός από το μέρος της Ελληνικής φάλαγγας και μια τρομερή πολεμική ιαχή σαν κεραυνός, εναρμονισμένη με τον πολεμικό παιάνα. Η απόσταση των 1.500 μέτρων φάνηκε σαν εκατό μέτρα. Οι Πέρσες δεν μπόρεσαν ποτέ να καταλάβουν πώς οι πεζοί και βαριά οπλισμένοι Αθηναίοι έφτασαν τόσο γρήγορα και ξεκούραστοι τις γραμμές τους. Νόμιζαν ότι ήταν παράφρονες και μαινόμενοι! Τέτοια ήταν η ορμή και η ένταση των Αθηναίων, ώστε οι Πέρσες δεν πρόλαβαν να κινηθούν καν! Αργότερα, μετά τη μάχη, οπλίτες Αθηναίοι θα πουν ότι λίγο πιο μπροστά από τον Μιλτιάδη, που οδηγούσε τη φάλαγγα, έτρεχε λουσμένος σε ένα χρυσό φως ο ήρωας της Αθήνας, ο Θησέας, βαριά οπλισμένος σαν πεζός, κι αυτός ήταν εκείνος που έπεσε πρώτος επάνω στο κέντρο των Περσών.Η σύγκρουση μεταξύ τω δύο στρατών υπήρξε φοβερή. Χωρίς οι Αθηναίοι να ελαττώσουν την ορμή τους άρχισαν να νικούν στα δύο άκρα της παράταξης και να τρέπουν τους αντιπάλους σε φυγή. Στο κέντρο όμως, όπου 2.000 Αθηναίοι πολεμούσαν με 18.000 εκλεκτούς του Περσικού στρατού, νικούσαν οι Πέρσες. Εδώ ακριβώς συνέβη το δεύτερο από τα θαυμαστά της μάχης του Μαραθώνα.Tότε, ένας γιγαντόσωμος "αγροίκος", με γενειάδα που κάλυπτε την ασπίδα του, άγνωστος σε όλους, κρατώντας τη μεγάλη λαβή ενός αρότρου της εποχής (την εχέτλη), κατέβηκε με μεγάλη ορμή από το βουνό σκορπώντας το θάνατο και τον "πανικό" (η λέξη προέρχεται από τον Πάνα) στους Πέρσες, κατόρθωσε να φτάσει στο κέντρο της μάχης και να ενωθεί με τους 2.000 Αθηναίους που διοικούσαν ο Θεμιστοκλής και ο Αριστείδης και εκεί άρχισε να "θερίζει" τους Πέρσες. Όπως θα διηγηθεί μετά τη μάχη ένας αυτόπτης μάρτυρας - οπλίτης της φυλής που διοικούσε ο Αριστείδης - ο Επίζηλος του Κουφαγόρου, ενώ πολεμούσε σώμα με σώμα, του φάνηκε ξαφνικά ότι είδε απέναντί του ένα πανύψηλο οπλίτη που τα γένια του σκέπαζαν την ασπίδα του. Έμοιαζε σαν φάντασμα που κρατούσε στα χέρια του ένα πολύ φωτεινό όπλο! Πέρασε ακριβώς δίπλα του, σκοτώνοντας πέντε Πέρσες αντιπάλους και αυτή η σκηνή ήταν η τελευταία που είδε ο Επίζηλος γιατί από κάποια υπερβολική λάμψη, τυφλώθηκε!

Περίπου επτακόσια χρόνια αργότερα, όταν ο Παυσανίας επισκέφτηκε στην Αθήνα την Ποικίλη Στοά, η οποία ονομάστηκε έτσι από τις πολλές και διάφορες ζωγραφιές που την διακοσμούσαν, είδε ότι αυτές ολοκληρώνονταν με την απεικόνιση εκείνων που πολέμησαν στον Μαραθώνα τον Σεπτέμβρη του 490π.Χ.

Ανάμεσά τους, οι ονομαστοί ζωγράφοι Πάναινος και Μίκων φρόντισαν να ξεχωρίζει ο Πολέμαρχος Καλλίμαχος, ο Στρατηγός Μιλτιάδης και ο Ήρωας ο ονομαζόμενος Έχετλος ή Εχετλαίος. "Υπάρχει η παράδοση πως στη Μάχη του Μαραθώνος έλαβε μέρος και κάποιος που έμοιαζε με αγρότη στην εμφάνιση και στην περιβολή. Αυτός σκότωσε πολλούς από τους βαρβάρους με ένα άροτρο και όταν η μάχη τελείωσε, εξαφανίστηκε", λέει χαρακτηριστικά ο Παυσανίας στο βιβλίο του :Ελλάδος περιήγησις/Αττικά

[...] "συνέβη δὲ ὡς λέγουσιν ἄνδρα ἐν τῇ μάχῃ παρεῖναι τὸ εἶδος καὶ τὴν σκευὴν ἄγροικον· οὗτος τῶν βαρβάρων πολλοὺς καταφονεύσας ἀρότρῳ μετὰ τὸ ἔργον ἦν ἀφανής· ἐρομένοις δὲ Ἀθηναίοις ἄλλο μὲν ὁ θεὸς ἐς αὐτὸν ἔχρησεν οὐδέν, τιμᾶν δὲ Ἐχετλαῖον ἐκέλευσεν ἥρωα. πεποίηται δὲ καὶ τρόπαιον λίθου λευκοῦ. τοὺς δὲ Μήδους Ἀθηναῖοι μὲν θάψαι λέγουσιν ὡς πάντως ὅσιον ἀνθρώπου νεκρὸν γῇ κρύψαι, τάφον δὲ οὐδένα εὑρεῖν ἐδυνάμην· οὔτε γὰρ χῶμα οὔτε ἄλλο σημεῖον ἦν ἰδεῖν, ἐς ὄρυγμα δὲ φέροντες σφᾶς ὡς τύχοιεν ἐσέβαλον." [...]

«Λέγουν επίσης πως έτυχε να είναι παρών στη μάχη ένας άνδρας με παλαιική εμφάνιση κι ενδύματα. Σκοτώνοντας πολλούς από τους ξένους με την εχέτλη, εξαφανίστηκε μετά τη μάχη. Σαν ρώτησαν οι Αθηναίοι το μαντείο, ο θεός απλά τους έδωσε την εντολή να τιμήσουν τον Εχετλαίο ως ήρωα. Ανήγειραν και μνημείο μάλιστα με λευκό μάρμαρο. Αν και οι Αθηναίοι βεβαιώνουν πως έθαψαν τους Πέρσες, γιατί σε κάθε περίσταση ο θείος νόμος εντέλλει πως το νεκρό σώμα θα πρέπει να θάβεται κάτω από τη γη, ωστόσο τάφο δεν βρήκα. Μήτε υπήρχε τύμβος ή άλλο χνάρι φανερό, καθώς οι νεκροί όπως να 'ναι πετάχτηκαν σε κάποιο χαντάκι» (Παυσανίας βιβλ. 1, κεφ. 32)

Οι περιγραφές των πολλών αυτόπτων μαρτύρων, η φοβερή του δύναμη και αποτελεσματικότητα, καθώς και το γεγονός ότι ήταν τελείως άγνωστος σε όλους, άφησαν στους Αθηναίους βαθιά εντύπωση, τόσο που ρώτησαν το Μαντείο των Δελφών, ποιός ήταν ο ήρωας αυτός, ο θεός δεν χρησμοδότησε τίποτα περισσότερο από το ότι πρέπει να τιμούν τον Ήρωα Εχετλαίο...Όπως είναι φυσικό, η εποχή μας προσφέρει πολλές εναλλακτικές δυνατότητες ερμηνείας όλων αυτών των φαινομένων. Ιδιαίτερα για την περίπτωση του αινιγματικού Έχετλου, ο γνωστός ερευνητής Α.Πουρναρόπουλος - θέλοντας να κινηθεί ακριβώς σ' αυτά τα νέα πλαίσια ερμηνείας - ερεύνησε μερικές ενδιαφέρουσες εκδοχές... Ξεκίνησε προσπαθώντας να ανακαλύψει πώς πραγματικά ήταν το "Ησιόδειο Άροτρο" - η εχέτλη - εκείνη την περίοδο. Βρήκε λοιπόν μία παράσταση αρόσεως αγρού με ένα τέτοιο άροτρο , σε ένα αρχαίο αγγείο χρονολογίας 460-450 π.χ.

Είναι όμως αξιοσημείωτο ότι το σχήμα της εχέτλης θυμίζει ένα υπερσύγχρονο όπλο! Αν τολμήσουμε να προχωρήσουμε, τι θα μπορούσε να ήταν αυτό; Εάν ήταν πολυβόλο όπλο με εκρηκτικά βλήματα, οι Αθηναίοι θα έλεγαν ότι ο Ήρωας Εχετλαίος πολεμούσε με "κεραυνούς". Εάν ήταν είδος "φλογοβόλου" τότε θα έλεγαν ότι αυτός πολεμούσε με πύρινη ρομφαία. Αλλά δεν συνέβη ούτε το ένα ούτε το άλλο. "

Θα μπορούσε το παράξενο όπλο να ήταν όπλο ακτίνων;" αναρωτιέται ο Α.Πουρναρόπουλος. Θεϊκή ενέργεια ή προηγμένη τεχνολογία, το σίγουρο είναι ότι εκείνο το Σεπτέμβρη στο Μαραθώνα συνέβησαν πράγματα που μας πείθουν πως εκείνη η μάχη θα καθόριζε το μέλλον όλης της ανθρωπότητας...

Read More

ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΚΑΘΕΤΕ Η ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ......ΑΚΟΜΑ

- Πυκνώνουν τα μαύρα σύννεφα εντός του Μέγαρου Μαξίμου με τον πρωθυπουργό να είναι προβληματισμένος για το τι μέλλει γενέσθαι αναφορικά με την πορεία της οικονομίας. Όπως ήδη είχαμε γράψει, ο Γιώργος Παπανδρέου έχει δεχθεί τις εισηγήσεις στενών συνεργατών του για τα επόμενα βήματά του σε περίπτωση που η κατάσταση στην οικονομία χειροτερέψει.

Αυτό όμως που είναι ιδιαίτερα σημαντικό, είναι η προσπάθεια του πρωθυπουργού να καταφέρει τη σύμπλευση με τη Νέα Δημοκρατία σε ό,τι αφορά Στελέχη του ΠΑ.ΣΟ.Κ. που δεν ανήκουν στην κυβέρνηση, αλλά είναι πιστά στον Γιώργο Παπανδρέου, έχουν προσεγγίσει πολιτικά πρόσωπα του στενού κύκλου του προέδρου της Ν.Δ. Αντώνη Σαμαρά, για το ενδεχόμενο να υπάρξει ακόμη και κοινή κυβέρνηση μεταξύ ΠΑ.ΣΟ.Κ. και Ν.Δ. με την αιτιολογία του «καθεστώτος έκτακτης ανάγκης».
Η χθεσινή τοποθέτηση του Αντώνη Σαμαρά πως, «δεν πρόκειται να δεχθώ συγκυβέρνηση, με ένα ΠΑΣΟΚ το οποίο δεν μπορεί να συνεννοηθεί ούτε με τον εαυτό του» ήταν ουσιαστικά η απάντησή του σε αυτές τις προσεγγίσεις που κάνει το Μέγαρο Μαξίμου προς την Συγγρού.


«Μαύρα μαντάτα»
Οι αναφορές από το υπουργείο Οικονομικών για την πορεία των εσόδων, οι συνεχείς υποβαθμίσεις από τους οίκους αξιολόγησης-που κρίνουν πως η Ελλάδα δεν θα τα καταφέρει-και η ασφυκτική πίεση της Τρόικα, δεν αφήνουν πλέον πολλά περιθώρια ελιγμών για τον πρωθυπουργό.
Είναι πλέον κοινό μυστικό πως μοναδική διέξοδος από την κρίση είναι η επαναδιαπραγμάτευση του ελληνικού χρέους (Haircut). Και η άποψη αυτή δεν είναι προϊόν σκέψης από Κασσάνδρες, αλλά αντίθετα από κορυφαίους έλληνες και ξένους οικονομολόγους, αρκετοί από τους οποίους ανήκουν στον κύκλο συμβούλων του Γιώργου Παπανδρέου.
Μοναδική λύση για την αναζήτηση εσόδων, ώστε να επιτευχθούν οι στόχοι που έχουν θέσει οι δανειστές μας, είναι για μια ακόμα φορά οι έλληνες πολίτες που θα κληθούν να «πληρώσουν το μάρμαρο» μέσω αυξήσεων στους έμμεσους φόρους, νέων άμεσων φόρων και περικοπών φοροαπαλλαγών.


Δυσφορία για Λοβέρδο-Α. Παπαδόπουλο
Πέρα όμως από τις απαισιόδοξες προβλέψεις, ο ηγέτης της κυβέρνησης ανησυχεί και από την εσωκομματική γκρίνια που παίρνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Ιδιαίτερος προβληματισμός υπάρχει στην ηγετική ομάδα του Μαξίμου για τις δηλώσεις του υπουργού Υγείας Ανδρέα Λοβέρδου πως: «πρέπει να πούμε όλη την αλήθεια στον ελληνικό λαό για την οικονομία», κρίνοντας πως πίσω από αυτόν κρύβεται ο Ευάγγελος Βενιζέλος που μπορεί να αποτελέσει μεγαλύτερο «πονοκέφαλο» από αυτόν του Θεόδωρου Πάγκαλου.
Δυσφορία υπάρχει επίσης και για τον Αλέκο Παπαδόπουλο αναφορικά με την τηλεοπτική παρουσία του στους «Φακέλους» του Αλέξη Παπαχελά και τις απαισιόδοξες προβλέψεις του για την οικονομία.
«Ο Αλέκος αυτά που είπε ήταν σωστά ναι μεν, αλλά σε ακατάλληλη χρονική συγκυρία δε», μας τόνισε στέλεχος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. για να συμπληρώσει: «σίγουρα οι υπηρεσίες που πρόσφερε στην κυβέρνηση δεν ήταν θετικές».


Οι επιλογές «μειώνονται»…
Όπως και να έχει πάντως, οι επιλογές του πρωθυπουργού μειώνονται μέρα με τη μέρα, αλλά οι περιορισμοί που έχει τόσο από την αποστολή της Τρόικα στην Ελλάδα όσο και από το διευθυντήριο της ΕΕ καθιστούν προς το παρόν απαγορευτική οποιαδήποτε προσφυγή στις κάλπες. Οι «μεγάλες δυνάμεις» που έχουν δανείσει την Ελλάδα, πιέζουν για «οικουμενική» κυβέρνηση, ζητώντας τη μέγιστη πολιτική συναίνεση που μπορεί να υπάρξει.
Πάντως, κύκλοι που πρόσκεινται στον πρωθυπουργό, δεν απέκλεισαν και το ενδεχόμενο μιας «ανατρεπτικής κίνησης» από τον Γιώργο Παπανδρέου, υπονοώντας προφανώς την προσφυγή σε πρόωρες εκλογές.
Του Μανώλη Κυπραίου

Read More

30/03/1822 ΚΟΚΚΙΝΗ ΧΙΟΣ

Εκατόν δεκαπέντε χιλιάδες άνθρωποι χάθηκαν, δολοφονήθηκαν, ξεριζώθηκαν... Άνδρες, γυναίκες, παιδιά. Το αίμα έτρεχε ποτάμι, μέχρι τη θάλασσα. Το γαλάζιο του νερού βάφτηκε κόκκινο. Ουρλιαχτά, θάνατος, απόγνωση. Καμμένη γη. Χωριά ολόκληρα πυρπολήθηκαν. Μητέρες μέσα στους καπνούς ψάχνουν να βρουν τα παιδιά τους. Τα πρόσωπα τους μαύρα από τις στάχτες. Βλέμμα θολό. Το βλέμμα της τρέλας. Που να κρυφτούν; Δεν ξέρουν.

Τούρκοι παντού. Αγρίμια. Δολοφονούν, βιάζουν. Κατακόκκινοι βαμμένοι από το αίμα των αθώων θυμάτων τους συνεχίζουν να σκοτώνουν όποιον βρουν στο διάβα τους. Η Χίος πεθαίνει...30 Μαρτίου 1822

Τι συνέβη όμως και φτάσαμε σε αυτή τη σφαγή; Το δολοφονικό χέρι του Τούρκου θα μπορούσε να κοπεί, πριν καν βγάλει το γιαταγάνι; Ας δούμε τα γεγονότα που προηγήθηκαν και οδήγησαν σε μια από τις μαζικότερες σφαγές της ιστορίας του ανθρώπινου γένους.

Η Χίος ήταν πάντα ένα νησί που ευημερούσε, τόσο οικονομικά όσο και πολιτισμικά. Οι Χιώτες μια πάστα ανθρώπου που έχει στο αίμα του την αλμύρα της θάλασσας, διακρίνονταν πάντα για τη ναυτοσύνη τους. Δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί Λεβέντες* στα πλοία των Οθωμανών ήταν Χιώτες. Δεν είναι τυχαίο επίσης ότι οι Χιώτες σε ελληνικά ή σε Οθωμανικά πλοία κυριαρχούσαν από τη Μαύρη θάλασσα μέχρι τις ακτές της Αφρικής. Το ευλογημένο νησί της Χίου είχε όμως και άλλο ένα “ατού”. Τα μαστιχόδεντρα. Το δέντρο που δεν υπάρχει πουθενά αλλού στον κόσμο και τους καρπούς του οποίου, λάτρεψαν όλοι οι Σουλτάνοι.

Στις αρχές του 1800 η ευημερούσα Χίος αριθμούσε 120.100 ψυχές εκ των οποίων οι 117.000, ήταν Έλληνες, οι 3.000 Τούρκοι και οι 100 Εβραίοι. Το εμπόριο μαστίχας ανθούσε, το εμπόριο με τα παράλια της Μικρασίας ήταν στο ζενίθ του και οι Χιώτες μπορεί να ζούσαν μια σχετικά ελεύθερη καλή και άνετη ζωή, αλλά ποτέ δεν ξέχασαν ότι ήταν Έλληνες. Ο Σουλτάνος Μαχμούτ ο Β, τους είχε δώσει άτυπα μια σχετική αυτονομία αφού ποτέ δεν του δημιούργησαν κάποιο πρόβλημα

Η σπίθα της επανάστασης στην Ελλάδα δεν άφησε τους Χιώτες τυπικά αδιάφορους αλλά στο νησί επικρατούσε ηρεμία. Ακόμη και όταν ο Τομπάζης πήγε να τους ξεσηκώσει, τον Απρίλη του 1821, δεν έγινε τίποτε. Κάποια χιλιόμετρα βορειότερα ο Σουλτάνος έβλεπε την επανάσταση να φουντώνει στην Ελλάδα, αλλά τα αγαπημένα του παιδιά οι Χιώτες να μην ακολουθούν. Ο Μαχμούτ ο Δεύτερος συνέχιζε στα ανάκτορα του Τοπ Καπί να πίνει τα χιώτικα με γεύση μαστίχας σερμπέτια του, ικανοποιημένος.

Όμως σχεδόν ένα χρόνο μετά στις αρχές του Μάρτη του 1822, ο Σάμιος Λυκούργος Λογοθέτης, αποβιβάζεται στη Χίο με 1500 άνδρες και μαζί με τον Χιώτη Αντώνη Μπουρνιά ξεσηκώνουν το λαό. Οι διαφωνίες ανάμεσα στους κατοίκους του νησιού είναι έντονες. Τελικά η σπίθα ανάβει και οι 3.000 Τούρκοι μαζί με τη φρουρά του νησιού οχυρώνονται στο κάστρο. Όμως για άλλη μια φορά η προχειρότητα στην κατάστρωση ενός σχεδίου αλλά και οι έριδες για την αρχηγεία, προδίδουν τους Έλληνες. Οι Τούρκοι ταμπουρωμένοι δεν παραδίδονται ενώ τα μαντάτα της εξέγερσης φτάνουν μέχρι το Τοπ Καπί.

Ο Σουλτάνος γίνεται έξαλλος. Θεωρεί ότι οι Χιώτες που τόσα “προνόμια και αυτονομία” τους προσέφερε, τον πρόδωσαν. Όμως αυτό που τον έκανε έξαλλο ήταν φυσικά άλλο. Εάν επικρατούσε η επανάσταση στο νησί, θα έχανε σημαντικότατους οικονομικούς πόρους, αφού τα μαστιχόδεντρα και ο φόρος που έπαιρνε από αυτά, πλέον δεν θα του άνηκαν.

Διατάζει τον έμπιστο ναύαρχο του Καρά Αλή να καταπνίξει την επανάσταση. Στις 30 Μαρτίου του 1822 και μετά από έντονο κανονιοβολισμό, ο Μαύρος-Αλής αποβίβασε στην ακτή 7.000 άνδρες και με τη συνδρομή της τουρκικής φρουράς κατέστειλε εύκολα και σύντομα την εξέγερση, εκμεταλλευόμενος τον κακό σχεδιασμό της και τις έριδες (όπως είπαμε) για την αρχηγία μεταξύ Μπουρνιά και Λογοθέτη. Οι δύο τους υποχώρησαν στο εσωτερικό του νησιού φωνάζοντας: “ο σώζων εαυτό σωθήτω”

Από εκεί και μετά ξεκίνησε η σφαγή. Ο θάνατος χόρευε για μήνες πάνω από τη Χίο: 42.000 άνθρωποι σφαγιάστηκαν, 23.000 διέφυγαν στο εξωτερικό και στην Ελλάδα και 50.000 έγιναν σκλάβοι. Υπολογίζεται ότι γλύτωσαν και παρέμειναν στο νησί 1500 – 2000 άνθρωποι.

Η νέμεσις για τον Καρά- Αλή θα έρθει τις πρώτες ημέρες του Ιουνίου του 1822, όταν ο Κανάρης θα πυρπολήσει και θα ανατινάξει την Ναυαρχίδα του στόλου του και ο ίδιος ο Καρά Αλής θα πάει να συναντήσει τα αθώα θύματα του στον κάτω κόσμο

Η σφαγή των χιλιάδων αθώων της Χίου προκάλεσε αποτροπιασμό και αηδία στην Ευρώπη. Η κοινή γνώμη ξεσηκώθηκε και οι τάξεις των φιλελλήνων πύκνωσαν. Αυτόπτες μάρτυρες περιέγραψαν τις φρικιαστικές σκηνές στις εφημερίδες, ζωγράφοι (Ντελακρουά) τις απεικόνισαν και ποιητές (Ουγκώ, Χέμανς, Πιέρποντ, Χιλ, Σιγκούρνεϊ) έψαλλαν τη θλιβερά καταστροφή. Πολλοί έκαναν λόγο για το ασυμβίβαστο της τουρκικής φυλής με τον ανθρωπισμό, ενώ άλλοι τόνισαν την αδυναμία συνύπαρξης Χριστιανών και Μουσουλμάνων.

*Λεβέντης σημαίνει στα Τούρκικα ότι και στη γλώσσα μας: Ο ατρόμητος, το παλικάρι. Λεβέντης ήταν όποιος υπηρετούσε στο οθωμανικό ναυτικό και είχε ένα μόνο καθήκον. Να κάνει τα ρεσάλτα στα άλλα πλοία. Στις ναυμαχίες τα πλοία πλεύριζαν το ένα το άλλο και πετούσαν γάντζους δεμένους με σχοινιά. Οι Λεβέντες ήταν οι πρώτοι που ορμούσαν στο αντίπαλο πλοίο για να το καταλάβουν. Οι πρώτοι που πρότασσαν τα κορμιά τους. Πολεμούσαν σαν σκυλιά και εξολόθρευαν τους εχθρούς.

Read More

ΚΑΜΜΙΑ ΣΚΕΨΗ

ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΕΣΕΙΣ ΤΙ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΗΜΑ ΑΛΛΑ ΕΓΩ ΤΟ ΕΧΩ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΩΣ ΕΞΗΣ
ΦΩΝΑΖΕΙ Ο ΚΛΕΦΤΗΣ ΝΑ ΦΟΒΗΘΕΙ Ο ΝΟΙΚΟΚΥΡΗΣ
ΔΗΛΑΔΗ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ 300 έλληνες ΒΟ(Υ)ΛΕΥΤΕΣ ΠΕΡΙΠΟΥ 2.000 ΠΟΛΙΤΕΥΤΕΣ ΑΛΛΟΙ 2.500 ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΕΧΟΥΝ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ ΟΤΙ ΝΤΕ ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΔΕΝ ΘΑ ΦΥΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΑΓΚΑΝΑ ΤΟΥ ΔΝΤ ΟΤΙ ΔΗΛΑΔΗ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΗ ΛΥΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΘΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ.ΕΧΟΥΝ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΟΤΙ ΕΝΩ ΟΛΟΙ ΞΕΡΟΥΝ ΠΟΙΟΙ ΕΧΟΥΝ ΚΛΕΨΕΙ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΚΑΤΑ ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΤΟΝ ΛΑΟ ΤΗΣ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΠΑΝΕ ΠΟΤΕ ΦΥΛΑΚΗ, ΕΧΟΥΝ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΟΤΙ ΕΝΩ Ο ΛΑΟΣ ΕΧΕΙ ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΘΥΣΙΕΣ ( ΔΕΝ ΕΧΩ ΔΕΙ ΚΑΜΜΙΑ ΑΥΞΗΣΗ ΜΙΣΘΟΥ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ Η ΚΑΝΩ ΛΑΘΟΣ) ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΟΝΟΣ ΑΙΜΟΔΟΤΗΣ ΑΥΤΟΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΤΟΥ ΠΑΡΟΥΝ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΝΕ ΦΥΛΑΚΗ ΟΙ ΑΛΗΘΙΝΟΙ ΦΤΑΙΧΤΕΣ.ΚΑΙ ΕΝΩ ΝΑ ΑΡΧΙΣΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ ΤΟΥ ΠΑΓΟΒΟΥΝΟΥ Η ΕΥΚΟΛΗ ΛΥΣΗ ΕΙΝΑΙ ΕΜΕΙΣ Ο ΑΠΛΟΣ ΛΑΟΣ ΛΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ΟΤΙ ΥΠΗΡΧΑΝ ΤΑ ΕΙΧΑ ΚΡΥΜΜΕΝΑ Ο ΚΟΣΜΟΣ.....ΜΗΠΩΣ ΟΜΩΣ ΤΕΛΙΚΑ ΑΥΤΑ ΕΝΝΟΟΥΣΑΝ ; ΜΗΠΩΣ ΤΕΛΙΚΑ ΝΟΜΙΖΑΝ ΟΤΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΧΕΙ ΚΡΥΜΜΕΝΑ ΧΡΗΜΑΤΑ;
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΓΗΣ ΕΙΝΑΙ ΚΡΥΜΜΕΝΗ ΣΤΑ ΜΥΑΛΑ ΤΟΥΣ ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΡΑ ΗΤΑΝ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΧΑΡΤΙ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΠΟΥ ΘΑ ΧΡΕΙΑΖΟΤΑΝ ΚΑΠΟΙΑ ΛΥΣΗ ΟΤΑΝ ΤΕΛΕΙΩΝΑΝ ΤΑ ΔΑΝΕΙΚΑ......
ΤΩΡΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΝΟΜΙΖΩ ΕΝΑ ΑΛΛΟ ΘΕΜΑ
ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΠΟΥΛΗΣΟΥΝ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΝ ΛΑΟ; ΜΗΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΡΩΤΗΣΟΥΝ ;

Μεγαλώνει η λίστα των υπουργών που ευθέως πλέον αμφισβητούν την πολιτική των αποκρατικοποιήσεων που έχει εξαγγείλει ο υπουργός Οικονομικών, λίγες μόλις μέρες πριν έρθει στην Αθήνα η τρόικα των ελεγκτών για να προμηθευτεί τη λίστα των υπό "αξιοποίηση" εταιριών του δημοσίου.

Χθες, ήταν η σειρά του υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης κ.Κώστα Σκανδαλίδη να υποστηρίξει ότι η τακτική αυτή αντίθετη στις βασικές αρχές του κυβερνώντος κόμματος κι ότι σε κάθε περίπτωση το ΠΑΣΟΚ έχει δεσμευθεί ότι δεν πρόκειται να προχωρήσει στην πώληση δημοσίων υποδομών. Πιο ευθεία βολή από αυτή, δεν μπορούσε να υπάρξει.

Είχε προηγηθεί η υπουργός Ενέργειας και Περιβάλλοντος κ.Τίνα Μπιρμπίλη, η οποία, σε συνέντευξη της, δήλωσε ότι πέραν όλων των άλλων, θα τεθεί και θέμα απιστίας, αν υπουργός βάλει την υπογραφή του κάτω από συμφωνία πώλησης της ΔΕΗ για παράδειγμα με αυτές τις σημερινές αποτιμήσεις, οι οποίες είναι πολύ κατώτερες των αντικειμενικών, λόγω της κακής πορείας του χρηματιστηρίου.

Η "γραμμή" αυτή ταυτίζεται από πολλούς με εκείνη που πρώτη χάραξε η υπουργός Εργασίας κ.Λούκα Κατσέλη, σχετικά με το συγκεκριμένο ζήτημα, ενώ πληροφορίες αναφέρουν ότι σύντομα, με την ίδια θέση, θα "βγουν" και δημοσίως και άλλοι υπουργοί της κυβέρνησης Παπανδρέου, για να δηλώσουν τη διαφωνία τους. Κι όλα αυτά, λίγα μόλις 24ωρα πριν προσγειωθούν στο "Ελευθέριος Βενιζέλος" οι ελεγκτές της τρόικας για να παραλάβουν τη λίστα των προς αξιοποίηση ΔΕΚΟ, η οποία ακόμα δεν έχει συνταχθεί.

Κι όπως αναφέρουν οι πληροφορίες, δεν πρόκειται να συνταχθεί, τουλάχιστον σε αυτή τη φάση, αφού κανείς υπουργός δεν προτίθεται να συνδράμει..

Read More

ΔΕΝ ΞΕΡΩ .......

ΚΑΠΟΙΟΣ ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ ΕΣΤΕΙΛΕ ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΑ ΚΑΙ ΘΕΩΡΗΣΑ ΟΤΙ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΩ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΔΙΑΒΑΣΑ ΚΑΤΙ ΑΣΧΗΜΟ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΠΡΟΣΒΛΗΤΙΚΟ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΟΛΑ ΤΑ ΑΦΗΝΩ ΣΤΗΝ ΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΕΛΛΗΝΑ ΠΟΛΙΤΗ ΠΟΥ ΜΑΣ ΔΙΑΒΑΖΕΙ ΩΣ ΙΔΕΕΣ ΘΑ ΕΛΕΓΑ ΣΩΣΤΕΣ ΣΤΗΝ ΓΡΑΦΗ ΤΩΡΑ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΥΛΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΓΡΑΦΩΝ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ Η ΑΛΛΟ ΟΝΕΙΡΟ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΘΑ ΔΕΙΞΕΙ
Ένα νέο κόμμα γεννήθηκε:

Το «Πανελλήνιο Αρμα Πολιτών».

Κόμμα που προέρχεται από την θέληση και την αποφασιστικότητα απλών και έντιμων πολιτών που θέλουν την ανατροπή του σαθρού υφιστάμενου πολιτικού συστήματος.

Κόμμα που σκοπό του έχει να δώσει οριστικό τέλος σε όλα όσα μας πλήγωσαν και μας πληγώνουν.
Κόμμα που θέλει να προσφέρει στον αγώνα για την αλλαγή του υφιστάμενου «κράτους-δυνάστη». Ενός κράτους που λησμόνησε την εντολή που πήρε από τον ελληνικό λαό: Την εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος και των δικαιωμάτων των πολιτών.

Είμαστε κόμμα «όλων των Ελλήνων». Κόμμα χωρίς αποχρώσεις και χωρίς αγκυλώσεις και εξαρτήσεις.

Κόμμα που δίνει λόγο μόνο στο λαό και στη Δημοκρατία.

Με το «Πανελλήνιο Αρμα Πολιτών» καλούμε τους πολίτες να συστρατευθούμε σε αγώνες για:

Την εθνική μας ανεξαρτησία

Την κοινωνική ενότητα

Την ανανέωση του πολιτικού συστήματος

Την προάσπιση των εθνικών δικαιωμάτων και συμφερόντων της Ελλάδας και του Ελληνισμού.

Την κοινωνική και οικονομική δικαιοσύνη.

Την βελτίωση του περιβάλλοντος και την αναβάθμιση της ποιότητας ζωής των πολιτών.

Η επίσημη αναγγελία ίδρυσης του κόμματός μας, θα πραγματοποιηθεί την 14η Απριλίου 2011, στις 19:30, στον χώρο METROPOLIS (4ος όροφος, Πανεπιστημίου 54 & Εμμ. Μπενάκη).

*Ανακοίνωση που μας στάλθηκε από το γραφείο τύπου , του υπό ίδρυση κόμματος.

Read More

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΚ ΤΟΥ ΤΑΦΟΥ

“Απάντηση” εκ του τάφου του αλησμόνητου Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου στους αποδομητές του 1821
Προγραμματικός στόχος είναι η κατεδάφιση της γλώσσας και της ιστορίας μας
Από τον τάφο απαντά σ’ όλους αυτούς τους μηδενιστές ο αξέχαστος και κοσμαγάπητος Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος. Προγραμματικός στόχος είναι η κατεδάφιση της γλώσσας και της ιστορίας μας, τονίζει σε μια από τις σημαντικότερες ομιλίες του ο αείμνηστος ηγέτης της Εκκλησίας μας. Ήταν Δεκέμβρης του 2006 στο Ειδικό Συνέδριο της Ελληνικής Γλωσσικής Κληρονομιάς, με αντικείμενο την ελληνική γλώσσα κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας. «Εκκλησία και γλώσσα στα χρόνια της σκλαβιάς» ήταν το θέμα που είχε αναπτύξει ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος. Και όλα όσα είχε πει είναι εξαιρετικά επίκαιρα και με αδιάσειστα στοιχεία απαντούν σε όσους μέσα από την τηλεοπτική σειρά «1821» επιχειρούν να ισοπεδώσουν τον αγώνα του έθνους και φτάνουν στο σημείο να περιφρονούν τους αγωνιστές του ’21. «Και τον ταπεινό παπά που διάβαζε τα παιδιά με το φως του κεριού να διώχνει το σκοτάδι της σκλαβιάς»...Όλους αυτούς ο Χριστόδουλος τους προτρέπει «να ψάξουν τις μαρτυρίες των σκλάβων και όχι τις διαβεβαιώσεις του τυράννου»…Λόγια που συγκλονίζουν και δεν αφήνουν διέξοδο σ’ όλους αυτούς τους σημερινούς μηδενιστές. Διπλά επίκαιρη είναι εκείνη η ομιλία του Χριστόδουλου (που παραθέτουμε στη συνέχεια και την οποία μας έστειλε πολύ αγαπητός φίλος). Στην 190ή επέτειο της Εθνικής Παλιγγενεσίας φωτίζεται με τεκμήρια που δεν χωρούν αμφισβήτηση όλο το μεγαλείο εκείνου του αγώνα που θέλουν να μειώσουν οι συντελεστές της εκπομπής (και μόνο η χρήση ως τίτλου του «1821» αποτελεί ύβρη που έχει προκαλέσει μεγάλη αναταραχή σ’ όλο τον Ελληνισμό) και «να ξασπρίσουν τις ψυχές και τα οστά μας από καθετί το εθνικό», όπως πολύ εύστοχα «διαμηνύει» ο Αρχιεπίσκοπος που λάτρεψε ο απλός Έλληνας…Η πολύ σημαντική για τις μέρες που ζούμε ομιλία που είχε κάνει ο Μακαριστός Aρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος έχει ως εξής:
Θα ήταν ίσως αναμενόμενο, μιλώντας με θέμα «Εκκλησία και γλώσσα στην περίοδο της Τουρκοκρατίας», να αναφερθώ στο Κρυφό Σχολειό, να συνεχίσω δηλαδή μια συζήτηση με αυτούς που αμφισβητούν την ύπαρξή του. Αλλά δεν θα το κάνω. Θεωρώ ότι η συζήτηση επ’ αυτού έχει αποσπάσει την προσοχή μας από την πραγματικότητα. Είναι πολλοί πλέον αυτοί οι οποίοι νομίζουν ότι η προσφορά της Εκκλησίας αρχίζει και τελειώνει με το Κρυφό Σχολειό, και οδηγούνται στο συμπέρασμα ότι αμφισβητούντες την ύπαρξη του Κρυφού Σχολειού, απορρίπτουν αυτοδικαίως τον ρόλο της Εκκλησίας στη διάσωση της ελληνικής γλώσσας και της εθνικής μας ταυτότητας.
Η αμφισβήτηση του Κρυφού Σχολειού δεν είναι βέβαια καινούργια. Αλλά διαπιστώνω ότι η κατεδάφιση της γλώσσας και της ιστορίας μας αποτελεί σήμερα προγραμματικό στόχο μιας ιδεολογίας κατά την οποία η υπεράσπιση της γλώσσας είναι έργο εθνικιστών, και άρα πρέπει να αντιμετωπισθεί με σκληρές επιθέσεις.
Ειλικρινώς, δεν βρίσκω σκόπιμο να αντιπαραταχθώ με αυτήν την ερημία. Μόνο να λυπηθώ μπορώ, έχοντας στον νου μου τους νέους ανθρώπους που ακολουθούν αυτήν την ιδεολογία. Δεν έχουμε δικαίωμα να απορρίπτουμε αυτούς τους νέους, βλέποντάς τους να θέλουν να σταθούν στα πόδια τους μειώνοντας τους αγώνες εκείνων που στερήθηκαν την οικογένειά τους, την προκοπή τους, τη ζωή τους και την ηρεμία τους, για να μπορούμε σήμερα εμείς και οι νέοι μας να είμαστε ελεύθεροι και να μιλάμε ελληνικά. Δεν είναι σωστό να νιώθουμε καταφρόνια προς όσους περιφρονούν τους αγωνιστές του ’21 και μαζί τους τον ταπεινό παπά που διάβαζε τα παιδιά, με το φως του κεριού να διώχνει το σκοτάδι της σκλαβιάς. Έχουμε ευθύνη όχι μόνο προς όσους συμμετέχουν δημιουργικά στη μεγάλη και ζώπυρο παράδοσή μας, αλλά και προς όσους αρνούνται τις αξίες της Ορθοδοξίας, της γλώσσας, της παράδοσης. Αυτή η ευθύνη πρέπει να μας διακατέχει όταν υπερασπίζουμε την πίστη, τη γλώσσα και την υπόσταση του έθνους. Παρακολουθώ με έκπληξη και οδύνη ότι αρνούνται τώρα πια το Κρυφό Σχολειό, με αδιανόητο επιχείρημα ότι δεν υπήρξε νόμος της Οθωμανικής Αρχής που να απαγορεύει τη σύσταση και λειτουργία σχολείων των Ελλήνων.
Σαν να μην έχουμε μάθει, ακόμη, ότι οι Οθωμανοί δεν έστησαν κράτος θεμελιωμένο σε οποιεσδήποτε αξίες και αρχές, αλλά μιαν αυτοκρατορία αυθαιρεσίας, όπου κάθε πασάς και κάθε μπέης είχε το δικαίωμα να αδειάζει πάνω στους Γραικούς όλη τη βρώμα και την κακότητα της ψυχής του. Και συνεπώς, η διδασκαλία ήταν κρυφή από τον τούρκο δυνάστη, όχι όμως οπωσδήποτε παράνομη.
Δεν ήταν ο νόμος αυτό που έκανε το σχολειό κρυφό, αλλά ήταν ο φόβος του τυραννισμένου μπροστά στην αυθαιρεσία και τη μοχθηρία του τυράννου. Ματαίως, λοιπόν, ψάχνουμε για απαγόρευση των σχολείων, ενώ οφείλουμε να θυμόμαστε πάντοτε ότι οι Τούρκοι εφάρμοζαν συστηματικώς πολιτική εξισλαμισμού κι ότι αυτή η πολιτική δεν μπορούσε να υλοποιηθεί όσο υπήρχαν εκκλησίες και σχολεία.
Δεν απαγορεύθηκε με νόμο ούτε η λειτουργία της εκκλησίας, αλλά ο Γραικός πήγαινε στην εκκλησιά του με τον τρόμο να του σφίγγει την καρδιά. Οι Τούρκοι επαίρονται για δήθεν ανεξιθρησκία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, και σπεύδουν δικοί μας να χειροκροτήσουν γοητευμένοι. Ο λαός μας όμως δίνει απάντηση στις γελοιότητες περί ανεξιθρησκίας μεσ’ από το τραγούδι του:
Μωρή Δεροπολίτισσα,
μωρή καϋμένη.
Αυτού που πας στην εκκλησιά,
ζηλεμένη […]
Για μας μετάνοια κάνε μια:
Να μη μας πάρει η Τουρκιά,
Μη μας γράψουν στη γενιτσαριά.
Και μας παν εις τον κισλά.
Ωσάν τ’ αρνιά την Πασχαλιά.
(Όπου κισλάς, βέβαια, είναι ο κισλάρ αγάς, ο επιφορτισμένος με το δημοκρατικό καθήκον να αρπάζει νέους για γενίτσαρους και νέες για τα χαρέμια των διεπομένων από εκσυγχρονιστικές αρχές Τούρκων.)
Ο φόβος πάντως του Γραικού να πάει στην εκκλησιά του είναι ολοφάνερος, και τούτο αποτελεί αποστομωτική απάντηση στους «Ελληνομάστιγες» – ας μου επιτραπεί να επαναλάβω εδώ τον όρο που χρησιμοποιήθηκε στην Τουρκοκρατία για τους λατινοφρονήσαντες Έλληνες.
Δεν θα αντιπαραταχθώ, λοιπόν, με τους κοντοτιέρους της αποδόμησης. Αν θέλουν να ακούσουν την απάντηση στα περί τουρκικής ανεξιθρησκίας και περί ελευθέρων σχολείων, ας ακούσουν τις μαρτυρίες. Ας ψάξουν όμως τις μαρτυρίες των σκλάβων κι όχι τις διαβεβαιώσεις των τυράννων.
Το ζήτημα, λοιπόν, δεν είναι αν το σχολειό ήταν κρυφό ή φανερό στους αγάδες, που δεν ενέκριναν τίποτε χωρίς αφόρητες και ταπεινωτικές ανταποδόσεις. Το ζήτημα είναι ότι η Εκκλησία κράτησε μέσα στον νάρθηκα ακοίμητη λαμπάδα τη γλώσσα την ελληνική. Καθώς γράφει ο επιφανής λαρισαίος λόγιος Αλέξανδρος Ελλάδιος το 1714, «ιερείς και μοναχοί ως επί το πλείστον, εκπαίδευαν την νεολαία παρά τοις ναοίς, ή εν τοις οίκοις των». Εκεί, λοιπόν, στην εκκλησιά μάθαιναν τα πρώτα τους γράμματα στα χρόνια της σκλαβιάς τα Ελληνόπουλα. Εκεί γίνονταν Ελληνόπουλα, εκεί οι λέξεις Γραικός, Γραικία και Ρωμιός αντικαταστάθηκαν από τα Έλληνες και Ελλάς. Αυτό, βεβαίως, κακοκαρδίζει σήμερα όλους εκείνους που θέλουν να ξασπρίζουν τις ψυχές και τα οστά μας από καθετί εθνικό. Στα πέτρινα εκείνα χρόνια, ο παπάς μάθαινε τα παιδιά γράμματα με το Ψαλτήρι και το Οκτωήχι. Το Ψαλτήρι είχε μεγάλη απήχηση στην ψυχή του υπόδουλου Έλληνα, διότι «μερικοί από τους Ψαλμούς είχαν αλληγορική σημασία για τους Έλληνες, λες και ήταν επίτηδες γραμμένοι γι’ αυτούς», επισημαίνει μεγάλος μας ιστορικός. Γι’ αυτό, άλλωστε, μεταφράστηκε στη Δημοτική κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας. «Ήταν έκφραση της ψυχής του σκλαβωμένου το Ψαλτήρι, και η υποτιμητική αντιμετώπισή του προσβάλλει τον πόνο και την αγωνία του».
Το Οκτωήχι αντιμετωπίζεται και αυτό με όχι και μικρότερη περιφρόνηση από τους Ελληνομάστιγες. Κι όμως, είναι ένα από τα σημαντικότερα έργα της ελληνικής γραμματείας. Ο συγγραφέας του, ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, είναι ένας από τους λαμπρότερους ποιητές της ελληνικής γραμματείας.
Ορισμένοι ερευνητές θεωρούν ότι ο Ιωάννης έγραψε μόνον ένα μέρος του βιβλίου, κι ότι το Οκτωήχι είναι στην πραγματικότητα ποιητική ανθολογία. Και έτσι να έχουν τα πράγματα, το Οκτωήχι δεν είναι καθόλου άξιο περιφρόνησης, αλλά το ακριβώς αντίθετο. Ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός πάντως, «ανήρ ελλογιμώτατος και ουδενός δεύτερος των κατ’ αυτόν επί παιδεία λαμψάντων», όπως αναφέρει η περίφημη Σούδα, συγγραφέας εν όλω ή εν μέρει της Οκτωήχου, είναι βαθύτατος γνώστης της αρχαίας ποίησης και φιλοσοφίας. Στο Οκτωήχι περιλαμβάνονται αληθώς υπέροχα ποιήματά του σε ιαμβικό τρίμετρο, ένα μέτρο που ακούγεται στην ελληνική γη ήδη από τα χρόνια της αρχαίας τραγωδίας. Το έργο του «Πηγή Γνώσεως» αρχίζει με εισαγωγή στη φιλοσοφία, γνωστή ως «Διαλεκτικά», του οποίου πρώτος κανών είναι η περίφημη φράση «Ουδέν της γνώσεως εστί τιμιώτερον». Παροτρύνει δε ενθέρμως τους αναγνώστες μαθητές: «Ζητήσωμεν, ερευνήσωμεν, ανακρίνωμεν, ερωτήσωμεν». Αυτά αρκούν για να θυμηθούμε το μέγεθος του Ιωάννη Δαμασκηνού. Θεωρώ ότι πρέπει να σε μαστιγώνει υπερφίαλος αγραμματοσύνη για να αντιπαρέρχεσαι αλαζονικώς το έργο ενός τόσου μεγάλου ποιητού και στοχαστού, και να νομίζεις ότι μαθαίνοντας τα Ελληνόπουλα από τα πρώτα τους γράμματα το έργο του, μάθαιναν άχρηστα και ευτελή «κολλυβογράμματα». Διδάσκοντας το Οκτωήχι και το Ψαλτήρι, η Εκκλησία δίδασκε τα παιδιά μια γλώσσα που δεν μιλούσαν σπίτι τους, με την οικογένεια τους και τους γειτόνους τους.
Δίδασκε μια γλώσσα πάνω από τις διαλέκτους. Αν χρησιμοποιούσε κείμενα στη διάλεκτο κάθε περιοχής, σύντομα θα έσπαγε η ραχοκοκαλιά του έθνους, και οι Κρήτες δεν θα ένιωθαν καμιά συγγένεια με τους Μακεδόνες, κι ούτε οι Ηπειρώτες με τους Ζακύνθιους.
Αν η Εκκλησία δεν κρατούσε την ενότητα της γλώσσας, σύντομα οι Έλληνες θα απομακρύνονταν ο ένας από τον άλλον, και η γλώσσα θα γινόταν φορέας της διάσπασής μας. Θα μεταφέρω αυτούσιο ένα παράθεμα από τη «Βαβυλωνία» του Δημ. Βυζάντιου, όπου ο αστυνόμος λέει: «Κι απού μέσα απ’ όνα λαβύριντο τέτοιο, τι διάολο να μπορέση να περσουαδεριστή κανείς; Που δεν καταλαβαίνει πρώτ’ απ’ ούλα τσι γλώσσες τους», θα λέγαμε κι εμείς, ως ο αστυνόμος εκείνος στη θεατρική «Βαβυλωνία».
Λένε πολλοί ότι με την επιμονή της να διδάσκει μια γλώσσα ως την αληθινή ελληνική, η Εκκλησία έθεσε τις βάσεις για τη δημιουργία γλωσσικού προβλήματος. Αλλά δεν βρίσκω λογικό αυτό το επιχείρημα. Στην αρχαιότητα ήδη υπάρχει πρόβλημα.
Οι διάλεκτοι λειτουργούσαν ως φορείς διάσπασης των Ελλήνων, αλλά ήταν η παιδεία αυτή που κρατούσε την ενότητά τους. Η παιδεία τους ήταν ο Όμηρος, δηλαδή ένας ποιητής με κείμενο σε γλώσσα που δεν χρησιμοποιούσε κανείς αρχαίος στο σπίτι και την πόλη του, που όμως τους δίδασκε τη θρησκεία τους και τις αρετές τις οποίες έπρεπε να έχουν.
Ακριβώς στους Ελληνιστικούς χρόνους, που επικρατούσε η Κοινή, οι έλληνες λόγιοι επέμεναν στο αττικίζειν, σε πλήρη αντίθεση με την καθημερινή γλώσσα. Είχαμε δηλαδή συνέχεια του φαινομένου της λογίας γλώσσας. Ήδη, στις αρχές του βυζαντινού κόσμου, οι έλληνες Πατέρες της Εκκλησίας στήριξαν τη λογία γλώσσα, ανθιστάμενοι στις πιέσεις της καθημερινής λαϊκής γλώσσας, της «δημοτικής λεκτικής», όπως την έλεγαν. Ακόμη και στα κηρύγματά τους, στην άμεση δηλαδή επικοινωνία τους με τον λαό, προσπαθούσαν να στηρίξουν τη λογία γλώσσα. Οι Φράγκοι, αντίθετα, σε όποιο μέρος της Ελλάδος επεκράτησαν, ενίσχυσαν τις διαλέκτους, δίνοντας έτσι ώθηση στις φυγόκεντρες δυνάμεις του Ελληνισμού. Η Εκκλησία αντιτάχθηκε επιμένοντας με αγωνιστικό φρόνημα στη διδασκαλία της λογίας γλώσσας. Ο μοναχός Παχώμιος Ρουσάνος, ο σημαντικότερος λόγιος του 16ου αιώνα, έδωσε έναν αγώνα για τη γλώσσα που θα πρέπει πάντοτε να τιμάται. Δεν γεννήθηκε λοιπόν στην Τουρκοκρατία το γλωσσικό πρόβλημα κι ούτε βέβαια μαρτυρεί οπισθοδρομική τάση της Εκκλησίας. Το αντίθετο, αποδείχνει τη μέριμνά της για την ενότητα του γένους και την πεποίθησή της ότι το γένος θα επιβιώσει μόνον με την πίστη και τη γλώσσα του.
Ο αγώνας όμως για να μάθουν τη γλώσσα τους τα Ελληνόπουλα δεν ήταν εύκολος. Τα μοναστήρια οι Τούρκοι τα παρέδιναν συχνά στις «ανεξίθρησκες» φλόγες. Δεν υπάρχει στην Ελλάδα ούτε ένα παλιό μοναστήρι που να μην το έκαψαν οι Τούρκοι και, πλέον τούτου, μετρώνται στα δάχτυλα τα μοναστήρια που κάηκαν μόνο μία φορά. Οι εκκλησίες, όσες εν πάση περιπτώσει δεν τις μόλυναν κάνοντάς τες τζαμιά, ήταν καταδικασμένες από τη νεοθαυμαζομένη ανεξιθρησκία στην ερήμωση, αφού δεν επιτρεπόταν η αποκατάστασή τους, αν κάτι χρειαζόταν επισκευή.
Η διαταγή του σουλτάνου είναι σαφέστατη: «έστω γνωστόν ότι […] ανέγερσις εις τινα πόλιν ή χωρίον νέων εκκλησιών ή μονών ανηκουσών εις τους απίστους απαγορεύεται απολύτως, και ότι μόνον η επιδιόρθωσις και η επισκευή των ήδη υπαρχουσών παλαιών επιτρέπεται, και αυτή κατόπιν αδείας χορηγούμενης υπό του υψηλού χαλιφάτου Μου». Όσο μπορούσαν, μοναχοί και ιερείς παρέβαιναν τη διαταγή του σουλτάνου, διαφορετικά, στους τέσσερις αιώνες σκλαβιάς δεν θα είχεν απομείνει λίθος επί λίθου, έστω και μόνον λόγω του χρόνου. Για να παρακάμψουν την απαγόρευση, όμως, έπρεπε να δωροδοκήσουν σειρά αξιωματούχων της διαβόητου αυτοκρατορίας, και πολλές φορές εξαναγκάζονταν να καταφεύγουν σε τοκογλύφους. Οι μοναχοί και οι ιερείς ήταν συχνά θύματα καταπιέσεων, βασανισμών, δολοφονιών και εκτελέσεων ακόμη, έτσι ώστε περιοχές ολόκληρες έμεναν χωρίς παπά. Για παράδειγμα: «Εν τοις μέρεσι της Αιτωλίας», γράφει σε επιστολή του ο μοναχός Ευγένιος Γιαννούλης τον 17ο αιώνα, «και επί πάσι σχεδόν τοις πέριξ εκείνης κλίμασιν εξέλιπε προ πολλών ήδη χρόνων άπαν καλόν, μεθ’ ο η των πεζών γραμμάτων γνώσις, η τροφή των λογικών ψυχών, η δυναμένη σοφίζειν εις σωτηρίαν τον άνθρωπον, και ούτω συνέβη τους εκείσε πάντας αναλφαβήτους γενέσθαι και άγαν τρισβαρβάρους, […] σπάνιον τα χρήμα ο ιερεύς εκεί». Σημειώστε τον τρόπο με τον οποίο ομιλεί για τη μόρφωση ο Ευγένιος, αλλά και το δεδομένο που έχει: δεν υπάρχει παπάς, άρα δεν υπάρχουν γράμματα.
Αλλά η Εκκλησία δεν ένιωσε ποτέ ότι εξάντλησε το καθήκον της μαθαίνοντας τα πρώτα γράμματα στα παιδιά. Ενίσχυε κάθε πρωτοβουλία ομογενών για την ίδρυση ανωτέρων σχολών, «Ο έρως της παιδείας ανάκτει επί μάλλον και διαδίδεται εις την Ελλάδα […], τα σχολεία πολλαπλασιάζονται, οι σοφοί διδάσκαλοι πλήθυναν και βιβλιοθήκαι συστήνονται και οι πλούσιοι έμποροι, πατριωτικώ κινούμενοι ζήλω, ανοίγουσι προθύμως τους θησαυρούς των […]. Το ιερατείον συντρέχει και συμβουλεύει, και η κοινή Μήτηρ, η Εκκλησία, ευλογεί, εφορεύει και διοικεί σαφώς των τέκνων της τα έργα».
Δεν αγωνιούσαν, δεν ενδιεφέρθησαν ποτέ για αναγνώριση οι αξιοθαύμαστοι κληρικοί μας. Ευλογημένες υπάρξεις, έκαναν το έργο τους, έχτιζαν συνειδήσεις, κρατούσαν όρθιο τον κορμό του Ελληνισμού, ακόμη και όταν οι ίδιοι γονάτιζαν και έπεφταν από τα χτυπήματα και τα βασανιστήρια.
Την προσφορά της Εκκλησίας την ομολογούν πρόσωπα από όλο το φάσμα της πνευματικής ζωής. Η στρατιά των ανθρώπων που τίμησαν την προσφορά του κλήρου είναι εξαιρετικά μεγάλη. Εξέχουσα φυσιογνωμία των Γραμμάτων μας την κρίσιμη εποχή του 18ου αιώνος, ο Κωνσταντίνος Ασώπιος, γράφει στον «Λόγιο Ερμή», το έντυπο που στήριξε στα χρόνια της σκλαβιάς τα ελληνικά Γράμματα και τον νεοελληνικό Διαφωτισμό, τούτα τα βαρυσήμαντα λόγια: «Άλλο δεν ημπορούμεν να πράξωμεν ίνα πολιτισθώμεν, όσον το δυνατόν, παρά τα δύο ταύτα να επιμεληθώμεν, τον ιερό άμβωνα και πολύ περισσότερο τα σχολεία». Ο εκ των ηγετικών μορφών του Διαφωτισμού Δημ. Καταρτζής παρατηρεί: «Ο λόγιος είναι κατά κανόνα δάσκαλος και ο δάσκαλος είναι κατά κανόνα κληρικός». Ο προεξάρχων του ελληνικού Διαφωτισμού Άνθιμος Γαζής δηλώνει: «Τη αληθεία, τότε ευδοκιμήσει το γένος, όταν οι ιερείς φιλοσοφήσωσιν ή οι φιλόσοφοι ιερατεύσωσιν». Και θα προσθέσει ένας σύγχρονός μας ερευνητής της ιστορίας της παιδείας: «Στο σύνολό τους σχεδόν, οι μεγάλοι Διδάσκαλοι του Γένους, που επωμίσθηκαν τον φωτισμό του έθνους, ήταν κληρικοί». Μιλώντας για τον ρόλο της Εκκλησίας κατά τους χρόνους της Τουρκοκρατίας στην Εθνοσυνέλευση του 1864, ο σοφός Νικόλαος Σαρίπολος τόνισε με έμφαση: «Εσώθημεν διά της Εκκλησίας!»
Εύχομαι η φράση αυτή του Νικολάου Σαριπόλου να μένει φως στα βήματα του Γένους μας, και να πορεύεται και ο σημερινός νέος, μαζί με τον παπά του, στα μονοπάτια του μέλλοντος του.

Read More

Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ.....

Ο Ρωμαίος ποιητής Οράτιος έγραψε: "Η Ελλάδα, κατακτημένη με τα όπλα, νίκησε τον κατακτητή κι έφερε τις τέχνες στο απολίτιστο Λάτιο". Ο ρωμαϊκός λαός γοητεύτηκε από τον πολιτισμό των Ελλήνων και μιμήθηκε τον τρόπο ζωής τους. Άρχισε να μιλά και να γράφει στην ελληνική γλώσσα, να ζει και να διασκεδάζει σύμφωνα με τα ελληνικά έθιμα. Οι Ρωμαίοι μετείχαν στις ελληνικές θρησκευτικές τελετές, έπαιζαν στα θέατρα ελληνικές τραγωδίες και κωμωδίες.

Μελετούσαν τους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους, έχτιζαν τα σπίτια τους με ελληνικά σχέδια και τα στόλιζαν με ελληνικά αγάλματα και αγγεία. Οι πλούσιοι Ρωμαίοι έστελναν τα παιδιά τους στην Αθήνα για να σπουδάσουν και έπαιρναν στα σπίτια τους Έλληνες δασκάλους.

Επέτρεπαν επίσης σε Έλληνες να παίρνουν δημόσια αξιώματα στην ίδια την ρωμαϊκή αυτοκρατορία, γιατί πίστευαν ότι θα ωφεληθούν από τις γνώσεις και τις ικανότητες τους. Οι Ρωμαίοι, παρόλο που νίκησαν τους Έλληνες, τελικά νικήθηκαν από τον ελληνικό πολιτισμό. Δημιουργήθηκε έτσι ο ελληνορωμαϊκός πολιτισμός από την πολύχρονη αλληλεπίδραση των δύο λαών. Λυτός ο πολιτισμός αποτέλεσε τη βάση του σημερινού πολιτισμού.

Read More

Η ΟΥΓΓΑΡΙΑ ΜΕΤΑ ΤΟ ΔΝΤ

Η OYΓΓAPIA «διδάχθηκε» από την κρίση, την οποία αντιμετώπισε με επιτυχία σχετικά γρήγορα.
Και τώρα έλαβε προληπτικά μέτρα, με τη δημιουργία του Ταμείου Ασφάλειας, ώστε εάν η κρίση τής ξαναχτυπήσει την πόρτα, να μην επηρεάσει την αναπτυξιακή πορεία της. Ή να βγει από αυτή με το λιγότερο αναπτυξιακό κόστος.
Oπως δηλώνει ο πρέσβης της Ουγγαρίας στην Ελλάδα Γιόζεφ Τοτ, στη συνέντευξη που ....
έδωσε στην «ΕΞΠΡΕΣ», «η Ουγγαρία είχε και αυτή ένα μνημόνιο, όπως η Ελλάδα, αλλά για 20 δισεκατομμύρια ευρώ, από τα οποία χρησιμοποίησε τα 15 δισ. Τον Ιούνιο του 2010 διέκοψε τις σχετικές διαπραγματεύσεις, την τελευταία δόση αυτού του δανείου. Πέντε δισ. ευρώ δεν τα χρησιμοποίησε, ενώ τα 15 θα αρχίσει από φέτος να τα επιστρέφει σταδιακά.
Και τονίζει: «Είμαστε σήμερα σε θέση να μη χρειαζόμαστε το ΔΝΤ. Βγαίνουμε μόνοι μας στις διεθνείς κεφαλαιαγορές για χρηματοδότηση».
Με την Ελλάδα οι Ούγγροι διατηρούν πολύ καλές σχέσεις και όπως δηλώνει ο κ. Τοτ, υποστηρίζουν πλήρως την ελληνική πρωτοβουλία «Ατζέντα 2014» για την ευρωπαϊκή πορεία των Βαλκανίων και επιδιώκουν στενή συνεργασία σε διάφορους τομείς.
Σήμερα καλούν ελληνικές επιχειρήσεις και οργανώσεις να ενεργοποιηθούν στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Στρατηγικής για τον Δούναβη, προκειμένου να αξιοποιήσουν τις δυνατότητες που αυτή δημιουργεί, συμμετέχοντας στα διάφορα έργα υποδομών, μεταφορών, ενέργειας, τηλεπικοινωνιών κλ.π. που θα γίνουν σε μια περιοχή, από τις μεγαλύτερες περιφέρειες της Ε.Ε. (Η στρατηγική αυτή αφορά άμεσα οκτώ χώρες – μέλη της Ε.Ε. και έξι εκτός Eνωσης χώρες).
Σχετικά με την ευρωπαϊκή προεδρία, που ασκεί η Ουγγαρία το τρέχον εξάμηνο, μια προεδρία γεμάτη προκλήσεις, ιδιαίτερα για την οικονομική διακυβέρνηση της Ε.Ε., ο Ούγγρος διπλωμάτης μιλά για πολλή δουλειά, για εφαρμογή όσων έχουν ήδη συμφωνηθεί, ενώ εύχεται να ολοκληρωθούν οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την Κροατία, έως το τέλος Ιουνίου, οπότε λήγει η θητεία της ουγγρικής προεδρίας.
Πέρα από τα θέματα που άπτονται των οικονομικών εξελίξεων, η Ουγγαρία έχει θέσει στις προτεραιότητες της προεδρίας της και το θέμα των Ρομά και προωθεί την επίτευξη μια συμφωνίας –πλαισίου, θα διευκολύνει τον συντονισμό των εθνικών πολιτικών για την κοινωνική ένταξή τους. Το θέμα αυτό θα έρθει προς έγκριση στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του ερχόμενου Ιουνίου.

Κύριε πρέσβη, τι είναι το Ταμείο Ασφάλειας που έχει δημιουργήσει η ουγγρική κυβέρνηση;…

«Πρόσφατα η ουγγρική κυβέρνηση αποφάσισε τη δημιουργία ενός Ταμείου Ασφάλειας το οποίο προικοδοτείται από τον προϋπολογισμό με περίπου ένα δισεκατομμύριο ευρώ τον χρόνο. Οι πόροι του ταμείου θα χρησιμοποιούνται για την προστασία της ουγγρικής οικονομίας, σε περίπτωση κρίσης στην Ε.Ε. ή διεθνώς. Αν δεν προκύψει κάτι τέτοιο, τα χρήματα του ταμείου επιστρέφουν προς χρήση στον προϋπολογισμό, στο τέλος του χρόνου. Για τον επόμενο χρόνο το ταμείο αυτό προικοδοτείται εκ νέου. Το ταμείο αποτελεί ένα συμπληρωματικής μορφής μέτρο για την προστασία της ουγγρικής οικονομίας από φαινόμενα κρίσης, όπως αυτό που βιώνουμε από το 2008».

Πώς έχει σήμερα το θέμα των ενισχύσεων της ουγγρικής οικονομίας από την Ε.Ε. και το ΔΝΤ;

«Είχαμε και εμείς ένα μνημόνιο, όπως η Ελλάδα, το 2008, αλλά για είκοσι δισεκατομμύρια ευρώ. Τον Ιούνιο του 2010 διακόψαμε τις σχετικές διαπραγματεύσεις και την τελευταία δόση αυτού του δανείου, η οποία ήταν πέντε δισεκατομμύρια ευρώ, δεν τη χρησιμοποιήσαμε. Χρησιμοποιήσαμε μόνο 15 δισεκατομμύρια ευρώ, τα οποία θα αρχίσουμε σταδιακά από φέτος, να τα επιστρέφουμε. Πάντως, αυτή τη συνεργασία με το μνημόνιο τη σταματήσαμε. Είμαστε σήμερα σε θέση να μη χρειαζόμαστε το ΔΝΤ, βγαίνουμε μόνοι μας στις διεθνείς κεφαλαιαγορές για χρηματοδότηση».

Ποια είναι η θέση της Ουγγαρίας για ένταξη στην ευρωζώνη;

«Θέλουμε να προσεγγίζουμε συνεχώς ως χώρα την ευρωζώνη και ίσως να ενταχθούμε. Σήμερα παρατηρούμε ότι στο πλαίσιο της ευρωζώνης υπάρχουν ασάφειες και αβεβαιότητες. Επίσης, και εμείς πρέπει να κάνουμε πολλά στο εσωτερικό για να βάλουμε την οικονομία μας σε ένα νέο δρόμο ανάπτυξης και για να το επιτύχουμε χρειαζόμαστε χρόνο. Σημειώστε ότι η Ουγγαρία συμμετέχει για πρώτη φορά στον επταετή προϋπολογισμό της Ε.Ε., δηλαδή στις δημοσιονομικές προοπτικές. Eτσι, στην ουσία είχαμε ενισχύσεις από την Ευρωπαϊκή Eνωση μόλις πριν από τέσσερα χρόνια, από το 2007. Δεν είχαμε πολύ χρόνο για να δρομολογήσουμε την αναπτυξιακή πορεία της Ουγγαρίας».

Η ουγγρική προεδρία στην Ε.Ε. έχει ένα εξάμηνο γεμάτο προκλήσεις. Πώς εξελίσσεται το έργο της;

«Eχουμε να κάνουμε πολλή δουλειά για να εφαρμόσουμε αυτά που αποφάσισαν οι Ευρωπαίοι ηγέτες στο πρόσφατο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Δεν είναι εύκολη υπόθεση. Πρέπει πρώτα να εφαρμοστούν αυτά που έχουμε αποφασίσει μαζί. Οι νέες ιδέες και προτάσεις έπονται».

Ποιά είναι σήμερα τα θέματα με τα οποία ασχολείται η ουγγρική προεδρία, προς υλοποίηση όσων έχουν πρόσφατα συμφωνηθεί;

«Καταρχήν πρέπει να προωθήσουμε προς έγκριση τις έξι νομοθετικές προτάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, το θεσμικό πλαίσιο της οικονομικής διακυβέρνησης, που θα ενισχύσουν τον οικονομικό πυλώνα της Οικονομικής και Νομισματικής Eνωσης και θα εφαρμοστούν μετά το 2013. Eως το τέλος του Ιουνίου, που λήγει και το εξάμηνο της ουγγρικής προεδρίας, πρέπει να έχει υπάρξει συμφωνία για αυτές τις νομοθετικές προτάσεις. Σε αυτά προστίθενται μια σειρά από άλλα, βασικά θέματα της Ε.Ε., όπως είναι η προώθηση των πενήντα προτάσεων για την πραγματοποίηση της Ενιαίας Αγοράς της Ε.Ε. (Προς μια Πράξη για την Ενιαία Αγορά). Πρόκειται για μια ιδιαίτερα σημαντική υπόθεση για τους πολίτες, τις επιχειρήσεις κ.λπ., όπως είναι π.χ. το ευρωπαϊκό δίπλωμα ευρεσιτεχνίας. Ακολουθεί το θέμα του ευρωπαϊκού εξαμήνου, στο πλαίσιο του οποίου η Ε.Ε. θα εκδώσει οδηγίες για τις οικονομικές μεταρρυθμίσεις των κρατών – μελών, με αποτέλεσμα το υψηλότερο επίπεδο συντονισμού μεταξύ των οικονομικών πολιτικών των κρατών – μελών. Αυτή η διαδικασία ξεκίνησε με την ετήσια έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στις 12 Ιανουαρίου».

Ασχολείται η ουγγρική προεδρία και με το θέμα της νέας στρατηγικής, της Στρατηγικής Ε.Ε. 2020;

«Ναι, βέβαια, ασχολείται και συγκεκριμένα, με τις επτά εμβληματικές πρωτοβουλίες (επτά τομείς), που προβλέπει η νέα αυτή στρατηγική της Ε.Ε. για τη δεκαετία έως το 2020. Μια άλλη στρατηγική, που επίσης είναι στις προτεραιότητες της ουγγρικής προεδρίας, είναι στρατηγική για τους Ρομά, η οποία αφορά στην κοινωνική τους ένταξη. Πρόκειται για ένα νέο θέμα και αναμένεται να καταλήξουμε στην Ε.Ε. σε μια συμφωνία πλαίσιο, με την οποία θα επιτυγχάνεται ένας συντονισμός των εθνικών στρατηγικών των κρατών – μελών στο ίδιο θέμα, με σκοπό την κοινωνική ένταξη των Ρομά. Προς την κατεύθυνση αυτή, θα υπάρξουν ρυθμίσεις για την εκπαίδευση, την κατάρτιση και την απασχόληση των Ρομά. Το θέμα θα έρθει προς έγκριση στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Ιουνίου 2011».

Κύριε πρέσβη, ποιοι είναι οι λόγοι για τους οποίους η Ουγγαρία έθεσε το θέμα των Ρομά τόσο υψηλά και μάλιστα στις προτεραιότητές της;

«Eχουμε μια κοινότητα Ρομά, γύρω στις 500.000, ενώ στην Ε.Ε. οι Ρομά είναι μερικά εκατομμύρια. Πιστεύουμε ότι πρέπει να δούμε το πρόβλημα των Ρομά, που διευκρινίζω ότι δεν είναι πρόβλημα μόνο για την Ουγγαρία, ψάχνοντας τις ρίζες που το δημιουργούν και όχι μόνο τα διάφορα μέρη του προβλήματος».

Η ουγγρική προεδρία έχει θέσει στις προτεραιότητες του εξαμήνου της και την ένταξη της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας στο Schengen. Πώς εξελίσσεται το θέμα;

«Σύμφωνα με τα αρχικά σχέδια, τον Μάρτιο περιμέναμε την απόφαση για την ένταξη αυτών των δύο κρατών στο Schengen. Γίνονται διαβουλεύσεις, αλλά η ουγγρική προεδρία θέλει να επιταχυνθεί η σχετική διαδικασία. Υποστηρίζει ότι και οι δύο αυτές χώρες πρέπει να ενταχθούν με βάση τα κριτήρια που ισχύουν και όχι με επιπλέον ή νέα κριτήρια. Eνα άλλο θέμα είναι αυτό της ένταξης νέων μελών, όπως η Κροατία, για την οποία θα θέλαμε να τελειώσουν οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις στη διάρκεια της προεδρίας μας. Ασχολούμεθα, επίσης, με το θέμα των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας και με τα θέματα των άλλων, υποψηφίων προς ένταξη χωρών. Σχετικά με τα Βαλκάνια υποστηρίζουμε πλήρως την ευρωπαϊκή προοπτική των βαλκανικών χωρών και γι’Α αυτό είμαστε και υπέρ της ελληνικής πρωτοβουλίας για την Ατζέντα 2014».

Βλέπετε δυνατότητες για τους Eλληνες επιχειρηματίες στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Στρατηγικής για τον Δούναβη; Αν ναι, πού κυρίως;

«Σκοπός της Στρατηγικής για τον Δούναβη είναι η ανάπτυξη όλου αυτού του χώρου, που περικλείει τον ποταμό, μια από τις μεγαλύτερες περιφέρειες στην Ευρωπαϊκή Eνωση. Μιλάμε για την οικονομική ανάπτυξη, την περιβαλλοντική, την πολιτιστική, όπως και την ανάπτυξη στις υποδομές, τις τηλεπικοινωνίες και την ενέργεια.
Η Ελλάδα μπορεί από τον Δούναβη –στη Βουλγαρία και με κατεύθυνση προς τον Βορρά– να βρει μια νέα διέλευση στην καρδιά της Ευρώπης.
Η προώθηση της διασύνδεσης του Νότου με τον βορρά, στο πλαίσιο της Ε.Ε., ανταποκρίνεται τόσο στα ενδιαφέροντα της Ουγγαρίας όσο και σε αυτά της Ελλάδας. Στο θέμα αυτό η Στρατηγική για τον Δούναβη παρέχει νέες δυνατότητες, τις οποίες είναι σκόπιμο να αξιοποιήσουν ελληνικές επιχειρήσεις και ελληνικές οργανώσεις».

Read More

ΕΩΣ ΠΟΤΕ

ΑΚΟΜΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΝΑ ΔΩ ΜΕΧΡΙ ΠΟΤΕ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ Η ΠΑΡΑΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙ έλληνες ΒΟ(Υ)ΛΕΥΤΕΣ ΑΠΛΩΣ ΝΑ ΚΑΘΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΑΦΗΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΣΛΑΒΟΥΣ ΝΑ ΓΕΜΙΖΟΥΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΕ ΤΟΣΑ ΨΕΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΝΑ ΑΦΗΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΞΕΝΟΥΣ ΝΑ ΑΝΑΓΝΩΡΗΖΟΥΝ ΤΑ ΣΚΟΠΙΑ ΩΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ.ΕΙΜΑΙ ΑΚΟΜΑ ΠΕΡΙΕΡΓΟΣ ΝΑ ΔΩ ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΟ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΟ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟ ΠΟΥ ΑΝΑΚΑΛΥΨΑΝ ΟΙ έλληνες ΒΟ(Υ)ΛΕΥΤΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΓΛΥΚΑΝΟΥΝ ΤΟ ΧΑΠΙ.
ΑΣ ΔΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΣ ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΤΑΙΝΙΑ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ (ΒΙΝΤΕΟ) ΚΑΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΝΑ ΒΓΑΛΕΙ ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ. ΕΔΩ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΚΑΝΕ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΩΝ ΣΛΑΒΩΝ ΠΙΟ ΕΥΚΟΛΟ ΗΔΗ ΑΥΤΟΙ ΤΟΥΣ ΑΝΕΓΝΩΡΙΣΑΝ ΓΙΑΤΙ ΑΝ ΑΙΣΘΑΝΟΤΑΝ ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΥΤΕΣ ΜΑΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΝΑ ΤΟΥΣ ΕΛΕΓΑΝ Η ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΦΗΝΑΝ ΝΑ ΟΝΟΜΑΖΟΤΑΝ ΟΙ ΣΛΑΒΟΙ ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ ΕΙΝΑΙ ΝΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΑΔΑ ΚΥΡΙΟΙ ΚΑΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΣΤΑΘΗΤΕ ΣΤΟ ΥΨΟΣ ΤΩΝ ΠΕΡΙΣΤΑΣΕΩΝ ΑΙΤΙΑ ΠΟΛΕΜΟΥ ΤΟ ΟΝΟΜΑ

ΕΧΕΤΕ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙΡΟ ΝΑ ΣΩΣΕΤΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΝΤΙΣΤΡΕΨΤΕ ΤΗΝ ΑΘΛΙΑ ΕΙΚΟΝΑ ΠΟΥ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΟΙ ΣΛΑΒΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ ΕΙΝΑΙ ΣΛΑΒΟΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ ΕΙΝΑΙ ΠΑΙΟΝΕΣ

Read More

ΜΙΑ ΟΜΟΡΦΗ ΝΗΣΙΩΤΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ

Οι μαθητές της Σύρου έδωσαν το δικό τους ηχηρό μήνυμα στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου στην Πλατεία Μιαούλη της Σύρου. Έστρεψαν τα κεφάλια τους προς τους συμμαθητές τους που δεν συμμετείχαν στην παρέλαση και το άγαλμα του ήρωα της επανάστασης Ανδρέα Μιαούλη και όχι προς την εξέδρα των επισήμων απαξιώνοντας έτσι την παρουσία τους στις εορταστικές εκδηλώσεις της Εθνικής μας Εορτής. Σιωπηρή και ειρηνική διαμαρτυρία πραγματοποίησαν οι φοιτητές και οι μαθητές των λυκείων με μαύρα ρούχα, μαυρές σημαίες και φιμωμένα στόματα.

Μετά το πέρας της παρελάσης, τα παιδιά ''παρέλασαν'' και εκείνα στην πλατεία δίνοντας έτσι το δικό τους μήνυμα κατά της κυβερνητικής πολιτικής και των επεισοδίων που βίωσαν την 21η Μαρτίου, που σημάδεψαν τη Σύρο και θα μείνουν για πάντα χαραγμένα στην μνήμη τους. Μαζί τους συντάχθηκαν μαθητές και εκπαιδευτικοί διαμαρτυρόμενοι για τις συγχωνεύσεις - συνενώσεις των σχολείων, καταχειροκροτήθηκαν όλοι από τον Συριανό λαό και τον κόσμο που παρακολουθούσε τις εορταστικές εκδηλώσεις.

Read More

ΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΑΡΧΑΙΩΝ ΜΑΚΕΔΟΝΩΝ

Από τις εκδόσεις «Ερωδιός» κυκλοφορεί το βιβλίο του συμπολίτη μας Τσιαπαλιώκα Αλέξανδρου με τίτλο «ΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΑΡΧΑΙΩΝ ΜΑΚΕΔΟΝΩΝ». Ο Τσιαπαλιώκας Αλέξανδρος κατάγεται από τα Καταλώνια, είναι δάσκαλος στην Α/θμια εκπαίδευση και πτυχιούχος του τμήματος Παιδαγωγικής - Φιλοσοφίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Α.Π.Θ. Πρόκειται για ένα πρωτότυπο βιβλίο, ως προς τη θεματολογία του, αφού μελετά το εκπαιδευτικό σύστημα και γενικότερα θέματα αγωγής και εκπαίδευσης στην αρχαία Μακεδονία.
Σύμφωνα με τον ίδιο το συγγραφέα: «Κίνητρο για την συγγραφή του βιβλίου ήταν να προβάλλω – μέσα από τεκμηριωμένη έρευνα, αξιοποίηση των φιλολογικών μαρτυρίων και των αρχαιολογικών ευρημάτων – μια άλλη διάσταση της αρχαίας Μακεδονίας, πέρα απ' τα λαμπρά κατορθώματα του Φιλίππου και του Μ. Αλεξάνδρου. Στο πλήθος της βιβλιογραφίας για θέματα αγωγής και εκπαίδευσης στην υπόλοιπη Ελλάδα (Αθήνα, Σπάρτη κ.τ.λ.) δεν υπήρχε κάποια έκδοση που να προσεγγίζει τα θέματα αυτά για τη Μακεδονία. Με το βιβλίο μου προσπαθώ να αναδείξω την πολύπλευρη αγωγή της Μακεδονικής κοινωνίας, τον βαθύτατα ελληνικό της χαρακτήρα και το εκπαιδευτικό σύστημα των αρχαίων Μακεδόνων, καλύπτοντας έτσι ένα κενό στη σχετική βιβλιογραφία.
Η θεματική του βιβλίου, προσεγγίζει θέματα της αγωγής των Μακεδόνων και της καθημερινής ζωής τους μέσα από την παρουσίαση και ανάλυση των θεσμών, των ηθών και εθίμων, των θρησκευτικών...παραδόσεων,..του...τρόπου...ζωής...και..της καλλιτεχνικής παιδείας τους.
Παρουσιάζεται –...για πρώτη φορά...– ο άγνωστος και ανεξερεύνητος μέχρι τώρα τομέας της εκπαίδευσης στην αρχαία Μακεδονία. Θέματα όπως ποιοι γνώριζαν γράμματα, από πότε, ποιο ήταν το εκπαιδευτικό σύστημα τόσο για τους βασιλιάδες και την ανώτερη τάξη, όσο και για τον απλό λαό, καθώς και ποιο παιδαγωγικό ιδεώδες χαρακτήριζε τον προσανατολισμό της εκπαιδευτικής διαδικασίας προσεγγίζονται με αξιοποίηση των φιλολογικών μαρτυριών και των τελευταίων αρχαιολογικών ανακαλύψεων.»
Το βιβλίο κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία της πόλης μας αλλά και πανελλαδικά.

Read More

Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΣΤΗΡΙΖΕΙ ΣΚΟΠΙΑ

Την πλήρη υποστήριξη της Τουρκίας για την ενταξιακή πορεία της ΠΓΔΜ στην ΕΕ...
και για τις θέσεις της ΠΓΔΜ στο θέμα της ονομασίας, εξέφρασε ο υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου της Τουρκίας και επικεφαλής της τουρκικής διαπραγματευτικής ομάδας για τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις, Εγκεμέν Μπαγίς, κατά την επίσκεψή του στα Σκόπια...

«Η Μακεδονία είναι μια χώρα που δεν έχει μόνο παρελθόντες δεσμούς με τη Τουρκία. Έχουμε επίσης ένα κοινό μέλλον. Είναι τιμή μας να είμαστε μία από τις πρώτες χώρες που αναγνώρισαν την ανεξαρτησία σας και δεν θα περιοριστούμε μόνο στην παροχή στήριξης για την ενσωμάτωση της χώρας σας στην Ε.Ε., αλλά θα επιλύσουμε και προβλήματα από κοινού», δήλωσε ο κ. Μπαγίς μετά τη συνάντηση που είχε στα Σκόπια με τον εκ των αντιπροέδρων της κυβέρνησης της ΠΓΔΜ και αρμόδιο ευρωπαϊκών υποθέσεων, Βάσκο Ναουμόφσκι.

Ο κ. Μπαγίς εξέφρασε την ελπίδα ότι η ΠΓΔΜ θα ενταχθεί σύντομα στην Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ, ανεξάρτητα από το γεγονός πως οι κυβερνήσεις της ΠΓΔΜ και της Ελλάδας διαπραγματεύονται ακόμη για το ζήτημα της ονομασίας. «Όλος ο κόσμος γνωρίζει πως η χώρα που επισκέπτομαι σήμερα είναι η μεγάλη χώρα της Μακεδονίας.

Αναγνωρίσαμε το συνταγματικό όνομα της χώρας σας από την πρώτη μέρα και, όπως εμένα δεν έχετε το δικαίωμα να μου αλλάξετε το όνομα μου, έτσι κι εγώ δεν έχω δικαίωμα να αλλάξω το δικό σας. Υπάρχουν δυσκολίες, αλλά είμαι βέβαιος πως θα βρεθεί λύση και η Τουρκία θα παραμείνει στο πλευρό σας», τόνισε ο κ. Μπαγίς.

Πρόσθεσε ότι η ΠΓΔΜ δεν είναι η μόνη χώρα που περνά μια δύσκολη περίοδο αναφορικά με την ευρωπαϊκή της προοπτική και αναφέρθηκε στο πρόβλημα της Τουρκίας με την Κύπρο. Ο κ. Μπαγίς ανέφερε πως η χώρα του, έχει ήδη κλείσει 13 κεφάλαια ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την ΕΕ, παρά το πρόβλημα της Κύπρου, και είναι έτοιμη να προσφέρει στην ΠΓΔΜ τη σχετική εμπειρία της.

Από την πλευρά του, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης της ΠΓΔΜ, κ. Ναουμόφσκι, ανέφερε ότι οι δύο χώρες θα συνεχίσουν να εργάζονται από κοινού για τη βελτίωση της συνεργασίας στον πολιτικό και οικονομικό τομέα αλλά και σε άλλους τομείς, με στόχο την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.

Ο κ. Ναουμόφσκι σημείωσε πως τόσο η ΠΓΔΜ όσο και η Τουρκία «έρχονται κατά καιρούς αντιμέτωπες με την παραβίαση αρχών εκ μέρους ορισμένων κρατών-μελών της Ε.Ε., οι οποίες λαμβάνουν θέσεις που δεν συνάδουν με τα κοινά ευρωπαϊκά συμφέροντα».

Ερωτηθείς αν η διευθέτηση του ζητήματος της ονομασίας είναι εφικτή μέσα στο 2011, σε συνδυασμό με τις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις στην ΠΓΔΜ, ο κ. Ναουμόφσκι απάντησε πως η βούληση της χώρας του για μια αμοιβαία αποδεκτή λύση σε αυτήν τη μακροχρόνια εκκρεμότητα έχει διατυπωθεί με σαφήνεια σε πολλές περιπτώσεις και επανέλαβε τη θέση της κυβέρνησης της ΠΓΔΜ ότι όποια λύση προωθηθεί θα τεθεί σε δημοψήφισμα «Πιστεύουμε ότι αν η Ελλάδα έχει ειλικρινή πρόθεση να λυθεί το θέμα, αυτό είναι δυνατόν να συμβεί στο άμεσο μέλλον, δηλαδή να υπάρξει πρόοδος, στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων, κατά τη διάρκεια του τρέχοντος έτους», πρόσθεσε ο κ. Ναούμοφσκι.

Ο κ. Μπαγίς, ακόμη, συναντήθηκε με τον πρόεδρο της ΠΓΔΜ, Γκιόργκι Ιβάνοφ και με τον υπουργό Εξωτερικών, Αντόνιο Μιλόσοσκι.

Read More

Η ΚΥΠΡΟΣ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΤΑΝ ΠΟΤΕ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ

Ένθερμη υποστηρικτής του Σχεδίου Ανάν, η Δρ Σεβντά Αλανκούς, Κοσμήτορας του Τμήματος Επικοινωνίας στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο της Σμύρνης, θεωρεί ότι το 2004 χάθηκε μία πολύτιμη ευκαιρία για τον κυπριακό λαό και ρίχνει τις ευθύνες στα τουρκοκυπριακά ΜΜΕ και τη στάση που κράτησαν σε όλη την περίοδο των διαπραγματεύσεων.

«Το Κυπριακό δεν θα λυθεί σύντομα» μας λέει με σιγουριά, ωστόσο «οι ελληνοτουρκικές σχέσεις περνούν σε μία νέα εποχή χάρη στις «κοινότητες» του Ίντερνετ που γεννήθηκαν με τα νέα μέσα ενημέρωσης και προσφέρουν χώρους ώστε να αναπτυχθεί ένας υγιής διάλογος ανάμεσα στους δύο λαούς».

Πρόσφατα επισκέφθηκε την Ελλάδα για να συμμετέχει σε ένα πάνελ συζήτησης με θέμα: «Πανεπιστήμιο και ΜΜΕ. Προοπτικές στις ελληνοτουρκικές σχέσεις» που διοργάνωσαν το Ερευνητικό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο Εφαρμοσμένης Επικοινωνίας και το Τμήμα Επικοινωνίας & ΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών για έκτη χρονιά, στο πλαίσιο της σειράς διαλέξεων «Ζητήματα Επικοινωνίας». Με αφορμή το θέμα της διάλεξης στην οποία ήταν μία εκ των βασικών ομιλητών, ξεκινήσαμε την κουβέντα μας.

κ. Αλανκούς, πιστεύετε πραγματικά ότι μπορούμε να μιλάμε για προοπτικές στις ελληνοτουρκικές σχέσεις;

Ναι. Κατά τη γνώμη μου, τα πράγματα έχουν αλλάξει πολύ ανάμεσα στην Τουρκία και την Ελλάδα από το 1999 και πιστεύω ότι δεν θα επιστρέψουμε στις παλιές κακές εποχές. Πάντα θα υπάρχουν τα «πάνω» και τα «κάτω» στις σχέσεις των δύο χωρών, αλλά δεν θεωρώ ότι θα ξαναζήσουμε κρίσεις όπως η «κρίση της σημαίας» του 1996 στα Ίμια. Αυτό το χρωστάμε πρωτίστως στις ειλικρινείς πολιτικές πρωτοβουλίες των τότε Υπουργών Εξωτερικών των δύο κρατών, του Γιώργου Παπανδρέου και του Ισμαήλ Τζεμ, καθώς και στην ανθρωπιστική βοήθεια που ήρθε άμεσα από την Ελλάδα μετά τον καταστροφικό σεισμό στην Τουρκία το 1999.

Υπάρχουν όμως και μία σειρά άλλοι λόγοι που ενισχύουν τον ισχυρισμό μου αυτό. Οι σχέσεις των δυο χωρών έχουν περάσει σε μία νέα εποχή που περιλαμβάνει την επέκταση των οικονομικών συνεργασιών μεταξύ Ελλάδας – Τουρκίας, τις εμπορικές συναλλαγές, την υποστήριξη της Ελλάδας στην ενταξιακή πολιτική της Τουρκίας στην ΕΕ καθώς αλλά και τα νέα διαδικτυακά μέσα που δίνουν τη δυνατότητα στους ανθρώπους, ιδιαιτέρως στους νέους, να έχουν πρόσβαση σε ένα είδος ενημέρωσης απαγκιστρωμένο από προκατασκευασμένες απόψεις, μύθους και προβοκατόρικες σκοπιμότητες.

Φυσικά αυτό δε σημαίνει ότι τα προβλήματα των δύο χωρών έχουν λυθεί. Αντιθέτως τίποτα δεν έχει λυθεί και δεν είναι εύκολο να λυθεί στο εγγύς μέλλον. Παρόλα αυτά, ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι και από τις δύο χώρες, έχουν αρχίσει να αντιλαμβάνονται πόσο ανάγκη έχουμε να γειτνιάζουμε ειρηνικά, να είμαστε καλοί γείτονες. Εμείς στην Τουρκία συνηθίζουμε να λέμε: «Ο γείτονας χρειάζεται το γείτονα ακόμα και για τα βασικά του πράγματα» . Άκουσα ότι έχετε και εσείς οι Έλληνες μία αντίστοιχη παρόμοια που λέει: «Το ένα χέρι νίβει το άλλο και τα δυο το πρόσωπο». Η ανάγκη μας να ζήσουμε ειρηνικά είναι αυτή που χαράζει και τις προοπτικές στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Γιατί ασχοληθήκατε κυρίως με τα τουρκοκυπριακά μέσα ενημέρωσης;

Στην έρευνά μου, επικρίνω τη στάση τουρκοκυπριακών ΜΜΕ απέναντι στο Σχέδιο Ανάν και εξηγώ πώς αυτή επηρέασε την κοινή γνώμη. Δίδασκα στο βόρειο τμήμα της Κύπρου, όταν ξεκίνησε ο διάλογος για το Σχέδιο Ανάν, ένα σχέδιο που κατά τη γνώμη μου αποτέλεσε την πρώτη και πολύ φοβάμαι την τελευταία ευκαιρία για τον κυπριακό λαό να αποφασίσει ο ίδιος για το κοινό του μέλλον. Για πρώτη φορά, υπήρχε στην Τουρκία και στο βόρειο τμήμα της Κύπρου μία κοινή πολιτική θέληση για την επίλυση του Κυπριακού. Ο λαός είχε χαράξει μία ενιαία υποστηρικτική γραμμή και χιλιάδες άνθρωποι είχαν κατέβει στους δρόμους ζητώντας, σχεδόν απαιτώντας, την επανένωση της Κύπρου και την ανάδειξή της σε ένα ομοσπονδιακό κράτος – μέλος της ΕΕ. Επίσης για πρώτη φορά, οι εφημερίδες που υποστήριζαν σθεναρά το κοινωνικοπολιτικό κατεστημένο περιθωριοποιήθηκαν, ενώ οι λεγόμενες πιο «ειρηνικές» και «αριστερίζουσες» εδραιώθηκαν και επικράτησαν στο μιντιακό κόσμο. Παρά το θετικό κλίμα, το αποτέλεσμα ήταν απογοητευτικό.

Γιατί λέτε κάτι τέτοιο;

Γιατί διαπίστωσα αυτό που φοβόμουν: στα τουρκοκυπριακά μέσα ενημέρωσης υπήρχε μεν η επιθυμία να βρεθεί μία ικανοποιητική λύση και ήταν έκδηλη η «ψήφος εμπιστοσύνης» στο σχέδιο Ανάν, αλλά η έκβαση της υπόθεσης έδειξε ότι επικράτησε τελικά η συντηρητική, η «πολεμική», όπως την αποκαλώ εγώ, δημοσιογραφία. Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, δεν υπήρχε αμεροληψία στην έκθεση των γεγονότων και στην κάλυψη των ειδήσεων. Για να γίνω πιο συγκεκριμένη θα σας φέρω ένα παράδειγμα. Στην παρουσίαση του Σχεδίου Ανάν στον κυπριακό λαό, υπήρχε μία τακτική του «πάρε-δώσε» δηλαδή τι θα κερδίσουμε εμείς (Οι Τουρκοκύπριοι) και τι θα χάσουν αυτοί (οι Ελληνοκύπριοι) από την αποδοχή του σχεδίου. Άρα για τι ειρηνική λύση μιλούσανε; Επιπλέον τα τουρκοκυπριακά έντυπα καθ΄ όλη τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων, απέδιδαν σεξιστικούς και υποτιμητικούς χαρακτηρισμούς στην πολιτική ηγεσία των Ελληνοκυπρίων. Τους αποκαλούσαν «γυναικούλες» στις οποίες δεν μπορείς να βασιστείς, και τους κατηγορούσαν για έλλειψη ανδρισμού, τονίζοντας ότι δεν είναι «πραγματικοί άντρες που μπορείς να τους εμπιστευτείς».

Πώς βλέπετε τα πράγματα από εδώ και πέρα;

Λυπάμαι που τελεσφόρησε αυτή η ευκαιρία που έφερε μαζί του το σχέδιο Ανάν το 2004 για την επίλυση του Κυπριακού. Περισσότερο όμως λυπάμαι για τον κυπριακό λαό και ειδικότερα για εκείνους που αντιστέκονται σθεναρά στο κοινωνικοπολιτικό καθεστώς της περιοχής αποζητώντας μία δίκαιη και βιώσιμη λύση και αντ΄ αυτού βιώνουν τη μία απογοήτευση μετά την άλλη , ζουν κάτω από οικονομικό εμπάργκο, απομονωμένοι από τον υπόλοιπο κόσμο, απόλυτα εξαρτημένοι από το τουρκικό κράτος και αδυνατώντας να ξεφύγουν από αυτό, γιατί απλά τους έχουν εγκαταλείψει όλοι.

WHO IS WHO

Η Dr Sevda Alankus, γεννήθηκε το 1958 στην Τουρκία όπου και ολοκλήρωσε τις προπτυχιακές και μεταπτυχιακές της σπουδές στην Πολιτική Επιστήμη και στις Θεωρίες Επικοινωνίας στο Πανεπιστήμιο της Άγκυρας. Στη συνέχεια, ταξίδεψε στο Ηνωμένο Βασίλειο για να κάνει τη διδακτορική της έρευνα πάνω στις «Πολιτισμικές/Εθνοτικές ταυτότητες» στο τμήμα Κοινωνικής Πολιτικής του Πανεπιστημίου Leeds.
Έχει διδάξει σε μία σειρά από Πανεπιστήμια ενώ από το 2004, είναι Κοσμήτορας του Τμήματος Επικοινωνίας, στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο της Σμύρνης. Έχει γράψει συνολικά οχτώ βιβλία για τη Δημοσιογραφία και τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και έχει κάνει αρκετές δημοσιεύσεις σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά. Η τελευταία της έρευνα έχει ως αντικείμενο μελέτης την «ειρηνική δημοσιογραφία» στο Βόρειο τμήμα της Κύπρου

Read More

ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΟΥ 1821

Το Ελληνικό Ναυτικό αποτέλεσε τον ακρογωνιαίο λίθο για την ανεξαρτησία της Ελλάδας από τον μακρόχρονο οθωμανικό ζυγό. Παρά την υλική του αδυναμία, χάρη στη ναυτοσύνη των πληρωμάτων του, κατάφερε να υποτάξει την ύλη, το μόνο όπλο που παρέτασσε ο εχθρός. Τα εξοπλισμένα από τον φόβο των κουρσάρων ελληνικά εμπορικά πλοία μετατράπηκαν σε πολεμικά και συγκρότησαν εκ των ενόντων στόλο πολεμικό, ο οποίος κατάφερε να καταναυμαχήσει ακόμα και τον τρομακτικής ισχύος ενωμένο τουρκικό και αιγυπτιακό στόλο.

Διαβάστε αναλυτικά για την επικράτηση του Ελληνικού Ναυτικού στο Αιγαίο το 1821 εδώ.

Read More

ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΧΑΓΗΣ

Ηλίας Κουσκουβέλης
Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας.

Σήμερα, Παρασκευή 25 Μαρτίου 2011, συνεχίσθηκε η διαδικασία στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, μετά από την προσφυγή των Σκοπίων κατά της Ελλάδας. Μετά τη χθεσινή ανάρτηση, αντιλαμβανόμενος το μεγάλο ενδιαφέρον των φοιτητών μου και του κοινού για το θέμα, προσκάλεσα τον συνάδελφο Νίκο Ζάϊκο, Επίκουρο Καθηγητή Διεθνούς Δικαίου στο Τμήμα Βαλκανικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, να παρακολουθήσει τις Συνεδριάσεις και να μας ενημερώσει. Ο συνάδελφος, με γνωστό συγγραφικό έργο στο θέμα, είχε την καλοσύνη να το κάνει.

Μαζί και με άλλους συναδέλφους, θα συνεχίσουμε να παρακολουθούμε το θέμα.

Ακολουθεί το κείμενο του Νίκου Ζάϊκου:
«Κατά την ακροαματική διαδικασία ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου την 25η Μαρτίου 2011, τον λόγο έλαβε η νομική ομάδα της Ελλάδας. Ειδικότερα, η επιχειρηματολογία της Ελληνικής πλευράς βασίστηκε σε μία συνδυασμένη ερμηνεία των άρθρων 11 και 22 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας του 1995.

Υπενθυμίζεται καταρχάς ότι το άρθρο 11 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας προβλέπει πως η Ελλάδα «συμφωνεί να μην προβάλλει αντιρρήσεις στην αίτηση ή τη συμμετοχή» τής ΠΓΔΜ «σε διεθνείς, πολυμερείς και περιφερειακούς οργανισμούς και θεσμούς, των οποίων είναι μέλος». Παράλληλα, η Ελλάδα διατηρεί το δικαίωμα «να προβάλει αντιρρήσεις στην περίπτωση που η ΠΓΔΜ αναφέρεται στους ανωτέρω οργανισμούς ή θεσμούς διαφορετικά απ’ ότι στην παράγραφο 2 της απόφασης 817 (1993) του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών», όπου προβλέπεται η εισδοχή της στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών ακριβώς με το όνομα ΠΓΔΜ. Εξάλλου, σύμφωνα με το άρθρο 22, η Ενδιάμεση Συμφωνία «δεν καταπατά τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις που απορρέουν από ήδη ισχύουσες διμερείς και πολυμερείς συμφωνίες», ανάμεσα στις οποίες συμπεριλαμβάνεται βέβαια και το Βορειοατλαντικό Σύμφωνο.

Όπως επεσήμανε ο Μάικλ Ρήσμαν απαντώντας στους ισχυρισμούς της ΠΓΔΜ, εφόσον το Διεθνές Δικαστήριο αποφανθεί ότι έχει δικαιοδοσία να αποφανθεί επί της ουσίας της επίδικης υπόθεσης, τότε θα πρέπει να δεχθεί και ότι το άρθρο 22 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας εισάγει μία σαφή νομική υποχρέωση για τα δύο συμβαλλόμενα κράτη. Πραγματοποιώντας μία λεπτομερή και διεξοδική ανάλυση των άρθρων 11 και 22 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας, σε συνάρτηση με το άρθρο 8 του Βορειοατλαντικού Συμφώνου, που προβλέπει τα κριτήρια εισόδου νέων κρατών στο ΝΑΤΟ, ο καθηγητής Ρήσμαν επισήμανε εύστοχα ότι αν και η Ελλάδα καταρχήν υποχρεώνεται να μην αντιτίθεται στην είσοδο της ΠΓΔΜ σε διεθνείς οργανισμούς, εφόσον αναφέρεται ως ΠΓΔΜ, αυτό δεν σημαίνει ότι δεσμεύεται να μην αντιτίθεται ακόμη και όταν η ΠΓΔΜ δεν συγκεντρώνει τα προβλεπόμενα κριτήρια εισόδου σε διεθνείς οργανισμούς, όπως αυτά έχουν ήδη καθοριστεί από τους ίδιους τους διεθνείς οργανισμούς.

Ειδικότερα, σε μία στρατιωτική συμμαχία με κλειστή συμμετοχή, όπως είναι το ΝΑΤΟ, τα κριτήρια και οι διαδικασίες εισόδου νέων μελών είναι ιδιαίτερα αυστηρά. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, πρόκειται για κριτήρια που καθορίζονται στο Membership Action Plan του ΝΑΤΟ και κάθε κράτος μέλος έχει ιδιαίτερη ευθύνη για την τήρησή τους, εφόσον έτσι συμβάλλει στην προώθηση των σκοπών του ΝΑΤΟ.

Στο παρελθόν – και ειδικότερα κατά την περίοδο αμέσως μετά το 1995 – η Ελλάδα δεν είχε προβάλλει αντιρρήσεις στην είσοδο της ΠΓΔΜ σε διεθνείς οργανισμούς, επειδή την εποχή εκείνη βασιζόταν στην καλόπιστη τήρηση των διεθνών δεσμεύσεων της ΠΓΔΜ. Ωστόσο, μετά τις αλλεπάλληλες παραβιάσεις της Ενδιάμεσης Συμφωνίας από την πλευρά της ΠΓΔΜ, ενεργοποιήθηκαν πια οι ρυθμίσεις των άρθρων 22 και 11 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας.


Στη συνέχεια, τον λόγο πήρε ο Τζέιμς Κρώφορντ, ο οποίος ξεκαθάρισε ότι το άρθρο 11 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας δεν εισάγει γενική, αόριστη και απεριόριστη υποχρέωση της Ελλάδας να δέχεται την είσοδο της ΠΓΔΜ σε διεθνείς οργανισμούς «άνευ ετέρου». Τα σχόλια της τότε Υπουργού Εξωτερικών κ. Ντόρας Μπακογιάννη και του τότε Πρωθυπουργού της Ελλάδας κ. Κ. Καραμανλή σχετικά με την ανάπτυξη σχέσεων καλής γειτονίας μεταξύ Ελλάδας και ΠΓΔΜ ή για επίλυση του θέματος του ονόματος πριν από την είσοδο της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ – τα οποία επικαλέστηκε η ΠΓΔΜ στην προσφυγή της – πραγματοποιήθηκαν ενώπιον δημοσιογράφων, κοινοβουλευτικών ομάδων ή της Βουλής και όχι στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ. Συνεπώς, δεν πρόκειται για νομικά αξιολογήσιμες δηλώσεις. Σε κάθε περίπτωση, οι αξιωματούχοι της Ελλάδας δεν πρόβαλαν αντίρρηση στην είσοδο της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ, αλλά απλώς επαναλάμβαναν τα κριτήρια εισόδου στο ΝΑΤΟ, στα οποία συμπεριλαμβάνονται και οι «σχέσεις καλής γειτονίας».

Όπως προκύπτει από το ισχύον νομικό πλαίσιο, η είσοδος ενός νέου μέλους στο ΝΑΤΟ τελικά αποτελεί ζήτημα consensus των κρατών μελών της στρατιωτικής αυτής συμμαχίας. Εξάλλου, σύμφωνα με τον Γ.Γ. ΝΑΤΟ κ. Σέφερ (19.2.2009), στο ΝΑΤΟ δεν υφίσταται καν η έννοια του veto. Η δήλωση του κ. Κ. Καραμανλή ότι «η ΠΓΔΜ δεν εισήλθε στο ΝΑΤΟ εξαιτίας του veto της Ελλάδας», την οποία επικαλέστηκε η ΠΓΔΜ, έγινε για εσωτερικούς πολιτικούς λόγους και δεν αντανακλά τη νομική ακριβολογία και διαδικασία εισόδου στο ΝΑΤΟ.

Στη συνέχεια, ο κ. Κρώφορντ αναφέρθηκε στη στρατηγική της ΠΓΔΜ να επιδιώκει την αναγνώριση του κράτους αυτού με το συνταγματικό όνομά του από τρίτα κράτη, η οποία κατά ρητή δήλωση του τότε Προέδρου της ΠΓΔΜ κ. Τσερβενκόβσκι θα επιτύγχανε να υλοποιήσει το σχέδιο της ΠΓΔΜ να επιβάλλει το συνταγματικό όνομα του κράτους αυτού σε πολυμερές επίπεδο. Με τον τρόπο αυτό, η διαδικασία τής διαπραγμάτευσης με σκοπό την ανεύρεση κοινά αποδεκτής λύσης για το ζήτημα του ονόματος, που εισάγεται στην Ενδιάμεση Συμφωνία, καθίσταται γράμμα νεκρό και εκτός αντικειμένου. Πρόκειται για καταστρατήγηση διεθνών δεσμεύσεων της ΠΓΔΜ. Ο κ. Κρώφορντ επισήμανε ότι η Ελλάδα διαπίστωσε το σχέδιο της καταστρατήγησης και παραβίασης της Ενδιάμεσης Συμφωνίας και διαθέτει το νομικό δικαίωμα να αντιδρά σε περίπτωση που παραβιάζεται η Ενδιάμεση Συμφωνία. Συνεπώς, η αντίδραση αυτή, ακόμη και αν θεωρηθεί ως παραβίαση του άρθρου 11, εντούτοις θεραπεύεται βάσει του άρθρου 22 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας.

Κατά την αγόρευσή του ο κ. Αλαίν Πελέ επισήμανε ότι η απόφαση του Βουκουρεστίου σχετικά με τη μη είσοδο της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ δεν ήταν ξαφνική, αλλά το αποτέλεσμα συνεχών παραβιάσεων της Ενδιάμεσης Συμφωνίας από την ΠΓΔΜ (π.χ. των άρθρων 5, 6, 7) και της αρχής της καλής γειτονίας, που συμπεριλαμβάνεται στα κριτήρια εισόδου νέων μελών στο ΝΑΤΟ. Ο κ. Πελέ αναφέρθηκε στην υποχρέωση διαπραγμάτευσης μεταξύ της ΠΓΔΜ και της Ελλάδας, όπως προβλέπεται σε διάφορες διεθνείς πράξεις, για να την αντιπαραβάλει κατόπιν με τη συστηματική, κυνική και μαζική παραβίαση των συγκεκριμένων νομικών δεσμεύσεων από την πλευρά της ΠΓΔΜ. Ο κ. Πελέ εξήγησε ότι το όνομα το οποίο θα πρέπει να συμφωνηθεί στις διαπραγματεύσεις μεταξύ Ελλάδας και ΠΓΔΜ δεν αφορά τις διμερείς σχέσεις των δύο κρατών, αλλά προορίζεται να έχει γενική, πολυμερή χρήση. Αναφέρθηκε σε δήλωση του Πρωθυπουργού της ΠΓΔΜ κ. Γκρούεβσκι από το 2007, όπου διαφαίνεται η απόλυτη άρνηση της ΠΓΔΜ να διαπραγματευτεί κατά παραβίαση των διεθνών υποχρεώσεών της, καθώς και η εμμονή τής ΠΓΔΜ για ανεύρεση λύσης που θα αφορά μόνο το διμερές επίπεδο. Πρόκειται βέβαια για κατάφωρη παραβίαση των διεθνών υποχρεώσεων της ΠΓΔΜ και η οποία χαράσσει μία προσεκτική στρατηγική με σκοπό να διαμορφωθεί μία τετελεσμένη πολιτική κατάσταση σχετικά με το όνομα, που αποδεικνύεται και από σχετικές θριαμβευτικές δηλώσεις της πολιτικής ηγεσίας της ΠΓΔΜ. Ο κ. Πελέ αναφέρθηκε διεξοδικά στο ισχύον νομικό πλαίσιο σχετικά με τις διαπραγματεύσεις, καθώς και στις συνεχείς σχετικές παραβιάσεις της Ενδιάμεσης Συμφωνίας από την ΠΓΔΜ.

Η κ. Μαρία Τελαλιάν, που έλαβε τον λόγο κατά την απογευματινή διαδικασία, αναφέρθηκε διεξοδικά στις αλυτρωτικές βλέψεις της ΠΓΔΜ.»

Read More

ΠΩΛΟΥΝΤΑΙ ΟΙΚΟΠΕΔΑ

Νέα πρόκληση από την τουρκική κυβέρνηση
Μεθοδικά και συστηματικά η Τουρκία σφίγγει τον κλοιό στην περιοχή του Καστελόριζου, επιχειρώντας με κάθε τρόπο να δημιουργήσει τετελεσμένα που θα της δώσου πρόσβαση στα αποθέματα ενέργειας που πιθανολογείται ότι κρύβονται στον βυθό της Ανατολικής Μεσογείου.

Όπως αναφέρει το δημοσίευμα της εφημερίδας «Έθνος», η Άγκυρα αμφισβητεί με κάθε ευκαιρία την ελληνική κυριαρχία στην υφαλοκρηπίδα του Καστελόριζου σε όλη την έκταση από τα δυτικά όρια της κυπριακής ΑΟΖ μέχρι και νοτίως της Κρήτης, ενώ νέες εντάσεις αναμένεται να δημιουργήσει η εκ νέου δραστηριοποίηση στις επίμαχες περιοχές της κρατικής τουρκικής εταιρείας πετρελαίου ΤΡΑΟ. Περιοχές μάλιστα που βρίσκονται νοτίως του Καστελόριζου.

Η ΤΡΑΟ όμως, έχει ήδη βγάλει σε διαγωνισμό για την απόκτηση του 50% έντεκα «οικοπέδων» που καλύπτουν θαλάσσια έκταση 20.000 km2 στον κόλπο της Αττάλειας, αλλά και νοτιότερα σε περιοχή που συγχέεται με την ελληνική υφαλοκρηπίδα.

Read More

ΣΕ ΕΚΜΑΓΕΙΟ Ο ΓΕΡΟΣ ΤΟΥ ΜΟΡΙΑ

Ο Κολοκοτρώνης πέθανε στην Αθήνα στις 3 Φεβρουαρίου 1843.


Κατά τη διάρκεια της έκθεσης της σωρού του σε λαϊκό προσκύνημα, άγνωστος καλλιτέχνης αποτύπωσε επάνω στο νεκρικό κρεβάτι τη μορφή του σε γύψινο εκμαγείο.

Με αυτό τον τρόπο διασώθηκαν πιστά και με ακρίβεια τα χαρακτηριστικά του προσώπου του Γέρου του Μοριά. Το ιστορικό και πολύτιμο αυτό εκμαγείο φυλάσσεται στο Ιστορικό και Εθνολογικό Μουσείο της Αθήνας.

ΣΠΟΥΔΑΙΟ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ

Το 1968, ο τότε διευθυντής του Ιστορικού και Εθνολογικού Μουσείου Ιωάννης Μελετόπουλος ζήτησε από τον καθηγητή τη Σχολής Καλών Τεχνών Γιάννη Παππά, ο οποίος είχε σπουδάσει στο Παρίσι και είχε εκπαιδευτεί στη συντήρηση εκμαγείων, να του ρεστοράρει το παλαιό γύψινο εκμαγείο και να του χυτεύσει δύο χάλκινα γλυπτά με τη μορφή του Κολοκοτρώνη.

Τα χάλκινα προσωπεία διατηρούνται σήμερα, το ένα στο Ιστορικό και Εθνολογικό Μουσείο Αθηνών και το άλλο στο Πολεμικό Μουσείο Αθηνών. Για να μην «πληγωθεί» το αρχικό γύψινο εκμαγείο του 1843, ο γλύπτης Γιώργος Χουλιάρας, βοηθός του Γιάννη Παππά, κατασκεύασε νέο γύψινο εκμαγείο, που περιήλθε στην κατοχή του Αρκάδα ιστορικού τέχνης Νίκου Γρηγοράκη.

Αυτός με τη σειρά του το χάρισε στο εξαιρετικό Αρκαδικό Μουσείο Τέχνης και Ιστορίας, το οποίο δημιούργησε στο Λεβίδι Γορτυνίας ο Γιώργος Χριστοδουλόπουλος, συλλέκτης έργων τέχνης, από την Τρίπολη.

Το εκμαγείο αυτό, μαζί με ένα από τα επτά μπρούτζινα γλυπτά, που έδωσε ο Νίκος Γρηγοράκης να χυτευθούν σε χυτήριο της Αθήνας, εκτίθενται σε ξεχωριστή προθήκη στην αίθουσα «Κολοκοτρώνης» του Αρκαδικού Μουσείου. Αυτά τα εκθέματα προκαλούν τον θαυμασμό των επισκεπτών, οι οποίοι έχουν την ευκαιρία να δουν πιστά αποτυπωμένη τη μορφή του Γέρου του Μοριά.

ΚΕΙΜΗΛΙΑ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ

Ο δημιουργός του μουσείου στο Λεβίδι, Γιώργος Χριστοδουλόπουλος, ταξίδεψε στο Λονδίνο και ξόδεψε ένα σημαντικό ποσό για να αγοράσει σε δημοπρασία, εκτός των άλλων, δύο σχέδια του G. Deangelis με θέμα τον Κολοκοτρώνη.

Βρέθηκε την κατάλληλη στιγμή στο κατάλληλο μέρος και διέσωσε δύο έργα-κειμήλια, που ποιος ξέρει πού θα κατέληγαν ή ποιους ιδιωτικούς χώρους θα διακοσμούσαν, χωρίς να έχουν τη δυνατότητα όλοι οι Έλληνες να τα απολαύσουν. Δεν τα αγόρασε για να τα εμπορευτεί, αλλά για να τα διασώσει και να τα εκθέσει στα μάτια των συμπατριωτών του, μαζί με άλλα σπουδαία εκθέματα, κυρίως έργα χαρακτικής τέχνης με αρκαδικό ενδιαφέρον.

Στη μαγική Αρκαδία, που έζησε και αγωνίστηκε ο Κολοκοτρώνης, ζουν άνθρωποι που αγωνίζονται και ξοδεύονται για να κρατήσουν ζωντανή τη μνήμη του. Οι ταξιδιώτες που επισκέπτονται τη μήτρα της επανάστασης, την Αρκαδία των μύθων και της αυθεντικής φύσης, που πολλές τέχνες και αμέτρητοι τεχνίτες ζήτησαν να αγγίξουν, δεν πατούν μόνο στα ίδια χώματα που πάτησε ο Γέρος του Μοριά, αλλά βλέπουν και την όψη του.

Τα εκθέματα του Αρκαδικού Μουσείου Τέχνης και Ιστορίας, το οποίο είναι χτισμένο αρμονικά στη φυσική πινακοθήκη του αρκαδικού τοπίου, παρουσιάζονται από τον σημαντικό Αρκάδα ιστορικό τέχνης και διευθυντή του μουσείου Νίκο Γρηγοράκη, στην ποιοτική συνέκδοση των εκδόσεων Μίλητος και των εκδόσεων Δρυάδες, με τον τίτλο «Θέματα και εκθέματα τέχνης και ιστορίας».

Read More

ΣΕ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΑΟΖ ΤΟ ΚΑΣΤΕΛΛΟΡΙΖΟ;

ΝΕΑ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΠΡΟΚΛΗΣΗ στην περιοχή του Καστελλόριζου – η οποία παρ’ ότι απαντήθηκεµε διάβηµα της Αθήνας προς την Αγκυρα, απεκρύβη από την ελληνική πλευρά – σηµειώθηκε προ ηµερών όταν τουρκική κορβέτα παρενόχλησε ιταλικό σκάφος που έπλεε µε ελληνική άδεια εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας και το προειδοποίησεότι βρίσκεται σε... τουρκική ΑΟΖ (Αποκλειστική Οικονοµική Ζώνη).

Το σκηνικό, λένε διπλωµατικές πηγές, δηµιουργεί προβληµατισµό, καθώς δείχνει – λίγα 24ωρα µετάτην αναχώρηση του τούρκου ΥΠΕΞ από την Ελλάδα – ότι η Αγκυρα κλιµακώνει τις διεκδικήσεις της επιχειρώντας να στηρίξει τον ισχυρισµό ότι το Καστελλόριζο δεν έχει ούτε ΑΟΖ ούτε υφαλοκρηπίδα! Η θέση που υποστηρίχτηκε κατά την επίσκεψη στην Αθήνα του τούρκου υπουργού Εξωτερικών Αχµέτ Νταβούτογλου είναι ότι το Καστελλόριζο δεν ανήκει στο Αιγαίο, αλλά στη Μεσόγειο, επιβεβαιώνοντας δηµοσίως τον σχεδιασµό της τουρκικής πλευράς να εξαιρεθεί το νησί από τις διερευνητικές επαφές για το Αιγαίο.

ΠΑΡΕΝΟΧΛΗΣΗ. Το ιταλικό πλοίο µε σχετική άδεια των ελληνικών αρχών έπλεε νοτίως της Ρόδου µε στόχο τη µελέτη για τη χάραξη διαδροµής για την πόντιση καλωδίου οπτικών ινών, το οποίο θα συνδέει την Ιταλία µετο Ισραήλ. Η Αγκυρα, όµως, έστειλε την τουρκική κορβέτα «Bandirma» να το παρενοχλήσει. Η φρεγάτα (σύµφωνα µε χθεσινό δηµοσίευµα της εφηµερίδας «Αυγή») προειδοποίησε το σκάφος ότι βρίσκεταιεντός τουρκικής ΑΟΖ και του ζήτησε να αποµακρυνθεί! Ο πλοίαρχος ενηµέρωσε, σύµφωνα µε πληροφορίες, την πλοιοκτήτρια εταιρεία, η οποία και απευθύνθηκε στο υπουργείο Εξωτερικών. Εντέλει το ιταλικό πλοίο αποµακρύνθηκε.

ΕΧΕΙ ΕΠΑΝΑΛΗΦΘΕΙ. Σκηνικό παρόµοιο µε αυτό του Σαββάτου είχε επαναληφθεί τόσο το 2008, όταν τουρκική φρεγάτα είχε ζητήσει διακοπή των ερευνών από το νορβηγικό σκάφος «Marlene Osvald», το οποίο πραγµατοποιούσε για λογαριασµό της ελληνικής κυβέρνησης έρευνες νοτίως του Καστελλορίζου, όσο και τον περασµένοΑύγουστο, όταν η Τουρκία έβγαλε το «Πίρι Ρέις» για έρευνες εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας στην περιοχή.

Read More