ΕΛΛΑΔΑ

Σάββατο 5 Φεβρουαρίου 2011

ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ


ΑΚΟΜΑ ΕΝΑ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΣΤΑΛΕΙ ΑΠΛΑ ΣΑΣ ΤΗΝ ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΥΜΑΙ ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΒΓΑΛΕΤΕ ΤΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ ΣΥΝΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΟΤΙ ΠΑΝΤΩΣ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΑΥΤΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΙΣΩΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ


Δεν εκπλησσόμαστε καθόλου που αρκετοί στην Ελλάδα παρουσιάζουν την επιστολή μας ως “απειλή” κατά του προσώπου σας.
Στη χώρα που η λογοδοσία των πολιτικών χαρακτηρίζεται “ποινικοποίηση της πολιτικής ζωής” και συγκαλύπτονται κολοσσιαία σκάνδαλα (Siemens, υποκλοπές, Βατοπέδι κ.ο.κ.) και στην οποία κορυφαία στελέχη της κυβέρνησης χαρακτηρίζουν πιστοποιημένους ρατσιστές ως “σοβαρούς συνομιλητές” δε θα μπορούσαμε να περιμένουμε τίποτα λιγότερο. Μη νομίζετε όμως ότι αστειευτήκαμε όταν σας είπαμε ότι θα ενημερωθεί όλη η υφήλιος για τα πεπραγμένα της κυβέρνησής σας.
Και δε θα περιοριστούμε σ’εσάς, αυτό σας το υποσχόμαστε. Οι πολίτες όλου του κόσμου θα ενημερωθούν για τα πεπραγμένα όλων των κυβερνήσεων: και των δικών σας και της Νέας Δημοκρατίας. Σε αντίθεση μ’εσάς, δεν έχουμε ανάγκη πληροφοριοδότες. Όσα χρειαζόμαστε έχουν ήδη δημοσιευτεί σε πληθώρα δημοσιογραφικών πηγών. Εμείς αυτό που θα κάνουμε – και το ξεκινήσαμε ήδη – είναι να μεταφράσουμε αυτές τις πληροφορίες που έτσι κι αλλιώς είναι διαθέσιμες σε κάθε ενδιαφερόμενο με μια απλή αναζήτηση στην αρθρογραφία των εφημερίδων, ώστε να σπάσει το γλωσσικό φράγμα και οι αγγλόφωνοι αναγνώστες να δουν επιτέλους τι άνθρωποι αποφασίζουν για τις τύχες του Ελληνικού λαού τις τελευταίες δεκαετίες. Και αν θεωρείτε απειλή το να μάθουν οι εκτός Ελλάδας τι γίνεται εντός Ελλάδας, τότε πραγματικά δεν κάνετε για το αξίωμα που κατέχετε.
Μερικοί είπαν ότι σας… εκβιάζουμε. Αμ δε! Ο εκβιασμός προϋποθέτει αντάλλαγμα με τη μορφή προσωπικού οφέλους. Εμείς δε ζητούμε κάτι τέτοιο. Απαιτούμε εντιμότητα, διαφάνεια και σεβασμό προς τις ελευθερίες των πολιτών. Απαιτούμε να σταματήσει ο οχετός των τηλεοπτικών παραθύρων με τους διάφορους σχολιαστές που, σε (τεχνητά, αρκετές φορές) έξαλλη κατάσταση, εμποτίζουν τους πολίτες με φόβο και μίσος. Μια σωστή κοινωνία δε μπορεί να στηρίζεται στο φόβο, ούτε στο μίσος κι εσείς, που ηγείστε ενός κόμματος που θέλει να λέγεται σοσιαλιστικό, το γνωρίζετε πολύ καλά.
Ανεβήκατε στην εξουσία μιλώντας για ελευθερίες, για δικαιώματα κλπ. Το μόνο που είδαμε από τότε ήταν βίαιη καταστολή και περιστολήελευθεριών. Είδαμε προπαγάνδιση της τρομολαγνείας. Σε ό,τι αφορά δε το διαδίκτυο, συνεχίζετε να συντηρείτε τη συζήτηση που ξεκίνησαν οι προκάτοχοί σας της Δεξιάς για κατάργηση της ανωνυμίας στο διαδίκτυο, για “πιστοποίηση” και “ταυτοποίηση” των ιστολογίων. Από τον κύριο Αχμαντινετζάντ πήρατε αυτές τις ιδέες κ. Παπανδρέου; Ακόμα δεν καταλάβατε τη διαφορά μεταξύ ιστολογίων και δημοσιογραφίας; Κι ενώ στρέφεστε ως κυβέρνηση κατά του δικαιώματος οποιουδήποτε να σας ασκήσει κριτική, δέχεστε ασμένως, αν και σας είναι γνωστοί οι δράστες, τη διάπραξη των εγκλημάτων της απειλής κατά ζωής, της συκοφαντικής δυσφήμησης, της παραβίασης του αντιρατσιστικού νόμου, της παραβίασης ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων (η τελευταία διανθισμένη με πλήθος απειλών κατά ζωής και με προτροπές σε τέλεση βίαιων εγκλημάτων) από το σύνολο των εθνικιστικών ιστολογίων που πρόσκεινται στο ΛΑ.Ο.Σ. και στις νεοναζιστικές οργανώσεις.
Ναι κ. Παπανδρέου, η κυβέρνησή σας γνωρίζει τους ανθρώπους που δραστηριοποιούνται – με τις ευλογίες του πολιτικού κόσμου - στο χώρο του διαδικτυακού εκφοβισμού. Θέλετε μήπως να κατονομάσουμε ιστολόγια και ιστοσελίδες; Θα χρειαστεί να φτιάξουμε μια πολύ μεγάλη λίστα. Θέλετε να κατονομάσουμε πρόσωπα; Έχει ήδη γίνει – όχι από εμάς. Έχουν γίνει καταγγελίες, και μάλιστα επώνυμες, για τη δράση αυτών των ατόμων; Ναι. Πολλές. Η αντίδρασή σας ποια ήταν; Σιωπή και απραξία. Γιατί άραγε;
Ήρθε η ώρα να σας θέσουμε ορισμένα ερωτήματα κ. Παπανδρέου:

1. Όταν οι κυβερνήσεις Σημίτη διέπρατταν παρανομίες από τις οποίες εσείς τώρα αποστασιοποιείστε, ψηφίσατε έστω και μία φορά υπέρ αυτών στη βουλή;
2. Ένας άνθρωπος που ψηφίζει (δηλαδή συνυπογράφει) ως βουλευτής υπέρ της διάπραξης παρανομιών από τις οποίες ζημιώνεται η χώρα φέρει ή δεν φέρει την ευθύνη της ψήφου και της υπογραφής του;
3. Για ποιο λόγο άραγε ένας λογικός και έντιμος άνθρωπος που συμμετέχει σε μία κυβέρνηση θα ψήφιζε υπέρ της διάπραξης παρανομιών;
4. Μήπως για λόγους κομματικής πειθαρχίας;
5. Μήπως λόγω άγνοιας;
6. Μήπως λόγω σύμπλευσης και συνέργειας σε αυτές τις παρανομίες;
7. Ας πάρουμε τις δυο πρώτες, από τις τρεις, ενδεχόμενες αιτίες ψήφισης υπέρ παρανομιών, γιατί η υπόθεση σηκώνει συζήτηση.
8. Είναι σύμφωνη με το Δημοκρατικό πολίτευμα και το Σύνταγμα η “κομματική πειθαρχία”, ειδικά μάλιστα όταν επισείεται το φόβητρο της διαγραφής από την κοινοβουλευτική ομάδα;
9. Επεκτείνουμε το 8ο ερώτημα και φρεσκάρουμε λίγο τη μνήμη σας και τη μνήμη των πολιτών: είναι δημοκρατική η εκ μέρους σας απειλή διαγραφής και διαγραφή βουλευτών που δεν ήθελαν ή/και δεν ψήφισαν υπέρ του Μνημονίου;
10. Θεωρείτε, με άλλα λόγια, ότι είστε δημοκράτης τη στιγμή που απαιτείτε οι βουλευτές σας, με την απειλή και το φόβο της διαγραφής, να υπακούν στη δική σας γραμμή;
11. Πάμε τώρα στο ζήτημα της άγνοιας: είναι ποτέ δυνατόν ένας ενήλικος άνθρωπος και μάλιστα βουλευτής, υπεύθυνος για τις τύχες της πατρίδας του, να μη γνωρίζει τι ακριβώς ψηφίζει;
12. Σε περίπτωση που αυτό που ψηφίζει είναι παράνομο και παρ’ελπίδα αναζητηθούν κάποτε ευθύνες, θα μπορέσει ποτέ να επικαλεστεί στο δικαστήριο την “άγνοια”;
13. Σας προβληματίζει το γεγονός ότι, σε θέματα ελευθερίας του Τύπου (κυρίως λόγω του τυποκτόνου νόμου που θέσπισε ο νυν υπουργός Άμυνας Ευάγγελος Βενιζέλος) η Ελλάδα βρέθηκε το 2010 στην 70 θέση της παγκόσμιας κατάταξης, πίσω απ’όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης;(Europe falls from its pedestal, no respite in the dictatorships

“Our latest world press freedom index contains welcome surprises, highlights sombre realities and confirms certain trends,” Reporters Without Borders secretary-general Jean-François Julliard said as his organisation issued its ninth annual index today. “More than ever before, we see that economic development, institutional reform and respect for fundamental rights do not necessarily go hand in hand. The defence of media freedom continues to be a battle, a battle of vigilance in the democracies of old Europe and a battle against oppression and injustice in the totalitarian regimes still scattered across the globe.

“We must salute the engines of press freedom, with Finland, Iceland, Netherlands, Norway, Sweden and Switzerland at their head. We must also pay homage to the human rights activists, journalists and bloggers throughout the world who bravely defend the right to speak out. Their fate is our constant concern. We reiterate our call for the release of Liu Xiaobo, the symbol of the pressure for free speech building up in China, which censorship for the time being is still managing to contain. And we warn the Chinese authorities against taking a road from which there is no way out.

“It is disturbing to see several European Union member countries continuing to fall in the index. If it does not pull itself together, the European Union risks losing its position as world leader in respect for human rights. And if that were to happen, how could it be convincing when it asked authoritarian regimes to make improvements? There is an urgent need for the European countries to recover their exemplary status.

“We are also worried by the harsher line being taken by governments at the other end of the index. Rwanda, Yemen and Syria have joined Burma and North Korea in the group of the world’s most repressive countries towards journalists. This does not bode well for 2011. Unfortunately, the trend in the most authoritarian countries is not one of improvement.”

European Union loses its leadership status

Reporters Without Borders has repeatedly expressed its concern about the deteriorating press freedom situation in the European Union and the 2010 index confirms this trend. Thirteen of the EU’s 27 members are in the top 20 but some of the other 14 are very low in the ranking. Italy is 49th, Romania is 52nd and Greece and Bulgaria are tied at 70th. The European Union is not a homogenous whole as regards media freedom. On the contrary, the gap between good and bad performers continues to widen.

There has been no progress in several countries where Reporters Without Borders pointed out problems. They include, above all, France and Italy, where events of the past year – violation of the protection of journalists’ sources, the continuing concentration of media ownership, displays of contempt and impatience on the part of government officials towards journalists and their work, and judicial summonses – have confirmed their inability to reverse this trend.

Northern Europe still at the top

Several countries share first place in the index again. This year it is Finland, Iceland, Netherlands, Norway, Sweden and Switzerland. They have all previously held this honour since the index was created in 2002. Norway and Iceland have always been among the countries sharing first position except in 2006 (Norway) and 2009 (Iceland). These six countries set an example in the way they respect journalists and news media and protect them from judicial abuse.

They even continue to progress. Iceland, for example, is considering an exemplary bill, the Icelandic Modern Media Initiative (IMMI), that would provide a unique level of protection for the media. Sweden distinguishes itself by its Press Freedom Act, which has helped to create a particularly favourable climate for the work of journalists, by the strength of its institutions and by its respect for all those sectors of society including the media whose role in a democracy is to question and challenge those in positions of power.

Ten countries where it is not good to be a journalist

In recent years, Reporters Without Borders drew particular attention to the three countries that were always in the last three positions – Eritrea, North Korea and Turkmenistan. This year, a bigger group of ten countries – marked by persecution of the media and a complete lack of news and information – are clumped together at the bottom. The press freedom situation keeps on deteriorating in these countries and it is getting harder to say which is worse than the other. The difference between the scores of the “best” and worst of the last 10 countries was only 24.5 points this year. It was 37.5 points in 2009 and 43.25 points in 2007.

It is worth noting that, for the first time since the start of the index in 2002, Cuba is not one of the 10 last countries. This is due above all to the release of 14 journalists and 22 activists in the course of the past summer. But the situation on the ground has not changed significantly. Political dissidents and independent journalists still have to deal with censorship and repression on a daily basis.

Freedom is not allowed any space in Burma, where a parliamentary election is due to be held next month, and the rare attempts to provide news or information are met with imprisonment and forced labour.

Finally, in Afghanistan, Pakistan, Somalia and Mexico, countries either openly at war or in a civil war or some other kind of internal conflict, we see a situation of permanent chaos and a culture of violence and impunity taking root in which the press has become a favourite target. These are among the most dangerous countries in the world, and the belligerents there pick directly on reporters such as French TV journalists Stéphane Taponier and Hervé Ghesquière, who have been held hostage in Afghanistan for the past 300 days.

Economic growth does not mean press freedom

The BRICs – Brazil, Russia, India and China – may all be at a roughly similar stage of economic development but the 2010 index highlights major differences in the press freedom situation in these countries. Thanks to favourable legislative changes, Brazil (58th) has risen 12 places in the past year, while India has fallen 17 places to 122nd. Russia, which had a particularly deadly preceding year, is still poorly placed at 140th. Despite an astonishingly vibrant and active blogosphere, China still censors and jails dissidents and continues to languish in 171st place. These four countries now shoulder the responsibilities of the emerging powers and must fulfil their obligations as regards fundamental rights.

Heavy falls

The Philippines, Ukraine, Greece and Kyrgyzstan all fell sharply in this year’s index. In the Philippines this was due to the massacre of around 30 journalists by a local baron, in Ukraine to the slow and steady deterioration in press freedom since Viktor Yanukovych’s election as president in February, in Greece to political unrest and physical attacks on several journalists, and in Kyrgyzstan to the ethnic hatred campaign that accompanied the political turmoil.

The changes are unfortunately often deceptive. Some countries have risen sharply in the index this year but in fact all they have done is recover their traditional position after a particularly difficult if not disastrous 2009. This is the case with Gabon, which rose 22 places, South Korea (+27) and Guinea-Bissau (+25).)
14. Θεωρείτε δημοκρατική μια χώρα που ψεκάζει τους πολίτες της με χημικά όπλα (τα γνωστά σε όλους μας “δακρυγόνα”) που η χρήση τους σε πολεμικές επιχειρήσεις αποτελεί έγκλημα πολέμου;
15. Είναι δημοκρατική άραγε μια χώρα που αντιμετωπίζει το λαό της ως “εσωτερικό εχθρό” του οποίου οι αντιδράσεις πρέπει να κατασταλούν διά της βίας (π.χ. Κερατέα);
16. Είναι άραγε δημοκρατική η νοοτροπία της κυβέρνησης μιας χώρας που αντιμετωπίζει τους πολίτες ως “εσωτερικό εχθρό” και χρησιμοποιεί βία εναντίον τους;
17. Είστε υπερήφανος για το γεγονός ότι αρκετά στελέχη των ΜΑΤ δηλώνουν ανοιχτά ότι είναι νεοναζί και μάλιστα καμαρώνουν γι’αυτό;
18. Επανερχόμαστε στο θέμα του διεθνούς πολιτικού φορέα στον οποίο είστε πρόεδρος (και του οποίου το όνομα δεν καταδεχόμαστε πλέον ούτε καν να αναφέρουμε): Τόσα χρόνια, δε βλέπατε τις παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τα βασανιστήρια στα καθεστώτα του Μπεν Αλί και του Μουμπάρακ; Γιατί σωπαίνατε όλοι;
19. Τι γνώμη σχηματίζετε για έναν επιχειρηματία ή για έναν πολιτικό που, για να πάει οπουδήποτε, χρειάζεται ένα στρατό ολόκληρο να τον φυλάει από τους πολίτες;

Δεν περιμένουμε βέβαια να μας απαντήσετε σοβαρά. Το πολύ-πολύ να βγει ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης και να πει τα κλασικά περί “ανωνύμων απειλών”, “απόπειρας τρομοκράτησης” κλπ. Αυτά όμως είναι ανοησίες. ΕμείςΔΕΝ έχουμε ούτε πυροβόλα όπλα, ούτε βόμβες οποιουδήποτε είδους, ούτε μαχαίρια, ούτε τσεκούρια (ούτε καν αυτοσχέδια τσεκούρια), ούτε ρόπαλα, ούτε καδρόνια, ούτε σιδερογροθιές, ούτε λοστούς: δεν έχουμε στη διάθεσή μας ΤΙΠΟΤΕ ΑΠΟΛΥΤΩΣ που να μπορεί να προκαλέσει την παραμικρή σωματική βλάβη. Τα όπλα μας, κύριε Παπανδρέου, είναι η γνώση της αγγλικής γλώσσας (που είναι η lingua franca της εποχής μας), ένα λεξικό οικονομικών όρων και ένα καλό αρχείο άρθρων που δημοσιεύτηκαν στον ελληνικό και διεθνή Τύπο, σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά και συνέδρια, καθώς και σε έγκυρες ιστοσελίδες και ιστολόγια. ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΟΠΛΑ ΜΑΣ. Και θα τα χρησιμοποιήσουμε κ. Παπανδρέου – ήδη, ακριβώς για να μη δώσουμε σε κανέναν καλοθελητή το δικαίωμα να μας συκοφαντήσει, κάθε κείμενο που δημοσιεύουμε έχει από κάτω και την αγγλική μετάφραση, συχνά εμπλουτισμένη με πληροφορίες που ένας αλλοδαπός δεν έχει στη διάθεσή του για την Ελλάδα και φροντίζουμε να δίνουμε και παραπομπές.
Έτσι, θα σας καθησυχάσουμε και από το φόβο σας μην τυχόν και υπήρξαν διαρροές στελεχών σας προς εμάς ή δική μας προσπάθεια να αποσπάσουμε με “παράνομο” τρόπο πληροφορίες. Δεν υπάρχει καμία τέτοια ανάγκη. Μπορούμε πολύ εύκολα να βρούμε ό,τι χρειαζόμαστε, ακόμη και από τα στοιχεία που δίνει το ίδιο το κράτος για την ασκούμενη πολιτική.
Ναι κ. Παπανδρέου, έχουμε ήδη ξεκινήσει τις μεταφράσεις άρθρων που αφορούν την πολιτική που ασκήθηκε στην Ελλάδα τα τελευταία 20 χρόνια σε οικονομικά θέματα, σε θέματα πολιτικών ελευθεριών και σε θέματα διαχείρισης του δημόσιου χρήματος. Τι σκοπεύετε να κάνετε γι’αυτό κ. Παπανδρέου; Να ποινικοποιήσετε την εκμάθηση ξένων γλωσσών, την ανάγνωση εφημερίδων και διαδικτυακών ιστοσελίδων και τη μετάφραση κειμένων; Να ζητήσετε από τη Wall Street Journal, τη Guardian, το Zerohedge, το Russia Today, την “Ελευθεροτυπία”, την “Καθημερινή”, το “Ποντίκι” και από σωρεία ελληνικών και ξένων ιστολογίων και ιστοσελίδων οικονομικού ενδιαφέροντος να πάψουν να δημοσιεύουν κείμενα επειδή υπάρχει κίνδυνος οι Anonymous να τα μεταφράσουν, να τα αναδημοσιεύσουν και να δείξουν στους αγγλόφωνους αναγνώστες πόσο καταστροφική πολιτική ασκήσατε; Μήπως θα επιχειρήσετε να λογοκρίνετε τον Mark Weisbrot, τον Joseph Stiglitz, ή τον Richard D. Wolff; Για να μας αφοπλίσετε, κ. Παπανδρέου, θα πρέπει ή να προβείτε στη φυσική μας εξόντωση (ε, όλο και κάποιος Κορκονέας θα βρεθεί) ή να καταστείλετε την ελευθερία του λόγου όλων όσων έχουν σπουδάσει οικονομικά σ’αυτόν τον πλανήτη!
Να ξέρετε ότι δε θα είμαστε εμείς που θα ξεσηκώσουμε το λαό. Ο λαός ήδη έχει αρχίσει να ξεσηκώνεται, πολύ πριν αποφασίσουμε εμείς να ασχοληθούμε με το όλο ζήτημα, πολύ πριν αποφασίσουμε να ενταχτούμε στο κίνημα των Anonymous. Με απλά λόγια, τον λαό θα τον ξεσηκώσετε εσείς που τον εξαθλιώνετε, τον προσβάλλετε, τον συκοφαντείτε και τον τρομοκρατείτε. Ξέρετε τι θα ξεσηκώσει το λαό εναντίον σας; Η συνεχιζόμενη υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου. Η επερχόμενη δραματική επιδείνωση του αριθμού των θανάτων, ειδικά στην ύπαιθρο, από έλλειψη χρημάτων για θέρμανση (fuel poverty) στη χώρα μας (ήδη βρισκόμαστε σε ανησυχητικά κακή θέσηπριν αποφασίσετε να εξισώσετε – με εντολή τίνος; – τις τιμές του πετρελαίου θέρμανσης με αυτές του πετρελαίου κίνησης (http://www.ucd.ie/gpep/research/archivedworkingpapers/2002/02-04.pdf) – δείτε επίσης καιαυτό ( http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1732295/pdf/v057p00784.pdf) το αποκαλυπτικό άρθρο του J D Healy στο Journal of Epidemiology & Community Health), η οποία θα ενταθεί με τα νέα, αυξημένα τιμολόγια της ΔΕΗ που στρέφονται κατά της μικρής κατανάλωσης (δηλαδή κατά των πολιτών εκείνων που είτε είναι ήδη φτωχοί είτε τους κάνατε φτωχούς) και μάλιστα παρά τις προς την αντίθετη κατεύθυνση παραινέσεις στο EU Business News (The transition from a fossil fuel economy to a renewable one, and the use of low-carbon bridge technologies like nuclear power and carbon capture and storage (CCS), will cost billions.

Ed Miliband, UK Energy Secretary, said recently: “you can have cheap energy, or you can have clean energy, but you can’t yet have cheap, clean energy”. By 2040 or 2050 renewable energy from the sun or the wind or the waves or the tides will be less expensive than coal and oil are today, and there will be massive improvements in energy security, which will have financial as well as many other advantages. It will no longer be necessary for the US and UK to invade countries like Iraq to get at the oil. But the transition from a fossil fuel economy to a renewable one, and the use of low-carbon bridge technologies like nuclear power and carbon capture and storage (CCS), will cost billions.

Should this transitional cost be paid out of taxation receipts, or via fuel bills? Higher fuel bills encourage energy efficiency, but have a significant social impact: poor people living in leaky buildings sometimes cannot afford to keep warm, and each winter many of them die. This is a greater problem in the UK, given the very poor state of the housing stock, than it is in colder countries such as Scandinavia. This is not surprising, since Scandinavia performs better on most issues than does the UK. More surprising is that winter fuel deaths are proportionately higher in the UK than in Russia.

In theory, therefore, the cost should be paid out of progressive taxation like income tax. But in practice, we cannot afford to wait until governments have got their deficits under control before beginning the low-carbon transition. Much of the money will have to be collected via fuel bills. This can be through explicit levies, as the UK government is now proposing to fund CCS, or through cap-and-trade schemes such as the EU Emissions Trading System, or through a Feed-in Tariff/net metering, or through a Renewable Obligation/Renewable Portfolio Standard. These will all increase fuel prices.

‘Fuel poverty’ – the name given to the situation in which people have to spent more than 10% of their income on fuel – is prevalent in the UK, mainly because of the awful state of the building stock. The Government has set targets to reduce this, but the targets will be missed (see article by Prashant Vaze). Fuel poverty will be a major issue for whichever UK government is elected in 2010, and if it is the Conservatives they will be well aware of this. Party leader David Cameron was an Adviser to the Treasury when the last Conservative government put Value Added Tax onto domestic fuel, and this caused enormous (and legitimate) opposition.

So what should be done to control fuel poverty during the low-carbon transition? Overall, redistribution of wealth is greatly needed in the UK: fuel poverty is just one form of poverty, and levels of inequality have actually increased during 12 years of Labour government. But there are three specific steps on fuel poverty that any government should take:

1. Prevent energy companies collecting higher tariffs from poor customers than from rich ones. Those who pay by direct debit have a lower tariff than those who do not – possibly because they do not have a bank account. Those who pay in advance by pre-payment metres, possibly to help control their budget, pay higher tariffs still. This is unacceptable. Energy companies may argue that the costs of operating pre-payment metres are higher, and that these costs need to be recovered. But the costs could and should be recovered from all customers, not just the poor. Cross-subsidy from rich and middle-income customers to poor customers is entirely justifiable.

2. Require energy companies to offer a lower tariff to those identified as vulnerable to fuel poverty. In the UK, utilities offer Social Tariffs to such people. These are voluntary – though introduced only after extensive ‘negotiation’ with government. Government has now said that in future they will be mandatory, and an Energy Bill that would make them mandatory is now before the UK Parliament. There are other valuable aspects to the Energy Bill, including a levy to fund CCS (which would obviously increase fuel poverty without mandatory social tariffs), so it should be supported. It will definitely pass the House of Commons, where Labour has a majority, but may not pass the unelected House of Lords, where no party has a majority.

3. Improve the private rented sector. Privately-owned properties that are rented out include the worst examples of heat inefficiency. The ‘tenant-landlord problem’ is much debated: the landlord could improve the state of the building, but the tenant pays the fuel bills. Government has talked about making it compulsory for owners to improve the energy rating of properties before letting them out, but this was met with a threat that many properties would be withdrawn from the market. A better way would be to require landlords to improve the energy rating if a tenant asks for it. Landlords wouldn’t be likely to keep properties off the market just because a tenant might ask for improvements. I live in a rented flat, with large single-glazed windows. It gets pretty cold. The cost of double-glazing would only be a couple of weeks rent.

Some fuel-poverty campaigners argue that the tariff should increase as more fuel is used, so that the first 100 units cost x, the second hundred 2x and so on. This is referred to as a rising block tariff. A scheme like this is used in California. But it would not be appropriate in the UK. Some poor people live in old, very inefficient homes. If they are retired, or unemployed, or ill, or have young children, they will need to use a lot of energy.

By Stephen Tindale)
(συγκεκριμένα λένε “Prevent energy companies collecting higher tariffs from poor customers than from rich ones” – αγγλικά ξέρετε, διαβάστε το και πείτε μας αν αυτή η παραίνεση εισακούστηκε από εσάς και τη ΔΕΗ). Η τραγική αύξηση της ανεργίας (“εσωτερική υποτίμηση” την αποκαλούν οι σύμβουλοί σας) που μεθοδεύσατε για να εκβιαστεί η κοινωνία να αποδεχτεί εργασιακούς όρους και μισθούς επιπέδου Κίνας. Η βίαιη καταστολή της οργής του. Η άδικη φορολόγηση που ευνοεί τους πάμπλουτους και τσακίζει τα χαμηλότερα (από μεσαία τάξη και κάτω) στρώματα. Οι εντεταλμένοι προπαγανδιστές των διαπλεκόμενων ΜΜΕ που έχουν κατασυκοφαντήσει όλες τις κοινωνικές τάξεις. Η προκλητική και προσβλητική συμπεριφορά των μελών της κυβέρνησής σας.Το γεγονός ότι ρίχνετε στάχτη στα μάτια του κόσμου υιοθετώντας τη ρατσιστική ρητορεία του ΛΑ.Ο.Σ., σύμφωνα με το οποίο “για όλα φταίνε οι μετανάστες και το ακαδημαϊκό άσυλο”. Και όλα αυτά είναι δικές σας επιλογές και αποτελούνπυλώνες του τρόπου με τον οποίο ΕΣΕΙΣ επιλέξατε να κυβερνήσετε. Αν λοιπόν ψάχνετε γι’αυτόν που θα ξεσηκώσει το λαό εναντίον σας, πάρτε την κυβέρνησή σας και στηθείτε όλοι μαζί μπροστά από έναν καθρέφτη.
Εμείς απλά θα πληροφορήσουμε τους πολίτες των ξένων κρατών για τηνπραγματική κατάσταση στην Ελλάδα και για τις ευθύνες σας και θα στερήσουμε από τα φερέφωνά σας και το τελευταίο ίχνος αξιοπιστίας, καταδεικνύοντας τα ψέματά τους. Εμείς, κ. Παπανδρέου, έχουμε πάρει τις αποφάσεις μας και κάναμε τις επιλογές μας. Είμαστε κατά της αστυνομοκρατίας. Είμαστε κατά της καταστολής της λαϊκής διαμαρτυρίας. Είμαστε κατά της περιστολής των πολιτικών ελευθεριών για οποιοδήποτε λόγο. Η ιδεολογία μας είναι η Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου( ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΓΙΑ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

10 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1948
ΠΡΟΟΙΜΙΟ

Επειδή η αναγνώριση της αξιοπρέπειας, που είναι σύμφυτη σε όλα τα μέλη της ανθρώπινης οικογένειας, καθώς και των ίσων και αναπαλλοτρίωτων δικαιωμάτων τους αποτελεί το θεμέλιο της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της ειρήνης στον κόσμο.

Επειδή η παραγνώριση και η περιφρόνηση των δικαιωμάτων του ανθρώπου οδήγησαν σε πράξεις βαρβαρότητας, που εξεγείρουν την ανθρώπινη συνείδηση, και η προοπτική ενός κόσμου όπου οι άνθρωποι θα είναι ελεύθεροι να μιλούν και να πιστεύουν, λυτρωμένοι από τον τρόμο και την αθλιότητα, έχει διακηρυχθεί ως η πιο υψηλή επιδίωξη του ανθρώπου.

Επειδή έχει ουσιαστική σημασία να προστατεύονται τα ανθρώπινα δικαιώματα από ένα καθεστώς δικαίου, ώστε ο άνθρωπος να μην αναγκάζεται να προσφεύγει, ως έσχατο καταφύγιο, στην εξέγερση κατά της τυραννίας και της καταπίεσης.

Επειδή έχει ουσιαστική σημασία να ενθαρρύνεται η ανάπτυξη φιλικών σχέσεων ανάμεσα στα έθνη.

Επειδή, με τον καταστατικό Χάρτη, οι λαοί των Ηνωμένων Εθνών διακήρυξαν και πάλι την πίστη τους στα θεμελιακά δικαιώματα του ανθρώπου, στην αξιοπρέπεια και την αξία της ανθρώπινης προσωπικότητας, στην ισότητα δικαιωμάτων ανδρών και γυναικών, και διακήρυξαν πως είναι αποφασισμένοι να συντελέσουν στην κοινωνική πρόοδο και να δημιουργήσουν καλύτερες συνθήκες ζωής στα πλαίσια μιας ευρύτερης ελευθερίας.

Επειδή τα κράτη μέλη ανέλαβαν την υποχρέωση να εξασφαλίσουν, σε συνεργασία με τον Οργανισμό των Ηνωμένων Εθνών, τον αποτελεσματικό σεβασμό των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των θεμελιακών ελευθεριών σε όλο τον κόσμο.

Επειδή η ταυτότητα αντιλήψεων ως προς τα δικαιώματα και τις ελευθερίες αυτές έχει εξαιρετική σημασία για να εκπληρωθεί πέρα ως πέρα αυτή η υποχρέωση,

Η ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ

Διακηρύσσει ότι η παρούσα Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου αποτελεί το κοινό ιδανικό στο οποίο πρέπει να κατατείνουν όλοι οι λαοί και όλα τα έθνη, έτσι ώστε κάθε άτομο και κάθε όργανο της κοινωνίας, με τη Διακήρυξη αυτή διαρκώς στη σκέψη, να καταβάλλει, με τη διδασκαλία και την παιδεία, κάθε προσπάθεια για να αναπτυχθεί ο σεβασμός των δικαιωμάτων και των ελευθεριών αυτών, και να εξασφαλιστεί προοδευτικά, με εσωτερικά και διεθνή μέσα, η παγκόσμια και αποτελεσματική εφαρμογή τους, τόσο ανάμεσα στους λαούς των ίδιων των κρατών μελών όσο και ανάμεσα στους πληθυσμούς χωρών που βρίσκονται στη δικαιοδοσία τους.
ΑΡΘΡΟ 1

'Ολοι οι άνθρωποι γεννιούνται ελεύθεροι και ίσοι στην αξιοπρέπεια και τα δικαιώματα. Είναι προικισμένοι με λογική και συνείδηση, και οφείλουν να συμπεριφέρονται μεταξύ τους με πνεύμα αδελφοσύνης.
ΑΡΘΡΟ 2

Κάθε άνθρωπος δικαιούται να επικαλείται όλα τα δικαιώματα και όλες τις ελευθερίες που προκηρύσσει η παρούσα Διακήρυξη, χωρίς καμία απολύτως διάκριση, ειδικότερα ως προς τη φυλή, το χρώμα, το φύλο, τη γλώσσα, τις θρησκείες, τις πολιτικές ή οποιεσδήποτε άλλες πεποιθήσεις, την εθνική ή κοινωνική καταγωγή, την περιουσία, τη γέννηση ή οποιαδήποτε άλλη κατάσταση.

Δεν θα μπορεί ακόμα να γίνεται καμία διάκριση εξαιτίας του πολιτικού, νομικού ή διεθνούς καθεστώτος της χώρας από την οποία προέρχεται κανείς, είτε πρόκειται για χώρα ή εδαφική περιοχή ανεξάρτητη, υπό κηδεμονία ή υπεξουσία, ή που βρίσκεται υπό οποιονδήποτε άλλον περιορισμό κυριαρχίας.
ΑΡΘΡΟ 3

Κάθε άτομο έχει δικαίωμα στη ζωή, την ελευθερία και την προσωπική του ασφάλεια.
ΑΡΘΡΟ 4

Κανείς δεν επιτρέπεται να ζει υπό καθεστώς δουλείας, ολικής ή μερικής. Η δουλεία και το δουλεμπόριο υπό οποιαδήποτε μορφή απαγορεύονται.
ΑΡΘΡΟ 5

Κανείς δεν επιτρέπεται να υποβάλλεται σε βασανιστήρια ούτε σε ποινή ή μεταχείριση σκληρή, απάνθρωπη ή ταπεινωτική.
ΑΡΘΡΟ 6

Καθένας, όπου και αν βρίσκεται, έχει δικαίωμα στην αναγνώριση της νομικής του προσωπικότητας.
ΑΡΘΡΟ 7

'Ολοι είναι ίσοι απέναντι στον νόμο και έχουν δικαίωμα σε ίση προστασία του νόμου, χωρίς καμία απολύτως διάκριση. 'Ολοι έχουν δικαίωμα σε ίση προστασία από κάθε διάκριση που θα παραβίαζε την παρούσα Διακήρυξη και από κάθε πρόκληση για μια τέτοια δυσμενή διάκριση.
ΑΡΘΡΟ 8

Καθένας έχει δικαίωμα να ασκεί αποτελεσματικά ένδικα μέσα στα αρμόδια εθνικά δικαστήρια κατά των πράξεων που παραβιάζουν τα θεμελιακά δικαιώματα τα οποία του αναγνωρίζουν το Σύνταγμα και ο νόμος.
ΑΡΘΡΟ 9

Κανείς δεν μπορεί να συλλαμβάνεται, να κρατείται ή να εξορίζεται αυθαίρετα.
ΑΡΘΡΟ 10

Καθένας έχει δικαίωμα, με πλήρη ισότητα, να εκδικάζεται η υπόθεσή του δίκαια και δημόσια, από δικαστήριο ανεξάρτητο και αμερόληπτο, που θα αποφασίσει είτε για τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του είτε, σε περίπτωση ποινικής διαδικασίας, για το βάσιμο της κατηγορίας που στρέφεται εναντίον του.
ΑΡΘΡΟ 11

1. Κάθε κατηγορούμενος για ποινικό αδίκημα πρέπει να θεωρείται αθώος, ωσότου διαπιστωθεί η ενοχή του σύμφωνα με τον νόμο, σε ποινική δίκη, κατά την οποία θα του έχουν εξασφαλιστεί όλες οι απαραίτητες για την υπεράσπισή του εγγυήσεις.
2. Κανείς δεν θα καταδικάζεται για πράξεις ή παραλείψεις που, κατά τον χρόνο που τελέστηκαν, δεν συνιστούσαν αξιόποινο αδίκημα κατά το εσωτερικό ή το διεθνές δίκαιο. Επίσης, δεν επιβάλλεται ποινή βαρύτερη από εκείνη που ίσχυε κατά τον χρόνο που τελέστηκε η αξιόποινη πράξη.

ΑΡΘΡΟ 12

Κανείς δεν επιτρέπεται να υποστεί αυθαίρετες επεμβάσεις στην ιδιωτική του ζωή, την οικογένεια, την κατοικία ή την αλληλογραφία του, ούτε προσβολές της τιμής και της υπόληψης του. Καθένας έχει το δικαίωμα να τον προστατεύουν οι νόμοι από επεμβάσεις και προσβολές αυτού του είδους.
ΑΡΘΡΟ 13

1. Καθένας έχει το δικαίωμα να κυκλοφορεί ελεύθερα και να εκλέγει τον τόπο της διαμονής του στο εσωτερικό ενός κράτους.
2. Καθένας έχει το δικαίωμα να εγκαταλείπει οποιαδήποτε χώρα, ακόμα και τη δική του, και να επιστρέφει σε αυτήν.

ΑΡΘΡΟ 14

1. Κάθε άτομο που καταδιώκεται έχει το δικαίωμα να ζητά άσυλο και του παρέχεται άσυλο σε άλλες χώρες.
2. Το δικαίωμα αυτό δεν μπορεί κανείς να το επικαλεστεί, σε περίπτωση δίωξης για πραγματικό αδίκημα του κοινού ποινικού δικαίου ή για ενέργειες αντίθετες προς τους σκοπούς και τις αρχές του ΟΗΕ.

ΑΡΘΡΟ 15

1. Καθένας έχει το δικαίωμα μιας ιθαγένειας.
2. Κανείς δεν μπορεί να στερηθεί αυθαίρετα την ιθαγένειά του ούτε το δικαίωμα να αλλάξει ιθαγένεια.

ΑΡΘΡΟ 16

1. Από τη στιγμή που θα φθάσουν σε ηλικία γάμου, ο άνδρας και η γυναίκα, χωρίς κανένα περιορισμό εξαιτίας της φυλής, της εθνικότητας ή της θρησκείας, έχουν το δικαίωμα να παντρεύονται και να ιδρύουν οικογένεια. Και οι δύο έχουν ίσα δικαιώματα ως προς τον γάμο, κατά τη διάρκεια του γάμου και κατά τη διάλυσή του.
2. Γάμος δεν μπορεί να συναφθεί παρά μόνο με ελεύθερη και πλήρη συναίνεση των μελλονύμφων.
3. Η οικογένεια είναι το φυσικό και το βασικό στοιχείο της κοινωνίας και έχει το δικαίωμα προστασίας από την κοινωνία και το κράτος.

ΑΡΘΡΟ 17

1. Κάθε άτομο, μόνο του ή με άλλους μαζί, έχει το δικαίωμα της ιδιοκτησίας.
2. Κανείς δεν μπορεί να στερηθεί αυθαίρετα την ιδιοκτησία του.

ΑΡΘΡΟ 18

Κάθε άτομο έχει το δικαίωμα της ελευθερίας της σκέψης, της συνείδησης και της θρησκείας. Στο δικαίωμα αυτό περιλαμβάνεται η ελευθερία για την αλλαγή της θρησκείας ή πεποιθήσεων, όπως και η ελευθερία να εκδηλώνει κανείς τη θρησκεία του ή τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις, μόνος ή μαζί με άλλους, δημόσια ή ιδιωτικά, με τη διδασκαλία, την άσκηση, τη λατρεία και με την τέλεση θρησκευτικών τελετών.
ΑΡΘΡΟ 19

Καθένας έχει το δικαίωμα της ελευθερίας της γνώμης και της έκφρασης, που σημαίνει το δικαίωμα να μην υφίσταται δυσμενείς συνέπειες για τις γνώμες του, και το δικαίωμα να αναζητεί, να παίρνει και να διαδίδει πληροφορίες και ιδέες, με οποιοδήποτε μέσο έκφρασης, και από όλο τον κόσμο.
ΑΡΘΡΟ 20

1. Καθένας έχει το δικαίωμα να συνέρχεται και να συνεταιρίζεται ελεύθερα και για ειρηνικούς σκοπούς.
2. Κανείς δεν μπορεί να υποχρεωθεί να συμμετέχει σε ορισμένο σωματείο.

ΑΡΘΡΟ 21

1. Καθένας έχει το δικαίωμα να συμμετέχει στη διακυβέρνηση της χώρας του, άμεσα ή έμμεσα, με αντιπροσώπους ελεύθερα εκλεγμένους.
2. Καθένας έχει το δικαίωμα να γίνεται δεκτός, υπό ίσους όρους, στις δημόσιες υπηρεσίες της χώρας του.
3. Η λαϊκή θέληση είναι το θεμέλιο της κρατικής εξουσίας. Η θέληση αυτή πρέπει να εκφράζεται με τίμιες εκλογές, οι οποίες πρέπει να διεξάγονται περιοδικά, με καθολική, ίση και μυστική ψηφοφορία, ή με αντίστοιχη διαδικασία που να εξασφαλίζει την ελευθερία της εκλογής.

ΑΡΘΡΟ 22

Κάθε άτομο, ως μέλος του κοινωνικού συνόλου, έχει δικαίωμα κοινωνικής προστασίας. Η κοινωνία, με την εθνική πρωτοβουλία και τη διεθνή συνεργασία, ανάλογα πάντα με την οργάνωση και τις οικονομικές δυνατότητες κάθε κράτους, έχει χρέος να του εξασφαλίσει την ικανοποίηση των οικονομικών, κοινωνικών και πολιτιστικών δικαιωμάτων που είναι απαραίτητα για την αξιοπρέπεια και την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του.
ΑΡΘΡΟ 23

1. Καθένας έχει το δικαίωμα να εργάζεται και να επιλέγει ελεύθερα το επάγγελμά του, να έχει δίκαιες και ικανοποιητικές συνθήκες δουλειάς και να προστατεύεται από την ανεργεία.
2. 'Ολοι, χωρίς καμία διάκριση, έχουν το δικαίωμα ίσης αμοιβής για ίση εργασία.
3. Κάθε εργαζόμενος έχει δικαίωμα δίκαιης και ικανοποιητικής αμοιβής, που να εξασφαλίζει σε αυτόν και την οικογένειά του συνθήκες ζωής άξιες στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Η αμοιβή της εργασίας, αν υπάρχει, πρέπει να συμπληρώνεται με άλλα μέσα κοινωνικής προστασίας.
4. Καθένας έχει το δικαίωμα να ιδρύει μαζί με άλλους συνδικάτα και να συμμετέχει σε συνδικάτα για την προάσπιση των συμφερόντων του.

ΑΡΘΡΟ 24

Καθένας έχει το δικαίωμα στην ανάπαυση, σε ελεύθερο χρόνο, και ιδιαίτερα, σε λογικό περιορισμό του χρόνου εργασίας και σε περιοδικές άδειες με πλήρεις αποδοχές.
ΑΡΘΡΟ 25

1. Καθένας έχει δικαίωμα σε ένα βιοτικό επίπεδο ικανό να εξασφαλίσει στον ίδιο και στην οικογένεια του υγεία και ευημερία, και ειδικότερα τροφή, ρουχισμό, κατοικία, ιατρική περίθαλψη όπως και τις απαραίτητες κοινωνικές υπηρεσίες. 'Εχει ακόμα δικαίωμα σε ασφάλιση για την ανεργία, την αρρώστια, την αναπηρία, τη χηρεία, τη γεροντική ηλικία, όπως και για όλες τις άλλες περιπτώσεις που στερείται τα μέσα της συντήρησής του, εξαιτίας περιστάσεων ανεξαρτήτων της θέλησης του.
2. Η μητρότητα και η παιδική ηλικία έχουν δικαίωμα ειδικής μέριμνας και περίθαλψης. 'Ολα τα παιδιά, ανεξάρτητα αν είναι νόμιμα ή εξώγαμα, απολαμβάνουν την ίδια κοινωνική προστασία.

ΑΡΘΡΟ 26

1. Καθένας έχει δικαίωμα στην εκπαίδευση. Η εκπαίδευση πρέπει να παρέχεται δωρεάν, τουλάχιστον στη στοιχειώδη και βασική βαθμίδα της. Η στοιχειώδης εκπαίδευση είναι υποχρεωτική. Η τεχνική και επαγγελματική εκπαίδευση πρέπει να εξασφαλίζεται για όλους. Η πρόσβαση στην ανώτατη παιδεία πρέπει να είναι ανοικτή σε όλους, υπό ίσους όρους, ανάλογα με τις ικανότητες τους.
2. Η εκπαίδευση πρέπει να αποβλέπει στην πλήρη ανάπτυξη της ανθρώπινης προσωπικότητας και στην ενίσχυση του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θεμελιακών ελευθεριών. Πρέπει να προάγει την κατανόηση, την ανεκτικότητα και τη φιλία ανάμεσα σε όλα τα έθνη και σε όλες τις φυλές και τις θρησκευτικές ομάδες, και να ευνοεί την ανάπτυξη των δραστηριοτήτων των Ηνωμένων Εθνών για τη διατήρηση της ειρήνης.
3. Οι γονείς έχουν, κατά προτεραιότητα, το δικαίωμα να επιλέγουν το είδος της παιδείας που θα δοθεί στα παιδιά τους.

ΑΡΘΡΟ 27

1. Καθένας έχει το δικαίωμα να συμμετέχει ελεύθερα στην πνευματική ζωή της κοινότητας, να χαίρεται τις καλές τέχνες και να μετέχει στην επιστημονική πρόοδο και στα αγαθά της.
2. Καθένας έχει το δικαίωμα να προστατεύονται τα ηθικά και υλικά συμφέροντά του που απορρέουν από κάθε είδους επιστημονική, λογοτεχνική ή καλλιτεχνική παραγωγή του.

ΑΡΘΡΟ 28

Καθένας έχει το δικαίωμα να επικρατεί μια κοινωνική και διεθνής τάξη, μέσα στην οποία τα δικαιώματα και οι ελευθερίες που προκηρύσσει η παρούσα Διακήρυξη να μπορούν να πραγματώνονται σε όλη τους την έκταση.
ΑΡΘΡΟ 29

1. Το άτομο έχει καθήκοντα απέναντι στην κοινότητα, μέσα στα πλαίσια της οποίας και μόνο είναι δυνατή η ελεύθερη και ολοκληρωμένη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του.
2. Στην άσκηση των δικαιωμάτων του και στην απόλαυση των ελευθεριών του κανείς δεν υπόκειται παρά μόνο στους περιορισμούς που ορίζονται από τους νόμους, με αποκλειστικό σκοπό να εξασφαλίζεται η αναγνώριση και ο σεβασμός των δικαιωμάτων και των ελευθεριών των άλλων, και να ικανοποιούνται οι δίκαιες απαιτήσεις της ηθικής, της δημόσιας τάξης και του γενικού καλού, σε μια δημοκρατική κοινωνία.
3. Τα δικαιώματα αυτά και οι ελευθερίες δεν μπορούν, σε καμία περίπτωση, να ασκούνται αντίθετα προς τους σκοπούς και τις αρχές των Ηνωμένων Εθνών.

ΑΡΘΡΟ 30

Καμιά διάταξη της παρούσας Διακήρυξης δεν μπορεί να ερμηνευθεί ότι παρέχει σε ένα κράτος, σε μια ομάδα ή σε ένα άτομο οποιοδήποτε δικαίωμα να επιδίδεται σε ενέργειες ή να εκτελεί πράξεις που αποβλέπουν στην άρνηση των δικαιωμάτων και των ελευθεριών που εξαγγέλλονται σε αυτήν.)
και όσα αυτή συνεπάγεται. Τίποτα περισσότερο, αλλά και τίποτα λιγότερο. Και δε δεχόμαστε κανείς να μας κολλά ταμπέλες. Εσείς, από την άλλη, οφείλατε ως πρωθυπουργός (τώρα) και ως βουλευτής και υπουργός (παλαιότερα) να σέβεστε τη λαϊκή βούληση και να ενεργείτε σύμφωνα με τα συμφέροντα του λαού σας, όχι σύμφωνα με τα συμφέροντα ξένων τραπεζών και επιχειρήσεων που αποφάσισαν να πλιατσικολογήσουν τη χώραμας. Εσείς επιλέξατε να τοποθετηθείτε απέναντι στο λαό που σας ψήφισε και στον οποίο υποσχεθήκατε κάποια πράγματα. Εμείς είμαστε δίπλα στο λαό. Δίπλα σε κάθε λαό.
.
Είμαστε πολλοί.
Δεν συγχωρούμε.
Δεν ξεχνάμε.

0 comments:

Δημοσίευση σχολίου

ΔΙΕΔΩΣΕ ΤΟ

Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More